PENDAHULUAN

Malaysia merupakan salah sebuah negara yang masyarakatnya terdiri daripada pelbagai keturunan, etnik, warna kulit, agama, bahasa kebudayaan dan adat resam yang tersendiri. Ia merupakan satu-satunya negara masyarakat plural yang paling berjaya di alaf baru ini dalam mengekalkan keamanan dan perpaduan. Masyarakat majmuk mempunyai konsepnya dan sejarah yang tersendiri di Malaysia. Malaysia pada hari ini didiami oleh pelbagai bangsa, kaum dan etnik dari Perlis hingga ke Sabah. Kepelbagaian kaum dan etnik inilah maka wujud pula kepelbagaian budaya, bahasa, agama dan adat resam. Corak masyarakat Malaysia seperti ini berlaku disebabkan oleh perubahan masa dan keadaan, seperti yang berlaku terhadap perubahan struktur politiknya. Sebelum abad ke-18 dan ke-19, masyarakat Malaysia tidak begini coraknya. Sebaliknya boleh dikatakan bahawa, semenanjung Tahan Melayu ketika itu didiami oleh orang Melayu dan Orang Asli bersama sebilangan kecil bangsa atau kaum lain. Tetapi kini coraknya telah berubah dan wujudlah pembentukan masayarakat majmuk.
J.S.Furnivall merupakan orang pertama yang mengemukakan konsep masyarakat majmuk berdasarkan kajiannya di Indonesia dan Burma. Menurut Furnivall (1967:54), masyarakat majmuk terdiri daripada pelbagai kaum yang mempunyai kebudayaan, agama, bahasa dan adat resam yang tersendiri. Walaupun pelbagai kaum berganding bahu di bawah sistem politik yang sama tetapi kehidupan mereka adalah berasingan dan interaksi sosial dalam kalangan mereka amat berkurangan dan hubungan mereka hanya terbatas kepada hal ekonomi dalam jual beli. Pembahagian tugasan dilakukan atas garis-garis ras.
Idea Furnivall mengenai masyarakat majmuk telah banyak dibincangkan oleh tokoh-tokoh sosiologi yang terkemudian. M.G. Smith merupakan salah seorang yang telah memberikan satu analisis yang panjang lebar mengenai konsep ini. M.G. Smith juga menganggap masyarakat majmuk sebagai masyarakat yang mempunyai pelbagai budaya, perpecahan sosial dan perselisihan. Dari segi politik pula, masyarakat majmuk dikuasai oleh satu kelompok minoriti yang mempunyai kebudayaan yang tersendiri. Smith juga berpendapat bahawa masyarakat wujud atas dasar konflik dan paksaan, bukannya atas dasar nilai bersama. Selain daripada Furnivall dan Smith, P.L. Van Den Berghe juga memberikan sumbangan terhadap perbincangan mengenai konsep masyarakat majmuk. Beliau membezakan kemajmukkan sosial iaitu masyarakat dipecahkan kepada kelompok korporat dan bukannya budaya daripada kemajmukkan budaya iaitu wujud daripada beberapa kelompok etnik.
Ketiga-tiga tokoh ini menekankan konflik dan perpecahan sebagai unsur ketara dalam masyarakat majmuk. Pendirian ini amat bertentangan dengan pendekatan fungsional yang mendakwa bahawa masyarakat majmuk wujud atas dasar konsensus dan nilai bersama. Oleh yang demikian, tidak hairanlah beberapa kritikan mengenai idea atau teori masyarakat majmuk juga datang daripada ahli fungsional. Walau bagaimanapun, teori ini mempunyai kelebihannya iaitu salah satu percubaan untuk membentuk satu teori secara umum mengenai hubungan ras. Teori ini cuba memasukkan pentingnya unsur ras dan etnik ke dalam satu rangka dasar berbentuk konseptual dan merupakan satu syarat asas untuk memahami sifat hubungan ras.

SEJARAH KEPELBAGAIAN MASYARAKAT DI MALAYSIA

Sebelum abad ke-18, penduduk di Tanah Melayu dan kepulauan borneo ketika itu didominasi oleh orang Asli, orang Melayu dan kaum bumiputera Sabah dan Sarawak. Migrasi daripada luar juga berlaku tetapi jumlahnya terhad. Selain itu, terdapat juga kaum pendatang daripada Sumatera, Indonesia. Tetapi tidak menjejaskan corak masyarakat ketika itu kerana kaum pendatang ini adalah daripada rumpun bangsa yang sama (James P. Ongkili, 1985:4).
Pada awal abad ke-18, perubahan dalam struktur masyarakat berlaku di Malaysia disebabkan oleh fenomena migrasi dari luar yang berlaku akibat faktor penarik yang ada di bumi mahupun faktor penolak di negara asal masing-masing yang bertanggungjawab mencernakan perubahan yang berkekalan sehingga ke hari ini. Struktur masyarakat di Malaysia berubah adalah disebabkan migrasi daripada luar dan juga faktor penolak dan penarik. Migrasi ini berlaku sedikit demi sedikit sebelum penjajahan barat, tetapi berleluasa setelah penjajahan berlaku. Aktiviti ekonomi dan perladangan menjadi faktor utama dalam aktiviti migrasi daripada luar terutamanya daripada China dan India.
Menurut B.W. Andaya dan L.Y Andaya (1983:159), masyarakat Cina daripada negara China sebenarnya ingin keluar daripada hidup penuh dengan kemiskinan dan penderitaan. Oleh itu, mereka terpaksa keluar berhijrah sehingga ke Tanah Melayu. Kemasukan buruh-buruh Cina ke Tanah Melayu melalui beberapa cara yang dikenalpasti diusahakan oleh orang Cina sendiri yang telah menetap lama di Tanah Melayu melalui sistem tiket yang sangat popular. Menurut W.L. Blythe (1953:3), bilangan buruh Cina yang berhijrah memang ramai dan sentiasa bertambah dari semasa ke semasa. Namun angka yang tepat sukar ditentukan kerana ketiadaan dokumen yang sah dan kemasukan secara haram ke Tanah Melayu.
Kemasukkan masyarakat Cina ke Tanah Melayu menunjukkan bermulanya proses pembentukan masyarakat majmuk daripada pengaruh masyarakat Cina yang semakin bertambah. Pengaruh masyarakat Cina ke Tanah Melayu telah mengubah corak dan sistem sosial Alam Melayu dan juga masyarakat Melayu ketika itu. Kedatangan masyarakat Melayu ke Tanah Melayu akhirnya telah membentuk satu masyarakat baru iaitu Baba Nyonya dan Cina Muslim. Wujudnya golongan baru ini membawa kepelbagaian atau kemajmukkan masyarakat di Malaysia dan mengambarkan keunikannya pada pandangan masyarakat luar.
Migran kedua terbesar selepas China adalah kelompok daripada India. Kebanyakan mereka berasal daripada India Selatan iaitu dari Negapatam dan Madras. India juga mengalami masalahnya tersendiri yang menyebabkan penduduknya berhijrah ke luar. Suasana di negara itu yang dilanda kemiskinan dan kebuluran yang mendorong penduduknya berhijrah keluar ke negara-negara lain termasuk ke Tanah Melayu ketika itu. Migran India datang sejak pembukaan Pulau Pinang oleh Inggeris. Pada waktu itu bilangan mereka masih kecil dan bertambah setelah Inggeris berjaya benguasai negeri-negeri Melayu.
Selain migran daripada negara China dan India, Tanah Melayu, Sabah dan Sarawak juga menjadi tumpuan daripada masyarakat luar seperti dari Indonesia dan Ceylon. Namun, bilangan mereka jauh lebih rendah berbanding dengan buruh daripada China dan India. Kebanyakan pendatang Indonesia berasal daripada Jawa, Kalimantan (Banjarmasin), Celebes, Timor dan Sulawesi serta beberapa bahagain kepulauan yang berhampiran dengan Selat Melaka.. Pendatang daripada Indonesia juga berbilang suku kaum dan etnik antaranya orang Jawa, Bugis, Minang dan Banjar. Menurut S.N. Arseculeratne (1991:8), pendatang dari Ceylon kebanyakannya terdiri daripada kaum Sinhalese. Mereka datang dari kawasan pantai selatan negara tersebut. Mereka datang dengan jumlah yang agak ramai selepas abad ke-19 berterusan hingga abad ke-20. Kedatangan berterusan ini disebabkan penjajahan British di Ceylon. Faktor ekomoni adalah bukan faktor utama penghijrahan mereka, sebaliknya mereka ingin mencari rezeki yang lebih berbanding apa yang mereka dapat di negara asal mereka (S.N. Arseculeratne,1991:10).
Setelah kemasukan migran daripada luar, bermulalah proses pembentukan masyarakat majmuk yang berbilang kaum seperti sekarang. Proses pembentukan masyarakat pada mulanya sukar kerana berbeza fahaman, amalan, ras dan etnik serta kehidupan seharian. Banyak konflik yang berlaku dalam proses pembentukan ini seperti peristiwa 13 mei 1969. Apabila konflik berlaku dalam masyarakat majmuk, konflik berkenaan mengikut garisan pemisah ras, bukan garisan kelas. Pengambilan pekerja buruh daripada luar di buat secara tetap sudah pasti akan menimbulkan masalah sosio-ekonomi dan politik yang lebih membimbangkan dan bagi mengelak pembentukan masyarakat majmuk pelbagai etnik atau heterogeneous seperti mana yang cuba dielak oleh negara-negara Eropah Barat dan Telok (Weiner, 1990:143).
Campur tangan Inggeris di Tanah Melayu bermula apabila Francis Light menduduki Pulau Pinang pada Ogos 1786, menyebabkan kemasukkan migran secara besar-besaran daripada luar. Dalam jangka masa yang panjang semasa pemerintahan kolonial British di Malaysia iaitu selama lebih satu ratus lima puluh tahun bermula 1786 hingga 1957. Antara tahun itu, Malaysia telah diduduki oleh Jepun semasa perang dunia kedua. Walau bagaimanapun, jangka masa singkat itu dianggap tidak mempunyai signifikan yang besar kepada komposisi dan mobiliti penduduk. Masyarakat homogenis Melayu Tanah Melayu telah mengalami transformasi kepada masyarakat heterogenios Malaysia yang mengandungi etnik-etnik Melayu, Cina dan India sebagai komponen utamanya.
Setelah kemasukan migran dari luar akhirnya lahirnya kelompok dari keturunan Cina dan India yang berasimilasi dengan budaya tempatan seperti kelompok Baba-Nyonya yang berketurunan Cina dan kelompok Chitty yang berketurunan India. Asimilasi bangsa juga turut berlaku apabila perkahwinan antara orang asing dengan penduduk tempatan, maka wujud beberapa sub-kategori penduduk berdarah campuran seperti kelompok Peranakan, kelompok Syed dan lain-lain. Kini kebanyakan penduduk Malaysia mempunyai darah kacukan Melayu-Arab, Melayu-India, Melayu-Cina dan lain-lain.
Kesimpulannya, pembentukan masyarakat majmuk di Malaysia bermula apabila kemasukan migran daripada luar. Proses ini berterusan sehingga penjajahan British di Tanah Melayu. Oleh itu, wujud masyarakat berbilang kaum, ras, etnik dan bangsa di Malaysia. Kehadiran kelompok-kelompok ini menjadikan Malaysia sebuah negara yang kaya dengan budaya, adab resam, bahasa dan latar berlakang kebudayaan yang berlainan. Kemajmukan masyarakat Malaysia menjadikan negara ini menjadi tarikan masyarakat luar.

KESERASIAN HUBUNGAN ETNIK DI MALAYSIA
Hubungan etnik di Malaysia dapat dilihat dalam tiga fasa utama iaitu sebelum merdeka, selepas merdeka dan selepas hampir 50 tahun merdeka .
1.1 Sebelum Merdeka
Pada zaman penjajahan British, pelbagai dasar telah diperkenalkan menyebabkan jurang perbezaan antara etnik di negara ini menjadi amat ketara dalam semua bidang seperti politik, ekonomi, sosial, pendidikan dan tempat tinggal. Pihak British telah memperkenalkan dasar-dasar pembangunan ekonomi dan pada masa yang sama menggalakkan kemasukan buruh asing dari negara Cina dan India. Tindakan pihak British secara tidak langsung telah mengubah komposisi kaum di negara ini. Pada zaman penjajahan British, hubungan etnik terpisah dari segi budaya, ekonomi, politik, sosial dan tempat tinggal sehingga perang dunia kedua. Dasar Pecah dan Perintah (Divide and Rule) pihak British telah melahirkan masyarakat majmuk yang mempunyai ciri-ciri berbeza dari segi penempatan dan pekerjaan seperti berikut: - * Etnik Melayu tertumpu di kawasan kampung-kampung dan bekerja sebagai petani, pesawah, nelayan, pertukangan dan sebagainya. * Etnik Cina tertumpu di kawasan bandar dan bekerja di kawasan lombong, melibatkan diri dalam perniagaan runcit dan sebagainya. * Etnik India tertumpu di kawasan estet dan lading-ladang. Bekerja sebagai penoreh, buruh binaan dan sebagainya.
Pada zaman pemerintahan Jepun pula, penindasan terhadap etnik Cina berlaku. Permusuhan ini adalah kesan daripada perang Jepun-China pada tahun 1937. Pihak Jepun menjaga hubungan baik dengan masyarakat Melayu dan orang-orang Melayu diberi peluang untuk bekerja dalam pentadbiran. Pihak Jepun juga menjaga hubungan baik dengan orang-orang India. Sistem pemerintahan Jepun yang berat sebelah telah mengundang permusuhan di kalangan etnik Cina dan Melayu. Etnik Cina aktif berpolitik dan menyertai Parti Komunis Malaya (PKM) untuk menentang Jepun. PKM berfungsi menjaga dan membela nasib orang Cina yang tertindas.
Parti politik Cina telah menyiksa orang-orang Melayu sebagai tanda membalas dendam setelah pihak Jepun berundur dari Tanah Melayu. Jurang di antara etnik pada zaman penjajahan adalah amat besar dan menimbulkan ketidakpuasan di kalangan pelbagai etnik di negara ini. Etnik Cina dan India berusaha ke arah mendapatkan taraf sama rata seperti etnik dominan Melayu. Secara tidak langsung, tindakan etnik Cina dan India telah mengundang rasa tidak puas hati di kalangan etnik Melayu sehingga tertubuhnya Malayan Union pada 1 April 1946 dan Isu Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948.
Walau bagaimanapun, untuk mendapatkan kemerdekaan ketiga-tiga etnik ini telah bersatu dan bekerjasama membentuk Parti Perikatan yang dianggotai oleh parti UMNO, MCA dan MIC. Pembentukan ketiga-tiga jenis parti ini telah banyak menyumbang kepada perpaduan dan integrasi nasional di kalangan etnik di negara ini. Berikut adalah beberapa ciri-ciri parti politik UMNO, MCA dan MIC: - * Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO) telah ditubuhkan pada tahun 1946. UMNO diasaskan oleh Dato Onn Jaafar. UMNO ditubuhkan bertujuan untuk menentang Malayan Union dan berjuang menuntut kemerdekaan. * Persatuan Cina Tanah Melayu (MCA) telah ditubuhkan pada tahun 1949. MCA diasaskan oleh Tan Cheng Lock. MCA ditubuhkan bertujuan untuk melindungi kepentingan Cina dan bekerjasama dengan etnik lain untuk mencapai kemerdekaan. * Kongres India Tanah Melayu (MIC) telah ditubuhkan pada Tahun 1949. MIC diasaskan oleh John Thivy. MIC ditubuhkan untuk menjaga kepentingan kaum India dan memperjuangkan kemerdekaan bersama etnik lain.
Tidak dinafikan secara tidak langsung kedatangan Inggeris telah membawa kepada usaha-usaha perpaduan melalui tindakan pembentukan Jawatankuasa Perhubungan Kaum. Hubungan etnik juga amat baik semasa menentang komunis .
1.2 Selepas Merdeka
Selepas merdeka, wujud kerjasama erat di kalangan etnik di Malaysia. Kerjasama erat juga wujud sebelum dan selepas penubuhan Malaysia. Ancaman-ancaman luar seperti konfrontasi Indonesia telah mengeratkan perpaduan kaum di Malaysia. Hubungan yang baik antara etnik mengundang kepada usaha nasional untuk merapatkan hubungan etnik sedia ada dari masa ke semasa. Beberapa dasar digubal oleh kerajaan telah banyak memberikan implikasi positif kepada perpaduan etnik di negara ini sehingga kini. Penglibatan semua kaum dalam perancangan negara secara tidak langsung membentuk keharmonian sehingga kini. Dari segi politik, orang Melayu diwakili oleh Parti Umno, orang Cina diwakili oleh MCA dan orang india diwakili oleh MIC. Perpaduan etnik telah membentuk Parti Perikatan dan akhirnya parti perikatan ini telah berjaya dalam pilihanraya untuk membentuk kerajaan sendiri. Beberapa dasar digubal oleh kerajaan untuk merapatkan hubungan etnik seperti berikut: - * Dasar Pelajaran Kebangsaan
Pembentukan Dasar Pelajaran Kebangsaan dilaksanakan sebagai usaha untuk menyatupadukan murid-murid dari semua kumpulan etnik ke dalam satu sistem pelajaran yang sama dengan menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar. Umumnya, dalam pendidikan usaha memupuk perpaduan dan persefahaman disalurkan melalui kurikulum dan ko-kurikulum sekolah. Matlamat penting dasar ini adalah memupuk perpaduan dan integrasi nasional melalui elemen-elemen seperti berikut: - i. Pertama, penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan di sekolah-sekolah dan institusi-institusi pengajian tinggi. ii. Kedua, menyediakan sukatan pelajaran yang sama kandungannya.

* Dasar Ekonomi Baru (DEB)
DEB termaktub dalam rangka Rancangan Jangka Panjang Pertama. DEB merupakan satu program jangka panjang yang mengambil masa selama 20 tahun. DEB dimulakan pada tahun 1970. Beberapa Matlamat utama DEB membantu dalam pembentukan integrasi nasional dalam pelaksanaannya adalah seperti berikut: - i. Penyusunan semula masyarakat majmuk untuk mengurangkan dan menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi-fungsi ekonomi. ii. Membasmi kemiskinan. Ketidakseimbagan ekonomi etnik berpunca daripada dasar pecah dan perintah Inggeris. Pengelasan etnik mengikut pekerjaan dan pelajaran telah menyebabkan interaksi etnik Melayu, Cina serta India kurang berlaku. iii. Mengurangkan ketidakseimbangan dalam gunatenaga supaya penyertaan etnik adalah seimbang.
· Dasar Pembangunan Nasional
Dasar Pembangunan Nasional (DPN) merupakan kesinambungan kepada DEB yang berakhir pada tahun 1990. Program DPN meliputi perkara-perkara seperti berikut: - i. Membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat. ii. Memastikan keseimbangan kaum dalam pelbagai aspek. iii. Meningkatkan penggunaan sains dan teknologi. iv. Menerapkan nilai sosial, kerohanian dan amalan cintakan alam sekitar. v. Meningkatkan peluang dan kemudahan pendidikan.
1.3 Selepas Hampir 50 Tahun Merdeka
Malaysia mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957 dan sehingga kini, negara mengecapi kemerdekaan mencecah ke usia 52 tahun. Suatu tempoh yang cukup mematangkan dalam pembentukan sesebuah negara. Kemakmuran negara pada hari ini adalah disebabkan oleh wujudnya persefahaman dan sikap toleransi di kalangan etnik berbilang bangsa, budaya dan agama. Pembentukan dasar menyeluruh dan kesinambungan program pembangunan negara telah banyak membantu dalam membentuk hubungan erat di kalangan etnik di negara ini. Pelaksanaan dan penguatkuasaan undang-undang, pelaksanaan misi Wawasan 2020 dan rancangan-rangcangan pembangunan banyak membantu dalam membentuk dan mengekalkan hubungan etnik yang baik di kalangan masyarakat majmuk berbilang kaum, bangsa dan agama.
Umpamanya, dalam Wawasan 2020 digariskan pelbagai cabaran yang perlu dihadapi melibatkan hubungan etnik untuk menjadikan negara maju menjelang tahun 2020. Wawasan 2020 diwujudkan bertujuan untuk membentuk sebuah negara Malaysia yang benar-benar maju menjelang tahun 2020. Dalam wawasan ini, sembilan cabaran berkaitan dengan hubungan etnik dikenalpasti untuk dihadapi seperti berikut: - i. Membentuk negara bersatu padu dan satu bangsa Malaysia yang mempunyai kesetiaan politik dan dedikasi kepada negara. ii. Mewujudkan masyarakat berjiwa bebas, tenteram dan maju dengan keyakinan terhadap diri sendiri, bangga dengan apa yang ada dan gagah menghadapi pelbagai masalah. iii. Membentuk dan memperkembang masyarakat demokratik matang yang mengamalkan satu bentuk demokrasi Malaysia unggul berasaskan muafakat dan musyawarah, dan dapat dicontohi oleh negara-negara membangun. iv. Mewujudkan masyarakat bermoral dan beretika sepenuhnya dengan warganegara Malaysia mempunyai nilai keagamaan dan kerohanian utuh serta didorong oleh piawaian etika paling tinggi. v. Mewujudkan masyarakat matang bersifat liberal dan bertoleransi dengan setaip rakyat bebas mengamalkan adat, kebudayaan dan kepercayaan agama masing-masing serta pada masa yang sama meletakkan kesetiaan mereka pada satu negara. vi. Mewujudkan masyarakat saintifik dan progresif, masyarakat berdaya cipta serta berpandangan jauh iaitu masyarakat yang bukan saja menjadi pengguna teknologi tetapi menjadi penyumbang kepada tamadun saintifik dan teknologi masa depan. vii. Membentuk masyarakat berbudi dan berbudaya penyayang, sebuah masyarakat yang lebih mementingkan masyarakat berbanding diri sendiri. viii. Membentuk masyarakat yang adil ekonominya iaitu masyarakat yang melaksanakan pengagihan kekayaan secara adil dan saksama. ix. Membentuk masyarakat makmur dengan ekonomi yang mampu menghadapi persaingan, bersifat dinamik dan ada daya ketahanan.

2.0 HUBUNGAN ETNIK: PENCAPAIAN SELEPAS HAMPIR 50 TAHUN MERDEKA
Pencapaian negara selepas hampir 50 tahun merdeka sehingga kini jelas memperlihatkan perubahan cemerlang termasuklah dalam memupuk hubungan etnik di negara ini. Hubungan etnik yang baik dan harmoni menjadikan Malaysia cemerlang serta unik di mata dunia. Hubungan etnik dan pencapaian selepas hampir 50 tahun dapat dilihat dalam pelbagai perkara antaranya dalam aspek politik, ekonomi, budaya dan agama.

2.1 EKONOMI
Dalam rancangan pembangunan nasional, aspek etnik turut menjadi keutamaan. Pelbagai dasar dan program pembangunan dirangka dan dilaksanakan demi untuk mencapai kemajuan menyeluruh meliputi semua lapisan etnik di negara ini. * RANCANGAN MALAYSIA KE 10
Dalam Rancangan Malaysia ke-10, ia mengandungi aspirasi Program Transformasi Kerajaan dan Model Ekonomi Baru yang berteraskan pendapatan tinggi, keterangkuman dan kemampanan. Di bawah pemerintahan Datuk Seri Najib Razak ,Rancangan Malaysia Kesepuluh (RMK10) merupakan rancangan lima tahun pembangunan Malaysia bagi tempoh 2011-2015. RMK10 dibentangkan oleh Perdana Menteri Malaysia ke-6, Datuk Seri Najib Razak, di Parlimen pada 10 Jun 2010. Terdapat lima teras srategik untuk menaiktaraf ekonomi pelbagai kaum di Malaysia seperti berikut: - i. Meningkatkan nilai tambah dalam ekonomi negara ii. Meningkatkan keupayaan pengetahuan dan inovasi serta memupuk minda kelas pertama iii. Menangani ketidaksamaan sosioekonomi yang berterusan iv. Meningkatkan tahap dan kemampanan kualiti hidup v. Mengukuhkan keupayaan institusi dan pelaksanaan Negara

* RANCANGAN MALAYSIA KE 11
Rancangan untuk tahun 2016 ke 2020 merupakan rancangan pembangunan 5 tahun terakhir ke arah merealisasikan Wawasan 2020. Seperti yang kita ketahui, Wawasan 2020 telah dilancarkan pada tahun 1991. Wawasan 2020 telah menggariskan aspirasi Malaysia untuk menjadi negara maju dalam semua aspek merangkumi ekonomi, politik, sosial, kerohanian, psikologi dan budaya. Ia mengandungi satu pelan strategik ke arah pembangunan masa depan Malaysia selaras dengan impian rakyat bagi menikmati hasil pembangunan yang sewajarnya. Pelan yang bertemakan 'Pertumbuhan Berpaksikan Rakyat' ini merupakan satu pelan yang mengandungi 6 teras strategik: i. Memperkukuh inklusiviti ke arah masyarakat saksama ii. Meningkat kesejahteraan untuk semua iii. Meningkatkan pembangunan modal insan untuk negara maju iv. Menuju ke arah pembangunan hijau bagi meningkatkan kemampanan dan daya tahan v. Memperkukuh infrastruktur bagi menyokong perkembangan ekonomi vi. Merekayasa pertumbuhan ekonomi untuk peningkatan kemakmuran

DASAR SOSIAL NEGARA Dasar Sosial Negara Pada tahun 2003, kerajaan telah melancarkan Dasar Sosial Negara (DSN). Dasar ini merupakan dasar payung yang merangkumi semua dasar, program dan aktiviti pembangunan sosial serta menjelaskan falsafah di sebalik pembangunan sosial di Malaysia. Dasar Sosial Negara bermatlamat untuk mewujudkan masyarakat yang maju dan mapan dari aspek sosial, ekonomi dan teknologi, di mana setiap anggota masyarakat berpeluang untuk memperkembangkan potensi diri masing-masing di dalam persekitaran sosial yang sihat dan berdasarkan ciri-ciri bersatu padu, berdaya tahan, demokratik, bermoral, bertoleransi, progresif, penyayang, adil dan saksama. Dengan itu, dasar tersebut memberi halatuju kepada semua perancangan dan pelaksanaan program pembangunan sosial negara. DSN adalah dasar pembangunan sosial yang berteraskan nilai-nilai murni dan peningkatan keupayaan insan bagi mencapai kesepaduan dan kestabilan sosial, ketahanan nasional dan kesejahteraan hidup masyarakat Malaysia yang maju serta mantap. Dasar ini telah dilancarkan oleh YAB Dato’ Seri Abdullah Ahmad Badawi pada 19 Ogos 2003. Objektif dasar ini ialah memastikan keperluan asas individu, keluarga dan masyarakat dipenuhi, serta membangun dan memperkasakan insan supaya penerapan nilainilai murni dapat dilaksanakan dengan berkesan. Melalui program intervensi dan advokasi, nilai yang merupakan intipati kepada budaya masyarakat akan diterapkan secara sukarela dan diterima. Nilai positif melalui pelaksanaan program-program berteraskan nilai murni perlu diketengahkan khususnya peringkat kanak-kanak dan pelajar sekolah. Nilai seperti menghormati orang yang lebih tua tanpa mengira latar belakang dan etnik amat signifikan untuk masyarakat berbilang bangsa di Malaysia. Budaya menghayati nilai murni menjadi satu dasar apabila negara mula melihat bahawa pentingnya diwujudkan satu dasar yang meemberi fokus kepada keseimbangan pembangunan ekonomi dan sosial. Dari sini dapat dilihat antara dasar lain yang menyokong objektif DSN ialah Dasar Perpaduan Nasional, Dasar Kebudayaan Kebangsaan, Dasar Penerapan Nilai-nilai Islam Dalam Pentadbiran serta Dasar Pendidikan Negara. Semua dasar ini jelas membuktikan betapa Malaysia memberi penekanan kepada penerapan nilai-nilai murni dan kesejahteraan rakyat

POLITIK Politik adalah antara faktor penting dan perlu diberi perhatian dalam rangka memahami bentuk dan sifat hubungan etnik dalam sesebuah masyarakat plural seperti di Malaysia. Hal ini kerana, politik sering dikaitkan dengan kuasa, pembentukan dan pelaksanaan dasar . politik memberikan kuasa kepada sesuatu kelompok atau rejim untuk melaksanakan sesuatu mengikut hajat dan landasan pemikiran atau ideologi mereka. Selepas memperoleh kemerdekaan 1957, Malaysia ialah negara yang mengamalkan sistem politik dan pemerintahan serta kerajaan yang berlandaskan prinsip Demokrasi Berparlimen dan Raja Berpelembagaan. Dalam sistem demokrasi, kerajaan dipilih melalui pilihan raya secara berkala yang diadakan sekali dalam tempoh lima tahun. Pilihan raya diadakan bagi memperbaharui mandat yang diperoleh bagi sesebuah kerajaan memerintah yang berasaskan prinsip demokrasi. Sistem demokrasi dan amalan pilihan raya mengizinkan kewujudan dan penubuhan parti-parti politik bagi tujuan bertanding dalam pilihan raya. Setiap parti politik yang ditubuhkan mempunyai asas-asas serta prinsip perjuangannya yang tersendiri. Hal ini termasuklah yang berasaskan ideologi tertentu dan parti-parti tang berteraskan kepentingan etnik dan perkauman.

Sejak merdeka, parti-parti politik yang terdapat di Malaysia rata-rata ditubuhkan berasaskan kaum atau nilai perkauman seperti UMNO, MCA dan MIC. Namun begitu, sejarah menunjukkan bahawa parti-parti ini walaupun ditubuhkan berasaskan kepentingan dan perjuangan kaum, tetapi telah berupaya membentuk gabungan dalam sesuatu kerja sama permuafakatan politik dikenali sebagai Perikatan dan mengamalkan konsep perkongsian kuasa. Keadaan ini berlaku atas keperluan demokrasi juga kerana penggabungan akan memberikan peluang sesuatu perikatan itu mendapat sokongan yang lebih besar dan seterusnya mengekalkan kuasa.

ASPEK EKONOMI

Rajah 1 : BR1M Berjaya Mengurangkan Beban Rakyat.

Berdasarkan 50 orang responden yang disoal selidik, 50% daripadanya menyatakan Sederhana Setuju mengenai soalan bahawa BR1M berjaya mengurangkan bebanan rakyat. Seterusnya, sebanyak 26% daripada 50 orang responden menandakan Tidak Setuju mengenai hal ini. Diikuti dengan 18% iaitu Amat Tidak Setuju, Setuju seramai 4% dan seramai 2% yang menyatakan Amat Setuju. Menurut sesetengah responden, mereka berpendapat bahawa ada kebaikan disebalik wang bantuan BR1M yang diberikan kepada rakyat berpendapatan RM 3000 dan ke bawah, namun begitu dengan kenaikan harga barang di pasaran secara mendadak, dengan tarikan semula subsidi barangan yang telah sedia diberikan kepada rakyat sebelum ini, BR1M dianggap tidak berbaloi sama sekali. Ada juga kalangan responden yang bersetuju sekiranya BR1M tidak diberikan lagi kepada rakyat, tetapi berharap pihak kerajaan dapat mengawal kenaikan harga barang daripada terus melampaui batas.

Rajah 2 : GST Perlu Disokong Untuk Peningkatan Hasil Negara.
Berdasarkan 50 orang responden yang dikaji selidik, seramai 60% daripada golongan mereka berpendapat Amat Tidak Setuju mengenai GST perlu disokong untuk peningkatan hasil negara. Menyusul dengan Tidak Setuju, seramai 24%, Sederhana Setuju seramai 8%, Setuju 6% dan Amat Setuju hanya seramai 2%. Pada pendapat mereka, GST tidak seharusnya dilaksanakan kerana kaedah ini tidak dilihat bertujuan untuk meningkatkan hasil negara, sebaliknya meningkatkan kadar kemiskinan di Malaysia. Cukai perlaksanaan GST dianggap tidak adil bagi setiap lapisan masyarakat terutamanya bagi mereka yang bergolongan pendapatan rendah. Kerajaan menjanjikan bahawa harga barangan akan turun selepas Cukai GST dilaksanakan tetapi melalui pemerhatian pengguna dan masyarakat, harga barangan terusan naik secara mendadak sehinggakan apa yang telah dijanjikan tidak kelihatan ditunaikan. Melalui kajian ini juga dapat dilihat majority daripada responden memilih Tidak Setuju.

Rajah 3 : Pengurusan Kewangan Negara Adalah Stabil.
Berdasarkan kajian yang diatas, seramai 50 orang responden telah memberi kerjasama. Daripada jumlah itu, seramai 50% daripada mereka menyatakan Tidak Setuju mengenai soalan pengurusan kewangan negara adalah stabil. Selain itu, seramai 20% daripada mereka mengatakan Amat Tidak Setuju. Menyusul dengan Sederhana Setuju seramai 18%, Setuju 10% dan Amat Setuju 2%. Majoriti responden berpihak kepada Tidak Setuju akan kenyataan ini. Hal ini adalah kerana bebanan hutang negara semakin bertambah dan kadar inflasi yang semakin meningkat sedang berlaku di Malaysia. Sekiranya pengurusan kewangan negara ditadbir dengan baik, sewajarnya tiada isu seperti di atas berlaku dan rakyat Malaysia kini semakin peka akan setiap permasalahan yang berlaku dalam pentadbiran negara Malaysia.

ASPEK SOSIAL

Rajah 1 : Kadar Kemiskinan di Malaysia Masih Terkawal

Berdasarkan carta pai di atas, rajah menunjukkan kadar kemiskinan di Malaysia masih terkawal. Analisis menunjukkan 46% yang mengatakan sederhana setuju manakala 2% mengatakan setuju dan 2% juga mengatakan amat setuju. Seterusnya, yang amat tidak setuju mengatakan sebanyak 20% manakala 30% yang mengatakan tidak setuju. Majoriti responden berpihak kepada kategori yang sederhana setuju. Dengan ini, kadar kemiskinan di Malaysia masih terkawal kerana pihak kerajaan telah banyak memberikan bantuan dari segi rumah kepada rakyat Malaysia yang miskin supaya tidak menjadi rakyat yang fakir miskin seperti di negara-negara yang mundur. Selain itu, kerajaan juga telah memberikan bantuan dari segi kewangan kepada rakyat yang memerlukan bantuan kewangan. Oleh itu, pihak kerajaan perlulah mengatasi masalah kadar kemiskinan di Malaysia ini supaya berada dalam keadaan sentiasa terkawal.

Rajah 2 : Jumlah Kes Jenayah di Malaysia Dalam Keadaan Terkawal.

Berdasarkan carta pai di atas, rajah menunjukkan jumlah kes jenayah di Malaysia dalam keadaan terkawal. Analisis menunjukkan 40% yang mengatakan sederhana setuju manakala 13% mengatakan setuju dan 7% juga mengatakan amat setuju. Seterusnya, yang amat tidak setuju mengatakan sebanyak 22% manakala 18% yang mengatakan tidak setuju. Majoriti responden berpihak kepada kategori yang sederhana setuju. Dengan ini, jumlah kes jenayah di Malaysia dalam keadaan terkawal kerana pihak kerajaan telah mengarahkan pihak PDRM membantu dalam menangani masalah jenayah di negara ini. Selain itu, pihak yang berwajib juga telah memantau keadaan sekeliling di negara kita supaya tidak di ceroboh oleh jenayah-jenayah asing di luar sana. Oleh itu, pihak yang berkaitan haruslah mengambil berat tentang kes jenayah di Malaysia supaya sentiasa berada dalam keadaan terkawal.

Rajah 3 : Rakyat Malaysia Matang dalam Menangani Isu Perkauman.

Berdasarkan carta pai di atas, rajah menunjukkan rakyat Malaysia matang dalam menangani isu perkauman. Analisis menunjukkan 30% yang mengatakan sederhana setuju manakala 20% mengatakan setuju dan 10% juga mengatakan amat setuju. Seterusnya, yang amat tidak setuju mengatakan sebanyak 14% manakala 26% yang mengatakan tidak setuju. Majoriti responden berpihak kepada kategori yang sederhana setuju. Dengan ini, rakyat Malaysia matang dalam menangani isu perkauman kerana pihak kerajaan cerdik dan pandai berfikir dalam menangani isu perkauman rakyatnya di Malaysia. Selain itu, pihak kerajaan juga haruslah peka dalam menangani masalah ini dalam kalangan rakyat Malaysia yang pelbagai kaum supaya mereka boleh mempertahankan hak masing-masing. Oleh itu, pihak yang berkenaan perlulah memainkan peranan penting untuk menangani masalah isu perkauman di Malaysia supaya rakyat Malaysia matang dalam menangani isu tersebut.

ASPEK POLITIK

Rajah 1 : Kematangan berpolitik rakyat Malaysia semakin meningkat .

Berdasarkan kajian yang telah dijalankan , sebanyak 40% responden menyatakan pendapat tidak setuju mengenai isu kematangan berpolitik rakyat Malaysia semakin meningkat . Seterusnya , sebanyak 30 % responden menyatakan bahawa mereka sederhana setuju mengenai isu tersebut dan sebanyak 12% responden menyatakan amat tidak setuju . Disamping itu , seramai 10% responden pula menyatakan setuju dan sebanyak 8% responden pula menyatakan amat setuju mengenai isu kematangan berpolitik rakyat Malaysia semakin meningkat . Hal ini kerana ada rakyat Malaysia yang masih bertikam lidah mengenai isu – isu politik di Malaysia . Bukan itu sahaja , sistem politik yang jilankan juga sering mengelirukan rakyat menyebabkan rakyat sukar memilih pemimpin yang layak dan mampu membantu rakyat .

Rajah 2 : Kerjasama antara parti dalam pakatan rakyat adalah kukuh .

Berdasarkan kajian yang telah dijalankan , sebanyak 41% responden sederana setuju mengenai isu kerjasama antara parti dalam pakatan rakyat adalah kukuh . Selain itu , sebanyak 21% responden menyatakan tidak setuju dan 18% responden setuju mengenai isu tersebut . Seterusnya , sebanyak 14% responden amat tidak setuju dan 6% pula menyatakan amat setuju . Hal ini berikutan kerana , sistem organisasi dalam parti pakatan rakyat tidak sekukuh pati yang lain . Sebagai contoh , sistem organisasi parti barisan nasional yang lebih sistematik dan tersusun menyebabkan banyak rakyat menyokong parti tersebut .

Rajah 3 : Media arus perdana lebih dipercayai berbanding media sosial

Berdasarkan kajian yang telah dijalankan , sebanyak 50% responden setuju mengenai isu media arus perdana lebih dipercayai berbanding media sosial . Selain itu , sebanyak 20% responden menyatakan sederhana setuju dan 18% menyatakan tidak setuju . Seterusnya , 8% responden menyatakan amat setuju dan 4% menyatakan amat tidak bersetuju mengenai isu media arus perdana lebih dipercayai berbanding media sosial . Hal ini kerana , banyak berita yang disiarkan di media sosial kurang tepat dan jauh terpesong dari berita yang sebenar . Berita dari media arus perdana adalah lebih telus dan tepat membuatkan rakyat lebih percaya berbanding berita dari media sosial .

RUMUSAN

Hasil daripada kajian yang dilaksanakan, didapati senario hubungan etnik di Malaysia boleh dikelaskan dalam keadaan yang agak memuaskan. Hal ini bermaksud keadaan semasa tidak berada dalam keadaan begitu baik atau tidak baik, tetapi ianya memerlukan lebih banyak pemerhatian dan pembaik pulih untuk mencapai kepada tahap yang lebih baik. Hal ini juga dapat dibuktikan dengan keadaan masyarakat yang saling tidak bekerjasama dan bersifat negatif antara satu sama lain. Seharusnya, sebagai rakyat Malaysia yang bertanggungjawab, segala isu perkauman atau sikap buruk- memburukkan tidak patut ada dalam kalangan masyarakat. Setiap lapisan masyarakat seharusnya saling bekerjasama dan memupuk sifat kasih sayang untuk mensejahterakan keadaan dalam masyarakat. Dengan cara itu, kebaikan dan kesepakatan dalam hubungan etnik di Malaysia dapat dicapai.

RUJUKAN

i. Wikipedia; “Rancangan Malaysia ke 11”.Diperolehi pada 25 November 2015 daripada https://ms.wikipedia.org/wiki/Rancangan_Malaysia_Kesebelas ii. Tun Faisal dot com; “ Intipati Rnacangan Malaysia ke 11 (2016-2020) ” . Diperolehi 25 November 2015 daripada http://tunfaisal.blogspot.my/2015/05/intipati-rancangan-malaysia-ke-11-2016.html iii. Perkongsian Ilmu By Joe Hoze Fernandez ; “ HUBUNGAN ENTIK DI MALAYSIA” . Diperolehi pada 21 November 2015 daripada http://joehoze.blogspot.my/2011/10/hubungan-etnik-di-malaysia.html