Kung ako ay bibigyan ng pagkakataong mabago ang isa sa mga pangyayari sa aking buhay na nagdulot sa akin ng kalungkutan o kabiguan, pipiliin ko yung pnagyayaring pumunta kami sa Camotes Island. Sinalubong kami ng isang masamang pangyayari doon sa Isla na iyon.
Doon sana ako magdiriwa sa aking ika labing-apat na kaarawan. Lahat sa amin sana ang pupunta, pero bago kami pumunta sa Camotes, nagpaalam kami sa aming ina na una kaming pumunta sa Isla bago pupunta ang lahat. Hindi sumang-ayon ang aking Ina. Parang may nakita siyang isang problema kapag kami ay unang pupunta doon. Pero kahit hindi sumang-ayon ang aking Ina, sumang-ayon naman ang aking ama.
Noong nasa Camotes na kami, binisita naming ang mga kaibigan ng aking pinsan at doon nagsimula ang kasayahan. Inimbita kami sa isang hapunan at sa aming pagpunta doon, nangyari ang hindi naming inaasahan. Nabangga ang aming sasakyan at naipit ang kanang kamay ng aking kapatid. Halos na itong naputol at sadyang hindi na magagamit. Akala ko ngang hindi na siya mabubuhay pa. Ako naman ay may nakuhang mga pigsa sa katawan.
Napili ko ang pangyayaring ito dahil lubos itong nagbigay ng pighati sa aking damdamin at sa damdamin ng aming pamilya at mga kaibigan. Maraming tao ang nalungkot sa pangyayaring iyon. Marami ang naluksa at nagpakita ng simpatiya sa aming pamilya gayun man sa aking kapatid.
Kung hindi pa sana kami unang pumunta doon, kung sumunod palang kami sa payo ng aking ina, hindi sana nangyari ang masamang pangyayaring iyon. Masaya sana ang aking pagdiriwa ng aking kaarawan. Makakasulat pa sana ang aking kapatid ngayon, at hindi sana ako magkaroon ng takot kapag sasakay ako sa “front seat.”
Sapagkat nangyari na ito, naging aral ito sa aking na dapat akong makinig at sumunod sa payo ng aking mga magulang, dahil ang sila ay palaging may kutob sa lahat ng bagay kapag ang mga anak na ang nasa sitwasyon.