Saint Bernard, pengasas Abbey Clairvaux di Burgundy, adalah salah seorang pemimpin Gereja yang memerintah pada separuh pertama abad kedua belas dan juga sebagai salah satu tuan rohani terhebat sepanjang masa dan penyebar yang paling berkuasa pembaharuan Cistercian. Beliau dilahirkan di Fontaines-les-Dijon dalam 1090 dan memasuki Biara Citeaux dalam 1112. Beliau masuk bersama 30 saudara-mara beliau termasuk 5 adik beradikyna dan bapanya. Selepas menerima pembentukan monastik dari St Stephen Harding, beliau telah dihantar dalam 1115 untuk memulakan biara baru berhampiran Aube: Clairvaux, Lembah Cahaya. Sebagai paderi muda beliau menerbitkan satu siri khutbah pada Annunciation itu. Ini menandakan dia bukan sahaja sebagai seorang penulis yang paling berbakat rohani tetapi juga sebagai "cithara Maryam".

Bertulis rohani Bernard serta persenaliti luar biasa peribadinya mula menarik banyak orang untuk ke Clairvaux dan biara-biara Cistercian lain, yang membawa kepada banyak asas-asas baru. Beliau telah ditarik ke dalam kontroversi membangun antara gerakan baru monastik yang preeminently diwakili dan perintah Cluniac yang ditubuhkan, satu cabang kumpulan Benedictine. Ini membawa kepada salah satu daripada kerja-kerja yang paling kontroversi dan paling popular beliau, Apologia beliau. Bernard tidak lama lagi mencapai jauh di luar bulatan monastik. Beliau telah diminta sebagai penasihat dan pengantara oleh kuasa-kuasa yang memerintah usianya. Lebih daripada yang lain beliau membantu untuk membawa penyembuhan perpecahan paus yang timbul dalam 1130 dengan pemilihan antipaus Anacletus II. Pada masa yang sama beliau berusaha untuk keamanan dan perdamaian di antara England dan Perancis dan di antara banyak golongan bangsawan lebih rendah. Pengaruhnya berkembang apabila anak rohaninya dipilih sebagai paus di 1145. Pada perintah Eugene III, dia mengilhamkan orang ramai untuk menyertai Perang Salib Kedua dan hasilnya mereka telah menghantar tentera yang besar ke Jerusalem. Dalam tahun-tahun terakhirnya, dalam keadaan sakit beliau telah pergi ke Rhineland untuk mempertahankan orang-orang Yahudi terhadap penganiayaan.
Beliau meletakkan asas yang kukuh untuk kehidupan rohani dalam kerja-kerja di atas rahmat dan kehendak bebas, rendah hati dan kasih sayang. Ajaran beliau sebagai ahli teologi adalah untuk melawan kepada ajaran berbahaya yang Peter Abelard, daripada Gilbert de la Porree dan Arnold dari Brescia. Karya agungnya Sermons on the Song of Songs, telah dimulakan pada 1136. Dengan kesederhanaan hebat dan rahmat syair Bernard menulis mengenai pengalaman paling dalam kehidupan mistik dengan cara yang menjadi normatif untuk semua penulis berjaya. Untuk Paus Eugene dia menulis Five Books on Consideration, bacaan kesukaan Paus John XXIII dan banyak Paus lain sepanjang abad.

Bernard meninggal dunia di Clairvaux pada 20 Ogos 1153. Beliau telah kudus oleh Paus Alexander III pada 18 Januari 1174. Pope Pius VII mengisytiharkan beliau Doktor Gereja pada tahun 1830. St Bernard dari Clairvaux dinamakan Doktor Gereja pada tahun 1830. Pada ulang tahun ke-800 kematiannya, Pope Pius XII mengeluarkan Encyclical pada Bernard, Doktor Mellifluus, di mana ia dilabel beliau "The Last of the Fathers." Bernard tidak menolak falsafah manusia yang merupakan falsafah yang tulen, yang membawa kepada tuhan, dia membezakan antara pelbagai jenis pengetahuan, makhluk teologi tertinggi.