Stres w tle, wściekłość w tle, bezsensowne patrzenie się bez celu. Czasami nic nie pomaga, nawet godziny medytacji, czuję się jak śmieć i jak bóg w jednym. Nakładam słuchawki na uszy i się skupiam, zagłuszam swoje myśli myśląc, że to pomoże, nic nie pomaga ,nic nie pomaga. Potem boom pojawia się kobieta, wbija w moje życie jak aktor z 300 w murzyna. Pięknie, pięknie, skupiam się na niej, odkrywam siebie i boom, znowu ucisk w brzuchu, pulsujące skronie i napięcie w klatce piersiowej. Tracę swobodę przy niej, ona to odczuwa, zaczyna się oddalać i słyszę „musze skupić się na sobie, to nie twoja wina, ty jesteś świentym facetem, ale…”. Najgorsze jest to ,ze wiem co to za „ale”. Zawsze chodzi o emocje. Jak druga osoba odczuwa mój bol, zaczynają jej się pojawiać w głowie myśli i czuje empatie, która niszczy relacje. Poprzez medytacje odkryłem, ze ludzie uzależniają swój stan od innych i jest to nieświadome. Zależy to od tego co mam w głowie. Np. jak wbije sobie do glowy,ze ktoś jest większej wartości ode mnie to zaczynam unikać jego/jej wzroku, czuć stres, mniejszość. Potem zaczynam sobie to uświadamiać i robić wszystko, żebym ja poczuł się lepiej. Przecież nie jestem gorszy od nikogo, wiem jaką mam wartość, logicznie rzecz biorąc jestem mądrzejszy silniejszy, lepszy ,bo jestem świadomy rzeczy których inni nie widzą. No i tutaj pojawia się pycha i samolubność. Dlaczego mam uważać się za lepszego skoro wszyscy są równi a równocześnie co mam zrobić ,żeby nie czuć się źle? Zaczynam oddychać. Skup się na oddechu Tomek. Przecież czytałeś książkę o medytacji, medytujesz codziennie, to dlaczego to czasem działa jak magiczny lek który uśmierza każdy ból, a czasami w ogóle nie pomaga? Wydaje mi się, że to dlatego, że nie jestem przekonany o tym, że mi to pomoże, chociaż już mi pomogło i zmieniło moje życie na lepsze. Koło się zamyka. Najważniejsze, że nie stoję w miejscu. Jeszcze rok temu tygodniami siedziałem w strefie komfortu, grałem w gry i tylko się znieczulałem, żeby nie czuć tego bólu. Jeszcze wtedy nazywałem go mrocznym pasażerem, bo oglądałem „DEXTERA”, wydaje się to głupie, ale teraz wiem ,że to była tylko konceptualizacja mojego uczucia. Medytacja pozwala odkryć wszystkie moje skonceptualizowane uczucia i pokazać mi czym naprawdę są. Lecz czasami gdy już czuję ulgę, przychodzi przepływ, ta 100% świadomość i nie martwienie się, brak myślenia