1. Si Gregorio del Pilar ay ang pinakabatang heneral na lumaban sa Digmaang Pilipino-Amerikano. Siya ay isinilang sa Bulakan, Bulakan noong Nobyembre 14, 1875 kina Fernando del Pilar at Felipa Sempio.
Si del Pilar ay unang nag-aral kay Maestro de la san jose at pagkatapos ay nagpatuloy sa paaralan ng mananagalong na si Pedro Serrano Laktaw. Nag-aral siya sa Ateneo Municipalnoong 1880 at tumira sa bahay ng kanyang tiyo na si Deodato Arellano kung saan sinasabing itinatag ang Katipunan. Sa murang isipan ni del Pilar natimo ang mapanganib na mensahero ng mga propagandista. Noong Marso 1896, nagtapos siya sa Ateneo sa kursong Bachiller en Artes, binalak niyang magturo subalit sumiklab ang apoy.
Sa murang gulang sumapi siya sa Katipunan. Naging pinuno ng mga katipunero at sumanib siya sa tropa ni Col. Vicente Enriquez kung saan napalaban siya at bunga ng maigting na pagtatanggol siya ay nahirang bilang tinyente sa gulang na 19. Ginawa siyang heneral ng isang brigada sa gulang na 22. Ang pagsalakay niya sa Paombong, Bulakan at Quingwa (ngayon ay Plaridel, Bulakan) ang nagpatanyag sa kanya. Napahanga niya siAguinaldo at itinaas siya bilang tinyente kung saan pinalaya niya ang lalawigang ito. Nang mamatay si Hen. Antonio Luna si del Pilar ang humalili sa maliit na hukbo ni Aguinaldo. Nang tinugis sila ng mga Amerikano sa Pasong Tirad noong Disyembre 2, 1899, nagpaiwan siya upang abangan ang mga kaaway habang tumatakas si Aguina
2. Si Diego Silang ay ipinanganak noong Disyembre 16, 1730. Ang kanyang ama ay si Miguel Silang at kanyang ina ay si Nicolasa Delos Santos.
Noong siya ay bata pa, nagtrabaho si Diego bilang katulong ni Padre Cortes y Crisolo, kura paroko ng Vigan. Duon siya naging mahusay magsalita ng wikang Kastila. Siya ay pinadala ni Padre Crisolo bilang mensahero. Dinadala niya ang mga sulat mula sa Vigan papuntang Maynila sa pamamagitan ng bangka. Sa isa sa kanyang paglalakbay, ang kanyang bangka ay inatake ng mga katutubong Zambal sa baybayin ng Zambales. Ang ilang sakay ay nalunod at pinatay ng mga katutubo. Si Diego naman ay nakaligtas ngunit naging bihag. Siya ay pinalaya sa pamamagitan ng ransom na pinadala ng mga misonaryong Rekoleksyonista.
Pinakasalan niya ang biyudang si Josefa Gabriela na tubong Santa, Ilocos Sur. Sila ay 27 taong gulang nang ikasal.
Nang nasa Maynila si Diego, at naghihintay sa Galleon, nakita nya na maraming mga atakeng barko ang mga Ingles sa Maynila de Bay. Noong Setyembre 24, 1762 inatake ng hukbong Ingles ang Maynila. Nasakop ang Maynila noong Oktubre 1762. Ang pagsakop ay kabilang sa Pitong Taong Digmaan.
Napansin ni Diego na humihina ang hukbong Kastila at dito nya naisipang mamuno ng kilusang rebolusyonaryo sa Hilagang Luzon. Lumakas ang pwersa nito. Natatag siya ng sariling kampo sa isang mataas na bundok na kung saan matatanaw ang kabuuan ng lalawigan ng Vigan. Ito ay kilala ngayon bilang Bundok ng Silang.
3. SI Benigno Aquino, JR. ay ipinanganak noong Nobyembre 27, 1932 sa Concepcion, Tarlac isa isang mayamang pamilya na may malawak na lupain. Siya ay pinatay noong Agosto 21, 1983.
Ang kaniyang lolo ay si Servillano Aquino, isang heneral noong himagsikang pinamumunuan ni Aguinaldo. Ang kaniyang ama ay na Benigno Aquino, Sr. (1894-1947) ay isang mataas na pinunoo noong Ikalawang Digmaan sa pamahalaan ni Jose P. Laurel Namatay ang kaniyang ama noong siya ay bata pa. Ang kaniyang ina ay si Dona Aurora Aquino.
Siya ay nag-aaral ng ng Bachelor of Arts ng siya ay huminto upang maging isang mamahayag sa Manila Times at ipinadala sa Korea upang isulat ang balita sa giyerang nagaganap sa bansa. Sa edad na labigpitong taong gulang, siya ang pinakabata sa mga mamamahayag.
Tumanggap siya ng medalya na kaloob ni Pangulong Elpidio Quirino. Kumuha siya ng Law sa Unibersidad ng Pilipinas nguni't tumigil siya at sa halip ay kumuha siya ng Journalism.
4. Si Juan Luna y Novicio ang nagpinta ng pamosong larawan “Spolarium”. Siya ay nakilala sa buong mundo sa pamamagitan ng kanyang pinsel gaya ng pagkakilala sa kanyang mga kaibigan sa pamamagitan ng pluma at espada.
Siya ay ipinanganak noong Oktubre 23, 1857 sa Badoc, Ilocos Norte kina Joaquin Luna at Laureena Novicio sa Badoc, Ilocos Norte.
Nag-aaral siya sa Ateneo de Manila. Ang pangarap niyang maging isang mandaragat ay natupad matapos siyang mag-aral at magtrabaho sa brako sa murang gulang na 16. Marami siyang napuntahang magandang lugar at iba't ibang tao ang kanyang nakasama. Bagamat napagtala siya bilang mandaragat huminto para lamang maipagpatuloy niya ang pag-aaral sa pagpinta.

5. Isinilang si Francisco Balagtas sa Panginay, Bigaa (ngayo’s Balagtas),Bulacan noong Abril 12, 1788. Ang mga magulang niya ay sina JuanBalagtas at Juana de la Cruz. Kilala rin siya sa pangalang Francisco Baltazar o Kikong Balagtas. Ang kanyang asawa ay si Juana Tiambeng taga Orion,Bataan at nagkaroon ng pitong anak.Bata pa si Kikong Balagtas as mahilig na talaga siya sa kalikasan tulad ng pagmamasid sa mga luntiang kapaligiran, pakikinig sa mga pagaspas ng mgadahon ang awit ng mga ibon. Mahilig din siyang magkumpara and mga bituin sa mga alipato at apoy na nagmumula sa pagpapanday ng kanyangama, at ang tunog ng sapatos ng mga kabayo na para sa kanya ay inihambingniya sa musika.
6. Si Dr. José Protacio Mercado Rizal Alonzo Y Realonda [1] (Ika-19 ng Hunyo1861–Ika-30 ng Disyembre 1896) ay isang Pilipinong bayani at isa sa pinakatanyag na tagapagtaguyod ng pagbabago sa Pilipinas noong panahon ng pananakop ng mga Kastila. Siya ang tinigtignan bilang pinakamaglaing na bayani at tinala bilang isa sa mga pambansang bayani ng Pilipinas ng Lupon ng mga Pambansang Bayani..[2]
7. Si Lapu-Lapu ay isang datu sa isla ng Maktan. Nang dumating si Fernando de Magallanes para basbasan ang mga tribu ng Kristiyanismo, tumutol si Lapu- lapu at nakipaglaban sa kanila.
Walang naitala tungkol sa kapanakan ni Lapu-lapu maliban sa kanyang mga magulang na sina Kusgano at Reyna Bauga. Ang magkapatid na Abnaw at Mausug ang kanyang kanang-kamay at pinakamatatalik na kaibigan. Siya ay nagpakasal kay Prinsesa Bulakna, ang magandang anak ni Datu Sabtano. Sila ay biniyayaan ng isang anak na lalaki, si Sawili.
Bilang isang pinuno ng Maktan, si Lapu-lapu ay sadyang may matibay na paninindigan. Bilang patunay dito, ay mariin niyang pagtanggi sa mga mapanlinlang mga alok ni Magellan. Ayon kay Magellan, bibigyan niya ng magandang posisyon at natatanging pagkilala si Lapu-lapu, subalit kapalit nito ang pagkilala at pagtatag ng pamahalaang Kastila sa kanyang nasasakupan at sa ilalim pa nito, ay ang sakupin ang buong Pilipinas at angkinin ang mga lupang tunay na pag-aari ng mga nitibo at partikular na ang kamag-anak at pamilya Lapu-Lapu (Lapulapu). Labis na ikinagalit ni Magellan ang pagtanggi ni Lapu-lapu sa kanyang alok.

Anu ang ginawa ng tatlong pari na sina Francis Urduja Marcilo di pillar at Mariano Zamura ?
-ang ginawa ng mga pari noon ay pinatay ang mga kastila
Padre Jose Burgos - (1837 - 1872) Siya ang Isa sa tatlong paring martir, siya ang pinakabata at pinakamatalino sa tatlong paring martir. Isinilang siya noong February 9, 1837 sa Vigan, Ilocos Sur,siya ay anak nina Jose Burgos at Florencia Garcia. Ang kanyang ama ay isang opisyal na Kastila na may ranggong Tinyente. Sa Unibersidad ng Santo Tomas nag aral si Padre Burgos, at sa San Juan de Letran nagkarun din ito ng pinakamataas na karangalan. Naging guro ni Dr. Jose Rezal si Padre Burgos sa Ateneo de Manila. Naging aktibo siya sa kilusan na pinamumunuan ni Padre Pedro Pelaez. Ipinaglaban nila ang karapatan ng mga paring Pilipino at nagtagumpay sila, dahil dito maraming prayle at Kastila ang nagalit sa kanila. Noong magkaroon ng Cavite Mutiny sila ay sinangkot sa kaguluhan at sila ay nagtagumpay, hinahatulan nila ng parusang kamatayan ang tatlong pari. February 17, 1872 binitay nila si Padre Burgos kasama din ang dalawang paring Marter sa Bagumbayan.
Si Padre Jacinto Zamora ay isinilang noong Agosto 14, 1835 sa Pandacan, Maynila. Ang kanyang mga magulang ay sina Venancio Zamora at Hilaria del Rosario.
Nag-aral si Zamora sa Colegio de San Juan de Letran na kung saan ay natapos niya ang kursong Bachiller en Artes. Nagpaluloy siya ng pag-aaral sa Unibersidad ng Santo Tomas na kung saan naman ay natamo niya ang diploma para sa kursong Bachiller en Leyes Canon.
Si Padre Zamora ay hindi kasintalino nina Padre Burgos at Padre Gomez subalit siya ay nakakuha rin ng mataas na marka sa pagsusulit na kinuha niya noong siya ay pansamantalang nadestino sa Parokya ng Pasig. Sa kabila ng mataas na marka at pagkakapasa sa pagsusulit, si Padre Zamora ay hindi binigyan ng permanenteng posisyon sa kadahilanang isa lamang siyang "indio".
Lumipat ng Maynila si Padre Zamora at dito siya nakipagtagisan ng kuru-kuro lahan sa mga Kastilang Prayle. Buong giting na ipinagtanggol ni Padre Zamora ang mga Pilipinong pari.
Nang maganap ang himagsikan sa Cavite noong Enero 1872, siya ay dinakip at ikinulong sa Fort Santiago. Siya ay isa sa pinagbintangang namuno sa pag-aalsa laban sa Kastila, kasama ni Padre Jose Apolonio Burgos at Padre Mariano Gomez. Siya ay kasamang binitay noong Pebrero 17, 1872 sa pamamagitan ng garote. Siya ay isa sa tinaguriang tatlong paring martir na lalong kilala bilang GOMBURZA.
Emilio Jacinto (December 15, 1875 - April 16, 1899), was a Filipino revolutionary known as the Brains of the Katipunan. Born in Trozo, Manila, Jacinto was the son of Mariano Jacinto and Josefa Dizon. His father died shortly after Jacinto was born, forcing his mother to send him to his uncle, Don José Dizon, so that he might have a better standard of living. Jacinto was fluent in both Spanish and Tagalog, but preferred to speak in Spanish. He attended San Juan de Letran College, and later transferred to the University of Santo Tomas to study law. He did not finish college and, at the age of 20, joined the secret society called Katipunan. He became the advisor on fiscal matters and secretary to Andrés Bonifacio. Jacinto also wrote for the Katipunan newspaper called Kalayaan, which translates to Freedom in Filipino. He wrote in the newspaper under the pen name Dimasilaw, and used the alias Pingkian in the Katipunan. Emilio Jacinto was the author of the Kartilya ng Katipunan as well.

After Bonifacio's death, Jacinto continued fighting the Spaniards. Like General Mariano Álvarez, he refused to join the forces of General Emilio Aguinaldo. He contracted malaria and died in Majayjay, Laguna, at the age of 23. His remains were later transferred to the Manila North Cemetery.