Pojęcie negocjacji, asymetria statusu zaangażowanych osób

Negocjacje jako ogół jest to proces stosowany w celu komunikowania się i porozumienia czyli rozwiązania zaistniałego problemu między dwoma lub wieloma stronami. Proces komunikacyjno-decyzyjny , tak można go nazwać, w którym strony próbują rozwiązać konflikt i dojść do porozumienia dobrowolnie tak aby warunki rozwiązania tego konfliktu były do przyjęcia dla wszystkich stron uczestniczących w negocjacji. Każda rozmowa negocjacyjna ma na celu uzgodnienie wspólnego stanowiska i pogodzenie stron. Aby negocjacje przebiegały sprawnie trzeba mieć konkretne oferty do zaproponowania oraz interes do przekonania drugiej strony. Równie ważne jest żeby na samym początku negocjacji, prawdę mówiąc najlepiej przed rozpoczęciem rozmów, strony powinny posiadać świadomość częściowych wspólnych interesów. Podstawowymi cechami negocjacji, które można określić są między innymi, wystąpienie konfliktu interesów i dobrowolna chęć komunikowania się i rozwiązania problemu, wspólnie podjęta decyzja na danych warunkach ustalonych przez wszystkie strony oraz zakończenie negocjacji (najczęściej) rezultatem akceptowalnym przez strony uczestniczące. Na sam przebieg negocjacji wpływa wiele aspektów, wymienić można kilka najgłówniejszych w tym cechy osobowości stron, sytuacja w jakiej zaistniały negocjacje, kontekst społeczny zaistniałego problemu, wzajemna znajomość stron (relacje przyjacielskie między stronami wiele pomagają i stwarzają nowe i szybsze możliwości porozumienia), przyjęte założenia taktyczne przez strony. Natomiast kryteriami oceny negocjacji są rozsądek, czyli empatia w stosunku do drugiej strony, wczucie się w ich sytuację celu uzyskania korzyści z każdej ze stron. Dodatkowo postępowanie zgodnie z prawem i moralnością, uczciwe, również rezultat negocjacji powinien być trwały względnie, nie zależny od chwilowych, przypadkowych zmiennych czynników zachodzących w otoczeniu. Również interesy szerszej społeczności powinny brane być pod uwagę ( negocjacje dotyczące budowy elektrowni na terenie osiedla ludzi). Następnie dalszym kryterium oceny negocjacji jest sprawność, czyli określanie skutku prowadzenia negocjacji, sprawność rozmów negocjacji, ograniczenie czasowe i rozsądek czasowy i poczucie kosztów. Dalej, konstruktywność czyli zdolność do wpływania na ogólny stan kontaktów między stronami, analizowanie ekonomicznych jak i pozaekonomicznych pektów negocjacji. Negocjacje mogą być różne pod względem stylu, istnieje duża rozbieżność pod względem asymetrii statusu angażujących się osóob, negocjacje prowadzone przez strony o symetrycznym statusie są bardziej skomplikowane, ponieważ aby dojść do porozumienia strony muszą przedyskutować wiele aspektów dotyczących korzyści dla siebie, jest tak ze względu na ten sam poziom stron (neg. Międzynarodowe). Jednakże (częstsze) negocjacje prowadzone przez strony o asymetrycznym poziomie czyli statusie, przykładowo negocjacje General Motors o jej sprzedaży i pomocy od rządu Stanów Zjednoczonych na rzecz Fiata i Magna International, te negocjacje oznaczają że jedna ze stron jest na silniejszej wyższej i dominującej pozycji, stosowane w negocjacjach międzynarodowych (handlowych) między firmami, oznacza to, że porozumienie dla silniejszego negocjującego będzie na korzyść. Jeśli status stron jest jasny to dalsze negocjacje są klarowne i można przewidzieć ich przebieg. Dlatego też strony negocjacji, rzadko ujawniają się.