FILIPINO BILANG WIKANG PAMBANSA

INTRODUKSYON Ayon kay Barker at Barker, ikinukunekta ng wika ang nakaraan, ang kasalukuyan at ang hinaharap. Iniingatan nito ang ating kultura ar mgfa tradisyon. Maari raw mawala ang matatandang henerasyon, subalit sa pamamagitan ng wika ay naibabatid pa rin nila ang kanilang mga ideya, tagumpay, kabiguan at maging ang kanilang mga plano o adhikain sa hinaharap. Sa pamamagitan nito, ang mga sumunod at sumusunod pang henerasyon ay natututo o maaring matuto sa nakalipas na karanasan at sa gayo’y maiiwasan ang muling pagkakamali. Masasabi kung gayon na sa pamamagitan ng wika ay umuunlad tayto sa mga aspektong intelektual, sikolohikal at kultura. Ganito rin kaya ang mangyayari sa inyo kung babalikan natin at susuriin ang kasaysayan n gating wikang pambanasang Filipino?

KASAYSAYAN NG WIKANG FILIPINO Mahigit sa 7 000 mga isla ang bumubuo sa Pilipinas na may ibat-ibang wika na ayon kay McFarland ay may bilang na 109. Samantala, ayon naman kay Constantino, may higit sa 500 mga wika at dayalekto ang bansa batay na rin sa pagkakaroon ng ibat-ibang etnikong grupong nakatira sa bawat rehiyon na abg Pilipinas ay isang bansang may komplikadong sitwasyon linggwistikal. Binubuo ito ng ibat-ibang grupong etnolinggwistiko na pinapangunahan ng Cebuano, Tagalog, Ilokano, Hiligaynon, Bicolano, Samar-Leyte, Waray, Kapampangan at Pangasinense na ayon kay McFarland ay samasakop sa 90% ng kabuuang populasyon ng bansa kasama na ang Maranao. Ayon naman kay Quakenbush, pansampu ang Pilipinas sa ranggo sa buong daigdig kung ang pag-uusapan ay ang bilang ng mga katutubong wika na ginagamit dito. Nakaragdag sa kumplikadong sitwasyonng pangwika ng Pilipinas ang pagiging kolonya nito ng mga bansang Espanya at Amerika. Naging poular ang mga wikang Kastila at Ingles lalung-lalo na sa ekonomik at intelektwal ng mga elit. Sa panahon ng pananakop ng mga Kastila, napalitan ng alpabetong Romano ang katutubong alibata silabaryo. Nagkaroon ng pagbabago sa ispeling ng mga salita. Pumasok sa silabaryo ang mga letrang dating wala rito tulad ng e, o, c, q, atbp. Sa itinagal pa ng panahong ipinamahagi ng mga wika Kastila sa Bansa, lubhang nagging elitist ang edikasyopn. Ayon kay Bernabe - - - Education in its true senses was open to the children of the Spaniards, mestizos and affluent natives among whom the Spanish language was used as medium of instruction. The few instructions of the higher learning received the greatest attention since they were established to meet the demand for the proper schooling of the children of the Spaniards. Sa panahon ng Kastila, lalong nagkawatak-watak ang mga Pilipino. Matagumpay na nahati nasakop ng mga dayuhan ang mga katutubo. Napanatilil nila sa ilalim ng kanilang kapangyarihan ang mga Pilipino nang higit sa tatlong daang taon. Hindi nila itinanimsa isipan ng mga Pilipino ang kahalagahan ng isangh wikang magbibigkis sa kanilang mga damdamin. Sa halip, ang mga prayleng kastila ang nag-aaral ng katutubong wika ng ibat-ibang etnikong grupo. Ang wika ng mga katutubo ang nagging medium ng komunikasyon sa panahon iyon; ang naturang wika ang ginagamit ng mga prayleng kastila sa pakikipag-ugnayan at pakikipagtalastasan sa mga katutubong Pilipino. Hindi itinuro ng mga Kastila ang wikang Espanyol sa mga katutubo sa takot na magkabuklod-buklod ang damdamin ng mga mamamayan at mamulat sa tunay na mga katutubong Pilipino ay matututo ang mga ito na maghimagsik laban sa kanilang pamamahala. Makasama naman ang edukasyon sa panahon ng pananakop ng mga Amerikano. Dahilan ito para maging lubhang popular ang wikang Ingles kaysa wikang Kastila. Ayon sa report ng Bureau of Education sa panahon iyon… In less than three weeks after the American forces had occupied Manila… seven schools had already reopened with American soldiers to teach English… Ipinagamit sa lahat ng mga eskwelahang publiko ang wikang Ingles. Kung ipinagkait ng mga Kastila ang kanilang wika sa mga katutubo ng Pilipinas noong panahon ng pananakop dahil sa layunin nilang hatiin at pagharian ang mga kapuluan sa Pilipinas ay iba naman ang nagging taktika ng mga kolonistang Amerikano. Pinalawak nila ang pagpapagamit ng wikang estudyantebf Pilipino sa Amerika upang hasain sa Ingles kasabay naman ng pagaayos ng kurikulum para sa pagpapabuti ng pag-aaral ng wikang Ingles upang sa kalaunay maging linggwa franmka ito o wikang pambansa. Bukod sa paggamit ng Ibngles bilang wikang panturo, ang mga paksang pinag-aralan sa loob ng klase ay tungkol sa mga Amerikano--- ang kanilang kasaysayan, literature, kultura, ekonomiya at politika. Sa panahon ito, ipinagbawal ang pag-aaral sa anumang bagay na may kinalaman sa pagka-Pilipino ng mga Pilipino. Higit bilang tinangkilik abg bagay ng mga Amerikano. Ito ang mga katutubong mamamayan na namana at itinaguyod ng mgs Pilipino hanggang sa kasalukuyan henerasyon. Sa sarbey ng Komisyong Monroe noong 1925 ay napatunayang may eskwelehan, subalit wala naming pagbabagong ghinawa sa sistema ng edukasyon. Naging ng mg edukadong Pilipino na aral sa wikang Ingles ang wikangh ito sa paghawak ng mahahalagang tungkulin political, edukasyunal, at maging sa larangang pang-ekonomiko. Bukod sa pagiging wika ng gobyerbo, edukasyon at komersyo, ito rin ang wika ng mga dyaryo, magazine at radio. Dahil ditto, naitala noong 1960 sensus na 40% ng populasyon ng bansang may pinakamaraming tagapagsalita ng Ingles.

1935 KONSTITUSYON Sa panahon ng komonwelt, sa pangunguna ni Pres. Manuel L. Quezon, ay nagsimula ang pormal na kasaysayan ng paghahangad ng bansa na magkaroon ng isang wikang mag-uugnay sa lahat ng mamamayan nito na magsisilbing behikulo ng pagkakaunawaan para sa pambansang pagkakaisa noong 1935. Sa ginanap na kombensyong konstitusyunal, inorganisa ang mga deligado sa iba’t-ibang komite. Para maresolba ang isyu parta sa pagpili ng wikang panlahat, nagdaos ng pampublikongpagdinig ang komite sa wikang opisyal. Iminungkahi ng komite na dapat lamang na wikang katutubo sa bansa at hindi dayuhang wika tulad ng Ingles ang maging wikang pambansa. Ang mungkahing ito ay sinusugan naman ni Pre. Manuel L. Quezon. Ang pagsusug na ginawa ng president sa nasabing mungkahi ay nakabatay sa probisyong pangwika sa 1935 konstitusyon, Art. XIV, Sek. 3 – ang kongreso ay gagawa ng hgakbang tungo sa pagpapaunlad at pagpapatibay ng isang wikang pambansa na batay sa isa sa mga umiiral na wikang katutubo. Hanggat hindi itinatakda ng batas, ang wikang Ingles at kastila ang siyang mananatiling mga opisyal na wika. Bilang pagsunod sa probisyong nabanggit sa itaas na pinagtibay ang batas Komonwelt Blg. 184 na nagtatag sa Surian ng Wikang Pambansa (SWP). Ito ang ahensiyang nagsagawa ng mga pag-aaral ng mga wika sa Pilipinas para sa pagpili ng magiging batayan ng wikang pambansa (SWP). Pinamunuan ito ni Jaime C. de Vera, Smar-Leyte, bilang tserman. Ang iba pang miyembro ay sina Filemon Sotto, Cebu; Casimiro F. Perfecto, Bicol; Felix S. Sales Rodriguez, Panay; Hadji Butu, Muslim; Cecilio Lopez, Tagalog; at Santiago Fonacier, Ilokano. Makikita na ang nagging komposisyun ng miyembro ng SWP ay nagmula sa iba’t-ibang lugar ng mga kapuluan ng Pilipinas. Sila ang bumubuong sumusunod na mga kraytiriya para sa pagpili ng wikang na naging batayan ng wikang pambansa: 1. may maunlad na istraktura, mekaniks at nakalimbag na literature; 2. Naiintindihan at ginagamit ng nakaraming bilang ng mga Pilipino. Sa pagpili ng wika, kinonsidera nila ang sumusunod ng mga pangunahing wika ng bansang Cebuano; Ilokano, Tagalog, Bikolano, Ilonggo o Hiligaynon, Pampanggo, Pangasinense at Samar-Leyte Waray. Lumabas sa pag-aaral nila na ang wikang Tagalog ang nakatugon sa kraytiriyang nabuo.
Malaki ang papel na ginampanan ng lugar ng Maynila sa pagpapalaganap ng wikang pambansang batay sa tagalog. Tinatanggap at ginagamit ng nakakaraming Pilipino ang Tagalog sapagkat ito ang wikang gamit sa Maynila na siyang sentro ng Gobyerno, sentro ng edukasyon, sentro ng kalakalan o komersyo, lugar ng publikasyon ng mga dyaryo, magazine, komiks, at maging paggawa ng pelikula. Maraming Pilipinong mula sa iba’t-ibang etnikong grupo ang labas sa ka Maynilaan at natuto ng wikang Tagalog. Kaya nga’t kahit na nakakahigit sa dami ang tagapagsalita ng wikang Cebuano, nahigitan pa rin ng Tagalog sa dami ng gumagamit. Malaking impluwensya rin sa pagpapalaganap at pagdedevelop ng Tagalog ang pananakop ng ginaw ng Hapon sa Pilipinas (1942 – 1945). Ginawang pangunahing midyum ng edukasyon ang wikang pambansang batay sa Tagalog at binigyan – diin ang development ng nasyunalismo. Ipinagbawal ang pagsusulat sa Ingles. Nagwakas ang pananakop ng ga Hapones sa Pilipinas noong 1945. Matapos na ipinagkaloob ng mga Amerikano ang “kalayaan” hinangad ng mga Pilipino noong Hulyo 4, 1946, naging wikang opisyal ang wikang pambansang batay sa Tagalog kasama ng Ingles at Kastila ayon na rin sa isinasaad sa Batas Komonwelt Blg. 570. Naging sabjek sa lahat ng grado sa elementarya at maging sa lahat ng taon sa sekundarya. Mahigit din 20 taon bago nagkaroon ng tiyak na pangalan ang wikang pambansang natay sa wikang pambansa nang pirmahan ni Jose E. Romero, Sekretaryo ng Departamento ng Edukasyon, ang kautusan pangkagawaran Blg. 7 noong Agosto 13, 1959.

1973 KONSTITUSYON Patuloy ang digmaan pangwika. Naghari sa damdamin ng mga di-Tagalog ang rehiyonalismo. Nakadarama sila ng damdaming kakulangan, na sila’y kinokolopnya o napapasailalim ng mga Tagalog. Matindi ang nadarama nilang “oposisyong sikolohikal”… Para sa kanila, ang pangalan Pilipino ay pagbabaging bihis lamang ng wikang Tagalog. Nakabase pa rin ito sa 20 titik ng abakadang Tagalog (a, ba, ka, da, e, ga, ha, I, la, ma, na, nga, o, pa, ra, sa, ta, u, wa, ya) na hindi kumikilala sa ibang titik na matatagpuan sa ibang wikang katutubo sa Pilipinas. Naging isang magandang oportunidad para sa mga opositor ng wikang Pilipino ang ginawang pagpapawalambisa sa 1935 Konstitusyon. Sa ginanap na 1971 Kombensyong Konstitusyunal, bilang tugon sa nangyayaring digmaang sub-komite sa wikang pambansa na siyang namahala tungkol sa isyu sa Wikang Pambansa. Inirekomenda ng komite na alisin ang Pilipino at palitan ng isang bagong komon na wikang pambansang tatawagin FILIPINO batay sa mga katutubong wika sa bansa at maging ang asimilasyon ng mga salita mula sa mga dayuhang wika (Tupaz, 1973 sa Llamzon, 1977). Inirekomenda rin ng nasasabing komite ang pagpapatuloy ng Ingles at Kastila bilang mga wikang opisyal. Ganito ang isinaad sa probisyong pangwika sa 1973 konstitusyon. Art. XIV , Sek. 3 – Ang pambansang asembleya ay dapat magsagawa ng mga hakbang tungo sa pagpapaunlad at pormal na pagpapatibay ng isang panlahat na wikang pambansa na tatawaging Filipino. Sa kapasidad ng wikang Pilipino bilang opisyal na wika, patuloy itong itnuro sa mga eskwelahan mula elementarya hanggang sa lebel na tersarya. Patuloy itong ginamit bilang eskwelahan mula elementarya hanggang tersarya. Patuloy itong ginamit bilang midyum ng pagtuturo lalo na sa Universidad ng Pilipinas kung saan malakas na isinulong ang paggamit sa wikang pambansa bilang wika ng akademiya. Nagpatuloy ang paggamit sa wikang Pilipino. Nabigyan ng mahalagang papel ang Pilipino sa larangan ng edukasyon. Pinagtibay ng Lipun ng Pambansang Edukasyon (Board of National Education) ang patakaran sa edukasyunal bilinggwal. Kasunod nito, ipinalabas ng Departamento ng Edukasyon at Kultura ang Department order Blg. 25, s. 1974 na may pamagat na Implementing Guidelines for the Policy on Bilingual Education. Isinasaad sa implementasyon ng patakaran ang hiwalay na paggamit ng Pilipino at Ingles bilang midyum ng instruksyon sa mga ntiyak na sabjek. Gagamitan ang Pilipino sa mga araling panlipunan/agham panlipunan, edukasyong pangkalusugan at sa edukasyong pisikal. Gagamitin naman ang wikang Ingles sa iba pang mga asignatura. Samantala, bingiyan ng dereksyon ang mga pantersaryang institusyon na dumevelop na sarilign mga iskedyul para sa implementasyon ng edukasyon bilinggwal ayon sa kanilang kakayahan at kahandaan. Sa ginawang ebalwasyon ni Gonzales (1984) sa naging resulta ng implementasyon ng edukasyon bilinggwal ay natuklasan niya na hindi lubusang naimplementa ang programa sa ilang bahagi ng Pilipinas. Sa lebel tersarya, tanging Universidad ng Pilipinas lamang ang nanguna sa mga pampbulikong Universidad sa pag-implementa na sinundan ng ilang privadong Universidad tulad ng De La Salle University na parsyal na nag-implementa sa ilang sabjek o disiplina.

1987 KONSTITUSYON Naganap sa Pilipinas ang isang pagbabagong historikal na resulta ng Rebolusyon sa EDSA noong Pebrero, 1986. Napatalsik si Ferdinand E. Marcos bilang presidente ng Pilipinas at pumalit si Corazon C. Aquino. Pinawalambisa ang konstitusyon 1973. Sa naaprubahan 1987 konstitusyon ay nagkaroon ng pagbabago sa probisyon pangwika kung saan kinilala ang wikang Filipino bilang wikang pambansa. Ganito ang isinasaad sa Art. XIV, Sek. 6 – ang wikang pambansa ng Pilipinas ay Filipino. Samantalang nililinang ito ay dapat payabungin at pagyamanin pa salig sa umiiral ng mga wika sa Pilipinas at sa iba pang mga wika. Isinasaad pa rin sa nasabing probisyon ng konstitusyon na dapat suportahan ng pamahalaan ang puspusang pagtaguyod at paggamit ng Filipino bilang midyum ng opsiyal ng komunikasyon at pagtuturo sa sistemang pang-edukasyon. Ang Art. IV, sek 7 naman nagsaad na: Ukol sa mga layunin ng komunikasyopn at pagtuturo, ang mga wikang opsiyal ng Pilipinas ay Filipino at hanggat walang itinatadhana ang batas, Ingles. Ang mga wikang panrehiyon ay patutulong na mga wika sa mga rehiyon at magsisilbing pantulong ng mga wikang panturo roon. Dapat itaguyod nang kusa at opisyal ang Kasitla ay Arabic. Mayo 21, 1987 ng nagpalabas si Dr. Lourdes Quisumbing, ang dating Sekretarya ng Edukasyon, Kultura at Isports ng kautusan pangkagawaran Blg. 53, seryr ng 1987, na pinamagatang patakaran sa Edukasyon Bilinggwal ng 1987. Ang binagong patakaran ay nagsasaad ng pagpapalaganap ng Filipino bilang wika ng leterasi at ang paggamit ng Ingles bilang di-ekslusibong wika ng sensya at teknolohiya. Noong Mayo 27, 1987ay lumabas ang kasunod na kautusan pangkagawaran Blg. 54, serye ng 1987, na pinamagatang panuntunan ng Implementasyong ng patakaran sa Edikasyon Bilinggwal ng 1987, at naglalahad ng mga dapat isagawa ng iba-ibang ahensyang pang-edukasyon sa Pilipinas para sa implementasyon ng patakaran sa edukasyon bilinggwal sa bansa. Ang dating Pre. Corazon C. Aquino ay nagpakita ng malakas na suporta sa pagpapalaganap at paggamit ng Filipino sa pamahalaan. Nagpalabas siya ng Atas Tagapagpaganap Blg. 335, s.1988, na nag-aatas sa lahat ng kagawaran, departamento, kawanihan, opisina, at ahensya ng pamahalaan ng magsasagawang mga hakbang na kinakailangan para sa layunin magamit ang Filipino sa opisyal ng transaksyon, komunikasyon at korespondensya. Nag-utos din ang dating president na dapat isalin sa Filipino ang pangalan sa kultura ng mga opisinang pampubliko at mga gusali. Ipinakikita sa mga nabanggit sa itaas na ang wikang Pambansang Filipino ay nagdaan sa tatlong yugto ng ebolusyon--- mula wikang pambansang batay sa Tagalog na pinagtibay sa 1935 konstitusyon, naging Pilipino batay na rin sa isinasaad sa order blg. 7,s.1959 ng Departamento ng Edukasyon na pinirmahan ni Sekretaryo Jose E. Romero, hanggang tatawagin na nga itong Filipino batay sa isinasaad sa 1987 knostiitusyon. Tagalog ang nuklleyus ng Pilipino. Ito rin ang nukleyus ng Filipino. Kung, gayon ano ang pagkakaiba ng Pilipino sa Filipino bukod sa pagpapalit ng P sa F? kung susuriin, Tagalog pa rin ang nukleyus ng Filipino. Ayon nga kay Gonzales (1996), ang Filipino ay Pilipino na batay sa Tagalog na may vokabularyo mula sa mga wika sa Pilipinas, at mga wika sa labas ng bansa na nakakaimpluwensya sa lipunang Pilipino tulad ng mga kastila, Ingles, Arabic, atbp. Filipino ang wikang umaagapay sa mga pagbabagong panlipunan na siyang langgwa Franka sa ka-Maynilaan. Samantala, ayon kay Pineda, ang Filipino ay liberalized variety of Pilipino. Liberal ang pagtanggap nito ng mga salitang katutubo o dayuhan man para ganap ito maging buhay at dinamikong wika na natural na ginagamit sa pag-uusap at maging sa pagsulat. Hindi lamang ito linggwa franka s aka-Maynilaan kundi sa buong Pilipinas man. Ang ebolusyon ito na kinakasangkutan ng Filipino na linggwa franka sa buong bansa ay natural na proseso ng development at pagpapaunlad ng wika. Dahil liberal ng nakapasok ditto ang mga wikang katutubo at di-katutubo sa bansa, hindi maiiwasang magkaroon ng iba’t-ibang varayti na umaangkop sa katayuang sosyolinggwistiko ng komunidad na gumagamit. Kung mayroon man ahensyang dapat na manguna sa pagdevelop at pagpapaunlad sa wikang pambansa, ito ay ang ahensyang panggobyerno itinatag sa gayong layunin. Hindi ito nakaligtaan ng komunikasyon konstitusyunal. Isinasaad sa Art. XIV, sek. 9 ang pagtatag ng ahensyang pangwika. Itinatag ang komisyon sa Wikang Filipino (KWF) noong 1991 nsa pamamagitan ng Batas Republika sa Pilipinas. Nanatili si Atty. Ponciano B. P. Pineda na itinalagang Punong Komisyuner. Ipinagpatuloy ng komisyong ito ang mga pinasimulan nan g dating SWP na naging LWP sa patuluyang pagdevelop at pagpapaunlad sa wikang pambansa. Kaugnay ng development at pag-unlad ng Filipino umupo si Pres. Joseph Estrada. Ginamit niya ang Filipino sa kanyang inaugural na talumpati, ngunit sa paglipas ng mga araw, ang talumapati sa Filipino ay dumalang pabor sa Ingles. Sa larangan ng edukasyon, ayon kay Fameronag (1999) “Nasa tamang lugar ang Puso ng Pangulo”. Nais nitong iangat ang kondisyong ekonomiko ng bansa sa pamamagitan ng dekalidad na edukasyon para sa mahihirap at gayun din para maihanda ang mga kabataan para sa global na kompetisyon. Subalit, ayon din sa kanya,”Sa biglang tingin ay kapuri-puri ang programa ngunit sa malapitan ito’y nakapanlulumo dahil walang binanggit tungkol sa wikang Filipino. Sa panahon ng globalisasyon, ang administrasyong Estrada ay tila pagpapatuloy lamang ng administrasyong Ramos na ipinaangkin na naman sa Ingles ang wika ng edukasyon sa bansa particular na sa syensya at matematika. Lalong lumabo ang kinabukasan ng Wikang Filipino sa pagkakapatalsik ka Estrada noong Enero 20, 2001 at pinaupo si Gloria Macapagal-Arroyo bilang ika-14 ng Presidente ng Republika ng Pilipinas. Hayagan niyang ipinoroklama sa telebisyon ang pagsusuporta sa wikang Ingles bilang midyum ng pagtuturo. Ang ganitong urong sulong na palising pangwika ay pumigil sa modernisasyon ng wikang Filipino particular na sa intelektwalisasyon nito. Ang pag-aangkop ng wika para sa magamit bilang wika ng akademya ay nasa patuluyang paggamit nito sa larangan ng edukasyon. Ang isang malaking katananugan nangangailangan ng kasagutan ay – Saan nakasalalay ang tagumpay ng pagkakasabatas ng wikang Filipino? Ayon kay Prof. Ligaya T. Rubin at Dr. Ofelia J. Silapan ng Universidad ng Pilipinas – Ang tagumpay ng wikang pambansa ay nakasalalay sa kamay ng mga namamahala ng bansa, sa kongreso, sa mga korte, sa mga eskwelahan, sa iba pang mga ahensya o institusyon at sa buong lipunang gumagamit nito. Ayon naman kar Dr. Teresita D. Maceda ng Universidad ng Pilipinas pa rin: Ironikal, ngunit ang gobyernong dapat magsimuno sa paggamit ng Filipino dahil nagsisilbi ito sa publiko, at lalung – lalo na dahil inaatasan ito ng 1987 Konstitusyon, ang tila nahihimbing pa rin. Mabibilang sa mga sarili ang senador at kongresistang nanga-ngahas magsalita sa Filipino sa Kongreso. Ngunit sa hukuman, mau huwes na rin sa kasalukuyan ang nagtatanim ng binhi sa wikang pambansa. Malaki ang mangagawa sana ng pagsuporta ng korte suprema sa mga ganitong pagsisikap sapagkat isa na itong kon-kretong hakbang para mapabilis ang proseso ng paglilitis ng katarungan.

LEKSYUN 2 – DAPINISYON NG WIKANG FILIPINO (KWF) Sa resolusyon Blg. 92-1 na may petsang Mayo 13, 1992, ay bingiyan depinisyon ng Komisyon sa Wikang Filipino (KWF) ang wikang Filipino bilang linggwa franka sa pasalita at pasulat sa Metro Manila na Pambansang Punong rehiyon at sa iba pang sentrong urban ng arkipelago na ginagamit bilang wika ng komunikasyon ng mga etnikong grupo. Tulad ng alinmang wikang buhay, dumaraan ito sa proseso ng paglinang sa pamamagitan ng paghihiram sa mga wikang Pilipinas at mga di-katutubong wika at sa ebolusyon ng ibat-ibang sitwasyon sosyal, sa mga nagsasalita nito mula sa iba’t-ibang sanligang sosyal at pa ra sa mga paksa ng talakayan. Mula sa inilahad na malaking kasaysayan ng wikang pambansa, ang depinisyon ng KWF ay maaring sa apat-bilang pambansang linggwa franka, wikang pambansa, wika o opsiyal na komunikasyon, at opsyal na wikang panturo. Ang Filipino ay pambansang linggwa franka ng Pilipinas. Multilinggwal na bansa ang Pilipinas na binubuo ng iba’t-ibang etnikong grupo na may iba’t-ibang wika. Upang magkaunawaan ang nawat Pilipino ay kailangan ang isang wika. Ito ang tungkulin ng wikang Filipino. Ang Filipino, bilang linggwa franka, ay tumutulong sa mga taong nagmula sa ina’t-ibang rehiyon na magkaunawaan at makapag-ugnayan. Halimbawa, ang isang Maranao na ang wika ay Matanao at ang isang Ilokano na ang wika ay Ilokano ay maaring magkaintindihan sa pamamagitan ng paggamit ng wikang Filipino. Gayundin, ang mga Pilipino na nasa ibang bansa gaya ng OFW, ay maaring mag-usap sa Filipino kahit iba-iba ang kanilang mga unag wikang alam gamitin. Ang Filipino ay wikang pambansa ng Pilipinas. Wika ng bansa ang pambansang wika. Ginagamit ito sa pulitika, kultura at lipunan. Ayon kay, Holmes, dinedevelop at ginagamit ito bilang ng pambansag pagkakaisa. Sa Pilipinas, ginagmpanan ito ng wikang Filipino. Nakasaad sa 1987 konstitusyon ng Pilipinas, Art. XIV, sek. 6 na ang wikang pambansa ng Pilipinas ay Filipino. Ang Filipino ay wika sa opisyal na komunikasyon. Ang wikang Filipino bilang wikang opisyal ay higit na nauunawaan ng mga Pilipino sa mga opisyal na talakayan at opisyal na transaksyon. Bilang pagsunod sa konstitusyon, nilagdaan ni dating Pres. Corazon C. Aquino ang kautusang tagapagpaganap Blg. 3335. Ayon sa KWF, ipinalabas ito--- Sa paniniwala na ang malaganap na paggamit ng wikang Filipino sa opisyal na mga transaksyon, komunikasyon at korepondensya sa mga tanggapan ng pamahalaan ay magbubunga ng higit na pagkaunawa at mga pagpapahalaga ng mga mamamayan sa mga programa, preoyekto at Gawain ng pamahalaan sa buong bansa. Ito’y magsisilbing instrument ng pagkakaisa at kapayapaan para sa pambansang kaunlaran. Ang Filipino ay opisyal na wikang panturo at pagkatuto. Bilang opisyal na wika, itinuturo at ginagamit bilang wikang panturo ang Filipino. Sa ilalim ng patakaran sa edukasyong bilinggwal ng 1987, isinasaad na ang paggamit ng Filipino bilang wika ng literasi. Napatunayan na higit na natututo o mas mabilis matutunan ng mga estudyante kung Filipino ang medium pagtuturo sa iba’t-ibang larangan.
LEKSYON 3. PARAAN NG PAGDEVELOP NG WIKANG FILIPINO Marami nang paraan ang ginagawa at patuloy na ginagawa upang masdevelop ang wikang pambansa. Ang mga sumusunod ay ang ilan sa mga ito. Ilang paraan ginagamit sa wikang Filipino 1. Pagsasabatas at pagsunod sa batas tungkol sa wika. 2. Tulong ng iba’t-ibang organisasyong pangwika sa pangunguna ng KWF. 3. Paggamit sa iba’t-ibang domeyn ng wika. 4. Iba pang paraan. a. Panghihiram ng mga salita. b. Pagreforma sa alfabeto. 1. Pagsasabatas at pagsunod sa batas tungkol sa wika
Ang pormal na mga hakbang sa pagdevelop ng wikang pambansa ay nagsimula nang isaad sa 1935. Konstitusyonna ang konggreso ay gagawa ng hakbang tungo sa pagpapaunlad at pagpapatibay ng isang wikang katutubo. Hanggat hindi itinatakda ng batas, ang wikang ingles at kastila ang siyang mananatiling mga opisyal sa wika.
Ganito naman ang nakasaad sa 1973 konstitusyon – ang pambansang asembleya ay dapat magsagawa ng mga hakbang tungo sa pagpapaunlad at pormal na pagpapatibay na isang panlahat na wikang pambansa na tatawagin Filipino.
Iniaatas din ng konstitusyon ang pagsasagawa ng gobyerno ng mga hakbang na pasimulan at panatilihin ang paggamit ng wikang Filipino bilang midyum ng opisyal na komunikasyon at bilangn wika ng instruksyun sa sitemang edukasyunal ng bansa. Makasalig ditto ang pagpapalabas ng kautusang tagapagpaganap blg. 335 at ang mga kautusang implementasyon ng Edukasyong Bilinggwal (1975 – 1987). 2. Tulong ng ibat-ibang organisasyon pangwika sa pangunguna ng KWF sa pamamagitan ng pagsusulong ng ibat-ibang gawaing pangwika.
Malaki ang naitulong ng mga organisasyong pangwika sa pangunguna na rin ng KWF sa patuluyang pag-unlad ng wikang Filipino. Ang paghahantad sa mga kalahok sa kanilang sa pagpapatatag sa paniniwala ng mga kalahok na malaking factor sila sa pag-unlad ng Filipino.

3. Paggamit ng Wikang Filipino sa ibat-ibang domeyn ng wika.