Mababang kalidad ng edukasyon
Solution:
K12
Pagpapabuti ng kalidad ng pangunahing edukasyon sa Pilipinas ay mahalaga at kritikal. Dahil sa mga iyon, isa sa mga talakayan ng DepEd na naipon noong nakaraang Oktubre 2010 ay upang mapahusay ang mga pangunahing programa sa edukasyon ng bansa sa isang paraan na hindi bababa sa Nakakaantalang sa kasalukuyang kurikulum, karamihan sa abot-kayang upang pamahalaan at mga pamilya, at nakahanay na may mga internasyonal na kasanayan sa pamamagitan ng ang K-12 sa patakaran. Ang mahinang kalidad ng pangunahing edukasyon ay masasalamin sa mga mababang marka ng kakayahan ng mga mag-aaral na Filipino. Maraming mga mag-aaral na tapusin ang pangunahing edukasyon ay hindi nagtataglay ng sapat na mastery ng basic competencies. Isang dahilan ay na ang mga mag-aaral ay hindi makakuha ng sapat na pagtuturo sa oras o oras sa gawain. Ang kalidad ng edukasyon ay masasalamin sa hindi sapat na paghahanda ng mga nagtapos ng mataas na paaralan para sa mundo ng trabaho o Entrepreneurship o mas mataas na edukasyon. Mga nagtapos ng high school ay hindi rin nagtataglay ng pangunahing emosyonal na kapanahunan mahalaga para sa mundo ng trabaho.

Unemployed
Ang mas malamang sanhi ng kawalan ng trabaho sa Pilipinas ay ang unavailability ng trabaho na ibinigay. Sa pamamagitan ng isang lumalagong populasyon ng tungkol sa isang 8000000, milyon-milyong kinakailangan jobsand lamang ilang maaari bang magbigay ng isa. Ang kakulangan ng mga namumuhunan at negosyo na couldprovide mahusay na trabaho para sa mga Pilipino mga tao ay isa sa mga pangunahing kadahilanan sa growingunemployment sa Philippines.But marahil, isa sa dahilan ng pagkawala ng trabaho sa Pilipinas ay maaaring kakulangan ng edukasyon. Sa pamamagitan ng pagtaas ng mga pangangailangan ng mga mabilis na pagbuo ng mundo, ito ay reallyhard upang makahanap ng trabaho kapag ikaw ay hindi nagtapos sa isang partikular na kasanayan o kurso. Thoughthe Pilipinas ay isang edukado bansa, hindi sapat nito upang magawang maabot thequalifications ng karamihan sa mga in-demand na trabaho dahil kababaihan kahit halos benta kasalukuyan arerequired na magkaroon ng hindi bababa sa 1-2 na taon sa kolehiyo. Nakaharap kaming isang mapagkumpetensyang worldand nito ang isang kinakailangan upang maabot ang kaugalian ng pag-unlad. Samakatuwid, ang isang mataas na educationalattainment, na kung saan karamihan ng mga Pilipino kulang, ay isang paraan upang pagtaas sa kawalan ng trabaho rate ng bansa
Solution:
Ang pamahalaan ay exerting ang lahat ng pagsusumikap upang harapin ang problema kawalan ng trabaho sa bansa, sinabi ni Vice President Jejomar Binay kahapon.

Ang pangangasiwa ng Pangulo Aquino ay naghahanap sa mataas na rate ng kawalan ng trabaho at pagtugon sa mga ito bilang bahagi ng mga pagsusumikap patungo inclusive na paglago, sinabi Binay, pagdaragdag ng gobyerno ay hindi nakatuon sa mga "band-aid" solusyon sa mga problema sa kawalan ng trabaho.

Militanteng mga grupo ng paggawa, gayunpaman, slammed sa pamahalaan para sa hindi pagtupad upang malutas mataas na rate ng kawalan ng trabaho ng bansa.

Ang Kilusang Mayo Uno (KMU) sinabi ng mataas na rate ng kawalan ng trabaho na nakasaad sa mataas na pag-unlad ng ekonomiya ini-touted ng gobyerno ay hindi talaga totoo.

Squatting ay isang malaking problema panlipunan at pang-ekonomiyang sa Pilipinas. Ito ay naging isa sa mga pinaka perennial problema ay nakaharap sa pamahalaan. Maraming mga opisyal ng mataas na ranggo Sinubukan upang malutas ito, ngunit ang bilang ng mga tao na squatting ay nagpapanatili lamang sa lumalaking. Maraming mga kadahilanan kung bakit squat tao, ngunit ang lahat ng mga kadahilanang ito humantong sa isang malaking problema, na kung saan ay kahirapan. Maraming mga Pilipino ay walang trabaho, at isang malaking bilang ng mga ito kulang na edukasyon. Ang mga tao ay walang paraan upang bayaran para sa isang bahay o magrenta ng disenteng lugar na iyon ang dahilan kung bakit sila ay manatili lamang kung saan man ito ay sa tingin nila ay maginhawa para sa kanila.

May ay isang simpleng solusyon sa libingan squatter problema besetting Metro Manila. Ang umiiral na salita ay "abot-kayang at naa-access." Impormal na settlers insist sa lupang sumasakop sa mga lunsod o bayan mga sentro sapagkat ito ay kung saan pagkakataon sa trabaho, paaralan at iba pang amenities ay naa-access. Gayunpaman, lupang sa mga lunsod o bayan mga sentro ay hindi abot-kayang. Sa kabilang banda, mga site sa "boondocks" ay hindi katanggap-tanggap sa impormal na settlers dahil ang mga ito ay hindi naa-access.

Ang solusyon, samakatuwid, ay para sa pamahalaan upang makakuha ng sapat na lupa (gaya ng isang libong ektarya) sa munisipyo Matatagpuan sa kahabaan ng pag-align ng nakaplanong Circumferential Road-6 (C-6) -now, kapag ito ay abot-kayang. At, kaagad, mabilis-subaybayan ang konstruksiyon ng mga daanan upang gawing naa-access ang ipinanukalang mga resettlement site. Ang pamahalaan ay maaaring, pagkaraan, kahit na magbigay ng isang subsidized serbisyo sa transportasyon sa pagitan ng Metro Manila at ang site.

Sa paggawa nito sa pamahalaan ay hindi kailangan ang lahat ng mga P50 bilyon pagbabadyet para sa layunin na kung saan, bilang ilang mga isip-isip, ay sa pinakamahusay na isang "band-aid" solusyon. Gamit ang pagpapatupad ng ang ipinanukalang mga pagbibigay-parusa sa mga opisyal ng mga lokal na pamahalaan (mayors at Barangay chairpersons) sino ay gaganapin na responsable para sa paglaganap ng impormal na settlers sa kanilang nasasakupan, ang squatter problema ng Metro Manila ay permanenteng nalutas.