maging nang sumabog sa kanyuang kamay ang dinamitay nagsasayaw pa rin sa kanyang isip ang mga lantsa ni don cesar na hindi man lamang natitigatig sa hampas ng mga daluyong.ang ugong ng ikanyang motor ,sa pandinig niya,ay tila tugtuging nagbubuhat sa radyong nasa nagliliwanag na punduhan nina fides. ito ang kanyang lakas at pag asa,ang mga lantsa ni don cesar at ang punduhan nina fides. ang mga bagay na ito ang nagsilang sa kanyang mithin.hindi mawawaglit sa kanyang diwa saglit amn.ang kanyang mithiing binuo ng mga lntsa at ang punduhan ay lalong kinukulayan ng mga pangyayaring lumiligid sa kanyang buhay .katulad ng pangyayaring nakaraan. kanina,nang pakargahan niya ng gasolina ang kanyang motor sa punduhan nina fides ,ay naulit na naman ang kanyang pinakaiiwasan:ang pangungutang kina fides:
"kung maari sany idagdag mo muna sa dati kong utang ,ha,fides?" tiningnan lamang siyta ni fidfes.ni hindi iuto kumibo.ngunit sumulat sa mga talaan ng mga utang. naunawaan niya ang katotohanang ibinadha ng naniningklit na mga matang iyon:pag aalinlangan sa katuparan na kanyang pangako,nahuli niya ang buntot ng sulyap na iyon. nang lumabas siya kahapon ,kaparis din ng dalawang araw ng nangagdaan,ay hindi siya nanghuli ng sapat na makatutugan sa pangangailangan nila ng kanyang ina at sa kanyang utang kina fides.
"minalas ho ako," nasabi na lamang niya. baka sakaling suertihin mamayang gabi." sinabe niya iyon upang magpaliwang;upang humingi ng miling kaluwagan;upang kahit paanoy hugasan ng pakiusap ang kanyang kahihiyan. hindi niya nagawang isipin ang pagbabayad kina fidesinunahan siya ng pagsasabi ng kanyang ing kaninang umaga ng "magdiskargo ka muna sa punduhan ng anak."nabatid niyang wala siyang ibabayad kung sa bagay. nalalaman niyang sinundan sioya ng tingin ni fidedes at ng ina nito nang siyay magpaalam.hindi nakababayad ang mga mangingisdang nangungutang sa punduhan."aba e,pa'no kaya kami kung ganyan ng ganyan ?pare-pareho tayong nakukumprumiso... " maging nang sumabog sa kanyuang kamay ang dinamitay nagsasayaw pa rin sa kanyang isip ang mga lantsa ni don cesar na hindi man lamang natitigatig sa hampas ng mga daluyong.ang ugong ng ikanyang motor ,sa pandinig niya,ay tila tugtuging nagbubuhat sa radyong nasa nagliliwanag na punduhan nina fides. ito ang kanyang lakas at pag asa,ang mga lantsa ni don cesar at ang punduhan nina fides. ang mga bagay na ito ang nagsilang sa kanyang mithin.hindi mawawaglit sa kanyang diwa saglit amn.ang kanyang mithiing binuo ng mga lntsa at ang punduhan ay lalong kinukulayan ng mga pangyayaring lumiligid sa kanyang buhay .katulad ng pangyayaring nakaraan. kanina,nang pakargahan niya ng gasolina ang kanyang motor sa punduhan nina fides ,ay naulit na naman ang kanyang pinakaiiwasan:ang pangungutang kina fides:
"kung maari sany idagdag mo muna sa dati kong utang ,ha,fides?" tiningnan lamang siyta ni fidfes.ni hindi iuto kumibo.ngunit sumulat sa mga talaan ng mga utang. naunawaan niya ang katotohanang ibinadha ng naniningklit na mga matang iyon:pag aalinlangan sa katuparan na kanyang pangako,nahuli niya ang buntot ng sulyap na iyon. nang lumabas siya kahapon ,kaparis din ng dalawang araw ng nangagdaan,ay hindi siya nanghuli ng sapat na makatutugan sa pangangailangan nila ng kanyang ina at sa kanyang utang kina fides.
"minalas ho ako," nasabi na lamang niya. baka sakaling suertihin mamayang gabi." sinabe niya iyon upang magpaliwang;upang humingi ng miling kaluwagan;upang kahit paanoy hugasan ng pakiusap ang kanyang kahihiyan. hindi niya nagawang isipin ang pagbabayad kina fidesinunahan siya ng pagsasabi ng kanyang ing kaninang umaga ng "magdiskargo ka muna sa punduhan ng anak."nabatid niyang wala siyang ibabayad kung sa bagay. nalalaman niyang sinundan sioya ng tingin ni fidedes at ng ina nito nang siyay magpaalam.hindi nakababayad ang mga mangingisdang nangungutang sa punduhan."aba e,pa'no kaya kami kung ganyan ng ganyan ?pare-pareho tayong nakukumprumiso... "