Baka Sakali

Ang pag-ibig ay parang nagsusugal. Kapag sigrado kang mahal mo, ibibigay mo ang lahat kahit di mo alam kung may maibabalik pa ba sayo o wala. Maswerte ang nakakakuha ng higit pa sa inaasahan , pero luhaan ang mga sumusugal at natalo. Pero gayunpaman, tulad ng sugal, kahit walang kasiguraduhan, marami pa ring umiibig, marami pa ring sumusugal. Dahil… Baka Sakali… Baka Sakali
“Mahal kita, gusto mo ko pero… mahal mo siya”
Hanggang saan ang kaya mo para ipaglaban ang isang pag-ibig na sa simula pa lang, alam mong wala ng pag-asa? Handa mo bang isugal ang iyong puso, ang pag-ibig mo kahit alam mong sa huli, matatalo ka, masasaktan at uuwing luhaan?
Ako nga pala si Elise-,maganda, mayaman,mabait, at matalino. Lahat ng gusto ko nakukuha ko maliban nalang siya. Lahat ng tao nakikita ako. Di ko na kailangang magpapansin at magpakilala. Kilala at pansin na nila ako. Pero may isang taong kahit anong gawin ko, wala pa rin.
Siya si Kenli, ang lalaking matagal ko ng kinahuhumalingan. Gwapo,matangkad, mayaman at basketbolista sa eskwelahan. Lahat ng laban niya ay di ko pinapalampas. Ginagawa ko ang lahat para lang mapanood ito. Naging stalker niya din ako. Inalam ko lahat ng tungkol sa kanya pati sa pamilya niya.
Si Maxine, kaibigan ko at ang babaeng pinakamamahal ni Kenli. Maganda, maputi, matangkad, simple,at mabait. Namatay siya dahil sa isang aksidente. Patay na siya pero hanggang ngayon, buhay pa rin ang alaala niya sa puso’t isipan ni Kenli. Mahal pa rin siya ni Kenli…mahal na mahal.
Minsan may mga bagay tayong hindi masabi kahit madalas gusto na nating isigaw…kasi para bang di mo na kaya. Pero maraming mangingibabaw diba? Iisipin mo lahat, yung mga pwedeng mangyari dahil sa sasabihin mo, yung mga pwedeng maging kahinatnan, yung mga maaapektuhan…yung takot mo na baka may masaktan ka, kasi diba, masaktan ka na…wag lang sila. Ngayon ay balak ko na sanang ipagtapat kay Kenli na mahal ko siya dahil hindi naman masamang umasa diba? Na baka sakaling pareho kami ng nararamdaman para sa isa’t isa, na baka sakaling mahal niya rin ako. Prinaktis ko pa nga kagabi sa harap ng salamin kung paano ako aamin sa kanya, at kung anong mga sasabihin ko pero nabalewala lahat ng prinaktis at plano kong pag-amin dahil mahal pala siya ng kaibigan ko. Ayoko namang maging makasarili para agawan si Maxine ng taong mamahalin kaya di ko na tinuloy yung pag-amin ko. At napakabait nga naman ng tadhana kay Maxine dahil mahal din pala siya ni Kenli. Ang swerte nya, mahal din siya ng taong mahal niya. Kung alam lang niya kung gaano ko ka-gusto na maging siya.
Nalaman ni Kenli na ako lang yung pinakamalapit na tao kay Maxine. Humingi siya ng pabor kung pwede daw ba akong maging tulay nilang dalawa? At ang sagot ko? Oo. Pumayag ako, sino ba naman ako para umayaw diba? Oo na tanga na kung tanga pero mahal ko yung tao eh kaya tutulungan ko siya sa lahat ng bagay na makakapagpasaya sa kanya. At saka maaari din naman akong makinabang sa gagawin kong pagtulong sa kanya diba? Dahil ako yung tulay nila syempre makakasama ko siya at malay natin mapagtanto niyang ako pala talaga yung mahal niya. Ang assumera ko diba? Kung ano-anong naiisip ko. Haha. At isa pang rason kung bakit ko siya tutulungan ay dahil mahal ko si Maxine at gusto kong sumaya siya. Di bale ng ako yung masaktan, wag lang siya. At ayun nga, tinulungan ko si Kenli sa pagpaplano ng gagawin niyang panliligaw kay Max. Ang sweet niya nga eh, sobra! Ilang buwan na ang nakalipas simula ng manligaw siya kay Max.At ngayon na ang araw na pinakahihintay nya, ang araw kung kelan niya malalaman ang sagot ni Max. Alam mo bang kinuntsaba niya lahat ng estudyante pati mga guro para sa araw na ito. Gumastos siya ng malaki para dito, bumili siya ng mga lobong hugis puso, iba’t ibang klase ng bulaklak at tsokolate. May tatlong malalaking karton sa harap ni Max at hindi ko alam kung ano yun. Nagsimula na siyang tumugtog ng gitara at kumanta. Hindi ko inakalang ganito pala kaganda yung boses niya. Pagkatapos kumanta ay bumaba siya ng entablado at pumunta sa harap ng tatlong karton at binuksan niya ang mga ito isa-isa. Sa unang karton ay lumabas ang isang lobo kung saan nakalagay ang mga salitang “Will you,” sa pangalawa naman ay “be my” at sa huling karton karton ay “girlfriend?” Will you be my girlfriend? Sana talaga ako nalang si Max. Lumapit siya kay Max na kanina pa umiiyak dahil di siya makapaniwala sa lahat ng nakita niya. “Oo, girlfriend mo na ako” ang sagot ni Max at niyakap niya si Kenli. Nakita ko sa mga mata at labi ni Kenli kung gaano siya kasaya, samantalang ako nandito sa kabilang banda ng gymnasium at umiiyak dahil sa saya at lungkot. Masaya dahil masaya yung dalawang taong mahal ko at malungkot dahil wala na talaga akong pag-asa. Simula ng maging sila, di na sila mapaghiwalay, lagi silang magkasama, nagtatawanan at naglalambingan. Inaamin kong hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako lalo na pag nakikita ko silang dalawa na sweet sa isa’t isa. Masaya ako para sa kanila pero nangingibabaw pa rin yung sakit. Habang tumatagal, mas lalo akong nahuhulog sa kanya.
May mga bagay lang talaga na hindi mananatili sa tabi mo. Kahit na gustuhin mo man, kailangan niya pa ring umalis sa tabi mo. Nang dahil sa isang di inaasahang pangyayari ay naaksidente si Maxine. Nasaktan ako kasi kaibigan ko siya at dahil nasasaktan si Kenli. Hindi ko kayang makitang nasasaktan siya, kung pwede lang sanang ilipat yung sakit na nararamdaman niya sakin,ginawa ko na. Simula ng mamatay si Maxine ay naging malungkutin na si Kenli, ni hindi ko na siya nakitang ngumiti. Ako lagi yung nasa tabi niya, sinusundan ko siya saan man siya magpunta dahil baka mapahamak siya. Ngayong wala na si Max, umasa akong mahuhulog siya sakin, na matututunan niya akong mahalin dahil ako nalang yung nag-iisang taong nandyan sa tabi niya para tulungan at pangitiin siya. Umasa akong makakalimutan niya si Max kapag nandyan ako pero wala eh, nakatatak talaga si Max sa puso’t isip niya. Di ko na talaga matiis na makita siyang umiiyak, nasasaktan at nagpapakamiserable kaya kinausap ko siya. Tinanong ko siya kung sa tingin ba niya matutuwa si Max na makita siyang nagkakaganyan, nagpapakamiserable at lagging umiiyak. Sinabi ko sakanya na hindi maibabalik ng pag-iyak niya ang buhay ni Max. Wala na eh, nagyari na,wala na si Max kaya dapat tanggapin nalang natin. At dahil sa mga sinabi ko ay unti-unti na siyang bumabalik sa dati..yung masayahin at palangiting Kenli.
Dalawang taon na ang nakalipas mula ng mamatay si Max. Kaming dalawa nalang ni Kenli yung magkasama. Akala nga ng iba ay kami na. Sana nga totoo nalang yung mga inaakala nila. Habang bumababa kami ni Kenli ngayon sa hagdan kasabay ang dalawang Seniors na may dalang karton na di ko alam kung anong laman at puting pintura ay nagdasal ako sa Diyos. Humingi ako sa Kanya ng sign, na kapag nakakita ako puting uwak ay magtatapat na ako kay Kenli. Ang tanga ko talaga akalain mo ba namang nadulas ako sa hagdan at nasagi ko yung mga dala ng seniors. Buti nalang alerto si Kenli at nasalo niya ako.Naputol ang pagpapantasya ko kay Kenli ng marinig ko yung sinabi ng mga Seniors. Naging puti daw yung uwak! Ito na yung sign na hiningi ko kay God. Bukas na bukas magtatapat na ako kay Kenli. Bahala na kung may nararamdaman man siya sakin o wala basta gusto ko lang ay magpakatotoo sa nararamdaman ko. Di bale ng masaktan sa maaaring sabihin niya. Kinabukasan, pinapunta ko si Kenli sa palaruan malapit sa eskwelahan naming. Nakaupo ako ngayon dito sa swing habang hinihintay siya. Abala ako sa panonood sa mga batang naglalaro at kitang-kita sa mga mata nila kung gaano sila kasaya. Minsan tuloy,gusto ko nalang bumalik sa pagiging bata kung saan ang tanging dahilan lang ng pag-iyak mo dahil sa sakit ay ang mga sugat na nakuha mo mula sa pagkakadapa. Nabaling ang atensyon ko sa lalaking nasa tabi ko ng magsalita siya. Tinatanong niya kung bakit ang aga-aga ay pinapunta ko siya dito sa palaruan kaya sinabi ko na sa kanya ang lahat…na matagal ko na siyang mahal, na di ako nagkaroon ng pagkakataon na aminin ito sa kanya dahil ayokong maging makasarili, ayokong saktan si Maxine. Sorry Elise, gusto kita, maganda ka, mabait, matalino, na sayo na nga ang lahat eh pero mahal ko siya. Mahal ko pa rin siya. Yan ang eksaktong mga salita na lumabas sa kanyang bibig. Ang sakit pala talagang marinig mula sa bibig ng taong mahal mo na di ka niya mahal, na siya pa rin. Bakit kasi lagi nalang akong umaasa eh?! Bakit ako nagbaka sakali? Yan tuloy, nasasaktan ako ngayon. Ang tanga tanga ko talaga!
Nagbaka sakali akong mamahalin niya rin ako pero hindi eh..siya pa rin talaga. Hanggang ngayon mahal ko pa rin siya. Hanggang ngayon nasasaktan pa rin ako. Ilang buwan na pala ang nakalipas pero ngayon ko lang talaga napagtanto kung gaano ako nagpakatanga sa isang lalaki, kung gaano ko sinaktan ang sarili ko para sa kanya. Ilang buwan na ang nakalipas pero parang kahapon lang lahat ng nangyari, sariwa pa rin yung sugat sa puso ko at di ko alam kung kalian ito maghihilom. Pero kahit kalian di ako nagsisi na minahal ko siya. Dahil sa pagmamahal ko sa kanya, marami akong natutunang bagay at isa na doon ang pagpaparaya para sa kasiyahan ng mga taong mahal mo.
Siguro nga may mga bagay talagang kahit gustuhin mo, hindi mo makukuha. Siguro nga may mga bagay talagang hindi nakalaan para sayo, na kahit anong gawin mo, kailanma’y di mapapasayo dahil may nagmamay-ari na sa kanyang iba.