METROLOGIA - STUDIA DZIENNE | PROSZĘ PODAĆ NR GRUPY: | | KrDZZI | 1 | 0 | 1 | 1 | B | Imię | Nazwisko | Temat ćwiczenia zgodny z wykazem tematów: | 1. | PONIŻEJ PROSZĘ PODAĆ TERMIN ZAJĘĆ: | | | | Absorpcjometria – odrobienie ćwiczeń. | | | | Piotr | Kaluga | | PN | WT | SR | CZ | PT | GODZ: | | | | | ILOŚĆ STRON W SPRAWOZDANIU: | | UWAGA !!! Wypełniamy tylko białe pola. W punkcie 1, proszę zakreślić odpowiednie pola i podać godzinę w której odbywają się zajęcia, zgodnie z planem zajęć. | |

1. Wstęp teoretyczny.

Pomiary absorpcji promieniowania wykonuje się najczęściej w stosunku do roztworu porównawczego (odnośnika), którego skład powinien być zbliżony do składu próbki i który znajduje się w identycznych kuwetach, promieniowanie odbite i rozproszone (Ir) w obu przypadkach jest jednakowe i może być pominięte. Roztwór odnośnika w warunkach pomiaru nie absorbuje promieniowania, gdyż nie zawiera substancji oznaczanej i można przyjąć, że natężenie wiązki promieniowania przechodzącej przez roztwór odnośnika jest równe natężeniu wiązki padającej na roztwór badanej próbki. Stosunek natężenia promieniowania przechodzącego przez próbkę (It) do natężenia promieniowania padającego na próbkę (Ia) (równego natężeniu promieniowania przechodzącego przez odnośnik), nazywamy transmitancją lub przepuszczalnością i oznaczamy: najczęściej wyrażamy w procentach

Może ona przybierać wartości od 0% do 100%.
Natężenie promieniowania zaabsorbowanego zależy od stężenia roztworu i od grubości warstwy absorbującej. Matematycznie zależność tę opisuje prawo Lamberta-Beera, które w postaci logarytmicznej przyjmuje postać

Logarytm dziesiętny stosunku natężenia wiązki promieniowania padającego na badaną próbkę (Io) do natężenia wiązki promieniowania przechodzącego przez badaną próbkę (It) nazywany jest absorbancją.
Jest to podstawowe prawo spektrofotometrii absorpcyjnej. Zależność między absorbancją a transmitancją wyraża zależność:

2. Cel ćwiczenia.
Wyznaczenie stężeń nieznanych roztworów za pomocą kolorymetru Spekol 11.

3. Wyniki pomiarów i obliczenia.
Tabela 1. Długość fali | Absorbancja | Transmitancja | 380 | 0,438 | 36,3 | 390 | 0,579 | 26,6 | 400 | 0,69 | 20,4 | 410 | 0,794 | 16,8 | 420 | 0,902 | 12,5 | 430 | 0,992 | 10,3 | 440 | 1,068 | 8,5 | 450 | 1,142 | 7,3 | 455 | 1,166 | 6,8 | 456 | 1,17 | 6,8 | 457 | 1,173 | 6,6 | 458 | 1,176 | 6,6 | 459 | 1,18 | 6,7 | 460 | 1,18 | 6,6 | 461 | 1,184 | 6,7 | 462 | 1,183 | 6,5 | 470 | 1,172 | 6,7 | 480 | 1,098 | 7,9 | 490 | 0,953 | 11,2 | 500 | 0,761 | 17,3 | 510 | 0,585 | 26,1 | 520 | 0,367 | 42,7 | 530 | 0,222 | 60,2 | 540 | 0,119 | 75,8 | 550 | 0,059 | 87,8 | 560 | 0,023 | 94,5 |

Tabela 2. L.p. | Stężenie | Absorbancja | | | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 1 | 0,1 | 0,132 | 0,133 | 0,132 | 0,132 | 0,131 | 0,134 | 0,138 | 0,134 | 0,135 | 0,132 | 2 | 0,2 | 0,246 | 0,246 | 0,247 | 0,246 | 0,246 | 0,248 | 0,249 | 0,247 | 0,246 | 0,248 | 3 | 0,3 | 0,373 | 0,372 | 0,373 | 0,372 | 0,372 | 0,373 | 0,372 | 0,372 | 0,373 | 0,373 | 4 | 0,4 | 0,498 | 0,502 | 0,504 | 0,503 | 0,497 | 0,492 | 0,492 | 0,498 | 0,497 | 0,498 | 5 | 0,5 | 0,614 | 0,612 | 0,613 | 0,613 | 0,613 | 0,613 | 0,615 | 0,615 | 0,613 | 0,613 | 6 | 0,6 | 0,725 | 0,725 | 0,724 | 0,722 | 0,726 | 0,724 | 0,726 | 0,725 | 0,724 | 0,726 | 7 | 0,7 | 0,847 | 0,844 | 0,843 | 0,843 | 0,842 | 0,843 | 0,847 | 0,846 | 0,843 | 0,842 | 8 | 0,8 | 0,913 | 0,91 | 0,91 | 0,911 | 0,91 | 0,911 | 0,91 | 0,912 | 0,911 | 0,913 |

Na podstawie wyznaczonej linii trendu, korzystając z uzyskanych wartości absorbancji obliczamy nieznane stężenia. (Ich wartości zaznaczono krzyżykiem na krzywej kalibracyjnej).

Y = 1,1431x + 0,0286 | X = (y-0,0286)/1,1431 | dla Y = 1,194 | X = 1,019508 [mol/l] | dla Y =0,915 | X = 0,775435 [mol/l] |

4. Wnioski.
Przeprowadzone ćwiczenie potwierdziło proporcjonalność między absorbancją, a stężeniem substancji. Jak widać z wykresu, wraz ze wzrostem stężenia, absorbancja także wzrasta.
Natomiast jeśli przyjrzeć się transmitancji, zauważamy iż jej wartość zmienia się odwrotnie proporcjonalnie do wartości absorbancji.