Aile üyelerinin iletişimsizliği ortak işlenen bir suç olarak çıkıyor karşımıza. Hepsinin paylaşması gereken ama paylaş(a)madığı sıkıntıları var ve bunlar birbirleriyle sıcak ilişki kurmalarını engelliyor. Beverly kendisini mutsuz eden şeyleri -özellikle de eşinin kardeşiyle yaşamış olduğu ilişki- kimseyle paylaşmayan, çareyi alkolde, son olarak intiharda bulan bir aile babası. Violet, dominant bir kadın. Gücü ve yönetmeyi seviyor, etrafındaki herkesi silikleştiriyor- (favori) kızı Barbara hariç. Barbara ile Violet’ın benzer “suçları” var. Benzer karakterli olan iki kadın, iletişim yöntemi olarak çatışmayı ve suçlamayı kullanıyor. Violet’ın eşiyle ve kızlarıyla olan ilişkilerinin örüntüsü Barbara’ya aktarılmış adeta. Bu örüntü Violet’ın annesinden miras kalmış. Barbara’nın, ailesinin yanından gittikten sonra onlarla hiç iletişim kurmaması hatalarından biri. Violet’ın diğer kızı Ivy, Barbara’nın tersine, pasif kalan uysal bir kız rolüne bürünmüş. Buna rağmen annesinin favorisi değil. Ivy’nin suçu kendisi için bir şey yapma cesaretini oldukça geç bulmasıydı belki de…Üçüncü kardeş, Karen, bu yönden Ivy’nin tersi. Uzaklara gidip kendi hayatını kuran kadın. Ancak yalnızca aileden uzak kalma uğruna kurulmuş bu hayat. Karen’ın dıştan neşeli olmasına rağmen pek mutlu olmadığı görülüyor. Nişanlısı 14 yaşında bir çocuğa flörtöz davrandığı halde, gereken tepkiyi veremiyor. Ailesinde bulamadığı yakınlığı çaresizce başka birinde arıyor. Mattie Fae, Beverly ile yaşadığı ilişkinin acısını oğlundan çıkarıyor. Bir çocuğun özgüvensiz bir yetişkine dönüşmesi Mattie Fae’nin en büyük suçu. Charlie, şefkat dolu bir baba olsa da, Mattie Fae’ye karşı çıkma gücünü sonradan buluyor. Hatası bu müdahaleyi erken yapmamak. Violet’a dönecek olursak, zor geçen yaşamı ile çocuklarının –ona göre- kolay geçen yaşamını karşılaştırıyor. Kızlarına imreniyor belki de, kendi sahip olamadıklarından dolayı. Sağlıklı anne baba-çocuk ilişkisinde, çocukların evden gitmesi hüzünlü ancak gerekli görülürken, Violet ve (Violet’ın aktardığına göre) Beverly bu duruma adapte olamıyor. Birbirleriyle olan iletişimlerinin yetersizliği yalnız kalmama isteklerinin ardında yatıyor. Violet, Beverly’nin sırrını biliyor ve bunu “büyüklüğünü” göstermek adına dile getirmeyerek, Beverly’nin vicdan azabını izliyor. Saklanan sır nihayetinde, Charles ile Ivy’ye geri dönüşsüz zarar veriyor. Onlar, asıl kurbanlar oluyorlar. Herkesin hatalı olduğu, içine saplandıkları döngüyü fark edemeyen bir aile…Ve sonunda hepsi yalnız kalıyor.
