ความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศเกาหลีใต้เปรียบเทียบประเทศไทย
บทนำ
Term Paper ฉบับนี้ได้แสดงเนื้อหาเรื่องประวัติศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศสาธารณรัฐเกาหลี หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า ประเทศเกาหลีใต้เปรียบเทียบกับประเทศไทยในด้านต่างๆ เนื่องจากมีประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาเศรษฐกิจที่น่าสนใจระหว่างสองประเทศนี้คือ ในสมัยทศวรรษ1960 ประเทศไทยมีรายได้ต่อหัวสูงกว่าประเทศเกาหลีใต้เกือบเท่าตัวแต่ปลายทศวรรษ 1960 ประเทศเกาหลีใต้กลับมีรายได้ประชาขาติต่อหัวสูงกว่าประเทศไทยเกินกว่า1เท่าตัว และในปัจจุบันประเทศเกาหลีใต้ได้เปลี่ยนจากประเทศกำลังพัฒนาเป็นประเทศที่พัฒนาแล้ว นอกจากนี้ประเทศเกาหลีใต้ยังถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมใหม่(Newly Industrialized Countries:NICs)และยังถูกจัดให้เป็นกลุ่มสี่เสือแห่งเอเชีย หรือบางครั้งเรียกว่ามังกรน้อยทั้งสี่(มีประเทศใต้หวัน เกาหลีใต้ สิงคโปร์ ฮ่องกง) แม้ว่าในปัจจุบันประเทศไทยได้ถูกจัดเข้าในกลุ่มประเทศอุตสาหกรรมใหม่ และกลุ่มเสือ แล้วแต่ก็ยังเข้ากลุ่มดังกล่าวช้ากว่าประเทศเกาหลีใต้ เพราะเหตุใดประเทศไทยจึงพัฒนาได้ช้ากว่าประเทศเกาหลีใต้ทั้งที่ประเทศไทยเคยมีรายได้ประชาชาติต่อหัวสูงกว่าประเทศเกาหลีซึ่งน่าจะแสดงให้เห็นว่าไทยเคยมีรากฐานทางเศรษฐกิจที่ดีกว่าเกาหลีใต้ แต่ทำไมในปัจจุบันประเทศเกาหลีใต้จึงพัฒนาเศรษฐกิจจนแซงไทยไปแล้วหลายก้าว
ในterm paper นี้จะแบ่งออกเป็น 2 ส่วนในการศึกษา ส่วนแรกจะกล่าวถึงการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศประเทศเกาหลีใต้เปรียบเทียบกับไทย ตั้งแต่เริ่มมีแผนพัฒนาเศรษฐกิจในปี 1960 และส่วนที่สองจะกล่าวการวิเคราะห์ความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศเกาหลีใต้กับประเทศไทย ทางด้านอุปทาน โดยใช้ cobb-douglas production function นอกจากนี้จะมีการวิเคราะห์ทางด้านอุปสงค์
ซึ่งจะทำให้ได้ทราบถึงกระบวนการพัฒนาเศรษฐกิจโดยยึดประเทศเกาหลีใต้เป็นแบบแผน เพี่อพิจารณาข้อดี ข้อเสียจากบทเรียนของประเทศเกาหลีใต้ เพื่อให้ในการปรับปรุงและพัฒนาการวางแผนเศรษฐกิจของประเทศไทยให้เจริญก้าวหน้าได้ต่อไป

การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศประเทศเกาหลีใต้เปรียบเทียบกับไทย ประเทศเกาหลีและประเทศไทยเริ่มมีการวางแผนการพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติในปี 1960 ปีเดียวกัน ซึ่งระดับการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศไทยกับประเทศเกาหลีใต้ในทศวรรษแรกของการมีแผนพัฒนาเศรษฐกิจนั้นนั้นมีระดับการพัฒนาทางเศรษฐกิจอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกัน แต่หลังจากปี1969นั้นการพัฒนาเศรษฐกิจประเทศไทยและประเทศเกาหลีใต้ได้เริ่มเห็นความแตกต่างของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ซึ่งประเทศเกาหลีใต้ได้มีความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจมากกว่าประเทศไทยอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งสิ่งที่ประเทศไทยและเกาหลีมีความแตกต่างกันในเรื่องของภูมิหลังทางสังคมกล่าวคือประเทศเกาหลีใต้มีพื้นหลังในด้านการเป็นประเทศที่ถูกรุกรานจากการทำสงครามทั้งจากประเทศญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่2 และสงครามระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้อีก ซึ่งการเกิดสงครามนี้เองทำให้ประเทศเกาหลีเริ่มมีความขาดแคลนในหลายด้านทั้งด้านอาหาร ที่อยู่อาศัย และอีกหลายปัจจัยที่เป็นสิ่งจำเป็นต่อการดำรงชีวิต ดังนั้นภูมิหลังทางสังคมจึงมีส่วนผลักดันให้ชาวเกหลีใต้คนเกาหลีจึงกลายเป็นคนที่ผูกพันฝังใจกับเรื่องราวในอดีต สามารถปรับตัวเข้ากับทุกสถานการณ์ได้ดี มีวินัยในตนเองสูง อนึ่งคนเกาหลีเป็นคนที่ชอบการแข่งขัน ไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งใดง่ายๆ ดื้อดึง ดันทุรัง และไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด แต่ในส่วนของประเทศไทยแม้ว่าจะมีการทำสงครามแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนไทยมีลักษณะคล้ายชาวเกาหลีเนื่องจากลักษณะของประเทศที่ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์และนิสัยรักสบาย มีอัธยาศัยดี ดังนั้นคนในประเทศไทยจึงไม่ต้องดิ้นรนหรือต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งความอยู่รอดมากนัก ดังนั้นคนไทยจึงมีความขยัน และนิสัยรักการต่อสู้จะน้อยกว่าชาวเกาหลี ซึ่งลักษณะภูมิหลังทางสังคมที่แตกต่างกันนี้ก็ส่งผลต่อความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเช่นกัน ช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจ ฉบับที่1-3 นับว่าเป็นช่วงเริ่มต้นของการพัฒนาทางเศรษฐกิจเพื่อสร้างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ทางการซึ่งรัฐบาลของประเทศเกาหลีในช่วงนั้นคือนายพลปัก จุง ฮี ส่วนของประเทศไทยรัฐบาลในช่วงนั้นคือจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ก็เริ่มต้นโดยใช้กลยุทธ์ในการพัฒนาคล้ายกันคือ มีการขอความช่วยเหลือ และใช้เงินช่วยเหลือจากต่างประเทศในการพัฒนาประเทศ โดยเงินช่วยเหลือจากต่างประเทศนี้ส่วนใหญ่แล้วเป็นเงินช่วยเหลือจากประเทศสหรัฐอเมริกาเหมือนกัน นอกจากนี้ทั้งสองประเทศยังมีการใช้กลยุทธ์ในการพัฒนาประเทศเหมือนกันคือกลยุทธ์รัฐนำ-ราษฎร์หนุน กล่าวคือให้รัฐบาลเป็นผู้นำในการพัฒนาเศรษฐกิจก่อน โดยให้ประชาชนในประเทศเป็นผู้สนับสนุนการพัฒนาเศรษฐกิจของรัฐบาลแต่ในรายละเอียดของกลยุทธ์มีรายละเอียดที่แตกต่างกันคือ แม้ว่าในช่วงเริ่มต้นของการมีแผนพัฒนาทางด้านเศรษฐกิจทั้งประเทศไทยและประเทศเกาหลีต่างเป็นประเทศเกษตรกรรมแต่กลยุทธ์ในการผลักดันทางเศรษฐกิจของประเทศไทยในช่วงเริ่มแรกของการมีแผนพัฒนาคือเน้นการลงทุนจากภาครัฐบาลในการสร้างโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นทางเศรษฐกิจ เช่นระบบถนน น้ำประปา ไฟฟ้า เพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้างจากประเทศเกษตรกรรมให้เป็นประเทศอุตสาหกรรม ซึ่งนโยบายที่ตามมาคือการสนับสนุนอุตสาหกรรมเพื่อทดแทนการนำเข้า และการส่งเสริมในขั้นถัดไปคือ การส่งเสริมอุตสาหกรรมเพื่อการส่งออกเพื่อหารายได้เข้าประเทศทำให้มีการนำเข้าเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่ประเทศไทยผลิตเองไม่ได้ทำให้ในช่วงต้นๆของแผนพัฒนาประเทศไทยขาดดุลการค้า อีกทั้งแนวคิดของนโยบายดังกล่าวเป็นการส่งเสริมให้มีการใช้ปัจจัยทุนเข้มข้นอีกด้วยทำให้เกิดปัญหาแรงงานส่วนเกินจากภาคเกษตรกรรมตามมา ซึ่งแตกต่างจากนโยบายของประเทศเกาหลีใต้ในช่วงเริ่มแรกของการมีแผนพัฒนาคือ เนื่องจากภูมิหลังทางสังคมของประเทศเกิดสงครามและสร้างความเสียหายให้แก่โครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคมของประเทศเกาหลีใต้เป็นอย่างมาก แม้ว่าสงครามจะจบลงก่อนการมีแผนพัฒนาเศรษฐกิจราว10ปีแล้ว แต่นโยบายการพัฒนาเศรษฐกิจของรัฐบาลในช่วงก่อนการมีแผนพัฒนาเศรษฐกิจก็ไม่สามารถทำให้เศรษฐกิจดีขึ้นมากนัก ดังนั้นรัฐบาลเกาหลีใต้จึงทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ประชาชนมีกินไปวันๆโดยการสนับสนุนให้ประชาชนพึ่งตนเองโดยการเพาะปลูกพืชไว้กินเอง โดยใช้เงินบริจาคจากต่างประเทศมาช่วยเหลือให้ประชาชนที่ยากจน และส่งเสริมผู้ประกอบการรายเล็กให้ผลิตสินค้าให้เพียงพอกับความต้องการของคนในชาติ โดยส่งเสริมให้ใช้อุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานเข้มข้น และส่งเสริมให้ผลิตเพื่อการส่งออกมากกว่าการทดแทนการนำเข้า ซึ่งผลจากการพัฒนาอุตสาหกรรมในช่วงเริ่มแรกของเกาหลีทำให้เกิดธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(SMEs)เป็นจำนวนมาก ซึ่งเป็นธุรกิจที่ประชาชนเลือกเองไม่ได้มาจากรัฐบาลเป็นผู้เลือกให้ และลักษณะของการพัฒนาจากประเทศเกษตรกรรมมาเป็นประเทศอุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานเข้มข้นก็รองรับแรงานจากภาคเกษตรกรรมได้ดี และได้เปลี่ยนจากประเทศเกาหลีก็ได้เปลี่ยนจากประเทศเกษตรกรรมมาเป็นประเทศผู้ผลิตได้ ซึ่งการเกิดขึ้นของ SMEsจึงทำให้เกิดผู้ประกอบการรายใหม่เกิดขึ้นอย่างง่ายดายเนื่องจากภูมิหลังทางสังคมที่ชาวเกาหลีใต้มีจิตใจเป็นนักสู้ ประกอบกับความขยัน และความกดดันที่ต้องดิ้นรนเพื่อการใช้ชีวิตให้อยู่รอดจากความอดอยากในอดีต อีกทั้งการที่ความเชื่อถือในลัทธิขงจื้อของชาวเกาหลีใต้ ที่ส่งเสริมให้การศึกษาเป็นการสร้างฐานะทางสังคมซี่งแตกต่างจากประเทศไทยที่ใช้ความร่ำรวยเป็นการวัดฐานะทางสังคม ทำให้ในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจเริ่มแรกของเกาหลีใต้จึงมีการสะสมทุนมนุษย์มากกว่าไทย เพราะเหตุนี้รัฐบาลของประเทศเกาหลีใต้จึงใช้เงินส่งเสริมในเรื่องของการศึกษาน้อยกว่าไทย แต่ประสิทธิผลของการศึกษาของประเทศเกาหลีมีประสิทธิผลมากกว่าไทยอีกด้วย ช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจฉบับที่4-6 ในช่วงนี้ประเทศไทยได้ให้ความสำคัญกับการกระจายรายได้อย่างเป็นธรรม เนื่องจากการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจจากแผนพัฒนาเศรษฐกิจฉบับที่1-3ได้มีการสนับสนุนให้มีการใช้อุตสาหกรรมที่ใช้ปัจจัยทุนเข้มข้น ซึ่งไม่สอดคล้องกับโครงสร้างของประเทศที่เป็นประเทศเกษตรกรรมที่เคยใช้แรงงานเข้มข้นมาก่อน ดังนั้นในช่วงนี้รัฐบาลไทยจึงสนับสนุนให้อุตสาหกรรมใช้แรงงานเข้มข้น เพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางด้านการกระจายรายได้ ควบคู่ไปกับการกระจายความเจริญไปสู่ส่วนภูมิภาคแต่ก็ยังมีเป้าประสงค์เดิมคือส่งเสริมการส่งออก มีชาวต่างประเทศมาลงทุนในไทยมากขึ้นเนื่องจากอุปสรรคทางการค้าน้อยลง นอกจากนี้ยังเน้นการพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เพื่อให้มีผลิตภาพในการผลิตสินค้าเพื่อการส่งออกเพียงพอที่จะสามารถแข่งขันกับต่างประเทศได้ ในส่วนของประเทศเกาหลีใต้หลังจากที่มีนโยบายใช้แรงงานเข้มข้น ในการผลิตสินค้าที่เน้นการส่งออก ต่อมามีความต้องการที่จะต้องใช้วัตถุดิบจากอุตสาหกรรมหนัก เช่น อุตสาหกรรมปิโตรเคมี อุตสาหกรรมเหล็ก จึงมีนโยบายที่จะฝึกแรงงานให้มีฝีมือ(skill labor)มากขึ้น และหลังจากนั้นจึงเปลี่ยนจากการอุตสาหกรรมที่ต้องใช้แรงงานเข้มข้นมากเป็นอุตสาหกรรมที่ใช้ปัจจัยทุนเข้มข้น นโยบายในช่วงนี้ของประเทศเกาหลีใต้จะใช้นโยบาย ราษฎร์นำ-รัฐหนุน คือให้รัฐบาลลดบทบาทในการเข้าแทรกแซงการพัฒนาเศรษฐกิจโดยปล่อยให้เป็นตามกลไกทางเศรษฐกิจมากขึ้น ช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจฉบับที่7-9 ทั้งประเทศไทยและประเทศเกาหลีใต้ได้ประสบกับปัญหาเศรษฐกิจ วิกฤตปี40 ประเทศไทยได้เปลี่ยนจากการส่งเสริมอุตสาหกรรมขนาดใหญ่มาเป็นการส่งเสริมการทำธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(SMEs) และเน้นการสร้างสมดุลระหว่างเศรษฐกิจ สังคมและสิ่งแวดล้อม มีการใช้แนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาเป็นแนวทางในการพัฒนาเศรษฐกิจมากขึ้น แต่ในทางกลับกันประเทศเกาหลีใต้ประเทศเกาหลีใต้ได้พึ่งพิงการค้ามากจึงมีแนวคิดที่จะกระจายคู่ค้า ไม่ส่งออกไปยังประเทศใดประเทศหนึ่งมากจนเกินไป อีกทั้งยังส่งเสริมให้อุตสาหกรรมมีการใช้เทคโนโลยีที่สูงขึ้น มีการทำข้อตกลงกับต่างประเทศมากยิ่งขึ้น และจะสังเกตได้ว่าในช่วงนี้ประเทศเกาหลีใต้มีการสร้างแบร์นประเทศ เช่น LG SUMSUNG เป็นต้นเพื่อกระตุ้นอุปสงค์ในสินค้าส่งออก หลังจากที่อุปทานมีพร้อมแล้ว จะสังเกตได้ว่าแนวทางในการพัฒนาประเทศของประเทศไทยจะเน้นการพัฒนาเศรษฐกิจเป็นหลัก โดยไม่ได้พิจารณาถึงผลที่จะเกิดขึ้นในอนาคต และเมื่อเกิดปัญหาขึ้นก็ตามแก้ไขไปทีละจุดไม่ได้มีการวางแผนแบบบูรณาการทำให้ลักษณะการพัฒนาเศรษฐกิจเป็นไปอย่างล่าช้า เนื่องจากต้องเสียเวลาตามแก้ปัญหาที่ทำไว้ก่อน แล้วจึงพัฒนาในด้านอื่นต่อซึ่งต่างจากประเทศเกาหลีใต้ที่ดำเนินนโยบายค่อนข้างสอดคล้องกับภูมิหลังทางสังคม และเศรษฐกิจมาโดยตลอด แม้ว่าประเทศเกาหลีใต้จะเคยประสบปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจเหมือนไทยแต่ การแก้ไขปัญหาต่างๆ ต่างมีกลยุทธ์รองรับเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรง อีกทั้งลักษณะของคนในประเทศเกาหลีที่ขยันและใฝ่รู้ ทำให้ผลงานทางด้านงานวิจัยและพัฒนามีมากกว่าคนไทย และการเผยแผ่ความรู้ของเกาหลีมีมากกว่าไทย ที่ส่วนใหญ่เกิดจากการสะสมทุนในมนุษย์ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่ประเทศเกาหลีจึงมีความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจมากกว่าประเทศไทย

การวิเคราะห์ความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศเกาหลีใต้กับประเทศไทย ทางด้านอุปทาน โดยใช้ cobb-douglas production function
เพื่อทราบถึงประสิทธิภาพในการใช้ปัจจัยการผลิต ในterm paper ฉบับนี้จะใช้วิธีการวิเคราะห์โดยใช้ cobb-douglas production functionของประเทศเกาหลีใต้กับประเทศไทยเป็นการวิเคราะห์ผลของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจทางด้านอุปทาน(supply) ซึ่งเป็นการใช้แนวคิดของนักเศรษฐศาสตร์สำนัด neo-classic ในการวิเคราะห์โดยใช้ข้อมูลตั้งแต่ปี1990ถึงปี2010 ซึ่งตัวแปรที่ใช้ประกอบด้วย ปัจจัยทุน และปัจจัยแรงงานโดยสมการที่ใช้วิเคราะห์อยู่ในรูปแบบของสมการ(1)
ให้Yt = AtKtα Ltβ ---------------------------------------1
โดย Y คือ รายได้ประชาชาติที่แท้จริง(real GDP)ในปีที่t
K คือปริมาณปัจจัยทุนในปีที่t
L คือปริมาณแรงงานในปีที่t
Aคือ ความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีในปีที่t
เนื่องจากรูปแบบของสมการ cobb-douglas production มีลักษณะเป็น Non-linear จึงปรับให้อยู่ในรูปแบบ linearทำให้เป็นสมการเส้นตรงโดยการtake logฐานธรรมชาติ (ln)ทั้ง2ข้างของสมการที่2จะได้ lnYt = ln( AtKtα Ltβ )---------------------------------------------2 lnYt=lnAt+ αlnKt+βlnLt-------------------------------------------3
เมื่อกำหนดให้มี external shocks ใน production function และกำหนดให้ a0=lnAt a1=α a2=β ดังนั้นเขียนสมการที่3ได้ใหม่เป็นสมการที่4 lnYt= a0+ a1lnKt+a2lnLt----------------------------------------------4
ประเทศเกาหลีใต้
ตารางที่3 แสดงผลการประมาณการแบบจำลองในรูป log form ของประเทศเกาหลีใต้ Regression Statistics | | Multiple R | 0.99042932 | | R Square | 0.98095024 | | Adjusted R Square | 0.9788336 | | Standard Error | 0.09008167 | | Observations | 21 | | | Coefficients | Standard Error | t Stat | P-value | Intercept | 26.0913055 | 5.572480234 | -4.682171031 | 0.000185561 | lnKt | 0.90764583 | 0.055754895 | 16.27921333 | 3.25296E-12 | lnLt | 1.74603785 | 0.387434311 | 4.506668095 | 0.000272956 |

จากตารางที่3 ค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่นที่ปรับค่า(Adjusted R Square) แสดงให้เห็นว่าตัวแปรอิสระทั้งหมดในแบบจำลอง สามารถอธิบายรายได้ประชาชาติที่แท้จริง(real GDP) ได้ร้อยละ97.88336 และเมื่อพิจารณาระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ความเชื่อมั่นร้อยละ95 พบว่าการสะสมทุนมีความสัมพันธ์กับรายได้ประชาชาติที่แท้จริงในทางเดียวกันคือ เมื่อมีการเพิ่มการสะสมทุนร้อยละ1 จะทำให้รายได้ประชาชาติที่แท้จริงเพิ่มขึ้นร้อยละ0.90764583 เมื่อกำหนดให้ปัจจัยอื่นคงที่ และจำนวนแรงงานมีความสัมพันธ์กับรายได้ประชาชาติที่แท้จริงในทางเดียวกันคือ เมื่อมีการเพิ่มแรงงานร้อยละ1 จะทำให้รายได้ประชาชาติที่แท้จริงเพิ่มขึ้นร้อยละ1.74603785เมื่อกำหนดให้ปัจจัยอื่นคงที่
จากตารางที่3 ได้ทำการประมาณค่าสัมประสิทธิ์หน้าตัวแปร a0, a1, a2ดังนั้นเมื่อแทนค่าลงไปในสมการที่4จะได้สมการที่5 lnYt= 26.0913055+ 0.90764583lnKt+ 1.74603785lnLt-----------------5 และเมื่อทำการเปลี่ยนรูปแบบจากสมการเส้นตรงเพื่อให้กลับเป็นรูปแบบ cobb-douglas productionตามเดิมจะได้จะได้cobb-douglas production ของประเทศเกาหลีใต้เป็นดังสมการที่6
Yt = 26.0913055Kt0.90764583Lt1.74603785-------------------------------------6

ประเทศไทย
ตารางที่4แสดงผลการประมาณการแบบจำลองในรูป log form ของประเทศไทย Regression Statistics | Multiple R | 0.97284255 | R Square | 0.94642262 | Adjusted R Square | 0.94046958 | Standard Error | 0.15012418 | Observations | 21 | | Coefficients | Standard Error | t Stat | P-value | Intercept | 15.7177534 | 9.286728458 | 1.692496278 | 0.107788423 | lnKt | 1.21357419 | 0.092917435 | 13.06078017 | 1.27557E-10 | lnLt | -1.25456874 | 0.6456725 | -1.943041936 | 0.067818998 |

จากตารางที่4 ค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่นที่ปรับค่า(Adjusted R Square) แสดงให้เห็นว่าตัวแปรอิสระทั้งหมดในแบบจำลอง สามารถอธิบายรายได้ประชาชาติที่แท้จริง(real GDP) ได้ร้อยละ94.642262และเมื่อพิจารณาระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ความเชื่อมั่นร้อยละ95 พบว่าการสะสมทุนมีความสัมพันธ์กับรายได้ประชาชาติที่แท้จริงในทางเดียวกันคือ เมื่อมีการเพิ่มการสะสมทุนร้อยละ1 จะทำให้รายได้ประชาชาติที่แท้จริงเพิ่มขึ้นร้อยละ1.21357419 เมื่อกำหนดให้ปัจจัยอื่นคงที่ และจำนวนแรงงานมีความสัมพันธ์กับรายได้ประชาชาติที่แท้จริงในทางตรงกันข้ามคือ เมื่อมีการเพิ่มแรงงานร้อยละ1 จะทำให้รายได้ประชาชาติที่แท้จริงลดลงร้อยละ1.25456874เมื่อกำหนดให้ปัจจัยอื่นคงที่
จากตารางที่3 ได้ทำการประมาณค่าสัมประสิทธิ์หน้าตัวแปร a0, a1, a2ดังนั้นเมื่อแทนค่าลงไปในสมการที่4จะได้สมการที่7 lnYt= 15.7177534+ 1.21357419lnKt-1.25456874lnLt-----------------7 และเมื่อทำการเปลี่ยนรูปแบบจากสมการเส้นตรงเพื่อให้กลับเป็นรูปแบบ cobb-douglas productionตามเดิมจะได้จะได้cobb-douglas production ของประเทศไทยเป็นดังสมการที่8
Yt = 15.7177534Kt1.21357419Lt-1.25456874-------------------------------------8

จากการวิเคราะห์พบว่าประเทศเกาหลีใต้มีผลผลิตต่อขนาดเพิ่มขึ้น(increasing return to scale)เนื่องจากผลรวมของสัมประสิทธิ์ของการสะสมทุนและปัจจัยแรงงานมีค่า2.65368368 ซึ่งมีค่ามากกว่า1 แสดงให้เห็นว่าเมื่อมีการเพิ่มปัจจัยการผลิตร้อยละ100 ผลผลิตที่ได้จากการใช้ปัจจัยการผลิตนั้นจะเพิ่มขึ้นมากกว่าร้อยละ100 ค่าความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีของประเทศเกาหลีใต้เท่ากับ26.0913055
ค่าผลิตภาพปัจจัยทุนหน่วยสุดท้ายของประเทศเกาหลีใต้คือสมการที่9
MPK=dYtdKt=23.6816646 Lt1.74603785 Kt0.09235417-------------------------------------9
ค่าผลิตภาพปัจจัยแรงงานหน่วยสุดท้ายของประเทศเกาหลีใต้คือสมการที่10
MPL=dYtdLt=45.556407 Kt0.90764583 Lt0.74603785----------------------------------------10
ส่วนประเทศไทยมีผลผลิตต่อขนาดลดลง(decreasing return to scale)เนื่องจากผลรวมของสัมประสิทธิ์ของการสะสมทุนและปัจจัยแรงงานมีค่า-0.040994553 ซึ่งมีค่าน้อยกว่า1 แสดงให้เห็นว่าเมื่อมีการเพิ่มปัจจัยการผลิตร้อยละ100 ผลผลิตที่ได้จากการใช้ปัจจัยการผลิตนั้นจะเพิ่มขี้นน้อยกว่าร้อยละ100 ค่าความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีของประเทศไทยเท่ากับ15.7177534
ค่าผลิตภาพปัจจัยทุนหน่วยสุดท้ายของประเทศไทยคือสมการที่11
MPK=dYtdKt=19.07465981Kt0.21357419Lt-1.25456874----------------------------------11
ค่าผลิตภาพปัจจัยแรงงานหน่วยสุดท้ายของประเทศไทยคือสมการที่12
MPL=dYtdLt=-19.71900208Kt1.21357419Lt-2.25456874-----------------------------------12

จากผลการวิเคราะห์ข้อมูลจะพบว่าความแตกต่างระหว่างในด้านความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศเกาหลีและประเทศไทยแตกต่างกันในหลายด้าน ดังนี้
1.ด้านความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยี
ประเทศเกาหลีใต้มีค่าความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยี26.0913055 ซึ่งมีค่ามากกว่าประเทศไทย โดยประเทศไทยมีค่าความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีเพียงแค่15.7177534 แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพในการผลิตของประเทศไทยยังด้อยกว่าประเทศเกาหลีใต้ ดังนั้นจึงทำให้ประเทศไทยพัฒนาได้ช้ากว่าประเทศเกาหลีใต้ โดยสาเหตุที่ประเทศไทยมีค่าความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยีน้อยกว่าประเทศเกาหลีใต้อาจเป็นเพราะการส่งเสริมทางด้านการวิจัยใหม่ๆ การถ่ายทอดนวัตกรรมใหม่ๆจากผู้ที่คิดค้นได้ ไปสู่การปรับกระบวนการผลิตของประเทศไทยยังคงมีน้อยกว่าประเทศเกาหลีใต้ ซึ่งจากการศึกษางานวิจัยเพิ่มเติมพบว่าการส่งเสริมทางด้านการวิจัยพัฒนามีนัยสำคัญต่อความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ซึ่งประเทศเกาหลีใต้มีค่าใช้จ่ายในการวิจัยและพัฒนาคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ต่อGDP แล้วมากกว่าประเทศไทยมาโดยตลอด โดยเฉลี่ยตั้งแต่ปี1996-2008 ประเทศเกาหลีใต้มีค่าใช้จ่ายในการวิจัยและพัฒนาคิดเป็น2.631816เปอร์เซ็นต์ของGDP ส่วนประเทศเทยมีเพียงแค่ 0.222918 เปอร์เซ็นต์ของGDP 2.ด้านผลิตภาพของปัจจัยทุนหน่วยสุดท้าย
ประเทศเกาหลีใต้มีค่าผลิตภาพปัจจัยทุนหน่วยสุดท้ายเท่ากับ23.6816646 Lt1.74603785 Kt0.09235417ส่วนประเทศไทยมีค่าค่าผลิตภาพปัจจัยทุนหน่วยสุดท้ายเท่ากับ 19.07465981Kt0.21357419Lt-1.25456874จะเห็นได้ว่าสัดส่วนค่าผลิตภาพปัจจัยหน่วยสุดท้ายของประเทศเกาหลีใต้ต่อประเทศไทยมีค่าเท่ากับMPKเกาหลีใต้MPKไทย =1.241525Kt0.709968Lt3.000607ซึ่งจะเห็นได้ว่าประเทศเกาหลีใต้ยังคงมีผลิตภาพปัจจัยทุนหน่วยสุดท้ายมากกว่าประเทศไทย กล่าวคือถ้าใส่ปัจจัยทุนเพิ่มเข้าไปในกระบวนการการผลิตเพิ่มขึ้น1หน่วยเท่ากัน ผลผลิตของประเทศเกาหลีใต้จะเพิ่มขึ้นมากกว่าประเทศไทย1.241525Kt0.709968Lt3.000607เท่า ดังนั้นจึงทำให้ประเทศเกาหลีใต้พัฒนาได้เร็วกว่าประเทศไทยซึ่งสาเหตุที่ประเทศเกาหลีใต้มีผลิตภาพปัจจัยทุนหน่วยสุดท้ายมากกว่าประเทศไทยเนื่องจากการที่ประเทศเกาหลีใต้มีการส่งเสริมทางด้านงานวิจัยมากกว่าประเทศไทยจึงทำให้ปัจจัยทุนของประเทศเกาหลีใต้มีผลิตภาพมากกว่าประเทศไทย

3.ด้านผลิตภาพแรงงานหน่วยสุดท้ายของปัจจัยการผลิต
ประเทศเกาหลีใต้มีค่าผลิตภาพปัจจัยแรงงานหน่วยสุดท้ายเท่ากับ 45.556407 Kt0.90764583 Lt0.74603785กล่าวคือถ้าประเทศเกาหลีใต้ใส่ปัจจัยแรงงานเพิ่มเข้าไปในกระบวนการการผลิตเพิ่มขึ้น1หน่วย ผลผลิตของประเทศเกาหลีใต้จะเพิ่มขึ้น45.556407 Kt0.90764583 Lt0.74603785 หน่วย ส่วนประเทศไทยมีค่าค่าผลิตภาพปัจจัยแรงงานหน่วยสุดท้ายเท่ากับ-19.71900208Kt1.21357419Lt-2.25456874 แสดงให้เห็นว่าถ้าประเทศไทยใส่ปัจจัยแรงงานซึ่งเป็นปัจจัยการผลิตเพิ่มเข้าไปในกระบวนการการผลิตเพิ่มขึ้น1หน่วย แล้วจะทำให้ผลผลิตของประเทศไทยลดลง19.71900208Kt1.21357419Lt-2.25456874 หน่วยค่าผลิตภาพปัจจัยแรงงานหน่วยสุดท้ายของประเทศเกาหลีใต้มากกว่าประเทศไทย ดังนั้นการพัฒนาประเทศของประเทศไทยจึงยังไม่ควรใช้แรงงานเป็นปัจจัยในการพัฒนาแต่สำหรับประเทศเกาหลีแล้วสามารถใช้แรงงานเป็นปัจจัยในการพัฒนาประเทศต่อไปได้ ซึ่งจากการศึกษางานวิจัยเพิ่มเติมพบว่าการส่งเสริมทางด้านการสะสมทุนมนุษย์คือการเน้นการศึกษา มีนัยสำคัญต่อความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ และการศึกษาจะทำให้ค่าจ้างของแรงงานสูงขึ้น เป็นการลดความเหลื่อมล้ำทางด้านการกระจายรายได้อีกด้วย ซึ่งจะพบว่าประเทศเกาหลีใต้มีการให้ความสำคัญในเรื่องการศึกษามากกว่าไทย เนื่องจากภูมิหลังทางสังคมของชาวเกาหลีใต้ที่เชื่อในลัทธิขงจื้อ ที่ยกย่องการศึกษา ซึ่งแม้ว่าประเทศเกาหลีใต้จะมีค่าใช้จ่ายเรื่องการศึกษาต่อคนโดยเฉลี่ยตั้งแต่ปี1971-2010 ในระดับชั้นประถมเท่ากับ14.76%ของGDPต่อหัวซึ่งมากกว่าประเทศไทยที่มีค่าใช้จ่ายเรื่องการศึกษาต่อคนในระดับชั้นประถมเท่ากับ13.24%ของGDPต่อหัว แต่ค่าใช้จ่ายการศึกษาต่อคนในระดับชั้นมัธยมศึกษาของประเทศไทยมากกว่าประเทศเกาหลีใต้ กล่าวคือประเทศไทยมีค่าใช้จ่ายเรื่องการศึกษาต่อคนในระดับชั้นมัธยมและอุดมศึกษาเท่ากับ19.12% และ 61.44% ของGDPต่อหัว ตามลำดับ ส่วนประเทศเกาหลีใต้มีค่าใช้จ่ายเรื่องการศึกษาต่อคนในระดับชั้นมัธยมและอุดมศึกษาเพียงแค่14.75% และ 18.22% ของGDPต่อหัว ตามลำดับ ซึ่งแม้ว่าโดยเฉลี่ยแล้วประเทศไทยจะมีการลงทุนในเรื่องการศึกษามากกว่าประเทศเกาหลีใต้ แต่จะพบว่าประสิทธิผลที่วัดจากผลิตภาพแรงงานของประเทศไทยยังคงด้อยกว่าประเทศเกาหลีใต้ ดังนั้นมิได้หมายความว่าถ้ามีค่าใช้จ่ายทางการศึกษามากๆแล้วจะทำให้ประเทศมีความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจมากขึ้นตามจำนวนค่าใช้จ่ายทางการศึกษา แต่การศึกษาจะทำให้ประเทศมีความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจได้ถ้าวัดที่ผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษา อันจะนำไปสู่การเพิ่มผลิตภาพแรงงานซึ่งจะส่งผลต่อความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอีกต่อหนึ่ง

การวิเคราะห์ปัจจัยความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศเกาหลีใต้กับประเทศไทย ทางด้านอุปสงค์
นอกจากความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจจะวัดผลจากทางด้านอุปทานได้แล้วนั้นยังมีการศึกษาวิจัยผลของความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจทางด้านอุปสงค์ เช่นอุปสงค์การส่งออก ทั้งประเทศไทยและเกาหลีใต้ ในปัจจุบันต่างเป็นประเทศที่พึ่งพิงการส่งออกเป็นหลัก ซึ่งมีนัยสำคัญต่อความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบการส่งออกสุทธิปี1960-1982 ประเทศไทยยังคงมีสัดส่วนการส่งออกสุทธิเทียบกับGDPมากกว่าประเทศเกาหลีใต้ แต่ในช่วงปี 1982-1997 ประเทศเกาหลีใต้มีสัดส่วนการส่งออกสุทธิเทียบกับGDPมากกว่าไทย แต่หลังจากปี1997ซึ่งเป็นช่วงวิกฤตเศรษฐกิจที่ประเทศไทยคุ้นเคยกับคำว่าวิกฤตปี40 ทั้งประเทศไทยและประเทศเกาหลีใต้ต่างได้รับผลกระทบจากวิกฤตดังกล่าว ซึ่งประเทศไทยมีการปรับโครงสร้างทำให้สัดส่วนการส่งออกสุทธิเทียบกับGDPของประเทศไทยมากกว่าประเทศเกาหลีใต้อีกครั้งหนึ่ง ซึ่งโดยเฉลี่ยแล้วตั้งแต่ปี1960-2011 ประเทศไทยมีการสัดส่วนการขาดดุลการค้าเทียบกับGDPน้อยกว่าประเทศเกาหลีใต้ แต่ความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศไทยยังคงมีน้อยกว่าประเทศเกาหลีใต้อยู่มาก
ในทางทฤษฎีการพัฒนาเศรษฐกิจจะพบว่าการลงทุนทางตรงจากต่างประเทศจะมีผลทำให้เศรษฐกิจขยายตัวได้ซึ่งสอดคล้องกับงานวิจัย พบว่าการส่งเสริมทางด้านการลงทุนทางตรงจากต่างประเทศ(FDI) มีนัยสำคัญต่อความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ซึ่งทั้งประเทศไทยและประเทศเกาหลีใต้ต่างใช้การสนับสนุนการลงทุนทางตรงจากต่างประเทศเหมือนกัน แต่มีจุดที่น่าสนใจคือแม้ว่ามูลค่าการลงทุนจากต่างประเทศของประเทศไทยโดยเฉลี่ยจะมีมูลค่ามากกว่าประเทศเกาหลีใต้ กล่าวคือการลงทุนจากต่างประเทศโดยเฉลี่ยตั้งแต่ปี1976-2011 คิดในรูปของreal GDPของประเทศเกาหลีใต้มีเพียง2,245,830,555.56 ชิ้น แต่ประเทศไทยมี3,300,398,822.59ชิ้น แต่การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศเกาหลีใต้มีมากกว่าไทยหลายเท่าตัว

บทสรุป
แม้ว่าประเทศไทยจะมีความสามารถในการพัฒนาเศรษฐกิจทางด้านอุปสงค์ได้ดีกว่าประเทศเกาหลีใต้ที่วัดจากสัดส่วนการส่งออกเทียบกับGDP แต่ทางด้านอุปทานแล้วประเทศเกาหลีใต้มีความสามารถในการพัฒนาเศรษฐกิจมากกว่าประเทศไทย ทั้งในเรื่อง ค่าความก้าวหน้าทางด้านเทคโนโลยี ผลิตภาพปัจจัยทุนหน่วย และผลิตภาพแรงงานหน่วยสุดท้าย ซึ่งจะเห็นได้ว่าความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศเกาหลีใต้จะเน้นการสร้างทางด้านsupply ที่ให้สอดคล้องกับภูมิหลังทางสังคมของประเทศเกาหลีใต้ โดยใช้จุดแข็งของประเทศมาพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของ แรงงานที่ขยัน อดทน กล้าต่อสู้ อันเนื่องมาจากภูมิหลังของประเทศที่เกิดสงครามมาก่อนที่ต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด และทางด้านการศึกษาที่ได้รับอิทธิพลมาจากลัทธิขงจื้อ สิ่งเหล่านี้เป็นตัวเพิ่มผลิตภาพแรงงาน ที่เริ่มแรกของแผนพัฒนาเศรษฐกิจนั้นจึงเน้นให้เกิดอุตสาหกรรมที่ใช้แรงงานเข้มข้น แล้วค่อยพัฒนาไปสู่อุตสาหกรรมที่ใช้ปัจจัยทุนเข้มข้น แล้วพัฒนาไปสู่อุตสาหกรรมที่ใช้เทคโนโลยีที่ซับซ้อนขึ้นไปกว่าเดิม ซึ่งจะพบว่ารูปแบบของการพัฒนาเศรษฐกิจสอดคล้องกับลักษณะทางสังคม แต่ในส่วนของประเทศไทยแล้วการพัฒนาเศรษฐกิจที่เริ่มต้นเน้นการใช้ปัจจัยทุนเข้มข้นในการผลิตเลย แต่ลักษณะสังคมในตอนนั้นยังคงเป็นสังคมเกษตรกรรม ลักษณะที่ใช้แรงงานเข้มข้น ซึ่งแผนพัฒนาเศรษฐกิจฉบับแรกก็อาจมีนโยบายไม่สอดคล้องกับลักษณะทางสังคมเท่าไรนัก เนื่องจากการเน้นการใช้ปัจจัยทุนเป็นปัจจัยการผลิตจะต้องใช้แรงงานที่มีทักษะเพิ่มขึ้นจากแต่ก่อน ซึ่งสังคมไทยในสมัยนั้นไม่ค่อยได้เน้นเรื่องการศึกษาเท่าไรนัก ซึ่งเกิดปัญหาตามมาภายหลัง คือความเหลี่อมล้ำทางด้านการกระจายรายได้ แล้วต่อมาจึงค่อยมีนโยบายเน้นการพัฒนาคน เมื่อเห็นปัญหาที่เกิดขึ้นแล้ว เป็นต้น ซึ่งจะทำให้การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศเป็นไปได้ช้ากว่าประเทศเกาหลีใต้

Term paper
การพัฒนาเศรษฐกิจ(Economic Development)
01101311
ความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศเกาหลีใต้เปรียบเทียบกับประเทศไทย
2 ธันวาคม 2555
ธนวัต เกตุสิน

ภาคผนวก ตารางที่1 แสดงมูลค่าการค่าใช้จ่ายในการวิจัยและพัฒนาคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ของGDP ของประเทศเกาหลีใต้ และประเทศไทยตั้งแต่ปี1996-2008

ตารางที่2 แสดงมูลค่าการส่งออกสุทธิคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ของGDP ของประเทศเกาหลีใต้ และประเทศไทยตั้งแต่ปี1980-2011

ตารางที่3 แสดงมูลค่าการลงทุนสุทธิจากต่างประเทศ(ดอลล่าร์สหรัฐ) ของประเทศเกาหลีใต้ และประเทศไทยตั้งแต่ปี1980-2011

บรรณานุกรม
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์เกาหลีใต้: ตัวอย่างการพัฒนาเศรษฐกิจโดยการสร้างแบรนด์ประเทศ :(ออนไลน์) สืบค้นได้
จากhttp://www.drdancando.com/index.php?option=com_content&view=article&id=95:south-korea-an-economic-development-by-creating-a-national-brand&catid=35:article-&Itemid=67
ดำรงค์ ฐานดีคนเกาหลี : มุมมองจากคนภายใน(Koreans: “Emic” View on Korean Stereotype) 20 เมษายน 2555
ดำรงค์ ฐานดี .ยุทธศาสตร์การพัฒนาของสาธารณรัฐเกหลี : (ออนไลน์) สืบค้นได้จากhttp://www.ru.ac.th /korea/article1/article16.pdf
มานพ อุดมเกิดมงคลและคณะ “การพัฒนาการเงินกับการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจ” สัมมนาวิชาการประจำปี2555: กันยายน2555 ธนาคารแห่งประเทศไทย : (ออนไลน์) สืบค้นได้จากhttp://www.bot.or.th/Thai/
EconomicConditions/Semina/symposium/2555/Paper_5_ChoosingRightFinancialSystemGrowth.pdf
โยะชิฮะระ คุนิโอะ.ชาติและการเติบโตทางเศรษฐกิจ เกาหลีและไทย: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กรุงเทพฯ,
ปีที่พิมพ์2546
สุนทร ธารพิพิธชัย และคณะ . เกาหลีใต้(korea) : (ออนไลน์) สืบค้นได้จากhttp://xa.yimg.com/kq /groups/23038156/1112209518/name/Korea+final+V05.pdf
สุมาลี สันติพลวุฒิและ จีรศักดิ์ พงษ์พิษณุพิจิตร์ .รายงานการวิจัยเรื่อง การศึกษาสถานะและแนวทางการพัฒนา
เศรษฐกิจสร้างสรรค์ในประเทศไทย: กรณีศึกษากลุ่มงานสร้างสรรค์ตามลักษณะงาน: ภาควิชาเศรษฐศาสตร์
คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กรุงเทพฯ ,ปีที่พิมพ์ 2553
อรุณี ปัญญสวัสดิ์สุทธิ์.รายงานการวิจัยเรื่อง ทุนทางวัฒนธรรมในแบบจำลองการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ::
ภาควิชาเศรษฐศาสตร์ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กรุงเทพฯ, ปีที่พิมพ์2553
Bangkok bank research department. กลยุทธ์อุตสาหกรรมไทย มิติใหม่ในเกาหลีใต้ จีน อินเดีย เรียนรู้จากผู้นำ ก้าวล้ำสู่
การหลอมรวม: (ออนไลน์) สืบค้นได้จาก http://www.bangkokbank.com/BangkokBankThai/
Brahmasrene and team.Capital mobility in asia : evidence from bounds testing of cointetration between savings and investment: available form journal of the Asia pacific Economy,Vol.14 No3, August 2009
(online)httpwww.econ.nida.ac.thimagesphocadownloaduseruploadkomainCapital%20mobility%20in%20Asia .pdf
Hyunbae Chun,Hak K pyo, Keun Hee Rhee. Total factor productivity in Korea and international comparison May 2008
Kanokwan Chancharoenchai.Study of Economic growth in Thai ecnomy:from journal of international development and cooperation,vol.17 No2,2011
Komain Jiranyakul.The link between output growth and output volatility in five crisis affected Asian countries: available form httpwww.econ.nida.ac.thimagesphocadownloaduseruploadadminKomain-MEFE2011.pdf
Michael P. Todaro, Stephen C. Smith, Michael P. Economic development: Harlow : Addison Wesley, c2009
Sauwaluck Koojaroenprasit. The impact of foreign direct investment on economic growth : A case study of South Korea from international journal of business and social science vol.3 No21 November 2012[cited7 January 2013] available form(online) http://www.ijbssnet.com
Sumalee santipolvot and Kanchana Sripruekiat.Development of Community in Thailand: available from
2012shanghai international conference on social science.14-17 august.2012
World bank Asia country department2.desision and change in Thailand : [cited7 January 2013] available form(online)www.BusinessBanking/RatesAndReports/Reports/EconomicNewsAndResearch/Documents/SR_ IndustryStrategy_250912_TH.pdf

ตารางที่4 แสดงรายได้ประชาชาติที่แท้จริง(Y) ปริมาณการสะสมทุน(K) จำนวนแรงงาน(L) ของประเทศเกาหลีใต้และประเทศไทย ปี | ประเทศเกาหลีใต้ | ประเทศไทย | | Y | K | L | Y | K | L | 1990 | 69,550,812,363.92 | 26,091,073,173.30 | 19,162,342.74 | 22,502,676,312.15 | 9,305,703,452.52 | 32,477,536.71 | 1991 | 90,686,432,486.35 | 36,031,372,893.97 | 19,612,540.94 | 28,906,515,608.53 | 12,383,949,773.55 | 32,424,459.85 | 1992 | 156,616,459,049.89 | 58,404,697,044.05 | 20,009,684.72 | 52,913,253,625.45 | 21,146,224,107.20 | 32,155,262.91 | 1993 | 165,178,861,777.43 | 59,021,216,698.51 | 20,290,716.84 | 57,020,395,864.71 | 22,813,727,985.40 | 31,804,519.86 | 1994 | 207,970,837,630.19 | 76,855,292,752.25 | 20,870,276.73 | 70,877,294,145.41 | 28,530,596,913.81 | 31,399,277.58 | 1995 | 222,277,787,750.61 | 83,725,264,822.69 | 21,432,526.77 | 72,221,009,213.31 | 30,400,953,559.86 | 32,067,695.41 | 1996 | 314,923,419,783.88 | 122,419,634,399.86 | 21,900,502.93 | 102,753,030,243.11 | 42,967,430,136.37 | 32,816,961.44 | 1997 | 267,813,784,096.40 | 96,335,624,050.31 | 22,369,127.49 | 78,272,603,607.41 | 26,349,329,478.58 | 33,540,537.06 | 1998 | 245,886,007,992.70 | 61,464,035,558.57 | 21,995,299.20 | 79,624,039,333.12 | 16,280,785,666.44 | 33,791,024.90 | 1999 | 303,758,456,901.84 | 88,464,855,545.31 | 22,224,402.83 | 83,632,418,853.67 | 17,144,714,845.35 | 33,872,731.71 | 2000 | 246,511,648,064.42 | 75,339,712,769.30 | 22,664,505.43 | 56,719,364,469.61 | 12,952,539,482.58 | 34,805,019.90 | 2001 | 222,569,332,148.45 | 64,905,531,759.74 | 22,971,558.80 | 50,962,316,813.74 | 12,281,064,774.59 | 35,654,192.41 | 2002 | 354,661,442,367.88 | 103,549,791,239.77 | 23,388,559.40 | 78,131,780,164.57 | 18,596,524,279.43 | 36,177,851.21 | 2003 | 305,611,702,620.61 | 91,342,244,503.78 | 23,377,727.40 | 67,715,166,621.14 | 16,907,423,857.39 | 36,618,774.56 | 2004 | 256,799,473,798.63 | 76,866,981,555.49 | 23,810,216.97 | 57,386,971,358.47 | 15,374,494,725.63 | 37,342,241.67 | 2005 | 254,533,318,502.26 | 75,563,828,321.46 | 23,949,870.41 | 53,129,852,320.73 | 16,705,234,854.18 | 37,902,026.58 | 2006 | 295,033,766,915.14 | 87,394,776,325.54 | 24,173,904.82 | 64,194,052,994.55 | 18,165,184,382.81 | 37,977,106.02 | 2007 | 361,916,384,561.82 | 106,501,329,171.16 | 24,447,717.99 | 85,190,538,717.46 | 22,519,161,330.98 | 38,821,122.46 | 2008 | 421,192,236,881.57 | 131,459,510,810.99 | 24,550,819.41 | 123,263,239,424.83 | 35,899,309,136.32 | 39,120,013.37 | 2009 | 633,585,931,878.78 | 166,486,352,137.06 | 24,547,227.60 | 200,325,691,589.97 | 42,550,961,959.15 | 38,638,033.98 | 2010 | 1,436,871,516,641.88 | 424,261,770,949.46 | 24,898,258.49 | 451,506,722,010.50 | 117,098,611,229.82 | 39,383,538.52 |
ที่มา: ดัดแปลงข้อมูลจาก world bank (สืบค้นจาก http://data.worldbank.org/topic/economic-policy-and-external-debt)
ที่มา: ดัดแปลงข้อมูลจาก world bank (สืบค้นจาก http://data.worldbank.org/topic/economic-policy-and-external-debt)

ทำการปรับข้อมูลให้อยู่ในรูป log ฐานธรรมชาติ(ln)แสดงดังตารางที่2
ตารางที่5 แสดงการปรับข้อมูลจากตารางที่1 ให้เป็นข้อมูลในรูป log ฐานธรรมชาติ(ln) ปี | ประเทศเกาหลีใต้ | ประเทศไทย | | lnY | lnK | lnL | lnY | lnK | lnL | 1990 | 24.96532 | 23.98486 | 16.76846 | 23.8369 | 22.95389 | 17.29606 | 1991 | 25.23067 | 24.30766 | 16.79168 | 24.08733 | 23.23967 | 17.29442 | 1992 | 25.77707 | 24.79066 | 16.81173 | 24.69192 | 23.77473 | 17.28609 | 1993 | 25.83029 | 24.80116 | 16.82567 | 24.76667 | 23.85063 | 17.27512 | 1994 | 26.06066 | 25.06519 | 16.85384 | 24.98422 | 24.07424 | 17.2623 | 1995 | 26.12719 | 25.15081 | 16.88042 | 25.003 | 24.13774 | 17.28336 | 1996 | 26.4756 | 25.53072 | 16.90202 | 25.35559 | 24.48371 | 17.30646 | 1997 | 26.31356 | 25.2911 | 16.92319 | 25.08346 | 23.99471 | 17.32827 | 1998 | 26.22813 | 24.84172 | 16.90634 | 25.10058 | 23.51325 | 17.33571 | 1999 | 26.4395 | 25.20587 | 16.9167 | 25.1497 | 23.56496 | 17.33812 | 2000 | 26.23068 | 25.04527 | 16.93631 | 24.76138 | 23.28456 | 17.36527 | 2001 | 26.1285 | 24.8962 | 16.94977 | 24.65435 | 23.23132 | 17.38938 | 2002 | 26.59443 | 25.36332 | 16.96776 | 25.08166 | 23.64624 | 17.40396 | 2003 | 26.44558 | 25.23788 | 16.96729 | 24.93858 | 23.55102 | 17.41607 | 2004 | 26.27156 | 25.06534 | 16.98563 | 24.77308 | 23.45598 | 17.43564 | 2005 | 26.2627 | 25.04824 | 16.99147 | 24.696 | 23.53899 | 17.45052 | 2006 | 26.41036 | 25.1937 | 17.00078 | 24.88518 | 23.62277 | 17.45249 | 2007 | 26.61468 | 25.39142 | 17.01205 | 25.16816 | 23.83763 | 17.47448 | 2008 | 26.76636 | 25.60196 | 17.01626 | 25.53759 | 24.30398 | 17.48214 | 2009 | 27.17466 | 25.83818 | 17.01611 | 26.02321 | 24.47397 | 17.46975 | 2010 | 27.99349 | 26.77362 | 17.03031 | 26.83586 | 25.48628 | 17.48886 |
ที่มา จากการคำนวณ

ประวัติศาสตร์และปรัชญาการพัฒนาทางเศรษฐกิจของประเทศเกาหลีใต้
ประวัติศาสตร์ของประเทศเกาหลีใต้
ในต้นคริสต์ศตวรรษที่15 ชาวเกาหลีมีดินแดนเป็นของตนเองที่กว้างใหญ่ชื่อว่า “โชซอน” ซึ่งมีการปกครองโดยระบอบจักรพรรดิ เน้นทางด้านศักดินา เจ้าขุนมูลนายเป็นหลัก แต่ในช่วงศตวรรษที่ 17 เกิดขบวนการชิลฮัก ซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวของกลุ่มปัญญาชนในการสร้างชาติแบบใหม่ที่จะปรับปรุงด้านเกษตรกรรม และอุตสาหกรรม ควบคู่ไปสู่การปฏิรูปที่ดินครั้งใหญ่แต่รัฐบาลสมัยนั้นก็ดำเนินการปฎิบัติอย่างเป็นกลางโดยนำเอาแนวคิดของกลุ่มปัญญาชนมาปฏิบัติบางส่วน ในศตวรรษที่19 ชาติตะวันตกมีแนวคิดเรื่องการล่าอาณานิคม จึงมีการแข่งขันกันยึดครองประเทศต่างๆ โดยในปี1910 ประเทศญี่ปุ่นได้ผนวกเกาหลี ปกครองในฐานะประเทศอาณานิคม ภายหลังจากที่ญี่ปุ่นชนะสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น ด้วยเหตุนี้ยิ่งเป็นการทำให้ชาวเกาหลีโกรธแคล้นชาวญี่ปุ่น และมีความรักชาติมากยิ่งขึ้น แต่ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่2 ประเทศญี่ปุ่นได้แพ้สงครามโลกครั้งที่2 ชาวเกาหลีจึงมีโอกาสต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งอิสรภาพอย่างจริงจัง แต่ในช่วงเวลานั้นเป็นช่วงสงครามเย็นได้มีการต่อสู้โดยการใช้อุดมการณ์ โดยประเทศสหรัฐอเมริกาใช้แนวคิดแบบทุนนิยม ซึ่งเข้ามาทางตอนใต้ของประเทศเกาหลี และแนวคิดของสหภาพโซเวียตเข้าแผ่อิทธิพลในเรื่องของคอมมิวนิสต์มาทางตอนเหนือของประเทศเกาหลี ซึ่งความแตกต่างระหว่างแนวคิดของทุนนิยมเสรีและคอมมิวนิสต์ที่ค่อนข้างขัดแย้งกันนี้นำมาซึ่งความแตกแยกของเกาหลี จนมีการทำสงครามระหว่างเกาหลีทั้งฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้ และท้ายที่สุดจึงมีการแบ่งประเทศเกาหลีเป็นสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี(เกาหลีเหนือ)และสาธารณรัฐเกาหลี(เกาหลีใต้)ซึ่งสงครามเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ได้สินสุดลงในปี1953
ในช่วงแรกของประเทศเกาหลีใต้มีการปกครองแบบคอมมิวนิสต์ แต่ไม่นานก็ถูกปฏิวัติให้มีการปกครองแบบประชาธิปไตย ซึ่งประเทศเกาหลีใต้มีระบบราชการส่วนกลางแบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ ฝ่ายบริหาร ฝ่ายนิติบัญญัติ และฝ่ายตุลาการ ทำหน้าที่ถ่วงดุลอำนาจกัน นอกจากนี้ประเทศเกาหลียังมีการกระจายอำนาจไปสู่ท้องถิ่นซึ่งมีพระราชบัญญัติการปกครองส่วนท้องถิ่นตั้งแต่ปี1949 ซึ่งในการปกครองส่วนท้องถิ่นนี้ได้มีการให้อำนาจในการบริหารและอำนวยการปกครอง และอื่นๆที่ได้รับตามกฎหมาย เช่น การจัดสินทรัพย์ การจัดสวัสดิการสาธารณะ การเก็บภาษีท้องถิ่น การจัดการศึกษา การดูแลวัฒนธรรมของชุมชนด้วย ปรัชญาการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศเกาหลีใต้
ประเทศเกาหลีใต้มีพื้นฐานทางเศรษฐกิจมาจากภาคเกษตรกรรม แต่มีอุปสรรคในการทำการเกษตรเนื่องจากลักษณะทางภูมิศาสตร์ของประเทศเกาหลีใต้มีลักษณะเป็นเชิงเขา ในช่วงที่มีการทำสงครามระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ได้สร้างความเสียหายแก่ประเทศเป็นอย่างมากรวมทั้งการทำลายหน้าดินเพาะปลูกส่งผลทำให้ผืนดินยิ่งไม่เหมาะสมแก่การเพาะปลูกมากยิ่งขึ้น แม้ว่าในปี1936สมัยรัฐบาลประธานาธิบดีปักจุงฮี ได้ยึดงานด้านอำนาจนิติบัญญัติ และตุลาการ แต่ก็ทำให้ประเทศสามารถมีรายได้ประชาชาติเพิ่มขึ้นได้อย่างรวดเร็ว เนื่องจากมีนโยบายการพัฒนาด้านทรัพยากรมนุษย์ควบคู่ไปกับการพัฒนาอุตสาหกรรม ซึ่งการพัฒนาอุสาหกรรมนี้ประเทศเกาหลีใต้ได้พื้นฐานแนวคิดมาจากทุนนิยมของประเทศสหรัฐอเมริกาในการให้เงินช่วยเหลือทั้งทางด้านเศรษฐกิจและการทหารแก่ประเทศเกาหลีเหนือ
เนื่องจากประเทศเกาหลีใต้ได้รับอิทธิพลของวัฒนธรรมจีนและปรัชญาเต๋าที่เน้นให้คุณค่าแก่ความเป็นมนุษย์ และประเทศเกาหลีใต้ได้เคยตกเป็นอาณานิคมของประเทศญี่ปุ่นมาก่อนราว35ปี ซึ่งสิ่งนี้ทำให้คนเกาหลีใต้มีแรงกระตุ้นในการทำงานอย่าขยันขันแข็ง นอกจากนี้ประเทศญี่ปุ่นได้วางรากฐานของการพัฒนาอุตสาหกรรมไว้ เช่น การนำเอาข้าวพันธุ์ใหม่ให้ผลผลิตสูง การพัฒนาผลิตภาพทางการเกษตรและปศุสัตว์ นอกจากนี้ประเทศญี่ปุ่นได้สร้างโครงสร้างพื้นฐาน เช่นทางรถไฟ ท่าเรือ มีการสร้างโรงงานที่ทันสมัย ฯลไว้ ทำให้หลังจากที่ญี่ปุ่นยกกองทัพออกจากประเทศเกาหลี จึงมีการปฏิรูปที่ดินในสมัยรัฐบาลประธานาธิบดี ปัก จุงฮี แม้ว่าจะไม่ได้เป็นการให้เอกชนดำเนินงานโดยเสรี แต่จะออกแนวทางการแทรกแซงโดยภาครัฐบาลมากกว่า แต่ว่าการบริหารบ้านเมืองแบบรัฐบาลแทรกแซงในช่วงนี้ ถือว่าเป็นรากฐานสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศเกาหลีใต้เป็นอย่างมากเช่นการลดความเหลื่อมล้ำทางด้านการกระจายรายได้ โดยการนำเอาที่ดินที่ในอดีตชาวญี่ปุ่นเคยครอบครองมาจัดสรรใหม่ นอกจากนี้ยังมีการบังคับให้ชาวพื้นเมืองยอมขายที่ดินในราคาที่ต่ำกว่าราคาตลาดเป็นอย่างมาก ซึ่งการกระทำครั้งนี้ถือว่าเป็นการลดความเหลื่อมล้ำทางด้านการกระจายรายได้เป็นอย่างมาก การทำให้เกิดความเท่าเทียมกันระหว่างตัวเมืองและชนบท เช่น นโยบายพยุงราคาสินค้าเกษตร หรือนโยบายควบคุมราคาสินค้าประเภทอาหารให้มีราคาถูก ในช่วงที่ราคาสินค้ามีราคาสูง โดยเฉพาะตอนที่ภาคอุตสาหกรรมขยายตัว
การพัฒนาอุสาหกรรม
ในสมัยรัฐบาลประธานาธิบดีปัก จุงฮีได้เน้นการสนับสนุนการลงทุนในอุตสาหกรรมที่รัฐบาลพึงปรารถนาเท่านั้นเช่น มีการให้เครดิตโดยมีอัตราดอกเบี้ยต่ำมากๆ มีการส่งเสริมให้มีการกู้ยืมเงินจากต่างประเทศมากยิ่งขึ้น แต่ยังมีการลงโทษอุตสาหกรรมที่รัฐบาล ปัก จุงฮี ไม่ปรารถนา เช่นการไม่ได้รับการต่ออายุของธุรกิจ หรือการเพิกเฉยในการให้สินเชื่อแก่ธุรกิจเหล่านั้น ซึ่งจะเห็นได้ว่ารัฐบาลปัก จุงฮี ได้เข้าแทรกแซงสถาบันการเงินด้วย ประเทศเกาหลีได้ใช้มาตรการทางการคลังเช่นการลดภาษีสำหรับโครงการที่รัฐบาลสนับสนุนดังนั้นจะเห็นได้ว่าอัตราการขยายตัวอุตสาหกรรมในช่วงนี้มักจะเป็นการขยายขนาดอุตสาหกรรม มากกว่าการอัตราการขยายจำนวนอุตสาหกรรม ทำให้อุตสาหกรรมในช่วงนี้เหมือนมีลักษณะของการเป็นตลาดผูกขาด มากกว่าตลาดแข่งขันสมบูรณ์ อันเนื่องจากนโยบายของรัฐบาลทำให้ขาดการแข่งขันกันเท่าที่ควรแต่สิ่งนี้ถือเป็นแรงจูงใจให้ธุรกิจพัฒนาอุตสาหกรรมให้มีผลิตภาพมากยิ่งขึ้นเนื่องจากมีกำไร และอุปสรรคในการแข่งขันน้อย
ประเทศเกาหลีใต้ได้เริ่มโครงการพัฒนาความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจโดยการปล่อยให้อัตราแลกเปลี่ยนลอยตัวเสรีเพื่อให้มีความคล่องตัวทางการเงินของการส่งออก และทำให้วิธีด้านศุลกากรสะดวกขึ้นเพื่อเป็นการส่งเสริมการลงทุนจากต่างประเทศ ซึ่งประเทศเกาหลีเหนือได้จัดทำแผนพัฒนาเศรษฐกิจตั้งแต่ปี 1962เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างมีแบบแผนที่ค่อนข้างแน่ชัด ซึ่งแผนพัฒนาเศรษฐกิจในฉบับแรกนี้จะเน้นเรื่องการลงทุนพื้นฐานซึ่งยังคงเป็นอุตสาหกรรมที่ทางภาครัฐบาลต้องการ ซึ่งเป้าหมายของรัฐบาลก็ยิ่งเพื่มขึ้นเรื่อยซึ่งการพัฒนาทางด้านอุตสาหกรรมนี้ทำให้เกิดภาวะเงินเฟ้อ อีกทั้งผลกระทบจากภายนอกคือวิกฤตราคาน้ำมันแพง สิ่งนี้ยิ่งทำให้เกิดภาวะเงินเฟ้อเข้าไปอีก ดังนั้นผลตอบแทนจากการออมจึงต่ำทำให้แรงจูงใจที่จะออมของภาคครัวเรือนมีน้อย นำมาซึ่งความขาดแคลนเงินทุน และจึงมีแนวคิดคือต้องมีการพึ่งพิงเงินทุนจากต่างประเทศแต่จะขัดแย้งกับนโยบายอัตราดอกเบี้ยต่ำเนื่องจากการที่อัตราดอกเบี้ยต่ำประกอบกับเกิดภาวะเงินเฟ้อ สิ่งนี้ทำให้อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงต่ำมากๆ จึงเกิดเงินทุนไหลออกนอกประเทศเกาหลีใต้ในระยะเวลาต่อมาภาครัฐบาลจึงนโยบายการรักษาเสถียรภาพทางเศรษฐกิจโดยการปรับอัตราดอกเบี้ยให้สูงขึ้น แต่ก็ทำเพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆเพี่อบรรเทาปัญหาเงินเฟ้อ และปัญหาเงินทุนไหลออก ปัญหาอีกอย่างหนึ่งที่ตามมาคือปัญหาการย้ายเงินทุนจากภาคธนาคารไปสู่ตลาดเงินที่ไม่ได้มีการจัดตั้งอย่างถูกต้อง
ทำให้ช่วงเวลานั้นมีการจัดการที่ไร้ประสิทธิภาพเป็นอย่างมาก กล่าวง่ายๆคือประเทศเกาหลีใต้ใช้นโยบายการให้อัตราดอกเบี้ยต่ำแก่ผู้ออม เพื่อสนับสนุนผู้ประกอบการรายใหญ่ อีกทั้งปัญหาการเคลื่อนย้ายเงินทุนจากภาคธนาคารไปสู่ตลาดเงินที่ไม่ได้มีการจัดตั้งอย่างถูกกฎหมายนั้นก็ยิ่งเป็นการทำให้การปล่อยสินเชื่อให้แก่ผู้ประกอบการรายใหญ่มากขึ้นไปอีก รวมทั้งนโยบายเงินเฟ้อก็เป็นการบังคับการให้กู้ ก็เป็นการช่วยสนับสนุนผู้ประกอกบการรายใหญ่ด้วยเช่นกัน กล่าวได้ว่าประเทศเกาหลีในสมัยรัฐบาลประธานาธิบดีปัก จุงฮีให้ความสำคัญต่อความเจริญเติบโตทางเศรฐกิจมากกว่าการรักษาเสถียรภาพทางเศรษฐกิจ (ในสมัยรัฐบาล ปัก จุงฮี อัตราเงินเฟ้อเพิ่มขึ้นประมาณ 40%)
หลังจากที่ประธานาธิดี ปัก จุงฮี ถูกลอบสังหารจึงมีการจัดตั้งรัฐบาลใหม่ซึ่งดำเนินนโยบายต่างจากประธานาธิบดีปัก จุงฮี กล่าวคือรัฐบาลชุดใหม่มีการปรับโครงสร้างอุตสาหกรรมจากอุตสาหกรรมเบาเป็นอุตสาหกรรมหนัก และเน้นบทบาทการดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจของภาคเอกชนมากกว่าการแทรกแซงโดยภาครัฐบาล ซึ่งแต่เดิมโครงสร้างจากอุตสาหกรรมเบา เช่น อุตสาหกรรมเสื้อผ้าสิ่งทอ ไม้อัด การแปรรูปอาหาร ฯลฯ นี้ถือว่าประสบความสำเร็จทางด้านการจ้างงานและการส่งออกเป็นอย่างดี แต่ปลายปี1977 ประเทศเกาหลีใต้เปลี่ยนโครงสร้างอุตสาหกรรมเบาเป็นอุตสาหกรรมหนัก เช่น อุตสาหกรรมเคมี เหล็ก ก่อสร้าง การต่อเรือ อีเล็กทอนิกส์ ฯลฯ ซึ่งนโยบายเปลี่ยนแปลงโครงสร้างอุตสาหกรรมนี้เนื่องมาจาก ทางภาครัฐเห็นว่าในตอนนั้นแรงงานค่อนข้างมีทักษะและความรู้ อยู่มากมายโดยมีโอกาสที่จะเพิ่มมูลค่าของสินค้าได้ แต่ทว่าเหมือนรัฐบาลประเทศเกาหลีดำเนินนโยบายผิดพลาดตรงที่มีการเร่งให้มีการผลิตอุตสาหกรรมหนักตอนที่เศรษฐกิจโลกชะลอตัว ในตอนนั้นประเทศเกาหลีได้พึ่งพิงการส่งออกเป็นอย่างมากแต่ทั้งอุปสงค์ภายในประเทศและอุปสงค์ต่างประเทศมีน้อย อีกทั้งการที่ปรับโครงสร้างการพัฒนาเศรษฐกิจให้มีการใช้ปัจจัยทุนและเทคโนโลยีสูงขึ้น ทำให้ธุรกิจมีต้นทุนที่สูงมีโอกาสแข่งขันกับธุรกิจประเทศอื่นได้น้อย ทำให้เศรษฐกิจในช่วงนั้นชะลอตัว แต่อัตราเงินเฟ้อยังคงเพิ่มสูงขึ้นเนื่องจากราคาน้ำมันในตลาดโลกในสมัยประธานาธิบดีชุน ดู ฮวานได้แก้ไขปัญหาดังกล่าวโดยการระงับโครงการขนาดใหญ่ การเพิ่มอัตราดอกเบี้ยทั้งอัตราดอกเบี้ยเงินฝากและอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ทั้งโครงการที่รัฐบาลสนับสนุน และโครงการที่รัฐบาลไม่ได้สนับสนุนให้อัตราดอกเบี้ยอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกัน มีการส่งเสริมให้กลไกตลาดทำงาน และประกาศว่าธนาคารจะเป็นอิสระจากการควบคุมของรัฐ เพี่อให้ระบบมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น
การพัฒนาการเกษตร
หลังจากที่ส่งครามโลกครั้งที่2 ได้ยุติลง ประกอบกับสงครามระหว่างประเทศเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ ทำให้พื้นที่ในการทำเกษตรเสียหายอย่างมากดังนั้นสัดส่วนในการผลิตสินค้าเกษตร และ แรงงานในภาคการเกษตรค่อนข้างมีน้อย อีกทั้งนโยบายของทางภาครัฐบาลเน้นเรื่องการสนับสนุนให้โรงงานไปตั้งอยู่ตามชนบท เพื่อลดการกระจุกตัวของอุตสาหกรรมในตัวเมือง และต้องการให้คนในเมืองมาทำงานที่ชนบทมากยิ่งขึ้น แต่อย่างไรก็ดีทางภาครัฐบาลสามารถทำให้รายได้ของครอบครัวเกษตรกรมีความเท่าเทียมกับกลุ่มแรงงานในเมือง ซึ่งรัฐบาลต้องใช้เงินจำนวนมากในการจ่ายค่าผลผลิตทางการเกษตรโดยเฉพาะข้าวเจ้า ข้าวบาเลย์ แล้วนำเอาพืชดังกล่าวมาขายให้กับผู้บริโภคในราคาถูก การพัฒนาการเกษตรในช่วงแรกจึงเป็นการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเท่านั้นการพัฒนาการเกษตรในระยะเวลาต่อมาคือการพยายามเพิ่มผลตลิตจากที่ดินที่มีอยู่อย่างจำกัด มีการสร้างโรงงานผลิตปุ๋ยและยาปราบศัตรูพืช มีการพัฒนากำลังการผลิตให้มากพอแก่ความต้องการของเกษตรกร มีการส่งเสริมให้ใช้เครื่องจักรกลในการเพาะปลูกมากยิ่งขึ้น
การส่งเสริมการส่งออก
ประเทศเกาหลีได้ผลิตสินค้าเพื่อทดแทนการนำเข้า ก่อนจากนั้นจึงเปลี่ยนมาเป็นอุตสาหกรรมเพื่อการส่งออก แต่ตอนที่เปลี่ยนจากการผลิตเพื่อทดแทนการนำเข้านี้มักไม่ค่อยประสบความสำเร็จ เนื่องจากเสียเปรียบโดยเปรียบเทียบแก่ประเทศที่ผลิตสินค้าเพื่อการส่งออก อีกทั้งการผลิตเพื่อการทดแทนการนำเข้านี้ตอบสนองต่อความต้องการภายในประเทศได้ค่อนข้างจำกัด ต่อมาจึงมีนโยบายการผลิตสินค้าเพื่อการส่งออกเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของผู้บริโภคกลุ่มตลาดจึงมากขึ้นทำให้มีeconomies of scaleเกิดขึ้น และประเทศเกาหลีได้ใช้นโยบายทางการทูตในการเจรจาเพื่อส่งเสริมการส่งออก
การปรับโครงสร้างสถาบันการเงิน
ประเทศเกาหลีใต้มีการจัดตั้งกรรมาธิการที่ปรึกษาสถาบันการเงิน ทำหน้าที่ในการส่งเสริมประสิทธิภาพการจัดสรรการลงทุน และลดจุดอ่อนที่จะนำปัญหามาสู่ตลาดเงินในช่วงปฏิรูปสถาบันการเงิน ทางภาครัฐบาลได้สั่งปิดสถาบันการเงินย่อยๆที่ทำงานไร้ประสิทธิภาพสาเหตุที่ต้องมีการปรับโครงสร้างสถาบันการเงินเนื่องมาจากมีการเปิดเสรีทางการเงิน และใช้อัตราแลกเปลี่ยนแบบเสรี ซึ่งมีความเสี่ยงที่จะทำให้สถาบันการเงินเสียหายมากหากไม่ได้มีการจัดการที่ดี อีกทั้งมีการเปิดเสรีทางด้านตลาดทุนทำให้นักลงทุนมีทางเลือกที่จะเลือกแหล่งเงินทุนมากยิ่งขึ้นถ้าไม่มีการปรับโครงสร้างสถาบันการเงินบทบาทของสถาบันการเงินอาจมีน้อยลง เนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่มักอยู่ในอุตสาหกรรมที่ค่อนข้างใหญ่ ซึ่งมักจะเลือกหาแหล่งเงินทุนจากตลาดทุนมากว่าผ่านธุรกรรมจากสถาบันการเงิน
การพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
ประเทศเกาหลีใต้ได้ให้ความสำคัญแก่การพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีโดยในปี1966มีการจัดตั้งสถาบันวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งเกาหลี และในปี1967มีการจัดตั้งกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โดยในช่วงแรกประเทศเกาหลีได้รับความรู้จากต่างประเทศมาประยุกต์ใช้ ในเวลาต่อมาจึงมีนโยบายการวางแผนการลงทุนวิจัยและพัฒนาทั้งในภาครัฐและเอกชน ต่อมาจึงมีการจัดตั้งสภาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเพื่อกำหนดแผนระยะยาวในการวิจัย ซึ่งประเทศเกาหลีได้สนับสนุนการวิจัยเพื่อยกระดับคุณภาพชีวิต เทคโนโลยีเพื่อนำไปสู่การคิดค้นอุตสาหกรรมใหม่ๆ ซึ่งได้รับความร่วมมือจากนานาชาติ