Według Jarosława Kaczyńskiego stanowisko polsiego rządu w sprawie katastrofy smoleńskiej jest ‘serwilistyczne’ wobec Rosji. Wypowiedź ta wpisuje się w ‘modną’ politykę antyrosyjską. W istocie ma ona jednak charaker mityczno-ideologiczny i jest całkowicie pozbawiona realizmu. Podsczas gdy oskarżamy Rosję o zamach na „największego z polskich prezydentów” i szukamy sensu w kolejnych teoriach spiskowych, realny serwilizm Polska uprawia względem Stanów Zjednoczonych. O tym politycy wszystkich sejmowych opcji nie chcą raczej pamietać, lub traktują tę ‘współpracę’ jako coś zupełnie naturalnego - element polskiej racji stanu. Jaka byłaby reakcja naszych mediów i posłów, gdyby polski rząd pomagał Rosjanom w walce Czeczenami? Już sama idea, sprawia zapewne, iż świętej pamięci prezydent przewraca się w swoim wawelskim grobie. Tymczasem, czym, jeśli nie serwilizmem, jest polskie zaangażowanie militarne w Iraku i Afganistanie. Gdzie jest w tym polski interes narodowy? Bratnia pomoc czy środek do zdobycia lukratywnych kontraktów gospodarczych (których Polska się nigdy nie doczekała). Tego wytłumaczenia na obecność Polskich żołnierzy w Azji społeczeństwo ‘nie kupi’. Czyż nie jest to bowiem serwilizm i służalczość w najczystszej postaci? Politycy odpowiedzieliby, iż to ‘specjalna’ więź, która łaczy nasze dwa narody, być może sięgając po Kościuszkę i hasła „wolności waszej i naszej”.
W ciagu ostatnich kilku miesiecy wróciła sprawa więzień CIA w Polsce. Tadeusz Iwiński niezręcznie potwierdził, iż w Kiejkutach istniał ośrodek szkoleniowy CIA. Później zaczął zapewniać, iż nic nie wie o torturowanych wieźniach. Wiadomo. Oficerowie CIA szkolili swoich polskich przyjaciół w zakresie BHP. Jedną z najbardziej kuriozalnych wypowiedzi na ten temat jest ta generała Marka Dukaczewskiego – wojskowego celebryty – eksperta d.s. wywiadu wojskowego. Twierdził on, iż Amerykanie lądowali w Kiejkutach ‘rekreacyjnie’. Jakie to oczywiste. CIA to przecież nie agencja wywiadowcza tylko turystyczna, a Kiejkuty na Mazurach to wymarzony cel ‘rekreacyjnych’ wycieczek i tuż obok Falludży i Kabulu – najpopularniejsze miejsce wakacyjnych eskapad amerykańskiego wywiadu. Czy Dukaczewski jest przekonany o nieskończonej naiwności społeczeństwa czy też został celowo wprowadzony w błąd przez CIA – można tylko zgadywać.
Politycy SLD, którzy sprawowali władzę 8 lat temu wypierają się posiadania jakichkolwiek informacji na ten temat. Aleksander Kwaśniewski powtarza, iż nie było tajnych więzień CIA w Polsce. Jednocześnie przyznaje, iż Amerykanie lądowali w Polsce, która nie mogła przeciwż odmówić współpracy w ‘walce z terroryzmem’. W desperackiej obronie przoduje jednak ówczesny premier - Leszek Miller. Co spowodowało jego krzykliwą reakcję?
W żadnym wypadku nie były to raporty Helskinskiej Fundacji Praw Czlowieka. Niepokój Millera, z niewiadomych przyczyn, wzbudziła fikcja ... Najnowszy film Jerzego Skolimowskiego - ‘Essential Killing’. Jest to historia Afgańczyka o imieniu Mohammed (Vincent Gallo), pojmanego w Afganistanie i przewiezionego do jednej z baz CIA w Europie. Mohammedowi udaje sie uciec. Zaczyna walkę o przetrwanie w obcej dla niego europejskiej rzeczywstości (fabuła filmu nie zdradza w jakim dokładnie kraju, w którym dzieje się akcja, wiemy jedynie, że jest to Europa Wschodnia). Ot, dobra historia na thriller. Sam Skomilimowski zapewnia, iż jego film nie jest polityczny. Problem w tym, że sama fabuła Essential Killing jest bardzo bliska politycznym realiom. O tajnych więzieniach CIA na Mazurach wie śwaitowa opinia publiczna. Nie tylko aktywiści praw człowieka i „lewicowe oszołomy” wierzą w „podobne bzdury”. Wpisanie w wyszukiwarkę Google nazwy „Kiejkuty” daje 39,5 tys wyników w 0,21 sekundy. I nie są to bynajmniej informacje turystyczne. „CIA” pojawia w każdym rezultacie, w wielu językach. Kiejkuty trafiły również do literatury i filmu za sprawą autora bestsellerów Roberta Harrisa. W ‘Autorze Widmo’ wymienił nazwę mazurskiej wioski i szczegółowo opisał torturowanie za pomocą ‘podtapiania’ w więzieniach CIA (Pracownicza Demokracja, Maj 2010, Polityczna fikcja nie jest fikcją).
Leszek Miller obawia się wzmożonego zainteresowania obecnością baz CIA w Polsce, jeśli nawet jest to tylko film fabularny. W naiwny sposób próbuje odwrócić uwagę, apelując w TVNie: ‘żeby za polskie pieniądze zrobić film, nie o fikcyjnym bohaterze, jak Essential Killing, ale o prawdziwym: polskim inżynierze, brutalnie zamordowanym przez talibów. Też można pokazać, jak usiłował się odnaleźć w warunkach dla niego obcych, jak kurczowo walczył o życie. Ale nie przeżył’. Miller jest przekonany, że tragiczna śmierć inżyniera Piotra Stańczyka jest wystarczającym powodem na obecność Polaków w Afganistanie (zapominając, że logiczna kolejność przyczyny i skutku powinna raczej wyglądać następująco: obecność Polaków w Afganistanie jest powodem tragicznej śmierci inżyniera Piotra Stańczyka). Potencjalny film miałby wzbudzić antyafgańskie i antyislamskie uczucia. Tych jednak, obserwując internetowe komentarze, wzbudzać nie trzeba. Politykom i mediom udało się wzbudzić nienawiść do terrorystów (dodajmy, że termin terroryści w popularnym dyskursie odnosi się niestety do wszystkich muzułmanów i wszystkich Arabów.) Internauta „Uralus” w komentarzu do trailera Essential Killing na popularnym serwisie Youtube pisze m.in. „ (...) Ronię łzę nad ich losem. Te j***** d**** nie mają żadnych zasad i najchętniej to by wybiły pół zachodniego świata i nie zastanawiałyby się, czy ktoś przez to cierpi, natomiast j******* Europa w imię Praw Człowieka potrafi się martwić, czy jakiś terrorysta sobie nie nabije siniaka (...). Nie, nie jest mi żal tych torturowanych Arabów i całej reszty, bo są współodpowiedzialni kulturowo, mentalnie i wyznaniowo.” Dodajmy, ze to jedna z mniej wulgarnych wypowiedzi na temat torturowania więźniów wojennych przez CIA. Przy takim stanowisku części społeczeństwa i polityków nasuwa się jeden wniosek: Polska może finansować tylko ‘słuszne’ filmy. Dlatego film Essential Killing został nakręcony dzięki nie tylko polskim środkom. Jest produkcją irlandzko-polsko-norwesko-węgierską. Zresztą większość filmów, które zbudowały jego reputację, Skolimowski zrobił za granicą. Państwowy Instytut Sztuki Filmowej zainteresował się „Zabijaniem koniecznym” dopiero, gdy obraz zdobył popularność międzynarodowych krytyków. Czy można sobie wyobrazić finansowanie przez PISF filmu o masakrze na Nagral Khel dokonanej przez polskich żołnierzy? Być może jeszcze na to za wcześnie. Z pewnością czeka nas seria filmów przesdstawiających polską wersję ‘syndromu wietnamskiego’. Sztuka musi rozliczyć się z historią polskiej wojny z terrorem. W USA Łowca Jeleni, Czas Apokalipsy, Rambo. Pierwsza Krew i Pluton pojawiły się kilka lat po wycofaniu Amerykanów z Wietnamu i wówczas dopiero, kiedy społeczeństwo uśwaidomiło sobie prawdziwy wymiar konfliktu i jego skutki, wywoły szok.
Obecnie obserwujemy osłabienie polskiej prowojennej propagandy. Znakomita większość obywateli nie chce polskich ‘pokojowych interwencji’.
Essential Killing zrobił furorę na festiwalu w Wenecji i został uhonorowany kilkoma nagrodami. Jest szansa, iż będzie nominowany do Oskara. Skolimowski to reżyser w Polsce trochę zapomniany, choć na świecie wciąż cieszący się uznaniem klasyka. Sukces najświeższej produkcji spowodował wysyp artykułów o samym reżyserze, z którego ‘Polska może być dumna’. Triumfalistyczna, ‘narodowa’ aura przyćmiła niestety sam film i historię, którą opowiada. Teraz najważniejsze, jest to, że ‘nasz’ reżyser odniósł sukces. O tym, że to ‘nasz’ kraj stał się inspiracją dla fabuły Essential Killing raczej się milczy, bo nie ma z czego być dumnym. Wszystkie rządy, począwszy od 2002 roku wiedziały o specjalnej misji CIA w Polsce. Nie widziały w tym nic zdrożnego. Jedynym politykiem ze świecznika, który odważył się na uchylenie rąbka tajemnicy był Andrzej Lepper. Grający jednak od zawsze rolę politycznego pajaca, został wyśmiany. ‘Proamerkanizm’ to narodowa doktryna, nie tylko w wymiarze ideologicznym, ale czystko militarystycznym. Essential Killing zmienia jednak ten dyskurs. Czy w Klewkach lądowały samoloty CIA, w Szymanach Amerykanie kupowali papierosy, a w Kiejkutach podtapiali talibów? Warto obejrzeć najnowszy film Skolimowskiego, by przekonać się, że część plotek jest prawdą.

Essential Killing, 2010
Reżyseria: Jerzy Skolimowski