15 years

Naaalala ko pa rin ang mga pangyayari ng gabing iyon, paano ko malilimutan, kakaibang saya ang naramdaman ko nang mga sandaling iyon.
Sa katunayan, hindi naman talaga ako dapat na sasama, ang dami kong gagawin, kailangan ko pang ireview si Faith para sa Math Quiz – hay naku ang batang si Faith, vokang voka, kagaya ng nanay nya. Naalala ko tuloy ang unang batch ng Amethyst na hinawakan ko, nakakamiss din ang mga batang iyon, ah hindi, matatanda na pala sila ngayon. At dahil nga sa pamimilit ng co-teacher ko, si Ma’am Aileen Zacarias at dahil na rin sa nakakahiyang tumanggi sa aming principal, si Ma’am Annie Gloriane ay sumama na rin ako.
Akala ko kaming tatlo lang ang magkakasama, aba at nagulat ako, private service pala ang sasakyan namin, sinundo kami ni Mayor Glocel Olmeda. Naeexcite na ako makarating sa kung saan man kami pupunta, hindi kasi nila sinasabi kung saan kami patungo. Mahigit “tchwelve” hours ang biyahe, sa wakas nakarating din kami. Huminto ang sasakyan sa isang hotel. Ang daming reporter, anong meron? Teka, mukhang familiar ang dalawa sa kanila ah. Nakakahiya naman, mukhang itinuturo ako ng dalawang reporter na yun, teka, ba’t parang papalapit sila? “Sir, natatandaan mo pa po ba kami?” tanong ng lalaki. Ah oo, naalala ko na! Si Arjay Dizon kasama si Marra Cantoria, aba reporter na pala ‘tong dalawang to. “Bilib ka ano sir, nagtatrabaho sila sa isang network, at si Marra sir, naku” nasambit ni Ma’am Gloriane. “Sir hindi lang po ako basta reporter, explorer rin po ako. Kung saan saan ako naglilibot at nagdidiskubre ng mga pwedeng maitala sa mga history books, syempre po, si Anthony Gerero, historian na po siya ngayon, siya ang sumulat ng libro kong MARRA the EXPLORER”.
Naglakad-lakad kami, nilibot ang loob ng hotel, hanggang sa isang tinig nanaman ang narinig ko, “Sir!”. Paglingon ko, si Angieneil Gisalan yun ah. “Sir ano, samahan ko ho kayong maglibot dito sa hotel na ‘to. Alam nyo ho bang si Abegail Lagajino ang general manager dito” masayang pagbabalita ni Ms. Gisalan. “ikaw ah, pinaninindigan mo naman yang pagiging tour guide mo” pabirong sabi ni Mayor Olmeda. Napaisip ako, ano ‘to reunion? Masaya kung ganon. Nagyaya na ang dalawang reporter na pumasok sa parang conference hall. Mas maraming reporter, may mga journalist din. Isang naka-ID ang lumapit saamin. Familiar ang kilos ng babaeng yun, kagayang kagaya ni Karen Espenocilla, oo siya nga. Ang saya ng mga binalita niya, marami na siyang naisulat sa dyaryo na mga mahahalagang balita, meron din sa mga magazine ng mga features. Natanong ko siya tungkol kay Cheryl Grace Shuni Furaque, at iniabot niya saakin ang isang aklat, “sir, si CG po ang may akda ng aklat na yan na pinagkakaguluhan at inaasam na mabasa ng halos lahat sa buong mundo, dinig ko rin po ay may balak ang isang sikat na Movie maker sa London na isapelikula ito. Sikat na sikat na po siya ngayon.
Ngiting-ngiti ako sa mga binalita nilang mga tagumpay nang biglang may humawak saakin sa may likod, nagulat ako, paglingon ko, si Cheyenne Rhose Maduro to ah, fashionistang fasionista ang dating, ano kayang trabaho nito? “ Sir pareho po kami ngayon ni Cheyenne, tour guide din po,” sagot ni Angieneil na tila nahulaan ang iniisip ko. Nagpatuloy na kami sa pagpasok sa conference hall na iyon, hindi pala conference hall, parang lang, ang bobongga ng mga upuan, ang ganda ng pakadecorate sa stage, sinamahan kami ni Cheyenne sa upuan banda sa may gitna, reserbado daw talaga yun para saamin. Nagtataka ako, bakit parang ang daming mga artista, hindi lang mga pinoy, at may red carpet pa. Oscar Awards pala itong dinaluhan namin, asensadong Pilipinas, dito ginanap.
Sinimulan ang programa, syempre ng isang panalangin, isang Christian Band ang aawit para sa doxology. Sikat ito syempre, music icon. Laking gulat ko, kilala ko ang drummer ng banda, si Nathaniel Fulo yun, siya nga! Huling lumabas ang dalawang vocalist para daw may thrill. Si Jose Lignes yung lalaki, at si Grace Ann Homo ang kasama niya. Asensadong mga bata, hindi lang pang-intrams ang mga boses, pang-tv na rin pala. Nagpatuloy ang programa hanggang sa biglang tumayo ang lahat, upang magbigay galang sa pangulo ng Pilipinas na paparating. Naalala ko ang sigawan ng klase, “SK! SK! SK!” si Jennifer Pura, hindi lang pang-barangay, pambansa pa. Nagpatuloy ang awarding, pero bago yun, rumampa muna ang mga modelong pambato ng ating bansa, sa pangunguna ng kasalukuyang Miss Universe, si Aye Meliz Gueta, from Ms.Intrams ’10 to Miss Universe 2025. Pinanindigan ang pagiging Venus Raj! Ang gaganda ng mga suot nila, usap-usapan ng mga katabi ko, si Alex Gibaga daw lahat ang nagdesign. Siyempre, proud nanaman ako, at lalo pa nang rumampa na ang dalawang huling model, nakakatawa, nakakatuwa, sikat na palang modelo etong sina Mark John Gueta at Rotneder John Lumugdang. Eto na ang pinakahihintay, ang awarding ng mga outstanding sa indutriya ng telebisyon. Oh, nananadya ba? Panalo ang commercial ng kape ni Rex Mahinay, shock! At syempre papatalo ba naman ang pelikula ni John Denver Medalla, ang Florante at Laura part 2 na isinulat ni Ma’am Gojar, panalo rin ito pang-best picture, at siyempre, siya, best actor.
Nakakatouch naman at naisabay pa ako sa speech nya. Syempre, hindi mawawala ang kainan. Nagkayayaan sa isang eleganteng restaurant. Sa gitna ng usapan ay dumating si Jenlyn Baruelo, syempre nagkumustahan, at nalaman ko, siya pala ang manager ni John Denver. Habang naghihintay sa order ay may lumapit saamin. Oh, si Jennifer Zurbito, timing naman at nagkasabay ang pagpunta namin sa restaurant na ito. “Sir, palagi po akong dito, ako po ang general manager ng restaurant na ito” sagot niya. Syempre sinaluhan nya kami sa pagkain, sa tagal ba namang hindi pagkikita-kita. At yun, dumating na nga ang order namin, hmmmm… ang bango, mukhang masarap, matikman nga. At talagang masarap! Natanong ko kung sino ang nagluto dahil talagang nasarapan ako. Nagulat nanaman ako sa sagot ni Ms. Zurbito, si Arel Escote at Mark Kenneth Guañizo daw ang chef nila.
Matapos ang kainan, di pa rin tapos ang kwentuhan, hanggang sa nagkayayaan, pupunta daw sa Isla Joshua, pag-aari ni Joshua Galarosa ang islang iyon, dun daw magrereunion ang lahat, yung talagang kumpleto. Napaisip ako, paano malalaman ng lahat. Napahalakhak si Jenlyn, “sir, si Wevileen Gozo po, dj po siya sa isang sikat na radio station, nationwide! Siya na po bahala mag-announce.” Napaisip nanaman ako, paano kami makakapunta dun, saan kami sasakay? “Sir, huwag po kayong mag-alala, si Ralph Robert Abayon po, may pag-aari siyang passenger ship, dun nalang po tayo sasakay,” sagot pa rin ni Jenlyn. At yun, pumayag na rin ako.
Bumalik kami sa hotel na pinamamahalaan ni Abegail, sakto, nakasalubong namin siya, syempre kumustahan nanaman. “Ay naku sir, matapos ang ilang taon ay sawakas natagpuan ko na rin ang nawawalang aso ni Sir Mark Glenn, kaya lang medyo nalagas na ang mga balahibo nito. Buti nalang nandiyan si Bernadette Borja, beterenaryo na siya, binigyan niya ng shampoong pampatubo ng buhok ang aso” balita ni Abegail. Diretso na kami sa kwarto, maaga kaming nagsitulog. Excited eh, sa susunod na bukas, reunion na! Parang hinihila namin ang oras para mas lalong bumilis ang pagdating ng susunod na bukas.
Mabuti naman at nakisama ang oras, mabilis na lumipas ang bukas, at syempre, eto na ang araw ng pagkikita-kita. Di ko alam, bakit bago kami umalis pumunta muna kami sa rooftop ng hotel. May ilang minuto din kaming naghintay dun hanggang sa isang private chopper ang naglanding. Unang bumaba ang isang babaeng may dala-dalang mga camera at kung anu-ano pa. Kilala ko nanaman siya, si Darryl Joi Fuentes. “Sir cinematographer na po siya ngayon sa isang network kasama namin, contract photographer din po ng isang sikat na international magazine,” balita ni Marra. Natuwa nanaman ako, hanggang sa bumaba ang isang lalaki at niyaya kaming sumakay na. Ang boses niya, kilala ko, oo, si Jobert Granado nga.piloto na daw siya sa NAIA, at paminsan minsan ay piloto rin ng chopper ng network na pinagtatrabahuan nina Marra. Lumipad na nga kami, patungo sa kinaroroonan ng barko ni Abayon. Pagdating namin sinalubong niya kami agad – ang mukha niya mukhang nakita ko na sa kung saan. Naalala ko na, sa CNN, siya yung weather forecaster dun. Dinala niya kami sa isang cruise stewardess, ang ngiti ng stewardess na iyon, nakita ko na rin sa kung saan. “Sir, Monica Caño po to.” Napangiti ako, buti naman at sila sila din ang magkakatrabaho. Naikwento niya, si Carl Angelo Sus daw ang kapitan ng barko at si Samuel Rylls Bonita ang chief marine engineer.
Nagyaya na silang pumasok sa isang parang social hall sa barko, naroon na daw ang iba sa kanilang mga kaklase, sabik na naghihintay. Nasa may pinto palang kami ay halos mabingi na ako, akala mo may nagbilang, sabay-sabay ang sigawan nila, “SIR!!!!” nakakabingi ang hiyawan nila. Pagpasok namin, nagulat ako, ang daming mga nakaputi, natakot ako, patay na ba ako? Ngumiti si Monica at sinabing mga doctor daw yun sa hospital na pagmamay-ari ni Sean, nag-seminar daw. Linapitan ako ng apat na nakaputi, sina Sean Gerard Salvo, Samantha Louise Bado at Arlyn Millete Guarin, kapwa mga doctor, kasama si Vinalyn Gepiga, dentista, lahat sila magkakatrabaho, sa pinagmamay-aring hospital. Tiningnan ko ang paligid, paglingon ko bandang kanan, may tatlong lalaking tila may kinekwenta, sinubukan kong alalahanin ang mukha nila, at yun nilapitan ko sila, sina Jake Gilana, Aldrin Gonzalgo at Francis Gaspi, na mukhang abala nanamang mag-solve ng Math problems. Paglapit ko, hindi ako nagkamali, nag-au-audit nga ang tatlo ng kita ng bangkong pagmamay-ari nila. Malapit sakanila ay si Jomar Ningal na mukhang nahawaan na ng tatlong Mathematician. Kaya naman pala, accountant siya sa bangko ng tatlo. Katabi ni Jomar ay dalawang babaeng nag-uusap tungkol sa Science at nang makita nila ako’y hininto muna nila ang usapan upang makipag-kwentuhan saakin. “Sir Kristine Bartolata po, remember? Sir scientist na po ako ngayon at mabentang mabenta po ako sa mga IP research ng highschool students ngayon, kung dati po participant ako sa IP, ngayon po ako na ang nagjujudge.”masayang pagbabalita niya. “Sir eh ako po, natatandaan niyo pa po? Beryl Fajardo po! Chemist na po ako ngayon, sa kasalukuyan po ay may iniimbento kami ni Barts, baka po pwedeng kayo ang magquality control sa imbensyon namin,” sambit naman ni Beryl. Ngumiti lang ako, hindi ko maipapangako, busy kasi sa school. Naghanap muna ako ng mauupuan, sa paglalakad ko, may nakasalubong akong dalawang babaeng seryoso ang usapan. Halata sa suot ng isa na madre siya at ang isa nama’y kongresista dahil sa bilis ng kanyang pananalita. Tumingin sila saakin at ngumiti at nagkwento saglit. Si Lyra Gernandizo, ang pinakatahimik sa klase, ngayo’y madre na, at si Darren Alig nama’y sumunod sa yapak ng kanyang mga magulang, congresswoman na siya ngayon sa Samar.Iniwan ko na muna ang dalawang nag-uusap, para ipagpatuloy ang paghahanap ko ng mauupuan. May tatlong babaeng nakaputing lumapit saakin, pero ngayon, hindi mga doctor ang mga babaeng ito. Sina Vera Mae San Pedro, Christelle Tan at Cielo Mae Tagub. Parang nakita ko na sila, bago pa itong reunion. Ah, nang minsang manood ako ng tv, sila yung mga host sa INC show. Sa wakas ay nakahanap na rin ako nang mauupuan, malapit sa tatlong abala sa pagguhit at pagsukat ng mga linya. Si Renan Germedia at Junna Rodriguez pala ang dalawa, pareho na silang architect, kasama si Katherine Geronga, isang engineer. Sayang, hindi ko siya nging estudyante noon, muntikan lang, kung hindi sana siya nagtransfer. Malapit din sa inuupuan ko ang isang lalaking may kasamang babaeng medyo may kaliitan, ibang klase makatingin sa mga halaman ang dalawang ‘to, haha, kilala ko na sila, si Jared Recodig kasama si Karen Gollena. Nilapitan at kinumusta ko sila dahil dalawa sila sa mga pinakamabait kong estudyante, naikwento nila, environmentalist na daw sila ngayon.
Medyo nauuhaw ako kaya ipinasya ko munang kumuha ng maiinom. Ewan, napatawa ako nang makita kong si Joshua Galarosa ang bartender. Napatanong tuloy ako sakanya “anong ginagawa mo dito? Di ba may sarili kang isla?” Nangingiti rin niya akong sinagot na libangan lang niya ang pagbabartender kapag naboboring siya sa pagmamanage ng kanyang isla. Bumalik agad ako sa kinauupuan ko. Napatingin ako sa pinto sa kung sinu-sino pa ang darating. Maya-maya ay may dalawang papasok, may kasama silang bata, anak siguro nila. Inaalala ko ang mga pamilyar na mukhang iyon kung sino ang nag-mamay-ari. Hanggang sa tinawag sila ng isang nakasuot ng pang-missionary ng relihiyong “mga banal sa huling araw” na mas kilala bilang mormons, “Peter! Michelle!”. Si John Peter Asis at Michelle Giba, aba, Mr. and Mrs. Asis na pala, sabi na nga ba’t sila talaga ang magkakatuluyan. “David Mark Orr,” tugon ni Peter sa missionaryong tumawag sakanya. Lumipas ang ilang minute, nabingi ako sa tilian ng UFO, tiningnan ko kung sino ang parating, si Genarro Villamea kasama si Krystyn Garra. Matagal na daw engaged ang dalawa at sakatunayan ay may pawnshop sila na kilala bilang GARRARO na pinangangasiwaan ni Xenia Balaoro.
Habang naghihintay sa iba pang darating ay nagkasundo ang request ng lahat, ang isa sa paborito nilang gawin noon, ang mag-soundtrip. Pinatugtog ni Wev ang isang napakagandang awitin na alam na alam ng lahat, ang ganda rin ng boses ng kumakanta. Kinalabit ako ng katabi ko at sinabing si Shalom Futalan daw na ngayon ay recording artist na ang umawit ng kantang iyon. Timing, bago matapos ang kanta ay siyang pagdatng ni Shalom. “sample! Sample! Sample!” sigawan ng lahat. At dahil nga bihira mangyari ang ganito ay nagkaroon siya ng live performance, na sinabayan ni Roselda Grieta na singer na rin ngayon. Matapos ang kantahan ay rampahan naman at mga design ni Krystyn Garra ang inirarampa nila. Dalawang modelo ang bida ngayon, ang isa si Jessica Tolete at ang isa si Ryza Oseo, kaklase nila mula 1st year hanggang 2nd year. Habang rumarampa sila ay isang kagalang-galang ang dumating. “Attorney!” sigawan nila. Pagkakita ko sa nunal niya malapit sa may mata, kilala ko na, si Ciprian Nolasco to. Kasunod niya ay may dalawa pang dumating, sina Shervi Martin Honasan at John Mark Ca ada na ayon sa kanila ay magkapartner ngayon sa negosyo nilang computer shop. Matapos ang rampahan ay sayawan naman, Nagperform sina Angelika Delos Reyes at Angela Antonio na parehong nagtatrabaho ngayon bilang dance instructress. Habang nagsasayaw ang dalawa ay dumating na magkasama sina Klief Gratela at Micheal Gigantone. Ako agad ang nilapitan ng dalwa at ikwenento ni Micheal na sa susunod na buwan ay tutungo siya sa Macau upang depensahan ang titulo niya na pagiging champion sa taekwondo, at si Jose ang aawit ng national anthem. Makakasama din daw niya si Klief na kapwa niya dedepensa rin sa titulo na champion sa chess.
Matapos ang kaunting katuwaan ay binigyan kami ng makakain. May puto, at yun ang una kong tinikman. Sarap na sarap ako sa pagkain ng puto nang nilapitan ako ni Micaela Mallare, at sinabing kung gusto ko pa raw ay maaari akong umorder sakanya sa “puto ni pato”. Si Mica talaga, pinanindigan ang pagiging negosyante. “Sir syempre, nakagawian na, nagbebenta nga rin po ako ng Sprakenyt Dictionary na isinulat ni Ma’am Gerola, malaki din kasi ang porsyento ko, hehe” pabiro niyang sagot sa biro ko.
Gabing-gabi n, ang tagal naming makarating sa isla.
Ilang oras din ang amin kasiyahan, medyo may kalayuan din kasi ang isla Joshua. One, two, three, four, five hours ang lumipas at natatanaw na namin ang isla Joshua. Hindi sa kalayuan ay may kasalubong kaming barko, usap-usapan mga pirata daw ang nasa barkong iyon.Buti nalang at may kasama kaming pulis, si Aljohn Gatacelo kaya medjo napanatag ang loob ng nakararami. Kalmado lang naming na sinalubng ang barko ng mga pirata. Nang lumampas kami ay namukhaan ng ilan ang isa sa mga pirata, “si John Roe?” tanungan nila. “Kasama sina Kim Lester Albes at Richard Grafil at ang prinsesa ng mga pirata, si Tzarmaine Gersalia” sigaw ni Peter. At hindi nila namalayan ay tinapunan pala ng bomba ang barko namin. Mabuti na lamang at alerto si Aljohn. “bomba! Bomba! Lumayo kayo dito sa kwartong ito!” sigaw niya. Takbuhan kaming lahat, sino ba naman ang gustong masabugan. May ilang nahuli sa pagtakbo at nagtamo ng mga sugat. Mabuti na lamang at may mga doctor sakanila na agad namang nagbigay ng paunang lunas.
Akala namin, ligtas na. Pero isang tawag ang natanggap ni Lyra at agad niyang ibinulong kay Marra ang sinabi ng tumawag. Bilang reporter ay agad nilang ibinalita ni Arjay na ayon sa tumawag kay Lyra ay may itinapon pang isang bomba sa barko ang mga pirata na anumang oras ay sasabog ng major major. Nagpanic ang lahat, takbuhan sila, ang iba di alam ang gagawin, ang iba hinahanap ang bomba, nagbabakasakaling mapipigil pa nila ang pagsabog nito. Maging ako, di ko na rin alam ang gagawin. Tumakbo ako nang tumakbo, tinangka kong tumalon, pero nagdalawang-isip ako. Nataranta na ako, tumalon na ako sa dagat. Kaunti palang ang nalalangoy ko, hanggang sa “BOOM!” napakalakas na pagsabog ang narinig ko.
Hindi ko na alam kung ano na ang mga sumunod na nangyari. Ang natatandaan ko nalang, paggising ko, nasa dalampasigan na ako ng isla Joshua. Tumingin ako sa dagat, naandon pa ang nasusunog na barkong sinasakyan ko mg gabing iyon. Naiwan silang lahat dun, ako lang ang nakaligtas.
Kay saya na sana ng pagkikita-kitang iyon, ang gaganda sana ng mga nangyari sakanila, ang dami nilang mga napagtagumpayan, lahat sana propesyonal. Nakakalungkot at nauwi sa ganung trahedya.
Bakit ko malilimutan ang gabing iyon. Ibang saya pa naman sana ang naramdaman ko ng gabing iyon, ngayo’y nauwi sa labis na pagdadalamhati. Sana hindi nalang ako tumalon, o di kaya sana’y walang reunion na naganap, di sana’y may pag-asa pang magkakasama kami sa mga susunod pang araw.
Saan man sila naroon ngayon, malaman sana nila na proud ako sa kung ano man ang kanilang mga napagtagumpayan.
Maluluha na sana ako nang makarinig ako ng mga tinig, ”Sir!! Sir!! Sir??? Sir!!” Mga tinig nila yun! Ang mga multo nila, binibisita ako! “Sir!! Gising na po, nandito na po tayo! Sir…” Pinilit kong idilat ang mga mata ko, nakita ko sila, lahat nakatingin saakin, “sir, gising na po nandito na po tayo sa isla Joshua, ipahahanda ko nalang ang kwarto niyo para dun kayo magpahing,.” malumanay na pagyaya ni Wash. “ang mga pirata, nasaan na? Ligtas na ba tayo,” nag-aalala kong tanong sa kanila. “Sir nananaginip po kayo, napasarap na po ata ang tulog niyo,” nasabi ni Joshua.
Haay ,mabuti na lamang at panaginip lang pala. Sa pagdating namin ay tuloy ang saya. Ang saya ngmga pangyayari ng gabing iyon, tunay na hindi ko makakalimutan kailanman.