Logo untuk sikhism Guru-Guru Agama Sikh
Dalam agama sikh, terdapat 10 orang guru yang sangat besar perannya. Guru dikenali sebagai jambatan penghubung antara manusia dengan tuhan dan juga sebagai pelita jalan yang menunjukkan jalan yang benar kepada murid-muridnya. Setiap guru menyokong dan menambah mesej yang diajar oleh guru sebelumnya. Ini menyebabkan pengasasan agama Sikhisme. Shri Guru Nanak Sahib Ji adalah guru pertama. Beliau adalah pengasas agama sikhisme dan dilahirkan pada tahun 1469 di perkampungan Rai Bhoi di Talwandi, sekarang dikenali sebagai Nankana Sahib di Pakistan (Singh, 2012).
Guru kedua adalah Shri Guru Angad Sahib Ji, juga dikenali sebagai Bhai Lahna Ji. Beliau dilahirkan di kampung yang bernama Harike di Daerah Ferozepur, Punjab pada 31 Mac 1504. Guru ketiga pula adalah Shri Guru Amardas Sahib Ji. Beliau dilahirkan di Basarke Gillan, Amritsar pada 5 Mei 1479. Shri Guru Ramdass Sahib Ji adalah guru yang keempat. Beliau dilahirkan di Chuna Mandi, Lahore di Pakistan pada 24 september 1534. Guru kelima pula adalah Shri Guru Arjan Sahib Ji. Beliau adalah anak bongsu bagi Guru Ramdas Sahib dan Mata Bhani Ji. Shri Guru Arjan Sahib Ji dilahirkan di Goindwal Sahib pada 15 april 1563.
Shri Guru Hargobind Sahib Ji adalah guru keenam bagi agama sikhisme. Beliau dilahirkan di kampung Guru Ki Wadali, Amritsar pada 19 jun 1595. Shri Guru Hargobind Sahib Ji adalah anak bagi Guru kelima iaitu Guru Arjan. Guru Arjan didera oleh Jahangir di Lahore. Sebagai dendam balas atas apa yang berlaku terhadap ayahnya, Guru Hargobind menyeru supaya penganut agama Sikh turut bersiap-sedia dengan ilmu peperangan dan ketenteraan supaya boleh bertindak balas apabila perlu. Bukan itu sahaja, malah beliau juga mengatakan bahawa politik dan agama tidak boleh dipisahkan. Guru Hargobind juga telah dipenjarakan oleh Jahangir. Selepas setahun, beliau meminta supaya 52 banduan beragama Hindu dibebaskan apabila beliau dibebaskan dari Penjara Gwalior. Jahangir mengadakan syarat bahawa sesiapa yang keluar sambil memegang tali pada Guru Hargobind akan dibebaskan. Maka, Guru Hargobind menjahit baju khas yang mempunyai 52 tali. Pada 26 oktober 1619, kesemua 52 banduan berkenaan turut berjaya dibebaskan. Kebetulannya, insiden ini berlaku pada hari sambutan Deepavali. Jadi, lampu dipasang di sekitar Amritsar bagi menyambut kejayaan beliau. Oleh sebab itu, orang Punjabi beragama Sikh meraikan Deepavali dan Bandi Chhor sebagai mengenang tarikh pembebasan Guru Hargobind (Sankar, 2013).
Sebelum Guru Hargobind mangkat, beliau menamakan cucunya Guru Har Rai sebagai pengganti apabila Guru Har Rai berusia 14 tahun. Jadi, Shri Guru Har Rai Sahib Ji dikenali sebagai guru ketujuh. Beliau dilahirkan pada 26 Februari 1630 dan dikenang dengan jasanya yang sanggup membuang anaknya sendiri demi mempertahankan kesucian agama Sikh. Shri Guru Har Krishan Sahib Ji adalah guru yang kelapan. Beliau juga digelar sebagai Bal Guru yang bermaksud Guru Kanak-Kanak (Singh, 2012). Ini kerana beliau telah dilantik sebagai pengganti ketika beliau berumur lima tahun. Guru Har Krishan dilahirkan pada 7 Julai 1656 di Kiratpur Sahib.
Guru kesembilan pula adalah Shri Guru Tegh Bahdur Sahib Ji. Beliau dilahirkan pada 1 April 1621 di dalam rumah yang dikenali sebagai “Guru ke Mahal” yang terletak di Amritsar. Guru yang terakhir iaitu guru yang kesepuluh bernama Shri Guru Gobind Singh Sahib Ji. Beliau dilahirkan di Patna, Bihar pada 22 Disember 1666.
Kitab-Kitab Suci Agama Sikh
Terdapat 2 kitab suci dalam agama sikh iaitu pertama ialah Adi Granth. Adi Granth bermaksud Kitab Asli. Kitab suci ini juga disebut sebagai Guru Grant Sahib dan merupakan Kitab Pertama. Kitab ini disusun oleh guru yang kelima iaitu Guru Arjun, di Amritsar. Adi Granth mempunyai 3 versi iaitu pertama, Kartar Vali Bir, kedua ialah Bhai BannoVali Bir dan ketiga pula ialah Dam Dama Vali Bir (Marhumah, 2013), . Tulisan-tulisan dalam Adi Granth dapat diketegorikan dalam tiga bahagian iaitu pertama, nyanyian-nyanyian suci yang disusun oleh guru-guru sikh. Bahagian ini merupakan bahagian yang terbesar dan terdiri dari 2218 syair oleh Guru Arjun, 974 syair oleh Guru Nanak, 907 susunan dari Guru Amar Das, 679 susunan dari Guru Ram Das, 115 karangan Tegh Bahadhur dan 62 syair (Novitanurulaini25, 2013).
Bahagian kedua pula ialah nyanyian yang berasal dari kaum beragama Hindu dan juga kaum Sufi. Sebahagian besar adalah berasal dari sufi besar iaitu Kabir dan Farid. Bahagian ketiga pula ialah pujian-pujian yang ditujukan terhadap guru-guru Sikh yang disampaikan oleh para penyair pengembara Sikh.
Kitab Suci kedua pula ialah Dasam Granth yang bermakna kitab guru Kesepuluh. Kitab ini terdapat karya tokoh-tokoh Hindu dan juga Islam, termasuk juga penyampaian sajak dari Kabir dan sajak Ramananda. Kitab ini adalah sebagai tambahan atau pelengkap Adi Granth yang mempunyai riwayat hidup Guru Nanak secara tradisional. Isi kitab ini boleh dibahagikan dalam empat bahagian iaitu pertama, mitologi yang mempunyai cerita tentang dewa-dewa dan dewi-dwei agama Hindu yang diceritakan oleh Guru Govind Singh. Kedua ialah falsafah yang terdiri dari karya-karya terkenal seperti Jap Shahib, Akal Ustat, Gyan Probodh dan Sabad Hazare. Ketiga pula ialah autobiografi tentang riwayat hidup atau biografi termasuk ke dalam Bichitra Natak dan Zafar Nama. Bahagian keempat adalah berkenaan dengan masalah hawa nafsu yang diceritakan oleh Guru Govind Singh mengenai godaan-godaan kaum wanita (Novitanurulaini25, 2013).