Kung iisipin...
Meron pa bang mas dadaming sinayang na papel kaysa sa papel na ginawang bangka? Diba wala na?
Kung batang kalye ka,imposibleng hindi mo naitupi ang iyong mga papel at ginawang bangkang papel matapos mong matutunang gawin ang eroplanong papel. Kapag maganda ng klase ng papel at di dyaryo lang,malamang lulutang hanggang finish line sa kanal habang kasunud ang mga bangka ng kalaro mo. Tapos magagalit iyong kapitbahay ninyo dahil nababarahan na naman ang kanal nila. Gagamit ka pa ng straw,hihipan ang bangkang papel mauna ka lang sa kalaro mo.
At madalas, mas maulan mas masaya, magiging survival na ang labanan. Patibayan na lang ng pagsalo ng mga patak ng ulan at sa lakas ng agos. Pero pag may nanalo, pustahan! sabay sabay ang mga natalo sisigaw ng... MADUGA KA! tapos uulitin muli ang labanan...
Naalala ko nga minsan, isa rin ako sa nakahiligan ang mag laro ng bangkang papel. Na sa pagdaloy ng agos ng tubig, unti unti din na nababasa,peo di mawawala sa paningin ko ang bangka. At sa isang hampas ng malaking alon,bigla na lang lulubog ito. Ngunit gagawa at gagawa parin ako ng bangkang papel kahit alam ko naman na ganun pa rin ang kahihinatnan.
2010. Lumaki na ako,bagamat may pagkaisip bata (minsan lang) at ngayon ko lang din napagtanto na may kahalagahan din pala ang bangkang papel sa buhay ko. Na minsan naisakay ko doon ang munting pangarap ko. Ngunit dahil sa mga hampas ng along ng buhay,lumulubog ang bangka, kasama ang mga pangarap ko. Pero di ako nag giveup, pursigido ako na magtagumpay,gagawa at gagawa parin ako ng bangkang papel at babaunan ng panalangin na malayo sana ang marating nito, malayo sana ang marating ng mga pangarap ko.
Ang sumisimbolo ng buhay ko ay ang
Bangkang Papel. Bakit nga ba papel?
At di nalang plastic? Dahil hindi pang habang buhay itong lulutang sa dagat ng pakikipagsapalaran. Lahat ay may katapusan. Lulubog at lulubog din tayo sa pag dating ng panahon. Depende na lang yan sa paglalaro natin sa agos ng buhay at kung paano tayo makikipag sapalaran sa malawak na karagatan.
At panalangin ko sa pagdating ng panahong iyon, masabi ko na i've live my life to the fullest..
Pero syempre di pa soon. Haller!
Ang bata ko pa kaya tnt
Munting tula na aking pabaon..
Sa panahong ang langit ay nagbabadya ng galit
Nagpipinta ng dilim at nagdadala ng lamig At ang talon ay di mapigilan sa pagdaloy -ramdamin mo lang...
Kung mahulog ka man, matutong makipag sabayan
Sa batong nag uumpugan sa agos ng ilog At sa pag daloy ng maitim na tubig
Matuwa at makuntento
-ramdamin mo lang...
Kung mapuno man ng pagtataka at pagkalito Isiping halakhak ang nagpapagalaw sa iyo
At sa paglalakbay ay mag paanod
Ikaw ay may dalang ngiti kahit pa
lumubog.