Pansamantala
Lahat ng bagay sa mundong ito may hangganan, nawawala at natatapos. Bakit nga ba kailangan natin mabuhay kung mamamatay din naman tayo? Bakit kailangan may yumayaman? May humihirap? May lumiliit? May lumalaki? Bakit dadating sa point sa sobrang hina natin? Na minsan naman sobrang lakas natin. Bakit tayo ginawa sa mundong ito? Bakit kailangan may hirap kang maranasan bago makamit ang saya? Bakit may nawawala at dumadating kung minsan naman bumabalik? Bakit may nag mamahal at may nasasaktan? Bakit kita nakilala? Sabi mo mahal ma ko. Pero iniwan mo ko eh. Sabi mo forever tayo. San na yun? Sabi mo hindi mo ko bibitawan. Ang unfair no. Napakasakit pala talagang magmahal.. Bakit mo kasi sinabing mahal mo ko kung iniwan mo ko lang din naman ako? Bakit mo kasi ako iniwan? Bakit? Bakit? Bakit? Oo nga pala, lahat ng bagay sa mapaglarong mundong ito, PANSAMANTALA lang. Parang ako, PANSAMANTALA mo lang mamahalin.

Ako si Dianne Cassey Fuentabella. They call me Yannie. Long legged, chinita, di katangusan ang ilong pero keri na. May kaya din kami. Madami akong suitors. Madami din akong boyfriend cause Im sexy and I know it <3 HAHAHAH. I hate rejections. Sobrang hirap ako magtiwala. Wala akong kaibigan and I don’t care, uh? I forgot. I have Micko. my one and only friend. Isa pala akong REBELDE. Sa magulang at sa mundo. Ang buhay ko dati, umikot sa alak, sa sigarilyo sa panlalake. Dahil ang buhay ko noon, puro sakit, poot, galit, inis. Pero nung nakilala ko siya nagbago ang lahat. Napalitan ng saya, tuwa, kilig in short HAPPINESS. Pero may hangganan pala ang lahat. Lalo na nung nalaman kong PANSAMANTALA lang ang lahat.

Pansamantala by Callalily
Siya na ang may mayaman
Siya na ang may auto
Siya na

Siya na ang meron ng lahat ng bagay na wala ako
Di mo man sabihin
Aking napapansin

Kapag nalagay ka sa alanganin
Heto nanaman tayo..

Pansamantalang unan sa tuwing ika’y nahiirapan
Pansamantalang panyo sa tuwing ika’y nasasaktan..

Yannie’s Point of View
Andito ako ako sa gilid ng room namin, gitara ang hawak. Volumes up, headphones in and ignore the world kumbaga. Pero natigil yung pagsesenti ko ng..

“OMG!!!! Nandiyan na si Dominic!!!!” –Girl1
“Ang hot niya. Aww -.- ” –Girl2
“Sheeeeeeet! Ang gwapo ng boyfriend ko!” –Girl3
“You shut up! Assuming!!” -Girl1&2

Mga basag trip ‘tong mga blockmates ko. TSS. Kitang nagsesenti ako oh? Sht eh. Sino ba yun? Ahh. Si Mr. B lang pala. B for bastos. So Dominic is the name. Arggghhh! Naalala ko nanaman yung kanina. AMP!!
*Flashback
Naglalakad ako sa corridor kanina with confident and all of them is staring at me ng biglang..
*Booooghhhhhsssssss!
“Awwww! Sht. My head sucks.”
“Naman! Tatanga tanga kasi hindi tumitingin sa daan kitang nagmamadali!” Mr. B
Ang sunget naman nito, sayang gwapo pa naman. Wala bang effect sakanya charms ko? Sht. Tsk. Sino ba to? Ang hangin. -.- Maaway nga.
“Fck ang kapal naman ng mukha mo. Ikaw na nga ‘tong nakabangga ikaw pa galit. Salamat ha! Napaka gentleman mo sht.”
“Sayang ka, maganda ka nga kaso yung bunganga mo napaka. Kanina ka pa mura ng mura. Alam mo ba na pangit sa babae yon? Nakakahiya ka. Anyway no time for this stupid conversation.”
“Tss. Same here you dumbass.”

*Back to Reality
Tignan mo. Sinong hindi maiinis dun. Akala nila ang gwapo gwapo muka namang bading. Napaka HAMBOG! Ang sungit sungit. Nakakapeste naman! Ang daming nagkakadarapa sakanya, well sa akin din naman pero bulag ata mga babae ngayon at baliw na baliw din sakanya. Bwisit. Ayaw ko siyang makita. Nasisira lalo ang araw ko. Hay nako. Makauwi na nga lang.

PATAAYY! Naman! Sa lahat ng makakasalubong ko ngayong araw at salahat ng lalakeng makakasalubong ko ay ang bestfriend-manliligaw ko pa. Wahh. Napaka malas ko ngayon. Ayan na si Micko. Sht.
“Yannie! Uy. Kamusta kana? Namiss kita bestfriend. Uwi ka na ba? Sabay na tayo?”
Sabay kuha sa bag at gitara ko. So kinuha ko nairita ako eh.
“Ugh? Oo. Uuwi na ko. Punta pa kasi ako ng bar mamaya. Chill lang!”
“Gusto mo samahan kita?”
“Nako wag na. Sigeee! BYEEEE!”
Sabay TAKBOOOOOOO! Run for your life. Mehehehe.
Phew! Nakaligtas din kay Micks. Alam nyo, gwapo ‘yang bestfriend ko. Nilayuan ko lang siya nung nalaman kong may gusto siya sakin. Hindi sa ayaw ko sakanya, kaso dahil mahalaga siya sakin at ayaw ko siyang masaktan. I don’t want him to be my buddy. Buddy ang tawag ko sa mga boys ko. Hindi ko naman kasi silang itinuturing na boyfriend/s. Like duhh. Nasanay nga akong everyday nagpapalit ng sim kasi sobra nila akong kinukulit. Im so fckng irritated. Nasanay din ako ng lagi akong nangiiwan. Wala ng seryoso ngayon noh. Anong tawag dun? NAPAKALAKING ILUSYON. Honestly speaking, si Micko nga lang naging kaibigan ko sa tana ng buhay ko. Man hater nga kasi ako? Hahaha! Niloloko ko lang yung mga lalakeng yan. Pinagsasabay sabay. Kung magpalit mabilis pa sa alas dose. Naalala ko noon, yung magbestfriend na varsity player na si Justin at Joaquin pinagsabay ko. Tapos nung nalaman nila, kulang na lang sapakin nila ako eh. Hahahaha! Nakakatuwa. Lumuhod pa nga sa akin si Justin, nagmamakaawa na balikan ko siya ayos lang kahit maging timer ako basta di ko siya iiwan. How pathetic they are. Mga bakla. Wala ehh!

Basta, ang alam ko dun ako masaya, sa panloloko, panggagamit, sa pananakit. Nasanay ako eh. Minsan, natatakot ako kasi baka makarma ako. Tsaka isa pa hirap akong magtiwala lalo na kung hindi katiwa tiwala. Hirap din akong makipag socialize. Ayoko kasi ng matawang akong fc. Feeling Close. Kaya ayun, pinipili ko lang mga kinakausap ko, yung pagkakausapin mo ko tsaka lang kita papansinin. Pag hindi edi hindi. Simple as that. Hindi ako nabuhay sa mundong ito para i-please lahat ng tao. Ayos ng ganto kesa plastic. Baka Yannie yan? HAHAHAHA! Sa pagkkwento ko sainyo, di ko namalayan andito na pala ako sa bahay namin. Pagka bukas ko ng pinto..
*Booogshh! Bwaaagass! *Waaaaaahhhhhhhssannngg.
What’s new? May nagliliparang plato lang naman po sa bahay namin. Nag aaway nanaman magulang ko.
“Ano ba! Lagi ka na lang bang maglalasing ha?” Sigaw ni mommy.
“Bakit kaba ganyan Cynthia? Nawalan ka din ng anak pero bakit parang andali lang sayo.” Sagot ni Daddy.
“Wag mong sabihin yan. Hindi mo alam kung gaano kahirap para sa akin ang lahat.”
“Ayan, ayan ang magaling mong anak ang may kasalanan ng lahat ng to. Sana kasi siya na lang ang nagkasakit. Sana siya na lang yung namatay. Wala naman kasi siyang kwenta. ” sabi ulit ni Daddy. Hindi ko na napigilan yung luha ko. Sht. Sht. Ang hina ko nanaman pag sila yung nagsasalita ng ganun. At tatay ko pa. Tngna. Fck. Fck.
“Sana nga talaga. Lumayas ka nga sa harap namin!” Sangayon naman ni mama.

Tae. Nakakabanas na kasi sila. Hayyyy! Tanggap ko naman na eh! Na kahit wala akong ginagawa sa kanila. Tanggap ko kasi magulang ko pa din sila. Sht. Wag na sana nilang ipamuka sakin. May kwenta din naman ako kahit papaano. Sht. Ginagagago ba nila ako? Tngna talaga! Sana kasi naghiwalay na lang sila. Or its better to say na hindi na lang sila nagkakilala para wala na din ako sa mundong ito. Nakakasawa na eh. Laging ako yung nahihirapan. Ako yung laging dehado. Waah. Pathetic is me. Makapagkulong na lang sa kwarto.

Andito ako ngayon sa kwarto ko. Naglabas ng yosi at lighter. Sinindihan ko ito. Ganto ako pag sobrang depressed. Basta gusto ko laging magyosi. Sarap kasi sa feeling. Nakakatanggal ng stress lalo na pag problemado ka. Bakit ganun? Pagka magisa ako, hindi ko maiwasang hindi maisip yung mga nangyari noon..

*Flashback
10 years ago, nasa ospital kami. Nandoon kami, binabantayan si ate. Hindi ko alam kung bakit kami nandoon. Basta sabi ni ate gusto niya ako makausap.

“Yannie, alam mo ba a pansamantala lang ang lahat? Na kapag masaya ka ngayon. Mamaya hindi na? At ‘yang sakit na nararamdaman mo panandalian lang yan. Lahat kasi may hangganan. Nandito tayo sa mundo kasi tinetest tayo ni God kung susuko ba tayo o ano. Pakatatag tayo sakanya. Yannie lagi ka mag pray napaka powerful kasi nun. Pag nagmahal ka, give your best. Pero magtira ka sa sarili mo. Wag kang matakot masaktan. Umalis ka sa comfort zone mo. Mag take ka ng risks kung kinakailangan. Kapag nahulog ka, tandaan mo laging may sasalo sayo. Hindi pa huli lahat. Kaya make your everyday your last. Tsaka tandaan mo, pansamantala lang ang lahat. Magiging masaya ka din.Yannie, patawarin mo kung may pagkukulang si ate ha? Naiintindihan mo ba si ate? And remember, if you think it’s the end and you are not happy, then its not the end. Ngayon masaya na ko, kasi tapos na. Aalis na pala si ate. Mag iingat ka ha? Yannie.”
Naiiyak si ate yun, habang sinasabi niya sa akin yan. Hinding hindi ko yan makakalimutan.
“Medyo po? HEHEHE. Iloveyou ate! Saan ka pupunta?”
“Kay Lord. Mahal na mahal din kita Yannie, tandaan mo. Lahat ng bagay sa mundo, pansamantala lang. “
*Tuuuuuuut. Tuuuuuuut. Tuuuuuuut.
*Reality
Yun na yung huling narinig ko kay ate. May leukemia pala siya. Ako yung sinisisi nina mama’t papa. Sana ako na lang daw ang nagkasakit. Sana ako na lang daw ang namatay. Sakit diba? Sarili nilang anak ginaganun nila. Mga tanga ba sila? Kaya heto, nagrebelde ako. Sobrang sakit kasi at hirap pagka magisa. Naging rebelde ako dahil sa kanila. Mga tanga. Putek. Hindi naman ako nagalit kay ate. Kay mama’t papa siguro oo. Ang unfair kasi. Parang hindi nila ako anak. Pasalamat sila at hindi ako sumasagot sa kanila kasi pagbali baliktarin mo man ang mundo, magulang ko pa rin sila.
Hindi sa mahina ako, minsan ang pagsuko sa isang bahay ay hindi ibig sabihin na mahina ka o duwag. Minsan eto yung mas magandang paraan para lumaban. Pero ang totoo, hindi ko kayang lumaban. Nakakalungkot lang isipin na may ibang katulad ko buo yung pamilya, samantalang ako, naghahanap ng kasiyahan sa pamamagitan ng pagpunta sa bar. Tanging bote ng alak ang kausap ko at ang kaha ng yosi. O kaya maghahanap ng lalaki. Ganun lang yung routine ko, always.
Si ate na nga lang ang meron ako noon, nawala pa. Siya na nga lang ang itinuturing kong kaibigan at pamilya nawala pa. Iniwan niya ako. Tama siya. Pansamantala lang ang lahat. Kaya simula noon, hinanap ko ang meaning ng salitang pag-ibig. Kasi ni minsan di ko yun naransan. Sa pamilya? Never. Friends? Kay Micko, somehow pero wala din naman talaga akong kaibigan. Boyfriends? For the pete’s sake, wala ng matinong ganun. Loner talaga ako. Wala na ba talaga akong makakasama? Haaayyyy. Nag search ako sa internet. Sa dictionary naman a strong affection for another arising out of kinship or personal ties. Attraction based on sexual desire. Tenderness felt by lovers. Too weird diba. Kaloka. Pero sa kwarto ko may nakita akong bible. Siguro kay ate yun. Nung pag buklat ko ang tumambad sakin ay

1 Corinthians 13:4-8
Love is patient,
Love is kind.
It does not envy,
It does not boast,
It is not proud.
It is not rude,
It is not self-seeking,
It is not easily angered,
It keeps no record of wrongs.
Love does not delight in evil
But rejoices with the truth.
It always protects,
Always trust,
Always hopes,
And always perseveres.
And love never fails.

Sabi sa huli LOVE NEVER FAILS. Hm. I don’t think so. Eh wala ngang nagmamahal sakin. Pati yung tinuturing nilang Diyos? Sino ba yun? Lagi ko na lang yun naririnig. Sabi nila siya daw tutulong sa lahat ng problema. Hindi ka daw niya magagawang iwan. Naalala ko yung sinabi ni ate na tinetest niya tayo? Baka kasi gusto niya tayong makita nahihirapan. Gusto niya tayong makitang nasasaktan. Ang weird talaga ng mundong to. Asar! Makapunta na nga lang sa bar. Makapag unwind.

So ayun. Inayusan ko yung sarili ko. Konting make up at simple dress lang ayos na, di ako katulad ng ibang babae dyan na ginagawang coloring book ang mukha. Pag maganda ka, kahit anong ayos mo maganda ka. At lahat ng babae may tinatagong ganda, nasasaiyo na lang yun kung paano mo siya i-a-appreciete. Pero hindi talaga yun ang mahalaga. Ang mahalaga ay may maganda kang puso. No need to be famous just be yourself.
@TJ’s Bar
*Tuugs Tuugs Tuuugs Tuuugs
Andito na ako sa bar, puro tugtugan. Yung disco light umiikot pa din. Malamang -.- waah. Sa sobrang bored ko pati sarili ko pinipilosopo ko na. Makapunta na nga lang sa bartender. Gwapo eh, pwede na. Nag order ako ng isang shot ng tequila. Ininom ko yun habang tinitignan ko yung bartender using my killer eyes. Hahahahaha! Nakakatawa siyang tignan habang nahuhumaling sakin. Mga lalaki talaga, nakakita lang ng babae, luluwa na ang mata. Tumalikod na ako sakanya. Napasaya naman niya ako kahit papaano. Pero may kulang ehh. Pagharap ko. Si Dominic. Gwapo pala siya noh? JOKE. Lasing na ata ako. Ano bang kamalasan ko ngayong araw at lagi kaming nagkikita neto. Second time. Haist. Badtrip. Oh. Papalapit ata siya sa akin.
“Hi Miss.” Sabi ni Dominic sabay kindat and smile. Sht. Ang gwapo. Pero di ko pa rin makakalimutan yung kanina noh. Ano siya chix. Tsss.
“Hi Mister.” Sabi ko habang tinitignan siya. Di ko inalis ang mata ko sakanya at umiwas ang loko. Kinilig ata. Ugh? Is he blushing? Yuck. Gaylord. Ew.
“Bago ka ba dito?” Sagot niya, siya ata ang bago. Every night ako nandito eh. Masungitan nga.
“No.” Sabi ko ng walang kabuhay buhay.

“Nagkita na ba tayo?” Sabi nya uli. Natandaan niya pala ako. HAHA! Bright idea. Meet my new buddy guys.
“Whatever. No time for this stupid conversation.” Sagot ko sabay alis.
I will count 1-2-3. Hahabol yan. Hahaha! Told you. Eto siya tumatakbo papunta sa akin.
“Miss! Naalala na kita. Ugh? Hayaan mo naman ako humingi ng mag apologize. Nagmamadali lang kasi ako kanina. Tapos badtrip pa ko sa prof ko. Sorry talaga.” Sabi nya with sincerity.
“Weirdo.” Yan lang ang sabi ko.
“By the way Im Domi”
“nic Abueva. The MVP star. The oh-so-called-crush-ng-bayan.” inaabot niya yung kamay niya para makipag shake hands pero hindi ko pinansin. Chix eh. Hahaha. Kawawa to. Sarap pagtripan.
“Ikaw ang weird. HAHAHAHAHA!” Aba. Sino kaya samin. Feeling close to ah.
“ Bakit naman aber?” Sabi ko
“Di naman ako crush ng bayan. Grabe ka naman.”
“Hinahabol ka nga ng mga blockmates ko eh. Ts. Hambog!”
“Mabuti ba kung ikaw ang maghahabol saken. Hindi ako tatakbo para mahabol mo ko. Gusto mo ikaw pa yung habulin ko? Anyway. Got to go.”
Sabi niya yan. Tapos bigla na siyang umalis. Ang weird talaga ni Domeng ever. Yan. May tawag na ako sakanya. Hahahaha. Nako. Makauwi na nga. May tama na din ako. Ilang shots din yun eh.
Dito na ko sa bed. Naalala ko yung mukha ni Dom. Hindi ako makatulog. Wahhhh! Nightmare. Effin sht. Gosh.

*Next day sa school
Habang naglalakad ako sa corridor, pinagtitinginan ako ng mga tao. Specially the girls. Ano? Insecure? Walang magagawa yang pagiging insecure nyo. Lahat naman tayong mga babae, may sariling ganda. Insecurity is next to ugliness. Di naman pati mahalaga kung maganda ka o ano, basta may maganda kang puso. *realtalk. Ganun yon. Uulit ulitin ko pa ba? Kaloka tong mga babaeng to. Tapos may biglang tumili ng “Sheeet! May nililigawan na si Dominic?!” nagulat naman ako. Kaya tumingin ako sa likod. Andun pala si Dom. Kanina pa ba ko nito sinusundan? May dala siyang 3 red roses. Biglang banat ng….
“Yannie, can you be my girl? Please.”
Holy Shiz? He already knows me? How? Sht. Nahihilo ata ako,*Blagg.
*Poke*Poke*Poke
The next thing I know is nandito ako sa clinic. Kasama si Dom. Kinakalabit niya nga ako eh. Totoo ba yung kanina? Waaaah! Bakit parang kinikilig ako at namula nung tumingin siya sa akin? Weird.
“Hey Yannie! Good thing at gising ka na. Nagulat ka ba kanina? Sorry. Nahimatay ka. Hindi ka kasi kumain simula kagabi. Ayan tuloy.” Sabi niya na parang nag aalala.
“Ugh. Ano yung kanina?” Tanong ko.
“Yun ba? HAHAHAHAHA. Wala naisip ko lang na kelangan ko ng girlfriend para hindi na ako pagkaguluhan sa school. Ayun. Naisip kita?” Sabi nya. Bakit parang nasaktan ako?
“Loko ka pala eh. Gusto mo ba na ako yung pagkaguluhan ng mga babae dito sa school? At masuntok ka ng boyfriends ko?”

“Loko din kita.” Sabi nya? Huh? Di ko gets.
“Loko?” tanong ko ulit.
“Love Ko. Malamang. Ayaw kitang pagkaguluhan. Hindi nila ako kaya. Sige na YanYan pumayag ka na. Please.”
“Ang weird mo forevs.”
“Payag na please?”
“Give me valid reason para pumayag ako. Bakit kasi bored ka? Want to play my game?” Sabi ko sakanya.
“Hindi. Sige na pumayag ka na. 100 days lang naman eh. Saglit lang yun. I just want to know you. Yeah. I want to be your buddy. Can I? Pagka tapos ng 100 days hindi na kita kukulitin. Pansamantala lang naman. Gusto ko lang ng experience. ” I hear that word again, pansamantala. Aww. Sht.
“Fine. The game had started.” Sabi ko.
“Yes, thankyou.”
“Okay, iuwi mo na ko. Para makapag pahinga.”
“Yes boss.” Weirdo talaga to.

Nakauwi na ko. Hinatid ako ng oh-so-called-boyfriend-ko-pansamantala. Hahaha. Okay naman siyang kasama. Ayun, pinagusapan ang rules and regulations. Katulad ng pagsundo sa akin at paghatid everyday. Take note EVERYDAY. Tapos no kiss no touch. Ayoko ng physical affection. Yun. Hindi niya ako pagbabawalan pumunta sa bar. Ang kanya naman wag ko daw siya iiwan hangga’t di pa tapos ang 100 days. At pagkatapos ng 100 days iiwasan na niya ako at di na kukulitin pa. Tingin ko magiging masaya to. Hahahaha. Gusto niya pala maging buddy ko ha. Amp. Let’s see.

Dominic’s Point of View
Hi guys! I’m Yannie’s boyfriend. Dominic Abueva. Haha! Oo. Boyfriend ako ng taong pinakamamahal ko. <3

Back to Yannie’s Point of View
Pumasok na ko sa school. Hindi man lang ako sinundo ng magaling kong boyfriend. He broke the first rule. Pagkapasok ko sa room namin. Nagkukumpulan yung mga blockmates ko sa chair ko. Lumapit ako sabay sabing..
“Excuse me?”Tabi naman silang lahat. Kaya naman pala eh. May 3 red roses lang naman at may letter.
“Raindrops are falling,
As I watch myself from dreaming
I see the girl behind my thoughts,
Wearing a loving and charming smile.
Her eyes were sparkling bright
Her beauty immediately caught my sight.
The one who brought out happiness within me,
The one I will love for eternity.
Yannie <3
PS: Good morning baby. Enjoy your day. Don’t forget to smile. I’ll pick you later. Iloveyou.”
Speechless. Wait. Wait. Buffering. Wait. Am I blushing? This is a sht. What is this feeling? Weird. Eww. Ugh? Nakakagulat. Wala akong masabi. Ginawa niya yun for me? Kaya pala nagkukumpulan eh. First day nga pala naming ng instant boyfriend ko. Nice effort. For sure, inggit nanaman sila sa akin. Tignan mo oh? Parang gusto na nila akong patayin gamit ang kanilang mata. Well. Ahahahaha. Haba ng hair ko.
*KRIIIINGGGG
Bell na at biglang pumasok na yug professor. Ayun, discuss dito discuss dun. Ang boring. Sarap mag cutting. Hay. Gusto kong itext si Dom kaso wala nga pala akong number niya. Haha. Ayos talaga yun. Nakakatuwa siya. Nag iloveyou pa siya sa sulat. Ano kayang plano niya. Nakakabaliw. How many hours, minutes and seconds had passed. Yan. Uwian na hinihintay niya na ko sa labas.
“Hi baby. *beso.” Ugh? na broke niya ulit yung rules ko. -.-
“Alam mo ikaw hindi ko ba alam sayo kung ano ka. ang weird mo. Always.” Sabi ko. Sht. Namumula ulit ata ako.
He smiled. At di na lang siya nagsalita. He just hold my hand. And walk. Tinatanong ko kung saan kami pupunta di naman ako sinasagot. Ang weird diba. Ano ba to. Naaasar na ko. Tumahimik na lang ako. Hawak hawak pa din pala niya yung kamay ko. Ano ba tong nararamdaman ko? Sht naman. Sana maraming boys sa mall. Oo andito na kami sa mall. Di pa din niya ako binibitawan. Hirap tuloy mag papansin. Hayyy naman. Kainis.
“Samahan mo lang ako saglit. May bibilhin lang ako.” Yon. Nagdilang anghel. Nagsalita din siya.
“Okayyy.” Sabi ko na lang.
“Di mo na kailangan magpa cute. Maganda ka na para sa akin.” Banat nanaman niya.
Di na ko sumagot. Feeling ko kasi mauutal ako. Para akong tanga. Nahawa na ata ako sakanya. Andito kami ngayon sa bilihan ng phone. Yun pala bibilhin niya. Hinayaan ko lang siya na tumingin tingin. Pag nagtatanong siya sinasagot ko naman. Ang cute naming tignan kung tutuusin. Sweet couple. Kaso hindi nga pala talaga kami. Naalala ko. Haha. Assumera ang lola niyo. Nakabili na siya. Dalawa. Aba. Sosyal.
“Yaman mo naman, dala dalawa.” Ako kasi pag nagka phone pinaghihirapan muna eh. Na amaze lang ako.
“Huh? Di naman para sakin tong isa. Para sayo.” Sabi niya.
“Ha? Sa akin? Bakit?” Tanong ko na naguguluhan.
“Sayo nga yan. Couple cell phone. Tanggapin mo na. Sige na. ” Holy shiz. Ito yung gusto kong phone eh. Tapos mapapa sa akin na. Wow. Just great!
“Waaa! Dom! Thankyouuuu.” Sabi ko.
“Wala yun. Tara kaen tayo.”

Ayun kumaen kami ni Dom ng siomai. Sarap nga eh. Tapos susubuan ako tapos biglang magsasabi ng iloveyou. Abnoy tlga to. Masaya pala siya kasama. May sense pala siya kausap. Bumili din kami ng simcard. Halos magka parehas yung number namin. Yung hulihan lang ang nagka iba. Tapos. Nagtake kami ng pictures.
“Yannie, picture naman tayo? Para madevelop.”
“Nye?” sabay batok. Hahahaha. Katuwa to.
Bagay pala kami eh. Hahahaha. Parehas gwapo at maganda. Ginawa pa nga niyang wallpaper yung picture naming. Ang galling niyang umarte ha. Basta may chemistry eh. Hahaha! Hinatid na niya ako sa bahay kasi maggagabi na. Ang sweet lang.

Pagkauwi ko, ayun. Nag aaway ulit sila.

“Nakakapagod ka ng intindihin.”
“Sino ba kasing may sabing intindihin mo ako? Sobrang sakit lang talaga ng nawala ang anak ko. Palibhasa sayo wala lang.”
“Paulit ulit na lang ba? Kung masakit sayo, ano pa sa akin. Tngna nanay ako!”
“Ang arte mo, mas mabuti pang maghiwalay na tayo.”
“Mas mabuti pa nga.”
Lasing nanaman si papa. Nangyare na yung gusto kong mangyare. Hiwalay na sila. Kung kelan matanda, dun nila yun naisip. That is stupidity. Kawawa si mama kasi sinisigawan na ni papa. Pinilit kong tulungan si mama kaso itinulak niya lang ako. Ang sakit nga eh. Pinagalitan pa ko ni papa. Wala na ba talaga akong halaga sa kanila. O baka di talaga nila ako anak. Paano na kaya ako pag nag hiwalay sila. Pero bigla akong nalungkot. Ang unfair talaga. Umakyat na lang ako sa kwarto ko. Pagtingin ko sa phone ko may 1 unread message. Unknown number. Same lang nung new number ko iba lang yung dulo. Ah, si Dom siguro. I opened it. He says “Thankyou baby. Had so much fun. Sana ikaw din. Take a rest.” Kakaalis lang, may text agad. Wag ng replyan. Kahit na badmood, masaya pa din. Weird. Makatulog na. At takenote, di ako nagyosi or naginom ngayong araw. Weird.

*FASTFORWARD

Lumipas ang isang buwan, ganun pa din kami ni Dom. Yung pamilya ko ganun pa din. Nagkabalikan sila, parang mga bata. Walang pagbabago. Meron pala, hindi na ko masyado nag ba bar. Umiwas na din ako sa mga bisyo ko. Sabi kasi sa akin ni Dom pangit daw sa babae ang may bisyo. Ewan ko, I just found myself na ako na yung umaayaw. Laking thankyou ko din sa kanya kasi naiwas na ko sa pag yoyosi. Takot ko lang magka lung cancer. Mas naging close kami ni Dom. Sobrang saya ko nga nitong nakaraang araw eh. Ang hilig kasi bumanat ni Dom. Naalala ko tuloy.

“Di ako naniniwala sa destiny, pero nung nakita kita nagbago yun.”
“Baby, wag ka na kasi mag alinlangan, pag ibig ko sayo walang hanggan.”
“Kung 1000 steps ang distansya natin sa isa’t isa, ihakbang mo lang yung isa at ako ng bahala sa natitira.”
Kainis. Pag naaalala ko kinikilig ako. Amputsa. Madami pa din ang insecure sa akin. Gandang lahi eh. Haha. Hindi na din pala nagparamdam sa akin si Micko, simula nung na issue kami ni Dom. Minsan nakakamiss din yung presence niya. Or nasanay lang ako na lagi siyang andiyan. Well, andiyan naman si Dom eh. Napaka mysterious pa din sa akin ni Dom. Madami na siyang alam sa akin tapos ako, konti palang. Pero hinahayaan ko na lang. Nandito ako sa room, hinahantay siya. Eto na pala siya eh.
“Yannie! Sama ka sa akin sa Sunday. May ipapakilala ako sayo.” Sabi niya with smiling face.
“Sino? Sige lang. Sunduin mo na lang ako.” Sabi ko naman.
“Yehey!” Sabay hug niya sa akin. At ako din naman. Sanay na siguro akong yakapin siya at ganun din siya. Chansing na din. Joke. HAHAHAHA!
*Sunday
*Beep beep
Oh ayan na yung motor ni Dom. Simple lang yung sinuot ko. Jeans at blouse. Hindi na rin kasi ako masyadong pumoporma. Hindi na nga kasi ako nagbabar.
“Ready ka na?” tanong niya.
“Oo naman. Ako pa.” sagot ko naman.
“Oh, sakay na.”

Ayun hanggang sa nakarating kami kung saan. Malapit lang sa school. Uhm? Ano ba to? Puro tugtugan ang naririnig ko. May drums, gitara, keyboard. Parang skyscrapper yung tune. Pero iba lyrics. Ang ganda ng boses.
I Lift My Hands by Chris Tomlin
Be still, there is a healer.
His love is deeper than the sea.
His mercy, it is unfailing.
His arms are fortress for the weak.

Let faith arise
Let faith arise

I lift my hands to believe again
You are my refuge you are my strength
As I pout out my heart
These things I remember
You are faithful God, forever.

Ang ganda talaga. Sa isang Christian Church pala niya ako dinala. Papasok na kami. Madaming kumamay, at sumalubong sa amin. Feeling ko ang saya saya dito. Safe ka at hindi maipaliwanag yung nadarama. Kinakabahan man ako, pero just go with the flow. May stage doon, tapos sa harap may nakalagay na verse.

Philippians 4:13
“I can do all things through Christ who strengthens me.”
Naglibot pa yung mata ko.
Jeremiah 29:11
“For I know the plans I have for you, plans to prosper you and not to harm you plans to give you hope and a future.”
Proverbs 16:9
“You make your plans, but God directs your action.”
At ang huli.
Philippians 1:3
“I thank my God everytime I remember you.”
May sense naman. Naalala ko si ate. Siya kasi mahilig sa ganto eh. Kaya pala ganun. So nagstart na. Para siyang program. Nag pray na din ng pagka haba haba. Kinakabahan ako. Pero go lang. Andito naman si Dom. Kahit tahimik, alam kong di niya ako pababayaan. Tapos nag praise and worship. Kung saan kakanta at sasayaw ka. Parang party. Haha! Tama parang ganun nga. Ang saya talaga. Sarap sa feeling. Pagkatapos nun, giving naman daw. Doon yung magbibigay ka ng pera way of thanksgiving sa nangyaring maganda sa buong linggo mo. And last, yung magsesermon na yung pastor. Kinakabahan pa din ako. Katabi kong nakaupo si Dom. Ang ganda nung mga sinabi nung pastor, sabi niya “Hindi madaling magpatawad, it takes time. Pag ready ka na talaga. Pag nag heal na yang puso mo. Tsaka mo itry, wag mong madaliin. Hindi minamadali ang mga bagay bagay. May problema ka ba? Dapat magpasalamat ka kasi mahal tayo ng Lord. Kaya niya tayo binibigyan ng problema kasi alam niyang kaya natin yun ihandle. Lahat ng bagay sa mundo, ay may purpose. Napaka sayang mabuhay.

Kaya wag natin sayangin. Ang buhay walang kwenta kapag walang kwento. Enjoy natin. At pag masaya tayo, wag natin kakalimutan si Lord. Smile kahit masakit. Lahat ng bagay natatapos. Hindi man natin alam kung kelan, basta lahat matatapos. Temporary lang ang lahat. Kaya lahat ng gusto mong patawarin humingi ng tawad, magpasalamat sabihan ng mahal kita ay sabihan mo na. Bago pa mahuli ang lahat. Tandaan, lahat ng bagay sa mundo pansamantala lang. ”
Yan yung pinaka tumatak sa akin. Tapos nag altar call. Yun yung tatawagin yung bago, tapos ipag ppray ka. Doon ko narealize na tama nga, walang mangyayari kung puro galit yung puso ko. Walang mangyayari sa buhay ko. Kung dati wala akong kwenta, ngayon gusto kong magka kwenta. Gusto kong mapalapit kay Lord. Not literally na kunin na niya ko. Gusto ko na magkaroon kami ng intimate relationship ni Lord. I want to know him more. Gusto ko mag serve sakanya. Gusto ko malaman kung anong purpose ko sa mundong ito. Gusto kong sabihin sa magulang ko kung gaano ko sila kamahal. Na sobrang mahalaga sila sa akin. Gusto ko din magpasalamat kay Dominic for being the instrument para mas makilala ko ang sarili ko. Gusto kong sabihin sakanya kung gaano siya ka importante sa akin. Gusto kong maayos yung pariwara kong buhay. Lord, naniniwala na po ako sainyo. Tinanggap ko na po kayo bilang tagapagligtas ko. Tulungan nyo po ako <3
Paguwi ko. Niyakap ko si mama’t papa.
“Ma, pa, sorry po sa lahat. Mahal na mahal kop o kayo. Maraming salamat po sa lahat.”
“Yannie , nak. Dapat kami ang humingi ng sorry sa iyo. Kasi di ka namin inasikaso masyado. Nag focus kami sa kung anong wala. Hindi pala kami naging kuntento. Nagahanap pa kami, andiyan ka naman. Sa mga salita na binibitawan naming masakit sayo, sana patawarin mo kami. Mahal na mahal kita anak.” sabi ni mommy. Naiiyak tuloy ako. hagulgol na kami ni mama.
“Sorry Yannie ha. Patawarin mo kami. Tao lang din kami, nagkakamali. Kaya sana hayaan mong punan natin ang pagkuklang ng isa’t isa. Hayaan mo anak, babawi kami.” Sabi naman ni daddy.
“Mahal na mahal ko po kayo. Salamat po.” Yun na lang ang nasabi ko.
Sobrang gaan sa pakiradam na okay na kayo ng pamilya mo, na may taong nagpapasaya sayo at may Diyos sa buhay mo. Lumipas ang mga araw ganun pa din yung fire sa puso ko. Nainlove na ata ako kay Lord. Ang saya talaga sa feeling. Bukas, dalawang buwan na kami ni Dom simula noong sabihin niya na kung pwede daw niya akong maging girlfriend. Ano kaya mangyayari. Makatulog na nga.

*The Next Day
Pagka pasok ko sa room, may stationary nanaman sa table ko.
“As the leaves sway, while the music play.
Time had stopped, while we both laughed.
Love is in the air, like others hugged their pair.
Her hair and eyes, expressing love with no lies.
I wish forever could come true,
A moment just spent by me and you.
HAPPY 2nd MONTHSARY BABY. See you later!”
Aw. Ang sweet pa din niya. Ibang iba siya sa lahat. Todo effort. Lalo na nung pinakilala niya ako sa mama niya. Ang bait nga eh. At parang gusting gusto niya ako. Paano kaya yun? Hanggang 100 days lang kami.

Paano pag natapos. Ang hirap. Siguro pwede pa naman kami maging magkaibigan. Sulitin na ang 39 days namin bilang boyfriend/girlfriend. So ayun, nagstart ang klase na masaya ako at natapos ng masaya pa din ako. Siguro magde date kami. So excited. Mehehe. Special na kasi sa akin ‘yang si Domeng eh. Ewan ko ba <3
Nadissapoint ako, wala kasi si Dom sa labas ng room ngayon. Kaya lumabas na ko. Pagkalabas ko, may naririnig akong naggigitara sa may stage.

Never Seen Nothing Like You.

Laking gulat ko na si Dom pala yung kumakanta. Wow. Marunong pala siya maggitara. Turn on <3 parehas kami. Nung tapos na siya kumanta sabi niya:
“Dianne Cassey Fuentabella-Abueva, bagay pala yung apelyido ko sayo.” Sabay tilian ng mga babae.
“Happy 2 Months. Nagulat ka ba? Nagustuhan mo ba? Lagi na lang kitang sinusurprise. Nagustuhan mo ba yung tulang ginawa ko sayo? Alam mo bang ikaw lang ginawan ko niyan? Chix ka eh. De joke. Mahal lang kasi kita. Iloveyou baby. Ay wait, may isa pa akong tula sayo.

“If true love doesn’t exist
Whats this feeling I can’t resist.
My love for you is real
Iloveyou baby that’s what I feel.
As our lips collide,
My happiness cannot be denied.
Every second with you,
There’s nothing I can’t pass through.
You are the one who brought joy in me.
While were sitting under the tree.
As you look into my eyes baby
I haven’t felt this feeling since lately.
Time comes we’re not together,
But remember my love for you will be forever.” Sabay bigay ng flower sa akin. Sobrang na touch ako. Naiiyak nga ako eh. Haha. Ngayon lang ako naka encounter neto. Grabe. Kahihiyan yon. Pero hindi eh. So PROUD <3 Ang swerte ko talaga dito. Magaling magpakilig. Ngayong araw ko lang din nakita si Micko, parang inis siya. Hindi ba siya masaya na nakikita akong masaya? Oo. Tama kayo. Ngayon lang ako naging masaya ng ganito. At dahil yun sa amag na katapat ko ngayon. Kay Dominic. I think the game is over. Akala ko siya yung mahuhulog. Sa tingin ko ako din. Ang isang Yannie, mukhang nainlove na. Hay. Ako ba to? Lord, please help me. I will take a risk.

Pagkalipas ng isang linggo, medyo naging busy kami ni Dom, finals na kasi. At nabigyan ako ng opportunity para makausap si Micks. Tinanong ko kung kamusta na siya, okay naman daw. Bigla nga niya akong niyakap eh. Hay! Ewan ko ba. Namiss ko lang siguro yung bestfriend ko. Duh. Di na ko katulad dati na papalit palit noh. Binago na ako ni Lord. At sigurado ako sa nararamdaan ko para kay Dominic.
Minsan na lang kami mag bonding ni Dom, civil engineering eh. Miss ko na tuloy siya. *realtalk. Eto pala eh, tumatawag.
“Hello?” sabi ko.
“Yannie!”
“Oh? HAHAHAHA.”
“Saya mo ah?”
“Di nga eh.
“Bakit naman? Miss mo ko no?”
“Kapal mo, assuming ka.”
“Sus. Pakipot ka pa din.”
“Assuming ka naman talaga. MISter kaya kita. Miss ka dyan. Di ren!”
“Yun naman pala e. Misis talaga. Imissyou *realtalk. Kakatapos ko lang magreview. Patulog na din ako. Sleep ka na baby. Dream of me. Okay? Iloveyou forevs.”
“Forevs ka dyan. Sige na. Sleep ka na din. Iloveyoutoo.”
Ugh? First time ko siyang sinabihan ng iloveyou. Waah. Kaya ko pala yun. Rephrase it. First time lang ako nag sabi sa tao ng iloveyou. Waah.
“Sweet. Sige na. Sleep na. Ay wait. May ginawa akong tula para sayo.”
“Oh ano yon?” Wala pa, pero kinikilig na agad ako. Hahahaha!
“Days are passing by,
And yet I haven’t seen your smile
Your voice running through my head,
All I can do is to lay down my bed.
No words can define how much I miss you.
No action can express how much I love you.
Thinking of you all night and day
Can make my feelings okay
Remember, until the last day of my life,
I will always be dreaming for you to be my wife”
“So sweet. Arggh. Sige na tulog na.”
“Yes baby.”

Pagka tapos ng finals, lagi na ulit kami nagkikita. Kawawa naman ang baby ko, halatang pagod nung nakaraang araw. Sweet pa din naman siya. Walang nagbago. Yun nga lang, mahal ko na siya.
“Baby, tabi ka saken.” Sabi ko sakanya.
“Ugh? Sige.”
“Baby, knock knock.” Ako yan. :D
“Who’s there?”
“Mahal ko.”
“Mahal ko who?”
“I wanna make you smile, whenever you’re sad. Carry you around when your arthritis is bad. All I wanna do is grow old with you.”
“Asan yung mahal mo dun?”
“Eto katabi ko.”
“Yun na. Ewan ko sayo kinikilig ako. Bwisit ka.” Sabay akbay sakin.
“Bwisit ka din!”
“Sweet natin ah. Hahahaha.” Niyakap naman niya ako. Waa. May butterfliesssss.
Hahahahaha! Nagblush siya. :D Ang gwapo talaga ng boyfriend ko, ever.
“Ikaw talaga Yannie, akala mo naman kinilig ako? Well totoo, kinilig nga ako. Hahaha. Loko ka tlaga.” Sabi niya sabay pisil sa pisngi ko.
“Ako pa ba? HAHA. Love din kita.” Banat ko ulit.
“Aba. Banat ko yan eh! Gaya gaya.” Angal niya.
“Banat ko, banat mo. Kasi ikaw at ako, iisa.” Sabi ko ulit na walang halong biro. Namula ulit siya. Haha.
“Awstuuu. Pumapak ka ba ng isang kilong asukal? Ang sweet mo eh.”
“Di ah. Di mo man lang na-appreciete. Hayyy. Sayang effort.”
“Nako, ang baby ko nagdrama. Hahaha.” Sabay yakap ulit sa akin. Ako naman ata yung kinilig ah.
“Oh? Bakit ka nagblush? Hahahahaha. Si Misis talaga.”

Ang sweet namin. Sana hindi na to matapos. Sana laging ganto. Kaso di maiwasan na sumagi sa isip ko na pansamantala lang ang lahat. Bukas na nga pala 100 days na kami. Ito na ba yung huli? Ayoko pa.Walang pasok ngayon. Hindi pa nagtetext si Dom, hindi ko pa din siya tinetext. Natatakot ako. Baka kinalimutan na niya agad ako. Laking gulat ko na bumusina yung motor niya sa labas. Takbo agad ako. Niyakap siya agad.

“Oh? Baby. Miss mo ko agad?” tinawag niya pa din akong baby.
“Ilang beses ko bang sasabihin sayo na MISter kita?” sabi ko na parang inis.
“Aw. Ang sweet ng baby ko.”
“Ako pa ba? San punta?”
“Heaven. Sama ka?”
“Saan yun?”
“Tara na!”
“Eto na BOSS!”
“Ay sorry COMMANDER.”
Sweet pa din namin. Kinakabahan ako. Hay.

*Sa Heaven.
Andito na kami sa Heaven.
Ang ganda. Payapa. Overlooking to. Sarap sa feeling. Grabe.
Awkward
Silence
Awkward
Silence
Awkward
Then he broke it.
“Nagustuhan mo ba?”
“Sobra.”
“Ang ganda ng mundo no?”
“Kaya nga eh.”

“Pero mas maganda ka pa din.”
“Nambola pa.”
“Yannie, may sasabihin ako sayo.” Eto na ba yun? Beautiful goodbye?
“Ano yun?”
“Salamat sa lahat.”
“Wala yun.”
“Sa pag payag. Na maging girlfriend ko, kahit 100 days.” Naiiyak ako. Di ako makatingin sa kanya.
“Yannie, salamat talaga. Ang saya mo kasama. Ibang iba ka sa lahat ng nakilala ko.” Ako din Dom. Ako din.
“Yannie, sorry kung may pagkukulang ako sayo. Kung hindi kita napasaya. Sorry sa lahat.” Mali ka Dom. Ikaw lang ang nagpasaya sa akin ng ganto.
“Yannie, mawawala muna ako. Mag iingat ka. Ingatan mo yung sarili mo. Hindi kita iiwan. Mawawala lang ako saglit. Babalik din ako. Kaso baka pagbalik ko, may iba ka na. Sana pagbalik ko ako pa din ang baby, mister at boss mo.” Saan ka pupunta Dom? Wag mo akong iiwan. Dom hindi ko kayang mawala ka. Ikaw lang naman talaga eh. Mahal kita Dom. <///3
“Yannie, mahal kita. Kaso bawal.” Hindi ko na kinaya. Niyakap ko na siya at umiyak ng umiyak. Bakit bawal? Dom. Bakit? <///3

Isang linggo na ang nakakaraan, simula nung gabing yun, di na nagparamdam si Dom sa akin. Ni text at tawag wala eh. Di ko na rin siya nakikita sa school. Asan ka na ba Dom? Hindi ko pa nasasabi sayo kung gaano kitya kamahal. Dom, sabi mo babalik ka. babalikan mo ko. Maghihintay ako.

*Sa School.
Nakasalubong ko Si Micko. Niyaya niya ako lumabas. Kumalat na din sa school na break na daw kami ni Dom. Di nila alam, di naman talaga naging kami. Haist. Ang hirap.
“Yannie. Yannie.” Ugh. kinakausap pala ako ni Micko.
“Ay. Sorry.”
“Okay lang. Inom tayo?”
“Matagal na akong di umiinom Micks.”
“Really? Ibang iba ka na Yannie. Hindi na ata kita kilala.”
“Ako pa din to Micko. Naiba lang yung pananaw ko sa buhay. Pero ako pa din yung kaibigan mo. Yung bestfriend mo.”
“Wag mo naman pagduldulan na bestfriend mo lang ako. Tara na nga. Mag ice cream na lang tayo. Pampalubag loob.”
“Mabuti pa nga.”
Habang papalabas kami sa school. Kanya kanyang chismisan nanaman. Kaka break lang daw naming ni Dom, may bago na agad ako. Duh. Di ba nila alam na since grade 5 magbestfriend kami? Amp.
May narinig pa ako.
“Whore talaga.” Girl 1
“Slut. Tss.” Girl 2
“Parang linta.” Girl 1
“Ang landi?” Girl 2
“Pathetic. Kung sino sino hinaharot. Kawawa.” Girl 1
Waahh. Naalala ko yung sa We Cant Stop. Remember only God can judge you. Forget the haters. Cause somebody loves you. Haayy.
“Wag mo na pansinin. Alam naman natin ang totoo.” Micko
“Yeah, si God na bahala.”
“Medyo banal? Di ako sanay.” Aw. Persecuted. In Jesus name.
“Hay nako. Tara na nga.” Sabi ko na lang.

*Ice Cream Shop
Andito na kami sa Ice Cream Shop.
“Kamusta ka Yannie?”
“Ang plastic ko kung sasabihin kong okay lang ako.”
“Mahal mo no?”
“Oo eh. Sobra. Ngayon ko lang na feel to.”
“Malamang, ngayon ka lang nainlove eh.”
“Wow ha! Salamat bestfriend.”
“HAHA. Biro. Pansin mo ba? Lumayo na ako sayo.”
“Oo nga. Bwisit ka. Namiss kita.” Sabay batok sa kanya.
“Sweet mo.”
“I know. Thanks.”
“Asan na siya?”
“Iniwan ako eh.”
“Sad story.”
“Salamat ulit bestfriend.”

“Kung ako na lang sana ang yong minahal. Di ka na muling magiisa. Hay. Ikaw kase eh. Naghanap ka pa ng iba. Nandito lang naman ako. Ang unfair kase. Ang tagal kitang niligawan. Ang tagal mo kong kilala. Alam mo naman na malinis ang intension ko sayo eh. Di pa naman huli ang lahat. Pwede mo akong gamitin para makalimutan mo siya. Mahal kita eh. Yannie gamitin mo ko, kahit pansamantala lang.”
Speechless.
“Joke.”
“Sabi na eh.”
“Di kasi, nakita ko talaga na masaya ka sa kanya. Hindi mapagkakaila yun. Kung saan masaya ang mahal ko. Dun ako. Matitiis ba kita? Bestfriend kita eh. Okay lang ako Yannie. Makakahanap din ako Yannie ng para sa akin. Soon. Pa hug naman.” Sabay hinug ko. Ang swerte ko pa din sa bestfriend ko. Kahit papaano.
“Abnoy ka talaga. Mana ka sa akin.”
“Hahaha. Oo na. Sige na. Baka magselos pa siya.”
“Sino?”
“Yung isa kong bestfriend.”
“Huh?”
“Baby.”
“Dom?”
“Miss mo ko?”

“So exit na ba ko mga brad? Wag naman kayo maglandian sa harap ko. Please? HAHAHAHA. Sige na. Ako ay aalis na. Bye bestfriend Yannie. Ingatan mo ‘yang bestfriend Dominic ko. Mahal ka niyan. Abnoy lang. Mana din sayo. Got to go, Dom, pare. Ikaw na bahala magpaliwanag. Okay?”
“Okay?” Gulong gulong sagot ko. Hindi ko maintindihan.
“Tara heaven tayo?”
“Ugh. Sige.”

*Sa Heaven.
Nandito na ulit kami sa heaven
Awkward
Silence
Awkward
Silence
Awkward
Silence
And I broke it na. Hindi ko na kaya.
“Mahal kita.” Sabi ko
“Mahal kita.” Sabi niya. Parehas naming sabi sa isa’t isa.
Sabay tawa. Haha. Ang sweet. Tinabihan niya ako sa bench. Sinandal ko yung ulo ko sa balikat niya.
“Akala ko iiwan mo na ko” sabi ko.
“Sabi ko babalik ako.”
“Inis ka.”
“Iloveyoutoo.”
“Che! HAHAHAHA.”
“Diba may sasabihin ka?”
“Wala ah?”
“Sige ka. Pansamantala lang ang lahat. Baka mahuli ka.”
“Pilitin mo muna ako.” Pang iinis ko.
“Please?” Nag pout pa ang loko.
“Sige na nga. Hm. Ano kasi. Mahal na kita. Nahulog ako sayo. Kainis ka. Tapos di mo ko sinalo. Kawawa naman ako. Ikaw ang nanalo sa larong to tinalo mo ako. Amp.”
“Hinidi tayo naglalaro. Nagmamahalan tayo.”
“Mahal mo ba ko?”
“Manhid ka?”
“Ouch ha.”
“Hahaha. Oo. Mahal kita. Simula’t sapul.”
“Weh?”
“Oo nga. Teka.” May kinuha siya sa wallet niya.
“Ginawa ko to nung unang kitang nakita. Grade 3 pa tayo noon. Hm. Magkaklase kayo ni Micko. Childhood bestfriends kami nun. Basahin ko sayo.”
“Okay, I will listen.”

“It all started with a stare,
Her beauty I can’t compare.
As her eyes sparkle,
My heart deep within giggles.
I can’t understand what I’m feeling,
When she’s around time stops ticking.
All I wanted is a chance
A chance to know her by.
Every second with her means much to me
Oh can’t it be just you and me.
Is this the love they call?
Can’t stop myself to fall.
Iloveyou I hope you love me too,
Word can’t express my feelings for you.”
“How sweet. Dyan ata sa mga tulang yan ako na fall eh. Tss. ”
“Sorry na. Hahaha. Sparkle yung title niyan.”
“Ganda. Wait. Explain first.”
“Yes Commander. Ahm. Ganto kasi. Grade 3 tayo, same school ang pinapasukan natin. Bestfriends kami ni Micko nun. Tapos September 18 yon, may assembly tayo. Nakita kita. Yung mga mata mong nakatingin sa akin na tila ako natutunaw. Nakakainis. Dahil dun, dun ako na fall. Haha! Sabi ko kay Micko, ikaw yung babaeng papakasalan ko. Ikaw lang yung babaeng mamahalin ko. Christian na kami nun. Sunday school noon, pinagdrawing kami ng pangarap namin sa buhay. Ikaw agad yung dinrawing ko. HAHA! Akala mo naman patay na patay ako sayo? Well, tama ka. ayun. Sobrang torpe ako nun. Hindi ko alam kung paano ka lapitan. Kaya nagpatulong ako kay Micko. Sabi ko kaibiganin ka niya.
Sabi nya paghahandaan niya. Kaya yun grade 5 ka na tayo nung nagpakilala siya sayo. Hanggang sa mag high school tayo. Nililigawan ka ni Micko, sabi ko kasi para kahit papaano nakita kitang maging masaya. Minsan nagseselos na ko pero ayos lang. bestfriend ko naman yun eh. Sabi ko sa kanya, iwasan niyang ma fall sayo. Naiwasan naman niya. Buti ikaw hindi ka na fall sa kanya? Tapos hanggang sa nabangga kita. Sinungitan kita noon. Nahihiya kasi ako. nangangatog nga tuhod ko nun eh. Tapos sa bar. Hindi naman talaga ako pumupunta doon, pero dahil sayo. Andun ako.
Di ko na pinalagpas pa yung pagkakataon para makausap ka. Tapos nung kinabukasan nun, sumusunod ako sayo may dala akong roses. HAHA. Ikaw lang binigyan ko nun. TSS. Asar ka talaga. September 24. Napaka saya niyan. First date natin. HAHA. Bumili ako ng couple phone. Tapos kumain tayo ng siomai. Yun. HAHAHAAH. Ang corny ko naaaa. Tapos mahilig akong gumawa ng tula pero ikaw ang bukod tanging ginawan ko non. Ayun. Hanggang sa di ko na napigilan ang sarili kong mahalin ka. Oh. Bakit ka umiiyak?”
“Ikaw eh! Ang torpe mo. Hinanap ko yung salitang LOVE. Sayo ko lang pala mahahanap. Nako. Buti na lang. Maraming maraming salamat sayo. Waaahhh. Mahal na mahal kita Dominic. Sorry ha. Sa mga ka emohan ko sa buhay. Salamat kasi pinakita mo kung gaano kasaya mabuhay sa mundo. Pumikit ka nga. Ganyan yung buhay nung wala ka pa sa buhay ko. Dilat ka ulit. Madilim ba? Gabi kasi. Hahaha! Tumingin ka dun sa may ilaw. Ang ganda noh? Nung dumating ka sa buhay ko nag ka ilaw na siya. Nag karoon ng pag asa. Thankyou. Sa mga tula, surprises mo. Sa mga sobrang cheesy na mga banat. Sa laging pagpapakain sa akin ng Siomai. Naging favorite ko tuloy yun dahil sayo. Ewan ko ba sayo.

Loko ka talaga. Iloveyousomuch *with feelings. Ikaw ang pinaka magandang bagay na binigay ni Lord sa akin. Ikaw na yung katapat ko eh. Dahil sayo, madami akong natutunan. Natuto akong mag pray. Mag pasalamat, mag sorry. Natuto ako paano maging kuntento, maging aware sa paligid ko. Di ko din ineexpect na magiging masaya ako ng ganto, na magiging affected ako pag ikaw na yung pinaguusapan. Imba ka sa lahat eh. At higit sa lahat tinuruan mo ako magmahal. Pusong bato kaya to. Tss. Napakamapaglaro ni kupido no? Basta mahal kita, hindi ko man mabilang ang segundo sa isang minuto at minuto sa isang oras. Basta mahal kita, hanggang nabubuhay ako. Di ko man alam kung hanggang kalian ako mabubuhay. Basta mahal kita. Gets? Akin ka na sa ayaw at sa gusto mo. Pansamantala man yan o permanente. Mahal kita. PERIOD!”
“Nakakaiyak. Ginagawa mo na akong bakla eh. Waah! Mahal na mahal din kita. Madami ka din naming tinuro sa akin no. Tinuruan mo akong huwag maging torpe. Makuntento sa lahat. At sobrang kuntento ako sayo sobra. At salamat kay kupido kasi pinana niya ako sayo. Pero mas thankyou kay Lord kasi nakilala kita. Yun. Hahahaha! Ano magiiwanan pa ba tayo? ”
“Ah, ganto. Kung sino man ang mang iwan, puputulin yung braso. Call?”
“Aw. Takot ko lang maputulan ng braso.”
“Ah ganon?”
“Joke baby. Iloveyouforever.”
“Iloveyoutoo. Please stay with me forever.”
“Kahit walang please. I will.”
“Promise?”
“Ayoko mag promise, kasi gagawin ko.”

“Lord, salamat dito haaa! Greatest gift everrr!” Sabi ko habang nakatingin sa langit.
“Lord, thankyou. Kahit temporary ang buhay ang sarap pa din mabuhay. HAHA. Salamat dito sa amag na to. Pangakong aalagaan ko po siya. We Love You Lord!”
“Dominic Abueva, starting today, Mister na kita. Hindi na pansamantala.”
“Dianne Cassey Fuentabella, until the last day of my life, Misis kita. Pansamantagal.”
<3
Dominic’s Point of View
Ilang taon na ang nakalipas simula nung naging girlfriend ko si Yannie, graduate na kami at may stable na trabaho na kami. Nag aaway kami minsan, pero naayos naman agad. Minsan umaabot kami sa point na gusto namin sumuko. Pero na rerealize namin na kung gaano kahalaga ang isa’t isa sa amin at kung anon a yung napagdaanan naming problema, ngayon pa ba kami susuko? Mahal kasi namin talaga ang isa’t isa at takot maputulan ng braso. Hahaha! Loko kasi yun eh. But wait, theres more. May isa pa akong tula. Last na to. Gawa ko nung magka away kami.

“Ill take all the pain they can give,
As long as youre with me I will live
All those words they say can’t separate us,
God is there whom we can trust
Baby I’m always here there’s nothing to fear.
Hold my hand tight,
We will run together to His light
I will cherish the time with you each day,
I will love you ‘till the last breath of my stay.” Hindi pa natatapos ang kwento namin ni Yannie. Alam kong madami pang mangyayari sa buhay namin na may plano pa ang Lord sa buhay namin. Basta ang alam ko, masaya ako. Masaya siya. At hinding hindi ko siya iiwan no matter what. Sa wakas, girlfriend ko na rin talaga siya.
Dati crush na crush ko lang siya. Ngayon girlfriend ko siya at bukas, magpapakasal na kami. Oo. Tama. Bukas na ang araw na pinakahihintay ko. October 9, 20xx. So paano ba yan? Abay kayo ha?

Tanggapin natin ang mga bagay bagay. The only permanent thing in this world is change. Kung hindi magbabago, hindi makukuntento. Just keep the faith in God and everything will be alright. Naniniwala ka ba sa God’s will? Na may nakatakda sayo? Na lahat ng bagay pinaka maliit o pinaka malaking bagay man sa mundo ay kapakipakinabang at may purpose? Lahat ng tao ay pwedeng magbago either good or bad. Huwag maging bad influence. Hindi sagot ang alak sa problema mo. Hindi sagot ang pagsuko sa problema. Quitters never win. Be a positive thinker! Wag mag emo! Masarap mabuhay! May mga tao sa paligid mo naka antabay sayo.

Kung may problema ka, andito ako. Andyan si Lord. Di ka niya pababayaan, magpakailanman. Know your priorities. Wag maging rebelled. Wait for the right time. Matutong magpatawad. Kapag hindi ka kasi marunong magpatawad ibig sabihin hindi ka pa nagkakamali sa buong buhay mo. It takes time, magpa chill ka muna. Palipasin ang galit at yun na. Wala kasing mangyayari sa buhay mo kung puro galit lang ang alam mo. Learn to say sorry, thankyou and iloveyou sa mga taong malalapit sayo. Sabihin mo yun sa kanila hangga’t maaga. Baka kasi bukas, hindi mo na nasabi at baka huli na ang lahat. Learn from the others. Kung nakita mo na nagkamali sila gagayahin mo pa ba? Sana kahit papaano may natutunan ka sa story ko. Hindi man eto ang eksaktong nangyari sa akin pero sana natuto ka. Honestly speaking again, mas masayang makinig ng mga life testimonies kesa sa love stories. *realtalk. Face your fears and wipe your tears. Umalis ka sa comfort zone mo. Take risks. Paano mo malalaman kung gaano kasarap ang mabuhay kung natatakot kang bumagsak at lumuha? Hindi mo malalaman na mas masaya ka kung hindi ka bumagsak o nasaktan. Hindi mo malalaman na mas malakas ka na kung wala ka naman paghihirap na pagdadaanan. Pupusta ka ba sa laro ng buhay na to? Everybody wants to be happy. And being in pain is part of it. Kasama sa buhay yan, lumagapak man tayo, atleast natuto tayo. Matutong pahalagahan ang isat isa. Masarap magmahal, masakit masaktan. Ganun talaga, para balance ang buhay. May mga bagay talaga na hindi mo inaasahan na matatapos na lang bigla. Parang itong storya ko. Kanina kasisimula ko pa lang. ngayon, tapos na. lahat nga kasi ng bagay sa mundo may hangganan, nawawala at natatapos. Lahat nga kasi, pansamantala lang.
-HannahKyzhaDeJesusLadi
<3