"PARA SAYO AKING INA" Ito ay aking liham para sa aking pinakamamahal na ina. Mula sinapupunan siyam na buwan mo kaming inalagaan, hanggang kami'y iyong ipinanganak. Sanggol pa lang kami halos ayaw mo kami makagat ng kahit anong insekto, mula ng Nagkaisip, nag-aral nandiyan ka sa tabi namin.
Ginawa mo ang lahat ng bagay para kami'y mabuhay ng maayos at lumaki ng may takot sa diyos. Inaruga mo kami ng higit pa sa buhay mo, ayaw mo kami masasaktan o magugutom man lang. kinakaya mo lahat ng bagay para sa amin at para sa iyong kabiyak, tinalikuran mo ang lahat ng marangyang bagay para sa amin, hindi ka sumuko sa lahat ng pagsubok na dumating sayo, kapag nahihirapan ka ay umiiyak kana lamang at nagdarasal ka. kahit kailan hindi ka naging maramot sa amin at sa iyong kabiyak, kahit wala ka na basta maibigay mo lahat para sa amin, iniisip mo lagi ay mga bagay na makakapag pasaya sa amin, wala akong narinig sayo na kahit anong hinaing na kahit alam ko at nararamdaman ko ang hirap na iyong nararanasan. Para sa akin ikaw ay isang ulirang ina, matatag, may paninindigan at may takot sa diyos. Na kahit hanggang ngayun na alam kong ikaw nahihirapan ay nandiyan ka pa rin, nananatiling nagpapa-alipin at nag-aalaga sa kanya, pasenya kana ina kung minsan ay masyado siyang perpekto, kung puro sakit ang binibigay niya sayo.
Kung kaya ko lang akuin ang mga bagay na nagpapahirap sayo, ang mga masasakit na salita na naririnig mo, ay aakuin ko. O aking ina sana ay maging mas matatag ka ngayun, alam ko na kaya mo ang lahat ng pag subok na dumarating sayo, alam ko na minsan ay napapagod kana sa yong buhay pero kinakaya mo pa rin para sa amin. Napakabait mo, kahit simpleng bagay na binibigay ko at ginagawa ko para sayo ay pinasasalamatan mo ng buong puso mo. Kahit ilang beses na paulit ulit na nagkamali ang iyong mga anak at iyong kabiyak ay nandiyan ka pa rin para sa kanila, inaaruga at binibigyan ng importansya hindi ka nagtatanim ng kahit anong galit sa puso mo .
Sana maging katulad rin kita balang araw aking ina, na kapag dumating ang panahon na ako'y mag-aasawa na. Sana'y maging matatag din ako, sana'y magawa ko rin ang mga sakripisyo na katulad ng mga ginawa mo. Sana'y magawa ko rin para sa magiging anak at pamilya ko, sana kayanin ko rin ang lahat ng hirap at pagsubok na darating sa akin. Mahal na Mahal kita o aking ina, hangad ko na ibigay ang mga bagay na makakapag pasaya sayo hanggat kapiling ka namin, kung minsan ay nakakagawa at nakakapag sabi ako sayo ng mga bagay na ikinakasakit ng iyong kalooban ay inihihingi ko ng tawad.
Utang namin sayo ang buhay namin, kaya kami narito ay dahil sa pag-aaruga mo. Kung Alam Mo Lang Kung Gaano Kita Kamahal!

Unang araw pa lang ng klase... may nakita akong lalake na kapansin-pansin ang pagmumukha... sya pala ay kaklase ko... at may napansin akong kakaiba sa'yo tila, di ko maiwasang tumingin sa'yo,. di ko rin maiwasang magpakilala at makipagkaibigan... habang tumatagal.. lalong tumitibay ang ating samahan.. at habang tumatagal, lalo ring napapalapit ang dadamdamin ko para sa'yo. feeling ko, espesyal ka sa buhay ko... pero, patuloy pa ri'ng sarado ang aking bibig, dahil natatakot akong baka masira ang ating matamis na samahan... sana'y, habang buhay tayong magkasamang masaya kahit na walang aminan.. masaya nakong, nakikita kitang araw-araw sa klase, laging nakatawa, (at minsan naman, lagi kang tulala, para kan tanga..ehhehe..) kahit na ganun ka.. masaya pa rin ako, at nakilala kita.

Reaksyon

Ang pelikulang Lapu-Lapu ay nagpapaalala ng kagitingan at wagas na pagmamahal sa ating bayan ng ating mga ninuno. Ang pelikula ay nagmulat sa aking mga mata sa katotohanang ang mga Pilipino noong unang panahon ay handang magbuwis ng buhay para sa bayan ngunit kung ihahalintulad ngayon ay tila bihira na lamang ang makakagawa ng ganitong kabayanihan. Makikita rin sa pelikula ang kaibahan ng pamumuhay, politik, batas at relihiyon noon na ibang iba sa ngayon.

Kung aking ikukumpara sa ating panahon ngayon, nakalulungkot man, ang mga Pilipino ngayon ay mas iniisip na ang sariling interes kaysa ang kapakanan ng bayan. Sa politika, si Rajah Lapu-Lapu ay may malasakit sa kanyang nasasakupan. Kung ihahambing natin ngayon, batid nating ang ilan sa ating mga politiko ay sariling interes ang inuuna, mga sariling bulsa ang pinupuno at tila mas mahalaga pa ang mga bisitang dayuhan kumpara sa mga kababayan. Si Rajah Lapu-Lapu at kanyang mga kasama ay matapang at hindi natatakot sa kamatayan, kung ihahambing natin sa ngayon, ang mga politiko ay napapalibutan ng maraming guwardya at takot na takot mabaril o mapatay ng sino mang nakakabangga. Mayroon namang matatapang na hindi ginagamit sa tama ang katapangan. Mga siga kung tawagin na kapag nakapatay ay hindi magawang panindigan ang pagkakasala. Kapag nahuli ng pulis labas ang sipon sa kaiiyak.

Ang pamumuhay ng ating mga ninuno ay simple lamang, hindi tulad ngayon na magarbo o maluho. Nabubuhay sila noon dahil sa likas na yaman at pakikipagkalakalan ngunit ngayon, bukod sa likas na yaman ay marami na ring paraan para mabuhay at pati sarili kasama na rin sa kalakalan. Nakakabahala, na baka sa mga susunod pang henerasyon ay mas malala pa sa ngayon ang maging pamumuhay.

Ang batas noon, kung buhay ang kinuha ay buhay rin ang kapalit. Sa panahon ngayon, pera-pera ang labanan. Hindi ko nilalahat pero batid kong batid nyo ang realidad na nangangailangan ng pera para makamit ang hustisya. Kung wala kang pera, ano naman ang ibabayad mo sa abogado? Prutas? Gulay? Buko? Kung may pera naman ang kalaban, ilang buwan lang na makukulong at magbayad lang ng piyansa ay makakalaya na.

Noon ang mga tao ay sumasamba sa mga anito at inukit na kahoy ngunit dahil sa pananakop ng Kastila, lumaganap ang Kristiyanismo. Sa pelikula makikita ang mga malalaking kahoy na itinuturing na diyos ng ating mga ninuno. Mga inukit na kahoy at anito na pinaniniwalaang gumagabay kanilang pamumuhay at pakikipagdigma.

Ang mga tauhang nagsiganap ay angkop sa pelikula. Si Lito Lapid ay animo'y pinunong hindi magagapi sa kanyang tikas at si Joyce Jimenez naman ay tila Prinsesa. Lalo pa nilang binigyang kulay ang pelikula dahil sa mahusay nilang pagganap.

Ilan sa mga teknikal na aspeto ang hindi kapani-paniwala katulad ng tunog na ginamit sa tambuli. May mga dayalogo rin sa wikang Kastila ang hindi nabigyan ng pagsasalin kung kaya't hindi maintindihan kung ano ang mensahe ng nagsasalita. Hindi rin naging kaaya-aya ang wakas ng pelikula. Ang itali at ipahila sa kalabaw ang mga kamay at paa ng isang magiting at matapang na pinuno ay masasabi kong hindi kaiga-igayang wakas gayong wala namang nakatitiyak sa eksaktong sanhi ng kanyang kamatayan.

Bagamat may ilang hindi wasto sa pelikula, masasabi ko pa ring naging epektibo at malinaw ito sa pagpaparating ng magagandang mensahe tulad ng pagmamahal sa bayan at paggamit ng katapangan sa tamang paraan.