boek
Boekverslag 2 Door: Maxim van Oort
Klas: H4a

1) Auteur: Vonne van der Meer Titel: Take 7 Eerste uitgave: 30 maart 2007 Aantal bladzijdes: 141 Ik had het boek uit in de vakantie op 5 mei 2011

2) De belangrijkste gebeurtenissen in het verhaal zijn:
1. Lars komt op het idee om in het verlaten dorpje Los Baños de Calderón, samen met zijn vrienden, een nepfilm te maken.
2. De burgermeester vertelt de verhalen over zijn dorp en hoe het was. Ook probeert hij Lars te verlijden om de film in zijn dorpje te maken. (de burgermeester weet niet dat de film nep is)
3. Het dorp komt tot leven dankzij de film. De inwoners geloven weer in de handel en het werk waarmee ze hun brood kunnen verdienen. De toeristen beginnen weer het dorp te bezoeken, zo ook het zwavelbad waar het dorp om bekend staat.
4. Het uit niets verdwijnen van Lars en zijn filmploeg. Ze hebben niks van zich laten horen en zelf na een half jaar is de rekening van het hotel, waar ze verbleven, nog steeds niet betaalt.

3a) De titel Take 7 is gekozen door de auteur omdat er in het verhaal een (nep)film wordt gemaakt en in films gaan de scènes soms niet goed en moeten ze over gedaan worden. In dit verhaal komt er zo’n filmbordje in voor dat er een scene 7 keer is overgedaan. Vandaar Take 7.
b) Ik vind deze titel niet zo heel goed gekozen omdat je niet gelijk het beeld van het verhaal voor je hebt. Je weet bijvoorbeeld niet dat je met een nepfilm te maken hebt als je de titel leest maar je weet dat het over filmen gaat. Er hat bijvoorbeeld ook gekozen kunne worden voor de titel take 2 omdat je dan een beter beeld krijgt over dat de scènes meerder keren moet worden over gedaan. Je doet het voor de 2de keer, vandaar take 2.

4) De hoofdpersoon is de Deense barman Lars. Hij is vijfendertig jaar oud en Lars heeft blauwe ogen en zijn haar is halflang en blond. Hij is al jarenlang een barman en wil eigenlijk regisseur worden. Dit blijkt ook uit het idee wat hij had met de nepfilm in het dorp Calderón. Over zijn familie word in het verhaal niks over gezegd.
Innerlijk is Lars eenzaam maar hij is wel dol op aandacht. Ook heeft hij rare trekjes zoal het niet betalen van het verblijf in het hotel. Dit verandert ook niet in het verloop van het verhaal.

Ik leef niet mee met deze persoon omdat hij niet zielig of juist heel gelukkig is. Het schommelt er tussen in. Lars heeft het volgens mij wel goed en hij heeft zelf gemene streken. Dat is niet iemand waar ik mee leef.

5) De tijd in het verhaal is chronologisch geschreven en het word achteraf pas vertelt, nadat het gebeurt is. De fictionele (vertelde) tijd is 1 jaar. De tijd is vrijwel synchronisch maar er zijn ook stukjes waarbij de schrijver een pagina nodig heeft om één klein stukje te vertellen. Er is dus ook sprake van tijdsvertraging. Er is in het boek geen sprake van een tijdsprong, een flashback of een flash-forward. Het verhaal is dus continue.

6) Het verhaal speelt zich het meest af in het dorp Los Baños de Calderón. Het is er altijd zonnig en de hemel is blauw zonder wolken. Ook wordt er een stukje van het verhaal vertelt buiten het dorp, in de heuvels maar dat is niet zo belangrijk. Het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich af in het dorp omdat daar de film word opgenomen en dat dorp was vergeten en verlaten en dankzij de film word het dorp weer op de kaart gezet. En ondanks dat de filmploeg zomaar verdwijnt en de rekeningen niet betaald, gaat het een stuk beter met het dorp, dankzij de filmploeg. Daarom vind ik dit de belangrijkste ruimte in het verhaal.

7) Op bladzijde 74 en 73 was niet veel tekst en inhoud te vinden en daarom heb ik bladzijde 72 genomen voor deze opdracht.
Op bladzijde 72 word eigenlijk een belangrijke beschrijving gegeven over hoe het dorp eruit ziet voordat de filmploeg in actie komt. Op deze bladzijde wordt beschreven dat het dorp waarschijnlijk het enige bewoonde dorp in Spanje is dat zo diep gezonken is. Het dorp heeft sinds een paar jaar geen trommelaars en kaarsendragers meer. Ook heeft het geen broederschap meer, alleen de naam nog en veel te weinig leden. Jongelui vieren feesten liever ergens anders, bijvoorbeeld waar ze studeren. Alles ligt samengevat in stof, er is niks meer te doen.
Dit vind ik een hele belangrijke scene omdat deze scene het dorp beschrijft hoe het al tien jaar is.

8) Volgens mij is de hoofdgedachte dat je mensen hun geloof en enthousiasme weer terug kan brengen door de mensen aandacht en plezier te geven. Het boek bestaat uit deze hoofdgedachte. Kijk maar naar het begin van het dorp en het einde van het dorp als de filmploeg langs is geweest.

9) recensie: achteraan het boekverslag
Samenvatting van de recensie:
Arjen Fortuin vind dat Vonne van der Meer een goede kwaliteit heeft voor boeken schijven. Ze lost problemen goed op. Ze gebruikt goede zinnen in het verhaal om de boodschap goed over te laten komen. Arjen vind dat Vonne gemakkelijk maar met goed oog voor detail, een verhaal heeft geschreven. “Vonne geeft een karakter aan haar verhaal door goede, scherpe voorbeelden”, zegt Arjen.

10) Ik las de eerste paar hoofdstukken van het boek en het viel me reuze mee met de moeilijkheidsgraad van het boek. Natuurlijk zitten er lastige stukken in maar Van der
Meer vertelt het verhaal vrij soepel. Wel waren er lastige woorden in het verhaal te ontdekken. Zoals: de taberna, menu del día, ferreretía, finca en estás loco o qué.
Dit was soms wel eens lastig om te lezen. Maar ik vond het een leuk boek en het verhaal was weer eens wat anders dan alleen maar detectives en actie verhalen. Het leukste stuk in het verhaal vond ik het idee om een nepfilm te maken, met nep apparatuur. Dat had ik niet verwacht. Ik vind het zelf niet zo heel slim om op deze wijze een dorp weer op de kaart te zetten omdat er toch altijd wel iemand is die erachter komt dat er niet echt word gefilmd. En dat gebeurde in het verhaal ook. Ik zou dit boek een 8 geven, omdat het een leuk en origineel verhaal is.

Recensie over Take 7 van Arjen Fortuin

De recensie van Arjen Fortuin in het NRC van 31 maart 2007 is over het geheel genomen positief.: Dat de roman ondanks die wel erg blijmoedige afloop overeind blijft, heeft alles te maken met het vakmanschap van Vonne van der Meer. Zij is erg goed op dreef in het neerzetten van het ongemak dat vooraf gaat aan de verlossing. Neem de even pijnlijke als treffende zinnen waarmee de Nederlandse Lydia wordt geïntroduceerd: ?Ik ben nooit moeder geworden, maar toen ik ophield met bloeden kreeg ik een buik... Juist nu, nu ik nooit meer een kind zal krijgen, wordt er nogal eens verbaasd naar mijn bekken gestaard: het zal toch niet, op haar leeftijd?' Zo schrijft Van der Meer het hele boek door: ogenschijnlijk losjes, op lichte toon, maar scherp observerend en met oog voor detail.
Bovendien brengt ze voldoende lagen aan om ook haar eigen moraal weer te ondergraven. Het sterkste voorbeeld daarvan schuilt in een tussenzinnetje waarin Lydia zegt dat zij het verhaal van Lars heeft gereconstrueerd op basis van zijn agenda en ?wat ik over hem heb gefantaseerd'. Nooit wordt duidelijk waar die fantasie begint en ophoudt, hoeveel van de renaissance van het dorp Los Baños de Calderón alleen heeft plaatsgehad in het hoofd van de vertelster. Daarmee maakt Van der Meer het geloof in elkaar dat de karakters van haar boek zo zoetjes omhoog stuwt, toch weer ondergeschikt aan een veel individueler geloof: dat in de scheppingskracht van het woord.

In De Volkskrant van vrijdag 6 april 2007 echter is Daniëlle Serdijn helemaal niet enthousiast. Zij besluit met En zo gaat het . Eind goed al goed. Als de Denen vertrokken zijn, komt het toerisme warempel weer een beetje opgang. Ook worden er drie opmerkelijk blonde baby’s geboren. Wat een vreugd. Het leven zit er weer in. Tot slot passeren de hoofdrolspelers nog eens de revue. Via het personage Lydia vertelt Van der Meer hoe het hun vergaan is, en waar ze nu zijn. Ook dit is zo’n overbekende formule, vaak toegepast in films om te laten zien dat het leven doorgaat.
Voor verrassingen moet je niet zijn bij Van der Meer “Take 7 “is hoogstens onderhoudend. Vooral voor wie geen films kijkt, nauwelijks boeken leest en blind is voor reclame. “