Free Essay

This Is Not Mine

In:

Submitted By ElmAraG
Words 33695
Pages 135
First Day, First Crush

"Hay nako! Anu ba naman tong jeep na nasakyan ko, palagi nalang nahinto. Bawat tao na lang na makitang nag-aantay ng jeep eh hinihintuan! Ba naman... late na ko! O ayan, hihinto nanaman. Susmeo, talaga nga naman oh!" wika ng isang binibini. At isang lalaking estudyante nga ang sumakay. "Anu ba yan ang sikip sikip na nga sige parin si Mamang drayber! Hay ewan kaasar na!" winika muli nito.

Ako nga pala si Chloe, isa akong 4th year highschool na transferee. Kakapagtaka noh? 4th year na nagtransfer pa ako. Wala akong magagawa nag-abroad kasi ang nanay ko kaya dito ako sa tiyahin ko nakitira. Ang tatay ko? Ayun, nasa langit kasama ni Papa Jesus. Pasensya na nga pala kayo kung masungit ako, pero hindi talaga ako masungit ah! Uminit lang talaga ulo ko kay Mamang drayber, unang araw kasi ng klase ko at hindi ko pa alam ang pasikot sikot ng eskwelahan namin kaya kailangan ko pang hanapin ang room ko. Eh ayun nga, mukhang malalate tuloy ako.

Ay! Andito na pala ako. "Para!" kasabay na pag-para rin ng isang lalaki. Ang dami rin pala ng estudyante nila dito. Hindi na dapat ako magtaka dahil mukhang maganda ang pasilidad ng eskwelahang ito. Habang naglalakad ako papasok ng gate, may isang boses ng lalaki akong narinig na nagsasabing... "Miss na nakaheadband na may butterfly! Hindi pareho medyas mo!" natatawang sinabi nito. Lumingon ako upang hanapin kung sino ang nakaheadband na may butterfly at bigla ko na lamang naalala na yun pala ang suot ko, kaya tinignan ko agad ang medyas ko para icheck. Nilingon ko sa likod kung sino ang tahasang nagsabi nun. Dalawang lalaki ang aking nakita, ang isa ay natawa at ang isa nama'y mahinahon lang ang pagmumukha.

Walang duda! Ung natawa ang may pakana ng lahat. Kaya agad akong lumapit at sinabing "Boplaks ka ba?! Wala ba sa bundok ng ganitong medyas? Design yan! Duh?!" pagmamalaking sinabi ko. Hindi kalauna'y sumagot ang loko-lokong lalaki, "Wow! Bago yan ah! Meron pala niyan, ung isa Hello Kitty ung isa... Kerokeroppi! Pauso ka ah!" at tawa na naman siya ng malakas. Walang anu-ano'y sumabat ang lalaking kasama niya, "Tama na nga yan Joshua. Kauumpisa palang ng klase nambibiktima ka na agad. Nga pala miss, ikaw ung kasabay ko sa jeep kanina diba? First year ka? Ngayon lang kasi kita nakita dito eh." Aba, kala ko pa naman ipagtatanggol ako ng lalaking ito! Mang-aaway din pala, sabihan ba naman akong first year?!?! "Ah hindi, transferee ako. Fourth year na ako." sabay ngiti ako ng pilit. "Ano miss?! fourth year ka na pala? Ang ganda kasi ng medyas at headband mo eh! Hahaha!" sabat ng lalaking loko-loko na nagngangalang Joshua. Kinotongan ng lalaking kasama niya si Joshua at siya'y humingi ng paumanhin sa akin.

Sa hindi inaasahang pagkakataon, kaklase ko silang dalawa at sinamahan nila ako sa room. Doon ko nakilala ang unang crush ko sa eskwelahang iyon. Ano kaya ang pangalan ng lalaking nagtatanggol sakin sa loko-lokong iyon?

Chapter 1 Ended

Ms. Yu meets Mr. Bernal

Nagring na ang bell at pumasok na nga ang teacher namin, mukha siyang masungit.

"Good morning class. I'm Miss Rodriguez, your adviser for this school year." bungad na pananalita ng aming teacher.

Hindi naman pala siya masungit akala ko lang un dahil sa ambience ng kanyang ichura ang totoo ay masayahin siyang tao. At nagsimula na nga ang tinatawag na "Introduce Yourself" portion namin. Pagkakataon ko na toh para makilala kung sino si first crush ko, siyempre eh di todo pagaabang ako sa pagsasalita niya. Ay teka, teka... siya na magsasalita. "Good Morning everyone. Sa mga hindi pa nakakakilala sakin...*sabay tingin at ngiti kay Chloe na kasalukuyan namang todo titig sakanya, kaya naman ng makita ni Chloe na tinignan siya ng kanyang first crush ay agad nitong ibinaling ang tingin sa kanyang desk kung saan siya'y nagkunyaring may tinitignan doon*...Ako nga pala si Cyrus Nathan Bernal, wag kayong mahiyang lapitan ako pag may kailangan kayo. " Ano ba naman yan, bitin. Akala ko pa naman babanggitin niya kung saan siya nakatira.

Hindi rin maipagkakailang madaming humahanga sa Cyrus ko dahil habang nagsasalita siya ay nakikinig ang halos lahat ng mga kaklase kong babae. Teka, sino tong susunod na magsasalita? Matakpan nga ang tenga ko. "Hello classmates! Alam ko miss niyo ko. Kilala niyo na ako eh? Magpapakilala pa ba ako? Ay, sige na nga para dun sa babaeng nakaheadband na butterfly na nagtakip ng tenga, kunyari pa siya eh noh? ... *sabay kantyaw ng buong klase sa kanilang dalawa* ... Ako nga pala si Joshua Marion Garcia mas kilala bilang campus crush " Hay nako! Ang hangin talaga nitong lalaking toh, lagi nalang pa-cute! Pero infairness, hindi ko siya masisising bansagan ang sarili niyang campus crush. Pero duh?! Sobrang yabang! Mas gwapo parin para sakin si Cyrus ko at ang bait pa, sobra. Marami rami naring classmate ko ang nagpakilala at... hala! ako na pala. "Good morning sa lahat. Ako nga pala si Chloe Yu. I'm from makati pero nilipat ako dito sa Cavite coz my mom needs to work abroad. Nice meeting you all."

"Uy Joshua! Baka matunaw!" biglang kantyaw ng isa naming kaklase at sumabay na ang lahat sa pangangantyaw sa amin, eto namang si Joshua ngiti lang ng ngiti. Excuse me, kahit anong pangangantyaw gawin niyo kay Cyrus talaga ako.

Nang matapos ang "Introduce Yourself" portion namin, naglaro kami ng isang game kung saan kailangan hubarin ng mga babae ang kanilang mga sapatos at isang medyas habang nakablindfold ang mga lalaki at pagkatapos hubarin ay sila naman ang ibblindfold at ang mga lalaki'y pipili ng sapatos at hahanapin ang may-ari nito at isusuot sakanya. Makikita nila ang may-ari sa pamamagitan ng kapares na medyas. Sana si Cyrus ang makakuha ng sapatos ko. Ayan na, nakalagay na ang sapatos ko. At tinanggal ko na nga ang aking blindfold. Laking gulat ko ng makitang si Cyrus nga ang nakakuha ng sapatos ko! Hindi ko alam ang gagawin, parang tumigil ang oras ng makita ko siyang nakangiti sa harap ko. Teka, asan ang isang medyas ko? Kaya agad ko siyang tinanong... "Ahmm, Cyrus... Asan ang isang medyas ko?"

"Wala akong medyas na nakita sa sapatos mo, ikaw nalang kasi ang walang suot na sapatos kaya inisip kong sayo ang sapatos na hawak ko. " sagot sakin ni Cyrus. Dahil sa sinabi niyang hindi niya alam kung nasaan, hindi ko na inalala pa ang medyas ko at umuwi akong isang medyas lang ang suot. Asan nga kaya ang medyas ko? Bahala na nga.

Lumipas ang mga araw hindi ko parin nakikita ang medyas ko, at heto nanaman panibagong gamit ko nanaman ang nawawals, ang bag ko. Ano ba naman yan, lagi nalang akong nawawalan ng gamit. Wala na ngang laman pinagkainteresan pa ang bag ko. Nako ano ba yan!

"Chloe..."
"Please, wag ka munang magulo. Hinahanap ko pa ang bag ko eh." sagot ko sa tumawag sa akin.
"Ah kase..."
"Sabi nang..." sagot ko sakanya, laking gulat ko ng pagharap ko si Cyrus ang aking nakita at hawak-hawak niya ang bag ko.
"Oh bat nasayo yan?" ang nagtatakang tanong ko.
"Kukunin ko kasi ung walis dun sa likod ng pinto tapos nakita ko ung bag mo. Bakit dun mo naman nilalagay ung bag mo?" sagot ni Cyrus sa akin. Ano ba naman tong lalaking toh, ginagawa akong ewan. Bakit ko naman dun ilalagay ung gamit ko diba.
"Ay, hindi ko yan dun nilagay. May nagtago, may nantitrip ata sakin dito."sagot ko sakanya.
"Hayaan mo, malalaman din natin kung sino ang nagtago ng bag mo. Akong bahala. Nadumihan tuloy bag mo oh." *sabay pagpag ni Cyrus sa bag ni Chloe*
Hindi na ako nakapagsalita dahil sobrang kinikilig ako sa lalaking ito. Magulo, sobrang lakas ang kabog ng dibdib ko.
"Oh eto na bag mo oh, mag-ingat ka na sa susunod ha madaming loko loko dito." sabay abot sakin ni Cyrus ng bag ko.
"Salamat. Ingat ka din ha." ayan na lamang ang tanging naisagot ko dahil sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Hanggang sa makauwi ay hindi maalis ang ngiti sa labi ko. Sobrang bait niya, minsan nalang makakita ng lalaking gwapo na mabait pa. Sana maging close kami.

Kinabukasan, nalaman kong si Joshua pala ang nagtago ng bag ko at ayun nga, kinotongan nanaman siya ni Cyrus. Matapos ang insidenteng yun, naging malapit nga kami ni Cyrus at lalo rin naman akong hindi tinantanan ng pagtatago ng aking bag at pang-aasar ni Joshua. Bakit ba kasi hindi mapaghiwalay itong magbest friend na ito? Hindi ko tuloy masolo si Cyrus.

Kalagitnaan ng First Quarter ng may bumisitang dalaga sa aming klase. Mukha siyang dating estudyante ng eskwelahan namin dahil agad agad siyang sinalubong ng aking mga kaklase at halos lahat sila binabanggit ang pangalan ni Cyrus sa tuwing siya ay babatiin. Sino kaya siya? Sino siya sa buhay ni Cyrus?

Chapter 2 ended
Cyrus' Past

Dumating na pala siya, may gana pa siyang bumalik matapos niya akong iwan ng basta-basta. Ni-hindi man lang niya naisip na pinlano ko na ang buong buhay ko kasama siya tapos ayon, nawala sa isang kisapmata.

"Hoy Cyrus! Hindi mo man lang ba babatiin si Ericka? Tulala ka pa diyan. Nagulat ka ba sa pagdating niya? Hahaha." sabi ng kaklase naming si Russel. Tanging pilit na ngiti nalamang ang naisagot ko sakanya, eh sa masama talaga ang loob ko kay Ericka eh.

Naglalakad kami sa corridor nina Chloe at Joshua nang makita namin si Ericka na papalapit sa amin. "Uy Ericka! Kamusta ka na? 2 years ka ring nawala ah? Mag-stay ka na ba dito sa pinas? Namiss ka daw ni Cyrus! Hahaha!" sabi ni Joshua kay Ericka.

"Namiss ko rin naman si Cyrus ah! Sobra! Hahaha! Unfortunately, hindi ko pa sure kung dito na uli kami sa pinas. Hope so." sagot ni Ericka kay Joshua.

"Talaga nga naman oh!" pangagantyaw ni Joshua, "Hoy panget na Chloe! Punta nga muna tayong canteen!" agad nitong sabi kay Chloe.

"Ha? Bakit?" sagot ni Chloe sakanya.

"Nagtatanong pa eh, sumama ka nalang." pabulong nitong sagot kay Chloe at hinila niya ito papalayo.

"Sama ako tukmol!" pahabol kong sinabi kay Joshua ngunit hinawakan ni Ericka ang braso ko.

"Sino siya Cyrus?" tanong ni Ericka sa akin.

"Anong sino siya?" pabalik na tanong ko sakanya.

"Wag ka na magkunyari, sino ang babaeng iyon Cyrus?" muli niyang tanong sa akin.

"Si Chloe, kaklase namin. At ano naman sa'yo? Tinapos mo na lahat diba?" sagot ko sakanya.

"Wala akong tinatapos Cyrus." sagot ni Ericka sa akin. "Oo nga pala, pumunta ka lang naman ng Amerika ng walang paalam at sinabi mo nalang sa akin nung nandun ka na. Pasensya na ah. Ako pala ang tumapos." sagot ko sakanya habang nakikita kong unti-unti ng pumapatak ang mga luha sakanyang mga mata.

"Hindi mo naiintindihan Cyrus." pahikbing sagot niya sakin.

"Talagang hindi ko maintindihan Ericka. Sige na, ako na ang masama, ako na ang nakipagbreak, ako na ang nang-iwan, ako na lahat. Pwede bang tumahan ka na?" sinabi ko sakanya habang inaalok ang aking panyo. Hindi ko matiis makitang may umiiyak na babae sa aking harapan kaya pinilit ko siyang patahanin.

"Wala na bang tayo?" tanong sa akin ni Ericka na napatahan ko kahit kaunti.

"Wala na... May gusto na akong iba." sagot ko sakanya habang nalakad papalayo. Sinubukan niya akong pigilan ngunit inalis ko ang pagkakahawak ng kanyang mga kamay.
---
"Hoy panget! Bitiwan mo na nga ako ang higpit ng hawak mo eh! Kala mo naman kung makahawak eh tatakas ako!" sabi ko kay Joshua na grabe kung makahawak ng kamay. Agad naman niya itong binitawan.

"Ano bang meron ha Joshua? Kaano-anu siya ni Cyrus?" tanong ko sakanya.

"Mahina ka bang makagets o sadyang naghihinahinaan ka lang? Girlfriend... Ex-Girlfriend... Girlfriend kaya un ni Cyrus!" nalilitong sagot nito.

"Ha? Ang gulo mo! Ano ba talaga? Girlfriend o Ex-Girlfriend?" muli kong tanong sakanya.

"Eh? Magulo din storya nila eh? Basta alam ko lang isang taon din iniyakan un ni Cyrus bespren. Siya din ang naging dahilan bakit parang tuod ang bespren ko. Naniniwala ka ba... kasing gulo ko un at masayahin at mapang-asar? Pero hindi kasing gwapo. Mas gwapo na talaga ako sakanya nung umpisa palang. Hahaha!" sagot muli ni Joshua sa akin.

"Totoo ba yan o nagbibiro ka lang? Di naman kasi kapani-paniwala kwento mo eh, may joke!" pagtataka kong tanong sakanya.

"Ha? Anong joke dun? Totoo kaya lahat yun!" sagot niya sakin.

"Yung ano kaya, ung mas gwapo ka... joke yun diba? Mas gwapo kaya siya sayo!" sagot ko sakanya.

"Aba... May gusto ka kay bespren noh? Umamin ka na! Bibihira lang ang nagsasabing mas gwapo sakin si Cyrus! Totoo un, promise! Cross my heart! Mga teacher namin ako muna napapansin bago si Cyrus kahit mas matalino siya ng kaunti. Kaunti lang. Hahaha!" pambubukong tanong ni Joshua.

Susmeo, ang kapal talaga ng mukha nito. Porket ang daming nachichismis na nagkakagusto sakanya ganyan na kung makapuri ng kagwapuhan niya. "Ahem Mr. Garcia, gising ka ba? Excuse me, hindi porket mas nagagwapuhan ako kay Cyrus eh gusto ko na siya diba? Ibig sabihin pag sinabi kong gwapo ka crush na kita?" pamatay malisya kong sagot.

"Oi! Chloe! Joshua! Antay naman!" sigaw ni Cyrus na hinabol pala kami papuntang canteen.

"Si Ericka?" tanong ni Joshua kay Cyrus.

"Mukhang ang saya-saya niyo kanina ah, sweet niyo naman." Paiwas na sagot ni Cyrus sakanya.

"Hindi ah! Si Chloe kasi sinabi sakin na cr..." sagot ni Joshua na agad ko namang siniko dahil ibubuking ba naman ako!

"Joshua, ano yun?" nakangiting tanong ni Cyrus na tila may panghihinala.

"Crush ka daw ni Chloe!!! Hahaha!" sigaw ni Joshua na tumakbo papalayo sakin. Hinabol ko si Joshua dahil kukurutin ko siya sa ginawa niyang pambubuko sakin habang si Cyrus...

"Crush ko din naman si Chloe eh." biglang bigkas ni Cyrus na may kasamang nakakainlab na ngiti. Nang marinig ko ang sinabi ni Cyrus ay napahinto ako, hindi lang ako pati narin si Joshua na kitang-kita ang pagkagulat sa mukha. Parang tumigil ang mundo namin ng ilang segundo.

"Oh bat napahinto kayo? ... Hindi na kayo mabiro." pambasag katahimikan ni Cyrus na nakangiti parin sa aming dalawa ni Joshua.

At bigla na lamang bumalik si Joshua sa pang-aasar. "Uuuy, may umaasa! Hahaha!" muli nitong pang-aasar sakin. Wala akong nagawa kundi sakyan na lang ang pangangantyaw ni Joshua habang iniisip na hindi pala ako gusto ni Cyrus, kala ko totoo na.

Magkatotoo nga kaya? Biro lang ba talaga?

Chapter 3 Ended
A hidden message

Ilang araw narin ang nakalipas at hanggang ngayon hindi parin ako makarecover sa sinabi ni Cyrus na crush rin niya ako kahit alam kong biro niya lang yun. At oo, tama si Joshua na umaasa ako na isang araw magustuhan rin ako ni Cyrus. Sino ba namang babae ang ayaw magkatuluyan sila ng lalaking pinapangarap niya diba?

"Ay tutubi!" ang naisigaw ko nang may tumamang crumpled paper sa ulo ko. At kanino naman nanggaling yun? Kanino pa kundi sa laging nangyayamot sa akin na si Joshua.

"Asan tutubi? Hahaha! Tulala ka nanaman diyan. Iniisip mo nanaman si Cyrus parang kanina lang kasama natin eh. Miss mo agad. Hahaha!" sabi sakin ni Joshua matapos kong mapasigaw.

"Yun nga eh, kasama 'NATIN'. Kailangan kaya magiging kasama 'KO' nalang." pabulong kong sagot ni Joshua.

"Ha? Ano un panget? Di ko narinig. Pakiulit dali." tanong niya sa akin nung narinig niya akong may sinasabi ng pabulong.

"Sabi ko ang gwapo mo! Kaya lang binge!" sagot ko sakanya.

"Ang yabangggg... Ang hina kaya ng boses mo. Pulutin mo nalang ung papel na kinalat mo." parang napipikon niyang sinabi sakin pero nakangiti.

"Bakit ako pagpupulutin mo? Kalat mo kaya yan! Ikaw nagbato eh." muli kong sagot kay Joshua.

"Sino ba last touch? Di ba ikaw? Kaya ikaw ang mag-pulot!" sabi ni Joshua na lumayo at pumunta sa iba pa naming kaklase. Napakabastos talaga ng lalaking yun kahit kailan. Buti nalang at hindi nahahawa sakanya si Cyrus. At eto naman ako, pinulot nga ang papel at inihagis sa basurahan kaya lang hindi na-shoot, bahala na nga nakakatamad eh lilinisin naman yan ni Kuya Manong mamaya.

"Chloe, tara lunch na tayo." boses ng lalaki ang narinig ko mula sa aking likuran. At pagharap ko hulaan niyo kung sino... Si Cyrus! Kilig to the max ako siyempre, kahit araw-araw naman kaming mag-kasabay kumain. Si Joshua kasi kadalasan ang nag-aaya sa akin na sumabay kumain sakanila. Sila talagang dalawa ang naging kaclose ko sa klase namin. Kaya ang tingin tuloy sa akin sa aming eskwelahan ay malandi dahil sikat silang dalawa sa campus, hindi lang mga gwapo, achievers pa. O ha haba hair, mga bigatin kasama ko. Pero kahit alam ni Cyrus na sikat siya sa campus, hindi siya nag-tatake advantage ika-nga down-to-earth parin siya. Ewan ko nalang kay Joshua. Hahaha!

"Ha? Ah sige. Si Joshua?" nahihiyang sagot ko kay Cyrus.

"May practice pa daw sila ng groupmates niya. Kayo wala ba kayong practice?" tanong ni Cyrus sakin. Dininig na ni Lord ang panalangin kong makasama si Cyrus ng solo, sa wakas. Hihimatayin ata ako, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.

"Tapos na kami kanina magpractice. Kayo baka may practice pa?" kabado kong tanong sakanya pero keri lang bawal magpahalatang kabado na excited ako.

"Tapos na rin kami. Ano? Lunch na tayo?" tanong sakin ni Cyrus with his pamatay na ngiti. Malulusaw na ata ako. Parang gusto ko na pasabayin uli samin si Joshua, di ko alam kung makekeri ko toh. Hahaha. Chloe, inhale, exhale... Kaya mo yan.

"Tara." sagot ko sakanya at sabay na nga kaming naglakad papuntang canteen. Pinapangarap ko na balang-araw habang naglalakad kami ni Cyrus hawak-hawak niya ang mga kamay ko. Hahaha! Chloe gising baka madapa ka nakakahiya kay Cyrus.

Pagkadating nga namin sa canteen ay agad siyang pumila at tinanong kung ano ang bibilhin naming ulam. Saktong mayroong sinigang na baboy na paborito ko, kaya yun ang pinili ko. At naghanap na nga kami ng upuan at nagsimulang kumain. Habang kumakain kami nagulat ako dahil nagsalita si Cyrus, hindi kasi siya nagsasalita habang nakain kapag kasama namin si Joshua. Bukod pa sa bigla niyang pagsasalita, nagulat rin ako sa pag-order niya ng combo meal kung saan hati kami sa isang klase ng ulam na kadalasan nama'y solo meal lang ang inoorder naming tatlo.

"Chloe, paborito mo?" tanong sakin ni Cyrus.

"Oo, Masarap ba? Sensya ka na ah, tagal ko na kasing hindi nakakakain niyan lagi kasing prito ulam namin eh. Hehehe." sagot ko kay Cyrus.

"Oo masarap. Ok lang un, kaya nga ikaw pinapili ko ng ulam para makakain ka ng maayos." ang isinagot naman sakin ni Cyrus. At bigla nalang dumating si Ericka.

"Pwede maki-upo? Sensya sa istorbo sa date niyo ah? Wala na kasi maupuan eh." tanong ni Ericka samin.

"Sure." sagot ko. "Hindi." sagot naman ni Cyrus.

"Sige po. You may join us." Halos magkasabay kaming sumagot kaya naman sumagot na lamang ako uli. At umupo nga si Ericka sa tabi ni Cyrus.

"Bakit nasa campus ka pa? Hindi ka naman dito nag-aaral." tanong ni Cyrus kay Ericka nang hindi man lang tumitingin dito.

"Ano ulam mo Cyrus? Sinigang na baboy? Hindi ka naman kumakain ng baboy diba?" tanong naman ni Ericka kay Cyrus na hindi sinagot ang tanong nito. Nagulat ako dahil nalaman kong hindi pala nakain si Cyrus ng baboy pero ngayon ay nakain siya nito.

"Ngayon mo lang ba nalaman na nakain ako ng baboy? At paborito ko ang sinigang na baboy? Tagal mo kasing nawala eh." sagot naman ni Cyrus kay Ericka. Naloloka na ako sa dalawang ito para silang nag-aaway sa harapan ko. Pero infairness kinikilig ako, pareho pala kami ng paborito ni Cyrus.

"Ah, ganun ba. Dami na palang nagbago dito." pagsang-ayon nalang ni Ericka sa sinabi ni Cyrus.

"Madami na talaga... Chloe tapos ka na ba kumain?" tanong sakin ni Cyrus na tapos nang kumain.

"Ah, oo." sagot ko sa tanong niya.

"Balik na tayo sa classroom. Mag-time na." sabi sakin ni Cyrus.

"Pero... si Ericka walang kasama." nag-aalalang tanong ko kay Cyrus. Kahit alam kong ex niya si Ericka, alam ko rin naman ang pakiramdam ng maiwan mag-isa.

"Naki-upo lang naman siya eh. At masaya na yan na nasira niya ang date natin." sagot ni Cyrus sakin. Ano kamo ang sinabi ni Cyrus? D-A-T-E? Bakit hindi ko alam na nag-dadate kami? Eh di sana hindi ko na pinaupo si Ericka kung nagdadate pala kami. Hahaha. Joke lang. Hindi umiimik si Ericka sa mga sinasabi ni Cyrus pero nakikita ko sakanyang mga mata na pinipigilan niyang maluha.

"Mauna ka na Cyrus." muli kong sagot sa pag-aaya niya.

"Hindi ako aalis hangga't hindi ka kasama. Mag-titime na Chloe oh? Malalate na tayo. Kaya na ni Ericka sarili niya. Tara na." muling pag-aaya ni Cyrus sakin. Wala akong nagawa kundi sumama sakanya pero hindi ko maiwasang mag-alala para kay Ericka dahil nakikita kong paiyak na siya.

"Pasensya ka na Chloe sa ugali ko ha. Hindi ko lang talaga mapigilan ang sarili kong mairita kapag nandyan si Ericka." sabi sakin ni Cyrus habang naglalakad kami pabalik ng classroom.

"Ah. Ok lang un. Ang sungit mo pala. Hahaha!" pabiro kong sabi sakanya para mawala ang init ng dugo niya.

"Sakanya lang. Hindi kita susungitan ng ganun, promise." sabi niya sakin habang nakadisplay nanaman ang kanyang killer smile. Kinilig nanaman ako. Hindi ko alam kung panaginip lang ba ang lahat ng nangyayaring ito pero sinubukan kong kurutin ang braso ko nasasaktan naman ako. Maloloka na ata ko.

Nakasalubong namin sa daan ang janitor ng aming eskwelahan. "Hi Kuya Manong!" ang bati ko sakanya.

"Hello Ms. Beautiful at Mr. Handsome! Late na kayo ah" sagot sa amin ni Kuya Manong.

"Hindi pa naman po. Papasok na po kami ng classroom oh. Sige po, ingat sa paglilinis ng campus." sagot ni Cyrus kay Kuya Manong. Ang galang niya, grabe meron pa palang ganitong klaseng lalake ang nabubuhay sa panahong ito?

"Sige, ingat din kayo. Aral ng mabuti!" sabi ni Kuya Manong sa amin. At pumasok na nga kami sa classroom.

---

"Mga batang ito talaga. Magtatapon lang ng basura sa sahig pa, hindi sa basurahan." At pinulot nga ng janitor ang papel na nakakalat sa sahig. Binuklat niya ito upang malaman kung importante ang nakasulat.

Pasensya ka na sa mga biro ko.
Pasensya ka na sa mga banat kong nakakapikon.
Pero gusto ko lang sanang malaman mo,
Na nakuha mo na ang atensyon ko nung una pa lamang pagkakataon.

-J.G.ü

"Talaga nga naman ang kabataan ngayon. Dinadaan-daan sa pasulat sulat. Ayaw pang sabihin ng harapan. Mahirap na ang buhay ngayon. Mahal na ang papel. Tsk.Tsk.Tsk." pailing na sinabi ng janitor matapos mabasa ang sulat.
-----------------------------------
Chapter 4 ended.
What? Cyrus is absent?! OMG!

Ang sarap nga naman kumain ng lunch kapag kasama mo ang taong nagpapaganda at nagpapakulay ng araw mo. Hindi ko talaga makalimutan ang mga ngiti niya habang nakatingin siya sa akin. Yun nga lang, nabitin ako sa moments namin ni Cyrus.

Pagkaupo ko sa aking upuan agad akong tinabihan ni Joshua.

"Chloe, ung papel na pinapulot ko sa'yo?" tanong niya agad sakin.

"Eh di tinapon ko." sagot ko sa tanong niya.

"Bakit mo tinapon? Sabi ko pulutin mo lang eh." muli niyang tanong na medyo malungkot.

"Nye, ano naman gagawin ko dun? Remembrance? Eh basura lang un galing sa'yo. Hahaha." pang-aasar kong tanong kay Joshua.

"Labo mo naman oh. May sulat pa naman dun si Cyrus. Sayang." pailing niyang sagot sakin.

"Weh? Di nga? Bakit hindi mo sinabi kaagad? Eh di sana binasa ko. Ikaw ang malabo!" nanghihinayang kong sagot sakanya at agad akong tumayo para puntahan ang basurahan kung saan ko tinapon ang papel.

"Sus. Kita mo toh. Nung nalamang galing kay Cyrus kukunin pa niya kahit nasa basurahan na. Loko lang un. Sige salamat na lamang sa pagtapon ng BASURA ko ha." pagpigil niyang sagot sa akin na may tonong pagtatampo sabay alis sa upuan. Ano bang problema nun? Parang basura lang eh. Ako na nga tong pinagpulot niya at pinagtapon siya pa tong galit at sinabihan pa akong malabo, tama ba un?! Siya nga tong malabo eh.

Sa likod ko lang nakaupo sina Joshua at Cyrus kaya habang nagkaklase naririnig kong bumubulong-bulong si Joshua.

"Pinagbigyan na nga't lahat sa hiling niya, hindi man lang nagpasalamat. Tinapon pa ang pinaghirapan mong gawin. Talaga nga naman." ang binubulong niya.

"Salamat ha!" sagot ko kay Joshua dahil malakas ang pakiramdam kong ako ang pinariringgan ng lalaking ito dahil siguro narinig niya na sana masolo ko naman si Cyrus kaya hindi niya kami sinabayan nitong lunch. Grabe muntik na akong matawa nang sinabi niyang pinaghirapan niyang gawin ung papel. Eh ginusot niya lang un at ibinato sa akin. May sayad na yata tong si Joshua.

"Cyrus, salamat daw sa date niyo sabi ni Chloe." sabi ni Joshua kay Cyrus nang marinig ang sinabi ko.

"Ha?" ang tanging naisagot ng walang kamalay-malay na si Cyrus.

"Ang gwapo mo daw, kaso binge sabi ni Chloe." sagot ni Joshua ng mapa-'ha?' Cyrus.

"Loko wala namang sinabi si Chloe eh, makinig ka na nga kay Ma'am" sagot naman ni Cyrus.

Ang kapal talaga ng Joshua na yan. Sisiraan ba naman ako kay Cyrus. Buti nalang at hindi niya pinansin ang sinabi ni Joshua.

Natapos na nga ang klase sa napakasayang araw ko. At isang himala ang araw na ito dahil sa araw-araw na ginawa ng Diyos, ngayon lang hindi tinago ni Joshua ang bag ko. Laking pasasalamat ko talaga. Pero... hindi kaya nagtatampo sa akin si Joshua dahil tinapon ko ang pinaghirapan kuno niya?

Agad akong lumabas para hanapin siya at tanungin kung nagtatampo nga ba siya. Nakita ko siyang parang nag-iisip ng malalim sa dulo ng 1st floor kaya agad ko siyang nilapitan.

"Joshua!!!" sigaw ko habang papalapit sakanya.

"Umuwi na si Cyrus." agad niyang isinagot sa akin.

"Nyeh, hindi naman kita tatanungin kung asan si Cyrus eh--"

"Oh bat ka andito? Kaaalis lang ni Cyrus maabutan mo pa un. Sige na puntahan mo na siya." putol niya sa aking pagsasalita. Bastusin talaga, hindi pa ako tapos mag-explain eh nambabara kaagad.

"Uuyyy... Bat kaya ang sungit ni Mr. Garcia?" paglalambing kong tanong sakanya habang kinukurot ang tenga niya.

"Tinapon mo kasi ung BASURA ko eh." sagot niya sakin.

"Bakit? Ano bang meron dun sa BASURA mo?" paglalambing ko paring tanong kay Joshua.

"Wala. Di bale na nga. Tara na uwi na tayo." ang tanging sagot sa akin ni Joshua na napangiti ko kahit kaunti. Ano ba talaga meron dun sa basura niya at napakabig deal para sakanya? Bahala na nga un. Makakalimutan niya rin un. Hahaha.

Kinabukasan ang aga kong pumasok dahil sa napakagandang araw ko kahapon. Isang oras pa bago kami magtime. Nagkaroon ako ng pagkakataon makilala pa ng lubos ang iba pa naming kaklase na maaaga magsipasok. Kwentuhan tungkol sa mga teacher, mga estudyante at sa kung ano-anu pa. Chismis dito, chismis doon. Ang dami kong nalaman sakanila, tungkol kay Cyrus at sa kung sinu-sino pa. Kung alam ko lang dati pa na ganito kadami ang kwento tuwing umaga eh di sana lagi akong nakikichismis sakanila. Hahaha. Ang dami na naming napagkwentuhan pero hindi parin dumadating si Cyrus siguro nalate lang un ng gising.

Nagsimula na nga ang aming klase pero wala parin si Cyrus.

"Mr. Bernal?" sabi ng aming teacher.

"Mr. Bernal??" paulit niyang sinabi.

"Absent po Ma'am!" sagot ng katabi niyang si Joshua.

Bakit absent si Cyrus?
May nangyari kayang masama sakanya?
Nakakawindang namang kung kailan ako pumasok ng maaga para makita siya dun pa siya umabsent!
Cyrus asan ka na ba?
-----------------------------------
Chapter 5 ended
Surprise!!!

Hindi ako mapakali nang malaman kong absent si Cyrus. Kung anu-anong dahilan ang iniisip ko kung bakit hindi siya nakapasok ngayong araw. Kaya naman agad kong tinanong si Joshua

pagkatapos na pagkatapos ng una naming klase.

"Psst. Panget!" pang-aabala ko kay Joshua sa pagbabasa niya ng libro.

"Oh baket panget? Namiss mo ako?" sagot nito sa pagtawag ko sakanya. Kapal miss ko daw siya. Hahaha.

"Hindi noh. Tatanong ko lang sana kung bakit absent si Cyrus?" tanong ko naman sakanya.

"Nakaaaww. Si Cyrus pala ang miss hindi ako. Inatake nanaman kasi ng katam si Cyrus biyernes kasi eh." sagot sa akin ni Joshua.

Hala. Ano kaya ung katam? Mukhang malala un sakit na un ah. Nag-aalala talaga ko para kay Cyrus. Ok lang kaya kung puntahan ko siya sa kanila? Kunyari nalang may pinabibigay

para hindi halata. Pupunta na nga ako baka hindi pa ako makatulog pag hindi ko nalaman kung ano talaga lagay niya.

"Ah, ganun ba. Salamat! Nga pala, Saan ba nakatira si Cyrus?" nahihiyang tanong ko kay Joshua.

"Bakit mo natanong kung saan nakatira si Cyrus? Hanep ka magkagusto Chloe ah. Pati bahay inaalam mo. " sagot naman niya sa tanong ko.

"Hindi ah! May pinabibigay lang kaya sakanya si Ma'am kaya ko naitanong!" Pagkakaila kong sagot.

"Kaya pala, dun siya sa may Villa Catalina nakatira. Alam mo naman un di ba?" tanong niya sa akin.

"Ah, un ung village bago sa amin." sagot ko sakanya.

"Magkakalapit lang pala tayo, lagpas lang dun ng kaunti village namin eh. Di ba bababa ka dun? Tapos sakay ka ng tricycle sabihin mo Phase 2, Saturn. Hanapin mo nalang ung kulay

black na gate na may nakalagay Bernal Residence sakanila na un. Gets mo ba? O kung gusto mo samahan nalang kita." pag-aalok ni Joshua sa akin.

"Nakuha ko na. Wag mo na akong samahan, baka kung anu-ano nanaman sabihin mo kay Cyrus. Salamat ha!" pangiti kong sagot sakanya at ngumiti rin siya pabalik sa akin.

Buti naman naniwala si Joshua sa excuse kong may pinabibigay lang si Ma'am. Kinakabahan talaga ako nun dahil akala ko hindi niya ibibigay. Buti nalang talaga.

Natapos na ang klase namin at agad akong nag-ayos ng gamit ko para makauwi agad. Kasabay ko sa paglalakad palabas ang kaklase kong si Janine na seatmate ko. Punuan ang mga jeep

na sasakyan ko kaya naman naabutan na ako ng ambon sa hintayan ng jeep. Wala pa naman din akong dalang payong ang bigat ba naman kasi eh. Wala rin akong masisilungan paano na

toh hindi na ata ako makakapunta kina Cyrus baka mukha na akong basang sisiw pagdating dun. Hay buhay!
Ilang minuto lang ang nakalipas, hindi pa gaano lumalakas ang ambon nang naramdaman ko nalang na may nagsukob sa akin ng payong. Pagkaharap ko sakanya, nagulat ako nang makita

ko si Joshua na may nakangiting abot tenga.

"Oh bakit andito ka?" pagtataray kong tanong sakanya.

"Para payungan ka, naambunan ka na oh. Bakit wala kang dalang payong?" tanong niya sa akin.

"Meron akong payong noh! Tinatamad lang akong kunin sa bag." pagsisinungaling ko kay Joshua. Ayaw ko ngang malaman niya na wala akong payong, baka asarin nanaman ako nun na

kababae kong tao walang payong, samantala siya kalalaking tao nagdadala ng payong.

"Ah, ganun ba. Tinatamad daw siya oh, gusto mo lang payungan kita eh kasi nakita mo paparating na ako kaya hindi mo na kinuha payong mo. Hahaha!" pang-aasar nanaman ni Joshua.

"Hoy kapal ah! Ako na nga maghahawak niyan!" sagot ko sakanya sabay kuha sa payong na hawak niya. Napangiti nalang siya ng kinuha ko ang payong niya.

"Pupunta ka pa kina Cyrus?" tanong ni Joshua.

"Oo, bakit?" sagot ko naman sakanya.

"Ah. Ano ba ung pinabibigay ni Ma'am? Ako nalang magbibigay gusto mo?" pag-aalok nito. Aba, sisirain pa ang mga plano ko. Isip-isip ng dahilan Chloe.

"Uhmm.. Mga notes, ako na magbibigay. Nakakahiya sa'yo bossing eh maaabala pa kita." muli kong sagot sakanya.

"Maniwala ako sa'yo. Gusto mo lang ata makita si Cyrus eh. Hahaha!" pang-aasar muli niya sakin. Patay, buking ako pero dapat keri lang. Buti nalang at may jeep na dumaan na

hindi gaano puno.

"Uy panget! Ayun jeep oh! Parahin mo!" paiwas kong sagot sakanya. At pinara nga ni Joshua at sumakay kami sa jeep na un. Saved by the jeepney.

"Ito na payong mo oh. Salamat ha!" padabog kong sabi sakanya habang ibinibigay ang payong niya pagsakay namin sa jeep.

"Ikaw na nga itong pinayungan ikaw pa itong galit." sagot niya sakin.

"Eh di ulitin natin." at kinuha ko uli ang payong niya.

"Mr. Joshua Garcia, ito na po ang payong niyo. Salamat ha." pabirong paglalambing kong sabi sakanya na may kasamang pekeng ngiti.

"Your welcome panget! Ilibre mo nalang ako sa jeep matutuwa pa ako sa'yo." sagot niya sakin. Kapal nagpapalibre pa sa babae. Pero tutal pinayungan niya ako eh di pagbigyan baka wala na siyang pamasahe pauwi eh. Hahaha.

"Ano ba yan. May bayad naman pala pagpapayong mo saken sana sinabi mo agad para hindi na ako nagpapayong sa'yo! O eto na bayad natin." pabiro kong sabi sakanya.

"Kung sinabi ko eh di hindi na ako malilibre ng pamasahe?" pabiro din nitong sagot sakin.

"Nga pala Chloe may sasabihin sana ako sa'yo eh..." pambasag katahimikang sabi ni Joshua.

"Ano un panget?" sagot ko sakanya.

"Tungkol dun sa nakasulat sa papel..." sagot naman niya.

"Ung basura mo nanaman? Hindi ka parin ba nakakamove-on sa basura mo? Hahaha!" pagbibiro kong sagot dahil mukhang seryoso ang mukha niya hindi ako sanay. Hahaha!

"Oo ung basura ko. Nakalagay kasi dun--"

"Joshua, Villa Catalina na! Bababa na ako. Kalimutan mo na ung basura mo natapon ko na eh. Hahaha." putol ko sa sasabihin ni Joshua dahil malapit na akong bumaba.

"Para! Ingat Joshua! Salamat ha!" pagpapahinto ko sa jeep.

"Mas mag-ingat ka Chloe! Nag-aalala ko para sa'yo..." sagot ni Joshua sakin. May nalalaman na siyang ganun ah. Meron pa siyang sinabi pero hindi ko na narinig dahil tatawid na ako. Siguro 'madapa ka sana' ung sunod na sinabi niya nun, ganun naman ung lalaking un eh.

Joshua: Mas mag-ingat ka Chloe! Nag-aalala ko para sa'yo... Dahil gusto kita.

Bahala na nga ung lalakeng un. Teka wala akong pasalubong para kay Cyrus. Buti nalang at may lugawan dito sa kanto nila kaya un nalang ang binili ko. Andun kaya siya? Kinakabahan ako my gosh. Medyo malayo rin pala ang bahay nila Cyrus simula sa kanto. Grabe mahal ng pamasahe sa tricycle nila, P18 ang special! Hindi bale basta para kay Cyrus. Hinanap ko ang gate na sinasabi ni Joshua. Bakit parang wala? Pinagtripan ba ako nung mokong na un? Bakit ba ako agad naniwala sakanya alam ko namang ang hilig nun manloko?! Hay! Naliligaw na ako!

Sa gitna ng aking pagkalito may humihila hila ng palda ko, siyempre natakot ako. Kinabahan. Ayaw ko sanang humarap at gustong tumakbo kaya lang may natatanaw akong aso. Anong gagawin ko? Titignan ko nalang kung sino siya, bahala na! Humanda ka sakin bukas Joshua! Kung buhay pa ako! Nako!

Pagharap ko, isang cute na bata ang nakita ko, mga nasa limang taong gulang siguro ang edad niya. Umupo ako sa aking mga binti para kausapin siya.

"Hello. Bakit mo hinihila palda ko? Tiga-dito ka ba?" tanong ko sa bata.

"Kasi po mukha ka pong ewan diyan eh." sagot ng bata sakin. Ano ba toh? Reincarnate ni Joshua? Nako!

"Oo nga eh. Nawawala kasi ako. Sasamahan mo ba ako?" tanong ko uli sa bata. Siyempre bata yan kaya hindi dapat patulan, tutal cute din naman siya.

"Madami po akong ginagawa." matipid na sagot ng bata. Ang tino niya kausap grabe. Kung hindi lang toh bata naku kinurot ko narin toh parang si Joshua.

"Ganun ba. Eh bakit mo hinila palda ko?" tanong ko muli sakanya na pababy talk.

"Ganyan kasi ang uniform ng babae sa school namin eh." sagot niya sakin.

"Cyrillll!!!" sigaw ng isang lalaking pamilyar ang boses.

"Ate tawag na ako ng kuya ko. Sige po." pagpapaalam ng bata sabay takbo palayo nito.

Sinundan ko ang bata sakanyang pagtakbo papunta sa tumawag sakanya. Nanlaki ang mga mata ko at lumakas ang tibok ng puso ko nang makita ko ang tumawag sakanya. Kuya niya si Cyrus?! Hindi ako makapaniwalang kapatid siya ni Cyrus dahil parang si Joshua ang kuya niya sakanyang pag-uugali. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko ng magkatinginan kami sa mata ni Cyrus, mga ilang sampung metro lang kase ang pagitan namin. Kitang kita sa mukha niya na nagulat siya pero matapos naman nun ay ngumiti siya at... at... papalapit na siya sakin, anong gagawin ko? Kinakabahan ako!

"Chloe..." nakangiti nitong bati sakin. Hindi ako nakaimik sa halip nahihiyang ngumiti nalang ako. Iniabot niya ang kamay niya nang ako'y patayo na. Siyempre humawak ako, moment na namin un.

"Ang lamig ng kamay mo. Hahaha." pabirong sabi sakin ni Cyrus. Nahihiya na ako. Hindi na ako makapagsalita.

"Ang lamig kasi ng panahon eh. Hehehe." pagdadahilan ko sakanya.

"Oo nga eh. Tiga-dito ka rin pala?" pagkamangha niyang tanong.

"Ay, hindi. Kasi ano..." nahihiya akong sagutin kung bakit ako nasa village nila.

"Nag-aalala kasi ako sa'yo eh! Hindi ka pumasok!" bigla nalang lumabas sa mga bibig ko sa sobrang kaba na nararamdaman ko. Nung una nakita kong nagulat si Cyrus sa sinabi ko dahil parang nasigawan ko siya ng kaunti pero ngumiti siya matapos ang ilang segundo.

"Ikaw talaga. Tara pasok ka muna sa bahay namin." sabi niya sakin habang hinawakan niya ang braso ko. Akala ko pa naman holding hands na.

Pumunta na nga kami ni Cyrus sa kanilang bahay. Nakakatense, buti nalang at hindi siya kasing hangin ni Joshua na kung sinabi ko siguro ung tunay kong dahilan bakit ako nandito eh hahangin nanaman ang ulo nun. Ang ganda ng bahay nila Cyrus, simple pero malinis nagrereflect na napakaformal ng pamilya nila nakakahiya tuloy gumalaw masyado. At pinaupo nga ako ni Cyrus sa napakalambot nilang sofa.

"Ano sabi sa'yo ng kapatid ko?" tanong sakin ni Cyrus habang iniaabot ni Cyrus ang juice na itinimpla niya para sakin.

"Wala nang-asar lang. Parang si Joshua." sagot ko sa tanong niya.

"Hahaha! Oo. Magkasundong magkasundo yang si Joshua at si Cyril. Yun ang nagtuturo ng kalokohan sa kapatid ko eh." natatawa niyang sagot sakin.

"Kaya naman pala eh! Nako, ilayo layo mo yang kapatid mo baka tuluyang mahawa kay Joshua yan. Tama na ang isang Joshua sa mundo." pabiro kong sabi sakanya.

"Nga pala Cyrus, bakit ka umabsent? May katam ka daw. Ok ka na ba?" agad kong tanong kay Cyrus.

"Hahaha. Oo. Inatake ako ng katam eh. Sarap kasi matulog." natatawang sagot niya. Bakit kaya siya natatawa? May nakakatawa ba sa tanong ko?

"Ok ka na ba? Bakit ka natatawa?" naguguluhan kong tanong sakanya.

"Ok ako siyempre. Nag-alala ka ba?" tanong sakin ni Cyrus. Lumakas na naman kabog ng dibdib ko, hindi pa nga ako masyadong nakakarecover dun sa kanina ito nanaman. Hihimatayin na ata ako. Tulongggggg. Paano ko ba sasagutin ang tanong niya?

"Ah, eh.. Oo eh." nahihiya kong sagot sakanya. Napangiti siya.

"Pasensya ka na ah. Nag-alala ka pa tuloy. Tinamad lang naman akong pumasok eh. Umiral kasi ang KATAMaran ko kaninang umaga eh. Salamat nga pala sa lugaw na binili mo ha. Paborito ko toh. Galing toh sa kanto namin diba?" sabi niya sakin. Ay boplaks ko! Akala ko kung anung katam ang sinabi ng mokong na Joshua na un! Katamaran pala! Nakakahiya kay Cyrus. Humanda talaga yang Joshua na yan!

"Oo, yan ung lugaw sa kanto niyo. Wala kasi akong dala papunta dito eh kaya bumili nalang ako dun." sabi ko sakanya. Buti nalang at nakain siya nung binili ko. Habang pinapanood ko siyang kumain ng lugaw na binili ko para sakanya parang hihimatayin ako kahit araw-araw ko naman siya kasabay kumain ng lunch. Cyrus tama na ang pang-aakit mo. Baka mahulog na ako sa'yo hindi mo ako masalo.

At habang nangangarap ako ng gising may narinig akong busina ng kotse.

"Andyan na si Ma. Saglit lang ha." sabi ni Cyrus sakin.

Hala. Andyan na ang mama namin este nila. Anong gagawin ko? Natetense nanaman ako suskupo!

At pumasok na nga si Cyrus kasunod niya ang mama niya.

"Good evening po." bati ko sa mama niya. Nakakakaba.

"Good evening din iha." sagot sakin ng mama niya ng nakangiti. Napalagay ang loob ko ng makita kong nakangiti ang mama niya.

"May bisita ka pala kuya hindi mo sinabi sakin agad sana bumili ako ng pagkain." sabi nito kay Cyrus.

"Biglaan lang ma eh. Sa susunod nalang." sagot ni Cyrus sa mama niya. Sa susunod nalang? Ibig sabihin makakapunta uli ako sa bahay nila? Kumakabog nanaman ang dibdib ko. Chloe relax.

"O cge. Sa susunod na pumunta siya dito sabihin mo ha." sabi naman ng mama ni Cyrus sakanya.

"Nga pala kuya, girlfriend mo?" nakakagulat na tanong ng mama niya.

Ano kaya isasagot ni Cyrus? Umaasa pa ako eh noh?
Kinakabahan ako. Ang dami kong kaba ngayong araw na ito.
Cyrus sumagot ka na!

Chapter 6 ended
Go on or move-on?
Narinig kaya ni Chloe ang sinabi ko? Sana naman narinig niya. Manhid ba talaga un o nagmamanhid-manhiran lang? Ano bang meron ang babaeng un at ginulo niya ng husto ang masayang buhay ko? Hindi naman ako ganito dati ah? Ngayon lagi ko siyang iniisip, lagi akong nag-aalala sakanya at gusto ko rin na lagi niya akong napapansin! Ung para bang hindi niya lang ako pansinin ng isang araw eh guguho na ang mundo ko? Chloe kulang ata ang sampung Advil kakaisip sa'yo! Hanggang sa pagbyahe ko sa jeep ikaw parin ang iniisip ko! Ay putek! Nakalagpas na naman ako sa village namin! Kasalanan mo toh Chloe eh!

"Manong Para!" sabi ko sa drayber ng jeep.

Lumagpas nanaman ako, lagi nalang simula nang makilala ko yang si Chloe. Hay Joshua Garcia ano bang nangyayari sa'yo! Wala akong nagawa kundi lakarin ang papunta sa village namin at sumakay ng tricycle.

"I'm home ma!" bati ko sa nanay ko na katatapos lang magluto at hinalikan ko ang kanyang pisngi.

"Magbihis ka na iho't bumaba at maghahain na ako." sabi ng nanay ko sa akin.

"Yes ma!" sagot ko sakanya. At umakyat na nga ako sa aking kwarto upang magbihis, pagkatapos ko magbihis ay bumaba na ako't dumiretso sa hapagkainan.

"Nagluto ako ng paborito mong menudo. Oh ito anak oh." alok sakin ng nanay ko ng niluto niya.

"Salamat ma. Si kuya?" tanong ko sakanya.

"Dun daw matutulog sa kabarkada niya. Nga pala anak, may nakita ako sa kwarto mo kanina habang naglilinis ah. " nakangiting pagkukwento sakin ng nanay ko na parang may lihim akong nabunyag.

"Ha? Ano un ma?" nagtataka kong tanong.

"Ung picture dun sa kisame sa tapat ng kama mo at ung mga papel papel na ginusot dun sa study table mo. Binasa ko un." sagot niya sakin na para bang kinikilig. Nabulunan naman ako ng marinig ko ang sinabi ng nanay ko.

"Oh anak, napano ka?" sabay abot niya sa tubig at himas sa likod ko.

"Ma? Bakit mo naman binasa ung mga papel papel?" tanong ko sakanya.

"Malay ko ba anak baka importante un at maitapon ko pero love letter lang pala. Para dun ba un sa picture na nakadikit sa kisame mo?" tanong ng nanay ko sakin.

"Hindi po ah! Assignment lang po namin ung mga nakasulat sa papel papel! At ung picture ano... ano... hindi ko alam sino nagkabit nun dun? Di ko nga alam kung paano nagkapicture dun eh?" pagkakaila kong sagot.

"Nagkakaila ka pa. Ung picture nakadikit sa kisame sa tapat ng inuunanan mo tapos hindi mo alam kung paano nagkaroon ng picture dun? Ikaw talagang bata ka." pangiting sabi sakin ng nanay ko.

Ngiti nalang ang sinagot ko sa nanay ko. Hay! Itong nanay ko talaga ang hilig chumismis.

"Tapos na po akong kumain ma. Magpapahinga na ako." sabi ko sa nanay ko nang mailagay ko ang plato ko sa lababo.

"Ay teka anak! Tumawag nga pala si Janine dito, hinahanap ka. Magboxing daw kayo. At meron pang dalawang hindi nagpakilalang mga babae nanaman. Ano ba yan anak ang daming natawag na babae dito? Sino kaya sakanila ung picture sa may kisame ng kwarto mo? " pabirong sabi ng nanay ko.

"Lagot ka kay Janine ma. Inaaway mo. Sige tawagan ko nalang mamaya. Wala nga ung picture ma. Hindi ko alam pano napunta yun dun. Akyat na po ako." sabay halik ko uli sa pisngi ng nanay ko.

Ang kulit ng nanay ko ano? Nagmana sakin un eh. Bakit kaya napatawag si Janine? Matawagan nga.

Si Janine nga pala ang tomboy kong kababata na seatmate ni Chloe. Sayang nga't may ichura pa man din ung si Janine naging tomboy pa.

"Hello pwede po kay Janinay?" tanong ko sa nakasagot ng telepono.

"Joshua?" tanong ng nakasagot.

"Pare ikaw na toh ano?" tanong ko muli sakanya na naghinalang si Janine na ang nakasagot ng telepono.

"Joshua, buti napatawag ka. Kasi.. kasi.. pinapupunta ka ng nanay ko dito sa bahay namin bukas. Birthday niya kasi eh may kaunting handaan." pag-aalok ni Janine.

"Sige pare. Basta ikaw! Pakisabi nalang kay Tita Len advance!" sagot ko sakanya.

"Sige salamat. Bye na may gagawin pa ako eh." at binaba na nga ni Janine ang telepono. Tagal na rin kaming hindi nakapagbabasketbol nung pare kong un ah.

Pagkababa ko ng telepono ay dumiretso na ako ng kwarto at humiga sa kama para magpahinga. Nakita ko ang picture na tinutukoy ng aking nanay at kinausap ito.

"Hay! Paano nga ba kita hindi maiisip buong araw? Eh pagkagising na pagkagising ko ikaw na agad ang nakikita ko! Kahit stolen shot yan, ang lakas parin ng dating mo sakin. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Alam ko naman kasing si Cyrus ang gusto mo at hindi ako. Nararamdaman ko ring gusto ka rin niya, kaya ano naman ang laban ko dun? Kung anu-anong pagpapapansin na ang ginawa ko para lang ako naman ang pansinin mo at hindi si Cyrus pero wala, taob ako. Pati ung papel na binato ko na sinabi kong pulutin mo eh itinapon mo pa. Ikaw talaga! Ano pa ba ang dapat kong gawin para malaman mong ako talaga ang prinsipe mo at hindi si Cyrus? Na ako talaga ang unang nakakuha ng sapatos mo sa laro natin nung first day at hindi si Cyrus? Kaya ko lang naman binigay sakanya yun dahil gusto kong itago ang isang medyas mo na hanggang ngayon ay na sakin parin at nakatago. Haay!" para akong sira ano? Kinakausap ko ang picture. Nasiraan na ako ng bait dahil kay Chloe eh!

Susuko na ba ako? Kakalabanin ang bespren ko?
O isisikreto na lamang ang nararamdaman ko?

Chapter 7 ended
Admirer

Isa, dalawa, tatlo. Hindi parin nasagot si Cyrus sa tanong ng mama niya. Nakangiting abot tenga lang ba naman, nakakaloko ah! Ako na nga ang sasagot.

"Hindi po." sagot ko sa mama niya. "Hindi pa po ma." nakangiting pagtutol na sagot ni Cyrus matapos kong magsalita.

Nagulat ako sa sinabi niya. Mamaya bigla nanaman yang bumanat ng 'hindi ka na mabiro' ayoko ng umasa!

"Then stop courting her anymore Cyrus. I want somebody else for you." singit na pagsagot na papa niyang kapapasok pa lamang ng bahay. Parang may tumusok na kung anong bagay sa puso ko nang marinig ang mga salitang yan. Sa isip-isip ko hindi pa nga ako nililigawan ni Cyrus may tututol na agad. Hanggang pangarap ko nalang yata si Cyrus ko.

"Pa?" pag di sang-ayon ng mama ni Cyrus.

"No dad. I'll be the one to choose who i want to be with. I'm sorry." pagtutol ni Cyrus sa kanyang papa. Totoo ba itong pinaglalaban ako ni Cyrus sa papa niya? O nanaginip lang ako? Masampal nga ang sarili ko!

"Aray!" napasigaw ako nang matapos kong sampalin ang mukha ko. Gosh! Bigla nalang akong nagising sa katotohanan. Nanaginip lang pala ako! Napahiya pa ako!

"O iha." tugon ng mama niya matapos marinig ang hiyaw ko.

"O Chloe. Ok ka lang? Napano ka?" pag-aalalang tanong ni Cyrus sakin sabay lapit niya sakin.

"Ah wala po. May lamok kasi sa pisngi ko. Pinatay ko lang. Hehehe." pagpapalusot kong sagot. Infairness masakit ung sampal ko sa sarili ko, nagising talaga ako dun ah. Susmeo ka Chloe mananaginip ka nalang eh negatibo pa, mabuti nalang talaga at panaginip lang yun.

"Oh kuya, hindi mo pa sinasagot yung tanong ko. Girlfriend mo?" muling tanong ng mama ni Cyrus.

Parang ganitong ganito rin ang nangyari sa panaginip ko. Ngiting-ngiti lang si Cyrus! Ayoko ng umextra baka mangyari pa ung nasa panaginip ko. Aantayin ko nalang siyang sumagot.

"Hindi pa po ma." ang sagot ni Cyrus na nakangiti parin. Hala! Ganitong ganito nga ang nangyari sa panaginip ko. Pinagdadasal ko na hindi tututol ang papa niya. At pumasok na nga ang papa ni Cyrus. Kinakabahan ako!

Hindi nagsalita ang papa niya at direcho akyat na pagkapasok ng pinto. Binati naman niya ako kahit papano sa pamamagitan ng pagngiti ng bahagya.

"Pagpasensyahan mo na si dad Chloe ah." paghingi ng paumanhin ni Cyrus sakin. Mukhang strikto ang papa niya. Nakakatakot. Kaya siguro lumaki ng sobrang bait itong si Cyrus dahil dun. Pero buti nalang talaga at hindi nangyari ang nasa panaginip ko.

"O sya kuya. Aakyat na ako. Mainit nanaman ulo ng papa mo eh. Nga pala, bagay kayo." pamamaalam ng mama ni Cyrus samin. At umakyat na nga ang mama niya kasama ang makulit na si Cyril. Buti nalang at walang negative comment akong narinig mula sa mama niya at sinabihan pa na bagay kami. Nakakabaliw naaaaaaaa.

"Cyrus, uwi na rin ako. Gabi na kasi eh." pamamaalam ko rin kay Cyrus.

"O sige Chloe. Hatid na kita sainyo." sagot niya sakin. Shocks! Ihahatid niya ko! Cyrus may meaning ba yan? Ayoko namang umasa!

"Sigurado ka? Ikaw bahala." sagot ko sakanya na hindi makapaniwala sa nangyayari.

Umalis na nga kami sa bahay nila Cyrus at naglakad kami palabas ng kanto dahil bihira ang nadaang tricycle, para narin masulit ko ang paghatid sakin ni Cyrus.

Biglang nagring ang phone ko.

Dada
Calling...

Lagot! Si dada natawag na! Maeempty battery na ako! Gosh! Patay ako empty battery na. Nakakahiya namang makitext kay Cyrus kaya lang patay talaga ako. Makahiram na nga!

"Cyrus... dala mo phone mo?" tanong ko sakanya. Nakakahiya talaga.

"Oo. Baket?" sagot niya sakin.

"Pwede bang makitext? Isa lang. Si dada kasi tumawag, naubos na battery ko eh." sagot ko naman sakanya.

"Oo naman, kahit isangdaang text pa ayos lang. Ito oh." sagot ni Cyrus sabay abot ng phone niya.

Medyo naiilang pa akong hawakan ang phone niya. Pagkabukas ko ng phone... Nakakagulat! Dahil yung wallpaper ng phone niya ay ung picture naming dalawa nung nagkodakan kami habang wala pa ang teacher namin! Akala ko binura na niya! Hindi na tuloy ako makapindot sa sobrang shockness ko.

"Chloe, anong problema?" tanong ni Cyrus nang makita niyang hindi ako makapindot sa phone niya.

"Wala Cyrus. Nag-iisip lang ako ng sasabihin sa dada ko. Hehehe." palusot ko nanaman kay Cyrus.

Nang matapos na akong mag-text sa dada ko ay ibinalik ko agad ang phone. Gulong-gulo ang isip ko kung gusto din ba ako ni Cyrus o wala lang. Kaya naman tinanong ko siya tungkol sa wallpaper niya.

"Sai, baket un ung wallpaper mo?" tanong ko kay Cyrus.

Hindi naman siya sumagot at nakangiti lang sakin. Nakakaloka na tong si Cyrus. Ang hirap ispilengin! Mahirap naman mag-assume baka trip lang pala niya.

At nakarating na nga kami sa kanto ng aming village.

"Sai, salamat sa paghatid. Hanggang dito nalang. Baka ano pa kasi isipin ng mga chismosa naming kapitbahay eh." pamamaalam ko muli kay Cyrus.

"Sige Chloe. Mas mag-ingat ka. Kita nalang tayo ulit sa monday. Mamimiss kita. " sabi niya sakin bago ako sumakay ng tricycle. Mamimiss niya ko? Lalo nang gumugulo isip koooooo. Cyrus sabihin mo nalang kasi kung gusto mo rin ako! Hindi ung nanghuhula ako, napapaasa tuloy ako eh. Hinintay niya munang makaalis ang tricycle na sinasakyan ko bago siya umalis sa kinatatayuan niya.

Lumipas ang sabado't linggo pero gulong-gulo parin ang isip ko. Lumaki na ang eyebags ko kakaisip. Ang sakit na sa ulo. Pagpasok ko sa classroom ay si Joshua ang sumalubong sakin. Ang aga ng lokong toh ah, himala.

"Chloe..." pagbati ni Joshua sakin na parang may sasabihin.

"Oh baket panget?" sagot ko naman sakanya.

"May... may...

IPIS!!!" sabi niya sabay hagis sakin ng isang laruang ipis. Sa gulat ko ay napahiyaw ako ng malakas na rinig ata hanggang sa kabilang dulo ng building. Ang aga-aga nambubuwisit na si Joshua! Sa inis ko ay hinampas ko siya ng librong hawak ko pero tawa parin siya ng tawa. Hindi ko na siya papansinin kahit kailan!!! Dumiretso ako agad sa locker ko at hindi parin natigil si Joshua sa kakatawa. Kainis talaga!

Pagbukas ko ng locker ko, may nakatuping papel akong nakita.

Ingat ka lagi Chloe!
I care for you so much kahit hindi halata! ü

Yours truly,
Superman

Tumingin ako sa paligid para malaman kung sino ang naglagay ng note na ito sa locker ko ngunit wala namang kakaiba sa ikinikilos nila. Wala rin naman akong oras para isa-isahin ang mga handwritings nila.

Kahit korni niya, ang sweet ah.
Kinikilig ako.
Sino kaya si Superman?

Chapter 8 ended
An Invitation

Hanggang ngayon nagtataka parin ako kung sino nga ba yang si Superman kuno na nagbigay sakin ng note. Wala talaga akong ideya, napakamisteryoso niya. Kaya naman naisipan kong gumawa ng sagot sa sulat niya.

Hi Superman!
Naappreciate ko ung short letter na binigay mo sakin.
So sweet of you.
May i know hu u r? =)

Mamaya ko nalang ito ididikit sa pinto ng locker ko after classes at baka may makakita pa.

Habang nagkaklase may tumawag sakin.

"Chloe.."

Pamilyar ang boses. Nako si Joshua yan. Bahala ka diyan! Akala mo nakalimutan ko na ang ginawa mo sakin kaninang umaga! Dedmahin na kita forever!

"Suplada ng panget oh.."

May gana pang mang-asar! Never na talaga kitang papansinin! Akala mong Joshua ka!

"Ayaw talagang mamansin oh.. Pakipot pa "

Dedma parin talaga ako sakanya. Kung anu-anong ginagawa ng loko-lokong si Joshua sakin, ginugulo buhok ko, hinihila uniform ko, kinikiliti ako sa tenga at kung anu-ano pang nakakairita pero wa epek parin. Hindi ko parin siya pinapansin kahit medyo napipikon na ako.

"Tama na nga yan Joshua, tigilan mo na si Chloe." pagsingit ng aking prinsipeng si Cyrus. At tumigil na nga si Joshua sa mga pinaggagagawa niya. Under pala ni Cyrus itong si Joshua eh, sa isip-isip ko habang napapangiti ng kaunti.

Maya-maya'y tumabi sakin si Cyrus. Habang nakikinig kami sa teacher ay may iniabot siyang papel habang natatawa.

Isang drawing ang laman.

Chloe Sunget!

Aba lokong Cyrus toh ah. Pagtripan ba naman ako. Makaganti nga. Kaya nagdrawing din ako at iniabot sakanya.

Cyrus Manhid! Hahaha!

Nang maiabot ko ang drawing ko natawa si Cyrus, aba yabang ng lokong toh! Hahaha.

"Ako ba yan?" tanong ni Cyrus.

"Oo kaya! Yabaaaaang. Hmp." pabiro kong sagot sakanya.

"Ang cute nga eh! Hahaha. Kala ko si Mojacko. Bakit manhid ha?" tanong niya muli sakin.

"Eh di kamukha mo pala si Mojacko! Hahaha. Bleh! Gusto ko manhid eh. Hahaha." sagot ko sakanya.

"Manhid pala ah. Eh di sana, wala akong nararamdaman para kay-"

At biglang nagring ang bell.

"Ok. Class Dismiss." sabi ng aming teacher.

Hindi na naituloy ni Cyrus ang sasabihin niya at napangiti na lang at bumalik siya sa kanyang upuan. Wa! Wrong timing! Sino kaya ung sasabihin ni Cyrus? May gusto pala siya. Kainis bakit ba kasi nagbell! Eh di sana kilala ko ang kaagaw ko kay Cyrus ko. Hay. Gusto parin kita kahit iba ang gusto mo.

Nako. Eto nanaman si Joshua, nangungulit nanaman. Kinakalabit ba naman ako tapos nagkukunyaring hindi siya ung nangalabit. Duh? Siya lang naman ung nasa likod ko. Bahala ka.

At muli nanaman akong kinalabit.

"Joshua ano ba! Nakakainis ka na ah! Tigilan mo na nga ako! Humanap ka ng ibang mapagtitripan mo pwede?!" painis kong sabi.

"Bakit Chloe? Kaaway mo si Joshua?" tanong ni Cyrus sakin. Siya pala ang nangalabit. At eto namang si Joshua tawa ng tawa.

"Ayan kasi. Pahiya konti." sabi ni Joshua habang natawa ng malakas.

"Wala yun Cyrus. Pasensya na. Bakit nga pala?" tanong ko kay Cyrus.

"Kain na tayo Chloe." sagot niya sakin.

"Tara kain na tayo panget!" sagot naman ni Joshua.

"Hindi sige Cyrus. Kina Janine nalang ako sasama kumain." pangiti kong sagot kay Cyrus at pasimangot namang tingin kay Joshua habang papunta ako kina Janine.

Sa canteen habang nakapila ay eto nanaman si Joshua nangungulit nanaman.

"Chloe, sorry na oh. Hindi ko naman alam na takot ka sa ipis eh." paghingi ng sorry ni Joshua pero hindi ko parin siya pinapansin.

"Sorry na talaga oh, please?" muli niya sinabi pero wala parin hanggang sa nakabili na ako ng pagkain hindi ko parin siya pinapansin. Pabalik na ako sa inuupuan namin nila Janine ng may sumigaw.

"Chloe Yu! Sorry na oh!"

Natahimik ang lahat dahil sa lakas ng sigaw. Rinig sa buong canteen. Lumingon ako para tignan si Joshua. Aba nakaluhod ang loko. Hindi na siya nahiya na pinagtitinginan siya ng lahat ng tao na nasa canteen. Wala akong nagawa kundi puntahan siya dahil ako ang nahihiya para sakanya.

"Tumayo ka nga diyan panget." sabi ko sakanya sabay hila ko patayo.

"Bati na ba tayo Chloe?" nakangiting tanong ni Joshua.

"Siguro." sagot ko sakanya habang hindi ko alam bakit ako napapangiti ng kaunti at umalis na ako.

Bumalik na uli kami sa dati ni Joshua. Nang-aasar parin siya pero hindi na ako naiinis sa pang-aasar niya. Normal na uli.

Uwian na. At idinikit ko na nga ang sagot ko sa sulat ni Superman.

Lumipas ang buong araw kahapon at may pasok nanaman. Hindi ko alam kung bakit excited akong pumasok ngayon. Pagkapasok ko ng classroom ay direcho ako ng locker upang icheck kung sumagot ba si Superman sa letter ko. Nawala ang papel na nakadikit sa locker ko. Siguro nakuha niya, sa isip-isip ko. Natuwa ako nang may nakita akong papel kaya agad ko naman itong binasa.

you'll know hu am i at the right time. i'm still saving a lot of guts to reveal myself and my feelings for you. time will come.

Yours truly,
Superman

Gosh! Sino kaya tong si Superman? Nakakabaliw siya ah! Ang nasa isip ko kasi si Cyrus toh eh. Para kasing ang talino niya. Sana si Cyrus nga siya. Maiinlab na ata ako ng tuluyan sakanya. Bahala na! Pagkabasa ko ng sulat ay agad naman akong umupo at gumawa ng response.

Naks naman! may paright time right time pang nalalaman si Superman oh! just let me know if that 'TiME' has already come. i'm really interested to know u!

Mamaya ko nalang uli uwian ididikit itong post-it note ko. Excited na tuloy akong pumasok para bukas. Nagmasid-masid ako sa paligid at napansin kong wala ang magbespren na sina Cyrus at Joshua. Kaya tinanong ko ang kaklase naming si Louie na medyo malapit din sakanilan.

"Louie! Asan ung magbespren?" tanong ko sakanya.

"Sina Cyrus at Joshua ba? May tune-up sila ng basketball sa ibang school eh. Varsity kasi ung mga un. Hindi mo pa pala alam?" sagot niya sakin.

"Varsity pala sila. Akala ko si Cyrus lang. Wala kasi sa ichura ni Joshua na marunong sa sports. Mukha kasing puro kalokohan lang alam niya." pabiro kong sabi kay Louie.

"Loko ka Chloe. MVP kaya last inter-school competition un si Joshua. Si Cyrus naman ung Finals-MVP. Sayang nga hindi dito ung tune-up! Gusto ko sana manood eh." pagkukwento niya sakin.

"Ang galing naman nila! Sayang nga! Sana napanood ko sila kung paano maglaro. Salamat Louie ah!" pasasalamat ko sakanya.

Lumipas nanaman ang buong araw at napakaboring ng araw na ito. Wala kasi ang prinsipe ko. Pasalamat nalang kay Superman at nagkaron ng halaga ang araw kong ito.

Kinabukasan ay agad ko nanamang ichineck ang locker ko. Nawala uli ang sulat sa pinto nito ngunit.. Wala akong nakitang papel sa loob. Nalungkot talaga ako. Inisip ko nalang na baka pagod siya kahapon sa basketball game nila kaya hindi nakagawa ng sulat.

Maya-maya'y lumapit sakin si Joshua.

"Goooooooooooooooood Morning Chloe!!" masayang masayang bati ni Joshua sakin.

"Aba ang saya mo ata ngayon panget ah!" pabiro kong sinabi sakanya.

"Siyempre naman! Nakita na uli kita eh! Namiss mo ba ako? Kasi ikaw miss na miss ko!" sabi niya sakin.

"Ako miss niyan! Hahaha." singit ni Cyrus sa pag-uusap namin.

"Mga loko kayo. Wala akong namiss sainyo noh! Akala niyo ah." sabi ko sakanila na sa totoo'y namiss ko nga si Cyrus at si Joshua naman? Hmm. Ewan ko. Hahaha.

"Chloe.." pabulong sakin ni Joshua.

"Bakit?" tanong ko sakanya.

Kumuha si Joshua ng papel at nagsulat. Matapos magsulat ay iniabot niya sakin ang papel.

Chloe, Labas tayo bukas.
Saturday naman. Payag ka ba?
Kasama naman si Cyrus eh.

Hindi ko alam ang isasagot ko?
Papayag ba ako o hindi?
Abangan.

Chapter 9 ended
The Unperfect Set-up

"Uy Chloe." pagtawag sakin ni Joshua ng makitang napapatulala na ako. Panu ba naman nakakagulat, bigla nalang silang nag-aaya. Hindi ako nakapagready nasurprise tuloy ako.

Ang isinulat ko sa papel:

Libre niyo ko? Hahaha!

Pero joke joke lang yan. Tignan ko lang reaksyon ng Joshuang toh.

Ang isinagot naman niya habang natatawa:

Wag ka nalang pala sumama.

Aba loko toh ah. Pero binura din niya agad.

Wag ka nalang pala sumama. Oo ba! Sama ka na ah. Antayin kita bukas!

Matapos niya isulat ang sagot niya ay agad na siyang umalis. Aba wala pa kong sinabing sasama ako ah. Pero sige na nga, wala rin naman akong gagawin sa bahay nila tita bukas eh.

Pagkagising ko ng sabado ng umaga, nakita kong may nagtxt sa cellphone ko.

1 message received bkas ah! antyin kta! ha? ha? ha?

Sender:
Unknown Number

Sino kaya itong nagtext sakin kagabi? Mareplyan nga.

cnu toh? wer did u get my number?

After 1 minute nagreply siya agad.

uy! good morning! ü admirer mo ko! hahaha! secret n kng sn ko nkuha # m.. =P

Sender:
Unknown Number

Aba sino ba toh. Loko toh ah.

nyeh ang korni m ha, aga aga wg m q inisin nakuuu.. pag nlmn q kng cnu k lagot k skin!

At nagreply siya uli.

khit prin pla s txt highblood ka! hahaha! ung crush mo toh.. si joshua.. mamaya ha! antay kta s sinehan.. bwal injan! =P

Sender:
Joshua

Nagreply naman ako.

kya nmn pla nkkhighblood eh.. kw pla yn joshua.. kpal, crush k jan! ok.. peo pg nauna q sainyo uwi n q..

At hindi na siya nagreply. Nag-ayos narin naman ako para mamaya.

Pagkarating ko sa may sinehan ng mall ay agad ko namang nakita si Joshua. Aba aga ng loko ah. At nilapitan ko siya agad.

"Uy Chloe! Ganda mo ngayon ah." pagbati niya sakin.

"Korni mo talaga. Teka, asan si Cyrus?" tanong ko sakanya dahil hindi ko nakikita si Cyrus sa paligid.

"Hindi daw siya makakarating eh. Tinatamad na daw siya." sagot sakin ni Joshua.

"Ganun ba. Eh di uwi nalang tayo." pag-aaya kong umuwi.

"Ha? Bakit? Nakabili na ako ng ticket natin oh." pagtatakang tanong ni Joshua.

"Tayong dalawa lang?" sagot ko sakanya.

"Oo. Anong masama? Pero pag kayong dalawa lang ni Cyrus ok lang sayo. Ganyan ka naman eh." pagtatampong sabi sakin ni Joshua.

"Eh di tara na. Tatampo tampo ka pa diyan. Hindi bagay noh!" sagot ko sakanya. At ngumiti na si Joshua.

Kalalaking tao nito A Very Special Love ang biniling ticket. Natatawa ako. Hahaha. Nakakahiya naman toh. Kaming dalawa lang. Baka kung anong isipin ng mga tao. Cyrus kasi eh, hindi pumunta. Siya pa naman ang dahilan bakit ako sumama, di bale na nga nandito na eh.

"Ayan, hindi tuloy natin naumpisahan." panghihinayang na sumbat sakin ni Joshua nang makapasok kami sa loob ng sinehan.

"Eh di labas na tayo. Hindi naman natin naumpisahan eh." pag-aaya ko muli sakanya dahil hindi talaga ako komportable na kaming dalawa lang.

"Hindi.. Hindi.. Ulitin nalang natin. Ito naman." pagtanggi niya.

At umupo na kami at nanonood. Tahimik. Seryosong-seryoso sa panonood si Joshua ah. Nakanang. Ilang sandali pa ay nagsalita na siya.

"Chloe sandali lang. CR lang ako ah." pagpapaalam ni Joshua.

"So iiwan mo ko dito? Ganon?" pagbibiro ko sakanya.

"Gusto mo lang sumama eh. Bawal babae dun sa CR namin. Hahaha." sagot naman niya sakin.

"Umihi ka na nga. Baka magkalat ka pa dito." sabi ko sakanya. Lokong yun, nabalik pa tuloy sakin ang pagbibiro ko.

Ayan na, ikikiss na ni John Lloyd si Sarah! Shocks!

Ay! May nagtakip ng mata ko!!!

"Joshuaaaa!!! Ano ba! Magkikiss na sila eh! Bastos ka talaga!" naiinis kong sabi dahil tinakpan niya ang mata ko mula sa likod.

"Anong Joshua? Hahaha. Sensya na Chloe. Kala ko natutulog ka lang eh." natatawang sagot ng nagtakip ng mata ko habang nag-ooberdabakod sa upuan.

"Cyrus?!" pagulat kong tanong sakanya habang bigla akong kinabahan.

"Bakit? Ayaw mo? Sige alis na ako." sagot niya sakin habang patayo sa kinauupuan niya.

"Hindi! Ito naman. Nagulat lang ako kasi andito ka." hinawakan ko ang braso niya at pinigilang umalis.

"Nag-dadate kayo ni Joshua ah." pangangantiyaw niya.

"Hindi ah! Wala ka kasi eh." sagot ko naman sakanya.

"Anong wala? Andito ako oh." pagbibiro niyang sinabi sakin.

"Andito ka na pala Cyrus. Mukhang masayang-masaya agad kayo ah. Kanina ang tahimik niyan ni Chloe." sabi ni Joshua na kababalik palang galing C.R. Natahimik nalang kaming dalawa ni Cyrus at nanood.

"Ay... Wala nang popcorn." sabi ko nang maubos ang kinakain naming popcorn.

"Saglit bibili ako." sabi ni Joshua.

"Hindi Josh. Ako na." pagpigil naman ni Cyrus sa bestfriend niya.

"Chloe anong gusto mong bilhin ko?" pagtatanong sakin ni Cyrus.

"Ikaw, ano bang gusto mo?" pabalik kong tanong sakanya.

"Ikaw..." nakangiting sagot niya sakin habang nagkatitigan kami saglit.

"Ay! Natapon ung iced tea ko!" sigaw naman ni Joshua.

"Sai, pabili naman ng inumin oh! Salamat!" pahabol niya.

"Sige. Kahit anong pagkain nalang bibilhin ko ha." sagot ni Cyrus habang palabas ng sinehan.

Kaasar naman talaga tong Joshua na toh! Nagkatitigan na kami ni Cyrus eh sabay natapon pa ung iced tea niya! Sayang bitin. Hay!

"Ang bait bait ni Cyrus noh?" pagkukwento ko kay Joshua.

"Ang bait bait ni Cyrus noh?" panggagaya niya.

"Sino bang bumili ng ticket mo?" pahabol na tanong niya sakin.

"Eh di babayaran ko." sagot ko sakanya.

"May sinabi ba akong bayaran mo?" tanong niya muli sakin.

"Wala.." sagot ko sakanya.

"Oh bakit mo babayaran?" tanong niya muli sakin.

"Nanunumbat ka eh." sagot ko muli sakanya.

"May ebidensya kang nanunumbat ako ha?" tanong nanaman niya.

"Ewan ko nga sayo! Sige na mabait ka na!" sagot ko uli sakanya.

"Bakit galit ka?" tanong niya sakin.

"May sinabi ba akong galit ako?" pabalik kong tanong sakanya.

"Oh nag-aaway kayo?" tanong ni Cyrus habang iniaabot ang iced tea ni Joshua.

"Sai, si Chloe nang-aaway. Bastedin mo nga." sagot ni Joshua.

"Loko." napangiting sagot ni Cyrus.

Muli nanamang tumahimik at kami ay nanood. Di naglaon ay natapos narin ang pinapanood naming palabas.

----------

Joshua

Bakit kaya hanggang ngayon wala paring reply si Chloe? Baka hindi sumipot un ah. Matagal ko pa namang pinagisipan pano kami makakalabas ng kaming dalawa lang. Hay!

At tumunog na nga ang cellphone ko. Sana si Chloe na.

cnu toh? wer did u get my number?

Sender:
My Princess

Si Chloe nga! Sa wakas! Akala ko wala ng balak magreply toh eh. Loloadan ko pa sana. Reply na agad!

uy! good morning! ü admirer mo ko! hahaha! secret n kng sn ko nkuha # m.. =P

Ang bagal naman niya magreply. Ayun! May nagtext na.

nyeh ang korni m ha, aga aga wg m q inisin nakuuu.. pag nlmn q kng cnu k lagot k skin!

Sender:
My Princess

Chloe talaga oh. Kahit kailan napakamanhid. Nagsasabi na ng totoo akala niya nagbibiro parin. Hay!

khit prin pla s txt highblood ka! hahaha! ung crush mo toh.. si joshua.. mamaya ha! antay kta s sinehan.. bwal injan! =P

At nagreply siya.

kya nmn pla nkkhighblood eh.. kw pla yn joshua.. kpal, crush k jan! ok.. peo pg nauna q sainyo uwi n q..

Sender:
My Princess

Makapag-ayos na nga. Baka malate pa ako hindi pa matuloy ang date namin ni Chloe. Pasensya na talaga kay bespren, siya lang talaga ang pwedeng dahilan kung paano ko mapapasama si Chloe. Wag naman sana mabuko ang pinlano ko.

Maaga akong pumuntang mall para maunahan siya. Sampung minuto na akong naghihintay at sa wakas dumating na ang prinsesa ko. Ang ganda niya lalo. Simple lang pero attractive sa mga mata ko.

Kinakabahan talaga ako. Baka mabuko ako ni Chloe tapos magalit na siya sakin ng tuluyan at hindi na ako pansinin kahit kailan. Hindi ko kaya un!

Nang makita niyang wala si Cyrus ay akala ko totohanin niya na uuwi nalang siya. Kinabahan ako dun ah!

Maya-maya'y may nagtext sa akin.

Josh! My gngwa ka?
Mall nmn tau ngaun!

Sender:
Sai.Bespren

Nako patay. Si Cyrus nagtext.

tol, nanonood ako ng sine ngaun eh..

At nagreply agad si Cyrus.

Ganun b. Sino kasama m?
Bgo m nnmng bktima? Hahaha.

Sender:
Sai.Bespren

hnd loko, c chloe ksma ko..

Ay!! Mali! Bakit ko sinabi! Wala na. Message sent na.

Kau ni Chloe ahh. San kau?
Sama nmn ako. Boring s bhay.

Sender:
Sai.Bespren

cge.. d2 kmi cinema 4.. s my taas kmi nkaupo.. kta agad pgkaakyat..

Hay! Wala na. Sira na lahat plano ko. Hindi ko naman pwedeng tanggihan ang bespren ko. Magkakasama nanaman si Chloe at Cyrus. Hay! Palpak talaga.

Makalipas ang ilang minuto nagpaalam ako kay Chloe na magC.R. Palpak talaga. Kainis. Pagkabalik ko galing C.R., nakita ko silang dalawa masayang-masaya. Samantalang kanina ang tahimik namin ni Chloe. Walang pag-asa!

"Ay... Wala nang popcorn." sabi ni Chloe nang maubos ang popcorn namin.

"Saglit bibili ako." sabi ko.

"Hindi Josh. Ako na." pagpigil naman sakin ni Cyrus.

Si Cyrus nanaman tuloy ang bida.

"Chloe anong gusto mong bilhin ko?" pagtatanong ni Cyrus kay Chloe.

"Ikaw, ano bang gusto mo?" tanong naman ni Chloe sakanya.

"Ikaw..." sagot ni Cyrus.

Iwawagayway ko na ba ang white flag?

Sinadya kong itapon ang iced tea ko para masira ang pagtitigan nilang dalawa.

"Ang bait bait ni Cyrus noh?" pagbibida ni Chloe.

Sabi na nga ba, si bespren nanaman ang bida. At nagtalo nanaman kami ni Chloe. Hay! Pag natapos kaya itong movie na toh anong gagawin ko?

Makikipagsabayan sakanya?
O uuwi at hahayaan nalang silang magkasama na dapat ay kaming dalawa?

Chapter 10 endedCrying Shoulder

Makauwi na nga lang! Si bespren at si bespren lang naman ang papansinin nitong si Chloe eh, baka lalo nanaman akong mapasama sa paningin niya. Hay!

Pagkalabas namin sa sinehan nagpaalam na ako sakanila.

"Sai, panget, una na ako sainyo ah. Tawag ako ni mama eh. Emergency daw. Enjoy nalang kayo sa date niyo." pamamaalam ko sakanila at agad naman akong dumiretso sa escalator.

Tingin ko naman mas mag-eenjoy siya kapag si Cyrus lang ang kasama niya. Wala na akong magagawa dun. Kaya diretso uwi na ako. Pagkauwi ko nama'y nagmunimuni lang saglit at kinuha na ang aking gitara. Lumabas ako at pumuntang terrace. At nagsimula akong tumugtog.

Broken - Seether

I wanted you to know I love the way you laugh
I wanna hold you high and steal your pain away
I keep your photograph, I know it serves me well
I wanna hold you high and steal your pain

`Cause I'm broken when I'm open
And I don't feel like I am strong enough--

"Naks Joshua. Idol talaga kita."

Napahinto ako sa paggigitara ng may marinig akong nagsalita. Nilingon ko para makita kung sino siya, si Janine lang pala.

"Tagal ko ng alam un. Hahaha. Oh pare napadaan ka?" tanong ko sakanya.

"Hinanap kita sa court kaya lang wala ka dun kaya dumaan na ko dito sa bahay niyo. Sakto nasa terrace ka." pagpapaliwanag naman niya.

"Bakit pare? Namiss mo ako? Bakit mo ako hanap?" tanong ko muli sakanya.

"Sira. Wala kasing magawa sa bahay eh." sagot naman niya.

"Dito ka muna pare. Soundtrip tayo." pag-aalok ko naman sakanya.

"Talaga? Salamat pare ah!" sagot niya.

At pumasok na nga siya sa gate at umupo sa may tabi ko. Nagsimula naman akong tumugtog uli at sumasabay siya kumanta.

Masakit mang isipin kailangang tanggapin
Kung kelan ka naging seryoso tsaka ka niya gagaguhin!

O, diyos ko ano ba naman ito
Di ba
Tangina nagmukha akong tanga--

Ilang sandali pa bigla siyang nagsalita.

"Pare, may problema ka ano?" tanong ni Janine saken.

"Ako? May problema? Kailan?" pagmamayabang ko namang sagot sakanya na nagkukunwaring walang problema.

"Kilala na kita Joshua. Kita ko sa mata mo na may problema ka." seryosong sagot naman ni Janine.

Napangiti na lang ako at tumuloy sa pagtugtog.

"May gusto ka na bang babae Joshua?" tanong ni Janine.

"Oo eh." sagot ko habang patuloy sa pagtugtog ng gitara.

"Kaya naman pala nagkakaganyan ka. Basted?" muli niyang tanong.

"Hindi ah. Ako mababasted?" muli kong pagmamayabang kahit ang totoo parang ganun na nga. Hay!

"Eh bakit ka nagkakaganyan?" tanong niya.

Napatigil na ako sa paggigitara.

"Sige na nga. Basted na ako. May gusto kasi siyang iba." sagot ko sakanya.

"Sila ba nung gusto niya?" tanong niya muli.

"Hindi. Pero parang malapit na." sagot ko.

"Ganito kasi yan kung talagang mahal mo siya, love the person until you find enough reason to let yourself go. Hindi pa naman sila diba? Bakit susuko ka agad? Kung maging sila man, nasasayo na yun kung gusto mo parin siyang mahalin or magmove-on nalang." seryosong sagot ni Janine.

"And always remember the rule number 1 pagdating sa pagmamahal, if you love, don't expect anything in return." pahabol niya.

May point si pare dun ah. Wala pa namang sapat na rason para sumuko agad dahil hindi pa naman sila ni bespren. Kung hindi ko kayang makipagsabayan kay Cyrus ng harapan, dadaanin ko nalang ng pasikreto.

"Pare mukhang andami mong alam tungkol sa ganyan ah. Nainlove ka na ba?" tanong ko sakanya.

Namula siya at sumagot ng "Wala pare. Opinyon ko lang yan. Sige una na ako. May gagawin pa pala ako eh." At lumabas na siya ng gate.

"Bakit kaya nagkaganun un? Tinanong ko lang naman kung nainlove na siya. Inlove na ata ang pare ko ah?" nangingiti kong sabi sa sarili ko.

Pumasok narin ako ng bahay at tinignan ang cellphone ko.

2 messages received uy panget! bat bgla k nlng umlis?

Sender:
My Princess

reply nmn jan! nagaalala kmi sau,

Sender:
My Princess

Si Chloe pala nagtext.

d k nkikinig knina ano? pnay titig kc ky sai eh.. sb ko twg ako ng mama ko, emrgncy.. msta date? msya b?

Makalipas ang isang oras. Sa wakas nagreply na siya.

snsya n l8 eply ah, ngvideoke kmi ni cyrus eh.. date k jn?! hehe..

Sender:
My Princess

Hay. Masaya narin ako dahil masaya ka. Buti naman.

At nagreply naman ako.

chloe..

sna ako nlng ksma mo..

Message
Sent!
Chapter 10
The... Date?

Nang matapos ang movie na pinanood namin ay agad na kaming lumabas ng sinehan. Habang papalabas ay tinititigan ko si Cyrus dahil hanggang ngayon ay hindi parin ako makapaniwalang kasama ko siya sa panonood ng sine. Pagkalabas namin ay ilang sandali pa ay bigla nalang dumirecho si Joshua papuntang escalator.

"Sai, san pupunta si panget?" tanong ko kay Cyrus.

"Ah, uwi na daw siya." sagot naman niya sakin.

Napasang-ayon nalang ako sakanya at tinext ko naman si Joshua.

uy panget! bat bgla k nlng umlis?

"Chloe, gutom ka na ba? Tara kaen tayo." pag-aalok ni Cyrus kumaen.

"Hindi pa ako gutom. Andami kong nakaing popcorn kanina eh. Hahaha. Ikaw gutom na ba?" tanong ko naman sakanya.

"Medyo. Kain tayo ah. Libre kita." sagot niya naman sakin.

"Wag mo na ako ilibre. Nakakahiya kaya." pagtanggi ko naman sa panlilibre niya.

"Ok lang yan. Minsan lang naman eh. Oh wag na aangal ah." pamimilit niya at hinila ako paalis.

Hindi na nga rin ako nakapalag sakanya kahit nahihiya ako.

Sa KFC kami kumain. Bumili siya ng tig-isang 1piece chicken para sa amin. Nagdadate ba kami? Date ba tawag dito? Wa hindi ko alam. Basta alam ko masaya ko dahil kasama ko nanaman si Cyrus.

Habang kumakain kami, nagsalita si Cyrus.

"Chloe.." pagtawag sakin ni Cyrus.

"Bakit?" pagtataka kong tanong sakanya.

Maya-maya'y inilapit ni Cyrus ang kanyang mga kamay saking mukha at tinanggal ang kanin sa gilid ng aking mga labi.

"Para kang bata kumain." pabiro niya sakin habang nakangiti.

Napatulala naman ako pagkatapos ng mga sandaling yun at maya-maya'y bumalik na ang katinuan ko.

"Hindi noh. Yabang nito." kunyaring pagsusungit kong sagot.

"Binibiro lang kita eh." sabi naman niya sa akin at masaya kaming nagkkwentuhan habang nakain.

Nang matapos naming kumain ay tinignan ko ang cellphone ko kung nagreply na ba si panget pero wala paring reply kaya naman napagpasyahan kong itext siya uli.

reply nmn jan! nagaalala kmi sau,

Bigla naman akong inaya ni Cyrus magvideoke. Ako naman si payag.

Isa sa mga kinanta niya ay ang Hanging by a moment ng Lifehouse.

i'm falling even more in love with you letting go of all i've held onto i'm standing here until you make me move i'm hanging by a moment here with you

Bagay na bagay sakanya ang mga ganung kanta. Lalo tuloy akong naiinlove sakanya nang marinig ko ang boses niya. Ang ganda, ang lamig sa tenga!

Kinanta ko naman ang Weak ni Jojo at naririnig kong sumasabay siya paminsan minsan.

I dont know what it is that you've done to me but its caused me to act in such a crazy way whatever it is that you do when you do what your doing is a feeling that I want to stay

cause my heart starts beating tripple time with thoughts of loveing you on my mind
I cant figure out just what to do when the cause and cure is you, you..

"Ganda naman ng boses. Kainlove." papuri sakin ni Cyrus. Shocks! Ano uli un? Kainlove? Ka-i-N-L-O-V-E ba talaga sinabi niya?!

"Kainlove?!" tanong ko sakanya dahil hindi ko talaga masyado narinig ang sinabi niya dahil sa ingay sa loob ng videoke room.

"Kabilib po ang sinabi ko. Hehehe." ulit niyang sinabi,

"Ganun ba. Sensya naman, bingi lang. Hahaha!" sagot ko naman sakanya. Akala ko kainlove na ung narinig ko. Hay! Asa nanaman ako! Baka sabihin nito feeling ako. Kahiya! Shocks!

"Duet tayo Chloe. Way back into LOVE. Pwede ba?" pag-aalok niya sakin. Makakatanggi pa ba ako? Siyempre hindi.

At nagduet nga kami sa kantang Way back into love.

All I want to do is find a way back into love,
I can't make it through without a way back into love,
And if I open my heart to you,
I'm hoping you'll show me what to do,
And if you help me to start again,
You know that I'll be there for you in the end

Habang nakanta ay nacoconscious ako dahil tingin siya ng tingin sakin. Kinikilig kasi ako! Hindi ko alam pano magreact! Gosh! At sa wakas natapos na din ang kantahan namin! Pawis na pawis ako dahil sa sobrang consciousness my gosh!

"Sensya na panget boses ko ah." sabi niya sakin pagkalabas namin ng videoke room.

"Pahumble ka pa diyan. Kurutin kita diyan eh." sagot ko sakanya.

"Gawa." paghahamon ni Cyrus sakin habang nakangiti.

At kinurot ko nga siya sa braso, aba ang loko gumanti kinurot din ang pisngi ko.

"Aba, gumaganti ka ah." sagot ko sakanya kaya kinurot ko ng dalawang kamay ang magkabilang pisngi niya.

"Aray, aray. Hindi na po. Hindi na po." pagmamakaawa ni Cyrus pero nakangiti parin siya.

"Wala ka pala eh." pagmamayabang ko sakanya. Ngiti nalang ang isinagot niya sakin.

Ay baka nagreply na pala si panget kaya habang naglalakad kami ni Cyrus ay tinignan ko ang cellphone ko.

1 message received d k nkikinig knina ano? pnay titig kc ky sai eh.. sb ko twg ako ng mama ko, emrgncy.. msta date? msya b?

Sender:
Joshua

Ay, hindi ko nga narinig. Abala nga naman kasi ako sa pagtitig kay Cyrus eh.

snsya n l8 eply ah, ngvideoke kmi ni cyrus eh.. date k jn?! hehe..

"Katext mo si Joshua?" tanong ni Cyrus.

Nagulat naman ako sa tanong niyang yun.

"Ha? Bakit mo alam?" pagtataka kong tanong kay Cyrus.

"Natanong lang." pagpapalusot niya, halata namang nagpapalusot siya eh.

"Tinitignan mo ko siguro kanina habang nagtetext ako noh?" pambubuking ko naman sakanya.

"Hindi ah! Napatingin lang eh!" pagpapalusot niya muli.

"Bakit ka galit? Nagtatanong lang naman ako ah." sagot ko sakanya habang nangingiti.

Hindi naman siya nakasagot at ang pinagdiskitahan ay ang kiliti ko sa bewang. Kilitiin ba naman ako!

"Nahuli ka lang diyan kikilitiin mo na ako." pagbibiro kong sabi sakanya.

"Ah ganon ah." sagot naman ni Cyrus at lalo pa akong kiniliti.

"Oy tama na nga! Nasa public place tayo Mr. Bernal!" pag-awat ko sa pagkiliti niya.

Hindi na siya nagsalita at sa halip ay inakbayan ako.

"Oy! Chansing yan ah!" pagkagulat kong sabi sa ginawa niyang pag-akbay.

"Tara uwi na tayo. Hatid na kita." sagot niya sakin at nakaakbay parin ang loko. Pinakamasayang sandali ko na siguro toh kasama si Cyrus. Kakilig.

"Pasimple ka rin ah." sagot ko naman sakanya pero hindi parin niya inalis ang pag-akbay niya.

At mabilis ang byahe namin hindi namin namalayan ay nasa kanto na pala kami ng village namin.

"Chloe, ingat ka ha! Ang saya ko talaga ngayon." pamamaalam sakin ni Cyrus na suot ang kanyang pamatay na ngiti.

"Masaya rin ako. Ingat ka rin." sagot ko naman sakanya at pumunta na nga akong sakayan ng tricycle.

Sobrang saya ko talaga na halos pagkauwi ko ng bahay at pagakyat ko ng kwarto ay nakangiti parin ako. Ay! Muntik ko ng makalimutan nagreply kaya si Joshua? Matignan nga.

2 messages received Aba bongga 2 messages.

chloe, janine to.. pde b tau mgusap s monday? tnx. Sender:
Janine

Bakit kaya?

sure! bsta approach m nlng aq ah! bka ksi malimut q eh..hehe.. tc!

At isa pang text.

chloe..

sna ako nlng ksma mo..

Sender:
Joshua

Aba, may space space effect pang nalalaman. Uso ba un? Mareplyan na nga lang.

Oo nga eh! kung ksma k lng nmin ni sai ang sya cguo lalo! alam m b nagkukulitan kmi knina! ang sya tlga, nhwa ata un sau peo buti nlng ung pgkakulit nia swit d tulad m, brutal..hehe jowk lng peace! syng nilibre nia q kfc bleh! =p

Nakakapagod ang araw na ito pero sobrang saya! Parang ayaw ko ng matulog pero hindi ko na kaya ZzZzz..

Chapter 12 ended.
Confession

Mabilis lumipas ang araw ng linggo ko marahil excited na akong pumasok. Makikita ko nanaman kasi si Cyrus. Hanggang ngayon ay hindi ko parin makalimutan ang mga pangyayari nung sabado, kung paano kami kumanta, nagkulitan, kumain at ang buong pangyayari sa araw na iyon. Ang saya talaga sana ganoon nalang palagi. Sana siya na nga ang superman ng buhay ko.

Pagkarating ko ng eskwelahan ay agad naman akong tumungo ng locker na nakasanayan ko na simula ng sinulatan ako ni Superman. Pagkabukas ko ng pinto ng locker ay buti na lamang at may nakita akong papel. Sa wakas sumagot na siya akala ko di ko na siya makakausap uli eh, sa isip isip ko.

how’s ur weekend? hope u had a lot of fun (: i really miss you a lot! u know what? i thought that 'TiME' has already come and i was suppose to reveal hu am i, but i was wrong, i might have better luck next time. take care my princess (:

Yours truly,
Superman

Wow, grabe si Superman englishero. Baka porenjer toh at hindi si Cyrus? Hala! Anyway nanosebleed ako sa sinabi niya ah. Teka my princess? Ako ba ung tinutukoy niyang princess na yun? Baka ako nga, kakilig naman. Sayang magpapakilala na pala siya. Bakit kaya hindi natuloy? Makasagot na nga lang sa sulat niya.

akala q nd k n ssgot s last letter q! i miss you too superman! bleh! super saya ng weekend q! sobra.. ksma q ksi si superman ng lyf q eh, si superman torpe hehehe! jowk lng =) ingat din superman!

"Uyy sino kaya yang sinusulatan ni panget?" pangangantyaw ni Joshua na hindi ko naman napansin na nasa likod ko at tinitignan ang ginagawa ko. Nabasa kaya niya? Hay nako talaga naman!

"Chismoso ka noh? Kalalake mong tao nakikibasa ka ng sulat ng may sulat!" pagsusungit ko naman sakanya nakakainis kasi nasa kalagitnaan ako ng pagkakilig bigla siyang eeksena!

"Bakit ang sungit mo? Kakamustahin ka lang eh sinusungitan mo na ako agad. Tsaka hindi ko binabasa ung sinusulat mo ah!" pagpapaliwanag naman niya.

"Hindi ba? Akala ko binabasa mo eh. Sorry naman." pagpapaumanhin ko naman sakanya.

"Sorry, sorry. Ikaw na nga tong babatiin tapos susungitan mo pa." pabulong na sabi ni Joshua.

"Sorry na nga po eh diba? Bati na kami niyan ni panget." sabi ko sakanya habang pinaglalaruan ko ang magkabilang pisngi niya. Paglalambing kumbaga.

"Oo na. Matitiis ba kita (pabulong niyang sinabi.)" sagot naman ni Joshua sakin habang pinipisil ang ilong ko.

"Ano? Ano? Parang may binulong ka eh." pagtatanong ko naman sakanya dahil may binulong siyang hindi ko narinig ng maayos.

"Binulong? May narinig ka?" pagtataka naman niyang tanong.

"Wala po." pagwawalang bahala ko namang sagot sakanya.

Dumating na nga ang teacher namin at kanya-kanya naman kaming balik sa mga upuan namin.

"Chloe, usap tayo mamayang recess ha!" sabi naman ng seatmate kong si Janine.

"Ay oo nga pala! Sige." pangiti kong sagot sakanya.

"Ok class. I have an announcement." sabi ng teacher namin. Ano kaya yun? Siguro walang klase? Sana nga. Hehehe.

"I would like you to welcome back Ms. Ericka Reyes." pagdugtong naman niya at sabay pagpasok ni Ericka sa classroom ng nakauniform. Lahat naman pati ako ay sinalubong siya ng palakpak at nilapitan para batiin maliban kay Cyrus na hindi natinag sa kanyang pagkakaupo.

"Thanks for your warm welcome. I miss you a lot guys especially Cyrus." pagbati naman ni Ericka sa amin. Sabay kantyaw ng buong klase dahil sa pagkakaspecial mention ng pangalan ni Cyrus. Inaamin kong malungkot ako sa pagdating ni Ericka dahil baka magkabalikan sila pero ok lang yun kung masaya si Cyrus masaya na rin ako.

Nang tumunog na ang bell na naghuhudyat na recess na namin ay magkasabay naman akong inaya nina Joshua at Cyrus na magrecess.

"Chloe recess na tayo." sabi ni Joshua. "Tara Chloe." sabi naman ni Cyrus.

"Sabay pa kayo ah. Sige mayang lunch nalang ako sasabay. Mag-uusap pa kami ni Janine eh." sabi ko naman sakanilang dalawa at sumunod ako kay Janine na kasalukuyan ng nasa pinto.

"Cyrus, Joshua, tara let’s eat together. Treat ko kayo. Medyo bitin tayo nung first meeting natin dito sa school eh. I miss you both." narinig kong pag-aaya ni Ericka sa dalawa.

"No thanks. May gagawin pala ako. Kayo nalang dalawa." pagtanggi naman ni Cyrus.

Nang makarating ako sa kinatatayuan ni Janine ay binati ko siya agad.

"Uy Janine. Ano nga pala pag-uusapan natin?" tanong ko naman sakanya.

"Chloe, tara dun tayo sa library." pag-aaya niya sakin. At agad din naman kaming pumuntang library. Pagkarating namin sa library ay umupo kami dun sa gitna ng mga bookshelves at nag-usap.

"Chloe diretsahan. Tomboy ka ba?" nakakagulat na tanong sakin ni Janine. Nanlaki talaga ang mga mata ko sa tanong niya.

"Ha? Mukha ba akong tomboy Janine?" pagbibiro kong tanong sakanya. At umiling siya.

"Hindi pala eh. Bakit mo naitanong yun? Kagulat ka naman." muli kong tanong sakanya.

"Kasi... Kasi..." pagaalinlangan pa niyang sagot na hindi makatingin sa aking mga mata.

"Kasi?" tanong ko naman.

Bakit nga kaya? May gusto kaya si Janine kay Chloe?

"Kasi... Alam mo Chloe... Ano eh..." pagaalinlangan parin ni Janine na sabihin.

"Ano un Janine? Wag ka mahiya." pangungulit ko.

"Kasi hindi naman talaga malapit si Joshua sa mga babae eh. Nung bata pa kami hindi talaga siya nakikipaglaro sa mga babae. Kung hindi ka lalaki hindi ka niya papansinin." pagkukwento naman ni Janine.

"Ahhhh..... Hindi ko magets Janine. Pasensya na. Hehehe." sagot ko sakanya. Hindi ko talaga magets bakit niya sinasabi yun. Siguro gusto niyang sabihin bading si Joshua! Hahaha! Para nga namang bading yung lalaking un ang arte arte.

"Nagtataka lang kasi ako kung bakit ikaw pinansin niya kahit babae ka?" pagtatanong niya.

"Hindi ko rin alam Janine. Uhm, gusto mo bang palabasin na bakla si Joshua?" pagbibiro ko naman sakanya.

"Ah! Hindi ah! Hindi bakla si Joshua!" pagtatanggol naman niya.

"Itong si Janine defensive. Nagtatanong lang eh." sagot ko naman habang natatawa sa naging reaksyon niya. Tingin ko alam ko na bakit niya toh sinasabi sakin.

"Matanong ko lang Janine, kailan ka pa nagkilos lalake? I mean yang anyo mo ngayon?" tanong ko sakanya at napansin kong medyo namula ang mga pisngi niya. Hindi rin naman siya sumagot kaya nagsalita na lang ako uli.

"Dahil ba yan kay Joshua kaya nagbihis at kilos lalake ka? Aminin mo na Janine tayo lang makakaalam niyan." pambubuking ko sakanya. Tumungo siya bilang senyas ng pag-oo niya.

"Sabi na nga ba eh. Janine, what if bukas magbihis babae ka? Malay mo hindi na ganun kasuplado si Joshua gaya ng dati at mapansin ka niya, ang maganda pa dun baka magkagusto pa siya sayo diba?" pagpapayo ko naman sakanya. Maganda naman tong si Janine eh hindi lang napapansin dahil nga sa pagtotomboy image niya. Sayang talaga siya kung nagkataon.

"Imposibleng magustuhan ako ni Joshua! Kasi ikaw ang gusto niya! (kasabay ng pagring ng bell)" sagot naman ni Janine.

"Nagbell na Janine. Balik na tayo sa room." pag-aaya ko sakanya. Medyo hindi ko narinig ang sinabi niya, ang bingi ko talaga.

At bumalik na nga kami sa room, hindi pa naman dumarating ang teacher namin kaya muli kong kinausap ko si Janine.

"Ano nga uli ung huli mong sinabi?" tanong ko naman sakanya.

"Aba. Mukhang nagkakamabutihan na kayo ng pare ko Chloe ah." singit naman ni Joshua na inakbayan si Janine. Napangiti naman ako kay Janine nang makitang inakbayan siya ni Joshua.

"Talaga! Selos ka naman?" pagsakay ko naman sa banat ni Joshua.

"Ako selos?" pangiting tanong ni Joshua.

"Andyan na si Ma'am." sabi naman ni Janine ng makitang papasok na ang teacher namin. At bumalik na sa pwesto ang lahat ng estudyante.

"Mr. Bernal, Mr. Garcia, pinapatawag kayo ng Principal." sabi ng aming teacher nang makapwesto siya sa gitna. At agad naman tumayo ang dalawa para tumungo sa Principal's office.

Bakit kaya sila pinatawag ng Principal? Anong problema?

Chapter 13 ended
Transformation Chloe

Agad namang lumabas ang magkaibigang si Cyrus at Joshua patungo sa Principal's office. Nakakapagtaka naman kung bakit sila pinatawag? Hindi naman sila nakipagaway? Wala ni sinuman sa aming klase ang may ideya kung bakit sila pinatawag. Tinanong naman ni Ericka si Ma'am Sedigo kung bakit nga ba.

"Excuse me ma'am, bakit po pinatawag sina Cyrus at Joshua ng principal?" pagtatanong nito.

"It's none of your business Ms. Reyes. Ok class, go back to your seats and we will start a new lesson." pagsusungit naman ni ma'am.

Ang sungit talaga niya kaya hindi na ako nagtataka kung bakit walang nanliligaw sakanya kahit medyo maganda at bata siya. Biruin ba naman naaalala ko pa noon first day ng klase niya sa amin ay nagpaquiz agad. Wala pa naman kaming kaideideya kung tungkol saan ang subject na itinuturo niya. Banas na banas talaga ang buong klase sakanya ng mga panahong iyon.
----------
Narrator

Pagdating ng magkaibigan na sina Joshua at Cyrus ay agad silang pinaupo ng Principal.

"What are we going to talk about Mrs. Ranillo?" pagtatanong ni Cyrus sa principal.

"Ok. We'll be joining an inter-school competition this Wednesday and I assign the both of you to join the essay writing contest. So prepare yourselves because you'll be there until friday." sabi naman ng principal.

"But Mrs. Ranillo, Mariel is much better than me in fact she's the candidate for valedictorian. If you don't mind ma'am, may I refuse that opportunity?" halatang pagtanggi naman ni Joshua na ikinagulat ng kaibigan niyang si Cyrus.

"Are you sure Mr. Garcia?" pagkukumpirma naman ng kanilang principal.

"Yes ma'am. Because I have other plans for this week. I'm sorry ma'am." sagot naman ni Joshua.

"Ok. No problem. How about you Mr. Bernal? Are you also refusing the opportunity? It might help you to grab the valedictory spot." pagtatanong ng principal kay Cyrus.

"No ma'am. I'll join." pagtanggap naman ni Cyrus.

"Thank you. You may go now. Kindly tell Ms. Mendez(Mariel) to go to Principal's office after class." pagpapaalam naman niya.

Lumabas na ang magkaibigan at nag-usap habang naglalakad pabalik ng classroom.

"Bakit mo tinanggihan Josh?" tanong ni Cyrus.

"Sasali kasi ako sa dance event next week." sagot ni Joshua.

"Kaya pala. Sayang yun kung tinanggap mo baka maging 1st honorable mention ka." panghihinayang naman ni Cyrus.

----------

Chloe

Maya-maya ay dumating na ang magbespren. Hindi naman sila mukhang napagalitan ng principal sa halip si Joshua ay mukha pang masaya.

"Joshua, bakit kayo pinatawag ng principal?" pagtatanong ko kay Joshua.

"Chismosa ka rin ano? Hahaha." pagbibiro niya. Binalik pa ang sinabi ko sakanya kanina talaga naman tong lalaking toh.

Natapos na ang araw pero hindi ko parin alam kung bakit sila pinatawag ng principal. Ayaw naman kasi akong sagutin ni Joshua, nahihiya naman akong magtanong kay Cyrus.

Hanggang sa kinausap na nga ako ni Cyrus.

"Chloe, mawawala ako ngayong miyerkules hanggang biyernes ah." sabi niya sakin.

"Ha? Bakit? Nasuspend ka ba? Ano dahilan?" pagkagulat ko namang tanong sakanya.

"Hindi. Sasali kasi ako sa essay writing. Wag ka manlalalake ah." pabiro niyang sinabi sakin.

"Aba. At bakit naman wag akong manlalalake?" tanong ko sakanya. Ano ba toh? Bakit ganyan siya kung makapagsalita? Nakakalito tuloy. Ayaw ko namang mag-assume. Kainis ah pero kinikilig ako. Hahaha!

Ngiti lang ang isinagot niya sakin.

"Oy, ano ba kayong dalawa diyan uwi na tayo!" muli nanamang pang-iistorbo ni Joshua sa moment namin.

"Tara Chloe." pag-aaya ni Cyrus.

"Sige mauna na muna kayo sa labas. Sunod nalang ako mag-aayos pa ako ng gamit eh." sagot ko sakanya dahil hindi ko pa pala nailalagay ang sulat ko para kay Superman.

Nang maayos ko ang gamit ko at mailagay ang sulat ko ay sumunod naman ako agad sakanila sa labas.

----------

Ericka

"Wait girls. Nakalimutan ko yung lecture notebook sa locker ko. Saglit lang ha. Balik lang akong room." sabi ni Ericka sa mga kaibigan niya.

Matapos makuha ni Ericka ang kanyang lecture notebook ay napansin naman niya ang papel na nakaipit sa pinto ng locker ni Chloe at kinuha niya ito.

"What's this? A letter? For whom?" sabi ni Ericka sa sarili niya at binuksan niya ang sulat at binasa ito.

"Superman? Si Cyrus kaya ito? As far as I know Superman is one of his favorites... I see." sabi ni Ericka sa sarili na parang nagkaroon ng kuro-kuro sa kanyang isip.

"I must keep this one." at itinago nga ni Ericka ang sulat ni Chloe para kay Superman.

(Lingid sa kaalaman ni Ericka na paborito rin ni Joshua si Superman. )

----------

Chloe

Nang makarating ako sa kinatatayuan nila Cyrus ay nagpaalam naman si Joshua sa amin.

"May nakalimutan pala ako! Teka balik lang akong room." pagpapaalam niya samin.

"Lagi ka nalang ganyan. Atat na atat umuwi tapos pagkumpleto na tayo, may nakalimutan ka nanamang kunin. Tumatanda ka na panget." pagbibiro ko kay Joshua. At bumalik na nga siyang room.

----------

Joshua

Sa paglalakad kong pabalik ng room para tignan kung nailagay na ba ni Chloe ang sulat niya para sakin ay nakasalubong ko si Ericka.

"Uy Ericka!" pagbati ko sakanya.

"Josh!" sagot naman niya.

"Galing kang room?" tanong ko sakanya.

"Ah, oo. Nalimutan ko kasi ung lecture notebook ko. Alam mo na, maghahabol sa lecture eh." pagkukwento niya.

"Ay Josh, nga pala. Kilala mo ba kung sino si Su---" ("Girl! Tara na! Magsasarado na ung mall! Hahaha!") dugtong ni Ericka ngunit hindi natuloy dahil tinawag na siya ng mga kaibigan niya.

"Ay sige, tawag na ako nila Loraine. Mauna na ako." pamamaalam niya.

Sino kayang Su ung tinutukoy niya? Bakit kaya? Baka si Suryel ung walking baktol. Baka admirer niya. Hahaha.

Pagkarating ko sa locker ni Chloe, wala akong nakitang kahit ano mang papel.

Kadalasan naman nakaipit lang un o hindi naman kaya ay nakadikit. Bakit kaya wala? Hinanap ko na sa paligid dahil baka nilipad lang pero wala parin. Hay. Baka hindi na niya nilagay. Makabalik na nga lang.

----------

Chloe

Pagkabalik naman ni Joshua ay agad na kaming umuwi.

Kinabukasan ay masaya akong pumasok ng classroom. Katulad ng nakaugalian ko, diretso agad ng locker. Pagbukas ko ng locker ay wala akong papel na nakita, hinalungkat ko na ang locker ko pero wala parin. Medyo nakakalungkot pero siguro naghahanda na siya para sa contest bukas sa isip-isip ko.

"Uy Chloe!" pagtawag ni Joshua sakin.

"Oh? Mang-aasar ka nanaman?" pabiro kong bati kay Joshua.

"Busy ka ba?" tanong naman niya.

"Hindi. Bakit?" sagot ko.

"Ah, wala naman." sagot naman niya at umalis. Parang ang tamlay niya ah himala hindi nambulahaw ng umaga ko. Ano nanaman kaya pumasok sa isip noon at natanong kung busy ako?

Wala namang kapanipanibago ng umaga na yun maliban ng pumasok si Janine. Napatingin ang lahat ng aming mga kaklasen sakanya. Paano ba naman ang kinikilalang tomboy sa classroom ay babaeng babae na, nakalugay na ang bagong gupit na buhok at hindi na nakapony tail sabay sumbrero. At sinalubong ko naman siya agad.

"Janine!" bati ko sakanya ng nakangiti.

"Chloe. Naiilang ako." bulong niya sakin.

"Ok lang yan! Ang ganda mo kaya. Ewan ko lang kung hindi ka pa mapansin ni Joshua niyan ah! Go girl!" pabulong ko ring pagpapalakas ko ng loob sakanya.

Bagay na bagay naman pala kay Janine maging babae eh. Humanda ka Joshua sa kamandag ni Janine. Hahaha!

At nang makapwesto si Janine sa upuan niya ay nilapitan siya ni Joshua na kitang kita ang pagkagulat. Laglag panga niya sa beauty ni Janine.

"Pare........................."

Chapter 14 ended
Partners

"Pare........................." pagtawag ni Joshua kay Janine.

"Anu un Joshua?" namumulang sagot ni Janine kay Joshua.

"Pare... Ikaw ba yan?

Ano nakain mo? May sakit ka ba? Mahusay ang nagsex change sayo ah. Si Belo o si Calayan? Hahaha!" pang-aasar nito kay Janine dahil sa pagbabagong anyo nito. Narinig naman ng lahat ang sinabi ni Joshua.

Sa pagkapahiya ni Janine ay agad itong tumakbo papuntang C.R. Sinugod ko naman ang napakasalbaheng si Joshua.

"Joshua halika." pagpapalapit ko sakanya.

"Ano un Chloe?" ngiting ngiti niyang pagsalubong sakin.

Pagkalapit niya, Paaaaaaaaaak! Isang malakas na sampal ang inabot ng kaliwang pisngi niya.

"Alam mo Joshua kung wala kang sasabihing maganda wag ka nalang magsalita pwede? Hindi mo kasi alam nakakasakit ka na ng tao eh. Alam mo un?" galit na galit kong sinabi sakanya. Sobrang salbahe niya para sabihan ng ganoon ung kababata niya. Nanggigigil talaga ako kay Joshua. Sinundan ko naman si Janine sa C.R matapos kong sabihin ang linya ko.

Pagdating ko ng C.R. naririnig ko ang pag-iyak ni Janine mula sa loob ng isang cubicle.

"Janine." pagtawag ko sakanya pero hindi siya sumagot at nagpatuloy sa pag-iyak.

"Janine, please can we talk?" muli kong pagtawag. At lumabas nga si Janine, isinarado ko naman ang pinto ng C.R. upang wala ng iba pang makarinig ng pag-uusapan namin.

"Alam mo ang ganda mo ngayon. It's just that na nanibago sayo si Joshua dahil since bata pa kayo, yung pagsasacrifice mong pagiging tomboy ang kilala niyang Janine." sabi ko sakanya habang inaayos ang kanyang ginulong buhok. Ngunit patuloy parin sa pag-iyak si Janine.

"Mapapansin ka rin ni Joshua. Tutulungan kita. Makikita mo siya naman ang iiyak." pagpapalakas ko ng loob niya.

"Salamat Chloe ah. No need naman paiyakin si Joshua, i'm alright. Nabigla rin lang ako sa mga pangyayari." sagot naman niya sakin na unti-unti narin namang tumigil sa pag-iyak.

----------

Narrator

"Bakit mo naman ginawa un Joshua? Kababata mo si Janine tapos babastusin mo. Hindi na tama yan." pangangaral ni Cyrus.

"Oh ano? Ikaw nanaman tama? Ako nanaman ang masama? Sige magkampihan kayo. Hindi na kayo nasanay sa biro ko." galit na sagot naman ni Joshua kay Cyrus.

"Masakit ung sampal ni Chloe ah." ibinulong ni Joshua sa sarili at lumabas siya ng classroom.

"Joshua!" pagtawag ni Cyrus nang magpasyang lumabas si Joshua. Ngunit hindi siya pinansin nito kaya nagdesisyon siyang sundan na lamang niya.

----------

Chloe

Matapos namin makapag-usap ni Janine ay nagpasya kaming bumalik ng classroom dahil 5 minutes nalang at magtitime na. Inayusan ko naman siya ng kaunti. Pabalik na kami ng classroom nang makita namin si Joshua na naglalakad patungong hagdan at hindi kalaunan ay sinundan naman ni Cyrus.

"Joshua!" pagtawag ko ngunit hindi niya ako pinansin kaya naman si Cyrus ang tinawag ko.

"Anong nangyari?" tanong ko kay Cyrus nang makuha ko ang atensyon niya.

"Sinabihan ko lang si Joshua. May topak ang mokong. Hayaan na muna naten, babalik din yun." sagot naman niya at bumalik na nga kaming tatlo sa classroom.

Nagbell na ngunit hindi parin bumabalik si Joshua.

"Asan kaya si Joshua?" pagtatanong ko kay Janine.

"Baka nasa tambayan niya. Sa rooftop." sagot niya.

Natapos na ang unang dalawa naming klase pero hindi parin siya bumabalik kaya naman nagpasya akong puntahan siya nang mag-recess kami dahil kahit naiinis ako sakanya kanina nawala naman yun nang masampal ko siya at nag-aalala ako dahil mukhang napalakas ang pagsampal ko.

"Chloe punta lang ako saglit sa principal's office ah. Tapos sunod na ako." pagpapaalam ni Cyrus.

Lumabas naman ako at tumungong rooftop. Nakita ko naman si Joshua na nakahiga sa lumang duyan sa may covered part ng rooftop, mukhang nag-iisip ng malalim at hawak-hawak ang kaliwang pisngi niya.

"Joshua." pagtawag ko.

Nagulat at napaupo naman siya nang marinig ang boses ko.

"Oh panget?" pagulat niyang tanong.

Sumenyas naman akong umusog siya dahil tatabi ako sakanya.

"Baka masira ung duyan." pagbibiro ni Joshua. Tinignan ko siya ng kunyaring sungit-sungitan at umusog naman agad siya. Natakot baka sampalin ko nanaman siya. Hahaha.

Nagulat naman ako ng pagkaupo ko ay niyakap ako ni Joshua.

"Sorry Chloe ah." paghingi niya ng paumanhin.

Niyakap ko rin naman siya pabalik upang icomfort.

"Hindi ka dapat sakin magsorry. Alam mo na kung kanino. Ako nga dapat magsorry sayo eh kasi sinampal kita." pagpapaumanhin ko naman sakanya.

"Tama lang yung ginawa mo. Salamat ha." sagot niya.

"May yakapan pa kayong nalalaman ah." sabi naman ng papalapit saming Cyrus.

Agad naman akong bumitaw sa pagkakayakap at tumayo't naglakad papalapit kay Cyrus.

"Nako, if i know selos ka naman diyan." pabiro kong tanong sakanya na deep inside inaabangan ko kung ano ang magiging sagot niya. Medyo nasasanay na rin ako sa ganitong sitwasyon namin ni Cyrus kaya nakakasakay na ako.

"Oo nga eh. Ako kasi hindi mo pa niyayakap." sagot niya naman habang umakbay sakin. Ano pa nga bang reaksyon ko? Siyempre, kilig.

Tumayo na rin si Joshua at iniabot ang kamay niya kay Cyrus bilang tanda ng pakikipagbati. At nagkabati na nga ang dalawa.

"Pano na yan? Group hug!" pangangantyaw ni Joshua. Niyakap nga ako ng dalawa mokong.

"Tsansing lang kayong dalawa eh!" pagrereklamo ko.

"Gusto mo naman!" magkasabay nilang sinabi at sabay tawa.

"Kapal niyo ah!" pag-angal ko.

Sabay-sabay naman kaming bumaba at bumalik sa room. Pagkapasok ay agad naman humingi ng paumanhin si Joshua kay Janine.

"Pare, sorry kanina ah. Sorry talaga. Nagulat lang ako, ang ganda mo kasi eh." paghingi niya ng sorry with matching yakap.

"Ok lang yun Joshua nagulat lang rin ako." sagot naman ni Janine sakanya at napatingin siya sakin, nginitian ko naman siya na parang nagsasabing Go for it girl! It's your time to shine.

Naging maayos din ang lahat ng araw na iyon. Marami rin ang nagkandarapang lalaki na nagpapacute kay Janine pero dahil iisa lang ang laman ng puso niya ay hindi niya pinapansin ang mga ito. Tinawag naman ako ni Joshua upang kausapin.

"Chloe diba hindi ka busy? Sali naman tayo sa dance troupe, bukas start ng praktis whole day hanggang sunday. May dance event kasi sa monday eh. Sige na naman oh. Alam ko magaling ka sumayaw." pag-aalok ni Joshua.

"Ha? Biglaan naman. Bukas agad?" sagot ko sakanya.

"Oo. Nasabi ko na kay Sir Florence, yung dance instructor, na sasali tayo. Wala rin naman si Cyrus bukas hanggang friday eh para malibang ka na rin." pagpapaliwanag naman ni Joshua. Makakahindi pa ba ako? Mukhang pinaghandaan na niyang mabuti eh.

"O sige na." pagtanggap ko sa alok niya.

"Bukas magdala ka ng damit pampraktis ah. Kahit hindi na nakauniform. Excuse na tayo hanggang friday may incentives pa. Ok diba?" sabi niya.

"Oo na nga po diba. Sige ka baka bawiin ko pa." pagbibiro ko sakanya.

"Opo di na po. Bukas ah!" sabi niya sabay alis. Kulit talaga nun. Pag-alis ni Joshua ay siya namang paglapit ni Cyrus.

"Wala na ako bukas." nakasimangot na sinabi sakin ni Cyrus.

"Ano ba yan. Para ka namang mamamatay. Sasali nga pala ako sa dance event." pagkukuwento ko sakanya.

"Ah kayo ni Joshua. Galingan niyo magpraktis ah. Dapat magandahan ako sa sayaw niyo pagbalik ko." paghahamon naman ni Cyrus.

"Oo naman. Baka malaglag panga mo pagpinanood mo kami." pagmamayabang ko ng pabiro kay Cyrus.

"Nga pala, 8 alis namin dito sa school bukas. Pasok ka naman ng maaga oh. Gusto lang kitang makita, pampaswerte. Ok lang ba?" tanong sakin ni Cyrus.

"Maaga naman talaga ako pumasok eh. Yaan mo papakita ako sayo bago kayo umalis." pangiti kong sagot sakanya. M.U. ba kami? Ano ba tong meron kami ni Cyrus? Ah basta, masaya ako kahit paganito-ganito lang kami.

"Lapitan mo ako ah! Tapos hug." pabiro ni Cyrus.

"Kailangan talaga may hug?" tanong ko naman.

At natapos ang usapan namin ni Sai nang magbell na, hudyat ng uwian.

Nasa kani-kaniyang bahay na rin ang lahat. Malapit ng magbukas, malapit ng dumating ang tatlong araw na wala si Cyrus. Mamimiss ko talaga siya ng sobra. Nang malapit na akong makatulog ay bigla namang tumunog ang cellphone ko.

1 message received Uy panget! praktis bukas ah! don't 4get!

Sender:
Joshua

Nako si Joshua hanggang sa pagtulog ko nambubulahaw.

opo! nyt!

Kinabukasan ay tinupad ko ang pangako ko kay Cyrus na pumasok ng maaga. Pagkapasok ko ng room si Cyrus ang kaagad sumalubong sakin.

"Chloe, mamimiss kita." pagbati niya sakin.

"Drama naman. Parang tatlong araw lang eh." sagot ko naman sakanya pero deep inside ay mamimiss ko rin siya ng sobra sobra.

"Hatid mo na ako sa shuttle." pag-uutos ni Cyrus.

"Aba, kala mo kung sino makapag-utos ah. Para ka namang mag-aabroad. Hahaha. Tara na nga." sagot ko sakanya.

Hinatid ko nga siya sa may shuttle at maya-maya ay may nagsalita mula sa likod ko.

"Chloe, are you coming with us?" tanong ni Ericka.

"Hindi, hinatid ko lang si Cyrus." sagot ko naman.

"Anong ginagawa mo dito Ericka?" tanong ni Cyrus.

"Sabi kasi ni Mrs. Ranillo since tinanggihan ni Joshua ang offer and same with Mariel, i will be replacing them to come with you sa contest. Total naman since elementary tayo na talaga ang partner sa ganitong events. Kaya nga naging close and naging tayo, remember?" pagpapaliwanag ni Ericka.

"I quit." sagot ni Cyrus.

"No you can't. I know you need this." pagmamatigas ni Ericka at sumakay na siya ng bus.

Wala nang nagawa si Cyrus kundi sumakay ng bus pero niyakap muna niya ako bago gawin iyon.

May isang bagay tuloy na bumagabag sakin sa sandaling iyon.

Kung nadevelop sila dati dahil sa lagi silang magkasama sa mga contest.
Posible kayang maulit uli yun ngayon?

Chapter 15 ended
Anxiety

Umalis na nga ang bus na sinasakyan nila Cyrus at kinakawayan naman niya ako habang papalayo ito, nalulungkot ako at nangangamba na baka pagbalik nila ay mag-iba ang lahat. Na baka hindi na kami maging katulad ngayon ni Cyrus. Na baka manumbalik ang pagmamahal niya para kay Ericka, dapat ko na sigurong ihanda ang sarili ko ngayon pa lang.

Naabutan naman ako ni Joshua sa kinatatayuan ko.

"Good morning. Bus nila Cyrus?" pagtatanong niya sabay turo sa bus na kaaalis pa lamang.

"Ah, oo." sagot ko naman sakanya.

"Bakit mukhang matamlay ka? Wag kang mag-alala mabilis lang yang 3 days." sabi niya sakin at inakbayan ako.

"Tara punta na tayo sa dance studio." pag-aaya niya at inakay nga niya ako papunta doon.

Hindi naman ako nakasagot dahil sa binabagabag ko, buti nalang at nandito si Joshua kundi baka hindi na ako nakaalis dun sa kinatatayuan ko.

Pagkarating namin sa dance studio ay kakaunti pa lamang ang mga dancers na naroroon. Kilalang-kilala talaga si Joshua sa campus dahil ultimo mga dancers ay kaclose niya lahat. Hindi nagtagal ay dumating narin ang iba pang mga dancers pati narin ang dance instructor na si Sir Florence. Kabado ako dahil first time kong sumali sa event sa campus na ito.

"Dancers, form a straight line. Now!" sigaw ni Sir Flo.

Agad din naman kaming pumila. Kinakabahan tuloy ako lalo dahil kita sa mga mukha ng iba kong kasama ang takot. Masungit siguro itong si Sir Flo.

"Wag kang matakot. Akong bahala sayo." bulong naman ni Joshua ng mahalata niyang kabadong kabado ako. At napanatag naman ang loob ko ng marinig ko iyon.

"Guys, next week na ang dance event. So please lahat makipagcooperate at give niyo ang best niyo kahit sa practice palang. Kung hindi niyo kaya ang hinihingi ko, you don't belong here, better get out as early as now." pagsasalita naman ni Sir Flo sa gitna ng katahimikan.

May isang lalaking takot na takot ang lumabas na mukhang isang baguhan din lamang. Mukhang hindi kaya ng powers niya ang kasungitan ni Sir, sa isip isip ko.

"Let's start. Para sa mga baguhan please come forward." pag-uutos naman niya.

Tumayo naman ako at pumunta sa unahan.

"Siya lang ba ang bago?" tanong naman ni Sir Flo.

Ay! Susme! Ako nga lang ang nasa harap at wala ng iba. Bakit kasi umalis pa yung isang lalaki kanina! Wa kinakabahan ako.

"Ok, show me your moves." utos naman nito.

Kabado ako. Tumingin naman ako kay Joshua. Nakita ko ang kanyang mga mata na parang nagsasabing kayang-kaya mo yan Chloe na may kasama pang ngiti na parang proud na proud siya. Lumakas ang loob ko dahil dun. Kaya naman ng sinimulan ng patugtugin ang music ay ibinigay ko ang aking lahat ng makakaya para maimpress si Sir Flo at hindi mapahiya si Joshua.

Matapos ang isang minutong pagpapasayaw sakin ay nagpalakpakan ang lahat maliban kay Sir Flo. Hindi ba niya nagustuhan ang pagsayaw ko? Ano kayang reaksyon niya? Kinabahan nanaman tuloy ako.

"Good job Joshua. You found your partner." pagpuri nito kay Joshua.

"I told you." proud na sagot naman ni Joshua.

"Nice dance, miss, what's your name again?" tanong naman nito sakin.

"Chloe sir. Chloe Yu." sagot ko sakanya. Hay! Nakahinga ako ng maluwag ng pinuri niya ang sayaw ko.

"Oh Chloe. You may now go back to your seat. Ok dancers, ganito ang set-up ng performance natin. Sa first phase ng dance it would be in groups then after that there would be a mellow performance to be performed by Joshua and Chloe then after that another group performance para sa closing." pagbibigay instruction ni Sir Flo.

"Joshua, ano daw?" pagkaclarify ko kay Joshua dahil hindi ko masyado nagets yung mellow performance na ipeperform namin.

"May sarili tayong eksena. Yung sa medyo slow na kanta." pangiti naman niyang sagot.

Aba bongga, may sarili kaming part ni Joshua. Buti nalang at si Joshua ang naging partner ko hindi ako maiilang.

"Joshua, Chloe." pagtawag naman ni Sir Flo samin. Hala, baka pagalitan kami kasi nakita niyang hindi kami nakikinig sakanya. Patay!

"Let me talk to the both of you about sa sayaw." pagdugtong niya. Akala ko naman kung ano na. Napakanerbyosa ko pa naman.

Lumapit nga kami kay Sir Flo at nakipag-usap.

"The two of you ang highlight ng performance natin kaya galingan niyo. Medyo sensual ang theme ng sayaw niyo, yung romantic kumbaga. Then may halo ring lively. Kaya sana ayusin niyo at wag sanang magkaroon ng problema sainyong dalawa, ok?" pagpapaliwanag ni Sir Flo samin.

Inuna ni Sir Flo ituro ang steps ng unang phase. Hindi kami kasama ni Joshua dun dahil ang entrance namin ay sa second phase pa kaya naman wala kaming ginagawa. Habang inaantay namin na kami naman ang turuan ni Sir Flo ay naglaro muna kami ng kung anu-ano. Pitik bulag, Nanay tatay, wrestling ng thumb at kung anu-ano pang laro.

Sa wakas kami na ang tinuruan ni Sir Flo. Tutok na tutok siya sa pagtuturo samin. Medyo sensual nga ang sayaw dahil halos magkadikit na ang mga mukha namin ni Joshua sa mga steps. Medyo naiilang ako pero thankful narin ako dahil kakilala ko ang partner ko kaya ok na.

Lumipas ang dalawang araw na puro pagpapraktis ang ginagawa namin, siyempre nakakapagod at kadalasan pa ay hindi ako makatulog ng maayos pag gabi kaiisip kung kamusta na ba si Cyrus. Hindi ko naman alam ang number niya at nahihiya akong itanong kay Joshua dahil aasarin lang ako nun. Hay. Pero tatlong araw nalang Chloe at makikita ko na uli siya kasabay ng performance namin sa school.

Lunch break nun at medyo masakit ang mga paa ko kaya hindi ako makasayaw at lakad ng ayos. Napansin naman ito ni Joshua.

"Panget, ako na bibili ng pagkain natin. Itatake out ko nalang. Magpahinga ka nalang diyan. Ok?" sabi niya sakin.

"Salamat. Alam mo na ung binibili ko ah." pagpapaalala ko sakanya. Buti good boy tong si Joshua at hindi ako inaasar. Natauhan ata simula nung masampal ko siya. Hahaha.

Ilang minuto din ang nakalipas ay bumalik narin si Joshua at medyo nawala narin ang sakit ng paa ko.

"Oh ito na french fries at sundae mo Chloe oh." pag-abot niya ng pagkain ko na nasa plastik.

Inalok ko si Joshua ng french fries ngunit isinenyas niya na madumi ang kamay niya kaya naman sinubuan ko nalang siya bilang pasasalamat narin. Nawili ang loko at sumenyas pa ng isa pa. Eto naman ako sinubuan uli siya. Aba at humirit pa uli.

"Uubusin mo na french fries ko eh. Last na toh ah." pagbibiro ko sakanya. At sinubuan ko uli siya. Parang bata talaga tong si Joshua, napangiti nalang ako.

Natapos na ang lunch break namin at balik rehearsal nanaman kami. Alam na namin ni Joshua ang step sa buong sayaw at pinafamiliarize nalang namin para sumakto sa timing at gumanda ang performance namin.

Mabilis lumipas ang oras at uwian na. Nakakapagod talaga ang sumayaw pero masaya. Simula nang wala si Cyrus ay kami nalang ni Joshua ang magkasabay umuwi at naging mas close kami dahil doon. Kaya naman inaya ko na siyang umuwi.

"Tara Joshua uwi na tayo." pag-aaya ko sakanya.

"Panget sige una ka na. Inutusan kasi ako ni mama dumaan kina uncle para ibigay ung papeles niya. Kainis." pagpapaalam naman sakin ni Joshua.

"Sige una na ako ah! Ingat ka pag-uwi mamaya. Kita nalang tayo bukas. Agahan mo naman, lagi kang late eh!" pagbibiro ko sakanya.

"Ingat ka lalo. Baka kidnapin ka diyan, pano ba yan walang magtatanggol sayo ngayon? Kaw muna bahala sa sarili mo ah. Taas mo kili-kili mo paglumapit sila. Hahaha." pagbibiro naman niya sakin.

"Sira, baka lalo nila akong lapitan nun. Hahaha. Ingat panget!" muli kong pagpapaalam.

At umuwi nga akong mag-isa. Nako makulimlim mukhang uulan, hindi ko pa naman kinasanayan ang magdala ng payong. Wag sanang umulan please.

Pagkasakay ko ng jeep ay sabay buhos naman ng napakalakas na ulan. Buti nalang pinasakay muna ako ng jeep. Maya-maya'y naisip ko paano nga pala pagbaba ko? Kainis naman.

Pumara na ako ng makarating na ang jeep sa kanto namin ngunit malakas parin ang ulan kaya wala akong choice kundi sumugod dito. Nakaraos din naman at nakapunta sa sakayan ng jeep pero basang-basa ako at ang mga gamit ko. Pagkauwi ko ay agad akong nagpalit ng damit at nagpahinga.

Kinabukasan ay tinanghali ako ng gising kaya naman sa takot kong mapagalitan ni Sir Flo ay hindi na ako nag-almusal. Medyo nakakahilo. Ang sama ng pakiramdam ko pero kailangan ko parin pumasok dahil sa makalawa na ang dance event.

Nakarating naman ako sa dance studio at nag-uumpisa na silang magpraktis kaya inayos ko na ang gamit ko at dumiretso ako agad kay Joshua.

"Chloe ang putla mo ah?" pagpansin ni Joshua.

"Wala toh. Hindi lang kasi ako nakapag-almusal." sagot ko sakanya.

Nagpatuloy kami sa pagpapraktis. Ilang oras din ang nakalipas ay napahinto ako sa kalagitnaan ng kanta sa pangwalo naming rehearsal at...

nagdilim ang buong paligid ko.

Chapter 16 ended
Superman in action

Nasa kalagitnaan kami ng kanta nang huminto si Chloe sa pagsasayaw. Kaya naman agad ko siyang pinansin.

"Chloe?" pag-aalala kong tanong.

Matapos ko siyang tanungin ay bigla na lamang siyang hinimatay. Mabuti na lang talaga ay katabi ko siya ng oras na iyon kaya naman bago pa man siya bumagsak sa sahig ay nasalo ko siya. Sabi na nga ba parang may kakaiba kay Chloe eh ang putla ng mukha niya at ramdam ko na ang init ng katawan niya, ang taas ng lagnat niya.

"Flo dalhin ko lang toh sa clinic. Tuloy na kayo sa pagpraktis. Ako nang bahala sakanya." pagpapaalam ko sa dance instructor namin. At sumagot siya ng oo.

Binuhat ko si Chloe sa pamamagitan ng aking dalawang braso. Medyo mabigat din pala tong babaeng toh. Habang naglalakad ako papuntang clinic ay napatingin ako sa mukha niya. Bigla nalang lumabas sa isip ko ang mga salitang sana balang araw ako naman ang makita ng mga mata mo. Aaa Joshua hindi ito ang oras para isipin ang mga ganyang bagay, sabi ko sa isip ko. Alalang-alala talaga ako kay Chloe kung ano nangyari sakanya. Nagbibiruan pa naman kami kahapon ang sigla sigla nga niya eh?

Nakarating na kami sa clinic at buti nalang nandun ang nurse namin. Inihiga ko naman si Chloe sa kama ng clinic.

"Maaari ka ng umalis. Tatawagan ko nalang ang mga kasama niya sa bahay para sunduin siya." pagpapaalis sakin ng nurse.

"Pwede bang hintayin ko nalang na masundo siya ng uncle o ng auntie niya?" pagtatanong ko naman.

"Ikaw bahala pero sa labas ka lang pwede maghintay. Bawal ang tao dito sa loob kung hindi kailangan." sagot naman ng nurse sakin.

Ang sungit naman nung nurse. Ayaw ko sanang iwan si Chloe pero wala ring saysay ang pag-aantay ko kung sa labas lang rin naman ako. Hindi ko rin naman siya mababantayan. Kaya nagpasya nalang akong bumalik sa dance studio.

Ayoko na sanang magpraktis, wala akong gana pero kailangan kong ituloy dahil mabubungangaan ako ng baklang si Florence. Natapos na ang praktis ngayong araw na ito at may naisip akong plano. Nilapitan ko naman si Florence para magpaalam.

"Flo, parang sumesexy ka ah." pambobola ko sakanya.

"Oh baket Joshua? Ano kailangan mo?" tanong naman ni Florence na sanay na sa mga pambobola ko.

"Pwede bang wag muna rin akong magpractice habang wala pa ang partner ko? Wala ring saysay diba? Sige na oh." pagpapaalam ko sakanya. Sana pumayag.

"Ok ok. Basta be sure na maganda ang sayaw niyo pagbalik niyo." pagpayag naman ni Florence.

"Salamat Flo. Bait talaga nitong instructor namin." muli kong pambobola ko sakanya. Mabuti nalang at pumayag siya mababantayan ko na si Chloe nito.

Uwian na namin pero hindi pa ako umuwi agad. Siyempre dadaan pa ako sa bahay ng prinsesa ko para kamustahin ang kalagayan niya. Teka, saan nga pala ang bahay nila? Saan? Saan? Kailangan kong malaman!

Sa kadesperaduhan ko ay pumunta ako sa classroom buti na lang at umaayon sakin ang panahon dahil mas maaga kaming pinapalabas sa practice kaya naman naabutan ko pa ang class president namin na may listahan ng impormasyon ng bawat isa sa amin.

Kumatok ako sa classroom kahit meron pang teacher. Ganoon ako kadesperadong puntahan si Chloe.

"Excuse me po. Pwede po kay Martin?" pagtatanong ko kay Ms. Santos na may lihim na pagnanasa sakin. Hahaha.

"Sure Mr. Garcia. Martin tawag ka ni Joshua." pag-eexcuse naman ni Ms. Santos.

"Thank you ma'am. Bait niyo talaga." pambobola ko sakanya.

"Oh tol, ano problema?" tanong sakin ni Martin.

"Patingin naman nung student information book oh. Saglit lang. Sige na tol." pagmamakaawa ko sakanya.

"Oh sige, kuhanin ko lang." pagpayag naman ni Martin.

Ilang minuto lang ay nakabalik na siya dala-dala ang book.

"Oh ito na." pag-abot sakin ni Martin ng libro.

Kinuha ko naman ito agad at binuklat ang kadulu-duluhang page.

"Ano ba hinahanap mo diyan tol?" tanong ni Martin sakin ngunit patuloy ako sa paghahanap sa apelyido niya.

"Yu.....yuuuu....YU!" ang sabi ko pagkakita ko ng apelyido niya narinig naman iyon ni Martin.

"Ahh, si Chloe pala. Ano ka stalker? Hahaha." pagbibiro niya. Hindi ko na pinansin ang sinabi ni Martin.

At nang makuha ko ang address ni Chloe ay agad kong isinauli ang libro at nagthank you kay Martin pati narin kay Ms. Santos.

Nagmamadali akong lumabas ng school at bumyahe papunta sa bahay nila Chloe.

Nang makarating ako sa may gate ng tinutuluyan niya ay may nakita naman akong nagwawalis sa bakuran nila.

"Ahm, excuse po. Dito po ba nakatira si Chloe Yu?" pagtatanong ko sa nagwawalis sa may bakuran.

"Loweyo ba kamo? Walang Loweyong nakatera deto." sagot niya sakin.

"Chloe po." paulit kong sinabi dahil alam kong hindi ako nagkakamali. Magaling yata toh.

"Kurdapyaaaaaaaaaaaa!" boses ng isang babae mula sa loob.

"Yis mam? Mam may gwapong lalaki deto mokang artesta naghahanap kay Loweyo daw. Hende ko kelala mam sinong Loweyo yon. Ay ambot!" sagot naman niya sa tumawag sakanya.

Lumabas naman ng bahay ang isang medyo may edad ng babae.

"Good Afternoon po. Dito po ba nakatira si Chloe Yu?" pagtatanong ko sa lumabas sa pinto.

"Ah si Chloe pala. Oo. Tulog siya eh. Sino ka?" pagtatanong sakin ng babae.

"Si Superman po. Kaklase niya." sagot ko naman.

"Superman?" pagtatakang tanong ng babae. Tumango tango naman ako senyas ng pag-oo.

"Sabe na nga ba mam eh. Artesta iyan, si Soperman sa wakas naketa ko na. Paperma mamaya ha." side comment naman ng unang babae kong kinausap na malamang ay kasambahay nila. Napangiti naman ako.

"Halika pasok ka iho. Teka gisingin ko lang si Chloe ah." pag-aalok sakin ng babae na siguro ang auntie niya.

Pumasok naman ako ng bahay nila.

"Ay, wag niyo na po gisingin baka po nagpapahinga. Antayin ko nalang pong magising." pagpigil ko sa auntie niya.

"Sige iho. Siya nga pala, si Kurdapya muna ang bahala sayo ha. Maggogrocery lang muna ako." pagpapaalam ng auntie niya sakin.

"Sege mam ako ng bahala deto ke Soperman. Engat mam." pagpapaalam naman ng kasambahay nila sa amo niya.

"Anong gusto mo Soperman? Kape, gatas, ayste, masahe, put espa, sabehen mo lang saken wag ka maheya." pag-aalok ng kasambahay nila.

"Si Chloe po." pabiro ko namang sabi sa kasambahay nila.

"Kanina Loweyo ngayon naman Lowepo? Seno ba yang henahanap mo?" pagtataka namang tanong sakin. Kakatuwa naman ung kasambahay nila. Ang kulit.

"Tubig nalang po." pangiti kong sagot sakanya.

"Ay, sege saglet lang Soperman kokoha lang ako ng tobeg mo." pag-aasikaso niya sakin.

Habang kinukuha naman ng kasambahay nila ang tubig na hiningi ko ay nagmasid ako sa kanilang bahay. Malinis, mukhang masipag si ate Kurdapya.

"Eto na tobeg mo Soperman oh." pag-abot naman niya sakin nung tubig.

"Saan po ba ang kwarto dito nung isa niyo pang kasamang babae?" tanong ko kay ate Kurdapya.

"Seno? Si Kuloy? Ayong pangalawang pento sa itaas. Senundo nga siya kanena ni mam, taas kase ng lagnat niya. Paano ba naman omowe deto kahapon ng basang-basa. Ang tamad magdala ng payong ng batang eyon yan tuloy." pagkukwento niya sakin.

Kuloy? Yun ba tawag sakanya dito sakanila? Hahaha. Katawa naman. Kaya naman pala. Ngayon alam ko na kung baket siya hinimatay, Chloe talaga ang tamad magdala ng payong.

Nang maubos ko ang tubig ay iniabot ko na ang baso kay ate Kurdapya.

"Pwede ko po bang puntahan si Chloe sa kwarto niya?" pagtatanong ko sakanya.

"Oh sege Soperman. Hoy magpakabaet ka ha. Lalabas lang ako saglet checheka cheka babalek din ako kaagad kaya wag ka magbalak ng kung ano-ano deyan." pagpapaalala naman ni ate Kurdapya.

Umakyat naman ako at hinanap ang kwarto ni Kuloy. Hindi naman ako nahirapan sa paghahanap dahil may pangalan ang pinto niya ng "Kuloy" at bukod pa dun ay may picture pa. Tinitigan ko ang picture at... at... pinigilan kong tumawa!!! Dahil picture un ni Chloe nung bata pa siya at suot suot ang headband na may butterfly at ang posing talagang nakakatawa wacky shot kumbaga! Since nung bata pa pala siya ay mahilig na siya sa mga ganun ganun. Naalala ko tuloy nung first day kung saan agad ko siyang napansin. Pinipigilan ko nalang talaga tumawa dahil baka magising ko siya.

Matapos ko makamove-on sa nakita kong picture ay tinignan ko kung bukas ang pinto at bukas nga ito kaya naman pumasok ako. Nakita ko si Chloe na mahimbing na natutulog. Hinawakan ko ang noo niya para icheck kung mainit pa ba siya, mainit parin. Kaya naman kinuha ko ang towel ko sa bag na hindi ko pa nagagamit at binasa ito at nagdala narin ng tabo at tumungo muli sa kwarto ni Chloe.

Pinunasan ko ang mukha niya at sinisigurado kong hindi ko siya magigising dahil kung nagkataon ay mabubuking ako. Habang pinupunasan ko ang mukha niya ay hindi ko naiwasang muli siyang titigan. Ang kanyang labi. Hindi ko maiwasang maakit dito.

Unti.

Unting.

Nagkakalapit ang aming mga labi.

Chapter 17 ended
Disappointment

Palakas ng palakas ang tibok ng puso ko habang papalapit ng papalapit ang aking mga labi sa mga labi ni Chloe.

"Eeeeeenggwww." ang sabi ng dumaan na langaw sa pagitan ng aming mga mukha na siya ring naging dahilan kung bakit hindi natuloy ang kiss.

Sa gulat ko sa langaw ay bumalik ako sa katinuan ko. Joshua ano bang ginagawa mo! May sakit na nga si Chloe kung anu-ano pang iniisip mo!, sa isip isip ko. Pero sayang, kiss na naging hangin pa. Langaw kasi eh.

"Basilio, Crispin." bulong naman ni Chloe na tila nananaginip at napagalaw siya ng bahagya.

Ano ka si Sisa? Sabi ko sa isip-isip ko habang pinipigilang matawa. Hahaha! Basilio Crispin daw. Ipinagpatuloy ko nalang ang pagpupunas sa kanyang mukha.

Nang matapos kong punasan ang kanyang mukha ay hinalikan ko siya ng bahagya sa noo bilang pamamaalam. Siguro naman kahit papaano nakalamang nako kay bespren sa paghalik ko ng noo niya. Bumaba na ako at inayos ang gamit ko. Dumating narin naman si ate Kurdapya galing sa chismisan.

"Oh Soperman aales na you?" tanong niya nang makitang inaayos ko ang gamit ko.

"Ah opo. Baka gabihin ako sa daan eh." pamamaalam ko sakanya.

"Tika lang." pagpigil naman niya sakin at nagmamadaling pumunta sa kwarto niya.

Nang makabalik siya ay may dala-dala na siyang notebook at ballpen.

"Soperman paperma mona. Mensan lang ako makaketa ng artesta ih." sabik na sabik na sinabi sakin ni ate Kurdapya habang iniaabot ang notebook at ballpen. Napangiti ako at pumirma nga ang uto-utong si Joshua.

Superman at your service ate kurdapya. (;

"Ay ate, pahingi ng papel ah at pahiram narin ng ballpen." sabi ko sakanya.

Napagpasiyahan kong sulatan narin si Chloe.

My princess, please wag mong abusuhin ang katawan mo. Pagaling ka.
Give yourself a break. (:

P.S.
And always bring an umbrella. (:

Yours truly,
Superman

"Paki-bigay naman po itong sulat na ito kay Kuloy. Wag niyo po basahin ah. Sige po una na po ako." pag-abot ko ng sulat at pagpapaalam ko kay ate Kurdapya.

"Kaliwete ka pala. Soperman saglit lang ulit. Pde pakiss? Sige na." pagpigil uli niya sakin na sabik na sabik.

Nginitian ko naman siya at binesobeso. Ang kulit ni ate kurdapya. Katuwa. Hahaha.

At lumabas na nga ako ng bahay nila. May huminto ng tricycle na palabas ngunit nilagpasan ko ito dahil bibili pa ako ng chichirya na mangangata ko sa daan pauwi. May malapit na tindahan kina Chloe, mga tatlong bahay ang distansya, dun naman ako bumili ng chichirya.

Pagkabili ko ay saktong may tricycle nanaman na palabas at may tugtog na pagkalakas-lakas pa ng payong (Tagalog Version ng Umbrella). Medyo natawa ako sa sounds ng tricycle na toh ah. At sumakay nga ako sa tricycle. Madadaanan ko nanaman ang bahay nila Chloe. Kaya naman muli akong sumulyap sa bahay nila.

Teka! Si Chloe yun ah! Papasok na ng gate nila! Bakit andyan siya?!

Nakita kaya niya ako?!

----------

Chloe

Nagulat ako nang makita kong nasa bahay na ako pagkamulat ko ng aking mga mata. Medyo umayos na ang pakiramdam ko. Parangb kakaiba, ang gaan ng feeling. Pagkabangon ko ay agad akong bumaba para kumuha ng maiiinom.

"Kuloyyyyy!!!" tuwang-tuwa na nagtatatalon na tawag sakin ni ate Kurdapya, kurds for short.

"Oh baket ate kurds? Ano meron? Nanalo na ba tayo sa lotto ha? Ano ate dali!" pagsakay ko naman sa excitement niya.

"Kuloyyyyyyyyyyyyy!!!!" at lalo niya pang nilakasan na para bang kinikilig na ewan.

"Ate kurdsssssssss!" sagot ko naman sakanya.

"Nakaketa ako artesta kuloy!!" sabik niyang sinabi. Sa wakas sinabi niya narin.

"Artista? Talaga? Saan? Sino?" sabik ko rin namang sagot sakanya, matagal na kasing namamasukan si ate sa bahay nila tita kaya naman naging close kami.

"Deeettooo. Binisita ka kuloy!!" kinikilig parin niyang sabi sakin with matching turo-turo pa sa sahig at iba pang mga hand gestures. "Ha?" nagtataka ko namang tanong. Sinong artista naman ang dadalaw sakin? Haba naman ng hair ko kung meron nga.

"Merong bumeseta sayo deto kaninang lalake. Pagkagwapo. Mukhang artesta." excited parin siya sa pagkukwento.

"Sino ba yun? Anong pangalan?" nagtataka ko paring tanong.

"Si Soperman kuloy! Nakita ko siya! Binesobeso pa nga niya ko eh. Pabalikin mo naman siya ulit deto kuloy! Ke gwapo." pamimilit niya sakin.

"Superman?!" pagulat kong tanong kay ate Kurds. Dumalaw sakin si Superman?! How come?!

"Oo si Soperman nga. Kabenge mo talaga. Merun naman diyan kutunbads." pagbibiro sakin ni ate.

"Hindi nga?! Wag ka ngang magbiro ng ganyan. Ate kurds ah." paninigurado kong sagot.

"Kakulet mo naman. Soperman nga. Kaaalis-alis lang neya. Sayang." panghihinayang na sinabi sakin ni ate kurds.

Agad-agad akong tumakbo palabas nang malaman ko na kaaalis lang niya. Sana maabutan ko siya!

Paglabas ko ng gate...

Isang tricycle na papalayo ang nakita ko. Nahuli na ako. Tagal kasi sabihin ni ate eh. Sayang. Akala ko makikita ko na siya.

Kaya naman nagpasya nalang ako na pumasok uli ng bahay. Sa pagpasok ko ay narinig ko pa ang kinaiiritahan kong kanta.

Hindi ka na mababasa ng ulan
Di na, Di na, Di na..
Hinde, hinde..

Ang kantang payong! Hay! Kainis naman! Sayang di ko siya nakita.

"Oh ano naabotan mo ba?" pang-uusisa sakin ni ate kurds.

Iling naman ang isinagot ko sakanya.

"May kelala ka ba talagang soperman?" pagtatanong niya.

Tumungo-tungo naman ako bilang pagsenyas ng oo.

"Ibig sabihin totoo siya." sabi niya at naghimatay-himatayan si ate Kurds. Loko talaga tong si ate nawala tuloy ang lungkot ko.

"Kuloy! Epakelala u naman me to him!" sabi niya sakin.

"Eh? Pakidescribe muna si Superman." sagot ko.

"Sige. Stand straight lang you diyan ha. Si Soperman ay matangkad, mapute, gwapo, macho, mabaet, makinis, mabango, kaaket-aket, masarap--"

"Masarap?!" pagputol ko sa pagsasalita niya. Nakakagulat namang magdescribe itong si ate. Aba, aagawan pa ako kay Superman.

Walang duda! Si Cyrus nga siya! Tugmang-tugma sakanya ang mga binanggit ni ate. Natuwa naman ako nung malaman ko kahit ang description man lang ni Superman. Pero paano niya nalaman na may sakit ako?

"Hoy kuloy, yong penge number ni Soperman. Dinekrayb ko na siya sayo." pangungulit ni ate kurds saken.

"Ayoko nga." sabay dila ko kay ate kurds at umakyat sa taas.

"Ayaw mo pala ah. Eh di hende ko ibibigay sau ang solat ni Soperman." pambablack mail niya sakin.

Dali-dali naman akong bumalik kung nasaan si ate kurds.

"May sulat sakin si Superman? Nasan? Patingin!" pamimilit ko naman sakanya.

"Ito oh." sabi niya habang iwinawagayway ang papel kaya naman nagkaroon ako ng pagkakataon para maagaw ung papel. Hahaha!

"Hoy kuloy! Akin na yan! Ka daya ng batang ire!" pagpupumilit ni ate na kunin sakin ang sulat.

"Teka, teka, pabasa muna ng sulat tapos ibibigay ko na sayo number niya." pang-uuto ko naman sakanya.

Binasa ko nga ang sulat.

My princess, please wag mong abusuhin ang katawan mo. Pagaling ka.
Give yourself a break. (:

P.S.
And always bring an umbrella. (:

Yours truly,
Superman

Ang sweet talaga niya. Pero... parang may kakaiba? Paano niya nalamang hindi ako nagdadala ng payong? Parang andami dami niyang

alam sakin? Si Cyrus nga ba siya? Gumulo tuloy ang isip ko!

"Hoyyy. Ung number ni Soperman." pangungulit sakin ni ate habang niyuyugyug ang balikat ko.

"Tanong mo kay Batman! Hahaha!" pang-aasar ko kay ate sabay takbo sa kwarto ko.

"Asan se Batman Kuloy? Papontahen mo ren deto para makapagpaperma ren ako sakanya! Oi Kuloy! Ka daya naman nire!" pasigaw na sinabi sakin ni ate kurds habang papaakyat ako.

Muli akong napaisip kung sino nga ba talaga si Superman. Hindi ba siya si Cyrus? Kung hindi, sino siya? Kaya naman pala kakaiba ang pakiramdam ko pagkagising ko kanina. Dinalaw niya ako. Sayang at hindi ko man lang siya naabutan at nakapagpasalamat.

Nakakapagod makipagkulitan kay ate kurds. Makapagpahinga nalang ulit.

Sabado na at iniisip ko parin kung sino bang Superman ang dumalaw dito. Sa kalagitnaan ng aking pag-iisip ay nagring ang telepono sa bahay.

Hello? Sino toh?

Ung crush mo. Hahaha.

Nyeh? Kilala na kita. Kapal mo talaga Joshua.

Musta ka na? Magaling ka na ba?

Medyo. Nagpractice ba kayo? Sensya na ah. Bukas magpapractice na ako uli.

Magaling ka na pala. Nakita mo ba ako kahapon?

Oo, helloooow nagpractice pa tayo db? Nga pala, ano nangyari nung hinimatay ako?

Eh di tumumba ka sa sahig. Tapos kinaladkad kita papuntang clinic.

Di nga? Korni mo. Salamat sa pagkaladkad ha.

Hindi loko lang. Nasalo kita tapos binuhat kita papuntang clinic tapos sinundo ka dun.

Wow ang sweet naman. Thank you ah.

Oh, nainlove ka nanaman saken ng lagay na yan? Hahaha.

Sira ka talaga. Si Cyrus alam ba niya?

Bakit gusto mong malaman ni Cyrus? Para mag-alala sayo?

Hindi noh. Sapakin kita diyan bukas eh.

Sinabi ko kay Cyrus kahapon. Nakangiti ka nanaman diyan.

Eh bakit ka galit?

Galit ba ako? Hindi naman ah.

Eh di hindi.

Ok ka na ba talaga? Pasok ka na bukas. Bye.

Problema nun? Nagtanong lang eh. Topak talaga yun. Alam pala ni Cyrus. May possibility talaga na si Cyrus nga si Superman. Di bale na kung paano niya nalaman yung ibang detalye basta para sakin si Cyrus ang superman ko.

Lumipas ang sabado na puro pahinga ang ginawa ko at ito na, magpapractice na ko uli ng sayaw. Maaga akong dumating sa dance studio para makabawi.

Naging maayos ang pagpapraktis namin ni Joshua at ng iba pa. Nakakapagod pero masaya at masasabi kong maganda ang kalalabasan ng performance namin. Proud ako. At ready na ready na kami para bukas.

Uwian na at sabay-sabay kaming umuwi nila Joshua at iba pang mga dancers.

"Sakit ng mga paa ko ah." sabi ko habang naglalakad kami palabas ng school.

"Joshua, buhatin mo naman si Chloe. Masakit daw ang paa oh." pangangantyaw ni Paul, isa sa mga dancers na kasama namin.

"Oo nga." sabi rin ng iba pa naming kasama. Mga lokong toh, wala naman ako sinabing buhatin ako ni Joshua.

Huminto naman si Joshua at naghalf knee bend, pumwestong parang magbubuhat. Lokong toh sineryoso naman.

"Ayan Chloe oh. Bubuhatin ka na ni Joshua. Sakay na." pamimilit naman ni Divine, isa uli sa mga dancers.

"Ayoko, ano ba yan. Tumayo ka na nga Joshua." sabi ko naman.

Aba, at hindi tumatayo si Joshua.

"Sige na Chloe. Ang KJ oh. Payag na nga si Joshua eh. Wala naman yang malisya. Hahaha." sabi uli ni Paul.

Wala akong nagawa kundi sumakay sa likod ni Joshua at iniyakap ang mga kamay ko sa leeg niya.

"Oi wag kang magrereklamo mamaya kung masaket ang paa mo ah!" pagpapaalala ko naman kay Joshua dahil baka magreklamo nanaman ito sakin at singilin nanaman ako ng bayad niya sa jeep. Hahaha.

"Opo. Basta wag ka lang malikot." sabi naman ni Joshua sakin.

Ang sarap naman sa feeling ng binubuhat ako. Naparelax narin ako kaya isinandal ko ang ulo ko sa aking mga balikat. Ang bango naman nitong lalaking toh kahit pawisan buong araw, sabi ko sa sarili ko. Ay, ano ba yan Chloe, mga pinagsasabi mo. Hahaha.

"Bagay talaga sila di ba guys?" muli nanamang pang-aasar ni Paul.

"Sobrang bagay! Naramdaman niyo ba yung kakaibang feeling habang nasayaw sila! Hahaha." pagsang-ayon naman ni Wella, isa rin sa mga dancers.

"Hoy, ano ba kayo. Parang kapatid ko na tong si Joshua eh. Diba kuya Joshua?" habang pinipisil pisil ang kanyang tenga.

"Kapatid lang ba talaga?"

Chapter 18 ended
"Mahal"

"Kapatid lang ba talaga?" ang tanong ni Joshua sakin.

"Anong gusto mo? Magulang kita? Eh di sige, DADDY Joshua." sagot ko naman sakanya.

"Eh ano tawag ko sa'yo?" muli niyang tanong.

"Eh di baby." ang sagot ko sakanya.

"Ay, baby. Hindi bagay sayo. Hahaha." pang-aasar niya.

"Eh di wag!" pagsusungit ko naman sakanya.

"Ikaw talaga hindi ka na mabiro. Ang sungit mo talaga... baby." ang naisagot niya.

"Alam niyo kayo na ang pinaka kamali-malisyang mag-ama." pangangantyaw nanaman ni Paul.

Hindi naman nagreact si Joshua sa halip ay ngumiti nalang ang loko, kaya hindi narin ako nagreact. Bumaba narin naman ako sa likod niya dahil madami nang tao ang nakapaligid baka ano pa sabihin nila samin. Nagsiuwi narin kaming lahat sa kani-kaniya naming mga bahay.

Kinabukasan, araw na ng dance event. Sa school gym namin ito gaganapin at 11 schools ang kasali. Maaga palang ay naghahanda na kami sa backstage, kabadong-kabado ang lahat.

Ngayon din ang pagbabalik ni Cyrus sa school namin pero hanggang ngayon ay hindi ko parin siya nakikita. Sana mamaya makita ko na siya, miss ko na siya ng sobra. Hay.

"Daddy, magstart na ba?" tanong ko kay Joshua.

"Yah, be ready na baby." nakangiti niyang sagot.

Habang nag-uusap kami ay may sumingit na isang babae at hinarangan ba naman ako, ang bastos din niya eh noh?

"You're Joshua Garcia, right? You know what? I really admire you a lot and ngayon i have the chance to know you more. If you don't mind may i know your digits?" sabi naman ng sumingit na babae habang iniaabot ang isang piraso ng papel at bolpen. Landi niya ah. Sana hindi pansinin ni Joshua. Hmp.

Nagsulat naman si Joshua sa papel at matapos nito ay pinuntahan niya ako.

"Tara baby." pag-aaya niya sakin.

Landi rin nito ni Joshua. Pinatulan ba naman ung ganung klase ng babae?!

----------

Narrator

Kinuha ng babae ang papel na sinulatan ni Joshua at binasa ito.

i appreciate that u like me but... i'm already taken by the girl behind u.

thanks for interrupting us.

"Sungit naman pala nung Joshua na yun." ang tanging nasabi ng babae.

----------

Nagsimula na ang program at panglima kami na magpeperform, kinakabahan ako dahil baka magkamali ako.

"Relax lang." sabi ni Joshua na umakbay sakin habang pinapanood namin ang mga unang performer mula sa backstage.

Pangalawa.

Pangatlo.

Pang-apat.

At kami na ang magpeperform, grabeng kaba ang nararamdaman ko sa mga oras na iyon pero the show must go on ika nga. Nagsimula nang itugtog ang music namin. Sumayaw kami at ibinigay ang buong sigla at lakas namin. Kaya naman nang matapos kami magperform ay nagsipalakpakan ang lahat at todo cheer sa amin. At karamihan pa ang sigaw ay "Go Joshua!". Todo kaway rin naman si Joshua akala mo sinong artista. Hahaha. Ang dami palang fans ng lokong partner ko.

Pagbalik namin sa backstage ay laking gulat ko ng makita kong nakatayo si Cyrus ilang metro ang layo sa harapan ko. Hindi ko alam kung bakit pero tumakbo ako palapit sakanya at niyakap ko siya ng mahigpit. Siguro sa sobrang pagkamiss ko hindi ko na napigilan yakapin siya. Nakakahiya pero niyakap rin naman niya ako.

"Namiss kitang loko ka ah." sabi ko kay Cyrus habang yakap yakap siya.

"Mas namiss kitang loka ka. Buti naman at ok ka na. Sobrang nag-alala ako sayo." sagot naman ni Cyrus sakin.

"Ay Joshua, may Cyrus na pala si Chloe eh." narinig ko namang sabi ni Paul habang inakbayan si Joshua na para bang nang-aasar.

Binati lang naman ni Joshua ng pagtingala ng bahagya si Cyrus at dumiretso na ito sa dressing room.

Maya-maya'y may dinukot si Cyrus sa kanyang bulsa. Isang gold medal at isinabit niya ito sakin.

"I won the first prize. And it's because of you." nakangiting sinabi niya sakin matapos isabit ang medal.

"Akin nalang?" pagbibiro ko naman kay Cyrus.

"Oo, para sayo talaga yang medal na yan. Dahil ikaw ang first place sa buhay ko." sagot naman niya.

Aba. Bumabanat pa tong Cyrus na toh. Nakakashock. Hindi ako makapaniwala. Parang gusto ko himatayin sa mga oras na iyon pero nakakahiya. Feeling ko parang nanalo na ako sa lotto.

At dahil sinabi niya na sakin nalang daw ang medal eh di itinago ko. Umalis naman muna ako saglit para magbihis.

Ilang oras din ang nakalipas ay iaaannounce na ang mga winners sa event. Hawak-hawak kami lahat ng kamay at si Cyrus naman ay nanonood sa may di kalayuan mula sa amin.

Naannounce na ang third at second runner-up at ang first runner-up na lamang at champion ang hindi pa natatawag. Kabadong-kabado na kami ng mga oras na iyon dahil hanggang ngayon ay hindi pa kami natatawag.

"And the first runner-up goes to..." ang sabi ng emcee.

At natawag ang grupo namin! Nanalo kami at masayang-masaya ang lahat. Nagsisitalunan kami sa tuwa at nagkaroon ng isang malaking group hug. Hindi man kami ang champion masaya na kami dahil nanalo kami kahit meron kaming naririnig na bulong-bulungan na nadaya daw kami, na mas deserving daw kami manalo. Pero masaya na kami kahit sa 1st runner-up man lang.

Masayang nagtapos ang program at unti-unti ng nauubos ang mga tao sa loob ng gym kaya naman nagpasya narin kaming umuwi. At ngayon kasabay ko na uling umuwi si Cyrus. Masayang-masaya ako.

"Daddy, uwi na tayo!" pag-aaya ko kay Joshua.

"Wait lang baby kunin ko lang gamit ko." sagot naman niya sakin.

Umalis naman si Joshua para kunin ang gamit niya na nasa backstage pa.

"Daddy?" pagtatakang tanong ni Cyrus.

"Oo, daddy na tawag ko sakanya simula kahapon. Magulang ko daw siya eh. Hahaha." pagpapaliwanag ko naman sakanya.

"Ahhhhhh..............

Eh ako?" nakangiting tanong naman ni Cyrus.

Bigla naman akong kinilig na kinabahan na hindi maintindihan kaya hindi ako napaimik ng ilang segundo. Sakto naman nakita ko na si Joshua na naglalakad pabalik samin kaya naman nginitian ko nalang si Cyrus at naglakad palapit kay Joshua.

"Iniiwan mo naman ako mahal eh." sinabi ni Cyrus sakin na sinundan naman ako sa paglalakad at nang magkasabay kami ay inakbayan ako.

"Mahal?" pagtataka kong tanong kay Cyrus.

"Oo, mahal. Kung tawagan niyo ni Joshua ay daddy , satin mahal." pagpapaliwanag niya sakin.

"At kelan pa?" muli kong tanong kay Cyrus na inalis narin naman ang akbay nang magkasalubong na kaming tatlo.

"Sweet niyo ah." pagpansin ni Joshua na walang kaemosyon-emosyon sa mukha.

Hindi narin naman nasagot ni Cyrus ang tanong ko at natahimik narin kaming pareho nang naglakad na kami palabas ng school kasama si Joshua. At umuwi narin kaming tatlo.

Kinabukasan excited akong pumasok dahil naging maganda ang araw ko kahapon at excited akong malaman kung ano naman ang mangyayari sa araw na ito. Tulad ng kinagawian ko ay pumunta akong locker. Pero wala paring sagot si Superman sa huli kong sulat na siya naman ikinalungkot ko ng umagang yun kaya naman pumunta nalang ako sa aking upuan.

Nang makarating ako sa upuan ko ay may isang fresh red na rose ang nakita ko sa aking desk at may papel na nakatupi. Kinuha ko ang rose at binasa ko naman ang nakasulat sa papel.

For my mahal, hope this one would start your day right.

Hindi siya handwriting ni Superman pero sa word na "mahal" parang kilala ko na kung kanino nanggaling ito. Kinikilig ako. Kay Cyrus galing toh eh! Pero hindi ko rin naman naiwasan mapaisip kung sino si Superman dahil magkaiba naman sila ng handwriting ni Cyrus. Pero si Superman narin naman ang nagsabi na 'TiME' will come kaya antayin ko nalang ang time na iyon.

"Did you like it?" tanong sakin ni Cyrus na lumapit sa akin.

"Thank you ah. Seryoso ka talaga sa mahal thingy noh?" tanong ko naman kay Cyrus.

"Yah. Bakit? Akala mo joke?" muli niyang tanong.

"Hindi. Eh kasi naman wala naman akong natatandaang niligawan mo ako at sinagot kita noh." pagpapaliwanag ko sakanya.

"Ah, nga naman. So let's make it formal,

Pwede ba kitang ligawan?"

Chapter 19 ended
Heart Breaks

"Dadiiieeeeeee." malakas kong pagtawag kay Joshua na nagbabasa naman ng magazine nung umagang yun.

"Oh bakit ano yun baby?" sagot naman niya. Itinigil niya ang pagbabasa at ibinaling ang atensyon sakin.

"Guess what?" pagtatanong ko sakanya.

"Hindi naman ako manghuhula eh." sagot niya sakin.

"Ito naman walang kathrill-thrill kwentuhan." pagtatampo ko kunyari kay Joshua.

"Oh sige hulaan ko. Dinagdagan ng tita mo ang baon mo noh? Kaya ililibre mo ako mamaya ng pamasahe." pagbibiro sakin ni Joshua.

"Hindi sira. Ano ka sinuswerte? Hahaha. Tungkol kay Cyrus." pambibitin ko sakanya.

"Ah. Inakbayan ka nanaman niya?" tanong ni Joshua sakin.

"Hindeeeeee. Nagtanong na siya kung pwede daw ba niya ako ligawan!" excited kong pagkukwento.

"Ano sabi mo?" tanong uli niya.

"Eh di. Pwede!" kinikilig kilig kong sinabi kay Joshua.

"Ah, un lang ba?" sabi niya at bumalik sakanyang pagbabasa.

"Hay nako daddy. Topak ka nanaman. Hindi ka man lang masaya para sakin." pagtatampo ko sakanya. Hay nako ang saya-saya ko magkwento sakanya tapos un lang reaction niya.

"Ok. Congrats. BABY." pagbati sakin ni Joshua na patuloy parin sa pagbabasa ng magazine.

"Thank you ah!" pagsusungit kong sagot dahil parang hindi man lang niya pinansin ung kwento ko. Hay nako, makaalis na nga lang.

Ang saya-saya ko ngayon tapos ganoon reaksyon niya. Nakakasira tuloy ng araw.

"Oh mahal bakit nakasimangot ka? Hindi bagay sayo nakasimangot. Ngiti naman diyan." sabi ni Cyrus habang hinawakan ang pisngi ko. Buti nalang at nandito si Cyrus na nagpapasaya ng araw ko.

"Yung bestfriend mo kasi eh." pagrereklamo ko.

"Away nanaman kayo?" pagtatanong ni Cyrus.

"Ewan ko dun nagkukwento lang naman ako tapos bigla nanamang tinopak, nakakainis." irita kong sagot.

"Hindi ka na nasanay. Ano ba kinukwento mo sakanya?" tanong ni Cyrus. Nakakahiya naman kung sasabihin ko na siya ung kinukwento ko. Baka isipin niya patay na patay ako sakanya pero parang ganun na nga. Hahaha.

"Kinuwento ko lang naman ung ano... Ung... Mga alaga ko." pagpapalusot ko kay Cyrus.

"Ano ba alaga mo?" muli niyang pang-uusisa.

"Langgam--"

"Langgam?" pagtataka niyang tanong.

"Oo, ay este may langgam kasi dito sa armchair ko. Hehehe." muli kong pagpapalusot. Wag ka na sana magtanong Sai, nahihirapan na ko lumusot.

"Akala ko nag-aalaga ka ng langgam. Hahaha. Ikaw talaga. Ang cute mo." sabi niya sabay kurot sa pisngi ko.

"Ikaw talaga. Ang bolero mo." panggagaya ko naman sakanya with matching kurot-kurot din sa pisngi.

Maya-maya'y nagbell na rin at si Cyrus ay nakipagpalit ng upuan kay Janine. Kaya kami na ang magkatabi ni Cyrus at sila Janine naman at Joshua. Sana naman magkadevelopan na tong dalawang toh. Bagay naman sila eh.

Nagbuhay prinsesa ako sa tabi ni Cyrus dahil siya na daw ang magsusulat ng notes para sakin. Pumayag naman ako. Ang kapal ng mukha ko noh? Hahaha. Aba dapat itest kung gaano kaseryoso tong lokong toh. Mamaya pinagtitripan nanaman ako. At least kung pinagtitripan niya lang ako napakinabangan ko siya. Hahaha.

Hindi ko talaga makeri ang nangyayari ngayong araw na ito. Parang panaginip pero totoo. Sana ganito nalang kami lagi ni Cyrus.

At buti nalang talaga hindi nangyari ang kinatatakutan ko.

Recess time na at siyempre sabay kami kumain ni Cyrus, lagi naman eh simula pa nung first day. Siyempre kasama rin si Joshua.

"Tara na Joshua." pag-aaya ni Cyrus sakanya.

"Hindi. Sige kayo nalang dalawa ni Chloe. May pag-uusapan pa kami ni Pare. Di ba pare?" sabi niya at sabay hinatak at inakbayan naman si Janine na mukhang walang kamalay-malay sa mga nangyayari.

"Ha? Ah. Oo." pagsang-ayon nalang niya.

"Sige una na kami ni Chloe. Sunod nalang kayo." pagpapaalam ni Cyrus.

----------

Narrator

"Ano yun Joshua?" pagtatakang tanong ni Janine nang makaalis sina Cyrus at Chloe.

"Ah, pwede ba tayong mag-usap saglit?" tanong ni Joshua kay Janine.

"Basta ikaw. Tungkol saan ba?" tanong naman ni Janine sakanya.

"Naaalala mo yung pinag-uusapan natin about dun sa taong gusto ko nito lang?" tanong naman ni Joshua.

"Oo, bakit?" sabi naman ni Janine.

"Suko na ako pare." malungkot na sabi ni Joshua.

"Oh bakit suko ka na? Hina mo pala pare eh." pang-aasar ni Janine pero deep inside nasasaktan siya dahil nasasaktan si Joshua.

"Ayoko na pare. Takot akong umamin. At masaya na siya eh." patuloy na pagkukwento ni Joshua.

"Bakit ba ayaw mo aminin? Malay mo may nararamdaman din pala siya sayo." pagpapayo ni Janine.

"Baka umiwas eh. Hindi ko kayang iwasan niya ako." nangangambang kwento ni Joshua.

"Eh paano kung hindi umiwas?" tanong ni Janine.

"Paano kung umiwas? Magulo pare. Bahala na." ang tanging naisagot ni Joshua.

----------

Chloe

Lumipas ang tatlong araw habang napapalapit ang loob ko kay Cyrus ay napapalayo naman ito kay Joshua dahil hindi niya ako pinapansin. Kinakausap ko siya pero hindi na siya ganun kakulit. Kapanibago pero ok na rin un atlis walang nang-iinis.

Nung araw na din yun ay sinulatan akong muli ni Superman.

I wish everlasting happiness for you. (:

Yours truly,
Superman

Ang tagal kong inantay ang sagot niya pero bakit parang nalungkot ako sa nabasa kong message niya. Ang weird. Siguro kasi ang tagal lang niya hindi sumagot tapos ang ikli ng message niya. Hahaha.

Agad din naman akong sumagot kay Superman.

thank you superman. =) if you don't mind, may i ask something? bkit tgal m ndi sumagot s letter? hehehe.. bc k? lam m ung lalaking gusto q, nliligawan nia n q.. kya ang saya-saya q talaga.. nshare q lng.. take care =)

Sana sumagot agad si Superman this time. Hindi ako makapaghintay na mailagay na ang sulat ko kaya naman ng madismiss na ang klase at lumabas na ang mga estudyante ay agad ko itong inipit sa pinto ng locker ko. Pinuntahan ko narin naman si Cyrus na pinauna kong lumabas.

----------

Narrator

"Girls wait lang ah. May icheck lang ako sa classroom." ang sabi ni Ericka sa mga kasabay niya.

"Ok girl. Make it fast ha." sagot naman ng mga ito sakanya.

Simula ng makita niya ang sulat ni Chloe ay regular na nitong chinecheck tuwing hapon kung may sulat si Chloe. At tulad ng inaasahan niya, may nakita siyang sulat at binasa niya ito.

thank you superman. =) if you don't mind, may i ask something? bkit tgal m ndi sumagot s letter? hehehe.. bc k? lam m ung lalaking gusto q, nliligawan nia n q.. kya ang saya-saya q talaga.. nshare q lng.. take care =)

"Gosh, this can't be happening. Nililigawan siya ni Cyrus? NO!" pagkagulat niyang sinabi matapos mabasa ang sulat.

Dali-daling umuwi si Ericka na naluluha habang naglalakad at iniwan niya ang mga kasama niya. Pagkarating niya sa bahay ay andun ang mom niya.

"Mom, I wanna go back to U.S. now." sabi ni Ericka sa mom niya habang naiyak.

"Why my dear? Is there something wrong?" pag-aalala namang tanong ng mom niya.

"Wala na pala akong babalikan dito sa pinas mom. Cyrus doesn't love me anymore. He already love someone else." pagmumukmok ni Ericka.

"No, Ericka. He loves you. Maghintay ka lang at babalikan niya. Trust me dear." pagpapatahan ng mom ni Ericka sakanya.

Tumakbo naman si Ericka papunta sakanyang kwarto at doon nagmukmok.

Habang ang mom naman niya ay kinuha ang telephone at may idinial na number.

"Hello mare! Can i ask a favor from you?" ang sabi ng mom ni Ericka sa kausap niya sa telepono.

----------

Chloe

Lunes na at excited na excited akong pumasok dahil ngayon ko balak sagutin si Cyrus. Naprove na niya sakin na hindi nga siya nagbibiro at seryoso siya dahil kung anu-anong pinagawa ko sakanya at ni-isang reklamo ay wala akong narinig mula sakanya.

Lumabas na muna ako sa corridor dahil tatatlo palang kaming nasa loob ng classroom. Halatang halata excited ako sa araw na ito. Hahaha. Ilang minuto lang ang nakakalipas at dumating si Joshua. Sinalubong ko naman siya.

"Good Morning daddy!" masayang bati ko sakanya.

Ang isinagot lang niya sakin ay patingala ng bahagya. Aba, ganda ng ganda ng bati ko ganun lang ang sagot sakin.

"Ano bang problema ha Joshua?" medyo naiinis na tanong ko sakanya.

"Wala." ang tanging naisagot niya.

"Eh bakit parang iniiwasan mo ako?!" muli kong tanong.

"Ano bang gusto mo Chloe?! Ako na nga itong lumalayo eh! Ikaw pa tong lapit ng lapit! Tinitiis ko na ngang ako nalang ang umiwas kaysa ako pa ang iwasan mo!" pasigaw na sagot sakin ni Joshua.

Nagulat naman ako dahil sinigawan niya ako. Hindi ko alam kung ano ang sinasabi niya. Wala akong naintindihan. Anong iiwasan ko siya? Bakit? Natulala talaga ako ng oras na iyon.

Habang wala pa ako sa katinuan ay nakita ko naman na dumating si Cyrus...

Kasama si Ericka na nakayakap sa isang braso niya at masayang-masaya.

Chapter 20 ended

***Gusto ko lang ishare sainyo itong song na ito kasi everytime i hear this song si Joshua ang naaalala ko. If you have time pakinggan niyo po itong song na ito.

Paano na Kaya - Bugoy of PDA(S2)
Truth

"Cy.... Rus...." ang aking sinabi habang tinititigan si Cyrus na papasok ng classroom. Ni-isang sulyap ng kanyang mata ay wala akong nakita. Pakiramdam ko ng mga oras na iyon ay hindi na ako nag-eexist sa mundo ni Cyrus. Ang sakit.

Hindi ko napapansin na may mga luha na palang pumapatak sa aking mga mata. Pinunasan ito ni Joshua ngunit hindi pa man niya natatapos punasan ang mga ito ay agad na akong tumakbo sa Ladies' C.R. at dun inilabas ang sakit na nararamdam ko.

----------

Narrator

Matapos naman tumakbo ni Chloe papuntang C.R. ay hindi nagdalawang isip si Joshua na sundan ito. Hindi niya inalintana ang pagpasok sa Ladies' C.R. na kasulukuyan namang si Chloe lang ang tao dahil maaga pa naman nun.

"Chloe. Buksan mo toh." sabi ni Joshua habang kinakatok ang pinto ng cubicle kung saan naroroon si Chloe.

Ngunit hindi ito binuksan ni Chloe.

"Chloe. Ano ba. Buksan mo sabi eh." pangungulit ni Joshua.

"Leave me alone!" sagot ni Chloe sakanya na hindi pa rin binubuksan ang pinto.

"I want to. But i can't." bulong ni Joshua sa sarili niya.

Maya-maya'y bumukas ang pinto ng C.R. at pumasok si Mrs. De Leon, isang teacher sa school na iyon. Nanlaki ang mga mata nito. Kung nagkataon ay malalagot si Joshua kapag nagsumbong ito sa Discipline Office.

"Hoy bruha! Napakatagal mo naman mag-C.R. Hanap na aketch ng mga fafa ko. Ang chuva naman. Make it faster nga... Ay ma'am andiyan pala kayo. Tagal kasi ni sister eh." pagbabakla-baklaan ni Joshua para makalusot sa pagsusumbong ni Mrs. De Leon.

"My God, Mr. Joshua Garcia, you're a..." sa gulat nito ay hindi na niya natapos ang sasabihin at isinarado na ang pinto.

Hindi naman mapigilan ni Joshua ang matawa dahil napaniwala niya si Mrs. De Leon.

----------

Chloe

Sino kaya yung pumasok sa C.R.? Bakit biglang nagtransform si Joshua? Para akong sira dito sa loob ng cubicle dahil habang umiiyak ay natatawa ako sa pagbabakla-baklaan ni Joshua, bagay na bagay sakanya. Loko talaga toh, sa isip isip ko.

Dahil sa pangyayaring iyon ay lumabas narin ako ng cubicle. Medyo gumaan ang loob ko dahil sa ginawa ni Joshua. Pagkalabas ko ay agad ko naman siyang niyakap.

"Daddy, ang sakit." sabi ko sakanya.

"Wag kang mag-alala baby. Daddy will be always here for you." pagcocomfort niya sakin habang hinihimas-himas ang buhok ko.

Napagpasyahan na rin naming bumalik ng classroom.

Hindi nagpapansinan sina Cyrus at Joshua simula ng araw na iyon marahil siguro ako ang kasama ni Joshua. Tumagal pa ng isang linggo ang walang pansinan na drama namin at si Joshua naman ang lagi-lagi kong kasama sa panahong parang namatay ang puso ko.

Hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang magalit sa ginawa sakin ni Cyrus kahit sobrang sakit talaga ang pagpapaasang ginawa niya. Minsan nga ay nakikita ko siyang tinitignan ako na parang may gustong sabihin at minsan pa'y nagkakatitigan nalang kami.

Lugmok na lugmok talaga ako ng mga panahong iyon, hindi ko magawang tumawa ng malakas, makipagkulitan, makipagdaldalan at kung anu-ano pa. Parang namatayan ako. Ngunit life must go on, kailangan kong magmove-on kaya lang mahirap dahil sa araw-araw ko silang nakikita at lalo lang akong nasasaktan sa tuwing gustuhin kong kalimutan siya.

Ano ba talaga ang nangyari? Bakit bigla nalang silang nagkabalikan? Akala ko seryoso talaga siya pero hindi pala.

----------

Flashback

Linggo nun nang ipatawag si Cyrus ni Mrs. Ranillo sa kanyang office.

"Mr. Bernal, i want to talk to you." sabi ni Mrs. Ranillo kay Cyrus.

"Yes ma'am? About what?" pagtatakang tanong naman ni Cyrus.

"About you and Ericka. Alam kong matagal din kayong nagkasama ng inaanak ko and until now she still loves you." pagkukwento ni Mrs. Ranillo.

"Then? Sorry but i don't love her anymore." sabi ni Cyrus na tumayo at nagbalak lumabas ng office.

"Kabastusan yang ginagawa mo Mr. Bernal. Sit down!" pagalit na sabi ni Mrs. Ranillo.

"Wala naman pong patutunguhan tong pag-uusap na ito." pagmamatigas ni Cyrus.

"Nakalimutan mo na bang ako ang principal sa school na pinapasukan mo?" pagsusungit ni Mrs. Ranillo.

Dahil alam ni Cyrus na kahit ano ay pwedeng gawin ng malditang principal nila ay nagpasya nalang itong maupo uli.

"Gusto kong balikan mo si Ericka." pag-uutos ni Mrs. Ranillo kay Cyrus.

"What if i don't?" pagmamatigas uli ni Cyrus.

"Then expect the worst things you can experience in your entire life." pananakot ni Mrs. Ranillo.

"Akala niyo matatakot niyo ako? Baka nakakalimutan niyo pwede kayo matanggal sa posisyon niyo dahil sa ginagawa niyong yan sakin." pang-hahamon ni Cyrus.

"Are you daring me Mr. Bernal? Do you think you're powerful than me?" hindi naman pagpapatalo ni Mrs. Ranillo.

Natahimik nalang si Cyrus dahil naalala niyang graduating student nga pala siya at baka yun ang tirahin ng malditang principal nila.

"Finally, natauhan ka din. Gusto kong sunduin mo bukas si Ericka sa bahay nila at makipagbalikan ka. Dalhan mo na rin siya ng flowers." muling pandidikta ng principal.

"And by the way, don't dare tell this to anybody especially to Ericka and your parents or else i'll do everything to pull you down." dugtong pa nito.

Lumabas narin naman si Cyrus sa office at balisang-balisa siya. Hindi niya alam kung anong dapat gawin. Gulong-gulo ang isip niya. Hindi niya alam paano haharapin si Chloe dahil sa totoo lang ay mahal na mahal niya na ito.

Pagkalabas naman ni Cyrus ay agad idinial ni Mrs. Ranillo ang telepono.

"Hello mare? Don't worry na. Tomorrow, Cyrus will be there at makikipagbalikan na siya kay Ericka." sabi nito sa kausap niya sa telepono.

----------

Cyrus

Tama ba ang ginawa ko? Dapat ko bang kausapin si Chloe? Litong-lito na ako. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko siya. Hiyang-hiya talaga ako sa ginawa ko sakanya. Ilang buwan narin kaming hindi nakakapag-usap. Miss ko na ang kakulitan niya. Kung hindi lang siguro dahil sa principal na yun masaya na siguro kami ni Chloe ngayon.

Nang makita kong nagbabasa lang si Chloe ng libro ay nilakasan ko ang loob ko at binalak na lapitan siya.

Bago pa man ako makalapit ay hinarangan ako ni Joshua.

"Not this time Cyrus." sabi niya matapos harangan ang daan ko papunta kay Chloe.

Nagpumilit ako pero pinigilan parin niya ako.

"Mag-usap nga tayo." sabi ni Joshua at lumabas siya ng room at pumunta sa hallway na hindi masyadong dinadaanan ng tao at sinundan ko naman siya.

Hindi pa man ako masyado nakakalapit sakanya ay agad niya akong sinalubong ng isang napakalakas na suntok na nagpatumba naman sakin sa sahig.

"Gago ka rin noh Cyrus." sabi ni Joshua matapos akong suntukin.

"Sorry." yan nalang ang tangi kong nasabi matapos kong makatayo.

"Eh talaga naman palang tarantado ka eh." muling sabi ni Joshua kasabay ng isa nanamang malakas na suntok sa mukha ko na nagdulot ng pagdurugo ng labi ko.

"Sorry? Ganon lang ba yun Cyrus? Hindi tamang paasahin mo si Chloe! Lalo ng alam mong may nararamdaman siya para sayo." dugtong niya.

"Wala kang alam Joshua." ang sabi ko sakanya.

"May dapat pa ba akong malaman?" pagtatanong ni Joshua.

"Hindi mo alam ang pakiramdam ang makita ang minamahal mo na kasama ng iba." sagot ko sakanya.

"Hindi mo rin alam ang pakiramdam na kasama mo nga ang mahal mo pero iba naman ang hinahanap niya!" sigaw sakin ni Joshua.

"Wag mong sabihing.." pagkagulat kong tanong.

"Oo, i'm inlove with Chloe." pagtatapat ni Joshua.

"Please take good care of Chloe habang hindi ko pa naaayos tong gulong toh." pagmamakaawa ko kay Joshua.

Pinipigilan ko nalang ang pagpatak ng mga luha ko dahil sa nangyayari sa buhay ko. Magiging masaya na sana ang lahat naging miserable pa.

"Anong gulo Cyrus? Meron ba akong hindi alam?" pagtatanong ni Joshua.

"Sayo ko lang sasabihin toh Joshua dahil i trust you. Lahat ng ito ay pakana ng ninang ni Ericka." pagkukwento ko.

"Si Mrs. Ranillo?!" pagkagulat na tanong ni Joshua.

"Oo. Tinakot niya ako na hindi ako makakagraduate kung hindi ko babalikan si Ericka. Kaya wala akong nagawa kundi balikan siya dahil wala akong laban sa mga kayang gawin ni Mrs. Ranillo." pagtutuloy ko.

"CYRUS!!!" sigaw ni Ericka na sumulpot nalang kung saan.
Chapter 21 ended
Consequence

"Girl, nakita mo ba si Cyrus?" paghahanap ni Ericka kay Cyrus sa kaklase nilang si Monique.

"Ay girl, nakita ko silang papunta ni Papa Joshua kanina dun sa may hallway papuntang Elementary Building. Ikaw ah, mawala lang saglit si Cyrus sa paningin mo hindi ka na mapakali." sagot naman ni Monique kay Ericka.

"Siyempre, kailangan makabawi sa mga pagkukulang ko kay Cyrus, mahirap na baka maghanap nanaman ng iba. Sige girl puntahan ko lang si Cyrus. Thanks." sabi naman ni Ericka.

Naglakad nga papunta sa kinaroroonan ni Cyrus si Ericka. Nang makarating doon si Ericka ay narinig niyang nag-uusap sina Cyrus at Joshua kaya pinili nitong makinig muna sa pinag-uusapan ng dalawa.

"Anong gulo Cyrus? Meron ba akong hindi alam?" pagtatanong ni Joshua kay Cyrus.

"Sayo ko lang sasabihin toh Joshua dahil i trust you. Lahat ng ito ay pakana ng ninang ni Ericka." pagkukwento ni Cyrus.

"Si Mrs. Ranillo?!" pagkagulat na tanong ni Joshua.

"Anong meron? Bakit pinag-uusapan nila si ninang?" tanong ni Ericka sa sarili niya.

"Oo. Tinakot niya ako na hindi ako makakagraduate kung hindi ko babalikan si Ericka. Kaya wala akong nagawa kundi balikan siya dahil wala akong laban sa mga kayang gawin ni Mrs. Ranillo." pagtutuloy ni Cyrus.

"Hindi. Hindi ito totoo. Mahal pa ako ni Cyrus kaya niya ako binalikan. Hindi!" pagpapaniwala ni Ericka sa sarili niya.

"CYRUS!!!" pasigaw na pagtawag ni Ericka kay Cyrus matapos marinig ang pag-uusap nila ni Joshua.

"Is it true? Tell me!" dugtong nito.

Hindi naman nakasagot si Cyrus sa pagkagulat ng makita niya si Ericka.

"Oh Ericka, nagpapraktis lang kami ni Cyrus para sa play." pananakip butas naman ni Joshua sa kaibigan niya.

"Shut up Joshua! Wag mo akong gawing tanga! Narinig ko ang lahat! Cyrus sagutin mo ako!" galit na naluluhang tanong ni Ericka.

"Ericka, i'm sorry." paghingi ng patawad ni Cyrus.

"What does it mean?" mas galit pang sigaw ni Ericka.

"Yeah Ericka. Pinilit lang ako ng ninang mo na makipagbalikan sayo." sabi ni Cyrus na hindi naman makatingin sa mata ni Ericka.

"Manloloko ka Cyrus! Paasa!" sabi ni Ericka sabay walkout. Umiiyak na bumalik si Ericka sa kanilang classroom at ang magbestfriend naman na sina Joshua at Cyrus ay nagpatuloy sa pag-uusap.

"Paano na Sai?" nag-aalalang tanong ni Joshua.

"Ako ng bahala. Josh, please wag mo nalang ipaalam kay Chloe about dito. Ikaw munang bahala sakanya ha." sagot naman ni Cyrus.

"Bilisan mo at baka maunahan na kita." pagbibiro naman ni Joshua sa bestfriend niya.

At napagpasyahan na ng dalawa na bumalik na sa classroom.

Simula ng araw na iyon ay hindi na pumasok si Ericka. Ang magbestfriend naman na sina Joshua at Cyrus ay naghahanap ng paraan para matapos ang gulong napasukan ni Cyrus habang si Chloe nama'y inabala ang sarili sa pag-aaral.

"Sai, tawag ka ni Mrs. Ranillo." sabi ng classmate nila Cyrus nang makasalubong nila ito habang naglalakad papuntang library.

"Do you want me to go with you?" pag-aalala ni Joshua sa kaibigan niya.

"Sige, wag na. Kaya ko na toh." sagot naman ni Cyrus.

At pumunta nga si Cyrus sa Principal's office.

"Malinaw ang usapan natin na walang makakaalam diba Mr. Bernal?" bati ni Mrs. Ranillo nang makapasok si Cyrus.

Hindi naman sumagot si Cyrus.

"Alam mo na kung saan ka pupulutin. So better prepare yourself as early as now. You may now leave the room." pagbabanta ni Mrs. Ranillo.

Nang makalabas si Cyrus ay agad naman tinawag ni Mrs. Ranillo ang isang sipsip na teacher na si Mr. Lungab, siya ang guro nila Cyrus sa Mathematics IV.

"Yes ma'am? May ipaguutos ba kayo?" tanong ni Mr. Lungab kay Mrs. Ranillo.

"Gusto kong gumawa ka ng paraan para masuspend ang Cyrus Bernal na yan." pag-uutos naman ni Mrs. Ranillo habang nakatingin kay Cyrus na papalabas na ng faculty.

"Pero ma'am?" medyo pag-angal ni Mr. Lungab.

"Gagawa ka ng paraan o ako ang gagawa ng paraan para mapatalsik ka sa eskwelahang ito?" pananakot ni Mrs. Ranillo.

"Ok ma'am sabi ko nga dapat masuspend yang Cyrus Bernal na yan." napipilitang pagsang-ayon ni Mr. Lungab.

"Good." sabi naman ni Mrs. Ranillo.

Kinabukasan ay may long quiz ang klase nila Chloe sa Mathematics IV. Ipinamigay ni Mr. Lungab ang mga test paper at siya'y nagmasid-masid sa mga estudyante. Lingid sa kaalaman ng lahat ay lihim na inutusan ni Mr. Lungab si Ruel na ilagay ang papel na naglalaman ng formula sa likod ng kinauupuan ni Cyrus kapalit ng mataas na grado niya sa Mathematics.

"Mr. Bernal!" paninita ni Mr. Lungab nang makita niya ang papel na inuupuan ni Cyrus.

"Ano yang papel na yan?" dugtong pa nito. At kinuha niya ang papel.

"Kodigo toh ah. At nakacomputerized pa." sabi ni Mr. Lungab matapos mabasa ang papel at binuklat ito sa harap ng kanyang mga estudyante.

Ang ibang mga estudyante ay sinamantala ang pagkakataon at tinignan ang formula sa papel na ipinakita ni Mr. Lungab at nagsipagsagot sa kani-kanilang test paper. Ang iba nama'y hindi makapaniwalang nagawa iyon ni Cyrus.

"Paano niyo naman nasabing kay Cyrus nga yang papel? Hindi na niya kailangan niyan para makapasa sa long quiz niyo!" pag-angal ni Joshua sa teacher nila.

"Kitang-kita ko nasa upuan niya ang papel na ito. Cyrus can you explain this to me?" tanong ni Mr. Lungab.

"I don't know anything about that Sir." pagpapaliwanag ni Cyrus.

Kinuha ni Mr. Lungab ang test paper ni Cyrus.

"Don't you know that cheating in any form is a major offense sa school natin?" sabi ni Mr. Lungab kay Cyrus habang pinupunit ang test paper niya.

"Come with me to the Guidance Office." sabi naman ni Mr. Lungab na papalabas na ng pinto.

"Pero Sir?!" muling pag-angal ni Joshua.

"Bakit Mr. Garcia gusto mo sumama?" pagtataray ni Mr. Lungab.

"Sai matuto ka namang lumaban!" sabi ni Joshua sa kaibigan niyang si Cyrus.

Ngunit hindi umimik si Cyrus at nagpatuloy sa paglabas ng classroom kasunod ni Mr. Lungab.

Chapter 22 endedSuspension

Pagkarating nina Cyrus at Mr. Lungab sa may guidance office agad nilang tinungo ang discipline officer.

"Mr. De Jesus, nahuli kong may kodigong nakalagay sa upuan niya itong si Mr. Bernal." pagsusumbong ni Mr. Lungab.

"Talaga? Si Mr. Bernal nangongodigo? I guess i can't agree with that." pagkabigla ng discipline officer.

"Hindi ba dapat ay masususpend na itong si Mr. Bernal dahil isang major offense ang nilabag niya?" pagtatanong ni Mr. Lungab.

"Pero wala tayong sapat na ebidensya na kay Mr. Bernal nga ang papel na iyan. Since elementary pa kasi ay isa na siyang achiever sa school na ito." pagdududa ng discipline officer.

"Pwede po bang mag-suggest ng idea para mapatunayan kung akin nga yang kodigong yan? Kung papayag kayo willing akong iretake ang exam kahit sa harap niyo pa mismo." pagmumungkahi ni Cyrus.

"Sang-ayon ako kay Mr. Bernal. Mr. Lungab papayag ka ba?" pagtatanong ng discipline officer.

"Hindi na kailangan. Absuwelto ka na Mr. Bernal. Mas kinakampihan na pala ngayon ang mga estudyante kesa sa mga teacher." pagsusungit ni Mr. Lungab sa discipline officer.

"Hindi naman sa ganon pero wala talaga sa ichura ni Mr. Bernal ang gumawa ng kodigo. Alam kong alam mo rin yun Mr. Lungab." pagpapaliwanag ng discipline officer.

"O siya, siya. Bumalik ka na sa classroom Cyrus. Susunod nalang ako." pagpapaalam ni Mr. Lungab.

Lumabas nga si Cyrus ng guidance office.

"May araw ka rin Mr. Bernal." bulong ni Mr. Lungab kay Cyrus bago pa man siya makalabas ng opisina.

----------

Chloe

Ano bang nangyayari kay Cyrus? Bakit siya nagkakaganun? May problema ba? Hay! Bakit nga ba si Cyrus parin ang iniisip ko kahit sobra niya akong nasaktan. Ang hirap magmove-on.

Pagkalabas nila Mr. Lungab at Cyrus ay siya ring paglabas ng mga kaklase ko para makichismis. At nabalewala na ang long quiz namin dahil nagsipagkopyahan na sila.

"Chloe saglit lang ha, CR lang ako." pagpapaalam ni Joshua.

"Teka, ano ba talagang problema?" pagpigil ko sakanya.

"Magiging ok din ang lahat." seryosong sagot naman ni Joshua at dumirecho na ng CR.

Hindi ko naman nagets ung sagot ni Joshua. Parang anlayo dun sa tinanong ko eh. Anong problema tapos magiging ok din ang lahat? Ano ba un.

Lumabas din naman ako para makichismis sa mga chumichismis. Pagkalabas ko ay nakita kong papaakyat na si Cyrus. Nang biglang...

"Chloe my labs payakap! Hahaha!" sabi ng manyak naming kaklase na si Abel habang yumakap sakin.

Sa gulat ko ay bigla ko siyang nasampal!

"Bastos!" sigaw ko.

Maya-maya'y nakita kong tumakbo papalapit si Cyrus at pinagsusuntok si Abel.

"Kapal din ng mukha mong yakapin si Chloe ah!" sinasabi ni Cyrus habang sinusuntok niya si Abel.

Sinubukan kong pigilan si Cyrus kaya lang nakakatakot silang lapitan. First time kong makapanood ng live boxing. Nagkakantyawan naman ang iba naming kaklase. Hindi nagtagal ay dumating narin si Joshua at inawat niya si Cyrus.

"Sai ano problema niyo?" tanong ni Joshua kay Cyrus nang maawat niya ito.

"Paano kasi yang manyak na yan niyakap si Chloe!" pagdadahilan ni Cyrus.

"Eh loko ka pala eh!" sabi ni Joshua kay Abel at inambahan niya ito ngunit pinigilan naman siya ni Cyrus.

"Ano ba kayo! Tama na nga!" pag-awat ko sakanila. Parang mga sira!

"Anong kaguluhan ito?" tanong ni Mr. Lungab na karating-rating lamang.

"Si Cyrus po bigla nalang akong sinuntok!" pagsusumbong ni Abel na nagdudugo ang kilay.

"Pagkaminamalas ka nga naman Mr. Bernal. Dalhin niyo na si Abel sa clinic. At kayo masipasok na kayo sa classroom walang lalabas! Clarisse maglista ka ng noisy at standing!" pag-uutos ni Mr. Lungab.

"Tara na muli sa guidance office Mr. Goodboy." sabi naman nito kay Cyrus.

Walang nagawa si Cyrus kundi sumunod.

"Sir." pagtawag ko kay Mr. Lungab.

"Yes?" sagot naman nito.

"Pwede po bang sumama sainyo sa guidance office? Kasi wala naman talaga pong kasalanan si Cyrus eh. Si Abel po talaga may kasalanan ng lahat." pagpapaliwanag ko.

"Ms. Yu anong sinabi ko?" medyo malambing na sinabi ni Mr. Lungab.

"Diba sinabi kong pumasok na kayo ng classroom!" biglang sigaw naman niya.

"Tara na Chloe. Wala tayong laban diyan. Hari yan eh." pag-aaya sakin ni Joshua.

Sa takot ko ay pumasok nalang rin ako ng classroom. Nag-aaalala ako ng sobra kay Cyrus. Napakamalas naman itong araw na ito!

----------

Narrator

Muli ngang bumalik sina Cyrus at Mr. Lungab sa guidance office.

"Oh Mr. Lungab, nagbago ba ang isip mo?" pagtatanong ng discipline officer pagkapasok nila.

"Hindi Mr. De Jesus. Ang kinikilala niyo lang namang goodboy ay nanuntok ng kaklase niya kani-kanina lamang." sabi ni Mr. Lungab.

"Mr. Bernal, is that true?" paglilinaw ng discipline officer.

Tumango-tango nalang si Cyrus bilang pag-oo nito.

"Mr. Bernal, hindi na kita mapagbibigyan ngayon. Sorry but i have to suspend you." may pagkadismayang sinabi ng discipline officer.

"Oh paano Mr. De Jesus? Iwanan ko muna sayo si Mr. Bernal dahil may klase pa akong naghihintay sa taas." sabi naman ni Mr. Lungab na medyo nakangiti.

Inayos naman ng discipline officer ang suspension letter na ipabibigay niya sa magulang ni Cyrus, habang si Cyrus naman ay nakatungo lamang na nakaupo.

"Oh Mr. Bernal, ibigay mo toh sa parents mo. You'll be suspended for three days and the worst news is hindi ka na makakagraduate with honors dahil sa record mo sa school. You may go." sabi ng discipline officer na medyo nalulungkot para kay Cyrus.

Kinuha ni Cyrus ang sulat at dumiretso pabalik sakanilang classroom. Kinuha niya ang kanyang gamit at lumabas na siya ng school. Pinipigilan niyang maluha habang nasa byahe siya pauwi ng bahay. Nang makarating siya sakanila ay hindi na niya napigilang pumatak ang kanyang luha.

----------

Chloe

Habang nagkaklase si Mr. Lungab ay pumasok si Cyrus sa loob ng classroom nang walang anu-ano. Kinuha niya ang kanyang gamit.

"Sai, ano nangyari?" tanong ni Joshua kay Cyrus.

Ngunit hindi sumagot si Cyrus at dumirecho palabas ng classroom.

"Ano kayang nangyari kay Cyrus?" pagtatanong ko kay Joshua.

"Suspended ata. Badtrip!" naiinis na sagot naman niya.

Kinakarma kaya si Cyrus? Hindi ko naman hiniling na karmahin siya eh! Hay ang gulo na ng paligid ko! Pati si Joshua apektadong apektado sa mga nangyayari. Kailan ba matatapos ito?

----------

Narrator

Matapos ang klase ay kinausap ni Janine si Joshua.

"Joshua, pwede ba tayong magkita mamaya sa plaza?" pagtatanong ni Janine.

"Pare pwede bukas nalang?" pagtanggi ni Joshua.

"Eh Joshua, may importante akong sasabihin kasi eh." sagot naman ni Janine.

"Importante ba? Ngayon mo nalang sabihin." sabi naman ni Joshua.

"Hindi pwede eh. Aantayin kita mamaya sa plaza ha!" sagot naman ni Janine at umalis na siya.

"Ano naman kaya ung importanteng sasabihin ni pare?" tanong ni Joshua sa sarili niya.

Chapter 23 ended
Goodbye Kiss

Joshua

Nang hapon na iyon ay inihatid ko si Chloe sa kanilang kanto bago ako umuwi sa bahay namin. Simula kasi ng magkabalikan sina Cyrus at Ericka ay lagi ko ng hinahatid si Chloe sa kanto nila para kahit papano'y maramdaman niyang hindi siya nag-iisa.

"Chloe, smile lang ha." pagpapaalam ko kay Chloe. Yan ang lagi kong sinasabi tuwing nagpapaalam ako sakanya. Ngiti naman ang lagi niyang isinasagot sakin pero kitang-kita ko parin sakanyang mga mata ang kalungkutan. Hay! Hanggang ngayon ay apektado parin siya sa pagbabalikan nila Cyrus at Ericka. Kung alam niya lang. Kung hindi lang sinabi ni Cyrus na wag ko sabihin sakanya malamang matagal na niyang alam na napilitan lang si Cyrus na balikan si Ericka at hindi sana siya ganito kalungkot ngayon. Hindi ko man lang siya magawang pasayahin. Si Sai lang talaga ang dahilan ng bawat pagngiti niya.

Pagkauwi ko ng bahay ay nagbihis ako at pumunta na sa plaza kung saan kami magkikita ni pare.

Pagkarating ko roon ay nakita kong nakaupo si pare sa swing at dahil nakatalikod siya ay naisipan kong takpan ang mga mata niya.

"Sino toh? Joshua ikaw na ba yan?" tanong naman ni pare ng takpan ko ang kanyang mga mata.

Inalis ko ang pagkakatakip ng aking kamay at umupo sa kabilang swing.

"Ano ba pag-uusapan natin pare?" tanong ko naman sakanya nang makaupo ako.

"Naaalala mo ba itong swing na toh?" sabi niya sakin.

"Oo, ang tagal na nito noh? Akalain mo hanggang ngayon nagagamit parin natin." pagsang-ayon ko naman.

"Dito kita unang nakalaro." nakangiting pagkukwento niya.

"Dito ba? Hindi ko na maalala eh. Ang tagal na kasi noon." napapangiti ko namang sagot sakanya.

"Joshua, matanong ko lang. Bakit hindi ka nakikipaglaro sa mga babae dati?" tanong ni pare.

"Ang boring kaya nilang kalaro. Puro barbie. Natandaan ko dati, nakapalda ka pa noon tapos inaya mo kong maglaro dala-dala ung kalbo mong barbie tapos kinabukasan naging lalake ka na. Hahaha." natatawang pagkukwento ko sakanya.

"Naalala mo pala yun." malungkot na sagot naman ni pare. Hala, nasaktan ko nanaman ata si pare dapat pala hindi ko nalang pinagtawanan. Lagot nanaman ako sa seatmate niyang si Chloe!

"O pare. Biro lang yun. Ito naman." sabi ko kay Janine.

Maya-maya'y may pumatak na luha sa kanyang mata akong nakita.

"Pare naman di ka na mabiro." sinabi ko sakanya. Tumayo naman ako sa swing na inuupuan ko at pumunta sa harap niya para punasan ang kanyang mga luha. Ilang sandali lang ay niyakap ako ni pare.

"Joshua, mamimiss kita." sabi niya sakin habang nakayakap.

"Baket mo naman ako mamimiss pare eh araw-araw naman tayo magkasama sa classroom?" pagtataka kong tanong.

"May sasabihin ako sayo Joshua. Nagkagusto ako sayo noon--"

"Ako rin eh, nung bata pa tayo. Kaya nga kita sinungitan para mapansin mo ako eh. Kaya lang, lalake ka rin pala kaya nga--"

"At ngayon mahal na kita." putol naman ni Janine sa pagkukwento ko. Parang natulala ako nang marinig ko ang sinabi niya. Hindi ko alam ang mararamdaman. Matutuwa? Malulungkot? Nagulat talaga ako sa sinabi niya.

"Nagbibiro ka ba pare?" hindi parin makapaniwala kong tanong.

"Hindi ako nagbibiro. Siya nga pala, bukas na flight namin papuntang New Zealand." sabi ni Janine at inalis ang kanyang pagkakayakap.

"Ha? Bakit biglaan naman pare?" mas lalo kong ikinagulat na tanong.

"Hindi naman biglaan. Dapat nga last 2 weeks pa kaya lang nadelay ung flight. Naapprove na kasi ang petition samin ni Dad eh kaya ayun. Mamimiss talaga kita Joshua." nakangiti niyang sinabi habang naluluha na hindi maintindihan kung nagbibiro ba o talagang nalulungkot.

"Pare naman, wala namang ganyanan. Paano pagnawala ka? Wala na akong kasabay magsoundtrip, wala na rin akong masasabihan ng mga problema ko." sabi ko kay Janine.

"Pare hindi bagay sayo magdrama." pagbibiro niya sakin.

"Pare naman oh, umayos ka nga." sabi ko sakanya.

"Totoo yun. Kaya magpapakabait ka ah at wag maging babaero." pagbibilin ni pare.

"Bukas na ba talaga alis niyo?" muli kong pagtatanong.

"Oo nga. Wag mong subukang pigilan ako at baka sumunod nga ako." pabirong sabi ni Janine.

Aalis na ata talaga si pare. Nakakalungkot naman. Bakit kaya niya naisipang sabihin sakin ang nararamdaman niya? Ano nga bang dahilan? Siguro kung hindi siya nagbihis lalake noon malamang mahal ko narin siya ngayon pero si Chloe na ang laman ng puso ko eh. Parang nakamighty bond na siya dito. Ayaw maalis. Lahat gagawin ko basta lang maging masaya siya.

"Pare, bakit mo nga pala sinabi sakin na mahal mo ako?" tanong ko naman kay Janine. Medyo awkward yung tanong pero nacucurious talaga ako kung bakit.

"Joshua, gusto ko sana humingi ng favor." sagot naman niya.

"Ano un?" tanong ko naman sakanya.

"Will you kiss me goodbye?" sabi niya. Tumayo siya at hinila rin akong patayo at sabay ipinikit niya ang kanyang mga mata. Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung hahalikan ko ba siya o hindi. Pero friendly kiss o kaya goodbye kiss lang naman diba? Wala na sigurong malisya.

Hinawakan ko ang kanyang baba at ipinikit rin ang aking mga mata at unti-unting inilapit ang aking labi sakanyang mga labi. Ilang saglit lang at naramdaman ko ang lambot ng kanyang mga labi. Mga tatlong segundo lang siguro tumagal ang halik ko sakanya.

"Maraming salamat Joshua. Babaunin ko talaga ang lahat ng alaala natin bukas." nakangiting sinabi ni Janine.

"Wala un pare. Isa pa ba?" pagbibiro ko sakanya.

"Loko." sagot naman niya.

"Wag mo akong kalimutan pare ha. Dumalaw ka naman dito sa Pilipinas. Wag mo ring kalimutan ung pasalubong." sabi ko.

"Oo naman. Hayaan mo dadalhan kita ng madaming gatas ng baka." sagot niya.

"Hahaha. Sige ba, kahit gatas lang yan hindi ko tatanggihan yan. Basta pare ah. Wag kang magpapaligaw dun ng basta-basta ah. Pumili ka nung kasing gwapo ko at kasing bait ko. Hahaha." pagbibiro ko.

"Sira. Uwi na nga tayo." sabi niya at naglakad papalayo.

Sinundan ko naman siya at inakbayan. Hinatid ko siya hanggang sa bahay nila.

Kinabukasan naman ay araw na ng flight ni Janine. Sumama kaming dalawa ni Chloe sa paghatid sakanila.

"Salamat Chloe sa lahat ah." paghingi ng pasasalamat ni Janine kay Chloe with matching yakap.

"Wala yun. Ingat ka dun Janine." sagot naman ni Chloe sakanya.

"Pare magpakatino ka na ah." sabi naman ni Janine sakin na yumakap rin.

"Matagal naman na akong matino ah?" sagot ko sakanya.

At naglakad na nga papaalis ang pamilya nila Janine.

"Balik ka dito pare ah. Antayin kita." sigaw ko sa kumakaway na si Janine.

Paglingon ko naman kay Chloe ay nakita ko siyang naiyak.

"Oh bakit ka naiyak?" tanong ko kay Chloe.

"Kasi wala na akong kachismisan at katabi sa classroom. Wala na rin akong kasabay kumain ng chichirya sa klase ni Mrs. Dizon." sagot niya.

Natawa naman ako sa sagot niya. Yun lang pala. Itong si Chloe talaga.

"Tara na nga." nangingiti kong pag-aaya kay Chloe.

Habang nasa byahe kami pauwi napatingin ako sa eroplanong nalipad at naisip ko si pare. Nakakalungkot talaga ang pag-alis niya lalo pa at unti-unti kong naaalala ung mga panahon na magkasama kaming maglaro ng basketbol at kung anu-ano pa not knowing na may gusto pala siya sakin. Ang pare ko talaga pasaway.

Pumunta muna ako kina Cyrus at si Chloe naman ay dumirecho na pauwi nang makabalik na kami.

"Musta na Sai?" tanong ko kay Cyrus nang pagbuksan niya ako ng pinto.

"Ito tambay." nananamlay niyang sagot.

"Gagawa ako ng paraan para malinis yang pangalan mo sa guidance. Hinayupak talaga yung gurang na Lungab na yun." pagdamay ko sakanya.

"Ok lang Josh. Karma na toh sa ginawa ko kay Chloe." sabi niya naman.

"Hindi mo naman sadya yun eh. Tinakot ka lang ni Mrs. Ranillo." sagot ko sakanya.

"Nagpasindak naman ako. Musta na nga pala kayo?" tanong niya sakin.

Bigla namang pumasok si Cyril na bunsong kapatid ni Cyrus.

"Kuya may babaeng maganda naghahanap sayo." sabi ni Cyril sa kuya niya.

Agad namang tumayo si Cyrus at tinignan kung sino ang babaeng naghahanap sakanya.

Sino kaya yung babaeng yun?

Chapter 24 ended
Letting Go

Cyrus

Pumasok si Cyril sa bahay habang nag-uusap kami ni Joshua at sinabing may babae raw na naghahanap sakin. Nakakapagtaka. Sino namang babae ang pupunta dito? Baka si Chloe yun kaya tinignan ko agad kung sino naghahanap sakin.

Nagulat nalang ako nang makita ko si Ericka ang nasa labas.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko sakanya.

"Cyrus, can we talk?" sagot naman niya.

"May kailangan pa ba tayong pag-usapan?" muli kong tanong.

"Madami. Please Cyrus. Give me a chance." pagmamakaawa niya.

"Umuwi ka na. Wala ka ng mapapala sakin." sabi ko sakanya at isinarado ang pinto.

"Cyrus! Please! I'm begging you! We need to talk! I have so many things to tell you!" sigaw ni Ericka ng isarado ko ang pinto.

"Sai, si Ericka?" tanong ni Joshua.

Tumingala ng bahagya naman ako bilang pagsang-ayon.

"Kausapin mo na siya Sai. Alam kong hindi magmamakaawa ng ganyan si Ericka without any reason." sabi sakin ni Joshua.

"Paano kung guluhin lang nanaman niya ang buhay ko?" sagot ko.

"I'm here beside you." sabi naman niya.

Napilitan nalang akong pagbuksan si Ericka ng pinto at pinapasok ko siya sa bahay.

"Thanks Cyrus." sabi niya sakin habang niyakap ako. Inalis ko naman kaagad ang pagkakayakap niya.

"Tungkol saan ba ang sasabihin mo Ericka?" tanong ni Joshua.

"Gusto ko sanang magsorry sa mga gulo na nadala ko kay Cyrus." sabi ni Ericka.

"Is that all?" tanong ko sakanya.

"I'm really sorry. Hindi ko talaga akalain na ninang would do that for me. They thought i desperately want to have you but the thing is i'm just hoping that we'll go back to what we had before. I really don't mean it. Sorry Cyrus." naluluhang pagkukwento ni Ericka.

"Tapos na yun Ericka. Hindi na natin mababalik pa." sagot ko sakanya na para bang walang pakialam sa pag-iyak niya.

Niyakap naman ni Joshua si Ericka para icomfort.

"Akala ko may mababalikan pa akong Cyrus but i was wrong. Nahirapan akong tanggapin yun. Kaya kahit sinabi mong may gusto ka ng iba, hindi parin ako nawalan ng pag-asa na i still have a room inside your heart, yun nalang ang katangi-tangi kong pinagkukuhanan ng lakas to hold on. Then i was really happy when you came back to me. Pero isa lang palang laro yun. It really took time for me to realize everything. Then one day, nagising ako at naisip itama ang lahat ng gulong nadulot ko sayo." muling pagkukwento ni Ericka.

"What do you mean? I don't get your point." naguguluhan kong tanong sakanya.

"Yesterday, i talked to ninang. I told her na don't bother you anymore and linisin niya ang record mo sa school and bring everything back to normal sa kahit anong paraan. I know she's so powerful sa school natin to do that." sabi ni Ericka.

"Really?" pagtatanong ko sakanya ng nakangiti na medyo nagulat. Naging masaya rin naman ang kaibigan kong si Joshua para sakin.

"Yeah. Makakagraduate ka na uli with honors." nakangiti rin naman niyang sagot.

Sa tuwa ko ay napayakap ako kay Ericka. Inalis naman ni Joshua ang pagkakaakbay niya nang nakita niyang yayakapin ko si Ericka.

"Thank you Ericka. I'm sorry for being so rude to you." sabi ko naman habang nakayakap ako sakanya. Naguilty kasi ako na sa kabila ng sobrang pagsusungit ko sakanya, tinulungan niya pa ako.

"I miss this hug." sagot niya na yumakap din.

"Pwede sumali? Hahaha." sabi naman ni Joshua na nakiyakap samin.

"Loko ka talaga." sabi ko at inalis ko na ang pagkakayakap ko.

"That hug made me happy Cyrus. I know i'll never experience that hug again because it's time for me to learn how to live my life without hoping we'll be together again. I'm now setting you free. Go to your princess and explain everything to her." sagot ni Ericka.

"Kapag hindi ka na niya tinanggap just tell me. My heart is still open for you. Hahaha." pahabol niya.

Niyakap ko uli siya bilang pagpapasalamat. Tinignan ko naman ang bestfriend kong si Joshua dahil hindi ko maiwasan ang mag-alala para sakanya. Kapag umagree siya, then i go. Kapag naman mukha siyang malungkot, then i'll forget my feelings for Chloe and learn to love Ericka again.

Pagkatingin ko kay Joshua ay isang pagtingala ng bahagya na parang nagsasabing Go Cyrus. I'm fine. with matching ngiti pa. Kaya naman sinagot ko siya ng isa ring ngiti at tinapik ang kanyang braso at dali-daling umakyat sa kwarto ko.

Dali-dali rin naman akong bumaba.

"Ma! Kayo na muna bahala sa mga bisita dito ah." sigaw ko kay mama.

"Oh pano? Mauna na ako. Kayo na munang bahala dito ah." sabi ko naman kina Joshua at Ericka.

"Goodluck Sai." nakangiting sabi ni Joshua sakin bago ako makalabas ng pinto.

At nagmadali akong pumunta kina Chloe.

----------

Joshua

Si Ericka pala ang naghahanap kay Cyrus. Nung una ay ayaw itong papasukin ni Sai pero pinakiusapan ko nalang siya dahil alam kong hindi naman talaga masama si Ericka, yun ang pagkakakilala ko sakanya.

Nang makapasok si Ericka ay tinanong ko kung ano ang pag-uusapan at nag-explain naman siya kay Cyrus. Pero mainit talaga ang dugo ni Sai sakanya. Hindi ko na masisisi si bespren dahil masakit naman talaga ang ginawang pag-iwan sa ere ni Ericka sakanya.

Kinomfort ko si Ericka bilang isang kaibigan. Naaawa ako sakanya dahil nararamdaman kong ganun parin niya kamahal si Cyrus pero si Sai, hindi na.

Maya-maya'y sinabi ni Ericka na mababalik na uli sa normal ang lahat. Makakagraduate na ang bespren ko na may honor. Masayang-masaya ako para sakanya dahil deserve naman talaga yun ni Sai at buti ay may natitira pang katarungan sa mundong ito.

Nang magyakapan sila ay nakidamay naman ako.

"Pwede sumali? Hahaha."

Ayan ang nasabi ng mga labi ko. Hahaha.

Saan nga ba hahantong ang usapang ito? Palalayain ba ni Ericka ang bestfriend ko o patuloy kukulitin na magkabalikan sila? Habang nag-uusap sila ay naisip ko si Chloe.

Kailan kaya mababalik ang mga ngiti sa labi niya?

Ako ba o si Sai ang magbabalik nito?

Ano bang mangyayari sa lovelife ko?

Habang iniisip ko ang mga ito ay bigla kong narinig ang sinabi ni Ericka kay Cyrus.

"I'm now setting you free."

Alam ko hindi magdadalawang isip si Sai na puntahan si Chloe at sabihin ang lahat lahat. Magaganap na rin ang katapusan ng laban ko pero hindi ang katapusan ng pagmamahal ko.

Sabi nila kung talagang mahal mo ipaglaban mo pero sa kaso ko, wala naman akong ipanlalaban kaya dun nalang ako sa isang kasabihan na kapag mahal mo palayain mo.

Tinignan ako ni Cyrus. Pinakita ko ang suporta ko sa pamamagitan ng pagtingala ng bahagya at pagngiti. Alam kong dun muling sasaya si Chloe. Panahon narin siguro ng pagdistansya sakanilang dalawa dahil bukas,makalawa sila na. Pero sana mangyari parin ang kaisa-isang pangarap ko.

"Goodluck Sai." sabi ko sa bespren ko bago siya pumunta sa nag-mamay ari ng puso ko.

----------

Narrator

Nagmamadaling bumyahe si Cyrus papunta sa bahay nila Chloe at hindi na niya pinansin na nakapambahay lang siya. Jersey at shorts lang ang kanyang suot. Kinakabahan siya na medyo excited. Mixed emotions kungbaga. Masayang-masaya talaga siya sa ibinalita ni Ericka.

"Chloe..." sabi ni Cyrus na nakangiti habang pinaglalaruan ang hawak hawak niyang leather bracelet na binili niya bago pa man dumating ang kalbaryo sakanilang dalawa.

"Para!" sabi ni Cyrus sa drayber nang makarating na siya sa kanto nila Chloe.

Dali-dali siyang tumawid ng kalsada. Hindi pinapansin ang pakikipagpatintero niya sa mga kotse. Halatang excited siyang puntahan si Chloe. Nang biglang...

BEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEPP!!!

Chapter 25 ended
Saying Byebye to Highschool!

Cyrus

"BEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEPP!!!"

Nagulat ako nang makita ko ang isang paparating na kotse. Hindi ko inaasahan ang pangyayaring yun. Masyado kasi akong excited makarating kina Chloe.

Mabuti nalang at alerto ang driver ng kotse at bago pa man niya ako mabunggo ng tuluyan ay napahinto na niya ang sasakyan niya.

"Magpapakamatay ka ba?" sigaw ng driver sakin.

Dali-dali akong umalis sa dadaanan niya.

"Pasensya na po." pagpapaumanhin ko. At hinarurot na niya muli ang kanyang sasakyan.

Muntik na ako dun ah. Buti nalang. Pagkatawid ko ay agad akong sumakay sa tricycle para makapunta na kina Chloe.

Nang makarating ako sakanila medyo alangan pa ako kung yun nga ang bahay nila dahil first time kong pumunta sakanila. Nagdoorbell ako at isang babae ang sumilip sa pinto.

"Hu u?" sabi ng babaeng sumilip.

"Si Cyrus po. Andiyan po ba si Chloe?" pagtatanong ko sa babae.

"Lowe? Walang Lowe deto." sabi niya.

"Kurdapya meron." dugtong niya na may kasamang ngiti at pungay ng mata.

"Hindi po ba nakatira dito si Chloe?" paninigurado ko.

"Ay ambot sa imo. Tika lang." sabi nung babae at isinarado ang pinto.

Naghintay naman ako dahil sabi niya teka lang. Malakas ang kutob kong dito nga nakatira si Chloe. Sana hindi ako naligaw medyo makulimlim pa naman.

Ilang sandali pa ay may muling sumilip sa pinto. At nakita ko si Chloe.

"Chloe!" sigaw ko sakanya ng makita ko siya pero dali-dali niyang sinarado ang pinto at maya-maya'y pati na ang mga bintana.

"Hindi ako aalis dito hangga't hindi mo ako kinakausap!" sigaw ko sakanya pagkasarado niya ng pinto.

Ngunit ilang minuto at oras nang nakalipas hindi parin siya lumalabas. Galit talaga sakin si Chloe, sa isip-isip ko. Naabutan narin ako ng malakas na ulan sa kalsada, pero wala talaga. Hindi ako nawalan ng pag-asang kakausapin niya ako, gagawin ko ang lahat para mapatawad niya ako sa nagawa ko at bumalik kami sa dati. Handa akong tiisin lahat, lahat-lahat.

Umupo nalang ako sa may gilid ng kalsada habang iniintay siya lumabas. Lumalakas ang ulan pero wala akong pakielam. Niyakap ko nalang ang aking mga tuhod para kahit papano ay makayanan ko ang lamig. Alam ko pasimple siyang sumisilip sa bintana mula sa taas.

Tinititigan ko nalang ang leather bracelet na ibibigay ko sana sakanya habang iniisip ko siya.

Nakaisip naman ako ng paraan kung paano ko siya palalabasin ng bahay nila.

----------
Chloe

Kinahapunan ng sabado, nanonood lang ako ng T.V. Ang boring ng buhay. Pinalipat-lipat ko lang ng channel ang T.V.

Kamusta na kaya si Cyrus? Ok lang ba siya? Grabe naman kasi suspended agad. Paano kaya kung pumunta akong guidance office sa monday para sabihin na si Abel talaga ang nanguna? Yung Mr. Lungab naman kasing yun hindi ako pinasama. Si Cyrus nanaman ang iniisip ko. Kailan ba ako magigising sa katotohanan? Hay.

Maya-maya'y may nagdoorbell sa bahay.

"Ate kurds may nagdoorbell. Tinatamad ako eh." pag-uutos ko kay ate kurds.

"Ekaw talagang bata ka. Lalapad ang puwit mo niyan kauupo." pagbibiro niya.

At sinilip nga ni ate kurds kung sino ung nagdoorbell habang patuloy parin ako sa pagpapalipat-lipat ng channel.

"Hu u?" sabi ni ate kurds. Medyo naririnig ko ang sinasabi ni ate kurds pero dun sa taong nasa labas, hindi. Loko talaga tong si ate, ginawang text.

"Lowe? Walang Lowe deto." sabi niya.

"Kurdapya meron." dugtong pa niya. Aba. Nagpacute pa si ate. Siguro lalaki yung nagdoorbell.

"Ay ambot sa imo. Tika lang." sabi niya muli sa kausap niya. At lumapit sakin si ate kurds.

"Kuloy, ekaw nga kumausap dun sa gwapong lalaki sa labas. Hende kami magkaentendehan." sabi niya. Sabi na nga ba lalaki yun eh. Hahaha.

"Sino daw ba siya ate?" pagtataka kong tanong kay ate.

"Mukhang mamalemos lang eh, nakapambahay lang kase pero gwapo. Baka siya na si Batman?" pagdedescribe niya.

"Batman? Hahaha. Loko ate." nangingiti kong sagot sakanya at pumunta na akong pintuan para silipin kung sino ang sinasabing batman ni ate. Si ate naman dali-daling pumunta sa kwarto niya.

Pagkasilip ko ay si Cyrus ang nakita ko. Bakit andito siya?

"Chloe!" sigaw ni Cyrus.

Sa gulat ko ay dali-dali kong sinara ang pinto. Nang makita ko siya para bang nanumbalik ang sakit na naramdaman ko nung makita kong hawak-hawak ni Ericka ang kamay niya.

"Hindi ako aalis dito hangga't hindi mo ako kinakausap!" muli niya sigaw.

Lumabas naman si ate mula sa kwarto niya na may dala-dalang notebook at bolpen.

"Saan ka pupunta?" tanong ko kay ate.

"Magpapaperma kay Batman, tabe diyan Kuloy." sabi niya sakin habang inalis ako sa pagkakaharang sa pinto.

"Ate hindi si Batman yun! Magnanakaw! Sarado natin ang pinto! Baka pasukin tayo!" pang-uuto ko naman sakanya.

Inihagis naman ni ate ang dala-dala niyang notebook at lapis.

"Ay magnanakaw! Dali Kuloy sarado mo ang pinto! Esasarado ko ang mga bentana!" natetense na sagot ni ate kurds habang isasarado nga ang mga bintana.

Buti nalang at naniwala si ate kurds sakin. Hindi ko alam ang gagawin ko. Magulo ang isip ko. Kanina lang iniisip ko siya pero ngayong andito siya naiinis ako. Chloe ano ba talaga!

Sa ilang minuto kong pag-iisip napagpasyahan kong pabayaan nalang siya. Maiinip din yang si Cyrus. Mas ok nang ganito, ayaw ko ng marinig ang mga sasabihin niya baka kung ano nanaman yun at mapaasa nanaman ako.

Pinili ko nalang na umakyat sa taas at matulog. Pero dahil sa kaiisip hindi ako makatulog at paikot-ikot sa kama. Sinisilip-silip ko rin si Cyrus kung umalis na ba siya o andun parin. Aba. Andiyan parin ang loko. Naulan na at lahat hindi parin umalis. Kaya pa kitang tiisin Cyrus, kaya ko pa sa isip isip ko.

"Bakit ba ayaw mo pang umalis! Basang-basa ka na sa ulan pero hindi ka parin umaalis! Ano bang kailangan mo?! Umalis ka na Cyrus bago pang muli akong magpakatanga sayo." sabi ko sa isip ko na kunyari'y kausap si Cyrus.

Nagulat ako ng bigla nalang bumagsak si Cyrus sa kalsada. Agad naman akong bumaba. Bahala na, tanga na kung tanga pero mahal talaga kita.

"Ate payong?!" tanong ko kay ate pagkababa ko.

"Sikret." sagot naman niya saken.

"Ate?!" naiirita kong tanong. Si ate kase eh tense na tense na ako kung anu-ano pang sinasagot.

"Andiyan sa may elalem ng hagdan nakasabet. Hende naman mabero ang batang toh." matinong sagot niya.

Agad kong kinuha ang payong at lumabas ng bahay. Pinuntahan ko ang nakahigang si Cyrus sa kalsada.

"Sai." sabi ko habang tinatapik ang pisngi niya.

Pero hindi siya nagrereact.

"Uy Sai. Ano ba?" muli kong paggising sakanya.

Wala talaga.

Nang biglang...

"Bulaga!!!" sabi ni Cyrus na bigla nalang bumangon at nakangiti pa.

Nagulat ako at napaupo sa basang kalsada. Naihagis ko rin ang payong na hawak-hawak ko kaya pati ako ay basang-basa na ng ulan.

Hindi ko alam kung baket pero isang sampal ang sumalubong kay Cyrus.

Pak!!!

Pareho kaming natahimik nang sandaling iyon at hindi ko napapansin ang mga luhang unti-unting pumapatak sa mga mata ko.

Lumapit si Cyrus at niyakap ako ng mahigpit. Ramdam ko ang panginginig ng katawan niya.

"I'm sorry Chloe." sabi niya na medyo naririnig ko ang kanyang paghikbi.

"Nakakainis ka! Lagi mo nalang akong pinagmumukhang tanga!" sagot ko naman sakanya habang sinusuntok suntok ang dibdib niya dahil sa inis.

Hindi ko na napigilang umiyak sa harapan niya.

"Hindi na kita iiwan Chloe. Hinding-hindi na. I'm really really sorry." sabi ni Cyrus sakin na hinigpitan pa ang pagkakayakap niya na naging dahilan naman ng pagtigil ng pagsuntok ko sakanya.

Lumambot ang puso ko sa sinabi niyang yun. Sana totoo na nga talaga na hindi na niya ko iiwan dahil ipagkakatiwala ko na muli ang buong puso ko sakanya.

"Cyrus... Hindi na ako makahinga." sagot ko sakanya dahil sa sobrang higpit ng yakap niya.

Inalis naman niya ang kanyang pagkakayakap. Nagkatinginan kami at nginitian ang isa't-isa.

Hinawakan niya ang braso ko.

"Wag mong huhubarin toh Chloe ha. Ito muna pansamantala. Meron din ako niyan. Sa susunod wedding ring na ang isusuot ko sayo." sinasabi niya habang nilalagay ang isang leather bracelet.

"Sinagot na ba kita ha Mr. Bernal?" tanong ko sakanya.

"Oo." nakangiting sagot niya.

"Kailan?" tanong ko.

"Ngayon." sabi niya sabay halik sa mga labi ko sa gitna ng madilim naming kalsada habang umuulan. Kahit malamig, gumaan ang pakiramdam ko sa halik ni Cyrus. Sana maging maayos ang lahat sa aming dalawa. Sana.

----------

Graduation Day

Joshua

Ilang buwan narin ang nakalipas simula ng matapos ang lahat ng gulo. Sina Cyrus at Chloe ba? Masayang-masaya na silang dalawa kaya naman masaya narin ako. Unti-unti akong lumalayo sakanila para walang istorbo sa labing-labing nila (pero hindi sila PDA) at syempre para mabawasan ang sakit na aking nadarama.

Graduation na. Paalam na sa lahat. Alam kong dadating rin ang babaeng para sakin. Hindi lang siguro ngayon.

----------

Chloe

Hindi ko akalaing magkakaroon ng dream come true ang buhay ko. Parang fairy tale. Masayang-masaya ako sa araw-araw na kasama ko ang prinsipe ko. Wala na talaga akong mahihiling pa kundi ang makasama pa siya sa habang buhay.

Matatapos na ang napakasayang highschool life naming lahat. Isa nanamang kabanata ang magbubukas sa buhay ko at siyempre kapiling si Cyrus. Alam kong hangga'y andiyan sa tabi ko, magiging maayos ang lahat.

Grumaduate si Cyrus na isang valedictorian, siyempre proud na proud ako, si daddy naman second honorable mention.

Nang matapos ang graduation ceremony, malungkot ang lahat. Picture dito, picture doon. Kanya-kanyang remembrance ika nga.

Umupo muna ako sa may bench dahil kausap pa ni Cyrus ang mga teachers namin at kinocongratulate siya. Ang tita at tito ko naman tinitignan ang mga burloloy ng graduation namin.

Sa gitna ng panonood ko sa mga kabatchmates ko isang eroplanong papel na may nakalagay na READ ME! ang tumama sakin mula sa likod. Ang daming tao kaya hindi ko alam kung kanino nanggaling.

Binasa ko naman ang nakasulat dito.

Congratulations! maybe we'll not see each other anymore. but you'll be
My Princess. FOREVER. (:

Yours truly saying goodbye,
Superman

Natouch ako sa sinabi ni Superman. Sayang hindi man lang ako nagkaroon ng pagkakataon na malaman kung sino siya. Sana maging masaya din siya kagaya ko.

"Huy!" pang-gugulat ni Joshua sakin na mahinang tinulak ang likod ko.

"Daddy naman!" pagbati ko naman sakanya.

"Penge papel at bolpen dali." sabi niya nang makaupo siya sa tabi ko.

"Wala ako nun. Daddy naman." sagot ko. Paano naman ako magkakaroon ng bolpen at papel graduation na graduation day. Hahaha. Si Joshua talaga oh.

Inilabas niya ang bolpen sakanyang bulsa at isang maliit na papel at nagsimula siyang magsulat.

"Meron ka naman pala sakin ka pa naghahanap." sabi ko.

Pinagmasdan ko ang pagsusulat niya pero hindi ang sulat niya. Parang may mali.

"Daddy, diba kanan gamit mong pansulat? Bakit kaliwa--"

"Oh, basahin mo mamaya. Sige una na ako. Ibblow-out pa ako nila mama eh. Ingat Kuloy." putol ni Joshua sa pagsasalita ko at iniabot ang papel na sinulatan niya at dali-daling umalis.

Tinignan ko naman siya habang papalayo, sumabit pa yung pantalon niya sa alambre at nakita ko pa nga yung suot niyang medyas eh. Teka. Teka. Teka. Yung kero kerropi kong medyas yun ah! Tumayo ako para habulin siya.

"Chloe!" sigaw ni Cyrus sakin na naging dahilan kaya hindi natuloy ang paghabol ko kay Joshu
Ingat Kuloy...

Ang medyas kong kero kerropi...

Ayan ang naglalaro sa aking isipan ng mga oras na iyon.
Agad ko namang binuksan ang sulat na binigay sakin ni Joshua.

Alagaan mo bestfriend ko ah. Walang iwanan.
Imbitahan niyo ko sa kasal niyo kung magkikita pa tayo! (:

Superman says goodbye to his Princess for one LAST time. (:

Si Joshua si...

Superman?

*close curtains*

Similar Documents

Free Essay

This Story of Mine

...This Story of Mine It all started when I was in eighth grade weighing 120 pounds and four feet nine inches tall. During my eighth grade year, I dated a guy who was skinny to the bones. He had no fat nor did he have muscles; he was pretty much a stick. On the other hand, I had a chubby round face with wide fat hips; and let’s just say, a bunch of fat hanging in between. I always thought to myself that I wanted to be skinny so I’ll look good standing next to him. He always told me that I was fat and I would look prettier if I was skinny. I starting thinking and finally came to a conclusion. That was, to break up with him and I did; I was a lot happier, stronger, and more confident. But from then on, I kept his words. For someone who didn’t love me for who I truly was, I decided to transform myself into a different person. Later on, I realized that not only is appearance what matters, but it’s what’s inside that matters the most. When summer began, I started working out every single day and night; I pushed myself really hard for I wanted to look pretty faster. Then, my hard work finally paid off! I lost 20 pounds at the end of my freshman year and weighed 100 pounds with the height of five feet two inches. I was anorexic for three years and never went bulimic; however, I had always thought of becoming bulimic but I was too scared of the causes. I started starving myself, eating less than one meal a day, and drank Special K’s protein drinks. I also exercised every day during the...

Words: 717 - Pages: 3

Free Essay

This Little Light of Mine

...This Little Light of Mine Marquel Calhoun Mrs.Lucky March 15, 2012 What does the song “This little light of mine” mean? The song “this little light of mine” is a source rom Matthew 5:16, "Let your light shine before men, they may see your fine works and give glory to your Father who is in the heaven. This is a gospel children’s song written by Harry Dixon Loes (1895-1965) in about 1920. “This little light of mine” inspired millions. People still sing the famous well-known song today and they don’t really have a clue what is means. “This Little Light of Mine” is a traditional Negro spiritual about the importance of unity in the face of adversity. The first spirituals were inspired by African music even if the tunes were not far from those of Christian hymns. Some of them, called “shouts,” were accompanied by dancing, hand clapping and foot tapping. Drawing on the Bible for inspiration and imagery, most spirituals instruct listeners in how to live with the Spirit of God. These songs often had multiple meanings. The literal interpretation reflected the personal relationship between the slave singer and God. However, the spirituals also translated to code for slaves looking to escape to the North to freedom. For example, as part of the spiritual’s lyrics, “home” can mean Heaven, but it covertly means a free country and haven for slaves. The refrain of “This Little Light of Mine” refers to the light inside each individual and how, whether standing up alone or joining...

Words: 292 - Pages: 2

Premium Essay

This Is Not Mine, but I Like It

...[[ Once Upon a Time ]] Once upon a time, there was this boy. His name was Choi Sung Woo. And I hated him. Even to this day, I don’t know how Choi Sung Woo and I became best friends. “Eun Sung ah, why are you so UGLY??” See what I mean? How could I be friends with somebody so mean? “Choi Sung Woo why are you so mean?” “What?” Sung Woo looked seriously at me. “You want me to lie?” Sung Woo had this funny habit of leaving me speechless, even if I had already heard his insults a thousand times before. “Choi Sung Woo, I hate you.” Sung Woo laughed and flicked me lightly on the forehead. “No you don’t,” he teased. “You love me, Kim Eun Sung.” [[ In the Beginning ]] I remember walking into class on the first day, and seeing Choi Sung Woo in the seat next to mine. I remember thinking that school was going to be hell this year, with Sung Woo in my class. We had a funny friendship, Sung Woo and I. “Eun Sung ah.” Sung Woo sounded serious. “Do you consider me a close friend, or just a friend?” I paused in whatever I was doing. Whatever I had been expecting to hear from Sung Woo, this was definitely on the bottom of the list. “Well do you consider me as a close friend or just a friend?” Sung Woo didn’t even need to think about it. “A close friend.” I don’t remember if I was smiling – it felt like I was. “Me too.” In the beginning, I didn’t know what to think when Choi Sung Woo started calling me. At first it was just for...

Words: 1183 - Pages: 5

Free Essay

Should We Mine This Ore

...professional and student must be of secondary concern. The patient's needs continue day and night, weekends and holidays, and must be met by all health care professionals. A career in the Medical Laboratory Sciences demands your time, your sincere efforts and your sympathetic interest in other people. These demands must be met by you in a mature and responsible manner. Your education in the Professional Study Program will be a challenging and rewarding experience. By applying for this program of study you have indicated your sincere desire to become a competent Medical Laboratory Scientist. You have been accepted as a student in the Arizona State University Medical Laboratory Sciences Program because of your qualifications and potential. The faculty and clinical laboratory staff will do their utmost to provide you with a well-rounded program of instruction and experience and are more than willing to give as much individual help as possible. In turn, your PRIMARY FOCUS must be your professional studies. This program is in the process of being accredited by the National Accrediting Agency for Clinical Laboratory...

Words: 5064 - Pages: 21

Premium Essay

Should We Mine This Ore Lab Report

...Should We Mine This Ore? Names CHM113 TA Name Class Time Introduction One of the most important skills to have in the chemistry lab is the understanding of how chemicals will react. Knowing for example, how a chemical will react with a metal, is an excellent way of determining the amount of a particular metal in a deposit. This knowledge was used in this lab to determine the amount of copper in an unknown sample mixture. It is also known that the determination of the percent concentration of a certain solution, will directly effect the percent transmission and absorption of a solution, dependent upon its dilution. By first testing known concentrations of a solution, and plotting this information graphically, a line is formed and a slope determined. That mathematical data of known mixtures can be used to determine the unknown solution by comparison. Materials & Procedure Materials: Colorimeter, Cuvettes, Balances, Spatula, Pipets, Processed Copper Ore, Cu(NO3) 3H2O(s), Diluted water, 2* 50ml beakers, 2*Test Tubes, Centrifuge machine Method: First Calibrate the colorimeter next Fill one clean cuvette with DI water then Set colorimeter to 635nm wavelength. Place cuvette, with DI water into colorimeter and close the lid. Press “Cal” on colorimeter. Next compare results of the solutions to determine what solution best Forms Copper Nitrate we find the Solutions by calculating molar mass of Copper Nitrate with the DI water, Cu(NO3)2*2.5H2O(s) (should...

Words: 763 - Pages: 4

Premium Essay

Pad500

...Your assignment must: •Be typed, double spaced, using Times New Roman font (size 12), with one-inch margins on all sides; citations and references must follow APA or school-specific format. Check with your professor for any additional instructions. •Include a cover page containing the tile of the assignment, the student’s name, the professor’s name, the course title, and the date. The cover page and the reference page are not included in the required assignment page length. The specific course learning outcomes associated with this assignment are: •Analyze the changing nature and responsibilities for managing public and nonprofit organizations. •Use technology and information resources to research issues in modern public administration. •Write clearly and concisely about modern public administration using proper writing mechanics. Public Sector Safety Professionals: Focused on Activity or Results? By Fred Fanning, CSP, M.Ed., M.A. Note: This article was originally published in the Spring of 2007, Perspectives Newsletter, Volume 6 Number 3. It was then selected as the Public Sector Practice Specialty newsletter of the year and was published in the Council on Practice and Standards “Best of the Best from the 2005/06 Newsletters, 2006...

Words: 3502 - Pages: 15

Premium Essay

Case Study

...Analysis of The Blast in Centralia No. 5: A Mine Disaster No One Stopped By: John Bartlow Martin Author and Publisher “The Blast in Centralia No. 5: A Mine Disaster No One Stopped” by John Bartlow Martin. Reprinted by permission of Harold Ober Associates Incorporated. Copyright 1948 by John Bartlow Martin. Copyright renewed 1975 by John Bartlow Martin. Overview The title of this case study alone insinuates that perhaps this mine disaster could have been prevented. Martin opens his case study with very descriptive and gruesome details about the events that lead up to the explosion. Martin states: “One hundred and eleven men were killed in that explosion. Killed needlessly, for almost everybody concerned had known for months, even years, that the mine was dangerous. Yet nobody had done anything effective about it” (Stillman 31). Initially, the thought and idea that a community would allow such a horrific event to occur that could have been prevented is terrifying and somewhat startling. Martin uses his case study to explore various questions regarding this mine disaster as well as the background and other potential issues surrounding the explosion. Purpose The overall goal of this case study is to place an emphasis on how dependent modern day society is on public administration to handle chaotic or unexpected situations. In exploring various aspects of this catastrophe, Martin explores the following:...

Words: 1305 - Pages: 6

Premium Essay

George Tate

...Abstract The Blast in Central No.5: A Mine Disaster, which No One Stopped, was a case that John B. Martin shared how this event made history and is known today as a very tragic event that occurred in the coal mine near the town of Centralia, Illinois. This tragic event bought the concern of mine safety and health concerns, which both were results in an explosion when an under burdened shot or blown-out shot ignited coal dust which 111 of the 142 men were killed. After the event many still question who could be blamed for this tragic event and how this tragic event could have been prevented. The Centralia Mine opened in 1907 and remained free of fatal accidents for decades (.www.city.centralia.il.us) This is the same mine that during World War II, provided coal to the war effort. By the 1940’s the mine that was once free of all issues began to have concerns surface. The mine inspectors began reporting excessive coal dust in the mines and also provided recommendations to rectify the issue. Driscoll Scanlan was the inspector of the district that included Centralia Mine No. 5 at this time. Scanlan was also familiar with the mine environment due to the fact that was a former miner. Scanlan inspected the mine every 3 months. Each time he reported the severity of the coal dust buildup in the mine. Although Scanlan inspected the mine several times in the years before the explosion and documentation that was made concerned many due to the issues that he found in his through inspections...

Words: 1624 - Pages: 7

Premium Essay

Re: Week 8 Discussion 1

...Centralia Coal Mine A Brief History: On March 25th, 1947, a deadly coal mine explosion rocked the calm, peaceful town of Centralia, IL. This particular coal mine was providing coal to the war effort in World War II. A charge ignited built-up coal dust and caused the explosion. This should have surprised no one. Many public sector safety professional, Union council, federal agencies knew of the hazards and knew the result of it. The mine company and various officials of mine safety agencies were notified about the danger of Coal mine 5 at Centralia, IL. Failure to take action to abate the hazard resulted in the loss 111 precious hard working men who had spent much of their lives mining coal. Scanlan Alternatives: In 1941 Driscoll Scanlan was send to inspect the Centralia No. 5 coal mine by Robert Medill the director of the Illinois Department of Mines and Minerals. Scanlan found out that the mine was highly explosive due to coal dust build up. He suggested that the mine must be shut down immediately till everything is been cleaned. The report and recommendations were ignored by the company. Scanlan did send the report again and again and I was ignored by the Bell and Zoller Coal Mine Company who owned the Centralia coal mine. 5. There were many alternative ways Scanlan could have addressed his findings and could have prevented the accident. The ways are as follows and described. One way could be that Scanlan was appointed by the Department of Mines and Minerals and when...

Words: 1054 - Pages: 5

Free Essay

Chilean Copper Mine Collapse

...Chilean Copper Mine Collapse Chilean Copper Mine Collapse A small copper mine in San Jose, located in north Chile, collapsed trapping workers underground. The mine collapsed on August 5th, trapping 33 workers in the mine. The coverage of this mine collapse came two long weeks after the traumatic event. Initially the incident did not catch any news worthy attention. Mine collapses are pretty common but the accident finally caught the interest of an editor, and then it went viral from there. The mine is approximately 300 meters deep. Rescuers had to drill a second hole to locate workers but there was no confirmation of any active life underground in the initial survey of the situation. There was a limited supply of what the miners would need down there such as water, food, and oxygen and it had been 4 days since the mine collapsed. There was a lot of speculation as to whether workers would be alive down there with the limited resources but rescuers worked at a non-stop pace to get to the trapped miners in hopes that there were survivors. A second cave-in the Saturday after the initial collapse, delayed rescuers for approximately 3 additional hours before they could resume their rescue efforts. The accident trapped workers for over two months at depths up to 2000 feet below ground. A tunnel gave way and the story was seen around the world as a miracle. The worldwide coverage was intense showing every detail of what Chilean Copper Mine Collapse Chilean...

Words: 1162 - Pages: 5

Free Essay

Garzweiler Mine

...mine3161 GaRZweiler Open Pit Mine Rhineland, Germany Nicholas Duim 20781646 * Executive Summary The Garzweiler mine is located within the Rhineland basin west of Cologne, Germany. The largest single lignite or brown coal deposit in Europe is found in Rhineland which covers an area of around 2,500 km2. Since lignite is the youngest variety of all coals, forming in the early to middle Miocene age about 15Ma. Several coal seams are formed and join up in the center of the Rhenish basin to form one main seam which reaches a maximum thickness of about 100m. Mining operations are carried out by RWE Power, one of Germanys biggest power producers and extraction of energy materials with an about 30% share in electricity generation is no. 1 in Germany and no. 3 in Europe with a 9% share. Lignite extraction by RWE Power AG totals 100 million tonnes a year with 90% of this output goes into power generation in the RWE Power’s power plants. The rest is upgraded to make briquettes, pulverized lignite, fluidized bed lignite and coke. Garzweiler I mining operations have been continued westward since 2006 on into Garzweiler II measuring 48km² that contains 1.3 billion tonnes of lignite accounting for 40% of the Rhineland brown coal to be mined out by 2044. The mine is a large scale open pit that uses the strip mine to continuously mine out lignite. Mining activities start with the stripping of overburden and this is followed by mining the uppermost flat-laying lignite seams, then interburden...

Words: 4896 - Pages: 20

Free Essay

The Blast of Centralia No 5

...The Blast in Centralia No.5 highlights multiple failures in Public Administration, on March 25, 1947; a deadly coal mine explosion rocked the calm, peaceful town of Centralia, IL. During World War II, this mine provided coal to the war effort. A charge ignited built-up coal dust and caused the explosion. This explosion should have come to a surprise, many public sector safety professionals from state and federal agencies knew of the hazards as a result of inspections, union complaints and letters to state officials. The same safety professionals had notified various officials of mine safety agencies and the mine company of the hazards on more than one occasion. Officers of the mine’s union had also pressed for the hazards to be corrected. Failure to take action to stop the hazards resulted in the loss of 111 hard-working men who had spent much of their lives mining coal. Four Logistical alternatives Scanlan could have addressed are corruption, communication, time and responsibility. Inspector Scanlan worked during a period where corruption was as the norm. People in position of leadership in government were easily bought by business trying to push their agenda. The mine owners made friends in the government by putting money in the pockets of those in leadership positions. Some inspector’s would even party with the mine owners. Inspector Scanlan also experienced difficulties with communicating with those who were in a position to regulate the mining industry. Inspector Scanlan...

Words: 938 - Pages: 4

Premium Essay

Blast

...No. 5: A Mine Disaster No One Stopped Already the crowd had gathered. Cars clogged the short, black rock road from the highway to the mine, cars bearing curious spectators and relatives and friends of the men entombed. State troopers and deputy sheriffs and the prosecuting attorney came, and officials from the company, the Federal Bureau of Mines, the Illinois Department of Mines and Minerals. Ambulances ar- rived, and doctors and nurses and Red Cross workers and soldiers with stretchers from Scott Field. Mine res- cue teams came, and a federal rescue unit, experts bur- dened with masks and oxygen tanks and other awkward paraphernalia of disaster. . . . One hundred and eleven men were killed in that explosion. Killed needlessly, for almost everybody concerned had known for months, even years, that the mine was dangerous. Yet nobody had done any- thing effective about it. Why not? Let us examine the background of the explosion. Let us study the mine and the miners, Joe Bryant and Bill Rowekamp and some others, and also the numerous people who might have saved the miners’ lives but did not. The miners had appealed in various directions for help but got none, not from their state government nor their federal government nor their employer nor their own union. (In threading the maze of official- dom we must bear in mind four agencies in author- ity: The State of Illinois, the United States Government, the Centralia Coal Company, and the United Mine Workers...

Words: 12800 - Pages: 52

Premium Essay

Power Tower

...Power Tower in an Open Pit Mine: called a “Pit Power Tower” (PPT). | | By Jonathan Gwiazda and Francis A. DiBella | 1. Introduction1.2 Problem Statement The number of people and the amount of technology in the world are on the rise. People and technology both require energy. This rise in population and technology has led to a corresponding increase in energy demand. This trend is unlikely to change in the foreseeable future.The three primary methods of power production today are 1) fossil fuels, such as coal or natural gas, 2) hydroelectric dams, and 3) nuclear power. The undeveloped potential of each of these power methods is restricted by either the associated environmental impact or by the limits of the resource itself. Current methods of power production are in need of supplementation. An ideal source would be renewable and have minimal environmental impact. This paper presents one such method.1.3 Overview and Scope < A href="http://ljb.advertserve.com/servlet/click/zone?zid=29&pid=2&lookup=true&position=1" target="_top">< IMG src="http://ljb.advertserve.com/servlet/view/banner/image/zone?zid=29&pid=2&position=1" height="240" width="120" hspace="0" vspace="0" border="0" alt="Click Here!">< /A> | The paper begins with the background and description of the proposed power source, its advantages, and a tabular outline of three example sites. Concerns for each component of the system are briefly considered. The paper ends with a...

Words: 4934 - Pages: 20

Premium Essay

The Centralia Mines

...The Centralia Mine No. Disaster The Centralia Coal Mine located in Centralia, Illinois became the site of one of the worst disasters in history. March 25, 1947 at a proximally 3:26 p.m. there was an explosion that became noticeable to the assistant mining superintendent when the fan circuit to the mine blew in the power plant in which he was located. Following protocol he alerted the district inspector and the main office called the state, who Intel communicated with other rescue agencies for help. Being one of the of the mines that provided coal for the war it would seem to appear that there could have been political involvement as to the ignoring of the safety warnings given by Mr. Scanlan. Though Mr. Scanlan was appointed by then Governor Green, and hired by Robert Medill the director of the Illinois Department of Mines and Minerals. Scanlan growing up working the mines came highly recommended. Being appointed to the territory that covers Centralia 5, upon first inspection Mr. Scanlan recommended that the mine be closed, as to repair violation and make the mines a bit more safe. Mr. Scanlan sent these reports to the head office of Mines and Bell and Zoller Coal Mine Company. This continued for five years of having his reports ignored. Was the excuse that before Scanlan was hired the mine had a passing record? But if one examined the length of time that this mine had been work the buildup on the roads should have been an acknowlgement of the conditions. After his first...

Words: 1462 - Pages: 6