AGARPAO, Bennard Jerish C. Marso 13, 2015
-------------------------------------------------
1st Year Pre-dentistry DJF Prof. Ramirez

Sa mga sakunang kinakaharap ng ating bansa, ang laging sinisisi ay ang gobyerno at ang mga politiko. Kung hindi raw mali ang pamamalakad ng gobyerno at kung hindi raw kurakot ang mga politiko. Ang ating gobyerno at ang mga politiko. Sila lamang lagi ang itinuturong may sala. Tama ba naman ang ganyan? Sila na lamang ba ang laging may kasalanan?
Kung gobyerno at ang mga politiko ang laging may kasalanan, ang mga susunod na uupo sa Malacañang, Kongreso, Supreme Court, lokal na pamahalaan, Sangguniang Pambarangay, at iba pang puwesto sa gobyerno, kahit hindi pa nakauupo sa mga puwestong iyon, ay pawang mga makasalanan na. Kung tama ang ganyang pananaw, walang katapusang paninisi ang mangyayari sa ating lipunan, dahil ang bawat uupo sa iba’t ibang puwesto sa gobyerno ay lagi na lamang ang siyang may kasalanan at patuloy na babatikusin.
Sa aking pananaw maaring tama na ang gobyerno o ang mga politiko ang ating dapat sisihin sa isyu ng katiwalian sa ating bansa. Ngunit naiisip nyo ba na maaaring mismong nasa mamamayan ng isang bansa ang problema? Maaaring parehong ang gobyerno at ang mamamayan nito ang tunay na may kasalanan kung bakit naghihirap ang isang bansa hindi ba? Patunay rito ay ang mga taong nabubuhay nang lampas sa kanilang kakayahan. Sila ang mga taong palaasa sa iba. Sa ganitong gawain nila, sino ang may kasalanan? Ang gobyerno at ang mga politiko? O ang mga taong palaasa?
Ang dokumentaryong aking napanood ay tumatalakay sa paksa hinggil sa kung ano ang mas nakakaapekto o nakakapinsala sa ating lipunan ito ba ay ang Bagyong Yolanda o ang Bagyong Gobyerno?
Dahil sa hagupit ng Bagyong Yolanda, nakaranas tayo ng Pambansang kalamidad. Marami ang nagdusa. Nakita ito ng buong mundo kaya ang mga iba’t ibang bansa at organisasyong pandaigdigan ay sumugod para tumulong. Nakatanggap tayo ng napakaraming tulong mula sa kanila sa anumang paraan. Pero, ang iilan sa kanila ay pilit inilalayo nila mula sa pamahalaan ang tulong na para sa mga nasalanta. Bakit? Kasi sa irresponsabilidad ng pambansang pamahalaan na rumesponde sa mga nasalanta nang agaran tulad ng pag-responde nang agaran ng ibang dayuhang pamahalaan sa panahon ng kalamidad.
Pilit na isinisisi nito ng pambansang pamahalaan sa mahihirap, mahihina at nasalantang lokal na pamahalaan ng mga lugar na binagyo samantalang sira na ang buong sakop ng mga ito. Makikita din sa naturang dokumentaryo ang kakulangan ng gobyerno sa mga equipment na makakatulong sa pagkuha ng mga nakakalat na labi ng mga namatay sa bagyo at sa mga nakaharang nan a kalat sa mga kalsada na magagamit sana sa paghatid ng mga tulong sa mga nasalanta.

Ang hindi naiintindihan ng pamahalaang pambansa ay walang malakas na awtonomiya ang mga lokal na pamahalaan kaya mahihirap at mahihina lamang ang mga ito. Nasalanta rin ang lokal na pamahalaan at sila pa ang humihihingi ng tulong mula sa pambansang pamahalaan. Hindi rin makacommunicate ang mga kawani ng lokal na pamahalaan sa pambansang pamahalaan tungkol sa mga tulong na kailangan nila dahil nawalan din ng linya ng komunikasyon sa mga nasalantang lugar ng iilang araw.
Nakita rin natin na may kawalan din ng seguridad ang pagpapadala ng tulong sa mga binagyong kaya maraming mga pamilya ang hindi basta basta makalikas dahil puno na din ang mga evacuation centers sa kanilang lugar gaya ng mga balita na nasa telebisyon. Nagkaroon pa ng kaguluhan sa mga iilang lugar tulad ng Tacloban na parang walang namumuno doon. Dahil na rin ito sa nasalanta ang lokal na pamahalaan na bahagyang nagdulot ng pansamantalang pagkaparalisado nito. Dapat ding kasi, nagpadala na rin ng maraming sundalo at karagdagang pulis sa mga lugar na binagyo para mapanatili ang kaayusan doon nang agaran kahit nung unang araw pa lamang pagkatapos masalanta ng bagyo ang mga lugar na iyon.
At dapat ay may sapat na kakayahan ang ating pamahalaan na rumesponde at agad na magpadala ng seguridad at agarang aksyon dahil sa laki ng epekto na iniwan ng bagyong ito. Hanggang ngayon, hindi pa rin nakakabangon ang mga nasalanta at karamihan sa kanila ay nag-evacuate na sa ibang lugar dahil sa kalunos-lunos na iniwan ng bagyong Yolanda doon. Mas mapapabilis din ang pagbangon ng mga lugar na nasalanta kung walang mga pang-ekonomiyang paghihigpit sa pagmamay-ari ng negosyo na nakasaad sa saligang batas dahil ang mga Lokal na namumuhunan ay hindi sapat dahil sa napakalaking pagkaluray at pagkawala ng impraestraktura na nagreresulta mula sa bagyong ito.
Kabila-kabilang puna at mga reklamo ang inabot ng pamahalaan ni Pangulong Benigno "Noynoy" Aquino III dahil sa umano'y mabagal na pagkilos upang mabigyan ng tulong ang mga naapektuhan ng Bagyong Yolanda, ang itinuturing isa sa pinakamalakas na bagyo na tumama sa Pilipinas. Sa tindi ng hagupit ni "Yolanda," halos nabura sa mapa ang mga bayan at lungsod sa may limang lalawigan na tinamaan ng bagyo. Maraming bahay ang nawasak, natumba ang napakaraming puno at poste ng kuryente, nawalang ng komunikasyon, napinsala maging ang ilang airport at pantalan, at hindi madaanan ang mga kalsada. Sa kabila ng naging pahayag ni Aquino isang araw bago tumama ang bagyo, na nakahanda ang gobyerno na tumugon sa mga pangangailangan ng mga maapektuhan ni "Yolanda," tila hindi iyon nangyari matapos makita na higit sa inaasahan ang pinsalang iniwan ng bagyo.

Makikita din sa naturang dokumentaryo ang matinding pinsalang natamo ng Pilipinas mula sa Bagyong Yolanda lalong lalo na ang Region VIII, Tacloban, Eastern Samar at Leyte. Ang kawalan ng kabuhayan ng mga nakatira doon, ang mga reporma sa lupa, ang NO BUILDING ZONE POLICY kung saan bawal magtayo ng bahay o ano mang estruktura sa naturang lupain.

Nabanggit din ditto ang napakabagal na pagaksyon ng pamahalaan ni PNOY kung saan umabot ng 3-5 days ay wala pa ding dumadating na relief goods, ang pagkurakot ng mga medical kits, ang pag-iwas ng gobyerno sa agrikultura, at ang karagdagang utang ng gobyerno na nagkakahalagang $2 Billion kaya pinaratangan ang pamumuno ni PNOY na Bagyong Gobyerno.

People Surge bagong tatag na alyansa na binubuo ng mga survivors ng Bagyong Yolanda,kabilang ditto ang mga magsasaka, mangingisda at mga taong may mga daing na gusting iparating kay PNOY, nagrally sa harap ng Malacañang ang mga magsasaka, mangingisda at iba pang mga kasapi nila mula sa Eastern Samar at naghagilap ng 17 thousand na pirma o lagda para pakinggan ni PNOY. Ngunit hindi pa din sila nagtagumpay dahil hindi sila hinarap at pinakinggan ni PNOY.

Sa aking sariling opinion, ang mas nakakapinsala o mas nakakaapekto sa ating lipunan ay ang Bagyong Gobyerno, dahil kung walang kurakot, at walang maglulustay ng pondo ng bansa sa walang kwentang mga proyekto at plataporma mas magiging maayos ang kalakaran at ang pagpapatakbo nila sa ating bansa. Kung gagamitin nila sa tama ang pondo ng bansa mas uunlad an gating bansa at mas magiging handa tayo sa mga sakuna o natural disasters na tatama sa ating bansa gaya ng bagyo, lindol, tsunami at iba pa. Dahil hindi natin mapipigilan ang pagdating ng mga malalakas na bagyo dahil kusa itong nabubuo kaya nga ito tinawag na Natural Disaster dahil ang kalikasan ang may gawa nito.

Ang tanging magagawa natin ay ang paghandaan ang pagdating nito at mas ayusin an gating lipunan upang mas mabilis tayong makakabangon mula sa pinsalang mabibigay ng kahit na anong sakunang dumati.

At bilang mamamayan naman n gating bansa, maging masunurin tayo at matutong maging independent dahil nasa atin din ang ikauunlad ng ating bansa gaya nga ng nabanggit ko sa itaas mas uunlad ang ating bansa kung hindi tayo aasa mula sa iba.

Nagsisimula sa bawat isa ang kaunlaran. At hindi natin makakamit ang kaunlarang iyon kung tayo ay mamumuhay nang lampas sa ating kakayahan, kung papasukin natin ang isang bagay na hindi naman natin kayang panindigan, at kung sisisihin na lamang lagi natin ang gobyerno at ang mga politiko sa kahirapan ng buhay na tayo rin naman ang siyang may kagagawan.