lıÇALIŞMAK KÜLFET MİDİR, NİMET MİDİR
İnsan, varoluşundan bu yana, yaşam için gerekli minimum enerjiyi kazanması üzerine kurulu bir prensiple kendi içsel dinamiklerini ve çevre dinamiklerini şekillendirmiştir. Çalışmanın tanımı da, diğer dinamikler gibi, nitelik ve nicelik olarak, evrimsel bir süreç izleyerek, beslenme, sığınma ve diğer minimum ihtiyaçlar ile birlikte şekillenmiştir. Çalışmanın insana nimet olarak haz vermesini, başka bir deyişle motive etmesini, mutlu etmesini ve ya tersi olarak külfetleşmesini, ağırlık ve mutsuzluk yaratmasını, tarihsel süreçte bu dinamiklerle birlikte inceleyebiliriz.
İlk insan, yaşamak için korunma ve avlanma üzerine yoğunlaşmıştı. Daha sonraları, yok olmaktan ziyade nüfüsünu belli seviyelerde tutarak ve de arttırarak, zihinsel etkileşim ve pratikleri ile birlikte, bu ihtiyaçlarını daha kolay giderecek yöntemler ve araçlar geliştirdi. Gıda temini için en büyük devrimi olan tarımı buldu ve üretim kavramını ortaya çıkarmış oldu. Nüfüs ve dolayısıyla, zihinsel birikim arttıkça, ihtiyaçlar ve giderme yöntemlerinde de artış yaşandı, bu artış paraboliktir ve son yüzyılda en dik eğrisini çizmiştir. Küçük topluluklardan, büyük topluluklara giden bir sosyalleşme ile birlikte, en başından beri var olan ekonomi kavramı daha da şekillenir hal aldı. Ticaret başladı, üretilen sebze gibi ürünler, üretilmeyenlerle takas yoluyla, daha sonraları değerli taşlar ve madenler ve de en sonunda ticaret aracı olarak geliştirdiği para ile değiştirildi. Diğer bir devrimi ise insanoğlunun, petrolü bulması ve endüstrileşmesidir. Bütün bu süreçlerden etkilenerek, üretim ve benzeri kavramların farklılaşması ile günümüz çalışma anlayışına ulaşmış bulunmaktayız. Kütlesel, yığınsal üretime giden insanoğlu, bu üretimi karşılayabilecek, kitlesel insan gücü kaynağına ihtiyaç duydu ve ücret, sosyal haklar gibi kavramları ortaya çıkardı. Günümüz ekonomi bilimine göre insanlar tüketimden haz duymaktadır, yalnız tüketim için de üretmesi gerekmektedir. Ekonomik teoride, üretime katkıda bulunmak için çalışmak külfet olarak kabul görmektedir, ve teori, sosyal haklar ve ücret gibi gelir adı altında toplayacağımız kavramların, insanı tatmin etmesini ve bu tatmin derecesiyle, külfet olarak gördüğü çalışmayı kompanse etmesini öngörür. Sonuç olarak, ekonomik teoride, külfet olarak kabul görmüş çalışma kavramı, benim düşünceme göre maksimize seviyedeki haz duygusunu, sosyal hakları, ücreti ve diğer olanaklarıyla tatmin edebilecek çalışma ortamlarında, mutluluk yaratabilir ve bir zevke dönüşebilir.