...ALAALA Alaala, alaala, alaala, alaala Araw-araw ay naghihintay sa'yo Dala-dala ang pangarap na hindi nabuo Bawat alaala mo'y nagbabalik Hindi pa rin malimot ang mga sandali Nagbabakasakali na muli kang magbalik Sana nama'y iyong marinig At kung sakaling Lubusang mawala Huwag naman sana Nasaan ka na ba? Kanina pa ako nag-iisa Nasaan ka na ba? Samahan mo naman ako Sinta Alaala, alaala, alaala, alaala Takbo ng oras kay bagal antayin Darating kaya? Tanong ng aking isip Nakatulala sa isang tabi Hindi maisip kung ano ang gagawin Nagbabakasakali na hindi pa huli Sana nama'y iyong marinig At kung sakaling Lubusang mawala Huwag naman sana Nasaan ka na ba? Kanina pa ako nag-iisa Nasaan ka na ba? Samahan mo naman ako Sayang naman kung mawalay pa Tuluyan na bang mawawala? Asahan mong maghihintay pa rin... Nasaan ka na ba? Kanina pa ako nag-iisa Nasaan ka na ba? Samahan mo naman ako Nasaan ka na ba? Kanina pa ako nag-iisa Nasaan ka na ba? Samahan mo naman ako Sinta Alaala, alaala, alaala, alaala ANONG NANGYARI SA ATING DALAWA Ikaw ang pinangarap Ikaw ang hanap-hanap Ngunit bakit nagbago ang lahat Ang init ng pagmamahal Parang naging salat Pangako habang buhay Nangakong 'di magwawalay Ngunit ba't lumamig pagmamahal Parang 'di na ikaw Sa Maykapal ang dinasal Anong nangyari sa ating dalawa Akala ko noon tayo ay iisa Ako ba ang siyang nagkulang O ikaw ang 'di lumaban Sa pagsubok sa ating pagmamahalan Anong nangyari sa ating dalawa ...
Words: 1811 - Pages: 8
...biglang nawala Repeat Verse1 Ad Lib: D-A-Bm-G (2x) Verse4: D Tatlong araw naging masaya A Isang taong lumuluha Bm Bakit mo kaya nagawa G Bakit ka hindi naawa Verse5: D Ngunit kung mapagbibigyan A Ang patalim ay hahawakan Bm Kahit na magmukhang timang G Basta magkabalikan Verse6: D5 Tatlong araw lang pala A5 Ako naging maligaya Bm5 Di ko man lang napuna G Tatlong araw ko'y tapus na Verse7: D Tatlong araw lang pala A5 Di man lang ginawang lima Bm5 Di ko man lang napuna G5 Tatlong araw ko'y tapus na Coda: D5 A5 Tatlong araw... Bm5 Tatlong araw... G5 Tatlong araw... Tatlong araw... D5 break Tatlong araw... TAG-ULAN Intro: D-A-G-(4X) D A G Minsan ika'y nag_iisa walang makasama D A G Di malaman sa'n tutungo D A G naghahanap nag_iisip kung sa'n babaling Bm A G Dito sa mundong mapaglaro Filler: D-Dsus4.D.D9.G-; (2x) D A G At tuwing ika'y nalulumbay di makakita D A G Nais mo ay may makasama D A G Sa `yong lungkot akala mo ika'y nag_iisa D A G Narito ako't kapiling ka G A Kung nais mo ika'y lumuha G A G-A Ako'y makikinig sa bawat salita Chorus D G Kapag umuulan bumubuhos ang langit Eb/F G Sa `yong mga mata D G Kapag mayroong unos ay aagos ang luha D/F# G (Filler) Ngunit di ka mag iisa kaibigan D A G Kay rami ng mga tanong sa `yong isipan D A G Nais mo lamang ay malaman D A G Bakit nagkaganoon ang nangyari sa `yong buhay...
Words: 700 - Pages: 3
...Insight paper #3 Self with Others Ako yung tao na hindi mahilig makipag usap sa ibang tao, lalo na kung hindi ko ka close. Siguro dahil na din sa pagiging mahiyain ko. Minsan mas gusto ko yung nagiisa lang ako,nagsosolo o kaya naman ang kinakausap ko lang ay ang mga kaibigan ko na ka close ko. Self with others meaning you will work with other people. Sa activity na ito nakita ko yung advantage kapag nasa grupo ka. Mas Masaya pala kapag madami kayo. Mas madami kayo na mag-iisip ng mga ideas para makabuo ng concept para sa gagawin nyo. Mas napapabilis din ang isang gawain dahil madami kayo na gagawa lalo na kung may pag kakaisa. Madami ka din matututunan sa kanila mga bagay na ngayon mo lang nalaman. Natutunan ko dito kung panu makibagay sa ibang tao na hindi ko madalas nakakasama at syempre tiwala din sa isat isa na magagawa niyo yung task niyo. Dito ko din natutunan na kaylangan ko din pala ng ibang tao, hindi yung lagi lang akong nag iisa 0 kaya naka depende o kaya naka dikit sa mga taong lagi ko lang nakakasama o mga ka close ko. Kailangan matuto din akong tumayo sa aking sariling mga paa. Insight paper #5 Letter Minsan may mga bagay sa buhay natin na hindi natin kayang sabihin sa ibang tao. May mga taong mahina ang loob tulad ko , na hindi kayang mag share ng problema sa iba , maaring tayo ay walang tiwala, nahihiya , natatakot marinig ang mga sasabihin nila , iniisip din natin na baka husgahan nila tayo agad o kaya ang iba naman ay iniisip...
Words: 497 - Pages: 2
...ng tulad kong pinalaki sa malalim na probinsya, sa ilalim ng mga matatandang tumatangkilik pa ng pamada. Magkaiba kasi talaga kahit sabihin na nasa iisa kayong probinsya. Iba parin kapag lumaki ka sa liblib na lugar. Na halos makipag apir ka sa kalikasan. Magising sa tilaok ng manok ng kabilang baranggay. Ganun kapayapa. Parang lahat ng mga tao putok sa buho. Mga batang naglalaro ng tikbe, tutubi at kurukya. Wala akong pinagsisisihan. Lahat ng bagay mula sa pagkabata ko nakatulong para masabi kong lumaki akong pino at magalang. Tanngap nya ako bilang payapa. Payapa. Papalapit sya na parang araw. Natutunaw ako. Parang pinapatay ako ng halakhak sa aking loob. Gusto kong magtago sa hangin. Sana kayang itago ng tawa ang nangungusap kong mga mata. Parang sining kong hinahagod ang mga pasulyap kong tingin. May kung anong kiliti, malamyos at sensitibo na bubulalas sa tuwing magbabanggaan ang aming mga tanaw. At sa puntong abutin ko ang kanyang mga kamay, parang nilisan ako ng lakas at ang tanging paraan lang ay pigain iyon. Gusto kitang mayakap. Gustong gusto. Mag-uusap kami sa mga bagay. Tungkol sa trabaho nya. Mga balak nya para bukas. Pagkatapos tatanungin nya ko kung kumusta. Hindi ko alam kung pano sumagot. Gusto kong sabihin na ngayon masaya na ko. Etong makatabi ka at makita. Isasagot ko nalang na ok lang. Pero hindi nya alam kung pano nya ko kinumpleto. Siguro gasgas na na madinig, pero lahat naman tayo nagmamahal....
Words: 849 - Pages: 4
...Pilipino ang lahi mo! Ipagmamalaki mo ba? Kilala tayong mga Pilipino sa pagtutulungan ng bawat isa ano mang sakuna ang dumating. Kahit bundok o dagat ay hindi makahahadlang sa atin para hindi natin ma-ipaabot sa ating kababayan ang tulong na kanilang kinakailangan. Batid sa kaalaman ng lahat ang pagpasok at pagpinsala ng isang bagyo noong Nobyembre 2013. Ito ay pinangalanang “Yolanda” sa ating bansa at may pandaigdigang pangalan na “Haiyan”. Ang bagyong Yolanda ay naitala na pinakamalakas na bagyo na tumama sa lupa na nakapinsala ng iba’t ibang lugar lalo na sa Cebu, Leyte, Tacloban, at marami pang iba. Ganito ang kalagayan ng mga lugar na nasalanta ng Bagyong Yolanda nang puntahan ng mga tagapamalita - kalat-kalat na mga kahoy, wasak na mga bahay at establisimyento, naipong mga kalat sa tabi ng kalsada, naburang komunidad, nagkalat na mga katawan ng tao at mga alagang hayop, mga nakaligtas sa hagupit ng bagyo na iniligtas muli ang mga sarili laban sa gutom, mga sugat na hindi pa nagagamot, at walang mapagpapahingahang tirahan. Libo-libo ang nasugatan, nawala, at namatay. Dahil na rin sa malakas na hangin at alon sa dagat ay nagsanhi ito ng pagbaha sa mga lugar na nasabi. Nagtumbahan din ang mga poste ng kuryente at mga linya ng komunikasyon. Nang dahil dito, nahirapan tumawag o magpahatid ng mensahe ang mga nasalanta sa mga pamilya nila sa ibang lugar. Na-ipahatid na lamang nila ang kanilang mensahe sa tulong ng mga reporter sa kanilang pagbabalita. Ayon sa Kagawaran...
Words: 642 - Pages: 3
...ANG ISANG TAO EH MAGPAPARAYA KA OR MAGSASAKRIPISYO KA...PERO BAKIT ANG HIRAP GAWIN ITO?BAKIT MASAKIT SA LOOB?BAKIT HALOS NAKAKABALIW ANG GAWAING ITO?!!!BAKIT HALOS MAUBOS ANG LUHA MO SA KAKAIYAK? Pagpaparaya. Naihahambing minsan sa pagbitiw at sa pagsuko, pero magkaiba ang kahulugan. Ang pagpaparaya naman kasi ay hindi ibig sabihin na sumusuko ka o isinusuko mo na ang lahat, hindi rin naman ito pagbitiw o binibitawan mo ang taong mahal mo. Sabihin na nating ang pagpaparaya ay yung pinipili mo lang ang tama kasi ‘yun ang dapat mong gawin. Kungbaga, sa loob mo mahal mo pa rin ang taong ‘yun, pero ‘yun nga lang mas pinipili mo ang kasiyahan niya kesa sa kasiyahan mo. Ang pagpaparaya ay hindi pagiging madamot. Bagkus, pagbibigay ito o pamamahagi ng saya sa ibang tao. Pagpaparaya, isang paraan ng pagsasakripisyo sa paraang kahit nasasaktan ka na, ang mahalaga para sa’yo ay ang makita mong masaya ang taong mahal mo. ‘Kung talagang mahal mo siya, maging masaya ka para sa kanya’, gasgas na kasabihan tungkol sa pagpaparaya. Siguro, isa na rin ‘tong paraan ng pagpapakita mo ng totoong pagmamahal mo sa taong ‘yun. Kung sa Bibliya nga may kwento ng pagpaparaya, ano pa ba’t sa totoong buhay pa diba? Tuklasin ang kwento nina Gabby at Mara… “Hanggang dito na nga lang siguro tayo, Mara .” Parang pinagsakluban ng langit at lupa si Mara sa narinig. Halos mabingi siya. Ang totoo’y sa loob-loob niya’y sana nga ay bingi na siya at wala sanang narinig. Pero hindi, dinig na dinig niya ang sinabi...
Words: 1506 - Pages: 7
...Paglalakbay Minsan may mga bagay tayong inaakalang hindi na mawawala pa. Mga pagkakataong inaakalang hindi na muling mauulit pa. Makakakilala ng taong maituturing na wala ng mas hihigit pa. Pagdaraanan ang mga bagay na hindi mo lubos maisip na may katapusan. Naniniwala akong ang lahat ng mga nangyayari ay may rason. Ang lahat ng bagay ay may tamang panahon. Ang bawat tanong ay may nakalaang kasagutan. At higit sa lahat, naniniwala akong may nakalaang tao sa bawat isa. Minsan, sumagi na isip ko, kagaya ko, inaantay niya din kaya ako? Minsan, tinatanong ko ang sarili ko kung, iniisip niya din kaya kung sino ako? Mukhang malabo pero hindi imposible. Medyo hindi kapani-paniwala pero pwedeng mangyari. Madalas kapag nag iisa ako, iniisip ko kung… paano kaya kung mayroon akong kakayahang magpunta sa hinaharap? Paano kung pwede kong makita kung sino siya? Masulyapan ko manlang ang kanyang mga mata. Madama ang kanyang presensya. Marinig ang kanyang boses na sobra kong kinakasabikan. Sobrang labo, napakaimposible. Hindi kapanipaniwala at hindi mangyayari. Gaya nga ng sinabi ko, ang lahat ng nangyayari ay may rason. Kung may naghahanap, may matatagpuan. Kung may naghihintay, may darating. Sabi nila, ang pag-ibig daw ay hinihintay. Dumarating daw to sa hindi natin inaasahang pagkakataon. Pero para sakin, mas gugustuhin kong libutin ang buong mundo mahanap lang siya. Mas gugustuhin kong ihakbang ang aking mga paa patungo sa kanya. Handa kong gawin ang lahat mahanap...
Words: 723 - Pages: 3
...Introduksyon : Hindi ba’t isa sa pinaka masayang parte n gating buhay ay iyong mga panahon ng pagkabata ung tipong, pag naalala mo ang mga bagay na pinag gagagawa mo di mo na namamalayan na napapangiti kana pala . minsan pa nga naiisip mo kung gaano ka kauto-uto nung bata ka . Huwag mong sa bihin na nung bata ka hindi mo naranasan na kumanta sa harap ng electric fan ?, dati pa nga tuwa-tuwa kapa sa alikabok ng mga sasakyan kase dahil sa mga alikabok na iyon nagagawa mong magsulat. Naaalala mo paba ung mga panahon na tinatakasan mo ang nanay mo kapag oras na ng pag tulog sa tanghali?tapos kapag naman nag papaalam kna na maglalaro sa labas dadali nanaman ng pananakot ang nanay mo may sasabihin pa yan na “Sige lumabas ka para makuha ka ng manunupot,tapos papatayin ka,tapos ilalagay yung dugo mo sa tulay” o kung minsan naman ipapanakot pa ang mga bumbay . Totoong masarap maging bata. Kasi kapag bata ka wala kang iintindihin na mabigat na problema gaya ng bayad sa kuryente,tubig telepono at iba pa. Tapos hindi pa sasakit ang ilo mo kakagawa ng projects, assignments, thesis at iba pang nakakaluka na Gawain sa paaralan. Kapag kasi bata ka simple lang ang buhay mo,dahil simple lang din naman ang tingin at pananaw mo sa mga bagay bagay sa paligid. Malaya kang maglaro, Malaya kang magkamali, Malaya kang magsaya dahil Malaya ka sa resposibilidad Masarap talagang maging bata.Di natin maitatanggi na marsmi sa atin ay gusto nalang manatili sa pagigig musmos. Ngunit hindi na maaari...
Words: 2676 - Pages: 11
...“Shete! Mahuhuli na ako sa aking klase.” Pasado alas syete na ng umaga ng ako ay nagising. Unang araw pa naman ng aking college life. Ayaw ko malate. Naligo ako ng mabilis at hindi na nakakain ng almusal. Wala na kong oras para maghanda ng aking kakainin. Mag isa lamang ako sa aking tirahan sapagkat malayo ang aming probinsiya. Kaya eto ako, sa aking maliit na apartment. Pagkatapos kong mag gayak ay kaagad akong nagmadali pagpasok. Salamat sa diyos, dahil walking distance lamang ang school na aking papasukan, ang MIT (Mapua Institute of Technology). Architecture ang kinukuha kong kurso. Habang ako ay naglalakad papuntang eskwelahan ay ang daming bagay ang pumapasok sa aking isipan. “Ano kaya ang mangyayari sa akin ngayong araw na ito?” Wag naman sana akong malasin o mapahiya. Sana ay may makilala agad akong mga kaibigan para hindi ako nag iisa at upang hindi ako malungkot. Ayoko matawag na “loner” at “forever alone”. Pagkadating ko sa school ay kinakabahan pa rin ako. Tiningnan ko sa aking generated schedule kung saang room ang una kong pupuntahan. Hinanap ko ang aking room na papasukan. Pag pasok sa silid aralan, wala pa naman yung propesor at tahimik at ng karamihan dahil hindi pa namin kilala ang isa’t isa. Umupo ako sa bakanteng upuan sa may likod. Algebra ang subject namin ngayon, pero siguradong hindi pa kami mag kaklase dahil first day of school pa lang naman. Habang ako ay nagmamasid ng aking paligid ay nakikinig lang ako sa aking iPod ng paborito kong bandang “Paramore”...
Words: 961 - Pages: 4
...Pinanganak siya noong Enero 13, sa lungsod ng Tarlac. Ang mga magulang na nag aruga at nagpalaki sakanya ay sina Porfirio Santos ang kanyang tatay at si ang kanyang ina na si Lilibeth Santos. Ang kanyang pangarap ay maging propesyonal na wrestler sa ibang bansa. Pinag aral nila ang kanilang anak sa pribadong paaralan ng Don Bosco Technical Institute Tarlac. Nag simula siya mag aral noong pangalawang Baitang at hangang nag graduate siya ng Elementary dito niya natutunan ang mga bagay bagay sa mundo. Dito din niya lubusang nakilala ang Panginoong Diyos at natutong mag simba. Ang kanyang Elementaryang karanasan ay hindi gaanong maganda dahil wala siyang gaanong kaibigan, tuwing Break time siya lang mag isa kumakain at wala siyang kausap kung hindi ang mga paring nag lalakad sa loob ng campus simula noong pangalawang baitang hangang sa ikaapat na baitang nag iisa siya. Sumali din siya sa sports na taekwondo ngunit hindi siya pinalad maging kasapi nito dahil sa kanyang grado na mababa at hindi sapat ang kanyang resistensya para tumagal sa mga practice at sa mga laban. Noong nasa ikalimang baitang siya ay isang doon siya unang naka hawak ng Cellphone ngunit bawal magdala ng mga gadget sa paaralan. Ginamit niya ang cellphone upang makapagtext sa ibang estudyante ng ibang paaralan dahil dito nakakilala siya ng mga kaibigan sa labas ng paaralan doon din niya nakilala ang kanyang tinatawag na “puppy love” pero hindi to nag tagal sa kadahilanan mga bata pa sila. Sumali din siya sa sports na football...
Words: 1754 - Pages: 8
...lang….akala ko hindi ka bibitaw…..akala ko nga lang lahat ng iyon…… Magta-tatlong buwan na simula ng iwan ako ng boyfriend ko. Pero bakit habang mas tumatagal, mas sumasakit, mas lalong humihirap sa akin na tanggapin na ipinagpalit niya ako sa mismong bestfriend ko pa! Sinayang niya ang tatlong taon at tatlong buwan na relasyon naming. Ang sakit! Sobrang sakit! Iyong bang plinano niyong dalawa ang future niyo tapos hindi naman pala kayo pagdating sa dulo. Sabi niya sakin, papakasalan niya ako, magkakaanak kami, tapos sabay kaming tatanda at sa dulo kami pa rin. “I try not to miss you, I try to let go, but in the end you’re always on my mind.” Hawak ko ang cellphone ko at nagpapatugtog ng biglang tumunog iyong themesong naming dalawa. Mahal na mahal ko siya. Since sakaniya lang ako tumagal ng 3 taon at 3 buwan, away bati kami noon. Pero inintindi parin niya ako hanggang sa dulo. Akala ko noong nag cool-off kami babalik pa siya, iyon pala ay hindi na. Tuluyan na kaming nagbreak sa kadahilanan na may iba na siyang mahal. Tandang –tanda ko pa tatlong buwan na ang nakakaraan nang maghiwalay kami. Hindi na daw niya matiis ang pagiging childish ko. Hindi na daw niya makaya ang kaartehan na meron ako. Nakipag break siya sakin in person. Deep inside ang sakit non ahh! Awwwwtsssuuuuu. Iyon na ang pinakamsakit na break up na natanggap ko. Kasi hindi ako nagkaroon ng official break up sa mga nagging ex ko noon, puros sa chat o text lang. Alam mo ba kung bakit ako nag let go sakanya...
Words: 665 - Pages: 3
...pagmamahal ng ama sa mundo, nagawa niyang ibigay ang sarili niyang anak…………..” John 3:16. Itong bersikulo na ito sa bibliya ang unang-unang sumagi sa isip ko nang mapanood ko ang maikling serye na iyon. Sadyang napakahirap pala talagang pumili lalo na kung malagay ka sa sitwasyong ang mahal mo sa buhay ang maaaring maagrabyado. Kung ikaw ang tatanungin, papayag ka bang isakripisyo ang taongb mahal na mahal mo para lamang sa kaligtasan ng mga makasalanang tao? Sa palagay ko “hindi” ang isasagot mo, pero nagawa iyan ng ama nating nasa langit. Nagawa niyang isakripisyo at panooring nagsakit ang kanyang anak para sa kaligtasan nating mga tao na walang ibang ginawa dito sa mundo kundi ang magpakasasa at gumawa ng sala. Napakahirap ng sitwasyong kinalagyan ng ama sa serye. Dumating siya sa puntong kailangan niyang pumili kung sino ang ililigtas niya; ang kanya bang anak na mahal na mahal niya o ang maraming taong nasa loob ng tren. Isa siyang halimbawa ng hindi makasariling tao. Pinili niya ang buhay ng karamihan kaysa sa buhay ng kanyang nag-iisang anak. Ang isakripisyo ang buhay ng nag-iisang tao na nagbibigay ng ngiti sa mga labi mo, ang taong nagiging dahilan ng paggising mo sa umaga at siyang natatanging dahilan kung bakit ka patuloy na nakikipagbaka sa mga pagsubok ng buahy ay ang pinakamahirap na pagsubok na maaaring maranasan ng tao ditto sa mundong ibabaw. Nangangailangan ito ng buong tapang at lakas ng loob upang malagpasan. Bilib na bilib ako sa ama sa serye. Nilabanan niya...
Words: 935 - Pages: 4
...May isang batang babaing mahirap. Nag-aaral siya. Sa paaralan ay kapansin-pansin ang kanyang pagiging walang imik. Madalas ay nag - iisa siya. Lagi siyang nasa isang sulok. Kapag nakaupo na’y tila ipinagkit. Lagi siyang nakayuko, mailap ang mga mata, sasagot lamang kapag tinatawag ng guro, halos paanas pa kung magsalita. 2. Naging mahiyain siya sapagkat maaga niyang nalaman na kaiba ang kanyang kalagayan kung ihahambing sa mga kaklase. Ipinakita at ipinabatid nila iyon sa kanya. Mayayaman sila. Magaganda at iba-iba ang kanilang damit na pamasok sa paaralan. Madalas ay tinutukso siya dahil sa kanyang damit. Ang kanyang damit, kahit malinis ay halatang luma na, palibahasa ay kupas na at punung-puno pa ng sulsi. 3. Kapag oras ng kainan at labasan nag kani-kaniyang pagkain, halos ay ayaw niyang ipakita ang kanyang baon. Itatago niya sa kanyang kandungan ang pagkain, pipiraso nang kaunti, tuloy subo sa bibig, mabilis upang hindi malaman ng mga kaklase kung ano ang dalang pagkain. Sa sulok ng kanyang mata’ymasusulyapan niya ang mga pagkaing dala ng kanyang mga kaklase gaya ng mansanas, sandwiches, mga imported at mamahaling tsokolate . 4. Ang panunukso ng mga kaklase ay hindi nagtatapos sa kanyang mga damit. Tatangkain nilang silipin kung ano ang kanyang pagkain at sila’y magtatawanan kapag nakita nila na ang kanyang baon ay isa lamang pirasong tinapay na karaniwa’y walang palaman. 5. Kaya lumayo siya sa kanila. Siya ay naging walang kibo at mapag -isa. 6. Ang nangyayaring ito...
Words: 948 - Pages: 4
... * Amy - Gladys Laigue * Josie - Shaira Bitonio Tagapagsalaysay: Sumusungaw pa lamang si Lyn sa pinto ng kanilang silid-aralan ay sinalubong na siya ng masayang bati ng kaibigan niyang si Amy. Katabi nito ang isa pa nilang kaibigan na si Josie. Halos magkakasinggulang sila – labinsiyam na taon at magkaklase sa ikaapat na taon sa kursong Edukasyon. Natatangi siya sa dalawa dahil mataas at moreno ang kanyang kutis. Amy: Lyn , kanina ka pa naming inaantay. (Hihilahin si Lyn paupo sa kanyang tabi) Lyn: Bakit, naghuhulagpos na ba’t hindi mo na mapigil ang magandang balita? Amy: (papaluin sa braso si Lyn) Grabe naman to, napahiya na tuloy ako. May outing tayo sa Corregidor sa Linggo, the whole class.. Anu, sama ka? Josie: Pagkakataon na nating makita ang makasaysayang “The Rock”. Tagapagsalaysay: Saglit na lumungkot si Lyn. Naalala niya ang kaniyang ina, si Aling Nena, at ang kahigpitan nito. Hanggang ngayon ay ginagawa pa siyang bata nito na hindi mapagkakatiwalaan sa sarili. Lyn: Pipilitin kong sumama. Hindi ko pa nga nararating ‘yon, nababasa at nakikita ko lang yon sa mga litrato. Hay, sana talaga makasama ako. ---------- curtain ---------- Tagapagsalaysay: Kinagabihan, pagkatapos maghapunan at habang namamahinga sila sa salas, ay minabuti ni Lyn na ipagpaalam sa ina ang kanilang lakad sa kinalingguhan. Si Aling Nena, gaya nang kinaugalian, ay nakaupo sa paborito nitong silya at hawak ang peryodiko. Maglilimampu na ang edad nito, mataas, Moreno na siyang...
Words: 1573 - Pages: 7
... o makipagkaibigan. Hindi ako kailanman makukuntento sa isang simpleng pakikipanayam lamang. Nais ko ng epektibong impluwensya, hindi naman dahil sa nais kong tuwirang dalhin ang aking kakapanayamin kay Kristo, kundi nais ko na kahit kaunti ay maransan niya ang tunay na pag-ibig at habag ng Diyos na matatagpuan sa katotohanan ng Kanyang Salita. Isang nakakahamong gawain, na nangangailangan ng panahon, ideya, puso, at pamumuhunan sa pagluhod tuwina sa pananalangin. Hindi ito biro – nais kong maging mabuti ang kaniyang pagtingin sa ating mga Kristyano – kaya naman malaki ang nakaatang na tungkulin sa aming mga estyudante ng asignaturang ito. Mga Layunin ng Pakikipag-relasyong Ito 1. Syempre pa nagunguna sa listahan ay ang magampanan ang hinihingi ng aming asignatura sa Cults 1 – ang makipanayam sa isang taong nabibilang sa hidwang pananampalataya, sa pagkakataong ito ay isang myembro ng Iglesia ni Cristo. Naisin na malaman ang personal na kumbiksyon ng kakapanayamin ukol sa kaniyang relihiyong kinabibilangan, at ang impluwensya nito (kumbiksyon at relihiyon) sa kanyang buhay. Pahintulutan akong magdagdag ng personal kong mga hangarin. 2. Maipakita at maipadama ang kadakilaan ng pag-ibig at kahabagan ni Kristo sa pamamagitan ng wastong paniniwala at patotoo sa buhay. 3. Makipagkaibigan at makaimpluwensya. Pagpapakilala ng Isang Bagong Relasyon. Ayene. Ang kanyang ngalan. Nakilala ko siya dahil kay Ms. Febe Marasigan, kaibigan ko mula sa Nag-iba, Naujan. Minsang...
Words: 4238 - Pages: 17