Judy Ann R. Dimailig
C2A – BSBA

Baby Pasikat

Sa baryo Alipunga, may nagngangalang Baby. Si Baby ay maraming negosyo at maraming kaibigan. Marami ang mga bumibilib sa kanya dahil ang galing niyang humawak ng mga negosyo at napapalago niya ito ng maayos. Sa sobrang bilib nya din sa kanyang sarili naisip niyang magpasikat sa kanyang mga kabaryo para lalo silang bumilib sa kanya at lalo pa siyang sumikat at makilala pa ng husto sa kanilang baryo.

Di niya namamalayan na marami na pala ang naiinis sa kanyang pagpapasikat. Ang buong akala niya ay bilib pa rin ang lahat sa kanya, di niya alam iniiwasan na siya ng mga kaibigan at kapitbahay niya dahil sa sobrang kayabangan at pagpapasikat niya. Kahit na madami ang mga naiinis sa kanya ay may mga ilan pang nagtitiis na makipagkwentuhan sa kanya.

Isang araw, ay nagulat ang mga taga-baryo dahil may batang maysakit, tumitirik ang mata at nabula ang bibig nito. Kinakailangan itong dalhin sa ospital, ngunit walang kakayahan ang mga magulang ng bata upang ipagamot ang kanilang anak.

“Lumapit kayo kay Baby baka sakaling matulungan kayo nun sa pagpapagamot sa anak niyo, para may silbi naman siya dito sa ating baryo, di yung puro pasikat nalang siya dito” sabi ng isa nilang kapitbahay.

Kara–karaka’y nagpunta ang ama ng bata na si Mang Roman sa bahay ni Baby upang humingi ng tulong sa pagpapagamot ng kanyang anak.

“Tao po! Tao po! Baby! pwede po ba kitang makausap?” pautal – utal at humihingal na sabi ni Mang Roman, ama ng bata.

Sa pagtawag ni Mang Roman kay Baby ay kara–karaka’y lumabas si Baby at sinabi “bakit po Mang Roman?” inis na inis na tugon ni Baby.

“Baka naman po pwedeng makahiram ng pera pampaospital lang ng anak ko dahil siya ay may sakit.” wika ni Mang Roman.

“Bakit may pambayad kaba?” sagot ni Baby.

“Parang awa mo na Baby.” Sabay lingon sa kanyang anak na nakatirik ang mata at bumubula ang bibig.

Biglang natulala si Baby at winikang “bakit di mo agad sinabi na malala na pala ang anak mo!” sabay takbo papunta sa kanyang kotse at winika nya “dali sakay agad kayo, dadalhin natin siya sa ospital,” sabay harurut ng kotse papuntang ospital.

Sa kabutihang palad nakaligtas ang bata. Ang gastos sa ospital ay binayaran lahat ni Baby.

Nang malaman ng mga kababaryo niya na ganoon ang ginawa ni Baby, naisip nila na ito pala ay may pusong maawain at matulungin sa mahihirap niyang kababaryo. Bumalik lahat ng mga kaibigan niyang lumayo sa kanya. Si Baby ay namuhay ng may pagpapakumbaba sa sarili at sa mga taong nakapaligid sa kanya.

Huwag tayo maging Pasikat sa mga taong nakapaligid sa atin, bagkus matuto tayong maging mapagkumbaba!