Free Essay

No Caption

In:

Submitted By maymyatkyaw22
Words 98381
Pages 394
Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

http://Linhtet.com

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

(က)
ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ကမ္းပါးၿပတ္ႀကီးႏွင့္ ေအာက္ဘက္မွာ ၿမစ္ၿပင္
ၾကယ္ႀကီးကို ၿဗဳန္းခနဲ ၿမင္ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ ကဆုန္စိုင္းလာေသာ
ၿမင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ ဇက္ႀကိဳးဆြဲထိန္းစရာမလိုဘဲ တုန္႕ခနဲရပ္သြား၏။
ကၽြန္ေတာ္ ဇက္ႀကိဳးကို လက္မွာကိုင္ထားလ်က္က ၿမင္းေပၚမွခုန္
ဆင္းလိုက္သည့္အခါ စိတ္ေၿပေသးဟန္ မတူသည့္ၿမင္းက တစ္ခ်က္ ဟီ
လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးလ်က္တစ္ခ်က္ ခ်လိုက္မိကာ ၿမင္း၏လည္ဆံ
ေမြးမ်ားကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ ေခ်ာ့ေမာ့လိုက္ပါသည္။ ၿမင္း၏ကိုယ္ခႏ္ၶာက
အလိုမက်သလို ဆတ္ခနဲ တုန္သြားေသးေသာ္လည္း တၿဖည္းၿဖည္း ေပ်ာ့
ေပ်ာင္း ၿငိမ္သက္သြားသည္။
““ေမာ္ေတာ္ မမီမွာစိုးလို႕ပါ မိုးနက္ရယ္ .... ေနာ္””
ၿမင္း၏ နားနားမွာကပ္၍ တိုးတုိးကေလး ေခ်ာ့လိုက္သည့္အခါ ၿမင္း
က သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ကာ ေက်နပ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕

ကို တစ္ခ်က္ဖြဖြပုတ္လိုက္ၿပီးမွ ဇက္ႀကိဳးကို မွန္ေထာင္ေပၚသုိ႕ ပစ္တင္
ထားလိုက္ၿပီး ၿမင္းလွည္းအနီးမွထြက္ခြာခဲ့သည္။ အနီးအနားမွာ ေမာ္ေတာ္
ႀကိဳ ၿမင္းလွည္းမ်ား ေနရာခပ္က်ဲက်ဲ၌ ေတြ႕ေနရၿပီ။ ေမာ္ေတာ္ဆိုက္ရန္
အခ်ိန္နီးၿပီးဟု ထင္၏။ ၿမင္းလွည္းသမားမ်ား ဟုိတစ္စု သည္တစ္စု ထိုင္
သူထုိင္၊ မတ္တတ္ရပ္သူ ရပ္ၿဖင့္ စကားေၿပာဆုိ ရယ္ေမာေနၾကသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္မည့္သူ တစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ တကယ္ေတာ့ သူတို႕
ထဲမွတစ္ေယာက္ကိုမွ် ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မသိပါ။ ကၽြန္ေတာ္သည္သူတို႕
အတြက္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္သာ ၿဖစ္သည္။ အင္းေလ ...... တကယ္တမ္း
ေၿပာရမည္ဆုိလွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကုန္းေစာင္းၿမိဳ႕ကေလးအတြက္
လည္း သူစိမ္းသက္သက္သာ ၿဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ၿမင္းလွည္းမ်ားႏွင့္ေ၀းရာ ၿမစ္ၿပင္ႏွင့္နီးရာကမ္းပါး
ေစာက္၏ အစြန္အဖ်ားအထိ ၿဖည္းၿဖည္း လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
မ်က္စိတစ္ဆံုး က်ယ္ၿပန္႕လွေသာ ဧရာ၀တီၿမစ္ၿပင္ႀကီးသည္ လိႈင္း
ေလကင္းစင္၍ ၿငိမ္သက္စြာ ပ်ံ႕ပ်ဴးေန၏။ အေရွ႕ဘက္ကမ္းပါးဆီမွာ မႈန္
ပ်ပ်အစိမ္းေရာင္တန္းမ်ားကို ၿမင္ရသည္။ ၿမစ္ၿပင္တြင္ ေလွငယ္မ်ား၊ ေလွ
ႀကီးမ်ား ၿဖည္းညင္းစြာ ေရြ႕လ်ားေနၾကသည္။ ၿမစ္ၿပင္ဆီမွၿဖတ္ သန္းလာ
ေသာ နံနက္ခင္းေလသည္ လန္းဆတ္ေအးၿမကာ ခ်ိဳၿမိန္လွ၏။ ကၽြန္ေတာ္
ေလကို အားရပါးရ ရႈရိႈက္လုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုးႏွစ္သားအရြယ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀၌ အခ်စ္ခင္၊အတြယ္
တာရဆံုးအရာမွာ ဧရာ၀တီၿမစ္ ၿဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၁၆ ႏွစ္သားအရြယ္မွာက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀၌
အၿမတ္နိုးဆံုးလူမွာ မမ အိမ္စိုးေမ ၿဖစ္သည္။

ယခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀၌ အတြယ္တာဆံုး၊ အလိုအပ္ဆံုးအရာ
ဘာလဲဟု ေမးလာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ အေၿဖရခက္ပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္ ယခုအခါ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀တုန္းကလို ဧရာ၀တီကို ခ်စ္ခင္တြယ္
တာတန္းဟုေမးလွ်င္ မဟုတ္ပါဟုရိုးသားစြာေၿဖမိမည္။ယခုအခါ ဧရာ၀တီ
မရွိေသာေနရာမွာ သြားေရာက္ အသက္ရွင္ရမည္ ဆုိလွ်င္လည္း အနည္း
ငယ္လြမ္းဆြတ္စြာ နာခံမိမည္။ ကေလးဘ၀တုန္းကလို ေဟာသည္ ဧရာ
၀တီၿမစ္ႀကီး တစ္ခုလံုး ငါတစ္ေယာက္တည္း ပိုင္ခ်င္လုိက္တာ ဟူသည့္
မနာလို ၀န္တုိစိတ္မ်ိဳးၿဖင့္ ေလာဘတႀကီး စြဲလမ္းတြယ္တာမိသေလာက္
ယခုအခါ မတြယ္တာမိေတာ့တာ အမွန္ပဲၿဖစ္သည္။ ဒါၿဖင့္ ေလွေတြလား
... ေမာ္ေတာ္ေတြလား ...။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သည့္အရာမွာ ေမာ္ေတာ္ေတြ
ၿဖစ္သည္ဟူေသာ မွားယြင္းသည့္ ေကာက္ခ်က္မ်ိဳးၿဖင့္ ေမာ္ေတာ္တစ္စင္း
ပိုင္ဆုိင္ဖုိ႕ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္နီးပါး ႀကိဳးစားရုန္းကန္ခဲ့ရ၏။ ယခုေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေမာ္ေတာ္သံုးစင္း ပိုင္ဆုိင္လ်က္ရွိၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ့ဲ
ပါသလား။ အမွန္အတိုင္း ေၿဖရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ တြယ္တာသည္ဟုထင္ရေသာ အရာေတြထဲမွာ အိမ္ဆုိ
သည့္အရာမပါခဲ့ဖူးသည္မုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္မွာယခုအခ်ိန္အထိ အိမ္ဆုိတာ မရွိ
ခဲ့။ မမအိမ္စုိးေမၿမတ္နိုးသည့္ စပါးခင္းလယ္ကြက္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္မခ်စ္
ခဲ့။ မမအိမ္စုိးေမခ်စ္သည့္ အယူ၀ါဒတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္ခ့ဲ။ ဘာကို
မွ ကၽြန္ေတာ္ မမက္ေမာခဲ့။
““ဒါၿဖင့္ ေမာင္ ဘာၿဖစ္လို႕ အသက္ရွင္ေနေသးတာလဲကြယ””


မမအိမ္စိုးေမက မ်က္ေမွာင္ မခ်ီတခ်ီၿဖင့္ မဲ့မဲ့ေလးၿပံဳးကာ ကၽြန္ေတာ့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကို ေမးခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္က မမအိမ္စိုးေမ၏ ဆံပင္မ်ားကေလးကို
ဆုပ္ေထြးကာ နမ္းရိႈက္လ်က္ ......
““မမ အသက္ရွင္ေနသမွ် ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနရမွာပဲေပါ့ မမရဲ႕၊
မမအတြက္ေလ ......”” ဟု တမ္းမက္ယစ္မူးစြာ ေၿဖခဲ့ဖူးပါသည္။
အဲဒီအေၿဖဟာ အမွန္ပဲလား။ ဟုိတုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ ယံု
ၾကည္စြာပင္ေၿဖခဲ့ၿခင္းၿဖစ္၏။ ယခုအခါမွာေတာ့၊ ဤအေၿဖသည္ လိမ္ညာ
မႈတစ္ခုၿဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ ယခုအခါေတာ့ ဤအေၿဖသည္ လိမ္ညာမႈတစ္ခု ၿဖစ္ခဲ့
ရၿပီ။ ဤအေၿဖကုိ ၿပန္ေတြးမိတုိင္း မလံုမလဲ ရွက္ရြံစြာ မမကို ေတာင္းပန္
ေၾကကြဲမိသည္။
ဒါၿဖင့္ အခု မင္းဘာၿဖစ္လို႕ အသက္ရွင္ေနတာလဲ...။ ဤေမးခြန္းကို
မမကိုယ္စားတစ္စံုတစ္ေယာက္ကေမးလာမွာကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ေၿဖရမည့္ မည္သည့္အေၿဖကမွ် ကၽြန္ေတာ့ကို သစ္ၥာရွိမွာမဟုတ္
သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳသိေနသည္။ သမီးနဲ႕သားအတြက္ အသက္ရွင္ေန
တာပါ....ဆုိလွ်င္ အလြန္လွပသည့္ အေၿဖတစ္ခုၿဖစ္သည္မွာ ကၽြန္ေတာ္သိ
သားပဲ .... သုိ႕ေသာ္ ဤသုိ႕ကၽြန္ေတာ္ မေၿဖရဲပါ။ တစ္စံု တစ္ေယာက္က
ဟားတိုက္ရယ္ေမာေလွာင္ေၿပာင္လိုက္မွာ စိုးရိမ္မိေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေၿခဖ်ားေအာက္က ကမ္းပါးစြန္းကေလးသည္ ရုတ္တရက္
ပဲ့ေႂကြကာ ေၿမစုိင္ ေၿမခဲမ်ား ေအာက္ဘက္ၿမစ္ၿပင္သုိ႕ ဖြာခနဲက်ဆင္းသြား
၏။ ထို ေၿမစိုင္ေၿမခဲကေလးမ်ား ေနရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားမည္ဆုိ
လွ်င္လည္း သိပ္ေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းမွာ မဟုတ္ပါ။ ေလာကမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ကို လုိအပ္သည့္လူ မည္သူမွ်ရွိမေနတာ ကၽြန္ေတာ္ သိထားႏွင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သည္။ ကိုယ့္ကိုလိုအပ္တြယ္တာသည့္လူသား မရွိ၊ ကိုယ္က လိုအပ္တြယ္
တာသည့္ လူသားမရွိ ဘယ္ေလာက္ရုိးစင္းၿပီး ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းလိုက္ပါ
သလဲ။
ကၽြန္ေတာ္က လိုအပ္တြယ္တာသည့္လူသား မရွိဟု ေၿပာလုိက္လွ်င္
လည္း သမီးႏွင့္သားကေတာ့ ၀မ္းနည္းမိမည္ မဟုတ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကသာ
၀မ္းနည္းရမည္ၿဖစ္သည္။ သမီးကိုေရာ၊ သားကုိေရာ ကၽြန္ေတာ္မလိုအပ္
ပါဘူး၊ မၿငိတြယ္ပါဘူး ... ဟူေသာ အသိစိတ္ဓာတ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာစြဲ
ထင္မွတ္မိသြားေစဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရရြတ္က်က္မွတ္ခဲ့ရပါ
သည္။
ကၽြန္ေတာ့္နားထဲတြင္ အၿမဲရင္းနွီးေနက် အသံတစ္ခု ခပ္ေ၀းေ၀းဆီမွ
ေရာက္လာသည့္ ေလထုထဲမွ မပီမသ ပါလာသည္။ ေမာ္ေတာ္စက္သံ။
ကၽြန္ေတာ့္ နားမ်ားသည္ ၿမစ္ေရစီးသံ၊ ေရလိႈင္းပုတ္သံ၊ ေလွာ္တက္သံ၊
ရြက္ကုိ ေလတိုးသံ စသည့္ အသံသဲ့သဲ့မ်ားကိုပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ခြဲၿခား
ၾကားႏုိင္စြမ္း ရွိသည္ၿဖစ္ရာ ယခုလိုေမာ္ေတာ္စက္သံမ်ိဳးကိုေတာ့ အေ၀း
မွာကတည္းက ၾကားသိခြဲၿခားႏိုင္ပါသည္။ ေမာ္ေတာ္သည္ မၿမင္ရေသး
သည့္ ေတာင္ဘက္ကမ္းပါးေကြ႕၏ ဟိုတစ္ဖက္မွာသာရွိဦးမည္။သို႕ေသာ္
သူ႕အသံကို ၾကားေနရၿပီ။
ဤေမာ္ေတာ္ၿဖင့္ သမီးႏွင့္သား ပါလာမည္။
ယေန႕ပါနွင့္ဆိုလွ်င္ သမီးနွင့္သားကို ကၽြန္ေတာ္ သံကိုင္းေမာ္ေတာ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဆိပ္မွာ လာၾကိဳရတာ သံုးရက္ရွိၿပီ။ ပထမေန႕ကေတာ့ သမီးနွင့္သားထံမွ
ဘာသတင္းမွ်ပင္ မပါလာခဲ့။ ေမေမေဒၚေငြအိမ္ (မမအိမ္စိုးေမ၏ မိခင္ကို

ကၽြန္ေတာ္ ေမေမဟုပင္ေခၚပါသည္) ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးကို ၿမဲၿမဲခုိင္
မာေသခ်ာမည့္ စကားေလးတစ္ခြန္းေသာ္မွ ကၽြန္ေတာ္ မေၿပာနုိင္ခဲ့။ မေန႕
ကေတာ့ တန္းစီၿပီးဆင္းလာသည့္ ခရီးသည္မ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေစာင့္
ေနစဥ္ ခရီးသည္တစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို လွမ္းေအာ္စံုစမ္းၿပီး သမီး
တုိ႕ ေနာက္တစ္ေန႕လာမည့္အေၾကာင္း သတင္းေပးသည္။ ေမေမ ေဒၚေငြ
အိမ္၏ ေမွ်ာ္လင့္ေသာမ်က္နွာမွာ ၿပံဳးရႊင္သြားလိမ့္မည္ဟူေသာ အေတြး
ၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားခဲ့ပါသည္။
ယေန႕ေတာ့ သမီးႏွင့္သား ေရာက္လာေတာ့မည္။ သမီးႏွင့္သားကို
ကၽြန္ေတာ္ ၿမင္ရေတာ့မည္။ နွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ကြဲကြာေနေသာ သား
အဖတုိ႕၏ေတြ႕ဆံုခန္းသည္ ၾကည္ႏူးသာယာမႈမွ ရွိပါ့မလား။ ေၾကကြဲစရာ
ေတြမ်ားၿဖစ္ေနမလား။ကုန္းေစာင္းသို႕ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ကတည္းက ေမေမ့
ဆႏ္ၵၿဖင့္ ရန္ကုန္သို႕သံႀကိဳးရိုက္ၿပီးကတည္းက ဤေန႕ကို ရင္ခုန္စြာ ကၽြန္
ေတာ္ ေစာင့္ခဲ့ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သံုးေယာက္ စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ဘယ္လိုခံစားၾကရေလမ
လဲ။ ဘယ္သူကကၽြန္ေတာ္နွင့္တူၿပီး ဘယ္သူက မမအိမ္စုိးေမႏွင့္တူမွာလဲ။
သုိ႕မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္နွင့္ ဘယ္သူမွ မတူဘဲေနမလား။ ၿမစ္ကမ္းပါးေမာ္
ေတာ္ဆိပ္မွာ ရပ္ထားသည့္ ၿမင္းလွည္းေတြ၊ ၿမင္းလွည္းေမာင္းသမားေတြ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထဲမွာ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွာတတ္ပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ၿမင္ၿမင္ခ်င္း အေဖဟု မွတ္မိပါ့မလား။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို သားအဖေတြ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေပြ႕ဖက္ ငိုေႂကြးမိၾကမွာလား။

လြန္ခဲ့ေသာဆယ္နွစ္ကရုိက္ထားသည့္ သမီးႏွင့္သား၏ဓာတ္ပံု ကၽြန္
ေတာ့္ဆီမွာရွိသည္။ လြန္ခဲ့သည့္၃ႏွစ္ကမွ ရိုက္ထားေသာ သမီးႏွင့္သား၏
ဓာတ္ပံုေတြလည္း ေမေမေဒၚေငြအိမ့္ထံမွာ ရွိသည္။
““မင္း သမီးနဲ႕မင္းသားကို မင္းမွတ္မိမွာပါ”” ဟု ေမေမက အၿပဳးယဲ့
ယဲ့ႏွင့္ ေၿပာ၏။
တကယ္ေတာ့ ဤဓာတ္ပံုေတြ မရွိလွ်င္ေတာင္ သမီးႏွင့္သားကုိ ကၽြန္
ေတာ္ မမွတ္မိစရာ မရွိပါ။ ရင္ေသြးမ်ားကို တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတြ႕ဖူးထား
ေသာ ဖခင္တစ္ေယာက္သည္ ေနာက္ပိုင္း ဘယ္ေလာက္ကာလၾကာၿမင့္
သည္ၿဖစ္ေစ၊ ဘယ္အရြယ္ေရာက္ေနသည္ၿဖစ္ေစ၊ မိမိကေလးမ်ားကို ခ်က္
ခ်င္းမွတ္မိေနရမည္ ၿဖစ္သည္။ ဘာဓာတ္ပံုမွမလို။ ဖခင္၏ႏွလံုးသားတြင္
သမီးနွင့္သား၏ရုပ္ပံုလႊာမ်ား စြဲထင္ၿငိလ်က္ေနေတာ့မည္။ အလြန္ေသခ်ာ
ပါသည္။
ေမာ္ေတာ္ေပၚမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါလာမွာမုိ႕လဲ။ လူဘယ္ႏွစ္
ေယာက္ထဲကေန သမီးတို႕ကို ခြဲၿခားေရြးခ်ယ္ ယူရမွာမို႕လဲ။ လူေပါင္း သံုး
ေလးဆယ္ေလာက္မွာမူ ရန္ကုန္အထက္တန္းလႊာ လူငယ္ကေလးႏွစ္ဦး၏
၀တ္စားဆင္ယင္မႈ အမူအရာကို ဘယ္ေလာက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ခြဲၿခားရမွာမုိ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လဲ။ သူတုိ႕ေလးေတြ၏ မ်က္လံုးနွင့္အၿပံဳးမ်ားလို ရႊင္လန္းေတာက္ပသည့္
အၿပံဳးမ်ိဳး ဘယ္ကေလးေတြထံမွာ ဆင္တူေတြ႕ႏိုင္မွာမုိ႕လဲ။ သူတုိ႕ကိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းသိမွာပါ။ သူတုိ႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို သိပါ့မလား။ ကၽြန္
ေတာ္ ၀မ္းနည္းအားငယ္စြာ ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
ေမာ္ေတာ္ကိုၿမင္ရၿပီး ေမာ္ေတာ္ဆိပ္မွလူမ်ား ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ၿဖစ္လာ
သည္။ စိမ္းၿပာေရာင္ေဆးသုတ္ထားသည့္ ေမာ္ေတာ္သည္ ဦးခၽြန္ခၽြန္ရွည္

လ်ားကာ ပဲ့ပိုင္းနည္းနည္းတိုၿပတ္၏။ လိႈင္းမ်ားကိုခြဲလ်က္ ဤဘက္ကမ္း
ပါးဆီသို႕ ဦးတည္ကာ ေၿပးလာေနေသာေမာ္ေတာ္သည္ နီးလာေသာအခါ
စက္သံရုတ္တရက္ရပ္သြားသည္။ ေမာ္ေတာ္သည္တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းကမ္း
ဆီသို႕နီးကပ္လာ၏။ ေမာ္ေတာ္ေပၚမွာ အိတ္မ်ား၊ ထန္းလ်က္ပိုမ်ား၊ထင္း
ရႈးေသတ္ၲာမ်ား ... စသည္ၿဖင့္ ၀န္စည္စလွယ္မ်ားကို ထမး္ပိုးသယ္ေဆာင္
ဖို႕ၿပင္ဆင္ေနၾကသည္။ ေမာ္ေတာ္ႏွင့္ကမ္းကပ္မိေသာအခါ ေမာ္ေတာ္ေပၚ
မွ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ ကမ္းဘက္သို႕ လႊားခနဲ ခုန္တက္လိုက္ၿပီး
ကုန္းေဘာင္ပ်ဥ္ၿပားကိုဆြဲယူကာ တံတားထိုးေပးလိုက္၏။ တစ္ခ်ပ္တည္း
ေသာပ်ဥ္ၿပားေပၚမွပင္ ခရီးသည္မ်ား တုိးေ၀ွ႕ကာတက္လာၾကသည္။ အား
လံုးအလ်င္လိုေနၾကဟန္ရွိသည္။ တခ်ိဳ႕က ကုန္းေစာင္းမွာခရီးဆံုးေပမယ့္
တခ်ိဳ႕က ဟိုဘက္ဆက္ခ်င္ဆက္ရမည္။ ဖလံေတာသြားရမည့္သူ ပါခ်င္ပါ
မည္။ ရြာခုိင္ သို႕မဟုတ္ ေရွာက္ေတာအထိ သြားရမည့္သူေတြ ပါခ်င္ပါ
မည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေဟာဟိုမွာ ...၊ အဲဒါ ... ကၽြန္ေတာ့္သားပဲ မဟုတ္လား။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ဒိတ္ခနဲ တုန္ရီလႈပ္ရွားကာ ကမ္းပါးစြန္းမွာၿမဲၿမံ
စြာ ရပ္လ်က္ ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ဆယ့္ေၿခာက္ႏွစ္အရြယ္ဆုိေတာ့
သားကို သည္မွ်အရြယ္ေရာက္ေနၿပီမထင္ခဲ့။ အကစားမက္ေသာ ကေလး
ငယ္ေလးအၿဖစ္မွ ယခုလို လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ သားအၿဖစ္ ၿဗဳန္းခနဲၿပန္
ေတြ႕ရသည့္အခါ ဖခင္မ်ား ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သား
၏နီညိုေရာင္ဆံပင္ေပ်ာ့ကေလးမ်ားကို ယခုပင္ ဆြဲဖြသပ္ကာ သားကိုဖက္
ေပြ႕ေၿမွာက္ခ်ီ ကစားလိုလွပါၿပီ။ သားသည္ ၿမင္းလွည္းမ်ားဆီသို႕ တစ္

ခ်က္ေ၀့၀ဲ အကဲခတ္ရင္း ေမာ္ေတာ္ေပၚမွ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚသုိ႕ ေပါ့ပါးစြာလွမ္း
ကူးလိုက္သည္။
ရွပ္လက္ရွည္အကြက္ပြပြ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအၿပာႏုေရာင္က်ပ္က်ပ္ ...
သား၏ကိုယ္လံုးက်စ္က်စ္ကေလးမွာ အရပ္ရွည္လွသၿဖင့္ ႏြဲ႕ကိုင္းေနဟန္
ရွိသည္။ သား၏မ်က္နွာကေတာ့ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္က
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္နွာ။ ေမးရိုးခုိင္ခုိင္ မထူမပါးမ်က္ခံုး ... လံုး၀န္းၿပီး အေရ
ၿပားပါးလ်ေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း၊ညိုလဲ့ၾကည္စင္ေသာမ်က္၀န္းလ်ားလ်ား
သား ..... အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္သား .....။
သားသည္ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚ ေရာက္သည့္အခါ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေနရာ
ၿပင္လြယ္လ်က္ ေနာက္ဘက္သို႕လွည့္ကာ လက္တစ္ဖက္ ကမ္းေပးလိုက္
၏။ သားကမ္းလုိက္ေသာလက္ကို ဆြဲယူလိုက္သည့္ ၿဖဴနုေသာ လက္က

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလးကို အလ်င္ ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ရသည္။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ေမာ္ေတာ္စြန္းရွိ
ေသတ္ၲာအထမ္းသမားတစ္ေယာက္ေဘးမွ ထိုးထြက္လုိက္ေသာ ... သမီး
ေလး။ မည္းနက္ေၿဖာင့္စင္းကာ ရွည္လ်ားသည့္ဆံပင္မ်ားေၾကာင့္ ငံုေန
ေသာ သမီး၏မ်က္နွာတစ္ၿခမ္းမွာ ေပ်ာက္ကြယ္ေန၏။ ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ရသ
မွ်မွာ လံုးခၽြန္ေသာႏွာေခါင္းကေလးႏွင့္ ေကာ့ပ်ံမည္းနက္ေသာမ်က္ေတာင္
တုိ႕သာၿဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ .... ဒါသမီးေပါ့... မမအိမ္စိုးေမ၏ မ်က္
ေတာင္ေတြကို သမီးထံမွာ ကၽြန္ေတာ္ ၿပန္ေတြ႕လိုက္ရၿပီ။ မ်က္ရည္မ်ား
ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ၿမင္ကြင္းမွ သမီးႏွင့္သား ပံုသဏာန္မ်ား ေ၀၀ါးသြား
သည္မွာ ခဏေလးသာၾကာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္နွလံုးမွ တုန္ခါလႈပ္ခတ္မႈ
ကေတာ့ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္ ၾကာလွသည္။

သားက လက္တြဲၿပီး ကမး္ပါးေပၚသို႕ သမီးေရာက္လာေသာအခါ
လူအုပ္ၾကား ၿမင္းလွည္းအုပ္ၾကားမွာ သူတုိ႕ ဟိုဟိုသည္သည္ မ်က္လံုးေ၀့
ၾကည့္သည္။ သမီးနွင့္သား တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ
တစ္ခုခု တုိးတုိးေၿပာလ်က္ အသံထြက္ရယ္ေမာလိုက္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္
သည္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ကမ္းပါးစြန္းမွာ ေပကတ္ ရပ္လ်က္ သမီးတုိ႕ကို
အားငယ္စြာေစာင့္ၾကည့္ေနမိ၏။ ကၽြန္ေတာ္ သူတုိ႕အနားကပ္သြားမွေတာ့
ေဖေဖလာၾကိဳမည္ဟူေသာ ကၽြန္ေတာ့္စာအရ ကၽြန္ေတာ္ပဲ .... ဟု မွန္းဆ
သိသြားၾကေတာ့မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သူတုိ႕အနား မသြားလွ်င္ေကာ။
သားသည္ ေက်ာပိုးအိတ္ကုိ လြယ္ထားလ်က္ သမီး၏ခရီးေဆာင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိတ္အေသးကိုပါ သမီးထံမွေတာင္းယူလိုက္ၿပီး ၿမင္းလွည္းသမားမ်ားကို
တစ္ေယာက္ခ်င္းအကဲခတ္ရွာေဖြလ်က္ တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားသည္။
ထုိ႕ေနာက္ လူအုပ္၊ ၿမင္းလွည္းအုပ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟုထင္ရမည့္သူ တစ္
ေယာက္မွ် မေတြ႕ဟန္ၿဖင့္ ပခံုးတြန္႕လိုက္ကာ ဟိုဟိုသည္သည္ ထပ္မံရွာ
ေဖြၾကည့္ၿပန္၏။ ထုိ႕ေနာက္ သား၏အၾကည့္သည္ ဟိုဘက္ ကမ္းစြန္း
ဘက္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ရပ္က်န္ေနခဲ့သည့္ ကၽြန္ေတာ့္ထံ ေရာက္လာ
သည္။
သား၏ မ်က္လံုးမ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္
တည္း လႈပ္ခတ္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္သည္ ရုတ္တရက္ လိႈက္ဟာသြား
ၿပီးေနာက္ ၿငိမ္သက္သြားေတာ့သည္။
သားၿပံဳးလုိက္ေသာအခါ လံုး၀န္းေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကေလးေၿပ
ေလ်ာကာ ေတာက္ပသြား၏။ သား ...။ သားက ကၽြန္ေတာ့္ကို သိသြားၿပီ
ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္သားက ကၽြန္ေတာ့္ကိုသိသြားၿပီ။

““မမ ....””
သားသည္ သမီးပခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လ်က္ ကၽြန္ေတာ္ရွိရာသုိ႕ ခ်ိန္
ဆေသာေၿခလွမ္းမ်ားၿဖင့္ ခပ္မွန္မွန္ေလွ်ာက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္
ကၽြန္ေတာ္သည္ တကယ့္ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ေနရပါလား။
““ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖ မဟုတ္လားဟင္””
ကၽြန္ေတာ္သည္ သားကႏႈတ္ဆက္လိုက္သည့္အခါ ရုတ္တရက္ နွစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သိမ့္ေက်နပ္လြန္းေသာေၾကာင့္ သားအား ၿပံဳးၿပဖို႕ ေမ့သြားသည္။
““သား ...””
သားသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုတအံ့တၾသၿပံဳးလ်က္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္း
တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ ဖ်စ္ညွစ္လိုက္၏။
““ဖြားဖြား ေနေကာင္းရဲ႕လား ေဖေဖ””
သြက္လက္စြာသားေမးခ်ိန္တြင္ သမီးသည္ရွက္ရြံ႕ေသာအၿပံဳးကေလး
ၿဖင့္သာ သား၏ေနာက္ကြယ္မွာ ခပ္ကြယ္ကြယ္ ရပ္ေနေလသည္။
““ေကာင္းလွတယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ သားရယ္ ...ေပးေပး သားတုိ႕
အိတ္ေတြ....””
ေဖေဖသယ္ခဲ့မယ္ဟူေသာ စကားကို ေၿပာမည္ၾကံရြယ္လ်က္ ရုတ္တ
ရက္ ပါးစပ္မွမထြက္ရဲဘဲ ရွိးတုိးရွန္႕တန္႕ၿဖစ္ကာ ရပ္ပစ္လိုက္ရ၏။
““ရတယ္ ေဖေဖ .... ကၽြန္ေတာ္နုိင္ပါတယ္””

သားသည္ကၽြန္ေတာ့္အား ရင္းနွီးစြာ ေၿခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္၏။သား
ထံမွ သည္မွ်ရင္းနွီးခ်စ္ခင္မႈကိုရမည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ရဲေသာေၾကာင့္ ယခုလို
သား၏တြယ္တာမႈကို ရလိုက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္စြာပင္ ေပ်ာ္ရႊင္
သြားမိပါသည္။
““ၾကည့္စမ္း ... ေဖေဖ့ပံုစံက အပ်ံစားပဲဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ...ဒါထက္
ေဖေဖ အသက္ႀကီးရင့္ေနမယ္ ထင္ခဲ့တာ၊ ဟား ... ေဖေဖက သိပ္မိတာပဲ
ေနာ္ .... မမ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သမီးကကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္၍ၿပံဳးကာေခါင္းညိတ္သည္။
သားနွင့္သမီးထုိင္ဖို႕ ေမြ႕ရာခင္းထူထူကို ၿမင္းလွည္းေပၚမွာ ခင္း၍
အေပၚမွခ်ည္ေစာင္တစ္ထည္ကို ေခါက္ခင္းထားပါသည္။ ကုန္းေစာင္းႏွင့္
သံကိုင္းအၾကားကလမ္းသည္ လမ္းခင္းသည့္ေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ားပင္ အစီ
အရီေပၚေနေလာက္ေအာင္ ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ား မ်ားၿပားစြာ အို
ေဟာင္းေနသည့္ လမ္းၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၿမင္းလွည္းနွင့္ ခရီးသြားရတာ
အလြန္ၾကမ္းတမ္းလွသည္။ ေက်ာက္တံုးမ်ားေပၚမွဘီးၿဖတ္နင္းတုိင္း ၿမင္း
လွည္းအိမ္သည္ လႈပ္ခါေဆာင့္ယမ္းလ်က္ ထုိင္ရသည့္ခရီးသည္မွာ ကိုယ္
ခႏ္ၶာအဆစ္ေတြ ၿပဳတ္ထြက္သြားၿပီဟုထင္ရမတတ္ နာက်င္ေစသည္။သမီး
နွင့္သားသည္ ရန္ကုန္မွာဇိမ္ခံကားၿဖင့္ ညက္ေညာစြာ၊ေခ်ာေမြ႕စြာခရီးသြား
သူမ်ားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤသံကိုင္းလမ္းသည္ သမီးတုိ႕အတြက္ေၾကာက္
စရာေကာင္းေနမွာ ေသခ်ာသည္။ လမ္းအေပၚ တတ္နုိင္သမွ် မၿငိဳၿငင္ေစ
လို။ ဒါ့ထက္သက္သာသည့္ ယာဥ္တစ္ခုခု စီစဥ္မေပးႏုိင္ ေကာင္းလားဟု
ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ စိတ္မခုေစလို။ ဒါေၾကာင့္လည္းသမီးတုိ႕ အထုိင္ရသက္

သာေအာင္ ေမြ႕ရာထူထူကို နွစ္ေခါက္ေခါက္၍ ခင္းေပးထားရၿခင္းၿဖစ္ပါ
သည္။
ဒါေတာင္မွ ၿမင္းလွည္းတစ္ခ်က္ေဆာင့္လုိက္တုိင္း သမီး၏ အာေမ
ဋိတ္သံ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားရသည္။ ေရွ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူ
ထိုင္လ်က္လိုက္ပါလာေသာ သားကေတာ့ ၿမင္းလွည္းေဆာင့္သည့္ဒဏ္ကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဂရုထားမိဟန္ မရ။ မွန္ေထာင္အေပၚက ဇက္တင္ေၾကးပိုက္တန္းကုိလက္
ၿဖင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လ်က္ အားရပါးရ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာလ်က္ရွိသည္။
““ဟ ၿမင္းရ .... ခ်ိဳင့္ထဲ တည့္တည့္ ဆြဲမခ်စမ္းပါနဲ႕ဟ””
ကၽြန္ေတာ္က ၿမင္းကို မာန္မဲသည့္အခါ သားက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္နွာ
ကို ၿပံုးလ်က္ၾကည့္ေနၿပီးမွ ၿမင္းကို စကားေၿပာသည္။
““ဆြဲခ်လိုက္ ဆြဲခ်လိုက္ .... ဒါမွ မမတစ္ေယာက္ ကုသိုလ္ရမယ္၊
ဘုရားေတြေရာ သိၾကားေတြေရာစံုလို႕။ မဟုတ္ရင္ သူက ဘုရားကို သိပ္
သတိရတာ မဟုတ္ဘူး””
သား၏ ႏုနယ္ၿဖဴစင္ေသာ ပါးၿပင္ကေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ပါးၿပင္နွင့္
ထိကပ္လုမတတ္ ၿဖစ္ၿဖစ္သြား၏။ သားထံမွ သင္းပ်ံ႕ေသာ ကိုယ္နံ႕က
ေလးမွာ ဟိုတုန္းက ရနံ႕ေလးလိုပင္ ခ်စ္စဖြယ္ရွိသည္။ ဤလူငယ္ကေလး
၏ပါးၿပင္ကို မိန္းကေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ နမ္းၿပီးေနၿပီလဲ ....ကၽြန္ေတာ္
မသိနုိင္။
““ကုန္းေစာင္းေရာက္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္လိုေသးလဲဟင္””
ေဖေဖ ... ဟူေသာ အညႊန္းစကားလံုး ထည့္ေၿပာဖို႕ ရွက္တက္တက္
ၿဖစ္ဟန္တူေသာ သမီးက ခ်ိဳၿမစြာ ေမးလာ၏။

““မလုိေတာ့ပါဘူး သမီးရယ္ ...... အခုပဲ ခရီးတစ္၀က္ က်ိဳးေတာ့မွာ၊
အားလံုး ၃မိုင္ေလာက္ေ၀းတယ္ေလ၊ အခု တစ္မုိင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ခရီးေပါက္
ခဲ့ၿပီ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ ထေနာင္းပင္မ်ားစီတန္းလ်က္ရွိသည္။ထေနာင္း
ပင္ေတြ၏ အလြန္မွာေတာ့ မွည့္၀င္းလ်က္ရွိသည့္ စပါးႏွံမ်ားၿဖင့္ လွပ
ေသာ လယ္ကြက္မ်ား....။ ညြတ္က်ေနသည့္ စပါးနွံမ်ားသည္ ေလၿဖင့္ခပ္
ငိုက္ငိုက္ ယိမ္းႏြဲ႕ေနၾကသည္။
““ေဖေဖ .... ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ၿမင္းစီးလို႕ရမွာေပါ့ေနာ္ ...။ ကၽြန္ေတာ္
ၿမင္းစီးခ်င္တယ္၊ ေကာင္းဘိြဳင္ကားေတြထဲကလိုေလ ....””
ကၽြန္ေတာ္ အသံထြက္ကာ ရယ္ေမာမိ၏။
““စီးခ်င္ရင္ စီးရမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ လူေတြ၀ိုင္းရယ္ရင္ သား မရွက္
ရဘူးေနာ္””
““ဘာၿဖစ္လုိ႕ ရယ္ၾကမွာလဲ””
““ဒီမွာ ဘယ္သူမွ ဒုန္းၿမင္းမစီးၾကလို႕ေပါ့ကြ၊ ဒီမွာ ႏြားေက်ာင္းရင္
ႏြားေက်ာင္းသားေတြ ၿမင္းမစီးၾကဘူး။ ေၿခက်င္ ေလွ်ာက္တာပဲ။ ၿမင္းစား
က်က္မွာ ၿမင္းလွန္ရင္ ၿမင္းေက်ာင္းရင္လဲ ဇက္ၾကိဳးကေနဆြဲၿပီး လမ္း
ေလွ်ာက္ေက်ာင္းတာပဲကြ။ တစ္ခါတစ္ေလမွ ၿမင္းကို အလြတ္စီးတဲ့လူေတြ
ေတြ႕ရတတ္တာ၊ အံမာ .... အလြတ္စီးေတာ့ ကုန္ႏွီးေတာင္ မပါဘဲ စီးခ်င္
စီးတာ””
သားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခပ္ဆဆၾကည့္သည္။

““ေဖေဖကေတာ့ ၿမင္းစီးတတ္မွာေပ့ါေနာ္””
““အင္း ...””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿမင္းစီးသင္ေပးသူမွာ မမအိမ္စုိးေမ ၿဖစ္သည္။ ၿမင္းက
ခါခ်ပစ္လုိက္သၿဖင့္ ေၿမႀကီးေပၚ ကို႕ရုိ႕ကားရားက်သြားသည့္အခါ မမက
သေဘာက်စြာ မ်က္နွာေမာ့လွန္ ရယ္ေမာခဲ့ေလသည္။
““ဒါေပမယ့္ မင္းေမေမေလာက္ေတာ့ ၿမင္းကို မကၽြမ္းပါဘူး””
ထုိခဏ၌ ကၽြန္ေတာ္သည္သားေမေမကုိ အနားမွာရွိေစခ်င္စိတ္ ၿပင္း
ၿပစြာၿဖင့္ တစ္ခဏ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားမိသည္။
““ေဖေဖ ...ဟိုေရွ႕က ၿမင္းလွည္းကိုေက်ာ္ရေအာင္၊ ေက်ာ္လိုက္စမ္းပါ
ေဖေဖရ””
ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးလ်က္ ေခါင္းယမ္းခါလိုက္သည္။
““မၿဖစ္ဘူးသား ... ဒီၿမင္းကို ကိုယ္မပိုင္ဘူး၊ ဒီၿမင္းက စိတ္လဲ
ေကာက္တတ္တယ္ေနာ္၊ ေနာက္ၿပီး ဒီၿမင္း လွည္းမဆြဲတာေတာ္ေတာ္ၾကာ
ၿပီနဲ႕တူတာပဲ။ သားတုိ႕ဖြားဖြားက ၿမင္းလွည္းကို အိမ္သံုးဖို႕ပဲ သိမ္းထား
တာ၊ လွည္းဆြဲတာမဟုတ္ဘူး၊ သူ ဟိုနားဒီနားသြားစရာရွိရင္ ေဘးအိမ္က
စာရင္းငွားကုိၿဖစ္ၿဖစ္၊အနီးအနားက ၿမင္းလွည္းသမားတစ္ေယာက္ေယာက္
ကိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေမာင္းခုိင္းတာ။ ဒီၿမင္းကၿဖင့္ ဘာမွ မယ္မယ္ရရအလုပ္မလုပ္
ရတာၾကာေပါ့””
““ဟင္ ေဖေဖက ေမာင္းေပးမွေပါ့””

သားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ဘယ္ေလာက္သိထားနုိင္မလဲ။
ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း လံုး၀သိထားခဲ့ပံုမရပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေမေမ့အိမ္မွာမေန

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္ကို သားသိထားႏွင့္ဖုိ႕ေကာင္းသည္။ ဤအတိုင္းဆုိလွ်င္ သား သည္
ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း စိတ္၀င္တစားမွ ေမးဖူးရဲ႕လား၊ သို႕မဟုတ္ သား၏
ဦးေလးက ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို အတတ္နုိင္ဆံုး ေဖ်ာက္ဖ်က္ ထားခဲ့
လို႕လား။
““ကိုယ္က ... အဲ ေဖေဖက ဖြားဖြားဆီမွာ မေနဘူးေလ သား...၊ေဖေဖ
က ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲက ေမာ္ေတာ္တစ္စင္းမွာပဲ ေနတာ။ ၿမစ္ကိုပဲအထက္
ေအာက္ စုန္ဆန္သြားေနတာ””
““ေၾသာ္ ....””
သား၏ တအံ့တၾသငိုင္ေတြသည့္အၾကည့္ကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္မဆုိင္
ႏုိင္စြာ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိ၏။
သားတစ္ခုခုေမးလိုက္ဖို႕ ေကာင္းသည္။ ေဖေဖ ဘာၿဖစ္လို႕ေမာ္ေတာ္
ေပၚမွာေနတာလဲ ... ဆုိသည့္ေမးခြန္းမ်ိဳး၊ သို႕မဟုတ္ ေဖေဖဘာၿဖစ္လို႕
ဖြားဖြားဆီမွာမေနတာလဲ ... ဆိုသည့္ေမးခြန္းမ်ိဳး၊ ေဖေဖ့မွာ ညီအစ္ကို
ေမာင္နွမေတြ မရွိဘူးလား ... ဆုိေသာေမးခြန္းမ်ိဳး၊ ယုတ္စြဆံုး ေဖေဖ
ေနာက္မိန္းမနဲ႕ေနတာလား ... ဟူသည့္ ေမးခြန္းကိုပင္ၿဖစ္ေစ သားေမးေစ
ခ်င္လွသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သားကို ေၿဖခ်င္လွသည့္အေၿဖေတြ မ်ားလြန္းလို႕
ပါ။ သို႕ေသာ္ သားသည္ ေမးခြန္းတစ္ခုကိုမွ် မေမးခဲ့ေပ။
သူ႕ေကာက္ခ်က္တစ္ခုကိုသာ တုိးတိတ္စြာ ဖြင့္ဟေၿပာခဲ့၏။

““ဒါေၾကာင့္ ဒက္ဒီကေၿပာတာ ၿဖစ္မွာေနာ္ ... ေဖေဖဟာ ေလာကမွာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခ်စ္ခဲ့ဘူးတဲ””

ထုိစကားေၾကာင့္ပင္ သားႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္အၾကားရွိ တံတုိင္းႀကီးမွာ ထူ
ထဲၿမင့္မားလြန္းလွပါလားဟု ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္ နားလည္သြားရ
ပါေတာ့သည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(ခ)
အိမ္ႀကီးတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေန၏။ ၿပတင္းေပါက္မ်ား
အားလံုး ဖြင့္ထားေသာေၾကာင့္ ၿခံေထာင့္က ဧကရာဇ္ပင္ႀကီးဆီမွ ပန္းရနံ႕
ေမႊးေမႊးသည္ အိမ္ထဲသို႕ မၾကာခဏ ၀င္ေရာက္ေမႊးပ်ံ႕လွ်က္ရွိသည္။သမီး
ႏွင့္သားသည္ သူတုိ႕အဖြား၏ အိပ္ရာေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္တြင္ ၾကံဳ႕
ၾကံဳ႕ထိုင္လ်က္ ရွိၾကသည္။
ေမေမေဒၚေငြအိမ္သည္ စကားမ်ားမ်ားမေၿပာပါ။ မေၿပာနုိင္ေတာ့တာ
လည္းၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မည္။ သို႕မဟုတ္ ခ်စ္လွစြာေသာေၿမးမ်ားကို အားရပါးရ
ၾကည့္ၿမင္ေနရသၿဖင့္ စကားေၿပာဖို႕မလိုေတာ့ဘူးဟု ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္ေန
တာလည္း ၿဖစ္နုိင္သည္။
ဆန္ၿပဳတ္ပန္းကန္ကို လင္ပန္းထဲ ထည့္သယ္ရင္း အိမ္ေပၚထပ္တက္
လာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမေမက မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္သည္။ကၽြန္ေတာ္
ေၿခနင္းၾကမ္းသည္ဟု မမအိမ္စိုးေမကလည္း ေၿပာဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္
သည္ ဤအိမ္ေပၚတက္လွ်င္ ပ်ဥ္ခင္းၾကမ္းၿပင္မလႈပ္ခါေအာင္ ထိန္းသိမ္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ေၿခနင္း၍ မရဘဲၿဖစ္ေန၏။ ေမေမ့အိပ္ရာဆီသို႕ အတတ္နုိင္ဆံုး ညင္သာ
စြာ ေၿခဖ်ားေထာက္၍ ေလွ်ာက္လာခဲ့ရသည္။
““ေမေမ ... ဆန္ၿပဳတ္ပူပူေလး ေသာက္လုိက္ရေအာင္၊ ငါးရံ႕ေၿခာက္
မီးဖုတ္ေလးနဲ႕ေလ””
စားပြဲ၀ိုင္းအပုေလးေပၚသုိ႕ လင္ဗန္းကိုခ်လိုက္ေသာအခါ သမီးက
ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေလွ်ာက္လာ၏။ ထုိ႕ေနာက္ တိတ္ဆိတ္စြာၿဖင့္ လင္ဗန္းထဲ
မွ ဆန္ၿပဳတ္ပန္းကန္ႏွင့္ငါးေၿခာက္ဖုတ္ပန္းကန္ကို စားပြဲေပၚအသာခ်ေပး
သည္။ ကၽြန္ေတာ္နွင့္သားက ေမေမ့ေဘး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ အသာအ
ယာ ေပြ႕ကိုင္၍ ထူမေပးလိုက္သည္။
““ေမေမ မဆာပါဘူး””
အားနည္းေဖ်ာ့ေတာ့သည့္အသံသည္ တုိးတိတ္လြန္းသၿဖင့္ နားစိုက္
ေထာင္ရ၏။ ေဟာလစ္နွင့္မုိင္လိုဘူးမ်ား သမီးတုိ႕ ၀ယ္လာေသာ္လည္း
ေမေမက တစ္ခြက္မွ်ပင္ ကုန္ေအာင္ မေသာက္နုိင္ေခ်။ ေမေ့မအေၾကာင္း
သိၿပီးေသာ ကၽြန္ေတာ္က ေကာက္ႀကီးဆန္ကုိ နည္းနည္းေလွာ္ၿပီးမွ နူးအိ
ေနေအာင္ ၿပဳတ္ေပးခဲ့သည္။ ေမေမသည္ ဆန္ၿပဳတ္ႏွင့္ ငါးေၾကာ္ကိုေတာ့
တစ္ပန္းကန္ကုန္ေအာင္ ႀကိဳးစားေသာက္ႏိုင္ေလသည္။
““ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္လက္ရာဆန္ၿပဳတ္ကို မေသာက္ရတာ နွစ္ေတြ
မနည္းေတာ့ဘူး မဟုတ္လား၊ ေမေမေၿပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ရာက ေမ
ေမ့သမီး လက္ရာထက္ ပိုေကာင္းတယ္ဆုိ ....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္လက္မ်ားကို ဆုပ္ညွစ္၍ ၿပံဳးရယ္လိုက္သည္။

““ကဲ .... ကဲ ေသာက္ပါ့မယ္ ... သားရယ္””
သမီးတိုက္ေသာ ဆန္ၿပဳတ္ကို ႀကိဳးစားေသာက္ေနေသာ ေမေမ့အား
ကၽြန္ေတာ္ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေမေမသည္ အလြန္ပိန္လွီလွသည္။ ေမ
ေမ့ကို ၾကည့္ရသည္မွာ ေလာကတြင္ အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ရန္ ဘာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ် မက်န္ေတာ့သလိုပင္ၿဖစ္သည္။ေလာကကေပးသည့္ ဒုက္ၡ
ေ၀ဒနာမ်ားကို ထပ္မံခံစားနုိင္ဖို႕ ခြန္အားေတြ မက်န္ေတာ့သလိုပင္ ၿဖစ္
သည္။
““သား ... မၿပန္နဲ႕ဦးေနာ္””
အားကိုးတႀကီးတားၿမစ္လိုက္ေသာ ေမေမ့မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ ခြန္အား
ေတြ ကုန္ခန္းေနတာ ေသခ်ာသည္။ အရာရာကို လက္ေၿမွာက္အရႈံးေပး
လိုက္သူ၏ မ်က္လံုးမ်ားၿဖစ္သည္။
““မၿပန္ေသးပါဘူး ေမေမ ....၊ ေမေမ မႏွင္မခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ ေနမွာ
ပါ””
ေမေမက မ်က္ခံုးပင့္၍ ၿပံဳးၿပန္၏။
““ေမေမ့ကိစ္ၥ၀ိစ္ၥေတြ အားလံုးၿပီးတဲ့အခါ...။ ထုိစကားကို ေမေမသည္
မ်က္ရည္တစ္စက္မွ မက်ဘဲ ေလသံအနည္းငယ္မွ် မတုန္ယင္ဘဲ ေၿပာႏုိင္
ေလသည္။
““သား ... ဦးဇင္းကုိေရာ တန္ေဆာင္းေရစက္ခ် တရားနာအတြက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သြားေလွ်ာက္ၿပီးၿပီလား””

““မသြားရေသးဘူး ေမေမ ...၊ ေမေမေနေကာင္းမွ ေအးေအး ေဆး
ေဆး ....””
““ဟသၤာ...””
ေမေမ့လက္မ်ားက ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို အင္အားခ်ည့္နဲ႕စြာဖ်စ္
ညွစ္လာ၏။ ေမေမကၽြန္ေတာ့ကို စူးစူးရွရွၾကည့္လုိက္သည့္အခါ မ်က္ရည္
၀ဲေနသည့္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားကို ေမေမ ၿမင္သြားမွာ ေသခ်ာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ အနည္းငယ္ရွက္ရြံစြာ ေခါင္းငံုထားလိုက္မိ၏။
““ေမေမ့မွာ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ သား တကယ္မသိတာလား၊
ဒါမွမဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေမေမ့ဆႏ္ၵ
ကို လိုက္ေလ်ာေပးဖို႕ သား အပ်င္းႀကီးေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ဘုန္းႀကီး
တစ္ပါးကို ၀တ္ခ်ဖို႕ သား၀န္ေလးေနတာလား””
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ရည္တစ္စက္ႏွစ္စက္ လိမ့္ဆင္းက်သြားပါသည္။
““ကၽြန္ေတာ္ ... ကၽြန္ေတာ္ ခဏၾကာရင္ သြားေလွ်ာက္လိုက္ပါ့မယ္
ေမေမ....၊ မနက္ၿဖန္ မနက္ပိုင္း .... ဒါမွမဟုတ္ ေန႕ခင္းပိုင္းမွာ ေရစက္ခ်
တရားနာနုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ဦးဇင္းကို ေလွ်ာက္ေပးပ့ါမယ္။ ဒါေပမယ့္
ေမေမ မေသရေသးပါဘူး””
ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ့ကို အားတင္း၍ ၿပံဳးၾကည့္လိုက္သည္။
““ကၽြန္ေတာ့္ေမာ္ေတာ္နဲ႕ ၿမန္မာၿပည္အနံွ႕ ခရီးသြားရဦးမွာ မဟုတ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လား ေမေမ ...၊ ေၿမးေတြ ေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္လဲအားရင္
ေမေမလဲ အလုပ္နားတဲ့အခ်ိန္ တစ္ေခါက္သြားမယ္လုိ႕ ေမေမပဲေၿပာခဲ့တာ
ပဲ””

ေမေမက ၿပံဳးရယ္ကာ ေခါင္းယမ္းသည္။ ဘာမွေတာ့ မေၿပာပါ။
““ဖြားဖြား .... သမီးဆရာ၀န္ၿဖစ္တဲ့အထိ ဖြားဖြားေနဦးမွာဆုိ၊ ဖြားဖြား
ပဲ ေၿပာတယ္။ အခုလို ေသစကားေတြ မေၿပာပါနဲ႕ ဖြားဖြားရဲ႕””
သမီးအသံက အဖ်ားဆြတ္ကာ တုန္ရီသြား၏။ သုိ႕ေသာ္ သမီးသည္
ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ၿပံဳးလ်က္ရွိသည္။ တစ္ခဏ ၿငိမ္သက္သြားၾက၏။ ေမေမက
ဆန္ၿပဳတ္ဇြန္းကို လက္ၿပ၍ တားၿမစ္လုိက္သည္။ သမီးက ငါးရံ႕ေၿခာက္
ဖုတ္ တစ္ေၿမွာင္းကို ေမေမ့ပါးစပ္ထဲသို႕ ခြံရန္ၿပင္သည္ကိုလည္း ေမေမ
ၿငင္းလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေမေမ့ပါးစပ္ကို လက္သုတ္ပ၀ါၿဖင့္အသာ
သုတ္ေပးလိုက္ပါသည္။
““သား .... ေမေမ ေဆးလိပ္မႀကိဳက္ဘူးေနာ္၊ တၿခားလူေတြ ေဆး
လိပ္ေသာက္တာလဲ ေမေမ သေဘာမက်ဘူး ...၊ သား သိတယ္မဟုတ္
လား””
““ခင္ဗ်ာ ....””
ရုတ္တရက္ ေမေမ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္လိုက္မိပါ။ေမေမ့
ကို အကဲခတ္ၾကည့္မိေတာ့ ေမေမ မ်က္စိအစံုမွိတ္ထားသည္။
““ေၾသာ္ .... အသုဘမွာ ေဆးလိပ္ကမ္းမိမွာ စိုးလို႕ပါ သားရယ္ ...၊

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေဆးလိပ္ဆုိတာ အဆိပ္ေတြပဲ သားရဲ႕””
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ ရုတ္ရက္ဆို႕နင့္သြားေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းတင္း
တင္းေစ့ကာ ၿငိမ္သက္သြားရပါသည္။ ေဆးလိပ္ မကမ္းရဘူးဆုိရင္ ကၽြန္
ေတာ္ ဘာကမ္းရမလဲေမေမ .... ဟု ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုသတ္ၲိမ်ိဳးၿဖင့္ ေမး
ရက္နုိင္ပါမည္နည္း။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တိတ္ဆိတ္သြားေသာအခါ ေမေမက မ်က္လံုးဖြင့္
ၾကည့္၏။
““အင္း .... ေမေမ ေၿပာခ်င္ရာေတြ ေၿပာေနတာနဲ႕ ရန္ကုန္ကသတင္း
ေတြေတာင္ မသိရေသးဘူး၊ ေၿမးေလးဦးေလးနဲ႕ေဒၚေလး ေနေကာင္းၾက
တယ္ေနာ္””
““ဟုတ္ကဲ့ဖြားဖြား .... ဒက္ဒီေရာ မာမီေရာ ေနေကာင္းၾကပါတယ္””
““မႏွစ္က ေမာင္ေအးေအာင္ၿပန္ေတာ့ သူ႕ခါးေတာ္ေတာ္ မ်က္ေန
တယ္၊ အခုေရာ .... သူ ခါးနာ ၿပန္ေပၚေသးလားသမီး””
သမီးက ၿပံဳး၍ ေခါင္းယမ္းသည္။
““အခုေတာ့ေကာင္းလို႕ပဲဖြားဖြား၊ ကားဂိတ္ကို ဒက္ဒီပဲကားေမာင္းၿပီး
ပို႕ေပးတာပါ””
သမီး၏ ဒက္ဒီဟူေသာစကားထဲတြင္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈ အၿပည့္၊အား
ကိုးတြယ္တာမႈ အၿပည့္ၿဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ရိပ္မိသည္။
သမီးသည္ယခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ့္အား ေဖေဖဟု တစ္ခါမွ်မေခၚ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခဲ့ေသးေခ်။
““ေဖေဖ .... မမက ေၿပာေတာ့ ဖြားဖြား အေၿခအေန မေကာင္းဘူးဆု””

ကၽြန္ေတာ္ သားကို ခပ္ေလးေလး ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္ၿပီး ၿမင္းကုန္
ႏွီးႏွင့္ ေၿခနင္းကြင္းကို ေနရာတက်ၿဖစ္ေအာင္ ၿပဳၿပင္ေပးလုိက္သည္။ မိုး

နက္သည္ ကုန္ႏွီးတင္သည့္အေလ့အထႏွင့္ နည္းနည္းေ၀းေနေသာေၾကာင့္
ေနသားမက် ၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္ေနနုိင္သည္။
““ဒါၿဖင့္ .... မၾကာခင္မွာ ဖြားဖြား ႂကြေတာ့မွာလား””
ကၽြန္ေတာ္ သားကို ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လုိက္မိ၏။ ေသသည္ဟူ
ေသာ အသံုးအႏႈန္းထက္ ပို၍ရိုင္းပ်သေရာ္ဟန္ စြက္ေနသည့္ႂကြသည္ဟူ
ေသာစကားလံုးကုိ သားပါးစပ္မွေၿပာထြက္ရက္ေလၿခင္းဟု စိတ္မေကာင္း
ၿဖစ္မိသည္။ သို႕ေသာ္ သားသည္ သူေၿပာလုိက္သည့္စကားလံုး၏ ၀န္
ထုပ္၀န္ပိုးကိုပင္ သိဟန္မတူေပ။ ကၽြန္ေတာ့ကို စူးစမ္းစြာ ေမာ့ၾကည့္ေန
ေသာ သား၏ညိုလဲ့လဲ့မ်က္လံုးမ်ားတြင္ သေရာ္လိုဟန္ေတာ့မေတြ႕ရ။ သို႕
ေသာ္ သူ႕အဖြားတစ္ေယာက္လံုး ေသလုေမ်ာပါး ၿဖစ္ေနသည့္ကိစ္ၥအတြက္
သူဘယ္လိုမွ ခံစားထိခုိက္မေနရေၾကာင္းေတာ့ ေပၚလြင္ေန၏။ ကၽြန္ေတာ္
ကသာ သားကို သည့္ထက္နည္းနည္းပို၍ လူသားပီသေစခ်င္သည္။သည့္
ထက္ပို၍ ေၿမးပီသေစခ်င္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ သားထံမွ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိ၏။
““ကဲ ... စြမ္းၿပည့္ ...၊ တက္လို႕ရၿပီ။ ဘယ္ဘက္ေၿခေထာက္နဲ႕ ဘယ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဘက္ ေၿခနင္းကြင္းကို နင္းၿပီးတက္ ...””
ၿမင္းဇက္ႀကိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုင္ထားရငး္ ၿမင္း၏လည္ပင္းကိုအသာ
အယာ ဖက္ေပြ႕ထားလိုက္ပါသည္။ မုိးနက္သည္ ေပ်ာင္းႏြဲ႕စြာ နာခံလ်က္
ရွိသည္။
““ၿမင္းေပၚကိုတက္တဲ့အခါ .... အၿမဲတမ္း ဘယ္ဘက္ကပဲ တက္ရ
တယ္””

ဤစကားကို ယခုအခါ ကၽြန္ေတာ္က ေၿပာေနရေသာ္လည္း လြန္ခဲ့
သည့္နွစ္ေပါင္း အစိတ္ေလာက္ကေတာ့ မမအိမ္စိုးေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေၿပာခဲ့ေသာ စကားၿဖစ္ပါသည္။
ကုန္းနွီးေပၚသို႕ ထုိင္လုိက္ခ်ိန္တြင္ သားသည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေလတစ္
ခ်က္ခၽြန္လိုက္၏။ ၿမင္းဇက္ႀကိဳးကို သားလက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ေသာ္
လည္း ၿမင္းလည္ဆံေမႊးမ်ားကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆုပ္ကိုင္ထိန္းထားဆဲၿဖစ္
သည္။
““ညာဘက္ေၿခနင္းကြင္းထဲ ေၿခေထာက္သြင္းလုိက္ဦးေလ ... သား””
ၿမင္းေပၚမွာ သား စနစ္တက် ထိုင္ၿပီးၿပီဟု ကၽြန္ေတာ္ ယူဆေသာ
အခါ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဘက္သို႕ဆုတ္ရပ္လိုက္သည္။
““ဘယ္ဘက္ ဇက္ႀကိဳးကို ဘယ္ဘက္လက္က ကိုင္၊ ညာဘက္ ဇက္
ႀကိဳးကို ညာဘက္လက္က ကိုင္ ....၊ ဘယ္ဘက္ကို လွည့္ခ်င္ရင္ ဘယ္
ဘက္ဇက္ႀကိဳးကို ဆြဲလိုက္ .... ညာဘက္ကိုလွည့္ခ်င္ရင္ ညာဘက္ဇက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ႀကိဳးကို ဆြဲလိုက္၊ ရပ္ခ်င္ရင္ ဇက္ႀကိဳးႏွစ္ခုလံုးကိုပူးၿပီး ေနာက္ကိုဆြဲ
လုိက္ .... ၾကားလား သား””
““ဟုတ္ကဲ့ ....””
သားသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့ထားလိုက္၏။
““ဒီကေန႕ ေဟာဒီၿခံ၀ိုင္းေရွ႕မွာပဲစီးဦး၊ လမ္းဘက္ထိ ထြက္မသြားနဲ႕
ၾကားလား””

သားက ေခါင္းညိတ္သည္။ မုိးနက္သည္ အမိန္႕မရေသးသၿဖင့္ ၿငိမ္
သက္စြာနာခံလ်က္ ေစာင့္ေန၏။
““ဇက္ႀကိဳးကို မလြတ္ေစနဲ႕ ....၊ ဗိုက္ကုိ ေၿခေထာက္နဲ႕ သြားမကန္မိ
ေစနဲ႕၊ အဆင္သင့္ၿဖစ္ၿပီဆုိရင္ ၿမင္းကို အမိန္႕ေပးလိုက္ရံုပဲ။ ဟား ... လို႕
ေအာ္ၿပီး ဇက္ႀကိဳးနဲ႕ တစ္ခ်က္သာသာ ရိုက္လုိက္ ....””
““ဟား ....””
သား၏အသံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္မလာဘဲ ခပ္တုိးတုိးသာၿဖစ္
သည္။ မုိးနက္က သား၏အသံကို ၿဖဳန္ပင္မၿဖဳန္ေပ။ သူ႕ကို တိုက္ရိုက္
အမိန္႕ေပးသူမွာ သူ႕သခင္ မဟုတ္မွန္းလည္း သိေနဟန္ ရွိသည္။
““ေဖေဖ ..... လုပ္ပါဦး၊ ၿမင္းက မသြားဘူး””
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ၿမင္း၏တင္ပါးကို လက္
၀ါးၿဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ပုတ္လိုက္ရင္း ဟားခနဲ တစ္ခ်က္ေအာ္ပစ္လုိက္၏။
မုိးနက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွ လႊားခနဲ ခုန္ထြက္သြားေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စိတ္လႈပ္ရွားစြာႏွင့္ ေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္ရႊင္သြားေသာသား၏ရယ္သံသည္
ၿမင္းခြာနွင့္အတူ တၿဖည္းၿဖည္းေ၀းသြား၏။ မုိးနက္သည္ၿခံထဲမွထြက္သြား
ၿပီးေနာက္ ၿခံေရွ႕မ်က္နွာစာမွာ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ ေၿပးလႊားလ်က္ရွိ
သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၿခံတံခါး၀သို႕ ေလွ်ာက္သြားၿပီး အၿပင္မွာခဏ ရပ္ကာ
သားထြက္သြားရာသို႕ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ စိမ္းစိုေသာ ခ်ံဳပင္မ်ား
သည္ တန္းစီလ်က္ လမ္းတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ၿခံစည္းရိုးသဖြယ္ ေဘာင္
ခတ္ထားသည္။ ေကာက္ရိုးမွ်င္အစအနမ်ား ခင္းထားသလိုရွိေသာ ေၿမမာ
လမ္းေပၚတြင္ မုိးနက္သည္ ၿမဴးၾကစြာ ေၿပးေနေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ့္အေနာက္ဘက္ ၿခံထဲက ေၿမတလင္းေပၚမွာ ခြာၿမင့္ဖိနပ္
သံကုိ ၾကားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စုိးရိမ္ပူပန္
ဟန္ မ်က္နွာထားၿဖင့္ သမီးကို ၿမင္ရ၏။၏
သမီးသည္ ေလ၏တိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ လြင့္ပါးေနသည့္ ဆံပင္ရွည္
မ်ားကို လက္ၿဖင့္ စုသိမ္းရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ခပ္ဆဆၾကည့္သည္။
““ေမာင္ေလးနဲ႕အတူ လုိက္မသြားဘူးလားဟင္ ...””
ကၽြန္ေတာ္ သမီးကို ႏွစ္သိမ့္ၿပံဳး ၿပံဳးၿပလိုက္မိ၏။
““စိတ္မပူပါနဲ႕ သမီးရယ္ ... ဒီၿမင္းကို ေဖေဖကိုင္လာတာၾကာပါၿပီ၊
ၿမင္းက သိပ္လိမ္ၼာတာပါ၊ ဘယ္ေတာ့မွ သမီးေမာင္ေလးကို ခါမခ်ဘူး ...
စိတ္ခ်၊ သားက မစီးတတ္ရင္ေတာင္ ၿမင္းက မွန္မွန္ကန္ကန္ ၿပန္လွည့္
လာမွာပါ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္စကား နည္းနည္းေစာသြား၏။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္
ေနရင္းမွာပင္ သားတုိ႕သည္ ရြာအ၀င္လမ္းမဘက္ဆီသို႕ ခ်ိဳးေကြ႕ကာ
မ်က္စိေအာက္မွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
လမ္းဘက္ထြက္မသြားဖို႕ ကၽြန္ေတာ္သားကိုမွာထားပါလ်က္ႏွင့္ ဘာ
ၿဖစ္လို႕ လမ္းဘက္သို႕ ခ်ိဳးေကြ႕သြားရပါသနည္း။ လမ္းမတန္းစီမွာ သည္
အခ်ိန္ဆုိ ၿမင္းလွည္းမ်ား၊ စက္ဘီးမ်ား၊ လူသြားလူလာမ်ား ရႈပ္ေထြး ေန
တတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ စားက်က္ေက်ာင္းရာမွ ၿပန္လာသည့္ဆိတ္အုပ္၊
သိုးအုပ္၊ ႏြားအုပ္တုိ႕နွင့္ဆံုနုိင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ သားအတြက္အနည္းငယ္
စိတ္ပူသြားမိတာကို ၀န္ခံပါသည္။

မမရွိစဥ္တုန္းကလို ၿမင္းနွစ္ေကာင္ေလာက္ အပိုရွိေနလွ်င္အေကာင္း
သား၊ ၿမင္းတစ္ေကာင္ကို ကုန္းတပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လိုက္ပါ ေစာင့္ေရွာက္
ႏုိင္သည္။ ယခုေတာ့ ေမေမ့အိမ္မွာ ၿမင္းအပို မရွီေပ။
““အခု ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟင္ ...””
သမီး၏အသံက တုိးတိုးဖြဖြ ...။
““ေဖေဖတုိ႕ ေစာင့္ေနရံုပဲေပ့ါ သမီး ...၊ သူတို႕ ခနေနၿပန္လာမွာပါ၊
မုိးနက္က ၿမင္းဆုိးမဟုတ္ဘူးေလ၊ ေနာက္ၿပီး ... ကုန္းေစာင္းဆုိတာ နယ္
က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပဲ၊ သူတုိ႕သြားစရာ ေၿမ မက်ယ္ပါဘူး ...””
““ဒါေပမယ့္ ... ေၿမာင္းေပါင္ႀကီးဘက္ ထြက္သြားရင္ေကာ ... ေရထဲ
ထုိးဆင္းသြားရင္ေကာ ....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ဟက္ဟက္ ရယ္မိသည္။
““ၾကံၾကံဖန္ဖန္သမီးရယ္ ... ၿမင္းက ေရထဲခုန္ဆင္းမယ္ထင္လုိ႕လား””
““မဟုတ္ဘူး ...၊ ၿမင္းက မဆင္းဘဲ ေမာင္ေလးထုိးဆင္းသြားမွာစိုး
လို႕ ....””
ကၽြန္ေတာ္ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ကာ ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္ ၏။
““ကဲ ကဲ .... ေဖေဖ ၿမင္းလွည္းၾကံဳတစ္စီးေခၚၿပီး လိုက္ၾကည့္လိုက္
ပါ့မယ္ သမီးရယ္ သြား .... သြား၊ ဖြားဖြားအနားမွာ သြားေစာင့္ခ်ည္ေနာ္””
သမီး၏ခပ္စိမ္းစိမ္း မ်က္၀န္းမ်ားကို ေရွာင္လႊဲ၍ ကၽြန္ေတာ္ၿခံေရွ႕မွ
အေၿပးထြက္လာခဲ့မိသည္။ ၿမင္းနွင့္ပတ္သတ္ၿပီး သားမွာ တစ္စံုတစ္ခု ထိ

ခုိက္ရွနာၿဖစ္သြားလွ်င္ သမီး၏ စိမ္းကားေသာ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ နာ
ၾကည္းေသာ မ်က္၀န္းမ်ားအၿဖစ္သုိ႕ အလြယ္တကူ ေၿပာင္းလဲသြားေပလိမ့္
မည္။
လမ္းမဘက္သို႕ ေရာက္သည္အထိ ကၽြန္ေတာ္ေၿပးခဲ့သည္။
လမ္းမေပၚ ေရာက္ေသာအခါ ေတာင္ေၿမာက္တစ္ခ်က္စီ အကဲခတ္
ၾကည့္လိုက္၏။ ေၿမာက္ဘက္မွာ ေစ်းရပ္ကြက္၊ ေတာင္ဘက္မွာ ရြာသစ္
ႏွင့္ စိန္ပန္းကုန္းအသြား လမ္းခ်ိဳးမ်ားရွိသည္။ မုိးနက္သည္ သံုးရက္
ဆက္တုိက္ သူသြားခဲ့ရသည့္ သံကိုင္းဘက္သုိ႕ ထြက္ရာၿဖစ္ေသာ ေစ်း
ဘက္နွင့္ စက္တန္းရပ္ကြက္ဆီသုိ႕သာသြားႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခန္႕မွန္း
ခဲ့၏။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ခန္႕မွန္းမႈ မွားသည္ထင္သည္။ ေတာင္ဘက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဆီမွာ ဖုန္လံုးထုထည္တစ္ခု ေ၀းရာသုိ႕ေရႊ႕လ်ားေနသည္ကို ၿမင္ရၿပီး
ေၿမာက္ဘက္မွာ မရွိေပ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ဘက္သို႕ လိုက္ရမည္ကို ခ်က္
ခ်င္းဆံုးၿဖတ္လိုက္ရ၏။ ထုိအခ်ိန္မွာ ေစ်းဘက္ဆီမွခပ္ၿဖည္းၿဖည္းေမာင္း
လာေသာ ၿမင္းလွည္းတစ္စီးကိုေတြ႕ရသည္။ ထုိၿမင္းလွည္းဆရာ၏နံမည္
ကိုကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ သို႕ေသာ္ လက္ၿပလိုက္၏။ သူ ၿမင္းလွည္းၿပန္သိမ္း
လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ ခရီးသည္ ေ၀းရာသုိ႕ေရႊ႕လ်ားေနသည္ကို ၿမင္ရၿပီး
ေၿမာက္ဘက္မွာ မရွိေပ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ဘက္သို႕လိုက္ရမည္ကိုခ်က္
ခ်င္းဆံုးၿဖတ္လိုက္ရ၏။ထုိအခ်ိန္မွာ ေစ်းဘက္ဆီမွ ခပ္ၿဖည္းၿဖည္းေမာင္း
လာေသာၿမင္းလွည္းတစ္စီးကို ေတြ႕ရသည္။ ထုိၿမင္းလွည္းဆရာ၏နံမည္
ကိုကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ သို႕ေသာ္ လက္ၿပလိုက္၏။ သူ ၿမင္းလွည္းၿပန္သိမ္း
လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ ခရီးသည္ ပါမလာပါ။
““အစ္ကို .... ဒုန္းၿမင္းတစ္စီး အဲဒီဘက္ေၿပးတာ ေတြ႕ခဲ့လား””

““မေတြ႕ပါဘူး .....””
““ကၽြန္ေတာ့္သားကို ၿမင္းေပၚ တင္ေပးလိုက္မိလို႕ ...၊ အဲဒါ””
သူသည္ နားလည္သြားဟန္ၿဖင့္ ေတာင္ဘက္သို႕ ေမွ်ာ္ၾကည့္၏။ ဖုန္
ေငြ႕မ်ား က်န္ရစ္ဆဲၿဖစ္သည္။
““ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚေငြအိမ္ရဲ႕သမက္ပါဗ်ာ .... အိမ္မွာၿမင္းအပို မရွိ
လို႕၊ ကၽြန္ေတာ့္သားေနာက္ကို ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခ်င္တယ္။ အဲဒါ အစ္ကို႕
ၿမင္းလွည္းက လိုက္ပို႕ေပးနုိင္မလား၊ အေရးႀကီးလို႕ပါ ... သားက ၿမင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တစ္ခါမွ စီးဖူးတာ မဟုတ္ဘူး””
““တက္ ....””
ကၽြန္ေတာ္ လ်င္ၿမန္စြာ ၿမင္းလွည္းေပၚ ေရာက္သြားသည္။
““ကဲ .... သမီးေလးေရ .... ေဟာဟုိေရွ႕မွာ မုိးနက္ဒုန္းေၿပးေနတယ္၊
မီေအာင္ လိုက္စမ္း .....””
ၿမင္းလွည္းဆရာက ၿမင္း၏အၿမီးထိပ္ပိုင္းကို က်ာပြတ္ၿဖင့္ ခပ္ဆတ္
ဆတ္ရိုက္ၿပီး အမိန္႕ေပးလိုက္ေသာအခါ ၿမင္းသည္ ေစာေစာကလို သံုး
ေခ်ာင္းေထာက္မဟုတ္ဘဲ ေလးဘက္ ကဆုန္စုိင္း ေၿပးေတာ့သည္။
ၿမင္းလွည္းဆရာသည္ ေဒၚေငြအိမ္၏သားမက္အၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို
မသိေပမယ့္ ေဒၚေငြအိမ္၏ ၿမင္းအၿဖစ္ မိုးနက္ကုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္း
သိဟန္တူေပသည္။
လမ္းထိပ္ဘက္သို႕ ေရာက္ေသာအခါ အေရွ႕ဘက္၊ အေနာက္ဘက္
လမ္းခ်ိဳးမ်ား ခြဲထြက္လ်က္ရွိ၏။ မိုးနက္သည္ စိန္ပန္းကုန္းဘက္သြား

ၿခင္းၿဖစ္သည္။ သူ႕ေၿခရာ ဖုန္လံုးမ်ား အလိပ္လုိက္၊ က်န္ေနခဲ့ေလသည္။
ၿမင္းလွည္းဆရာလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုပင္ သေဘာေပါက္၏။ ၿမင္းလွည္း
ကို အေနာက္ဘက္သို႕ ဦးတည္ေမာင္းလုိက္သည္။
““ဟဲ့ၿမင္း .... ေၿပးစမ္း၊ ဒါ့ထက္ေၿပးစမ္းပါ သမီးေလးရ””
ကဆုန္စိုင္းေၿပးေသာၿမင္းကို သားဘယ္ေလာက္မ်ား ေၾကာက္လိုက္
ေလမလဲဟု ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိသည္။ သားသည္ ဇက္ႀကိဳးကုိ ေသေသခ်ာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခ်ာ ဆုပ္ကိုင္ထားဖို႕လုိလိမ့္မည္။ ထို႕ၿပင္ ထုိမွ်ေၿပးေနေသာၿမင္း၏ ဇက္
ႀကိဳးကို အမွတ္တမဲ့ တံု႕ဆြဲလိုက္ပါက ၿမင္းသည္ ၿဗဳန္းခနဲ စိုက္ရပ္သြား
ႏိုင္သည္။ ထိုအခါ ၿမင္းေပၚမွလူသည္ ၿမင္းကိုေက်ာ္၍ ေရွ႕သို႕ ကၽြမ္းပစ္
က်သြားတတ္သည္။ အက်မတတ္လွ်င္ ... သုိ႕မဟုတ္ ... ကံဆုိးလွ်င္
ကၽြန္ေတာ္သည္ ေခါင္းထဲေရာက္လာေသာ အေတြးမ်ားကို ဇြတ္ဖယ္
ထုတ္လိုက္ရ၏။ သား တစ္ခုခုၿဖစ္သြားလွ်င္ မမ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဘယ္ေတာ့
မွခြင့္လြတ္မွာ မဟုတ္ပါ။
စိန္ပန္းကုန္းရြာေရွ႕မွ ၿဖတ္သည္အထိ ဖုန္လံုးကိုသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕
ေတြ႕ရသည္။ ေဂြ႕ရြာႏွင့္ ေရွာက္ေတာရြာအၾကား လမ္းဆံုသို႕ေရာက္ေသာ
အခါ ဖုန္မ်ား၏အတြင္းတြင္ မုိးနက္၏မညး္နက္ေတာက္ေၿပာင္ေသာကိုယ္
လံုးကို ေဂြ႕အသြားလမ္းေပၚဟိုးအေ၀းမွာၿမင္ရၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ အနည္းငယ္
စိတ္သက္သာသြား၏။ ေနာက္၅မိနစ္ၾကာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ၿမင္းလွည္း
သည္ မုိးနက္ကို မီေတာ့မည္။ ၿမင္းလည္းနွစ္စီးေရွာင္နုိင္ေသာ လမ္းၿဖစ္၍
မိုးနက္ႏွင့္ေဘးခ်င္းယွဥ္၍ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေၿပးႏုိင္သည္။ မုိးနက္၏ ဇက္
ကို ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းဆြဲ ထိန္းေပးနုိင္သည္။

သို႕ေသာ္ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အေၿခအေနသည္ ဤမွ် မရိုးစင္းလွ
ေပ။
““သား ..... စြမ္းၿပည့္ .....””
ကၽြန္ေတာ့္အသံေၾကာင့္ သားက ေနာက္သို႕ငဲ့ၾကည့္သည္။ သား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္ေနဟန္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေအာ္ဟစ္ေၿပာဖို႕ သား
ေတာ္ေတာ္ အားယူေနရဟန္ရွိသည္။ သား ထိတ္လန္႕ေမာပန္းေန၏။
““ေဖေဖ .... ၿမင္းကို ရပ္လုိ႕မရဘူး ...””
““မရပ္နဲ႕ဦး .... မရပ္နဲ႕ဦး ... ဇက္ကိုမဆြဲနဲ႕ဦး၊ သြားပေစ ...ေဖေဖ
မီေအာင္ လိုက္ခဲ့မယ္၊ စိတ္ေအးေအးထားစမ္း ...””
မိုးနက္၏ဇက္ႀကိဳးကိုဆဲြဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မီေလာက္ေအာင္ မိုးနက္က
မနာခံေပ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ၿမင္းလွည္း သူနွင့္ကုိယ္ခ်င္းေဘးခ်င္းယွဥ္မိေသာ
အခါ အလြန္လည္ပတ္ေသာ မိုးနက္သည္ အသြားႏႈန္းကို ခ်က္ခ်င္းေလွ်ာ့
ၿပီး ေၿခလွမ္းကိုၿပင္ပစ္လုိက္၏။ေလးဘက္ေၿပးေနရာမွ သံုးေခ်ာင္းေထာက္
သြားလိုက္ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ၿမင္းက ခ်က္ခ်င္းေၿခလွမ္းမၿပင္
ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္မွန္းသည့္ပံုစံအတုိင္း မရေတာ့ေပ။ ယခုအခါ
မိုးနက္က ေနာက္မွာခပ္ၿဖည္းၿဖည္း အသားက်လွမ္းေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕
က ၿမင္းကိုဒုန္းစိုင္းရာမွ ေၿခလွမ္းေၿပာင္းဖို႕ ဇက္ကုိင္တုန္း ရွိေသးသည္။
ၿမင္းနွစ္ေကာင္အကြာအေ၀း ေတာ္ေတာ္ ေ၀းေနၿပန္ၿပီ။
သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ မစိုးရိမ္ပါ။ မိုးနက္၏ေၿခလွမ္းကို ကၽြန္ေတာ္
ရိပ္မိၿပီ။ မုိးနက္သည္ မုန္းက်င္း(မုန္းၿမစ္ကမ္း တစ္၀ိုက္)သုိ႕သြားေနၿခင္း
ၿဖစ္သည္။ ၿမင္းဆုိသည္မွာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့သည့္ ကာလတစ္ခုက

အၿဖစ္အပ်က္ေတြကို မွတ္မိနိုင္လိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွ
မထင္ခဲ့မိေပ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ၿမင္းလွည္းေၾကာင့္ မိုးနက္ေၿခလွမ္း ေနွးသြားၿခင္းမွာ
အခုိက္အတန္႕သာၿဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ သိသည္။ ၿမင္းလွည္းအိမ္တပ္
ထားလွ်င္ေတာ့ ေရွ႕ၿမင္းလွည္းက လမ္းမဖယ္ေပးလွ်င္ ေရွ႕ေက်ာ္တက္၍
မၿဖစ္နုိင္မွန္း မိုးနက္သိ၏။ ယခု သူ႕မွာၿမင္းလွည္းအိမ္ တပ္မထားမွန္း
သူ သတိရေနမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ၿမင္းလွည္းကို သူ ေက်ာ္မွာပဲ။
““ေရွ႕တည့္တည့္ကေန ပိတ္ထားလုိက္ရင္ ေကာင္းမယ္ဗ်...ခင္ဗ်ား
ေနာက္ဘက္ကိုသြား၊ ေၿခနင္းမွာ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ၿမင္းကို လွမ္းအသံေပး
လုိက္၊ ၿပီးရင္ ခုန္ဆင္းၿပီး သူ႕ဇက္ကို လွမ္းထိန္းဗ်ာ””
ၿမင္းလွည္းဆရာက အၾကံေပးသည္။ ဤအၾကံကို ကၽြန္ေတာ္မလိုက္
နာနုိင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူႏွင့္ၿပိဳင္ၿပီး ေၿခလွမ္းေနွးသြားလွ်င္ သူ ေက်ာ္
တက္ေတာ့မွာ ....။ မုန္းဆိပ္ထိေရာက္ေအာင္ သူသြားမွာ ...။ ဟိုမွာ ...
ခ်က္ခ်င္း တုံ႕ခနဲရပ္လိုက္မွာ ...။ ဟုိတုန္းက အၿဖစ္အပ်က္မ်ားကို ကၽြန္
ေတာ္ မေမ့နုိင္ေသးပါ။
ေဂြ႕ရြာကိုေက်ာ္သြားၿပီးလွ်င္ေတာ့ မုန္းက်င္းလမ္းတြင္ ဒုန္းေၿပးေန
ေသာ ၿမင္းေနာက္သုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ၿမင္းလွည္းလိုက္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။
လူသြားလမ္းကေလးသာၿဖစ္ၿပီး ေဘးမွာ ယာခင္းမ်ားရွိေသာလမ္းကုိ မုိး
နက္အား ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေက်ာ္နိုင္မွာမဟုတ္။ လူေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၿမင္း
ေသာ္လည္းေကာင္း မထိခိုက္ဘဲေက်ာ္နိုင္မွာမဟုတ္။ ေနာက္ၿပီး ထိုအခ်ိန္
မွာ သား ၿမင္းေပၚမွလိမ့္က်လွ်င္ ေၿမေပၚမွာ က်ရမည္။ ပို၍နာမည္။ ေရွ႕
မွာက သည့္ထက္က်၍ ေကာင္းေသာ သဲေၿမရွိေနသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““ကိစ္ၥမရွိဘူး .... ခင္ဗ်ားၿမင္းလွည္းကို ဒုန္းစိုင္းၿပီး ေဂြ႕အထိေမာင္း
ရြာထဲေကြ႕၀င္လိုက္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေညာင္ပင္ႀကီးထိပ္မွာ ဆင္းက်န္ခဲ့မယ္””
ကၽြန္ေတာ့္အထင္မွန္ေၾကာင္း မုိးနက္၏ ေၿခလွမ္းမ်ားက ေထာက္ခံ
လိုက္၏။ မုိးနက္သည္ ေလးဘက္ဒုန္းစိုင္းရန္ ဟန္ၿပင္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္
တုိ႕ ၿမင္းလွည္းက ပိတ္ရပ္ထားလွ်င္ လမ္းရွာၿပီး ေက်ာ္တက္ေတာ့မည္။
သားသည္ ၿမင္းအား စိတ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေအာင္ ေခ်ာ့ေမာ့တတ္သည္မဟုတ္။
ဇက္ကိုင္တတ္သည္ မဟုတ္။ ကၽြႏ္ေတာ္ သည္အခ်ိန္မွာ မိုးနက္ကို တား
ဆီးလိုက္လွ်င္ သားလိမ့္မက်ေစဘဲ မုိးနက္က ရပ္တန္႕သြားမည္ မဟုတ္။
ေဂြ႕ရြာေရာက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ ခုန္ဆင္းၿပီး နည္းနည္းမွ် မတံု႕
ဆုိင္းဘဲ အားသြန္၍ေရွ႕သုိ႕ေၿပးခဲ့သည္။လမ္းမွာခရီးသည္သံုးေလးေယာက္
ကိုေက်ာ္ခဲ့သည္။ သူတုိ႕သည္ ဒုန္းစိုင္းလာေသာ ၿမင္းခြာသံေၾကာင့္ လမ္း
ေဘးသို႕ ကပ္နိုင္သမွ် ကပ္ေပးထားၾကေလသည္။
မုန္းက်င္းသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ရင္တစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္မ
တတ္ ေမာပန္းေနၿပီၿဖစ္သည္။ ေနာက္မွာ ၿမင္းခြာသံသည္ နီးသည္ထက္
နီးလာ၏။ မုန္းက်င္းတစ္၀ိုက္ ယာခင္းမ်ားမွ လူမ်ားသည္ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေၾကာင္ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ ေနာက္မွ လိုက္လာေသာ ၿမင္းရွိရာသုိ႕အထိတ္
တလန္႕ၾကည့္ၾကသည္။ ေၿပး ... ေၿပး ...၊ သူ မမီေအာင္ေၿပး ...။ ၿမင္း
အလ်ား ႏွစ္ခုစာေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာေနမွ ၿဖစ္မည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေၿခဖ၀ါးေအာက္မွာ သဲၿပင္ကို သတိထားမိသည္။ မုန္း
ကမ္းပါးသို႕ ေရာက္ေတာ့မည္။ ေၿပးလိုက္စမ္းပါ ... ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿမင္းက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေက်ာ္မသြားေအာင္ ေၿပးလိုက္စမ္းပါ။ ေၿပးမွ ၿဖစ္မည္။

““ေဖေဖ ...””
သား၏ ေခၚသံမွာ အက္ကြဲေန၏။ သားသည္ တစ္ေလွ်ာက္လံုးၿမင္း
ကို ေအာ္ဟစ္ၾကိမ္းေမာင္းလာခဲ့ေလသလား မသိ။ ၿမင္း ဘယ္သြားေန
သည္ဆုိတာလည္း သားမသိ။ ဘယ္အခ်ိန္ကမွ ရပ္နုိင္သည္ဆိုတာလည္း
သား မခန္႕မွန္းတတ္။ သား ေၾကာက္ရွာေပလိမ့္မည္။
မုန္းကမ္းပါး သဲေၿမၿပင္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ေၿခလွမ္းရပ္ၿပီး ၿမင္းလာရာ
သုိ႕လွည့္ကာ မတ္မတ္ရပ္ေနလိုက္သ္ည။ မုန္းဆိပ္ ေရစပ္တြင္ လူတခ်ိဳ႕
ကူးတို႕ေစာင့္ေနၾကသည္။ သူတို႕အားလံုး အံ့ၾသတုန္လႈပ္ေနၾက၏။
မိုးနက္သည္ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနရာသုိ႕ ေလးဘက္ေၿပးလာေနသည္။
သားသည္ ဇက္ႀကိဳးကို တင္းတငး္က်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကုိင္လ်က္ ထိတ္လန္႕ေန
၏။
““ေဖေဖ ... ဖယ္ ဖယ္.... တုိက္မိမယ္ ...””
ထုိ႕ေနာက္ သားသည္ ေရွ႕မွ မုန္းၿမစ္ကို ၿဗဳန္းခနဲၿမင္သြား၏။ ကုန္း
ေနေသာ သား၏ကိုယ္မွာ ရုတ္တရက္ မတ္သြား၏။
““အား ...”” သား၏ေအာ္သံသည္ အက္ကြဲတုန္ခုိက္ေန၏။ သားဇက္
ႀကိဳးမလႊတ္ဖို႕ပဲ အေရးႀကီးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ မုိးနက္၏ နာမည္
ကိုလွမ္းေခၚၿပီး စုတ္တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္သပ္ကာ ေခ်ာ့လိုက္၏။ သဲေၿမကို
နင္းရသည့္အေတြ႕၊ ကၽြန္ေတာ့္အသံကို ၾကားရသည့္အာရံုအၿပင္ ၿမစ္ေရစီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သံကို မုိးနက္ ၾကားနုိင္ေလသလား ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ မိုး
နက္သည္ ေၿခေလးဘက္လံုး တံုခနဲရပ္ကာ ေခါင္းစိုက္ပစ္လိုက္သည္။

အေၿခအေနသည္ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္သည့္အတုိင္းၿဖစ္သည္။ ဟုိတုန္းက
သူ၏ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အတုိင္းၿဖစ္သည္။
မုိးနက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ သံုးေပအကြာမွာ ရပ္တန္႕သြားသည္။
သားလက္ထဲမွ ၿမင္းဇက္ႀကိဳးေတြ လြတ္ထြက္သြားသည္။ ေၿခေထာက္ေတြ
က ေၿခနင္းကြင္းထဲမွ ၿပဳတ္ထြက္သြားသည္။ ထုိ႕ေနာ္ သား၏ကိုယ္ခႏ္ၶာ
သည္ ေၿမာက္ခနဲလြင့္သြားၿပီး ေခါင္းစိုက္ထားေသာ ၿမင္းေရွ႕မွေက်ာ္ကာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဆီသုိ႕ ကၽြမ္းစိုက္က်လာသည္။ကၽြန္ေတာ္သည္သား၏ကိုယ္
လံုးကို ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္နွင့္ကာ၍ ဆီးႀကိဳဖမ္းလိုက္သည္။
သား၏ ဆယ့္ေၿခာက္ႏွစ္အရြယ္ ကိုယ္ႏ္ၶာသည္ သည္မွ်ႀကီးမားေလး
လံမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ မထင္ခဲ့။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သဲေၿမေပၚသို႕သားႏွင့္
အတူ လံုးေထြးဖက္လ်က္သား ေနာက္ၿပန္လန္က်သြား၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႕
တစ္ပတ္ေလာက္လိမ့္ဆင္းသြားေသး၏။ သား၏ကိုယ္လံုးေလးမွာတဆတ္
ဆတ္ တုန္ခိုက္ေန၏။ ကၽြန္ေတာ္ စိုးရိမ္တႀကီး ငံု႕ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ
သား၏ရယ္သံသဲ့သဲ့ကို ၾကားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္သက္သာစြာ ၿပံဳး
လိုက္မိပါသည္။
““ေဖေဖ ... နာသြားလား ..””
ကၽြန္ေတာ္မေၿဖဘဲ သား၏ပခံုးကို လက္သီးၿဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ထုိး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရင္း လူးလဲထရပ္လိုက္သည္။ သားက သဲၿပင္ကိုလက္ေထာက္ကာ ထရပ္
ရင္း ေမာဟုိက္ေနသည္။
““ကံေကာင္းလို႕ေနာ္ .... ေဖေဖ၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ သြားၿပီလို႕ေအာက္
ေမ့လိုက္တာ””

““သား .... ၿမင္းစီးခ်င္ေသးလား””
သားက ပခံုးတြန္႕ ကာ ရယ္ေမာၿပီးမွ ေခါင္းညိတ္သည္။
““မိုးနက္က ေဖေဖ့ကို တုိက္ပစ္မွာ မေၾကာက္ဘူးလား ေဖေဖ””
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေၿဖရမည္နည္း။ တိရစာ္န္တစ္ေကာင္အေပၚ ယံု

ၾကည္စိတ္ခ်စြာ ၿပဳမႈလႈပ္ရွားရသည့္ကိစ္ၥမွာ အသက္ႏွင့္ရင္း၍ ေလာင္းက
စားရၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း သားကို ေၿပာမၿပရက္ပါ။ သား အသက္အရြယ္ႀကီး
ရင့္လာေသာအခါ ဤအေတြ႕အၾကံဳမ်ိဳး ေတြ႕လာလိမ့္မည္။ ေနရာတကာ
မွာ အသိဥာဏ္ၿဖင့္ အတိအက် ခန္႕မွန္းတြက္ခ်က္၍ မရေၾကာင္း သားသိ
လာလိမ့္မည္။ ၿဖစ္နုိင္ေၿခ နည္းနည္းကေလးေပၚမွာ မိမိ၏စီးပြားေရး၊
အိမ္ေထာင္ေရး ... ေနာက္ဆံုး မိမိ၏ အသက္ .... ထိုအရာမ်ား ပံုအပ္ပစ္
လိုက္ရတတ္ေၾကာင္း သား သိလာလိမ့္မည္။ ထုိအခါမွ မုန္းၿမစ္ကမ္းပါး
မွာ ဒုန္းစိုင္းေနေသာၿမင္းတစ္ေကာင္ေရွ႕၌ မတ္မတ္ရပ္ခဲ့စဥ္က ကၽြန္ေတာ္
ဘယ္လို ခံစားေနခဲ့ရသလဲဟု သား သေဘာေပါက္သြားပါလိမ့္ မည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

(ဂ)
ေမေမ ေဒၚေငြအိမ္၏ ေနာက္ဆံုးခရီးသည္ ႀကိဳတင္ခန္႕မွန္းထား
သည့္အတုိင္း ၿငိမ္သက္စြာ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့သည္။ အသုဘမွာ ပရိတ္သတ္
ကို ယပ္ေတာင္ႏွင့္ ဆပ္ၿပာေမႊးကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ ကမ္းခဲ့ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သားအဖသံုးဦး သုသာန္မွ ၿပန္ထြက္လာခ်ိန္တြင္ တန္
ေဆာင္မုန္းလ၀န္းသည္ပင္ ထြက္ၿပဴဖို႕ အားယူေနၿပီ ၿဖစ္သည္။ ပတ္၀န္း
က်င္သည္ ၿမဴႏွင္းေငြ႕မ်ားၿဖင့္ မႈန္မိႈင္းကာ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ရာၿဖစ္သည္။
ငွက္ကေလးေတြ အိပ္တန္းတက္ဖို႕ ၿပင္ဆင္ေနၾကၿပီ။ သစ္ရြက္သစ္ခက္
မ်ားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ၀မ္းနည္းဖြယ္ ၿမင္ကြင္းကို ေသြးေအးေအးၿဖင့္
ေစာင့္ၾကည့္ေနသလို ၿငိမ္သက္လ်က္ ရွိေလသည္။
ေမေမသည္ တၿခားကိစ္ၥမ်ားကိုသာ ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ မွာၾကားခဲ့ေသာ္
လည္း အုတ္ဂူကို ဘယ္မွာတည္ရမည္ဟု မွာမသြားခဲ့ေပ။ ေမေမက ဘာမွ်
မမွာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အစဥ္းစားရ က်ပ္သြားခဲ့ေသး၏။
ေမေမ့သေဘာထားကိုေမးၾကည့္ဖုိ႕ရာ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ေလာက္အသည္း

မာႏုိင္မွာမို႕လဲ။ သည္ေတာ့ ေမေမဆံုးၿပီဆိုသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္အေတြး
ထဲသို႕ ပထမဆံုး ေရာက္လာေသာၿပႆနာမွာ ေမေမ့အုတ္ဂူကို ဦးမင္း
ေခါင္ႏွင့္ ယွဥ္လ်က္ တည္သင့္၊ မတည္သင့္။
ေမေမသည္ ဦးမင္းေခါင္ကို ခ်စ္ခဲ့ပါသလား။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဦး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မင္းေခါင္ကို စကားတစ္ခြန္းမွ မေၿပာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေမေမ မခ်စ္ဘူးဟု
ကၽြန္ေတာ္ မသတ္မွတ္ရဲပါ။ မိန္းမတို႕၏အခ်စ္နွင့္ အမုန္းသည္ တစ္ခါ
တစ္ရံ နံရံပါးပါးကေလးတစ္ခ်ပ္သာ ၿခားေနတတ္သည္။ အခ်စ္ကိုအမုန္း
ဟု ထင္ရသလို၊ အမုန္းကို အခ်စ္ဟု ထင္ရတတ္သည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ကာ ေမေမ့အုတ္ဂူ
ကို ဦးမင္းေခါင္၏အုတ္ဂူေဘးမွာ ယွဥ္လ်က္ေနရာခ်လိုက္သည္။ ကၽြန္
ေတာ့္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ မွားသြားခဲ့လွ်င္ ေမေမသည္ သံသရာအဆက္ဆက္
ကၽြန္ေတာ့္အား ခြင့္လႊတ္နုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္
မွန္သြားခဲ့လွ်င္ေတာ့ ေမေမသည္ မပြင့္တပြင့္ ရွက္ၿပံဳးတစ္ခ်က္ၿဖင့္ ကၽြန္
ေတာ့္အား မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပပါလိမ့္မည္။ ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ကၽြန္ေတာ္သည္
ေမေမ့အုတ္ဂူကို ကန္ေတာ့ၿပီးေသာအခါ အႏွစ္နွစ္အလလက က်ဥ္းက်ပ္
မြန္းသိပ္ေနခဲ့ေသာ စိတ္အာရံုတစ္ခု ေပ့ါပါးစြာ လြတ္ေၿမာက္သြားသလို
ခံစားလိုက္ရသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ရွားေစာင္းၿပသာဒ္ ခ်ံဳေရွ႕သို႕ ေရာက္ေသာအခါ
သုႆန္ထဲသို႕ တစ္ႀကိမ္ လွည့္ၾကည့္မိၿပန္၏။
ေနရစ္ခဲ့ေပေတာ့ ေမေမ ....။ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းစြာ ေမေမေနရစ္ခဲ့
ေပေတာ့။ သံသရာဆိုတာရွိခဲ့လွ်င္ ေမေမ၏သံသရာသည္ ဤဘ၀လို

ဆင္းရဲဒုက္ၡ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားၿဖင့္ ရုပ္ဆုိးမေနဘဲ လွပေအးခ်မ္းေသာ
သံသရာသာ ၿဖစ္ပါေစ ......။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေန႕၏အလင္းေရာင္ ကုန္ခါနီး၊ လ၀န္း၏အလင္းေရာင္ ထြက္ၿပဴခါ
နီး၊ အလင္းေရာင္ႏွစ္ခု၏ အၾကား၌ သုႆန္ထဲမွ အုတ္ဂူေလးမ်ားသည္
ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ၿငိမ္သက္၍ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္။ သည္အထဲမွာမွ အုတ္ဂူ
ႏွစ္ခုသည္ အၿခားအုတ္ဂူမ်ားနွင့္ ေရာေထြးမေနဘဲ သီးသန္႕စုေ၀းလ်က္ရွိ
သည္။ ၿဖဴလြလြအုတ္ဂူမ်ားသည္ အသုဘရႈပရိတ္သတ္အား ပံုၿပင္တစ္ခု
ေၿပာၿပေတာ့မည့္ဟန္ရွိသည္။
ဦးမင္းေခါင္ ...၊ အသက္ (၇၄)ႏွစ္...။ ေဒၚေငြအိမ္ ...၊ အသက္
(၇၁)ႏွစ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဤအုတ္ဂူမ်ားႏွင့္ ေ၀းရာသို႕ ေၿခလွမ္းေနွးေကြးစြာ လွမ္း
လာခဲ့ေသာအခ်ိန္တြင္ ဤအုတ္ဂူမ်ားႏွင့္ အတူယွဥ္တြဲ ရွိေနသင့္သည့္
အၿခားသင္းခ်ိဳင္းေၿမပံုတစ္ခုကို လြမ္းဆြတ္စြာ ေအာက္ေမ့မိသည္။ေၿမပံုႏွင့္
အုတ္ဂူေတြဆုိသည္မွာ အိမ္ေတြ ေနရာေရႊ႕သလို တစ္ေနရာက တစ္ေနရာ
သုိ႕ ေၿပာင္းေရႊ႕ယူလို႕ရပါသလား ...။ ေၿပာင္းေရႊ႕ယူလို႕ ရသည္ဆုိလွ်င္
ကၽြန္ေတာ္မေသမီ ထိုသင္းခ်ိဳင္းေၿမပံုထဲမွ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ဤ
သုႆန္ထဲသို႕ ေၿပာင္းေရႊ႕ေပးလိုလွပါသည္။
သည္လိုဆုိၿပန္ေတာ့ ေနရာတကာ လက္ေတြ႕က်လြန္းသည့္ မမအိမ္
စုိးေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ေၿပာင္သေရာ္ေတာ့မွာပဲ။
““ေမေမ့အုတ္ဂူက ဘယ္မွာလဲဟင္ ....””

တိုးတိတ္ေသာ သမီး၏ အသံသည္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲသုိ႕ ၿပင္းထန္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေသာ အရွိန္ၿဖင့္ ထြင္းေဖာက္၀င္ေရာက္သြား၏။ ကၽြန္ေတာ္ သမီးကို
တအံ့တၾသ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
သမီးက သမီးအေမကို သတိရေနခဲ့သည္ေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႕
ကတည္းက သမီးထံမွ ေမေမဟူေသာစကားလံုးနွင့္ ေဖေဖဟူေသာစကား
လံုးကို မၾကားခဲ့ရေသာအခါ သမီးရင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ မရွိ
ဟု ၀မ္းနည္းစြာ လက္ခံထားလိုက္ရသည္။ ယခုေတာ့ သမီး သူ႕အေမကို
သတိတရ ေမးလာခဲ့ၿပီ။ အနည္းဆံုး သမီးရင္ထဲမွာ သူ႕ေမေမေတာ့ ရွိေန
ခဲ့ၿပီေပါ့။
““အေ၀းႀကီးမွာ သမီးရဲ႕၊ မဲဇလီဆည္ရဲ႕ဟိုဘက္ ရခုိင္ရိုးမေတာင္ေၿခ
မွာ ...””
သားႏွင့္ သမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပိဳင္တူ ေမာ့ၾကည့္ၾကသည္။
““ဘာၿဖစ္လို႕ အဲဒီမွာ ရွိေနရတာလဲ ေဖေဖ””
သားကစိတ္၀င္စားစြာေမးေတာ့ သား၏နီညိုေရာင္ဆံပင္ေပ်ာ့ကေလး
မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္လက္ဖ၀ါးၿဖင့္ အသာသပ္လိုက္မိသည္။ ဒါၿဖင့္ သူတုိ႕
သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အေၾကာင္း ဘာတစ္ခုမွ ၿပည့္ၿပည့္စံုစံု မသိခဲ့ဘူးေပါ့။
““ဘာၿဖစ္လုိ႕ ရွိေနရတာလဲဆုိတာ ေဖေဖေၿပာၿပမွာေပါ့သား ... သား
တုိ႕သိသင့္တဲ့ မိသားစုရာဇ၀င္ကို ေဖေဖမွ ေၿပာမၿပရင္ ဘယ္သူမွ ေၿပာၿပ
မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး မိသားစုအားလံုးဟာ ကိုယ္နဲ႕ ဆုိင္သမွ်ကိုသာ
ကိုယ္သိၾကတာ၊ ေဖေဖကေတာ့ အားလံုးကုိ သိေနခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့
ေဖေဖက အၿပင္လူပဲ ... ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ခ်င္းကို ေဖေဖသိခဲ့တယ္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ေဖေဖသိသမွ် သားတုိ႕ကို ေၿပာၿပမယ္ ... ေအေအးေဆးေဆးေပါ့ သား
ရယ္ ...ေနာ္။ အၿပန္ခရီး ေမာ္ေတာ္ေပၚမွာ ေဖေဖ ေၿပာၿပမွာေပါ့””
လေရာင္ေအာက္တြင္ ေမေမ ေဒၚေငြအိမ္၏ ၿခံ၀င္းႀကီးသည္ မ်က္စိ
တစ္ဆံုး ၿပာလဲ့စြာ ၿငိမ္သက္ေန၏။ အိမ္ေရွ႕က ေၿမတလင္းၿပင္က်ယ္ၾကီး
သည္ လေရာင္ေအာက္မွာ အေရာင္လက္မတ္ ေတာက္ပရႊန္းလဲ့ေနသည္။
ေၿမၿပင္သည္ ကြန္ကရစ္သမံတလင္းခင္းထားသလိုပင္ ၿပင္ညီစြာမာေၾကာ
က်စ္လ်စ္ေန၏။ ၿခံစည္းရိုးခတ္ထားသည္မွာ သစ္စားတုိင္ ၀င္းထရံမ်ား
ၿဖစ္သည္။ ဟိုစဥ္တုန္းကေတာ့ ေမေမ့အိမ္၀ိုင္းသည္ ၿခံစည္းရိုးမရွိ။ ရွား
ေစာင္းၿပာသာဒ္ပင္မ်ားကို ခပ္စိပ္စိပ္ ထိကပ္စြာစိုက္ထားသည့္ ရွားေစာင္း
ၿပသာဒ္ၿခံစည္းရိုး အတုသာၿဖစ္ခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ မတ္တတ္ရပ္ေနရာသည္ ၿခံ၀ိုင္း၏ အေရွ႕ဘက္စြန္း
ဧကရာဇ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဧကရာဇင္ပြင့္ေႂကြမ်ားဖံုး
လႊမ္းေနေသာ ေၿမၿပင္သည္ နင္းလိုက္တိုင္း ပြပြအိအိ နစ္၀င္သြားေလ
သည္။ ကၽြန္ေတာ္နွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ၿခံ၀င္းအၿပင္ဘက္တြင္ စပါးနယ္ရာ
တလင္းၿပင္ရိွသည္။ ေကာက္ရိုးပံုသည္ ႀကီးမားမုိ႕ေမာက္ေန၏။ တလင္း
ၿပင္၏ တစ္ဖက္က ေၿမာင္းေပါင္ေပၚတြင္ ၾကီးမားေသာ သရပ္ပင္တန္း
သည္ အုပ္အုပ္ဆုိင္းဆုိင္း မိႈင္ညို႕ ၿငိမ္သက္ေန၏။ ဤပတ္၀န္းက်င္၏
တစ္ခုတည္းေသာအသံမွာ ေၿမာင္းႀကီးအတြင္းမွ ေရစီးသံသဲ့သဲ့ပင္ ၿဖစ္
သည္။
ေရစီးသံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ ကၽြမ္းက်င္စြာခြဲၿခားၾကားေယာင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တတ္ေသာ္လည္း ဤေၿမာင္း၏ ေရစီးသံကေတာ့ ပံုမွန္မဟုတ္ေပ။ တစ္ခါ

တစ္ခါ ညင္ညင္သာသာ၊ တစ္ခါတစ္ခါ ေၿမာင္းထဲသို႕ ငုိက္က်ေနေသာ
ေညာင္ပင္ကိုင္း အခက္အလက္မ်ားကို တြန္းတိုက္ၿဖတ္ေက်ာ္သည့္ ေရစီး
ၾကမ္းၾကမ္း၊ ထုိ႕ၿပင္ ေႏြရာသီမွာ ေရစပ္စပ္သာရွိၿပီး ပ်င္းရိပ်င္းတြ႕ မသဲမ

ကြဲေရသံ၊ မုိးရာသီမွာေတာ့ ေၿမာင္းေပါင္ႏႈတ္ခမ္း ေၿမၿပင္ကိုထိေအာင္ လွ်ံ
ေနသည့္ ခြန္အားႀကီးမားေသာ ေရသံ၊ တစ္ခါတစ္ခါမ်ား ေၿမာင္းေပါင္အ
စပ္က ၿမက္ရြက္၊ သစ္ရြက္ကေလးမ်ားကိုပင္ တိုးတိုက္လႈပ္ခတ္ေစသည့္
ေရစီးသံ ....။
ဤေရေၿမာင္းႀကီးသည္ ကုန္းေစာင္း၏ အသက္ၿဖစ္သည္။ ကုန္း
ေစာင္းအနီးတ၀ိုက္က လယ္ကြင္းမ်ားသည္ ဤေရေၿမာင္းမွ ေရသြင္းယူ၍
ရွင္သန္ႀကီးထြားၾကရသည္။ ထုိ႕အၿပင္ ဤေရေၿမာင္းသည္ မမ အိမ္စုိးေမ
ႏွစ္သက္ေသာ အရာမ်ားထဲတြင္ တစ္ခုအပါအ၀င္ၿဖစ္သည္။ေၿပာရမည္ဆုိ
လွ်င္ေတာ့ မမအိမ္စိုးေမ နွစ္သက္သည့္ အရာမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္
မ်ားလည္း ပါ၀င္ေနပါသည္။
ပခံုးသို႕ မထိတထိရွည္လ်ားစြာ ေပ်ာ့ေၿပာင္းေနေသာ အညုိေရာင္ဆံ
ပင္သည္ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ မလိုက္ဖက္ဘူးဟု မမအိမ္စိုးေမက
ေၿပာေသာ္လညး္ ထုိဆံပင္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကေလးတစ္
ေယာက္၏ ဟန္ပန္မူရာမ်ိဳး ရွိေနၿခင္းၿဖစ္သည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်သည္။
““ေမာင့္မ်က္လံုးနဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ နူးညံ့သိမ္ေမြ႕လြန္းတယ္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္နဲ႕ မလိုက္ဖက္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဆံပင္ရွည္ေတြကိုမွ
မထားရင္ ေမာင္က အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးေလးလို ၿဖစ္ေနေတာ့
မွာပဲ”” ဟု မမက ေၿပာဖူးပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ဆံပင္မ်ားကို ေမေမ ေဒၚေငြအိမ္ကေတာ့ ခဏခဏ ရယ္
ေမာေလ့ရွိ၏။
““ဒီကေလးႏွယ္ .... အရူးမဟုတ္ အေကာင္းမဟုတ”” ....တဲ့။

ထုိဆံပင္မ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ေယာက္ၡမႀကီး ဦးမင္းေခါင္က မမ
အိမ္စိုးေမႏွင့္ ခါးခါးသီးသီး သေဘာမတူႏုိင္ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ထုိဆံပင္
မ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူက အရိုင္းေကာင္ဟု ေခၚခဲ့သည္။ ထုိဆံပင္
မ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူက ေတာတြင္းသားဟု လည္းေကာင္း၊ တံငါ
သည္ဟုလည္းေကာင္း ေခၚခဲ့သည္။ ထိုဆံပင္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္
သည္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ေပါင္းမည့္
ေကာင္ မဟုတ္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ခံရ၏။ ထုိဆံပင္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္
သည္ ကေလကေခ် ေအာက္တန္းစားေကာင္ၿဖစ္ခဲ့ရ၏။ သုိ႕ေသာ္ မမအိမ္
စိုးေမကသာ ႏွစ္သက္မည္ဆုိလွ်င္ တစ္ေလာကလံုးက ဆန္႕က်င္ကန္႕
ကြက္ေနပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဂရုစိုက္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
““ေဖေဖ ၿပံဳးေနတယ္””
ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္မွ ခပ္တုိးတိုးအသံတစ္ခုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဖ်တ္ခ
နဲ လွည့္ၾကည့္လုက္ေသာအခါ ေဘာင္းဘီအိတ္ေတြထဲ လက္နွစ္ဖက္ထုိး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရွိရာ ေလွ်ာက္လာေသာ သားကုိေတြ႕ရလိုက္ရသည္။
““ဟုတ္လား ... ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၿပံဳးလိုက္မိတာေတာင္ မသိပါဘူး
သားရာ ...””
သားသည္ ကၽြန္ေတာ္နွင့္ယွဥ္ရပ္လိုက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္အရပ္ကို
မီဖို႕ နွစ္လက္မေလာက္သာ လိုေတာ့ပါလားဟု ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိ

သြားသည္။ အရပ္နွင့္လိုက္ေအာင္ ကိုယ္ခႏ္ၶာႂကြက္သားမ်ား ဖြံ႕ထြားမႈ မရွိ
ေသးေသာေၾကာင့္ ရွည္ကိုင္းကိုင္း ၿဖစ္ေန၏။
““သား ..... အားကစားတစ္ခုခု ကစားပါလား””
““ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကုိအထင္ေသးလိုက္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္ကရာေတး
သင္ေနတယ္ေဖေဖရဲ႕၊ ေဟာဒီမွာၾကည့္ ....””
သားက ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ ေၿခကို ခ်ဲရပ္ကာ ကရာေတး တုိက္ကြက္
တစ္ခုကုိ ဟန္ပါပါ သရုပ္ေဆာင္ၿပ၏။ ကၽြန္ေတာ္ အသံထြက္ ရယ္ေမာ
ရင္း သားပခံုးကုိ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ညွစ္လိုက္ပါသည္။ သားက ဖ်တ္ခနဲ
ကိုယ္ကို ၿပန္ႏြဲ႕လိုက္ၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ခပ္ဖြဖြ
ဆုပ္ကိုင္ၾကည့္သည္။ ပါးလ်ားေသာ ရွပ္အက်ႌႏြမ္းႏြမ္းေအာက္မွ ကၽြန္
ေတာ့္လက္ေမာင္း၊ လက္ဖ်န္မ်ား၏ သန္မာ က်စ္လ်စ္မႈကို သား အ့ံၾသ
တႀကီး စူးစမ္းလိုဟန္ ရွိသည္။
““ဒီလိုလက္ေမာင္းမ်ိဳး ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးကိုရဖို႕ ေဖေဖ ဘာအားက
စားေတြ လုပ္ခဲ့ရလဲဟင္ ....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းယမ္း၍ ရယ္မိသည္။ သားက ကၽြန္ေတာ့္ကို မယံု
သကၤာဟန္ၿဖင့္ ၿပံဳးစစ ၾကည့္ေလသည္။
““ေၿပာစမ္းပါ ေဖေဖရ .... သားအဖခ်င္း အဲလို လွ်ိဳမထားပါနဲ႕””
““တကယ္ပါကြာ ... ေဖေဖ ဘာအားကစားမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး၊ ဒါေပ
မယ့္ေဖေဖက လက္နဲ႕ေၿခေထာက္နဲ႕ အၿမဲမၿပတ္အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္
ၾကမ္းသမားကြ၊ ဒီလိုကိုယ္ခႏ္ၶာရတာ မဆန္းပါဘူး””

သားက ဇေ၀ဇ၀ါၿဖင့္ ၾကည့္၏။
““ေဖေဖ သိတတ္စအရြယ္ကတညး္က ေဖေဖက ေလွထိုးသားကြ ....
ေလွာ္တက္ႀကီး တစ္ခုတစ္ခုဟာ ေဖေဖ့ကိုယ္ခႏ္ၶာထက္ ႀကီးေသးတယ္၊
အဲဒီ ေလွာ္တက္ေတြနဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရုန္းကန္အသက္ရွင္ခဲ့ရတာေပါ့၊
ေရာ့ .... ေဟာဒီ လက္ဖ၀ါးေတြကို စမ္းၾကည့္စမ္း””
ကၽြန္ေတာ္၏ အသားမာတက္ေနေသာ လက္ဖ၀ါးမ်ားကို သားက
မ၀ံ့မရဲ စမ္းသပ္ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေငးေမာၾကည့္ေလသည္။
““ေလွာ္တက္ႀကီးေတြ၊ ထုိး၀ါးႀကီးေတြကို မနိုင္မနင္း ကိုင္ခဲ့ရတဲ့
လက္ေတြ၊ ရြက္ႀကိဳးအတုတ္ႀကီးေတြကို မနုိင္မနင္း ကိုင္လို႕ ႀကိဳးနဲ႕ပြန္း
တုိက္ၿပီး ေသြးခ်င္းခ်င္းနီခဲ့ရတဲ့ လက္ေတြ .... ေသာင္တင္ရင္ ပခံုးမွာ
ၾကိဳးတင္ၿပီး ေလွကို ဆြဲခဲ့ရလို႕ အေရၿပားလန္ၿပီး အသားမာတက္ခဲ့ရတဲ့
ပခံုးေတြ ... သား အဲဒါ ေဖေဖ့အသက္ ဘယ္နွစ္နွစ္လို႕ ထင္လ””

သား မေၿဖပါ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေဖေဖ့အသက္ ဆယ့္သံုးနွစ္ သားရဲ႕။ သားအရြယ္ ဘယ္ရွိဦးမလဲ။
ေက်ာင္းေနဖို႕ အခ်ိန္မရွိဘူး၊ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္စားဖို႕ အလုပ္လုပ္ေနရ
လို႕။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္လိုေလွထိုးသားေတြထဲက အသက္ႀကီးႀကီးလူႀကီးေတြ၊
စာတတ္တဲ့လူႀကီးေတြဆီကေန စာေရးစာဖတ္သင္ယူခဲ့ရတာ။သားေက်ာင္း
တက္ေတာ့ ကိုယ္ပ့ုိင္ကားနဲ႕ တက္ရတာ မဟုတ္လား””
သားက ကၽြန္ေတာ့္ထံမွမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ၿပီး ဟိုးခပ္ေ၀းေ၀းကေၿမာင္း
ေပါင္သစ္ပင္တန္းကို လွမ္းၾကည့္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခဏစကားရပ္
ၿပီး သားထံမွမွတ္ခ်က္တစ္ခုခုကိုရမလားဟု ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ မိနစ္ေတာ္

ေတာ္ၾကာသည္အထိ သားထံမွ ဘာမွတ္ခ်က္မွ မရလာပါ။ ဆႏ္ၵတစ္ခု
ကုိသာ သားက ဖြင့္ေၿပာ၏။
““ေဖေဖ့အေၾကာင္းေတြ ကၽြန္ေတာ္ သိခ်င္တယ္””
ကၽြန္ေတာ္ လိႈက္ခနဲ ဟာသြားၿပီး ရင္ခုန္သြားပါသည္။
““သိရမွာေပါ့ သား ... ကုိယ္အားလံုးကို မႁခြင္းမခ်န္ ေၿပာၿပမွာေပါ့၊
မင္းရဲ႕ ဘဘ ဦးမင္းေခါင္ရဲ႕အေၾကာင္း၊ ဖြားဖြား ေဒၚေငြအိမ္အေၾကာင္း၊
ေဟာဟိုက လယ္ကြက္ေတြအေၾကာင္း ...........””
ကၽြန္ေတာ္ လက္ညိုးညႊန္ၿပရာမွာ ေမေမေဒၚေငြအိမ္၏ လက္ကြက္
မ်ား ရွိသည္။ ရိတ္သိမ္းရန္ ေစာင့္ေနေသာ စပါးပင္မ်ား ...။ ယခုဆုိလွ်င္
ေၿမာက္ၿပန္ေလေအာက္တြင္ စပါးနွံမ်ားသည္ နွင္းစက္မ်ားစိုရႊဲလွ်က္ညႊတ္
ေပ်ာင္းယိမ္းႏြဲ႕လ်က္ ရွိေပလိမ့္မည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဖြားဖြားမွာ လယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဟင္ .... ေဖေဖ””
““မိန္းမတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆုိင္နုိင္သမွ်ေပါ့ သားရယ္၊ လင္သား မရွိ၊
သားမရွိတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ သူ႕အစြမ္းအစနဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္သမွ်
အတိုင္းအတာအထိေပါ့။ ဧက ငါးဆယ္ေလာက္ ရွိတယ္””
““ဖြားဖြား ေသသြားေတာ့ အဲဒီလယ္ေတြကို ဘယ္သူ ရမွာလဲ””
ယိမ္းႏြဲ႕ေနေသာ စပါးႏွံမ်ား၏ လႈပ္ရွားသံကုိ ယခုပင္ ကၽြန္ေတာ္
ၾကားလိုက္ရသည္ဟု ထင္ရသည္။

““လယ္ကြင္းေတြကို ၿမတ္နုိးတဲ့သူ ရမွာေပ့ါသား ... သားလိုခ်င္ရင္
သားရမယ္၊ သမီး လိုခ်င္ရင္ သမီးရမယ္၊ ေဖေဖ လိုခ်င္ရင္ ေဖေဖရမွာ
ေပ့ါ””
““ကၽြန္ေတာ္ မလိုခ်င္ဘူး ေဖေဖ””
ကၽြန္ေတာ္ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ ရိႈက္ကာ ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
““ကိုယ္ သိပါတယ္””
သားက ေၿမၿပင္ကို ဖိနပ္ဦးၿဖင့္ ထုိးဆြကာ အဓိပ္ၸါယ္မရွိ တစ္ခ်က္
ရယ္လိုက္၏။
““ကၽြန္ေတာ္က အဆုိေတာ္ ဂစ္တာသမား ၿဖစ္ခ်င္တယ္ ေဖေဖ၊ ဒီ
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္မွာပဲ ေနခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ....””
သား၏ ေၿဖရွင္းခ်က္သည္ သဘာ၀က်ပါသည္။ တကယ္ေတာ့သား
သည္ ဘာမွ ေၿဖရွင္းစရာမလိုဘဲ လယ္ကြက္မ်ားကို ၿငင္းပယ္ခြင့္ရွိပါ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။
““မမကလဲ ဆရာ၀န္လုပ္မွာဆိုေတာ့ ဒီလယ္ေတြကို လုိခ်င္မွာမဟုတ္
ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အေနနဲ႕ ....””
သားသည္ ေၿပာလက္စ စကားကုိ ဆြံ႕အစြာ ရပ္ပစ္လုိက္ၿပီးမွ ေခါင္း
ကိုေမာ့ကာ
““ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမာင္ႏွမအေပၚ ေဖေဖ စိတ္ဆုိးမွာလား””ဟုေမး
သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကိုခါယမ္းလိုက္ၿပီး သား၏ပခံုးကို ဖက္လိုက္

သည္။ သားကို အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံလိုက္လွ်င္ သားလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို
စိတ္ဆုိးမည္ မဟုတ္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
““ကိုယ္လဲ မလိုခ်င္ဘူး၊ အဲေလ ..... မလိုခ်င္ဘူး ဆိုတာထက္ လယ္
အလုပ္ကို ကိုယ္မလုပ္နုိင္ဘူး။ သား သိလားမသိဘူး ... ေဖေဖ့မွာသေဘၤာ
တစ္စင္းနဲ႕ ေမာ္ေတာ္ႏွစ္စင္းရွိတယ္။ အဲဒီေကာင္ေတြက တာ၀န္လဲသိပ္
ႀကီးတယ္။ ႏွစ္စင္းကို ခရီးသည္ပို႕ လုပ္ငန္းအေနနဲ႕ မွတ္ပံုတင္ထားတယ္
တစ္စင္းကေတာ့ ကိုယ္ပုိင္အသံုးၿပဳဖုိ႕သက္သက္ပဲ။ အဲဒီေမာ္ေတာ္ဟာ
ေဖေဖ့အိမ္ပဲ ....၊ ေဖေဖ့ကို ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲမွာပဲ ေမြးခဲ့တယ္။ ေဖေဖဟာ
ဧရာ၀တီၿမစ္ေပၚမွာပဲ ၾကီးၿပင္းခဲ့တယ္၊ ေဖေဖ ေသရင္လဲ ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲ
မွာပဲ ေသရလိမ့္မယ္ ထင္တယ္””
သားက ကၽြန္ေတာ့္ကို မၾကည့္ဘဲ ခ်ာလည္ခ်ာလည္ ၀ဲက်လာေသာ
ဧကရာဇ္ပြင့္ကေလး တစ္ပြင့္ကို လိုက္ဖမ္းဆုပ္ကိုင္လုိက္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဒါေပမယ့္ ဒီအိမ္ႀကီးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္ ေဖေဖ””
ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးမိ၏။
““ဒါေပမယ့္ သူ႕လယ္ေတြကို မခ်စ္တဲ့လူဟာ သူ႕အိမ္ကုိ ခ်စ္လို႕မရ
ဘူး သားရဲ႕””
သားက ဧကရာဇ္ပြင့္ေလးကို နမ္းၾကည့္ၿပီး ဖ်တ္ခနဲ လႊင့္ပစ္လိုက္
ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သုိ႕ တည့္တည့္လွည့္ၾကည့္သည္။
““ဘာေၿပာတာလဲ ေဖေဖ””

““ဒီလယ္ေတြကို အေမြဆက္ခံခ်င္တဲ့သူ မရွိရင္ ေရာင္းပစ္လိုက္၊ ၿပီး
ေတာ့သူ႕အိမ္ကုိ မိဘမဲ့ကေလးေတြအတြက္ ေဂဟာတစ္ခုၿဖစ္ေအာင္ အဲဒီ
ေငြေတြနဲ႕ မတည္ေပးရမယ္တဲ့....။ မင္းဖြားဖြားက
ေဖေဖ့ကိုမွာသြားတယ္””
သားက အိမ္ႀကီးကုိ ေငးၾကည့္ရာမွ ၿပံဳးသည္။
““ဒါၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သံုးေယာက္လံုး ဒီအိမ္ႀကီးကုိ မပုိင္ေတာ့ဘူး
ေပါ့””
““ေသခ်ာတာေပါ့ကြာ””
ထုိ႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ႀကီးဆီသို႕ ၿပန္ေလွ်ာက္
လာခဲ့ၾကပါသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

(ဃ)
ေမေမ့အတြက္ ငါးရက္ေၿမာက္ေန႕ နံနက္ပိုင္းတြင္ ရက္လည္ဆြမ္း
ေကၽြးၿပီးေနာက္ ေန႕လယ္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သံုးေယာက္ ေမေမ့အိမ္
ႀကီးမွ ခြဲခြာခဲ့ၾကပါသည္။ သမီးနွင့္သားအတြက္ေတာ့ ဤအိမ္ႀကီးနွင့္ ဤ
ၿခံေၿမႀကီးကို တစ္သက္လံုးအတြက္ ခြဲခြာခဲ့ရၿခင္းၿဖစ္လိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ့္
အတြက္ကေတာ့ ေမေမမွာၾကားခဲ့ေသာ ကိစ္ၥမ်ားအတြက္ ေနာက္ထပ္ ဤ
ေနရာသုိ႕ မၾကာမီမွာ ၿပန္လာရဖို႕ ရွိပါသည္။
ေမေမ့ သူရင္းငွားၿဖစ္ေသာ ဦးေထြးေမာင္က မိုးနက္ကို ၿမင္းလွည္း
အိမ္တပ္ဆင္ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံုးေယာက္ကုိ သံကိုင္းေမာ္ေတာ္ဆိပ္သုိ႕
လိုက္ပို႕ပါသည္။ သံကိုင္းေမာ္ေတာ္ဆိပ္တြင္ မၾကာမီက ၿပန္ေရာက္လာ
ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ေမာ္ေတာ္ရပ္နားလ်က္ရွိသည္။ သားသည္ ဆယ္ရက္အ
တြင္း မုိးနက္ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ရင္းနွီးေနၿပီၿဖစ္ရာ ၿပန္ခါနီးတြင္ ကုန္းေစာင္း
တစ္ၿမိဳ႕လံုး သူ အလြမ္းဆံုးအရာမွာ မိုးနက္ပင္ၿဖစ္သည္။
““ေဖေဖ ... မုိးနက္ကုိ ေရာင္းမပစ္ပါနဲ႕ေနာ္””

ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးရယ္မိ၏။
““ေရာင္းမပစ္ရင္ သူ႕ကို ဘယ္မွာထားရမလဲ၊ ေဖေဖ့ ေမာ္ေတာ္ေပၚ
တင္ၿပီး သြားေလရာ ေခၚသြားရမလား””
သားအနည္းငယ္ ငိုင္ေတြသြား၏။ သား၏ ရန္ကုန္အိမ္မွာလညး္ မုိး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
နက္အတြက္ ေနရာမရွိသည္ကို သား သေဘာေပါက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္
သား၏ ပခံုးကို ခပ္ၿပင္းၿပင္း တစ္ခ်က္ပုတ္လုိက္၏။
““ကဲ .... ကဲ မင္းအိမ္ၿပန္ေရာက္လုိ႕ ဂစ္တာကို ေကာက္ကုိင္လိုက္
ၿပီဆုိရင္ မုိးနက္ကို မင္းေမ့သြားမွာပါကြာ ... စိတ္မေကာင္း မၿဖစ္ပါနဲ႕၊
အိမ္မက္ဆုိတာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏိုးလာတာပါပဲကြာ””
သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေမာ္ေတာ္ သံကိုင္းဆိပ္ကမ္းမွ ထြက္ခြာလာ
သည့္အခါ ကမ္းပါးေပၚ၌ သည္ဘက္လွည့္ကာ မတ္မတ္ရပ္လ်က္ရွိေသာ
မိုးနက္၏ မည္းနက္ေတာက္ေၿပာင္သည့္ ကိုယ္ခႏ္ၶာကို တၿဖည္းၿဖည္းေ၀း
ကြာစြာၾကည့္ၿမင္ႏႈတ္ဆက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္၀ဲသည္ကိုေတာ့ သား
မသိႏုိင္ပါေခ်။ ထုိအခ်ိန္၌သားသည္ သူေတြ႕ၿမင္သမွ်အရာတုိ႕ကိုအေလာ
တႀကီး စူးစမ္းေနၿပီ ၿဖစ္သည္။
ေမာ္ေတာ္ကို ခုတ္ေမာင္းေသာ စက္ႏွင့္ ေရစုပ္ထုတ္ေသာစက္တုိ႕
ထားရာ ေမာ္ေတာ္စက္ခန္း၊ ဆလင္ခန္းဟုေခၚသည့္ ဦးပိုင္းရွိ ပဲ့ကိုင္ထိန္း
ခ်ဳပ္ခန္း၊ ဆလင္ခန္းထဲမွာ ခ်ိတ္ထားေသာ အေ၀းၾကည့္ မွန္ေၿပာင္း၊ ေမာ္
ေတာ္နံရံမွာ ကပ္ထားသည့္ အသက္ကယ္ေဘာကြင္းမ်ား၊ ထုိ႕ေနာက္ ...
ပဲ့ပိုင္းမွ ေသးငယ္ေသာ အိမ္သာနွင့္ေရခ်ိဳးခန္း၊ ေမာ္ေတာ္ အေပၚထပ္က
အိပ္ခန္းႏွင့္ ထမင္းစားခန္း၊ အိပ္ခန္းတြင္းမွ နွစ္ထပ္အိပ္ အိပ္စင္နွင့္

စာအုပ္ဗီရိုေသးေသးကေလး စသည္ၿဖင့္ သားအတြက္အရာရာသည္အထူး
အဆန္းသဖြယ္ခ်ည္း ၿဖစ္ေနသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေဖေဖ .... ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရန္ကုန္အထိ ေမာ္ေတာ္နဲ႕ပဲ သြားရမွာ
ေပ့ါေနာ္””
““ေအး ....””
သားက အိပ္စင္ေရၿမဳပ္ေမြ႕ရာေပၚသုိ႕ အိခနဲပစ္လွဲခ်လိုက္ၿပီး လက္
ႏွစ္ဖက္ ဆန္႕တန္းလိုက္သည္။
““ဇိမ္ပဲ ... အိပ္လုိက္သြားရံုပ””

သမီးက သားကို မ်က္ေစာင္းထုိးလ်က္ သူ႕လက္ဆြဲအိတ္ကို ေနသား
တက် ၿပဳၿပင္ေရႊ႕ေနသည္။
““ဒါပဲေနာ္ စြမ္းၿပည့္ .... နင္က ေအာက္အိပ္စင္မွာအိပ္၊ ငါက အေပၚ
စင္မွာ အိပ္မယ္””
““ဟား ... ဘယ္ရမလဲ၊ မမက မိန္းကေလး၊ ကၽြန္ေတာ္က ေယာကၤ်ား
ေလး ... မမက ေအာက္မွာအိပ္၊ ကၽြန္ေတာ္က အေပၚမွာအိပ္မယ္””
ညက္ေညာေသာ ေမာ္ေတာ္စက္သံကို ဤအိပ္ခန္းတြင္း၌ သဲ့သဲ့သာ
ၾကားရပါသည္။
““မရဘူး၊ နင္က အငယ္ပဲ .... ေအာက္မွာ အိပ္ရမွာေပ့ါ””
““ေဖေဖ ....””

ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးလ်က္ ပခံုးတြန္႕ကာ စာအုပ္ဗီရုိမွန္ကို လက္ညိုးၿဖင့္
ဖြဖြ ပြတ္ဆြဲၾကည့္လုိက္သည္။ စာအုပ္မ်ားသည္ မမအိမ္စုိးေမ ပိုင္ဆုိင္
ေသာ ပစ္ၥည္းမ်ားၿဖစ္၏။ ဤအခန္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ ဤေမာ္ေတာ္ေပၚမွာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မရွိလွ်င္ ေသာ့ပိတ္ထားေလ့ရွိေသာအခန္း ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဖုန္လွည္းေပး
ရန္ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္သမားမ်ား၌ တာ၀န္မရွိပါ။ ဗီရိုမွာ ဖုန္နည္းနည္း
တက္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ နံရံမွ ၾကက္ေမႊးကိုယူ၍ ဗီရိုအေပၚႏွင့္ ေဘး
ဘက္နံရံမ်ားကိုပါ သုတ္လိုက္၏။
““မဟုတ္ဘူး မမရဲ႕ ...၊ မမက သိပ္အတာပဲ၊ အေပၚစင္က ေဖေဖအိပ္
တဲ့ေနရာကြ ... မမ၀င္အိပ္ေတာ့ ေဖေဖ ဘုန္းနိမ့္သြားမွာေပ့ါ ဟုတ္တယ္
ေနာ္ ေဖေဖ ””
ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေမာလိုက္ပါသည္။
““ဘုန္းနိမ့္တာေတြ၊ ဘုန္းၿမင့္တာေတြ အယံုအၾကည္မရွိပါဘူး သား
ရယ္ .... အဆင္ေၿပသလိုပဲ အိပ္လုိက္တာပဲ။ သားနဲ႕သမီး ညွိၿပီးအိပ္ခ်င္
သလိုအိပ္ၾကပါ၊ ေဖေဖက ထမင္းစားခန္းထဲလဲ အိပ္လိုက္တာပဲ၊ ကုန္း
ပတ္ေပၚလဲ အိပ္လိုက္တာပဲ””
““ေဖေဖ ... ဘာၿဖစ္လုိ႕ အိပ္စင္ႏွစ္ခု ထားတာလဲဟင္ ...ေအာက္အိပ္
စင္က ဘယ္သ””

““စြမ္းၿပည့္ ........၊ နင္ဟာေလ ...””
ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေမာက ေခါင္းခါယမ္းလိုက္မိသည္။ ထို႕ေနာက္
အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ေရအစုန္ၿဖစ္၍ ေမာ္ေတာ္သည္ တရိပ္ရိပ္ လ်င္ၿမန္စြာ ေၿပးေနသည္။
မြန္းလြဲပိုင္းၿဖစ္၍ ေလအနည္းငယ္ တုိက္ခတ္ေနရာ လိႈင္းအသင့္အတင့္ ရွိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၏။ သုိ႕ေသာ္ လိႈင္းတုိ႕သည္ ကၽြန္ေတာ့္ေမာ္ေတာ္အား အနည္းငယ္မွ်ပင္
ေနွာင့္ယွက္နုိင္ၿခင္းမရွိ။ ေမာ္ေတာ္ဦးခၽြန္ကေလးသည္ ေရၿပင္ကုိ အရွိန္
ၿပင္းစြာ ထိုးခြဲလ်က္ ၿမားတစ္စင္းပမာ ေၿပးလႊားေနေလသည္။
အေရွ႕ဘက္ဆီမွာ ေသာင္ခံုၿပင္တန္းႀကီးကို ၿမင္ရသည္။ ေရနံေခ်ာင္း
သုိ႕ ေရာက္ေတာ့မည္။ သားတုိ႕သည္ ေရနံေခ်ာင္းအိမ္သုိ႕ ၀င္ခ်င္ေသး
သည္လား ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာမွ ၾကိဳတင္ေၿပာမထားခဲ့ေပ။ ကၽြန္ေတာ္
အေပၚထပ္တက္၍ သားတုိ႕ကို အသံၿပဳလုိက္သည္။
““သားတုိ႕ ေရနံေခ်ာင္းကို ၀င္ဦးမွာလား၊ ဘာပစ္ၥည္း ယူရဦးမွာလဲ””
အခန္းတံခါးပြင့္သြားၿပီး သမီးနွင့္သား တြန္းထိုး၍ ထြက္လာ၏။
လက္ရမ္းဆီသို႕ နွစ္ေယာက္သား ေၿပးၾကၿပီး ၿမင္ၿပင္ရႈခင္းကို သဲႀကီး မဲ
ႀကီး ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။
““ေရာက္ေတာ့မယ္ ...ဟုတ္လား၊ နာရီ၀က္ေတာင္ မရွိေသးဘူး””
““ေရစုန္ေလကြာ ... ၿမန္တယ္၊ ေဟာဟိုမွာ စေနနံဘုရားကို ၿမင္ေနရ
ၿပီ””
““မ၀င္ေတာ့ပါဘူး ေဖေဖ၊ မမ .... ၀င္ဦးမလား””
““ဟင့္အင္း၊ ဒါေပမယ့္ အိမ္ကုိ ေမာ္ေတာ္ေပၚကေန ၿမင္ရမလား””
““ၿမင္ရတာေပ့ါ သမီးရယ္၊ ခနေလးေစာင့္ .... ခနေလး””

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆလင္ခန္းသုိ႕ ဆင္းသြားၿပီး ေရနံေခ်ာင္းဆိပ္ကမ္း
သို႕ မ၀င္ေတာ့ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့လက္ေထာက္ဆလင္ကို ေၿပာလုိက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။ သို႕ေသာ္ ေရနံေခ်ာင္း မလြန္မခ်င္း စက္ရွိန္ကုိ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့
ေမာင္းနွင္ရန္ စက္ခန္းသို႕ သတင္းပို႕ခုိင္းလိုက္ပါသည္။
ေမာ္ေတာ္သည္ ဗူးကၽြန္းသဲေသာင္ခံု၏ ေဘးသို႕ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ သူ႕
ေရွ႕ဘက္မွာ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ကို ကုန္းမို႕လ်ားလ်ားအထက္မွ စိမ္းေမွာင္
သည့္ အစုအေ၀းအၿဖစ္ ၿမင္ေတြ႕ရသည္။ ကုန္းၿမင့္တုိင္း ကုန္းၿမင့္တုိင္း
တြင္ ေရႊေရာင္၀င္းလက္ေနသည့္ ဘုရားေစတီမ်ား ရွိသည္။
““ေဟာဟိုက သေၿပတန္းဆိပ္လုိ႕ေခၚတယ္၊ ဟိုတုန္းက ေဖေဖတုိ႕ေရ
နံတင္တဲ့ ပိန္းေကာမႀကီးေတြ ဆုိက္တဲ့ ဆိပ္ကမ္းကြ၊ အခုေတာ့ ဆိပ္ကမ္း
က နုန္းေတြတင္ၿပီး၊ ေၿမၿပင္ၿဖစ္ေနပါၿပီ၊ ေရႀကီးခ်ိန္ေလာက္ပဲ ေရၿမဳပ္
ေတာ့တာ””
ကၽြန္ေတာ္လက္ညိုးညႊန္ၿပရာမွာ ဗူးကၽြန္းကုန္းေၿမ၏တစ္ဖက္က မႈန္
၀ါးေသာ အစုအေ၀းကေလးသာၿဖစ္သၿဖင့္ သားတုိ႕အာရံုစူးစုိက္၍ရမွာ
မဟုတ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ရိပ္မိသည္။ ေမာ္ေတာ္သည္ စေနနံဆိပ္ကမ္းကို
ေက်ာ္လြန္ၿပီးေနာက္ ေရႊၿမင္မိဘုရားဆီသို႕ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ ေမာ္ေတာ္
သည္ ဆိပ္ကမ္းဘက္သုိ႕ အနည္းငယ္ကပ္၍ ေမာင္းနွင္ေနရာ ခပ္ေ၀းေ၀း
မွ ေရနံေခ်ာင္းေဆးရံုအေဆာက္အဦးေခါင္မုိးပိုင္းနွင့္ အုန္းပင္ထိပ္ဖ်ားစြန္း
မ်ားကို လွမ္းၿမင္ေနရသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေအာက္ေတာရ ေညာင္ပင္ဆိပ္
ကမ္းေနရာ .... ထုိမွလြန္ေသာ္ ေရႊဘံုသာကုန္းၿမင့္ႏွင့္ ေရႊဘံုသာေစတီ ..။
ထုိ႕ေနာက္ ...

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သားတုိ႕သည္ ၿမစ္ၿပင္မွေန၍ သူတုိ႕အိမ္ရွိရာ ေငြဘံုသာရပ္ကြက္ကို
တစ္ခါမွၿဖတ္မသြားဖူးေသာေၾကာင့္ သူတုိ႕အိမ္ကို ကုန္းၿမင့္ ခပ္မႈန္မႈန္မွာ
ၿမင္ရလွ်င္ မွတ္မိနိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။
““ေဟာဟုိုမွာသမီး .... ေဟာဟုိကမ္းပါးေစာက္ႀကီးေတြက ဖူးစာကုန္း
ပဲေပါ့၊ အဲဒီကမ္းပါးရဲ႕ ဟိုးဘက္မွာ သစ္ပင္ေတြ အုပ္ဆုိင္းေနတဲ့ၿခံ၀ိုင္း
ႀကီးကို ၿမင္ရလား၊ တုိက္အ၀ါေရာင္နဲ႕ .... သူတစ္ခုတည္း””
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ ကုန္းၿမင့္ႀကီးေပၚ၌ စိမ္းညို႕အုပ္ဆုိင္းေနေသာ ၿခံ
၀ိုင္းႀကီးရွိေနသည္။ ထိုအိမ္ႀကီးသည္ သားတုိ႕၏အဖိုး ဦးမင္းေခါင္၏
အိမ္ႀကီးၿဖစ္သည္။ သားတုိ႕၏ဒက္ဒီ “ေအးေအာင္”ကို ထုိေနအိမ္ႀကီးမွာ
ေမြးဖြားခဲ့သည္။
““ေတြ႕ၿပီ .... ေတြ႕ၿပီ၊ ေမာင္ေလးေရ .... ဟုိမွာ မမတုိ႕စီးတဲ့ဒန္းေလး
ေဟာဟုိဟာက ၿမတ္ေလးခ်ံဳႀကီးပဲ ၿဖစ္ရမယ္””
သမီးက ေသးေသးမႈန္မႈန္ကေလး ၿမင္ရေသာ သူ႕ဒက္ဒီ၏အိမ္ကို
အာရံုမ်က္စိၿဖင့္ ၿဖည့္စြက္ၾကည့္ကာ ခံစားဟန္တူပါသည္။ လက္ခုပ္လက္
၀ါးတီးလ်က္ ရင္သပ္ရႈေမာ အံ့ၾသေနသည္။
ၿမင့္မားအိုေဟာင္းေသာ တုိက္၀ါႀကီးသည္ အေနာက္ဘက္နံရံ၌တုိက္
ပန္းႏြယ္ပင္မ်ား တက္ႏြယ္လ်က္ရွိလိမ့္မည္။ ၿခံေထာင့္မွာ မမအိမ္စိုးေမ
တစ္ေယာက္ ဂါ၀န္ဖားဖားကေလးၿဖင့္ ဒန္းေလး စီးေနခဲ့ဖူးေပလိမ့္မည္။
““အခုေလာက္ဆိုရင္ ၿမတ္ေလးပန္းေတြ ခဲလို႕ရွိမွာပဲ”” သမီးက လြမ္း
ဆြတ္စြာ ေရရြတ္၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ကၽြန္ေတာ့္အာရံုထဲမွာေတာ့ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ ၿခံ၀ိုင္းႀကီးေရွ႕
သုိ႕ တြန္႕ဆုတ္သည့္ေၿခလွမ္းမ်ားၿဖင့္ မ၀့ံမရဲတုိးကပ္လာေသာ ဆယ့္ခုနစ္
ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိသာ ၿမင္ေယာင္လာမိသည္။ အိမ္
ႀကီး၏ စိမ္းကားေအးစက္ေသာ ႀကိဳဆိုမႈကို ရင္ဆုိင္ရေသာအခါ သူ႕ခမ်ာ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ခ်ားခဲ့မွာပါလိမ့္။
ေငြဘံုသာကို ေမာ္ေတာ္က ေက်ာ္လာခဲ့ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္အာရံုထဲ
မွာ ကေလးမေလး၏ ႏြမ္းနယ္ေသာအၿပံဳးသည္ ပို၍ပို၍ ထင္ရွားပီၿပင္လာ
၏။ မမ၏ေမေမ ေဒၚေငြအိမ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးသမွ် အမ်ိဳးသမီးမ်ား
တြင္ သတိ္ၲအေကာင္းဆံုး မိန္းမတစ္ဦးၿဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ အရာရာကို
ရိုးသားစြာ အရွိကိုအရွိအတုိင္း ၿမင္တတ္သူၿဖစ္သည္။
““အဲဒီ ေငြဘံုသာရပ္ကြက္နဲ႕ တည့္တည့္ ဟိုဘက္ဆီမွာ ေဘးမဲ့ဆုိတဲ့
ရပ္ကြက္တစ္ခုရွိတယ္သား ... အဲဒီမွာ သားတုိ႕သမီးတို႕ရဲ႕ ဘိုးဘိုးႀကီးပိုင္
တဲ့ ေရနံတြင္းေတြရွိတယ္၊ စက္တြင္းေတြေရာ လက္တြင္းေတြေရာရွိခဲ့တယ္
အဲဒီ ေဘးမဲ့မွာပဲ မင္းတုိ႕ဖြားဖြားေဒၚေငြအိမ္ရဲ႕ အိမ္ကေလးတစ္လံုးလဲရွိခဲ့
ဖူးတယ္””
တဲသာသာ အိမ္ကေလးကို အိမ္ဟုပင္ ကၽြန္ေတာ္ေခၚပါမည္။
““ဖြားဖြားရဲ႕အိမ္ ...... ဟုတ္လား””
သမီး အံ့ၾသမွာေပ့ါ။ ဖြားဖြားကို ကုန္းေစာင္းသူအၿဖစ္သာ သမီးသိ
ထားခဲ့မည္ၿဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ နဂိုကတည္းက ရိပ္မိထားပါသည္။
““ဟုတ္တယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ကၽြန္ေတာ္သည္ ေမေမ ေဒၚေငြအိမ့္အေၾကာင္းကို ဘယ္ကစ၍ေၿပာရ
မွန္းမသိဘဲ တစ္ခဏတြန္႕ဆုတ္ေနေသး၏။ ေမေမ့အသက္ခုနစ္နွစ္အရြယ္
တြင္သူ႕မိခင္နွင့္အတူ ေရနံေၿမမွာေစ်းေရာင္းသြားရသည့္အေၾကာင္းကစၿပီး
ေၿပာမရလား။ ဦးမင္းေခါင္နွင့္ စေတြ႕သည့္အၿဖစ္ကစ၍ ေၿပာရမလား ...၊
မလိုအပ္ဘူးဟု ထင္သည္။ ေမေမ့ဘ၀၏အဓိက ဒုက္ၡဆင္းရဲစတင္ရာ
ကာလဆီမွစ၍ ေၿပာရမည္။
““ေဟာဒီ ကမာ္ၻႀကီးမွာ လူေတြဟာ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိတယ္ သမီး၊
ေလာကနဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေပးတာကို ခံလိုက္ရတဲ့လူေတြ
ကတစ္မ်ိဳး၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ...””
သားႏွင့္သမီးသည္ ကၽြန္ေတာ္၏စကား နိဒါန္းကို စိတ္၀င္စားၾက
ဟန္ရွိပါသည္။
““ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ... ေလာကနဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ၿပဳၿပင္
ေၿပာင္းလဲေပးနုိင္စြမ္းရွိတဲ့ လူေတြပ””

သမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြေ၀စြာ ေငးၾကည့္ရင္း ေခါင္းညိတ္သည္။
ယခုဆုိလွ်င္ မိသားစု ရာဇ၀င္ကို ကၽြန္ေတာ္ စတင္ေၿပာဆုိႏုိင္ေပၿပီ။
ဤဇာတ္လမ္းတြင္ သာမန္ ဇာတ္ရန္ကေလးတစ္ဦးသာ ၿဖစ္ေသာ
ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေၿပာၿပရာ၌
“ကၽြန္ေတာ္”ဟူေသာေၿပာသူ
နာမ္စားကိုမသံုးဘဲ “သူ”ဟူေသာ တတိယနာမ္စားကို သံုးၿဖစ္ခဲ့လွ်င္ သမီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ႏွင့္သား ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ခႊင့္လႊတ္ေစလိုပါသည္။
ဘ၀၏နာက်င္မႈ ေ၀ဒနာႏွင့္ ပူပင္ေသာကမ်ား၊ စိတ္အားငယ္ ရွက္ရံြ
မႈမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေၿပာရာ၌ ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ခဲ့ေလသေယာင္ ဟန္

ေဆာင္မႈမ်ိဳးၿဖင့္သာလွ်င္ အစအဆံုးေၿပာၿပနုိင္စြမ္းရိွမွာမို႕ပါဟု သမီးႏွင့္
သား သေဘာေပါက္ပါလိမ့္မည္။
““အခု ေဖေဖေၿပာၿပမွာက ေလာကနဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကို ၿပဳၿပင္ေၿပာင္း
လဲ ေပးလိုက္တဲ့ လူေတြရဲ႕အေၾကာင္း ..... ””
ထထထထထထထထထထထထထထ

အပိုင္း (၁)
မေငြအြအိမိမ္

(၁)
၁၉၄၂-ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ၏ ညေနခင္းတစ္ခုတြင္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၏
မုိးေကာင္းကင္ အေနာက္ဘက္ၿခမ္းသည္ တိမ္အနီေရာင္ ေတာက္ပလ်က္
ရွိသည္။ ေကာင္းကင္မွ က်ဆင္းလာဟန္ရွိေသာ ၿမဴႏွင္းေငြ႕မ်ားသည္
တၿဖည္းၿဖည္းအုပ္ဆုိင္းလႊမ္းၿခံဳဖို႕ ႀကိဳးစားေနသည္။ ကုန္းၿမင့္ပုိင္းက်

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေသာ ေငြဘံုသာရပ္၏ ဧရာ၀တီၿမစ္ကမ္းပါးစြန္းတြင္ ၿမင့္မားစြာတည္ရိွ
ေနေသာ အ၀ါေရာင္ တုိက္အိမ္ႀကီးေပၚသုိ႕ အေနာက္ဘက္က တိမ္အနီ
မ်ား ၿဖာက်လ်က္ရွိသည္။
က်ယ္၀န္းေသာ ၿခံ၀န္းႀကီး၏ေရွ႕မ်က္နွာစာသည္ တုိက္ႀကီးဆီသို႕
ၿမင့္တက္လာေသာ ကနု္းၿမင့္ၿမက္ခင္းၿပင္ ၿဖစ္သည္။ ၿမက္ခင္းၿပင္ကို
ေက်ာ္ၿပီးမွ အ၀ါေရာင္တိုက္အိမ္၏ ေလသာေဆာင္ႏွင့္ ေအာက္တည့္
တည့္ ဆင္၀င္မ်က္နွာစာကို ေရာက္သည္။ ေလသာေဆာင္၏လက္ရမ္း
သည္ ထုထည္ႀကီးမားေသာ အုတ္တံတုိင္းနိမ့္နိမ့္ လက္ရမ္းၿဖစ္၏။
ထုိအုတ္တံတုိင္း လက္ရမ္းသို႕ ခင္မင္းေမ ေလွ်ာက္လာၿပီး လက္ထဲမွ

ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္းခြက္ကို ၿမက္ခင္းၿပင္ေပၚသုိ႕ သြန္ပက္လိုက္ခ်ိန္သည္
ၿခံေရွ႕သို႕ မိန္းကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာခ်ိန္ၿဖစ္သည္။ အိမ္ထဲ
သုိ႕ၿပန္၀င္ရန္ ကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္ေသာအခါက်မွ ခင္မင္းေမသည္ ၿခံေရွ႕
က မိန္းကေလးကို သတိထားမိ၏။
တိုက္အိမ္ႀကီးဆီသို႕ ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ မိန္းကေလး အမူအရာသည္
ထူးၿခားလွသည္။ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္ အားငယ္ေတြေ၀ဟန္သည္ သူမ၀တ္
စားထားေသာ ခ်ည္ထည္ႏြမ္းႏြမ္း ၀တ္စံုႏွင့္ လိုက္ဖက္ပါသည္။အံ့ၾသစရာ
မရွိပါ။ သို႕ေသာ္ ထူးၿခားသည္က မိန္းကေလး၏ မ်က္လံုးမ်ားၿဖစ္သည္။
မိန္းကေလးသည္ တိုက္အိမ္ကုိ မိမိ အႏွစ္နွစ္အလလ ရင္းႏွီးတြယ္တာခဲ့
သည့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္အား ၾကည့္သကဲ့သုိ႕ ခ်စ္ခင္စြာၾကည့္ေနၿခင္းၿဖစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလသည္။ တြန္႕ဆုတ္စြာလွမ္းလာေသာ ေၿခလွမ္းမ်ားႏွင့္ ၿခံ၀န္းတံခါးကို
မ၀ံ့မရဲကိုင္တြယ္လိုက္ေသာလက္မ်ားမွ ဆန္႕က်င္စြာပင္ မိန္းကေလး၏စူး
ရွနက္ေမွာင္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားက ေတာက္ပၾကည္လင္လွသည္။ ခင္မင္း
ေမသည္ မိန္းကေလးအား စိတ္၀င္စားစြာ၊ သုိ႕ေသာ္ နားမလည္စြာ ေငး
ေမာၾကည့္ေနမိသည္။
ခင္မင္းေမတုိ႕၏ ကားေမာငး္သမားလည္းၿဖစ္၊ ၿခံေစာင္လည္းၿဖစ္

ေသာ ဦးႀကီးဘခင္က မိန္းကေလးႏွင့္ စကားေၿပာေနသည္ကို ၿမင္ရသည္
ထုိ႕ေနာက္ တံခါးကို အက်ယ္ႀကီး ဆြဲဖြင့္လုိက္ေသာအခါ မိန္းကေလးက
ခပ္သဲ့သဲ့ၿပံဳးၿပီး ၿခံထဲ ၀င္လာေလသည္။ ဦးႀကီးက ၿခံတံခါးၿပန္ေစ့ၿပီး
မိန္းကေလးေရွ႕မွ အေၿပးအလႊား ေက်ာ္ၿဖတ္ကာ တိုက္ထဲသို႕ ၀င္ေရာက္
သြား၏။ သူ႕ေနာက္မွ မိန္းကေလးသည္ စူးစမ္းေသာ အံ့ၾသေသာ မ်က္

၀န္းမ်ားၿဖင့္ ဟုိဟိုသည္သည္ေ၀့၀ဲၾကည့္ၿပီးေနာက္ တိုက္ဆင္၀င္ေအာက္
သို႕ ၀င္လာသည္။
ခင္မင္းသည္ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္းခြက္ကို ေရအၿမန္ ၿဖည့္၍ ဘုရား
ေက်ာင္းေဆာင္ေပၚသို႕ ကပ္ၿပီး ဒူးတုပ္ထုိင္ကာ လက္အုပ္ခ်ီလိုက္သည္။
ေအာက္ထပ္မွ စကားသံသဲ့သဲ့သည္ ပ်ဥ္ခင္း ၾကမ္းၿပင္ကို ေဖာက္ထြင္း
လ်က္ ခင္မင္းဆီသို႕ ေရာက္လာ၏။
““ဘယ္သူလဲေဟ့””
““ဆရာ .... ေဘးမဲ့တြင္း ခုနစ္က ဦးစံၿမင့္ရဲ႕ သမီးပါဆရာ၊ ဆရာနဲ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေတြ႕ခ်င္လို႕တဲ””

ဤသုိ႕ကပ္လႈရေသာ အက်ိဳးအားေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္မတုိ႕တစ္အိမ္
သားလံုး ေဘးဒုက္ၡအေပါင္းမွ ကင္းေ၀းရပါလို၏ အရွင္ဘုရား ...၊ရန္ကုန္
တက္ၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ၾကားလ်က္ရွိေသာ တပည့္ေတာ္မ၏ ေမာင္ေလး
လည္း ေအးခ်မ္းစြာ ပညာဆည္းပူးနုိင္ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။ ခင္မင္း
သည္ လက္အုပ္ခ်ီကာ ၾကမ္းၿပင္သုိ႕ ညႊတ္ေကြးလ်က္ ပ်ဥ္ခင္းနွင့္နဖူး ထိ
တုိက္မိသည္အထိ ဦးခ်ရွိခုိးလိုက္သည္။
““ေအး .... ထုိင္ကြယ္ ကေလးမ၊ ဘာကိစ္ၥလဲ မင္းအေဖ ေနေကာင္း
တယ္ မဟုတ္လား””
အသံ ခဏတိတ္ေနသည္။ ခင္မင္းသည္ ေၾကးစည္ထုသည့္ လက္
ခတ္ကိုလွမ္းယူၿပီး သစ္သားဘုကေလးၿဖင့္ ေၾကးစည္အား တီးခတ္လိုက္
သည္။

““ေကာင္းပါတယ္ရွင့္၊ ကၽြန္မ ... အေဖကမွာလို႕ လာတာမဟုတ္ပါ
ဘူး၊ အေရးႀကီးတဲ့ကိစ္ၥ ရွိလို႕ပါ။ ဟုိ .... ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ...””
““ေၿပာေလ .... ဘာကိစ္ၥလ””

ေဖေဖ့အသံသည္ ပံုမွန္ပင္ၿဖစ္ေသာ္လည္း အသံႏႈန္း နည္းနည္းၿမင့္
သည္။
““ကိုမင္းေခါင္နဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လို႕ပါ””
တစ္လံုးခ်င္းေၿပာခ်လိုက္ေသာ မိန္းကေလး၏ ခပ္တုိးတုိးစကားသံ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အဆံုးတြင္ ခင္မင္း၏လက္မွ ေၾကးစည္လက္ခတ္ကေလး လြတ္က်သြား
သည္။ ထို႕ေနာက္ တစ္ေလာကလံုး ၿငိမ္သက္သြား၏။ ေအာက္ထပ္မွာ
လည္း ၿငိမ္သက္လ်က္ ရွိသည္။ ခင္မင္းသည္ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားရာမွ
ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေၿခလွမ္းဖြဖြကေလး လွမ္း၍ ေလွကားဆီ
ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။ ေအာက္ထပ္မွ ကုလာထုိင္ေရႊ႕သံ ၾကားရသည္။
““သားက ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတယ္ေလ၊ သားနဲ႕ ေတြ႕ရ
ေအာင္ ဘာအေၾကာင္းမ်ား ရွိသလဲ ... ဦးကို ေၿပာပါ””
ခင္မင္းသည္ ေလွကားမွ ေၿခဖ်ားေထာက္၍ ဆင္းလိုက္သည္။ ဧည့္
ခန္းတြင္ မိန္းကေလးသည္ ေဖေဖ့ေရွ႕ ကုလားထုိင္တြင္ ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ကေလး
ထုိင္လ်က္၊ ေဖေဖကေတာ့ ကုလားထုိင္တစ္ခု ေနာက္တြင္ မတ္မတ္ရပ္
လ်က္ ရွိသည္။
““ဟုိ .... ကုိမင္းေခါင္နဲ႕ေတြ႕ၿပီးေၿပာမွ ၿဖစ္မွာမုိ႕ပါ ဦးရယ္ ...၊ သူ႕
လိပ္စာေလးၿဖစ္ၿဖစ္ ... ကၽြန္မစာေရးနုိင္ေအာင္၊ တကယ္လို႕ သူၿပန္မလာ
ခဲ့ရင္ ...””

““မင္းကို သူသိလား””
ခင္မင္းသည္ ေလွကားေအာက္ဆံုးထစ္တြင္ မတ္မတ္ရပ္လ်က္ ေလွ
ကားလက္ရမ္းကို လက္ေထာက္မွီကာ တအံ့တၾသ ေငးေန၏။
““ဟုတ္ကဲ့ ဦး ... ကၽြန္မကို သူ သိပါတယ္””
““မင္းနာမည္ ဘယ္သူလ””


Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေငြအိမ္.....လို႕ ေခၚပါတယ္””
““ေအး ... ေငြအိမ္၊ မင္းတို႕ ဘယ္လိုသိၾကသလဲဆုိတာေတာ့ ဦးမသိ
ဘူးေပ့ါကြာ၊ ဒါေပမယ့္ သားကေတာင္ မင္းကိုမေပးဘဲထားတဲ့ သားလိပ္
စာကို ဦးက ေပးလို႕ ေကာင္းမယ္မထင္ဘူး””
ေဖေဖ၏ အညွာတာကင္းမဲ့ေသာ စကားေၾကာင့္ မိန္းကေလးသည္
ေခါင္းငံု႕ကာ ၿငိမ္သက္သြားသည္။
““ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်ပါမိန္းကေလး .... ဦးသားဆီကို စာေရးတဲ့အခါ
မင္းအေၾကာင္း ထည့္ေရးေပးလိုက္ပါ့မယ္။ မင္းလာတဲ့အေၾကာင္း ...သား
နဲ႕ေတြ႕ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ... လိပ္စာေတာင္းတဲ့အေၾကာင္း
...ဟုတ္ၿပီေနာ္””
မိန္းကေလးသည္ ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ကာ ေဖေဖ့ကိုတအံ့တၾသ မယံုမရဲ
ၾကည့္ေလသည္။
““အုိ .... ဟုတ္ကဲ့ ဦး၊ ေက်းဇူး ... ေက်းဇူးႀကီးလွပါတယ္ ဦးရယ္။
ကၽြန္မေလ အေရးႀကီးတဲ့ကိစ္ၥသာ မရွိရင္ .... အခုလို ဦးတုိ႕ဆီကုိ လာ၀ံ့
မွာ မဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ကၽြန္မ ....””

မိန္းကေလး၏အသံ တိမ္၀င္သြားသည္။ စကား မဆက္လာေတာ့မွ
ေဖေဖက ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္လိုက္၏။
““ေအး ေအး ... ဘာကိစ္ၥပဲၿဖစ္ၿဖစ္ မင္းတုိ႕က ဦးရဲ႕အလုပ္သမားေတြ
ပဲ၊ ဦးသိသင့္တာ ရွိရင္လဲ အားမနာဘဲ ေၿပာၿပေပါ့ ... ဟုတ္လား။ တၿခား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဘာေၿပာစရာ ရွိေသးလဲ””
ပါးနပ္ေသာမိန္းကေလးသည္ ထိုင္ရာမွ ရိုက်ိဳးစြာ ထရပ္လိုက္သည္။
““မရွိေတာ့ပါဘူး ဦး၊ ကၽြန္မ .... ကၽြန္မကို ၿပန္ခြင့္ၿပဳပါ””
““ေအး ....””
မိန္းကေလး ၿပန္ထြက္ရန္အလွည့္တြင္ ခင္မင္းက ေလွကားမွအဆင္း
ႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္း ဆိုင္မိသြားသည္။ မိန္းကေလး၏ မ်က္လံုမ်ားတြင္ ခင္
မင္းအေပၚ ရင္းနွီးခ်စ္ခင္ဟန္ကို ခင္မင္းေတြ႕ရ၏။ မိန္းကေလးသည္
လွ်ပ္တစ္ၿပက္ အၾကည့္ကေလးတြင္ ခင္မင္းအား လွစ္ခနဲၿပံဳးၿပေလသည္။
ထုိအၿပံဳးကို ခင္မင္း သိသည္။ အားကိုးတႀကီးအၿပံဳး၊ မ၀ံ့မရဲအၿပံဳး၊
ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေသာအၿပံဳး ....။
ဘုရား ဘုရား .... ေမာင္ေလးရယ္ ... မင္း ဘယ္လိုမိန္းကေလး
အမ်ိဳးအစားနဲ႕ ခင္မင္ရင္းနွီးေနတာလဲ။
ခင္မင္း သူ႕ကို ၿပံဳးၿပသင့္ရဲ႕လားဟု စဥ္းစား ေတြေ၀ေနဆဲမွာပင္
မိန္းကေလး၏ ေၿခလွမ္းမ်ားက အေပါက္၀ဆီသို႕ ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။
ၿဖည္းညင္းစြာ ....။

ခင္မင္းသည္ ေဖေဖရပ္ေနေသာ ဧည့္ခန္းဆီသို႕ ခပ္ဆဆ ေလွ်ာက္
လာၿပီး ဧည့္ခန္းအေပါက္၀၌ မတ္တတ္ရပ္မိသည္။ ၿခံထဲသို႕ လွမ္းၾကည့္
လိုက္ေသာအခါ ၿမက္ခင္းၿပင္ ကုန္းဆင္းအတုိင္း ခပ္ၿဖည္းၿဖည္း ေလွ်ာက္
သြားေနေသာ မိန္းကေလးကို ၿမင္ရသည္။ ေနာက္တြဲဆံထံုး ေၿပေလ်ာ့

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလ်ာ့ .... ေနာက္ေက်ာအထက္မွာ ေရေလွ်ာ္ဖန္မ်ားသၿဖင့္ ပါးလ်ေနေသာ
ပြင့္ရိုက္ခ်ည္ထည္အကႌ်ႏြမ္းႏြမ္း၊ တုတ္ခိုင္ေသာ လက္ေမာင္းအုိးက်စ္က်စ္
ႏွင့္ သန္မာဖ်တ္လတ္ဟန္ရွိေသာ လက္ဖ်န္မ်ား၊ ပြင့္ရိုက္ခ်ည္ထည္ ထဘီ
ေအာက္မွ ဖြံ႕ထြားလံုးက်စ္သည့္ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း။ သူ႕အသက္ဟာ၁၆ႏွစ္
နဲ႕ ၂၀ ၾကားမွာ ရွိဦးမည္ဟု ခင္မင္း ခန္႕မွန္းသည္။
ေမာင္ေလးကို ေတြ႕ခ်င္လို႕ .... တဲ့။ ဘာအေၾကာင္းနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္ေန
ပါလိမ့္။ ခင္မင္းတုိ႕ ေၿဖရွင္း၍ မရေအာင္ ရႈပ္ေထြးၾကမ္းတမ္းသည့္
ၿပႆနာမ်ားကို သယ္ေဆာင္လာမွာလား။ မိန္းကေလး၏ အၿပံဳးၿဖင့္ ဖံုး
ကြယ္၍ မရေလာက္ေအာင္ ေပၚလြင္ေနသည့္ စုိးရိမ္ေသာကကို ခင္မင္း
ၿမင္ရသည္ဟုထင္သည္။ ဘာရယ္ဟု ခြဲၿခားမသိနုိင္ေပမယ့္ ဒါ...မေကာင္း
ဘူးဟု ခင္မင္းသိပါသည္။
ေဖေဖ့ဘက္သုိ႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေဖေဖသည္မိန္းကေလး
ရွိရာသုိ႕ ၾကည့္ေနရမည့္အစား ခင္မင္းဆီ လွမ္းၾကည့္ေနသည္ကို ၿမင္
လိုက္ရ၏။ ရင္ထဲမွာ ဒိတ္ခနဲ လႈပ္ရွားကာ ထိတ္လန္႕တၾကား ေခါင္းငံု႕
ထားလိုက္မိသည္။
““ေတာ္ေတာ္ စပ္စုပါလား ခင္မင္း””
ခင္မင္း မီးဖိုဘက္သို႕ ထြက္ခြာရန္ ေၿခလွမ္းၿပင္ၿပန္ေတာ့ ေဖေဖကပဲ
တားၿမစ္၏။

““ေနဦး ... ငါ့သမီးက စပ္စုတယ္ဆုိေတာ့ ေဖေဖ ေမးဦးမယ္၊ မင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေခါင္နဲ႕ ဒီေကာင္မေလးက ဘာလဲ””
““ဟင့္အင္း ... ခင္မင္း မသိပါဘူးေဖေဖ””
““မင္းေခါင္မွာ ရည္းစားသနာ ရွိတာမ်ား သမီးၾကားဖူးလား””
ခင္မင္း ေခါင္းရမ္းၿပလိုက္၏။ ေဖေဖ အနည္းငယ္စိတ္ပ်က္သြား
ဟန္ရွိသည္။
““ေတာ္ရံုတန္ရံုကိစ္ၥေလာက္နဲ႕မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာေယာကၤ်ား
ေလးအိမ္ကို အခုလို လိုက္မလာသင့္ဘူး၊ အထူးသၿဖင့္ သူ႕လို တြင္းတူး
အလုပ္ၾကမ္းသမားရဲ႕သမီးက တြင္းပိုင္သူေဌးရဲ႕အိမ္ကုိ လိုက္မလာရဲဘူး။
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ဘာၿဖစ္ခဲ့သလဲ ... အဲဒါကို ငါသိခ်င္တယ္””
““ခင္မင္း .... ခင္မင္း ဘာမွ မသိဘူး””
““ေဖေဖ သိပါတယ္ ... အဲဒါကို ေဖေဖသိတယ္၊ မင္းေခါင္းကို တိုက္
ရိုက္ေမးမွ သိမွာပဲ””
ညတြင္ ခင္မင္းသည္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္နွင့္ အိပ္မရ
ဘဲၿဖစ္ေန၏။ ခင္မင္းထက္ သံုးႏွစ္ငယ္ေသာေၾကာင့္ ေမာင္ေလးသည္
ယခုအခါ အသက္ ၂၁ ႏွစ္ထဲသို႕ ၀င္ေနၿပီ။ သုိ႕ေသာ္ ခင္မင္းေမာင္ကို
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပတ္သက္ေနသည့္ လူပ်ိဳလူရြယ္ေယာကၤ်ား
သားတစ္ေယာက္အၿဖစ္ ေတြးၾကည့္ေသာအခါ ခင္မင္းရင္ထဲမွာနာက်င္လွ
သည္။ ခင္မင္းဘ၀တစ္ခုလံုးတြင္ အခ်စ္ဆံုးသူမွာ ေမာင္ေလး မင္းေခါင္
ပင္ၿဖစ္၏။ ခင္မင္းေပၚမွာ ေမာင္ေလး ဗိုလ္က်သမွ်သည္ ကေလးဆန္
ဆန္အနုိင္ယူမႈမ်ားမွၿဖစ္ေပၚလာသည္ဟု ခင္မင္း ယံုၾကည္ထားခဲ့မိသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ယခုေတာ့ ေမာင္ေလး၏ ကေလးဆန္နုနယ္မႈမ်ားကို ခင္မင္း ေမွ်ာ္ လင့္၍
မၿဖစ္ေတာ့ေပ။ ေမာင္ေလးသည္ ရင့္က်က္ခဲ့ၿပီလား။ မိန္းကေလးတစ္
ေယာက္ မရွက္မေၾကာက္ ဤအိမ္သို႕လာေရာက္ စံုစမ္းရေလာက္ေအာင္
ေမာင္ႏွင့္ မိန္းကေလး၏ ဆက္ဆံေရး ရင့္က်က္ခဲ့ၿပီလား။
ခင္မင္းသည္ အိပ္ရာေပၚမွ ၿဗဳန္းခနဲ ထလိုက္ၿပီး ေၿခဖ်ားေထာက္၍
အခန္းထဲမွ ထြက္ခဲ့သည္။ တုိင္ကပ္နာရီႀကီးက ည ၁၂ နာရီ ၁၀ မိနစ္ကို
ၿပေန၏။ ေဖေဖ့အခန္းဆီမွ ေဟာက္သံသဲ့သဲ့ ၾကားရသည္။ ခင္မင္းသည္
ေမာင္ေလး၏ အခန္းရွိရာသုိ႕ ခပ္ဖြဖြ နင္းေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး ေစ့ထားေသာ
တံခါးကို အသာကေလး ဆြဲဖြင့္လုိက္သည္။ မီးခလုတ္ဖြင့္လိုက္ေသာအခါ
လူမေနတာၾကာေသာ အခန္းတစ္ခု၏ ၿမင္ေနက်ၿမင္ကြင္းကို ၿမင္လုိက္ရ
သည္။ ဤအခန္းကို ခင္မင္း တစ္ပတ္တစ္ၾကိမ္ေလာက္ ၀င္၍ရွင္းေပး
သည္။ သို႕ေသာ္ ယခုလို စပ္စုစိတ္မ်ိဳးၿဖင့္ တစ္ခါမွ မေမႊေႏွာက္ခဲ့ဖူးေခ်။
ခင္မင္းသည္ စာၾကည့္စားပြဲ၊ စာအုပ္စင္၊ ဗီရိုအံဆြဲစသည္တုိ႕ကို ေမႊ
ေနွာက္လ်က္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ဆုိင္ေသာ စာရြက္၊
ဓာတ္ပံု စသည္တုိ႕ကို ရွာၾကည့္မိသည္။ ဘာပစ္ၥည္းမွ မေတြ႕။ အစစအရာ
ရာသည္ ပညာထူးခၽြန္ေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္၏ အိပ္ခန္းမွာ ရွိ
သင့္ရွိထုိက္သည့္ ပံုစံအတုိင္းပင္ၿဖစ္၏။ ခင္မင္းေနာက္ဆံုး ပင့္သက္တစ္
ခ်က္ရိႈက္၍ အခန္းထဲမွ ၿပန္ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
မိန္းကေလးကို ေဖေဖက ၾကားေကာင္းေအာင္ ကတိေပးလိုက္သည္
ဟု ယူဆထားေသာ ခင္မင္းသည္ ေဖေဖ့ထံမွ ေမာင္ေလးၿပန္လာဖုိ႕ေခၚ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထားသည္ဟူေသာ စကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ အံ့ၾသသြားမိသည္။

““ေမာင္ေလး စာေမးပြဲေၿဖရဖို႕ နီးေနၿပီဆို ....””
““ေအးေလ ... ဒါေပမယ့္ ဘယ္တတ္နုိင္မွာလဲ။ ဟို ေငြအိမ္ဆုိတဲ့
ေကာင္မေလးကိစ္ၥကို ေဖေဖ သိပ္မသကၤာဘူး။ မင္းေခါင္ ေၿဖရွင္းမွရ
မယ့္ကိစ္ၥဆုိရင္ သူ႕ပဲ ေၿဖရွင္းခုိင္းရမွာေပါ့””
ခင္မင္း ေဖေဖ့ကို နားမလည္စြာ ေငးၾကည့္ရံုကလြဲ၍ ဘာမွ် မေၿပာမိ
ပါ။ ဤကိစ္ၥသည္ ေမာင္ေလး ေရနံေခ်ာင္းသုိ႕ ၿပန္လာရေလာက္ေအာင္
အေရးႀကီးသည္ဟု မထင္မိ။ စာေမးပြဲအၿပီး ေႏြရာသီက်မွ ေမာင္ေလးကို
ေၿပာလွ်င္လည္း ရမွာပဲဟု ရိုးသားစြာ ေတြးခဲ့သည္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေမာင္
ေလးနွင့္ မေတြ႕ရတာ သံုးလေလာက္ရွိၿပီ။ ေမာင္ေလး စာက်က္ပ်က္မွာ
စိုးရိမ္သည္ကလြဲလွ်င္ ေမာင္ေလးလာမည္ကို ခင္မင္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာႀကိဳဆုိမိ
မွာပါ။
ထုိ႕ေနာက္ တစ္ပတ္အတြင္း ခင္မင္းသည္ တစ္အိမ္လံုးကို သန္႕ရွင္း
လွပေအာင္ ၿပင္ဆင္မြမ္းမံေနမိေတာ့သည္။ ေဖေဖ့မန္ေနဂ်ာအား ခန္းဆီးစ
အသစ္ေတြ ၀ယ္ခုိင္းၿပီး ခင္မင္းကိုယ္တုိင္ ခ်ဳပ္သည္။ ေမာင္ေလးႀကိဳက္
တတ္ေသာ ဗာလေခ်ာင္ေၾကာ္ကို မေမာမပန္း ၿပင္ဆင္ေၾကာ္ခ်က္သည္။
ၾကာဆံဟင္းခါး ခ်က္ေကၽြးဖို႕ ပစ္ၥည္းအဆာပလာအစံု ၀ယ္ထားသည္။
ခင္မင္း၏ ထမင္းခ်က္အကူ ေဒၚေလးကို ေနရာတကာ ဆရာလုပ္၍မၿပီး
ေအာင္ ရွိေတာ့သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမာင္ေလးမင္းေခါင္သည္ ၿပည္သုိ႕ ရထားၿဖင့္ စီးလာၿပီး၊ ၿပည္မွ
တစ္ဆင့္ သေဘၤာစီးကာ ေရနံေခ်ာင္းသို႕ ေရာက္လာရသၿဖင့္ ေဖေဖစာ
ေရးၿပီး ၆ ရက္တိတိၾကာမွ ေရာက္လာသည္။ သူ႕ကို လွမ္းေခၚလိုက္သ
ၿဖင့္ အ့ံၾသစြာ ၿပန္လာခဲ့ရေသာ္လည္း အိမ္ထဲသို႕ေရာက္ေသာအခါ ေမာင္

ေလးမ်က္နွာမွာ ပူပင္ထိတ္လန္႕ဟန္မရွိ။ ခပ္မႈန္မႈန္ၿဖစ္သည္။ ခင္မင္း
အားလည္း တစ္ခ်က္သာ ေခါင္းညြတ္ႏႈတ္ဆက္၏။ ေမာင္ေလးမွာ လက္
ဆြဲေသတ္ၲာမပါ၊ အ၀တ္ပိုတစ္စံုကို အားကစား သားေရအိတ္ အေသးက
ေလးထဲ ထည့္ယူလာ၏။
ေဖေဖသည္ ေမာင္ေလးအား ခဏသာ နားခြင့္ေပးၿပီး နံနက္ထမင္း
စားၿပီးခ်ိန္တြင္ သူသိခ်င္သည့္ကိစ္ၥကို ထမင္း၀ိုင္းမွာပင္ ေမးေတာ့သည္။
““သားမွာ ရည္းစားေတြ ဘာေတြရွိသလား ....””
ေမာင္ေလးသည္တုိကပ္ေသာဆံပင္ကုိ လက္ၿဖင့္ဖြကာသပ္ၿပီးေနာက္
စားပြဲေပၚ မ်က္လႊာခ်ၾကည့္ကာ ““မရွိပါဘူး ေဖေဖ”” ဟုေၿဖသည္။
““ေဖေဖ့ကုိ မညာနဲ႕””
ေမာင္ေလးက ဆတ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္၏။ ဘာမွေတာ့ မေၿပာေပ။
““ေငြအိမ္ဆုိတဲ့ ေကာင္မေလး အရင္တစ္ပတ္က ေရာက္လာတယ္ ....
သား””
““ေငြအိမ္ ....””
ေမာင္ေလး အံ့ၾသသြားရံုမက တုန္လႈပ္သြားသည္ဟု ခင္မင္းထင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။ ခင္မင္းသည္ ရင္မဆုိင္ရဲစြာ ပန္းကန္မ်ားကို ေဆးရန္ စားပြဲမွ ထ
ထြက္လာခဲ့သည္။သုိ႕ေသာ္ ထမင္းစားပြဲဆီမွအသံေတြကို နားစြင့္ထား၏။
““ေဘးမဲ့က ကိုစံၿမင့္ရဲ႕ သမီးကြာ ... အဲဒီ ေငြအိမ္က မင္းကိုေတြ႕ခ်င္
လို႕ဆုိၿပီး ေဟာဒီအိမ္ထဲအထိ ေရာက္လာခဲ့တယ္သား၊ ေငြအိမ္ကို မင္း
သိသလား””

““ဟုတ္က””
ဲ့
ေမာင္ေလး၏အသံမွာ အနည္းငယ္ စိတ္ရႈပ္ေထြးဟန္ ပါသည္။
““ေငြအိမ္ ဘာၿဖစ္လို႕ ဒီအိမ္ကို လာရသလဲ သား””
““ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သိမလဲ ေဖေဖ။ ကၽြတ္ ... ေဖေဖ ဒီကိစ္ၥကိုေမးဖို႕
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီေခၚတာလား၊ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ ၂လၾကာရင္ စာေမးပြဲေၿဖ
ရေတာ့မွာ ေဖေဖ””
ေမာင္ေလးအသံမွာ မခံခ်ိမခံသာ အသံမ်ိဳး၊ ခင္မင္း ဖ်တ္ခနဲ လွည့္
ၾကည့္လိုက္မိ၏။ ေဖေဖ့ကို သည္ေလသံမ်ိဳးနွင့္ သည္အိမ္မွာ မည္သူမွ်
မေၿပာ၀ံ့ၾကပါ။
““မင္းေခါင္””
ေဖေဖက ကုလားထုိင္ကို ေနာက္သို႕တြန္းကာ ၿဗဳန္းခနဲ ထုိင္ရာမွ ထ
ရပ္လိုက္၏ ေမာင္ေလးသည္ ေဖေဖ့ေရွ႕မွာ လံုး၀မတုန္မလႈပ္ ထုိင္ေနဆဲ။
““ငါ့ဂုဏ္သိက္ၡာကို ထိခိုက္မယ့္ ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္အသံေတြ ငါမၾကား
ခ်င္ဘူးဆုိတာ မင္းကို ဘယ္ႏွစ္ခါ သတိေပးရမလဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟာ ... အခုေရာ ဘာသံေတြ ေဖေဖၾကားရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္
ေနလို႕လဲ””
““အခုဟာက အသံတင္မကဘူးကြ ... အဲဒီေကာင္မေလး ငါ့ေရွ႕အထိ
ေရာက္လာၿပီ၊ အေရးႀကီးလို႕တဲ့။ ေၿပာစမ္း .... မင္းနဲ႕အဲဒီေကာင္မေလး
ဘာအေရးႀကီးတဲ့ကိစ္ၥေတြ ၿဖစ္ထားၾကသလဲ။ တြင္းပိုင္သူေဌးရဲ႕သားနဲ႕
တြင္းတူးအလုပ္သမားရဲ႕သမီးနဲ႕ ဘာအေရးႀကီးတဲ့ကိစ္ၥေတြ
ရွိေနၾကသလဲ””

ေဖေဖ့အသံက က်ယ္ေလာင္သြားၿပီးမွ ပတ္၀န္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ေ၀့
ၾကည့္လိုက္ကာ သူ႕ကိုယ္သူ ၿပန္ထိန္းလိုက္၏။
““မင္းေခါင္ .... ေၿပာေလ””
““ဘာမွ ၿဖစ္မထားဘူး ေဖေဖ .... သူဘာလို႕လိုက္လာလဲ ကၽြန္ေတာ္
မသိဘူး””
““သား ...”””
ေဖေဖ့မ်က္နွာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားသည္။
““ေငြအိမ္ဟာ သားရည္းစား မဟုတ္ပါဘူးေနာ္””
““ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေဖေဖရယ္””
ခင္မင္းသည္ ေမာင္ေလး၏ ေဘးတေစာင္းမ်က္နွာကို တအံ့တၾသ
ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။
““ဒါေပမယ့္ .... ေငြအိမ္ကိုေတာ့ မင္းသိတယ္ေပါ့””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သိတာေပါ့ ေဖေဖ ... မႏွစ္တုန္းက သူ႕အေမ ေနမေကာင္းတာေရာ၊
ဆံုးသြားတာေရာ ဦးဘခင္နဲ႕ကၽြန္ေတာ္ သြားေမးေသးတာပဲ။ အဲဒီေနာက္
တြင္းဘက္ကို ကၽြန္ေတာ္သြားရင္ သံုးေလးခါ ေတြ႕ဖူးၾကပါတယ္၊ ႏႈတ္
ဆက္ၿဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ ... သူ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္လာၿပီး
ေတြ႕ရေလာက္ေအာင္ ဘာအေရးတႀကီးကိစ္ၥမွ မၿဖစ္ခဲ့ဖူးပါဘူး””
ေဖေဖသည္ စိတ္သက္သာရာရသြားဟန္ၿဖင့္ သက္ၿပင္းခ်လိုက္၏။
ထို႕ေနာက္ ကုလားထုိင္ေနာက္မွီကို လက္ၿဖင့္ ေထာက္လိုက္သည္။

““ေအးေအး ... ဒါဆုိရင္ ေဖေဖေလာႀကီးသြားတယ္၊ ပထမေတာ့ စာ
နဲ႕ေရးၿပီး ေမးဖို႕ပဲသား၊ ဒါေပမယ့္ ... သားရဲ႕အေၿဖကို နားေထာင္ရင္း
သားမ်က္လံုးေတြကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ခ်င္ေသးလို႕။ အကဲခတ္ခ်င္ေသးလို႕။
သားကုိ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ထုတ္ဖို႕ ေဖေဖ အခ်ိန္မေပးခ်င္လုိ႕””
““အခုေရာ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လုံးမွာ ေဖေဖ ဘာၿမင္ရလို႕လဲ””
ေဖေဖက အသံထြက္ ရယ္ေမာေလသည္။
““သားကို ေဖေဖယံုပါၿပီ သားရယ္ ... ေဖေဖက ေဖေဖထင္တဲ့အတုိင္း
ၿဖစ္ေနမွာ စိုးလို႕ပါ။ မေကာင္းဘူးေလ ... မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေဖေဖ့
သားေၾကာင့္ အရွက္ကြဲရေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေကာင္းမလဲ””
မင္းေခါင္က ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္၏။ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားတြင္ စေနာက္
ေသာအၿပံဳးကို ေတြ႕ရသည္။
““တကယ္လို႕ ေဖေဖထင္သလို ၿဖစ္ေနခဲ့ရင္ ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေငြအိမ္နဲ႕ ေပးစားမွာေပါ့၊ ဟုတ္လားေဖေဖ””
““ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ မင္းကို ငါ့အိမ္က ႏွင္ခ်လိုက္မွာေပါ့။ မင္းလုပ္ခဲ့
တဲ့ကိစ္ၥ မင္းတာ၀န္ယူေပါ့။ အဲဒီတာ၀န္က ေဖေဖနဲ႕ မဆုိင္ဘူးေလ။
တြင္းစားႀကီး ဦးၿမသာရဲ႕သားမဟုတ္ေတာ့တဲ့ မင္းေခါင္အၿဖစ္ သား တာ
၀န္ယူေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ... ေရနံတြင္းမေၿပာနဲ႕၊ ေဖေဖ့ေရနံတြင္းကထြက္တဲ့
ေရနံတစ္စက္ေတာင္ သား မခံစားေစရဘူး””
မင္းေခါင္က ခပ္ဟဟရယ္၍ ေခါင္းခါရမ္းသည္။

““ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလ ေဖေဖရယ္ .... ေဖေဖ့ေရနံတြင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္
မမက္ပါဘ့ူး၊ ဒါေပမယ့္ တြင္းတူးသမားရဲကသမီးကိုလည္း မယူပါရေစနဲ႕
ေဖေဖရယ္ ... ကၽြန္ေတာ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႕ ဂုဏ္ထူးတန္းေအာင္ပါရ
ေစ၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႕ အုိင္စီအက္စ္ သြားေၿဖပါရေစ””
ထုိ႕ေနာက္ မင္းေခါင္သည္ ထမင္းစားပြဲမွ ထရင္း သီးေမႊးငွက္ေပ်ာ
သီးတစ္လံုးကို ၿဖဳတ္ယူကာ အခန္းၿပင္သို႕ ေပါ့ပါးစြာ ေၿခလွမ္းလွမ္း၏။
အခန္း၀ေရာက္ေတာ့မွ ေဖေဖ့ဘက္ ၿပန္လွည့္ၾကည့္သည္။
““ေဖေဖ ... ဒါၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ၿဖန္ ၿပန္လို႕ရမလား””
““ေအးေအး .... ေဖေဖ စီစဥ္ေပးမယ္””
ထို႕ေနာက္ ေမာင္ေလးမင္းေခါင္၏အၾကည့္သည္ ခင္မင္းထံေရာက္
လာ၏။ ခင္မင္း၏ စူးစုိက္ေတြေ၀ေသာ အၾကည့္မွ ဘာကို သတိၿပဳမိသြား
သည္မသိ၊ မင္းေခါင္မ်က္လံုးေတြ လက္ခနဲ ၿဖစ္သြားသည္။ ခင္မင္းသည္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမာင္ေလး၏ မ်က္လံုးမ်ားကို ရင္မဆုိင္ရဲဘဲ မ်က္လႊာခ်ပစ္လိုက္မိေလ
သည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၂)
အခ်စ္ဆုိသည္မွာ အလြန္ ခ်ိဳၿမေသာ အရာပါလားဟု တမ္းတမ္းမက္
မက္ လႈပ္ခတ္ၾကည္နူး၍ ေကာင္းတုန္းမွာပင္ ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္
ေကာင္းသည့္ စုိးရိမ္ေသာကသည္ ခ်ိဳၿမမႈကို ၿဗဳန္းခနဲ ဖံုးကြယ္အုပ္ဆုိင္း
ပစ္လိုက္ၿပီ။ အခ်စ္၏ေနာက္မွာ အၿမဲတေစ နာက်င္မႈႏွင့္ စုိးရိမ္ေသာက
မ်ား ကပ္ပါလာတတ္လိမ့္မည္ဟု သိတတ္စၿပဳလာခ်ိန္တြင္ ေငြအိမ့္အ
တြက္ အရာရာသည္ ေနာက္က်သြားၿပီၿဖစ္သည္။
သူ ၿပန္မလာလွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဟု အဆိုးဆံုးကို ေတြးၾကည့္မိ
တိုင္းမွာ မ်က္လံုးမ်ား ၿပာေ၀ကာ မူးေနာက္သြားရ၏။ သူ ... လာေတာ့
လာမွာပါ၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆုိလွ်င္ သူၿပန္လာမွာပါ။ သုိ႕ေသာ္ အဲသည္
အခ်ိန္အထိ ဘယ္သူမွ် မသိေအာင္ ေငြအိမ္ ဖံုးဖိထားနုိင္မွာတဲ့လား။
အထူးသၿဖင့္ အေဖ .....။ အေဖသိသြားလွ်င္ ......။
ေငြအိမ္သည္ ေရပံုးထမ္းကို ပခံုးညြတ္လုမတတ္ ထမ္းလာရင္းအိမ္ရွိ
ရာသုိ႕ ေမာဟိုက္စြာ တက္လာခဲ့သည္။ ညေနခင္းေနေရာင္သည္ ေငြအိမ့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေက်ာၿပင္ကို စူးစူးရဲရဲ ပူၿခစ္ေန၏။ ေတာင္ကမ္းပါးယံမ်ားမွ ၿဖတ္ေဖာက္
ထားေသာ အတက္အဆင္း လူသြားလမ္းကေလးသည္ ေတာ္ေတာ္ မတ္
ေစာက္လွ၏။ လဲမက်ေအာင္ ဖိနပ္မပါေသာ ေၿခဖ၀ါးၿဖင့္ ေၿခကုတ္ယူ၍
တက္ရသည္ၿဖစ္ရာ ေၿခဖ၀ါးမ်ား ပူေလာင္လ်က္ရွိသည္။ နဖူးမွ က်လာ
ေသာ ေခၽြးမ်ားကို ပခံုးေအာက္မွာ ခုထားေသာ တဘက္စ အလြတ္ကေလး
ၿဖင့္ သုတ္ယူလိုက္၏။ အိမ္ဘက္သို႕ ေၿခလွမ္းက်ဲက်ဲကေလးၿဖင့္ အေၿပး
ထမ္းလာစဥ္မွာပင္ ထေနာင္းပင္ေအာက္မွာ မတ္တတ္ရပ္ေစာင့္ေနေသာ
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေငြအိမ္ ၿမင္သြားသည္။
ေငြအိမ္၏ ေမာဟိုက္တုန္ခါေနေသာ ႏွလံုးသည္ လံုး၀ရပ္တန္႕သြား
၏။
““အစ္ကို ....””
ခပ္တုိးတုိး ေရရြတ္သံကို သူမကိုယ္တိုင္ ေကာင္းေကာင္းမၾကားရပါ
ေငြအိမ္သည္ ေရပံုးထမ္းကို ၿဖဳတ္ခ်လိုက္၏။ အစ္ကို လာတယ္ ...အစ္ကို
ေငြအိမ့္ဆီ လာတယ္ေပါ့။ ေငြအိမ္သည္ အတုိင္းအဆမရွိ စိတ္သက္သာ
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သူ႕ထံတိုးကပ္သြားရင္း ၀မ္းနည္းနာက်င္မႈမ်ား အသစ္တစ္ဖန္
ၿပန္ခံစားရၿပန္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြေတြ က်မိသည္။
““အမယ္ေလး ... အစ္ကိုလာမွ လာပါ့မလားလို႕ ပူလိုက္ရတာ””
သို႕ေသာ္ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ေငြအိမ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ ၾကည္နူးရိပ္၊
ၾကင္နာရိပ္မ်ား မေတြ႕ရသည့္အၿပင္ တင္းမာခက္ထန္မႈမ်ားပင္ ေပၚလြင္
ေနေသးသည္။ သူသည္ ထေနာင္းပင္ကို ေက်ာကပ္မွီသည့္အေနအထားမွ
မၿပင္ဘဲ လက္ပိုက္ကာ ေငြအိမ့္ကို ေဒါသတႀကီး ၾကည့္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““မင္း ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္လိုက္တာလဲ ေငြအိမ္၊ မင္း ... ကိုယ့္
အိမ္ကို ဘာကိစ္ၥသြားရတာလဲ၊ ေဖေဖသိရင္ ဘယ္လိုၿဖစ္မယ္ဆုိတာ မင္း
နည္းနည္းမွ မေတြးမိဘူးလား””
အုိ အစ္ကိုရယ္ ... အၿပစ္တင္ရက္ေလၿခင္း ...။ ေငြအိမ့္ဆင္းရဲဒုက္ၡ
ေတြကို အစ္ကုိ မသိလိုက္ေလၿခင္းကြယ္ ...။ ေငြအိမ္သည္ အစ္ကို႕ေဒါသ
မ်က္လံုးမ်ားကို မ၀ံ့မရဲ ၾကည့္မိသည္။ အစ္ကို၏ ပါးလွပ္ေသာႏႈတ္ခမ္း
ကေလးကို ခ်စ္ၿမတ္နိုးစြာ ၾကည့္မိသည္။ က်စ္လ်စ္သန္မာေသာ အစ္ကို႕
ခႏ္ၶာကိုယ္ ၿမင့္ၿမင့္မားမားကိုေတာ့ အားကိုးတႀကီး ၾကည့္မိသည္။
““ကၽြန္မ .... ကၽြန္မကို စိတ္မဆုိးပါနဲ႕ေနာ္ ... အစ္ကို၊ ကၽြန္မမွာ
တုိင္ပင္စရာဆိုလို႕ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာပါ။ ကၽြန္မကို အစ္ကိုတစ္
ေယာက္ပဲ ကယ္နုိင္ေတာ့မွာ အစ္ကိုရဲ႕၊ ကၽြန္မ .... ကၽြန္မမွာေလ .....””
ေၿပာ၇မည့္စကားကို ရွက္ရြံ႕စြာ ၿဖတ္ခ်ပစ္လုိက္ၿပီး တစ္ခ်က္ရိႈက္ငင္
ကာ ေသြးရူးေသြးတန္း ၿပံဳးလိုက္မိ၏။ ထုိ႕ေနာက္ မိမိဗိုက္ကို မိမိငံု႕ၾကည့္
ကာ သူ႕ကိုတစ္ဖန္ ေမာ့ၾကည့္မိၿပန္၏။ အစ္ကိုက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ
ေငြအိမ့္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနဆဲ ....။
““မင္းကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဆုိးတယ္ဆုိတာ ေၿပာမၿပနုိင္
ေအာင္ပဲ။ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မေအာင္ၿမင္ေသးခင္ ေဖေဖ သိသြားရင္
ကိုယ္ ဘယ္ဘ၀ေရာက္သြားမယ္ထင္လဲ၊ မင္း ဒီေလာက္ေတာ့ တြက္တတ္
လိမ့္မယ္ သိတတ္လိမ့္မယ္လို႕ ကိုယ္ထင္ခဲ့တယ္၊ အခုေတာ့ မင္း ...အရူး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပဲ၊ မင္း ဘာလုပ္လုိက္တယ္ဆုိတာ မင္းကိုယ္မင္းေရာ သိရဲ႕လားဟင္ ...၊
ေငြအိမ္ ..... မင္းသိရဲ႕လား””

ဟင့္အင္း ေငြအိမ့္ကို အဲလို မေအာ္ပါနဲ႕ ...၊ အဲလုိ မေအာ္ပါနဲ႕
အစ္ကိုရယ္ ...။ ေငြအိမ္သည္ အစ္ကို႕ကို မၾကည့္ရဲေသာေၾကာင့္ ေခါင္းငံု႕
ကာ မ်က္ရည္စက္မ်ား လိမ့္ဆင္းက်လ်က္ရွိသည္။
““ကၽြန္မ ... ဘာမွ မၾကံတတ္လြန္းလို႕ လုပ္မိလုပ္ရာ ဟို .... ဟုိေလ
ကၽြန္မမွာ .... ကိုယ္၀န္ရွိေနတယ္တဲ့ အစ္ကို ....””
““ကိုယ္၀န္ ....””
သူ႕ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထိုစကားသည္ တအံ့တၾသ တိုးတိတ္စြာထြက္ေပၚလာ
ၿခင္းၿဖစ္၏။ သူ႕မ်က္ႏွာမွ ေဒါသေတြ လြင့္ၿပယ္ကာ ေခ်ာက္ခ်ားတုန္လႈပ္
မႈေတြ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။ သူသည္ ထေနာင္းပင္ကို ေက်ာကပ္မွီရာက
ေရွ႕သို႕ထြက္လာၿပီး ေငြအိမ့္ကို ေတြေ၀စြာၾကည့္ေလသည္။
““ဟုတ္ပါ့မလားဟင္ ....””
ေငြအိမ္သည္ သူ႕ကို ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေသာ အၾကည့္ၿဖင့္ မ၀ံ့မရဲ
ၾကည့္မိ၏။
““ဟုတ္ပါတယ္ အစ္ကို ... ေက်ာက္မဆင္က လက္သည္အေဒၚႀကီး
တစ္ေယာက္ဆီ သြားစမ္းၿပီးပါၿပီ၊ သံုးလ ရွိၿပီတဲ့ ...အစ္ကို။ အဲဒါ ကၽြန္မ
ကို ကယ္ပါေနာ္ ..... အစ္က””
ို
သူသည္ ရုတ္တရတ္မ်က္နွာပ်က္ကာ အင္အားယုတ္ေလ်ာ့သြားသ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လိုပင္ ခ်ည့္နဲ႕ယိမ္းယိုင္သြား၏။ သူ ေငြအိမ့္ကိုမၾကည့္ဘဲ ဟုိးခပ္ေ၀းေ၀း
က စက္တြင္းသံၿငမ္းစင္ႀကီးမ်ားကို လွမ္းၾကည့္ကာ တိတ္ဆိတ္ေန၏။
သူမ၏ကိုယ္၀န္ကို အစ္ကို၀မ္းသာစြာႀကိဳဆုိမည္မဟုတ္မွန္းေတာ့ ေငြအိမ္

သိပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ယခုလို စိတ္ပ်က္ႏြမ္းလ်စြာ မ်က္ႏွာလႊဲပစ္လိမ့္မည္
ဟုေတာ့ မထင္ခဲ့မိပါ။
ပတ္၀န္းက်င္သည္ အႀကာႀကီး တိတ္ဆိတ္ေန၏။
ခဏၾကာမွ သူသည္ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိရလာၿပီး ေငြအိမ့္ဘက္
လွည့္ၾကည့္သည္။
““ေငြအိမ္ ... ဒီနားမွာ ဒီလိုရပ္ေနၾကဖို႕ မေကာင္းဘူး၊ အိမ္ထဲသြားရ
ေအာင္ ....၊ ေငြအိမ့္ေဖေဖ အလုပ္က ၿပန္လာၿပီလား””
““ဟင့္အင္း””
““လာ လာ .... အိမ္ထဲ သြားၾကစို႕””
ေငြအိမ့္ေရွ႕မွ သူ လွည့္ထြက္သြားသည္။ ေငြအိမ္သည္ ေရပံုးမ်ားကို
ထမ္းပိုးၿဖင့္ ထမ္းလ်က္ အိမ္ထဲသို႕ သယ္ခဲ့သည္။ ထမ္းပိုးၿဖတ္လ်က္ စဥ့္
အိုးထဲသုိ႕ ေရေလာင္းထည့္ေနသည္ကို သူက လွမ္းၾကည့္ရင္း ေလွကား
ထက္ၾကမ္းၿပင္တြင္ ေလးပင္စြာ ထုိင္ခ်လိုက္၏
““ဒီေတာ့ .... ကိုယ္ ဘာလုပ္ရမလဲဟင္””
ေငြအိမ္သည္ သူ႕အနားမွၿဖတ္၍ အိမ္ေပၚသို႕ တက္လိုက္ၿပီး သူ႕
ေနာက္ဘက္က ၾကမ္းခင္းေပၚမွာ ေခြေလ်ာ့စြာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။ ထို႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနာက္ သူမ၏ဆႏ္ၵကို ခပ္ၿဖည္းၿဖည္း ဖြင့္ေၿပာလုိက္ေလသည္။
““ဒီေတာ့ .... ကၽြန္မနဲ႕အစ္ကို ယူၾကရေအာင္၊ ေနာ္ .... အစ္က””
ို
““ဘာ ....””

သူ႕ထဲမွ တအံ့တၾသ အာေမဍိတ္အသံသည္ ေငြအိမ့္ရင္ထဲသုိ႕ နက္
ရိႈင္းစြာ ၿဖတ္၀င္သြား၏။
““မင္းနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ ယူရမယ္၊ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ ေငြ .... ဘယ္ၿဖစ္မလဲ””
ေငြအိမ္သည္ ခ်စ္သူထံမွ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ၿငင္းပယ္မႈကိုၾကားရေသာ
ေၾကာင့္ မယံုနိုင္ေလာက္ေအာင္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေလသည္။
““အစ္ကို ....””
““ကိုယ့္စာေမးပြဲက ႏွစ္လပဲ လိုေတာ့တယ္၊ အဲဒါေအာင္ရင္ ႏုိင္ငံၿခား
ကို သြားၿပီး စားေမးပြဲေၿဖရဦးမွာ၊ အဲဒီကေအာင္ရင္ ဘိလပ္မွာ ႏွစ္ႏွစ္
ေက်ာင္းသြားတက္ရဦးမွာ၊ မင္းနဲ႕ကိုယ္ ယူလိုက္ရင္ ေဖေဖက ကိုယ့္ကို
ဘာေက်ာင္းစရိတ္မွ ေထာက္ပံ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္သင္ခ်င္တဲ့စာ
ေတြကိုလဲ ကိုယ္သင္နိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ... ကိုယ္ေခြးၿဖစ္ၿပီေပါ့၊ဟာ
ေငြအိမ္ရယ္ မင္းကိုယ့္ကို နားလည္စမ္းပါကြာ””
ေငြအိမ္သည္ သူ၏ စိတ္ညစ္ညူးစြာ ညွိဳးႏြမ္းေနေသာမ်က္ႏွာကို
သနားၾကင္နာစြာ ၾကည့္မိ၏။
““အစ္ကို ေခြး မၿဖစ္ပါဘူး၊ ကၽြန္မ အစ္ကို႕ကို အလုပ္လုပ္ေကၽြးမွာ
ေပါ့၊ ေဟာဒီလက္ေတြကိုၾကည့္ အစ္ကို... ကၽြန္မ ႀကိဳးဆြဲလဲလုပ္ႏုိင္တယ္၊

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သံတူရြင္းလဲ သယ္ႏုိင္တယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရနံေၿမမွာ ေၿမပဲေလွာ္ ေရာင္းရ
မလား၊ ကြမ္းယာ ေရာင္းရမလား””
““ေတာ္ပါ ေငြအိမ္ရယ္ ... ကိုယ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္လံုး အဲဒီဘ၀နဲ႕ မေန
နုိင္ၾကပါဘူး””

ေငြအိမ္ အနည္းငယ္ ေဒါသထြက္သြား၏။
““ေငြအိမ္က ေနနုိင္ၿပီးသားပဲ ...အစ္ကို မေနနုိင္ဘူးလို႕ပဲ ေၿပာပါ
အစ္ကိုရဲ႕””
““ဟုတ္တယ္ေငြ ... ကိုယ္ မေနနုိင္ဘူး၊ ေငြအိမ္လဲမေနရပါဘူး၊ကိုယ္
အခု ႀကိဳးစားေနတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ မဟုတ္ဘူးေငြအိမ္၊
မင္းအတြက္ပါ ပါတယ္၊ မင္းနဲ႕ကိုယ့္ရဲ႕ ဘ၀အတြက္ မင္းဘ၀ကို မင္း
အိပ္မက္ မက္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ... ခ်မ္းသာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္
အၿဖစ္ အိပ္မက္မက္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ၊ ေဟာလိုအိမ္စုတ္ကေလးနဲ႕မဟုတ္
ဘဲ အိမ္ႀကီးရခုိင္နဲ႕ ...၊ ၿခံ၀ိုင္းႀကီးနဲ႕ ...၊ မင္းေစ်းသြားဖို႕ဇိမ္ခံကားႀကီးနဲ႕
ေရႊေငြ လက္၀တ္ရတနာေတြနဲ႕ ...၊ အဂၤလန္ၿဖစ္ ပကန္းကန္ ခြက္ေယာက္
အစံုလိုက္ အစံုလိုက္နဲ႕ .... ဟင္ ေငြအိမ္၊ မင္းအိပ္မက္ မက္ၾကည့္စမ္းပါ””
ေငြအိမ္က မ်က္လံုးေလးၿပဴးလ်က္ သူ႕ကို ေမာ့ၾကည့္သည္။
““ကၽြန္မ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ဖူးပါတယ္၊ ေရနံတြင္းစား
သူေဌးႀကီး ဦးၿမသာရဲ႕ေခၽြးမအၿဖစ္ ...၊ ေရနံတြင္းပိုင္ရွင္မကေလး ေငြအိမ္
အၿဖစ္ .... ဒါေပမယ့္ အစ္ကိုရယ္ ...””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟင့္အင္း .... မင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေရနံတြင္း ပိုင္ရွင္မေလးၿဖစ္
မွာမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါေတာ့ ကုိယ္သတိေပးလိုက္မယ္။ ေငြအိမ္ ...မင္းနဲ႕
ကိုယ္နဲ႕ လက္ထပ္တဲ့ေန႕ဟာ ေဖေဖက ကုိယ့္ကို သားအၿဖစ္ကစြန္႕လႊတ္
တဲ့ေန႕ပဲၿဖစ္မယ္၊ ေရနံတြင္းမေၿပာနဲ႕ ... ေရနံတစ္စက္ေတာင္ ကိုယ္မပိုင္
ရဘူးတဲ့၊ ေဖေဖေၿပာၿပီးသား။ ဒါေပမယ့္ ေငြအိမ္...အစ္ကို႕ကုိ ၾကည့္စမ္း””

သူသည္ ေငြအိမ့္ ေမးေစ့ကေလးကို လက္မၿဖင့္ မယူကာ ေမာ့ေစ၍
ၿပံဳးၿပလိုက္သည္။
““အစ္ကုိ ဘိလပ္က ၿပန္လာရင္ ေငြအိမ့္ကို လက္ထပ္မယ္၊ အဲဒီအခါ
ေငြအိမ္ဘာၿဖစ္လာမလဲ သိလား၊ နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္ကေတာ္၊ အေရးပိုင္
ကေတာ္ၿဖစ္လာမယ္၊ အေရးပိုင္ဆုိတာ ေငြအိမ္သိရဲ႕လား””
ေငြအိမ္ မ်က္ရည္ေ၀့လည္စြာ ၿပံဳး၏။
““အုိ ... သိပါတယ္ အစ္ကို၊ အေရးပိုင္ဆုိတာ အႀကီးႀကီး၊ ၿမိဳ႕အုပ္
ေတြကေတာင္ ေၾကာက္ရတဲ့ ဧရာမပုဂိ္ၢဳလ္ႀကီးေပါ့။ သူ႕ကားႀကီးက
အနက္ေရာင္ႀကီးေလ ...””
သူ ခပ္ဟဟ ရယ္ေမာသည္။
““ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုက အဲဒီအေရးပိုင္ႀကီး ၿဖစ္လာမယ္၊ ေငြအိမ္က
အေရးပိုင္မင္းကေတာ္ ၿဖစ္လာမယ္၊ ကုိယ္တုိ႕တစ္လကိုလခဘယ္ေလာက္
ရမလဲ ... မင္း ခန္႕မွန္းစမ္းပါ””
ေငြအိမ္က ရွက္စနုိးအၿပံဳးၿဖင့္ စဥ္းစားၾကည့္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟုိ .... သံုးေလးရာေလာက္ ရမလားဟင္ ... အစ္က””
ို
သူ အသံထြက္ရယ္ေမာကာ ေငြအိမ့္နဖူးကို လက္ညုိးၿဖင့္ အသာ
ေတာက္လိုက္၏။
““တစ္ေထာင့္ငါးရာနဲ႕ နွစ္ေထာင့္ငါးရာၾကားမွာ ရမယ္””
““ဟာ .... တကယ္””

အေဖ တြင္းတူးခ တစ္ေန႕လွ်င္ ရွစ္ပဲ တစ္က်ပ္ရသည့္ ေငြေၾကးကို
အဆမည္မွ်ပြား၍ ေၿမွာက္ၾကည့္ရမည္ဟု ေငြအိမ္ မသိေတာ့ေပ။
““ဒီေတာ့ ေငြအိမ္ အစ္ကိုတုိ႕ မယုူေသးဘဲနဲ႕ တၿခားနည္း စဥ္းစားၾက
ရေအာင္ .... ေနာ္””
ေငြအိမ္သည္ သူ႕ေရွ႕မွာ ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ေလး ထုိင္လ်က္ ဘာနည္းမ်ားရွိ
ေသးလဲလို႕ စဥ္းစားၾကည့္ေန၏။
““ဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ဘာလုပ္ၾကမလဲ အစ္က””
ို
““ပတ္၀န္းက်င္ မသိမွ ေဖေဖမသိဘဲေနမွာ ေငြအိမ္ရဲ႕၊ ေဖေဖသိသြား
တာနဲ႕ တၿပိဳင္တည္း ကိုယ့္ဘ၀ႀကီး ကၽြမ္းထုိးေမွာက္ခံုၿဖစ္ေတာ့မွာ၊ အခု..
အခု ... ဒီကိစ္ၥကို ဘယ္သူ႕ကို ေၿပာၿပီးၿပီလ””

ေငြအိမ္ မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားၿဖင့္ ေခါင္းယမ္း၏။
““ဟင့္အင္း ... လက္သည္ႀကီးကလြဲလို႕ ဘယ္သူမွ မသိဘူး၊ အေဖ
လဲ မသိဘူး””
““ေကာင္းတယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေငြအိမ္သည္ မိမိတုိ႕ ဘာလုပ္ၾကရမည္နည္း ... ဟု အစ္ကို႕အား
ေမွ်ာ္လင့္စြာ ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။
““အဲဒီလက္သည္ႀကီးဆီပဲ ေငြအိမ္ ၿပန္သြား ....၊ ဒီကိုယ္၀န္ကိုကၽြန္မ
တို႕ ယူလို႕မၿဖစ္ဘူးလို႕ ေတာင္းပန္ၿပီး သူ႕ကို အကူအညီေတာင္းေပါ့””
““ဟင္၊ ကိုယ္၀န္ကို ....””

သူ သက္ၿပငး္တစ္ခ်က္ ရိႈက္ကာ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ခ်လုိက္၏။
““ဟုတ္တယ္ေငြအိမ္ ... အဲဒီအတြက္ လိုအပ္မယ့္ ေငြေၾကးကို မနက္
ၿဖန္က် စိတ္ခ်ရတဲ့လူတစ္ေယာက္နဲ႕ အစ္ကို ေပးခုိင္းလိုက္မယ္””
““ဟင့္အင္း .... ကၽြန္မ ေၾကာက္တယ္””
ေငြအိမ့္မ်က္လံုးမ်ားတြင္ မ်က္ရည္ၿပည့္လွ်ံလာ၏။ သူမသည္ ရုတ္
တရက္ ငိုမခ်နုိင္ေလာက္ေအာင္ပင္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ကာ တုန္လႈပ္ေနသည္
““ေၾကာက္ေနလို႕မၿဖစ္ဘူးေလ ေငြ၊ အားလံုးအဆင္ေၿပသြားေအာင္လို႕
ပါ၊ သံုးလဆုိတာ ဘာအေကာင္အထည္မွ ရွိေသးတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘာေ၀ဒ
နာမွလဲ ေငြအိမ္ မခံစားရပါဘူး””
““အို ... ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း ကၽြန္မ .... အဲလိုမလုပ္ရဲဘူး၊ အစ္ကို
ကၽြန္မကို ရန္ကုန္ကိုေခၚသြားပါေနာ္၊ အစ္ကိုနဲ႕ တစ္ခါတည္း လိုက္ခဲ့ခ်င္
တယ္””
သူ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားၿဖစ္သြား၏။
““ဟာ .... ဘယ္ၿဖစ္မလဲ ေငြရယ္၊ ကိုယ္က ေက်ာင္းေဆာင္မွာ ေနရ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တာ။ ဟိုမွာ ေငြအိမ့္ကို ကုိယ္ဘယ္သြားထားရမွာလဲ ...၊ ေနာက္ၿပီး ေဖေဖ
သိသြားရင္ ....၊ ေငြ အစ္ကို႕စကားကို နားေထာင္ပါကြာ ... လိမ္ၼာစမ္းပါ၊
ဒီကိစ္ၥ ေဖေဖ လံုး၀သိလို႕မၿဖစ္ဘူး ...””
ေငြအိမ္သည္ သူ႕ကိုရုတ္တရက္ဖက္၍ ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္ေလ
သည္။ သူက ေငြအိမ့္ကိုယ္လံုး က်စ္က်စ္ကေလးကို အသာအယာၿပန္ေပြ႕
ထားလ်က္ စိတ္ေမာပန္းစြာ ပင့္သက္အခါခါ ရိႈက္ေတာ့သည္။

““ေငြအိမ္ ... ေငြေလး အစ္ကို႕စကားကို နားေထာင္ေနာ္၊ သံုးနွစ္ဆုိ
တာ အလြန္ဆံုးပါကြယ္၊ သံုးနွစ္အတြင္း ကိုယ္တုိ႕ ပိပိရိရိ ေနသြားရင္ရပါ
တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဘာၿပႆနာမွ မေပၚေအာင္ ကိုယ္ေၿပာတဲ့နည္းက
အလံုၿခံဳဆံုးပဲ၊ ေငြအိမ္ ... ကိုယ့္ကို ေမာ့ၾကည့္စမ္းပါဦး””
ေငြအိမ္သည္ သူ႕ရင္ခြင္မွ မ်က္ႏွာခြာကာ သူ႕ကုိ၀မ္းပန္းတနည္း
ေမာ့ၾကည့္သည္။
““ကိုယ္ေၿပာသလို လုပ္ေနာ္၊ လုပ္မယ္ မဟုတ္လား၊ ကိုယ္ စိတ္ခ်မ္း
သာေအာင္ လိုက္ေလ်ာလိုက္စမ္းပါ ေငြအိမ္ရယ္””
သူမ တစ္ခ်က္ရိႈက္ငင္၍ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
““ေငြအိမ္ လိမ္ၼာမယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္၊ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ
ေငြအိမ္ရယ္ ... ကိုယ့္ဘက္ကုိ လံုး၀စိတ္ခ်ေနာ္၊ ကိုယ္ ဘိလပ္က ၿပန္
ေရာက္ရင္ ေငြအိမ့္ကိုပဲ လက္ထပ္မွာ သိလား””
သူမ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပန္သည္။ သူက စိတ္သက္သာစြာ ရယ္ေမာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လ်က္ ေငြအိမ့္ဆံပင္မ်ားကို ေၿဖခ်ေပးၿပီး ၿပန္ထံုးေနွာင္ေပးေလသည္။
““တစ္ခုေတာ့ ဂရုစိုက္ပါေနာ္ ေငြအိမ္ ... ကိုယ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခဲ့
ၾကတဲ့ကိစ္ၥ ... အခုလို ကိုယ္၀န္ရတဲ့ကိစ္ၥ အားလံုး ေဖေဖမသိေအာင္ ထိန္း
သိမ္းေပးပါ၊ ေဖေဖသိသြားရင္ ကိုယ္ေသဖို႕ပဲ ရွိေတာ့တယ္ .... ေနာ္””
““ဟုတ္ကဲ့ပါအစ္ကုိ ... ကၽြန္မ နားလည္ပါၿပီ””
နာက်င္ေၾကကြဲစြာပင္ ထိုကတိကို ေငြအိမ္ေပးခဲ့ပါသည္။

ထိုည၌ ေငြအိမ္သည္ ေရွ႕ဆက္ရင္ဆုိင္ရမည့္ ဆင္းရဲဒုက္ၡမ်ား၊ လွ်ိဳ႕
၀ွက္ခ်က္မ်ား၊ တိတ္တဆိတ္ အကုသိုလ္မ်ားကိုေတြးေတာၿပီး အိပ္မေပ်ာ္
နုိင္ေခ်။ ေငြအိမ္ ပင့္သက္ရိႈက္လ်က္ ဟုိဘက္သည္ဘက္ ေစာင္းလွည့္
လိုက္လွ်င္ ၀ါးၾကမ္းခင္းက က်ိဳးက်ိဳးကၽြိကၽြိ ၿမည္သြားတတ္၏။ ထုိအခါ
အိမ္ေရွ႕ဘုရားစင္ေအာက္မွ အေဖ့ေခ်ာင္းဆိုးသံကို ၾကားရတတ္ေလသည္။
ပူပင္ေသာကသည္ ေငြဘံုသာရွိ အ၀ါေရာက္ တုိက္အိမ္ႀကီးသို႕
ဘယ္တုန္းကမွ ေရာက္မလာခဲ့သလုိပင္ လေရာင္ေအာက္၌ ၿခံ၀ိုင္းႀကီးတစ္
ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနခဲ့၏။ သို႕ေသာ္ ထုိအိမ္ႀကီးတြင္လည္း ေငြ
အိမ့္လိုပင္ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႕ေနခဲ့သူ တစ္ေယာက္ရွိသည္။
မင္းေခါင္သည္ ေငြအိမ့္ကို စိတ္ခ်စြာ အိမ္ၿပန္ခဲ့ရာမွ ယခုညမွာ ထုိ
အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိၿပန္ေတာ့ ပူပင္ေသာကေတြ ဖိစီးလာၿပန္သည္။
ဒီေကာင္မေလး စိတ္မွ ခ်ရပါ့မလား။ တစ္ေယာက္ေယာက္မွတစ္ဆင့္ ေဖ
ေဖသိသြားမည္လား၊ ေဖေဖသိသြားလွ်င္ .... သူသည္ အေတြးကိုေၾကာက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရြံတုန္လႈပ္စြာ ဆက္မေတြးရဲဘဲ မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္မိ၏။
ေဖေဖသိသြားလွ်င္ မိမိႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိုးစားခဲ့ရသမွ် အားလံုး
သဲထဲေရသြန္သလို ပ်က္စီးသြားေတာ့မည္။ အိပ္မက္တစ္ခုအေကာင္အ
ထည္ေဖာ္ဖို႕ ႏွစ္အနည္းငယ္မွ်သာလိုေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ ကပ္၍ပ်က္စီး
သြားပါကမင္းေခါင္အတြက္ ဘ၀သည္ရွင္လ်က္ႏွင့္ ေသဆံုးရေတာ့မည္။
ငါဘာၿဖစ္လုိ႕ ဒီေလာက္ မိုက္မဲခဲ့မိပါလိမ့္ ...။
သူသည္ အိပ္ရာမွ ၿဗဳန္းခနဲ ထထိုင္လိုက္သည္။ အစ္မ ခင္မင္းေမ
၏အိပ္ခန္းရွိရာသို႕ ေၿခသံဖြဖြၿဖင့္ ေလွ်ာက္လာခဲ့၏။

တံခါးေခါက္သံသဲ့သဲ့ ၾကားရစဥ္က ခင္မင္းအိပ္ရာမွ မနုိးေသးဘဲ
အခန္းထဲ ၀င္လာသည့္ေၿခသံကို ၾကားရမွ နုိးလာသည္ဟု ထင္၏။
““မမ...””
ခင္မင္းသည္ မင္းေခါင္၏အသံကို ၾကားေတာ့ ၿဗဳန္းဆုိ ထထုိင္ကာ
ေခါင္းရင္းက မီးခလုတ္ ဖြင့္လိုက္၏။
““ဘာလဲ ဘာလဲ ... သေဘၤာဆိပ္ သြားရေတာ့မွာလား ...၊ ဘယ္ႏွစ္
နာရီ ...””
““ရွဴး .... တုိးတုိး””
ထုိ႕ေနာက္ အံ့ၾသေနေသာ ခင္မင္း၏ အနားသို႕ မင္းေခါင္၀င္ထုိင္
လိုက္၏။ စားပြဲတင္နာရီမွ ည ၁၁ နာရီကုိ ၿပေနသည္။ ဒါၿဖင့္အေစာႀကီး
ရွိေသးတာေပါ့။ မင္းေခါင္၏မ်က္လံုးမွာ အိပ္ခ်င္မူးတူး ပံုစံမရွိ၊ ေတာက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပလ်က္ရွိသည္။ မင္းေခါင္ မအိပ္ေသးဘူးေပါ့။
““မမကို ကၽြန္ေတာ္ စကားနည္းနည္းေၿပာခ်င္လုိ႕””
““အင္...””
““ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေအာက္ဆင္းၿပီး ၿခံထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရေအာင္””
မင္းေခါင္က တုိးတိုးကေလးေၿပာရင္း ေဖေဖ့အခန္းရွိရာသုိ႕ နားစြင့္
လိုက္သည္။ သည္ေလာက္ဆုိ ခင္မင္း သေဘာေပါက္သြားပါၿပီ။
တိုက္အိမ္ႏွင့္ ၿမက္ခင္းၿပင္သည္ လေရာင္ေအာက္တြင္ ေတာက္ပၿပာ
လဲ့လ်က္ ရွိသည္။ ႏွင္းမႈန္မ်ား တဖြဲဖြဲက်ေနရာ ခင္မင္းက မိမိကုိယ္မွ

အေႏြးထည္ကို ေစ့ပိတ္လ်က္ လက္ပိုက္လိုက္ေသာ္လည္း မင္းေခါင္က
ေတာ့ သက္ၠလပ္အက်ႌ တစ္ထပ္တည္း၀တ္လ်က္ ခ်မ္းေအးသည့္အမႈအရာ
မရွိေပ။ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ၿခံေထာင့္သုိ႕ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကသည္။
ၿမက္ခင္း၏ စိုစြတ္ေသာ ႏွင္းစက္အေတြ႕သည္ ေအးစိမ့္လ်က္ရွိသည္။မင္း
ေခါင္သည္ တုိက္အိမ္ဆီသုိ႕ ေနာက္ၿပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ခင္မင္း
အား ခဏ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
““ဟိုတေလာက ဒီအိမ္ကုိလာတဲ့ ေငြအိမ္ဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးကို မမ
ေတြ႕လိုက္လား””
““အင္း ...””
““အဲဒီေကာင္မေလးအိမ္ကို မမ သိလား””
““အို ... ဘယ္သိမလဲ ေမာင္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဦးဘခင္ သိတယ္၊ သူ႕ကို လိုက္ပို႕ခုိင္း””
““ဟင္ ...””
ခင္မင္း ေမာင္ေလးကို မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားၿဖင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။
““ေဟာဒီ ပုိက္ဆံနွစ္ရာကို သူ႕ကို သြားေပးေပးပါ””
မငး္ေခါက္က သက္ၠလပ္အက်ႌအိတ္ထဲမွ ေငြစက္ၠဴမ်ားကို ထုတ္ၿပီး
ခင္မင္းလက္ထဲ ထည့္လုိက္သည္။
““ဒါ .... ဒါ ဘာလုပ္ဖို႕လဲ””
““မမ သူ႕ကို ေပးေပးရမွာေလ””

““ဒီေလာက္ ေငြအမ်ားႀကီး မင္းဘယ္က ရသလဲ””
မင္းေခါင္က စုတ္တစ္ခ်က္ သပ္၏
““ေၾသာ္... အေရးထဲမွာဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ရန္ကုန္ေက်ာင္းစရိတ္ထဲက
ေပါ့ မမရဲ႕””
““အုိ ဒါၿဖင့္ ေနာက္လမွာ မင္းေငြၿပတ္ေနရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ””
မင္းေခါင္က သူ႕လက္စြပ္ကို ခင္မင္းမ်က္စိေရွ႕ ကပ္ၿပသည္။
““အဲဒီအခါက်ရင္ ဒီစိန္လက္စြပ္ကို ေဖ်ာပစ္မွာေပါ့။ အဲဒါက အေရး
မႀကီးပါဘူး၊ မမ ဒီေငြေတြကို မနက္ၿဖန္ သူ႕ကုိသြားေပး ေပးေနာ္””
မင္းေခါင္အသံမွာ ေတာင္းပန္သည့္ အရိပ္အေငြ႕ တစ္စက္မွမပါ။
အမိန္႕ေပးလိုဟန္ အေနအထားမ်ိဳး ၿဖစ္သည္။
““ဘာၿဖစ္လုိ႕ သူ႕ကို ဒါေတြေပးရမွာလဲ၊ အေၾကာင္းရင္းကို မမသိခ်င္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တယ္””
ေခါင္းမာစြာ ခင္မင္းဇြတ္ေမးမိသည့္အခါ မင္းေခါင္ကသူ႕လက္ဖ၀ါး
ထဲသို႕ လက္သီးၿဖင့္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ထုိးရင္း စုတ္တစ္ခ်က္သတ္ၿပန္သည္။
ထုိ႕ေနာက္ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ကာ ခင္မင္း၏ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ဖြဖြဆုပ္ကိုင္
ကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ အေသအခ်ာၾကည့္၏။
““မမ .... ကတိတစ္ခု ေပးမလား””
““ဘာကတိလ””


““အခု ကၽြန္ေတာ္ေၿပာမယ့္ စကားေတြကို ေဖေဖ့ကို သြားမေၿပာဖို႕
ကတိေပး””
ခင္မင္း မ်က္လံုးၿပဴးသြားပါသည္။
““ေဖေဖက ေမးရင္ေကာ””
““ေဖေဖက ဘာလို႕ေမးမလဲ၊ မမသာ သြားမေၿပာရင္ ေဖေဖဘာမွေမး
မွာမဟုတ္ဘူး၊ အို ...မၿဖစ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ဒီကိစ္ၥကို မမကိုေၿပာလို႕မၿဖစ္ပါဘူး
ေတာ္ၾကာ ....””
မင္းေခါင္က ေခါင္းကို ကုတ္ဖြၿပီး တစ္ဖက္လွည့္သြားသည္။ခင္မင္း
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္၏။
““ေမာင္ေလး ... မမကတိေပးတယ္၊ ေဖေဖ့ကို မေၿပာဘူး။ ေမာင့္မွာရွိ
တဲ့ အခက္အခဲေတြကို မမကို ေၿပာၿပပါ””
မင္းေခါင္က ခင္မင္းလက္ကို ဆြဲၿပီး ဒန္းေလးဆီသို႕ ေခၚသြား၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ႏွစ္ေယာက္အတူ ထုိင္မိၾကေတာ့မွ ခပ္တုိးတုိး ဖြင့္ေၿပာသည္။
““ဒီကိစ္ၥေတြ ေဖေဖသိသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆက္တက္လို႕မရ
ေတာ့ဘူး၊ ေဖေဖက ေက်ာင္းဆက္မထားရင္ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ အုိင္စီ
အက္စ္လဲ မရေတာ့ဘူး .... မမသိပါတယ္ေနာ္””
““သိပါတယ္””
မင္းေခါင္သည္ ခဏအားယူေနၿပီးမွ ေၿပာမယ့္ေၿပာေတာ့ တဲ့တုိးႀကီး
ေၿပာခ်လိုက္၏။

““ေငြအိမ့္မွာ ကိုယ၀န္ရွိေနတယ္၊ အဲဒီကုိယ္၀န္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕

မယူနိုင္ဘူး””
ခင္မင္း၏မ်က္နွာ ေႏြးခနဲ ပူသြား၏။ ခင္မင္း ထုိင္ရာမွဖ်တ္ခနဲ ထ
ရပ္မိၿပီး ၿဖစ္ေနသည္။ ဘုရားေရ ....၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တဲ့ ...။ ေငြအိမ္ရဲ႕
ကုိယ္၀န္ဟာ ေမာင္ေလးရဲ႕တာ၀န္လို႕ ေမာင္ေလးက ၀န္ခံလိုက္ၿပီ။ သို႕
ေသာ္ ခင္မင္းမယံုခ်င္ပါ။ ခင္မင္း ခ်စ္လွစြာေသာ ေမာင္ေလးသည္ မိန္းမ
တစ္ေယာက္ႏွင့္ သည္မွ် ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ၿပီးခဲ့ၿပီဟု ခင္မင္း မယံုရက္ပါ။
ေမာင္ေလး၏ၿဖဴစင္သန္႕ရွင္းမႈမ်ား ဘယ္တုန္းကစ၍ ေပ်ာက္ကြယ္ညစ္
ႏြမ္းခဲ့တာလဲ။ ေမာင္ေလးသည္ ခင္မင္းမသိနုိင္ေသာ ေယာကၤ်ားႀကီးတစ္
ေယာက္ ၿဖစ္ခဲ့ၿပီေပါ့။
““အဲဒီေငြနဲ႕ အဲဒီကိစ္ၥကို စီစဥ္ရမွာ မမ၊ အဲဒါ ေငြအိမ့္ကို မမတြန္း
အားေပးလိုက္ပါဦး””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဒါနဲ႕မ်ား ... မင္းက မနက္ၿဖန္ ၿပန္ဦးမယ္””
မင္းေခါင္က ခင္မင္းကို ေမာ့ၾကည့္သည္။
““ဟုတ္တယ္ ... ၿပန္ရမယ္ မမ၊ ေဖေဖ မယံုသကၤာမၿဖစ္ခင္ ကၽြန္
ေတာ္ၿပန္ရမယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မမကို အကူအညီေတာင္းရတာေပ့ါ။ မမကလြဲ
ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည့္ရမယ့္သူ ဘယ္သူမ်ား ရွိမွာမုိ႕လို႕””
ခင္မင္းသည္ လိႈက္ခနဲ ၀မ္းသာၾကည္နူးသြား၏။ သည္တစ္ခါ ခင္
မင္းသည္ ေမာင္ေလး၏ အားကိုးမႈကိုခံရမည့္ အစ္မႀကီးဘ၀သုိ႕ေရာက္
ၿပီ၊ အင္မတန္ မာနႀကီးလွေသာ ေမာင္ေလးသည္ သည္တစ္ခါေတာ့ ခင္

မင္း၏ ကယ္တင္မႈကို သနားစဖြယ္ပင္ လိုအပ္ေနၿပီ။ ဤအခြင့္အေရး
သည္ ခင္မင္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးေသာ အခြင့္အေရး ၿဖစ္ပါသည္။
““ဒါေပမယ့္ ေမာင့္ေကာင္မေလးက လူတကာေလွ်ာက္ေၿပာရင္ ေဖေဖ
သိသြားဦးမယ္၊ အဲဒါဆုိရင္ မမတုိ႕ ဒုက္ၡပ””

မင္းေခါင္က ၿဖည္းညင္းစြာ မတ္တတ္ရပ္လိုက္၏။
““သူ အဲဒီေလာက္ မိုက္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ သူ အဲလိုေလွ်ာက္ေၿပာရင္
လဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ခါးခါးသီးသီး ၿငင္းရေတာ့မွာေပါ့။ ေဖေဖ မယံုဖို႕
အေရးႀကီးတယ္ေလ၊ မမ ေငြေပးတာကို ေဖေဖ မၿမင္ရံုမကဘူး၊ ဘယ္သူ
မွကို မသိမွၿဖစ္မယ္။ ေတာ္ၾကာ ဆက္စပ္ၾကည့္လို႕ လူေတြ
ရိပ္မိသြားရင္””
““ေအး ေအး .... မမကို စိတ္ခ်ပါ၊ ပိရိေအာင္ မမၾကံပါ့မယ္ကြယ””


Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ မမရယ္””
မင္းေခါင္က ခင္မင္းအား ၿပံဳး၍ ၾကည့္ေလသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၃)
သံုးနွစ္ေလာက္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရမည့္ ေငြအိမ့္လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားသည္
ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္ခင္းမွာပင္ ပြင့္အန္ၿပိဳလဲသြားခဲ့သည္။
နံနက္ခင္း အေဖ့အတြက္ ထမင္းႀကမ္းကို ပဲၿပဳတ္ႏွင့္ ေၾကာ္ေနစဥ္မွာ
ပင္ ေငြအိမ္မူးေ၀ကာ ပ်ိဳ႕အန္ေတာ့၏။ ဟုိစဥ္ကေတာ့ မိမိ မူပ်က္ေနသည္
ကို အေဖမသိေအာင္ အေဖ့ေရွ႕မွာ တတ္နုိင္သမွ် ထိန္းခ်ဳပ္၍ ရခဲ့၏။
သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ၀မ္းထဲက ေ၀ဒနာကို မိမိ ဘယ္လိုမွ မထိန္းနုိင္
ေတာ့ေပ။ အိမ္ေရွ႕သို႕ ကမန္းကတန္းဆင္းေၿပးသည့္အခုိက္မွာပင္ ေငြအိမ္
မိုက္ခနဲ မူးလဲသြားခဲ့သည္။ ေခၽြးေစးမ်ားၿဖင့္ ေအးစက္ကာ ၿဖဴေဖ်ာ့သြား
ေသာ သမီးၿဖစ္သူအား စိုးရိမ္တႀကီး ေပြ႕ယူလုိက္သည့္ အေဖသည္ လိမ္ၼာ
ပါးနပ္စြာပင္ ထိတ္လန္႕တၾကား သံသယ၀င္သြားေလသည္။
““ေငြအိမ္ ... နင္ ဘာၿဖစ္ေနသလဲ၊ ဘာၿဖစ္ခဲ့သလဲဆုိတာ ငါ့ကုိ
ေၿပာစမ္း””

ေငြအိမ္ တတ္နုိင္သမွ် ၿငင္းပယ္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားသည္။ သုိ႕ေသာ္ေလာက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွာ မိဘအေပၚ သားသမိးသည္ ဘယ္ေတာ့မွ် လိမ္ညာ၍ မပိရိနုိင္ေပ။
““နင္က ငါ့ကို ေခြးတစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္ ဂရုမစိုက္ဘူးေပါ့၊ နင္
ၿဖစ္ခ်င္သလို ၿဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီေပ့ါ၊ ဟင္ .... ေငြအိမ””

ေငြအိမ္သည္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ဇြတ္ထိန္းလ်က္ လံုး၀ၿငင္းပယ္ခဲ့
၏။
““အေဖ ဘာေတြ ေၿပာေနတာလဲ၊ ကၽြန္မ ဘာမွမၿဖစ္ဘူး။ အိပ္ေရး
ပ်က္ရင္ ဒီလုိပဲ မူးတာပဲ””
အေဖသည္ ေငြအိမ့္ေၿခဖ်ား လက္ဖ်ားမ်ားကို စမ္းႀကည့္ၿပီး တရားခံ
စစ္သလို စစ္ေမးခဲ့သည္။
““ဘယ္သူနဲ႕ ၿဖစ္တာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလ”” ထိုေမးခြန္းကို

ထပ္ကာထပ္ကာ ေမးၿပီး ေငြအိမ့္ထံမွ အေၿဖမရေသာအခါ သူ႕ဟာသူ
ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
““သူေဌးရဲ႕သား ဟုိေကာလိပ္ေက်ာင္းသားအေကာင္ မဟုတ္လား။
နင္တုိ႕နွစ္ေယာက္ မ်က္နွာအရိပ္အကဲေတြကို ငါသိတယ္””
ထုိအခါက်မွ ေငြအိမ္သည္ အစ္ကို႕ပညာေရးအတြက္၊ ေငြအိမ္တုိ႕
ဘ၀အတြက္ အေက်ာက္အကန္ ၿငင္းရေလသည္။
““အေဖရယ္ ...သူေဌးသားၾကားသြားရင္ ကၽြန္မတို႕ကို လာသတ္ေနပါ
လိမ့္မယ္၊ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ သူနဲ႕ ကၽြန္မ စကားေတာင္ ဟဟမေၿပာဖူးတာ””
““ဒါၿဖင့္ ဘယ္သူလ””


Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေငြအိမ္သည္ ေၿပာမိေၿပာရာ ေလာကႀကီးမွာ ရွိမရွိ မေသခ်ာေသာနာ
မည္တစ္ခုကို ေၿပာ၍ ဂ်ဳပ္ပင္ရြာသားၿဖစ္ေၾကာင္း လိမ္လိုက္သည္။
““ေအး .... အခု နင့္ေကာင္ ဘယ္မလဲ၊ နင့္ကို ထားခဲ့ၿပီမဟုတ္လား””
ေငြအိမ့္ မ်က္ရည္ေတြ ခန္းေၿခာက္သြားခ်ိန္တြင္ အေဖ့မ်က္ရည္က်
ေလသည္။
““ဒီကိစ္ၥ ကၽြန္မ အစီအစဥ္ရွိပါတယ္ အေဖ...၊ အေဖ ေအးေအးေဆး
ေဆးေနပါ၊ သမီးအတြက္ အေဖ အရွက္မရေစရပါဘူး””
““ဘာ””
အေဖက ၀ုန္းခနဲထရပ္လိုက္၏။ ေငြအိမ့္ကို ေၿခေထာက္ႏွင့္ ကန္ရန္
ရြယ္ၿပီးမွ ....
““အခုပဲ ငါ အရွက္ရေနၿပီ မိေငြ၊ ေနာက္တစ္ဆင့္ဆုိရင္ ငါေသဖို႕ပဲ
ရွိေတာ့တာပဲ”” ဟု ငိုသံပါေသာ ေဒါသသံၿဖင့္ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေလသည္။
ေငြအိမ့္ကိုယ္၀န္ကိစ္ၥသည္ အေဖ့အတြက္ ရွက္စိတ္၊ ေဒါသစိတ္ႏွင့္
နာၾကည္းစိတ္တုိ႕ခံစားေစရမည္ဟုသာ ေငြအိမ္သိခဲ့သည္။ ဤကိစ္ၥေၾကာင့္
အေဖ့အသက္ကုိ ဆံုးရႈံးထိခုိက္ရလိမ့္မည္ဟုေတာ့ သူမ လံုး၀ထင္မထားခဲ့
ေခ်။ လူေတြသည္ အရွက္ကုိအသက္နွင့္လဲသြားတတ္သည္ဟူေသာစကား
ကို ေငြအိမ္ႀကားဖူး၏။ သုိ႕ေသာ္ အေဖေသသြားၿခင္းမွာ အေဖ့အရွက္ကို
အသက္နွင့္လဲသြားၿခင္းပဲလား ... ေငြအိမ္ အတိအက် မသိေပ။
ေန႕လယ္ေရာက္ေတာ့ အေဖအလုပ္နားခ်ိန္တြင္ စားဖို႕ ထမင္းခ်ိဳင့္
ကေလး သြားပို႕ေသာအခါ အေဖတြင္းထဲဆင္းရန္ ၿပင္ေနသည္ကို ေငြအိမ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ၿမင္ရေသး၏။ အေဖ့ခါးတြင္ ႀကိဳးစေတြ ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္။ အေဖ့
အား ထိန္းထားေသာႀကိဳးကုိ တြင္းထိန္း ဘႀကီးသိန္းက ထိန္းကိုင္ထား
သည္။ ထုိႀကိဳးစအရွည္ကို ႀကိဳးဆြဲ အလုပ္သမႀကီးမ်ားက တန္းစီ၍ကိုင္
ထားသည္။ အစစအရာရာသည္ ပံုမွန္အတိုင္း ၿဖစ္သည္။ ႀကိဳးစအရွည္ကို
ၿမင္ရသေလာက္ ခန္႕မွန္းရသည္မွာ ေပသံုးေလးရာေလာက္ေတာ့ ေရာက္
ေနၿပီ။
““ႀကိဳးစားလိုက္ၾကစို႕ေဟ့၊ သည္ကေန႕ တြင္းေပါက္ဖို႕ပဲ””
ဘႀကီးသိန္းက အားလံုးကုိ ေအာ္ဟစ္ႀကံဳး၀ါးလ်က္ အားေပးသည္။
အဲဒါလည္း ထံုးစံပါဘဲ။ ေငြအိမ္သည္ ထမင္းခ်ိဳင့္ကေလး လက္မွာဆြဲ
လ်က္ အေဖ့အနား သြားရပ္မိသည္။ အေဖ့အား ေတာင္းပန္ေသာ မ်က္နွာ
ထားၿဖင့္ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ အေဖက ေငြအိမ့္အား စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့
သည္။ အေဖ့ေမးေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္လာလ်က္ အံတင္းတင္းႀကိတ္
လိုက္တာကိုေတာ့ ေငြအိမ္ၿမင္သားပဲ၊ အေဖ မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး တြင္းထဲဆင္း
သြားခ်ိန္တြင္ ေငြအိမ္သည္ ထံုးစံမဟုတ္ေသာ ၀မ္းနည္းအားငယ္မႈကို ခံ
စားလိုက္ရသည္။
““အေဖ ....””
သူမ၏အသံသည္ ရင္ထဲမွာပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ မ်က္စိ
ေအာက္မွ အေဖေပ်ာက္သြားသည္။ သည္တုန္းကေတာ့ အေဖ့အၾကည့္
သည္ ေနာက္ဆံုးအၾကည့္ ၿဖစ္လိမ့္မည္ဟု ေငြအိမ္မထင္ခဲ့မိေပ။ ထမင္း
ခ်ိဳင့္ကေလးကို ထေနာင္းပင္ ပင္စည္ခြၾကားမွာထားလ်က္ အေဖၿပန္တက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လာမည့္ တြင္းရွိရာသုိ႕ လွမ္းၾကည့္ေနခဲ့မိသည္။

တြင္းနက္လာေသာအခါ တြင္းထဲမွာ ဓာတ္ေငြ႕ေတြ ထြက္ေနတတ္
သည္။ ထုိဓာတ္ေငြ႕သည္ လူ႕အသက္ကုိ အႏ္ၲရာယ္ၿဖစ္ေစတတ္ေသာ
ေၾကာင့္ တြင္းတူးသမားမ်ားသည္ တြင္းထဲမွာ ၾကာၾကာမေနနုိင္ၾကေပ။
တူရြင္းၿဖင့္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္တူးၿပီးေနာက္ သူ႕ကိုဆြဲတင္ရန္ေအာက္မွ
ႀကိဳးစၿဖင့္ အခ်က္ေပးရသည္။ ထုိအခါ တြင္းထိန္းနွင့္အတူ ႀကိဳးဆြဲမ်ား
က ခပ္ေ၀းေ၀းသို႕ ႀကိဳးကို ခြန္ႏွင့္အားႏွင့္ ဆြဲေၿပးရေလသည္။ ထိုတြင္း
တူးသမား တြင္းေပၚေရာက္လွ်င္ ေနာက္တြင္းတူးသမားက ေအာက္ကို
ဆင္းရသည္။ အဲသည္လိုပင္ အလွည့္က် တူးရ၏။
အေဖ ခဏၾကာလွ်င္ တြင္းေပၚၿပန္ေရာက္လာမည္ဟု ေငြအိမ္ေမွ်ာ္
လင့္ထားေသာ္လည္း အေဖသည္ လိုအပ္တာထက္ ပို၍ၾကာေန၏။ စုိးရိမ္
စိတ္ၿဖင့္ ထင့္ခနဲၿဖစ္သြားသည့္အခုိက္မွာ ခဏကေလးသာၾကာသည္။ ထုိ
ခဏကေလးအတြင္းတြင္ ေငြအိမ္ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ အၿဖစ္
တစ္ခု ၿဖစ္ပ်က္သြားခဲ့၏။ ေငြအိမ့္မ်က္စိေအာက္တြင္ တြင္း၀၌ လူေတြ
ရုတ္ရုတ္သဲသဲၿဖစ္သြားၾက၏။ ေငြအိမ္သည္ ၿဗဳန္းခနဲ တြင္းဘက္သို႕ေၿပး
လာမိ၏။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ႀကိဳးဆြဲမ်ားသည္ ႀကိဳးစကို ေငြအိမ္ရွိရာသို႕
ထိတ္လန္႕တၾကား ဆြဲေၿပးလာသည္။
““ဟဲ့ ေကာင္မေလး နင့္အေဖ ..... နင့္အေဖ ...””
သူတို႕စကား မဆံုးတာလား၊ ေငြအိမ္ နားမေထာင္လိုက္တာလားမသိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေငြအိမ္သည္ တြင္း၀သုိ႕ေရာက္လွ်င္ တြင္းထဲမွ ႀကိဳးတန္းလန္းၿဖင့္ ေခြ
ေခါက္ကာ ပါလာေသာ အေဖ့ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
““အေဖ ...””

က်န္တြင္းတူးမ်ားႏွင့္ ဘႀကီးသိန္းတုိ႕က အေဖ့ကို ၀ိုင္းေပြ႕ကာ ႀကိဳး
ၿဖဳတ္ယူၾကသည္။
အေဖ့ဇက္သည္ လိမ္လ်က္ရွိ၏။ ေငြအိမ္ အေဖ့အနား ေၿပးသြားၿပီး
အေဖ့လက္ကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ အေဖ၏တစ္ကုိယ္လံုး မႊန္ထူ
ေနေအာင္ ဓာတ္ေငြ႕ေစာ္နံေနသည္။
““အေဖ ... အေဖ ...””
အေဖ လံုး၀မလႈပ္နုိင္ေတာ့ပါ။ ဘႀကီးသိန္းက အေဖ့ကို သစ္ပင္ရိပ္
သုိ႕ေခၚသြားရန္ အမိန္႕ေပးသည့္အခါ လူ ၄-၅ေယာက္ ၀ိုင္းေပြ႕ၿပီး ယပ္
ခတ္သူကခတ္၊ နွာေခါင္း၀သို႕ သံပရာသီးကပ္သူက ကပ္ၿဖင့္ ၀ုိင္း၀န္းၿပဳ
စုရင္း အရိပ္ရွိရာ ေခၚသြားသည္။ ေငြအိမ္သည္ အသက္မရႈတစ္ခ်က္၊ ရႈ
တစ္ခ်က္ သတိလစ္ေနေသာ အေဖ့အား ေတြေတြႀကီးၾကည့္ရင္း ၿဖစ္ပ်က္
သြားသည့္ အၿဖစ္အပ်က္ကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနရသည္။ ဘႀကီး
သိန္းကေတာ့ သူ႕တာ၀န္မကင္းသလို ၿဖစ္ေန၍ ေသြးရူး ေသြးတန္းေၿဖ
ရွင္းေနသည္။
““ဒီလူက ဘာအခ်က္မွ မၿပဘူးဗ် .... က်ဳပ္လဲ သူအခ်က္ၿပတာကို
ေစာင့္ေနတာပဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေငြအိမ္ အေဖ့အနားတြင္ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ မ်က္ရည္စက္
မ်ား တစ္လိမ့္ခ်င္း လိမ့္ဆင္းက်လာေလသည္။
““ေဆးဆရာ ေခၚရင္ ေကာင္းမယ္ဗ်””
““ေဆးရံုပို႕ရင္ ေကာင္းမယ္၊ သူေဌးဆီကို အေၾကာင္းၾကားစမ္း””

““ဦးစံၿမင့္ ...... ဦးစံၿမင့္...””
““ဒီလူ တစ္ခုခုနဲ႕ ထိခုိက္မိၿပီး သတိလစ္သြားလို႕မ်ား ႀကိဳးမလႈပ္နုိင္
ေတာ့တာလား””
““ထိခုိက္စရာ ဘာမွမရွိဘူးဗ်၊ က်ဳပ္ဆင္းတူးတုန္းကေတာ့ ေခ်ာလို႕ပဲ
ဓာတ္ေငြ႕နံ႕ကေတာ့ မႊန္ေနတာပဲဗ်ိဳ႕””
““တြင္းဖမ္းလိုက္တာ ၿဖစ္မယ္၊ က်ဳပ္တုိ႕ မုန္႕ၿဖဴ မုန္႕နီတင္တဲ့ေန႕က
ကုိစံၿမင့္ႀကီး မလာဘူးေလ””
““ေၾသာ္ .... မလွရင္ႏွယ””

တစဟ္ေယာက္တစ္ေပါက္ အသံမ်ားအၾကားမွ ေပ်ာ့ေခြစြာ သတိလစ္
ေနေသာ အေဖ့ကို ေငြအိမ္ဖက္၍ ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။
အေဖဘာေၾကာင့္ သည္လိုၿဖစ္တာလဲ၊ အေဖ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳးစကိုမဆြဲ
တာလဲ၊ ေငြအိမ္ မေတြးရဲေပမယ့္ ေတြးလိုက္မိၿပီ။ ေငြအိမ္သည္ ဘာကိုမွ်
မတတ္နုိင္ေတာ့သည့္ဘ၀မွာ ရိႈက္၍သာ ငိုေနေတာ့သည္။
ခဏၾကာေတာ့ သူတုိ႕အားလံုး ေငြအိမ့္ကို ဆြဲထူၾကသည္။ ထုိ႕
ေနာက္ ေငြအိမ္ မၾကား၀ံ့ဆံုး စကားကို ေငြအိမ့္အား ခပ္တုိးတုိးေၿပာၾက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။
““အသက္မရွိေတာ့ပါဘူး .....””
ေပ်ာ့ေခြေနေသာ အေဖ့ကို ေငြအိမ္ ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ခ်ားစြာ စိုက္
ၾကည့္ေနမိသည္။

အေဖ ဘာလုပ္လိုက္တယ္ဆုိတာ သူမ်ားမသိေပမယ့္ ေငြအိမ္သိ
တယ္အေဖ။
အကယ္၍သာ ကိုမင္းေခါင္ႏွင့္ ၿဖစ္သည့္ကိစ္ၥကို အမွန္အတုိင္းဖြင့္
ေၿပာခဲ့လွ်င္ အေဖ အသက္ေသဆံုးခ်င္မွ ဆံုးလိမ့္မည္ဟု ေတြးၾကည့္ၿပီး
ေငြအိမ္မွားသြားသလားဟု ေနာင္တရမိသည္။ ေငြအိမ္၏ မိုက္ၿပစ္ကို ေငြ
အိမ္ခံဖို႕ အဆင္သင့္ရွိခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ သူမ၏အမုိက္ဒဏ္ကို ယခုလုိ
အေဖက ၀င္ၿပီးခံယူသြားလိမ့္မည္ဟု ေငြအိမ္ တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ဖူးေခ်။
အခုေတာ့ ေငြအိမ္ ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ။ ေငြအိမ္ ဆက္လက္
အသက္ရွင္ဖို႕ ခြန္အားေတြ ဘယ္မွာလဲ။ ေငြအိမ္ ဘယ္သူ႕အတြက္ဆက္
ၿပီး အသက္ရွင္ရမွာလဲ၊ ဘာအတြက္ ဆ က္ၿပီး အသက္ရွင္ရမွာလဲ။
ေငြအိမ္သည္ လူစုလူေ၀းမွ ေ၀းရာသို႕ၿဗဳန္းခနဲ ထြက္ေၿပးေလသည္။
ရုတ္တရက္ေၾကာင္ေနေသာ ေရနံတြင္း အလုပ္သမားမ်ားသည္ ခဏၾကာ
ေတာ့မွ သတိရလာၿပီး ေကာင္မေလးေနာက္ အေၿပးလိုက္ၾကသည္။ ေငြ
အိမ္သည္ ေတာင္ႀကိဳေတာင္ၾကား ေရနံစင္မ်ားၾကားမွ ေကြ႕ပတ္ၿပီး
ဦးတည္ရာမဲ့ ေၿပးလႊားေန၏။ သံၿငမ္းစင္ႀကီးမ်ားကုိ ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေရနံေလွာင္ကန္မ်ားကုိ ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့သည္။ လက္တြင္းမ်ားစြာ ေက်ာ္
ၿဖတ္ခဲ့သည္။ ထုိအခါ ကတ္ၲရာလမ္းမေပၚသို႕ေရာက္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေငြ
အိမ္သည္ အနည္းငယ္မွ် နားၿခင္း မရွိ၊ ေၿခဦးတည့္ရာသုိ႕ ေၿပးလႊားလ်က္
ရွိသည္။ ၀ါ့ဒ္ဆြန္လမ္းအတုိင္း မေၿပးဘဲ ေရႊဘံုသာရပ္ကြက္လမ္းဆီသို႕
ေၿပးေလသည္။ လမး္မေပၚမွာ အၿပင္းေမာင္းလာေသာ ကားႀကီးတစ္စီး
သည္ ေငြအိမ့္ကိုၿမင္ေတာ့ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရသည္။ ကားႀကီးသည္ ဘီး
ပြတ္တိုက္သံ ဆူညံစြာၿဖင့္ ရပ္တန္႕သြား၏။

မိမိကုိယ္ခႏ္ၶာအား ကားႀကီးက နင္းၿဖတ္မသြားေသာအခါ ေငြအိမ္
သည္ ေနရာမွာ တစ္ခဏ ေတြေ၀စြာရပ္ေနေသး၏။ ကားေပၚကဒရိုင္ဘာ
ဆင္းလာသည္ကို ၿမင္သည့္အခ်ိန္၊ ေနာက္မွ လူစုလူေ၀းက လွမ္းေခၚ
ေဖ်ာင္းဖ်သံကို ၾကားခ်ိန္ .... ထိုအခါက်မွ မိမိေရွ႕ဆက္ေၿပးရဦးမည္ဟု
သတိရသြားသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေငြအိမ္ ေၿပးၿပန္ေလသည္။
ေငြအိမ့္ထံသုိ႕ ညေနက်မွသြားလွ်င္ အိမ္မွာ သူ႕အေဖႏွင့္ပါေတြ႕ရမွာ
စိုးသၿဖင့္ ေန႕ခင္းသြားဖို႕ စိတ္ကူးၿပီးေနာက္ ခင္မင္း ေရေစာေစာထခ်ိဳး၏
သနပ္ခါးေရက်ဲ ပါးပါးကေလးလူးၿပီးေနာက္ အကႌ်ႏွင့္ထဘီကို ေရြးေန
ခ်ိန္မွာပင္ ေၿခသံၿပင္းၿပင္းၿဖင့္ ေဖေဖ အခန္းတံခါးေရွ႕သို႕ ေရာက္လာၿပီး
တံခါးေခါက္သည္။
““ခင္မင္း .... ေဖေဖ တြင္းဘက္ကို ခဏသြားရမယ္၊ အလုပ္သမား
တစ္ေယာက္ မေတာ္တဆၿဖစ္လို႕တဲ့။ သမီး အိမ္တံခါးေတြပိတ္ၿပီး ေစာင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၾကည့္လုိက္၊ ၾကားလား””
ခင္မင္းသည္ ၀တ္ေတာ့မည့္အက်ႌကို ကုိယ္မွာကပ္ၾကည့္ေနၿပီေနာက္
အနည္းငယ္ အလိုမက်ၿဖစ္သြားရာက “ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ” ဟု ေအာ္လိုက္ရ၏
ေဖေဖထြက္သြားရန္ ေၿခလွမ္းႏွစ္လွမ္း လွမ္းၿပီးမွ အသံၿပဳၿပန္သည္။
““ေၾသာ္ ... ၿဖစ္တဲ့အလုပ္သမားက ဦးစံၿမင့္တဲ့၊ ဟုိေကာင္မေလး
အေဖပဲ””
ခင္မင္းကိုယ္မွ အကႌ်ကေလး ေလွ်ာခနဲ ေအာက္သုိ႕က်သြား၏။ရုတ္
တရက္ လန္႕ဖ်ပ္သြားပါသည္။ ဦးစံၿမင့္ ... ဟုိေကာင္မေလးအေဖ။ ခင္

မင္းခုတင္ေပၚမွာ တုန္လႈပ္စြာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။ အလုပ္သမားတစ္
ေယာက္ မေတာ္တဆ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရတာ ေရနံတြင္းေတြအတြက္ မဆန္း
ပါ။ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရသူက ဦးစံၿမင့္ၿဖစ္ေနတာလည္း မဆန္းပါ။ သုိ႕ေသာ္
အေဖက ဘာၿဖစ္လုိ႕ ခင္မင္းကို သည္အေၾကာင္း ထည့္ေၿပာသြားရပါသ
လဲ ...။ ခင္မင္းနွင့္ မင္းေခါင္၏ အၾကံအစည္ေတြကို ေဖေဖသိေနၿပီဟု
သြယ္၀ုိက္အသိေပးလိုသည္မ်ားလား။
ခင္မင္းသည္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိေအာင္ စိတ္ဓာတ္က်သြားပါ
သည္။
အို ... ဒါတုိက္ဆုိင္တာပါ။ ေဖေဖ ဘာလို႕သိရမွာလဲ။ သိစရာအ
ေၾကာင္းမွ မရွိတာ။ ေငြအိမ့္ဖခင္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရၿခင္းသည္ ခင္မင္းတုိ႕
ေမာင္နွမအတြက္ အခြင့္အေရးပင္ၿဖစ္သည္။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူအား ခင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မင္းတုိ႕ ကရုဏာေၾကးေပးေနက် မဟုတ္လား။ ေငြအိမ့္လက္ထဲသို႕ ကရု
ဏာေၾကး သြားထည့္ရင္း ေမာင္ေလး၏ပိုက္ဆံကိုပါ ေရာေပးလွ်င္ေကာင္း
မည္။ ဘယ္သူ ရိပ္မိမွာလဲ။
ခင္မင္းသည္ စိတ္ဓာတတက္ႀကြသြားၿပီး အကႌ်လံုခ်ည္ကို စိတ္ပါ
လက္ပါ လဲလိုက္၏။ ဂ်ပန္ပိုးေပ်ာ့အကႌ် ၾကက္ဥႏွစ္ေရာင္ႏွင့္ အနက္ခံ
ေပၚမွာ ၾကက္ဥႏွစ္ေရာင္ ပန္းခက္ပါသည့္ ဖဲလံုခ်ည္ကို ၀တ္လိုက္သည္။
အင္း ... သိပ္ေတာက္ပသြားမလား။ ခင္မင္း လံုခ်ည္ကို ၿပန္လဲလိုက္၏။
နီညိုေရာင္ ကတီ္ၲပါလံုခ်ည္ ခပ္မိႈင္းမိႈင္းကိုသာ ၀တ္လိုက္သည္။
ေဖေဖ့ကား ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ ခင္မင္း လသာေဆာင္ဘက္သို႕ထြက္
လာခဲ့၏။ ေဖေဖ့ကား ၿပန္လာသည္အထိ ေစာင့္ရမည္မွာ ေသခ်ာသည္။
ေဖေဖက ခင္မင္းကို ကရုဏာေၾကး သြားေပးခုိင္းလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲ။သို႕

ေသာ္ေရနံေၿမအလုပ္ကိစ္ၥမွန္သမွ် ခင္မင္း ဘာတစ္ခုမွ် မသိခဲ့ဖူး၊ မေဆာင္
ရြက္ခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ခင္မင္းသြားရမွာ မဟုတ္ပါ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဦးႀကီး
ဘခင္အား မိမိကုိပါေခၚသြားရန္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ မွာထားရမည္ ေဖေဖ
ေမးလွ်င္ေတာ့ တြင္းႀကီးမင္းစုထဲက မခင္ေအးတို႕အိမ္ သြားမည္ဟု ေၿပာရ
မွာေပါ့။ ဦးႀကီးဘခင္ကိုေတာ့ ကေလးမေလးဟာ သနားစရာမုိ႕လုိ႔ ကရု
ဏာေၾကးေပးရင္း ႏွစ္သိမ့္လိုပါသည္ဟု ေၿပာရမွာေပ့ါ။
ကိုယ့္အေတြးကို ကုိယ္ေက်နပ္သြားေသာေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္
တစ္ခဏ အဆက္ၿပတ္ေနေသာ ခင္မင္းေမသည္ ၿခံ၀င္းေရွ႕သို႕ မိန္းက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလးတစ္ေယာက္ ေမာႀကီးပန္းႀကီး ေၿပးလာေနသည္ကုိ ခ်က္ခ်င္းမၿမင္
လိုက္။ ခင္မင္းၿမင္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ မိန္းကေလးသည္ ၿမစ္ကမ္းပါး
ဘက္သုိ႕ ေၿခဦးတည္ေနၿပီ။ သုိ႕ေသာ္ မိန္းကေလးကို ခင္မင္းသဲသဲကြဲကြဲ
ၿမင္ရသည္။ ခင္မင္းတစ္သက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ် မေမ့နုိင္ေတာ့မည္ ရုပ္
ရည္ၿဖင့္ ထိုမိန္းကေလးကို ခင္မင္း ခ်က္ခ်င္း မွတ္မိလုိက္ပါသည္။
““ေငြအိမ္ ...””
ခင္မငး္ တုိးတုိးကေလး ေရရြတ္မိ၏။
ေငြအိမ္၏ ဆံပင္မ်ားေၿပေလ်ာ့ကာ ေလၿဖင့္ ဖြာရာက်ဲေန၏။ ၿမစ္
ကမ္းပါးမွေလေၾကာင့္ ေငြအိမ္၏ခပ္တုိတုိ ထဘီမွာ ဖ်တ္ခနဲ ဖ်တ္ခနဲလြင့္
ေနသည္။ ေကာင္မေလးသည္ သည္အိမ္ဘက္သုိ႕ လံုး၀လွည့္မၾကည့္ေပ။
မိမိတို႕ထံ အကူအညီလာေတာင္းသည္ ဟူေသာ ထင္ၿမင္ခ်က္ကုိ ခင္မင္း
ခ်က္ခ်င္း ဖယ္ထုတ္လိုက္ရ၏။ သူ မိမိတုိ႕ထံ လာၿခင္း မဟုတ္ပါ။ ထုိ႕
ၿပင္ သူ ဘယ္သူ႕ထံသို႕မွ သြားေနၿခင္းမဟုတ္ပါ။ သူ႕ အာရံုတြင္ဘာမွရွိ
ေနဟန္မတူပါ။ ထုိ႕ၿပင္ သူ႕ေရွ႕၌ အိမ္ေၿခဟူ၍ မရွိ ...ဘာမွမရွိ၊ ေခ်ာက္

ကမ္းပါးႀကီးေတြသာ ရွိေနသည္ဆုိတာလည္း သူ သိပံုမရပါ။ သုိ႕မဟုတ္
သူ ဂရုစိုက္မည့္ပံု မရပါ။
““ဟင့္အင္း ..... မလုပ္နဲ႕””
အက်ယ္ႀကီး ေအာ္လိုက္မိသည္ဟု ထင္မိေသာ္လည္း တကယ္ေတာ့
ခင္မင္းႏႈတ္ဖ်ားမွ တုိးတုိးကေလးသာ ထြက္သြားၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေငြအိမ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကေတာ့ မရပ္မနား ေၿပးေနဆဲ......။
ခင္မင္းသည္ ရုတ္တရက္ လက္ဖ်ားေၿခဖ်ားေတြ ေအးစက္ကာ ရင္
တလွပ္လွပ္ခုန္လ်က္ ေအာက္ထပ္သုိ႕ တဒိုင္းဒိုင္း ေၿပးဆင္းသြား၏။
ဆင္၀င္ေလွကားထစ္မ်ားမွ ဒေရာေသာပါး ေၿပးဆင္းထြက္လာရာ ေနာက္
ဘက္မွ ေဒၚေလးက “မခင္မင္း ... ဘယ္လ” ဟုေမးသံကို မေၿဖနုိင္ခဲ့ေပ။

ခင္မင္းၿခံေရွ႕သုိ႕ မေရာက္မီ ေငြအိမ့္ေနာက္မွ လုိက္လာဟန္ရွိေသာ လူ
သံုးေလးေယာက္ ၿဖတ္ေၿပးသြားၾကတာ ၿမင္ရသည္။
ဘုရား .... ဘုရား ေငြအိမ္ရယ္ ... အသက္တစ္ေခ်ာင္းဆိုတာ ရခဲပါ
ဘိၿခင္း။
သုိ႕ေသာ္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ခင္မင္းကိုယ့္ကိုယ္ကို သေရာ္ေလွာင္ေၿပာင္မိ
၏။ ညတုန္းကပင္ ေမာင္ေလးႏွင့္ ခင္မင္း အၿပစ္မဲ့ကေလးေလးကို ဖ်က္
ဆီးသတ္ၿဖတ္ဖုိ႕ သေဘာတူစြာ တုိင္ပင္ခဲ့ၾကေသးသည္ မဟုတ္လား။ ေငြ
အိမ့္အသက္ကိုေတာ့ ကေလးအသက္လုိ ဘာၿဖစ္လို႕ ေသြးေအးေအးၿဖင့္
အဆံုးမသတ္ေစနုိင္ရမွာလဲ။ သြားပါေစ ... ေခ်ာက္ကမ္းပါး အစြန္းထိ
သြားပါေစ ...။

ေငြအိမ္သည္ သည္လို ဘ၀အဆံုးသတ္သြားလွ်င္ ေမာင္ေလး၏
ပညာေရးမွာ အေနွာင့္အယွက္မရွိ၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ ကင္းကင္းနွင့္...
ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူ၊ မင္း မေသရဘူး ...။ အုိ မင္းကေလးလည္း မေသ
ေစရပါဘူး။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခင္မင္းသည္ လူအုပ္ႏွင့္အတူေရာ၍ ေၿပးလႊားလိုက္ပါသြားသည္။
ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းမွ ၿမင္ကြင္းသည္ ေသြးေအးေအးၿဖင့္ မၾကည့္ရဲ
စရာပင္ၿဖစ္၏။ မိးန္ကေလးသည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းတြင္ မတ္မတ္ရပ္
ေနသည္။ သူမေနာက္မွ လူအုပ္သည္ ဆူညံေနရာမွ တိတ္ဆိတ္သြား၏။
ေၿပးလႊားေနရာမွ ရပ္ကာ မ၀ံ့မရဲ တုိင္းဆေသာ ေၿခလွမ္းမ်ားညဖင့္ မသိ
မသာ လွမ္းၾကေလသည္။
““ကေလးမ .... ၿပန္လာခဲ့ပါကြယ္၊ မၾကံေကာင္း မစည္ရာ၊ ေဒၚႀကီး
တို႕ ရွိပါေသးတယ္ကြယ္၊ မင္း ဘာမွ အားငယ္စရာ မလိုပါဘူး ...””
ဘုရား .... ဘုရား ဒါၿဖင့္ ေငြအိမ့္အေဖ ...။ ခင္မင္း၏ ေက်ာထဲမွာ
စိမ့္ခနဲ ၿဖစ္သြားသည္။
ကမး္ပါးစြန္းမွ ေငြအိမ္သည္ ရုတ္တရက္ သည္ဘက္သို႕လွည့္ရပ္
လိုက္၏။ ေငြအိမ္၏ ဟန္အမႈအရာမွာ အညိွ႕ခံထားရသူတစ္ေယာက္ပမာ
ေၾကာင္စီစီ ၿဖစ္ေနသည္။ ေငြအိမ္သည္ ခင္မင္းၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ေနာက္
သုိ႕ တစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္၏။ ခင္မင္းပါးစပ္ကို လက္၀ါးၿဖင့္ အုပ္ပိတ္
ကာ လႊတ္ခနဲ ေအာ္လိုက္မိသည္။ အနားက လူအုပ္ထဲမွ ေ၀ါခနဲအသံ
ထြက္လာသည္။ ေငြအိမ္သည္ ယခုအခါ ေနာက္ထပ္ ေၿခတစ္လွမ္းစာ
ဆုတ္ရန္ ေၿမေနရာ မက်န္ေတာ့ေခ်။

ခင္မင္းသည္ ရုတ္တရက္ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၿပီး ေရွ႕သုိ႕ တိုးထြက္လိုက္
၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ညီမေလး .... ေငြအိမ္ ...””
ေငြအိမ္သည္ ခင္မင္းရွိရာသို႕ ေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး လွမ္းၾကည့္သည္။
ခင္မင္းသည္ ဘ၀မွာ အေႏြးေထြးဆံုး၊ အခ်ိဳသာဆံုး အၿပံဳးကို ႀကိဳးစားၿပံဳး
ယူ၍ ေငြအိမ္ရွိရာသုိ႕ ၿဖည္းညင္းစြာ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
““မမကုိ မင္း မွတ္မိပါတယ္ေနာ္ ...””
ေငြအိမ့္မ်က္လံုးမွား တစ္ခ်က္ လက္ခနဲေတာက္ပသြား၏။
““မင္း ဒီလိုမလုပ္ရဘူး မင္း ေသလုိ႕ မၿဖစ္ဘူးေလ...၊ မင္းအသက္
ရွင္ေနမွၿဖစ္မွာေပါ့၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာ မင္း သိသလို၊ ကိုယ္လဲသိေန
တယ္””
ေငြအိမ္သည္ေတြေ၀စြာ မ်က္ေတာင္ တစ္ခ်က္နွစ္ခ်က္ခတ္လိုက္၏။
““မင္းနဲ႕အတူ ေဘးမွာ ကိုယ္ရွိေနမွာေလ ... ေငြအိမ္၊ ယံုတယ္မဟုတ္
လားဟင္၊ မမဆီကို လာခဲ့ပါ””
ေငြအိမ္က ႏြမ္းလ်စြာၿပံဳးလိုက္သည္။ သူမ၏အၿပံဳးကို ၿမင္ရေသာအ
ခါ ခင္မင္း လိႈက္ခနဲ ေပ်ာ္ရႊင္သြား၏။ လြန္ခဲ့ေသာ နာရီ၀က္အခ်ိန္ကာလ
အထိ ဤမိန္းကေလးသည္ မိမိအတြက္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္သာ ၿဖစ္ခဲ့၏
အနည္းငယ္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္ရာ၊ အနည္းငယ္ မနာလိုစရာ ၿဖစ္ခဲ့ေသး၏။
ယခုအခါ ဤမိန္းကေလးသည္ မိမိတြက္ ညီမအရင္းကဲ့သို႕ ရင္းႏွီးရမည့္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သြားၿပီ။ မိမိတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ မည္သူမွ်

မေမွ်ာ္မွန္းဖူးသည့္ ေပါင္းစပ္မႈမ်ိဳးၿဖင့္ တစ္သားတည္း ေပါင္းစပ္သြားခဲ့ၿပီ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဤမိန္းကေလးငယ္၏ ေသြးသည္ မိမိ၏ေသြးဟု ခံစားေနရၿပီ၊ ဤမိန္းက
ေလးငယ္၏ အသက္သည္ မိမိ၏အသက္ပင္ၿဖစ္သည္။ ဤမိန္းကေလး
ငယ္၏ ထိခုိက္နာက်င္မႈသည္ မိမိ၏ထိခုိက္နာက်င္မႈပင္ၿဖစ္သည္။ ၄င္း
အတြက္ လံုေလာက္ေသာ သက္ေသတစ္ခုလည္း မိန္းကေလးကိုယ္ခႏ္ၶာ
တစ္ေနရာရာတြင္ ရွိေနၿပီ မဟုတ္လား။ ေမာင္ေလးမင္းေခါင္၏ ေသြး
သည္လည္း မိမိ၏ ေသြးပဲၿဖစ္ေလသည္။
““လာ ... ညီမေလး””
ထုိ႕ေနာက္ ေငြအိမ္သည္ ခင္မင္းရွိရာသုိ႕ တြန္႕ဆုတ္ေသာ ေၿခလွမ္း
မ်ားၿဖင့္ မ၀ံ့မရဲ တုိးကပ္လာသည္။ ေမာပန္းမႈ၊ ေၾကကြဲမႈတုိ႕ၿဖင့္ တဆတ္
ဆတ္ တုန္ယင္ေနေသာ မိန္းကေလး၏ ကိုယ္ခႏ္ၶာကုိ လွမ္းေပြ႕ယူလိုက္
သည့္အခါ ခင္မင္း မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္တစ္စက္ လိမ့္ဆင္းက်သြား၏။
ထထထထထထထထထထထထထထထ

(၄)
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳနည္းပါလ်က္ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္
ရႈေလ့လာၿပီး စာအုပ္ထဲက ဘ၀ေတြကိုသာ ရင္းနွီးခဲ့ရေသာ အထက္တန္း
စား မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ စာဟူ၍ မယ္မယ္ရရ မဖတ္ဖူးဘဲ ဘ၀အ
ေတြ႕အၾကံဳေတြကို အသက္နွင့္မလိုက္ေအာင္ အမ်ိဳးစံုေတြ႕ၾကံဳၿဖတ္သန္းခဲ့
ရေသာ ေအာက္တန္းစား မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္သြားခဲ့သည္
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ဘ၀စီ သီးသန္႕ဆက္လက္ရပ္တည္ၾကရ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မည္ဟု သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ထင္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္
ေယာက္သည္ တစ္ခုတည္းေသာ ဘ၀ကို ေၿခလွမ္း လွမ္းလိုက္ၾကၿပီဟု
မၾကာမီမွာပင္ သိလိုက္ၾက၏။
နဂိုမူလက ရင္ေသြးႏွင့္ပတ္သတ္၍ စဥ္းစားဆံုးၿဖတ္ထားသမွ်ေတြ
သည္ ဘာေၾကာင့္အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ ၿဖစ္သြားၾကသလဲဟု သူတုိ႕ကုိယ္
တုိင္ အေသအခ်ာမသိ။ သုိ႕ေသာ္ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး

တြင္ ရင္ေသြးနွင့္ပတ္သက္၍ တစ္ၿပိဳင္တည္း၊ တစ္ခ်ိန္တည္း သေဘာ
ထားေၿပာင္းလဲ သြားၾကၿခင္းၿဖစ္သည္။
““ဒီကေလး အသက္ရွင္ေနေစရမယ္””
ထုိအေတြးသည္ မိန္းမႏွစ္ေယာက္အား ၿပင္းၿပစြာ လႊမ္းမိုးထားသည္
ၿဖစ္ရာ ကေလးနွင့္ပတ္သက္၍ မိမိတို႕၏ လႈမႈေရး၊ ဂုဏ္သိက္ၡာသန္႕စင္မႈ
စသည့္အရာမ်ားကို စြန္႕လႊတ္ပစ္ပယ္ဖုိ႕ပင္ ၀န္မေလးေတာ့ေပ။
ပထမ သူတို႕ဆံုးၿဖတ္ထားသည္မွာ ပတ္၀န္းက်င္က သတိမထားမိ
နိုင္သည့္အခ်ိန္ကာလအထိ ဟန္မပ်က္ ဆက္လက္ေနသြားၾကမည္။ ကိုယ္
၀န္လရင့္လာသည့္အခါ ပင္း၀ရြာဘက္မွ ခင္မင္းတုိ႕ အသိမိတ္ေဆြအိမ္
မွာ ေငြအိမ္ သြားေနရမည္။ ကေလးေမြးဖြားၿပီးေနာက္ ေငြအိမ္ ေရနံေၿမသုိ႕
ၿပန္လာရမည္။ ထုိကေလးကို ေဖေဖမသိေအာင္ၿဖစ္ေစ၊ ေဖေဖႏွင့္ အတုိက္
အခံစကားဆုိ၍ၿဖစ္ေစ ခင္မင္းေမြးစားမည္။ မင္းေခါင္ ဘိလပ္ကၿပန္လာ
ၿပီး ေငြအိမ္နွင့္လက္ထပ္သည့္အခါ ခင္မင္းက သူတုိ႕နွစ္ေယာက္ထံသုိ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကေလးကို လႊဲေၿပာင္းေပးလိုက္မည္။ ထိုအစီအစဥ္ၿဖင့္ ႏွစ္ေယာက္လံုး
စိတ္ေပါ့ပါးသြားၾကသည္။
သုိ႕ေသာ္ ေလာကတြင္ မိမိတုိ႕သည္ လံုး၀မထင္မွတ္ေသာ ေၾကာက္
မက္ဖြယ္ အံ့ၾသမႈေတြကို မၾကာခဏ ရရွိနုိင္ေကာင္းသည္ဟု ဆင္ၿခင္ရန္
သူတုိ႕ ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့ၾကေလသည္။
အေဖ ေသဆံုးၿပီး နွစ္လေလာက္အၾကာ အေဖေသဆံုးခဲ့သည့္အခ်ိန္
ေလာက္မွာပင္
ထိုအၿဖစ္အပ်က္ၿဖစ္ပြားခဲ့ရသည္။မမခင္ေမ၏““ေရနံပံုးေတြ
မယ မရဘူး”” ဟုမွာထားခ်က္အရ ေငြအိမ္သည္
အေလးအပင္ဘာပစ္ၥည္းမွ

မယ မခဲ့တာၾကာၿပီ။ ေရနံေလွာင္ရန္အတြက္ ေရနံတြင္းအနီးမွာ ေၿမႀကီးကို
က်င္းတူးၿပီး သရိုးကိုင္သည့္ အလုပ္ကိုေတာ့ သူမ ၀င္ေရာက္ကူညီလုပ္
ကိုင္ခဲ့၏။ တြင္း၀သုိ႕ဆြဲတင္ၿပီးေသာ ေရနံပံုးမ်ားကို လွမ္းဆြဲၿပီး ေရနံ
ေလွာင္ကန္ေၿမတြင္းထဲသို႕ ေရနံေလာင္းထည့္သည့္အလုပ္ကေတာ့သန္မာ
သည့္ေယာကၤ်ားႀကီးမ်ား၏အလုပ္သာ ၿဖစ္သည္။ ေငြအိမ္ ဤအလုပ္မ်ိဳး
ကို လုပ္လည္းမလုပ္နုိင္၊ ဘယ္ေယာကၤ်ားသားေတြကမွ်လည္း မိန္းမေတြ
ကို မလုပ္ခုိင္းခဲ့ေပ။ သို႕ေသာ္ အပို၀င္ေငြရေအာင္ ေရနံထမ္းသည့္ အလုပ္
ကိုေတာ့ အခါအားေလ်ာ္စြာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္မိသည္။ တြင္းနွင့္ ခပ္ေ၀း
ေ၀းက လွည္းသြားလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ရပ္ထားသည့္ လွည္းဆီသုိ႕ ေရနံ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပံုးေတြ ထမ္းသြားရသည့္အလုပ္မွာ မိုင္၀က္ေလာက္ေ၀းသည့္ ေရဘံုဘိုင္
မွေရကုိ ပံုးနွစ္ပံုးၿဖင့္ထမ္းၿပီး အိမ္အေရာက္သယ္ရသေလာက္ ဘယ္တုန္း
ကမွ မပင္ပန္းခဲ့ေပ။
သုိ႕ေသာ္ ထုိေန႕ကေတာ့ ပင္ပန္းခဲ့ရံုမွ်မက ခြန္အားပင္ မက်န္ေတာ့
ဘူးဟု ထင္မိသည္။ နွစ္ေခါက္ထမ္းပို႕ၿပီးသည့္ေနာက္ တြင္းဘက္သို႕ၿပန္
အတက္တြင္ ေငြအိမ္ မုိက္ခနဲမူးေ၀ကာ လဲက်သြား၏။ တိမ္ထူထပ္ေသာ
မိုးေကာင္းကင္ၿပာၿပာသည္ သူမ မ်က္နွာဆီသုိ႕ ရုတ္တရက္ နီးကပ္ၿပိဳ
ဆင္းလာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေငြအိမ္ သတိလစ္သြားခဲ့သည္။
မိနစ္ပိုင္းမွ် သတိလစ္သြားသည့္အခ်ိန္ကာလကေလးအတြင္း ေလာ
ကသည္ လံုး၀ေၿပာင္းလဲသြားခဲ့၏။ ေငြအိမ့္အား ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကေသာ
မိန္းမမ်ား၊ ေယာကၤ်ားမ်ား၏ မ်က္ႏွာသည္ ထူးဆန္းေန၏။ ဟုိတုန္းက
မ်က္နွာမ်ားပင္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း ေၿပာင္းလဲသြားေသာ မ်က္လံုးမ်ားေၾကာင့္
သူတုိ႕မ်က္နွာမ်ားကပါ ေၿပာင္းလဲေနသည္။ ထုိမ်က္ႏွာမ်ားသည္ ေငြအိမ့္

အတြက္ သူစိမ္းၿပင္ၿပင္မ်က္နွာမ်ား ၿဖစ္ေနၾကသည္။ သူတို႕မ်က္လံုးမ်ား
တြင္ ဟုိတုန္းကလို ေႏြးေထြးမႈ၊ ၾကင္နာမႈ၊ ကရုဏာသက္မႈ၊ ခင္မင္ရိုင္း
ပင္းမႈတုိ႕ လံုး၀ မရွိေတာ့ဘဲ ၄င္းအရာမ်ားအစား အံ့ၾသမႈ၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕မႈ၊
အထင္ေသးစက္ဆုတ္မႈ၊ ေရွာင္ဖယ္စိမ္းကားလိုမႈတုိ႕ ၀င္ေရာက္ေနၾကၿပီ
ၿဖစ္သည္။ ဤမိနစ္ပိုင္း အခ်ိန္ကာလအတြင္း သူမ၏ဘ၀သည္ လူအမ်ား
ေရွ႕ေမွာက္မွာ ေဖာက္ထြင္းၿမင္နုိင္ေသာ အရာတစ္ခုၿဖစ္ခဲ့ၿပီ။ သူမမွာ ရွိသ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွ် လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားကို ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး သိၿမင္သြားၾကၿပီ။
““ညည္းမွာ ကုိယ္၀န္ရွိေနတာ ညည္းသိရဲ႕လား ေငြအိမ””

အေဖ့အသုဘတြင္ ေငြအိမ့္အား ေဖးမကူညီေပးခဲ့သည္ စိတ္သေဘာ
ေကာင္းေသာ အေဒၚႀကီးသည္ ယခုအခါ ေငြအိမ့္အား မၾကည့္ဖူးသည့္
အၾကည့္မ်ိဳးၿဖင့္ ထိုေမးခြန္းကို ေမးလိုက္ေလသည္။
ေငြအိမ္သည္ ပက္လက္အေနအထားၿဖင့္ ကႏ္ၲာရပင္အကိုင္းအၾကား
မွၿဖတ္ၿမင္ေနရေသာ မိုးေကာင္းကင္ကို တစ္ခ်က္မွ် ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဘယ္
တုန္းကမွ် မရွိခဲ့ဖူးသည့္ ခြန္အားသတိ္ၲၿဖင့္ ေအးစက္စြာေၿဖလိုက္၏။
““သိပါတယ္””
အၿဖဴေရာင္ တိမ္အဆုတ္လုိက္ အလိပ္လိုက္သည္ ၿပာလြင္ေသာ
ေကာင္းကင္ေနာက္ခံၿဖင့္ ၿဖည္းညင္းစြာ ေရြ႕လ်ားေနၾကသည္။ အဲသည္
တိမ္ေတြဟာ လူတစ္ေယာက္ကို မကဲ့ရဲ႕တတ္ဘူး၊ ထင္မေသးတတ္ဘူး၊
အၿပစ္မတင္တတ္ဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူတုိ႕ကိုယ္တုိင္ ေလထုရဲ႕
ၿပဳၿပင္ဖန္တီးမႈကို ခံေနရလို႕ပဲ။ သူတုိ႕ဟာ ငါ့လိုပဲ ဘ၀တူေတြ ...။

““ညည္းဗိုက္ထဲက ကေလးရဲ႕ အေဖက ဘယ္သူလ””

ေငြအိမ္သည္ သက္သက္သာသာပင္ ၿပံဳးေန၏။
““ေနစမ္းပါဦး မယ္ရွင္ရယ္ .... အဲဒီလို မေမးပါနဲ႕၊ ကေလးမ အေၿဖ
ခက္ေနမွာေပ့ါ။ ၿဖည္းၿဖည္းေတာ့ က်ဳပ္တို႕ သိရမွာေပါ့။ သူ႕အေဖ မရွိတဲ့
ေနာက္ က်ဳပ္တုိ႕ပဲ အေဖ၊ အေမ လုပ္ရမွာေပါ့ေတာ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေငြအိမ္သည္ မိမိဘက္မွ ရပ္တည္ကာ ေမးခြန္းကို တားၿမစ္လိုက္
ေသာ အဖြားႀကီးကို ေက်းဇူးတင္စြာ ၾကည့္မိသည္။ အဖြားႀကီးသည္သူမ
ထံမွ အေၿဖကို စိတ္ရွည္ရွည္ေစာင့္ယူမည့္ဟန္ရွိသည္။ အေမစိန္ရယ္ ....
ကၽြန္မ ေၿဖလို႕မၿဖစ္လို႕ပါ။ ေၿဖလိုက္ရင္ ကၽြန္မခ်စ္သူ ဒုက္ၡေရာက္သြားပါ
လိမ့္မယ္။ သူ႕မွာ အိပ္မက္ေတြ ရွိေနတယ္အေမ...၊ ကၽြန္မ လိုက္လို႕မမီ
ေအာင္ ႀကီးက်ယ္တဲ့အိပ္မက္ေတြ...။ ကၽြန္မေၾကာင့္ အဲဒီအိပ္မက္ေတြ
ပ်က္မသြားရဘူးလို႕ ကၽြန္မ ဆံုးၿဖတ္ၿပီးပါၿပီ။
““ကၽြန္မ ေနေကာင္းသြားပါၿပီ””
ေငြအိမ္သည္ လူးလဲထလိုက္၏။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဘီအုိစီစက္တြင္း
ရွိရာမွ ၿပန္လာေသာ တြင္းပိုင္သူေဌးကို လွမ္းၿမင္လိုက္ရသည္။ သူေဌး
သည္ ေငြအိမ္တုိ႕လူစုရွိရာသုိ႕ သုတ္သီးသုတ္ပ်ာ ေလွ်ာက္လာေနၿခင္းၿဖစ္
သည္။ သူ႕ေဘးမွာ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ စကားေၿပာရင္းပါလာ၏။
ေငြအိမ္ လ်င္ၿမန္စြာ မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။ သူေဌးသည္ ေငြအိမ့္ကို
ေမးခြန္းေတြ ဆက္တုိက္ေမးေတာ့မွာလား။ ေငြအိမ္ ဘာမွမေၿဖမိေစနဲ႕ေနာ္
.... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားတင္းလ်က္ ၿဖဴေဖ်ာ့ေသာႏႈတ္ခမ္းၿဖင့္ အားနည္းစြာ
ၿပံဳးၿပႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။

ဦးၿမသာသည္ ေငြအိမ္ႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ ရပ္လ်က္ ေငြအိမ့္မ်က္
လံုးမ်ားကို စူးစုိက္ၾကည့္ေနသည္။ ေဘးပတ္၀္းက်င္မွ လူမ်ား၏အသံ
သည္ ရုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္သြား၏။ ေငြအိမ္သည္ ဒူးညြတ္သြားမတတ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တုန္လႈပ္ေနေသာ ကိုယ္ကို အားတင္းရပ္လ်က္ သူေထြးအားစူးစမး္ေသာ
မ်က္လံုးမ်ားၿဖင့္ မေၾကာက္မရြံ႕ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သူေဌး၏မ်က္လံုး
မ်ားကို ေငြအိမ္သိသည္။ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္စြာ တင္းမာေသာမ်က္လံုး
မ်ားၿဖစ္သည္။ ထုိမ်က္လံုးမ်ားအရ ေငြအိမ့္အား သူဘာေမးခြန္းမွ ေမး
ေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေငြအိမ္သိသည္။ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေငြအိမ့္
ထံမွ သူမၾကားရဲသည့္ အေၿဖမ်ိဳးထြက္လာမွာ သူစိုးရိမ္ေနလို႕ပဲၿဖစ္သည္။
ေငြအိမ့္ပါးစပ္မွ စကားတစ္ခြန္းသည္ သူ႕ဂုဏ္သိက္ၡာကို ပြန္းပဲ့ရွနာသြား
လိမ့္မည္ဟု သူ စိုးရိမ္ေနၿပီ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ပင္ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားသည္ တုန္
လႈပ္မႈမွ ၿခိမ္းေၿခာက္မႈသို႕ ၿဗဳန္းခနဲ ေၿပာင္းလဲသြားသည္။
ေငြအိမ့္အေပၚ အထင္ေသးလုိက္ေလၿခင္း ဦးေလးရယ္ ...။ ဦးေလး
ရဲ႕သားကို ထိခုိက္မယ့္ ဘယ္စကားမ်ိဳးကိုမွ ေငြအိမ္မေၿပာနုိင္ဘူးဆုိတာ
ဦးေလး သိဖုိ႕ေကာင္းပါသည္။ ဦးေလးရဲ႕သားကို ဦးေလး မညွာတာမွာစိုး
လို႕၊ ရက္စက္မွာစိုးလို႕ ကၽြန္မက အအံ့ၾသခံ၊ အရွက္ကြဲခံၿပီး ညွာတာ
လိုက္ရပါၿပီ။
ေငြအိမ္၏ ရဲရင့္ေအးစက္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားကို စိမ္းကားတင္းမာစြာ
စိုက္ၾကည့္ေနရာမွ သူေဌးသည္ ၿဗဳန္းခနဲ လွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ မိမိအား ဤတြင္းတြင္ ေန႕စားအလုပ္သမအ
အၿဖစ္မွ ရပ္စဲလိုက္ေၾကာင္း တြင္းထိန္းဘႀကီးက လာေရာက္သတင္းေပး
ေသာအခါ ေငြအိမ္ ထူးၿပီး မအံ့ၾသေတာ့ေခ်။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဤအၿဖစ္သည္ ေငြအိမ္၏ အရွက္ႏွင့္ လူမႈေရးကိုသာ ထိခိုက္ေစခဲ့
ၿပီး စား၀တ္ေနရးကုိ လံုး၀မထိခုိက္ခဲ့။ ေရနံေၿမတြင္ လူတစ္ေယာက္သည္
အလုပ္လုပ္ခ်င္သည့္စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ လက္ႏွစ္ဖက္သာ ရွိေနပါေစ၊ ဘယ္
ေတာ့မွ ထမင္းမငတ္နိုင္ပါ။ ေငြအိမ့္ကို ဤေရနံေၿမတြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။
ေၿမႀကီးမွ တေငြ႕ေငြ႕ထြက္ေနသည့္ ေရနံအနံ႕နွင့္အတ၊ူ ေရနံ၏အပူေငြ႕ႏွင့္
အတူ ေငြအိမ္ႀကီးၿပင္းခဲ့သည္။ ေရနံေၿမ၏ရနံ႕သည္ ေငြအိမ့္အတြက္ ပန္း
ရနံ႕တစ္ခုလိုပင္ စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ရင္းနွီးခ်စ္ခင္ရေသာ ရနံ႕တစ္ခု
ၿဖစ္သည္။ ဘီအုိစီကုမ္ၸဏီ၊ အင္အုိစီကုမ္ၸဏီ၊ အိုင္ဘီပီကုမ္ၸဏီတုိ႕၏
ဒဲရက္ဟုေခၚေသာ ေရနံတူး ၿငမ္းစင္ႀကီးမ်ားသည္ မိမိ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ၿဖစ္သည္။ သာမန္ ေရတြင္းတစ္ခုလိုတူးရၿပီး ေရတြင္းမွ ေရပံုးငင္သလုိ
ႀကိဳးၿဖင့္ဆြဲယူကာ ေရနံထုတ္ရသည့္ ၿမန္မာလက္တြင္းမ်ားသည္ မိမိ၏
မိသားစု၀င္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားၿဖစ္သည္။ေငြအိမ္သည္မိမိအိမ္ကိုမိမိ ရင္းႏွီးသလို
ေရနံေၿမကိုရင္းနွီးခဲ့ရသည္။ ဟိုးငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀တုန္းက ေဘးမဲ့သာ
မက တြင္းကုန္း၊ လက္မွတ္ကုန္း ေရနံေၿမအႏွံ႕ေလွ်ာက္သြားကာ ေၿမပဲ
ေလွာ္ေရာင္းခဲ့ရဖူးသည္။ စေကာ့လူမ်ိဳးမ်ား တြင္းတူးဗိုလ္အၿဖစ္မေရာက္
မီ ေရွးပေ၀သဏီကာလကတည္းက ေရာက္ေနေသာ အေမရိကန္တြင္းတူး
ဗိုလ္မ်ားနွင့္ရင္းႏွီးခဲ့သည္။အေမရိကန္ႀကီးမ်ားသည္ ေသွ်ာင္ေပစူးကေလး
နွင့္ ထဘီအထက္ဆင္ၿပန္႕ကေလးႏွင့္ ႏွီးဗန္းကေလး ေခါင္းမွာ ရြက္ကာ
ေၿမပဲေလွာ္ေရာင္းေသာ မိမိကို လက္ဟန္ေၿခဟန္ၿဖင့္ စေနာက္ကာ ရင္းနွီး
ခင္မင္ခဲ့သည္။ ေၿမပဲေလွာ္ တစ္မူးဖိုး၀ယ္ၿပီး တစ္က်ပ္ေပးခ်င္ ေပးတတ္
သည္။ အေဖသင္ေပးေသာ မေတာက္တေခါက္ အဂၤလိပ္စကားၿဖင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မဂၤလာနံနက္ခင္းပါဟု မပီမသႏႈတ္ဆက္လွ်င္ေတာ့ သူတုိ႕သည္ ေငြအိမ့္
အား ခ်ိဳင္းမွေၿမွာက္ေပြ႕ကာ တဟားဟား ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ့ၾကေလ

သည္။ သပိတ္ဟူေသာစကားကို ေငြအိမ္သည္ ထုိအေမရိကန္ႀကီးေတြ၏
အၿဖစ္အပ်က္မွတစ္ဆင့္ ပထမဆံုး စတင္ၾကားဖူးခဲ့ရသည္။ သည္ေလာက္
ရင္းနွီးရသည့္ ေရနံေၿမမွာ ေငြအိမ္ ထမင္းငတ္မွာ လံုး၀မစုိးရိမ္ရပါ။
ေငြအိမ္သည္ အိမ္မွာပင္ ေၿမပဲဆားေလွာ္ ေလွာ္ကာ စက္ၠဴကန္ေတာ့
ေလးမ်ားၿဖင့္ ထုပ္၊ လံုၿခံဳေအာင္ သံပံုးထဲ အလုံပိတ္ထည့္ၿပီး သံပံုးကို
ေက်ာမွာပိုးလြယ္လ်က္ ေရနံေၿမအနွံ႕ ေစ်းေရာင္းစၿပဳေလသည္။ ဤအၿဖစ္
အပ်က္အတြက္ မိမိမွာ ဘာမွ်ထိခုိက္မွာ မဟုတ္ဟု ေငြအိမ္ေမွ်ာ္လင့္ထား
ခဲ့၏။
သို႕ေသာ္ ထိုအၿဖစ္အပ်က္သည္ေငြအိမ့္ဘ၀ကိုလံုး၀ေၿပာင္းလဲေအာင္
ဖန္တီးလိုက္သည္ကို ေနာက္မွ သိရ၏။
ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ေသာအခါ မင္းေခါင္သည္ ေရနံေခ်ာင္းသုိ႕ၿပန္
လာခဲ့၏။ သုိ႕ေသာ္ မင္းေခါင္သည္ ေငြအိမ့္ထံသုိ႕ ၿပန္လာၿခင္းမဟုတ္ခဲ့
ေပ။
ပူၿပင္းေၿခာက္ေသြ႕ေသာ ေႏြရာသီတြင္ ေငြဘံုသာစံအိမ္ႀကီးသည္
ယခင္ႏွစ္မ်ားကထက္ ပို၍ ပူေလာင္ေၿခာက္ေသြ႕ေနခဲ့သည္။ သားအဖသံုး
ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ မေက်နပ္၊ မနွစ္သက္နုိင္စြာ
ေပါင္းစည္းေနရေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ မင္းေခါင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေဖေဖေမးသည့္ ေမးခြန္းမွာ ““သား ... စာေမးပြဲေၿဖနုိင္လား””ဟူေသာ
ေမး
ခြန္းၿဖစ္သင့္သည္ဟု ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္လံုး ယူဆ၏။ သုိ႕ေသာ္ ထိုေမး
ခြန္းကို ေဖေဖ မေမးခဲ့ေပ။

““မင္းေခါင္ .... မင္းေဖေဖ့ကို ဘယ္ေလာက္အထိ လိမ္ညာၿပီးေတာ့
ေဖေဖ့ဆီမွာ ဘာအခြင့္အေရးေတြ ယူဖုိ႕ ဆံုးၿဖတ္ထားသလဲ””
ထုိေမးခြန္းေၾကာင့္ မင္းေခါင္သည္ ေသာက္လက္စ အေအးဖန္ခြက္
ကုိ စားပြဲေပၚ ဖ်တ္ခနဲ ၿပန္ခ်ပစ္လိုက္ရ၏။ ခင္မင္းလည္း ဖ်တ္ခနဲတုန္
လႈပ္သြားကာ အားတင္း၍ ေဖေဖ့ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရသည္။
““ေဖေဖ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ဘူး ေဖေဖ””
““မဟုတ္ဘူး၊ မင္း နားမလည္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာမဟုတ္လား၊
ေဖေဖ့ဆီက ေငြေတြနဲ႕ ဂုဏ္ပကာသနေတြ သားလိုခ်င္ေနေသးသမွ် ဒီေမး
ခြန္းကို သားနားလည္ေနရမွာေပါ့””
ခင္မင္းသည္ ေမာင္ေလးကိုတစ္လွည့္၊ ေဖေဖ့ကိုတစ္လွည့္ ၾကည့္၍
ဆုိဖာေနာက္မွီကို ေလးကန္စြာ မွီလိုက္သည္။ ေဖေဖ့မ်က္နွာမွာ တင္းမာ
ေန၏။ ေဖေဖဟာ ေမာင္ေလးကို တကယ္ပင္ ရက္စက္ေတာ့မွာလား။
““မဟုတ္ဘူး၊ အခုအခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ ေဖေဖ့ကို ဘာမွမလိမ္ညာခဲ့
ေသးဘူး။ ဒီေတာ့ ေဖေဖေၿပာတဲ့စကားကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး နား
လည္ႏိုင္ပါ့မလဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေဖေဖက ခပ္မဲ့မဲ့ၿပံဳးသည္။
““ေၾသာ္ ... ဒီလိုလား၊ ဒါၿဖင့္ ေရွ႕ဆက္ၿပီး မင္းဘာေတြလုပ္မလဲဆို
တာေတာ့ ေဖေဖ့ကို ေၿပာၿပနုိင္မွာေပ့ါေနာ္””
““အဲဒါေတာ့ ေၿပာၿပနုိင္တာေပ့ါ ေဖေဖ၊ ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲအေၿခအ
ေနကို အခုခ်ိန္ထိ ေဖေဖ မေမးတာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ ဒါေပ

မယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္မွန္းသေလာက္ ေၿဖနုိင္တယ္ဆုိတာ ေဖေဖ့ကိုသတင္း
ေကာင္းေပးပါ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၂၃ ႏွစ္မေရာက္လာခင္
လာမယ့္နွစ္မွာ ေဒလီကို အိုင္စီအက္စ္ စာေမးပြဲသြားေၿဖခ်င္တယ္ေဖေဖ၊
ေအာင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘိလပ္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္ခ်င္ပါတယ္၊ ကၽြန္
ေတာ္လုပ္သမွ် အလုပ္ေတြက ေဖေဖ့အကူအညီမပါဘဲ လံုး၀ရမွာမဟုတ္
ဘူး ေဖေဖ””
ထုိစကားကိုေၿပာၿပီး မင္းေခါင္ မ်က္လႊာခ်ကာ တစ္ခဏၿငိမ္သက္
သြား၏။ ေဖေဖက အသံထြက္ ရယ္ေမာသည္။
““ေၾသာ္ ... ေၾသာ္ ... ဒီလိုေတာ့လဲ သားက သိေနပါလား””
ေဖေဖ့ခနဲ႕စကားေၾကာင့္ ခင္မင္းအေနရ က်ပ္သြားသည္။ မငး္ေခါင္
ကေတာ့ စားပြဲကို စိုက္ၾကည့္ေနဆဲ၊ မ်က္၀န္းမ်ားမွာ အေရာင္မွိန္ေဖ်ာ့ဆဲ။
““ဒါၿဖင့္ ေဖေဖသားကို သတင္းတစ္ခုေပးမယ္၊ သတင္းေကာင္းေတာ့
မဟုတ္ဘူး””
မင္းေခါင္ ေဖေဖ့ကို ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လေလာက္က ေငြအိမ္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကို ေဖေဖ
အလုပ္ၿဖဳတ္ပစ္လိုက္တယ္””
““ေငြအိမ္ .... လာၿပန္ၿပီ ဒီေငြအိမ””

မႏွစ္ၿမိဳ႕ဟန္ ခပ္တုိးတိုးေရရြတ္လိုက္ေသာ မင္းေခါင္ကို ခင္မင္းေငး
ၾကည့္ေနမိ၏။

““အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ဆိုင္လို႕လား ေဖေဖ””
ေဖေဖက မင္းေခါင္ေမးခြန္းကို မေၿဖဘဲ သူေၿပာခ်င္ရာကိုသာ ၿဖတ္
ေၿပာ၏။
““ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူ႕မွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနလို႕ပဲ၊ သားနားလည္
လား၊ လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ရတဲ့ကိုယ္၀န္ကို ေၿပာတာ၊ အဲဒီကိစ္ၥက ေဖေဖ့
ဂုဏ္သိက္ၡာနဲ႕ ေဖေဖ့အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိက္ၡာကို ထိခုိက္လာတယ္
ေလ၊ ကေလးဖေအနာမည္ ေမးေတာ့လဲ ေကာင္မေလးက မေၿပာဘူးတဲ့၊
င့ါကိုၾကည့္တဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကိုလဲ ငါမႀကိဳက္ဘူး””
မင္းေခါင္၏မ်က္၀န္းတြင္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားမႈ အရိပ္တစ္ခုဖ်တ္ခ
နဲ ၀င္ေရာက္လာၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
““ဒီေတာ့ အဲဒီကိစ္ၥကို ကၽြန္ေတာ္က ထင္ၿမင္ခ်က္ေပးေစခ်င္တာလား
ေဖေဖ၊ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ေဖေဖလုပ္တာ မွားတယ္လို႕
ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္””
““ဘာကြ ...””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေဖေဖ့အသံက်ယ္က်ယ္ေၾကာင့္ ခင္မင္းတုန္သြားသည္။ မင္းေခါင္
က မတုန္မလႈပ္။
““ေဖေဖ အဲလို အလုပ္ထုတ္လိုက္လို႕ ဒီေကာင္မေလးကိုယ္၀န္ကလဲ
ေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီေကာင္မေလး ေဖေဖ့အလုပ္သမားၿဖစ္ခဲ့
တယ္ဆိုတာလဲ ေပ်ာက္သြားမွာမဟုတ္ဘူး၊ ေဖေဖ့အလုပ္သမားထဲက တစ္
ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ က်ဴးလြန္မႈလို႕ ပတ္၀န္းက်င္ကထင္ၿမင္လာမွာကိုလဲ
ေဖေဖေဖ်ာက္ပစ္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေဖေဖဟာ အလုပ္သမငယ္ကေလး

တစ္ေယာက္အေပၚ ရက္စက္တယ္လို႕ေတာင္ ပတ္၀န္းက်င္က ၿမင္ခ်င္
ၿမင္လာနုိင္တယ္။ ဒါထက္ ပိုဆုိးတာက ေကာင္မေလးက ေဖေဖ့ကို နာ
ၾကည္းမုန္းတီးသြားမွာကိုေတာင္ စိုးရိမ္ရေသးတယ္ေဖေဖ””
ေဖေဖက သေရာ္ေလွာင္ေၿပာင္သံၿဖင့္ ရယ္လိုက္၏။
““သူမုန္းတီးေတာ့ ငါဘာဂရုစိုက္ရမွာလဲ ... ငါလုပ္တာ ငါ့အတြက္
ေရာ မင္းအတြက္ေရာ မွန္တယ္။ ငါအခုလို လုပ္လိုက္တာဟာ ... ငါ့ဂုဏ္
သိက္ၡာအတြက္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး မင္းေခါင္ ... မင္းအတြက္လဲပါတယ္၊
နားလည္ရဲ႕လားဟင္။ မင္းကို သူ႕ကေလးအေဖအၿဖစ္ လက္ညိုးထိုးလာမွာ
ကို ငါမလိုခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေစာေစာစီးစီး ရွင္းပစ္လုိက္တယ္။ဒီေတာ့
မင္း မေက်နပ္ဘူးေပါ့””
မင္းေခါင္သည္ ၿဗဳန္းခနဲ ထုိင္ရာမွ ထရပ္လုိက္၏။
““ေဖေဖ ဘာၿဖစ္လို႕ ဒီေလာက္အထိ အေတြးေခါင္ေနရတာလဲဆုိတာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားလို႕ကိုမရဘူး၊ ဘာဆုိင္လို႕လဲ ဒီေကာင္မေလးနဲ႕ ကၽြန္
ေတာ္တုိ႕ အၿမဲတြဲၿပီး ၿမင္ေနတဲ့ ေဖေဖ့စိတ္ေတြ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ ေၿပာင္း
မွာလဲ””
““မင္း တၿခားမိန္းမနဲ႕ ရတဲ့အခါမွာ ေၿပာင္းမွာပဲ””
မင္းေခါင္သည္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။
““ကဲ...ေဖေဖ အဲဒါဆုိရင္လဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿမန္ၿမန္ မိန္းမေပးစား
လိုက္ေတာ့ေဖေဖ...၊ ေဖေဖ ကၽြန္ေတာ့္ကို အထင္လဲြမယ့္ကိစ္ၥေပ်ာက္သြား
ဖို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမဆို လုပ္ၿပဖို႕ အဆင္သင့္ပ””


ခင္မင္းသည္ အံ့ၾသတုန္လႈပ္စြာ ေမာင္ေလးကို စိုက္ၾကည့္မိ၏။
သူညာေနတာပါ ... ေဖေဖ သေဘာက်ေအာင္ ညာေပးေနတာပါ။
သို႕ေသာ္ ဤကဲ့သို႕ မၿဖစ္နုိင္ေၾကာင္း ခင္မင္း သိေနသည္။ မင္းေခါင္
သည္ အမွန္ကိုေၿပာေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ မင္းေခါင္မ်က္လံုးမွာ ဗလာသက္
သက္။ မင္းမွာ ခံစားခ်က္လံုး၀မရွိတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ...သတိ္ၲေၾကာင္
တာလား။
““သား တကယ္ေၿပာေနတာလား””
““ေၾသာ္ ... ေဖေဖရယ္၊ တကယ္ေပါ့””
ေဖေဖသည္ သားကိုေမာ့ၾကည့္လ်က္ စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈ တစ္၀က္၊ ၀မ္း
သာမႈတစ္၀က္ၿဖင့္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသး၏။ ၿပီးမွ သူစိုးရိမ္မကင္း
ၿဖစ္ေနသည့္အခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ေၿပာသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဒါေပမယ့္ ေဖေဖတုိ႕ အခုခ်ိန္ထိ စိတ္ခ်လို႕ မရေသးဘူး။ ဒီေကာင္
မေလးဟာ အရွက္ရွိတဲ့ဟာမေလး မဟုတ္ဘူး။ ကေလးအေဖဟာ သူေဌး
သားမင္းေခါင္ပဲလုိ႕ စြပ္စြဲၿပီး ေငြညွစ္တာေတြ ဘာေတြ ...””
ခင္မင္း၏ႏွလုံးဆီတြင္ စူးစူးရွရွေအာင့္သြား၏။ ရိုးသားၿဖဴစင္လွ
ေသာ၊ အနစ္နာခံတတ္ေသာ မိန္းကေလးသည္ ေဖေဖစိုးရိမ္ေနသည့္အ
ခ်က္ကို ဘယ္တုန္းကမွ်ပင္ စိတ္ကူးခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္ေပ။
““အဲေလာက္ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕ေဖေဖ .... သူ အဲလိုလုပ္မယ္ဆုိရင္လဲ လုပ္
ဖို႕အေၾကာင္းကေတာ့ ရွိေနတယ္၊ သူ႕ကို ေဖေဖက အလုပ္ထုတ္ပစ္ခဲ့
တယ္ မဟုတ္လား၊ သူလက္စားေခ်ဖို႕အတြက္ ဘာစကားကုိမဆုိ သူေၿပာ
မွာပဲ။ ကေလးအေဖဟာ ကၽြန္ေတာ္လို႕ ေၿပာရင္လဲ ေဖေဖ မအံ့ၾသပါနဲ႕၊

ရဲေတြကလဲ အံ့ၾသမွာမဟုတ္ဘူး၊ ယံုၾကည္မွာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ေဖေဖ သူ႕
ကို အလုပ္ထုတ္ပစ္လုိက္တာ ေရနံေၿမတစ္ခုလံုး သိေနတာပဲ ေဖေဖ””
မင္းေခါင္သည္ ေငြအိမ့္အေၾကာင္းကို ခပ္ပ်က္ပ်က္ သူစိမ္းမိန္းက
ေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေၿပာေနသလိုပင္ ေၿပာေနရက္ေပသည္။ ေငြ
အိမ္ဟာ သူ႕ခ်စ္သူ မဟုတ္ခဲ့သလုိ ... သူ႕ကိုယ္၀န္ကို လြယ္ထားရတာ
မဟုတ္သလိုပါပဲလား။
““ေအးကြ ... အဲဒါဟုတ္တယ္”” ေဖေဖသည္ သား၏သေဘာထားကုိ
သေဘာက်စြာ ၿပံဳးၾကည့္ေန၏။
““သူ ေငြညွစ္စြပ္စြဲလာရင္လဲ သက္ေသၿပပါေစေပါ့ ေဖေဖရဲ႕၊ သူ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဘာမွသက္ေသၿပနုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေဖေဖ ဘာမွမစိုးရိမ္ပါနဲ႕။ ေဖေဖ့
ဘက္မွာေတာ့ သက္ေသေတြ အမ်ားႀကီးေလ””
ခင္မင္းသည္ မင္းေခါင္ထံမွ မ်က္နွာလႊဲပစ္လိုက္မိ၏။ သူတို႕ထံမွ
ဘာစကားကိုမွ် မၾကားရေတာ့ေသာအခါ ခင္မင္း ထုိင္ရာမွ ဖ်တ္ခနဲ ထ
ရပ္လိုက္မိေတာ့သည္။
ေလာကတြင္ ၾကံဳေတြ႕ရတတ္ၿမဲၿဖစ္သည့္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အံ့ၾသ
ဖြယ္ကိစ္ၥတုိ႕၏ တိုက္ခိုက္မႈကို ရင္ဆုိင္ရန္ လံုး၀ႀကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားခဲ့
ၿခင္းမရွိေသာ ခင္မင္းသည္ ေမာင္ေလးမင္းေခါင္၏ စိတ္သေဘာထားကို
မယံုမရဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေနေသး၏။

ေဖေဖမရွိသည့္အခ်ိန္ ေမာင္ေလးနွင့္နွစ္ေယာက္ခ်င္းရွိေနသည့္အခ်ိန္
တို႕တြင္ ကိုယ၀န္ကိစ္ၥႏွင့္ပတ္သတ္၍ သူ႕အၾကံအစည္တုိ႕ကို ေမာင္ေလး

က ေၿပာၿပအသိေပးေလမလားဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေနေသး၏။ သုိ႕ေသာ္ နွစ္
ရက္သံုးရက္ၾကာသည္အထိ ခင္မင္းႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေတြ႕ေနသည့္
တုိင္ေအာင္ မင္းေခါင္ဘက္က ဘာစကားမွ ဖြင့္ဟမေၿပာခဲ့။ မင္းေခါင္
သည္ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ အဂၤလိပ္ဘာသာၿဖင့္ ေရးသားထားေသာ ရာဇ၀င္
စာအုပ္ထူႀကီးမ်ားကို အခန္းေအာင္း၍ ဖတ္ေနတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ
ဧည့္ခန္းမွာ မတ္တပ္ရပ္လမ္းေလွ်ာက္၍ စာအုပ္ကို လက္ညိုးၿဖင့္ညွပ္ပိတ္
ကာ တတြတ္တြတ္ စာၿပန္ေနတတ္သည္။ သူ႕ရင္ထဲမွာ ေငြအိမ္ဆုိတာ
လည္း မရွိဘူး၊ ကိုယ္၀န္ဆုိတာလည္း မရွိဘူး။ ခင္မင္းသည္ မင္းေခါင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၏အရိပ္အကဲကို ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ရင္း မေက်မနပ္ အားမလို အားမရ
ၿဖစ္ေနမိသည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကာယကံရွင္က လ်စ္လ်ဴရႈရက္လြန္းေပမယ့္ ေဘး
လူက မေနသာေတာ့ေပ။ မင္းေခါင္ၿခံထဲဆင္း၍ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စာ
ဖတ္သည့္ ညေနခင္းအခ်ိန္တစ္ခုတြင္ ခင္မင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးၾကည့္
မိေတာ့သည္။
““ေမာင္ေလး ... မင္း ေငြအိမ့္ဆီကို မသြားဖူးလား””
မင္းေခါင္သည္ ထုိေမးခြန္းေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ၿဖစ္သြား
ဟန္မရွိေခ်။ ၿမင္းပြဲ မသြားဘူးလားဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ိဳး အေမးခံလိုက္ရ
သလိုပင္ ခပ္ေပါ့ေပါ့ အေၿဖေပးခဲ့၏။
““မသြားဘူး””

ခင္မင္းသည္ ဘုရားတမိလ်က္ မင္းေခါင္ကို မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသား
ၿဖင့္ ေငးမိသည္။
““ဒါေပမယ့္ ကိုယ္၀န္ကို ဘယ့္နွယ္လုပ္မွာလဲ၊ ေငြအိမ့္အတြက္ ....””
မင္းေခါင္၏ မ်က္လံုးတြင္ ေဒါသနွင့္ ခက္ထန္မႈအေရာင္မ်ား ခ်က္
ခ်င္းလႊမ္းလာ၏။
““အခုမွေတာ့ ဘာမွ မတတ္နုိင္ေတာ့ဘူးေလ မမ၊ ဒီကိုယ္၀န္ကို ရွင္း
ပစ္ဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကုိလဲ ေၿပာတယ္၊ မမကိုလဲ ေၿပာတယ္၊ ဒါေပမယ့္
ဒီဟာကို မရွင္းပစ္ခဲ့ဘူး၊ မရွင္းေတာ့ ခုလို သူအရွက္ကြဲခံတာ သူ႕ေရြး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခ်ယ္မႈနဲ႕သူပ””

““ဘာ .... ေရြးခ်ယ္မႈ ...၊ ဘုရား ဘုရား ....””
ခင္မင္း၏ မ်က္နွာ ေႏြးခနဲ ပူရွိန္းသြား၏။မင္းေခါင္မ်က္နွာကို ေဒါ
သတႀကီး ၾကည့္လုိက္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ ခင္မင္း ရွက္သည္။ဤစကား
မ်ိဳးသည္ ေမာင္ႏွင့္အစ္မေၿပာ၍ ေကာင္းသည့္စကားမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ေခ်။
““သူ႕ကို အခုေန ကၽြန္ေတာ္သြားေတြ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာတရားခံပါဆို
တာ ပတ္၀န္းက်င္သိေအာင္ ေၾကာ္ၿငာၿပီးသား ၿဖစ္သြားမွာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္
ပါ အရွက္ကြဲသြားမွာေပ့ါ၊ အဲဒီအခါက် သူ႕ကိုယူလိုက္ရေတာ့မွာေပ့ါ။ ဒါ
ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ...””
““မင္းက သူ႕ထက္ပိုၿပီး အရွက္ကြဲသင့္တာပဲ””

မင္းေခါင္၏မ်က္နွာကို ခင္မင္းၾကည့္၍ မၿမင္ရေသာ္လည္း ရယ္သံ
ကို ၾကားရသမွ်ကေတာ့ မင္းေခါင္မွာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈႏွင့္ အၾကင္နာဆုိ
တာ တစ္စိုးတစ္ေစ့မွ်ပင္ ရွိမေနပါ။
““တကယ္ဆုိ ဒီကိစ္ၥဟာ မင္းရႈပ္လုိ႕ ၿဖစ္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား ... အခု
လို သူ႕ခမ်ာေလး သူတစ္ပါးရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕စကားေအာက္မွာ အရွက္ကြဲေနရတဲ့
အခ်ိန္ မင္းရဲ႕ႏွစ္သိမ့္မႈ၊ အားေပးမႈ၊ ကာကြယ္မႈေတြဟာ သူ႕အတြက္ဘယ္
ေလာက္ အားရွိလိုက္မလဲ””
““မမ ... ဒီကိစ္ၥမွာ မမ ဒါ့ထက္ပို၀င္လို႕မေကာင္းဘူး၊ မေၿပာသင့္တဲ့
စကားေတြ မမကို ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာမိသြားရင္ မေကာင္းဘူး၊ ဒါေပမယ့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မမ သိထားဖို႕က အခုလိုၿဖစ္သြားတဲ့ကိစ္ၥမွာ အုိဗ်ာ .... ဒါေတြ မမၾကားဖို႕
မသင့္ေတာ္ပါဘူး၊ ဒီမယ္ ... မမရဲ႕ လူတြင္ပါလို႕ ႏြားက်ားကိုက္တယ္ဆို
တဲ့စကားပံု မမၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား၊ မမစြပ္စြဲသေလာက္ေတာ့ ကၽြန္
ေတာ့္ဘက္က တစ္ဖက္သတ္ႀကီး မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး ... ႏွစ္ဦးသေဘာတူ””
ခင္မင္းသည္ ၿဗဳန္းခနဲ သူ႕ဘက္သုိ႕ လွည့္ၾကည့္မိသည္။ အဲသည္
စကားမ်ိဳး မမရဲ႕ေမာင္ေလးက ေၿပာလိုက္သတဲ့လား။ အဲဒါဟာ ခင္မင္းရဲ႕
ေမာင္ေလးတဲ့လား။ ခင္မင္းသည္ ေဒါသေၾကာင့္ လက္ဖ်ားေၿခဖ်ားေတြ
ေအးစက္ကာ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္လ်က္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသာ တဆတ္ဆတ္
တုန္ေန၏ စကားတစ္ခြန္းမွပင္ ထြက္မလာ။ ခင္မင္း၏ ေဒါသကို သူက
မသိဟန္ေဆာင္၍ စဥ္းစားဆင္ၿခင္ဟန္ မ်က္ႏွာေပးၿဖင့္ ရွင္းၿပသည္။
““တကယ္တမ္း ေၿပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ။
ကၽြန္ေတာ့္ေၿခေထာက္ေပၚ ကၽြန္ေတာ္ရပ္နုိင္တဲ့တစ္ေန႕မွာသူ႕ကိုလက္ထပ္
ဖို႕ တကယ္စိတ္ကူးခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ အားလံုးလြန္သြားၿပီ

မမ၊ ကိစ္ၥက ရႈပ္ေထြးေနၿပီ၊ အခုခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ေရွ႕က ၀င္ရပ္ေပး
ရင္လဲ ရႈပ္ေနတာေတြ ရွင္းမသြားဘူး၊ တစ္ေယာက္အရွက္ကေန ႏွစ္
ေယာက္အရွက္၊ သံုးေယာက္အရွက္ ၿဖစ္ရံုပဲရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္မွာ
ဆံုးရႈံးရမွာေတြက မနည္းဘူး။ ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္ပဲ အရွက္ကြဲခံေတာ့
မယ္ ...၊ ကၽြန္ေတာ္ မ၀င္ေတာ့ဘူးေလ၊ သူ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ခ်ၿပတဲ့လမ္းကို
မွ သူမေလွ်ာက္ခ်င္ဘဲ၊ သူ႕လမ္းသူ ေရြးတာပဲ၊ သူေလွ်ာက္ရဲလို႕ ေရြးတာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလွ်ာက္ပါေစေပါ့””
““မင္းေခါင္ ....””
ခင္မင္း၏ ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထုိစကားတစ္လံုးသာ အနုိင္နုိင္ရြတ္ဆိုနုိင္၏။
ခင္မင္းဘ၀မွာ မၾကံဳဖူးသည့္အရာမ်ား၊ မေမွ်ာ္လင့္ဖူးသည့္ စကားမ်ားကို
မင္းေခါင္ပါးစပ္မွ ေၿပာေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ခင္မင္း ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ယံု
ၾကည္ရမွာလဲ၊ အဲဒါ ခင္မင္းရဲ႕ေမာင္ေလးတဲ့ ...။ ခင္မင္း ခ်စ္လွစြာေသာ
ေမာင္ေလးတဲ့ ...။
လူယုတ္မာ၊ ေခြး၊ မိုက္ရိုင္းပက္စက္လွတဲ့ေကာင္ .... ထုိစကားလံုး
မ်ားကိုေတာ့ ေမာင္ေလးၾကားေအာင္ ေၿပာ၍ မထြက္ဘဲ ခင္မင္း ရင္တြင္း
မွာပင္ ပူေလာင္ၾကမ္းရွေသာ ေ၀ဒနာၿဖင့္ မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္ရပါသည္။ မင္းမွာ
အစ္မတစ္ေယာက္လံုး ရွိေနလ်က္နဲ႕ ဒီစကားမ်ိဳး မင္းေၿပာရက္သလား။
ေငြအိမ္ေလး ....။ အဂၤလန္မွၿပန္ေရာက္လွ်င္ သူမကို လက္ထပ္ယူ
မည္ဟုေမွ်ာ္လင့္ကာ ၾကည္နူးေနသူ မိန္းကေလး ...။ အဲသည္မိန္းကေလး
သည္စကားေတြကုိ ဘယ္လိုနားမ်ိဳးၿဖင့္ ၾကားရဲနုိင္ပါ့မလဲ။ ေငြအိမ့္နားသို႕
ေရာက္ေအာင္ ခင္မင္းကေရာ ဘယ္လိုႏႈတ္ခမ္းမ်ိဳးၿဖင့္ ေၿပာထြက္ ရက္
ပါ့မလဲ။ ဒါၿဖင့္ လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ေမြးရသည့္ေသာကနွင့္ ရွက္ရြံမႈတုိ႕

၏ေနာက္မွာ ေငြအိမ့္အတြက္ နားခိုပုန္းကြယ္စရာ ဘယ္မွာမွ မရွိနုိင္ေတာ့
ဘူးေပါ့။ သည္ၿပႆနာအတြက္ ေငြအိမ္ဘယ္လို ခြန္အားမ်ိဳးၿဖင့္ ရင္ဆုိင္
ေၿဖရွင္းနုိင္မလဲ။ ခင္မင္းကေရာ ဘာေတြမ်ား ကူညီေဖးမႏိုင္မွာလဲ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေဖေဖ့ကို တုိင္လုိက္မယ္ ဆုိရင္ေကာ ....””
ခင္မင္း၏အေတြးသည္ ႏႈတ္ဖ်ားမွ လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားၿပီးခ်က္ခ်င္း
ပင္ ဖယ္ထုတ္လိုက္ၿပီးသား ၿဖစ္ေနသည္။ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊ ေမာင္ေလးရဲ႕
ပညာေရး ....ေဖေဖက...။
““ဘာေၿပာတယ္ မမ၊ ေဖေဖ့ကိုတုိင္မယ္ ဟုတ္လား””
အို ...မဟုတ္ဘူး။ ခင္မင္း ေခါင္းခါယမ္းလုိက္စဥ္မွာပင္ မင္းေခါင္
က ခင္မင္း၏ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆုပ္ကိုင္ဆြဲယမ္း
လိုက္၏။ နာက်င္မႈေၾကာင့္ လႊတ္ခနဲေအာ္ရင္း မင္းေခါင္မ်က္နွာကို
အထိတ္တလန္႕ ၾကည့္မိသည့္အခါ ခင္မင္းမၿမင္ဖူးေသာ လူတစ္ေယာက္
ကို ၿမင္ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။
““ဒီကိစ္ၥေတြကို ေဖေဖ ဘာမွမရိပ္မိဘူးလို႕ မမထင္ေနတယ္...ဟုတ္
လား၊ မမတုိင္မွ ေဖေဖက သိမွာတဲ့လား၊ ေဖေဖ အဲေလာက္ အလိမ့္မယ္
လို႕ မမ ထင္ေနသလား””
ထုိ႕ေနာက္ ခင္မင္း၏လက္ကို မင္းေခါင္က လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ေစာေစာက ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းစြာ စကားေၿပာခဲ့သူမွာ သူ မဟုတ္သလို
ပင္ မင္းေခါင္၏ မ်က္နွာက ေၿပေလ်ာ့သြား၏။ သူ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်
လိုက္သည္။

““မမရယ္ .... အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့လူကို သြားႏိႈးဖို႕ ႀကိဳးစားမ
ေနပါနဲ႕၊ ေနာက္ၿပီး မမ လူေတြအေၾကာင္း ဘာမွမသိပါဘူး၊ ကိုယ့္ဟာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကိုယ္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ေနစမ္းပါ””
ထုိ႕ေနာက္ တစ္ခ်က္ၿပံဳးၿပ၍ သူလွည့္ထြက္သြားေလသည္။
ခင္မင္းသည္ စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈ၊ နားမလည္နိုင္မႈ၊ အံ့ၾသေခ်ာက္ခ်ားမႈ
တုိ႕ေၾကာင့္ တရိပ္ရိပ္မူးေ၀၍ က်န္ခဲ့သည္။ ခင္မင္းၿဖစ္ေစခ်င္သည့္ဆႏ္ၵ
ကေတာ့ ေဖေဖႏွင့္ ေမာင္ေလးကို လူပီသေစခ်င္တာပါပဲ။ ေဖေဖ့ဘက္က
လည္း အဆင့္အတန္း၊ ဂုဏ္ပကာသန ဆုိတာေတြကို ပစ္ခြာၿပီး မိန္းက
ေလးတစ္ေယာက္ကို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အၿဖစ္သာ ရိုးသားစြာၿမင္ဖုိ႕
ေကာင္းသည္။ ေမာင္ေလးဘက္ကလညး္ မိမိ ကာယကံေၿမာက္လြန္က်ဴးမိ
ေသာ အၿပစ္အတြက္ (မိန္းကေလးက ဆြဲေဆာင္လုိ႕ပါရသည္ပဲ ၿဖစ္ေစ)
မိမိ တာ၀န္ယူရဲသည့္သတိ္ၲ ရွိဖုိ႕ေကာင္းသည္။ ေဟာဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္
ခ်စ္သူ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး၊ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္၀န္ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္၀န္...ဟု
ေလာကပတ္၀န္းက်င္ကို မိန္းကေလး၏ေရွ႕မွာ မားမားမတ္မတ္ရပ္ကာ
ရင္ဆုိင္ၿပလိုက္ေစခ်င္သည္။ ဖခင္က ေက်ာင္းစရိတ္ မေထာက္ဘဲပစ္ပယ္
ထားလွ်င္ ဆက္မတက္ႏွင့္ေပါ့။ မိမိသည္ ဘီေအဘြဲ႕ရေတာ့မွာ ေသခ်ာေန
ၿပီပဲ။ အေရးပိုင္မၿဖစ္နုိင္ေပမယ့္ ၿမိဳ႕အုပ္ေတာ့ ၿဖစ္နုိင္မွာပဲ၊ အလုပ္လုပ္
ရင္း ေငြၿပန္စုကာ အုိင္စီအက္စ္ စာေမးပြဲကို ၀င္ေၿဖလို႕ေကာ မရႏိုင္ဘူး
လား။သည္လုိဆုိလွ်င္ မင္းေခါင္သည္ ကိုယ့္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္သည့္
စာနာစိတ္ရွိသည့္၊ ေခါင္းေဆာင္ပီသသည့္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္
ၿဖစ္လာၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဂုဏ္သိက္ၡာရွိသည့္ အရာရွိတစ္ဦးလည္းၿဖစ္
လာနုိင္သည္ မဟုတ္လား။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သို႕မဟုတ္ ဒါေတြအားလံုးဟာ ခင္မင္း၏ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္သူရဲ
ေကာင္း စရိုက္လက္ၡဏာေတြပဲလား။ ခင္မင္း မသိနုိင္ပါ။ တကယ့္ဘ၀ဆုိ
တာ ဒ႑ရီတစ္ခုလိုေတာ့ အၿပစ္ကင္းစြာ ၿပီးၿပည့္စုံနုိင္လိမ့္မည္မထင္ေပ။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၅)
ပတ္၀န္းက်င္က မိန္းမႀကီးငယ္တုိ႕၏ ကဲ့ရဲ႕မ်က္လံုး၊ တအံ့တၾသ
ရႈတ္ခ်ဟန္မ်က္လံုးတို႕ကို ေငြအိမ္သည္ ေခါင္းကိုေမာ့လ်က္ ရင္ကိုခ်ီ
လ်က္ မထီတထီ အၿပံဳးကေလးကုိ ဇြတ္ၿပံဳးကာ တည္ၿငိမ္စြာ ရင္ဆုိင္ခဲ့၏
သူတို႕သည္ ေငြအိမ္၏ ေၿမပဲဆားေလွာ္ကို စပ္စုလုိစိတ္ၿဖင့္ အားေပး၀ယ္
ယူခဲ့ၾကၿခင္းၿဖစ္လိမ့္မည္။ ေငြအိမ့္ဗိုက္ကိုၾကည့္ကာ
““ဘယ္ႏွစ္လ၊ရၿပီလ””

ဟု ေမးတတ္ၾကသည္။ ““ဆႏြင္းေတြ ဘာေတြလံုးထားၿပီးၿပီလား၊ ငါတို႕
လုပ္ေပးဖို႕ လိုတာရွိရင္ေၿပာေနာ္”” ဟု သူတုိ႕ကပဲ
စကားကမ္းလွမ္းၾကၿပန္
၏။ ““ထဘီစုတ္ေတြ၊ပုဆုိးစုတ္ေတြ ရသမွ်စုၿပီး အခုေန
ေလွ်ာ္ထားဟဲ””ဟု

အၾကံေပးသူကေပးၾကသည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ေငြအိမ္သည္မ်က္နွာကိုေမာ့
လ်က္ ၿပံဳး၏။
““မမခင္မင္းေမက အဲဒီကိစ္ၥအားလံုး သူတာ၀န္ယူမယ္တဲ့။မမခင္မင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမဆုိတာကိုသိရဲ႕လားဟင္၊ သူေဌးသမီးေတာ့္၊သူေဌးဦးၿမသာရဲ႕သမီး၊ေခ်ာ
လိုက္တာမွ မႈန္လို႕””

တကယ္ပင္ ခင္မင္းေမသည္ ေဒၚေလး၏အကူအညီၿဖင့္ သားဖြား
မည့္မိခင္တစ္ေယာက္ လိုအပ္ႏိုင္သည့္ ပစ္ၥည္းမ်ားကို အစံုသိမ္းဆည္းစု
ေဆာင္း၍ မၾကာခဏဆုိသလုိ ေငြအိမ့္ထံ ဖခင္မသိေအာင္ တိတ္တခိုးလာ
လာေတြ႕တတ္သည္။ ေငြအိမ့္ဗိုက္ကို ခင္မင္းက ခ်စ္ခင္ၾကည္နူးစြာ လက္
ၿဖင့္ ပြတ္သပ္ၾကည့္ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္သား ရယ္ေမာမိၾက၏။
““ေဟာဒီမွာ ကေလးအနွီးေတြ၊ မမေမ ကိုယ္တုိင္ခ်ဳပ္လာခဲ့တာ””
စက္ၿဖင့္ ခ်ဳပ္လွ်င္ ဧည့္ခန္းမွာ လူၿမင္မွာ၊ အသံၾကားရမွာ စိုးသၿဖင့္
ထိုအနွီးမ်ားကုိ ညည အိပ္ခန္းထဲမွာ တိတ္တဆိတ္ လက္ၿဖင့္ခ်ဳပ္ခဲ့ရ
ေၾကာင္း ေငြအိမ့္ကို သူမ မေၿပာခဲ့ပါ။ ေငြအိမ္က ၿဖဴေဖြးသန္႕စင္လြန္း၍
ၿပာလဲ့ေနေသာ အႏွီးထပ္ႀကီးကို တမက္တေမာ ရင္မွာအပ္ကာ ၾကည္နူး
လွ်က္က ““အစ္ကိုေရာ ...အစ္ကို ေနေကာင္းရဲ႕လားဟင္”” ဟုေမးသည္။
မင္းေခါင္သည္ ေရနံေခ်ာင္းမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိတတ္ေပ။
““ေနေကာင္းပါ့ေတာ္ ... ရန္ကုန္မွာ စာၾကည့္တုိက္ေတြ၊ ပိဋကတ္
တုိက္ေတြ အစံုသြားၿပီး စာေတြခ်ည္း က်က္ေနရသတဲ့ ေငြအိမ္ေရ...အိမ္ကို
လဲ စာမွန္မွန္ေရးနုိင္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟိုတေလာက လူႀကံဳနဲ႕ေဖေဖက
ေငြေပးခုိင္းလို႕ လူၾကံဳအၿပန္မွာ သတင္းသိရတာ။ ေၿဖရမယ့္ဘာသာေတြ
က ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ဆုိပဲ ေငြအိမ္ရဲ႕။ ရာဇ၀င္ေတြ သမုိင္းေတြတင္မက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဘူးတဲ့။ သိပ္ၸံေရာ၊ ဗဟုသုတေတြေရာ ပါသတဲ””

““အုိ ... ဟုတ္လား၊ အစ္ကို ေၿဖနုိင္ပါေစလို႕ ေငြအိမ္ဘုရားမွာ အၿမဲ
ဆုေတာင္းေနပါ့မယ္””

ညည္းကိုယ္ညည္းသာ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေမြးဖြားဖို႕ ဆုေတာင္းစမ္း
ပါေအဟု ဘယ္လိုမွ ခင္မင္းေၿပာ၍မထြက္ခဲ့ေပ။ဆႏြင္းလံုးကေလးမ်ားကို
ေဟာလစ္ဘူးထဲမွာ ထည့္ယူလာၿပီး ေငြအိမ့္ေခါင္းရင္းမွာ ထားေပးလိုက္
သည္။
““ဒီကိစ္ၥေတြ ဦးဘာမွ မရိပ္မိပါဘူးေနာ္ ...မမ””
““ေအး ... အခုထိေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ ညီမရယ္””
အားတက္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ေငြအိမ့္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာ ခင္မင္း
သက္ၿပင္းအခါခါ ခ်မိ၏။
““ညေရးညတာက်ေတာ့ ေငြအိမ္ အိပ္ရရဲ႕လား၊ ေဘးမွာ မိန္းမေဖာ္
တစ္ေယာက္ေလယာက္ ေခၚအိပ္ရင္ ေကာင္းမလားကြယ””

““အုိ ... ေဟာဟုိ ဘုရားစင္ေပၚမွာ အေဖ့ရဲ႕ဓားရွိတယ္၊ ကၽြန္မအိပ္ရာ
ေအာက္မွာ သားလွီးဓား အၿမဲထားၿပီး အိပ္တယ္၊ ယီးတီးယားတား လာ
လုပ္ရင္ အဲဒီလူ အူပြင့္သြားမယ္မွတ””

မာန္အၿပည့္နွင့္ေၿပာၿပီးေနာက္ ေငြအိမ္သည္ ကေလးလိုပင္ ခစ္ခနဲ
ရယ္လိုက္ေလသည္။
““စိတ္မပူပါနဲ႕ မမေမရဲ႕၊ ဟုိဘက္ကုန္းက အေမစိန္ႀကီးက ကၽြန္မဆီ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ညညလာတတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္မကို သူက မီးေနေစာင့္ေပးမွာတဲ့၊လက္သည္
လဲ သူေခၚေပးမွာ .... တဲ””

ဘီအိုစီေဆးရံုက သူနာၿပဳဆရာမတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ခင္မင္းသိပါ
ရဲ႕၊ သုိ႕ေသာ္ ထုိဆရာမက ေဖေဖႏွင့္ အလြန္ရင္းနွီးတာ ... ေဖေဖမသိ

ေအာင္ သူ႕ကိုအကူအညီေတာင္းဖို႕ဆုိတာ ၿဖစ္နုိင္မွာ မဟုတ္ပါ။ အိတ္ထဲ
မွာပါသည့္ ေငြစအနည္းငယ္ကို ေငြအိမ့္အား ေပးေပးၿပီး ခင္မင္း ၿပန္ၿပန္
လာခဲ့ရသည္။ ေငြအိမ့္ထံသုိ႕ပင္ ေဖေဖ့အလစ္မွာမွ လာရသည္ၿဖစ္ရာ
တစ္ပတ္တစ္ခါ ေရာက္နုိင္ဖို႕ မနည္းႀကိဳးစားရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေငြအိမ္
မီးဖြားသည္ကိုလည္း ခင္မင္းမသိလုိက္။ ခင္မင္းအား အသိေပးလာမည့္
သူလည္းတစ္ေယာက္မွ်မရွိခဲ့။ ေဖေဖလစ္သည့္အခ်ိန္တြင္ ၿမင္းလွည္းတစ္
စီးငွား၍ ေငြအိမ္ရွိရာသုိ႕ ေရာက္သြားေသာအခါ အိမ္အ၀င္တြင္ ကေလးငို
သံ ေသးေသးကေလးတစ္ခုကို ၾကားလုိက္ရသည္။ ခင္မင္းသည္ ကေလး
ငိုသံကုိ ၾကားလိုက္ေသာအခါ ၾကက္သီးၿဖန္းခနဲ ထသြားေလာက္ေအာင္
ၾကည္နူးခ်မ္းေၿမ႕သြားေလသည္။
““ေငြအိမ္ေရ ....””
ေငြအိမ္သည္ အိမ္အတြင္းခန္းထဲမွာ သူ႕ကေလးၿဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနၿပီ
အႏွီးၿဖဴကေလးၿဖင့္ ထုပ္ထားေသာ နီတာရဲကေလးေလးကို ခင္မင္းတအံ့
တၾသ ေငးေမာၾကည့္မိ၏။
““မမေမ ...၊ သမီးကေလး မမေမရဲ႕””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သမီးကေလး ...တဲ့။ ဆံပင္ရွည္ကေလးေတြ မည္းနက္ေတာင္ေၿပာင္
လ်က္၊ ေလာကကို ၾကည့္ေပမယ့္ ဘာမွ မၿမင္တတ္ေသးသည့္မ်က္လံုး
နက္နက္ကေလးမ်ား ...။ နီေထြးကာ နူးည့ံလြန္းသည့္ ပါးၿပင္ေသးေသး
မို႕မုိ႕ကေလးမ်ား၊ မင္းေခါင္၏ႏွာေခါင္းလိုပင္ ရွည္လ်ားေသာ သြယ္သည့္
နွာေခါင္းကေလး။ ခင္မင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းလို ပါးလ်ားစု၀န္းသည့္ ႏႈတ္ခမ္း
ကေလး။

““အယ္ ... ခ်စ္စရာေလးေတာ့၊ ဟယ္ ေငြအိမ္ရယ္၊ တကယ္ ကေလး
ေလးၿဖစ္လာၿပီေနာ္၊ၾကည့္စမ္း ... ေဟာဒီႏွာေခါင္းက သူ႕အေဖႏွာေခါင္း””
ခင္မင္းက ကေလးပိစိေလး၏ ႏွာေခါင္းေလးကို မထိတထိလက္ၿဖင့္
ထိၾကည့္ကာ နူးညံ့လွသည့္ အေတြ႕ကေလးေၾကာင္း လိႈက္ခနဲခံစားလိုက္
ရသည္။
““ဟယ္ ေငြအိမ္ ... မ်က္ေတာင္ေမႊးလဲ မပါဘူးေတာ့””
ေငြအိမ္က ခ်ိဳၿမစြာ ရယ္ေလသည္။
““မမေမကလဲ ...အပ်ိဳႀကီးမွန္း လူသိလုိက္တာ၊ ေမြးစမွာ မ်က္ေတာင္
ေလးေတြက အဲလို မႈန္မႈန္ကေလးေတြပဲတဲ့၊ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ရွည္ၿပီးနက္
လာမွာ...တဲ့၊ အေမစိန္ကလဲ ေၿပာတယ္၊ သမီးက အေခ်ာေလးတဲ””

ေၿပာရင္း ေငြအိမ္က မိမိေရွ႕မွာပင္ ကေလးကို ႏုိ႕တိုက္ရန္ၿပင္ဆင္
သည့္အခါ ခင္မင္းရုတ္ခနဲ မ်က္နွာလႊဲလိုက္မိ၏။ ဒါကိုပင္ ေငြအိမ္က
ကေလးသဖြယ္ သေဘာက်စြာ ရယ္ေမာေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မရွက္ပါနဲ႕ မမေမရဲ႕၊ ကၽြန္မၿဖင့္ မရွက္ပါဘူး။ သမီးနုိ႕စို႕တာကို
မမေစာင့္ၾကည့္စမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ လူပါး၀သလဲ။ ဘယ္ေလာက္ ေလာဘ
ႀကီးသလဲလို႕ ... ၾကည့””

ခင္မင္းၿပံဳးကာ အနီးမွထထြက္၍ ဟင္းအိုးမ်ားကို လွန္ေလွာၾကည့္မိ
သည္။ မိမိမွာပါလာသည့္ အသားေၾကာ္၊ ငါးပိေၾကာ္မ်ားကုိ ေငြအိမ့္ ပန္း
ကန္ေတြထဲ လွယ္ထည့္ေပးလိုက္ေလသည္။

““ဒါနဲ႕ ... ကေလးေလးက ဘာေန႕သမီးလဲ၊ နာမည္ေရာ ေရြးၿပီးၿပီ
လား””
ခင္မင္းသည္ ကေလး၏နာမည္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ ေရြးေပးခ်င္ေန၏။
““တနဂၤေႏြသမီး မမေမရဲ႕ ... ကၽြန္မနဲ႕အေမစိန္နဲ႕ ေရြးထားၿပီးၿပီ၊ႏွစ္
ရက္သံုးရက္ေတာင္ စဥ္းစားရတယ္ မမရယ္။ တနဂၤေႏြဆိုေတာ့ “အ”တစ္ခု
ပဲရွိတာကိုး””
““ဥလဲ ရတာပဲ ေငြအိမ္ရဲ႕၊ ဥဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ ခ်စ္စရာကေလး””
ေငြအိမ္က ၿပံုးလ်က္ ေခါင္းယမ္းခါသည္။
““မအိမ္စုိးလုိ႕ ေပးထားတယ္ မမရဲ႕””
““ဟင္ ညည္းနာမည္ကလဲေအ၊ တံုးတံုးႀကီးပါလား””
ေငြအိမ္က ရယ္ၿပန္သည္။
““ဒါေပမယ့္ အဲဒီနာမည္ဟာ အတည္ၿဖစ္သြားၿပီမမေရ .. မေန႕က
အေမစိန္ ေဘးမဲ့ဆရာေတာ္ဆီ သြားေလွ်ာက္တယ္ေလ၊ ဒီနာမည္ေကာင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တယ္တဲ့၊ ဆရာေတာ္က သေဘာတူလိုက္တယ္””
ခင္မင္းသည္ ေငြအိမ့္ရင္ခြင္ထဲမွ ကေလးအေသးေလးကုိ အသည္း
ယားစြာ ငံု႕ၾကည့္ခ်စ္ခင္ရင္း ဟင့္အင္း ... ဒီနာမည္နဲ႕ သမီးနဲ႕ မလိုက္ပါ
ဘူးဟု တိတ္တိတ္ေရရြတ္မိ၏။
““ဒါဆုိ ေနာက္ကတစ္လံုးထပ္ၿဖည့္ေအ ... နာမည္သံုးလံုးၿဖစ္သြား
ေအာင္””

““ဘာၿဖည့္မလဲ””
““ငါ့နာမည္ေတြထဲက တစ္လံုးကို ထည့္မယ္၊ ညည္းသေဘာ တူတူ
မတူတ””

ေငြအိမ္က ေယာင္းမကို သေဘာက်စြာ စိုက္ၾကည့္ၿပံဳးလ်က္ ေခါင္း
ညိတ္၏။
““ကဲကဲ ... မမထည့္ခ်င္တဲ့ နာမည္ထည့္ေလ””
ခင္မင္းက ခင္မင္းေမဟူေသာ နာမည္သံုးလံုးထဲမွ တစ္ခုခ်င္းကို
ေနာက္မွ ၿဖည့္ၾကည့္လိုက္၏
““အိမ္စိုးခင္ ... ဟင့္အင္း ရယ္စရာႀကီးေနာ္၊ အိမ္စိုးမင္း ...မေကာင္း
ဘူး .... နာမည္ႀကီးက စီးလြန္းတယ္၊ အိမ္စုိးေမ ... ေကာင္းတယ္၊ အဲဒီ
နာမည္ ေခၚလို႕ေကာင္းတယ္။ ဒီေတာ့ ေငြအိမ္ ... ညည္းသမီး နာမည္
အိမ္စုိးေမေနာ္ ...ဒါပဲ””
ထိုေန႕က ခင္မင္းအိမ္ၿပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပထမဆံုးလုပ္မိသည့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အလုပ္မွာ မင္းေခါင္ထံ စာေရးၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။
““ေမာင္ေလး
ေနေကာင္းရဲ႕လား၊ စာေတြက်က္ရတာ အဆင္ေၿပတယ္မဟုတ္
လား၊ မင္း သိပ္အလုပ္ရႈပ္ ဦးေႏွာက္ရႈပ္ေနမွာ မမ သိပါတယ္။ဒါေပ
မယ့္ မမမွာ သတင္းတစ္ခု ေၿပာစရာရွိတာနဲ႕ ဒီစာကို ေရးလုိက္တာ၊
ဒီသတင္းဟာ ေမာင္ေလးအတြက္ ၀မ္းသာၾကည္နူးစရာၿဖစ္မလား၊
စိတ္ေနာက္က်ိရႈပ္ေထြးစရာ ၿဖ္စမလား မမ မခန္႕မွန္းနိုင္ပါဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္ကပဲ ေငြအိမ္ မ်က္နွာၿမင္တယ္၊
သမီးကေလး ဖြားၿမင္တယ္။ လူႀကီးေရာ ကေလးေရာ က်န္းမာၾကပါ
တယ္။ ေမာင္ေလးရဲ႕ သမီးကေလးက အေတာ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္း
တယ္။ ေမာင္ေလးနဲ႕လည္း အေတာ္ကို ရုပ္ဆင္တယ္ေလ။ တနဂၤေႏြ
ေန႕ဖြားမုိ႕ အိမ္စိုးေမလို႕ နာမည္ေပးထားတယ္ ...””
ေရးၿပီးမွ ဤစာကို ထည့္သင့္မသင့္ စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။ ေမာင္
ေလးဟာ ဒီစာကို ဖတ္ေတာ့ဖတ္မွာပဲ၊ သို႕ေသာ္ ေဖေဖေတြ႕မွာစိုးလို႕
ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ခ်င္ ပစ္နုိင္သည္။ သုိ႕မဟုတ္ ဒီစာဟာ ေမာင္ေလးဆီ
မေရာက္ဘဲ ေရနံေခ်ာင္းမွာတင္ လမ္းလြဲသြားၿပီး ကံဆုိး၀ါးစြာနဲ႕ ေဖေဖ့ဆီ
ေရာက္သြားမလား။ ဒါဆုိရင္ ေဖေဖဟာ ခင္မင္းကို ေဒါသတႀကီးဆူပူ
ၾကိမ္းေမာင္းေလမလား၊ သူ႕အရွက္ကိုခြဲသူရယ္လို႕အိမ္ကႏွင္ထုတ္တဲ့အထိ
ၿဖစ္လာနုိင္သလား။ ေတြးမိေသာအခါ ခင္မင္း နည္းနည္းတြန္႕ ဆုတ္သြား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေသး၏။ ေမာင္ေလး ေရနံေခ်ာင္း ၿပန္လာမွ သတိေပးရင္လညး္ ရတာပဲ
မဟုတ္လား။
သို႕ေသာ္ ထိုအခ်ိန္ကာလသည္ အေ၀းႀကီး က်န္ေသးသည္။ မိမိ၏
သတင္းေနာက္က်မႈေၾကာင့္ ေမာင္ေလး၏ဘ၀မွာ အဆံုးအၿဖတ္တစ္ခုခု
မွား ယြင္းသြားခဲ့လွ်င္ နစ္နာရမည့္သူက တစ္ဘ၀စာႀကီး ဆံုးရႈံးနစ္နာရ
ေတာ့မည္။ ခင္မင္းသည္ ထုိစာကို အရဲစြန္႕၍ ထည့္လိုက္ပါသည္။ ခင္
မင္းစာထည့္သည့္ ဇုူလိုင္လကုန္မွ ေနာက္နွစ္ဆန္း ဇန္န၀ါရီ နယူးေဒလီ
သုိ႕ စာေမးပြဲသြားေၿဖခ်ိန္အထိ ေမာင္ေလးထံမွ လံုး၀ စာမၿပန္ခဲ့ပါ။ဤ
အၿဖစ္ကို မိမိ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသားၿဖစ္ပါသည္။ မင္းေခါင္ဘက္က ေၿပာင္းလဲ
ၿခင္း၊ မေၿပာင္းလဲၿခင္းသည္ ခင္မင္းနွင့္ ဘာမွ်မဆုိင္ပါ။ သို႕ေသာ္ခင္မင္း

ဘက္ကေတာ့ အေကာင္းဘက္သုိ႕ မင္းေခါင္ ေၿပာင္းလဲလာေစဖုိ႕ အတတ္
နုိင္ဆံုး ႀကိဳးစားရေပလိမ့္မည္။
၁၉၂၆ခုႏွစ္သည္ ခင္မင္း၏ ပတ္၀န္းက်င္ သိသိသာသာႀကီးေၿပာင္း
လဲသြားေသာ ႏွစ္ၿဖစ္သည္။
ေငြေၾကးခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀ေသာ ေရနံတြင္းစား သူေဌးသမီးၿဖစ္ေန၍
လည္းေကာင္း၊ ေရနံလုပ္ငန္းမွန္သမွ် ဘာတစ္ခုမွ သိခြင့္မရဘဲ အိမ္တြင္း
မႈနွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ရေသာ လူေတာမတုိးသည့္ မိန္းမၿဖစ္ေန၍လည္း
ေကာင္း ေန႕ေပါင္း လေပါင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ပ်င္းရိေၿခာက္ေသြ႕စြာ
ၿဖတ္သန္းလာၿပီးေနာက္ ၿဗဳန္းခနဲဆုိသလို ခ်စ္ခင္တြယ္တာစရာေကာင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည့္ ေသြးရင္းသားရင္း ေဆြမ်ိဳးအသစ္ကေလးအၿဖစ္ တူမငယ္ကေလးကုိ
ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ရသည္။ ၄င္းမွာ မဂၤလာရွိေသာ ေၿပာင္းလဲၿခင္းပင္ၿဖစ္
သည္။
ေနာက္တစ္ခုမွာ ေဖေဖ၏ အေၿပာင္းအလဲ ၿဖစ္သည္။
ေဖေဖသည္ ေငြေၾကးခ်မ္းသာေသာ ေရနံတြင္းစား ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္
အထိုက္အေလ်ာက္ သူ ေပါင္းသင္းေနရသည့္ ဘီအုိစိအရာရွိ မ်က္နွာၿဖဴ
မ်ားကို အားက်တတ္သူ မဟုတ္။ သို႕ေသာ္ မ်က္နွာၿဖဴအရာရွိမ်ားကို
ဆန္႕က်င္ၿခင္း၊ အၿပစ္တင္ၿခင္းတုိ႕ကိုလည္း ၿပဳလုပ္တတ္သည္မဟုတ္။
ေဖေဖ့တြင္းႏွစ္တြင္းမွာ ဘီအုိစီကုမ္ၸဏီသို႕တြင္းယာငွားရမ္းလႊဲေၿပာင္းသည့္
စာခ်ဳပ္ၿဖင့္ အႏွစ္၃၀ၾကာ စာခ်ုပ္ ခ်ဳပ္ဆုိၿပီး ေၿမငွားၿပီးၿဖစ္သည္။ထုိဘီအုိ
စီကုမ္ၸဏီအရာရွိမ်ားနွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ မိမိက ေၿမရွင္၊သူတို႕က ေၿမငွား
ဟူေသာ အေတြးကို အၿမဲေတြးေလ့ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ေဖေဖသည္ သည္နွစ္
မွာ ေနာက္ေၿပာင္းလာသည့္ ေရနံ၀န္မ်က္ႏွာၿဖဴႀကီးမ်ားနွင့္ ၿပႆနာတက္

ၿပီးကတည္းက အဂၤလိပ္မ်က္နွာၿဖဴမ်ားကို မိမိ၏ရန္သူသဖြယ္ သတ္မွတ္
ကာ မုန္းတီးနာၾကည္းသြားခဲ့သည္။
ထုိေရနံ၀န္က ေဖေဖ့တြင္းရာ ေၿမေတြနွင့္ပတ္သက္ၿပီး စကားေၿပာလို
ေၾကာင္း သိရ၍ ေဖေဖက သူ႕ရံုးခန္းသို႕သြားသည္။ ေဖေဖသည္ ပိုးတာ
ဖတ္တာ တိုက္ပံုနွင့္ မႏ္ၲေလးပိုးလံုခ်ည္ကို ထသြား လာသြား၀တ္တတ္
သည္။ ေနာက္ပိတ္ဖိနပ္ဘယ္ေတာ့မွ မစီးဘဲ ကတီ္ၲပါသည္းႀကိဳးႏွင့္ ေၿခ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ညွပ္ဖိနပ္ကိုသာ စီးတတ္သည္။သို႕ေသာ္ေဆးတံႀကိဳက္သူၿဖစ္ေသာေၾကာင့္
အဂၤလိပ္လုပ္ ဘရိုင္ယားေဆးတံကို အက္ခ်္၀ပ္ေဆးတံေဆးထည့္၍ အၿမဲ
ေသာက္တတ္၏။ ထုိအဆင္အၿပင္အတုိင္း ေရနံတြင္းစားသူေ႒း ဦးၿမသာ
အၿဖစ္ ရံုးသို႕ ခပ္မိန္႕မိန္႕ ေဖေဖသြားခဲ့ေသာ္လည္း ေရနံ၀န္သည္ ေဖေဖ့
အား ထိုင္ရန္ကုလားထုိင္ ခ်မေပးခဲ့ဟု ေဖေဖက ခင္မင္းအား ေဒါသတ
ႀကီး ၿပန္ေၿပာခဲ့ပါသည္။
““ဒီေတာ့ ငါက ဘယ္မွာထုိင္ရမွာလဲ၊ ၾကမ္းၿပင္က ေကာ္ေဇာ္ေပၚမွာ
ထုိင္ရမွာလား၊ ေ၀းေသးတယ္။။ ေရနံတြင္းစားသူေဌးဆုိတာ သူ႕ထက္
အဆင့္မနိမ့္ဘူုးဆုိတာ ၿပရမွာေပါ့””
““ဒီေတာ့ ေဖေဖ ဘာလုပ္သလဲ””
““ဘာစကားမွ မေၿပာခင္ ဒီအခန္းမွာကုလားထုိင္မရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္
အၿပင္ထြက္မယ္လုိ႕ ေၿပာပစ္လိုက္တယ္ေလ၊ ေဖေဖက သူ႕လက္ေအာက္
ငယ္သားလဲ မဟုတ္၊ သာမန္လူတန္းစားလဲ မဟုတ္၊ သူ႕လဲေၾကာက္မေန
နုိင္ပါဘူး။ အစုိးရအေပၚ ေဖေဖ ဘာအခြန္အေႂကြးမွ ေပးစရာလဲ မရွိဘူး””

ထိုအခါက်မွ မ်က္နွာၿဖဴအဂၤလိပ္ႀကီးက ေဖေဖ့အတြက္ ကုလားထုိင္
တစ္လံုးကို အခန္းေထာင့္မွ သြားယူရန္ မင္းေစအား အမိန္႕ေပးခဲ့သည္ဟု
ဆုိပါသည္။
တစ္ဖက္မွာ အဂၤလိပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဖေဖက သေဘာထားတင္းမာ
လာခ်ိန္တြင္ ေငြအိမ္ကေတာ့ ဘီအုိစီေဆးရံုတြင္ ေဆးရံုဗာဟီရအလုပ္သမ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အၿဖစ္ အလုပ္၀င္လုပ္ခဲ့သည္။
““ေငြအိမ့္အေဖကေတာ့ ကၽြန္ခ်င္းအတူတူ အဂၤလိပ္ရဲ႕ကၽြန္ေတာ့အၿဖစ္
မခံနုိင္ဘူးလို႕ ေၿပာခဲ့တာဆုိ ... ေငြအိမ””

ခင္မင္းက ေငြအိမ့္မ်က္နွာကို ခပ္ဆဆၾကည့္၍ အၿပစ္မတင္ရက္
သည့္ အားမလို အားမရ ေလသံကေလးၿဖင့္ စကားစပ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္။
ေငြအိမ့္မ်က္လံုးမ်ား အနည္းငယ္ မႈန္မိႈင္းသြားပါသည္။
““ဟုတ္တယ္မမ ... အေဖဟာ ေသသာသြားေရာ ဘီအုိစီကုမ္ၸဏီမွာ
လံုး၀ အလုပ္မလုပ္သြားခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္မမရယ္ ... အသက္ရွင္ေနနုိင္ဖို႕
သိပ္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေတာ့ ဘယ္သူ႕ကၽြန္၊ ဘယ္၀ါ့ကၽြန္
ရယ္လို႕ ေရြးမေနနုိင္ပါဘူး။ လူသက္သာၿပီး ေငြရတာခ်င္းလဲ ကြာေသး
တယ္ေလ။ လုပ္ငန္းသဘာ၀နဲ႕ လူ႕အဆင့္အတန္းခ်င္းက ကြာမွမကြာဘဲ
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မသမီးေလးအတြက္ ကၽြန္မမွာ ခြန္အားေတြ က်န္ေနဖုိ႕လို
ေသးတယ္ မဟုတ္လား။ အစ္ကို႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ရတယ္ဆုိတာကလဲ
ေဆာက္ၿဖစ္မွ ေက်ာင္းဒကာၿဖစ္မွာပါ။ အခုအလုပ္က လူသက္သာတယ္
မမရဲ႕””

ေငြအိမ္သည္မင္းေခါင္နွင့္ပတ္သက္၍ ခင္မင္းထင္သေလာက္ မေမွ်ာ္
လင့္ခဲ့ပါလားဟု ထိုအခ်ိန္က်မွ ခင္မင္းသိလုိက္ရသည္။ ခင္မင္းကေတာ့
စိတ္ကူးယဥ္၀တ္ၲဳေတြထဲကလို မင္းေခါင္ႏွလံုး နူးညံ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားၿပီး
ေနာင္တရစိတ္ႏွင့္ သက္ညွာစိတ္ကေလး၀င္လာကာ ေငြအိမ့္ေရွ႕မွ မားမား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရပ္ၿပလိုက္ေလမလားဟု အေမွ်ာ္လင့္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ ထုိေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္ၿဖင့္ အိႏိ္ၵယမွၿပန္လာေသာ ေမာင္ေလးကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ႀကိဳဆိုမိ
သည္။
““ေၿဖနုိင္ရဲ႕လား ေမာင္ေလး””
မင္းေခါင္သည္ ခင္မင္းထင္သည္ထက္ ပိန္က်ကာႏြမ္းနယ္ေနသည္။
““ေၿဖေတာ့ ေၿဖခဲ့တာပဲ မမ၊ ေအာင္ မေအာင္ေတာ့ ႏွစ္လ သံုးလေနမွ
သိရမယ္ထင္တယ္၊ ေအာင္ေပမယ့္လဲ ေရြးခ်င္မွ ေရြးတာပါ၊ သိပ္ေတာ့
ေမွ်ာ္လင့္ထားလို႕ မရဘူးေလ””
ထုိညတြင္ ေမာင္ေလး ခင္မင္းအခန္းထဲသုိ႕ တိတ္တဆိတ္၀င္လာ
ေသာအခါ ခင္မင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးသြားပါသည္။ သူက တုိးတုိးကေလး
ေမး၏။
““မမ ... ကေလးေလး လွရဲ႕လားဟင္””
မင္းေခါင္၏မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ မၿမင္ရေသးသည့္ သမီးအေပၚခ်စ္ခင္
တြယ္တာသည့္ ေမတ္ၲာရိပ္ၿဖင့္ ေတာက္ပေနခဲ့သည္။ ခင္မင္းသည္ မင္း
ေခါင္၏ လူပီသသည့္စိတ္ထားကေလးကို ခ်စ္သြားၿပီး ခုတင္ေပၚမွာ သူ
ထိုင္နုိင္ရန္ လက္ဆြဲေခၚလိုက္မိသည္။

““လွပါ့ေတာ္ .. မ်က္လံုးေလးေတြမ်ား နက္ေမွာင္၀ိုင္းစက္လုိ႕၊ ႏွာ
ေခါင္းေလးက ေမာင္နဲ႕အေတာ္ကို တူတာပဲ””
ထုိအခါ သူ႕မ်က္နွာ နည္းနည္းညွိဳးသြားသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေမာင္ေလး ေငြအိမ့္ဆီကုိ သြားေတြ႕မွာ မဟုတ္လား”” ဟုေမးလိုက္
ေသာအခါ သူ ပို၍ပင္ မ်က္နွာညိွဳးသြားၿပီး သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ ရိႈက္လိုက္
ေလသည္။
““ေတြ႕ခ်င္တယ္ဗ်ာ ....””
““အို ... ေတြ႕ခ်င္ရင္ ေတြ႕ရမွာေပါ့ေမာင္ရဲ႕၊ မမၾကံဖန္ပါ့မယ္””
ခင္မင္းသည္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္တစ္ခုခု လုပ္ရေတာ့မည့္ခံစားခ်က္
မ်ိဳးၿဖင့္ စိတ္ရႊင္လန္းသြားၿပီး သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ကို စေနနံဘုရားအရုဏ္
ၿပန္ ေကၽြးေမြးလွဴဒါန္းသည့္ေန႕တြင္ ေတြ႕ၿမင္ခြင့္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပး
လိုက္သည္။ ခင္မင္းတို႕သည္ လတစ္လ၏ ဥပုသ္ႀကိဳရက္တစ္ရက္တြင္
စေနနံဘုရား၌ စေနနံဘုရား၌ ဆြမ္းေတာ္ကပ္ကာ ညေန လာသမွ်ပရိတ္
သတ္ကို စားေသာက္ဖြယ္ရာ တစ္ခုခုၿဖင့္ ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံေလ့ရွိပါသည္။
ထုိရက္တြင္ တြင္းရိုး၊ တြင္းစား မိတ္ေဆြမ်ားသာမက တြင္းအလုပ္သမား
မ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကားတတ္သည္ၿဖစ္ရာ ေငြအိမ္နွင့္ ေမာင္ေလး ထုိညေန
တြင္ ဘုရား၌ ေတြ႕ဆုံႏႈတ္ဆက္မည္ဆုိပါက ဧည့္ပရိတ္သတ္၏ မ်က္
ေမွာက္တြင္ ကဲ့ရဲ႕စရာၿဖစ္မည္ဟု မထင္ေပ။
ေငြအိမ္သည္ အစ္ကို႕ကို အေ၀းကပင္ၿဖစ္ေစ ၿမင္ရလွ်င္ ေက်နပ္ပါ
ၿပီဟု တမ္းတစြာၿဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သူ ၿဖစ္ေသာ္ေၾကာင့္ စေနနံဘုရားရင္
ၿပင္ေတာ္ေပၚတြင္ အစ္ကိုနင့္ တစ္ခဏ စကားေၿပာရသည့္ အခါ ၀မ္းသာ

လိႈက္လွဲလြန္းေသာေၾကာင့္ မမေမ ေၿပာၿပသတိေပးထားသည့္ ဟန္ေဆာင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မႈကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားခဲ့သည္။ ရွစ္လအရြယ္ သမီးကေလးသည္ ေငြအိမ့္
ရင္ခြင္ထဲမွာ ေကာ့ထုိးကာ ထြက္သြားတတ္ၿပီး၊ ဘုရားရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚသုိ႕
ေလးဘက္ေထာက္ သြားတတ္ၿပီ။ မမေမက ဣေၿႏ္ၵရရ နႈတ္ဆက္လ်က္
ၾကာဇံဟင္းခါးတုိက္ေသာအခါ ေငြအိမ္သည္ မ်က္လႊာခ်လ်က္ ကေလးကို
လိုက္လံဖမ္းေပြ႕ဟန္ေဆာင္ရင္း ရယ္ေမာနိုင္ခဲ့သည္။ ေငြအိမ္ႏွင့္အစ္ကို
သည္ မမေမ၏ အက်ႌစကို ဆြဲကိုင္လ်က္ မတ္တတ္ရပ္ဖို႕ႀကိဳးစားေနေသာ
သမီးကို ေငးေမာၾကည့္ရင္းက မိမိတို႕အနာဂတ္ကို ေဆြးေႏြးဖို႕ မ၀ံ့ရဲဘဲ
ေနေကာင္းလား၊ စာေမးပြဲေၿဖနုိင္လားဟူေသာ ေလာက၀တ္စကားမ်ားကို
သာ မပြင့္တပြင့္ ေၿပာဆုိေရရြတ္လ်က္ အရုဏ္ေပါင္းပရိတ္သတ္ ေရွ႕တြင္
ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ၾကရသည္။
သုိ႕ေသာ္ မင္းေခါင္၏ရင္ထဲတြင္ လိႈက္လွဲစြာ ရယ္ေမာတတ္ေသာ
သမီးေလး ၀င္ေရာက္နုိင္ခဲ့ၿပီဟု ခင္မင္းထင္သည္။ အေၾကာင္းက မင္း
ေခါင္သည္ သမီးအတြက္ ... ဟု သူ႕လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို ပန္းတိမ္မွာ
သြားအပ္ၿပီး ဆြဲႀကိဳးေသးေသးမွ်င္မွ်င္ကေလး လုပ္ခုိင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ၿဖစ္
သည္။ ထုိဆြဲႀကိဳးေလး၏ ေလာ့ကတ္ၿပားကေလးမွာ ပတ္ၲာၿဖင့္ ဖြင့္ပိတ္၍
ရေသာ ဘဲဥပံုေသတ္ၲာၿပားကေလးၿဖစ္ၿပီး ထိုအတြင္း မ်က္နွာတြင္ မင္း
ေခါင္သည္ သူ႕ဓာတ္ပံုေသးေသးမႊားမႊားကေလး ထည့္ေပးထား၏။
““မမ ...ေဟာဒီဆြဲႀကိဳးေလးကို ကေလးအတြက္ သြားေပးလိုက္ပါ””
ထုိဆြဲႀကိဳးကို သမီးေလးအိမ္စိုးေမအား ဆြဲေပးစဥ္ ခင္မင္းနွင့္ေငြအိမ္
မ်က္ရည္ေ၀့လည္ကာ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေၿမ႕ခဲ့ရ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““သမီးမွာ ေဖေဖရွိတယ္ ...၊ ေဟာဒီေလာ့ကတ္ေလးထဲမွာ သမီးေဖ
ေဖရွိတယ္””
မင္းေခါင္သည္ ကေလး၏ေလာ့ကတ္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ဖြင့္
ၾကည့္လိုက္မွာကို မစုိးရိမ္မိဘူးလား။ သို႕မဟုတ္ ဤကိစ္ၥသည္ မင္းေခါင္
ရင္ဆုိင္ဖို႕ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည့္ သတိ္ၲတို႕၏အစေပလား၊ ခင္မင္းသည္ မင္း
ေခါင္၏ ရဲ၀င့္မႈ၊ ေၿဖာင့္မွန္မႈအတြက္ ဂုဏ္ယူဖို႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ ၁၉၂၆ခုနွစ္၏ အေၿပာင္းအလဲမ်ားတြင္ မင္းေခါင္သည္ ခင္
မင္းလိုက္မမီနုိင္ေအာင္ပင္ အဆုိးမွ အေကာင္းသို႕၊ အေကာင္းမွအဆုိးသို႕
လ်င္ၿမန္စြာ ေၿပာင္းလဲခဲ့ေလသည္။
၁၉၂၆ ခုႏွစ္တြင္ ခင္မင္းတို႕နွင့္ တုိက္ရိုက္မသက္ဆုိင္ေသာ္လည္း
သြယ္၀ိုက္ေသာနည္းၿဖင့္သက္ဆုိင္ေနေသာ အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခုမွာ ခံကုန္း
ေရနံေၿမမွ အလုပ္သမားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ၾကၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ၁၉၂၀
ခုနွစ္ကတည္းက ၿငိမ္သက္ေနခဲ့ေသာ ေရနံေၿမသည္ ယခုအခါဆူပူ အံုႂကြ
လ်က္ရွိၿပီ။ သည္ေတာ့မွပင္ ေရနံေၿမ၏ ၿငိမ္သက္ၿခင္းသည္ ေပါက္ကြဲရန္
အရိွန္ယူေနသည့္ မီးေတာင္တစ္ခု၏ ၿငိမ္သက္ၿခင္းမ်ိဳးၿဖစ္ေၾကာင္း ခင္
မင္း သိလုိက္ရသည္။ ေပါက္ကြဲမႈသည္ ခံကုန္းမွ တြင္းကုန္းသို႕ အနည္း
ငယ္သာ ကူးစက္ၿပီး လက္မွတ္ကုန္းႏွင့္ ေဘးမဲ့သုိ႕ ေရာက္မလာခဲ့ေပ။
ခင္မင္း အသက္၂၆ႏွစ္အရြယ္အထိ ေရနံေၿမ၏ သပိတ္မ်ားကို ၾကံဳဖူးပါ
သည္။ အသက္ ၁၅ႏွစ္အရြယ္က အေမရိကန္တြင္းတူးဗိုလ္မ်ား၏ သပိတ္
ကို ပထမဆံုးၾကံဳရသည္။ သို႕ေသာ္ ခင္မင္းသည္ ထုိအခ်ိန္က မင္းဘူး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ပညာသြားသင္ေနသၿဖင့္ သပိတ္သည္ ခင္မင္း
အား အံ့ၾသမႈနွင့္ ဗဟုသုတကလြဲ၍ ဘာခံစားခ်က္မွ မေပးခဲ့ေပ။ အသက္

၁၇ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေနာက္ထပ္ၾကံဳရေသာသပိတ္တစ္ခုမွာ ဘီအုိစီ ေရနံ
ေၿမ ၿမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ သိပိတ္ၿဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ထုိသပိတ္ကုိ
လည္း ခင္မင္း အေသအခ်ာ မၾကံဳလိုက္ရ၊ ေမေမ ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနသ
ၿဖင့္ အိမ္မွာ ဘာသတင္းမွ ေမေမ မသိေအာင္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေစ
ရာ လူနာၿပဳစုသူခင္မင္းလည္း ဘာသတင္းမွမၾကားခဲ့ရ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ထိတ္
လန္႕တုန္လႈပ္မႈနွင့္ ခင္မင္းေ၀းခဲ့ရသည္။ ေမေမ ဆံုးသြားသည့္အခါ ေရနံ
ေၿမသပိတ္လည္း ၿပန္လွန္ၿပီးၿပီ၊ အားလံုးၿငိမ္သက္သြားၿပီ။ ထုိအခ်ိန္က်မွ
ၿဖစ္ၿပီးသြားသည့္ သပိတ္ကုိ ၾကားရသည္ၿဖစ္ရာ ေမေမ့အတြက္ ပူေဆြး
ေသာက ေရာက္ေနေသာ ခင္မင္းသည္ သပိတ္သတင္းေၾကာင့္ အနည္း
ငယ္မွ်ပင္ မတုန္လႈပ္ခဲ့ရေပ။
သည္တစ္ခါ သပိတ္ကေတာ့ ခင္မင္းထံသုိ႕ အံ့ၾသတုန္လႈပ္မႈမ်ားႏွင့္
စုိးရိမ္ေၾကာင့္ရြ႕ံမႈမ်ားကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့သည္။ သည္တစ္ခါသာ ခင္
မင္းကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ဟန္ေဆာင္ေကာင္း
သည့္ မ်က္နွာၿဖဴအဂၤလိပ္အရာရွိမ်ား အနည္းငယ္ ဟန္ပ်က္သြားသည္ကို
ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ခင္မင္းသည္ အဆုိးထဲမွ အေကာင္းတစ္ခုခု ၾကံဳရေလမ
လားဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရ၏။
ခင္မင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးရသလုိ ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ခ်ားသြားရေသာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အေၿပာင္းအလဲမွာ မင္းေခါင္ပင္ ၿဖစ္သည္။
ေမလကုန္ခါနီး ရက္တစ္ရက္မွာ ရန္ကုန္မွ သံၾကိဳးစာမ်ား ေရာက္
လာသည္။ ေမာင္ေလးမင္းေခါင္သည္ နယူးေဒလီမွာ ေၿဖဆိုခဲ့သည့္ အုိင္စီ
အက္စ္၀င္ခြင့္ စာေမးပြဲေအာင္ၿမင္ၿပီတဲ့။ ထုိ႕ၿပင္ ဘိလပ္သို႕ အုိင္စီအက္စ္
အစမ္းခန္႕ရာထူးၿဖင့္ ႏွစ္ႏွစ္သင္တန္း သြားေရာက္ပညာသင္ရမည္တဲ့။ခင္

မင္း၏ ဘ၀မွာအေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ ဘယ္ဟာလဲဟု ေမးလာလွ်င္ ေမာင္ေလး
၏စာေမးပြဲေအာင္သတင္း သိရေသာအခ်ိန္ဟု ခုိင္မာစြာေၿပာၿပနုိင္ပါလိမ့္
မည္။ ကာယကံရွင္ မင္းေခါင္၏ မ်က္ႏွာထားကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ထားလို႕
ပဲလား၊ သို႕မဟုတ္ ၀မ္းသာၿခင္း ၀မ္းနည္းၿခင္းတုိ႕ကို မ်က္ႏွာမွာ မေပၚ
ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ထိန္းခ်ိဳပ္မႈပညာ အက်င့္ပါေနလို႕ပဲလားမသိ၊ သိပ္၀မ္း
သာလွပံု မၿပေခ်။
ေမာင္ေလး ဘိလပ္သြားရမွာ ....၊ ဘိလပ္ဆုိတာ စာအုပ္ထဲမွာဖတ္ရ၊
ၿမင္ရသမွ်ေတာ့ အလြန္ခမ္းနားႀကီးက်ယ္သည့္ၿမိဳ႕ပဲ။ ခင္မင္းသည္ဘိလပ္
သြားရမည့္ ေမာင္ေလးအတြက္ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့၏။ ေမာင္ေလးပညာ
သင္ၾကားခြင့္ရရန္ခင္မင္းတုိ႕က အစိုးရအား မေရႊ႕မေၿပာင္းနုိင္သည့္ပစ္ၥည္း
ပိုင္ဆုိင္မႈၿပ၍ ေငြတစ္ေသာင္းတန္ အာမခံထားရမည္ဟု သိရေသာ အခါ
ခင္မင္းစိတ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ မေက်မနပ္ ၿဖစ္သြားသည္။
““အဲဒါ ... မင္းကို မယံုတဲ့သေဘာလားဟင္””
ခင္မင္းေမးေတာ့ ေမာင္ေလးက ခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္ ၿပံဳးၿပခဲ့ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဘိလပ္ကၿပန္လာရင္ ေမာင္ေလးက အဂၤလိပ္ႀကီးေတြနဲ႕ အတူတူ
တရားခြင္မွာ တရားစီရင္ရမွာဆုိ ....””
ခင္မင္းေမးေတာ့လည္း မင္းေခါင္ ခပ္သဲ့သဲ့သာ ၿပံဳးေနခဲ့သည္။
““အဂၤလိပ္က ဗမာအေပၚတရားစီရင္တာနဲ႕စာရင္ ဗမာက ဗမာအေပၚ
တရားစီရင္တဲ့အခါ ဗမာပိုၿပီး သက္သာမွာေပါ့ေနာ္ ...ေမာင္ေလး””
သည္ေတာ့လည္း မင္းေခါင္က သေဘာက်စြာ ၿပံဳးေယာင္ေယာင္ၿဖင့္
ၿငိမ္သက္ေနခဲ့၏။

မင္းေခါင္ဟာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ေတာ္ေတာ္ ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္သူပါလား
ဟု ခင္မင္း သေဘာက်ခဲ့ရ၏။ သို႕ေသာ္ ၿဗဳန္းခနဲ မင္းေခါင္ လက္ထပ္
ေတာ့မည္ဟု ခင္မင္းသိလိုက္ရေသာအခါမွာေတာ့ မင္းေခါင္သည္ စိတ္ကုိ
ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ၿခင္းမဟုတ္ဘဲ ေသြးေအးၿခင္းသာၿဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္
သြားသည္။
တြင္းႀကီး မင္းစုရပ္မွ တြင္းရိုးသူေဌး ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီး၏သမီး
တင္တင္ေအးနွင့္ မင္းေခါင္ လက္ထပ္ရန္ ေဖေဖ စီစဥ္လိုက္ေတာ့ ခင္မင္း
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားေပမယ့္ မင္းေခါင္က မတုန္မလႈပ္ရွိလွသည္။
““သား ဘိလပ္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ ၾကာမွာဆုိေတာ့ သားကို ေဖေဖစိတ္
မခ်ဘူး၊ ဟုိကေန အၿဖဴမေတြ ဘာေတြေခၚလာရင္ ေဖေဖအရွက္ကြဲရဦး
မယ္””
မင္းေခါင္က ရယ္ေမာ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေၾသာ္ ... ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကို အထင္ေသးလို႕ကုိ မၿပီးႏုိင္ေတာ့
ဘဲကိုး၊ တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳးပါလား””
““ဘာလဲကြ ... မင္း မယူဘူးလို႕ ၿငင္းမလုိ႕လား””
ေဖေဖက တင္းမာစြာေမးေတာ့ မင္းေခါင္ ပခံုးတြန္႕၏။
““ေဖေဖ ယူဆုိလဲယူလုိက္ရံုပါပဲဗ်ာ ... ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့
သင္ခ်င္တဲ့ပညာ သင္ေနရရင္ ေက်နပ္ေနပါၿပီ။ တင္တင္ေအးလဲ လွသား
ပဲ၊ အက်င့္သိက္ၡာတို႕ ဘာတုိ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။ ေဖေဖ ေရြးေပး
တာေနာ္ ... သူ မစြံရင္ အဲဒါ ေဖေဖ့အၿပစ္ပ””


ေဖေဖႏွင့္ ခင္မင္းသည္ မင္းေခါင္၏မ်က္လံုးမ်ားကို စူးစိုက္အကဲ
ခတ္ေနၾက၏။ သို႕ေသာ္ ဘာအရိပ္အေရာင္မွ် မေပၚလြင္ခဲ့။
““ေမာင္ .... မင္းတကယ္ လက္ထပ္မလို႕လား””
တုိးတုိးႀကိတ္ႀကိတ္ ခင္မင္းေမးေတာ့ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးပင္ မင္းေခါင္
ေၿဖ၏။
““ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ .... ေဖေဖက စီစဥ္ေနၿပီေလ””
ခင္မင္း အံႀကိတ္လိုက္မိသည္။
““ဒါေပမယ့္... အေၾကာင္းတစ္ခုခုၿပၿပီး ေနာက္ဆုတ္ခုိင္းလို႕ရသားပဲ””
““ဘာထူးမွာလဲ မမရယ္၊ ေဖေဖ့ကို မလိမ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး””
မိမိကုိယ္တုိင္၏ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ နည္းနည္းမွ် ေနာင္တရေန
ဟန္မေပၚသည့္ ေအးစက္စက္မ်က္၀န္းမ်ားကို ခင္မင္း စိမ္းကားစြာၾကည့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မိသည္။ ေဖေဖ့ကို မလိမ္ခ်င္လို႕ ေယာကၤ်ားသိက္ၡာကုိ ဟိုးဖိနပ္ေအာက္
ေရာက္ေအာင္ ခ်ပစ္လိုက္ၿပီလား။ ေမြးထားသည္က သားေယာကၤ်ားေလး
မဟုတ္၊ သမီးမိန္းကေလး။ ခင္မင္းသည္ မင္းေခါင္အား အံၾသတုန္လႈပ္
စြာ ေငးၾကည့္ရင္း နားမလည္နုိင္ေအာင္ ရွိေတာ့သည္။ မင္းေခါင္ဟာ လူ
လိမ္ၼာေလး တစ္ေယာက္လား ...။သို႕မဟုတ္ မိုက္ရိုင္းပက္စက္သည့္ လူ
တစ္ေယာက္လား ...။
မင္းေခါင္ လက္ထပ္မည့္သတင္းကို တၿခားေနရာမွ ၾကားလွ်င္ ရုပ္
ပ်က္ဆင္းပ်က္ မတုန္လႈပ္ေစလိုသၿဖင့္ ေငြအိမ့္အား ခင္မင္းကိုယ္တုိင္ ဖြင့္
ေၿပာခဲ့ပါသည္။ ခင္မင္း ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ေငြအိမ္ ေဆာက္တည္ရာမရ

တုန္လႈပ္မသြားခဲ့။ ရိႈက္ႀကီးတငင္ မငိုခဲ့။ ေအာက္ဟစ္ေပါက္ကြဲနာၾကည္း
မပစ္ခဲ့။ မ်က္ရည္တစ္စက္မွ်ပင္ မက်ခဲ့။
သုိ႕ေသာ္ သမီးကို ရင္ခြင္မွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္တြယ္ေထြး
ေပြ႕လ်က္က မ်က္၀န္းမ်ား ေဖ်ာ့မွိန္ေတြေ၀သြားကာ ၾကမ္းခင္းကို စိုက္
ၾကည့္လ်က္ မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့သည္။ ဘာစကားကုိမွ မဆုိ။
ဘာလႈပ္ရွားမႈမွ မၿပ။ စက္ၠန္႕ေပါင္းမ်ားစြာ .... ထို႕ေနာက္ မိနစ္ေပါင္းမ်ား
စြာ ...။ ထို႕ေနာက္ ........
ခင္မင္းကို အားယူ၍ၾကည့္လိုက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားသည္ လူေသ
တစ္ေယာက္၏ မ်က္လံုးမ်ား ၿဖစ္ေန၏။ ခင္မင္းတုန္လႈပ္စြာ ပင့္သက္
တစ္ခ်က္ ရိႈက္မိသြားသည္။ မင္းေခါင္အတြက္ ေငြအိမ္ေသသြားတာလား၊

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သို႕မဟုတ္ ေငြအိမ့္အတြက္ မင္းေခါင္ေသသြားတာလား။ တစ္ေယာက္
ေယာက္ေတာ့ ရွင္လ်က္နွင့္ ေသဆံုးသြားၿပီ ၿဖစ္ေလသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၆)
ၿပာလဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ေအာက္တြင္ ၿမင္ကြင္းသည္ မဆံုးနုိင္
ေအာင္ ခမ္းနားၿမင့္ၿမတ္၍ေနေလသည္။ဧရာ၀တီၿမစ္သည္ စစ္ကုိင္းၿမိဳ႕ကို
သိသိသာသာပင္ ေကြ႕၀ိုက္ကာ စီးဆင္းလ်က္ရွိသည္။ ဧရာ၀တီၿမစ္၏
အေရွ႕ဘက္ကမ္းဆီတြင္ ေရႊၾကက္ယက္ႏွင့္ ေရႊၾကက္က်ညီေနာင္ေစတီ
ႏွစ္ဆူကို ၿမင္ရသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ဧရာ၀တီၿမစ္ကို ၿဖတ္လ်က္ေခါက္ တံု႕
ေခါက္ၿပန္ ကူးသန္းေနၾကေသာ ငွက္သမ္ၺာန္ကူးတုိ႕ေလွမ်ား၊ ၿမစ္ေၾကာင္း
အတုိင္း အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္သြားလာေနေသာ ေလွႀကီးေလွငယ္မ်ား
ႏွင့္ မီးသေဘၤာမ်ားကုိ ၿမင္ရသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ နံနက္ခင္း ေနၿခည္
ေအာက္၌ ၿပာလဲ့မိႈင္းညို႕ေသာမင္း၀ံေတာင္တန္း ... ထုိ႕ေနာက္ ၾကည့္ေလ
ရာရာမွာေတာ့ ေရႊေရာင္ေတာက္ပေနသည့္ ဘုရားပုထိုးမ်ားပင္ ၿဖစ္သည္။
““ေဟာဟိုဟာက ေကာင္းမႈေတာ္ဘုရားေပါ့၊ ေနာ္ အစ္ကို ...””
သူ႕ဇနီးလက္ညိုးညႊန္ၿပရာသို႕ သူတစ္ခ်က္သာၾကည့္ၿပီး ေခါင္းညိတ္
လိုက္သည္။ တင္တင္ေအးသည္ သူ႕ကိုစေတြ႕ခ်ိန္ကတည္းက အစ္ကိုဟု

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သာေခၚခဲ့၏။ သူသည္ တင္တင္ေအး၏ အစ္ကိုဟု ေခၚသံေအာက္တြင္
အရာရာကို ေရာေထြးစြာ ခံစားလ်က္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ရဆဲၿဖစ္သည္။ ေရနံ
ေခ်ာင္းကမိန္းမေတြဟာ အစ္ကိုဟူသည့္ အသံုးအႏႈန္းထက္ပို၍မသံုးတတ္
ၾကေတာ့ဘူးလား။ ရန္ကုန္ယူနီဗာစီတီက အခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းမမ်ားသည္
သူတုိ႕အတြဲမ်ားကို ဒါလင္၊ ကိုကို ဟုေခၚၾက၏။ သူ႕ကို “မင္း”ဟု တစ္
လံုးတည္း အဖ်ားဆြတ္ေခၚၿပီး သူ႕အနားမွာ အၿမဲတြယ္ကပ္ခ်င္ေနေသာ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ၾကံဳခဲ့ဖူး၏။ ယခုေတာ့ သူ႕အၿဖစ္သည္ ရယ္
ေမာနုိင္မည္ဆိုလွ်င္ ရယ္ေမာခ်င္စရာ။ တင္တင္ေအး၏ ပိုင္စိုးေသာ၊ ေသ
ခ်ာေသာ အစ္ကိုဟုေခၚသံၾကားရတုိင္း မ်က္နွာငယ္ မိန္းကေလးတစ္
ေယာက္၏မ၀ံ့ရဲေသာ၊ မေသခ်ာေသာ “အစ္က”ေခၚသံကို ၿပန္လည္သတိရ
ုိ
မိသည္။
ေငြအိမ္ .....။
ေငြအိမ့္အေၾကာင္းကို ေတြးမိတုိင္း အရာရာကို စနစ္က်က် ေသခ်ာ
တတ္ေသာ သူသည္ မေသခ်ာေသာ ခံစားမႈတစ္ခုကုိ ခံစားရသည္။
ငါမွားသြားသလား။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ႏွင့္ရင္းနွီးၿပီး
မိမိ၏ပညာေရးကုိ တည္ၿမဲေအာင္ လုပ္ယူခဲ့ရသည္။ အၿပစ္မဲ့သည့္ကေလး
ေလးတစ္ေယာက္ကို ရက္စက္စြာ ဖ်က္ဆီးသတ္ၿဖတ္ပစ္ဖုိ႕ ဆံုးၿဖတ္တုိက္
တြန္းၿပီး မိမိ၏ပညာေရးကုိ ဆက္လက္ တည္တန္႕ဖုိ႕ႀကိဳးစားခဲ့သည္။
မိမိအေပၚ အလြန္ခ်စ္ၿပီး အလြန္ဂုဏ္ယူသည့္ဖခင္ကုိ တစ္ဆင့္ၿပီး တစ္
ဆင့္လိမ္ညာလွ်ိဳ႕၀ွက္ခဲ့သည္။ ဤကိစ္ၥအားလံုး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တစ္ခု
တည္းသာၿဖစ္၏။ ခုလို အုိင္စီအက္စ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ဖို႕ ... ယခုလို လက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေထာက္မင္းႀကီးဘ၀ၿဖင့္ ခမ္းနားဂုဏ္ယူစြာ ဘ၀ကို စနုိင္ဖို႕ ...။

သူ မမွားပါ။ ဤကိစ္ၥသည္ ေရြးခ်ယ္မႈတစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္။ လူအား
လံုးသည္ မိမိ ေရြးခ်ယ္မႈနွင့္မိမိ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေတြခ်ကာ မိမိႀကိဳက္သည့္
အလုပ္ကို လုပ္ယူေနၾကသည္ခ်ည္းပင္ ၿဖစ္သည္။
ေဖေဖသည္ ေရနံတြင္းစားအၿဖစ္ကို မက္ေမာသည္။ ေရနံတြင္းႏွစ္
တြင္း သံုးတြင္းမွ ခုနစ္တြင္း ရွစ္တြင္းၿဖစ္ဖို႕ ဤဘီအုိစီကုမ္ၸဏီကို ခ်ေပး
ငွားရမ္းေသာ တြင္းမ်ား မ်ားသည္ထက္မ်ားဖုိ႕၊ ထုိေရြးခ်ယ္မႈမ်ားအတြက္
ဖိုးဖိုးႀကီးၿဖစ္ေစခ်င္ေသာ ၿမိဳ႕အုပ္ရာထူးကို ပယ္ခ်ခဲ့သည္။
ေငြအိမ္သည္ လိပ္ၿပာသန္႕ခ်င္သူတစ္ဦး ၿဖစ္သည္။ သူရဲေကာင္း
ဆန္လိုသူတစ္ဦး ၿဖစ္သည္။ အၿပစ္မဲ့ကေလးေလးကို မသတ္ရက္ႏုိင္ပါ...
ဟူေသာ ကရုဏာစိတ္သည္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ၿဖစ္သည္ဟု ယူဆကာ သူ
၏တိုက္တြန္းေတာင္းပန္မႈကို ပယ္ခ်လ်က္ ကေလးကို ေမြးခဲ့သည္။ သို႕မ
ဟုတ္ မိမိကေလး၏ မ်က္နွာကို ၿမင္လုိက္လွ်င္ လူတစ္ေယာက္ ဆံုးၿဖတ္
ၿပီးေသာ ခိုင္မာေသခ်ာမႈမ်ား ယိမ္းယိုင္ေပ်ာ့ညံသြားနုိင္သည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္
ခဲ့တာ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္နုိင္သည္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေငြအိမ္သည္ ကေလးကိုေမြး
ရန္ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ၿဖင့္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္သည္။
တင္တင္ေအးသည္ သူ႕ထက္ သံုးနွစ္ငယ္သည္။ သူ႕ကို တစ္ခါတစ္
ရံမွသာ ေတြ႕ရၿပီး မခင္မင္၊ မရင္းနွီးခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏ေခ်ာေမာေသာ
ရုပ္ရည္ႏွင့္ ဘိလပ္ၿပန္ၿဖစ္ေတာ့မည္ဟူေသာ ရာထူးကို ခင္မင္သေဘာက်

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခဲ့သည္။ ေရႏံတြင္းစားသား အၿဖစ္ကား တင္တင္ေအး မက္ေမာဖြယ္ရာ
မဟုတ္လွ။ ဂုဏ္ခ်င္းထပ္လွ်င္ ၿမတ္သည္ဟု ယူဆရံုသာရွိသည္။ တင္
တင္ေအး၏ ဖခင္သည္ သူ႕ဖခင္ထက္ပင္ ပို၍ဂုဏ္ရွိေသာ တြင္းစားရိုး
တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္။ သူတုိ႕ တြင္းစားရုိးဆုိသည္က မိမိတုိ႕ တြင္းစား

ေတြလို ေငြရွိ၍တြင္း၀ယ္ၿပီး တြင္းစား အမည္ခံသူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ ဟုိး
ပေ၀သဏီ ၿမန္မာဘုရင္မ်ား လက္ထက္ကတည္းက ေရနံေခ်ာင္းေရနံေၿမ
ကို အပိုင္စားရေသာ တြင္းရိုး ၂၄ ေယာက္တုိ႕မွ ေပါက္ဖြားဆင္းသက္လာ
ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ၿမန္မာ ရွင္ဘုရင္လက္ထက္မွစ၍ အဂၤလိပ္မင္း အုပ္စုိး
ခ်ိန္အစပိုင္းအထိ၊ တိတိက်က်ေၿပာရလွ်င္ေတာ့ သူ ၄-၅-၆ ႏွစ္သားအ
ရြယ္အထိ တြင္းႀကီး မင္းစုရပ္တြင္ေနထုိင္ေသာ တြင္းႀကီးမင္း၏ထံတြင္
ပိတ္ၿဖဴ ပိတ္နီၿဖင့္ ကန္ေတာ့၍ တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ တြင္းရာေတာင္းခြင့္ ရွိ
သည္။ လက္ညွိဳးညႊန္ရာ ေရနံၿဖစ္သည္ဟု ခပ္သာသာကဲကဲ ေၿပာလိုက
ေၿပာနိုင္ပါသည္။ ေရနံတြင္းရာမ်ားကို အလကားပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိေသာ ဂုဏ္
ထူးေဆာင္ တြင္းရိုးမ်ား၏ဘ၀သည္ မည္မွ် ခမ္းနားတင့္တယ္လိုက္ပါသ
နည္း။ တစ္ခုပဲရွိသည္။ တင္တင္ေအးသည္ ဖခင္တြင္းရုိးၿဖစ္ေသာေၾကာင့္
ေရနံတြင္းမ်ားစြာကို စားရေစကာမူ ဖခင္၏ တြင္းရိုးရာထူးကို သမီးၿဖစ္သူ
က ဆက္ခံပိုင္ခြင့္မရွိ။ တင္တင္ေအး၏ ေမာင္ၿဖစ္ေသာ တင္ေမာင္ေအးက
တြင္းရိုးအၿဖစ္ ဆက္ခံရသည္။ တင္ေမာင္ေအးသည္ လက္ထပ္ၿပီးေနာက္
ယခုအခ်ိန္အထိ သမီးမိန္းကေလးသာ ေမြးဖြားသၿဖင့္ ဖခင္၏ တြင္းရိုးမ်ိဳး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဆက္ကို ထုိသမီးေၿမးမက လက္ခံပိုင္ခြင့္မရွိ။ တင္တင္ ေအးသည္ သူႏွင့္
လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ သူဘိလပ္မွာရွိေနစဥ္ သားကေလး ေမာင္ေအးေအာင္
ကို ေမြးဖြားေပးခဲ့သည္။ အကယ္၍သာ တင္ေမာင္ေအး၌ သားေယာကၤ်ား
ေလး မေမြးဖြားခဲ့လွ်င္ မိမိ၏သား ေမာင္ေအးေအာင္သည္ ဦးေမာင္ေမာင္
ႀကီးႏွင့္ တင္ေမာင္ေအးတုိ႕၏ တြင္းမ်ိဳးရိုးကုိ ဆက္ခံရေပလိမ့္မည္။
သုိ႕ေပမယ့္ အဲဒါက ဘာထူးၿခားသလဲ ....။ တြင္းရိုးပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ တြင္း
စားပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ယခုေခတ္မွာေတာ့ ဘာမွ မထူးၿခားေတာ့ပါ။ မိမိတုိ႕ သည္
နိုင္ငံၿခားသားမ်ားလို သံၿငမ္းစင္မ်ား၊ လြန္သြားတပ္ လွ်ပ္စစ္စက္ေမာင္း

မ်ားၿဖင့္ ေရနံတူးနုိင္ၾကသည္ မဟုတ္။ အတတ္ပညာ ဘာတစ္ခုမွ် မရွိ။
ၿမန္မာေရနံတြင္းဆုိသည္မွာ ေရတြင္းတူးသလိုပါပဲ၊ ဘာမ်ားကြာၿခားလို႕
လဲ။ တြင္းရိုးပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ တြင္းစားပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘီအိုစီကုမ္ၸဏီ
ကို တြင္းရာငွားရမ္းၿပီး ႏွစ္ ၃၀ စာခ်ဳပ္နွင့္ မၿဖစ္စေလာက္ ေငြေၾကးေလး
ေတြ ယူေနရသည္ မဟုတ္လား။ ငွားရမ္းခမွာ ဘီအုိစီမွ ထုတ္ယူရရွိေသာ
ေရနံတစ္ေပပါလွ်င္ ၿပား ၅၀ ႏႈန္းသာ ရရွိသည္။ သူတုိ႕က စက္ႏွင့္
အလုပ္သမား စိုက္ထုတ္သည့္အတြက္ တစ္ေပပါလွ်င္ ေလးက်ပ္ခြဲ
ေလာက္ ယူေနသည္။ မိမိတို႕သည္ တြင္းရာရွိပါလွ်က္ႏွင့္ အတတ္ပညာ
မရွိေသာေၾကာင့္ သူမ်ားက ခြဲေ၀ေပးသည့္ အရိုးအရင္းကိုသာ ယူေနၾကရ
သူမ်ားၿဖစ္သည္ မဟုတ္လား။
သူကေတာ့ ေရနံတြင္းကို ငယ္စဥ္ကတည္းက မမက္ေမာခဲ့ေပ။ သူ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အသက္ၿပည့္လွ်င္ ေရနံတြင္းမ်ားကုိ သူ႕နာမည္ၿဖင့္ လႊဲေၿပာင္းေပးမည္ဟု
ေဖေဖက ေၿပာဖူးသည္။ သူလိုခ်င္သည္က ေရနံတြင္းမ်ား မဟုတ္။ သူ
သည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရာထူးဂုဏ္သိက္ၡာကို မက္ေမာသည္။ ေရနံ၀န္
၏ အိမ္ေရွ႕မွ ၿဖတ္သြားတုိင္း ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ အဆင္အၿပင္၊
အေဆာင္အေယာင္မ်ား၊ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ ဘြိဳင္ကုလားမ်ား၊ ၿမက္ခင္း
ၿပင္ကို ေန႕စဥ္လွပေအာင္ သေနသည့္ မာလီမ်ား၊ ထည္၀ါခန္႕ညားသည့္
ဇိမ္ခံကားမ်ား စသည္တုိ႕နွင့္ ၀ုိင္း၀ိုင္းလည္ေနေသာ လူတုိင္း၏ ဘုရား
ထူးၿခင္းခံေနရေသာ ေရနံ၀န္၏ ဂုဏ္ထူးကုိ အားက်သည္။
““ေဖေဖ ... ကၽြန္ေတာ္ သူ႕လိုၿဖစ္ခ်င္တယ္””
၆ႏွစ္သားအရြယ္တုန္းက သူ ေဖေဖ့ကို ေၿပာေတာ့ ေဖေဖသေဘာက်
စြာ ရယ္ေမာခဲ့၏။ ဟိုတုန္းက အေရးပိုင္ရာထူး၊ ၀န္ေထာက္ရာထူးမ်ားကို

အဂၤလိပ္သည္ ၿမန္မာတုိ႕အား ဘယ္ေတာ့မွ် မေပးခဲ့ေပ။ သူ ငယ္ငယ္က
အိုင္စီအက္စ္ရာထူးသည္ မ်က္ႏွာၿဖဴအဂၤလိပ္မ်ားအတြက္သာၿဖစ္သည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ၆ႏွစ္သားအရြယ္ ၿမနမာကေလးတစ္ေယာက္က အုိင္စီအက္စ္
ရာထူးရဖုိ႕ဆုိသည္မွာ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္တစ္ခုသာ ၿဖစ္ခဲ့၏။ သုိ႕ေသာ္
တၿဖည္းၿဖည္း ကာလၾကာၿမင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် အေၿခအေနသည္ ေၿပာင္း
လာသည္။ ယခုဆုိလွ်င္ အုိင္စီအက္စ္ရာထူးကို ၿမန္မာတခ်ိဳ႕ ရေနၾကၿပီ။
ၿမန္မာတုိ႕၏ အရည္အခ်င္းနွင့္ ႀကိဳးစားမႈကို အဂၤလိပ္အစိုးရက အသိအ
မွတ္ၿပဳလာခဲ့ၿပီ။ သူ၏ အိပ္မက္တစ္ခုေတာ့ အေကာင္အထည္ေပၚခဲ့ၿပီ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ႕အိပ္မက္၏ အစပိုင္းသာ ၿဖစ္ေသး၏။ ေရွ႕ဆက္၍ အေကာင္အထည္
ေဖာ္ရန္ သူႀကိဳးစားရဦးမည္။ အေရးပိုင္၊ ခရုိင္၀န္အဆင့္မွ အတြင္း၀န္ရာ
ထူးကို သူ ရရမည္။ ရာထူးမွ အၿငိမ္းစားယူၿပီးလွ်င္ မေကြးခရုိင္ (ေရနံ
ေခ်ာင္း)၏ လႊတ္ေတာ္အမတ္ၿဖစ္ရန္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္မည္။ သူသည္
အၿငိမ္းစား ဘ၀ၿဖင့္ နုိင္ငံေရးေလာကထဲသို႕ ေၿခစံုပစ္၍ ၀င္လိုက္မည္။
ဤအိပ္မက္မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးအတြက္ လမ္းမွာေတြ႕
ေသာ အခက္အခဲ အတားအဆီးမ်ားကို သူ ေက်ာ္ၿဖတ္တန္သင့္လွ်င္
ေက်ာ္ၿဖတ္ရမည္။ ဖယ္ရွားတန္သင့္လွ်င္ ဖယ္ရွားရမည္။ လြယ္ကူေခ်ာ
ေမြ႕သည့္ လမ္းခ်ိဳးတစ္ခုခုကိုေတြ႕လွ်င္ ထိုလမ္းသို႕ သူ ကူးေၿပာင္းၿဖတ္
သန္းရမည္။ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္သာ အဓိက ၿဖစ္ေလ
သည္။
မမခင္မင္းကေတာ့ သူ႕အား အတ္ၲႀကီးသူဟု စြပ္စြဲခဲ့ဖူးသည္။ သူ
သည္ မမခင္မင္းကို သတိရေသာအခါ ၿပံဳးမိသည္။ ေလာကမွာ ဘာကိုမွ

မေရြးခ်ယ္ဘဲ အေရြးခ်ယ္ခံပစ္ၥည္းအၿဖစ္ အလိုက္သင့္ ေမ်ာပါေနသူမွာ
မမခင္မင္းေမပင္ ၿဖစ္သည္။
““အစ္ကို .... အစ္ကို႕သားကို ခဏခ်ီထားပါဦး၊ ေအး ... ဘုရားကန္
ေတာ့လို႕ကို မရေတာ့ဘူး””
သူ႕လက္ထဲေရာက္လာသည့္ ၀၀ကစ္ကစ္ သန္မာစြာ ရုန္းကန္ေန
ေသာ သားကို သူခပ္ေၿမွာက္ေၿမွာက္ေပြ႕ထားရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ၾကည့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၍ ၿပံဳးလုိက္၏။
““သားႀကီး ... သားႀကီးက အဲဒီေလာက္ မဆုိးပါနဲ႕ကြ၊ ေဖေဖ့ကို
ၾကည့္စမ္း ... ေဟ့ေကာင္ႀကီး””
သားသည္ သူ႕ကိုၾကည့္၍ ခစ္ခနဲရယ္ကာ စတင္ရုန္းကန္ၿပန္ေလ
သည္။ သား၏ အသားသည္ တင္တင္ေအးလိုပင္ ၿဖူေဖြးသန္႕စင္၏။
မ်က္လံုးက သူနွင့္မတူ။ တင္တင္ေအး၏ မ်က္ရစ္သိပ္မထင္ရွားေသာ
မ်က္လံုးႏွင့္ သြားတူသည္။ သုိ႕ေသာ္ ႏွာေခါင္းကေတာ့ သူ႕နွာေခါင္းအ
စစ္ၿဖစ္သည္။ ေသးသြယ္၍ ခၽြန္လံုးေသာ နွာေခါင္း၊ ထိုႏွာေခါင္းေလးကို
သူ မထိရက္ထိရက္ မိမိႏွာေခါင္းၿဖင့္ အသာထိလိုက္ေသာအခါ ကေလး
ေပါင္ဒါအနံ႕ႏွင့္ နုိ႕နံ႕ေရာေနေသာ တစ္ႏွစ္ခြဲ သားအရြယ္ ကေလးနံ႕သည္
ႏွာေခါင္းထဲမွာ ခ်စ္စဖြယ္ စြဲၿမဲက်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ထုိႏွာေခါင္းေလးနွင့္ အလြန္တူေသာ နွာေခါင္းေလးကို ရထားသည့္
အၿခားကေလးငယ္တစ္ဦးကို သတိရသြားေသာအခါ သားကို ၾကည့္ေန
သည့္ သူ႕မ်က္၀န္းမ်ား မႈန္မိႈင္း နာက်င္သြားခဲ့သည္။
သမီး ........။ သမီးေလး အိမ္စိုးေမ .....။

ယခုဆိုလွ်င္ သမီးသည္ အသက္ ၃ႏွစ္ေက်ာ္၊ ၄နွစ္တြင္းသို႕ ၀င္
ေရာက္ေနေပလိမ့္မည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း သမီးကို ႏွစ္ႀကိမ္သာ
ေတြ႕ခဲ့ဖူး၏။ ပထမအႀကိမ္မွာ စေနနံဘုရားတန္ေဆာင္းမွာ အရုဏ္ၿပန္
သည့္ ညေနခင္းက ...။ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ဘိလပ္သို႕သြားရန္ ေညာင္လွ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သေဘၤာဆိပ္သုိ႕အဆင္း တစ္ညေနခင္းတုန္းက ....။ ထုိစဥ္က မိမိ၏ေဘး
မွာ အသစ္စက္စက္ဇနီးသည္ တင္တင္ေအး ရွိေနသည္။ မိမိကုိ ဂုဏ္ၿပဳ
ေသာအားၿဖင့္ သိုက္ၿမိဳက္ခမ္းနားစြာ သေဘၤာဆိပ္သို႕ လိုက္လံပို႕ေဆာင္
ၾကေသာ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟမ်ား ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္လ်က္ရွိရာမွ သူ႕မ်က္လံုး
သည္ ကမ္းပါးသဲေသာင္ဆင္း တစ္ေနရာ၌ ကေလးငယ္ကုိ ေပြ႕ခ်ီ၍
သည္ဘက္သို႕ လွမ္းေမွ်ာ္ေငးေမာေနေသာ မိန္းမငယ္တစ္ဦးကို ဖ်တ္ခနဲ
ၿမင္လိုက္၏။
သူ႕ရင္ထဲတြင္ ထိတ္လန္႕ေခ်ာက္ခ်ားစြာ ေအးစက္ တုန္ယင္သြားရ
သည္။
ေငြအိမ္ ....။ ေငြအိမ္ ဘာလာလုပ္တာလဲ...။
သူသည္ ေငြအိမ့္ကို ၿမင္ေသာအခါ ဇနီးသည္နွင့္ ေတာ္ေတာ္နီးကပ္
ေနေသာမိမိကုိယ္လံုးအား မသိမသာ ေဘးသုိ႕ခြာလိုက္မိသည္။ ဇနီးသည္
၏မ်က္နွာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္မိေတာ့ ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ပင္ ေဆြမ်ိဳးေတြႏွင့္
စကားေၿပာေနခဲ့၏။
ေဟာဒါက ကိုမင္းေခါင္ရဲ႕သမီးပါ ... ဟု လူပံုအလယ္မွာ ခ်ၿပၿပီး
အရွက္ခြဲလိုက္ေလမလား ...။

ရွင့္သမီး ရွင္ပဲ ေမြးေပေတာ့ က်ဳပ္မေမြးနုိင္ေတာ့ဘူး ...ဟု ကေလး
ကို မိမိလက္ထဲ ထိုးအပ္ကာ ထြက္ေၿပးေလမလား ...။
သူသည္ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႕မႈမ်ားႏွင့္ နားမလည္စိတ္မ်ား ေရာေထြး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကာ ေငြအိမ့္ကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ၾကည့္မိၿပန္။ သူ႕မ်က္လံုးမွ စိုးရိမ္ေသာ
က ကို ေငြအိမ္သတိထားမိသြားဟန္ ရွိသည္။ ေငြအိမ္ ခပ္သဲ့သဲ့ ၿပံဳးလိုက္
ေလသည္။ ေငြအိမ့္အၿပံဳးသည္ နာၾကည္းေသာအၿပံဳးလား၊ သုိ႕မဟုတ္
သေရာ္ေသာအၿပံဳးလား၊ သို႕မဟုတ္ နွစ္သိမ့္အားေပးေသာ အၿပံဳးလား၊သို႕
မဟုတ္ ရဲ၀ံ့စြာစိန္ေခၚေသာ အၿပံဳးလား .... သူ မသိ။
““ေကာင္မေလး ငါ့ကိုၾကည့္တဲ့ မ်က္လံုးကို ငါမႀကိဳက္ဘူး””
ေဖေဖ့စကားကို ၿဗဳန္းခနဲ အမွတ္ရသြားသည္။ ဟုတ္မွာေပ့ါ ... ေငြ
အိမ္၏ သည္အၿပံဳးမ်ိဳးၿဖင့္ပင္ ေဖေဖ့ကို ၿပံဳးၾကည့္ခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ပါ
လိမ့္မည္။ သူတုိ႕သားအဖမွာေတာ့ ေငြအိမ့္အေပၚထားေသာ အၿမင္အမ်ိဳး
မ်ိဳး၊ ကိုယ္တုိင္၏ခံစားခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေငြအိမ့္အၿပံဳးကို အမ်ိဳးမ်ိဳး
အဓိပ္ၸာယ္ေဖာ္ေနခဲ့မိၿခင္း ၿဖစ္ပါလိမ့္မည္။ တကယ္ေတာ့ ေငြအိမ္သည္
သူ႕ကိုခ်စ္မိကတည္းက ယခုအခ်ိန္အထိ သည္အၿပံဳးတစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ
ၿပံဳးတတ္ေနေတာ့တာလည္း ၿဖစ္နုိင္ပါသည္။
ထိုေန႕က ေငြအိမ္သည္ ဘာအရိပ္အေယာင္မွ မၿပ၊ ဘာစကားမွ
လည္း လာမေၿပာဘဲ သမီးငယ္ကို တင္းတင္းေပြ႕လ်က္ သေဘၤာမထြက္ခြာ
ခင္ ၿပန္လွည့္ထြက္သြားခဲ့ပါသည္။
ဘိလပ္မွာေနရေသာ ႏွစ္နွစ္ကာလမွေတာ့ သူသည္ ေငြအိမ္နွင့္သမီး
ငယ္ကို မဆုိထားႏွင့္ ဇနီးသည္ တင္တင္ေအးနွင့္ အစ္မ ခင္မင္းေမကိုပင္

သတိမရၿဖစ္ခဲ့ပါ။ ေအာက္စ္ဖို႕ဒ္တက္ၠသိုလ္၏ အံ့ၾသဖြယ္ရာမ်ား၊ လန္ဒန္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၿမိဳ႕၏ ဓေလ့ထံုးစံ အထူးအဆန္းမ်ားႏွင့္ ခက္ခဲလွေသာ သင္ခန္းစာမ်ား
အၾကားတြင္ သူ အရာရာကို ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့ရသည္။ ၿမင္းစီး စာေမးပြဲမ်ား
ေအာက္က္ဖို႕ဒ္သမဂ္ၢ၏အေတြ႕အႀကံဳၿမင္ကြင္းမ်ား၊ အိုးလ္ေဘဘီရာဇ၀တ္
တရားရံုးႀကီးမွ ၿမင္ကြင္းမ်ား ... အားလံုးသည္ သူ႕အတြက္ ေလ့လာမွတ္
သား၍ မကုန္နုိင္ေအာင္ ရွိခဲ့သည္။
““သားကေလး ေမြးတယ္၊ တနဂၤေႏြသားမုိ႕ ေအးေအာင္လို႕ နာမည္
ေပးထားတယ္””
ဇနီးသည္ေရးလုိက္ေသာစာကို ဖတ္ရသည့္အခါမွာလည္း သိပ္အထူး
အဆန္း ၀မ္းသာမသြားခဲ့။ အနည္းငယ္အံ့ၾသရံုသာ ရွိခဲ့သည္။ မိမိႏွင့္ဇနီး
သည္ လက္ထပ္ၿပီး ေပါင္းသင္းရသည့္အခ်ိန္ကာလသည္ တုိေတာင္းလွ
သည္ၿဖစ္ရာ မိမိမွာ ၿမန္မာၿပည္၌ ဇနီးတစ္ေယာက္ က်န္ခဲ့သည္ဟုမွတ္
မွတ္ထင္ထင္ သတိမရသည့္ကာလ မ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ ဇနီးထံမွ စာလာ
ေသာအခါမ်ားတြင္သာ ေၾသာ္ ... ငါ့မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရွိေနပါလား
ဟု အမွတ္ရရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိဇနီးသည္က သားကေလး ေမြးဖြား
သည္ဟု စာေရးလိုက္ေသာအခါ ပထမ အံ့ၾသသြားၿပီး ဒုတိယ ခံစားမႈမွာ
အနည္းငယ္ရွက္ေသြးၿဖင့္ မ်က္နွာ ပူေႏြးသြားၿခင္း ၿဖစ္သည္။
ထိုခံစားခ်က္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီးကို သားကေလး ေအးေအာင္က
စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း နံနက္ခင္းမွာပင္ ၿဗဳန္းခနဲ ဖယ္ရွားေပးနုိင္ခဲ့သည္။ သား
ငါ့သား...။ သားအေပၚ ခ်စ္ခင္စြာ ဂုဏ္ယူစိတ္သည္ သူ႕ထံသို႕ ခ်က္ခ်င္း
၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ဘိလပ္မွ ၿပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္သုိ႕ ေန႕လယ္
စာစားပြဲဖိတ္ၾကားခံရၿပီးသြားေရာက္စဥ္က ဘုရင္ခံအားလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္
ရခ်ိန္တြင္ သူ႕ကိုယ္သူ ရာထူးၿမင့္မားသူ တစ္ဦးအၿဖစ္ ဂုဏ္ယူခဲ့မိသည္။
ထိုဂုဏ္ယူမႈသည္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးမားသည္ဟု ၀န္ခံရမည္ၿဖစ္ေသာ္လည္း
သားကေလး ေအးေအာင္အား မိမိရင္မွၿဖစ္ေသာ သားဟု ေပြ႕ခ်ီလိုက္ရ
သည့္ခဏမွာပင္ ဘုရင္ခံႏွင့္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရသည့္ ၀မ္းသာမႈနွင့္
မႏိႈင္းယွဥ္နုိင္ေလာက္ေအာင္ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူေသာ ခံစားခ်က္ကို သေဘာ
ေပါက္သြားခဲ့ရသည္။ သူကုိယ္တုိင္၏ မ်ိဳးဆက္ေသြးမွ ၿဖစ္ေပၚလာေသာ
သား ....။
ထုိသားကို ေပြ႕ခ်ီက်ီစယ္ေနစဥ္မွာ သမီးအိမ္စိုးေမကို သတိရမိသည့္
အခါ သူ႕ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္နွစ္မ်ိဳး ေပၚေပါက္ခဲ့ရ၏။ တစ္ခုမွာ ေငြအိမ္
အား ေဒါသနွင့္အၿပစ္တင္မိၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ေငြအိမ္၏ ေရြးခ်ယ္မႈေၾကာင့္
သမီးသည္ ေလာကအလယ္မွာ အသက္ရွင္ရပ္တည္ခြင့္ရသည္။ သို႕ေသာ္
ေငြအိမ္၏ ေရြးခ်ယ္မႈေၾကာင့္ပ္င သမီးသည္ ပတ္၀န္းက်င္၏ ကဲ့ရဲ႕မ်က္
လံုးမ်ားေအာက္မွာ တစ္သက္လံုး မ်က္နွာငယ္သြားရေတာ့မည္။
လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ေမြးတဲ့ကေလး ....။ ဖေအနာမည္ မေဖာ္နုိင္တဲ့
ကေလး ....။
ဤရႈတ္ခ်စကားမ်ား၊ ကဲ့ရဲ႕မ်က္လံုးမ်ားကို ကေလးငယ္သည္ ဘယ္
လိုရင္ဆုိင္နုိင္မလဲ။ ထုိဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ ကေလး၏စိတ္တြင္ မည္သုိ႕
ေၿပာင္းလဲသြားမလဲ။ ကေလးသည္ သာမန္ကေလးတစ္ေယာက္၏ လြတ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လပ္မႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ မိဘအေပၚ အားကိုးဂုဏ္ယူမႈ ထိုခံစားခ်က္မ်ားကို ရရွိ
လာနုိင္ပါ့မလား။ ကေလးသည္ ေလာကႀကီးတြင္ အသက္ရွင္လ်က္ႏွင့္

ေသဆံုးရမည္ ဘ၀လား။ ကေလးသည္ အသက္ႀကီးၿပင္းလာသည့္အခါ မိ
မိအသက္ရွင္လာရသည့္အတြက္ အေမကို၊ ေလာကကို အၿပစ္တင္ေလမ
လား။ ေသဖုိ႕လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေလာကသည္ ကေလး
အေပၚမွာ ရက္စက္ေလမည္လား ....။ ထုိအေတြးမ်ားသည္ သားကေလး
ေအးေအာင္ကို စတင္ေပြ႕ခ်ီမိသည့္ အခ်ိန္က်မွ သူ႕ရင္ထဲသို႕ ၀င္ေရာက္
လာခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္သည္။
အသက္ရွင္မႈသည္ အသက္ေသမႈထက္ ေကာင္းသည္ဟု သူတို႕အား
လံုး လက္ခံထားခဲ့ၾက၏။ ထုိနိယာမတြင္ ႁခြင္းခ်က္ ဘယ္နွစ္မ်ိဳး ရွိေနနုိင္
မလဲ၊ သူ မသိေပ။
ေနာက္ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးမွာ ေငြအိမ့္အား ေက်းဇူးတင္ၿခင္း ၿဖစ္သည္
ေငြအိမ္သည္ သတိ္ၲေကာင္းသူတစ္ဦး ၿဖစ္သည္။ ေငြအိမ္သည္ သူ႕အား
ၿပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ မေပၚေပါက္ေစဘဲ အၿပစ္တစ္စတေလမွ သူ႕အေပၚ
မတင္ခဲ့ဘဲ သမီးတစ္ေယာက္ကို အရွက္မဲ့စြာ၊ ရဲရင့္စြာ ေမြးဖြားေပးခဲ့သည္
ထုိသမီးေလး ေလာကအလယ္သို႕ ေရာက္ေနသည့္အတြက္ ေငြအိမ့္ကို သူ
ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဇနီးသည္ကုိ အမွန္အတုိင္းဖြင့္
ေၿပာၿပီး သမီးေလးကို ရင္းနွီးခ်စ္ခင္စြာ ေထာက္ပံ့ၿပဳစုလိုသည္။
““ေအးေရ ... ေနၿမင့္လာၿပီ၊ သြားၾကစို႕””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စစ္ကိုင္းေတာင္ေပၚမွ ဆင္းလာသည့္အခါ ေတာင္ေၿခတြင္ ကား
ေမာင္းသူက သူ႕အား ခရီးဦးႀကိဳ အရုိအေသေပး၏။
““အိမ္ကိုပဲ ေမာင္းကြာ၊ အမႈတြဲဖိုင္ ၿပန္ယူရဦးမယ္””
““မွန္ပါ့ဘုရား .....””

သူ႕ေက်ာထဲမွာစိမ့္ခနဲၿဖစ္သြားကာ ဒရိုင္ဘာေမာင္ၿမအား မ်က္ေမွာင္
ႀကဳတ္ၾကည့္လိုက္မိ၏။
““ရိုးရိုး အရိုအေသၿပဳရင္ ေတာ္ပါၿပီကြာ ... အဲဒီ ဘုရားဆုိတဲ့စကား
ႀကီး ထည့္မေၿပာပါနဲ႕လို႕ မင္းကို ငါ ဘယ္နွစ္ခါ ေၿပာရမလဲ””
““မွန္ပါ့ မင္းႀကီး””
သူပို၍ စိတ္ရႈပ္ကာ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္လွည့္လိုက္ေတာ့ တင္တင္ေအး
က လွစ္ခနဲၿပံဳးလိုက္ေလသည္။ သူသည္ ပုိ၍ပင္ မလံုမလဲၿဖစ္သြား၏။တ
ကယ္ေတာ့ သူသည္ အလုပ္သင္ဘ၀မွာသာ ရွိေသး၏။ မင္းႀကီးလည္း မ
ဟုတ္၊လက္ေထာက္မင္းႀကီးဘ၀သာရွိေသး၏။သုိ႕ေသာ္ သူသည္လူေတာ္
ေတာ္မ်ားမ်ား၏ ဘုရားထူးၿခင္းကို ခံေနရၿပီ။ ၿမိဳ႕ပုိင္မ်ား၊ လက္ေထာက္
ၿမိဳ႕ပိုင္မ်ားကေတာ့ ၿမန္မာအခ်င္းခ်င္းၿဖစ္ေသာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း၊မိမိက
အသက္အစိတ္သာသာ လူငယ္ကေလးၿဖစ္ေန၍တစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားမထူး
ရန္ ႀကိဳတင္တားၿမစ္ထားေသာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း ...ဘုရားမထူးၾကေပ။
သို႕ေသာ္နယ္သို႕ရာဇ၀တ္မႈစစ္ဖို႕ ကြင္းဆင္းရသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ရြာသူႀကီး
မ်ားႏွင့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားက သူ႕အားဘုရားထူး၍ ဒူးတုပ္ ခစား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၾက၏။ ထုိအခါ သူသည္ ၾကက္သီးၿဖန္းခနဲ ထသြားေအာင္ ေက်ာထဲက
စိမ့္သြားရတတ္သည္။ မိမိအသက္အရြယ္ထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ သံုးဆ
ေလာက္ရွိသူေတြက ၾကမ္းၿပင္မွာထုိင္၍ ဒူးတုပ္ခစားခံရသည့္ အၿဖစ္မွာ
ေတာ္ေတာ္ စိတ္မလုံမလဲ ၿဖစ္စရာေကာင္းသည္။ ေရွးတုန္းက ရွင္ဘုရင္
မ်ား၊ ဘုရင့္သားေတာ္မ်ား၊ မႈးမတ္ေသနာပတိမ်ားသည္ မိမိထက္အသက္
ႀကီးသူမ်ား၏ အရိုအေသၿပဳ ဒူးတုပ္ခစားၿခင္းကို မည္သည့္မာန္စိတ္မ်ိဳး
ၿဖင့္ ခံယူနုိင္ခဲ့သလဲ။ သူကေတာ့ ေတြ႕သမွ်လူမ်ားအား မိမိကုိ ဘုရား

မထူးရန္၊ ဒူးတုပ္အရုိအေသ မေပးရန္ တင္းက်ပ္စြာ တားၿမစ္အမိန္႕ေပးခဲ့
ရ၏။
သူတို႕သည္ သူ႕ကို ထုိ႕ထက္ပို၍ အဂၤလိပ္အေရးပိုင္မင္းမ်ားကို ၿပား
ၿပား၀ပ္ ဒူးတုပ္ခစားကာ ဘုရားထူးေနၾကေသာ္လည္း ရင္ထဲက မေက်နပ္
စိတ္၊ မခံခ်င္စိတ္တုိ႕မွာ တၿဖည္းၿဖည္းနွင့္ စုၿပံဳမ်ားၿပားေနၿပီ ၿဖစ္သည္။
တစ္ၿမိဳ႕ၿမိဳ႕၊တစ္ေနရာရာမွာ လူတစ္ေယာက္ေယာက္သည္ အဂၤလိပ္အစိုးရ
ကုိ မခံခ်င္၍ ေနာက္လိုက္ငယ္သားမ်ား စုစည္းကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိအေသ
ခံလ်က္ တုိက္ပြဲ၀င္ ခ်ီတက္လာတတ္သည့္အခ်ိန္ ၿဖစ္သည္။ ဒိုင္အာခီ
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို သူတို႕ မေက်နပ္ၾကေပ။ မေက်နပ္သည့္ ေက်းရြာသားမ်ား
သည္ တစ္ေယာက္ကေခါင္းေဆာင္လိုက္လွ်င္ ထုိလူအား ၀ိုင္း၀န္းေၿမွာက္
စားအားကိုး၍ မဆံုးနုိင္ေအာင္ရွိသည္။ မၾကာေသးမီကာလ သူ ဘိလပ္မွ
ၿပန္မလာခင္က စစ္ကိုင္းနယ္တစ္၀ိုက္တြင္ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ မင္းေလာင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဗႏ္ၶက၏အၿဖစ္မ်ိဳး၊ လူတုိ႕သည္ မိမိအရွင္၊ မိမိဘုရင္က အုပ္ခ်ဳပ္သည္ကို
မွားမွား မွန္မွန္ ၿငိမ္ခံလိုသည့္ဆႏ္ၵရွိၾကေသာ္လည္း အဂၤလိပ္အစိုးရလက္
ေအာက္ေနရသည္ကို တစ္ေန႕တၿခား ခါးတီးမုန္းတီး၍ လာေပသည္။
ဤႏွစ္သည္ ၿမန္မာနုိင္ငံ၌ ဆန္စပါးေစ်း တရိပ္ရိပ္က်ေသာနွစ္ၿဖစ္
သည္။ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားနွင့္ ေက်းရြာေနလူထုသည္ အငတ္ေဘး
ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ေနရၿပီ။ လူဆုိသည္မွာ ငတ္လာလွ်င္ ဘာကိုမွမေၾကာက္ဘဲ
ရင္ဆုိင္ရဲသည့္ သတိ္ၲရွိလာတတ္သည္။ ထုိအေၿခအေနတြင္ မင္းေစတစ္
ေယာက္၊ လက္ေထာက္တစ္ေယာက္နွင့္ တစ္ခါတစ္ရံ ၿမိဳ႕ပုိင္ပါ ပါလ်က္
တစ္ခါတစ္ရံၿမိဳ႕ပိုင္မပါဘဲ ရြာအထိဒုန္းၿမင္းႏွင္ အလြတ္သြားရသည့္အခါ
သူ စိတ္မသုိးမသန္႕ ၿဖစ္မိသည္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဓားရွည္စာမိသြားေလ

မလဲ။ သို႕ေသာ္ သူ၏ ေစတနာႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္၍ပဲလား၊
ကံေကာင္းေနေသးလို႕ပဲလား၊ သုိ႕မဟုတ္ ၿမန္မာၿပည္လူထုကအိႏိ္ၵယၿပည္
သူလူထုေလာက္ အသိဥာဏ္မရွိေသး၍လား .... သူအပါအ၀င္ မည္သည့္
ဗ်ဴရိုကရက္မွ် ဘာအႏ္ၲရယ္မွ မေတြ႕ရေသးေပ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏ္ၲရား
သည္ ညင္သာေခ်ာေမြ႕စြာ လည္ပတ္လ်က္ ရွိေလသည္။
““ေအးေရ ... ကိုယ္ ရာဇ၀တ္၀န္နဲ႕ သြားေတြ႕ရဦးမယ္၊ ပစ္ၥည္းေတြ
ကို အခုကစၿပီး ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းသိမ္းသြား .... ၾကားလား””
သူ ကားေပၚၿပန္အတက္မွာ အိမ္ထဲမွ တင္တင္ေအး ထြက္လိုက္လာ
သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို ... သားေန႕ခင္းသိပ္ရင္ ေအး သိမ္းလိုက္ပါ့မယ္””
သူသည္ စစ္ကုိင္းတြင္ အလုပ္သင္ လက္ေထာက္မင္းႀကီးအၿဖစ္
တစ္နွစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ၿပီးၿပီၿဖစ္၍ ၿမင္းၿခံနယ္ပိုင္အၿဖစ္အလုပ္ေၿပာင္း
ေရႊ႕ခန္႕ထားလိုက္ၿပီ ၿဖစ္သည္။ အစိုးရ လခစားဘ၀ ေနရာအတည္တက်
မရွိတတ္၍ အိမ္ေထာင္ ပရိေဘာကပစ္ၥည္းမ်ားကို တတ္နုိင္သမွ် မ၀ယ္ဘဲ
ထားေစခဲ့သည္။ တင္တင္ေအးသည္ မိန္းမပီပီ ပစ္ၥည္းအသစ္အဆန္း စု
ေဆာင္းခ်င္သည့္၀ါသနာ ရွိ၏။ သူ ေတာ္ေတာ္ ကန္႕ကြက္ထားရသည္။
ယခုလို ခ်က္ခ်င္းေၿပာင္းေရႊ႕ရမည္ဆုိေတာ့ အစ္ကိုေၿပာတာ သိပ္ဟုတ္တာ
ပဲေနာ္ ... ဟု ဇနီးက ရိုးရိုးေလး ေထာက္ခံသည္။
အိမ္ေပါက္၀မွာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကေလး လက္ၿပက်န္ရစ္ခဲ့
တတ္ေသာ ဇနီးသည္ကို တစ္ခါတစ္ရံ အၿခားမိန္းကေလးတစ္ဦးအၿဖစ္

စိတ္ကူးၿဖင့္ၿမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္မွာ စက္ဆုတ္ဖြယ္ရာ အၿပစ္ႀကီးေတာ့
မဟုတ္နုိင္ဘူးဟု သူ႕ကိုယ္သူ ႏွစ္သိမ့္မိ၏။
ေငြအိမ္ ...။
ဒီလိုဘ၀မ်ိဳးမွာ ေငြအိမ္ေရာက္လာလွ်င္ ကေလးမ၏ ၿဖဴစင္ရႊန္းလဲ့
ေသာ မ်က္၀န္းကေလးမ်ား အေရာင္လက္ေနေအာင္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ရွာ
ေပလိမ့္မည္။ သူသည္ တစ္ခဏတာ ႏြမ္းနယ္သြားေသာစိတ္ကို ခ်က္ခ်င္း
ၿပန္ၿပင္လိုက္သည္။
အုိ .... ေလကမွာ လူတန္းစားကြဲၿပားမႈဆုိတာ ရွိကုိရွိရမယ္။ အသိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဥာဏ္အရ၊ ပညာအရ၊ ဗီဇအရ... လူတန္းစားေတြကို ဘယ္လိုမွ တစ္သား
တည္းက်ေအာင္ ညွိေပးလို႕ မရပါဘူး။
ေငြအိမ္ဟာ ေငြအိမ္ပဲ။ တြင္းတူးအလုပ္သမားရဲ႕ သမီးဟာ ဘီအိုစီရံုး
က အမႈိက္လွည္းရတဲ့လူပဲၿဖစ္နုိင္မွာေပါ့။ တင္တင္ေအးဟာ တင္တင္ေအး
ပဲ၊ တြင္းစားရိုးသမီးဟာ တြင္းစားေခၽြးမနဲ႕ နယ္ပိုင္ကေတာ္ၿဖစ္တာ ဒါ ...
သဘာ၀ပါပဲ။
စစ္ကိုင္းမွ ၿမင္းၿခံသုိ႕ သေဘၤာၿဖင့္ ေၿပာင္းေရႊ႕ၾကဖို႕ ၿပင္ဆင္သည့္
အခါ တင္တင္ေအးက ၿမင္းၿခံမသြားမီ ေရနံေခ်ာင္းသုိ႕ သြားလိုပါသည္ဟု
ပူဆာသည္။ အထုပ္အပိုး ပစ္ၥည္းမ်ားကတစ္ဖက္၊ သားကတစ္ဖက္ မနုိင္
မနင္းၿဖစ္ေနမွာစိုး၍ ၿမင္းၿခံမွာ အလ်င္၀င္ၿပီး ပစ္ၥည္းမ်ား ေနရာခ်ထားၿပီး
မွ ေရနံေခ်ာင္းသို႕သပ္သပ္ သေဘၤာႏွင့္ စုန္ဆင္းၾကရန္ သူ အၾကံၿပဳလိုက္
ရသည္။
““ေပေပ ...””

သား၏ မပီကလာ ပီကလာ အေဖေခၚသံသည္ သူ႕အား စိတ္ရႈပ္
ေထြး ေမာပန္းမႈ မွန္သမွ်မွ ကင္းေ၀းလြင့္ၿပယ္သြားေစ၏။ သေဘၤာလက္
ရန္းမွာ ေလတ၀ူး၀ူး တုိက္ခတ္လ်က္ရွိရာ သူ႕ပခံုးေပၚမွာ သားကမ်က္ႏွာ
ေမွာက္ကာ တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့၏။ လိႈင္းမႈးတတ္ေသာ တင္
တင္ေအးအတြက္ေတာ့ ေရလမ္းခရီးသည္ သိပ္ၾကည္နူးဖြယ္ မေကာင္း
ေခ်။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သား မရွိေတာ့ေသာ ေငြဘံုသာအိမ္ႀကီးသည္ မနွစ္ကထက္ပို၍တိတ္
ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနခဲ့လိမ့္မည္။ ယခုမွပင္ အိမ္ႀကီးစိုၿပည္လာလိမ့္မည္ဟု
ခန္႕မွန္းအေတြးၿဖင့္ ၿမင္းလွည္းေပၚမွ ဆင္းလိုက္ေသာအခါ သူ႕အထင္မွား
ယြင္းေၾကာင္း သိလိုက္ရသည္။
နံနက္ခင္း ေနေရာင္ၿခည္ေအာက္တြင္ စိမ္းစိုေသာ တုိက္ေရွ႕ၿမက္ခင္း
ၿပင္ေပၚ၌ လန္းဆတ္ေသာ၊ ႏုငယ္ေသးေကြးေသာ ခ်စ္စဖြယ္ ကေလးမ
ငယ္ေလးတစ္ဦး ၿမဴးထူးစြာ ေဆာ့ကစားလ်က္ရွိေလသည္။ သူသည္လက္
ဆြဲသားေရေသတ္ၲာႀကီးနွင့္ ကေလးေ၀ယ်ာ၀စ္ၥမ်ား ထည့္ထားသည့္ ၿခင္း
ေတာင္းတုိ႕ကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ မနုိင္မနင္းဆြဲလ်က္ ၿခံထဲ၀င္လိုက္ခ်ိန္
တြင္ သူ႕မ်က္လံုးသည္ ကစားေနေသာ ကေလးမေလးထံသုိ႕ စူးစိုက္သြား
၏။
““ဟာ .... ေမာင္မင္းေခါင္၊ ဘယ့္ႏွယ္ ၿဗဳန္းစားႀကီး။ အုိ ... ေပးေပး
ဒီပစ္ၥည္းေတြ၊ မင္းတုိ႕ႏွယ္ကြာ ... လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလိုက္ရင္ ဦးေလး
သေဘၤာဆိပ္ကို လာႀကိဳမွာေပါ့ကြဲ႕၊ အထမ္းသမားေလး ဘာေလးမေခၚခဲ့
ဘဲကိုး ””

ၿခံ၀မွ ၿခံထဲသုိ႕ မိမိပစ္ၥည္း မိမိသယ္ေဆာင္လာမိသည္မွာ ႀကီးစြာ
ေသာအမႈကိစ္ၥႀကီးလိုပင္ ဦးဘခင္က အၿပစ္တင္သံတစ္၀က္၊ အားနာသံ
တစ္၀က္ႏွင့္ ပ်ာပ်ာသလဲ လာသယ္ယူ၏။ သူ႕လက္ထဲမွ ပစ္ၥည္းမ်ား ဦး
ဘခင္ကို ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ကေလးမေလးထံ သူ တစ္လွမ္း တုိးသြားမိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။
နက္ေမွာင္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ဆံပင္မ်ားကို ၿမင္းၿမီးလိုၿဖစ္ေအာင္ အ
ထက္ၿမင့္ၿမင့္ ဖဲႀကိဳးနီကေလးၿဖင့္ စည္းေႏွာင္ထားေသာ နူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္း
သည့္မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္ ၃-၄ႏွစ္အရြယ္ကေလးမေလးသည္ ကစားရာမွရပ္ၿပီး
သူတုိ႕ထံ လွမ္းၾကည့္ေန၏။ ေတာက္ပရႊန္းလဲ့ေသာ မ်က္လံုး ၾကည္ၾကည္
ကေလးမ်ားမွာ တြန္႕ဆုတ္ေၾကာက္လန္႕ဟန္ စိုးစဥ္းမွ် မရွိ။ အၿဖဴေရာင္
ဂါ၀န္ဖားဖားကေလးေၾကာင့္ ကေလး၏အသားမ်ား ၀င္းစင္မြတ္ေနေလ
သည္။
““ဦးေလး ... ဟုိကေလးက ဘယ္ကလဲ၊ ဘယ္သူ႕ ကေလးလဲ ...””
““အဲ ...””
ဦးဘခင္ ႏႈတ္ဆြံအသြားကာ ေနာက္မွာ ကေလးခ်ီ၍ ပါလာေသာ
တင္တင္ေအးထံ ဖ်တ္ခနဲ အၾကည့္ေရာက္သြား၏။ သည္ေလာက္ဆုိ သူ
ရိပ္မိပါၿပီ။
ဟုတ္ပါရဲ႕၊ ကေလးမေလး၏ မ်က္နွာမွာ သူငယ္ငယ္က ဓာတ္ပံုထဲ
က မ်က္ႏွာပင္ ၿဖစ္သည္။ ေသးသြယ္၍ လံုးခၽြန္ေသာနွာေခါင္း ခပ္ရွည္
ရွည္။ ပါးလ်ားကာ အဖ်ားေကာ့သည့္ႏႈတ္ခမ္း ...၊ သမီး ဒါၿဖင့္သမီးေလး
အိမ္စိုးေမေပါ့ ..........။

သူသည္ ေၿခလွမ္းနွစ္လွမ္းၿဖင့္ ကေလးထံ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ၿပဴးၿပဴးကေလး ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ကေလးကို ဖ်တ္ခနဲ ေပြ႕ယူခ်ီမလိုက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၏။
““ေဟး... စနုိး၀ိႈက္မင္းသမီးေလးပါလား၊ မင္း ဘယ္သူ႕သမီးလဲကြဲ႕””
ကေလးမေလးသည္ မိမိအိမ္မဟုတ္ေသာ အိမ္တစ္အိမ္တြင္ မိမိမသိ
ေသာေယာကၤ်ားႀကီးတစ္ဦးက ေပြ႕ခ်ီလိုက္၍ အနည္းငယ္မွ်ပင္ စုိးရိမ္တုန္
လႈပ္ဟန္မရွိ။ မ်က္လံုး ေတာက္ေတာက္ကေလး ပို၍လက္သြားေအာင္ပင္
ၿပံဳးၿပလိုက္ေသး၏။ကေလးမေလး၏အေၿဖမွာ သူ႕လိုနယ္ပိုင္တစ္ေယာက္
ဘယ္လိုမွ မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ အေၿဖၿဖစ္သည္။
““အုိင္စီအက္စ္ရဲ႕ သမီးပါ””
ဘုရားေရ ...။ သူသည္ ပစ္ၥည္းတစ္ခုခုသာဆုိလွ်င္ မည္မွ် အဖိုးတန္
သည္ၿဖစ္ေစ တုန္လႈပ္စြာ လႊတ္ခ်ပစ္မိေတာ့မွာပဲ။ သို႕ေသာ္ သူ႕လက္ထဲ
က ပစ္ၥည္းသည္ ကြဲရွလြယ္ေသာ အဖိုးတန္ ရတနာတစ္ပါး ၿဖစ္သည္မ
ဟုတ္လား။ သူသည္ ၿဖည္းညင္းစြာပင္ ကေလးကို ေၿမေပၚၿပန္ခ်ေပးလိုက္
မိ၏။ ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းတစ္ခုမွ် မေမး၀့ံေတာ့ပါ။ ကေလးမထံမွ မည္
သည့္အေၿဖမ်ား ထြက္လာမည္ကို ႀကိဳတင္၍ သိလိုက္ပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္
ၾကားလာနုိင္ေသာ စကားမ်ားကိုလည္း သူ မၾကားရပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္တိုက္
ထဲသို႕၀င္ရန္ ေၿခလွမ္းခပ္သြက္သြက္ ၿပင္လုိက္ရသည္။
““ေမာင္ေလး ..””
တုိက္ထဲမွ မမခင္မင္း ေၿပးထြက္လာသည္။
““ေဖေဖ မရွိဘူးလားမမ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေဖေဖ ရန္ကုန္သြားတယ္ေလ .... မင္းတို႕က ဘယ္လိုကဘယ္လို
ေရာက္လာၾကတာလဲ။ သားေလး ေအးေအာင္ ... လာ၊
ႀကီးႀကီးေမဆီလာ””
တင္တင္ေအးနွင့္ မမေမက ေရွ႕က ေလွ်ာက္သြားေသာအခါ သူလိုက္
၀င္ရင္း ေနာက္တစ္ခ်က္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေသး၏။
ကေလးမေလးသည္ ေကာ္ပတ္ရုပ္ကေလးနွင့္ ေမာ္ေတာ္ကားေလးကို
တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ ကိုင္လ်က္ သူရွိရာသုိ႕ လွမ္းၾကည့္ၿပံဳးၿပေနသည္
ကို ၿမင္ရသည္။ ထုိအၿပံဳးေၾကာင့္ပင္ ကေလးမေလး အနားမွ သူ ကမန္း
ကတန္း ေၿပးထြက္ခဲ့မိသည္ကို အားနာရွက္ရြံသြားမိ၏။
ထုိအၿပံဳးသည္ ရင္းနွီးေနက် ကစားစရာ အရုပ္တစ္ရုပ္ကုိ ခ်စ္ခင္စြာ
ၿပံဳးၾကည့္လိုက္သည့္ အၿပစ္ကင္းစင္လွေသာကေလးတစ္ေယာက္၏အၿပံဳး
စစ္စစ္ ၿဖစ္ေလသည္။
ဖခင္ေမတ္ၲာ မရရွိသည့္ ကေလးငယ္တစ္ဦး၏ သိမ္ငယ္မႈမ်ား၊
ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးမႈမ်ား၊ မ၀့ံမရဲေၾကာက္လန္႕မႈမ်ား ကေလးထံမွာမေတြ႕
ရ။ အသိဥာဏ္ ႀကီးမားမႈနွင့္ ရဲ၀ံ့မႈကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ ေငြအိမ္ ......။
ေငြအိမ္သည္ ဤကေလးအား ဤကဲ့သုိ႕ ရဲရင့္သူၿဖစ္ေအာင္ မည္ကဲ့သို႕
ၿပဳစုထိန္းေက်ာင္း ေပးခဲ့ပါသနည္း။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၇)

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တကယ္ေတာ့ အိမ္စိုးေမကေလးသည္ ရဲ၀ံ့သူမွ်မက အသိဥာဏ္ႀကီး
မားသူမွ်မက မနာလိုတတ္သူ၊ ဖ်က္ဆီးလိုသူ ကေလးမကေလး တစ္ဦး
လည္းၿဖစ္သည္။ဒါကိုေတာ့ သူတုိ႕အားလံုး ေတာ္ေတာ္ႀကာမွသိခဲ့ရသည္။
ဆရာစံ၏ ေတာင္သူလယ္သမား အေရးေတာ္ပံုဂယက္ ေရနံေခ်ာင္း
သုိ႕ပ်ံ႕ႏွံ႕လာခဲ့သည့္ကာလသည္ အိမ္စုိးေမ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမွာ ကႀကီး
ခေကြး စသင္ခါစအခ်ိန္ ၿဖစ္သည္။ ငယ္ရြယ္လွေသးေသာ သမီးအား
ဆရာစံအေၾကာင္း ေၿပာၿပဖို႕ မေငြအိမ္ လံုး၀သတိမရေပ။ သို႕ေသာ္ သမီး
ကေမးလာသည္။
““အေမ ... လယ္သမားႀကီးေတြက သူပုန္ေတြဆို ...””
ထုိစကားမွ အစၿပဳကာ အိမ္စုိးေမကေလးသည္ သူပုန္ဟူေသာစကား
ကို နားလည္သြား၏။

““သူပုန္ဆုိတာ မေကာင္းဘူးသမီးရဲ႕၊ စက္ေသနတ္ႀကီးေတြနဲ႕ ပစ္
သတ္ခံရတတ္တယ္””
““သူပုန္ေတြက ဘာလုပ္လို႕လဲ””
ေငြအိမ္ ေတြခနဲ ၿဖစ္သြား၏။
““ဓားေတြ လွံေတြနဲ႕ လူစုလူေ၀းနဲ႕ ေအာ္ဟစ္ဆူပူၿပီး ခ်ီတက္လာၾက
တာေပါ့ သမီး၊ သူတို႕က မ်က္နွာၿဖဴအေရးပိုင္ႀကီးေတြရဲ႕ ေခါင္းကိုၿဖတ္မ
လို႕တဲ””

““ေခါင္းၿဖတ္တယ္ဆုိေတာ့ နာမွာေပါ့ေနာ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အုိ ... သမီးရယ္ ... နာလြန္းလို႕ ေသေတာင္ ေသရတာ၊ ဓားရွတာ
ေတာင္ နာေသးတာပဲ””
အိမ္စိုးေမက ပခံုးေလးတြန္႕ကာ စဥ္းစားေနေသး၏။
““သူုတို႕က ဘာၿဖစ္လို႕ အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ေခါင္းကို ၿဖတ္ခ်င္တာတဲ့လ””

““သူတုိ႕နယ္မွာ မုိးေခါင္ၿပီး စပါးေတြ မထြက္ဘူး၊ လူေတြ ငတ္ကုန္
တယ္၊ သမီးလို တစ္ေန႕ထမင္းသံုးနပ္ မစားရဘူး၊ တစ္နပ္မွေတာင္ မစား
ရဘူး။ ဒီႀကားထဲ အဂၤလိပ္အေရးပိုင္ႀကီးေတြက သူတုိ႕ဆီက ပိုက္ဆံေတြ
ေတာင္းတယ္၊ လယ္လုပ္ခ ပိုက္ဆံေလ။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႕ ေဒါသထြက္
ၾကတာေပါ့””
““သူတုိ႕ တကယ္ေရာ ေခါင္းေတြ ၿဖတ္လိုက္ၾကသလား””

““ဘယ္ၿဖတ္နုိင္မလဲ သမီးရယ္ ... သူတုိ႕က ဓားေတြနဲ႕ရြယ္တုန္းမွာ
အဂၤလိပ္ေတြက စက္ေသနတ္ေတြနဲ႕ ပစ္လိုက္တာေပါ့။ အင္း ...ဒါေပမယ့္
သူတုိ႕ အုိင္စီအက္စ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခါင္းေတာ့ ၿဖတ္လိုက္တယ္ဆုိလားပဲ
အေမလဲသိပ္မသိဘူး။ ခုိေတာင္ရံုးမွာ အလုပ္သမားေတြေၿပာေနတာ ၾကား
ခဲ့ဖူးတယ္””
““အုိင္စီအက္စ္ .... ေဖေဖ့လိုေပါ့ေနာ္””
““အင္း””
မေငြအိမ္၏ စကားမ်ား တြန္႕ဆုတ္ေလးလံသြားေတာ့သည္။
““ေဖေဖ့ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ေခါင္းမၿဖတ္ပါဘူးေနာ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အုိ ... မၿဖတ္ပါဘူး သမီးရဲ႕၊ သမီးေဖေဖက ဗမာပဲ။ ဗမာအခ်င္း
ခ်င္း ေသေအာင္မလုပ္ဘူးေလ””
““ဒါေပမယ့္ ဟိုတေလာက ႀကီးႀကီးေမနဲ႕အေမ ေၿပာတာက်ေတာ့ ေဖ
ေဖက ၿမင္းၿခံမွာ ဓားၿပတစ္ေယာက္ကုိ ေသေအာင္လုပ္တယ္ဆုိ ...အဲဒီဓား
ၿပလဲ ဗမာပဲေလ””
မေငြအိမ္သည္ စပ္စုလွေသာ သမီးကို အနည္းငယ္ လန္႕ဖ်ပ္လာ၏
““အုိ ... အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး၊ အင္း ဒီလိုေလ ... အဲဒီဓားၿပက လူ
သံုးေယာက္ကို ဓားနဲ႕ခုတ္သတ္ခဲ့တာ သမီးရဲ႕၊ အဲဒီေတာ့ သူ႕ကိုသမီးေဖ
ေဖက ေသဒဏ္အမိန္႕ခ်လိုက္ရတာေပ့ါ””
““ေသဒဏ္””

၆ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမကေလး၏ အသိဥာဏ္ႏွင့္ လိုက္မမီေသာ၊ထို႕
ၿပင္ ရက္စက္ၾကမ္းႀကဳတ္လွေသာ စကားအသံုးအႏႈန္းမ်ားကို မေငြအိမ္မ
ေၿပာခ်င္ေတာ့သၿဖင့္ စကားကုိ လႊဲပစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ အိမ္
စုိးေမသည္ သူစိတ္၀င္စားသည့္ စကားတစ္ခြန္း၏ အဓိပ္ၸာယ္ကိုေမးရန္
ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ေပ။ အေမ့ကို ေမးသည္ထက္ ႀကီးႀကီးေမကိုေမးလွ်င္ ပို
၍ၿပည့္စံုစြာ သိရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးေမ လာလည္လွ်င္ သိလုိသ
မွ် ေမးေလ၏။
““ႀကီးႀကီးေမ ... ဂႏ္ၶီဆုိတာ ဘာလဲ””
ခင္မင္းသည္ ကေလးကို တအံ့တၾသ ၾကည့္မိသြား၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟယ္ သမီးေလး .... အဲဒီစကား သမီး ဘယ္ကႀကားသလဲ””
““အို ... ဘီအိုစီမွာ ဒီစကားေတြပဲ ေၿပာေနတာပဲ၊ မေန႕ကေတာင္ ဦး
ႀကီးသာဒင္က အေမ့ကို လွမ္းေၿပာေသးတယ္””
ခင္မင္းသည္ အသိဥာဏ္ရင့္လွေသာ တူမကေလးအား ၿပဳံးၾကည့္မိ
သည္။
““ဂႏ္ၶီဆုိတာ အိႏိ္ၵယၿပည္က ကုလားလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ေပါ့၊ စူရတီ
ဆုိင္က ဒူဒူးႀကီးလိုေလ ...၊ အဲဒီ ဂႏ္ၶီက မ်က္နွာၿဖဴအဂၤလိပ္ေတြကို မေက်
နပ္လို႕ မေက်နပ္တဲ့အေၾကာင္းကို ေအးေအးေဆးေဆး ဆႏ္ၵၿပၿပီး သူပုန္
လုပ္တာ””
““ဒီက လယ္သမားႀကီးေတြလိုလား ႀကီးႀကီးေမ””

““မဟုတ္ဘူး၊ ဒီကလယ္သမားႀကီးေတြက ဓားေတြ လွံေတြနဲ႕ ခုတ္
မယ္၊ သတ္မယ္ဆုိၿပီး ၿခိမ္းေၿခာက္ရန္ၿဖစ္တာ၊ ဟိုက ဂႏ္ၶီက ဘာပစ္ၥည္းမွ
လက္မွာ ကိုင္မလာဘူး။ ဒီအတုိင္းပဲ လမ္းေပၚမွာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
စီတန္းၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာ၊ အဲဒါကို အၾကမ္းမဖက္ဘဲ ဆႏ္ၵၿပတယ္
လို႕ ေခၚတယ္သမီးရဲ႕””
မူလတန္းအရြယ္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ခင္မင္း၏
စကားမ်ား ရႈပ္ေထြးသြားေလမလား မသိပါ။
““သူတုိ႕ ဘယ္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကတာလဲ ႀကီးႀကီးေမ””
““သူတုိ႕ ပင္လယ္ကမ္းေၿခကို သြားၾကတာ ... ပင္လယ္ဆုိတာ သမီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သိတယ္ေနာ္””
““ဟုတ္ကဲ့၊ ေၿမပံုစာအုပ္ထဲက အၿပာေရာင္ႀကီးေလ””
ခင္မင္းေမသည္ အိမ္စုိးေမအတြက္ ေၿမပံုစာအုပ္တစ္အုပ္ ေပးထားခဲ့
ပါသည္။
““ေအး၊ အဲဒီပင္လယ္ႀကီးဆီကုိ သြားၿပီး ဆားေတြခ်က္ၾကတာ””
““ဆားေတြ ...””
““ဟုတ္တယ္သမီး၊ အဂၤလိပ္အစိုးရက ၿပည္သူေတြ သမီးတုိ႕၊ႀကီးႀကီး
တို႕လို သာမန္လူေတြေပါ့... အဲဒီလူေတြ ဆားမခ်က္ရဘူးလို႕ အမိန္႕ထုတ္
ထားတယ္၊ အဲဒါကိုဆန္႕က်င္ၿပလိုက္တာေပ့ါ။ သေဘာကေတာ့ အဂၤလိပ္
မ်က္နွာၿဖဴေတြကို သူတုိ႕ မေက်နပ္ဘူးဆုိတာ ဖြင့္ေၿပာလုိက္တာပဲေပါ့””

““ဒီေတာ့ ဘာၿဖစ္သြားလဲ၊ ဂႏ္ၶီတုိ႕ ဘာၿဖစ္သြားလဲ။ အဂၤလိပ္ေတြေရာ
ဘာၿဖစ္သြားလဲ””
အိမ္စုိးေမသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ အေၾကာင္းရင္း တစ္ခုခု၏
အက်ိဳးကို သိလိုစိတ္ေတြ မ်ားခဲ့၏။
““ဒီေတာ့ ဂႏီ္ၶတုိ႕လူေတြ အမ်ားႀကီး ေထာင္က်သြားတာေပ့ါ””
““ဟင္ ....””
အိမ္စိုးေမ ေမွ်ာ္လင့္ေသာ မ်က္ႏွာကေလး ရႈ႕ံမဲ့သြား၏။
““ဒါၿဖင့္ ဘာမွ ၿဖစ္မသြားဘူးေပါ့””
ခင္မင္းသည္ ကေလးမ၏ဦးေနွာက္နုနုကေလးအတြက္ မိမိယခုေၿပာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရမည့္စကားက သိပ္ေလးလံသြားမလားဟု စဥ္းစားေနေသးေသာ္လည္း
ဇြတ္ႏွစ္၍ ေၿပာခ်လိုက္၏။
““အဲဒါ ၿဖစ္သြားတာပဲေပါ့ သမီးရဲ႕၊ သူတုိ႕အားလံုးဟာ အဂၤလိပ္အစုိး
ရကို ေတာ္လွန္လို႕ ေထာင္ထဲကို ေရာက္သြားၾကတယ္၊ အဂၤလိပ္ေတြကို
ေဟာဒီလို ဆန္႕က်င္ၿပရမယ္လို႕ က်န္တဲ့လူေတြကို ပညာသင္ေပးသြား
တယ္။ လူေတြ သူတုိ႕ကို အာရံုစိုက္ေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းေပါ့။ လူေတြရဲ႕
အသိစိတ္ထဲမွာ သူတို႕အေပၚ သနားစိတ္ေတြ၊ သူတုိ႕အတြက္ေက်နပ္ဂုဏ္
ယူတဲ့စိတ္ေတြ ၀င္ကုန္ၾကတယ္။ လူေတြအားလံုးဟာ သူတုိ႕လို ၿဖစ္ခ်င္
သြားၾကတယ္။ သူတုိ႕လို ေတာ္လွန္ခ်င္သြားၾကတယ္။ အဂၤလိပ္အစုိးရအ
တြက္လဲ ဦးေနွာက္ေၿခာက္သြားတာေပ့ါ သမီးရဲ႕။ ကမာ္ၻႀကီးမွာ အဂၤလိပ္
နဲ႕ အိႏိ္ၵယ ႏွစ္နုိင္ငံတည္းရွိတာမွ မဟုတ္တာ ... နုိင္ငံေတြ အမ်ားႀကီး၊
အဂၤလိပ္အုပ္စုိးထားတဲ့ နုိင္ငံေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲ၊ သတင္းက တစ္နုိင္ငံ

ကေန တစ္နုိင္ငံ ကူးသြားမယ္၊ ဒီနည္းလည္းအတုိင္း အတုခုိးၾကမယ္၊တစ္
ဖြဲ႕ကို ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္ေပမယ့္ ေနာက္တစ္ဖြဲ႕က ဆက္ၿပီး လုပ္မယ္ ...
အဲဒီလိုနဲ႕ လူေတြမ်ားလာတဲ့အခါ အဂၤလိပ္ေတြ အရႈံးေပးသြားရမွာေပါ့””
ခင္မင္းေရာ ေငြအိမ္ေရာ ကေလးမအား မိမိတုိ႕ ေၿပာၿပလုိက္သည့္
သူပုန္ေတြ၊ ဆႏ္ၵၿပၿခင္း၊ အာရံုစိုက္မႈ၊ ေတာ္လွန္ေရး ... ဆိုသည့္စကားလံုး
မ်ားကုိ ကေလးမ နားလည္ရဲ႕လားဟု သံသယၿဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ သို႕ေသာ္
ကေလးမေလးသည္ ထိုစကားလံုးမ်ားကို နားလည္ရံုမွ်မက သူ႕အတြက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တတ္ခဲ့ေလသည္။
၁၉၃၅ခုနွစ္တြင္ ကိုမင္းေခါင္သည္ မေကြးနယ္ပိုင္ ၀န္ေထာက္အၿဖစ္
အလုပ္ခန္႕အပ္ခံရသည္။ ေငြဘံုသာ အိမ္ႀကီးတြင္ သားအဖ၊ ေၿမးအဖိုး
သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆံုစည္းရၿပန္ၿပီ။ သားကေလးေအးေအာင္
သည္ ခုနစ္နစ္သားအရြယ္ၿဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသားေက်ာင္း ပထမတန္းေက်ာင္း
သားၿဖစ္၏။ ထုိေက်ာင္းမွာပင္ အိမ္စိုးေမသည္ တတိယတန္းေက်ာင္းသူ
ၿဖစ္၏။ ေအးေအာင္က အိမ္စိုးေမအား သိပ္မသိေသာ္လည္း အိမ္စုိးေမက
ေအးေအာင္ကို သိေနသည္။ ေဖေဖ၏ သားအၿဖစ္ သိေနသည္။ သို႕ေသာ္
အံ့ၾသဖြယ္ရာပင္ ေအးေအာင္အား အိမ္စုိးေမက နည္းနည္းမွ် ၾကည့္မရခဲ့
ေပ။
နံနက္တုိင္း အိမ္က ကားၿဖင့္ ေက်ာင္းလာတက္ၿပီး ေက်ာင္းေရာက္
လွ်င္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ကစားတာ၊ ေဆာ့တာ တစ္ခါမွ မေတြ႕မိ။
အိမ္စိုးေမ ထိုအတန္းေရွ႕ေရာက္သြားလွ်င္ စာကို ကုန္းမွတ္ေနသည့္မ်က္
နွာသြယ္သြယ္၊ မ်က္လံုးခပ္ေမွးေမွး၊ မ်က္ခံြမုိ႕မို႕နွင့္ ပိုးဟပ္ၿဖဴေကာင္က
ေလးကို အားမလို အားမရၿမင္ေတြ႕ရသည္။

““အဲဒီေကာင္ကေလးဟာ ငါ့ေမာင္ေလး””
အိမ္စုိးေမက ကစားေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ သည္လိုပဲ ေၿပာခဲ့၏။
ပိုနီေတးဆံပင္ကို ေခါင္းထက္တြင္ ဆံညွပ္ႏွင့္ ညွပ္ထိန္းလ်က္ ေမေမက
ဆံထံုးေသးေသးကေလး ၿပဳလုပ္ေပးထားသၿဖင့္ ၀တ္ထားသည့္ ပင္နီရင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဖံုးအက်ႌကေလးနွင့္ လိုက္ဖက္သြားသည္။ ငယ္နုေသာမ်က္ႏွာကေလးမွာ
ကိုးနွစ္သမီးအရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္၏မ်က္နွာထားမ်ိဳး မဟုတ္။ ရင့္
က်က္ေသာ၊ နားလည္ေသာ၊ ဣေၿႏ္ၵရရ နာၾကည္းတတ္ေသာ မ်က္ႏွာထား
မ်ိဳး ၿဖစ္ေနသည္။
““ဟုတ္လို႕လားေအ ....””
““ေၾသာ္ ... ဟုတ္ပါတယ္ဟာ၊ သူ႕အေဖနဲ႕ ငါ့အေဖနဲ႕ အတူတူပ””

ထုိသတင္းသည္ ေအးေအာင္ဆီသို႕ ေရာက္သြားသည္။ အိမ္စိုးေမ၏
သူငယ္ခ်င္းတစ္စု သူ႕အခန္းေရွ႕မွာ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ တီးတိုးေၿပာ
ရာမွ အတိအလင္းသတင္းၿဖစ္သြားသည္။ ေအးေအာင္သည္ မယံုၾကည္
နုိင္ဖြယ္ သတင္းေၾကာင့္ တုန္လႈပ္သြားသည္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္
တြင္ ေမေမလာၾကိဳေသာအခါ ထုိသတင္းအား ေၿပာၿပဖို႕ စိတ္ကူး၏။ေမ
ေမ့မ်က္နွာ ၾကည္လင္ေနလွ်င္ သူေၿပာမိမည္ ၿဖစ္ေသာ္လညး္ ထုိေန႕က
ေမေမေဒါသႀကီးေနဟန္ ရွိေသာေၾကာင့္ မေၿပာၿဖစ္ေပ။ ေနာက္တစ္ေန႕နံ
နက္ ေက်ာင္းခန္းထဲ၀င္ေတာ့ အိမ္စုိးေမကို မိမိအခန္းေရွ႕က ေရအုိးစင္မွာ
ေရလာေသာက္တာ ေတြ႕ရ၏။ သူသည္ ေကာင္မေလး၏ ညစ္က်ယ္
က်ယ္ အၿပံဳးကို မုန္းတီးစြာ အနားကပ္သြားလိုက္သည္။
““ေဟ့ ... နင္လား ငါ့အစ္မဆိုတာ နင္လား””

““ေအး””
အိမ္စုိးေမသည္ ေအးေအာင္၏ အရပ္က သူ႕နားရြက္ပင္ မရွိသည္ကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သေဘာက်ေနသည္။
““နင္ မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာရင္ ငါဆရာနဲ႕လဲ တုိင္ေၿပာမယ္၊
ေဖေဖ့ကိုလဲ တုိင္ေၿပာမယ္၊ နင္သိရဲ႕လား .... ေဖေဖက နင့္ကို ေထာင္ခ်
ပစ္လို႕ရတယ္။ ေဖေဖက လူေတြကို ေထာင္ခ်ပစ္နုိင္တဲ့ တရားသူႀကီး ...
နားလည္လား””
အိမ္စုိးေမသည္ ေကာင္ကေလး၏ ေဒါသကိုလည္း သေဘာက်ေန
သည္။
““ေအးေအး ... နင့္အေဖဆုိတာ ငါ့အေဖပဲေလ၊ သူ မေကြးမွာ တရား
သူႀကီးပဲ ငါသိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ... ေဖေဖက ငါ့ကို ေထာင္ခ်ပစ္မွာ
မဟုတ္ဘူး””
““ဘာလို႕ မခ်ပစ္ရမွာလဲ ခ်မွာ .... ငါတုိင္မွာ””
““မဟုတ္ဘူး၊ ေထာင္ခ်လို႕ မရဘူးဟ ... ဘာၿဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ မွန္
တာေၿပာတဲ့လူကို ဘယ္သူမွ ေထာင္ခ်လို႕မရဘူး။ ငါက အမွန္ကိုေၿပာ
တာ””
ေကာင္ကေလး၏ မ်က္နွာ နီၿမန္းသြားသည္။
““မဟုတ္ဘူး ... နင္ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတာ၊ ငါ့ေဖေဖဟာ နင့္ေဖေဖမ
ဟုတ္ဘူး””
အိမ္စုိးေမက အသံထြက္ရယ္ေမာလိုက္၏။

““ဒီမယ္ ေအးေအာင္၊ မေအာ္နဲ႕ .... ေအာ္ရင္ နင္အရွက္ကြဲသြားမယ္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဦးမင္းေခါင္ဟာ ငါ့အေဖပဲ၊ နင့္အေဖမၿဖစ္ေသးခင္ ဟိုးေရွးေရွးကတည္း
က ဦးမင္းေခါင္က ငါ့အေဖ ...သိလား။ ငါ့အေဖၿဖစ္ၿပီးမွ နင့္အေဖၿဖစ္
လာတာ၊ အေဖက င့ါကုိ သူ႕ဓာတ္ပံုပါတဲ့ ဆြဲႀကိဳးေလး ေပးထားတယ္၊
နင္ ၾကည့္မလား””
““မယံုပါဘူး””
““ေဟာဒီမွာ ...””
အိမ္စုိးေမသည္ ဘ၀မွာ တစ္ခါမွ မ၀ံ့ႂကြားဖူးေသာ မာန္ၿဖင့္ ၿပံဳးၿပ
လိုက္ကာ ပင္နီအက်ႌေအာက္မွာ ဆြဲထားေသာ ဆြဲၾကိဳးမွ်င္မွ်င္ကေလးကို
ထုတ္ယူၿဖဳတ္လိုက္သည္။ ေလာ့ကတ္ပတ္ၲာေလးကို ေထာက္ခနဲ ဖြင့္ၿပ
လိုက္၏။
““ၾကည့္ ... အဲဒါ ငါ့အေဖေပါ့””
လက္မ လက္သည္းခြံသာသာရွိေသာ ဓာတ္ပံုေသးေသးကေလးကို
မယံုၾကည္နုိင္စြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း ေအးေအာင္ ငိုေႂကြးေလသည္။ ငိုၿပီး
ထြက္ေၿပးသြားေသာအခါ အိမ္စိုးေမသည္ ေက်နပ္အားရစြာ ေစာင့္ၾကည့္
ေနခဲ့၏။
““ေကာင္ေလး ငိုသြားၿပီ မအိမ္စိုး””
““ငိုပေစ ... သူ႕ကို ငါသိပ္ မုန္းတာပဲ””
အေမႏွင့္ အိမ္စိုးေမ ေငြဘံုသာအိမ္ႀကီးေရွ႕က ၿဖတ္ၿဖတ္သြားလွ်င္ ၿခံ
ထဲမွာ ထုိေကာင္ေလးနွင့္ေဖေဖ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားေနတာကို ၿမင္ရ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ေဖေဖက ထုိေကာင္ေလးကုိ ေပြ႕ခ်ီကာ ရယ္
ေမာေနတတ္သည္။ အိမ္စုိးေမသည္ ေဖေဖႏွင့္ တစ္ခါမွ မေဆာ့ရဖူးေခ်။
ဖိုးဖိုး မရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ႀကီးႀကီးေမက ၿခံထဲသုိ႕ေခၚၿပီး ကစားတတ္
သည္။ သို႕ေသာ္ ေဖေဖသည္ အိမ္စုိးေမႏွင့္ ေဆာ့လည္းမေဆာ့၊ သမီးဟု
လည္း တစ္ခါမွ်မေခၚ၊ အိမ္စုိးေမကုိ ဖ်တ္ခနဲၿမင္လွ်င္ ေဖေဖသည္ ခ်က္
ခ်င္း ေရွာင္ထြက္သြားတတ္သည္။
ေဖေဖက အိမ့္ကို မုန္းေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေၾကာက္ေနတာလား
ေမေမကေၿပာေတာ့ ေဖေဖသည္ ေမေမ့အေပၚမွာ သစ္ၥာေဖာက္ကာ
ေနာက္မိန္းမယူထားသူၿဖစ္၍ ေမေမ့ကို ေၾကာက္ရြံ႕သည္ ...တဲ့။ ဟုတ္မွာ
ပဲ။ သမီး သြားမနႈတ္ဆက္နဲ႕ေနာ္ ... ေဖေဖ ရွက္သြားလိမ့္မယ္။
ေမေမ့အေၿပာေၾကာင့္ အိမ္စုိးေမသည္ ေဖေဖ့အား ႏႈတ္ဆက္ခ်င္
လ်က္ နႈတ္မဆက္ခဲ့ရေပ။ အဲဒါ ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ သူ႕အေမေၾကာင့္ .....။
အိမ္စုိးေမသည္ သူ႕ကို အသည္းထဲက တူးတူးခါးခါး မုန္းလွသည္။
ထိုညေန ထမင္း၀ိုင္းတြင္ ေအးေအာင္သည္ ေဖေဖ့ မ်က္နွာႏွင့္ေမ
ေမ့မ်က္နွာကို တစ္လွည့္စီၾကည့္လ်က္ ဘယ္သူ႕ကို ေဒါသထြက္ရမွန္း
မသိဘဲ စိတ္တိုေနသည္။ ေလာကတစ္ခုလံုးတြင္ ေဖေဖသည္ သူ႕ေဖေဖ
သာ ၿဖစ္ရမည္။ ဘယ္သူ႕ေဖေဖမွ ၿဖစ္စရာ မလို။
လူႀကီးမ်ားသည္ ဇြန္းခက္ရင္းမ်ားၿဖင့္ ထမင္းကို တိတ္ဆိတ္စြာစား
ၾကသည္။ ေအးေအာင္သည္ အသံမၿမည္ေအာင္ ဇြန္းခက္ရင္းကုိင္တြယ္
နည္းကို တတ္ကၽြမ္းပါလ်က္ အသံမ်ိဳးစံုၿမည္ေအာင္ တမင္ပင္ လႊတ္လႊတ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ခ်ေန၏။ ဖိုးဖိုးက ေၿမးအား ၿပံဳးရယ္စြာ ၾကည့္ရံုသာၿဖစ္သည္၊ လံုး၀မဆူ
ေပ။ ဤအိမ္တြင္ ဖုိးဖိုး၏တင္းမာေသာ မ်က္လံုးၿဖင့္အၾကည့္မခံရသူမွာ
ေအးေအာင္သာ ၿဖစ္သည္။ ေအးေအာင္၏ ဆူညံမႈကို ေဖေဖက မႏွစ္ၿမိဳ႕
ဟန္ၿဖင့္ မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ ၾကဳတ္ၾကည့္၏။ ေမေမႏွင့္ ၾကီးႀကီးေမက
ေတာ့ မီးခံေသတ္ၲာေသာ့အေၾကာင္း ေၿပာေနၾကသည္။ ေအးေအာင္သည္
ေဖေဖသူ႕ကုိ ထပ္ၾကည့္မလား ေစာင့္ေသာ္လည္း ထပ္မၾကည့္ေပ။
““ေဖေဖ ေစာေစာကေၿပာတဲ့ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးမွာ အဖြဲ႕၀င္ေတြမ်ား
လာတာ ေကာင္းသလားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကို ေကာင္းတယ္လုိ႕ပဲ ေၿဖရမွာပဲ...
သူလွ်ိဳေတြ မပါေအာင္ စိစစ္ရမွာေပါ့။ နွစ္နွစ္အတြင္း အခုေလာက္တုိး
တက္လာတာ ေကာင္းတဲ့လက္ၡဏာပဲ၊ သူတုိ႕ဘာေတြလုပ္ၾကမလဲဆုိတာ
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး ... သိလဲ မသိခ်င္ဘူး၊ ေဖေဖ နားလည္မွာပါ။
ကၽြန္ေတာ့္မွာက အိႏိ္ၵယ ပဋိညာဥ္ခံ ၀န္ထမ္းၿဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။
ကၽြန္ေတာ္ လက္မွတ္ထုိးထားတဲ့စာခ်ဳပ္အရ ကၽြန္ေတာ္က သူတုိ႕ကိုသစ္ၥာ
ရွိရမယ္။ အဲဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၿမန္မာအမ်ိဳးသား ၿဖစ္ေနတဲ့အတြက္
ၿမန္မာ့အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးကိုလဲ လုိလားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီ
ကိစ္ၥမွာ ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရင္ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္””
ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းေသာ ေဖေဖ့စကားကို ဖိုးဖုိးက စိတ္ပါ၀င္
စားစြာ နားေထာင္ေနခုိက္ ေအးေအာင္သည္ ထမင္းပန္းကန္ထဲမွ ထမင္း
မ်ား၊ ဟင္းမ်ားကုိ ဇြန္းခက္ရင္းၿဖင့္ ေဘးသို႕ ယက္ခ်ကာ စားပြဲေပၚသုိ႕
သြန္ပစ္လုိက္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သား ....””

ႀကီးႀကီးေမ တအံ့တၾသအသံေၾကာင့္ ေဖေဖႏွင့္ ဖိုးဖိုးက ေအးေအာင္
ဘက္သုိ႕ လွမ္းၾကည့္သည္။ ေဖေဖၾကည့္ေနမွန္းသိ၍ ေအးေအာင္သည္
ေအးတိေအးစက္ၿဖင့္ ထမင္းမ်ားကို ၿဖည္းၿဖည္းခ်ငး္ ေဘးသုိ႕ ဖယ္ခ်ပစ္
ေနလိုက္ေလသည္။
““ေအးေအာင္ .....””
ေဖေဖ့အသံသည္ နားမလည္နုိင္ေသာအသံ။ ေဖေဖ ေအးေအာင္ကို
ဂရုစိုက္လာၿပီေပ့ါ။ ေအးေအာင္သည္ ေဖေဖ့ကို လွမ္းမၾကည့္ဘဲ ထမင္း
မ်ားကို သြန္ခ်ရတာ အရသာရွိေန၏။
၀ုန္းခနဲ စားပြဲမွ ေဖေဖ ထရပ္လိုက္ေသာအခါ ေအးေအာင္ ထိတ္ခနဲ
တုန္လႈပ္သြားေသး၏။ ဟင့္အင္း ... မေၾကာက္နဲ႕၊ ေဖေဖ ဘယ္တုန္းက
ငါ့ကို ရိုက္ဖူးလို႕လဲ။ ဟိုတစ္ခါ ေမေမနဲ႕စိတ္ဆုိးၿပီး ေလးေထာင့္ပန္းကန္
ၿပားႀကီးတစ္ခ်ပ္ ရိုက္ခြဲပစ္တာေတာင္ ေဖေဖက ရယ္ေနခဲ့တာ။
““အို အစ္ကို ... ေအး ေၿပာပါ့မယ္၊ သားကို ေအးေၿပာပါ့မယ္””
ေမေမက ေအးေအာင္ အနားသို႕ လ်င္ၿမန္စြာ ေရာက္လာသည္။
““သား .... သား မဆာဘူးလား၊ မဆာရင္လဲ ထမင္းေတြကို အဲလို
မသြန္ရဘူးေလ၊ သား ... ဟင္းမႀကိဳက္လို႕လား၊ မနက္ၿဖန္က် ... ေမေမ
ဆိတ္သားလံုးေၾကာ္ လုပ္ေပးမွာေပ့ါ၊ ဒါၿဖင့္ အခုသား ေကာ္ဖီေသာက္မ
လားဟင္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေအးေအာင္ မေၿဖဘဲ ေဖေဖ့မ်က္နွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

မင္းေခါင္သည္ သူ႕သား၏ မ်က္နွာရိပ္ မ်က္နွာကဲကို ၾကည့္ၿခင္း
အားၿဖင့္ တစ္စံုတစ္ခုကို မေက်မနပ္ၿဖစ္ေနေၾကာင္း ရိပ္မိသြား၏။ ထုိ႕
ၿပင္ သားမေက်မနပ္ၿဖစ္ေနသည့္ကိစ္ၥမွာ သူႏွင့္ သက္ဆုိင္လိမ့္မည္ဟု
လည္း ရိပ္မိ၏။ သူ ကမန္းကတန္း စဥ္းစားလိုက္သည္။ မေန႕တုန္းက
သူ႕သားသည္ ေလတံခြန္လႊတ္ခ်င္သည္ဟု ပူဆာခဲ့သည္။ မိမိက စြန္ဘီး
လံုး၀ယ္ေပးရမည္ၿဖစ္သည္။ ယေန႕ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အမႈကိစ္ၥမ်ားေၾကာင့္
သားအား ရစ္လံုး၀ယ္ေပးရန္ သို႕မဟုတ္ ၀ယ္ေပးဖို႕ ဦးဘခင္အားေစ
လႊတ္ရန္ သတိမရဘဲ ၿဖစ္သြားသည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ သားစိတ္
ေကာက္ဟန္ တူသည္။
သုိ႕ေသာ္သူသည္ တစ္စံုတစ္ခုကို လိုခ်င္လွ်င္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာ
ေတာင္းမွ ေက်နပ္သည္။ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ မေစာင့္နုိင္ေလာက္ေအာင္
အလ်င္လိုၿခင္းကိုလည္း သူမၾကိဳက္။ ထုိ႕ၿပင္စိတ္ေကာက္ၿခင္း၊ မေက်နပ္
ေၾကာင္း ဆႏ္ၵၿပ၍ ထုတ္ေဖာ္ၿခင္းမ်ိဳးကိုလည္း မႀကိဳက္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ တင္တင္ေအးအား လက္ၿဖင့္ အသာဖယ္ခုိင္းလိုက္သည္။
သားဘာၿဖစ္တာလဲဟု မေမးမိေအာင္ လံုး၀ထိန္းခ်ဳပ္သားၿပီး သားကိုမ်က္
ႏွာထားတည္တည္ၿဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
သားသည္ သူ႕အၾကည့္ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း မ်က္လႊာခ်ပစ္လုိက္ေလ
သည္။ထို႕ေနာက္ သူလံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ပါဘဲ သားက ရုတ္တရက္ ငိုခ်လိုက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၏။ သူသည္ သား၏စိတ္ေကာက္မႈ၊ မေက်နပ္မႈကုိ အသည္းမာမာၿဖင့္
ရင္ဆိုင္နုိင္ေသာ္လည္း သားမ်က္ရည္ကုိ ရင္မဆုိင္နုိင္ေပ။
““သား ... သားဘာေၿပာမလဲ ... ေၿပာ၊ ေဖေဖ့ကုိ ေၿပာစမ္း””

သူ သားကုိ ပခံုးအသာပုတ္၍ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ မ်က္နွာထားၿဖင့္
ေမးလိုက္သည္။
““ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ့္ေဖေဖပဲ ၿဖစ္ရမယ္၊ ဘယ္သူ႕ေဖေဖမွ မဟုတ္ရ
ဘူး””
ရိႈက္သံ တစ္၀က္တစ္ပ်က္ၿဖင့္ ထစ္အစြာေၿပာလုိက္ေသာ သားစကား
သံအဆံုးတြင္ အားလံုးၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္သြားၾက၏။ အားလံုးထံမွာအ
ၿငိမ္သက္ဆံုးလူသည္ မင္းေခါင္ၿဖစ္သည္။ ကိုယ္ကို ကိုင္းေနရာမွာၿဗဳန္းခ
နဲ မတ္တတ္ရပ္ကာ ေတာင့္တင္းသြား၏။ ခဏတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္
အရင္ဆံုး လႈပ္ရွားလာသူမွာ တင္တင္ေအးၿဖစ္သည္။ တင္တင္ေအးသည္
သားနံေဘး၌ ဒူးေထာက္ခ်လုိက္ၿပီး သား၏ဆံပင္မ်ားကို ဖြသပ္ေပးလိုက္
ေလသည္။
““သား .... သားရယ္၊ ေဖေဖက သားရဲ႕ ေဖေဖပဲေပါ့၊တၿခားဘယ္သူ႕
ေဖေဖမွ မဟုတ္ဘူးေလ””
““ဟုတ္တယ္ ... တၿခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဖေဖ ဟုတ္
ေနတယ္၊ ေဖေဖ .... မဟုတ္ဘူးလား ...ဟုတ္လား””
ဦးၿမသာသည္ မင္းေခါင္အား တစ္ခ်က္အဓိပ္ၸာယ္ပါပါ စုိက္ၾကည့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကာ ထမင္းစားခန္းထဲမွ ထြက္ခြာသြားသည္။ မင္းၿပႆနာကုိ မင္းေၿပ
လည္ေအာင္ ရွင္းေပေတာ့ဟု သတိေပးအၾကည့္မ်ိဳး ၿဖစ္သည္။
““သား ေၿပာတာ ေမေမ နားမလည္ပါဘူး၊ သားစကားေတြက ဘာ
ေတြလဲ၊ ဘယ္သူ႕ေဖေဖ ဟုတ္ေနတာလဲ””

မေၿပာနဲ႕ ...၊ သား မေၿပာနဲ႕။ သို႕ေသာ္ မင္းေခါင္သည္ သားအား
မတားၿမစ္မိေပ။
““သံုးတန္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၊ ဒီကို လာဖူးတဲ့ ေကာင္မ
ေလးတစ္ေယာက္၊ သူ႕နာမည္က ဘာအိမ္ဆုိတုန္းပဲ၊ ေဖေဖ ... ေဖေဖက
အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕ေဖေဖ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူးလားဟင္””
မင္းေခါင္သည္ ဤအခ်ိန္မွာမွ အမွန္အတုိင္းမေၿပာမိလွ်င္ ဘ၀မွာ
ဘယ္ေတာ့မွ ေၿပာၿဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ .... ဟုသိသည္။ သူ သားကိုေပြ႕ခ်ီ
လိုက္သည္။
““သား ...၊ ဖိုးဖိုးမွာ သားသမီးႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္၊ ႀကီးႀကီးေမရယ္၊
ေဖေဖရယ္ ... အဲဒါေမာင္နွနွစ္ေယာက္ေပါ့။ ဖိုးဖုိးႀကီးကို ႀကီးႀကီးေမက
လဲ ေဖေဖလို႕ေခၚတယ္၊ ေဖေဖကလဲ ေဖေဖလို႕ေခၚတယ္ေလ””
““အစ္ကို ...””
တင္တင္ေအးသည္ ဒူးေထာက္လ်က္သား ထုိင္က်သြားၿပီး သူ႕ကို
နားမလည္ၿခင္းတစ္၀က္၊ တုန္လႈပ္ၿခင္းတစ္၀က္ၿဖင့္ ေမာ့ၾကည့္သည္။ ခင္
မင္းေမသည္ ဇြန္းနွင့္ခက္ရင္းကို မၿမင္ဖူးေသာ အထူးအဆန္းသတ္ၲ၀ါေလး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မ်ားပမာ ေငးစုိက္ၾကည့္ေန၏။
““ဖုိးဖုိးဟာ ေဖေဖရဲ႕ ေဖေဖလဲဟုတ္တယ္၊ ႀကီးႀကီးေမရဲ႕ ေဖေဖလဲ
ဟုတ္တယ္ ...””
သား၏ ၿပဴးေၾကာင္ေသာ မ်က္လံုးကေလးမ်ားတြင္ နာက်င္မႈအရိပ္
အေယာင္ ေပၚလာမလား၊ ခင္တြယ္မႈ အရိပ္အေရာင္ေပၚလာမလား .....

မေသခ်ာေပ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မဟုတ္ဘူးဟု ၿငင္းလိုက္လွ်င္ သား
ကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္သြားမည္။ သို႕ေသာ္ မင္းေခါင္သည္ ကေလးနွစ္ေယာက္
အေပၚမွာ လိမ္လည္သူ၊ လူႀကီးမဆန္သူ ၿဖစ္သည္။ ထုိ႕အၿပင္ ေငြအိမ့္
ေၾကာင့္ အနာတရကင္းမဲ့စြာႀကီးၿပင္းလာေသာသမီး၏ နွလံုးသားနုႏုေလး
မွာ သူ႕ေၾကာင့္ နက္ရိႈင္းစြာ ဒဏ္ရာရေတာ့မည္။
““အဲဒီလိုေပါ့သား ...၊ ေဖေဖဟာ သားရဲ႕ ေဖေဖလဲ ဟုတ္တယ္၊ အဲဒီ
လို႔ပဲ ... ””
သူသည္ တင္တင္ေအးကို လံုး၀မၾကည့္ဘဲ ဇြတ္ႏွစ္၍ တိုးတိတ္စြာ
ေၿပာခ်လိုက္၏။
““အဲဒီလိုပဲ ... သားေၿပာတဲ့ အဲဒီအိမ္စိုးေမရဲ႕ေဖေဖလဲ ဟုတ္ပါတယ္””
ထိုညက မိသားစုတြင္းတြင္ မွန္တုိင္းတစ္ခု တုိက္ခတ္သြားသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
(၈)
ကေလးနွစ္ဦး၏ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ႏိုင္မႈသည္
ပို၍ ပို၍ ၿပင္းထန္လာသည္။ ေက်ာင္းမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
မဆံုမိေအာင္ ေရွာင္ၾကသည္။
ေငြဘံုစံအိမ္ႀကီးမွာေတာ့ မီးေတာင္တစ္ခု ေပါက္ကြဲၿပီးေနာက္ ၿပန္
လည္ၿငိမ္သက္စ ၿပဳလာၿပီၿဖစ္သည္။ တင္တင္ေအးသည္ ပထမပိုင္းေတာ့
မင္းေခါင္အား ရန္ေတြ႕ၿပီး ကြဲမယ္၊ ကြာမယ္ဟု ေဒါသတႀကီး အိမ္ေပၚမွ
ဆင္းသြားရန္ ႀကံစည္ေသး၏။ သုိ႕ေသာ္ မင္းေခါင္က ၿပတ္သားစြာ မွ်မွ်
တတ ေတာင္းပန္လိုက္သၿဖင့္ အိမ္ေပၚမွ မဆင္းေတာ့ေပ။
““ဒီလိုၿပႆနာေတြ ႀကံဳေတြ႕လာလိမ့္မယ္လို႕ ကိုယ္ ဘယ္လိုမွမထင္
ထားခဲ့ဘူး .... ေအး၊ ဒီကိစ္ၥဟာ ၿပီးခဲ့ၿပီလို႕ပဲ ထင္ခဲ့တာ၊ အခုေတာ့ ကိုယ္
စိတ္မေကာင္းရံုကလြဲလုိ႕ ေအးအတြက္ ဘာမွ လုပ္မေပးနုိင္ဘူး။ ဒါဟာ
ၿပန္ၿပင္လို႕မရတဲ့ အမွားပဲ၊ ဒီအမွားကို ကိုယ္လုပ္ခဲ့မိလို႕ ေအးက ကိုယ္နဲ႕
ကြဲပါမယ္ဆုိလဲ ကိုယ္ကြဲေပးလုိက္ရံုပဲ ရွိတာပဲ။ ေအး စိတ္ခ်မ္းသာသလို

လုပ္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ ေအး ... ေအး ဒီအိမ္ေပၚက ဆင္းသြားလို႕ ကုိယ္လုိက္
ေခၚလိမ့္မယ္လို႕ေတာ့ မထင္နဲ႕ေနာ္””
တင္တင္ေအးသည္ သူ႕ကို ထုနွက္ထုိးႀကိတ္ၿပီးေနာက္ ဖက္၍ငိုေတာ့
သည္။
““အစ္ကို႕ကို ေအး ခ်စ္တယ္၊ အစ္ကို ဟုိေကာင္မနဲ႕ လံုး၀မဆက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သြယ္ပါဘူးလို႕ ကတိေပး””
သူသည္ ေအး၏ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ဖ်ားၿဖင့္ ၾကင္နာစြာ ပြတ္
သပ္ဖယ္ရွားေပးခဲ့၏။
““ေကာင္မဆုိတဲ့ စကားလံုး မသံုးပါနဲ႕ေအး၊ ေအးဟာ ဂုဏ္သေရရွိ
တြင္းရိုးတြင္းစား အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ၊ ေနာက္ၿပီး နယ္ပိုင္၀န္
ေထာက္ကေတာ္ တစ္ေယာက္ပါ။ ကုိယ့္ဇနီးဟာ အဲဒီလို ရုိင္းစိုင္းၾကမ္း
တမ္းတဲ့မိန္းမမ်ိဳးမၿဖစ္ေစခ်င္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီးကုိယ့္သိက္ၡာကို ေအး ဒီ့ထက္
ယံုၾကည္ဖို႕ ေကာင္းတယ္၊ ကိုယ္ဟာ ေအးနဲ႕ လက္ထပ္ၿပီးကတည္းက
ဘယ္မိန္းမကိုမွ မၿပစ္မွားခဲ့ပါဘူး””
တင္တင္ေအးသည္ သူ႕ရင္ခြင္မွာ ႏြမ္းလ်စြာမွီႏြဲ႕၍ တုိးတိုးကေလး
ရိႈက္ငင္ေနေလသည္။ တင္တင္ေအးသည္ သူ႕ကို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အ
ၿဖစ္၊ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္အၿဖစ္ ၿမတ္နုိးတြယ္တာခဲ့လိမ့္မည္ဆုိတာ သံသ
ယၿဖစ္ဖို႕ မလိုပါ။ ထို႕အတူပင္ ေငြအိမ္ဆုိေသာ မိန္းကေလးသည္လည္း
သူ႕ကို ၿမတ္နုိးတြယ္တာစြာ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသည္။ တင္တင္ေအးထက္ မပိုလွ်င္
ေတာင္ မေလ်ာ့နုိင္ေသာ ခ်စ္ၿခင္းေမတ္ၲာၿဖင့္ သူ႕စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ တစ္ခု

တည္းကို လိုက္ေလ်ာငဲ့ကြက္စြာ ခ်စ္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။ ဒါကေတာ့ သိပ္ေသ
ခ်ာပါသည္။ မေသခ်ာသည္က သူ႕စိတ္ထားပင္ ၿဖစ္သည္။
သူသည္ ဇနီးအေပး သစ္ၥာရွိသည္မွာ မွန္၏။ ေငြအိမ္ကိုေသာ္လည္း
ေကာင္း၊ အၿခား မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း သူ႕ဘ၀ထဲ ဆြဲ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သြင္းရန္ လံုး၀စိတ္မကူးခဲ့သည္မွာ မွန္၏။ သုိ႕ေသာ္ သူ၏သစ္ၥာသည္
သူ႕မွာ အခ်စ္ရွိေနပါသည္ဟု မၿပေပးနုိင္။ သူသည္ မိန္းမတစ္ေယာက္
ေယာက္ကုိ ခ်စ္ခဲ့ေလသလား၊ သူ မသိေပ။
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ သူသည္လည္းေကာင္း၊ တင္တင္ေအးသည္ လည္း
ေကာင္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေငြအိမ့္နာမည္ကိုေရာ၊ အိမ္စုိးေမ
နာမည္ကိုေရာ မေၿပာမိေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ ဦးၿမသာသည္ သား
ႏွင့္ ေခၽြးမကို တေစ့တေစာင္း အကဲခတ္လ်က္ရွိရာမွ အနည္းငယ္ၿငိမ္
သက္သြားသည္ကို ၿမင္ရေသာအခါ ေက်နပ္သြားသည္။ ဤမွ်ပြင့္လင္းစြာ
ေဆြးေႏြးၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေငြဘံုသာအိမ္ဆီသို႕ ထိုၿပႆနာ ေနာက္
ထပ္ေရာက္လာနုိင္စရာ မရွိေတာ့ဟု သူ ယူဆသည္။
သုိ႕ေသာ္ ၿပႆနာသည္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းၿပီးစ ေနာက္တစ္ပတ္
အၾကာမွာ ဤအိမ္သုိ႕ ဆိုက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာၿပန္သည္။
အိမ္စိုးေမ ေရာက္လာသည္ကို ဦးဘခင္က ၿမင္ေသာ္လည္း ဆရာက
ေလာေလာလတ္လတ္ သတိေပးတားၿမစ္ထားသၿဖင့္ တံခါးဖြင့္မေပးရဲေခ်။
ကေလးမေလးကလည္း ဦးၿမသာရွိတုန္း တစ္ခါမွ် မလာဖူးေခ်။ ယခုေတာ့
ဦးၿမသာသည္ အိမ္ေဘးက အုတ္ေရကန္အနီးမွာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ရွိ
သည္။

““ဘဘ .... ဘဘ ...””
ဦးၿမသာကုိ ေခၚတာလား၊ အနီးမွာ ေရေလာင္းေပးေနသည့္ ဦးဘခင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကို ေခၚသလား သူတုိ႕မသိ။ ဦးၿမသာသည္ လွည့္ၾကည့္ၿပီး ကေလးမ
ေလးကို ၿမင္ၿမင္ခ်င္း မ်က္နွာထား နည္းနည္းတင္းသြားသည္။ ပထမဆံုး
အႀကိမ္ ဤကေလးကို ၿမင္ရသည္၌ ဤကေလးသည္ ေငြအိမ့္သမီးမွန္း
ခ်က္ခ်င္းပင္ ရိပ္မိ၏။ ထုိ႕အတူ ...။ ထို႕အတူ မင္းေခါင္၏ ေသြးအတိ
အက် ပါ၀င္ေနမွန္း သူ သံသယကင္းစြာ ယံုၾကည္လိုက္၏။
““ဘခင္ .... ဘယ္သူ႕မွ အ၀င္မခံနဲ႕၊ ၾကားလား””
ထုိစကားကိုသာ ေၿပာၿပီး တိုက္ထဲ၀င္ရန္ ေၿခလွမ္းၿပင္လိုက္သည္။
““ဘဘေရ ဘဘ ... ႀကီးႀကီးေမကို ေခၚေပးပါ””
ဂါ၀န္အနီရဲေလးႏွင့္ ကုန္းေအာ္ေနေသာ ကေလးမေလး အသံကုိ
တိုက္ထဲမွ တင္တင္ေအးႏွင့္ ခင္မင္းေမလည္း ၾကားသြားသည္။ ခင္မင္း
သည္ အိမ္စုိးေမ၏အသံေၾကာင့္ တင္တင္ေအးကို ခပ္ဆဆတစ္ခ်က္
ၾကည့္ကာ ဖ်တ္ခနဲ ထထြက္လာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲ ၀င္လာေသာဦးၿမ
သာသည္ ခင္မင္းေရွ႕မွ ပိတ္ရပ္လိုက္၏။
““ခင္မင္း ....””
““ေဖေဖ၊ အၿပင္မွာ ...””
ခင္မင္း၏ စကား တြန္႕ဆုတ္သြားသည္။
““ေအး .... နင္ထြက္သြားစရာ မလိုဘူး၊ နင္ ငါ့ကိုအရွက္ကို ခြဲမယ္
မႀကံနဲ႕၊ ၾကားလား””

ခင္မင္းသည္ ေဖေဖ့ကို မလြန္ဆန္ရဲသၿဖင့္ ဧည့္ခန္း ကုလားထုိင္မွာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ႏြမ္းေခြစြာ ထုိင္ခ်လိုက္သည္။ သမီးေလး .... တစ္ခါမွ ခင္မင္းမေခၚဘဲ
မလာဖူးတဲ့ သမီးေလး၊ ဘာကိစ္ၥမ်ား ရွိလို႕ပါလိမ့္။
““ႀကီးႀကီးေမေရ ....””
အသံစူးစူးကေလးမွာ အက္ကြဲေနသည္။ ငိုသံလည္း ပါေနသည္။
““ႀကီးႀကီးေမေရ ... ေမေမ ဘာၿဖစ္မွန္း မသိဘူး၊ ေမေမ့ကို လိုက္
ၾကည့္ေပးပါ””
အုိ သမီးေလးရယ္ .....။
ခင္မင္းရင္ထဲမွာ ထိတ္ခနဲ ဟာသြား၏။ ထုိ႕ေနာက္ နာက်င္စြာပူပန္
သြားသည္။ ေငြအိမ္ ဘာၿဖစ္တာပါလိမ့္။ ေဖေဖ ....။ ခင္မင္းသည္ ေဖေဖ့
ကို ေတာင္းပန္ေသာမ်က္နွာၿဖင့္ ေမာ့ၾကည့္မိသည္။
ဦးၿမသာသည္ ၿဗဳန္းခနဲ အၿပင္ထြက္သြား၏။
““ဟဲ့ ေကာင္မေလး .... အိမ္ေရွ႕မွာ ဘာေတြေအာ္ေနတာလဲ၊ ထြက္
သြားစမ္း””
““ဘဘ ... ႀကီးႀကီးေမေရာ””
““မရွိဘူး၊ မရွိဘူး .... ဘယ္ကဟာေတြမွန္း မသိ၊ ေတာ္ေတာ္ရႈပ္တဲ့
ကေလးေတြ””
““ဘဘ ... ေမေမေနမေကာင္းဘူး””

ကေလးမ၏ အားငယ္ေသာ အသံကေလးသည္ ဦးၿမသာ၏ နားတစ္
ဖက္မွ ၀င္သြားၿပီး၊ ေနာက္တစ္ဖက္မွ ထြက္သြားသည္။ ရင္ထဲသို႕ေရာက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မလာခဲ့ေပ။
““တယ္ ... ဒီကေလး ငါထြက္ရိုက္ၿပန္ေရာ၊ သြားစမ္း ... ငါ့အိမ္ေရွ႕
က ထြက္သြား ””
မည္သူမဆုိ ေၾကာက္ရြံသြားနုိင္သည့္ အသံမာႀကီးၿဖင့္ေအာ္ဟစ္ၿခိမ္း
ေၿခာက္လိုက္ေသာအခါ ကေလးမသည္ ေနာက္သုိ႕ တစ္လွမ္းခ်င္း ဆုတ္
ခြာသြားသည္။ ဦးၿမသာ တုိက္ထဲၿပန္၀င္သြား၏။
အိမ္စိုးေမသည္ သူ႕အဖိုးၿဖစ္သည္ဟု ေမေမေၿပာဖူးသည့္ ဦးၿမသာ
ကို ေၾကာက္ရႊံ႕စြာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ မာေၾကာေသာ
မ်က္ႏွာထားၿဖင့္ ရုတ္ခနဲ လွည့္ထြက္လိုက္သည္။ ၿပန္သြားဖို႕ ေၿခလွမ္း
ၿပင္ၿပီးခါမွ သူ တံု႕ခနဲ ရပ္လိုက္ၿပန္၏။
ၿပန္လို႕မၿဖစ္ဘူး၊ ေမေမ ေနမေကာင္းဘူး ... ေနာက္ၿပီး ေဆးဆရာ
ပင့္စရာ ပိုက္ဆံလည္း မရွိဘူး၊ ေမေမ့မ်က္နွာလည္း မေကာင္းဘူး။ ႀကီး
ႀကီးေမ ...။ အိမ္စုိးေမသည္ ႀကီးႀကီးေမ၏ ကရုဏာအၿပံဳးကေလးကို ၿမင္
ခ်င္လာသည္။ ႀကီးေမ ဘာၿဖစ္လို႕ ထြက္မလာတာလဲ။ ႀကီးေမထြက္လာ
တဲ့အထိ ဒီကေန ရပ္ေစာင့္ရမလား။ လုိခ်င္တာတစ္ခုကို မရ ရတဲ့အထိ
ေတာင္းရမယ္ ...။ ထိုစိတ္ဓာတ္သည္ အိမ္စိုးေမထံ ၀င္ေရာက္ေနခဲ့သည္
မွာ ၾကာၿပီ။
အိမ္စုိးေမသည္ ေငြဘံုသာအိမ္ႀကီးထဲက လူေတြ ထြက္လာေအာင္
လုပ္ရန္ တစ္နည္းသာ ရွိေတာ့သည္ဟု တြက္လိုက္၏။ ငါ့အနားမွာ ငါ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘဲ လူေတြ ၀ုိင္းေနေအာင္ လုပ္ရမယ္ ...ဟုတ္
တယ္။ ဒါၿဖင့္ ဘာလုပ္ရမလဲ။
ပထမေတာ့ အိမ္စိုးေမသည္ လမ္းလယ္ေကာင္မွာ ထုိင္ေနရမလားဟု
ေတြး၏။ သုိ႕ေသာ္ ဤနည္းထက္ ထိေရာက္သည့္နည္း ရွိဦးမည္။ ေဖေဖ
တုိ႕ၿခံေရွ႕၌ တရုတ္စံကားပင္ႀကီးတစ္ပင္ ရွိသည္။ သူ႕ပင္စင္သည္ စိမ္း
ေမွာင္ေန၏။ ေၿမၿပင္တြင္ တရုတ္စံကားပြင့္ေႂကြမ်ား ေဖြးေဖြးလႈပ္ေန
သည္။ အိမ္စိုးေမသည္ တရုတ္စံကားပြင့္မ်ားကို တစ္ပြင့္မက်န္ လိုက္
ေကာက္၏။ ထုိပန္းပြင့္မ်ားကို မိမိေရွ႕မွာ စည္း၀ိုင္းၿဖစ္ေအာင္ တန္းစီ၍
တစ္ဆက္တည္းခ်ၿပီး ၀ိုင္းလိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ ပန္းပြင့္မ်ားကို ၿခံတံ
ခါးေရွ႕၌ စည္း၀ိုင္းပံုသ႑န္ ၿဖစ္ေအာင္စီ၍ ၀ိုင္းလိုက္သည္။ ပင္စည္ေရွ႕
က ပန္းပြင့္စည္း၀ိုင္းထဲတြင္ အိမ္စိုးေမ၀င္၍ လမ္းဘက္သုိ႕လွည့္ကာ ဒူး
ေထာက္ခ်လိုက္သည္။ မိမိ၏ေခါင္းမွ ဖဲႀကိဳးအၿဖဴကေလးကို ဆြဲၿဖဳတ္
လိုက္၏။ ထို႕ေနာက္ မိမိလက္ေကာက္၀တ္ႏွစ္ခုကို မိမိ ထိုဖဲႀကိဳးအၿဖဴ
ကေလးၿဖင့္ ပါးစပ္ကို အသံုးခ်လ်က္ ပူးခ်ည္လုိက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ထားကာ မလႈပ္မယွက္စ၍ ဒူးေထာက္လ်က္ အေနအ
ထားအတုိင္း ၿငိမ္သက္စြာ ေနေလသည္။
ပထမေတာ့ ဖူုးစာကုန္းဘက္သြားသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္စ
ႏွစ္ေယာက္စသာ ခဏရပ္ၾကည့္ၿပီး တီးတိုးတီးတိုးေၿပာကာ လွည့္ထြက္
သြား၏။ သူဘယ္ကုိမွ မၾကည့္ဘဲ မ်က္စိေရွ႕က ပန္းပြင့္မ်ားကိုသာ စိုက္
ၾကည့္၍ ၿငိမ္သက္ေနသည္။ ခဏၾကာေတာ့ လူႀကီး သံုးေလးေယာက္
ေရာက္လာသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဘယ္က ကေလးမေလးလဲ၊ အုိ ... လက္မွာ ႀကိဳးတုတ္လို႕ပါလား””

သူတုိ႕သည္ အိမ္စိုးေမ လက္မွ ဖဲႀကိဳးအား ေၿဖေပးၾကသည္။
““ကေလးမ ဘယ္အိမ္ကလဲ၊ ဘယ္လိုၿဖစ္တာလဲ ... နင့္အေဖ အေမ
ေရာ””
အိမ္စုိးေမသည္ တစ္ခြန္းမွမေၿဖဘဲ မ်က္လႊာခ်ကာ ၿငိမ္သက္ေန၏။
““စကားမေၿပာတတ္ဘူး ထင္တယ္၊ အ အ ကေလးလား””
““ရုပ္ကေလးက ခ်စ္စရာေလး၊ ကေလး ... မင္းမွာ အေဖ အေမရွိ
လား””
အိမ္စုိးေမသည္ လူေတြေၿဖေပးေသာ ဖဲႀကိဳးကုိ သူတုိ႕ေရွ႕မွာပင္ မိမိ
ဘာသာ ၿပန္၍ခ်ည္ေနွာင္လိုက္ၿပန္၏။ ေရွ႕မွ လူအုပ္သည္ ဟာခနဲၿဖစ္
ကာ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ထင္ၿမင္ခ်က္ေတြ ေပးၿပန္၏။
““ကေလးမ ဘာလုပ္တာလဲ ... ဒါ မလုပ္ေကာင္းဘူး””
အိမ္စုိးေမသည္ သည့္ထက္ပို၍ ၿငိမ္ေနလွ်င္ လူအုပ္က စိတ္ပ်က္ၿငီး
ေငြ႕စြာ ေရွာင္ဖယ္သြားမွာ စိုးလာ၏။
““ကၽြန္မ ဖိုးဖိုးက တံခါးဖြင့္ မေပးဘူး””
““ေဟ ... မင္း အဖိုးက ဘယ္သူလ””

““ဦးၿမသာ””
သူတို႕အားလံုးသည္ ဦးၿမသာကို တြင္းစားသူေဌးမွန္း သိၾက၏။ ထို
ဦးၿမသာမွာ ၆ႏွစ္၊ ၇ႏွစ္အရြယ္ ေၿမးကေလးတစ္ေယာက္ရွိမွန္း သိၾက၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သုိ႕ေသာ္ ဤကေလးမကုိ သူတုိ႕မၿမင္ဖူးေပ။

““ညည္းက ဘယ္သူ႕သမီးတုန္း””
““မေငြအိမ္ရဲ႕ သမီး””
မေငြအိမ္ကုိ သူတို႕မသိၾကပါ။
““ညည္းအေဖကေရာ””
““ဦးမင္းေခါင္””
““ေဟ ....””
လူအုပ္သည္ ေ၀ါခနဲ ဆူညံသြား၏။ ထို႕ေနာက္ အားလံုးသည္
ကေလးမ၏ လက္မွာခ်ည္ထားေသာ ဖဲႀကိဳးကို ေၿဖေပးဖို႕ မႀကိဳးစားေတာ့
ဘဲ ဒူးေထာက္ထားေသာ ကေလးမအား ထူးဆန္းေသာသတ္ၲ၀ါတစ္ေကာင္
ပမာ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္။
““နယ္ပိုင္ကေလးကုိ ေၿပာတာလား””
““ဟုတ္တယ္ ကၽြန္မေဖေဖက အုိင္စီအက္စ””

ထုိစကားကို အိမ္စုိးေမ စကားတတ္စအရြယ္ကတညး္က ေမေမသင္
ေပးခဲ့သၿဖင့္ အလြတ္ရေနခဲ့ေသာ ေဖေဖ့ဂုဏ္ပုဒ္ ၿဖစ္သည္။
““ဟဲ့ ... သူက ေမာင္မင္းေခါင္ရဲ႕ သမီးတဲ””

““ဟုတ္မွာေတာ့္ သူ႕ႏွာေခါင္းနဲ႕ ပါးစပ္ကိုၾကည့္ပါလား၊ နယ္ပုိင္က
ေလးရဲ႕ ပံုစံအတုိင္း တစ္ေထရာတည္းပဲ””
တၿဖည္းၿဖည္းနွင့္ အိမ္စိုးေမအနီးတြင္ လူေတြ မ်ားမ်ားလာ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

အိမ္ေရွ႕မွာ လူအုပ္ႀကီးကို သတိထားမိလာေသာအခါ ဦးၿမသာသည္
ၿခံေရွ႕သို႕ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္လာ၏။ ၿခံတံခါးနားေရာက္မွ လူအုပ္ႀကီး
၀ိုင္းရံထားေသာအရာမွာ ၿပႆနာေကာင္မေလးၿဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရ
သည္။ သုိ႕ေသာ္ လြန္သြားၿပီ။ အားလံုး၏အၾကည့္သည္ သူ႕ထံသို႕ေရာက္
လာ၏။ ထိုမ်က္လံုးမ်ားကုိ သူသိသည္။ ဂုဏ္သေရရွိ တြင္းစားတစ္
ေယာက္ၿဖစ္၍လည္းေကာင္း၊ သီးသန္႕ေနတတ္သူ ၿဖစ္၍လည္းေကာင္း
ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြက သူ႕ကို ဘာစကားမွ မေမးခဲ့။ သုိ႕ေသာ္ထိုမ်က္
လံုးမ်ားတြင္ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ပါ၀င္သည္။ စြပ္စြဲမႈမ်ားစြာ ပါ၀င္
သည္။ ဦးၿမသာသည္ ေဒါသေထာင္းခနဲ ထြက္ကာ သည္ေကာင္မေလးကုိ
အိမ္ထဲ ဆြဲေခၚလိုက္ရမလားဟု စဥ္းစား၏။ သုိ႕ေသာ္ လူအုပ္ေရွ႕မွာသူ႕
ေပါင္သူ လွန္ေထာင္းမိသလို ၿဖစ္သြားမွာလည္း စိုးရိမ္သည္။ ဘယ္ဟုတ္
မလဲ ... သူ အရွက္ကြဲၿပီးေနၿပီေလ။ ဤကေလးမ၏ နွာေခါင္းနွင့္ပါးစပ္
သည္ မင္းေခါင္၏ပံုစံအတုိင္းၿဖစ္ေၾကာင္း လူတုိင္း သတိထားမိေတာ့မွာ
ပဲ။ အဲဒါ ဘာၿဖစ္သလဲ ....။
ဘာမဟုတ္တဲ့ ေကာင္မကေလး ပိစိေကြးကို သူက လူအုပ္ေရွ႕မွာ
အရႈံးေပးရမွာလား။ သူသည္ ကေလးမကို ေဒါသတႀကီး စုိက္ၾကည့္ေန
ခုိက္ ကေလးမသည္ သူရွိရာသုိ႕ ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
၀ိုင္းစက္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ား၊ အရြယ္နွင့္မလိုက္ ေအးစက္မာေၾကာ
ေသာ မ်က္၀န္းမ်ား ...။ သူသည္ ကိုးႏွစ္၊ ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမေလး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တစ္ေယာက္၏ ရန္သူၿဖစ္သြားၿပီ ... ဟု သိလိုက္ရသည္။
ဒီမ်က္လံုးေတြ .....။ ဟုတ္သည္၊ သည္မ်က္လံုးေတြကို သူၿမင္ဖူး
သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္က ေငြအိမ္ဆုိသည့္ ကေလးမ၏

မ်က္လံုးမ်ားအတုိင္းပါပဲ။ တစ္ခုပဲ ရွိသည္။ ေငြအိမ္၏ မ်က္လံုးမ်ားတြင္
သေရာ္ဟန္လိုလို၊ ႏွစ္သိမ့္ဟန္လိုလို ရဲ၀ံ့သည့္အၿပံဳးသာရွိသည္။ ဤက
ေလးမ၏ မ်က္လံုးမ်ားမွာေတာ့ ဒါထက္ပို၏။ နာၾကည္း မုန္းတီးမႈမ်ား ။
သူသည္ ၿဗဳန္းခနဲ လွည့္ထြက္ရန္ ဟန္ၿပင္လိုက္၏။ ထုိအခ်ိန္မွာပင္
ၿခံေရွ႕ကလူအုပ္သည္ ေဘးသို႕ရွဲသြားသည္။ အိမ္က ကားသည္ ၿခံေရွ႕သုိ႕
ညင္သာစြာ ထိုးဆိုက္လာ၏။
မင္းေခါင္ ...။
ကားတံခါးကိုဖြင့္၍ မင္းေခါင္ ခပ္သြက္သြက္ ဆင္းလာသည္။ လူ
ေတြ ၀ိုင္းေနေသာ ကေလးမကေလးကို သူ ၿမင္သြားသည္။ တရုတ္စံကား
ပင္ေအာက္မွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ဒူးမ်ားကို အားတင္းေထာက္၍
သူ႕ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ ကေလးမကေလးသည္ ....
ဘုရားေရ ...၊ သမီး အိမ္စုိးေမ ....။
သူ တရုတ္စံကားပင္ဆီသုိ႕ အေၿပးအလႊားေရာက္သြားသည္။ သမီး
ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုက္ခ်လိုက္၏။ သမီး၏ ေတာင္းပန္ေသာ မ်က္၀န္း
မ်ားသည္ သူ မေမွ်ာ္လင့္မိဖူးေသာ မ်က္၀န္းမ်ားၿဖစ္သည္။ ထုိ႕ၿပင္ သမီး
ထံမွ ေတြ႕ရလိမ့္မည္ဟု သူ မစဥ္းစားခဲ့သည့္ မ်က္ရည္မ်ား ...။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေဖေဖ ....””
သမီး၏ မ်က္လံုးမွ မ်က္ရည္မ်ားကို သူ ေခ်ာက္ခ်ားစြာ ၿမင္ေတြ႕
လိုက္ရေသာအခါ သမီး၏ လက္မွ ပူးခ်ည္ထားေသာ ဖဲႀကိဳးကို ေၿဖရာ၌
သူ႕လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနခဲ့၏။

““ေမေမ ေနမေကာင္းဘူး””
တစ္ခ်က္ရိႈက္ငင္ၿပီး ခပ္တုိးတုိး တုိင္တည္လိုက္ေသာ သမီးေလးကို
သူေပြ႕ခ်ီလိုက္မိ၏။
““သမီး ...””
သမီးသည္ သူ႕ပခံုးေပၚမွာ ေပ်ာ့ေခြက်သြားေလသည္။
““အဲဒီဖိုးဖိုးႀကီးကို အိမ္ မုန္းတယ္””
နာလန္ထ လူမမာ ေငြအိမ္သည္ သမီးအား ၿပံဳးၾကည့္ရင္း ေခါင္း
ယမ္းလိုက္မိ၏။ သမီးသည္ အၿငိဳးအေတးႀကီးလွသည္။
““သူ႕ေရနံတြင္းေတြကို အိမ္တုိ႕လုမွာ ေၾကာက္လို႕တဲ့လားဟင္ ...
ေမေမ””
““အဲဒီလိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးထင္ပါရဲ႕ကြယ္၊ေမေမတုိ႕နဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတာ္
ရင္ သူဂုဏ္နိမ့္သြားမွာစိုးလို႕ၿဖစ္မွာေပါ့။ ေမေမတုိ႕က အလုပ္သမားဆင္း
ရဲသားေတြေလ””
““ဟင္ .... ဒါေပမဲ့ အိမ္က သူ႕ေၿမးပဲ””
သမီး၏ဆံပင္ နုနုကေလးမ်ားကို ေငြအိမ္အသာအယာထိကိုင္ သပ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဖြလိုက္သည္။

““သူ သေဘာမတူတဲ့ေၿမး ....၊ သူမေတာ္ခ်င္တဲ့ ေၿမး ... သမီးရဲ႕၊ အုိ
သမီးရယ္ ... ဒါေတြ သမီးႀကီးလာေတာ့ နားလည္သြားမွာပါ၊ ေဒါသမ
ထြက္ပါနဲ႕ကြယ””

““ေမေမ ... သူ႕မွာ ေရနံတြင္းေတြ အမ်ားႀကီးဆိ””

““ေအး ...””
““အဲဒီေရနံတြင္းေတြ ခမ္းကုန္ပါေစ””
““ဟဲ့ သမီး၊ ေၾသာ္ ...””
မေငြအိမ္သည္ ခပ္သဲ့သဲ့ရယ္ေမာမိ၏။ ကေလး၏ ေဒါသသည္ၾကာ
ရွည္ ၿမဲၿမံလိမ့္မည္ဟုလည္း သူ မထင္မိေပ။
““သူ႕ ေရနံတြင္းေတြကို ညက် ဘယ္သူေစာင့္သလဲဟင္ ...””
““အေစာင့္ရွိတာေပါ့ သမီးရဲ႕၊ တစ္တြင္းတစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး
စုေပါင္းၿပီး ညေစာင့္ထားရတာေပ့ါ၊ ဘာၿဖစ္လို႕လဲ””
အိမ္စိုးေမသည္ လူႀကီးသဖြယ္ မ်က္နွာတည္သြားၿပီး ေငြအိမ္ မထင္
မွတ္ေသာ အေၿဖကုိ ေပးသည္။
““သူ႕ ေရနံတြင္းကို မီးရိႈ႕ပစ္မလို႕””
““အုိ ...””
ေငြအိမ္ ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ေမာမိသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““အမယ္ေလး သြားမလုပ္ပါနဲ႕ မိအိမ္ရယ္ ... ဖမ္းမိသြားရင္ ေထာင္
က်မွာေတာ့၊ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးနွစ္က အဲ့လိုပဲ ေရနံတြင္းမီးေလာင္မႈ
ၿဖစ္တယ္၊ မသကၤာတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို ေထာင္ခ်ပစ္တယ္””
““အေမ ဟုိတေလာက ေၿပာၿပတဲ့ ေတာင္ပံနီ သူခုိးဓားၿပေတြကို မွတ္
မိရဲ႕လား။ အဲဒီသူခိုးေတြက သူမ်ားပိုင္တဲ့ ပစ္ၥည္းကုိ သူမ်ားမေပးဘဲခုိး
၀ွက္တယ္၊ မရရင္ လုယူတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရာဇ၀တ္အုပ္ေတြက ဖမ္းၿပီး
ေထာင္ခ်ပစ္တာ။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆုိ ႀကိဳးဆြဲခ်ၿပီး သတ္ခံရတာ သမီးရဲ႕၊
ေထာင္က်ရင္ သမီးဆီကို အေမလာလို႕ မရေတာ့ဘူး၊ သမီးတစ္ေယာက္
တည္း အုတ္တိုက္က်ဥ္းကေလးထဲ သံတုိင္ေတြထဲမွာ ေနရမွာ။ အဲဒီထဲမွာ
ႂကြက္ေတြ၊ ၾကမ္းပိုးေတြ၊ ပိုးဟပ္ေတြနဲ႕ .... ေခ်းပါလဲ ဒီေနရာ စားလဲ
ဒီေနရာ ....””
ထုိအခါ ... သမီးအလိမ္ၼာေလးက ခ်က္ခ်င္း စကားေထာက္၏။
““ေထာင္ထဲမွာ သူတုိ႕က ထမင္းေတာ့ ေကၽြးတယ္ေပ့ါ””
““ထမင္းေတာ့ ေကၽြးတာေပါ့ သမီးရယ္၊ ဒါေပမယ့္ .... ထမင္းက
ေက်ာက္ခဲေတြ၊ သလဲေတြနဲ႕ နပ္လဲမနပ္ဘူး .... မာမာႀကီး””
““ဒါေပမယ့္ ထမင္းေတာ့ စားရမွာပါပဲ””
မေငြအိမ္ သက္ၿပင္းကိုသာ ခ်မိ၏။
သမီးက မ်က္နွာတည္တည္ၿဖင့္ ေမးၿပန္သည္။
““အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က ကေလးေတြလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““အလကား ... ကေလးေတြဟုတ္နုိင္ပါ့မလား သမီးရဲ႕၊ ေရနံတြင္း
မီးရႈိ႕ပါတယ္ဆိုမွ ဘယ္ကေလး ၿဖစ္နုိင္ပါ့မလဲ။ ညေမွာင္ေမွာင္ ေရနံေၿမ
ထဲ ေတာ္ရံုလူ သြား၀ံ့တာမဟုတ္ဘူး၊ ၿမန္မာလက္တြင္းေတြက အကာအရံ
မရွိ ေဟာင္းေလာင္း၊ နယ္ေၿမ မကၽြမ္းက်င္ဘဲ ၿပဳတ္က်သြားရင္ ၿပီးပါေလ
ေရာ””
““အိမ္ကေတာ့ ေရနံေၿမမွာ ညေမွာင္ေမွာင္လဲ သြားတတ္ပါ့””
““အုိ ... ဘယ္ႏွာေတြ လာေၿပာေနရၿပန္တာလဲ၊ သြား သြား ... မေၿပာ
ေကာင္းတာေတြ””
ထုိအခါက်မွ သမီးက ခစ္ခနဲရယ္ကာ ထထြက္သြားသည္။
ထိုစကားမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ ေငြအိမ္ အမွတ္ထင္ထင္လည္း မထား
ခဲ့မိေပ။ ေရနံတြင္း မီးေလာင္မႈမ်ား ခဏခဏၿဖစ္တာ ေငြအိမ္၏အသက္
ႏွင့္အမွ်ပင္ ၿဖစ္သည္။ အားလံုးလိုလိုသည္ မေတာ္တဆ မီးေလာင္မႈမ်ား
ပင္ ၿဖစ္သည္။ စက္တြင္းေတြႏွင့္ လက္တြင္းေတြ မီးေလာင္မႈ တူလွ်င္
စက္တြင္းေတြက မီးပို၍ ပ်ံ႕ႏွံ႕လြယ္၏။ စက္တြင္းရွိေရနံသည္ လက္တြင္း
ကရေသာ ေရနံထက္ပို၍သန္႕စင္ကာ မီးေလာင္အား ေကာင္းေသာေၾကာင့္
ၿဖစ္သည္။ လက္တြင္းမွာေတာ့ ေရနံသည္ေၿမႀကီးနွင့္ ေရာေနကာ ပို၍ေစး
ပ်စ္သည္။ မီးေလာင္လွ်င္ ထိန္းမရတာခ်င္းအတူတူ လက္တြင္းေတြက
တစ္တြင္းနွင့္ တစ္တြင္း မကူးနုိင္ေပ။
သမီးဟာ ဖ်က္ဆီးခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကေလးမ်ား တြယ္ေနၿပီလား။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဤကိစ္ၥသည္ ကိုးနွစ္အရြယ္ ကေလးမေလး၏ အသိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဥာဏ္ႏွင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္၍ မရနိုင္ေသာ ဖ်က္ဆီးမႈသာၿဖစ္သည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ ေငြအိမ္သည္ သမီးနွင့္ထိုကိစ္ၥ ေ၀းကြာလွသည္ဟု စိတ္ခ်
လက္ခ် ထားခဲ့မိသည္။
သုိ႕ေသာ္ ေနာက္သံုးေလးရက္အၾကာတြင္ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္
၌ ေပါက္ကြဲသံ က်ယ္ေလာင္စြာၿဖင့္ ေရနံတြင္းတစ္ခု မီးေလာင္မႈ အမွန္
တကယ္ ၿဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ အိပ္ရာမွ လန္႕နုိးလာေသာ ေငြအိမ္သည္ နီရဲ
ေသာ မီးေတာက္အေရာင္မ်ားၿဖင့္ ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လံုး နီေနသည္ကို
လွမ္းၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲမွာ ၿဗဳန္းခနဲ အိမ္စိုးေမကို သတိရသြား၏။
““သမီး ... အိမ္စိုးေမ ....”” အိမ္စိုးေမ အိပ္ရာထဲ၌ မရွိပါ။ ေငြအိမ္
၀ုန္းခနဲ အိမ္ေပၚမွ ေၿပးဆင္းလိုက္သည္။
ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ေၿပးလႊားသြားေနၾကေသာ လူစု၏ ဆူညံမႈအၾကား
တြင္ ေငြအိမ္သည္ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္မြန္းက်ပ္ေနခဲ့၏။
““သမီး ... သမီး ဘယ္မွာလဲ၊ အိမ္စိုးေမ ....””
ဦးၿမသာ၏ တြင္းေတြရွိရာမွ လာေသာ နီရဲသည့္ မီးေရာင္ႀကီးကို
မယံုၾကည္နုိင္စြာ ေမွ်ာ္ၾကည့္ရငး္ ေသြးရူးေသြးတန္း ေၿပးလႊားမိသည္။
““ေမေမ ....””
ေရနံတြင္း တခုခုထဲသုိ႕ လိမ့္က်ေနေလသလားဟု စိုးရိမ္ပူပန္မႈသည္
သမီးကို ဖက္ေပြ႕လိုက္စဥ္မွာ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ၏။ သို႕ေသာ္ ေမာ
ပန္းတႀကီး တုန္လႈပ္ေနေသာ သမီးကိုယ္ခႏ္ၶာကို က်စ္ေနေအာင္ဖက္ထား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရင္းက စုိးရိမ္မႈအသစ္တစ္ခု ၿဗဳန္းခနဲ ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။
““သမီး ... သမီး ဘယ္သြားေနတာလဲဟင္””

““အိမ္သာဘက္သြားတာပါ ေမေမရဲ႕””
မဟုတ္ပါဘူး ... သမီးေၿပးလာတာ အိမ္သာဘက္ကမွ မဟုတ္ဘဲ။
ထေနာင္းပင္တန္းဆီက ေၿပးလာတာပဲ။ သို႕ေသာ္ ေငြအိမ္သည္ အေထြအ
ထူး ဆက္မေမးလိုေတာ့ေပ။ သမီး၏အေၿဖကို မၾကားရဲတာလည္း ၿဖစ္နုိင္
ပါသည္။
““လာ လာ ... သမီး၊ ရုတ္ရုတ္သဲသဲနဲ႕ ... အိမ္ထဲမွာေနတာ ေကာင္း
ပါတယ္””
ေငြအိမ့္ရင္မွာ ေခ်ာက္ခ်ားမႈၿဖင့္ တဆတ္ဆတ္ တုန္လ်က္ သမီးကို
လံုၿခံဳရာသုိ႕ ဆြဲေခၚလာခဲ့ရသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္တြင္ သူေဌးတြင္းစား ဦးၿမသာ၏ေရနံတြင္းတစ္
တြင္း မီးေလာင္ၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း၊ ရိႈ႕မီးဟု ခန္႕မွန္းေၾကာင္း သတင္းရရွိ
၏။ ထုိအါခါ ေငြအိမ္သည္ ၿဗဳန္းခနဲ သမီးကို အကဲခတ္ၾကည့္မိ၏။သမီး
၏ မ်က္ႏွာက ခပ္တည္တည္။ ဘုရား ဘုရား ... သမီးေလးကို ဖမ္းၾက
ေတာ့မွာပဲ။
““သမီး ...””
ထုိ႕ေနာက္မွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္တညး္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း အၿခား
သူစိမ္းၾကားသြားမွာ စုိးသည့္ ေလသံမ်ိဳးၿဖင့္ တုိးတုိးကေလး ေမးမိသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သမီး ... ညက ေရနံေၿမ ေရာက္ေသးလားဟင္””
““ဟင့္အင္း ... မေရာက္ပါဘူး””

သို႕ေသာ္ သမီး၏မ်က္လံုးမ်ားကို ေမေမသိသည္။ မလိမ္တတ္၊
မညာတတ္ေသာ မ်က္လံုးမ်ား ...။ ထိုမ်က္လံုးမ်ားတြင္ ေက်နပ္မႈ အရိပ္
အေရာင္ၿဖင့္ လင္းလက္ေတာက္ပလ်က္ ရွိေလသည္။
အုိ သမီးေလးရယ္ .... ။
ေငြအိမ့္မွာ ရွိသမွ် ခြန္အားေတြ ၿဗဳန္းခနဲ ဆုတ္ယုတ္ ႏြမ္းေခြသြား
ေတာ့သည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၉)
၁၉၃၈ ခုႏွစ္သည္ အိမ္စုိးေမ၏ ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳး အေကြ႕တစ္ခုၿဖစ္
သည္။
၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေပၚေပါက္လာေသာ ေရနံေၿမသပိတ္သည္ အိမ္စိုး
ေမ၏ နာၾကည္းစိတ္၊ မေက်နပ္စိတ္ႏွင့္ ပုန္ကန္လိုစိတ္မ်ားကုိ နည္းမွန္
လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ လႊဲေၿပာင္းေပးအပ္လိုက္သည္။
ေရနံေၿမတြင္ ဆူပူဖို႕ အားယူေနခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီ။ ေရနံကုမ္ၸဏီႀကီး
မ်ားသည္ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလတြင္ မီးစ တစ္ခုၿဖင့္ စနက္တံ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အနီးသုိ႕ ခ်ဥ္းကပ္လိုက္သည္။ ေရနံေၿမအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ အစဥ္
အဆက္ ေရွးကာလကတည္းက ဘာသာေရးပြဲေတာ္ရက္မ်ားအၿဖစ္ နွစ္စဥ္
လုပ္ခမပ်က္ ၁၀ ရက္ပိတ္ေပးခဲ့ရာမွ ၁၉၃၇ ေအာက္တိုဘာလတြင္ (၇)
ရက္သုိ႕ ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့သည္။ ထုိအခါ တို႕ဗမာအစည္းအရံုး၏ ဦးေဆာင္မႈ
ၿဖင့္ အလုပ္သမားတုိ႕သည္ မိမိတို႕၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေတာင္းဆုိရန္

ၿပင္ဆင္ၾကသည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလဆန္းတြင္ ေခ်ာက္ေရနံေၿမမွ
စတင္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည္။
““ေမေမ ... သပိတ္ေမွာက္ၾကေတာ့မွာဆု””

““ရွဴး ... တိုးတိုး ... သမီးရယ္ ကေလး ကေလးဘာသာ ေနတာ
မဟုတ္ဘူး””
မေငြအိမ္သည္ အက်ႌေသတ္ၲာထဲတြင္ စုေဆာင္းထားေသာ ေငြစက္ၠဴ
မ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ေရတြက္ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ သပိတ္သည္
မည္မွ် ကာလၾကာမည္ဟု မခန္႕မွန္းနုိင္၊ ေယာကၤ်ားအလုပ္သမားေတြ
သပိတ္ေမွာက္သည့္အခါ မေငြအိမ္တုိ႕ မိန္းမအလုပ္သမားမ်ား၊ အလုပ္သ
မားဇနီးမ်ားက ေယာကၤ်ားေတြ လြယ္လြယ္နွင့္ သပိတ္မလွန္ၿဖစ္ေအာင္ ပံ့
ပိုးကူညီရမည္ ၿဖစ္သည္။
““ေမေမ ... သပိတ္ဆုိတာ ဘာလဲ””
““သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆုိတာ မေက်နပ္ခ်က္ကို ဆႏ္ၵၿပတဲ့အေနနဲ႕
ကိုယ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံုေတြမ်ာ အလုပ္မဆင္းဘဲ ကိုယ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လုိအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရတဲ့အထိ ေတာင္းယူတာပဲေပ့ါ သမီးရဲ႕၊
ဖိုးဖိုးႀကီးရဲ႕ၿခံေရွ႕မွာ သမီးလုပ္ခဲ့သလိုမ်ိဳးပါပဲ၊ သမီးက သမီးတစ္ေယာက္
တည္းအတြက္ လုပ္ခဲ့တယ္၊ သူတုိ႕က ....””
““အုိ ေမေမ... အိမ္လုပ္ခဲ့တာ ေမေမ့အတြက္ပါ ေမေမရဲ႕၊ အဲဒါကို
မေမ့ပါနဲ႕””

““ေကာင္းပါၿပီေတာ္ ..ေကာင္းပါၿပီ၊ ေက်းဇူးရွင္မႀကီးရယ္။ အလုပ္သ
မားေတြကက်ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ အေမအတြက္ရယ္လို႕ မဟုတ္ဘူးသမီး
ရဲ႕၊ အလုပ္သမားအားလံုး ရရမယ့္ အခြင့္အေရးအတြက္...””
““ေမေမရာ ေမွာက္မွာလား””
““ေမွာက္မွာေပါ့၊ အလုပ္သမား တန္းလ်ားေတြကို လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႕ေရ
အလံုအေလာက္ ေပးေအာင္လုိ႕၊ အလုပ္သမား သားသမီးေတြအတြက္
အခမဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေဆာက္ေပးေအာင္လို႕ ....။ ဘီအုိစီေဆးရံုနဲ႕
ေ၀းတဲ့ ေရနံေၿမေတြမွာ သားဖြားေဆးရံု ေဆာက္ေပးေအာင္လို႕ ...ေနာက္
ၿပီး ပိတ္ရက္ေတြ တုိးေအာင္လို႕ ... အို အမ်ားႀကီးပါပဲ သမီးရယ္””
““အိမ္လဲ သပိတ္ေမွာက္မယ္ ေမေမ””
““အိုး .... ေမွာက္ရမွာေပ့ါကြဲ႕၊ သမီးနဲ႕ေမေမ အတူတူပဲေပ့ါ ...ေနာ္””
အိမ္စုိးေမသည္ သပိတ္ေမွာက္သည္ဆုိေသာ အၿဖစ္အပ်က္ကို ယခုမွ
ၾကားဖူးသၿဖင့္ အထူးအဆန္းၿဖစ္ေန၏။ သူ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္က ေရနံ
ေၿမအလုပ္သမားမ်ားသည္ တူညီ၀တ္စံုၿဖင့္ စုရံုး တန္းစီကာ ေရနံေခ်ာင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၿမိဳ႕က လမ္းေတြေပၚမွာ ညီညီညာညာေလွ်ာက္သြားၾကလိမ့္မည္။ အဂၤလိပ္
ေတြသည္ ဦးၿမသာ၏ အၾကည့္မ်ိဳးၿဖင့္ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းပြင့္ကာ
ၾကည့္လိမ့္မည္။ အိမ္ေတြထဲမွ ၿပည္သူလူထုသည္ လမ္းေပၚသုိ႕ ထြက္
ၾကည့္ၾကလိမ့္မည္။ အိမ္စုိးေမကို လူေတြ ၀ိုင္းၾကည့္စိတ္၀င္စားၾကသလို
ေပါ့။
သို႕ေသာ္ တကယ္တမ္း သပိတ္ေမွာက္ၾကၿပီဆုိေတာ့ အိမ္စိုးေမ ေမွ်ာ္
လင့္သလို ခမ္းခမ္းနားနား မရွိ၊ အိႏိ္ၵယတြင္ ဂႏီ္ၵႏွင့္ သူ႕ေနာက္လိုက္မ်ား

ေထာင္ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ပင္လယ္ကမ္းေၿခသုိ႕ အုပ္စုလိုက္ ေလွ်ာက္သြား
ႀကပံုကို မ်က္စိထဲ ၿမင္ေနမိေသာ အိမ္စုိးေမသည္ ေၿခာက္ေသြ႕တိတ္ဆိတ္
ေနေသာ ေရနံေၿမကိုသာ ၿမင္ရ၏။ အလံႀကီးေတြ ကိုင္ထားၿပီး ဓားေတြ
လံွေတြႏွင့္ခ်ီတက္လာေသာ ဆရာစံေခါင္းေဆာင္သည့္ ေတာင္သူလယ္
သမား အုပ္စုႀကီးကို ၾကက္သီးထေအာင္ ၿမင္ေယာင္ခန္႕မွန္းကာ ေၾကာက္
ရြံ႕မႈၿဖင့္ အားရေက်နပ္ေနဖူးေသာ အိမ္စုိးေမသည္ သူတုိ႕အိမ္ထဲမွာ သူတုိ႕
ထုိင္ေနၾကေသာ အလုပ္သမားမ်ားကိုသာ ၿမင္ရ၏။ တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းလည္ေန
ေသာ ေရနံတူး ေမာင္းတံႀကီးမ်ား၊ အလုပ္သမားတုိ႕၏ ဆူဆူညံညံ ေအာ္
ဟစ္အလုပ္လုပ္သံမ်ား ...။ ေၿမႀကီးထဲက ေရနံကိုထုတ္ေပးေသာ နိမ့္လိုက္
ၿမင့္လိုက္ စက္ေမာင္းႀကီးမ်ား၊ ထိုေမာင္းႀကီးမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနရေသာ
အလုပ္သမားႀကီးမ်ား ... ထိုအရာမ်ားကို ယခုအခါ မၿမင္ရေတာ့ေပ။
““ေမေမ ... သပိတ္ေမွာက္ၿပီ ဟုတ္လား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေအးေလ ... သပိတ္ေမွာက္လိုက္ၿပီ သမီးရဲ႕၊ ေမေမလဲ အလုပ္မ
သြားေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေမေမ ေစ်းဘက္နားသြားၿပီး မုန္႕ပ်ား
သလက္ေရာင္းမယ္””
““ဟင္ ... သပိတ္ေမွာက္တာကလဲ ပ်င္းစရာႀကီးေနာ္””
ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ေနေသာ အိမ္စုိးေမအတြက္ ႀကီးႀကီးေမက ဖတ္စရာ
စာအုပ္မ်ားအစံုအလင္ ယူလာေပး၏။ ပထ၀ီဆုိင္ရာ ရုပ္ပံုစာအုပ္မ်ား၊ သူ
ရိယသတင္းစာ၊ ထုိ႕ၿပင္ အဂၤလိပ္စာသင္စ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ေရာင္
စံုရုပ္ပံုကေလးမ်ားပါေသာ သင္ခန္းစာ စာအုပ္မ်ား ...။ ႀကီးႀကီးေမသည္
အိမ္စုိးေမအား အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီၿဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ သံုး၊
ေလးနွစ္က အိမ္စုိးေမသည္ အဂၤလိပ္စာသင္ရန္ ခါးခါးသီးသီး ၿငင္းခဲ့၏။

““အဂၤလိပ္စာႀကီး မသင္ခ်င္ပါဘူး၊ သူတုိ႕ အဂၤလိပ္ေတြကို မုန္းတယ္
အဂၤလိပ္ေတြဟာ ၿမန္မာေတြရဲ႕ေသြးကို စုပ္ေနတာ ... တဲ””

ခင္မင္းသည္ ကေလးငယ္အား ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့ရသည္။
““မုန္းတာေတာ့ မုန္းတာေပါ့သမီးရဲ႕၊ ႀကီးႀကီးေမလဲ မုန္းတာပဲ၊ ဒါ
ေပမယ့္ ႀကီးေမ အဂၤလိပ္စာတတ္တယ္၊ အဂၤလိပ္ေတြနဲ႕ ရန္ၿဖစ္ခ်င္ရင္လဲ
ၾကားက စကားၿပန္လုပ္ေပးမယ့္လူ မလိုေတာ့ဘူးေလ။ ေနာက္ၿပီး အဂၤ
လိပ္ေတြ ေရးထားသမွ် စာေတြ ႀကီးေမ အကုန္ဖတ္တယ္၊ သူတုိ႕ဘာေတြ
ေတြးသလဲ၊ သူတုိ႕ ဘာေတြၾကံစည္ေနသလဲ ...အကုန္သိသင့္တာေပါ့။
ေနာက္ၿပီး အခုလို နုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုဆက္ၿပီး တိုက္ယူဖို႕ဆုိတာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေတာ္ရံုအတတ္ပညာနဲ႕ မၿဖစ္ဘူး မဟုတ္လား၊လက္နက္ေတြ၊ အတတ္
ပညာေတြ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုအဆင့္ၿမင့္မွ၊ ေတာ္မွ ရတာ။ အဲဒီလိုေတာ္
ေအာင္ သူတုိ႕ ဘာေတြႀကိဳးစားခဲ့သလဲ ... ဘာပညာေတြ သူတုိ႕တတ္သ
လဲ ...၊ ဒါေတြကို ႀကီးေမတုိ႕ သိဖို႕ လိုတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒါေတြသိဖို႕
က သူတို႕စာေတြကုိ ႀကီးေမတို႕ ဖတ္တတ္မွၿဖစ္မယ္””
ထိုအခ်ိန္က်မွ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂ္ၢိဳလ္မကေလးသည္ အင္တင္အမူအရာၿဖင့္
လက္ခံသြားခဲ့သည္။
သစ္ရြက္ေတြေႂကြ ေလၿဖင့္ေ၀့၀ဲကာ ေတာင္ေလ စတင္တုိက္ခတ္လာ
ေသာအခ်ိန္တြင္ ေရနံေၿမ၌ အေၿပာင္းအလဲတစ္ခုၿဖစ္လာ၏။ လံုး၀ေၿခာက္
ေသြ႕တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ေရနံေၿမတြင္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားအစုကေလးမ်ား
ဟိုေနရာ သည္ေနရာမွ ၿပန္၀င္လာ၏။ တခ်ိဳ႕ ေရနံတြင္းမ်ား ၿပန္လည္
အသက္၀င္လာၿပီၿဖစ္သည္။

““သမီးေရ ... သမီးသိၿပီမဟုတ္လား၊ အုိင္ဘီပီ ကုမ္ၸဏီကေတာ့
အလုပ္သမားေတြကို လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္ၿပီ၊ သပိတ္ဆုိတာ အဲဒါကိုေခၚ
တာေပါ့သမီးရဲ႕””
““ေမေမတုိ႕ကေရာ ...””
““ေမေမတို႕ကဘီအိုစီေလ.... ဘီအိုစီက တၿခားကုမ္ၸဏီေတြလိုမဟုတ္
ဘူး သူကနည္းနည္းဟိုဒင္း .... ဖင္ေခါင္းက်ယ္တယ္ေလ။ သူကေရနံေၿမ
တစ္ခုလံုးမွာ ဆင္ႀကီးမဟုတ္လား သမီးရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ...ဒီဆင္ႀကီးလဲ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
နည္းနည္းလႈပ္လာပါၿပီကြယ္၊ အလြန္ဆံုး တစ္လပဲ သူေတာင့္ခံ နုိင္မယ္။
ဘယ့္နွယ္ အလုပ္သမား ေလးငါးေထာင္ဆုိတဲ့ အင္အားဟာ နည္းတာမွ
မဟုတ္ဘ””

သုိ႕ေသာ္ မေငြအိမ္၏အကဲၿဖတ္ခ်က္ မွားခဲ့သည္။ ဘီအိုစီကုမ္ၸဏီ
သည္ မားမားမတ္မတ္ေတာင့္ခံေနဆဲ။ သူတုိ႕မွာ ဆံုးရႈံးစရာဘာမွ်မရွိေပ။
အလုပ္သမားေတြမွာက ေန႕ဖို႕ညစာခ်န္ထားနိုင္တာမဟုတ္။ အိမ္မွာ ဆန္
အၿပည့္၊ ဆီအၿပည့္၊ ေငြအၿပည့္ႏွင့္ သပိတ္ေမွာက္ရတာ မဟုတ္။ ထုိ႕
ေၾကာင့္ တကယ္ ေတာင့္မခံနုိင္ေပ။ ဘယ္သူေတြက အရင္ဆံုး ၿပိဳကြဲက်
ဆံုးမလဲဟု ေစာင့္ၾကည့္ရတာ ရင္ထိတ္စရာေကာင္းလွသည္။ မေငြအိမ္က
ေတာ့ နုိင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်ည္ လံုး၀ရွိသူ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေခါင္းမာသူ
ေတာ့ၿဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သပိတ္ၿပန္လွန္သည့္ အုပ္စုထဲတြင္ ေငြအိမ္
မပါခဲ့ေပ။
ေရနံေၿမရွိ တုိ႕ဗမာအစည္းအရံုး၀င္မ်ားႏွင့္ သခင္မ်ား၊ သခင္မမ်ား
သည္ သပိတ္မလွန္ေရးအတြက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား သပိတ္တားမွၿဖစ္မည္ဟု
အစည္းအေ၀းၿဖင့္ဆံုးၿဖတ္၏။ သပိတ္တားဆုိလည္း တားလိုက္ရံုေပါ့ဟု

ေငြအိမ္ေပါ့ေပါ့ေလးေတြးခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ေနာက္ေန႕ညေနတြင္ ေငြအိမ့္
ဘ၀ထဲမွအၿပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားၿပီးသူတစ္ေယာက္ ေငြအိမ့္ေရွ႕သုိ႕ဆုိက္
ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ၁၃ႏွစ္၊ ၁၄ႏွစ္ေလာက္တုန္းက အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခု ေငြ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ့္ေရွ႕သုိ႕ ၿပန္လည္အသက္၀င္လာသလုိ ရွိသည္။ ဟိုတုန္းကလိုပင္
ညေနသို႕ ကူးေၿပာင္းစအခ်ိန္ကာလတြင္ ေရပံုးထမ္းကို ပခံုးညႊတ္လုမ
တတ္ ထမ္းလ်က္ ကုန္းအတက္ကိုတက္လာေသာ ေငြအိမ္သည္ ဟိုတုန္း
ကလိုပင္ ထေနာင္းပင္ေအာက္မွာ မတ္တတ္ရပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္
ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ဆယ္ႏွစ္က်ာ္ကာလ ႀကာခဲ့ၿပီမို႕ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာေသာ
ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္ဟူသည့္ အရယ္အခ်င္းဂုဏ္ပုဒ္
ေၾကာင့္လည္းေကာင္း သူသည္ ဟုိတုန္းကလုိ ေဒါသႀကီးႀကီး အခ်စ္ႀကီး
ႀကီး ဘယ္အရာကိုမွ မထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေသာ လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္
ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သုိ႕ေသာ္ စူးရွေသာမ်က္၀န္းမ်ားကေတာ့ ဟိုတုန္း
ကအတုိင္း နည္းနည္းမွ် မေလ်ာ့ေသးသည္ကုိ ေငြအိမ္ ေတြ႕ရသည္။
““အစ္ကုိ ...””
အံ့ၾသတႀကီး လြတ္ခနဲ ေရရြတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေရပံုးထမ္းကို လႊတ္
ခ်လိုက္မိသည္။ သူသည္ ထေနာင္းပင္ကို မွီလ်က္ ေငြအိမ့္ကုိ စိုက္ၾကည့္
ေနသည္။ ေလာက၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားၿဖင့္ ေငြအိမ္၏၀င္းမြတ္စုိၿပည္
ေသာ အသားအေရမ်ား ညိွးႏြမ္းညိုစိမ့္လာခဲ့ၿပီ။ ဘာကိုမွ်မသိသည့္ အၿပစ္
ကင္းစင္ေသာ၊ မာန္မရွိေသာ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ရင့္က်က္စြာ အာခံေသာ
အရိပ္အေရာင္တုိ႕ဖံုးလႊမ္းလာခဲ့ၿပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၄ႏွစ္က မုိင္၀က္ေလာက္

ေ၀းသည့္ေနရာမွ ေရကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ထမ္းပိုးသယ္ယူခဲ့ရေသာ ေငြ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္သည္ ယခုအခ်ိန္အထိ ေရထမ္းေနရဆဲပါလား။
““အစ္ကို ဒီကို ဘာ....””
စကားတစ္၀က္တစ္ပ်က္ၿဖင့္ ၿဖတ္ခ်လိုက္သည္။ စတစ္ေကာ္လာ
အက်ႌအၿဖဴ လက္ရွည္သည္ ေရနံေၿမ၏ဖုန္ေငြ႕ႏွင့္ လံုး၀မအပ္စပ္ေအာင္
ၿဖဴေဖြးသန္႕စင္ေန၏။ လက္မွာ ေခါက္၍ေပြ႕ထားေသာ တိုက္ပံုအက်ႌ
အနက္ေရာင္ေပၚမွာ ထေနာင္းပြင့္အေႂကြမ်ား တင္ေနသည္။ ဘန္ေကာက္
လံုခ်ည္ အညိုနုေရာင္နွင့္ ေနာက္ပိတ္ဖိနပ္ႏွင့္ ခမ္းနားၿမင့္ၿမတ္ေသာ နယ္
ပိုင္၀န္ေထာက္မင္းသည္ ဟုိတုန္းကေတာ့ ေငြအိမ့္ရင္ခြင့္ထဲမွာ စိတ္လႈပ္
ရွားစြာ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့သည့္ ယူနီဗာစီတီ ေက်ာင္းသားကေလးပါ ...။
““အိမ္မွာ သမီးရွိတယ္ေလအစ္ကို ... သူ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေရာက္ေနလို႕
ထင္တယ္။ သမီးကို ငါးပိခ်က္ခ်က္ခုိင္းထားတာ အမယ္ေလး ... အစ္ကို႕
သမီးက စာပဲ ဖတ္ခ်င္ေနတာ။ ဟင္းကို ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿမာက္ေၿမာက္ ခ်က္ခ်င္
တာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ထင္းခြဲ၊ ေရခပ္ ေယာကၤ်ားကေလးလိုပဲ၊ ဒီေန႕
က ...””
““ေငြအိမ္ ....””
သူက စကားၿဖတ္ကာ ေငြအိမ့္ဆီ ေလွ်ာက္လာ၏။
““ကိုယ္ သမီးဆီလာတာမဟုတ္ဘူး၊ မင္းကို စကားေၿပာခ်င္လို႕””
““ကၽြန္မကို ....””
ေငြအိမ္ မ်က္လႊာခ်၍ ၿငိမ္သက္သြားသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္ေရွ႕ကၿပင္မွာ သူ႕အတြက္ သင္းဖ်ဴးဖ်ာတစ္ခ်ပ္ ခင္းေပးလုိက္
သည့္အခါ သူ တည္ၿငိမ္စြာ ၀င္ထိုင္၏။ သမီး အိမ္စိုးေမသည္ ဖခင္အား
မီးဖိုထရံေဘးမွာ ေခါင္းၿပဴ၍ၾကည့္ရင္း လွစ္ခနဲ ၿပံဳးၿပလိုက္ေလသည္။
““ေငြအိမ္ .... ေရနံေၿမမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဒီတစ္ရက္ ႏွစ္ရက္မွာ
သပိတ္တားၾကမယ္ဆုိတာ အားလံုး သိေနတယ္၊ အဲဒီ သပိတ္တားတယ္
ဆိုတဲ့စကားလံုးရဲ႕ ေဘာင္ကန္႕သတ္ခ်က္ကို မင္းသိရဲ႕လား ...””
ေငြအိမ္သည္ သူ႕ေရွ႕၌ႀကံဳ႕ႀကံဳထိုင္လ်က္က စိတ္ေတြ ေယာက္ယတ္
ခတ္ေန၏။
““အစ္ကိုက ... ကၽြန္မတုိ႕ကို ဖမ္းမယ္လုိ႕ ေၿပာေနတာလား””
သူ ခပ္ဟက္ဟက္ ရယ္ေမာသည္။
““ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ... ဒီကိစ္ၥက ကုိယ္ဖမ္းရမယ့္ အဆင့္မဟုတ္ပါဘူး၊
ေနာက္ၿပီး ဒီသပိတ္ဟာ ကိုယ္နဲ႕တိုက္ရိုက္ေတာ့ မသက္ဆုိင္ပါဘူး၊ ဒါေပ
မယ့္ မနက္ၿဖန္မွာ အေၿခအေနၾကည့္ၿပီး ဖမ္းခ်င္ဖမ္းၾကလိမ့္မယ္၊ အဲဒါ...
အေၿခအေန မလြန္ေအာင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ ကိုယ္ေၿပာခ်င္လို႕ လာခဲ့
တာ။ ေငြအိမ္ ... မမေၿပာလို႕ မင္း ဒီထဲပါေနတယ္ဆုိတာ သိရတာ။
ကိုယ္ အခု ရံုးကအၿပန္မွာ အိမ္ကုိ မ၀င္ရေသးဘူး၊ မင္းကို ဒီလိုနုိင္ငံေရး
ထဲ ပါလိမ့္မယ္လို႕ ကိုယ္မထင္ခဲ့မိဖူးဘူး””
ေငြအိမ္ တိတ္ဆိတ္စြာ သူ႕ကိုေငးေန၏။
““အခု ေရနံေၿမမွာ ပုဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္ထားတယ္ ေငြအိမ္သိပါတယ္
ေနာ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““ေငြအိမ္ ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးအစ္ကို ... အႏ္ၲရာယ္ဆိုတာ
ကို ႀကိဳမၿမင္နုိင္တဲ့ ရူးရူးမုိက္မိုက္ ေငြအိမ္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး””
ပက္ခနဲ ၿပန္ေခ်ပလိုက္ေတာ့ သူ ခပ္သဲ့သဲ့ၿပံဳးေလသည္။
““သတ္မွတ္ထားတဲ့ နယ္ေၿမမွာ လူငါးေယာက္ထက္ပိုၿပီး စုရံုးခြင့္
မရွိဘူး၊ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ မရွိဘူး၊ ဆူပူေအာ္ဟစ္ခြင့္ မရွိဘူး””
““သပိတ္ေမွာက္ခြင့္ေတာ့ ရွိပါတယ္””
ေငြအိမ္၏ ေအးစက္စက္ေလသံၿဖင့္ ေၿပာလိုက္ေတာ့ သူေခါင္းတစ္
ခ်က္ညိတ္သည္။
““ဟုတ္တယ္ ... ကိုယ္အဲဒါကုိ မင္းသိေအာင္ ေၿပာဖို႕လာခဲ့တာ၊
ကိုယ္လိုအစုိးရ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ဟာ သပိတ္ေမွာက္တုိက္ပြဲ၀င္ ရဲေဘာ္
ေမတစ္ေယာက္ဆီ လာရတာဟာ အလြန္ႀကီးေလးတဲ့ စြန္႕စားမႈ
တစ္ခုပါ””
““အစ္ကို ဘာလုိ႕လာသလဲ””
““ဟုတ္တယ္ ... ကုိယ္ ဘာလို႕လာသလဲ၊ ဘာလို႕စြန္႕စားသလဲ””
သူသည္ ေငြအိမ့္အား ခပ္စိန္းစိန္း တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။ ထုိ႕ေနာက္
ပင့္သက္ရိႈက္ကာ မ်က္နွာလႊဲလိုက္၏။ ထုိ႕ေနာက္ ၿဖည္းေလးစြာ ေငြအိမ့္
အား စကားေၿပာသည္။
““သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆိုတာ ဘာဥပေဒမွ ခ်ိဳးေဖာက္တာ မဟုတ္ဘူး၊
သပိတ္ေမွာက္တာကို တားၿမစ္တဲ့ ဥပေဒလဲ မရွိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သပိတ္
တားတယ္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ အကန္႕အသတ္ရွိတယ္ ေငြအိမ္၊ သပိတ္တား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တယ္ဆုိတာ ဘယ္သူ႕ကို အေနွာင့္အယွက္ ၿဖစ္ေစသလဲလို႕ၾကည့္ရေအာင္

အလုပ္မဆင္းခ်င္တဲ့ အလုပ္သမားဟာ သပိတ္တားစရာ မလိုဘူး၊ သူ
မဆင္းဘဲ ေနမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ဆငး္ခ်င္တဲ့ အလုပ္သမားကုိအလုပ္
မဆင္းေအာင္ တားတဲ့ေနရမွာေတာ့ အဲဒီအလုပ္သမားကို အေႏွာင့္အယွက္
မၿဖစ္ေအာင္ တားဖို႕လိုတယ္၊ ဒါမွလဲ ဥပေဒနဲ႕ လြတ္မယ္။ အနုနည္းနဲ႕
တားတဲ့သူကုိ ဥပေဒက အေရးယူလို႕မရဘူး။ ဥပမာ ...အလုပ္ရံု၀င္ေပါက္
မွာ ကန္႕လန္႕ၿဖတ္လဲွအိပ္ၿပီးေတာ့ သပိတ္တားတာ .. အဲဒါဟာ ဥပေဒကို
ခ်ိဳးေဖာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ အလုပ္ဆင္းခ်င္တ့ဲ အလုပ္သမားဟာ လွဲေနတဲ့
သူရဲ႕ကိုယ္ေပၚကေန ေက်ာ္လႊားၿပီး စက္ရံု အလုပ္ရံုထဲ ၀င္သြား လို႕ရ
တယ္။ ဒါဟာ အနုနည္းလို႕ေခၚတယ္။ အဲ ... အဲဒီလို မဟုတ္လုိ႕ ေၿခ
ေတြလက္ေတြနဲ႕ ကာဆီးတားၿမစ္ ပိတ္ပင္ရင္ ... ဆူပူၿခိမ္းေၿခာက္ရင္
ဒါဟာ အၾကမ္းနည္းနဲ႕ေႏွာင့္ယွက္မႈၿဖစ္သြားၿပီ။ အဲဒါဟာ ဥပေဒကို ခ်ိဳး
ေဖာက္တာပဲ။ အဲဒီလို သပိတ္တားတဲ့လူကုိဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်လို႕ရတယ္””
ေငြအိမ္သည္ တစ္ဖက္လွည့္ထားေသာ သူ၏ ခပ္ေစာင္းေစာင္း မ်က္
ႏွာကို မရမက လိုက္ၾကည့္သည္။
““ဒါ... ကၽြန္မတို႕ ဘယ္လိုသပိတ္တားရမယ္ဆုိတာ နည္းေပးလမ္းၿပ
လုပ္တာလားဟင္””
သူ သေဘာက်စြာရယ္ေမာလိုက္ၿပီး ေငြအိမ့္ဘက္ လွည့္ၾကည့္ေလ
သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေငြအိမ္ မင္းကိုယ့္ကို နယ္ေၿပာင္းခံရေအာင္ လုပ္ေနတာလား၊ အဲဒီ
လို မစြပ္စြဲပါနဲ႕။ ကိုယ္ဟာ အခုခ်ိန္အထိ ကိုယ့္အလုပ္ကို သစ္ၥာမေဖာက္
ခဲ့ေသးဘူး၊ အခုလဲ သစ္ၥာေဖာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ အဓိကေၿပာခ်င္တာက
တတ္နုိင္ရင္ မင္းသပိတ္တားတဲ့အဖြဲ႕ထဲမွာ မပါဖုိ႕ရယ္ ...””

““မရေတာ့ဘူး အစ္ကို ... လြန္သြားၿပီ၊ မနက္ၿဖန္မွာ ကၽြန္မတုိ႕ တား
ၾကေတာ့မယ္””
ေခါင္းမာေသာ ေငြအိမ့္မ်က္နွာထားကို သူ ခပ္ဆဆၾကည့္၏။
““ေနာက္ၿပီး ... ပါၿပီဆုိရင္လဲ ေစာေစာကေၿပာတဲ့ အၾကမ္းဖက္တား
နည္းမ်ိဳးနဲ႕ ဘယ္သူမွ သပိတ္မတားမိေအာင္ သတိေပးဖိုရရယ္””
ထို႕ေနာက္ သူၿဗဳန္းခနဲ ထုိင္ရာမွထလိုက္သည္။ ေလွကားဆီသုိ႕ေၿခ
လွမ္းလွမ္းရင္း သတိေပး၏။
““ကုိယ္သြားမယ္ ေငြအိမ္ ... ကုိယ္ဒီစကားေတြ လာေၿပာသြားတယ္
ဆုိတာ မင္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေၿပာဘူးလို႕ ကိုယ္စိတ္ခ်ေနမယ္၊ ကိုယ္မင္း
အတြက္နဲ႕ ဒုက္ၡေရာက္မွာ မင္းမၿမင္ရက္ဘူး မဟုတ္လား””
ေငြအိမ္သည္ သူ႕ေနာက္မွာ ကပ္လုိက္သြားရင္း မ်က္နွာတည္တည္
ၿဖင့္ ေခါင္းယမ္းလိုက္သည္။
““ကၽြန္မ နားလည္ပါတယ္ အစ္က””
ို
သူသည္ အိမ္ေရွ႕သုိ႕ ခပ္စိုက္စိုက္ၿဖင့္ထြက္သြားၿပီးမွ တံု႕ခနဲရပ္ကာ
ၿပန္ေလွ်ာက္လာ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သတိေတာ့ထားပါေနာ္ ... ေငြအိမ္၊ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္တယ္လို႕ စြပ္စြဲ
ခံရသူနဲ႕ ဥပေဒအရ တရားစီရင္တဲ့သူရဲ႕ၾကားမွာ အဆင့္ေတြအမ်ားႀကီး
ေက်ာ္ရတယ္၊ တိုက္ရိုက္ မေတြ႕ၾကရဘူး၊ ၾကားမွာ လူေတြရွိေနတယ္၊ စြပ္
စြဲလိုက္တဲ့လူေတြေပါ့၊ ဥပမာ ... ေရနံေၿမက ပုလိပ္ေတြေပါ့။ တစ္ခါတစ္

ခါအၿပစ္မဲ့တဲ့လူနဲ႕ အၿပစ္ရွိတဲ့လူနဲ႕ မကြဲၿပားေတာ့ဘူး၊ ေငြအိမ္ ကိုယ္
ေၿပာတာ သေဘာေပါက္ရဲ႕လား””
““ဟုတ္က””
ဲ့
သူသည္ စိတ္မခ်တခ်ၿဖင့္ လွည့္ထြက္သြားသည္။
ေနာက္နွစ္ရက္ၾကာေသာအခါ ေရနံေၿမတြင္အလုပ္သမားမ်ား၏ေသြး
ေၿမသုိ႕က်ခဲ့ရေသာ ဖမ္းဆီးရိုက္နွက္မႈမ်ား ၿဖစ္ပြားခဲ့ေလသည္။ သပိတ္
တား အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ သခင္မမ်ားကို နံပတ္တုတ္ၿဖင့္ ရိုက္ႏွက္ၿခင္း၊
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ဖမ္းခ်ဳပ္ၿခင္းတုိ႕ကို ၿပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အဖမ္းခံရ
သည့္ သခင္မ်ားနွင့္အတူ အလုပ္သမ ေငြအိမ္ပါ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ရာဇ၀တ္
၀န္သည္ အမ်ိဳးသမီးအား ေထာင္ဒဏ္ တစ္လမွ ႏွစ္လအထိ အၿပစ္ေပး
လိုက္၏။
ေငြအိမ္ ေထာင္ႏွစ္လ က်သြားသည္။
အိမ္စိုးေမသည္ ေမေမ ေထာင္က်သြားသည့္အတြက္ မတုန္လႈပ္ေပ။
အေမက ေမြး၊ ေထာင္ကေကၽြးသတဲ့ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ကို ရင္ထဲမွာ
စြဲေနေအာင္ မွတ္သားၿပီးၿပီၿဖစ္သည္။ ထုိ႕ၿပင္ ေမေမေရာင္းလက္စ မုန္႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပ်ားသလက္ကိုေရာင္းဖို႕လည္း မရွက္ေၾကာက္ေပ။ လူဆုိသည္မွာ သန္႕
ရွင္းေသာနည္းၿဖင့္ ေငြရွာဖို႕ကို မရွက္ေၾကာက္ရ။ ဤေငြသည္ ေမေမ့အ
တြက္ မုန္႔ပဲသြားေရစာဖိုးလည္းၿဖစ္သည္။ အိမ္စိုးေမအတြက္ ထမင္းဖိုး
နွင့္ ေက်ာင္းစရိတ္လည္းၿဖစ္သည္။
သုိ႕ေသာ္ ခင္မင္းေမသည္ အိမ္စိုးေမကေလး ေစ်းေထာင့္မွာ မုန္႕ပ်ား
သလက္ေရာင္းေနသည့္အၿဖစ္ကို မၿမင္ရက္ေပ။ မေအက ေထာင္ထဲမွာ ...

ဤကေလးမေလးသည္ အသက္ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ ေရႊရင္သိမ္းစအရြယ္၊
ညေရး ညတာမွာ ဤကေလးမကို ဘယ္လို စိတ္ခ်ထားနုိင္ပါမလဲ။
ဘယ္တုန္းကမွ သတိ္ၲိမေကာင္းခဲ့ေသာ ခင္မင္းသည္ တူမကေလး
အတြက္ သတ္ၲိရွိလာ၏။ နံနက္ေကာ္ဖီ၀ိုင္းတြင္ သူမ၏ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို
ေအးေဆးညင္သာစြာ၊ သို႕ေသာ္ တိက် ခုိင္မာစြာဖြင့္ေၿပာခဲ့၏။
““ေငြအိမ္ ေထာင္က်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္စုိးေမကေလးကို ဒီအိမ္မွာ
ေခၚထားမွၿဖစ္မယ္ ေဖေဖ ... ဒီကေလးမေလးဟာ အုပ္ထိန္းသူ မရွိဘဲ
သူ႕တစ္ေယာက္တည္းထားဖို႕ မသင့္ေတာ္ဆံုး အရြယ္ပ””

ေဖေဖက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ ဘာမွမေၿပာ။ တင္တင္ေအးသည္
၀ုန္းခနဲ ထထြက္သြား၏။ ခင္မင္း သဲ့သဲ့ေလး ၿပံဳးလိုက္ေလသည္။
အိမ္စုိးေမသည္ ေငြဘံုသာအိမ္ႀကီးဆီသုိ႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။ မိမိႏွစ္
ေပါင္းမ်ားစြာ ေနသားက်လာခဲ့သည့္ အိမ္လုိပင္ အိမ္စုိးေမသည္ ရဲ၀ံ့စာ၊

ေသြးေအးစြာ ၀င္ေရာက္လာၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေဒၚေလးေနေသာ တန္းလ်ား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွာ ထားဖုိ႕ တင္တင္ေအးက ေၿပာေတာ့ ... ခင္မင္း ေအးစက္စက္ ၿပံဳးနုိင္
ၿပီၿဖစ္သည္။
““သူက ေအးေအာင္လုိပဲ မမရဲ႕ေသြးေလ ... ေနာက္ေဖးတန္းလ်ားမွာ
မထားနုိင္ပါဘူး၊ မမေမရဲ႕ ခုတင္ေပၚမွာ နွစ္ေယာက္အိပ္မယ္””
““အဲဒီလို က်ပ္က်ပ္ေၿမွာက္စား ... အဲဒီဟာမေလးက မမေမရဲ႕ေခါင္း
ေပၚတက္လာလိမ့္မယ္””
တင္တင္ေအးက မနာလို မရႈဆိတ္စြာ အၿပစ္တင္ေတာ့ ခင္မင္း ပခံုး
တြန္႕ ၿပံဳးၿပလိုက္၏။

““ကိစ္ၥမရွိပါဘူး ေအးရယ္ ... အိမ္စိုးေမက မမေခါင္းေပၚတက္မယ္
ဆုိရင္ ၿပံဳးၿပံဳးကေလး ခံဖို႕ အသင့္ပါပဲ၊ တင္တင္ေအး ေခါင္းေပၚမတက္
လာဖို႕ပဲ တင္တင္ေအး တာ၀န္ယူပါ””
ခင္မင္းသည္ ဤအိမ္၏ မီးခံေသတ္ၲာေသာ့ကို တင္တင္ေအးေတာင္း
ကတည္းက တင္တင္ေအးကို ၾကည့္မရခဲ့ေပ။ ဒီကေလးမႏွယ္ ဒီေလာက္
ေနရာယူခ်င္ရသလားဟု အံ့လည္းအံ့ၾသခဲ့သည္။ နွစ္လည္း မႏွစ္ၿမိဳ႕နုိင္ခဲ့
ေပ။
““သမီး ... ေဖေဖ့ကို အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႕ ထမင္းတစ္၀ိုင္းတည္းေကၽြး
တဲ့အထိေတာ့ မေစာ္ကားဘူး မဟုတ္လား””
ေဖေဖသည္ အိမ္စိုးေမအား ေၿမးအၿဖစ္ သေဘာမထားနုိင္ေၾကာင္း
ၿပခ်င္လို႕လား၊ ေခၽြးမ တင္တင္ေအး အားရေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လား မသိ။ သို႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေသာ္ခင္မင္းသည္ ေဖေဖ့သေဘာထားကို ရိုေသစြာပင္ နာခံလိုက္ေလ်ာခဲ့
ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မင္းေခါင္လာလွ်င္ မင္းေခါင္နွင့္ ခင္မင္းသည္
အိမ္စိုးေမႏွင့္ ထမငး္လက္ဆံု စားၾက၏။ မင္းေခါင္သည္ တင္တင္ေအး
ေရွ႕မွာေပမယ့္ သမီးကို ၾကင္နာယုယစြာ စကားေၿပာတတ္သည္။ ေအး
ေအာင္ႏွင့္ အိမ္စိုးေမကို ေၿပလည္သြားေအာင္ ညွိႏိႈင္းေပးဖို႕ ႀကိဳးစားေသး
သည္။ သုိ႕ေသာ္ ကေလးနွစ္ဦး၏ မနာလိုစိတ္မ်ားႀကီးမားလွပါသည္။
အသက္၁၂ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္၏ မနာလိုစိတ္၊နာၾကည္း
စိတ္ၿပင္းထန္တာ အံ့ၾသစရာမရိွေသာ္လည္း ေတာ္လွန္လိုစိတ္ႏွင့္ ၿပင္း
ထန္တာကိုေတာ့ အားလံုးအံ့ၾသရသည္။

အိမ္စုိးေမသည္ ဧၿပီလကုန္ရက္ တစ္ရက္တြင္ စာရြက္ကေလးတစ္
ရြက္ကို ယူလာ၏။ ၄င္းစာရြက္မွာ ေရနံေၿမအလုပ္သမား အစည္းအရံုး
ႀကီး၏နိႈးေဆာ္စာၿဖစ္သည္။ ခင္မင္း တစ္ခ်က္ရွန္းဖတ္ၿပီးေနာက္ ကေလး
မအား ေငးၾကည့္မိသည္။
““သမီး .... ဒီစာရြက္ ေဖေဖ့ကို သြားမၿပရဘူးေနာ္””
““ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ႀကီးေမ””
““ေဖေဖတုိ႕က အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ လူတန္းစား ... ဒီစာရြက္ထဲက အလုပ္သ
မားေတြက ေတာ္လွန္မယ့္ လူတန္းစား၊ ဒီႏွစ္မ်ိဳးဟာ ရန္သူပဲ၊ ဒီစာရြက္
ကို ေဖေဖၿမင္သြားရင္ ေဖေဖလဲ ဘာလုပ္ရမွန္း သိမွာမဟုတ္ဘူး၊ သမီးလဲ
ဘာမွဆက္လုပ္လို႕ မရဘဲေနလိမ့္မယ္ ... ေနာ္သမီး””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စာပါ အေၾကာင္းအရာသည္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕မွာ ေမေဒးေန႕ စည္းေ၀း
ပြဲ ၿပဳလုပ္ရန္ ဖိတ္ေခၚသည့္ ႏိႈးေဆာ္စာၿဖစ္သည္။
““အေဆြ အလုပ္သမား ဆင္းရဲသားအေပါင္းတုိ႕ ....
ေမလ ၁ ရက္ေန႕သည္ကား အေဆြတုိ႕၊ ငါတုိ႕ လူစဥ္မမီဘဲတာေတ
လန္ေအာင္ ငတ္ၿပတ္မြဲေတေသာဘ၀၌ သြတ္သြင္းႏွိမ္နင္းထားသည့္
ယုတ္မာညစ္ဆုိးဓနရွင္စနစ္မ်ိဳးမွန္သမွ်တုိ႕ကို တစ္ကမာ္ၻလံုးရွိအလုပ္
သမား ဆင္းရဲသားတုိ႕က တစ္လံုးတစ္စည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းညီ
ညာဖ်ထ၍ ကန္႕ကြက္ၾကေသာ ေန႕ထူးေန႕ၿမတ္ႀကီးေပတည္း .....””
အိမ္စိုးေမသည္ ၾကည္လင္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားၿဖင့္ ခင္မင္းအား ခပ္
ဆဆၾကည့္၏။

““အဲဒီ အစည္းအေ၀းကို အိမ္ သြားတက္မွာ ... ႀကီးႀကီးေမ လိုက္မ
လား””
““အို””
ခင္မင္း ေယာင္ခ်ာခ်ာ ၿပံဳးလိုက္ရသည္။
““ႀကီးေမ လိုက္လို႕ဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊ အိမ္စိုးေမလဲ မသြားရပါဘူး၊ ဒါ...
ကေလးအလုပ္မွ မဟုတ္တာ””
““ႀကီးေမကလဲ အဲဒီလို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္လို႕ အိမ့္ကုိ ဒီေခၚထားတာေပါ့
ေနာ္””
““အို ... မဟုတ္ပါဘူး သမီးရယ္၊ ေတာ္ၾကာ ပုလိပ္ေတြ ဘာေတြနဲ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ၿဖစ္ရင္ ...””
ခင္မင္းသည္ စိတ္အားထက္သန္ေသာ အိမ္စိုးေမအား ဘာဆက္
ေၿပာရမွန္း မသိ။
““အုိး .... ေမေမေတာင္ ေထာင္က်ခံရဲေသးတယ္””
ေခါင္းမာလွပါလား။
““ေနဦး ... ႀကီးေမဆံုးေအာင္ ဖတ္ဦးမယ္””
““ေမလ ၁ ရက္ေန႕ ၁၃၀၀ၿပည့္၊ ကဆုန္လဆန္း ၃ရက္၊ တနဂၤေႏြ
ေန႕ ၁၂နာရီအခ်ိန္၊ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၊ လည္ေပၚတန္ေဆာင္းႀကီးအတြင္းသို႕
ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားတုိင္း မပ်က္မကြက္ ဆက္ဆက္ႂကြ
ေရာက္ကာ ေမေဒးအထိမ္းအမွတ္ တရားပြဲမ်ား က်င္းပၾကကုန္ .... ””

““ႀကီးႀကီးေမ မလိုက္ရင္ သမီးတစ္ေယာက္တည္း သြားခ်င္တယ္””
““အုိ ဒီကေလးနွယ္ ....””
““ေမလ ၁ရက္ေန႕တြင္ အေဆြတို႕ ငါတို႕ အိမ္လံုးကၽြတ္၊ နယ္လံုး
ကၽြတ္၊ ၿပည္လံုးကၽြတ္၊ ကမာ္ၻလံုးကၽြတ္ တက္ေရာက္စုေ၀းၿပီးလွ်င္
ညေန ၃နာရီအခ်ိန္မွစ၍ လမ္းတကာလမ္း၊ အရပ္တကာအရပ္တို႕ကို
လွည့္လည္ကာ ေသာေသာရုတ္ရုတ္အုတ္အုတ္သဲသဲ ဟစ္ေႂကြးေႂကြး
ေႂကြးေၾကာ္ၾကကုန္အံ့သတည္း””
““ႀကီးေမ ....””
ခင္မင္းသည္ ကေလးကို မ်က္နွာထားတည္တည္ၿဖင့္ တစ္၀က္လုိက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလ်ာကာ တစ္၀က္တားၿမစ္လိုက္၏။
““ကဲ ကဲ ... အစည္းအေ၀းပြဲကုိ သမီးမသြားရဘူး၊ ဒါေပမယ့္အစည္း
အေ၀းၿပီးလို႕ရွိရင္ အဲဒီအလုပ္သမား အုပ္စုႀကီး ၿမိဳ႕ထဲက လမ္းေတြမွာ ခ်ီ
တက္ၾကမွာ၊ အဲဒီအခမ္းအနားကိုေတာ့ ႀကီးေမကိုယ္တိုင္ သမီးကိုလိုက္ၿပ
မယ္””
““တကယ္ေနာ္ ႀကီးေမ ... ကတိေနာ္””
““ေအး .. ကတိ””
ထုိေန႕က အလုပ္သမားထုႀကီးေလးေယာက္တစ္တြဲ တန္းစီ၍ခ်ီတက္
လာသည္ကို ၿပည္သူလူထုသည္ ေက်နပ္တက္ႂကြစြာအားေပးခဲ့၏။အလုပ္
သမားတို႕၏ လက္သီးမ်ားသည္ က်စ္လ်စ္မာေၾကာေနေအာင္ ဆုပ္ထား

ၿပီး ထုိလက္သီးဆုပ္ကို အားမာန္အၿပည့္ၿဖင့္ မိုးထက္သုိ႕ ေၿမွာက္ကာ
ေၿမွာက္ကာ ေအာ္ဟစ္ၾကသည္။
““သပိတ္ သပိတ္ ေမွာက္ ...... ေမွာက္””
““ဆင္းရဲသားေခတ္ႀကီး ..... တည္ေထာင္ၾကေလာ့””
အိမ္စုိးေမသည္ ခင္မင္းအနီးတြင္ ခုန္ဆြခုန္ဆြ ၿဖစ္ေန၏။
““ႀကီးေမ ... အိမ္လဲ လိုက္ေအာ္ခ်င္တယ္””
““အို ... သမီးကလဲကြယ””

သုိ႕ေသာ္ တက္ႂကြကာ ေတာ္လွန္စိတ္ အၿပည့္ရွိေသာ အိမ္စိုးေမ
သည္ ခင္မင္းၿပံဳးၾကည့္ေနရေလာက္ေအာင္ပင္ အားရပါးရ ဟစ္ေအာ္ေလ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။
““ဓနရွင္စနစ္ ... ပ်က္စီးပါေစ””
အသံမ်ား ၿပာအက္သြားေအာင္ ေအာ္ဟစ္ေနသည့္ သမီးငယ္ကို
ၾကည့္ၿပီး ခင္မင္း နားမလည္နုိင္ေအာင္ ၿဖစ္ရသည္။ သည္ေသြးဟာ မင္း
ေခါင္ရဲ႕ေသြးမဟုတ္ဘူး၊ ဒါ ေငြအိမ္ရဲ႕ ေသြးပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ... သည္
ေသြးကို အိမ္စိုးေမ၏ကိုယ္ခႏ္ၶာထဲသုိ႕ မည္သည့္မ်ိဳးဆက္၏ ငုပ္ဗီဇအၿဖစ္
၀င္ေရာက္ေနခဲ့တာပါလိမ့္။ ဒါမွမဟုတ္ ... ဒါဟာ မ်ိဳးရိုးနဲ႕မဆုိင္ဘဲ ပတ္
၀န္းက်င္၏ ဖိနွိပ္မႈနဲ႕ပဲ ဆုိင္သလား ...။
ေဟာဟိုက အလုပ္သမားေတြကို ၾကည့္စမ္း၊ သူတို႕အေဖေတြ အဖိုး
ေတြ အားလံုးဟာ ေတာ္လွန္ေရးေသြး ပါခ်င္မွ ပါခဲ့မွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္

အခု သူတို႕အားလံုးေတာ္လွန္ဖို႕ အဆင္သင့္ၿဖစ္ေနၾကၿပိ မဟုတ္လား။ဒါ
ဟာ မ်ိဳးဆက္နဲ႕ မဆုိင္ဘူး၊ ဒါဟာ ဖိနွိပ္မႈနဲ႕ ၿပန္ကန္မႈသေဘာတရားပဲ။
၁၉၃၈ ခုနွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလဆန္းမွာေတာ့ အိမ္စိုးေမစိတ္ကူးၿဖင့္မွန္းဆ
ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးသည့္ ေရနံေၿမအလုပ္သမား အေရးေတာ္ပံုႀကီး စတင္ခဲ့ေတာ့
သည္။ ဆယ္လတုိင္တုိင္ စိတ္ရွည္စြာ၊ မ်ိဳသိပ္စြာ အားတင္းစြာၿဖင့္ထိန္း
ခ်ဳပ္ထားခဲ့ေသာ ေရနံေၿမသပိတ္ႀကီးသည္ သပိတ္တပ္ေပါင္းစုအၿဖစ္
ေၿပာင္းလဲသြားၿပီး ေခ်ာက္ေရနံေၿမမွ စတင္၍ ေၿခလ်င္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီ
တက္လာခဲ့ၿပီ ၿဖစ္သည္။
““သူတို႕ေတြ ဘယ္သြားၾကမလို႕လဲ ေမေမ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သူတုိ႕ေတြ ရန္ကုန္ကို သြားၾကမွာေပါ့၊ ဘုရင္ခံရံုးကို သြား၀ိုင္းၾက
မယ္ထင္တယ္””
အိမ္စိုးေမသည္ ေမေမႏွင့္အတူ အလုပ္သမားတပ္ႀကီးအတြက္ စား
ေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား ေပးလႈရန္ အားႀကိဳးမာန္တက္ စီစဥ္ရင္း ၾကည္နူးေန
သည္။
““သူတို႕ကို ဟုိတစ္ခါလို စက္ေသနတ္ေတြနဲ႕ ပစ္မွာလား ေမေမ””
““မပစ္ပါဘူး သမီးရဲ႕၊ ဟုိဟာက လက္နက္ဓားလွံေတြနဲ႕ ပုန္ကန္တာ
ဒါက ဆႏ္ၵၿပခ်ီတက္ရံုသက္သက္ပဲေလ ... ဘာလက္နက္မွ မပါဘူး၊ ဘာ
အၾကမ္းဖက္မႈမွ မပါဘူး””
သို႕ေသာ္ ေငြအိမ္သည္ ကုိယ့္စကားကိုယ္မယံုဘဲ ၿဖစ္ရၿပန္၏။
သပိတ္တားသည့္ကိစ္ၥမွာကတည္းက အဂၤလိပ္စစ္ပုလိပ္မ်ားကို မယံုၾကည္
ရေၾကာင္း သိခဲ့ရၿပီ။

““တြင္းကုန္းကို ဒီေန႕ည ေရာက္မွာေပါ့ေနာ္ ... ေမေမ””
““ေအး ...””
““အိမ္တုိ႕ အဲဒီကို သြားၾကမွာလား””
““မဟုတ္ဘူး၊ တြင္းကုန္းက ရိက္ၡာအဖြဲ႕က တာ၀န္ယူလိမ့္မယ္၊ ေမေမ
တုိ႕က ေဘးမဲ့ေရာက္တဲ့အခါ ၀ာာ၀န္ယူရမယ္၊ သူတုိ႕ မနက္ၿဖန္မွာ ဆရာ
ေတာ့္ေက်ာင္းကို ေရာက္လာမွာ သမီးရဲ႕””
ေရနံေၿမသပိတ္သည္ အိမ္စိုးေမအတြက္ ေက်နပ္အားရစရာ၊ေသြးႂကြ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စရာ .... ထို႕ၿပင္ စကားလံုး အသစ္အဆန္းမ်ားကို ေလ့လာမွတ္မိစရာ
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာတစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္။ မီးတုတ္ ...မီးတုတ္ ..ရိႈ႕.... ရိႈ႕။
သခင္မ်ိဳးေဟ့ ဒို႕ဗမာ ... ဟူေသာ ဟစ္ေႂကြးသံမ်ား၊ ေန၀င္မီးၿငိမ္းအမိန္႕
ပုဒ္မ ၁၄၄၊ လူဆိုးပုဒ္မ ၁၀၇၊ အစာအငတ္ခံၿခင္း ...။အိမ္စိုးေမ တက္ႂကြ
စြာ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ေရနံေၿမသပိတ္တပ္ႀကီးသည္ နံနက္ခင္းေနေရာင္
ေအာက္တြင္ ေဘးမဲ့လမ္းမွ ေရႊဘံုသာလမ္း ... ထုိမွတစ္ဆင့္ မေကြးဘက္
အထိ ကားလမ္းဆီသို႕ ဦးတည္၍ ရဲ၀င့္စြာ ခ်ီတက္သြားၾကေလသည္။
““မေကြးမွာ ေဖေဖရွိတယ္ေနာ္””
““အင္း””
ေငြအိမ္သည္ သပိတ္တပ္ႀကီးကို ၿမိဳ႕အထြက္ထိ လုိုက္ပို႕ဟစ္ေႂကြး
ရာမွ အနည္းငယ္ ငိုင္ေတြသြားသည္။

ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းကို အဂၤလိပ္အလိုက် ေထာင္ခ်ဖို႕၊ ေသဒဏ္
ေပးဖို႕ သူ နည္းနည္းမွ မတြန္႕ဆုတ္ဘူးလား။ ေငြအိမ္ သူ႕ကိုေမးၾကည့္
ခ်င္သည္။ အစ္ကုိဟာ ဒီအေရးေတြ ႀကိဳၿမင္ခဲ့ဖို႕ေကာင္းတာေပါ့။
ဘုရာသိၾကားမ၍ အစ္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရာနယ္ေၿမ ေက်ာ္တဲ့အထိ အလုပ္
သမားတပ္ႀကီး ေဘးမသီရန္မခဘဲ ခ်ီတက္နုိင္ပါေစ။ အစ္ကိုလည္း ရဲရဲ
ေတာက္ မ်ိဳးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးမိန္႕ေပးရတဲ့အၿဖစ္ မေရာက္
ပါေစနဲ႕။
သို႕ေသာ္ ေငြအိမ္၏ ဆုေတာင္းမ်ားသည္ ဘယ္တုန္းကမွ မၿပည့္၀ခဲ့

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပါ။
မေကြးၿမိဳ႕မွာ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဖမ္းလုိက္ၿပီ ... ဟူေသာ
သတင္းေတြ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာတုန္းက ထုိသတင္းသည္ ေငြအိမ့္ဘ၀၌ ေနာက္ဆံုး
က်န္ေနသည့္ အေကာင္းၿမင္၀ါဒကေလးကို ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးလိုက္သည္။
ရန္ကုန္အေရးေတာ္ပံု၌ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ က်ဆံုး
သြားၿပီဟူေသာ သတင္း၊ ေက်ာင္းသူကေလးမ်ား နံပတ္တုတ္ခ်က္မိ၍
ေသြးသံရဲရဲ ေခါင္းကြဲကာ ေဆးရံုမွာတက္ေရာက္ကုသရၿပီဟူေသာသတင္း၊
ထုိသတင္းမ်ား ၾကားရေသာအခါမွာေတာ့ ေငြအိမ့္ရင္ထဲမွာ ပ်ိဳးထားခဲ့
သည့္ သတိ္ၲကေလး လံုး၀ေပ်ာက္ဆံုးသြားရ၏။
သတင္းစာ အပံုလိုက္ႀကီးကို သဲႀကီးမဲႀကီး ဖတ္ရႈေနေသာ သမီးအား
အထိတ္တလန္႕ ၾကည့္မိသြားသည္။
ဟင့္အင္း ... သမီး ေသသြားလို႕ မၿဖစ္ဘူး။ ေမေမ့ဘ၀မွာ သမီးတစ္
ေယာက္ကုိပဲ တြယ္တာမိတာ၊ သမီးအတြက္သက္သက္ ေမေမ အသက္ရွင္

ေနခဲ့တာ။ မၿဖစ္ဘူး ... သမီးကို ေမေမ အဆံုးရႈံးမခံနုိင္ဘူး။ သမီးကို
ေသမင္းဆီမွာလည္း စေတးမခံနုိင္ဘူး။ ေထာင္ထဲမွာလည္း စေတးမခံနုိင္
ဘူး။ ဒါတင္မကဘူး၊ သမီးမွာ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္မႈနဲ႕ စုိးရိမ္ေသာက
ေတြေတာင္ မရွိေစခ်င္ဘူး။ ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ ....။
ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ စစ္ပုလိပ္တို႕၏ ဆြဲရဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေနွာင္
မႈကို နာၾကည္းစြာခံယူခဲ့ေသာ၊ အဂၤလိပ္အစိုးရ၏ ေထာင္ဒဏ္ကို ရဲ၀ံ့စြာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခံယူခဲ့ေသာ ေငြအိမ္သည္ သမီး၏ နုနယ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္ ကိုယ္ခႏ္ၶာ
ေလးအား ဘယ္စစ္ပုလိပ္၏ ထိကုိင္မႈကိုမွ မခံေစလို၊ သမီး၏ ပိုးသားလို
နက္ေပ်ာင္းသည့္ ဆံပင္ထက္မွာ အရွိန္ၿပင္းစြာ က်ေရာက္လာမည့္ တုတ္
ခ်က္မ်ားကို ေငြအိမ္က ဘယ္လိုသတိ္ၲမ်ိဳး၊ ဘယ္ႏွလံုးသားမ်ိဳးၿဖင့္ ၿမင္
ရက္ၾကားရက္ပါ့မလဲ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေငြအိမ္သည္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ တစ္ခု ခ်လိုက္ရ၏။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၁၀)
၁၉၃၉ခုနွစ္၊ စက္တင္ဘာလက ၁ရက္ေန႕တြင္ ၿဗိတိသွ်ႏွင့္ ၿပင္သစ္
တုိ႕ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ထားၾကေသာ ပိုလန္နုိင္ငံအား ဂ်ာမနီနုိင္ငံက
စတင္တုိက္ခိုက္လိုက္သည့္အခါ ၿဗိတိသွ်တုိ႕သည္ ၁၉၃၉ခုနႏွစ္၊ စက္
တင္ဘာလ ၃ရက္ေန႕၊ နံနက္ ၃နာရီအခ်ိန္တြင္ ဂ်ာမနီတို႕အား စစ္ေၾက
ညာလိုက္၏။ ေနာက္ ၂နာရီအၾကာတြင္ ၿပင္သစ္တုိ႕က ဂ်ာမနီကို စစ္
ေၾကညာလိုက္ၿပန္သည္။ ဤနည္းအားၿဖင့္ ဒုတိယကမာ္ၻစစ္ႀကီး စတင္ၿဖစ္
ပြားလာခဲ့သည္။
စစ္မီး၏ အေငြ႕အသက္မ်ားသည္ ေရနံေခ်ာင္း ေရနံေၿမသုိ႕ တၿဖည္း
ၿဖည္း ပ်ံ႕နွံ႕လာခ်ိန္တြင္ အိမ္စိုးေမသည္ အသက္ ၁၅နွစ္ထဲ ၀င္ခါစ၊
ကေလးဘ၀မွ မိန္းမငယ္ဘ၀သို႕ ကူးေၿပာင္းလာခါစအရြယ္ ၿဖစ္သည္။
ဤအရြယ္သည္ အရာရာကို စူးစမ္းခ်င္စိတ္ရွိသည္။ အရာရာသည္ မိမိပါ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၀င္ေဆာင္ရြက္မွ ေအာင္ၿမင္ရလိမ့္မည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္လြန္
စိတ္ႏွင့္ မာနရွိေနသည္။ ဟုိတုန္းက ႀကီးႀကီးေမႏွင့္ ေမေမထံမွ သိခ်င္သ

မွ် အရာတို႕အား ေမးၿမန္းၿပီး ပါးစပ္ကေလး ဟကာ ေငးေမာနားေထာင္ခဲ့
ေသာအိမ္စုိးေမသည္ ယခုအခါ လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ကို ကမာ္ၻစစ္အေၾကာင္း
ကမာ္ၻ႕နုိင္ငံေရး အေၿခအေနေတြအေၾကာင္း ရွင္းၿပနိုင္သည္အထိ ႀကီးၿပင္း
ရင့္က်က္လာခဲ့ၿပီ။ တုိ႕ဗမာအစည္းအရံုး ႏွစ္ၿခမ္းကြဲသည့္ကိစ္ၥ ...။ ေဒါက္
တာဗေမာ္အစိုးရၿပဳတ္သြားသည့္ကိစ္ၥတုိ႕ကို လူႀကီးတစ္ဦးပမာရွင္းၿပတတ္
ေနၿပီၿဖစ္သည္။ နုိင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားၿပီး ေသြးဆူ၍ေကာင္းတုန္းအခ်ိန္
ေရနံေၿမအလုပ္သမားသမဂ္ၢႏွင့္ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးအဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ရင္း
နွီးအားက်စိတ္၀င္လာစအခ်ိန္၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေရနံေခ်ာင္းမွ စြန္႕ခြာရမည္
ဟု ေမေမက သတင္းေပးလာေသာအခါ အိမ္စုိးေမ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြား
သည္။
““ဘာၿဖစ္လို႕လဲ ေမေမ””
““ဘာၿဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ ေရနံေၿမဟာ ေမေမတုိ႕သားအမိအတြက္
မလံုၿခံဳလို႕ေပါ့””
““အို ... မဟုတ္တာ””
““ဟုတ္တယ္ သမီး ... မလံုၿခံဳဘူး၊ ၿမန္မာၿပည္ဟာ စစ္ထဲကိုေရာက္
လာၿပီ၊ သမီး သိတယ္မဟုတ္လား၊ အာခ်ီေဘာဆုိတဲ့ လူႀကီးက ၿမန္မာ
ၿပည္ကို စစ္ထဲ ဆြဲသြင္းေနၿပီ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္စိုးေမက စုတ္တစ္ခ်က္သပ္လိုက္၏။
““အဲဒါ ဘာၿဖစ္လဲ ေမေမရဲ႕၊ ၿမန္မာၿပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏ္ၵမပါဘဲ စစ္
ထဲကုိ ေရာက္တယ္၊ ဒါဟာ အဂၤလိပ္လက္ေအာင္ ေရာက္ေနလို႕ပဲေပါ့။ ဒါ

မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တုိ႕ဗမာအစည္းအရံုးႀကီးက လက္မခံဘူး
ေလ၊ ဆန္႕က်င္တယ္ေလ””
““သမီးတို႕ အဲဒီအစည္းအရံုးက ဘယ္ေလာက္ ဆန္႕က်င္ဆန္႕က်င္
စစ္ေတာ့ ၿဖစ္ေတာ့မွာပဲ။ ၿမန္မာၿပည္ဟာ စစ္ေၿမၿပင္ ၿဖစ္ေတာ့မယ္၊
လူေတြအမ်ားႀကီး ေသေတာ့မယ္၊ အထူးသၿဖင့္ ... ေဟာဒီေရနံေၿမကို အဂၤ
လိပ္နဲ႕ ဂ်ာမနီေတြနဲ႕၊ ဒါမွမဟုတ္ ... အဂၤလိပ္နဲ႕ ဂ်ပန္ေတြနဲ႕ လုၾက
ေတာ့မယ္။ ဒီနယ္ေၿမဟာ ေမေမနဲ႕ သမီးနွစ္ေယာက္တည္းအတြက္ လံုၿခံဳ
နုိင္ပါေတာ့မလား””
““ေမေမ ... အခုအခ်ိန္ဟာ ၿမန္မာၿပည္အတြက္ အေရးႀကီးဆံုးအခ်ိန္
အခါပဲ၊ လံုး၀လြတ္လပ္ေရးကို ရရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္အခါပဲ၊ လူၿမင္နုိင္
ေအာင္ စည္းရံုးလႈံ႕ေဆာ္ေပးဖို႕အခ်ိန္ပ””

ေငြအိမ္ေၾကာက္သည္မွာလည္း ဤအခ်က္ပင္ ၿဖစ္သည္။ သမီးမွာ
အဲဒီစိတ္ႀကီးရွိေနမွာကို ေၾကာက္ခဲ့သည္။ အဲဒီစိတ္ၿဖင့္ ထင္ရာၿမင္ရာ
ေလွ်ာက္လုပ္မွာ ေၾကာက္သည္။
““အုိ ... ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေမေမ ေဟာဒီအိမ္ကေလးကို ေရာင္းၿပီးၿပီ
သမီး””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဘာ ... ေမေမ မတရားဘူး၊ အိမ့္ကို ဘာမွမေၿပာဘူး။ ဒီအိမ္ေလး
ကို အိမ္ ခ်စ္တယ္””
အိမ္စုိးေမ၏ ႏႈတ္ခမ္းကေလး မဲ့ေကြးသြား၏။

““ေမေမလဲ ဒီအိမ္ကို ခ်စ္တာေပါ့ သမီးရယ္၊ ဒါေပမယ့္ ... အသက္
ရွင္ ရပ္တည္ဖို႕အတြက္ တစ္ခါတစ္ခါမွာေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့အရာေတြကို
စြန္႕လႊတ္ရတတ္တယ္တဲ့၊ မမေမေၿပာဖူးတယ္””
ေငြအိမ့္အသက္ႏွင့္အမွ် ရင္းႏွီးစြာ ခုိကုိးခဲ့ရေသာ အိမ္ကေလး။ ေငြ
အိမ္သည္ ဘုရင့္ေနာင္ ေဖာက္ဖ်က္သည့္ထံုးကုိ ႏွလံုးမူ၍ ေဖာင္ဖ်က္
လိုက္ၿပီၿဖစ္သည္။ တုိက္ပြဲကို ေအာင္ႏိုင္ေအာင္ တုိက္ဖို႕သာလိုပါေတာ့
သည္။
““ဒါၿဖင့္ အိမ္တုိ႕ ဘယ္မွာေနၾကရမွာလဲ””
““အဲဒါ ေမေမေၿပာမလုိ႕၊ ဧရာ၀တီၿမစ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ အင္မ
တန္သာယာတဲ့ ေနရာကေလး ရွိတယ္ ...။ စပါးေတြလဲ ေပါတယ္၊ နယ္
ေၿမေအးခ်မ္တယ္၊ သစ္ရိပ္၀ါးရိပ္ေတြနဲ႕ ေအးၿမတိတ္ဆိတ္တယ္၊ စစ္ၿဖစ္
ရင္လဲ ေဟာဒီ ေရနံေၿမလို ဗံုးဒဏ္၊ စက္ေသနတ္ဒဏ္ ေရာက္လာမွာ မ
ဟုတ္ဘူး။ ဒီေရနံေၿမကေတာ့ အဂၤလိပ္ပါးစပ္ထဲမွာ အဆီတစ္ထပ္
အသားတစ္ထပ္ ဟင္းတံုးႀကီးဆုိေတာ့ ဒီကုိ စစ္မက္ၿပဳတဲ့ ဘယ္နုိင္ငံသား
မဆုိ ဒီကိုလာၿပီး အစာလုေတာ့မွာပဲ””
အိမ္စုိးေမသည္ မခံခ်ိမခံသာ အမူအရာၿဖင့္ အန္ခဲ၍ ၿငိမ္သက္သြား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။ တစ္ခဏသာ အၾကံထုတ္ေနရာမွ ေငြအိမ့္အား ခပ္ေစြေစြၾကည့္၏။
““ႀကီးႀကီးေမသိရင္ လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ႀကီးႀကီးေမ ဘယ္လိုမွ
သေဘာတူမွာ မဟုတ္ဘူး””
ေငြအိမ္ စိတ္ေပ့ါပါးစြာ ရယ္လိုက္မိ၏။

““မဟုတ္ဘူး သမီး၊ ႀကီးႀကီးေမကိုယ္တုိင္က ဒီအၾကံကုိ ေပးခဲ့တာ၊
အေနာက္ဘက္ကမ္းမွာ ႀကီးႀကီးေမ၀ယ္ထားတဲ့ လယ္ကြက္ေတြရွိတယ္၊
သီးစားခ်ထားတဲ့လယ္ေတြ၊ အဲဒီလယ္ေတြကို ေမေမတုိ႕ၿပန္ယူၿပီး လုပ္ရံုပဲ
စစ္မၿဖစ္ခင္ ေမေမတုိ႕ ႀကိဳၿပီးသြားေနရမယ္၊ စစ္ၿဖစ္ရင္ ေရနံေၿမကေန
ႀကီးႀကီးေမတုိ႕ ေၿပးတဲ့အခါ ေမေမတုိ႕ဆီ ေၿပးလာမယ္၊ ေနာက္ၿပီး ....””
သမီး၏ အံ့ၾသေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားကို နွစ္သိမ့္စြာ စိုက္ၾကည့္
လိုက္၏။
““ေနာက္ၿပီး .... အခု ေမေမတုိ႕ကို ႀကီးႀကီးေမပဲ လုိက္ပို႕ေပးမွာ
သမီးရဲ႕””
သမီးမ်က္လံုးမ်ား ေတာက္ပသြားသည္။
““ေဖေဖကေရာ ....””
ေငြအိမ္သည္ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ရိႈက္၍ သမီးစံေလးမ်ားကို ဖြသပ္
ေပးလိုက္သည္။
““ေဖေဖက ရမည္းသင္းမွာေလ၊ သူကေတာ့ ေမေမတုိ႕နဲ႕ ဘယ္လိုက္
နုိင္မလဲ၊ ဒါေပမယ့္ စစ္ေၿပးရင္ေတာ့ ေမေမတုိ႕ဆီ ေရာက္ရင္ေရာက္လာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွာေပါ့””
အိမ္စိုးေမသည္ ေနရာမွ ထထြက္သြား၏။
လေရာင္သည္ ထေနာင္းပင္ကိုင္းဖ်ားကို ၿဖတ္လ်က္ အိမ္ေရွ႕ေၿမ
ကြက္လပ္ဆီ ၿဖာက်ေနသည္။ သမီးသည္ ထုိကြက္လပ္ရွိရာသုိ႕ ၿဖည္း
ညင္းစြာ ေလွ်ာက္သြားသည္။ ပခံုးေပၚမွ သည္အတိုင္း ၿပန္႕က်ဲေနေသာ

ဆံပင္နက္နက္မ်ားသည္ လေရာင္တြင္ ရႊန္းလက္ကာ အေရာင္ၿပန္လ်က္ရွိ
သည္။
သမီးရင္ထဲမွာ သူ႕ေဖေဖႏွင့္ သိုက္သိုက္၀န္း၀န္း ေနခ်င္စိတ္ေတြမ
ေလ်ာ့ပါးေသးဘူးဟု ေငြအိမ္ ထင္သည္။ အကယ္၍သာ အစ္ကုိ႕ဇနီးသည္
သည့္ထက္နည္းနည္းကေလး သေဘာထားႀကီးမည္ဆုိလွ်င္ သမီးေလး
သည္ ဖေအထံ မၾကာခဏ သြားေရာက္လည္ပတ္ခြင့္ ရေပလိမ့္မည္။
ေငြအိမ္သည္ သမီးအနားသို႕ တုိးကပ္သြားမိ၏။ သမီးက လွည့္မ
ၾကည့္ဘဲ တုိးတိတ္စြာ ေၿပာသည္။
““ေမေမ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ဒီလိုစီစဥ္လိုက္တယ္ဆုိတာ အိမ္သိပါ
တယ္၊ အိမ္ ကေလးေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ””
သားအမိ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ခဏ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားၿပီးေနာက္
သမီး တၿဖည္းၿဖည္း လွည့္ၾကည့္သည္။
““နုိင္ငံေရးလုပ္တာ ေမေမ မႀကိဳက္ဘူး မဟုတ္လား””
ေငြအိမ္သည္ ဘာမွ မေၿပာဘဲ ၿငိမ္ေန၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အစည္းအရံုးကိုသြားေနတာေတြ ေမေမ မၾကိဳက္ဘူး၊ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ
မွာ ၀င္ေဆြးေႏြးတာ ေမေမ မၾကိဳက္ဘူး၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား
ေမေမ””
၀န္ခံစကားေၿပာစရာမလိုဟု ထင္သည္။
““ဒါနဲ႕ သမီးကို ေမေမေၿပာရဦးမယ္၊ သမီး ယူယူလာၿပီး ဖတ္ေနတဲ့
တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြဟာ ဥပေဒနဲ႕ သိပ္မလြတ္ဘူးလို႕ ထင္တယ္၊ အဲဒါေတြ
မီးရိႈ႕ပစ္ရင္ ေကာင္းမလားလို႕””

““ေမေမ .....””
သမီး၏ တအံ့တၾသ မ်က္လံုးမ်ားကို ေငြအိမ္မေရွာင္ဘဲ တည့္တည့္
ရင္ဆုိင္ၾကည့္မိ၏။
““ေမေမဟာ ေရနံေၿမသပိတ္တုန္းက ေထာင္ထဲကို ရဲရဲရင့္ရင့္၀င္ခဲ့တဲ့
ေဒၚေငြအိမ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္၊ ေမေမ့ကို ဒီသတိ္ၲေတြကို သူတုိ႕ဘာ
လုပ္ပစ္လုိက္တာလဲ၊ ေၿပာပါေမေမရဲ႕၊ ေၿပာစမ္းပါ””
ေမေမ၏ ပခံုးႏွစ္ဖက္ကုိ အားမလို အားမရ ဆုပ္ကိုင္လႈပ္ယမ္းလိုက္
ေသာ အိမ္စိုးေမ၏အသံမ်ား ေၿခာက္ေသြ႕ေနသည္။ ေငြအိမ္သည္ သမီးကို
မ်က္နွာထားတင္းတင္းၿဖင့္ ေၿပာခ်လိုက္သည္။
““ဘယ္သူမွ ဘာမွ မလုပ္ဘူးသမီး၊ လုပ္ပစ္လုိက္တဲ့သူက သမီးပဲ။
အဲဒါပဲ ေမေမေၿပာမယ္၊ ေနာက္ထပ္ ေမေမ့ကို အဲဒီလို ခနဲ႕တာမ်ိဳးေတြ
လာမေၿပာနဲ႕ေတာ့””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အေမ၏ ေလသံမာမာႏွင့္ မာေၾကာေသာ မ်က္လံုးမ်ားကိုေတာ့ အိမ္
စိုးေမ ရင္မဆုိင္ရဲစြာ လွည့္ထြက္သြားခဲ့ေလသည္။
ခင္မင္းေမကေတာ့ ပညာတ္သူပီပီ တူမေလးအား ၿပႆနာကို ေၿပ
လည္ေအာင္ ခ်က္က်လက္က် ရွင္းၿပေဖ်ာင္းဖ်ဖို႕ ႀကိဳးစားရသည္။
““သမီးရယ္ ... နုိင္ငံေရးဆုိတာ အင္မတန္ ရႈပ္ေထြးလွတယ္၊ နုိင္ငံ
ေရးသမားေတြေလာက္ ဗေလာင္းဗလဲနိုင္တာ ရွိဦးမလား၊ ေအာက္ေၿခေတြ
က ေခၽြးနဲ႕ေသြးနဲ႕ တကယ္အလုပ္လုပ္၊ တကယ္ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ခ်ီတက္၊ ေသ
ေတာ့ သမီးတို႕ကေသ၊ အဲဒီ နုိင္ငံေရးသမားေတြက သမီးတို႕ရဲ႕ ေသြးေပၚ
မွာနင္းၿပီး အာဏာကို ယူၾကတာ။ ႀကီးေမတုိ႕မွာေတာ့ အားကိုးလိုက္ရတာ

ေၿမွာက္စားလိုက္ရတာ။ ကဲ ... အခု တၿခားမၾကည့္နဲ႕ တို႕ဗမာအစည္းအ
ရံုးပဲ ၾကည့္၊ ကြဲကုန္ၿပီ၊ သခင္ထြန္းအုပ္၊ သခင္ဗစိန္ဂိုဏ္းတဲ့၊ သခင္ကိုယ္
ေတာ္မိႈင္းဂိုဏ္းတဲ့ ... ဘာေတြလဲ၊ အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ဖို႕ အင္အားစု
ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာလို႕ကြဲရတာလဲ။ ေနာက္ၿပီး ဂ်ီစီဘီေအအဖြဲ႕ႀကီး ကြဲ
သြားတာ ၿပန္ၾကည့္ဦးမလား၊ ၉၁ ဌာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ၾကည့္ဦးမလား၊သမီး
ရယ္ ... စိတ္ကုန္စရာေတြပါ””
““ဒါ နုိင္ငံေရးလုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး ႀကီးေမ၊ အဲဒီအထိ အိမ္ မလုပ္
ပါဘူး၊ ၿပည္သူလူထု အၿမင္က်ယ္ေအာင္ စည္းရံုးလႈံ႕ေဆာ္ဖို႕ပဲ အိမ္ စိတ္
ကူးပါတယ္””
““သမီးအသက္ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္လ””


Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္စိုးေမက ပိရိစြာ ၿပံဳး၏။
““၁၅ ႏွစ္ထဲမွာပါ””
““သိပ္ငယ္ေသးတဲ့အရြယ္ပဲ၊ ႀကီးေမတုိ႕နုိင္ငံဟာ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္ေလး
ေတြ၊ ရဲရင့္တဲ့ လူငယ္ကေလးေတြ၊ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕တဲ့ လူငယ္ေလးေတြ၊ အ
ၿမင္မွန္မွန္နဲ႕ ေတာ္လွန္မယ့္ လူငယ္ကေလးေတြ လိုေနတယ္။ ဒါေပမယ့္
ၿပႆနာတစ္ခုရဲ႕ အရင္းအၿမစ္နဲ႕လားရာကုိေတာင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ မခ်ဥ္း
ကပ္နုိင္တဲ့ ရူးရုူးမိုက္မိုက္ ကေလးေတြကိုေတာ့ မလိုဘူး သမီး””
ထုိစကားသည္ အိမ္စိုးေမ၏ ႏွလံုးသားကို တည့္တည့္စိုက္သြား
ေသာ ၿမွားတစ္စင္း ၿဖစ္သည္။ တူမ၏ မ်က္နွာေၾကာ တင္းမာသြားသည္
ကို ၾကည့္ၿပီး ခင္မင္းသိလိုက္ရသည္။ ကေလးမ ေတာ္ေတာ္ ေအာင့္သက္
သက္ၿဖစ္သြားၿပီ။ ထုိအခ်ိန္မွာ ခင္မင္းက အိမ္စုိးေမ၏ ပခံုးကိုအသာေပြ႕

ဖက္လုိက္၏။ အိမ္စိုးေမ၏အရပ္သည္ ယခု ႏွစ္နွစ္တြင္ရွည္လ်ားစြာၿမင့္
မားလာေသာေၾကာင့္ ယခုအခါ သူ႕မေအထက္ပင္ အရပ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ခင္
မင္းကို မွီရန္ တစ္လက္မေလာက္ပဲ လိုေတာ့သည္။
““သမီးအသက္ ၁၈ ႏွစ္ၿပည့္တဲ့အခါ သမီး နုိင္ငံေရးၿပႆနာေတြကို
စိတ္၀င္စားေသးတယ္ဆုိရင္ ႀကီးေမ မတားေတာ့ဘူးေနာ္၊ အသက္ ၁၈ႏွစ္
ၿပည့္ၿပီးရင္ လူလားေၿမာက္ၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေ၀ဖန္နုိင္ၿပီ၊ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္
ခ်နုိင္ၿပီ .... ဟုတ္လား၊ အဲဒီအခါက်ရင္ သမီး ဆံုးၿဖတ္ေပါ့””
““တကယ္ေနာ္ ႀကီးေမ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““တကယ္ေပါ့ကြယ””

အိမ္စုိးေမ၏ အၿပံဳးကေလးတစ္ခ်က္ လက္သြားၿပီးေနာက္ ခ်က္ခ်င္း
ပင္ တည္ၿငိမ္သြားၿပန္သည္။
““ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်ရင္ ၿမန္မာၿပည္ႀကီး အဖတ္ဆယ္လုိ႕ မရ
ေအာင္ ပ်က္စီးသြားမယ္ဆုိရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ ႀကီးေမ””
ခင္မင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာမိ၏။ ကေလးသည္ တကယ္
အတည္ေပါက္ ေၿပာေန၏။
““ေၾသာ္ ... ကေလးရယ္၊ အခုထက္ပိုၿပီး ပ်က္စီးစရာ ဘာမ်ားက်န္ဦး
မွာလဲ၊ စစ္ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးတာမ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ သမီးလို ၁၅ ႏွစ္
အရြယ္ ကေလးေလး မေၿပာနဲ႕၊ သမီးတုိ႕အားကိုးေနတဲ့ သခင္ေအာင္ဆန္း
တို႕၊ သခင္ ဗဟိန္းတုိ႕လဲ မတတ္နုိင္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ၿပည့္ၿပီးသား လူ
ငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါကြယ္၊ အဲဒီေလာက္ အထင္ မေသးစမ္းပါနဲ႕””

အိမ္စုိးေမသည္ ေရနံတူးစင္ႀကီးမ်ားဆီမွ စက္လြန္ေခါင္းႀကီးမ်ား တ
၀ီ၀ီ တဒီဒီလွည့္သံကို နားစြင့္ၿပီးေနာက္ အိမ္ေနာက္ေဖးကြက္လပ္မွ ဟိုး
အေ၀းသုိ႕လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္သည္။ ေရနံေၿမတစ္ခုလံုးသည္ သက္၀င္လႈပ္
ရွားလ်က္ ဆူညံေန၏။ ေနေရာင္ေအာက္မွာ သတ္ၲဳေလွာင္ကန္ႀကီးမ်ား
တလက္လက္ေတာက္ပေနသည္။ ဤေနရာကို မိမိတို႕ စြန္႕ခြာရေတာ့မည္။
““ေဟာဒီ လက္ႏွစ္ဖက္သာရွိပါေစ၊ ေရနံေၿမမွာ ေမေမတုိ႕သားအမိ
ဘယ္ေတာ့မွ ထမင္းမငတ္နုိင္ဘူး၊ သိလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အဲသည္ေလာက္ေတာင္ ေမေမ ယံုၾကည္အားကိုးသည့္ ေရနံေၿမေဒသ
ကုိ စြန္႕ခြာရေလာက္ေအာင္ တစ္ဖက္မွာ ဘယ္ေလာက္ ေအးခ်မ္းသာယာ
မွာမို႕လဲ။
““အခု အိမ္တို႕ ေၿပာင္းရမွာ ဘာၿမိဳ႕လဲဟင္””
““ၿမို႕မဟုတ္ဘူး သမီး၊ ရြာ ... ရြာႀကီးပဲ””
““ဟင္””
အိမ္စိုးေမ၏ မ်က္နွာ အနည္းငယ္ ရွက္ရြံသြား၏။
““အိမ္ ေက်ာင္းတက္လုိ႕ မရဘူးေပ့ါ””
““ကၽြန္ပညာေရးကို မလိုခ်င္ဘူးဆု”

ထို႕ေနာက္ ခင္မင္း ရယ္မိ၏။
““စစ္ႀကီးၿပီးတဲ့အခါ သမီးေနခ်င္တဲ့ ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းတက္ရမယ္၊ မင္း
ဘူးမွာ တက္ခ်င္ရင္လဲ ရမယ္၊ ေရနံေခ်ာင္းမွာ တက္ခ်င္ရင္လဲ ရမယ္၊

တက္ၠသိုလ္တက္ခ်င္ရင္လဲ တက္ရမယ္၊ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ စစ္ကို
ေရွာင္ၾကရမွာေပါ့””
““ဟုတ္ပါၿပီႀကီးေမ၊ သမီး နုိင္ငံေရးနဲ႕ ေ၀းရံုသက္သက္ ရည္ရြယ္
ခ်က္ပဲဆုိတာ သမီးသိပါၿပီ””
ခင္မင္းသည္ ေခါင္းမာလွေသာ ကေလးမအား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
ၾကည့္မိေလသည္။
““သမီး ... ေမေမဟာ သမီးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သလဲ သိရဲ႕လား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟင္၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ တံေတြးခြက္ထဲမွာ နစ္ၿမဳပ္ခံၿပီး သမီးကို ေမြးဖြားခဲ့
ရတယ္၊ သမီးရဲ႕ေဖေဖက သမီးေမေမကို မယူရဲလို႕ ဖေအနာမည္ေတာင္
မခံရဲလို႕ ဖေအမေပၚတဲ့ကေလးဆုိၿပီး ၀ိုငး္ကဲ့ရဲ႕လာတဲ့ၾကားက သမီးကုိ
ေမြးခဲ့တာပါ၊ တၿခားမိန္းမေတြဆိုရင္ ဒီကိုယ္၀န္ကို ဖ်က္ခ်ၿပီးၿပီေပါ့၊ ေငြ
အိမ္ကေတာ့ သမီးကို သူ႕အရွက္နဲ႕လဲၿပီး ေမြးခဲ့တာပါ သမီး၊ သမီးေဟာဒီ
လူ႕ေလာကထဲကို ေရာက္လာဖို႕ သမီးေမေမဟာ သူ႕ဖခင္ကို ဆံုးရႈံးခဲ့ရ
တယ္၊ သမီး သိရဲ႕လား။ ေငြအိမ့္အေဖဟာ ေဟာဟိုက မီးေလာင္ထားတဲ့
တြင္းႀကီးထဲမွာ တူးရြင္းတူးရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသခဲ့ရတယ္၊ သမီး
ေလးရဲ႕ ကိုယ္၀န္ရလာတာ ရွက္လို႕တဲ””

အိမ္စုိးေမသည္ သူတစ္ခါမွ မၾကားဖူးေသာ စကားမ်ားကို ေငးေမာ
ေတြေ၀စြာ နားေထာင္ရင္း အံ့ၾသေနသည္။
““သူ႕အေဖရဲ႕အသက္ ...၊ သူ႕ရဲ႕ အရွက္ေတြနဲ႕စေတးၿပီး ေခါင္းမာမာ
နဲ႕ အားတင္းရင္း သမီးကေလးကုိ ေမြးေပးခဲ့တာဟာ နံပါတ္တုတ္ရုိက္
ခ်က္နဲ႕ သမီးအသက္ထြက္ဖို႕ မဟုတ္ဘူး ....။လွံစြပ္ဖ်ားမွာ သမီးအသက္

အသက္ေသရဖို႕လဲ မဟုတ္ဘူး သမီး။ သူ သမီးကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ
အဆံုးရႈံးမခံနုိင္ဘူး””
ခင္မင္း၏ မ်က္လံုးမ်ား ေ၀၀ါးသြားသည္မွာ ၿပည့္လွ်ံလာေသာ
ေဒါသမ်က္ရည္ေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။ ထုိမ်က္ရည္မ်ားေၾကာင့္ အိမ္စိုးေမ
နည္းနည္းမွ ထိခုိက္တုန္လႈပ္ဟန္ မၿပ။ ထုိ႕ၿပင္ သူကပင္ ခင္မင္း၏ပခံုး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကိုဖက္၍ ကေလးေခ်ာ့သလို ေနာက္ေက်ာကို အသာအယာ ပုတ္လိုက္
ေသး၏။
““ဘယ္အေမကမွ ဘယ္သားသမီးကိုမွ သူတစ္ပါးသတ္လို႕ ေသရဖို႕
ေမြးလာတာမဟုတ္ပါဘူး ႀကီးေမရာ၊ အေမေတြရဲ႕ေမတ္ၲာကို အိမ္သိပါ
တယ္၊ ေမေမ့အခ်စ္ကိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာင္ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစ္ၥက
ဘာမွမတတ္နုိင္တဲ့ကိစ္ၥ မဟုတ္လားဟင္၊ အေမေတြသာ တားၿမစ္နုိင္မယ္
ဆိုရင္ ၿမန္မာနုိင္ငံမွာ သခင္ဗဟိန္းတုိ႕ သခင္ေအာင္ဆန္းတုိ႕ ၿဖစ္လာမွာ
မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလိုပဲ အိႏိ္ၵယမွာလဲ ဂႏီ္ၶတုိ႕ ေနရူးတုိ႕ ၿဖစ္လာမွာ မဟုတ္
ဘူး ...””
ခင္မင္းသည္ ရစ္၀ဲေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို မ်က္ေတာင္ခတ္၍ ၿပန္
ထိန္းယူလိုက္၏။ မင္းေခါင္သည္ သူ႕သမီး သူပုန္ၿဖစ္ေနၿပီဆုိတာသိလွ်င္
ဘယ္လို ရင္ဆုိင္မလဲ။ ဘယ္လို ေဖ်ာင္းဖ်မလဲ။ ခင္မင္း သိခ်င္လွသည္။
““ကဲ ကဲ ႀကီးေမ ... မငိုပါနဲ႕ ႀကီးေမရယ္၊ အိမ္ အဲဒီရြာကေလးမွာ
ေပ်ာ္မွာပါ၊ စပါးေတြ ထြက္တယ္ဆုိ။ အိမ္ စပါးပင္ေတြကို တစ္ခါမွ
မၿမင္ဖူးေသးဘူး၊ လွမွာပဲေနာ္””

ေလသံ ခ်က္ခ်င္းေၿပာင္းလဲကာ ရႊင္ပ်သြားေသာ ကေလးေလးကို
ခင္မင္း မ်က္ေစာင္းထုိးၾကည့္လိုက္၏။ တတ္လည္း တတ္နုိင္ပါေပ့
မေရႊအိမ္။
““ဧရာ၀တီၿမစ္ႀကီးကို ၿဖတ္ၿပီးသြားရမွာေပါ့ေနာ္ .... ၾကီးေမ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေအး ....””
““ဘာရြာတဲ့လဲဟင္””
““ကုန္းေစာင္း .... တဲ””

““နာမည္က ခ်စ္စရာေလး””
သို႕ေသာ္ အိမ္စုိးေမ တကယ္စိတ္၀င္စားသည္က ကုန္းေစာင္းရြာမွာ
တုိ႕ဗမာအစည္းအရံုးဆုိတဲ့ နာမည္ကို ၾကားဖူးသူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္
ရွိပါ့မလဲ ... ဟူေသာအခ်က္ပင္ ၿဖစ္သည္။
ဒါကိုေတာ့ ေမေမႏွင့္ ႀကီးေမကို ဖြင့္ေၿပာလုိ႕ မၿဖစ္ပါ။
ထထထထထထထထထထထထထထထ

အပိုင္း (၂)
အိမိမ္စ္စိုးိုးေမ

(၁)
အေနာက္ဘက္မွာ ရခုိင္ရိုးမေတာင္တန္း၊ အေရွ႕ဘက္မွာ ပဲခူးရိုးမ
ေတာင္တန္းအစြယ္ႏွစ္ခုကို ၿမစ္၏ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ မႈန္ပ်ပ်အဆင္း
ၿဖင့္ ၿမင္ေတြ႕ေနရသည္။ အလယ္မွာေတာ့ ဧရာ၀တီၿမစ္သည္ က်ယ္ၿပန္႕
စြာ၊ ေၿပၿပစ္စြာ ခပ္သြက္သြက္စီးဆင္းလ်က္ရွိသည္။ ၀ါေခါင္လၿဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ဧရာ၀တီၿမစ္ၿပင္ေပၚမွာ ေလွႀကီး ေလွငယ္အရြယ္စံုသည္ သေဘၤာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၿဖင့္ဆြဲစရာမလိုဘဲ ၿမစ္ေအာက္ပိုင္းသို႕ စုန္ဆင္းလ်က္ရွိသည္။ ဦးေထာင္၊
ပဲ့ေထာင္တပါေလွႀကီးမ်ား၊ စပ္ေလွမ်ား၊ ကူးတုိ႕ေလွမ်ား၊ ပိန္းေကာမႀကီး
မ်ားသည္ က်ေနေအာက္တြင္ အစီအရီလွပေနသည္။ထုိအထဲတြင္ေရနံတင္
တပါေလွႀကီးတစ္စင္းသည္ အပါအ၀င္ၿဖစ္သည္။
ေရနံတင္တပါေလွႀကီး၏ ေနာက္လိုက္၀ါးထုိးေလွသားၿဖစ္သူဟသၤာ
အတြက္ေတာ့ ဤဧရာ၀တီရႈခင္းသည္ ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးနုိင္သည့္ ပန္းခ်ီ
ကားတစ္ခ်ပ္ပင္တည္း။

ၿမင့္မားေသာ ေလွႀကီးတြင္ ထုိင္ေနေစကာမူ ေလွေအာက္က ေရၿပင္
သည္ သူနွင့္အလြန္ရင္းနွီးလွေသာေၾကာင့္ ေရစီးသံ တသြင္သြင္သည္ သူ႕
နားထဲတြင္ အနီးကပ္တုိက္ခတ္လိုက္သည့္မယ္ဒလင္သံလုိခ်ိဳသာလွသည္။
သူ႕နားမ်ား မည္မွ်ပါးနပ္လိုက္သလဲဆုိလွ်င္ ေလွ၏ေရွ႕နားက ေရၿပင္
ေအာက္တြင္ ေရစီးအားကို အသံုးခ်ထားသည့္ ေရရြက္၏ ေရတုိးတုိက္
သံကိုပင္ သူၾကားေနရသည္။ သုိ႕မဟုတ္ ေရ၏ တုန္ခါမႈ၊ ေလွ၏ တုန္ခါ
မႈမွတစ္ဆင့္ သူ႕ေၿခဖ၀ါးထဲ၊ ထုိမွ သူ႕နားထဲသို႕ေရာက္လာတာ ၿဖစ္ခ်င္
ၿဖစ္မည္။ ေရရြက္တုိက္သံကိုကား သူၾကားေယာင္မိသည္မွာ အမွန္။
သူသည္ ဧရာ၀တီၿမစ္ ေရၿပင္ေပၚမွာ ေမြးဖြားခဲ့သည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ပဲလား မသိ။ ဧရာ၀တီကို သူ ခ်စ္သည္။ ဧရာ၀တီဟူ
သည့္နာမည္သည္ မည္သည့္ရွင္ဘုရင္လက္ထက္ကတည္းက စတင္ မွည့္
ေခၚခဲ့သလဲ သူမသိ။ သူသည္ ပထ၀ီႏွင့္သမုိင္းကိုဟုတ္ဟုတ္ၿငားၿငား စာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သင္ရေလာက္ေအာင္ ေက်ာင္းေနခဲ့ဖူးသူ မဟုတ္ေခ်။ သုိ႕ေသာ္ ဧရာ၀တီ
ဟူသည့္နာမည္ကုိ ေပးခဲ့သူအား သူ အလြန္အံ့ၾသစြာ ခ်ီးက်ဴးမိ၏။ ဘယ္
ေလာက္လွလိုက္တဲ့ နာမည္လဲ။ ၿမန္မာနုိင္ငံ၏ ၿမစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
သူ ၾကားဖူးသည္။ ခ်င္းတြင္းၿမစ္ သို႕မဟုတ္ ဒုဌ၀တီၿမစ္၊ စစ္ေတာင္းၿမစ္၊
သံလြင္ၿမစ္၊ မူးၿမစ္၊ မုန္းၿမစ္၊ ေဇာ္ဂ်ီၿမစ္၊ ပန္းေလာင္ၿမစ္၊ မဏိပူရၿမစ္ ...
အားလံုးထဲမွာ ဧရာ၀တီသည္ နာမည္ေရာ၊အဆင္းေရာအလွဆံုးၿဖစ္သည္။
အရွည္လ်ားဆံုးလည္း ၿဖစ္သည္။ အနက္ရိႈင္းဆံုးလည္းၿဖစ္သည္။ အသံုး
အက်ဆံုးလည္း ၿဖစ္သည္။

တကယ္ေတာ့ သူသည္ ဧရာ၀တီကုိ သက္မဲ့ေရၿပင္တစ္ခုအၿဖစ္
မၿမင္မိဘဲ သက္ရွိတစ္ေယာက္လို၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္တစ္ေယာက္လို ခ်စ္ခင္
ရင္းနွီးခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။
““ဒီၿမစ္ဟာ အေမတို႕ သားတုိ႕ရဲ႕ အသက္သခင္ ေက်းဇူးရွင္ႀကီး””
အေမရွိစဥ္တုန္းက သူ႕ကို မၾကာမၾကာ ေၿပာၿပဖူးသည္။ အေမသည္
အလြန္သနားစရာေကာင္းပါသည္။ အေဖ တက္မကုိင္ဘ၀တုန္းက အေမ့
ဘ၀မွာ ဘာမွ ပူပင္ေၾကာင့္ၾကစရာ မရွိ။ တစ္ခါတစ္ခါ အေဖ့ေလွႀကီးေပၚ
တြင္ ေအာက္ၿပည္ေအာက္ရြာအထိလိုက္သြားရစဥ္က ေပ်ာ္စရာပင္ေကာင္း
ေသးသည္။ တက္မကိုင္ဆုိသည္မွာ ေလႀကီးတစ္စင္းလံုးတြင္ ေရေၾကာင္း
အေနအထား၊ ရာသီဥတု အေနအထား အကၽြမ္းက်င္ဆံုး ပုဂိ္ၢဳလၿဖစ္၍၊ လူ
အားလံုးက ေလးစားရသူ ၿဖစ္သည္။ ေလွသူႀကီးကလြဲလွ်င္ ေလွေပၚမွာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အာဏာအရွိဆံုး ပုဂ္ၢိဳလ္လည္း ၿဖစ္သည္။ ဤကဲ့သုိ႕ အဆင့္မ်ိဳးရေအာင္
အေဖသည္နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခြန္အားႏွင့္ အေတြ႕အၾကံဳကုိရင္းနွီးခဲ့ရသည္။
မူလပထမတုန္းကေတာ့ အေဖသည္ လူငယ္ဘ၀မွာ သူ႕လိုပင္ ေနာက္
လိုက္၀ါးက စခဲ့ရေပလိမ့္မည္။ ေနာက္လိုက္၀ါး အဆင့္ရွိေသာ ေလွထိုး
သားသည္ ေလွႀကီးတစ္စင္းလံုးတြင္ အညံ့ဆံုး၊အနွိမ္ခံရဆံုး၊အေတြ႕အၾကံဳ
လည္း အရွိဆံုးလူၿဖစ္သည္ မဟုတ္လား။ အလုပ္သင္ေလွထိုးသားဟု
ေၿပာလိုက ေၿပာနုိင္ေပလိမ့္မည္။ ေလွထိုးသားအဆင့္ဆင့္ကို အေဖၿဖတ္
ေက်ာ္ခဲ့ဖို႕ ႏွစ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ၾကာသလဲ သူမသိ။ ေခါင္၀ါးဘ၀မွ
တက္မကိုင္ဘ၀သို႕ ေရာက္ေအာင္ နွစ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ၿဖတ္ သန္းရသ
လဲ သူမသိ။ အေမသည္ သည္အေၾကာင္းေတြ သူ႕ကို ၿပန္ေၿပာရေလာက္
ေအာင္ ဗဟုသုတႏွင့္ အသိဥာဏ္ မရွိခဲ့ရွာပါ။

သူ သိတတ္သည့္အရြယ္တြင္ အေဖ ငွက္ဖ်ားေရာဂါၿဖင့္ ကြယ္လြန္
သြားသည္။ အေဖ့ကို သူမွတ္မိသမွ်မွာ က်စ္လ်စ္ေတာင့္တင္းေသာ အေဖ့
လက္ဖ်န္ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးကို သူ ခုိစီးရင္း ေဆာ့ခဲ့ရသည့္ကာလ၊ အေဖ့
ေနာက္လိုက္ တပည့္တစ္ေယာက္ႏွင့္ သူတို႕ညီအစ္ကို ဟုိးခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ
ရခိုင္ရိုးမေတာင္စြယ္သစ္ပင္အုပ္ဆီသုိ႕ ေရၾကည္သီးေကာက္ရန္သြားေသာ
ကာလတုိ႕သာၿဖစ္သည္။ ေရၾကည္သီးဟု ေလွသမားေတြေခၚေသာ အသီး
တစ္မ်ိဳးသည္ ၿပာသို၊တပို႕တြဲေလာက္တြင္ရင့္မွည့္စၿပဳကာ တေပါင္း၊ တန္
ခူးဆုိလွ်င္ ေၿမၿပင္သို႕ ေႂကြတတ္သည္။ ထုိေရၾကည္သီးသည္ ေနာက္က်ိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေသာေရကို ၁၀ မိနစ္ေလာက္အတြင္း ၾကည္သြားေစေသာ သတိ္ၲထူးရွိ
သည္။ ေလွေပၚတြင္ ေသာက္သံုးေရကို စဥ့္အိုးႀကီးမ်ားၿဖင့္ ထည့္ထား၏။
ဧရာ၀တီၿမစ္လယ္ေကာင္မွ ေရကို ေနာက္လိုက္ ေလွသားမ်ားက ေရပံုး
ၿဖင့္ဆြဲတင္ခပ္ကာ၊ ၿဖည့္ထား၊ ၿပလို႕အနားရွိ တန္ပိုတန္က်င္ဘက္ေရာက္
လွ်င္ ေရၾကည္သီးစုေဆာင္းရန္သြားေကာက္ၿပီး တစ္လံုး ႏွစ္လံုးကိုစဥ့္အိုး
ထဲထည့္လုိက္၊ သည္လိုႏွင့္ ေလွေပၚရွိ လူကုန္သည္ ေရၾကည္ကို ေသာက္
ရၿခင္း ၿဖစ္သည္။ အစ္ကိုသည္ ေရၾကည္သီး ေကာက္လွ်င္ ေတာထဲ၀င္ၿပီး
ေတြ႕သမွ် ငွက္ႏွင့္သတ္ၲ၀ါေလးမ်ားကို ပစ္ခတ္တတ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ခါ
က အစ္ကို႕ကို အေဖရိုက္ႏွက္ဖူးတာ သူ မွတ္မိေနခဲ့သည္။
““အဲဒီငွက္ေတြ၊ ပုတ္သင္ညုိေတြက စားလုိ႕ရသလားဟင္၊ စားလို႕မရ
တဲ့သတ္ၲ၀ါကို ကိုယ္ေပ်ာ္ခ်င္လို႕ အသက္သတ္တာ အလြန္ယုတ္မာတယ္၊
ေနာက္ကို ကၿမင္းဦးမလား .... ကၿမင္းဦးမလား ...””
သူ အရိုက္ခံရသည့္ ကိစ္ၥႏွင့္ပတ္သတ္၍ အစ္ကုိသည္ သူ႕ကို မေက်
နပ္ေပ။

““မင္း ... ေတာ္ေတာ္ အတုိင္အေတာထူတဲ့ ကေလးပါလား၊ ဘာကိစ္ၥ
မင္းက သြားေၿပာရတာလဲ””
အစ္ကိုက သူ႕ကို မ်က္နွာထိမ်က္နွာထားႏွင့္ လက္သီးၿဖင့္ ရြယ္ကာ
ၾကိမ္းေမာင္း၏။ အဲသည္တုန္းကေတာ့ သူသည္ အလြန္ေၾကာက္ရြံ႕တတ္
ေသာ၊ မ်က္ရည္လြယ္ေသာ သူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခဲ့သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အေဖက အစ္ကို႕ကိုရိုက္ေတာ့လည္း ငို၊ အစ္ကိုက သူ႕ကို ၾကိမ္းေမာင္း
ေတာ့လည္း ငို၊ သူ႕မ်က္ရည္မ်ား အလြန္လြယ္ကူခဲ့သည္။
““အေဖက ဘာလို႕ၾကာေနတာလဲ ေမးလို႕ ငါက .....””
သူ႕မ်က္ရည္ေၾကာင့္ပဲ ထင္၏။ အစ္ကို သူ႕ကို မထုိးႀကိတ္ဘဲ ခ်မ္း
သာေပးလိုက္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ထုိအစ္ကိုသည္ပင္ အေဖဆံုးေသာအခါ
အေမနွင့္သူ႕ကို တံငါအလုပ္ၿဖင့္ ထမင္းေကၽြးခဲ့သည္။ အေဖဆံုးေတာ့ သူ႕
အသက္က ငါးနွစ္၊ အစ္ကို႕အသက္က ရွစ္နွစ္ ...။ ေလွလိုက္ဖို႕ ဘယ္လုိ
မွ မၿဖစ္နုိင္ေသာ အရြယ္ေတြ၊ အေမကလည္း ဘာမွ လုပ္ကိုင္မစားတတ္။
သေၿပတန္းရပ္ကြက္မွာ အေဖထားရစ္ခဲ့သည့္ အိမ္ကေလးမွာ အေမအလုပ္
မလုပ္တတ္သၿဖင့္ ေႂကြးတင္ကာ ေႂကြးဆပ္ဖုိ႕ ေရာင္းလိုက္ရသည္။ ထုိအ
ခါ သူတုိ႕မိသားစုသည္ ဧရာ၀တီၿမစ္ႏွင့္ နီးရာေလွဆိပ္၌ သက္ငယ္တဲ
ေလးထိုး၍ ေၿပာင္းေရႊ႕ရသည္။ အစ္ကုိက ပိုက္ကြန္ၿဖင့္ ငါးဖမ္းသည့္
အလုပ္မွာ ကၽြမ္းက်င္သည္။ ငါးရွိမည့္ ေနရာကို ဇာတိစိတ္ၿဖင့္ သိသည္။
ငါးလူးငါးလဲေလးေတြ၊ ရင္ေဘာစာငါးေတြပါ ပါလာတတ္သည္။ ထုိအ
ခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ အစ္ကိုရွိသည့္ေနရာကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း ဧရာ၀တီ
ၿမစ္ၿပင္က်ယ္ၾကီးကို ခ်စ္ေနေတာ့သည္။

““ေဟာဒီကေလးက ... အကုသိုလ္နဲ႕မွ အက်ိဳးေပးတယ္””
အစ္ကို႕အေၾကာင္းကို အေမက ရယ္လ်က္ ေၿပာဖူးသည္။
သေၿပတန္း ေၿမာက္ေခ်ာင္း၏ထိပ္မွာ ေရနံေၿမမွ စိမ့္က်လာေသာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေရနံမ်ားကုိ သူတကာလို အလုအယက္ သြားခပ္တုန္းက အစ္ကိုသည္ ရန္
ၿဖစ္ကာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ ဗရပြၿဖင့္ အိမ္ၿပန္ေရာက္လာဖူးသည္။
““ေတာ္ၿပီ ... ငါးဖမ္းတာပဲ ေကာင္းတယ္””
အစ္ကို႕ပိုက္ကြန္မွာ မိလာသည့္ ငါးေတြကို အေမႏွင့္သူက ေရနံ
ေခ်ာင္းေစ်းမွာ သြားေရာင္းရ၏။ အေမက သူ႕ကို အလြန္အလိုလိုက္ေသာ
ေၾကာင့္ သူ အနည္းငယ္ ဆိုးခဲ့ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။
““သား ... မလိုက္နဲ႕ေနခဲ့၊ ေနပူတယ္။ လြန္းေသာင္ေရ ... ညီေလးကုိ
ေခၚထားလိုက္ေနာ္””
““ဟာဗ်ာ၊ ဒီေကာင္ေလးကို က်ဳပ္မ်က္စိနဲ႕ မေတြ႕ဘူး၊ အေမ့ဟာ
အေမ ေခၚသြား၊ က်ဳပ္ထမင္းခ်က္တဲ့ေနရာ ကန္႕လန္႕ကန္႕လန္႕ လုပ္ရင္
တီးထည့္ပစ္လိုက္မယ္””
တကယ္ေတာ့ အစ္ကိုသည္ သူ႕အား ဘယ္တုန္းကမွ တီးခဲ့ဖူးသည္
မဟုတ္သည္ကို ယခု သူၿပန္သတိထားမိပါသည္။ သူ႕မွာေတာ့ အစ္ကို၏
မ်က္နွာထားဆုိးဆုိးကုိ ေၾကာက္ေနခဲ့သည္မွာ ရစရာမရွိ။
““ကပ္ဖားေလး ... သာရာစီးကေလး””
အစ္ကိုက သူ႕ကို အဲ့သည္လုိ ေခၚတတ္၏။ သုိ႕ေသာ္ ထိုကပ္ဖားက
ေလးကိုပင္ အစ္ကုိက ပင္းဘုရားပြဲေတာ္ခ်ိန္မွာ ႏြားလွည္းရုပ္ကေလးေတြ၊

ၿမင္းရုပ္ကေလးေတြ ၀ယ္ေပးခဲ့သည္။ သူတုိ႕ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ပင္း
ဘုရားကုိ ၿမစ္ကမ္းပါးလမ္းအတိုင္း ေၿခလ်င္သြားၾကသည္ၿဖစ္ရာ သူက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေညာင္းသည္ဟုငိုလွ်င္ အစ္ကိုက ထမ္းပိုးခဲ့ရ၏။
““ငါ့လေခြးတဲ့၊ မင္း အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္မွာေနခဲ့ပါဆုိတာ နားမွမ
ေထာင္ဘဲကြ။ေတာ္ၿပီကြာ...ေနာက္နွစ္က်ရင္ မင္းဟာမင္း ေနခဲ့၊အလကား
ဘာမွအသံုးက်တဲ့ကေလး မဟုတ္ဘူး၊ လူေပ်ာ့””
အေမကေတာ့ သူ၏ နီက်င္က်င္ ဆံပင္ကေလးမ်ားကို နက္လာ
ေအာင္ဟု အုန္းဆီကိုမၿပတ္လိမ္းေပးရင္း သူ႕မ်က္နွာနွင့္ သူ႕အသားအေရ
ကို ခ်စ္ခင္စြာ ကိုင္တြယ္ ခ်ီးက်ဴးခဲ့သည္။
““ေပ်ာ့မွာေပါ့၊ ငါ့သားက နုနုကေလးကိုး””
သူ႕အသားအေရသည္ အစ္ကို႕လိုမဟုတ္ဘဲ ၿဖဴ၀င္းေန၏။ ေနာက္
ၿပီး အေရၿပားပါးလ်ားသၿဖင့္ ေနပူထိလွ်င္ နီရဲေနတတ္သည္။
““သား ... ၿမစ္ထဲကုိ ဆင္းဆင္းမေနနဲ႕၊ အသားအေရေတြ မြဲေၿခာက္
ကုန္လိမ့္မယ္၊အၿမဲတမ္း အက်ႌခၽြတ္နဲ႕မေနနဲ႕၊ အက်ႌ၀တ္ထားေတာ့ေနဒဏ္
ေလဒဏ္ သက္သာတာေပါ့””
““အေမက အဲလို မမေန၊ နဂိုကမွ လက္ေၾကာမတင္းတဲ့ေကာင္ ပိုၿပီး
သာရာစီးၿဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒါၿဖင့္ ဒီအေကာင္က ဘာလုပ္ကိုင္ စားတတ္
လာမွာတုန္း””
““ဟဲ့ လြန္းေသာင္ ... ဒီ ခုနွစ္နွစ္အရြယ္ ကေလးကို လက္ေၾကာမ
တင္းဘူး မေၿပာပါနဲ႕၊ အသက္ႀကီးလာေတာ့ လုပ္မွာေပါ့။ သူ႕ကို ပညာ

သင္ေပးရမယ္၊ ပညာတတ္ႀကီးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္။ မင္းနဲ႕ အေမနဲ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အလုပ္လုပ္ရင္ ညီေလး အလုပ္လုပ္စရာ မလိုပါဘူးကြယ””

အစ္ကိုက မ်က္ေစာင္းႀကီးတခဲခဲႏွင့္ သူ႕အား ေဒါသတႀကီးၾကည့္
လွ်င္ အစ္ကို သူ႕ကို အေမ့ရင္ခြင္ထဲမွာ ဆြဲေခၚထိုးႀကိတ္ေလမလားဟု
ေၾကာက္ခဲ့မိသည္။
““ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ ... အဲဒီေရႊမင္းသားေလးကို က်ဳပ္က ကၽြဲလို ႏြားလိုရုန္း
ၿပီး တစ္သက္လံုး လုပ္ေကၽြးရေတာ့မွာေပါ့””
သုိ႕ေသာ္ သူလည္း ေရႊမင္းသားေလး မၿဖစ္လိုက္ရ။ အစ္ကိုလည္း
ေရႊမင္းသားေလးကို တစ္သက္လံုး လုပ္ေကၽြးဖို႕ ၀ဋ္ဒုက္ၡမႀကီးလိုက္ပါ။
အစ္ကိုသည္ ကုိယ္ကို ေရတစ္ပိုင္းစိမ္၊ ကိုယ္အထက္ပိုင္း ေနပူဒဏ္ၿဖင့္
အသားအေရ ကၽြတ္က်မတတ္ ရွိခဲ့ရာမွ တစ္ညေနေတာ့ အပ်င္းဖ်ားၿပီး
ငန္းဖမ္းကာ ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ အစ္ကုိေသေတာ့ အစ္ကို႕အေလာင္းကို
ေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး ေငးေမာကာ တုန္လႈပ္ထိတ္လန္႕ေနခဲ့သည္။အစ္ကုိ႕ကို
သနားမိသည့္စိတ္ထက္ အစ္ကိုမရွိလွ်င္ သူ ဘယ္လိုဆက္လက္ အသက္
ရွင္ရမလဲဟု ေၾကာက္ရြံတုန္လႈပ္စိတ္က ပိုမ်ားပါသည္။
““သားႀကီးလြန္းေသာင္ ... ညီေလးကို စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့ၿပီလား””
အေမက မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေလးၿဖင့္ မ်က္ရည္တုိ႕လ်က္ ရႈိက္ငုိေတာ့
မွ သူ႕မ်က္ရည္ေတြ လိမ့္ဆင္းက်သြားသည္။ ထုိမ်က္ရည္မ်ားကေတာ့
သူ႕ဘ၀သူ အားငယ္သည့္ မ်က္ရည္မ်ား မဟုတ္ခဲ့။ အစ္ကုိ႕ကုိ သနား
သည့္မ်က္ရည္မ်ား ၿဖစ္သည္။ ထုိစဥ္ကေတာ့ ေသဆံုးသြားတာကို သနား
ခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္လိမ့္မည္ ထင္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

အစ္ကို႕ကို ေညာင္တုန္းက သဲေသာင္ခံုတစ္ခုမွာ ေလွကို လြန္းတင္
ဖို႕ ၿပင္ဆင္ရင္း ေမြးဖြားခဲ့သည္။ လြန္းေသာင္မွာ ေမြးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထုိ
ကာလက နာမည္ေပးထံုးစံအရ ေမာင္လြန္းေသာင္ ... ဟု နာမည္ေပးခဲ့
သည္။ ထုိ ေမာင္လြန္းေသာင္သည္ ေမြးကတည္းက သူ႕တစ္နိုင္ခြန္အား
ကေလးၿဖင့္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရ၏။ အေဖေသေတာ့ အေမႏွင့္သူ၏ ၀မ္းေရးအ
တြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရ၏။ မ်က္နွာေကာင္းလညး္ မရခဲ့။ သူ႕ဘ၀သည္
ဒုက္ၡဆင္းရဲၿခင္းမ်ား၊ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားရၿခင္းမ်ားသာ ရွိခဲ့သည္။ အစ္ကို႕
ကို သူေမးလို႕ရလွ်င္ ယခုအခါ ေမးခ်င္သည္။ ဟုိုတုန္းက ေမးဖို႕မသိ
တတ္ခဲ့ေသာ ေမးခြန္းကေလးပါ။
““အစ္ကို႕ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာဆိုတာေရာ ရွိခဲ့ပါရဲ႕လား””
ယခုေအာက္ရြာမွာေတာ့ အစ္ကို၏ေရႊမင္းသားကေလးသည္ ေအာက္
ၿပည္ ေအာက္ရြာကို သံုးေလးေခါက္ လိုက္ဖူးသည့္ ေလွထိုးသားတစ္
ေယာက္ ၿဖစ္ခဲ့ပါၿပီ။ အစ္ကုိ ေသဆံုးၿပီးစ အခ်ိန္ကေတာ့ ၿမစ္၏ ဟုိဘက္
ကမ္း၊ သည္ဘက္ကမ္းကူးေသာ ကူးတုိ႕ေလွဆိပ္တြင္ လူေခၚေပးသည့္
အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့သည္။
““ဟယ္ ... ကေလးေလးက ခ်စ္စရာကေလး””
ကုန္သည္အမ်ားစုက သူ၏ သနားကမားရုပ္ရည္ကို ခ်စ္ခင္စြာ မုန္႕
ဖိုးပဲဖိုး ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးသြားတတ္၏။ အစ္ကို အသက္ထင္ရွားရွိခဲ့
လွ်င္ အဲသည္အၿဖစ္မ်ိဳးကို ရွက္လွခ်ည့္ဟု လဲေသခ်င္လိမ့္မည္။ ရုပ္ၿပစား
တဲ့အလုပ္ပဲဟု ကဲ့ရဲ႕ေပလိမ့္မည္။ သူ႕မွာက အစ္ကို႕လို ငါးဖမ္းလည္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မကၽြမ္း။ ေစ်းေတာင္းေတြ ထမ္းပိုးဖို႕လည္း ခြန္အား မႀကီးခဲ့ဘဲကိုး။ သုိ႕
ေသာ္ ခြန္အားဆုိသည္မွာ လုပ္ယူ၍ရေသာအရာပါတကားဟု ယခုမွသူသိ

ေတာ့သည္။ အစ္ကိုသည္ ငတ္မြတ္ဆင္းရဲၿခင္းကိုေၾကာက္၍ ကိုးႏွစ္သား၊
ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္ႏွင့္ မလုိက္သည့္ ခြန္အားကို ေမြးယူခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။
ယခုအခါ အစ္ကိုေၿပာသည့္ ေရႊမင္းသားကေလးသည္ ထိုး၀ါး တစ္လွည့္၊
ေလွာ္တက္တစ္လွည့္၊ ႀကိဳးတစ္လွည့္ထံုးရသည့္ ေလွထိုးသားဘ၀ ေရာက္
ခဲ့ၿပီ။ ေႏြရာသီ တပါေလွႀကီးေတြ နားတတ္သည့္အခါ ဧရာ၀တီၿမစ္ ဟို
ဘက္ကမ္း၊ သည္ဘက္ကမ္းကူးသည့္ ကူးတုိ႕ေလွမွာ ေနာက္လိုက္ေလွသ
မား ၿဖစ္ခဲ့ၿပီ။
ပထမတစ္ေခါက္ ေအာက္ၿပည္သုိ႕ ေလွထိုးလိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္
အေမသည္ ပိုးထိ၍ေသဆုံးနွင့္ခဲ့ၿပီ။ အေမ့အေလာင္းကို မၿမင္လိုက္ရေသာ
ေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္အထိ အေမအသက္ရွင္ေနေသးသေယာင္ေယာင္ ထင္
တတ္သည္။ ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲမွာ ေရခ်ိဳးၾကစဥ္ အေမက ေရထဲမွာငုပ္ေနၿပီး
သူစိုးရိမ္တႀကီး လွည့္ပတ္ရွာသည့္အခ်ိန္ ....၊ သူ ငိုခါနီးအခ်ိန္က်မွ သူ႕
ေရွ႕နားမွာ ဘြားခနဲေပၚလာၿပီး ရယ္ေမာသည့္အၿဖစ္ကို ခဏခဏ သတိရ
သည္။ ယခုလည္း ဧရာ၀တီၿမစ္ေရၿပင္ တစ္ေနရာရာမွာ အေမတိတ္တ
ဆိတ္ေရငုပ္ေနၿပီး သူ မေမွ်ာ္လင့္သည့္ အခ်ိန္က်မွ ဘြားခနဲ ေၿခာက္လွန္႕
ရယ္ေမာလိုက္ေလမလား။ တစ္ခါတစ္ခါ သူသည္ ကေလးဘ၀တုန္းကလို
အားရပါးရ ေအာ္ငိုလိုက္ခ်င္သည္။ အင္းေလ ... ယခုလည္း သူသည္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကေလးဘ၀က လြန္ေၿမာက္ဖို႕ အခ်ိန္ေတြလိုပါေသးသည္။ အသက္ ၁၃
ႏွစ္ဆိုသည္မွာ ကေလးပါပဲ။ ေလွေပၚမွာ အငယ္ဆံုးေလွထိုးသားၿဖစ္
သည္။
ဤ တပါေလွႀကီး၏ တက္မကိုင္က အေဖ့သူငယ္ခ်င္းဟု ေၿပာၾက
သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း ဘယ္သူမွ မေခၚခ်င္ေသာ ၁၃ႏွစ္အရြယ္ကေလး

တစ္ေယာက္ကို ေနာက္လိုက္၀ါး ေလွထိုးသားအၿဖစ္ ေခၚခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ဟန္
တူသည္။ သူသည္အေတြ႕အၾကံဳမရွိေသးသူမုိ႕ လူႀကီးေတြေၿပာသမွ်၊ ၿငင္း
သမွ်၊ လုပ္သမွ် အရာအားလံုးကုိ လိုက္မွတ္ေနရသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ရက္က ေရနံေခ်ာင္း၊ သေၿပတန္းဆိပ္မွာ ေလွသူႀကီး
နွင့္ လွည္းထိန္း ရန္ၿဖစ္မလို ရုတ္ရုတ္သဲသဲၿဖစ္ၾက၏။ ေလွ၀မ္းထဲက
အကန္႕ေတြမွာ သံၿဖဴပံုးနွင့္သယ္လာသည့္ ေရနံေတြကို ေလာင္းေလာင္း
ထည့္ေနသည္ကို အကဲခတ္ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ေလွသူႀကီးက “ေဟ့ ေဟ့၊
ရပ္လိုက္ ....” ဟုေအာ္သည္။ ေရနံေလာင္းထည့္ေနသူက ၿဗဳန္းခနဲ ပံုးကို
ၿပန္ေထာင္လုိက္၏။ သူ ထုိအုပ္စုအနားသုိ႕ တုိးကပ္သြားခ်ိန္တြင္ ေလွသူ
ႀကီးက ဆူပူေနၿပီ ၿဖစ္သည္။
““အရင္ တစ္ေခါက္တုန္းကလဲ ဒီလိုပဲ၊ ရႊံေတြ ႏြံေတြနဲ႕ ဘယ္ေရာက္
သြားလဲ၊ မင္းတုိ႕ လွည္းထိန္းကိုေခၚစမ္း၊ ဗ်ိဳ႕ ... ဦးလူေလး””
ေရနံပံုးေတြမွာ ရြံ႕ႏြံ႕ေတြပါလာလို႕ ေလွသူႀကီးက ဆူပူၿခင္းၿဖစ္သည္
လွည္းထိန္းဟုေခၚသည့္ ေရနံပြဲစားက ရယ္ရယ္ေမာေမာၿဖင့္ သူ႕အၿပစ္မ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟုတ္ေၾကာငး္၊ ေရနံကိုက သိပ္မစင္တာ ၿဖစ္နုိင္ေၾကာင္း၊ တစ္ခါတစ္ရံမွ
ၿဖစ္တတ္ေၾကာင္း ရွင္းၿပသည္။ ေလွသူႀကီးအတြက္က်ေတာ့လည္း ေရနံ
သန္႕စင္မွ ေစ်းေကာင္းရမည္ၿဖစ္၍ ရႊံ႕ေတြ၊ ႏြံေတြကိုၿမင္လွ်င္ ေနာက္ထပ္
ခ်မည့္ ေရနံေတြကိုပါ မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္၍ ၾကည့္ေတာ့သည္။
ေရ သို႕မဟုတ္ ရႊံ႕မ်ားသည္ ေရနံတြင္းထဲမွာကိုက ပါလာသလား၊
လွည္းထိန္းထံေရာက္မွ ပါလာသလား သူမသိနိုင္ေပ။ သုိ႕ေသာ္ ဤသုိ႕
ၿဖစ္တတ္သည္ဟုေတာ့ သူမွတ္သားဖို႕ လိုသည္။

ေရ သုိ႕မဟုတ္ ရႊံ႕ႏြံပါလာလွ်င္ ထုိေရနံပံုးကို သြန္ေနရာမွၿပန္ေထာင္
ယူလိုက္ရ၏။ ထုိ႕ေနာက္ ပံုးကို ေဇာက္ထိုးထားၿပရသည္။ ေရနံသည္ ေရ
ႏွင့္ ရႊံ႕တုိ႕၏ အထက္မွာ အၿမဲရွိေနသၿဖင့္ ေဇာက္ထိုးခ်လိုက္ေသာအခါ ႏြံ
မ်ား၊ ရႊံ႕မ်ားသည္သာ ၿမစ္ေရထဲသုိ႕ ပါသြားၿပီး တၿဖည္းၿဖည္းစစ္သြား
လွ်င္ ႏြံေတြကုန္သြားကာ ေရနံခ်ည္းသက္သက္က်န္၏။ ထိုေရနံပံုးကို ေရ
နံသက္သက္ၿဖင့္ ၿပည့္သြားေအာင္ လွည္းသမားက ၿဖည့္ေပးရသည္။ ေလွ
၀မ္းထဲက အကန္႕ေတြထဲသုိ႕ ေရနံမ်ား ၿပည့္သြားၿပီဆုိလွ်င္လည္း ေရနံ
မ်က္နွာၿပင္ထုထည္၏ေအာက္မွာေရေတြပါေနတတ္ေသးေသာေၾကာင့္စိတ္
ခ်ရေအာင္ ေလွ၀မ္းေအာက္ေၿခမွ ပိုက္လံုးၿဖင့္ ေရပိုက္ဖြင့္သလိုပင္ တံု
ကင္ၿဖင့္ စုပ္ထုတ္ပစ္ရသည္။ ဤအလုပ္မ်ားသည္ သူလုပ္ရသည့္ အလုပ္
ၿဖစ္သည္။
ေရနံေတြ ေလွေပၚမွာသြန္ခ်ၿပီးေနာက္ ပံုးခြံသက္သက္မ်ားၿဖင့္ ၿမစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဆိပ္မွၿပန္သြားေသာ လွည္းတန္းႀကီးမ်ား၊ ကမ္းနားၿမစ္ဆိပ္ဆီသို႕ ေရနံပံုး
ေတြၿဖင့္ ဆင္းလာေသာ လွည္းတန္းႀကီးမ်ား၊ ေလွအဆင္းအတက္ ခရီး
သည္မ်ား၊ ကုန္ထမ္းသမားမ်ား၊ ေစ်းသည္မ်ားနွင့္ ေလွသမားမ်ား၊ ဤရႈ
ခင္းသည္ အေဖ တက္မကိုင္ဘ၀၊ သူ ကေလးဘ၀အရြယ္ကတည္းက
ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးနုိင္သည့္ၿမင္ကြင္းၿဖစ္သည္။ ေလွေပၚတြင္ ေလွထုိးသား
အစံုၿဖင့္ နတ္တင္ပူေဇာ္ပသၿပီးေနာက္ ေလွထြက္လာေသာ အခါမွာေတာ့
ဧရာ၀တီၿမစ္ၿပင္၏ ရႈခင္းကို သူ တစ္၀ႀကီး ၾကည့္ၿမင္ရသည္။
အနီးအပါး ၿဖတ္သန္းသြားေသာ ေလွႀကီးေလွငယ္မ်ားကို မိမိ၏
အသိအကၽြမ္းလိုပင္ လက္ၿပႏႈတ္ဆက္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။
ေအာင္လံဆိပ္ကမ္း၊ သရက္ဆိပ္ကမ္းတို႕တြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ေရနံခ်ေရာင္း

သည့္ၿမစ္ကမ္းပါးေပၚက အပ်ိဳကေလးေတြ သူ႕ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္
လုပ္လွ်င္ သူ ရွက္လည္းရွက္၊ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္၏။
““ဟေကာင္ေလး ... နင့္နာမည္ ဘယ္သူတုန္းလို႕ ကမ္းပါးေပၚက
လွမ္းေမးေနတယ္””
ေလွထိုးသားႀကီးတစ္ေယာက္က ၿဗဳန္းခနဲ သူ႕ေက်ာကို ပုတ္ၿပီး
အတည္ေပါက္ စေနာက္တုန္းက သူ တကယ္ထင္မွတ္သြား၏။ ပါးၿပင္
တစ္ဖက္မွာ ေပ်ာ့ႏြဲ႕စြာ ၀ဲက်ေနသည့္ ဆံပင္မ်ားကုိ ဆတ္ခနဲေမာ့၍ ခါပစ္
ရင္း ကမ္းေပၚသို႕ ခပ္ရွန္းရွန္းတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ “ဟသၤာပါ” ဟု ေၿဖဆုိ
လုိက္၏။ ထုိအခါ အပ်ိဳမမ်ားသည္ ၀ါးခနဲ ေအာ္ရယ္ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အမယ္ ... သူ႕လဲ မေမးဘဲနဲ႕ေဟ့””
သူသည္ ရွက္ရမ္းရမ္းကာ ေလွထုိးသားႀကီး၏ လက္ေမာငး္ကို
လက္သီးၿဖင့္ သံုးေလးခ်က္ထိုးကာ တက္မစင္ေအာက္သုိ႕ ကပ်ာကသီ
ေၿပး၀င္သြားခဲ့ရေလသည္။
သူသည္ ထိုအၿဖစ္ကို ၿပန္ေတြးၾကည့္လွ်င္ ယခုတုိင္ မ်က္ႏွာပူေႏြး
လာကာ ၿပံဳးမိဆဲ ၿဖစ္၏။
အခ်ိန္သည္ တၿဖညး္ၿဖည္း ကုန္ဆံုးသြားရာ ၿမန္ေအာင္သို႕ေရာက္
ခ်ိန္တြင္ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ ၿဖစ္သည္။ ေစာေစာက မ်က္နွာကို ၾကမ္းတမ္းစြာ
တည့္တည့္ၿဖတ္တုိးေနေသာ ေလသည္ ယခုအခါ ၿငိမ္သက္သြားေလသည္
ၿမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္သည္ သစ္ပင္အုပ္မ်ား ထူထပ္ကာ စိမ္းစိုေသာေဒသ ၿဖစ္
သည္။

သူသည္ ဤေလွေပၚတြင္ ထမင္းခ်က္အလုပ္၊ ေရသယ္အလုပ္တုိ႕ကို
ထုိး၀ါးထုိးသည့္ အလုပ္ထက္ပို၍ လုပ္ရသည္။ ေလွႀကီးကို ၀ါးထုိးရာ
တြင္ ေရနက္ထဲသို႕ ၀ါးစိုက္၍ ၿပန္ႏုတ္ရသည္ၿဖစ္ရာ ထုိ၀ါးလံုးႀကီးကို
သူ မနုိင့္တနုိင္ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူ႕အေဖာ္ေတြကသာ အဓိကလုပ္၏။
ေရထဲသုိ႕၀ါးလံုးနွင့္အတူ သူၿပဳတ္က်မည့္အႏ္ၲရာယ္ကို သူတုိ႕ၾကိဳၿမင္ဟန္
ရွိသည္။
““ေရရြက္ ရုပ္မယ္ေဟ့ ...””
တက္မကိုင္သည္ ဤေနရာမွာ နားမည္ဟု ဆံုးၿဖတ္လိုက္ၿခင္း ၿဖစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။ ေရြရြက္ရုပ္ၿပီးလွ်င္ ကမ္းနားသို႕ ပဲ့ကိုင္သြားၿပီး ေၿမၿပင္မွာ ၀ါးလံုး
ထုိးစိုက္ကာ ႀကိဳးကြင္းစြပ္၍ ေလွအရွိန္ သတ္ရမည္ၿဖစ္သည္။
ေရရြက္ရုပ္သည့္အလုပ္ကိုေတာ့ သူ ကၽြမ္းက်င္ၿပီ။ ေရရြက္ရုပ္သည့္
အခါ ေအာက္ႀကိဳးကို အရင္ေလွ်ာ့ရ၏။ အထက္ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းတင္းၿပီး
ေအာက္ႀကိဳးနွစ္ေခ်ာင္း ေလွ်ာ့လိုက္သည့္အခါ ေရရြက္သည္ ေရထဲမွ ထရံ
ၿပားႀကီးသက္သက္ ၿဖစ္သြား၏။ ထုိအခါ ထုိထရံၿပားႀကီးကို ေလွေပၚသို႕
ဆြဲတင္ရေလသည္။
““ဘာဟင္းလဲ သမီးေလးရ၊ ေစာေစာကေတာ့ ပဲဟင္းနံ႕ ေမႊးသဟ””
ေခါင္၀ါးႀကီး ဦးႀကီးလွသည္ သူ႕အား မိန္းကေလးနွင့္ တူလုိ႕ဆုိၿပီး
သမီး ... သမီးႏွင့္ ရွက္ေအာင္ ေခၚတတ္၏။
““ဟုတ္တယ္ ဦးႀကီး၊ ပဲဟင္း””
““တၿမန္ေန႕က ၾကက္သားဟင္းေလး လြမ္းသကြာ””

သူ႕ ဆံပင္ေပ်ာ့မ်ားကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲဆုပ္ရင္းက ဦးႀကီးလွ
ညည္းသည္။ သူသည္ ဆံပင္မ်ားနာက်င္လွေသာ္လည္း နာေၾကာင္းမေၿပာ
၀ံ့ေခ်။ ဦးႀကီးလွသည္ ေဟ ... နာသလားဟု တုိးၿပီး ဆြဲလိမ္မွာစိုးေသာ
ေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။
““မင္းက ငါတုိ႕အေဖမ်ား လက္ထက္ကို အားက်လို႕ ေသွ်ာင္ထံုးထား
မလို႕ထင္တယ္။ဟိုတုန္းကေတာ့ ေယာကၤ်ားေတြရဲ႕ ခြန္အားနဲ႕က်က္သေရ
ဟာ ေသွ်ာင္ထံုးမွာ ရိွသတဲ့ကြ။ ငါေတာ့ စိတ္မရွည္ေပါင္ကြာ၊ ဘယ့္ႏွယ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဒီဆံပင္ပဲ သေနရေတာ့မွာလား””
““ကိုင္း ကမ္းကပ္ဖို႕ လုပ္ေတာ့ေဟ့””
သူသည္ အဖ်ားခၽြန္၀ါးနွင့္ ႀကိဳးကြင္းကိုယူလ်က္ ေလွေပၚမွခုန္ဆင္း
လုိက္ရသည္။ေလွၾကီးသည္ အရွိန္ၿဖင့္သြားေနသည္ၿဖစ္ရာ သူ႕၀ါးခၽြန္ၿဖင့္
ေၿမႀကီးကို ေထာက္လုိက္ၿပီးေနာက္ ေလွႏွင့္ႀကိဳးစအၾကားမွာ လူေရာက္မ
ေနေအာင္ အၿမန္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ရ၏။ ဤ၀ါး ေၿမႀကီးမွာ ခုိင္မာစြာ
စိုက္ေနဖို႕ေတာ့ သူ႕အသက္ရွင္သန္ဖို႕လိုပင္ အေရးႀကီးသည္။ မနီလာ
အုန္းဆံၾကိဳး ပြတ္ဆြဲသြားသည့္ သူ႕လက္ဖ၀ါးမွာ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီခဲ့ ဖူးၿပီ
မဟုတ္လား။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၂)
စဥ့္အိုးေဖာင္မ်ားႏွင့္ ၀ါးေဖာင္မ်ားအၾကားမွ ကူးတုိ႕ေလွကေလး
သည္ ကုန္အၿပည့္ႏွင့္ စတင္ထြက္ခြာေတာ့မည္။ ေႏြရာသီၿမစ္ေၾကာင္း
သည္ မိုးရာသီၿမစ္ေၾကာင္းလို မက်ယ္ၿပန္႕ေခ်။ ဗူးကၽြန္း၊ ဖရဲကၽြန္း၊ က်မ္း
ကိုင္ကၽြန္း ေသာင္ခံမ်ားသည္ ၿမင့္ေမာက္ကာ အစီအရီ တစ္တန္းႀကီးေပၚ
လာသည္။ ထုိေသာင္ခံုမ်ားႏွင့္ ေရနံေခ်ာင္းအၾကား ေရလက္ၾကားကေလး
တြင္ ၿဖစ္ေအာင္ သြားလာေနၾကေသာ အေရွ႕ဘက္ ကမ္းစပ္သြား ကူးတုိ႕
ေလွကေလးမ်ားကို လွမ္းၿမင္ေနရသည္။ ဧရာ၀တီသည္ ၿငိမ္သက္စြာစီး
သည္ဆုိရံုကေလး စီးေတာ့သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟသၤာတို႕ ေလွကေတာ့ .... သံကိုင္းရြာႏွင့္ ေရနံေခ်ာင္းကို ၿမစ္ဟို
ဘက္ သည္ဘက္ ကူးေသာေလွၿဖစ္၍ ၿမစ္မက်ယ္ႀကီးထဲမွာ သြားေသာ
ေလွၿဖစ္ေလသည္။
ၿမစ္ကမ္း သဲေသာင္ခံုေပၚမွာ ထုိး၀ါးၿဖင့္ တြန္းကန္၍ ေလွကို ထြက္
လုိက္သည္။ ကမ္းပါးတစ္ေလွ်ာက္ ထိုး၀ါး ေလးငါးၿပန္ ထုိးၿပီးေသာအခါ

ေလွသည္ တေရြ႕ေရြ႕ စတင္ထြက္ခြာေလသည္။ သူသည္ အေတြ႕အၾကံဳ
နည္းေသးသူၿဖစ္၍ ေလွဦးမွာ ခတ္တက္ကို ခတ္ရသည္။ ကိုႀကီးအပုက
ေတာ့ တက္မကိုင္ရမည့္သူ ၿဖစ္၍ ပဲ့ပိုင္းက ခတ္တက္ကို ကိုင္ရသည္။
““သမီး ... ေနပူလား၊ ထီးကေလး ေဆာင္းေလ””
အမ်ိဳးသမီးႀကီးႏွစ္ေယာက္အနက္ တစ္ေယာက္က ထီးတစ္ေခ်ာင္း
ဖြင့္ေပးရန္ ဟန္ၿပင္ေတာ့ အပ်ိဳေပါက္မကေလးသည္ ေခါင္းတစ္ခ်က္
ယမ္းခါလိုက္ၿပီး ေလွနံရံကို ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ထားေလ၏။ ဟသၤာသည္ အပ်ဳိ
ေပါက္မကေလးႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ၿဖစ္သည္။ ေကာင္မေလး၏ မ်က္လံုး
မွ ေၾကာက္ရံြရိပ္မ်ားကို ဟသၤာသတိထားမိ၏။ ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ မ်က္လံုး
ေတြ ...။
““ဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ သြားရမွာလဲဟင္ ... ႀကီးေမ””
““နာရီ၀က္ တစ္နာရီပါပဲ သမီးရယ္၊ ဘာလို႕လဲ ... ေၾကာက္လား””
““ဟင့္အင္း ... ေၾကာက္ပါဘူး””
ေၾကာက္ပါဘူးဟု ေၿပာလုိက္ေသာ ေကာင္မေလး၏ မ်က္လံုးမွာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ားကို ေတြ႕ရေသာအခါ ဟသၤာတစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
ေကာင္မေလးသည္ သူ႕ကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္၏။ သူ လန္႕သြားကာ
မ်က္ႏွာလႊဲပစ္လုိက္ရသည္။ အဲသည္ေလာက္ စူးရွေသာ မ်က္လံုးမ်ိဳးကို
အစ္ကို႕ထံမွာ သူေတြ႕ခဲံဖူးသည္။ ေနာက္ထပ္ မေတြ႕ရသည္မွာ ၾကာလွၿပီ။
ယခုအၾကိမ္သည္ ဤမ်က္လံုးမ်ိဳး ဒုတိယအၾကိမ္ ၿမင္ဖူးၿခင္းၿဖစ္သည္။

သူမ်က္ႏွာလႊဲလုိက္ေသာအခါ အမ်ိဳးသံုးေယာက္၏ ေသတ္ၲာ၊သင္ၿဖဴး
ဖ်ာ၊ အုိးခြက္ပန္းကန္၀န္စည္စလွယ္မ်ားထံ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။သူ
တုိ႕ အိမ္ေၿပာင္းေရႊ႕လာၾကၿခင္း ၿဖစ္မည္။
““ဒါနဲ႕ ေစာေစာက စကားၿပတ္သြားတယ္၊ မမေမ ဦးေလးကို ဘာ
ၿပန္ေၿပာလိုက္လဲဟင္””
အမ်ိဳးသမီး ခပ္ညိုညုိကေမးေတာ့ ၿဖဴၿဖဴရွည္ရွည္ အမ်ိဳးသမီးကတစ္
ခ်က္ရယ္၏။
““အုိ ... ခင္မင္းတစ္သက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေယာကၤ်ားမယူဘူး ... လို႕
ေၿပာလိုက္တာေပါ့ေငြအိမ္ရဲ႕၊ အလကားပါ ... ေဖေဖက မမ မဟုတ္မဟပ္
လူနဲ႕ရသြားမွာစိုးလို႕ သူ႕ေရနံတြင္းေတြကုိ သုိက္တူးခ်င္တဲ့လူေတြ႕သြားမွာ
စိုးလို႕ အကာအကြယ္လုပ္ခ်င္တာ။ ယူခ်င္ပါဘူးကြယ္ .... အဲဒီလူက
တြင္းစားသားသာ ဆုိတယ္။ ဆယ္တန္းေအာင္ မေအာင္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီး
လူကိုလဲ စားေတာ့၀ါးေတာ့မတတ္ဘဲၾကည့္လိုက္ ငမ္းလိုက္တာ
လြန္ေရာ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အမ်ိဳးသမီးသံုးေယာက္ သေဘာက်စြာ ရယ္လုိက္ၾကသည္။
““အစ္ကိုသိရင္ သေဘာတူမွာလား မသိဘူး””
““တူမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အင္း ... ဒါေပမယ့္ မမကို ႏွေၿမာလို႕ေတာ့
ဟုတ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ သူ႕မိန္းမလက္ထဲ ေရနံတြင္းေတြ အကုန္ေရာက္သြား
ေအာင္လို႕ ...။ မမေယာကၤ်ားယူရင္ အဲဒီေရနံတြင္းေတြ တစ္၀က္ကို မမနဲ႕
မမေယာကၤ်ားနဲ႕ယူမွာမုိ႕လား ေငြအိမ္ရဲ႕၊ မမ အပ်ိဳႀကီးၿဖစ္ေတာ့ တင္တင္
ေအးက သူထိန္းသိမ္းထားမယ္ဆုိၿပီး မီးခံေသတ္ၲာေသာ့ ကိုင္သလိုကိုင္
ထားခ်င္ထားမွာ .... ””

အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ခ်မ္းသာသည့္ ေရနံတြင္းသူေဌးမ်ား ၿဖစ္ပံုရ
သည္။ ဟသၤာ ေရနံတြင္းေတြဘက္ ေရာက္ဖူးသည္။ ေၿမႀကီးထဲက အလ
ကားရေသာ ေရနံမ်ားကို ေၿမကန္ထဲသုိ႕ေလာင္းထည့္ေနၾကတာ ေပ်ာ္စရာ
ႀကီးၿဖစ္၏။
““ေငြအိမ္ရယ္ ... မမေလ စိတ္ပဲ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ေလဘသက္ၠာယ
လဲ မရွိပါဘူး၊ ပစ္ၥည္းဆုိတာ ထုိက္မွ စံရတာပါဟယ္။ ေမေမဆုိ ၾကည့္ပါ
လား .. အေစာႀကီး ေသသြားရတာ””
ေလသည္ ေ၀့၍ေ၀့၍ တိုက္ခတ္လာသည္။ ေလွသည္ တၿဖည္းၿဖည္း
ၿမစ္ၿပင္က်ယ္ထဲသို႕ ေရာက္လာ၏။ အဆန္ခရီးၿဖစ္သၿဖင့္ ကိုႀကီးပုက ေရ
စီးေၾကာင္းသာသည့္ ေနရာသုိ႕ ေရႊ႕၍ ပဲ့ကိုင္သြားသည္။
““ဟသၤာ ... ခဏေနရင္ ေလထန္ေတာ့မယ္ေဟ့၊ ရြက္ဖြင့္ေတာ့””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဦးမွာ ထိုင္ေနရာမွ သူ ဖ်တ္ခနဲ ထရပ္လိုက္သည္။ ရြက္တုိင္စိုက္ရန္
ေလွအလယ္ေကာင္တြင္ သစ္သားတန္းခုိင္ခုိင္ရိုက္ထားၿပီး သစ္သားတန္း
မွာ ရြက္တုိင္သြင္းရန္ အေပါက္ပါ၏။ ေလွနံရံတြင္ လိပ္ထားေသာ ရြက္
တုိင္ႏွင့္ ရြက္လိပ္ကို သူ ယူလုိက္သည္။ သူ႕အရပ္ ႏွစ္ၿပန္ သံုးၿပန္စာရွိ
သည့္ ၀ါးပိုးတုိင္ႀကီးမွာ ေလးလံလွ၏။
““အစ္မ ... ေနာက္ဘက္နည္းနည္း တုိးထုိင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ရြက္တုိင္
စိုက္ခ်င္လို႕””
သစ္သားတန္းေပၚထုိင္ေနသည့္ ေကာင္မေလးကို သူ ခပ္တုိးတိုး
ေၿပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးက သူ႕ကို တစ္ခ်က္ မ်က္ေမွာင္တြန္႕ၾကည့္
ကာ ကမန္းကတန္းဖယ္ေပးသည္။ သူသည္ ခြန္အားစိုက္၍ တုိင္ႀကီး

ေအာက္ေၿခထိပ္ဖ်ားကို သစ္သားေပါက္ထဲ စြပ္ခ်လိုက္သည္။ ေလွသည္
အနည္းငယ္ ယိမ္းထုိးသြား၏။ သူ ေၿခလွမ္းက်ဲက်ဲ ရပ္ထားသၿဖင့္ ဘာမွ
ဣေၿႏ္ၵမပ်က္ေသာ္လည္း ထုိင္ေနသည့္ ေကာင္မေလးထံမွ အေမ့ဟူေသာ
အာေမ ဋိတ္သံေလး ထြက္လာ၏။
““ဟဲ့ .... သူငယ္ေလးေတြ နင္တုိ႕ေလွကိုင္ ကၽြမ္းက်င္ရဲ႕လားဟယ္””
ကိုႀကီးပုက ရယ္သည္။
““မေၾကာက္ပါနဲ႕အစ္မႀကီးရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္ သံကိုင္းေရနံေခ်ာင္းကူးတုိ႕
လိုက္လာတာ ႏွစ္ေတြ မနည္းေတာ့ပါဘူး၊ အခုလိုရာသီမေၿပာနဲ႕၊ ၀ါဆုိ၊
၀ါေခါင္ လိႈင္းလံုးေတြၾကားထဲေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ေလွ ဘာမွမၿဖစ္ရဘူး၊ ဒီ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလွက ႀကီးပါတယ္””
ရြက္ႀကိဳးကို စက္သီးၿဖင့္ ဆြဲတင္လိုက္ေသာအခါ ငါးစပ္ေစာင္အ
ၿပန္႕ႏွစ္ခု ဆက္ထားေသာ ဧရာမေလရြက္ႀကီးသည္ ေလအရွိန္ၿဖင့္ၿဗဳန္းခနဲ
ပြင့္သြားေတာ့သည္။ ရြက္ႀကိဳးမ်ားကို သူသည္ သစ္စသားတုိင္ကေလးမွာ
ခ်ည္ထားလိုက္၏။
““ေအးဟဲ့ ဒီကေလးကလဲ ေတာ္ေတာ္သြက္တာ၊မင္းအသက္ ဘယ္ႏွစ္
ႏွစ္ရွိၿပီလ””

““ဆယ့္သံုးနွစ္ပါ””
““အုိ ... သမီးထက္ေတာင္ ငယ္ေသးတာပဲ””
အသားညိုညို အမ်ိဳးသမီးႀကီးက သူ႕ကို ခင္မင္ဟန္ၿဖင့္ ၿပံဳးၾကည့္ေန
သည္။

““နာမည္ေလးက ဘာတဲ့၊ ဟသၤာ ... ဟုတ္လား””
““ဟုတ္က””
ဲ့
““အဆန္းပဲေနာ္ မမေမ””
အမ်ိဳးသမီးႀကီး၏ မ်က္လံုးေတြဟာ အေမ့မ်က္လံုးေတြနဲ႕ တူလိုက္
တာ။ သူသည္ အေမ့ကို သတိရသြားသည္။
““အဲဒီေကာင္ကိုေမြးေတာ့ သူတုိ႕ ေလွေဘးက ေသာင္ခံုမွာ ဟသၤာ
ေတြ အမ်ားႀကီးတဲ့ဗ်၊ အဲဒါနဲ႕ပဲ ဒီေကာင့္နာမည္ ဟသၤာၿဖစ္ေနတာပဲ””
သူ႕အေၾကာင္း ကိုႀကီးပုက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေၿပာၿပေတာ့ သူ ရွက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနသည္။
““ေၾသာ္ ... ဟုတ္လား၊ ေန႕သင့္နံသင့္ မွည့္တဲ့နာမည္ မဟုတ္ဘူး
ေပါ့၊ ဒါၿဖင့္ သား ဘာေန႕သားလဲကြဲ႕””
သူ ဆြံအသြားသည္။ သူ ဘာေန႕သားလဲ အေမက ေၿပာၿပမသြားဘူး
ဟု ထင္သည္။
““မသိပါဘူး ႀကီးႀကီး””
““ေဟ ....””
ေကာင္မေလးက ခစ္နဲ ရယ္ေတာ့ သူ နည္းနည္းစိတ္တုိသြား၏။
၀မ္းလည္း နည္းသြားသည္။
““မင္းအေမက ေၿပာၿပမထားဘူးလား””
““အေမက ေသၿပီ၊ အေဖလဲ ေသၿပီ၊ သူတုိ႕ ဘာမွ မေၿပာသြားဘူး””

သူ႕ဘ၀တြင္ တစ္ခါမွ ဘယ္သူကမွ် သူ႕ ေမြးေန႕ေမြးနံကို မေမးဖူး
ေၾကာင္း ယခုမွ သတိထားမိသည္။ ေနာက္တစ္ခါဆုိလွ်င္ေတာ့ ေန႕ခုနစ္
ေန႕ထဲက ႀကိဳက္ရာကိုေၿဖဖို႕ သင္ခန္းစာ ရသြားၿပီ။
““ကၽြတ္ .... ကၽြတ္ ၿဖစ္မွ ၿဖစ္ရေလ ..၊ ဒါၿဖင့္ သားအခု ဘယ္သူနဲ႕
ေနလဲ””
““ေလွေတြေပၚမွာပဲ။ သံကိုင္းဆိပ္မွာပါ””
သူသည္ ေကာင္မေလး၏ ထူးဆန္းေသာအၾကည့္ကို သတိထားမိ
သည္။ သနားေသာ အၾကည့္မ်ိဳးမဟုတ္၊ ကဲ့ရဲ႕ရႈတ္ခ်ေသာ အၾကည့္လည္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မဟုတ္၊ အံ့ၾသသည့္ အၾကည့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ သေဘာက်သည့္အၾကည့္
လား။ ေကာင္မေလး၏ ဆံပင္အရွည္မ်ားသည္ ေလအလ်င္ၿဖင့္ တဖ်ပ္
ဖ်ပ္ လြင့္ပါေနသည္။ ဆံပင္မ်ားသည္ မ်က္နွာ ဟိုဘက္သည္ဘက္ ၀ဲပ်ံ
လွ်က္ရွိ၏။ ေကာင္မေလးက ဆံပင္မ်ားကို လက္ၿဖင့္ စုသိမ္းလုိက္ရင္း
ၿမစ္ၿပင္ဆီသို႕ မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚတြင္ ဒူးေကြး၍ ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕
ထုိင္ေနၿခင္းၿဖစ္ရာ ဂါ၀န္ရွည္ေအာက္မွ ၿဖဴ၀င္းေသာ ေၿခခ်င္း၀တ္ႏွင့္ ေၿခ
ဖမိုးမ်ားကိုသာ ၿမင္ရ၏။
ေလွပဲ့ပိုင္းသို႕သြားရန္ ေၿခလွမ္းၿပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ ေကာင္မေလး၏
အလန္႕တၾကား သတိေပးသံ ေပၚလာ၏။
““ေရေတြ ... ေရေတြ ေလွထဲကို ေရေတြ၀င္ကုန္ၿပီ””
““အဲေတာ္ .... ဟုတ္ပါ့၊ အမ်ားႀကီးပါလား””

အမ်ိဳးသမီးအုပ္သည္ တစ္ခါမွ ေလွစီးဖူးဟန္ မတူပါ။ တကယ္ေတာ့
ေလွ၀မ္းထဲမွာ ေရသိပ္မမ်ားလွေသးပါ။ သူ နည္းနည္းၿပံဳး၍ ကိုႀကီးပုအား
လွမ္းၾကည့္သည္။ ကိုႀကီးပုက ေခါင္းညိတ္ၿပ၏။
““ခပ္ထုတ္ကြာ ... ေလအရွိန္ေကာင္းေနတာပဲ၊ ေလွာ္တက္မလိုပါ
ဘူး””
သူသည္ ေလွ၀မ္းထဲ ဆင္းလိုက္ၿပီး ေကာင္မေလး၏ ေအာက္ဘက္
ဆီတြင္ ဒူးတုပ္၍ ထုိင္လိုက္၏။ ခပ္ေစာက္ေစာက္ သံဇလံုအေပါက္တစ္
လံုးၿဖင့္ ေလွ၀မ္းထဲမွ ေရေတြကို ခပ္ယူၿပီး ၿမစ္ထဲပက္ခ်ေနသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေအးေအာင္နဲ႕ ရြယ္တူပဲေနာ္ သမီး””
ေကာင္မေလးက အဂၤလိပ္ဘာသာၿဖင့္ တစ္ခြန္း နွစ္ခြန္း ၿပန္ေၿပာ
လိုက္၏။ သူ႕အေၾကာင္းေၿပာတာ ၿဖစ္မည္။ သုိ႕ေသာ္ ၀မ္းနည္းစရာ
ေကာင္းသည္က သူသည္ အဂၤလိပ္စကားကို နားမလည္ေပ။ သူသည္
ေကာင္မေလးကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္၏။ မေမွ်ာ္လင့္စြာပင္ ေကာင္မေလးက
ၿပံဳးၿပသည္။ သူ ေပ်ာ္ရႊင္သြားေလသည္။
““ဒီမယ္ ... ငါေငြရွာနုိင္တဲ့ အရြယ္က်ရင္ နင့္ကို ငါေမြးစားမယ္ သိ
လား ေကာင္ေလး””
ေကာင္မေလး၏ အၾကည့္တြင္ ရင္းနွီးခ်စ္ခင္ဟန္ ပါသည္။ သူတစ္
ခ်က္ ရယ္လိုက္မိ၏။
““ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းစားႀကီးတယ္””

ေကာင္မေလးက ရုတ္တရက္မရယ္ဘဲ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ဘက္
လွည့္ၾကည့္ၿပီးမွ သူ႕ဟာသကို သေဘာေပါက္သြား၏။
““ေၾသာ္ ... အစားႀကီးတာလား၊ ရပါတယ္။ ငါခုိင္းသမွ်ကိုသာ လုပ္
ေပး””
သိပ္မၾကာမီ ေတာင္ေလ တုိက္ခတ္လာေသာအခါ ကိုႀကီးပုက ေၿပာ
စရာမလိုဘဲ ရြက္အေနအထား ၾကည့္ရံုမွ်ႏွင့္ သိသည္။ သူသည္ တုိင္မွာ
ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးကို ၿဖဳတ္ယူလ်က္ ရြက္ကို သိမ္းရၿပန္သည္။ ထုိအခါ
သူသည္ ေရဆန္ေလဆန္တြင္ ေလွာ္တက္ကို ၾကံဳး၍ ခတ္ရသၿဖင့္ စကား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မေၿပာနုိင္ေတာ့ေပ။
ေနေလာင္၍ ေရစားထားေသာ အကြက္မေပၚသည့္ အက်ၤ လက္ရွည္

ကို ၀တ္ထားေသာေၾကာင့္ သူ႕ရင္ဘတ္နွင့္ ေနာက္ေက်ာက ေခၽြးမ်ားကို
ဘယ္သူမွ် မၿမင္နုိင္။ ေနသည္ သူ႕မ်က္နွာေပၚ တုိက္ရိုက္ထုိးေန၏။ သူ႕
လက္ေမာင္းႏွင့္ နဖူးကိုငံု႕ကာ ေခၽြးတစ္ခ်က္သုတ္လိုက္၊ ေလး ငါး ဆယ္
ခ်က္ ခတ္လိုက္၊ ေခၽြးၿပန္သုတ္လုိက္ႏွင့္ ေလွသည္ သဲေသာင္ခံုတန္း နွစ္
ခုအၾကားသုိ႕ ေရာက္လာသည္။ တံငါေလွကေလးမ်ားကို တစ္စင္းစ နွစ္
စင္းစ ၿဖတ္ေက်ာ္ရ၏။ ဟိုးအေ၀းမွာေတာ့ ဧရာ၀တီ၏ အထက္ပိုင္း အစ
ခရီးရွိသည္။
သူသည္ ေမြးဖြားကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိ အညာသုိ႕ တစ္ေခါက္
မွ မဆန္ရေသးေပ။ ေရနံေခ်ာင္းႏွင့္ မအူပင္၊ ေရနံေခ်ာင္းႏွင့္ ေညာင္တုန္း
ေရနံေခ်ာင္းႏွင့္ၿပည္ စသည့္ ေအာက္ၿပည္ ေအာက္ရြာ အစုန္ခရီးကိုသာ
ဆင္းဖူးသည္။ပခုက္ၠဴ၊ ေရစႀကိဳ၊ မႏ္ၲေလး၊ ဗန္းေမာ္ ခရီးကို တပါႀကီးမ်ား

ေပၚက ေလွထိုးသားမ်ား ေၿပာၿပ၍ သိခြင့္ရသည္။ သည္နွစ္ မိုးမွာေတာ့
အညာဆန္ေလွႀကီးတြင္ လိုက္ပါခြင့္ရမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္သည္။
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့ အစ္ကို႕ကို တမ္းတသည္။
အစ္ကုိသာ အသက္ထင္ရွား ရွိေနလွ်င္ သူ ယခုေလာက္ ပင္ပန္းရ
မည္ မထင္။ ေနာက္ၿပီး ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ စား
ေသာက္ စုေဆာင္းလုိက္လွ်င္ ယခုအခ်ိန္မွာဆုိ ကူးတုိ႕ေလွကေလး တစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စင္းေတာ့ ပိုင္ေလာက္ၿပီ ထင္၏။သူ႕ကို အၿမဲ အားမလိုအားမရၿဖစ္ခဲ့ေသာ
အစ္ကိုသည္ ယခုလို သူ အားသြန္ခြန္စိုက္၍ အလုပ္လုပ္ေနသည္ကို ၿမင္
လွ်င္ ဘယ္ေလာက္ ေက်နပ္လိုက္မည္နည္း။
သူသည္ အစ္ကို႕ေက်ာေပၚမွ ငိုယို၍ လိုက္ခဲ့ေသာ လူေပ်ာ့လူညံ့က
ေလး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးဟု အစ္ကို႕ကို တုိင္တည္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္
အစ္ကိုသည္ သူ႕ကို ၿမင္နုိင္ ၾကားနုိင္စြမ္းမရွိေတာ့ပါ။
ေတြးရင္း ေတြးရင္းနွင့္ပင္ သူ မ်က္ရည္ေ၀့လည္လာသည္။ သူ႕ဟာ
သူမ်က္ရည္ေ၀့လည္လာတာကို သတိမထားမိ။ ခတ္တက္ကို ကုန္းအခတ္
လိုက္မွာ တက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လက္ဖမိုးေပၚသို႕ မ်က္ရည္ေပါက္
တစ္ေပါက္ က်သြားေတာ့မွ ၿဗဳန္းခနဲ ရွက္သြားကာ ပခံုးစြန္းၿဖင့္ မ်က္ႏွာ
ကုိ ပြတ္တုိက္ပ္စလိုက္၏။ ေလွ၀မ္းဘက္က အုပ္စုရွိရာသုိ႕ မလံုမလဲတစ္
ခ်က္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ႕ကို ေငးေမာၾကည့္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို
ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ဆံမွ်င္ကပိုကရိုၾကားမွ လံုး၀န္းေသာ မ်က္နွာႏွင့္ ေနဒဏ္
ေလဒဏ္ ခံထားရဟန္ရွိေသာ ပါးၿပင္မ်ား ...။ သူ႕ကို ကရုဏာၿဖင့္ ၾကည့္
ေနက် မ်က္၀န္းမ်ား ...။

အေမ....။
သူသည္ ၿဗဳန္းခနဲ မ်က္လႊာခ်ပစ္လိုက္မိေလသည္။
သံကိုင္းဆိပ္ကမ္း ေရာက္သည္အထိ ေလွတစ္စင္းလံုး တိတ္ဆိတ္
ေနၾကသည္။ သံကိုင္းဆိပ္ကမ္းတြင္ ႏွစ္ထပ္သေဘၤာေလး ဆိုက္ကပ္ေန

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခ်ိန္ၿဖစ္၍ လူစည္ကားလွသည္။ သေဘၤာေလးတြင္ ပါလာသမွ် ကုန္မ်ား
ကို လာ၀ယ္ၾကေသာ ကုန္သည္အရြယ္အစား အမ်ိဳးမ်ိဳးသည္ သစ္ပင္ရိပ္
မ်ား၌ ပစ္ၥည္းခ်သူက ခ်၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ လွမ္းေခၚေၿပာသူ
က ေၿပာ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္လွ၏။ ကမ္းပါးစြန္းသည္ ေႏြရာသီၿဖစ္၍
ဧရာ၀တီၿမစ္ေရၿပင္ အထက္မွာ ၿမင့္မားစြာ တည္ရွိသည္။ ထေနာင္းပင္
တန္းသည္ သံကိုင္း၏ ထင္ရွားေသာ လက္ၡဏာတစ္ခုၿဖစ္သည္။ ကမ္းပါး
စြန္းတြင္ ထမင္းဆုိင္မ်ား၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မ်ား၊ အရုပ္ဆုိင္မ်ား၊ ငါးပိ
ငါးေၿခာက္ဆုိင္မ်ားနွင့္ အထည္ဆိုင္မ်ားၿဖင့္ ဆုိင္တန္းႀကီးမွာ အရွည္ႀကီး
ၿဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္မ်ားကတည္းက သံကိုင္းဆိပ္ကမ္းက လက္
ဖက္ရည္သည္ နာမည္ႀကီး၏။ တခ်ိဳ႕မ်ား လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရန္သက္
သက္အတြက္ ေရနံေခ်ာင္းမွ သံကိုင္းသုိ႕ ကူးတုိ႕ေလွၿဖင့္ လာၾကသည္ဟု
ၾကားဖူးပါသည္။
သေဘၤာေလး ရပ္သည့္ဆိပ္ကမ္းႏွင့္ နည္းနည္းေ၀းေသာ အထက္
ဘက္ကမ္းပါးတြင္ သူတုိ႕ေလွကို ရပ္လိုက္သည္။
““ေမေမ .... ကုန္းေစာင္းေရာက္ၿပီလား””
““မဟုတ္ဘူး သမီး .... ဒါကသံကိုင္းေလ၊ ဒီကေန ဟိုဘက္ကို ခရီး
ဆက္ရဦးမယ္””

သူသည္ ေလွေပၚမွ ကမ္းစပ္ဆင္ေၿခေလွ်ာ ေအာက္ေၿခ သဲၿပင္သုိ႕
ခုန္ဆင္းလိုက္ၿပီး ငုတ္စိုက္၍ ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္သည္။ ကူးတုိ႕ခ ပိုက္ဆံကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ မသိမ္းရပါ။ ကိုႀကီးပုကသာ သိမ္းရသည္။ တစ္ေန႕ကုန္သည့္အခါ
သူ႕အတြက္ ေန႕တြက္ခကို သင့္ေတာ္သလို ရွင္းေပးသည္။
ေလွေပၚမွ ေသတ္ၲာႏွင့္ အထုပ္အပိုး ၀န္စည္စလွယ္မ်ားကို သူ မနုိင့္
တနုိင္ထမ္းပိုးခ်ေပးလိုက္သည္။ ေသတ္ၲာကို ခပ္ေပ့ါေပ့ါထင္၍ ခါးေစာင္း
တင္ ထမ္းပိုးလုိက္ရာ သူ႕ခါး နည္းနည္းမ်က္သြား၏။ အမယ္ေလးဗ်ာ ...
ေက်ာက္တံုးေတြမ်ား ထည့္လာသလား။ သူ႕မ်က္နွာ ရႈံ႕မဲ့သြားသည္ကို
ၾကည့္၍ ေကာင္မေလး အားနာသြားဟန္ရွိသည္။
““အဲ ... အဲဒါ ငါ့စာအုပ္ေသတ္ၲာ၊ ေလးတယ္ေနာ္””
ေကာင္မေလးက ေသတ္ၲာကို ကူ၍ မရန္ ေရာက္လာ၏။
““ဖယ္ ...ဖယ္ အစ္မဖယ္၊ ေသတ္ၲာၿပဳတ္က်ရင္ အစ္မေၿခေထာက္ေပၚ
က်လိမ့္မယ္””
““ဟယ္ သား ..... တစ္ေယာက္တည္း မထမ္းနဲ႕ေလ၊ အေမရြက္နုိင္
ပါတယ္””
ထုိအသံသည္ ကရုဏာစစ္စစ္ၿဖင့္ ရုိးသားစြာ ေၿပာလိုက္ေသာအသံ
ၿဖစ္၏။ ထိုအသံပိုင္ရွင္ကို သူ အေမ ...ဟု ေခၚခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ သူ
အူေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖင့္ ဗလံုးဗေထြး ၿပန္ေၿပာလုိက္မိသည္ ထင္သည္။
““ရပါတယ္ ႀကီးႀကီး””

သူ ေသတ္ၲာကို ပခံုးေပၚထမ္း၍ ကမး္ပါးေအာက္ အတက္လမ္းက
ေလးမွာ ေၿခကုပ္ယူ၍ တက္ခဲ့စဥ္ ကုိႀကီးပုက ရယ္ေမာကာ ေနာက္မွေၿပး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လိုက္လာ၏။
““မင္းဘိုးေအတဲ့ ... နွစ္ေယာက္ မမွာေပ့ါကြ၊ ဘာတုန္း ... မင္းက
ဗလၿပခ်င္လုိ႕လား၊ မရဘူးေမာင္ ... မေမွ်ာ္လင့္နဲ႕၊ ေစာေစာက ငါ မင္း
တို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ယွဥ္ၾကည့္လိုက္တယ္ ...၊ မင္းေခါင္းက သူ႕နားရြက္
ေလာက္ပဲ ရွိတယ္ဗ်ာ””
သူ႕မ်က္နွာ ရွိန္းခနဲ ပူေႏြးသြားသည္။ စိတ္ထဲက ႀကိတ္၍ ကိုႀကီးပု
ကို ဆဲပစ္လိုက္၏။
““မင္း ဒီေသတ္ၲာကုိ တစ္ေယာက္တည္း ခ်နုိင္ရင္ မငး္ကိုငါ လက္
ဖက္ရည္တုိက္မယ္ကြာ””
““မခ်နုိင္ဘူးဗ်””
သူ ေမာဟိုက္စြာ ေအာ္ေၿပာလုိက္ေတာ့ ကိုႀကီးပု တဟားဟားရယ္
သည္။ထုိ႕ေနာက္ ၿမင္းလွည္းတစ္စီးကို မ်က္ရိပ္မ်က္ၿခည္ၿပလိုက္ၿပီး ၿမင္း
လွည္းေပၚတင္ရန္ ဟန္ၿပင္သည္။ ကိုႀကီးပုက သူ႕ပခံုးေပၚမွ ေသတ္ၲာကို
မယူလိုက္ေသာအခါ ၿဗဳန္းခနဲသက္သာသြားသၿဖင့္ ဒူးမ်ားပင္ ညႊတ္သြား
ေလသည္။
တၿခားပစ္ၥည္းမ်ားကို သူ ဟန္လုပ္၍ သယ္ရန္ ၿပင္ေသး၏။ ကံ
ေကာင္းေထာက္မစြာပင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးႏွစ္ေယာက္က အသယ္မခံေတာ့
ေပ။ သူသည္ ေက်းဇူးတင္သြား၏။ ပန္းေရာင္ဂါ၀န္ေလးႏွင့္ ၿမင့္မားလွ

ေသာ ေကာင္မေလး ၿမင္းလွည္းဆီသုိ႕ ေလွ်ာက္သြားသည္ကို သူလွမ္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၾကည့္ေနမိသည္။
““ဒါနဲ႕ မင္းတို႕ေလွက သံကိုင္းကေန ေန႕စဥ္ ထြက္သလား””
ၿဖဴၿဖဴၿမင့္ၿမင့္ အမ်ိဳးသမီးက ေမး၏။
““ဟုတ္တယ္ဗ်၊ မနက္ေရာ ေန႕လယ္ေရာ ...၊ တစ္ခါတစ္ခါ ညေန
လူရရင္ ညေနေစာင္းပါ ကူးတုိ႕လိုက္တယ္””
ကုိႀကီးပုက ရိုက်ိဳးစြာ ေၿဖသည္။
““ေအး ေအး ... မင္းတုိ႕ေလွနဲ႕ ႀကံဳခ်င္ၾကံဳမွာေပ့ါကြယ္၊ ငါက
ေနာက္တစ္ပတ္ ေရနံေခ်ာင္းကို ၿပန္ရမွာ””
ဟသၤာသည္ အေမ့မ်က္လံုးမ်ိဳးနွင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို တစ္ခ်က္ေငး
ေမာၾကည့္လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးၿဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ကာ လွည့္ထြက္လိုက္သည္။
““အယ္ ... ေနဦး၊ ခဏေနဦး ေကာင္ေလး””
ေကာင္မေလး၏ အသံေၾကာင့္ သူ တံု႕ခနဲရပ္သြား၏။ ေကာင္မေလး
သူ႕ထံ ေလွ်ာက္လာသည္။ ပန္းႏုေရာင္ ဂါ၀န္ကေလးသည္ ၿမစ္ၿပင္မွၿဖတ္
တိုက္လာေသာ ေလၿဖင့္ အနားမ်ား ဖားဖားလြင့္လ်က္ ရွိသည္။ ေကာင္မ
ေလး၏ စူးရွေသာ မ်က္၀န္းမ်ား အနည္းငယ္မွ်ပင္ မၿပံဳးပါ။ နီေထြးပါး
လ်ားေသာ နႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ သူ ၿမင္ဖူးသည့္ ေကာ္ပတ္ရုပ္လွလွေလး၏
ႏႈတ္ခမ္းလို ေကာ့၍ စိုလက္ေနသည္။
““နင့္ကို ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးမလို႕၊ နင္ တုိ႕ဗမာအစည္းအရံုးဆုိတာ
သိလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ခင္ဗ်ာ ....””
သူ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္သြား၏။
““မသိဘူး၊ အဲဒါက ဘယ္မွာလဲ””
ေကာင္မေလးသည္ သူ႕ကို ေၿခဆံုးေခါင္းဆံုး ဟန္ပါပါ တစ္ခ်က္
ၾကည့္လိုက္သည္။ ထုိအၾကည့္ေအာက္မွာ သူ႕ ကိုယ္ခႏ္ၶာ ၾကံဳ႕၀င္သြား
၏။
““ဂ်ာမနီနဲ႕ အဂၤလန္ စစ္ၿဖစ္ေနတာ သိလား””
““အဲ ....””
““ဘယ္သူနုိင္မယ္ထင္လဲ၊ ဘယ္သူနုိင္ရင္ တုိ႕ဗမာၿပည္ ေကာင္းစား
မယ္ ထင္လ””

““မသိဘူးဗ်””
ဒုတိယကမာ္ၻစစ္ဟူေသာ စကား၏ အဓိပ္ၸာယ္ကို သူ သိသည္မွာ
မၾကာေသးပါ။
““ေအး၊ အဲသည္ေလာက္ ည့ံရင္ေတာ့ နင့္ကို ငါ မေမြးစားေတာ့ဘူး””
ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာထား တည္တည္ၿဖင့္ ေၿပာၿပီး ခ်ာခနဲ လွည့္
ထြက္သြားသည္။ လွည့္ထြက္ပံု ၿမန္ဆန္လြန္းသၿဖင့္ သူ႕ဆံပင္ကေလးမ်ား
ေ၀့ခနဲ ဖြာသြားသည္ကို သူ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေငးၾကည့္ေနမိ
သည္။

ၿမင္းလွည္းထြက္သြားေသာအခါ သူ႕ရင္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ခု ေပ်ာက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဆံုးသြားသလို ဟာခနဲ ခံစားလုိက္ရ၏။ ဤမိသားစုကို သူ ေနာက္ထပ္
ေတြ႕ရေတာ့မည္ မဟုတ္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၃)
ဤေဒသကို ေဂါတမ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္က သုနာပရႏ္ၲ
ဟု ေခၚခဲ့ပါသည္။ မုိးေခါင္ေရရွားရပ္၀န္းေဒသၿဖစ္၍ ဆန္ေရစပါး ရွား
ပါးသည္။ ဤေဒသ မင္းဘူးလြင္ၿပင္ကို ၿဖတ္၍ စီးဆင္းေနသည့္ မုန္းၿမစ္
ႏွင့္ မန္းၿမစ္တုိ႕တြင္ ဆည္မ်ား တည္ေဆာက္လိုက္ၿပီး၊ ေၿမာင္းႀကီးမ်ား
ေဖာက္လိုက္ေသာအခါ လယ္ကြယ္မ်ားဆီသို႕ လိုအပ္သလို ေရသြင္းစိုက္
ပ်ိဳးနုိင္သြားသည္။ ထုိအခါ ဤေဒသသည္ လယ္ကြင္းမ်ားၿဖင့္ စိမ္းလန္းစို
ၿပည္ကာ ဥယ်ာဥ္ၿခံေၿမမ်ားၿဖင့္ စိမ္းညို႕အုပ္ဆုိင္းလွသည္။
အဂၤလိပ္သည္ ဆည္ေဖာက္ၿပီး ေၿမာင္းေတြေဖာက္ကာ ေၿမာင္းေပါင္
မ်ား တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကုက္ၠိဳပင္၊ သရက္ပင္ႀကီးမ်ား တန္းစီ၍စိုက္သြားသ
ၿဖင့္ ေၿမာင္းေပါင္အားလံုး ယခုအခါ ႀကီးမားအုပ္ဆုိင္းသည့္ သစ္ပင္ရိပ္
တန္းႀကီးေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းသာယာေနသည္။
မေငြအိမ္သည္ ေၿမာင္းေပါင္တန္းႀကီးအား လွမ္းၿမင္ရလွ်င္ ... ေၾသာ္
ဒီလိုေတာ့လည္း အဂၤလိပ္ဟာ ေတာ္ပါေသးလား၊ သူ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဒီ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
နယ္တစ္ခြင္မွာ ေအးခ်မ္းသာယာရတယ္၊ ဆန္ေရစပါး ေပါမ်ားရတယ္ဟု
ေရရြတ္ခဲ့ဖူး၏။ ထုိအခါ အိမ္စိုးေမက ေမေမ့အား သနားၾကင္နာစြာ ရွင္း
ၿပဖို႕ ႀကိဳးစားရသည္။
““ေမေမ .... ဒါၿမန္မာၿပည္သားေတြအတြက္ ထားတဲ့ေစတနာ မဟုတ္
ဘူးေလ၊ ၿပည္တြင္းမွာ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ားရင္ ၿပည္ပကို ပို႕မယ္၊ေငြေၾကး
ေတြ အဂၤလိပ္အစုိးရ ရမယ္၊ ကၽြန္းသစ္ေတြ၊ ေရနံေတြကို နုိင္ငံၿခားကို ပို႕
တယ္၊ ေငြေတြရတယ္။ သူတုိ႕ရတဲ့ ေငြရဲ႕ တစ္ရာပံု ပံုရင္တစ္ပံုေလာက္ပဲ
ၿမန္မာၿပည္အတြက္ သံုးမွာ ...၊ အဲဒါ ေက်းဇူးတင္စရာ မဟုတ္ဘူး။ သူ
တုိ႕က ႏိုင္ငံၿခားကေန ကုလားေတြကို ၿမန္မာၿပည္ထဲ ၀င္ခြင့္ေပးလိုက္
တယ္၊ ကုလားေတြ ခ်စ္တီးေတြက ဒီမွာ ေငြရွာၿပီး အစိုးရကို ေငြၿပန္ေပးရ
တယ္၊ ခ်စ္တီးေတြကို နုိင္ငံၿခား ဘဏ္တုိက္ပုိင္ရွင္ေတြက အတိုးနဲ႕ေငြ
ေခ်းလြတ္လိုက္တာ၊ ေငြ ၁၀၀ ကုိ တစ္ႏွစ္မွာ ေလးက်ပ္တုိးကေန ရွစ္
က်ပ္တုိးအထိ ယူၿပီး ထုတ္ေခ်းတယ္ ေမေမရဲ႕၊ အဲဒီ ခ်စ္တီးေတြက ဒီ
ေရာက္ေတာ့ ဒီက တုိင္းရင္းသား လယ္ပုိင္ရွင္ကေလးေတြကို အတိုးတစ္
ႏွစ္ကို ဆယ့္ႏွစ္က်ပ္တို႕၊ ႏွစ္ဆယ္တုိ႕ယူၿပီး ၿပန္ေခ်းၿပန္ေရာ။ အဲဒီတိုင္း
ရင္းသား ေငြးတုိးစားေတြက တစ္ခါ ဗမာလယ္သမားေတြကို အတုိးသံုး
ဆယ္ကေန ေၿခာက္ဆယ္အထိ ယူၿပီး ေခ်းၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘာၿဖစ္
လဲ သိလား ေမေမ””
ငယ္စဥ္က “ေမေမ လယ္သမားႀကီးေတြဟာ သူပုန္ေတြဆ” ဟု မသိ
ုိ
နားမလည္စြာ ဆရာစံအေရးေတာ္ပံုအေၾကာင္း ေမးၿမန္းစပ္စုခဲ့ေသာ သမီး
သည္ ယခုအသက္ ၁၆ႏွစ္အရြယ္တြင္ မေငြအိမ္အား ၿမန္မာနုိင္ငံ၏ စိုက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပ်ိဳးေရးက႑ အက်ိဳးအၿမတ္မ်ားကို ရွင္းလင္းေၿပာဆုိေနေပၿပီ။

““အဲဒီေတာ့ .... ဘာၿဖစ္လဲဆုိေတာ့ ၿမန္မာနုိင္ငံမွာ လယ္လုပ္တဲ့သူ
က လယ္မပိုင္ဘဲနဲ႕ လယ္မလုပ္တဲ့လူက လယေတြပိုင္ကုန္တဲ့ ရာခုိင္နႈန္း
ေတြ ၿမင့္ကုန္တာေပါ့။ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္တုန္းက လယ္မလုပ္တဲ့ လူေတြ လယ္
ေၿမ ၂၃%ပဲ ပိုင္ၾကတယ္။ ၁၉၃၇ ခုနွစ္က်ေတာ့ အဲဒီလယ္မလုပ္တဲ့သူ
ေတြပိုင္ထားတဲ့ လယ္ေၿမေတြ ၅၀% ၿဖစ္ကုန္ၿပီ၊ လယ္သမားေတြဟာ
ဆန္ေရစပါး အမ်ားႀကီးထြက္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္းနဲ႕ ေႂကြးတင္ၿပီးငတ္ကုန္
ၿပီ၊ လယ္ပိုင္ရွင္ဘ၀ကေန လယ္သီးစားေတြ၊ သူရင္းငွားေတြ ၿဖစ္ကုန္ၿပီ။
ေမေမ ... အဂၤလိပ္အစိုးရကို ေက်းဇူးတင္ခ်င္ေသးသလားဟင္ .... ””
မေငြအိမ္သည္ အိမ္စုိးေမ၏ နုနယ္ငယ္ရြယ္ေသာ မ်က္နွာကေလးကို
စူးစူးစိုက္စုိက္ ၾကည့္ေနသည္။ သမီး စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးဖတ္ေနမွန္း
ေတာ့ သိသည္။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြကုိ သမီးသည္ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးဖတ္
ေနမွန္းလည္း သိသည္။ သုိ႕ေသာ္ ယခုလို လယ္သမားေတြအေၾကာင္း
သမီး စိတ္၀င္စားေနခဲ့မည္ဟု မထင္ခဲ့မိေပ။ စပါးပင္ကုိေတာင္ ကုန္း
ေစာင္းသို႕ေရာက္မွ သမီး ၿမင္ဖူးခဲ့တာ မဟုတ္လား။
ကုန္းေစာင္းသုိ႕ေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ခြဲ၊ ႏွစ္နွစ္အတြင္း သမီးသည္ ဂါ
၀န္ဖားဖားေလးႏွင့္ နုိင္ငံေရးအစည္းအေ၀းပြဲမ်ားသို႕ တက္ေရာက္သည့္
ကေလးမေလးအၿဖစ္မွ ပင္နီရင္ဖံုး အက်ၤ ႏွင့္ ခ်ည္လံုခ်ည္ကို ၀တ္ကာ

လယ္ကြင္းသုိ႕ ကိုယ္တိုင္ဆင္းၿပီး အလုပ္လုပ္သည့္ မိန္းမငယ္ကေလး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တစ္ေယာက္အၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲလာခဲ့သည္။
ကုန္းေစာငး္မွာ တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးကုိ ၾကားဖူသူ ရွိပါ့မလားဟု စိုး
ရိမ္ခဲ့ေသာ အိမ္စုိးေမသည္ တုိ႕ဗမာအစည္းအရံုး၀င္ သခင္မ်ား၊ ရဲေဘာ္
မ်ားကို သိေဟာင္းကၽြမ္းေဟာင္းမ်ားသဖြယ္ အားရ၀မ္းသာ ခင္မင္ေလး

စားသြား၏။ ၁၃၀၀ ၿပည့္အေရးေတာ္ပံုတုန္းက ေက်ာင္းသားသပိတ္အ
တြင္းေရးမႈးႏွင့္ တုိ႕ဗမာအစည္းအရံုး စာၾကည့္တုိက္မႈးၿဖစ္ေသာ သခင္
ေအးလြင္သည္ ကုန္းေစာင္းရြာသူ ရြာသားမ်ားထဲမွ တိုးတက္ေသာ၊ ရဲရင့္
ေသာ လူငယ္မ်ားကို စုစည္းေနမွန္းသိရေသာအခါ အိမ္စိုးေမသည္ ေမေမ
မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ကေလး ဆက္သြယ္ခဲ့ရေလသည္။
ၿခံစည္ရိုးအၿဖစ္ စီတန္းထပ္ကာ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ရွားေစာင္းၿပ
သာဒ္ပင္မ်ား၏တစ္ဖက္ ေၿမကြက္လပ္ သစ္ပင္တန္းဆီမွာ ေမေမ လမ္း
ေလွ်ာက္၍ၿပန္လာသည္ကို ၿမင္ရသည္။
၃၅ ႏွစ္အရြယ္သည္ တကယ္ေတာ့ ငယ္ရြယ္လွေသးသည္။ ေရနံေၿမ
တုန္းကလည္း ေယာကၤ်ားအလုပ္သမားႀကီးမ်ားနွင့္ တန္းတူ ပင္ပန္းဆင္း
ရဲစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရ၊ ယခု ကုန္းေစာင္းေရာက္ေတာ့လည္း လယ္သူရင္း
ငွားေယာကၤ်ားႀကီးမ်ားနွင့္အတူ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္လို အလုပ္လုပ္ေန
ရဆဲ။ အိမ္စိုးေမတစ္ေယာက္တည္း အလုပ္လုပ္ဖို႕ စိတ္မခ်ဆဲသာ ၿဖစ္
သည္။ ေမေမ၏ ဆင္းရဲဒုက္ၡမ်ားကို ၿမင္ရသည့္အခါ အိမ္စုိးေမသည္ ေဖ
ေဖ့အေပၚ ခ်စ္ခင္တြယ္တာစိတ္ေတြ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြား၏။ ေဖေဖသည္ ေမ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမ့အား ဆင္းရဲဒုက္ၡေပးရံုသက္သက္ ခ်စ္ခဲ့သူ ၿဖစ္သည္။ ေဖေဖမွတစ္ပါး
အၿခားေယာကၤ်ားမ်ားကို ေမေမ စိတ္မကူးနုိင္ေလာက္ေအာင္ ေဖေဖ့ကိုသာ
တမ္းတေနဖို႕သက္သက္ကေလး ခ်စ္ခဲ့သူ ၿဖစ္သည္။ ေဖေဖ့အေပၚ ခ်စ္
ၿမတ္နုိးၿပီးသည့္ ေမေမသည္ အၿခား ဘယ္ေယာကၤ်ားကိုမွ အားကိုးဖုိ႕
ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေဖာ္အၿဖစ္ ေသာ္လည္းေကာင္း မရွာခဲ့၊ လက္မခခံ
ခဲ့ေပ။ ေဖေဖ့ကို ခ်စ္ရသည့္ ေမေမ့အတြက္ ထုိခ်စ္ခြင့္ကေလးႏွင့္ မတန္

ေအာင္ပင္ ေပးဆပ္ရသည့္ အရင္းအနွီးေတြက တစ္ဘ၀စာ ...။ ဒါကို ေဖ
ေဖ သိနုိင္ပါ့မလား။
““သမီး ဘယ္သြားမလို႕လဲ””
ဆံပင္ကို ဦးေခါင္းထက္မွာ ခပ္ေၿမွာက္ေၿမွာက္ စုစုည္းထားၿပီး ပင္နီ
ရွမ္းေဘာင္းဘီကို ၀တ္ထားသည့္ အိမ္စုိးေမကို ၿမင္လိုက္လွ်င္ပင္ သမီး
သည္ ၿမင္းလြတ္ကို စီး၍ တစ္ေနရာရာ သြားေတာ့မည္ဟု မေငြအိမ္ သိ
လိုက္သည္။
““မေန႕က ေမေမယူခုိင္းထားတဲ့ ခ်ည္ခင္ေတြ ေဂြ႕ဘက္မွာ သြားယူမ
လို႕ေလ။ မေန႕က ႏြားစာစဥ္းတာ နည္းနည္းမ်ားသြားလို႕ မိုးခ်ဳပ္သြားတာ
နဲ႕ ....””
အိမ္စိုးေမသည္ ၿမင္းေဇာင္းရွိရာသုိ႕ ေလွ်ာက္သြား၏။ မေငြအိမ္
သည္ သမီးအား စကားတစ္ခြန္း ေၿပာဖို႕အေရး ခ်ီတံုခ်တံု ၿဖစ္ေန၏။
““သမီး တစ္ေယာက္တည္း ၿဖစ္ပါ့မလားဟင္၊ ေမေမနဲ႕ သမီးနဲ႕ ၿမင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရထားတပ္ၿပီး သြားၾကမလား””
အိမ္စုိးေမ၏ အၿပံဳးမွာ ရင့္က်က္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏
အၿပံဳးၿဖစ္သည္။
““ဒီနယ္ေၿမမွာ သမီးကုိ ဘယ္ေယာကၤ်ားေလးမွ မစရဲပါဘူး ေမေမရဲ႕
အိမ့္ က်ာပြတ္စာ မိသြားမွာေပါ့””
အိမ္စိုးေမသည္ ၿမင္းစီးလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ၿမင္းလွည္းေမာင္း
လွ်င္ေသာ္လညး္ေကာင္း က်ာပြတ္ကို အၿမဲေဆာင္ထားေလ့ ရွိသည္။

““မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီ ေယာကၤ်ားေလးေတြကို စိုးရိမ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါ
ဘူး””
““ဒါၿဖင့္ ..... ””
အိမ္စုိးေမက မ်က္ခံုးပင့္၍ ၿပံဳးစစနွင့္ ၾကည့္၏။
““သမီး ...နုိင္ငံအေၿခအေန သိပ္မေကာာင္းဘူးေနာ္၊ ရန္ကုန္မွာ အစိုး
ရပိုင္းက ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္ ၿဖစ္ေနၾကတယ္တဲ့။ မမေမရဲ႕ စာထဲမွာပါ
တယ္။အဂၤလိပ္ေတြဟာ နုိင္ငံေရးသမားေတြကို
သဲႀကီးမဲႀကီးဖမ္းေနတယ္””
အိမ္စိုးေမသည္ ၿမင္းကို ကုန္နွီးနွင့္ ေၿခနင္းကြင္း တပ္ဆင္ရင္း ၿပံဳး
ၿပန္၏။
““သမီး ဘာမွမလုပ္ပါဘူး ေမေမ၊ ခ်ည္ခင္ေတြယူၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း
ၿပန္လာမွာပါ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္စုိးေမ၏ ေနာက္ေက်ာမွာ လြယ္လားေသာ ခ်ည္အိတ္ထဲတြင္
ဘာပါသလဲ .... ဆုိတာ မိမိစစ္ေဆးၾကည့္လုိက္ဖို႕ ေကာင္းသည္ဟု သမီး
ထြက္သြားမွ မေငြအိမ္ သတိရသည္။ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္လိုပင္
ၿမင္းစီးထြက္သြားေသာ သမီးကို ခပ္မႈန္မႈန္ ၿမင္ရသည္အထိ လွမ္းၾကည့္
ေနရင္းက မမေမ၏ စကားတစ္ခြန္းကို ၾကားေယာင္မိကာ ၿပံဳးလုိက္မိေလ
သည္။
““ေငြအိမ္ ... ညည္းက အအနဲ႕၊ ညည္းသမီးက လည္လည္နဲ႕ ညည္း
ေတာ့ ဘယ္ေန႕ အေရာင္းစားခံရမလဲ မသိဘူး””

အိမ္စိုးေမသည္ ေဂြ႕ရြာသို႕ ေရာက္ေသာအခါ ခ်ည္ခင္ေတြ သြားယူရ
မည့္အိမ္သုိ႕ အရင္မသြားဘဲ ရြာလယ္က ခ်ိဳးေရတြင္း အႀကီးႀကီးအနီးရွိ
ေၿခတံရွည္အိမ္ကေလးဆီသုိ႕ အရင္သြား၏။ ၿမင္းေပၚမွ ဆင္းလုိက္ေသာ
ရွမ္းေဘာင္းဘီနွင့္ မိန္းကေလးကို အိမ္ေအာက္မွ ၿမင္းစာစဥ္းေနေသာ လူ
ငယ္က လွမ္းၾကည့္လုိက္ၿပီး ၿဗဳန္းခနဲထလာေလသည္။ ကိုယ္အထက္ပိုင္း
ဗလာနွင့္ ပဆုိးတုိတိုကို ခါးမွာစည္းထားေသာ လူငယ္ကို အိမ္က မၿပံဳးမ
ရယ္ ၾကည့္၏။
““ဟာ မအိမ္စိုး ... လာ လာ၊ စာေစာင္ေတြ ေရာက္လာၿပီလား””
ေလသံက ခပ္တုိးတုိးၿဖင့္ေမးေတာ့ အိမ္စိုးေမက သူ႕လြယ္အိတ္ထဲမွ
ဗမာ့ေတာ္လွန္မႈစာေစာင္ စာရြက္ေခါက္တစ္ထပ္ကို ထုပ္ေပးလိုက္သည္။
““နွစ္စံုပဲ ပါလာတယ္၊ တစ္စံုကို ဒီမွာထားခဲ့မယ္၊ တစ္စံုကိုေတာ့

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဖလံေတာဘက္ သြားပို႕လိုက္မယ္””
““ေကာင္းၿပီ ေကာင္းၿပီ၊ ေၾသာ္ ... ဒါနဲ႕ မေန႕က မုန္းဆိပ္မွာ ပြင့္ၿဖဴ
ဘက္က ပုလိပ္တစ္ေယာက္ ေယာင္လည္လည္ လုပ္ေနတယ္၊ မအိမ္စိုး
သတိထားေနာ္””
““ဟုတ္ကဲ့၊ ေက်းဇူးပဲ””
ခ်ည္ခင္ကို ယူၿပီးသည့္အခါ မုန္းက်င္းဘက္သို႕ ထြက္လာရင္း ဒီ
ၿမင္းကို စီးလာခဲ့မိတာ မွားၿပီ .. ဟု သိလုိက္၏။ ရွမ္းေဘာင္းဘီကပထမ
အမွား၊ ဒုတိယအမွားက ၿမင္း။ တကယ္ေတာ့ အိမ္စုိးေမသည္ ဖလံေတာ
နွင့္ ကုန္းေစာင္း ေစ်းေရာင္းၿပန္လာၾကသည့္ အရပ္သူမ်ားလို ထဘီတုိတို

နွင့္ ေခါင္းေပါင္းေပါင္းခဲ့ဖို႕ ေကာင္းသည္။ ယခုေသာ္ မိမိအသြင္သည္
ပုလိပ္မ်ား မ်က္စိစပါးေမြး စူးစရာ ....။
ယခုမွေတာ့ ေနာက္ၿပန္လွည့္၍ မၿဖစ္ေတာ့ေပ။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ မုန္းက်င္းသည္ လူရွင္းေန၏။ ကူးတုိ႕ေစာင့္
ေနၾကေသာ အဘြားႀကီး သံုးေလးေယာက္မွ တစ္ပါး အၿခား ဘယ္သူမွ
မရွိ။ ၿမင့္မားေသာ ေၿပာင္းခင္းမ်ားသည္ လူသြားလမ္း ဟိုဘက္ သည္
ဘက္ စိမ္းလဲ့ေနေလသည္။ အင္း ... ဒီၿမင္းနဲ႕ ေၿပာင္းခင္းနဲ႕ေတာ့ ေတာ္
ေတာ္ကို အဆင္ေၿပေနတာပဲ။
အိမ္စိုးေမသည္ ၿမင္းကို မုန္းကမ္းပါး သဲၿပင္အထိစီးသြားရ၏။ မုန္း
ဆိပ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေရၿဖင့္ေမ်ာပါခဲ့ၿပီး တင္ေနပံုရေသာ သစ္တံုးႀကီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တြင္ ဇက္ႀကိဳးကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားလိုက္သည္။ ၿမင္း၏ လည္ဆံေမႊးကို
သာသာကေလး ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး တီးတိုးေခ်ာ့ေမာ့လိုက္သည္။
““ညိုမ ... ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ေနာ္ သမီး””
ကူးတုိ႕ဆိပ္ သဲၿပင္တြင္ အဘြားႀကီးမ်ားအနီးမွာ သူမ ၀င္၍ထုိင္
လိုက္ဖို႕ ၿပင္ဆင္မွာပင္ ဖလံေတာဘက္ကမ္းဆီမွ ကူးတုိ႕ေလွသည္ လူ
သိပ္မပါဘဲ သည္ဘက္ကမ္းသုိ႕ ေရာက္လာ၏။ ကူတုိ႕ေလွ ခပ္ငယ္ငယ္
ပဲ ၿဖစ္သည္။ ေလွသမားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခရီးသည္ငါးေယာက္သာ ပါ၏။
ခရီးသည္မ်ား ဆင္းလာခ်ိန္တြင္ ေလွသမားကေလးသည္ သည္ဘက္သုိ႕
လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ လူေလးေယာက္တည္းဆုိေတာ့ နညး္နည္းစိတ္
ပ်က္သြားပံု။ သို႕ေသာ္ အို ... အဲသည္ဆံပင္မ်ိဳး၊ အဲသည္ မ်က္နွာမ်ိဳး
အိမ္ ၿမင္ဖူးပါသည္။ အဘြားႀကီးမ်ားႏွင့္အတူ ေလွေပၚသုိ႕ တက္ရန္ၿပင္

လုိက္ေသာအခါ လူငယ္ကေလးက တအံ့တၾသ ေငးၾကည့္ ေတြေ၀ေနရာမွ
ခင္မင္ရင္းနွီးဟန္ၿဖင့္ ၿပံဳးၿပ၏။ သူ ၿပံဳးလုိက္ေသာအခါမွာ ပန္းနုေရာင္
ႏႈတ္ခမ္းလံုးလံုးကေလး ေၿပေလ်ာသြားၿပီး ရီေ၀ေသာ မ်က္လံုးမ်ား ေမွး
စင္းသြား၏။ ထုိအခ်ိန္မွာေတာ့ သည္ကေလးကို အိမ္ မွတ္မိသြားၿပီ။
သံကိုင္း ကူးတုိ႕ဆိပ္ကို ပို႕ေပးခဲ့ေသာ ငွက္နာမည္ႏွင့္ ကေလး။
““မင္းက ဒီဘက္ေရာက္ေနတာလား””
ေကာင္ေလးသည္ ဟိုတုန္းကထက္ နည္းနည္းရဲရင့္လာပံုရသည္။
““ဟုတ္တယ္ အစ္မ၊ ေပး ေပး ... အဲဒီအိတ္ ကၽြန္ေတာ္ကိုင္ထားေပး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မယ္ ... တက္””
““အာ ... ရတယ္၊ ဒီအိတ္က ခ်ည္ခင္ေတြပဲပါတာ၊ ေနပါေစ””
ဤအိတ္ကို မိမိမွတစ္ပါး မည္သူမွ် မကိုင္ေစလိုပါ။
““အစ္မ အသား နည္းနည္းညိုသြားတယ္ေနာ္””
အိမ္စိုးေမ ၿပံဳးေနသည္။ ဘာမွ စကားမၿပန္ပါ။
““အစ္မ ... သံကိုင္းဆိပ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းေတြ
ကၽြန္ေတာ္ ေၿဖနိင္ၿပီအစ္မ၊ ထပ္ေမးဦးမလားဟင္””
သူက ၀ါးလံုးၿဖင့္ ထုိးသြားၿဖင့္ ၿမစ္အထက္ဘက္သို႕ ေလွကို ဆန္
သြား၏။
““မင္း အရင္က အဲေလာက္စကားမ်ားမ်ား မေၿပာပါဘူး၊ အခု မင္း
ေတာ္ေတာ္ ေၿပာင္းလဲေနတာပဲ””

ခပ္တည္တည္ မ်က္နွာေပးႏွင့္ စူးရွစြာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေကာက္
ခ်က္ခ်လိုက္ေသာအခါ ေကာင္ေလးမ်က္နွာပ်က္သြားသည္။ ထုိး၀ါးကို ငံု႕
စိုက္ၾကည့္လ်က္ ခ်က္ခ်င္း အသံတိတ္ဆိတ္သြားေသာ ကေလးကို အကဲ
ခတ္ရင္း ဒီကေလး ေအာင့္သက္သက္ ၿဖစ္သြားတာလား ...၊ စိတ္ေကာက္
သြားတာလားဟု ေ၀ခြဲမရ ၿဖစ္ေန၏။ အထက္ပိုင္း ေရာက္ေသာအခါ
ေကာင္ေလးသည္ ပဲ့ပိုင္းမွာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ တက္မကို ထိန္းကိုင္ကာ
ေလွကို မုန္းၿမစ္အား ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ ၿဖစ္ေအာင္ ပဲ့ကိုင္လိုက္သည္။ သူ႕
မ်က္လံုးမ်ား နည္းနည္းမွိန္ေဖ်ာ့သြားတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ေလွေပၚက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လူေတြကိုလည္း မၾကည့္ဘဲ ဖလံေတာ ကမ္းပါးဘက္သို႕ မ်က္ေတာင္မ
ခတ္ဘဲ လွမ္းၾကည့္ရင္း ေရစီးနွင့္ ေလွအေနအထားကို ခ်င့္ခ်ိန္ေနပံုရ
သည္။
ပခံုးထိေအာင္ ရွည္လ်ားေသာ နီညိုေရာင္ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့မ်ားသည္
ေလၿဖင့္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လြင့္လ်က္ ေနာက္လို႕ လန္လ်က္ရွိရာ က်ယ္ၿပန္႕ေသာ
နဖူးၿပင္၏ အထက္ပိုင္းမွာ အသားအေရသည္ ေနနွင့္ေ၀း၍ ၿဖဴ၀င္းေန
သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေယာကၤ်ားကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အနည္း
ငယ္ ပါးလ်ေသာ မ်က္ခံုးတို႕သည္ ႏွာေရာင္ထိပ္မွာ ဆက္လုဆက္ခင္
ၿဖစ္ေန၏။ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားညိုလဲ့၍ ရီေ၀ေနသည္မွာ နဂိုအတုိင္းၿဖစ္ေလ
မလား။ အံ့ၾသစရာက သူ႕မ်က္ေတာင္အမ်ားသည္လည္း အမည္းေရာင္
မဟုတ္၊ အညိုနုနုမ်က္ေတာင္မ်ားကို အိမ့္တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲ ေတြ႕ဖူး
၏။
ေလွသည္ ကမ္းပါးအနီးက ေရ၀ဲခပ္ငယ္ငယ္ကုိ သက္သက္သာသာ
ပင္ ၿဖတ္ေက်ာ္သြားၿပီး ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ကမ္းကပ္လိုက္သည္။

ေလွကူးတို႕ခအၿဖစ္ အဘြားႀကီးမ်ားက မူးေစ့မ်ား ထုတ္ေပးသည္ကို
သူ အသာယူလိုက္၏။ အိမ္စုိးေမသည္ လြယ္အိတ္ထဲမွ ေငြအေႂကြေစ့
တစ္ေစ့ကို ထုတ္ၿပီး သူ႕ကို ေပးလုိက္သည္။ သူသည္ အိမ္စုိးေမ၏ မ်က္
နွာကို လံုး၀ေမာ့မၾကည့္ဘဲ အိမ္စုိးေမ၏ လက္ညိုးနွင့္ လက္မၾကားက
အေႂကြေစ့ကေလးကိုသာ ငံု႕ၾကည့္လ်က္ ေခါင္းယမ္းသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေနပါေစ အစ္မ၊ မေပးရပါဘူး””
ထုိစကားသံအရ အိမ္စုိးေမ၏ ေငြသည္ သူ႕ကို ေတာ္ေတာ္ေလး အ
ေနွာင့္အယွက္ေပးလုိက္သည္ဟု ယူဆရသည္။ အိမ္စိုးေမသည္ ထိုစကား
သံေၾကာင့္ သူ႕ ပုဆုိးစထဲသို႕ ပိုက္ဆံကို ပစ္ထည့္ေပးလုိက္၏။
““ယူေလကြာ ... ေလွသမားဆုိတာ ေလွခကိုမယူရင္ ဘာနဲ႕ ထမင္း
စားမလဲ””
သူ ဆတ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္သည္။
သူ႕မ်က္လံုးမ်ားမွာ မ်က္ရည္ေ၀့ေနတာလား။ မဟုတ္နုိင္ပါဘူး၊ သူ႕
မ်က္လံုးမ်ားသည္ ဟုိတစ္နွစ္ကတည္းက သည္လိုပင္ ခပ္ရီေ၀ေ၀ပါပဲ။
သုိ႕ေသာ္မ်က္လံုးမ်ားတြင္ သိမ္ငယ္မႈ အရိပ္အေယာင္မ်ားကိုေတာ့ အိမ္စိုး
ေမ အေသအခ်ာ သတိထားလိုက္မိသည္။ အိမ္စုိးေမသည္ ကမ္းပါးစြန္းမွ
ေညာင္ကိုင္းကို ကုိင္ၿပီး ေလွေပၚမွ ခုန္ဆင္းလိုက္၏။ ကမ္းပါးထိပ္သို႕
ေရာက္ေသာအခါ ေလွဆီသုိ႕ ငံု႕ၾကည့္လုိက္မိသည္။
ေကာင္ကေလးသည္ သည္ဘက္သို႕ ေမာ့ၾကည့္မေနပါ။
လက္ထဲက ေငြေစ့ကေလးကို ငံု႕ၾကည့္ရာမွ မ်က္နွာကို လက္ခံုၿဖင့္
ပြတ္တုိက္ပစ္လိုက္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အိမ္စိုးေမ၏ ရင္ထဲမွာ လိႈက္ခ

နဲ ၿဖစ္သြားသည္။ ငါ့စကားက မိဘမဲ့ မ်က္နွာငယ္ကေလး တစ္ေယာက္
အေပၚ သိပ္မ်ား လြန္သြားသလား ...။ အုိ ဒါမွ သူ ရင္းရင္းႏွီးနွီး မစရဲမွာ
ကူးတို႕သမားတစ္ေယာက္ဟာ ကူးတုိ႕သမားလိုပဲ ေနဖို႕ေကာင္းတာေပါ့။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဘုရားေရ .... ဒါ လူတန္းစား ခြဲၿခားမိေနတာလား။
မဟုတ္ဘူး၊ ဒါ ေရာင့္တက္လာမွာစိုးလို႕ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္တာပါ။
ဖလံေတာမွ ၿပန္ဆင္းလာခ်ိန္တြင္ မုန္းၿမစ္တြင္ လူရွင္းလ်က္ရွိ
သည္။ ေလွသမားကေလးသည္ ဖလံေတာကမ္းဘက္မွာ ေက်ာက္ခ်ထား
သလိုပင္ ေလွကိုကပ္ၿပီး ကမ္းပါးဘက္ဆီ ေမာ့ၾကည့္ေစာင့္ေနသည္။ အိမ္
စိုးေမကို ၿမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းမ်က္လႊာခ်သြား၏။
ေလွေပၚတက္လိုက္ၿပီး သူနွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္က ကန္႕လန္႕သစ္
သားတန္းေပၚမွာ အိမ္စုိးေမ ထုိင္လိုက္သည္။ သူက အိမ္စိုးေမအား မ၀ံ့မ
ရဲ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေလွကုိ စတင္ထြက္ခြာ၏။
““ဟုိတစ္နွစ္က ေမးခြန္းေတြ ေၿဖနုိင္တာေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္
အခု ေမးခြန္းအသစ္ေတြကို ထပ္ေမးမယ္၊ ဘယ့္နွယ္လ””

သူ ဖ်တ္ခနဲ ေမာ့ၾကည့္၏။ အိမ္စုိးေမ သူ႕ကို ၿပံဳးၾကည့္ေနသည္ကို
ေတြ႕ရေသာအခါ သူသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အံ့ၾသတၾကီး ၿပံဳးရယ္ေလသည္။
ရႊင္လန္းေတာက္ပသြားေသာ ေကာင္ေလးအၿပံဳးကိုၾကည့္၍ ေအးေအာင္
ဟာ သည္လိုအၿပံဳးမ်ိဳး လံုး၀မၿပံဳးတတ္ဘူးဟု ေတြးမိသည္။ ေမာင္အရင္း
တစ္ေယာက္ကို ခါးသီးစြာ မုန္းတီးခဲ့ဖူးေသာ အိမ္စုိးေမသည္ သည္ေကာင္
ကေလးကို မိမိေမာင္ေလးလိုပင္ ခ်စ္ခင္သြား၏။

““ေမးပါခင္ဗ်ာ .... ကၽြန္ေတာ္ ေၿဖနုိင္မွာပါ””
““ဂ်ပန္ဟာ အေရွ႕အာရွကုိ စစ္ဆင္ေတာ့မယ္လို႕ ထင္သလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူက ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္သည္။
““ဂ်ပန္ ၀င္မွာပဲ၊ ၿမန္မာၿပည္ကို ဂ်ပန္၀င္လာမွာပဲ””
““အလဲ့ ... တယ္ဟုတ္ပါလား၊ မင္း ဘယ္သူက ေၿပာလဲ””
သူသည္ ရွက္စနိုး တစ္ခ်က္ၿပံဳး၏။
““ကၽြန္ေတာ္ သတင္းစာေတြ ေတာင္းေတာင္းၿပီး ဖတ္ပါတယ္၊ လြန္ခဲ့
တဲ့ ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက မီကာဒိုဓာတ္ပံုဆရာအၿဖစ္ ဂ်ပန္ေတြ၀င္
လာၿပီပဲ၊ ကိုႀကီးပုဆီမွာ ေရဒီယုိအစုတ္ႀကီး တစ္ခုလဲ ရွိတယ္။ ဂ်ပန္ဟာ
ဒီမွာ သူလွ်ိဳလုပ္ေနခဲ့တာ ၾကာပီ .... တဲ””

““ဒါၿဖင့္ ဂ်ပန္နဲ႕ အဂၤလိပ္ ဘယ္သူနုိင္ေစခ်င္သလဲ””
““ႏွစ္ေယာက္စလံုး ရႈံးေစခ်င္တယ္””
““အို ....””
အိမ္စုိးေမ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္မိသည္။
““ကဲကဲ ... ဒါၿဖင့္ မင္းကို မမေမြးစားဖို႕ ထုိက္တန္သြားၿပီ။ ကုန္း
ေစာင္းကို လိုက္လာခဲ့ေပေတာ့၊ ၾကားလား””
သူသည္ ပါးစပ္ပိတ္ၿပံဳးရယ္လ်က္ ေလထဲသို႕ လက္သီးတစ္ခ်က္
ေ၀ွ႕ယမ္းထုိးပစ္လုိက္၏။

““တကယ္ ...””
““ေအးေပါ့ကြာ ... ညံဂံရပ္ အေရွ႕ဖ်ားက ေဒၚခင္မင္းေမရဲ႕ တလင္း
ၿပင္ဆုိရင္ မင္း ေမးစမ္းလုိ႕ရတယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေကာင္ကေလး မၾကာခင္လိုက္လာမည္ဟု အိမ္စုိးေမ ထင္ခဲ့ေသာ္
လည္း လအေတာ္ၾကာသည္အထိ ေကာင္ကေလး၏ အရိပ္အေရာင္ မၿမင္
ရ။ အိမ္စုိးေမသည္ ေကာင္ေလးကို ေမ့သြားသည္။
အေမရိကန္တုိ႕၏ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ဂ်ပန္တပ္မေတာ္က စစ္ေၾက
ညာၿခင္းမၿပဳဘဲ အလစ္မွာ ၀င္ေရာက္ ဗံုးက်ဲတိုက္ခိုက္လိုက္သည္။ ၿဖစ္
ေတာ့မလား ... ၊ၿဖစ္ေတာ့မလားႏွင့္ ေစာင့္နားေထာင္ေနခဲ့ရေသာ အေရွ႕
အာရွစစ္ႀကီး စတင္ၿဖစ္ပြားၿပီ။ မၾကာမီ ၿမန္မာနုိင္ငံ ေအာက္ပိုင္းသို႕
ဂ်ပန္တပ္မ်ား ၀င္ေရာက္ ထုိးစစ္ဆင္လာသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
သို႕ ဗံုးက်ဲသည္။ အၿဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ တၿဖည္းၿဖည္း ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္
ရာ ၿဖစ္ၿဖစ္လာ၏။ ေနာက္ဆံုး ၿမန္မာၿပည္အလယ္ပိုင္းအထိ ဂ်ပန္တုိ႕
ေရာက္လာသည္။ အဂၤလိပ္မ်ားသည္ သူတုိ႕ ဆုတ္ခြာသြားရာ ေဒသမ်ား
ကို ရန္သူေတြ အသံုးခ်လို႕မရေအာင္ ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့ၾက၏။
ယခုအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ႀကီးႀကီးေမတုိ႕ ေရာက္လာသင့္ၿပီ။ ေရနံေၿမသည္
ဖ်က္ဆီးခံရေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိေနၿပီ။ ဘာၿဖစ္လုိ႕ မေၿပး
လာၾကပါလိမ့္။
၁၉၄၂၊ ဧၿပီလလယ္ေလာက္တြင္ ေမွ်ာ္လင့္သူက မေပၚလာမီ၊ မေမွ်ာ္
လင့္သူက ေရာက္လာ၏။

သားေရအိတ္ ႏြမ္းႏြမ္းေလး တစ္လံုးကို လြယ္လ်က္ ဟုိၾကည့္ သည္
ၾကည့္ၿဖင့္ ေကာင္ကေလး ေရာက္လာေသာအခ်ိန္သည္ ေနေတာ္ေတာ္ၿမင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနသည္။ ပူအိုက္ေသာ ကာလၿဖစ္သည္။ လွ်ာထိုးဦးထုပ္ကေလးကို နဖူး
ငိုက္ေအာင္ ေဆာင္းထား၏။ ရွပ္လက္ရွည္ အက်ၤ ီခပ္ထူထူကို ၀တ္ထား
ရာ ရင္ဘတ္ဆီနွင့္ ေက်ာၿပင္ဆီမွာ ေခၽြးစို႕ေသာ အကြက္လိုက္ စြန္းထင္း
ေနသည္။
အိမ္စုိးေမသည္ ရွားေစာင္းၿပသာဒ္ပင္တန္း တစ္ဖက္မွ ေကာင္က
ေလးကို ၿမင္လုိက္လွ်င္ ၿမင္လိုက္ခ်င္း ေပ်ာ္ရႊင္သြားမိသည္ကို ကိုယ့္ကိုယ္
ကို နားမလည္နုိင္ေခ်။ စစ္အတြင္းမွာ မိန္းမသားနွစ္ေယာက္တည္း ေနရ
တာမို႕ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ အားကိုးရလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္သြားတာပါဟု
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယူဆထားလိုက္သည္။
““ေမေမေရ .... ေမ့ေမ့ငွက္ကေလး လာၿပီ””
ၿခံေရွ႕သုိ႕ ေၿပးလာေသာ အိမ္စိုးေမႏွင့္ တည့္တည့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္
ရပ္လိုက္ေသာ ေကာင္ကေလး၏ အၿပံဳးမွာ ၾကည္လင္ေန၏။
““အခု ဘယ္က လာတာလဲ””
““သံကိုင္းဘက္က လာတာပါ””
ေမေမသည္ ေကာင္ကေလးအား ေၿခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္ကာ ပခံုး
ကို ခပ္ဖြဖြကိုင္ၾကည့္သည္။
““ဟသၤာ ... မင္း နာမည္က ဟသၤာေနာ္၊ ေအးေအး ... အေမ မေမ့ပါ
ဘူး၊ မင္းေတာ္ေတာ္ ထြားလာတာပဲကိုးကြဲ႕။ အေတာ္ပဲကြယ္ ... သား
ေရာက္လာတာနဲ႕ ဂ်ပန္ေတြ ဒီဘက္ေရာက္မယ္လို႕ ၾကားသလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟသၤာသည္ အိမ္ေထာင့္ကြပ္ပ်စ္တြင္ အိတ္ကေလးခ်လ်က္ ေမာပန္း
စြာ ထုိင္လိုက္၏။
““ဟုတ္ကဲ့၊ ေရာက္လာမယ္ ထင္တယ္။ အဂၤလိပ္ေတာ့ ေခြးေၿပး ၀က္
ေၿပး ေၿပးကုန္ၿပီ ႀကီးႀကီးရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေလွကို အထက္ဘက္ လိုက္ပို႕
ေပးခိုင္းေနလို႕ မနည္းကိုယ္လြတ္ရုန္းခဲ့ရတယ္။ ဒါနဲ႕ ေရနံတြင္းေတြကို
ဖ်က္ဆီးေတာ့မယ္ .... တဲ့။ ေရနံေၿမက အလုပ္သမားတခ်ိဳ႕ကလဲ အခ်င္း
ခ်င္း စည္း၀ါးရုိက္ေနၾကတယ္။ ဖ်က္ဆီးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ဖုိ႕ေပါ့””
အိမ္စုိးေမသည္ ေခါင္းယမ္းခါလိုက္၏။
““အဲဒီေလာက္ေတာ့ လြယ္မယ္ မထင္ဘူး။ အဂၤလိပ္ေတြက စနစ္က်
တယ္ေနာ္””
ေန႕လယ္ တစ္နာရီပတ္၀န္းက်င္တြင္ အားလံုးေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္
ေပါက္ကြဲသံႀကီးမ်ားသည္ အေရွ႕ဘက္ကမး္ဆီမွ ဆက္တုိက္ဆက္တုိက္
ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ သံကိုင္းေမာ္ေတာ္ဆိပ္မွ လူအခ်ိဳ႕သည္ ေရနံေၿမမွ
မီးေတာက္ႀကီးမ်ားကို ၿမင္ရသည္ဆုိ၏။ အခ်ိဳ႕လူမ်ား သံကုိင္းဆိပ္သုိ႕
သြား၍ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ မၿပီးနုိင္ မစီးနုိင္ ေပါက္ကြဲေလာင္ကၽြမ္းေန
ေသာ ေရနံေၿမဆီ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ၾကသည္။
ေရနံေၿမတြင္ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ခြင့္ရခဲ့ေသာ
မေငြအိမ္သည္ မီးေတာက္မီးလွ်ံႀကီးမ်ား ခါးလယ္မွ ၿပတ္က်က်ိဳးပဲ့သြား
မည့္ သံၿငမ္းစင္ႀကီးမ်ားကို ၿမင္ေယာင္လ်က္ မ်က္ရည္စက္မ်ား လိမ့္ဆင္း
ခဲ့သည္။
““မမခင္မင္းတုိ႕ ဘယ္လိုမ်ား ေနၾကပါလိမ့္မလဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““သူတို႕ ဒီကို ေရာက္လာမွာေပါ့ ေမေမ””
““ဒီကို လာဖို႕ ကူးတို႕ေလွေတြေရာ ၿမစ္ထဲမွာ ရွိေသးရဲ႕လားကြယ””

ထုိအခါ ဟသၤာသည္ ႀကီးႀကီးေမအား သြားေခၚလာၿပီး လာပို႕ေပး
ရန္ တာ၀န္ယူလုိက္၏။
““ဗံုးေတြ၊ ေသနတ္ေတြ သတိထားပါ သားရယ္၊ ေနာက္ၿပီး အဂၤလိပ္
စစ္သားေတြ ဂ်ပန္စစ္သားေတြကို တတ္နုိင္သမွ် ေရွာင္ပါေနာ္””
ဟသၤာ၏ ဧရာ၀တီၿမစ္ၿပင္ စြန္႕စားခန္းသည္ ထိုေန႕မွ စခဲ့သည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၄)
စစ္သည္ ခ်စ္သူခင္သူ အခ်င္းခ်င္း မုန္းတီးေစတတ္သလို၊ မုန္းသူအ
ခ်င္းခ်င္းကို ၿပန္လည္သင့္ၿမတ္ေအာင္ တြန္းအားေပးခဲ့သည္။
ခင္မင္းေမႏွင့္အတူစစ္ေၿပးလာေသာ ဦးၿမသာသည္ အပ်ိဳႀကီးဖားဖား
ၿဖစ္ေနေသာ အိမ္စိုးေမအား တစ္စတစ္စ သံေယာဇဥ္တြယ္လာ၏။ သူမ
အားေခၽြးမအၿဖစ္ အသိအမွတ္မၿပဳေပမယ့္ မေငြအိမ္ကေတာ့ ဦးၿမသာအား
မိမိ၏ ေယာက္ၡမဟူေသာ အမွတ္ၿဖင့္ ၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေလသည္။ ဆန္
စက္ေတြ မီးရိႈ႕ဖို႕ခ်န္ေနရစ္ခဲ့ေသာ ပန္ခ်ာပီတပ္မ်ားသည္ ဂ်ပန္ေတြလာၿပီ
ဆုိေတာ့ ထြက္ေၿပးၾကေတာ့၏။ ကုန္းေစာငး္တစ္ၿမိဳ႕လံုးသည္ အေ၀းသို႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စစ္ေၿပးၾကမည့္လူမ်ား၊ အေ၀ရွိ ၿမိဳ႕မ်ားမွ စစ္ေၿပးလာၾကသည့္လူမ်ားႏွင့္
ရုတ္ရုတ္သဲသဲၿဖစ္ေန၏။ ဤနယ္ေၿမသုိ႕ ဂ်ပန္မ်ား၀င္မလာမီ ပထမဆံုး
ေရာက္လာသည္မွာ ဘီအိုင္ေအတပ္ၿဖစ္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ဗိုလ္ရန္နုိင္၏
တပ္သည္ စလင္းဘက္သို႕ ခ်ီတက္ထြက္ခြာသၿဖင့္ ကုန္းေစာင္းမွာ ရွိသမွ်
ကားႏွင့္ၿမင္းလွည္းမ်ားႏွင့္ ဘီအိုင္ေအတပ္မ်ားဆီသို႕ ထမင္းထုပ္မ်ားသြား

ပို႕ရသည္။ မေငြအိမ္၏ၿမင္းလွည္းသည္ လက္မဲကန္သို႕ အမ်ားနည္းတူ
ပင္ ပါသြား၏။ ကုန္းေစာင္းရြာမွာ ဘာယာဥ္မွမရွိေသာ အခ်ိန္တြင္ ခ်ိန္
ကိုက္ထားသလိုပင္ ဂ်ပန္ဗိုလ္မ်ား ၀င္ေရာက္လာသည္။
ကေလးပီပီ ဟသၤာက ေစ်းဘက္မွအေၿပးၿပန္လာၿပီး သတင္းေပး၏။
““ႀကီးႀကီး ... ႀကီးႀကီး ဂ်ပန္ေတြ လာကုန္ၿပီ၊ ဂ်ပန္ေတြ လာကုန္ၿပီ””
မေငြအိမ္သည္ ရင္ဘတ္ကုိ လက္နွင့္ဖိမိသည္။
““ကၽြန္ေတာ္ ေၿပးၾကည့္ဦးမယ္ ႀကီးႀကီး၊ ဂ်ပန္ေတြက တရုတ္ေတြကို
ေခၚခုိင္းေနတယ္””
““ဟဲ့ ... မသြားနဲ႕ေလ၊ ေၾသာ္ ... ဒီကေလးႏွယ္ အေၾကာက္အလန္႕
မရွိ””
““ဟသၤာ ... မမလဲ လိုက္မယ္””
““သမီး ... အိမ္စုိးေမ””
မေငြအိမ္သည္ သမီးကို ဖမ္းဆြဲထားရသည္။
““သမီး ... အေၿခအေန ဘာမွန္းမသိေသးဘဲနဲ႕၊ မသြားခ်င္ပါနဲ႕။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမေမ့ကို သနားစမ္းပါဦး””
အိမ္စိုးေမသည္ အိမ္ထဲ ၿပန္၀င္လိုက္ရေတာ့သည္။
ဟသၤာ ၿပန္လာေသာအခါ အက်ိဳးအေၾကာင္း သိၾကရသည္။ ထုိေန႕
ညေန မိသားစုထမင္း၀ိုင္းတြင္ ဟသၤာေၿပာၿပသည့္ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္မ်ားအ

ေၾကာင္းေၾကာင့္ မိသားစုသည္ ထမင္းကို ၀ါးမိမွန္းမသိ၊ မ်ိဳခ်မိမွန္းမသိ
ၿဖစ္ၾကရသည္။
““သူုတို႕က ေရနံေခ်ာင္းဘက္ကေန လာတာတဲ့။ ေလးေယာက္။ ဗိုလ္
မိုးႀကိဳးဆုိလား မသိဘူး၊ အဲဒါ .... သူတုိ႕ကို သံကိုင္းမွာ လာႀကိဳမလို႕တဲ့
တရုတ္ေတြ ေခၚေခၚၿပီး ရိုက္တာ””
““ရိုက္တယ္””
ဦးၿမသာက တအံ့တၾသ ၀င္ေမး၏။
““ဟုတ္တယ္ ဘဘ၊ ဒါတင္ မကဘူး၊ တရုတ္ေတြရဲ႕အိမ္ေတြ၊ ပစ္ၥည္း
ေတြကို ၂၄ နာရီအတြင္း မီးရိႈ႕ပစ္မယ္တဲ့။ ၀တ္ထားတာေတာ့ ဗမာ့၀တ္စံု
ေမာင့္ၾကက္သေရ ေခါင္းေပါင္းနဲ႕၊ ပိုးလံုခ်ည္နဲ႕ ... ေတာ္ေတာ္ ရိုင္းစိုင္း
မယ့္လူေတြပ””

““သူႀကီး မရွိဘူးလားကြယ””

““သူႀကီး ရွိတာေပ့ါ၊ သူႀကီးက ဂ်ပန္ေတြကို ေတာင္းပန္တယ္၊ ဖ်န္
ေၿဖတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မရပါဘူး””
““အဲဒီေတာ့ ...””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အဲဒီေတာ့ ဂ်ပန္ကေတာ္တစ္ေယာက္က ၾကား၀င္ရတာေပါ့””
““အုိ .... သူတုိ႕က မိန္းမေတြပါလို႕လား””
ေငြအိမ္က အူေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖင့္ ေမးမိေတာ့ ခင္မင္းရယ္ေလသည္။

““မဟုတ္ဘူး ႀကီးႀကီးရဲ႕ .... အဲဒီ ဂ်ပန္ကေတာ္မဟုတ္ဘူး။ ဒီရြာမွာ
ဟုိတုန္းကတည္းက ေနလာတဲ့ ဂ်ပန္ဓာတ္ပံုဆရာရဲ႕ မိန္းမ””
““ေၾသာ္ .... ေၾသာ္ ၾကားဖူးတယ္၊ ၾကားဖူးတယ္””
““အဲဒီ ကေတာ္က သူ႕ေယာကၤ်ားနဲ႕သူ ရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို ထုတ္
ၿပၿပီး ေတာင္းပန္ရတာေပါ့၊ အဲဒီေတာ့မွ ဂ်ပန္ေတြ ၿငိမ္သြားတယ္””
တကယ့္ ဂ်ပန္စစ္တပ္ေတြ ခ်ီတက္လာသည့္အခ်ိန္ကေတာ့ အားလံုး
အိပ္ရာထဲ ေရာက္ေနၾကခ်ိန္ ၿဖစ္သည္။ မေငြအိမ္ တစ္သက္မွာ ဒီေလာက္
စစ္ဖိနပ္သံေတြ အမ်ားႀကီး ဆူညံေနတာကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးေခ်။ ၿဗဳန္း
ခနဲ လန္႕နိုးလာတာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဟု သိလိုက္ရ
ေတာ့ မမခင္မင္းအနား ေၿပးကပ္သြားမိ၏။ မမခင္မင္းက သူ႕လက္ညိုးကို
ႏႈတ္ခမ္းမွာ ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ တင္ၿပၿပီး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေနရန္ ဟန္
ၿပသည္။ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာအိပ္ေသာ ဦးၿမသာက ဖ်တ္ခနဲ ထထုိင္သည္။
အိမ္စိုးေမကေတာ့ ၿပတင္းေပါက္ေဘးသြားရပ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႕ ၾကိဳး
စားသည္။
““သမီး ... မဖြင့္နဲ႕””
““မေၾကာက္ပါနဲ႕ႀကီးေမရဲ႕၊ ဒီနားက လာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ တာလမ္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေပၚမွာပါ။ သမီးတုိ႕နဲ႕ အေ၀းႀကီး””
အိမ္စုိးေမ၏အသံက ေသြးေအးေအးပင္ ၿဖစ္သည္။
ပူအုိက္သည္ဟုအေၾကာင္းၿပကာ အိမ္ေရွ႕ၿခံ၀ိုင္းထဲက ၀ါးကြပ္ပ်စ္မွာ
အိပ္သည့္ဟသၤာကေတာ့ ေခါင္းေထာင္ထၾကည့္ၿပီး ၿပန္လွဲအိပ္ေလသည္။

အမ်ားက ကယ္တင္ရွင္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့သည့္ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏
ရိုင္းစိုင္းမႈ၊ ယုတ္မာမႈတို႕ကို တစ္ေန႕တၿခား သိလာရေသာ ၿပည္သူလူထု
သည္ ဂ်ပန္တုိ႕အား ရြံေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္လ်က္ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကေတာ့
သည္။ သူတုိ႕စခန္းခ်သည့္ စိန္နားပန္ေက်ာင္း၀င္း အနားသုိ႕ ေရာက္ခဲ့သူ
မ်ားက ကိုယ္တုိင္ၿမင္ေတြ႕သမွ်ကို ေဖာက္သည္ခ်သည္။
““သူတုိ႕ဆီ ထမင္းအုပ္ေလးေတြ သြားပို႕တာ၊ ကိုရင္ငခါးတုိ႕ကို ပါး
ေတာင္ ရိုက္လႊတ္သတဲ””

မေငြအိမ္၏ သူရင္းငွား ကိုေထြးေမာင္က သတင္းေပးေတာ့ အားလံုး
မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားၾကသည္။ ဟသၤာသည္ ေန႕စဥ္ နံနက္(၇)နာရီ၊ (၈)နာ
ရီမွာ အိမ္မွထြက္သြားၿပီး ညေနေစာင္းမွ ၿပန္လာတတ္သည္ၿဖစ္ရာ ဟသၤာ
အတြက္ စိုးရိမ္ၾက၏။
““ကၽြန္ေတာ္က ကူးတုိ႕သြားလိုက္တာပါ ႀကီးႀကီး၊ ၿမစ္ကို ၿဖတ္ကူး
ခ်င္တဲ့ လူေတြအတြက္ ကူးတုိ႕ သိပ္ရွားေနတယ္။ ဒီေခတ္ပ်က္ေတာ့
ေတာ္ရံုတန္ရံုလူက မလိုက္ရဲဘူး။ ဒီေတာ့ လိုက္ရဲတဲ့လူ
ပိုက္ဆံရတာေပါ့””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဂ်ပန္၀င္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေသာအခါ မေငြအိမ္၏ ၿခံ၀ိုင္းသို႕
မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ဧည့္သည္မ်ား ေရာက္လာသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ မေငြအိမ္က အိမ္ေနာက္ေဖး ရက္ကန္းစင္မွာ အလုပ္ရႈပ္
ေနၿပီး ခင္မင္းက အိမ္စိုးေမႏွင့္အတူ စပါးေလွ႕ေနသည္။
ရွားေစာင္းၿပသာဒ္ပင္တန္း၏ ေနာက္ဘက္မွာ ဧည့္သည္သံုးေယာက္
တုိးကပ္လာသည္ကို အရင္ဆံုးၿမင္လုိက္ေသာ အိမ္စိုးေမသည္ ၿဗဳန္းခနဲ
ေၾကာင္အၿပီးမွ စင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းလိုက္၏။

““ေဖေဖ ....””
သုိ႕ေသာ္ အိမ္စုိးေမ၏ အသံကို အၿပင္သုိ႕မထြက္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္
ထားသူတစ္ေယာက္ ရွိေနသည္။ အုိ ... တစ္ေယာက္မဟုတ္ပါဘူး၊ ႏွစ္
ေယာက္ ...။
““ေမာင္ေလး .... လာၾက၊ လာၾက မင္းတုိ႕ကို ငါအရင္ တစ္ပတ္က
ေမွ်ာ္ေနတာ””
အၿမဲ သပ္ရပ္စြာေနတတ္ေသာ အေရးပိုင္ကေလးမွာ စစ္ေၿပးဘ၀တြင္
ဆံပင္မ်ား ဖုန္အလူးလူး ပြေရာင္းလ်က္ ၀တ္ထားေသာ အကႌ် လံုခ်ည္က
ကပိုကရုိ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း။ မ်က္နွာကေတာ့ ရႊင္လန္းလ်က္ရွိသည္။ တင္တင္
ေအးသည္ ခင္မင္းေမႏွင့္အတူ အိမ္စိုးေမကို ၿမင္ေတြ႕ဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္မထား
သလိုပင္ အိမ္စုိးေမအား စူးစူးစမ္းစမ္း တအံ့တၾသၾကည့္လ်က္ ခင္မင္းေမ
အား ဖက္ေပြ႕ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ၿပည္က ထြက္လာတာ ၾကာၿပီမမေမရဲ႕၊ လမ္းမွာ ၾကာေနတာ၊ ေရနံ
ေခ်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ အပ်က္အစီးေတြၾကားထဲမွာ တစ္ၿမိဳ႕လံုး သုႆန္
ဇရပ္လိုပဲ ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ေၿခာက္ေသြ႕လုိ႕။ ေဖေဖတုိ႕က ပင္း၀တုိ႕၊
ဆလယ္တုိ႕ သြားၾကတယ္လို႕ သတင္းရတယ္။ အစ္ကို မမေမဆီသြားခ်င္
တယ္ဆုိလို႕ ဒီဘက္ကို ထြက္ခဲ့ရတာ””
အိမ္ေပၚထပ္မွ ဦးၿမသာ ခပ္သြက္သြက္ ဆင္းလာသည္။
““သား ....””
အားရပါးရ လိႈက္လွဲစြာေခၚၿပီး မင္းေခါင္အား ေရွ႕တည့္တည့္မွ တစ္
၀ႀကီးၾကည့္ကာ အဘိုးႀကီး ေက်နပ္ေနသည္။

““သားတုိ႕ ေဘးမသီ ရန္မခေအာင္ ေဖေဖ ညစဥ္ ေမတ္ၲာပို႕ေနတယ္””
““ဘဘ ... ဘဘ ပိန္သြားတယ္ေနာ္””
ေအးေအာင္သည္ မင္းေခါင္၏အရပ္ကို မီရံုမက ေက်ာ္ေနေပၿပီ။
ငယ္ရုပ္လံုး၀မေပ်ာက္ေသးေသာ လူပ်ိဳေပါက္ကေလးသည္ ဆံပင္မ်ား ရႈပ္
ပြလ်က္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေၾကာင့္ ခုခ်က္ခ်င္း ငိုခ်ေတာ့မည့္ ဟန္ရွိသည္။
““ငါ့ေၿမး ထြားလွပါပေကာလား””
ေအးေအာင္က သူဆြဲလာသည့္ လက္ဆြဲအိတ္ကို ၿခံေထာင့္က ကြပ္
ပ်စ္ေပၚမွာသြားခ်လိုက္ခ်ိန္တြင္ အိမ္စိုးေမႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္မိ၏။သည္
ေကာင္မေလး သည္ေလာက္လွလိမ့္မည္ဟု မထင္ခဲ့။ ထုိ႕အတူ သည္
ေလာက္ ရင့္က်က္ဣေၿႏ္ၵရေနၿပီဟုလည္း မထင္ခဲ့။ ေအးေအာင္သည္ အစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မမ်က္လံုးမွ တည္ၿငိမ္ေအးစက္မႈကုိ အားက်သြားကာ လွစ္ခနဲ ၿပံဳးၿပလိုက္
သည္။ အိမ္စိုးေမက လံုး၀မၿပံဳးဘဲ အိမ္ေနာက္ေဖးသုိ႕ လွည့္ထြက္သြား
ေလသည္။
ေလတစ္ခ်က္ တိုက္လိုက္ေသာအခါ မန္က်ည္းရြက္၀ါကေလးမ်ား
ဖြဲခနဲ ေႂကြလြင့္လာ၏။ အိမ္ေရွ႕တလင္းၿပင္တြင္ မတ္တတ္ရပ္ က်န္ခဲ့ၿပီး
သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာေလကို အားရပါးရ ရႈိက္သြင္းမိေသာ မင္းေခါင္
သည္ အိမ္ေဘးကြက္လပ္ဆီမွ ထြက္လာေသာ ေငြအိမ္ကို သတိလက္
လြတ္ ေငးၾကည့္မိသည္။
ေငြအိမ္ ...။ ေငြအိမ့္ကို တကယ့္မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ အသြင္ၿဖင့္
ၿမင္ရလိမ့္မည္ဟု သူ မထင္ခဲ့ေပ။ လြန္ခဲ့သည့္ ၄ႏွစ္က ေရနံေၿမ သပိတ္
တားဖို႕ ေခါင္းမာစြာ တက္ႂကြေနေသာ မိန္းကေလး မဟုတ္ေတာ့ပါလား။

ထုိမိန္းကေလးႏွင့္ ယခုအမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္တည္းဟု မယံုခ်င္သလုိ
ၿဖစ္ေနသည္။ ဖ်င္ၾကမ္းလံုခ်ည္ ညိုမိႈင္းမိႈင္း၊ ၀ိုင္အက်ႌခပ္ႏြမ္းႏြမ္းၿဖင့္ ဆံ
ထံုးကပိုကရို ေၿပက်ကာ ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ဆံပင္ဖ်ားတင္ေနေသာ အမ်ိဳး
သမီးသည္ သူ႕ကို ၿမင္လုိက္ရ၍ အံ့ၾသဟန္ မရွိ။ သူကသာ တုန္လႈပ္စြာ
ၾကည့္မိသည္။
““အစ္ကို .... ေနေကာင္းတယ္ေနာ္””
မေငြအိမ္၏အသံတြင္ နာက်င္မႈ မပါ။ ၀မ္းသာရႊင္လန္းမႈ မပါ။
တြန္႕ဆုတ္ေတြေ၀မႈ မပါ။ ရွက္ရြံမႈမပါ။ ဘာမွ် မပါ ...။ ဧည့္သည္ကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ႀကိဳဆုိေသာ အိမ္ရွင္၏ ေႏြးေထြးမႈသာ ပါသည္။
““ေငြအိမ္ .... မင္း ဒီမွာ အဆင္ေၿပရဲ႕လား””
““ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို ေရခ်ိဳးမလား .... မမတင္ေအးေရာ တစ္ခါတည္း
ခ်ိဳးလို႕ရတယ္ေနာ္။ ကၽြန္မ ဘဲဥအုိးႀကီးေတြထဲ ေရဆြဲထည့္ထားၿပီးသား
ရွိတယ္””
စိတ္မခ်သလုိၿဖင့္ အိမ္ထဲမွ ၿပန္ထြက္လာေသာ တင္တင္ေအးကိုပါ
တစ္လက္စတည္းေၿပာရင္း အိမ္ထဲသို႕ လွည့္၀င္သြားသည္။
““မမေရ .... ကၽြန္မ “ေမာင္မေခၚ ပဲဟင္း” ဆီၿပန္ကေလး ခ်က္လိုက္
ဦးမယ္၊ မမေမ ေမာင္နဲ႕ ေယာင္းမကို ေရမိုးခ်ိဳးဖို႕ ၿပေပးလိုက္ပါဦး””
ညေနစာ ထမင္း၀ိုင္းကို နွစ္ခါ ၿပင္ရ၏။ ဦးၿမသာနွင့္ မင္းေခါင္တုိ႕
သားအဖသံုးေယာက္ကို တစ္၀ိုင္း ၿပင္ေကၽြးရသည္။ ေငြအိမ့္အိမ္မွာ ဇြန္း
ခက္ရင္း မရွိေသာအခါ မင္းေခါင္သည္ ဟင္းခတ္သည့္ ဇြန္းၿဖင့္ထမင္း
စားရ၏။

““မမတို႕ေရာ .... မစားေသးဘူးလား””
““ေနေန .... မမၿပီးမွ ေငြအိမ္တုိ႕နဲ႕ စားမယ္””
ညမိုးခ်ဳပ္ ေရနံဆီမီးအိမ္ထြန္းဖို႕ ၿပင္ဆင္ေနခ်ိန္တြင္ အိမ္စိုးေမ၏
အနားသို႕ ေအးေအာင္ ကပ္လာသည္။ အသက္ ၁၅ႏွစ္အရြယ္ ေအးေအာင္
သည္ အိမ္စုိးေမ၏ ဦးေခါင္းထက္ပင္ ၿမင့္ေနၿပီ ၿဖစ္သည္။
““ၿမင္းေဇာင္းထဲက ၿမင္းေတြက ဘယ္သူစီးတာလဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ငါ စီးတာေပ့ါ””
““ဟာ ... မိန္းမက ၿမင္းစီးတယ္””
အိမ္စိုးေမသည္ ေအးေအာင္ကို မာန္ပါပါ မ်က္နွာထားၿဖင့္ တစ္ခ်က္
ၾကည့္ၿပီး နာနာၾကည္းၾကည္း ေၿပာပစ္ဖို႕ အားယူေနစဥ္မွာပင္ ၿခံေပါက္၀
ဆီမွ လူရိပ္ကို ဖ်တ္ခနဲၿမင္လုိက္ရ၏။
““မမေရ ... ပုစြန္ႀကီးေတြ ရခဲ့တယ္ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ နိႈက္လာ
ခဲ့တာ။ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေတာင္မွ ....””
ဟသၤာ၏စကားသည္ အနီးေရာက္လာေတာ တစ္ပိုင္းတစ္စၿဖင့္
ၿပတ္ေတာက္သြားသည္။ ေကာင္ကေလးနွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကို
တစ္ေယာက္ ၿမင္လွ်င္ၿမင္ခ်င္း မႏွစ္ၿမိဳ႕နိုင္ဘဲ ၿဖစ္သြားသည္။
ပခံုးထိေက်ာ္ေနသည့္ နီက်င္က်င္ ဆံပင္ကပိုကရို၊ ေခၽြးစားေနသည့္
ဖ်င္ၾကမ္းအက်ႌလက္ရွည္ ပြပြႀကီးနွင့္ နွစ္နံစပ္ ပုဆိုးတုိတိုကို ခါးပံုစႀကီး
ႀကီးထုတ္လ်က္ ၀တ္ထားေသာ ဟသၤာအား ေအးေအာင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္
ၾကည့္လုိက္၏။ ဟသၤာလက္ထဲမွ ဆြဲေၿမွာက္ၿပထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး

ေတြ စုခ်ည္ခံရသည့္ ေက်ာက္ပုစြန္ႀကီး ေလးငါးေကာင္၏ ေၿခေထာက္
ေတြ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ၿဖစ္ေနသည္ကို ၿမင္ေတာ့ ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ ရႈံ႕လိုက္
ေလသည္။
သူမ်ားေတြဟိုေၿပးသည္ေၿပး အစားဆင္းရဲ၊ အေနဆင္းရဲ ဒုက္ၡေရာက္
ေနခ်ိန္မွာ ဆံပင္တိုနံ႕နံ႕ကို ေခါင္းလိမ္းဆီၿဖင့္ အေၾကာ့သားၿဖီးလိမ္းထား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည့္ မ်က္နွာအထက္စီးပံုစံႏွင့္ေကာင္ကို ဟသၤာ ၾကည့္မရ။ ဘယ္က
ေကာင္လဲ၊ ဘာၿဖစ္လို႕ မမအိမ္စိုးေမအနားမွာ ဒီေလာက္ကပ္ေနတာလဲ။
သက္ၠလပ္ေဘာင္းဘီရွည္ ခပ္ပြပြကို အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးစတုိင္ႏွင့္ ၀တ္ထားၿပီး
ေဘာင္းဘီအိတ္ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ထဲသို႕လက္ေတြ ထုိးထည့္ကာ သူ႕အား
ေၿခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္ၿခင္းကိုခံလိုက္ရေသာအခါ လက္ထဲက ပုစြန္ႏႈတ္
သီး ခၽြန္ေတြနွင့္ မ်က္ႏွာကို ေဆာင့္ထုိးပစ္လိုက္ခ်င္၏။
ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္၏ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေပၚ
သြားေသာ အမုန္းပမာဏကို ေဘးက အကဲခတ္ၿမင္ေနရေသာ အိမ္စုိးေမ
သည္ ေက်နပ္အားရစြာ ၿပဳံးလိုက္ေလသည္။
““ဟသၤာ ... သူက ေဖေဖရဲ႕ သားေလ””
ဟသၤာေ တာ္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာသြားပါသည္။
““ေၾသာ္ .... သိၿပီ၊ ေအးေအာင္ဆိုတာ ...””
““ဟုတ္တယ္””
““ဗ်ဴရိုကရက္ေလးေပါ့ေနာ္””
““ဘာကြ ....””

ေအးေအာင္က အိမ္ထဲသုိ႕၀င္ရန္ ဟန္ၿပင္သည့္ ဟသၤာ၏ ပခံုးကို
လက္ၿမန္စြာပင္ ဖ်တ္ခနဲဆြဲဆုပ္လိုက္သည္။ ဟသၤာမ်က္နွာမွာ မထိတထိ
အၿပဳံးႏွင့္ ..။
““ေဟ့ေကာင္၊ အဲဒါ ငါေၿပာတဲ့စကား မဟုတ္ဘူး။ မမအိမ္စိုးေမက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မင္းအတြက္ နာမည္ေပးထားတာ ... မယံုရင္ ေမးၾကည့””

ေအးေအာင္က တက္တစ္ခ်က္ေခါက္ကာ အက်ႌစကို လႊတ္ေပးလိုက္
သည္။ အိမ္စုိးေမကိုေတာ့ ငယ္ေၾကာက္မို႕ သူ ဘာမွ မေမးေပ။ ေစြေစာင္း
ေစာင္း တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး အိမ္၀ိုင္းထဲသို႕ ထြက္ခြာရန္ ဟန္ၿပင္သည္။
သည္လိုဆုိေတာ့ အိမ္စိုးေမ သူ႕အတြက္ အနည္းငယ္ ပူပန္သြား၏။
““ေအးေအာင္ ..... ဘယ္လ””

ေအးေအာင္က မေၿဖေပ။
““ေအးေအာင္ .... ရြာထဲမွာ ဂ်ပန္ေတြ ရွိတယ္ေနာ္၊ မင္းပံုစံက အဂၤ
လိပ္စတိုင္နဲ႕၊ ေတာ္ၾကာ ... အဂၤလိပ္သူလွ်ိဳဆုိၿပီး အဖမ္းခံေနရဦးမယ္””
ထိုအခါ ေအးေအာင္ တံု႕ခနဲ ရပ္သြား၏။
““ဟိုတစ္ေန႕က ... ဓားၿပတိုက္တဲ့ ၾကံရာပါ ၿဖစ္နုိင္တယ္ဆုိၿပီး ဗိုလ္
တဲမွာ လူနွစ္ေယာက္ အဖမ္းခံရတယ္””
ေအးေအာင္ အိမ္စိုးေမဘက္လွည့္ၾကည့္သည္။ ၾကယ္ေရာင္ မသဲမကြဲ
ေနအေရာင္မရွိေတာ့သည့္အခ်ိန္ ၿဖစ္ေပမယ့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းက မီးအိမ္၏
အလင္းေရာင္ မွိန္ပ်ပ်ၿဖင့္ ေအးေအာင္ အနည္းငယ္လန္႕သြားသည္ကို သိ
လိုက္ရသည္။

““အဲဒီ လူႏွစ္ေယာက္ကို ထုပ္တန္းမွာ ေဇာက္ထုိးဆြဲၿပီး ရိုက္စစ္တာ၊
တကယ္ဓားၿပတုိက္တဲ့လူေတြက တၿခား၊ သူတို႕က တၿခား””
သူတုိ႕အသံကို မသဲမကြဲ ၾကားသည့္ တင္တင္ေအးက အေၿပးအလႊား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထြက္လာသည္။
““အမယ္ေလး သား ... ဘယ္သြားမလုိ႕လဲ၊ အစ္ကိုေရ ... အစ္ကို႕
သားကို ေခၚပါဦး””
ေအးေအာင္အား ၿမင္းစီးသင္ေပးရသည့္အခ်ိန္တြင္ အိမ္စိုးေမႏွင့္
ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ရင္းနွီးသြားၾကသည္။ ဤအိမ္မွာ ၿမင္းကို ရင္းနွီးကၽြမ္း
၀င္သူဟူ၍ အိမ္စုိးေမတစ္ေယာက္သာ ရွိခဲ့ရာမွ ယခု ေဖေဖကပါ အေဖာ္
ၿဖစ္လာသည္။ ေမေမမေငြအိမ္၏ ေၿမတလင္းႀကီးမွာ ေၿမာင္းေပါင္အထိ
အက်ယ္ႀကီးၿဖစ္ရာ ညိုမအတြက္ ၿမဴးတူးစြာ ခုန္ေပါက္ကစားရန္ ကစား
ကြင္းႀကီးတစ္ခု ၿဖစ္ေန၏။ ႀကီးႀကီးေမႏွင့္ ေမေမက သူတုိ႕တလင္းၿပင္
ေခ်ာမြတ္ေနတာေလး၊ ၿမင္းခြာရာၿဖင့္ ပ်က္စီးမွာစိုး၍ ရင္တမမၿဖစ္ေနစဥ္
ေဖေဖႏွင့္ အိမ္က တဟားဟား ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ေလသည္။ သမီးနွင့္
အေဖ ၿမင္းစီးၿပိဳင္ေတာ့ အေဖက နုိင္သည္။
မင္းေခါင္သည္ အုိင္စီအက္စ္သင္တန္းမွာ ၿမင္းစီး စာေမးပြဲကို
အထက္တန္းမွ ေအာင္ၿမင္ခဲ့သူၿဖစ္ေၾကာင္း အခြင့္ရတုန္း အမ်ားေရွ႕မွာ
ႂကြားလိုက္၏။ ေအးေအာင္က ေလတစ္ခ်က္ခၽြန္ကာ အားက်သြာသည္။
မင္းေခါင္သည္ ဇက္ႀကိဳးလႊတ္၊ ေၿခနင္းကြင္းလႊတ္၊ ေလးဘက္ ကဆုန္ကို
နုိင္နင္းစြာ စီးနုိင္သည္။

““သမီးရဲ႕ၿမင္းကို တန္းေက်ာ္ခုန္ဖို႕ ေဖေဖ သင္ေပးရဦးမယ္””
မိသားစု သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း ရယ္ေမာေနသည္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စပါးနယ္ရင္း ဟသၤာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ရသည္။ ဟသၤာ၏ မ်က္လံုးမွ
မနာလိုစိတ္မ်ားကို လူႀကီးပီပီ မင္းေခါင္ ရိပ္မိသည္။
““ဒီကေလးက သမီးတုိ႕အိမ္မွာေနတာ ၾကာၿပီလား””
““မၾကာေသးပါဘူး ေဖေဖ၊ တစ္လ ႏွစ္လေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္””
ဟသၤာရွိရာ တစ္ခ်က္ သိသိသာသာ လွမ္းၾကည့္ၿပီးေနာက္ သမီးကို
သတိေပးလိုက္၏။
““သူ ဒီမွာ ၾကာၾကာေနလို႕ မၿဖစ္ဘူး””
““ဟင္ ... ဘာၿဖစ္လို႕လဲ””
““သူ႕မ်က္လံုးေတြကို ေဖေဖ မႀကိဳက္ဘူး””
အိမ္စိုးေမ မေက်မနပ္ ၿဖစ္သြား၏။ ဒီေလာက္ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္
တဲ့ မ်က္လံုးေတြ .....။
““သူက သမီးကို သိပ္ကိုးကြယ္လြန္းတယ္။ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕၊
ဦးစားေပးလြန္းတယ္၊ အဲဒါ မေကာင္းဘူး။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ .....””
““တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဘာၿဖစ္လဲ ေဖေဖ””
သူ မေၿဖေတာ့ပါ။ အိမ္စုိးေမသည္ ဟသၤာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္
ဟသၤာက အိမ့္ကို ရတနာတစ္ခုကို ၿမတ္နုိးတန္ဖိုးထားသလို တန္ဖိုးထား

ေနတာပဲ ဥစ္ၥာ။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ...၊ အိမ္စုိးေမသည္ ေဖေဖ၏ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္
မွာ ဟူေသာစကားကို မေက်နပ္ေပ။
““ကဲကဲ ... ၿမင္းနဲ႕ေဆာ့ေနတဲ့ သားအေဖတစ္ေတြ ...ပဲၿပဳတ္ကေလး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စားရေအာင္ ၿခံ၀ိုင္းထဲကို ၿပန္ခဲ့ပါ။ ဟသၤာေရာ ၀င္ခဲ့ဦး သား””
ႀကီးႀကီးေမက လွမ္းေခၚသည္။
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း၀ိုငး္မွာ အဓိကစကားေၿပာသူမွာ အိမ္စုိးေမႏွင့္
ေဖေဖသာ ၿဖစ္၏။ အိမ္တုိ႕ ေဆြးေႏြးၾကသည့္ နုိင္ငံေရးကို ဘဘလည္း
သိပ္စိတ္မ၀င္စား၊ ဟသၤာနွင့္ ေအးေအာင္လည္း စိတ္မ၀င္စားေပ။
““ဟုတ္တယ္၊ တခ်ိဳ႕အေရးပိုင္ေတြက အဂၤလိပ္ေတြနဲ႕အတူ အိႏိ္ၵယကို
လိုက္သြားတယ္လုိ႕ၾကားေတာ့ ေဖေဖ့အတြက္ အိမ္ စုိးရိမ္သြားတာ၊ ေဖေဖ
ပါလိုက္သြားမလားလို႕””
မင္းေခါင္ ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ကို ၿပန္ခ်ၿပီး သမီးအား စူးစိုက္စြာၾကည့္
လိုက္သည္။
““တခ်ိဳ႕လို႕လဲ မေၿပာပါနဲ႕ သမီးရယ္ ... တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ
ပါ၊ ေဖေဖ့ကိုလဲဇြတ္ေခၚတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ မလုိက္နုိင္ပါဘူး၊ ကိုယ့္
ဗမာနုိင္ငံႀကီး စစ္မီးေလာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဖေဖ ကိုယ္လြတ္မရုန္းခ်င္ပါ
ဘူး။ ဒီမွာပဲ ေနမယ္၊ ေသရင္လဲ ဒီမွာပဲ ေသမယ္””
အိမ္စုိးေမ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ေဖေဖ့အေပၚ ေလးစားသြားသည္။
““ဂ်ပန္ေတြဟာ အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက လူေတြကို ဘယ္လိုသ
ေဘာထားမလဲ မသိဘူးေနာ္ ေဖေဖ””

““အင္း ... မီးစင္ၾကည့္ၿပီး ကရေတာ့မွာေပ့ါေလ။ သူတုိ႕ သတ္ပစ္
မယ္ေတာ့ မထင္ပါဘူး””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တစ္ခဏ တိတ္ဆိတ္သြားၾကၿပီးေနာက္ ေဖေဖက သက္ၿပင္းတစ္
ခ်က္ ခ်လိုက္သည္။
““ဒီ ဗိုလ္ေတဇဆုိတဲ့ ေကာင္ေလးဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဂ်ပန္လူရိုင္း
ေတြကို သြားေခၚခဲ့သလဲ မသိဘူး။ လူယဥ္ေက်းေတြရဲ႕ ကၽြန္ၿဖစ္ရာကေန
အခုအတုိင္းဆို လူရိုင္းေတြရဲ႕ ကၽြန္ၿဖစ္ရေတာ့မယ္။ မွားလိုက္တာ””
““သူတုိ႕က လြတ္လပ္ေရးေပးမွာဆုိ ... ေဖေဖ””
ေအးေအာင္က တစ္ခ်က္၀င္ေမး၏။
““ေၿပာတာပဲ၊ ေၿမအုတ္တစ္ခ်ပ္အစား ေရႊအုတ္တစ္ခ်က္နဲ႕ အစားထိုး
ေပးမယ္ .... တဲ့။ အလကားပါ .... ဂ်ပန္ ဒီကို၀င္ဖို႕ခ်န္ေနတာ ၾကာၾကာ
လွၿပီ၊ လုိခ်င္လို႕ လုယူတာ၊ ေပးခ်င္လို႕ လာတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ အင္း ....
ဗမာၿပည္ႀကီးေတာ့ ဒုက္ၡပဲေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႕ၾကာၾကာ မအုပ္နုိင္ပါဘူး
သား၊ အဂၤလိပ္ေတြ ၿပန္လာမွာပါ။ ေနာက္သံုးနွစ္ၾကာရင္ သူတုိ႕ၿပန္လာ
မယ္ .... တဲ””

ေဖေဖ့ေလသံသည္ အဂၤလိပ္ကို အထင္ႀကီးသည့္ ဗ်ဴရိုကရက္ေလ
သံ အစစ္ၿဖစ္သည္။
““အဂၤလိပ္ေတြ မ၀င္ခင္မွာ ဂ်ပန္ေတြ ၿပန္ထြက္မွာပါ ေဖေဖ””
အိမ္စိုးေမစကားေၾကာင့္ အားလံုး စိတ္၀င္စားသြားၾကသည္။
““ဘာလို႕ ၿပန္ထြက္ရမွာလဲ””

ခင္မင္း ၀င္ေမးသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အုိ ... တုိက္ထုတ္ပစ္မယ့္လူေတြ ရွိလို႕ေပါ့””
““ဘယ္သူေတြလ””

မေငြအိမ္က ၀င္ေမးမိသည္။ သမီးက အတိအက် မေၿဖေပ။
““ဘယ္သူလဲဆုိေတာ့ လူငယ္ေတြပဲေပါ့။ အေၿမာ္အၿမင္ႀကီးတဲ့ လူ
ငယ္ေတြေပါ့။ အဂၤလိပ္က ေထာင္ခ်ထားေပမယ့္ ေထာင္ထဲမွာ နုိင္ငံေရး
သင္တန္းေတြ လုပ္တယ္၊ စစ္တမ္းေတြ စာေစာင္ေတြ ေရးတယ္၊ ေထာင္
အၿပင္ေရာက္တဲ့လူေတြက ၿဖန္႕ေပးတယ္၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္ ဆက္သြယ္မႈနဲ႕စည္း
ရံုးၿပီး လူငယ္ေတြကို သေဘာတရားေရးရာေတြ သင္ေပးတယ္။ ဂ်ပန္ေတြ
ဒီမ၀င္ခင္ကတညး္က ဂ်ပန္ဟာ နံပတ္ (၁)ရန္သူ၊ အဂၤလိပ္က နံပတ္ (၂)
ရန္သူဆုိတာ သမီးတုိ႕အားလံုး သိၿပီးသား””
““သမီးတုိ႕ .... ဟုတ္လား””
မင္းေခါင္သည္ အိမ္စိုးေမ၏ တက္ႂကြေသာ မ်က္နွာကို တုန္လႈပ္စြာ
ၾကည့္မိသည္။ သမီးကို ကေလးသာသာအရြယ္၊ အၿပစ္ကင္းစင္စြာ အပူအ
ပင္ကင္းမဲ့သည့္အရြယ္ဟု သူထင္ခဲ့သည္။ အသက္ ၁၇ႏွစ္တုန္းက သူ
သည္ ဟိုက္စကူးဖုိင္နယ္ေအာင္ခါစ ေကာလိပ္ေက်ာင္းတက္ဖို႕ ရိုးကုမ္ၸဏီ
က ပစ္ၥည္းေတြ စုေဆာင္းေနေသာအခ်ိန္ ၿဖစ္သည္။ ယခု ၁၇ႏွစ္အရြယ္
သမီးသည္ ယခုမွ ၀င္လာေသာ ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္မည္ဟု ရဲတင္းစြာ စိန္
ေခၚေနၿပီေကာ။
““ေဖေဖတုိ႕နဲ႕ သမီးတုိ႕နဲ႕ အရင္တုန္းက ဆန္႕က်င္ဘက္ ၿဖစ္ခဲ့ေပ
မယ့္ အခုေတာ့ ဂ်ပန္ရဲ႕ ရန္သုူအခ်င္းခ်င္းမုိ႕ မဟာမိတ္ၿဖစ္သြားၿပီေနာ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သမီး၏ ကေလးဆန္ေသာအၿပဳံးကေလး ေပၚလာၿပီး ရယ္ေမာလိုက္
ေသာအခါ မင္းေခါင္ စိုးရိမ္တႀကီး တားၿမစ္လိုက္၏။
““သမီး ... ဒီစကားေတြ သမီး ဘယ္သူ႕မွ မေၿပာနဲ႕ေနာ္၊ သမီး ....
ဂ်ပန္သူလွ်ိဳဆုိတဲ့စာအုပ္ ဖတ္ဖူးလိုက္လား ””
““ဖတ္ဖူးပါတယ္ေဖေဖ၊ ဒါတင္မကဘူး ... ကမာ္ၻ႕ရန္သူဆုိတဲ့စာအုပ္
လဲဖတ္ဖူးပါတယ္၊ စာအုပ္ေတြ မဖတ္ၿဖစ္ရင္ေတာင္မွ ဖက္ဆစ္ေတြ၊ နာဇီ
ေတြ မေကာင္းဘူးဆိုတာေတာ့ သိၾကပါတယ္။ အခုေတာ့
လက္ေတြ႕ေပါ့””
မေငြအိမ္နွင့္ ခင္မင္းေမသည္ မင္းေခါင္အား အားကိုးတႀကီး လွမ္း
ၾကည့္ၾကသည္။ ဘယ့္နွယ္လုပ္ၾကမလဲ။ သမီးကေတာ့ အဂၤလိပ္ရဲ႕သူပုန္
လို႕ ထင္ထားရာက ဂ်ပန္သူပုန္ ၿဖစ္ပါၿပီေရာလား။
ဟသၤာနွင့္ ေအးေအာင္၏ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မႏွစ္ၿမိဳ႕မႈ
သည္ အိမ္စိုးေမေၾကာင့္ ပဋိပက္ၡၿဖစ္သြားရသည္။
ေအးေအာင္သည္ ဘုိေက တသသႏွင့္ စတုိင္က်က် ေဘာင္းဘီကုိ
မခၽြတ္တမ္း၀တ္သည့္ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ လူေပ်ာ့ေလးဟု အိမ္စုိးေမက အကဲ
မရသည္မွာ ၾကာၿပီ။ မိသားစုစကား၀ိုင္းမ်ားတြင္ ဟသၤာအား တံငါသည္၊
ကူးတုိ႕သမား ... စသည္ၿဖင့္ သံုးနႈန္းကာ နာမည္ဘယ္ေတာ့မွ ထည့္၍
စကားမေၿပာေသာေၾကာင့္ လူတန္းစားဥာဥ္ အၿပည့္ရွိသူဟု စိတ္အခ်ဥ္
ေပါက္ေနသည္မွာလည္း ၾကာၿပီ။ အိမ္စိုးေမက ၿမင္းစီးသင္ေပးခ်င္ေသာ္
လည္း ဟသၤာက တစ္ခါမွ မေတာင္းဆုိဖူးဘဲ ေအးေအာင္ကသာ ေတာင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ဆုိတတ္သၿဖင့္ ညိုမကို အသားက်စီးတတ္ေနကာ ဟန္ေရးၿပလွသည္ကို
ၾကည့္မရသည္မွာလည္း ၾကာၿပီ။
ထုိေန႕ညေန မန္က်ည္းပင္ေအာက္ တလင္းၿပင္မွာ အိမ္စိုးေမစာထုိင္
ဖတ္ေနခဲ့၏။ ဟသၤာက ၿခံေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ၿမက္စိုမ်ားႏွင့္ ေကာက္ရိုး
မ်ားကို ေရာ၍ စဥ္းေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ၿမင္းေဇာင္းထဲမွ ေအးေအာင္
က ဟန္ပါပါထြက္လာေလသည္။ သူ႕ပံုစံက ငါတတ္တယ္ ငါေတာ္တယ္
ဟူေသာ မ်က္နွာထားကေလး။ ထုိမ်က္ႏွာထားကေလးကို ခ်ဥ္တင္တင္ရွိ
သည္နွင့္ စေနာက္ခ်င္သြားကာ ေအးေအာင္ မိမိေရွ႕ ၿဖတ္ေလွ်ာက္ခ်ိန္က်
မွ အမွတ္တမဲ့လိုလုိႏွင့္ ေၿခေထာက္ကို တလင္းၿပင္တြင္ ဆန္႕ပစ္လိုက္၏
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲေၿခထိုးခံလိုက္သလိုၿဖစ္ကာ ေအးေအာင္သည္ တလင္း
ၿပင္ေပၚသုိ႕ ဗိုင္းခနဲ ေလးဘက္ေထာက္ လဲက်သြားသည္။
““အယ္ ... ေမာင္ေလး၊ မၿမင္လို႕ေနာ္ မၿမင္လုိ႕””
အိမ္စုိးေမ ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပံဳးလိုက္ခ်ိန္တြင္ ၿခံေထာင့္က ဟသၤာ
သည္ အိမ္စိုးေမ၏ အမူအရာကို အစအဆံုးၿမင္လုိက္သၿဖင့္ တဟားဟား
ရယ္ကာ ေက်နပ္သြား၏။ အိမ္စုိးေမ တမင္လုပ္မွန္း သိေသာ္လည္း
စိတ္ဆိုးရအခက္၊ ရယ္ေမာရအခက္ ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ခဏေတြေနစဥ္
ဟသၤာ၏ ေအာက္ကလိအာသံၿဖင့္ ရယ္ေမာသံကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ
ေအးေအာင္သည္ ၿဗဳန္းခနဲ ေသြးဆူသြားသည္။ ရြယ္တူေယာကၤ်ားေလး
တစ္ေယာက္၏ ေရွ႕မွာ အရွက္ခြဲခံရေလၿခင္းဟု စိတ္တုိသြားရာက အစ္မ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အတြက္ ေဒါသကို ဟသၤာဘက္သုိ႕ အကုန္စုပုံ လႊဲခ်လိုက္၏။
““ေဟ့ေကာင္ .... ဘာရယ္တာလဲ””

အသံသည္ ေနာက္မွာက်န္ခဲ့ၿပီး လူကအရင္ လ်င္ၿမန္စြာ ဟသၤာထံ
ေရာက္သြား၏။ ဟသၤာက ႏြားစာစဥ္းသည့္ဓားကို လက္မလႊတ္ဘဲ ကိုင္
ထားရာမွ ထရပ္ကာ မထီတထီ ၿပံဳးသည္။
““မင္း လဲက်သြားတာကို ရယ္တာေလကြာ၊ ရယ္စရာ မေကာင္းဘူး
လား””
ဟသၤာလက္ထဲက ဓားကို သတိမထားမိတာလား၊ မေၾကာက္နုိင္တာ
လား မသိ။ ေအးေအာင္သည္ ဟသၤာကို ခုပန္အုပ္ကာ ၀င္လံုးလိုက္ေလ
သည္။ ဟသၤာသည္ ေအးေအာင္၏ ကိုယ္လံုးကို ဖမ္းဆြဲခ်ဳပ္ကိုင္လ်က္
လည္ပင္းကို ဓားနွင့္ထိကပ္ကာ ရြယ္ထားလိုက္သည္။
““မလႈပ္နဲ႕ေနာ္ ... လည္ပင္းၿပတ္သြားမယ္””
““ဟသၤာ ... နင့္လက္ထဲက ဓားႀကီးကို အခုခ်လိုက္စမ္း””
အိမ္စိုးေမ အထိတ္တလန္႕နွင့္ ေအာ္ဟစ္ေတာ့ အိမ္ထဲက လူႀကီးေတြ
ေၿပးထြက္လာၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ေၾကာင္အကာ ေရွ႕သုိ႕ မတုိးရဲဘဲ တုန္
လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနၾကသည္။ အိမ္စိုးေမက သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္အနီးသို႕ကပ္
သြားသည္။
““မမ .... မမရဲ႕ လုပ္ပါဦး””
ေအးေအာင္က သနားစဖြယ္ အကူအညီေတာင္းေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟသၤာ ... နင့္လက္ထဲက ဓားကို ခ်လုိက္လို႕ ငါေၿပာေနတယ္””
ဟသၤာသည္ လက္ထဲကဓားကို ေ၀းေ၀းသို႕ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး ေအး
ေအာင္၏ ကိုယ္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရာမွ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ေအးေအာင္

၏ လည္ပင္းအေရၿပားဆီတြင္ ဓားၿခစ္ရာေသးေသးကေလးမွ ေသြးမ်ား
စိမ့္က်လာစဥ္မွာပင္ ေအးေအာင္သည္ ဒူးေတြညႊတ္ေခြက်သြား၏။
မင္းေခါင္သည္ လႊားခနဲအနီးသို႕ေရာက္လာကာ သားကိုေပြ႕ယူလိုက္
၏။ တင္တင္ေအးက ငိုႀကီးခ်က္မ တုန္လႈပ္စြာ သားကို၀င္ေပြ႕လိုက္သည့္
အခါ မင္းေခါင္သည္ ၀ုန္းခနဲ ထကာ ဟသၤာဆီသုိ႕ ေၿခႏွစ္လွမ္းၿဖင့္
ေရာက္သြားသည္။ ဟသၤာသည္ ေဒါသေၿပသြားၿပီးၿဖစ္၍ မိမိေရွ႕သုိ႕
ေရာက္လာေသာ လူႀကီးကို ေရွာင္ဖို႕ ႀကိဳးစား၏။
““မင္း .... မင္း .. ငါ့သားကို သတ္မလို႕ေပ့ါ၊ ဟုတ္လား””
ေၿပာေၿပာဆုိဆုိ ဟသၤာ၏ မ်က္နွာကို လက္သီးၿဖင့္ နွစ္ခ်က္ဆင့္ထိုး
လိုက္ေလသည္။ ဟသၤာသည္ ေနာက္ဘက္က ႏြားစာေကာက္ရိုးပံုေပၚ
ေနာက္ၿပန္ လန္က်သြားသည္။ မိသားစုအားလံုး ေအးေအာင္အနီးမွာ ၀ိုင္း
ေနၾကခ်ိန္တြင္ အိမ္စိုးေမသည္ ဟသၤာကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္၏။ ထုိ
အၾကည့္ကို ဟသၤာသိသည္။ စြပ္စြဲလိုေသာအၾကည့္ ... ေဒါသထြက္ေသာ
အၾကည့္ ... အံ့ၾသေသာအၾကည့္ ...။ ဟသၤာသည္ ၀မ္းနည္းသြားကာ လဲ
ေနရာမွ ခပ္သြက္သြက္ လူးလဲထလုိက္၏။ ထုိ႕ေနာက္ ၿခံ၀န္းအၿပင္သို႕
ေၿခလွမ္းက်ဲက်ဲၿဖင့္ ထြက္ခြာခဲ့ေတာ့သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တကယ္ေတာ့ ဤအိမ္တြင္ မိမိသည္ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္ သူစိမ္း
သက္သက္သာ ၿဖစ္ေလသည္။
““ဒါ လူသတ္ဖို႕ ႀကိဳးစားတာပဲ၊ လူသတ္ရန္ ၾကံစည္မႈနဲ႕ ဖမ္းလို႕ရ
တယ္””

သားကုိ ထိခံရသည့္ အေရးပိုင္မင္းသည္ အသက္ ၁၅ႏွစ္အရြယ္
ကေလးတစ္ေယာက္က သား၏လည္ပင္းကို ဓားနွင့္ ၿဖတ္ေတာ့မည္ၿမင္
ကြင္းအား ယခုတုိင္ မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ တုန္လႈပ္ဆဲ၊ ေဒါသၿဖစ္ဆဲ။
ဟသၤာကို ေမြးစားမိေသာ မေငြအိမ္ႏွင့္ အိမ္စုိးေမသည္ အေရးပိုင္
မင္း၏ ခနဲ႕မႈ၊ သေရာ္မႈကုိ ေခါင္းငံု႕ခံေနရသည္။
““ဘယ္က အုတ္ၾကားၿမက္ေပါက္မွန္း မသိ၊ သူခုိးလား ဓားၿပလား
မသိ၊ လူသတ္ဖူးသလား မသိ၊ ေငြအိမ္ရယ္ ... မင္းတုိ႕ မေၾကာက္ဘူး
လားဟင္။ ကိုယ့္မွာလဲ သမီးပ်ိဳကေလးနဲ႕၊ မင္း ဒီေကာင္ကို ဒီမွာဆက္
ထားမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္သမီးကုိ ကုိယ္ေခၚသြားမယ္””
““ဟင့္အင္း .... အိမ္ ေမေမနဲ႕ပဲ ေနမယ္””
““ဒါၿဖင့္ရင္ .... ””
ညမ်ိဳးခ်ဳပ္မွ ဟသၤာၿပန္လာသည့္အခါ အိမ္စိုးေမသည္ ခါတုိင္းလုိ
ထမင္းခူးေကၽြးဖို႕ စိတ္မရဲသၿဖင့္ ေရွာင္ေနသည္။ ဟသၤာကိုယ္တုိင္ကို
ေၾကာက္သြားတာလား၊ ေဖေဖ့ မ်က္လံုးကိုေၾကာက္တာလားေတာ့ မိမိဘာ
သာ မသိနုိင္။ ေမေမ ရက္ကန္း ရက္နုိင္ရန္ တညင္းလံုးနွင့္ ခ်ာႏွင့္ ခ်ည္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခ်ရန္ ၿပင္ဆင္ေနလိုက္သည္။
ထုိညက လသာသည္။
မိမိအေရွ႕မွာ အရိပ္တစ္ခု ေရာက္လာတာ ၿမင္လုိက္ရစဥ္မွာပင္ ဒါ
ဟသၤာပဲဟု အိမ္စိုးေမ သိ၏။

““မမ ...””
အိမ္စုိးေမ ေမာ့မၾကည့္ပါ။
““ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေၿခာက္လွန္႕ရံုသက္သက္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို
နာေစခ်င္တဲ့ ဆႏ္ၵ လံုးမ၀ရွိခဲ့ပါဘူး။ ယံုပါ မမရယ္””
ဟသၤာ၏အသံမွာ တုိးတိတ္လြန္းသၿဖင့္ မနည္း နားစိုက္ေထာင္ရ၏
““ကၽြန္ေတာ့္မွာ အႏ္ၲရာယ္ကို ၿဗဳန္းခနဲ ရင္ဆုိင္ေတြ႕ရင္ စဥ္းစားခ်ိန္
မရခင္ အမွတ္မထင္ ကာကြယ္မိတဲ့အၿဖစ္ေတြက ခဏခဏၿဖစ္လြန္းေတာ့
အက်င့္ပါသြားလို႕ သူ႕ကို ဓားနဲ႕ရြယ္မိတာပါ””
အိမ္စုိးေမ၏အနားမွာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ အက္ကြဲေသာ အသံတုိး
တုိးၿဖင့္ တစ္လံုးခ်င္း ေၿပာေနေသာ္လည္း အိမ္စုိးေမ ေမာ့မၾကည့္။
““သူ႕ကို သတ္ဖို႕ႀကိဳးစားတာ မဟုတ္ပါဘူး မမရဲ႕””
““မင္းကို ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္ေနတယ္””
သူ႕ကို ေမာ့မၾကည့္ဘဲ စကားၿဖတ္၍ ေၿပာလုိက္၏။ ဟသၤာ ၿငိမ္
သက္သြား၏။
““မင္းကုိ ဖမ္းမလို႕ ...တဲ””


Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟသၤာ တုိးတိတ္စြာ ရယ္သည္။
““မင္း ဒီအိမ္က ထြက္သြားေတာ့ ဟသၤာ””
ရယ္သံသည္ ခ်က္ခ်င္း ၿပတ္ေတာက္သြားေလသည္။

အိမ္စိုးေမ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ စူးစုိက္စြာ အကဲခတ္ေသာသူ႕
မ်က္လံုးမ်ားကို ရင္ဆုိင္ရသည္။ ခါးပိုက္ထဲက ေၿမြေပြးတစ္ေကာင္၏
မ်က္လံုးေတြပဲလား၊ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲကယုန္ကေလးတစ္ေကာင္၏ မ်က္လံုး
ေတြပဲလား ..... မသိ။ အိမ္စုိးေမ မသိပါ။
သူ ရုတ္တရက္ မ်က္လႊာခ်ကာ အနီးမွ လွည့္ထြက္သြားသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ အိမ္စိုးေမ အိပ္ရာမွ နုိးလာေသာအခါ သူ႕ကို
မေတြ႕ရေတာ့ပါ၊ သူ႕အိတ္ကေလးကိုလည္း မေတြ႕ရ၊ သူ႕လက္ရာ ေၿခရာ
မ်ားလည္း ဘာအစအနမွ မက်န္ခဲ့။
ေကာင္ေလးသည္ အိမ္စိုးေမ၏ အရိပ္ေအာက္မွ အၿပီးအပိုင္ထြက္ခြာ
သြားၿပီ ၿဖစ္ေလသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၅)
မိုးသက္ေလ ဖြဲဖြဲကေလး ရြာလာေသာအခါ အိမ္ေရွ႕ႀကိဳးတန္းမွ
လွန္းထားေသာ အ၀တ္ေၿခာက္မ်ားကုိ ရုပ္သိမ္းရန္ အိမ္စိုးေမ ေလွကားမွ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အေၿပးဆင္းလာခဲ့၏။ အေနာက္ေတာင္အရပ္မွ မုိးသားမ်ား မည္းေမွာင္
လ်က္ရွိသည္။ ေဖေဖ့လံုခ်ည္ကို လက္ၿဖင့္ထိလိုက္စဥ္မွာပင္ အိမ္ေရွ႕ဆီမွ
စစ္ဖိနပ္သံမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္။ ဂ်ပန္စစ္ဖိနပ္ခြာသံမ်ားကို အိမ္စိုးေမ
ရင္းႏွီးခဲ့ၿပီးၿပီၿဖစ္သည္။ အိမ္စိုးေမသည္ ထိတ္ခနဲ ရင္တုန္သြားသည္။
ၿခံစည္းရိုး ရွားေစာင္းပင္မ်ား၏တစ္ဖက္တြင္ ဂ်ပန္စစ္သား ႏွစ္
ေယာက္ႏွင့္ ဗမာလူငယ္တစ္ေယာက္ ...။
““ဒီအိမ္မွာ ဦးမင္းေခါင္ ရွိသလား””
အိမ္စိုးေမသည္ ဂ်ပန္ႏွင့္ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ တကယ္ရင္ဆုိင္ရ
ေတာ့ ေၾကာင္အ တြန္႕ဆုတ္လ်က္ရွိသည္။
““ရွိတယ္ .....””

ေဖေဖ့အသံႏွင့္အတူ အိမ္စိုးေမ၏ ေနာက္ဘက္မွာ ေဖေဖေရာက္လာ
သည္။ အိမ္စိုးေမအား သူ႕ေနာက္ဘက္သို႕ ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး ေဖေဖေရွ႕သို႕
ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
““က်ဳပ္ပဲ ....””
ၿမန္မာလူငယ္က ဂ်ပန္စစ္သားအားတစ္ခုခုေၿပာလိုက္ေတာ့ စစ္သား
က ေဖေဖ့အား စာအိတ္တစ္အိတ္ ထုတ္ေပး၏။ ေဖေဖက ဖြင့္ဖတ္သည္။
ဂ်ပန္စစ္သားက ဗမာလူငယ္အား တစ္ခြန္း ႏွစ္ခြန္း ဂ်ပန္လိုေၿပာေသာ
အခါ လူငယ္က ေဖေဖ့အား ၿမန္မာလို ၿပန္ေၿပာၿပ၏။
““အခု လိုက္ခဲ့ပါ .... တဲ””


Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္စုိးေမ ေနာက္သို႕ေၿခလွမ္းတစ္လွမ္း ဆုတ္လိုက္သည္။အိမ္စိုးေမ
မွာ အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းက ဓားသုိင္းက်င့္ရင္းေဆာင္ထားေသာ ဘိုးဘိုး၏
ဓားရွည္ရွိသည္။ ဂ်ပန္စစ္သားနွစ္ေယာက္မွာ ေသနတ္တစ္လက္မွ ပါတာ
မၿမင္မိ။ အက်ႌပြေရာင္းေရာင္းထဲမွ ၀ွက္ထားေလမလား။
““ခနေစာင့္၊ ခရီးေဆာင္အိတ္ ၿပင္လုိက္ဦးမယ္””
ေဖေဖ အိမ္ထဲသို႕ လွည့္၀င္သည္။
““ေဖေဖ ....””
ေအးေအာင္သည္ အထိတ္တလန္႕ၿဖင့္ ေဖေဖ့အနား တုိးကပ္သြား၏။
““စိတ္ပူစရာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေဖေဖ့ကို အလုပ္ၿပန္၀င္ဖို႕ ဂ်ပန္အုပ္ခ်ဳပ္
ေရးဌာနက လွမ္းေခၚလုိက္တဲ့ စာပါ။ ေဖေဖ အခုခ်က္ခ်င္း လိုက္သြား
မယ္၊ ေနသားက်တဲ့အခါ သားတုိ႕ကို လွမ္းေခၚလိုက္မယ္ ...ဟုတ္လား””

““ေဖေဖ တကယ္ေၿပာတာေနာ္””
အိမ္စုိးေမက ေဖေဖ့အမူအရာကို မသကၤာေပ။ ေဖေဖက ၿပံဳးရယ္ၿပီး
လက္ထဲက စာရြက္ကို ေပးဖတ္သည္။
““တကယ္ပါ၊ ေရာ့ ... သမီး ဖတ္ၾကည့္ေလ””
စာအိတ္ေပၚမွာ ဂ်ပန္စာေတြၿဖစ္ေသာ္လည္း အထဲက စာရြက္ေပၚ
မွာ အဂၤလိပ္လို ေရးထားသည္။
““ဦးမင္းေခါင္ ခ်က္ခ်င္း သတင္းပို႕ရန္ ... ရန္ကုန္တြင္ ေဒါက္တာ
ဘေမာ္ကို သြားေတြ႕ရန္၊ မၾကာေစနွင့္ .... အမိန္႕””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိတ္ကိုဆြဲ၍ ေဖေဖထြက္လာေသာအခါ ေဖေဖ့ဇနီးက မ်က္ရည္စမ္း
စမ္းနွင့္ မ်က္နွာမေကာင္းေပ။ေဖေဖ့အား သံကိုင္းေမာ္ေတာ္ဆိပ္သို႕ လိုက္
ပို႕ရန္ အိမ္စုိးေမ ၿမင္းလွည္းဆင္ေတာ့ ေဖေဖက တားၿမစ္သည္။
““သမီး လိုက္မပို႕နဲ႕၊ မပို႕ရဘူး။ ေစ်းနားက ၿမင္းလွည္း တစ္စီးကို
ေခၚသြားမယ္၊ သမီး ... နားလည္ပါတယ္ေနာ္””
““ဟုတ္က””
ဲ့
ေဖေဖသည္ သူ႕အား အိမ္ေပါက္၀အထိ လုိက္ပို႕ရန္ ဟန္ၿပင္ေသာ
ေအးေအာင္ႏွင့္ ေဒၚတင္တင္ေအးအား ဂရုမစိုက္ဘဲ အိမ္စိုးေမအနီးသို႕
ကပ္လာသည္။
““သမီးေလး ....””

ေဖေဖ့မ်က္လံုးမွ စိုးရိမ္ေသာကမ်ားသည္ ေဖေဖကုိယ္တုိင္အတြက္
မဟုတ္၊ သမီးအတြက္ သက္သက္ၿဖစ္သည္ဟု အိမ္စုိးေမ နားလည္၏။
““အရာရာကို သတိနဲ႕လုပ္ပါသမီး၊ လွ်ိဳ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္၀ွက္ေနပါ ...၊ ေဖေဖ
သမီးကုိ မဆံုးရႈံးပါရေစနဲ႕၊ သမီး လိမ္ၼာပါတယ္ေနာ္၊ တစ္ခုခုအေရးရွိရင္
ေဖေဖ့ဆီ ဆက္သြယ္ပါ၊ ဘာကိစ္ၥမဆုိ ... ေနာ္””
““ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေဖ””
ေဖေဖက အိမ္စုိးေမတစ္ေယာက္တည္းကို ေပြ႕ဖက္နႈတ္ဆက္ၿပီး စိတ္
မခ်သည့္ အၾကည့္မ်ားၿဖင့္ ထြက္ခြာေလသည္။
ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ၿမို႕ရြာမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ၿပန္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လည္ဖြဲ႕စည္းၿပီးေသာအခါ ကုန္းေစာင္းတြင္ရွိေသာ စစ္ေၿပးဒုက္ၡသည္မ်ား
တစ္စုခ်င္း တစ္စုခ်င္း ၿပန္လည္ထြက္ခြာသြားၾကသည္။ တစ္ရြာလံုးသည္
ယခင္က လူဦးေရအတုိင္း ပံုမွန္ၿပန္ၿဖစ္သြား၏။
အားလံုးသည္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ပံုမွန္ၿပန္လုပ္ၾကရၿပီ။ ဘီအုိင္ေအ
တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားလည္း လက္ပတ္တံဆိပ္ ထင္ထင္ရွားရွား ပတ္ခြင့္ရၾကၿပီ။
ေအးေအာင္တုိ႕သားအမိႏွင့္ ဦးၿမသာလည္း ကုန္းေစာင္းမွ ၿပန္လည္ထြက္
ခြာသြားၾကၿပီ။ ဦးၿမသာက သူ၏ ေရနံတြင္းမ်ားရွိရာ ေရနံေၿမသုိ႕။ ေအး
ေအာင္တုိ႕သားအမိက ကိုမင္းေခါင္ ခရိုင္၀န္အၿဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေန
ရာ သရက္ၿမိဳ႕သို႕။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေငြအိမ္တုိ႕သားအမိႏွင့္ ခင္မင္းေမ
ပဲ က်န္ခဲ့သည္။

ၿငိမ္းခ်မ္းသေယာင္ ထင္ရသည့္ကာလသည္ ခဏေလးသာ ၾကာ၏။
ထုိခဏေလးမွာ အိမ္စိုးေမတုိ႕လူငယ္အဖြဲ႕သည္ ဂ်ပန္စကားေၿပာသင္တန္း
တက္ၾကသည္။ ကုန္းေစာင္းေစ်း၏ အေနာက္ေၿမာက္ေထာင့္ရွိ တုိ႕ဗမာ
အစည္းအရံုး စာၾကည့္တုိက္ေနရာတြင္ သင္ရသည္။
ေၿမာင္းေပါင္အနီးရွိဗိုလ္တဲႀကီးမွာ စစ္သူနာၿပဳသင္တန္းဖြင့္ေပးသည္
ကိုေတာ့ အိမ္စုိးေမ ေက်နပ္သည္။ လက္ရက္ဖ်င္စမ်ားကို ပတ္တီး အၿဖစ္
အသံုးၿပဳၿပီး သူနာၿပဳေစာင့္ေရွာက္နည္း၊သယ္ေဆာင္နည္းတုိ႕ကို စနစ္တ
က် သင္ေပး၏။ မင္းဘူးမွလာေသာ ခရိုင္၀န္ ဦးခ်မ္းသာကိုယ္တုိင္ ဤ
သင္တန္းကို ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၁၉၄၃ ခုနွစ္ဆန္းပိုင္း လြန္ေသာအခါ ကုန္းေစာင္းရြာတြင္းရွိ အိမ္
တုိင္း အိမ္တုိင္းတြင္ ဗံုးခိုက်င္းမ်ား တူးရမည္ဟု အမိန္႕ေပးလာသည္။
အဂၤလိပ္ေလထီးတပ္သားမ်ား ဗမာၿပည္တြင္းသို႕ မၾကာခဏ ဆင္းသက္
ကာ အဂၤလိပ္ေပါင္ေငြစက္ၠဴမ်ားႏွင့္ ေရဒီယိုအသံဖမ္းစက္၊ ဆက္သြယ္ေရး
စက္မ်ားလာခ်သည္ကို အဖြဲ႕သားအခ်င္းခ်င္း တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သတင္း
ေပး ေက်နပ္ေနၿပီၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ၿပန္လာေတာ့မည္ဟုေသခ်ာ
ေနၿပီ။ ဘီအုိင္ေအတပ္မွ လက္နက္မ်ားကို ဂ်ပန္က ၿပန္သိမ္းခဲ့စဥ္က
တုိက္ရာပါ လက္နက္တခ်ိဳ႕ကို သိမ္း၀ွက္ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၿပီး ကိုင္ထား
သည့္လက္နက္တုိ႕ကိုသာ ၿပန္အပ္ၾကသည္။ ထုိလက္နက္မ်ားသည္ ရြာ
သစ္ရပ္ကြက္က လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေသာ အိမ္တစ္အိမ္၊ မည္သူမွမထင္မွတ္
ေသာ အိမ္တစ္အိမ္တြင္ လံုၿခံဳစြာ ရွိေနခဲ့ၿပီ။ အားလံုးသည္ ဂ်ပန္ကို ထခ်
ရန္ ယခုကတည္းက စိတ္ေစာေနၿပီ။

ညေနေစာင္းခါစ အခ်ိန္တြင္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ အဂၤလိပ္ေလယာဥ္ပ်ံ
နွစ္စီး ကုန္းေစာင္းရြာေပၚမွ ၿဖတ္ပ်ံသြား၏။ ထုိအခ်ိန္တြင္ မေငြအိမ္သည္
လယ္ကြင္းမွ ရိတ္သိမ္းၿပီး စပါးမ်ားကို လွည္းၿဖင့္သယ္ေဆာင္လာခ်ိန္ၿဖစ္
သည္။ စက္သံေ၀ါခနဲ ဆူညံစြာ ၾကားလုိက္ရခ်ိန္တြင္ ေလယာဥ္သည္ မိမိ
ေခါင္းေပၚ ေရာက္ေနၿပီ။ ထုိ႕ေနာက္ သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားမ်ား မီးပြင့္ကာ ဖြာ
က်ဲသြားၿပီး တဒက္ဒက္ေသနတ္သံကိုၾကားရသည္။မေငြအိမ္သည္ေကာက္
လိႈင္းပံုေပၚမွာ ပု၍၀ပ္ေနၿပီး ရင္က တဇတ္ဇတ္ တုန္ခါေနသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေငြအိမ့္ဘ၀တြင္ စက္ေသနတ္သံကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ ၾကားဖူးၿခင္း
ေပတည္း။ မိမိကုိယ္မွာ ဘာဒဏ္ရာမွ မရပါလားဟု စိတ္သက္သာစြာ သိ
လိုက္ရခ်ိန္တြင္ ႏြားနွစ္ေကာင္ကို အတင္းၾကိမ္တုိ႕၍ ေမာင္းခဲ့ေလေတာ့
သည္။ ေၿမာင္းေပါင္ႀကီးတစ္၀ုိက္တြင္ ပုပ်ပ္ေနေအာင္ ၀ပ္ေနၾကေသာ လူ
တစ္စုခ်င္း တစ္စုခ်င္းသည္ ၿပန္ထၿပီး ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ရာသို႕ အေၿပးအ
လႊား ၿပန္ၾကသည္။ တစ္ရြာလံုး အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္ ဆူညံကာ ေလ
ယာဥ္ႏွစ္စီးႏွင့္ စက္ေသနတ္သံအေၾကာင္း ေၿပာေနၾကေလသည္။
““ဟယ္ ... မန္က်ည္းပင္ထိပ္ဖ်ားထက္ နည္းနည္းပဲ ၿမင့္တယ္ေတာ္””
““က်ဳပ္ ၿမင္လုိက္ရတယ္၊ ေလယာဥ္ပ်ံေမာင္းသမားကို က်ဳပ္ၿမင္
လိုက္ရတယ္ ””
အလုအယက္ ေမာႀကီး ပန္းႀကီးေၿပာဆုိေနသံမ်ားအၾကားမွ မေငြအိမ္
အိမ္ဘက္သုိ႕ အၿပင္းေမာင္းနွင္ခဲ့ရသည္။
““အမယ္ေလး၊ ေမေမ ... ေမေမ ဘာမွ မၿဖစ္ဘူးေနာ္””

အိမ္စုိးေမသည္ တုန္တုန္ယင္ယင္ၿဖစ္ေနေသာ မေငြအိမ္အား လွည္း
ေပၚမွ တြဲခ်ကာ မ်က္ရည္၀ိုင္းလည္စြာ ဖက္ေပြ႕ေပ်ာ္ရႊင္လ်က္ရွိသည္။
““ကံႀကီးေပလို႕လား သမီးရယ္ ...၊သမီး အသက္ရွႈင္လ်က္နဲ႕မွေတြ႕ရ
ပါ့မလားလို႕ကြယ””

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အညိုေရာင္ေလယာဥ္ပ်ံႏွစ္စင္းသည္ ေန႕စဥ္လိုလိုပင္
ဧရာ၀တီၿမစ္ရိုးက ရြာစဥ္ၿမိဳ႕စဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ေ၀ါခနဲ ေ၀ါခနဲ ၿဖတ္သန္းပ်ံ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သြားၿပီး ေတြ႕ရာၿမင္ရာကို စက္ေသနတ္ၿဖင့္ ရမ္းသမ္းပစ္သြားၾကသည္။
ဗံုးခိုက်င္းထဲသို႕၀င္ေၿပးလုိက္၊ ၿပန္ထြက္လိုက္ၿဖင့္ အမ်ိဳးသမီးသံုးေယာက္
သည္ သူရင္းငွားမိသားစုကိုပင္ ေဆြမ်ိဳးလုပ္၍ေနရေလသည္။
မဟာမိတ္ဗံုးက်ဲေလယာဥ္မ်ား၏ ဗံုးဒဏ္ႏွင့္စစ္ေသနတ္ဒဏ္ေၾကာင့္
ခရီးလမ္းပန္း အဆက္အသြယ္သည္ လံုး၀နီးနီး ၿပတ္ေတာက္သြားသည္။
ကုန္ပစ္ၥည္းမ်ားရွားပါးလာသည္။ ဂ်ပန္ေငြစက္ၠဴမ်ားတန္ဖိုး ေဖာင္းပြလာ
သည္။ အ၀တ္အထည္ႏွင့္ ငါးပိ၊ ငါးေၿခာက္ကုန္မ်ား ရွားပါးလာ၏
အိမ္စုိးေမႏွင့္ေမေမသည္ ႀကီးႀကီးေမ၏ အ၀တ္အစားမ်ားကို ခြဲေ၀၍
၀တ္ရသည္။ ေနာက္ထပ္ အထည္အလိပ္ အ၀တ္အစားမ်ား မရနုိင္ေသာ
ေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။ ေလယာဥ္စက္ေသနတ္သံမ်ားေအာက္မွာ ဗံုးခို က်င္းထဲ
အေၿပးအလႊား ၀င္ေရာက္ကာ ရင္တထိတ္ထိတ္ ပုန္းေအာင္းဆဲမွာ တစ္ခါ
တစ္ရံ ဟသၤာကို သတိရမိ၏။
ေကာင္ကေလးသည္ မုန္းၿမစ္ကမ္း ကူးတုိ႕အလုပ္ကို မလုပ္ေတာ့ေပ။
သံကိုင္းမွာမ်ား ရွိေနသလား သို႕မဟုတ္ ...။ ၿမစ္ၿပင္က်ယ္က်ယ္မွာ ေလွ
ေပၚ၌ ခရီးသြားလာေနစဥ္ ယခုလို ကၽြဲညီေနာင္ႏွင့္ ေတြ႕ပါက သူဘယ္လို

တိမ္းေရွာင္နုိင္မွာလဲ။စက္ေသနတ္ဒဏ္ရာၿဖင့္ ... ဖြ လြဲပါေစ၊ ဖယ္ပါေစ။
ကံဆုိးရွာသူေလးသည္ ေနာက္ထပ္ ကံမဆုိးပါေစႏွင့္ေတာ့။
တကယ္ေတာ့ ကံဆုိးသည္က ဟသၤာမဟုတ္၊ ေအးေအာင္ၿဖစ္သည္။
သည္ကဲ့သို႕ ကံၾကမ္ၼာဖန္လာမည္ကို ဘယ္သူမွ် ၾကိဳတင္မမွန္းဆမိေခ်။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထိုေန႕က မွတ္မွတ္ရရ ကဆုန္လၿပည့္ေန႕ၿဖစ္သည္။ သရက္ၿမိဳ႕တစ္ခုလံုး
သည္ အခါႀကီးရက္ႀကီးတြင္ ဥပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္ရန္ ဘုရား
ေက်ာင္းမ်ားသို႕ သြားဖို႕ မနက္ကတည္းက ၾကည္ၾကည္နူးနူးၿဖင့္ ၿပင္ဆင္
ေနၾက၏။ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ က်င္းပရန္ မိန္းကေလမ်ားသည္ ေရအိုး
ကိုရြက္လ်က္ ေဗာဓိေညာင္ပင္သို႕ စီတန္းလွည့္လွည္စၿပဳၿပီ။ ေအးေအာင္
၏ ေဖေဖသည္ ခရိုင္၀န္ရံုးသုိ႕ ထြက္ခြာသြားၿပီး ေအးေအာင္သည္ ဘုန္း
ႀကီးေက်ာင္းသို႕ ေမေမနွင့္အတူ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႕ရန္ အိမ္မွ ထြက္ခြာခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေလယာဥ္ပ်ံအသံမ်ားကို ၾကားရသည္ဟု ထင္၏။
““သား .... သားေရ ေလယာဥ္ပ်ံေတြ လာကုန္ုၿပီ၊ ၀ပ္စမ္း ...၀ပ္စမ္း””
ေမေမ့လက္ထဲမွ ဆြမ္းခ်ိဳင့္သည္ ေၿမႀကီးေပၚသို႕ ၿပဳတ္က်သြား၏။
ေအးေအာင္ႏွင့္ ေမေမသည္ ေၿမႀကီးေပၚသုိ႕ ေမွာက္လ်ားထိုး ၀ပ္ခ်လုိက္
သည္။ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားသည္ ေ၀ါခနဲ အနီးကပ္ ၿပိဳဆင္းလာၿပီးေနာက္
ဟိုအေ၀းဆီမွ အနီးသို႕ တ၀ုန္း၀ုန္းေပါက္ကြဲသံမ်ား ဆက္တိုက္ေရာက္
လာသည္။ ေၿမႀကီးမွာ သိမ့္ခနဲ သိမ့္ခနဲ တုန္သြား၏။ မီးခိုးလံုးမ်ား၊ ဖုန္
လံုးမ်ားသည္ အေ၀းမွ သက္ဆင္းနီးလာသည္။ လူအားလံုး ေသြးရူးေသြး
တန္း ေအာ္ဟစ္ေၿပးလႊားေနၾကသည္။
““ေၾကာက္တယ္၊ ေမေမရ ... ေၾကာက္တယ္””

ေအးေအာင္သည္ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္လႈပ္လ်က္ ေသြးရူးေသြးတန္း
ထေၿပးဖို႕ ႀကိဳးစားမိသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟဲ့သား .... မေၿပးရဘူး””
ေမေမက သူ႕ကိုဆြဲခ်လိုက္ၿပီး နွစ္ေယာက္သား လိမ့္ကာ လိမ့္ကာ
ႏွင့္ လမ္းေဘးဗံုးခိုက်င္း တစ္ခုဆီသုိ႕ တိုးကပ္သြားၾကရသည္။ ထုိအခ်ိန္
တြင္ သူတုိ႕အနီးမွာ ကပ္ၿပီး အုန္းခနဲေပါက္ကြဲသံႀကီးတစ္ခု ၾကားလုိက္ရ
သည္။ ေမေမက ေအးေအာင္အေပၚမွာ ၿပိဳလဲ၍ ပိက်သြား၏။ အနီးက
အိမ္တစ္ခုလံုး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္လ်က္ရွိၿပီ။ ေအးေအာင္သည္ ေၿမႀကီး
ႏွင့္ မ်က္နွာအပ္ကာ မ်က္စိစံုမွိတ္၍ ေၾကာက္လန္႕တၾကား ၿငိမ္သက္ေန
မိသည္မွာ အၾကာႀကီးၿဖစ္၏။ တစ္ခဏ သတိလစ္သြားမိသည္ဟုပင္ ထင္
လိုက္သည္။
သူ အသိ၀င္လာသည့္အခါမွာ သူ႕ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွ လူသံမ်ား ဆူ
ညံစြာ ၾကားရသည္။ ငုိယိုသံမ်ား၊ ေအာ္ဟစ္ေခၚသံမ်ား၊ လူေပ်ာက္ရွာ
ေသာအသံမ်ား၊ ထိတ္လန္႕တၾကား အာေမဍိတ္သံမ်ား ....။
ေမေမ ....။
သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေမေမသည္ ယခုတိုင္ ဖိထားဆဲၿဖစ္သည္ဟု သူ
သတိရသြား၏။ သူသည္ ေမေမ့ကို ေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။
““ေမေမ .........””
သူ႕တစ္ကုိယ္လံုးမွာ ဘာဒဏ္ရာမွ မရွိ။ သုိ႕ေသာ္ ေမေမ့ကို ေပြ႕
လိုက္ေသာ သူ႕လက္မ်ားသည္ ေစးထန္းထန္းေသြးတို႕ၿဖင့္ ေပကပ္သြား၏

သူ အားခနဲ တစ္ခ်က္ေအာ္ကာ လူးလဲထရင္း ေမေမ့ကို ေပြ႕ယူလိုက္သည္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမေမ့တစ္ကိုယ္လံုး ေသြးခ်င္းခ်င္းနီလ်က္ ေမေမ့လည္ပင္းသည္ လိမ္ကာ
ေပ်ာ့ေခြလ်က္ ရွိသည္။
““ေမေမ ...””
သူသည္ အၿဖစ္မွန္ကို ပူထူေၾကာင္အစြာ သတိထားမိသြားခ်ိန္၌ သူ႕
ကိုယ္ခႏ္ၶာမွာ ေအာ္ဟစ္ဖုိ႕လညး္ ခြန္အား မက်န္ေတာ့၊ ငိုယုိဖို႕လည္း
မ်က္ရည္ မက်န္ေတာ့ေပ။
တင္တင္ေအး ဆံုးၿပီဟူသည့္သတင္းကို သိလိုက္ရစဥ္က ခင္မင္းနွင့္
ေငြအိမ္ ပထမဆံုး ၿမင္ေယာင္သြားသည္မွာ ေအးေအာင္ၿဖစ္သည္။ ေပ်ာ့ႏြဲ႕
လွေသာ ေအးေအာင္သည္ မိခင္ေသဆံုးသည္ကို ဘယ္လို ရင္ဆုိင္ရမွာပါ
လိမ့္။
အိမ္စိုးေမကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မသနားခဲ့ဖူးသည့္ ေမာင္ေလး
ေအးေအာင္ကို သနားကရုဏာ သက္၀င္စၿပဳလာသည္။ မိမိတုိ႕ေရာ ဘယ္
အခ်ိန္၊ ဘယ္ကာလမွာ အသက္ဆံုးရႈံးရမလဲ၊ ၾကိဳတင္သိေကာင္းသည့္
အရာမဟုတ္ေပ။ မေငြအိမ္ႏွင့္ ခင္မင္းေမကေတာ့ ဘုရားႏွင့္တကြ ရတနာ
သံုးပါးကို မၿပတ္ဆည္းကပ္ေနေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ဦးၿမသာ၊ ကိုမင္း
ေခါင္ႏွင့္ ေအးေအာင္မိသားစုကို ေမတ္ၲာပုိ႕ၾကသည္။ သူတုိ႕ ေမတ္ၲာပို႕
သည္ လူစုထဲတြင္ ဟသၤာလည္း ပါ၀င္၏။ ဟသၤာတစ္ေယာက္ ေဘးမသီ
ရန္မခရန္ ဆုေတာင္း ေပးၾကသည္။

ေလရြက္ၿဖင့္ တရိပ္ရိပ္ ေၿပးလႊားေနေသာ ေလွေပၚတြင္ေတာ့ ဟသၤာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္ မတ္မတ္ရပ္လ်က္ရွိ၏
ဟသၤာသည္ ဘ၀တြင္ ေသရမည္ကို ေၾကာက္ရြံသူ မဟုတ္ေခ်။
သတိ္ၲေကာင္းေသာေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္။ တြယ္တာစရာ မရွိေသာဘ၀မုိ႕
ၿဖစ္သည္။ ေလာက၏ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟူသည္ကို သူ မခံ
စားရဖူးေပ။ သူ ခံစားေနရသည္က သိမ္ငယ္မႈမ်ား၊ နာက်င္မႈမ်ား၊ ၀မ္း
နည္းမႈမ်ားနွင့္ ခံၿပင္းမႈမ်ားသာ ၿဖစ္သည္။ ဆင္းရဲဒုက္ၡသည္ သူ႕ထံမွ
ဘယ္ေတာ့မွ ထြက္ခြာမသြားၾက။
မမအိမ္စုိးေမက ႏွင္ထုတ္လိုက္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သူသည္ ေသ
သြားဖို႕ အဆင္သင့္ေစာင့္ေနသူ တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာသည္။ ဗံုးဒဏ္၊ စက္
ေသနတ္ဒဏ္ကို သူ မေၾကာက္ေပ။ ကၽြဲညီေနာင္ကုိ ဧရာ၀တီၿမစ္တစ္ခြင္
လံုး ေၾကာက္ေနခ်ိန္တြင္ သူသည္ ၿမစ္ဟိုဘက္ကမ္း၊ သည္ဘက္ကမ္း
လည္း ကူးရဲသည္။ ေအာက္အရပ္ႏွင့္ အထက္အညာသုိ႕ ေရနံတင္ပို႕
ေရာင္းခ်ေသာ အလုပ္ကို လုပ္လုိက္သည့္အခါ မရဖူးေသာ ေငြေၾကးကို
သူ ရလာေလသည္။
တစ္ခါတုန္းက ၿမင္းၿခံဘက္သုိ႕ ဆန္ေသာ ေလွႀကီးတစ္စင္းတြင္ သူ
လိုက္ပါသြား၏။ ညေန ၆ နာရီ၊ ၇နာရီအခ်ိန္တြင္ ေမွ်ာင္လင့္ထားသည့္
အတုိင္း ေလယာဥ္ပ်ံစက္သံသဲ့သဲ့ၾကားရ၏။ ေလာဥ္ပ်ံသည္ ေတာင္ဘက္
မွ ေၿမာက္ဘက္သုိ႕ တၿဖည္းၿဖည္း နီးလာသည္။ ဧရာ၀တီၿမစ္ေရ၏ အသံ
ကို အေသးစိတ္ခြဲၿခားတတ္ေသာ ဟသၤာသည္ ေလယာဥ္ပ်ံစက္သံကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လည္း အေတြ႕အၾကံဳအရ အေ၀းႀကီးမွ ၾကားသည္။ ေလွထိုးသားအားလံုး
ေရထဲသုိ႕ ၀ုန္းခနဲ ခုန္ဆင္းၾကသည္။ ေလွမွာ ႀကိဳးကေလးေတြ တန္းလန္း
ခ်ထားၿပီး ထုိႀကိဳးမ်ားကို ကိုင္ကာ ေလွသမားမ်ား ေရထဲမွာ အၾကာႀကီး
ငုပ္ေနရ၏။ ဟသၤာသည္ ေလွေပၚမွာ ေသြးေအးေအးၿဖင့္ ထိုင္ေနၿပီး ရြက္
ႀကိဳးကိုပင္ ရုပ္လုိက္ေသး၏။
ေလယာဥ္သည္ ေရၿပင္နွင့္ ထိမတတ္ ရွပ္ပ်ံရင္း ေလွဆီသို႕ တဒက္
ဒက္ႏွင့္ပစ္ခတ္ေလေတာ့သည္။ ေသနတ္က်ည္ဆံတစ္ခုသည္ သူ႕နားရြက္
နားမွၿဖတ္သြားသၿဖင့္ ေလအရွိန္ဟပ္သြားသည့္ ရႊီခနဲအသံပင္ ၾကားလိုက္
ရသည္။ ေလွေပါင္းမိုးႀကီးမွာ ေသနတ္ဒဏ္ေၾကာင့္ စုတ္ၿပတ္လန္ၿပန္သြား
၏။ ေလွ၀မ္းထဲမွ ကုန္ေၿခာက္မ်ား၊ ငါးပိမ်ားသည္ ေသနတ္ဒဏ္ ဗရပြ
ၿဖင့္ ပ်က္စီးကုန္၏။ အကယ္၍သာ ဤေလွေပၚ၌ ေရနံဆီနွင့္ ေရနံမ်ား
ပါလာလွ်င္တစ္ေလွလံုးမီးေတာက္ဖြယ္ရာရွိသည္။ ယခုေတာ့ေလွကိုလည္း
အေကာင္းအတုိင္းရသည္။ ပစ္ၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကိုလည္း အေကာင္းအ
တုိင္း ရသည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဟသၤာသည္ လူအမ်ား၏ အံ့ၾသၿခင္း၊ နားမလည္
ၿခင္းကို ခံရသူၿဖစ္လာသည္။ တကယ္ေတာ့ ဤကိစ္ၥသည္ သတိ္ၲႏွင့္မဆုိင္
ေပ။ ကံၾကမ္ၼာ၏ ဆံုးၿဖတ္မႈတစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္။ ကံၾကမ္ၼာေၾကာင့္ပင္
ဟသၤာသည္ သူ အလြန္လိုခ်င္ေတာင့္တေသ ေလွမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္သူ ၿဖစ္
လာ၏။ သူသည္ ရရွိလာေသာေငြကို သံုးစြဲစရာ ဘာမွ်မရွိေသာေၾကာင့္
ေလွမ်ားကိုသာ ၀ယ္ေလသည္။ သမ္ၺာန္ေလွမွအစ တပါေလွႀကီးအထိ
ဂ်ပန္ေခတ္အတြင္းမွာ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ ရသြားသည္။ သို႕ေသာ္ သူသည္ အိမ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟူ၍ တစ္လံုးမွ်ပင္ မပုိင္ေသး။ မပုိင္သည္မွာ ပိုင္ဆုိင္လိုသည့္ ဆႏ္ၵမရွိ၍

ၿဖစ္သည္။ သူသည္ ညအခါတြင္ ေလွမ်ားကို ၿမစ္ကမ္းပါးက အိမ္တုိင္
မ်ားတြင္ ႀကိဳးၿဖင့္ခ်ည္ေႏွာင္ထားသည္။ ေလွတစ္စင္းစင္းေပၚမွာေနသည္။
ေလွမ်ားကို ငွားစားသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ၿမစ္ၿပင္ကမ္းစပ္မွာပင္ ေလွ
မ်ားကို ငုတ္စုိက္ခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး ေလွကို ေရၿဖည့္၍ ႏွစ္ၿမွပ္ထားရ
သည္။ လူမေသဘဲ ေလွေတြ၊ ဗံုးဒဏ္၊ စက္ေသနတ္ဒဏ္ ထိကုန္မည္ကို
ေတာ့ သူ စိုးရိမ္ေလသည္။
တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္နွင့္ မမအိမ္စုိးေမကို သတိရ
သည္။ အထူးသၿဖင့္ ၿမစ္ကမ္းပါး ေက်ာက္ေဆာင္မ်ား၊ လိုဏ္ဂူမ်ားထဲသုိ႕
ပုစြန္ႏိႈက္ၿပီး ရလာေသာအခ်ိန္တုိ႕တြင္ၿဖစ္သည္။ မမအိမ္စိုးေမသည္ ပုစြန္
ကို အလြန္ၾကိဳက္သည္ မဟုတ္လား။ တစ္ခါတစ္ရံ ပုစြန္ ေလးငါးေကာင္
ႏိႈက္၍ရေသာအခ်ိန္တြင္ သံကိုင္းဆိပ္ကမ္းမွ ၿမင္းလွည္းႀကံဳ သို႕မဟုတ္
လွည္းၾကံဳတစ္စီးစီးၿဖင့္ သူ ကုန္းေစာငး္သုိ႕ သြားမိ၏။ မမအိမ္စိုးေမတုိ႕
လယ္ကြင္းရွိရာ ေၿမာင္းေပါင္ႀကီး၏အေရွ႕ဘက္သို႕ ေၿမာင္းေပါင္ သစ္ပင္
ရိပ္မ်ားအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားမိ၏။ မမတုိ႕တလင္းၿပင္မွာ လူေလး
ငါးေယာက္ခန္႕အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ကို ၿမင္ရတတ္သည္။မမကိုေတာ့တစ္ခါ
မွ မၿမင္ရ။ သူသည္ ပုစြန္မ်ားကို သြားေပးဖို႕ စိတ္မရဲဘဲၿဖစ္လာကာ ၿပန္
လွည့္ထြက္ခဲ့ရသည္ခ်ည္းပင္ ၿဖစ္သည္။
ေစ်းေထာင့္က ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ ေခါက္ဆြဲ၀င္စားလွ်င္ မမအိမ္စုိးေမ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
နွင့္ ပတ္သတ္သည့္ စကားတစ္ခြန္းမဟုတ္ တစ္ခြန္း ၾကားရသည္။
ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္က ရိသဲ့သဲ့ သြားစကားေၿပာမိ၍ က်ာပြတ္ႏွင့္
ရိုက္ခ်ပစ္လိုက္သည္ဆုိသည့္ စကားမ်ိဳး။ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္ကို ဒိုင္
လူႀကီးလုပ္၍ ေယာကၤ်ားမ်ားနွင့္ၿပိဳင္ကာ ဂ်ပန္စကားေၿပာၿဖင့္ စကားရည္

လုပြဲတြင္ မမအိမ္စိုးေမနိုင္သြားသည္ဆုိသည့္ စကားမ်ိဳး၊ အာရွလူ ငယ္ဖ႕
ြဲ
စည္းသည့္အခါ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႕ ဥက္ၠဌအၿဖစ္ မမအိမ္စုိးေမကို တညီတ
ညြတ္တည္း ေရြးေကာက္တင္ေၿမွာက္ၾကသည္ ဆုိသည့္စကားမ်ိဳး။
ဟသၤာသည္ မမအိမ္စုိးေမအား ယခုပင္ ေတြ႕ခ်င္ ၿမင္ခ်င္စိတ္ေတြ
ေပၚေပါက္လာလုိက္၊ မမ၏ ေအးစက္တင္းမာေသာ မ်က္လံုးမ်ားကိုသတိ
ရမိကာ ရင္မဆုိင္ရဲစြာၿဖင့္ မ်က္စိမွိတ္၊ ေခါင္းယမ္းခါထုတ္ပစ္မိလိုက္ၿဖင့္
တစ္ေယာက္ထဲ ေယာက္ယက္ခတ္ေနေတာ့သည္။
အဲသည္ေန႕တုန္းက မမအိမ္စိုးေမက ေအးေအာင္ကို ေၿခဆန္႕ထုတ္
ကာ လဲက်ေအာင္ မစခဲ့ဘူးဆုိလွ်င္ .......။
အဲသည္ေန႕တုန္းကသာ ေအးေအာင္ လဲက်သြားသည္ကို သူ ဟား
တုိက္ မရယ္ခဲ့ဘူးဆုိလွ်င္ ........။
အဲသည္တုန္းကသာ သူသည္ ႏြားစာစဥ္းသည့္ ဓားမကို ကိုင္မထား
ခဲ့ဘူးဆိုလွ်င္ ........။
ယခုေလာက္ဆုိ ႀကီးႀကီးေဒၚေငြအိမ္သည္ ၾကင္နာနူးညံ့သည့္ မ်က္
လံုးမ်ားၿဖင့္ သူ႕ကို ေဖ်ာင္းဖ်ေနေပလိမ့္မည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟသၤာ သား ... အဲဒီေလွေတြ သား ဘာလုပ္မွာလဲ သားရယ္၊ လူ႕
အသက္က အေရးႀကီးတာပါ၊ သား အေမ့အိမ္မွာပဲ ေနစမ္းပါကြယ္။ ဘယ္
စက္ေသနတ္ေအာက္မွ မ၀င္ခ်င္ပါနဲ႕””
ယခုေတာ့ သူသည္ ေလွမ်ားစြာ၊ေငြမ်ားစြာကို ပိုင္ဆုိင္ပါလ်က္ သူ႕
အား ပိုင္ဆုိင္မည့္ မိခင္၊ ဖခင္၊ အစ္မ တစ္ဦးတေလမွ် မရွိၾက။

““ေစာေစာၿပန္ခဲ့ေနာ္ ... သား၊ ေဘးအႏ္ၲရာယ္ ကင္းကင္းနဲ႕ အေမ့ဆီ
ၿပန္လာခဲ့ရမယ္ေနာ္””
သူ႕အား ခြန္အားအၿပည့္အ၀ ေ၀ငွၿပီး ေစာင့္ေမွ်ာ္မည့္ မိခင္ မရွိ။
၀ဲလာေသာ မ်က္ရည္အေငြ႕အသက္ေၾကာင့္ သူ႕ေရွ႕က လိႈင္းလံုးမ်ား
ေ၀၀ါးသြားခဲ့သည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၆)
ရခုိင္ရိုးမမွ ၿမစ္ဖ်ားခံၿပီး ေစတုတ္ၲရာၿမိဳ႕မွ စီးဆင္းလာေသာ မုန္းၿမစ္
သည္ ေရွာက္ေတာရြာကို ေက်ာ္လြန္ေသာ္ အေနာက္မွ အေရွ႕သုိ႕ ေကြ႔ပတ္
၍စီးရာက ကုန္းေစာင္းသို႕ေရာက္ခါနီးတြင္ ေၿမာက္ဘက္သုိ႕ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး
ေကြ႕သြားေလသည္။ ေရွာက္ေတာနွင့္ ကုန္းေစာင္းအၾကားတြင္ မုန္းကမ္း
ပါးသည္ အေကြ႕အေကာက္မ်ားေသာေၾကာင့္ လွည္းလမ္းမွာ မုန္းကမ္းပါး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ႏွင့္ ေ၀းသည့္အခါ ေ၀းသြားၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သည့္အခါ ေပ်ာက္ကြယ္ၿဖင့္
မညီမညာရွိသည္။
ဟသၤာသည္ ေစတုတ္ၲရာဆီမွ ေလွအသစ္ တစ္စင္းၿဖင့္ စုန္ဆင္းလာ
ေလသည္။ မိမိသည္ ေလွထိုးသားဘ၀ၿဖင့္ ကာလအေတာ္ၾကာေအာင္
အသက္ရွင္ရပ္တည္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ယခုအခါ ေလွပြဲစားၿဖစ္ဖို႕ နည္းနည္းသာ
လိုေတာ့သည္ဟု ေတြးရင္း သေဘာက်စြာ ၿပံဳးမိ၏။ ေစတုတ္ၲရာအထိဆန္
တက္၍ မ၀ယ္ခ်င္ေသာ ေလွ၀ယ္သူမ်ားအတြက္ မိမိသည္ ေလွ၀ယ္ေပး
သည့္အလုပ္ကို ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕စြာ လုပ္ကိုင္လ်က္ ရွိ၏။ ဧရာ၀တီၿမစ္ႏွင့္စာ

လွ်င္ မုန္းၿမစ္သည္ ေသးငယ္၏။တိမ္၏။မန္းၿမစ္နွင့္ မတူ၊ မုန္းၿမစ္သည္
အၿမဲပင္ ေရေနာက္က်ိလ်က္ရွိသည္။မုန္းၿမစ္မွာ ဘာေၾကာင့္ အစုန္အဆန္
သြားေနပါသလဲဟု ေမးလာလွ်င္ေတာ့ မုန္းၿမစ္ကို ရင္းနွီးလို၍ဟု ေၿဖရေပ
လိမ့္မည္။
မမအိမ္စိုးေမက ... နုိင္ငံေရးနွင့္ ေတာ္လွန္ေရးကို စိတ္၀င္စားသည္။
မိမိက .... ေလွေတြႏွင့္ ၿမစ္ေတြကို စိတ္၀င္စားသည္။ မိမိ၏စိတ၀င္စားမႈ

အတြက္ မမ မရယ္ေမာေလာက္ပါဘူးေနာ္။
ေရစီးသည္ အၿမင့္ပိုင္းမွ အနိမ့္ပိုင္းကို လ်င္ၿမန္စြာ စီးဆင္းေနသည္
ၿဖစ္ရာ သူ႕ေလွသည္ မုန္းၿမစ္ၿပင္တြင္ ၿမင္းတစ္စီးလိုပင္ ေၿပးလႊားလ်က္ရွိ
သည္။
ထုိအခ်ိန္တြင္သူ႕အထက္နား မုန္းကမ္းပါးရွိ ေၿမလမ္းေပၚတြင္ ၿမင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လွည္းတစ္စီး ဒုန္းစိုင္း ေၿပးသြားလ်က္ရွိသည္ကို ၿမင္ရ၏။ ေရစီးအရွိန္
သည္ ၀ါဆုိ၊ ၀ါေခါင္ဆုိလွ်င္ ၿမင္းလွည္းထက္ လ်င္ၿမန္၏။ သူတုိ႕ ၿမင္း
လွည္းကို ေရွ႕တစ္ေကြ႕မွာပင္ ေက်ာ္ၿဖတ္နုိင္ေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္။ ၿမင္း
လွည္းသည္ ေလွ၏ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ေၿပးေနရာက ေလွကနီးနီးလိုက္
လာသည္။ ဟသၤာသည္ ပဲ့ပုိင္းမွာ သက္သက္သာသာ ေက်ာမွီထိုင္လ်က္
ခတ္တက္ၿဖင့္ လိုရာသုိ႕ပဲ့ကိုင္ရင္း မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ လိုက္
သည္။ အမယ္ ... တိမ္ေတြက မိမိေလွထက္ပင္ ၿမန္ေနပါလား။ သူ တစ္
ေယာက္တည္း သေဘာက်စြာ ရယ္လိုက္မိသည္။
ၿမင္းလွည္းနွင့္ သူ တစ္တန္းတည္း ေဘးခ်င္း ယွဥ္ရေသာအခါ သူ
သည္ ၿမင္းလွည္းဆီသို႕ ေမာ့ၾကည့္၏။

ပထမေတာ့ သူ႕စိတ္စြဲလမ္းလြန္းလို႕ ၿမင္ေယာင္တာပဲဟုထင္မိသည္။
သုိ႕ေသာ္ သူတကယ္ပင္ ေတြ႕ေနရၿခင္းၿဖစ္သည္။
မမအိမ္စုိးေမ...။ ဦးေခါင္းအထက္နားတြင္ ေနာက္သို႕ၿမင့္၍ စီးထား
ေသာ ဆံပင္မ်ားသည္ ဟိုဟိုသည္သည္ ၀ဲပ်ံလြင့္ပါေနသည္။ မမႏွင့္အတူ
ခရီးသည္ သံုးေလးေယာက္လည္း ပါ၏။ မမသည္ ေယာကၤ်ားေတြ ထုိင္
ေနက်ၿဖစ္ေသာ မွန္ေထာင္နွင့္ ၿမင္းလွည္းအၾကား ေရွ႕ပုိင္း ေၿခကန္ေနရာ
တြင္ ေရွ႕ဘက္လွည့္၍ ထုိင္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေနာက္ပုိင္းမွ လွမ္းၿမင္ရေပ
မယ့္ သည္ကိုယ္ခႏ္ၶာေနာက္ပိုင္းကုိ သူ မွတ္မိပါသည္။
သူသည္ ကေလးတစ္ေယာက္လို ၀မ္းသာ ရႊင္ၿမဴးသြားသာေၾကာင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေတြးေတာခ်င့္ခ်ိန္ဖို႕ လံုး၀ သတိမရေတာ့ဘဲ ရုတ္တရက္ ဟစ္ေအာ္ေခၚ
လိုက္မိ၏။
““မမ အိမ္စိုးေမ ....””
သူ႕အသံ က်ယ္ေလာင္လြန္းသၿဖင့္ တိမ္ေတြပင္ လန္႕ဖ်ပ္ကာ ပို၍
လ်င္ၿမန္စြာ ေၿပးသြားေလသည္။
မမက ရုတ္ၿခည္း လွည့္ၾကည့္သည္။ ၿမင္းလွည္းကလညး္ ေၿပးေနဆဲ
ေလွကလည္း ေၿပးေနဆဲ၊ တိမ္ေတြကလည္း ေၿပးေနဆဲ။ မမ၏ အၿပံဳးကို
ၿမင္လိုက္ရေတာ့မွပင္ မမက သူ႕ကို ႏွင္ထုတ္ထားခဲ့တာပါလားဟု သတိ
ရသြား၏။ အကယ္၍သာ ထုိအၿဖစ္ကို ေစာေစာစီးစီး ေခါင္းထဲမွာ သတိရ
မိလွ်င္ မမကို လွမ္းေအာ္ေခၚဖို႕ သူ ရဲ၀ံ့လိမ့္မည္ မထင္ေပ။ ယခုေတာ့
မမ၏အၿပံဳးကို ရၿပီးသည့္ေနာက္ေတာ့ ဟသၤာဘာကိုမွ်စိုးရိမ္စရာမရွိေတာ့
ပါ။ မမ၏အၿပံဳးကို ၾကည့္ရၿခင္းသည္ မမသည္လည္း သူ နွင္ထုတ္ထား

ခဲ့သည္ဟု သတိရဟန္မတူဟု တြက္ဆမိသည္။သူ မမကို လက္လွမ္းၿပ
လိုက္ၿပီး ေရွ႕ဆီသုိ႕ လက္ညိုးထုိးၿပလိုက္၏။ မမ ၿပဳံးရယ္ေနသည္။
သူသည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာပင္ ေရစုန္အတုိင္း ခပ္သြက္သြက္ေလွာ္ခတ္သြား
လိုက္သည္။ ေရွ႕တစ္ေကြ႕ လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့ သူသည္ မုန္းကမ္း
ဘက္သုိ႕ ကပ္လိုက္ၿပီး ကမ္းပါးေကြ႕မွာအလိုက္သင့္ ရပ္လိုက္သည္။
အေကြ႕ၿဖစ္၍ ေလွသည္ ကမ္းမွာကပ္ေန၏။သူသည္ ၀ါးလံုးခၽြန္ၿဖင့္ ငုတ္
စုိက္ကာ ခ်ည္ေနွာင္လိုက္ၿပီး ေလွနံေပၚမွာ မတ္မတ္ရပ္ကာ ကမ္းပါး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စြန္းဆီသို႕ ဆြဲ၍ တက္လိုက္၏။ ဤကမ္းပါးသည္ ၀ါဆုိ ၀ါေခါင္ေရၿပည့္
သည့္အခ်ိန္မွာပင္လွ်င္ လူ႕အရပ္ တစ္ၿပန္စာေလာက္ ၿမင့္တတ္သည္။
သူ ကမ္းပါးေပၚေရာက္သည့္အခါ ေၿမလမ္းေပၚမွာ ရပ္၍ၿမင္းလွည္း
ကို ေစာင့္လုိက္ရံုသာ ၿဖစ္သည္။ ၿမင္းလွည္းသည္ သူ႕ေရွ႕၀ါးတစ္ရိုက္
အကြာတြင္ ရပ္သြား၏။ ၿမင္းလွည္းဆရာကေတာ့ ဤသူငယ္ အတင့္ရဲလွ
ခ်ည္ဟု ထင္မလား မသိ။ သူသည္ မမဆီက ဘာစကားၿဖစ္ၿဖစ္ တစ္ခြန္း
ေလာက္ ၾကားရလွ်င္ ေက်နပ္ပါၿပီ။
မမအိမ္စုိးေမသည္ ၿမင္းလွည္းေပၚမွ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္လိုပင္
ေပါ့ပါးစြာ ခုန္ဆင္းလိုက္သည္။
““မမ ...””
သူသည္ အိမ္စုိးေမ ခုန္ဆင္းလိမ့္မည္ဟု ထင္မထားေသာေၾကာင့္ အံ့
ၾသေနသည္။ မမဆီသုိ႕ ေလွ်ာက္သြားသည့္အခါ ၿမင္းလွည္း စတင္ ထြက္
ခြာသည္။

““မမ .... ကၽြန္ေတာ့္ ေလွနဲ႕ လိုက္မလား ဟင္””
မရဲတရဲ ေမးေတာ့ မမက သေဘာက်စြာ ရယ္၏။
““ေအးေလ၊ ေဂြ႕အထိ မင္း လိုက္ပို႕ေပါ့””
““ဟာ ...””
သူ ပါးစပ္ပိတ္ၿပံဳးလ်က္ တစ္ခ်က္ခုန္ရင္း ေလထဲသို႕ လက္သီးတစ္
ခ်က္ ေ၀ွ႕ယမ္းထိုးထည့္လိုက္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အဲဒါ ဘာၿဖစ္တာတုန္း””
““ေပ်ာ္လုိ႕ဗ်””
စိမ္းစိုသည့္လယ္ကြင္းေတြဆီမွ တုိက္ခတ္လာေသာေလသည္ မမ၏
အက်ႌပြပြကို တဖ်တ္ဖ်တ္လႈပ္ခတ္ေစ၏။
““မင္းကို အိမ္မလာေစခ်င္လို႕ မမ ေနရစ္ခဲ့တာ””
သူ မမမ်က္နွာကို ဇေ၀ဇ၀ါ ၾကည့္မိ၏။
““အိမ္မွာ ဗ်ဴရိုကရက္ေလး ေရာက္ေနလုိ႕ေလ””
““ေၾသာ္ ...””
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ နားလည္စြာ ၾကည့္
လိုက္ၾကသည္။ ဟသၤာသည္ ႏွစ္နွစ္အတြင္း အသားပိုညိုကာ ကိုယ္ခႏ္ၶာပုိ
၍ ေတာင့္တင္းလာသည္ကလြဲ၍ မ်က္နွာမွာ အေၿပာင္းအလဲမရွိ။ အိမ္စိုး
ေမခ်စ္ေသာ မ်က္၀န္းညိုညိုမ်ား၊မ်က္ေတာင္ညိုညိုမ်ားတြင္ၾကည္လင္သည့္

ကေလးဆန္မႈကို ၿမင္ေတြ႕ေနရဆဲ။ ေဖေဖကေတာ့ အဲဒါ အိမ့္ကို ကိုးကြယ္
တဲ့ မ်က္လံုးေတြ ....တဲ့။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ ......။
ကမ္းပါးစြန္းမွ ဟသၤာက အရင္တြယ္ဆင္းလိုက္သည္။ ေလွနံေပၚမွာ
ေၿခခပ္ခ်ဲခ်ဲကားရပ္လ်က္ မမအိမ္စိုးေမကို လက္ဟန္ၿဖင့္ ခုန္ဆင္းခုိင္း
လိုက္၏။ မမက တဟားဟား ေအာ္ရယ္ကာ ေၾကာက္လန္႕ဟန္ၿဖင့္ ပခံုး
တြန္႕၏။
““မမ ဘာမွမၿဖစ္ဘူး၊ ဆင္းခဲ့ ... ကၽြန္ေတာ္ မမကိုယ္လံုးကို နုိင္ပါ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တယ္””
အိမ္စုိးေမသည္ မုန္းၿမစ္ကမ္းေပၚမွ ေၿခတြဲေလာင္းခ်၍ ထိုင္ၿပီးဆင္း
ဟန္ၿပင္ကာ မဆင္းရဲၿပန္ေပ။ ရယ္ေမာေနေသာ မမအိမ္စုိးေမ၏ မ်က္နွာ
ကို ဟသၤာ ခ်စ္ခင္ရိပ္ၿဖင့္ ေမာ့ေငးေနမိသည္။ ေနာက္ဘက္မွာ မ်က္စိတ
ဆံုး က်ယ္ၿပန္႕ေသာ လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းမ်ား၊ ဟိုး ခပ္ေ၀းေ၀းမႈန္မႈန္မွာ
ေၿမာင္းေပါင္သစ္ပင္အုပ္တန္းတန္း ေက်းငွက္ကေလးမ်ားသည္ မုန္းကမ္း
ပါး ေညာင္ပင္ဆီမွ တက်ီက်ီတက်ာက်ာ ၿမည္ေနၾကသည္။
မမ မဆင္းရဲလွ်င္လည္း ရွိပါေစေတာ့။ ေနာက္ထပ္ ၿမင္းလွည္းတစ္
စီး လာသည္အထိ သည္အတုိင္း ၿငိမ္ေနလိုပါသည္။ ထုိအေတြးကို သိသ
လိုပင္ မမက ရုတ္တရက္ ေလွ်ာဆင္းလိုက္သည္။ ဟသၤာသည္ မမ ခါး
ေသးေသးကေလးကို က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ ကိုင္ေၿမွာက္၍ ကေလးတစ္
ေယာက္ ေပြ႕သလို ေပြ႕ခ်ီ၍ ခ်ေပးလိုက္ေလသည္။ ေလွက နည္းနည္း
ယိမ္းယိုင္သြားေသာအခါ မမက “အေမ့”ဟု တုိးတိုးေအာ္သည္။

““မမ စိတ္ခ်လက္ခ်ထုိင္ၿပီး လိုက္ခဲ့၊ မမ ေရတစ္စက္ေတာင္မွ မစို
ေစရဘူး သိလား၊ ကၽြန္ေတာ္က မုန္းကို ကၽြမ္းပါတယ္””
မမက သူလြယ္ထားသည့္ လြယ္အိတ္ကို ရင္ခြင္မွာ ပိုက္ကာ ဟသၤာ
ႏွင့္ တည့္တည့္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ ထုိင္ေလသည္။ ဟသၤာသည္ ေလွကိုေရ
စုန္အတုိင္း သက္သက္သာသာ ေမွ်ာခ်လိုက္လာ၏။
““ဒီပိုက္ကြန္က ဘာလုပ္တာတုန္း””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟာ ... ပုိက္ကြန္ဆုိလို႕ အခုမွသတိရတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ငါးကေလး
ေတြ မီးဖုတ္ထားတယ္။ အဲဒီ ၀ါးက်ည္ေတာက္ထဲမွာ””
၀ါးက်ည္ေတာက္သည္ မီးၿမိဳက္ထားသၿဖင့္ မည္းကၽြမ္းေနသည္။၀ါး
က်ည္ေတာက္အ၀ကို ေၿပာင္းရြက္မ်ား စုစည္းထုိးသိပ္ထား၏။ အိမ္စိုးေမ
ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ ငါးအက်က္နံ႕ ေမႊးလာသည္။
““ဇြန္းေရာ””
““အိုဗ်ာ””
ဟသၤာက ခပ္ဟက္ဟက္ ရယ္၏။
““လက္နဲ႕ နႈိက္စားလိုက္ေလ၊ၿပီးရင္ ၿမစ္ထဲမွာ ေရနဲ႕ ေဆးလိုက္ေပါ့””
ငါးကင္ကို တစ္ေကာင္ ၿမည္းၾကည့္သည္။
““ဟဲ့ နင့္ဟာက ဆားမွ မပါတာ””
““အာ ဟုတ္ပါရဲ႕၊ အဲဒီ ပလံုးေတာင္းထဲမွာ ဆားထုပ္ရွိတယ္ မမ””

ထုိ႕ေနာက္ ကြဲကြာေနေသာ နွစ္နွစ္ကာလအတြင္း ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို
တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေဖာက္သည္ခ်ၾကသည္။
““ေလွနဲ႕ ခရီးသြားရတာ သက္သာတယ္မဟုတ္လား မမ ...ေနာ္””
မမ၏ မိန္းမဆန္ေသာ မ်က္ေစာင္းကေလးကို သူ ရလိုက္၏။
““သက္သာပါလိမ့္မယ္၊ ေဂြ႕ကေန ကုန္းေစာင္းအထိ ၿမင္းလွည္းမၾကံဳ
ရင္ ေၿခက်င္ေလွ်ာက္ရမွာေတာ့ မေၿပာဘဲနဲ႕””
သူ ခပ္ဟက္ဟက္ ရယ္မိသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မင္းကေတာ့ သက္သာမွာေပါ့၊ ေရစုန္ေမွ်ာလိုက္သြားရံုပဲကိုး၊ မညီ
မွ်ဘူး””
သူ အရယ္ရပ္လုိက္ကာ မမကို ၿပံဳးၾကည့္လုိက္၏။
““ဒါၿဖင့္ ညီမွ်ေအာင္ လုပ္တာေပါ့၊ ဒီေလွကို ကၽြန္ေတာ္ ၀ဲေဒါင့္မွာ
အပ္ရမွာပဲ။ မမ ၀ဲေဒါင့္အထိလုိက္ခဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ မမကို ၀ဲေဒါင့္ဆိပ္ကေန
အိမ္အထိ ပို႕ေပးမယ္””
““ဗ်ဴရိုကရက္ေလး ေရာက္ေနပါတယ္ ဆုိမ””

ဟသၤာသည္ မမမ်က္နွာကို ေက်နပ္နွစ္သိမ့္စြာ ေငးေန၏။
““ကိစ္ၥမရွိပါဘူး မမရဲ႕၊ ဒီတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ဓားနဲ႕မရြယ္ေတာ့
ပါဘူး၊ ကတိေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို သည္းညည္းခံပါတယ္””
““သူက မခံရင္ေရာ””

““ကၽြန္ေတာ္ သည္းညည္းခံပါတယ္ဆိုဗ်ာ၊ေနာက္ၿပီး သူလဲခုေလာက္
ဆို အဲဒီအၿဖစ္ကို ေမ့ေရာေပါ့””
တကယ္ေတာ့ ေအးေအာင္သည္ ထုိအၿဖစ္ကို မေမ့ေပ။
ယခင္က ေမ့ခဲ့သည္ဆုိဦးေတာ့ ...၊ယခုလို သူ႕အစ္မႏွင့္ဟသၤာ ပူးပူး
ကပ္ကပ္ ယွဥ္ေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္ထဲ၀င္လာေသာအခါ မေမ့နုိင္ေပ။
ဤတံငါသည္ အရိုင္းအစိုင္းေကာင္ကို မမ ဘာၿဖစ္လုိ႕ ဒီေလာက္
အေရးေပးေနသလဲ သူစဥ္းစားလို႕မရေပ။ အတန္းပညာလည္း တစ္တန္းမွ်
မေအာင္၊ အဂၤလိပ္လိုမွ ေကာင္းေကာင္းမဖတ္တတ္။ ၿမန္မာလက္ေရးက်

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေတာ့ ပဲတီေထြးလို ရႈပ္ရႈပ္ေကြးေကြး၊ စရိုက္က်ေတာ့ ဘာမ်ား ယဥ္ေက်း
ဖြယ္ရာရွိလို႕လဲ။
သုိ႕ေသာ္ ေအးေအာင္သည္ အစ္မမ်က္နွာကို အရိပ္လို ၾကည့္ေနရသူ
ၿဖစ္၍ အစ္မေရွ႕မွာ သူ႕ကိုဟန္ေဆာင္၍ ၿပဳံးၿပဳံးရယ္ရယ္ ဆက္ဆံရသည္။
““မေတြ႕တာ ၾကာၿပီေနာ္ ကိုဟသၤာ”” ဟု သူႏႈတ္ဆက္ေတာ့ မမအိမ္
စိုးေမ၏ မ်က္ႏွာ ၀င္းခနဲ လက္သြား၏ ဟသၤာသည္လည္း ေအးေအာင္
အၿပဳံးေနာက္ကြယ္က ၀ွက္ထားသည့္ အဓိပ္ၸာယ္ကို မသိနုိင္ေပ။
““အခု ဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနသလဲဗ်””
““မုန္းမွာဗ်၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ပတ္မွာေတာ့ မင္းဘူး၊ ေထာက္ရွာ
ပင္ဆိပ္ကမ္းမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ကူးတို႕သြားလိုက္ရဦးမယ္၊
ကၽြန္ေတာ္ေလွေတြကို မင္းဘူးဆိပ္မွာ ငွားထားတယ္ဗ်””

ေတာ္ေတာ္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ေကာင္ပါလား ......၊ သူ႕မွာ ေလွေတြ ရွိတဲ့
အေၾကာင္း ႂကြားၿဖစ္ေအာင္ ႂကြားလိုက္ေသးတယ္။ ခုိး၀ွက္ထားတဲ့ ေလွ
ေတြပဲၿဖစ္မွာေပါ့၊ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ခုိးရဲရင္ ရတာပဲ၊ မမက အဲဒါေတြကိုမ်ား
သေဘာက်ေနေလသလား။
ေအးေအာင္သည္ မမကို သည္အေကာင္ႏွင့္ နီးစပ္သြားမွာ နွေၿမာ
တြန္႕တုိလွ၏။ သူ႕လည္ပင္းမွာ ဓားၿဖင့္ရြယ္ၿပီး မႊန္းခဲ့သူ ဤလူရိုင္းကို
သူ႕ေယာက္ဖလည္း မေတာ္ခ်င္ ...၊မမ ဒုက္ၡေရာက္မွာလည္း မၿမင္ရက္...။
သို႕ေသာ္ မမအားလည္း သည္အေတြးေတြကို မေၿပာရဲပါ။ သည္ေကာင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဂ်ပိုး၊ သူခုိးဆုိတာ မမက ယံုမွာမွ မဟုတ္တာ။
ေအးေအာင္သည္ အစ္မ၏ ၾကည္လင္ရႊင္ပ်ေသာ မ်က္ႏွာေလးကို
လွမ္းၾကည့္ေနရင္း ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ေန၏။ေဖေဖ့ကို တုိင္
ရင္ေကာင္းမလား။ ေဖေဖသည္ သည္လထဲမွာ မင္းဘူးသို႕ခရိုင္၀န္အၿဖစ္
ၿဖင့္ ေၿပာင္းလာသူၿဖစ္သည္။
ဟုတ္တယ္ ... ဒီကိစ္ၥ ေဖေဖမွ တတ္နုိင္မွာပဲ။
ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာ ၁၉၄၄ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လဆန္းတြင္ေအးေအာင္
မင္းဘူးမွ ၿပန္လာေသာအခါ သူ႕မွာ အစ္မအားေပးရန္ သတင္းထူးတစ္ခု
ပါလာ၏။
““မမ ... မမေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသမွာပဲ၊ ဟသၤာရယ္ေလ””
ေအးေအာင္၏ မ်က္လံုးမ်ား ေတာက္ပ စိမ္းလဲ့ေနၾကသည္။
““စိတ္မေကာင္းစရာပဲ မမရယ္ ...၊ဟသၤာ အခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ေနတယ္””

““ဘာ ...””
အိမ္စုိးေမသည္ ထိတ္ခနဲ ပူထူသြား၏။ သြားၿပီ ... ဒီေကာင္ေလးကို
ငါ စာရြက္ေတြ အသယ္ခုိင္းလိုက္တာ မိၿပီထင္တယ္။ဘုရား ဘုရား ဂ်ပန္
လက္ထဲမ်ား သူေရာက္သြားရင္..။ အိမ္စုိးေမသည္ နုိင္ငံေရးကို ဘာတစ္ခု
မွ်နားမလည္ေသာ သူငယ္ကေလး၊ ၿဖဴစင္ေသာ သူငယ္ကေလးအေပၚမွာ
မိမိအသံုးခ်မိေလၿပီဟု စိတ္ထိခုိက္သြားသည္။ကင္ေပတုိင္လက္ထဲေရာက္
သြားလွ်င္ၿဖင့္ လြတ္လမ္းမွ ရွိပါ့မလား ...။ ေဖေဖ ...ေဖေဖမ်ား တတ္နုိင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မလား။
““မမ မေၿပာနဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အံ့ၾသသြားတယ္။ သူ႕ပံုစံကမထင္
ရဘူးေနာ္””
အိမ္စိုးေမသည္ ဗိုင္းငင္ေနရင္း သတိလက္လြတ္ၿဖစ္ကာ ဗိုင္းေတာင့္
ကေလးသည္ ရစ္တံတြင္ ၿငိၿပီး ဆြဲရင္း ၿပတ္သြား၏။
““ဘယ္ထင္ရမလဲ ...၊ သူတစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးတာ၊ အခုဟာ မမ ဆတ္
ေဆာ့လို႕၊ အဲဒီစာရြက္ေတြက မမ သူ႕ကိုေပးခုိင္းလိုက္တာ
ေမာင္ေလးရဲ႕””
ယူၾကံဳးမရ ေၿပာမိေတာ့ ေအးေအာင္ ဇေ၀ဇ၀ါ ၿဖစ္သြားသည္။
““စာရြက္၊ ဘာစာရြက္လ””

““အုိ ... သူ႕လက္ထဲမွာ မိတဲ့ စာရြက္ေတြေပါ့””
““ဟာ ... မဟုတ္ဘူး၊ စာရြက္နဲ႕မဆုိင္ဘူး ...။ ဘာစာရြက္မွ မပတ္
သက္ဘူး။ အခုဟာက ခုိးမႈေလ””
အိမ္စိုးေမ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္သြားသည္။

““ခိုးမႈ ...””
အဲဒီ ခ်စ္စရာေကာင္ေလးက ခုိးတတ္တယ္၊ ဟင့္အင္း ....။
““ဟုတ္တယ္””
““သူ ဘာခုိးတာလဲ””
““ကၽြန္ေတာ့္ နာရီ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္စုိးေမသည္ ပင့္သက္ကို လႊတ္ခ်ကာ မဲ့ၿပဳံး ၿပဳံးမိ၏။
““မၿဖစ္နုိင္ဘူး””
““ၿဖစ္နုိင္လို႕ပဲ သက္ေသခံပစ္ၥည္းကို ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ၿပန္ေတြ႕ခဲ့ၿပီ
ဥစ္ၥာ၊ သူ ခုိးၿပီး ေရာင္းထားတာေလ။ ရိုးလက္စ္နာရီ အေကာင္းစားကို သူ
ဘယ္ေလာက္နဲ႕ ေရာင္းမယ္ထင္လဲ၊ မမ ေတြးၾကည့္စမ္းပါ””
ေမေမ ေပါင္းနုတ္ရာမွၿပန္လာေသာအခါ ေမေမ့အား အားကိုးတႀကီး
တိုင္တည္မိသည္။
““ဟုတ္နုိင္ပါ့မလားကြယ္၊ ဒီေကာင္ကေလး ဒီလို လက္မေဆာ့တတ္
ပါဘူး””
““အိမ္ သူ႕ကုိ သြားေတြ႕မွ ၿဖစ္မယ္ေမေမ””
ဘာေၾကာင့္လဲ သမီးဟုေမးလာလွ်င္ စာရြက္ေတြအေၾကာင္းမွတစ္ပါး
အၿခားမည္သည့္အေၾကာင္းကို ၿပရ ၿပရ အေရးမႀကီးလွပါ။ သို႕ေသာ္ ေမ
ေမက ဘာေၾကာင့္လဲဟု လံုး၀မေမးခဲ့ပါ။
““သမီးသြားရင္ ႀကီးေမ လုိက္ခဲ့မွာေပါ့””

ဟသၤာကို အမႈမစစ္မီ တရားရံုး၌ အလွည့္ေစာင့္ေနစဥ္ ခဏေတြ႕ခြင့္
ရ၏။ လက္နွစ္ဖက္ကို ႀကိဳးၿဖင့္ ပူးခ်ည္ထားသည္ကို ေတြ႕ေတာ့ အိမ္စုိး
ေမ စိတ္ထိခုိက္ရသည္။ဟသၤာကေတာ့ ႀကီးေမႏွင့္ အိမ္စိုးေမကို ၿမင္လွ်င္
ၿမင္ခ်င္း မ်က္နွာညိုမည္းကာ တည့္တည့္မၾကည့္ရဲေတာ့ေပ။
““သား ... ေန႕လယ္စာ စားၿပီးၿပီလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟသၤာ ေခါင္းယမ္း၏။
““မစားခ်င္ဘူး ႀကီးႀကီးေမ””
စာရြက္ေတြအေၾကာင္း ေမးဖို႕ ေရာက္လာၿခင္း ၿဖစ္ေသာ္လည္း အိမ္
စိုးေမမွာ မေမးနုိင္ဘဲ တင္းတင္းေစ့လိုက္သည့္ ဟသၤာ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို
ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ခဏၾကာမွ ဟသၤာက အိမ္စိုးေမဘက္ လွည့္ၾကည့္
၏။
““ဟုိကိစ္ၥကေတာ့ အားလံုး အဆင္ေၿပပါတယ္ မမ၊ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္
ေရာက္ခ်င္း သြားေပးလိုက္ၿပီးပါၿပီ””
အုိ ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ အိမ္စိုးေမသည္ တစ္ညလံုး မခ်ိမဆန္႕ခံခဲ့ရ
သည့္ စိုးရိမ္ေသာကကို သတိရသြားကာ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္
လိုက္မိသည္။ ေတာ္ပါၿပီကြယ္၊ ေနာက္မ်ားေတာ့ သည္ကေလး အေခ်ာင္
ဒုက္ၡေရာက္မယ့္ အၿဖစ္မ်ိဳး လုပ္ေတာ့ပါဘူး။
အမႈမ်ားကို ခရိုင္၀န္ကိုယ္တုိင္ ခပ္ၿမန္ၿမန္ စစ္ေဆးသြားသည္ၿဖစ္ရာ
ႀကီးႀကီးေမႏွင့္ အိမ္စုိးေမသည္ ေဖေဖ့ရံုးခန္း ေရွ႕ေပါက္မွာ ၀င္ရပ္မိ၏။

ဟသၤာ၏ နာမည္ကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရုပ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း
ေဖေဖ မမွတ္မိခဲ့လွ်င္ အိမ္စိုးေမႏွင့္ ဆက္စပ္၍ မွတ္မိေစခ်င္ေသာေၾကာင့္
ၿဖစ္သည္။
““သက္ေသခံနာရီကို ေမာင္မင္း မွတ္မိသလား””
““မွတ္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ၀ယ္လိုက္တဲ့ နာရီပါ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဘယ္သူလာေရာင္းသလဲ၊ လာေရာင္းတဲ့လူ ယခု ရံုးခန္းထဲတြင္ ရွိ
သလား””
““သူပါပဲ””
အမႈမွာ ရိုးစင္းလွသၿဖင့္ ဘယ္သူမွ စိတ္မ၀င္စားေပ။ ပုလိပ္နွစ္
ေယာက္၊ ေအးေအာင္ႏွင့္အၿခားသက္ေသတစ္ေယာက္၊ နားေထာင္ေနသည့္
အၿပင္လူဟူ၍ အိမ္စုိးေမတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သာရွိသည္။ ဟသၤာကို စစ္ေမးဖို႕
ေရွ႕သို႕ ေခၚထုတ္သည့္အခါ လက္မွာ ႀကိဳးတန္းလန္းႏွင့္ ဟသၤာအား
မၾကည့္ရက္၍ ေဖေဖ့ကို လွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေဖေဖသည္ ရွင္းရွင္း
ႀကီး မတ္တတ္ရပ္ေနေသာ အိမ္တုိ႕ကို မၿမင္ဘဲ ေနမည္မဟုတ္။ သို႕ေသာ္
တစ္ခ်က္ကေလးမွ လွမ္းမၾကည့္ဘဲ ေနေလသည္။
““ေမာင္မင္း သည္နာရီကုိ ရာဂ်ာကို ေရာင္းခဲ့သလား””
““ေရာင္းခဲ့ပါတယ္””
ဟသၤာ၏ အသံမွာ တုိးတိတ္လွသည္။
““ဒီနာရီ ဘယ္ကရသလဲ””

““ေကာက္ေတြ႕ပါတယ္””
““ဘယ္နားက ေကာက္ေတြ႕တာလဲ””
““ကၽြန္ေတာ့္ လက္ဆြဲအိတ္ထဲမွာပါ””
ပုလိပ္နွစ္ေယာက္က ၀ါးခနဲ ရယ္ၾကသည္။ ေဖေဖသည္ နည္းနည္း
မွ် မၿပံဳးေပ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပထမဆံုးအႀကိမ္ က်ဴးလြန္ၿခင္းၿဖစ္၍ သက္ညွာစြာ အၿပစ္ေပးရန္
ၿဖစ္သည္ဟုဆုိခဲ့ေသာ ေဖေဖသည္ ဟသၤာအား ႀကိမ္ဒဏ္ ၂၅ခ်က္ရိုက္ေစ
ရန္ အၿပစ္ေပးလိုက္သည္။ အိမ္စိုးေမသည္ တအံ့တၾသ မ်က္ရည္ေ၀့လည္
လ်က္ ေဖေဖ မတရားဘူးဟု ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲလိုစိတ္ၿဖင့္ လႈပ္လႈပ္ရွား
ရွား ၿဖစ္သြား၏။ ႀကီးႀကီးေမက အိမ့္ကို ဇြတ္ခ်ဳပ္ကိုင္ကာ ရံုးအၿပင္ဘက္
သုိ႕ ေခၚထုတ္သြားရသည္။
ဟသၤာ၏ တစ္သက္နွင့္တစ္ကုိယ္ သူတစ္ပါး ပစ္ၥည္းကို သူတစ္ပါး
မသိေအာင္ တစ္ခါမွ် မခုိး၀ွက္ခဲ့ဖူးပါ။ ယခုလို ခုိးမႈႏွင့္ ရံုးေတြ၊ ဂတ္ေတြ
ေရာက္ရလိမ့္မည္ဟုလည္း တစ္ခါမွ မစဥ္းစားၾကည့္ဖူးပါ။ ယခုလို ၾကိမ္
ဒဏ္အေပးခံရမည္ဟုကား အနည္းငယ္မွ်ပင္ ၿဖစ္နိုင္ေၿခ မရွိပါ။
မိမိလို လူငယ္ကေလးေတြ၊ မိမိထက္ အနည္းငယ္ႀကီးသူေတြ တုိင္း
ၿပည္အတြက္ဟူေသာၿပစ္မႈမ်ားၿဖင့္ ေထာင္ထဲေရာက္ေနခ်ိန္မွာ မိမိကေတာ့
နာရီခုိးမႈၿဖင့္ ႀကိမ္ဒဏ္အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ အရိုက္ခံရေတာ့မည္။
ငယ္စဥ္က အစ္ကိုက ထုိးမွာႀကိတ္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕စြာ ငိုလာခဲ့ေလ့ရွိ
ေသာ သတိ္ၲေၾကာင္လွေသာ လူေပ်ာ့ကေလးသည္ ၾကိမ္ဒဏ္ ၂၅ခ်က္ၿပည့္

ေအာင္ အသက္ရွင္နုိင္ပါ့မလားဟု ေတြးၾကည့္မိေသာအခါ ဟသၤာ၏ရင္
တစ္ခုလံုး ပူၿပင္းေလာင္ၿမိဳက္သြား၏။ သူ႕လိုပင္ ၾကိမ္ဒဏ္ေပးခံရမည့္သူ
အၿခားတစ္ေယာက္ ရွိေသးသည္။ ထုိသူမွာ အသားညိုညို၊ ဗလေထာင္
ေထာင္ေမာင္းေမာင္း၊ ႏြားခိုးမႈၿဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထုိသူ႕အား မိမိ မ်က္စိေရွ႕မွ ေခၚသြားေသာအခါ သူသည္ ၾကက္သီး
ၿဖန္းခနဲ ထသြားေလသည္။ သူသည္ အားကိုးစရာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို
တယရမည္လား၊ ဘုရားကို တယရမည္လား မသိ။ ႀကိမ္ဒဏ္ေပးမည့္ အခန္း
ေရွ႕တြင္ လူဆယ့္ေလးငါးေယာက္ လွမ္းၿပီး အကဲခတ္ေနၾကသည္ကို သူ
ေတြ႕သည္။ လူအုပ္ထဲမွာ ေအးေအာင္ကို ဖ်တ္ခနဲ ၿမင္လုိက္ရေသာအခါ
ရင္ထဲမွာ နာက်င္စြာ တုန္လႈပ္သြားပါသည္။
ဒါဟာ ကံၾကမ္ၼာမဟုတ္ဘူး ........။ ဒါဟာ ... ႀကိဳတင္ ၾကံရြယ္ခ်က္
တစ္ခုပဲ။
မမအိမ္စုိးေမမ်ား အၿပင္ဘက္မွာ ေစာင့္ေနေလမလားဟု လွမ္းၾကည့္
သည့္အခိုက္ ႀကီးႀကီး မေငြအိမ္ကို ၿမင္ရသည္။ ႀကီးႀကီးက သူ႕အားၿပဳံးၿပ
၍ လက္ဟန္ေၿခဟန္ၿဖင့္ အားေပး၏။သူသည္ ႀကီးႀကီး၏ ကရုဏာအၿပဳံး
ကို ၿမင္လုိက္သည့္အခါ တင္းထားသည့္စိတ္ေတြ အရည္ေပ်ာ္က်သြား
ေတာ့သည္။ ႀကီးႀကီး လာတယ္ေပါ့၊ ခုိးမႈနဲ႕ ႀကိမ္ဒဏ္ရိုက္ခံရမယ့္ ဂ်ပိုး၊
သူခုိးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူအၿဖစ္ ဒီမွာ လာေစာင့္ဖို႕ ႀကီးႀကီးဘယ္
လိုမ်ား သတိ္ၲေမြးခဲ့ရပါသလဲ။
တစ္ဖက္ခန္းမွ ႀကိမ္ရိုက္သံ တရႊမ္းရႊမ္းနွင့္ အမယ္ေလး၊ အဘေလး
ေအာ္သံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရတုိင္း သူ႕ႏွလံုးသားဆီမွာ ဓားထက္ထက္ၿဖင့္
အယဆြခံလိုက္ရသလို စစ္ခနဲ စစ္ခနဲ နာက်င္သြား၏။ သည္အသံမ်ားကို

မၾကားေအာင္ နားပိတ္ထားခ်င္သည္။သူသည္ ၾကမ္းၿပင္ကုိ ငံု႕စိုက္ၾကည့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လ်က္ အားတင္းကာ မတ္မတ္ထုိင္ေနရသည္။ သူသည္ တစ္ခဏ သတိ
လက္လြတ္ၿဖစ္သြားသလား မသိ။သူ႕အလွည့္ေရာက္လာလို႕လာေခၚသည့္
အခါ သူ ဒူးေတြ မခုိင္သလုိၿဖစ္ေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္ မခုိးဘူး ႀကီးႀကီးရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္ သူခိုး မဟုတ္ပါဘူး။
သူသည္ ႏႈတ္ခမ္း တင္းတင္းေစ့၍ ပါသြားသည္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္မၿဖစ္ေအာင္ အားတင္း၍
ရင္ဆုိင္လိုက္သည္။
ဆရာ၀န္ႏွင့္တူေသာ ခပ္ႀကီးႀကီးလူတစ္ေယာက္က ဟသၤာအားအက်ႌ
ခၽြတ္၍ ဟုိဟုိသည္သည္ စမ္းေထာက္ကာစစ္ေဆး၏။ ႀကိမ္ဒဏ္ကို ခံနိုင္
ရည္ ရွိ၊ မရွိ စမ္းတာလား...။ မခံနုိင္ဘဲေသသြားလွ်င္ ေရာဂါနာမည္ တပ္
ဖုိ႕လားမသိ။ ထုိ႕ေနာက္ သူ႕ကို လံုခ်ည္ပါခၽြတ္ေစေသာအခါ သူ႕ မ်က္နွာ
ေႏြးခနဲ ပူသြား၏။ ဤအခ်ိန္မွစ၍ သူ႕ဘ၀မွာ အရွက္ႏွင့္ဂုဏ္သိက္ၡာ ဟူ
သည္ တစ္စတေလမွ် မက်န္ေတာ့ပါလား။မိမိအား ကိုယ္တံုးလံုးၿဖင့္ ေအး
ေအာင္ၿမင္ေလၿပီဟု သူေတြးမိသည့္အခါ ရွက္လြန္း၍ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားပင္ ထူ
အမ္းလာေလသည္။ သူ႕အားေဒါက္စင္တစ္ခုဆီ လူနွစ္ေယာက္က ဆြဲေခၚ
သြားၿပီး စင္ကုိမ်က္နွာမူသည့္ အေနအထားၿဖင့္ တက္ေစသည္။ သူသည္
တစ္ကုိယ္လံုး ထူပူလ်က္ အသိစိတ္ဓာတ္ မရွိေတာ့သလို ဟာဟာႀကီး
ၿဖစ္ေန၏။ လက္ေတြ၊ ေၿခေတြကို စင္နွင့္တြဲလ်က္ ခ်ည္ေနွာင္လိုက္သည္
ကို မသိလုိက္။ သူ႕တစ္ကုိယ္လံုး လႈပ္မရေတာ့မွ မိမိအား တုတ္ေႏွာင္ၿပီး
ၿပီဟု သိရသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သူသည္ နာက်င္မႈကို ဘာစိတ္နွင့္ ကာကြယ္ရပါ့မလဲဟု အသည္းအ
သန္စဥ္းစားေတြးယူေနရ၏။ တင္ပါးေပၚမွာ ခပ္စိုစိုအ၀တ္တစ္ခု လာကပ္
သည့္အခါ သူ တြန္႕ခနဲၿဖစ္သြားသည္။ ႀကိမ္ကို ေလထဲမွာရိုက္လိုက္သည့္
ရႊန္းခနဲ အသံၾကားရေသာအခါ သူ မ်က္စိစံုမိွတ္ထားလုိက္၏။ စဥ္းစား
စမ္းပါ၊ စဥ္းစားလိုက္စမ္းပါ ....။
အေမ ....။
ေရထဲမွာ သူ႕အား စေနာက္ရန္ ငုပ္ၿပီး ပုန္းေနသည့္ အေမသည္ သူ႕
ေရွ႕မွာ ဘြားခနဲေပၚလာကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေလသည္။ အေမ့ကို
ၾကည့္ၿပီး သူ လိႈက္လဲွစြာ ေပ်ာ္ရႊင္သြားခဲ့ရသည္။
သူ႕ တင္ပါးဆီမွာ ႀကိမ္လံုးနွစ္လံုး ဆက္တုိက္က်လာသည္ဟု ထင္
သည္။ နာက်င္မႈသည္ အံ့ၾသရေလာက္ေအာင္ ရင္ထဲ၊ အသည္းထဲဆီအထိ
စူးနင့္စြာ ၀င္ေရာက္သြား၏။ အေမ ... သူသည္ အသံမထြက္မိေအာင္ အံ
တင္းတင္းႀကိတ္၍ ေတာင့္ခံဖို႕ ႀကိဳးစားသည္။ သို႕ေသာ္ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္
ခ်က္ ၿပင္းထန္စြာ စူးနစ္စြာ က်ေရာက္လာသည့္ ၾကိမ္လံုးဒဏ္မ်ားေၾကာင့္
တစ္ကုိယ္လံုး ဆတ္ဆတ္ခါကာ တြန္႕လိမ္သြားခ်ိန္တြင္ အေမ ...ဟူေသာ
အသံတုိးတုိးကေလး ထြက္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ... အသားစ
ေတြ ပဲ့ပါသြားၿပီဟု ထင္လိုက္ရသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ... အားခနဲ ေအာ္
ဟစ္ညည္းညူမိသလား သူ မေသခ်ာပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္... မမအိမ္စုိးေမ
ေနာက္တစ္ခ်က္ ... မမ...။ သူသည္ ေၿခေရာ လက္ေရာသာ တုတ္မထား
လွ်င္ ယခုေလာက္ဆုိ ေပ်ာ့ေခြက်သြားေလာက္ၿပီ။ ယခုေတာ့ သူ႕တင္ပါး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေပၚသုိ႕ ႀကိမ္လံုးမ်ားသည္ ဓားသြားမ်ားလို ထပ္ကာထပ္ကာ၊ ဆက္ကာ
ဆက္ကာ ...။ နာက်င္မႈသည္ အဆံုးမရွိေတာ့ဘူးလား။ သူ ေမွ်ာ္လင့္ထား

သည္ထက္ပို၍ အဆေပါင္းမ်ားစြာ နာက်င္လြန္းေသာေၾကာင့္ ထုိနာက်င္
မႈသည္ သူ႕အသက္ကို ၾကမ္းတမ္းစြာ နုတ္ယူေနၿပီဟု သူထင္သည္။ သူ
သည္ တြန္႕လိမ္ကာ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ က်လ်က္ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္မိ
ေနၿပီလား မသိေတာ့ေပ။ သူ သတိလစ္တစ္ခ်က္ မလစ္တစ္ခ်က္ ၿဖစ္ေန
သည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ ရိုက္အၿပီး အဆံုးသတ္သြားေသာ အခါမွာ
ေတာ့ သူသည္ ခပ္သဲ့သဲ့ငိုေႂကြးေနမိၿပီကုိ သူ႕ကုိယ္သူ သတိထားလိုက္မိ
ေလသည္။
မမ .... အိမ္စုိးေမ ......။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၇)
““မမ မၾကည့္ရက္လို႕ပါ ေမာင္ေလးရယ္၊ မမေလ ...အဲဒါႀကီးကို
မၾကည့္ရက္ဘူး။ မမ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မိတာလား မသိဘူးေနာ္””
ေထာက္ရွာပင္ဆိပ္ကမ္းက ေၿခတံရွည္ တဲကေလးတစ္လံုးတြင္ အိပ္
ရာထဲလဲေနေသာ ဟသၤာကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အိမ္စုိးေမသည္ မ်က္ရည္က်ခဲ့
မိေလသည္။ ဟသၤာကေတာ့ မမအိမ္စုိးေမကုိ ရွက္ရြံစြာ မ်က္နွာလႊဲထား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေတာ့သည္။
““ကၽြန္ေတာ္ ခုိးခုိး မခုိးခုိး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူခုိး ၿဖစ္သြားၿပီေနာ္””
ဟသၤာက နာက်င္စြာေရရြတ္ေတာ့ ဟသၤာ၏ ဆံပင္ေပ်ာ့ကေလးမ်ား
ကို အိမ္က ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္ေပးရင္း ၿပံဳးမိသည္။
““မမရယ္ ကၽြန္ေတာ္ေလ ......””
အိမ္စုိးေမက သူ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို လက္ၿဖင့္ ခပ္ဖြဖြကေလးပိတ္လိုက္မိ
၏။

““ေမာင္ေလးရဲ႕ မမကို ၾကည့္စမ္းပါ၊ ေမာင္ေလးက အၿပစ္မရွိဘဲနဲ႕
အၿပစ္ေပးခံရတယ္၊မမကေလ အၿပစ္ရွိလ်က္သားနဲ႕ အၿပစ္ေပးမခံရဖူးဘူး၊
မဆန္းဘူးလား ....””
ဟသၤာက အိမ္စိုးေမ၏ မ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ၾကည့္ရန္ ႀကိဳးစား
သည္။
““ငယ္ငယ္ကေလ ...””
ဟသၤာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္၍ ၿပံဳးလာ၏။
““အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ၿပစ္မႈတစ္ခု က်ဴးလြန္ဖူးတယ္ သိလား၊
ေရနံတြင္းတစ္တြင္းကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးမႈေလ ...””
ဟသၤာသည္ အိမ္စုိးေမ၏ေပါင္ေပၚမွာ ပါးအပ္ကာ အလ်ားေမွာက္၍
အိပ္ရင္း မ်က္စိမွိတ္ကာ ေခါင္းယမ္း၏။
““မဟုတ္ပါဘူး””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေၾသာ္ ... ဟုတ္ပါတယ္၊ မယံုရင္ ေမေမ့ကို ေမးၾကည့””

ထုိ႕ေနာက္ ခစ္ခနဲရယ္ကာ “ဘယ္သူ႕တြင္းမွတ္လ” ဟု ေမးသည္။

ထို႕ေနာက္ အေၿဖမေစာင့္ဘဲ “ဘဘဦးၿမသာရဲ႕တြင္းေလ” ဟု တစ္ဆက္
တည္း ေၿပာ၏။ ဟသၤာ ရယ္ေလသည္။
““ဒီေလာက္ ၿပစ္မႈေတြ က်ဴးလြန္ထားတဲ့ မမကို ၿပစ္မႈမက်ဴးလြန္ဖုူး
ဘဲ အၿပစ္ေပးခံရတဲ့မင္းက မၾကည့္၀ံ့ဘူးဆုိတာ ဘယ္အဓိပ္ၸာယ္ ရွိမလဲ။
ၾကည့္ ... မမကို ၾကည့””


ဟသၤာက မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္၏။
““ဒီမယ္ ... ဒါ့ထက္ အေရးႀကီးတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ ရခုိင္
တုိင္းမွာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြကို ေတာ္လွန္ကုန္ၾကၿပီ။ ဒီေတာ့ ဒီဘက္က
ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြကို ဂ်ပန္ေတြက မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၿပီး ေစာင့္
ၾကည့္ေနတယ္။ မမကလဲမိန္းကေလးေပမယ့္ မသကၤာခံရတဲ့အုပ္စုထဲပါေန
ၿပီ။ ဒီေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးကာလအထိ မမတုိ႕ စည္းရံုးေရးသမားေတြ ေၿခ
ရာေဖ်ာက္ေနရလိမ့္မယ္””
ဟသၤာက အိမ္စိုးေမကုိပါးစပ္အေဟာင္းသားၿဖင့္ေငးၾကည့္ေနသည္။
““ေၿခရာေဖ်ာက္မယ္ ...””
““ဟုတ္တယ္ ဟသၤာ၊ ေမေမ့ဆီကုိ တစ္ခါတစ္ခါမွ ၿပန္လာတာမ်ိဳး ရွိ
ေတာ့မယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ေမေမနဲ႕ ႀကီးေမကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ သြက္သြက္
လက္လက္ လူငယ္တစ္ေယာက္ လိုေနတယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟုိ ဥာဏ္ႀကီးရွင္ကေရာ””
““သူက လာလိုက္ ၿပန္လိုက္ပ””

““ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သြားေနေပးရမွာေပါ့၊ အဲဒီလိုလား””
““ဟုတ္တယ္””
ဟသၤာ အနည္းငယ္ ေတြသြားသည္ကို အိမ္စုိးေမ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္
၏။
““ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္တယ္””

““ဘာေၿပာတယ္””
ဟသၤာက မ်က္စိစံုမွိတ္လိုက္ေလသည္။
““ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႕ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္လို႕ ၿဖစ္ပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ္
ေနာက္ထပ္ ႀကိမ္ရိုက္ခံရရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေသေတာ့မွာ””
အိမ္စုိးေမက ခပ္ေပါ့ေပါ့တစ္ခ်က္ ရယ္လိုက္သည္။
““ငေၾကာက္ေလး၊ ဒါနဲ႕မ်ား မင္းက ေသဖို႕ အဆင္သင့္ပဲေလး ဘာ
ေလးနဲ႕””
““အို ... အဲဒါက မမနွင္ထုတ္တုန္းကပါဗ်ာ၊ အခု မမက ႏွင္မွမထုတ္
တာ၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မညစ္ေနဘူးေလ၊ ဒီေတာ့ မေသခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ ေသ
တာထက္ အဲဒီ ႀကိမ္ဒဏ္ႀကီးကို ေၾကာက္တယ္။ မမ မသိဘူးေနာ္၊ ကၽြန္
ေတာ့္မွာေလ ....””
““ေတာ္ပါေမာင္ေလးရယ္၊ အဲဒီအေၾကာင္း မမ မၾကားခ်င္ဘူး၊ ဒါၿဖင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမာင္ေလး စိတ္ခ်မ္းသာသလို လုပ္ပါေလ””
အၾကာႀကီး တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးေနာက္ ဟသၤာက ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္
၏။
““ကၽြန္ေတာ္ ႀကီးႀကီးတုိ႕ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါ့မယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ
ႀကီးႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ့္အေမပဲ မမရဲ႕၊ ေနာက္ၿပီး မမ ေမာင္ကို ကၽြန္ေတာ္
တတ္နုိင္သမွ် ေအာက္က်ိဳ႕ေပါင္းပါ့မယ္””
အိမ္စိုးေမသည္ ၾကည္နူးစြာၿပဳံးရယ္လ်က္ ဟသၤာ၏ပါးၿပင္တစ္ဖက္
ကို ခ်စ္လို႕ ပြတ္သပ္လုိက္သည္။

““လိမ္ၼာလိုက္တဲ့ ကေလးေလး၊ သိပ္မၾကာပါဘူး ေမာင္ေလးရယ္၊
အလြန္ဆံုး တစ္ႏွစ္ေပါ့၊ တစ္ႏွစ္ၾကာရင္ၿပီးသြားမွာပါ။ အားလံုး စိတ္ခ်မ္း
သာရေတာ့မွာပါ””
ဟသၤာက အိမ္စိုးေမ၏ မ်က္နွာကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ခပ္ဆဆဟန္ၿဖင့္
ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးလိုက္၏။
““မမ ...၊ မမဟာ လူေတြ ေၿပာေၿပာေနတဲ့ ကြန္ၿမဴနစ္ဆုိတာမ်ားလား
ဟင္””
မမက ခြက္ထိုးခြက္လန္ ရယ္ေမာေလသည္။
ဟသၤာဆီမွအၿပန္တြင္ အိမ္စိုးေမသည္ မင္းဘူးၿမိဳ႕ထဲသုိ႕ တက္လာခဲ့
သည္။ ဘိုကုန္းရပ္ကြက္ရွိ ခရိုင္၀န္ ဦးမင္းေခါင္၏အိမ္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ
မရွာရပါ။ ကုန္းၿမင့္အထက္တြင္ၿမင့္မားေသာ အိမ္ႀကီးသည္ လွပခန္႕ညား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေန၏။ ၿခံေရွ႕တြင္ ပုန္းညက္ပင္အႀကီးႀကီးတစ္ပင္ ရွိသည္။ ၿခံတံခါး ေစ့
ရံုေစ့ထား၏။ အိမ္စိုးေမ ၿခံထဲ၀င္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ၿဗဳန္းခနဲ မိုးရြာခ်ေလ
သည္။
““မမ ....””
ေအးေအာင္သည္ ၿခံထဲသုိ႕ ထီးဖြင့္ေဆာင္းကာ အေၿပးအလႊားဆင္း
လာရင္း အိမ္စိုးေမကိုၾကိဳဆုိသည္။ ေအးေအာင္၏ ထီးရိပ္ကို ခုိရင္း ေအး
ေအာင္၏ မ်က္ႏွာကို အကဲခတ္မိေတာ့ ေအးေအာင္၏ အမူအရာမွာ မလံု
မလဲ ၿဖစ္ေနသည္ဟု ထင္ရသည္။
““ေဖေဖ ရံုးကၿပန္မလာေသးဘူး၊ မမ ထိုင္ေလ””

ဧည့္ခန္းအဆင္အၿပင္သည္ အိမ္ရွင္မ မရွိေသာ အိမ္တစ္အိမ္ႏွင့္မတူ
ေအာင္ သပ္ရပ္စနစ္က်ေန၏။ စင္ၿမင့္ကေလးေပၚက ေရဒီယိုႀကီးကို ဇာ
ပ၀ါၿဖင့္ဖံုးအုပ္ထားသည္။ ကၽြန္းသားဗီရိုႀကီးႏွစ္ခုမွာ ပန္းကနုတ္မ်ားထြင္း
ထားေသာေၾကာင့္ ေရွးဆန္ဆန္လွပေန၏။ဧည့္ခန္းစားပြဲေပၚမွာေႂကြလက္
ဖက္ရည္ကရား ထည့္ထားေသာ လင္ပန္းတစ္ခုႏွင့္ ဖတ္လက္စ အဂၤလိပ္
၀တ္ၲဳစာအုပ္တစ္အုပ္ ရွိသည္။ သူရိယမဂ္ၢဇင္းအေဟာင္း သံုးေလးအုပ္ထပ္
ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
““မမ ေကာ္ဖီ ေသာက္မလား ...၊ ကၽြန္ေတာ္ ေဖ်ာ္ခုိင္းလိုက္မယ္၊
ကိုပါ ေရ .....””
““ေနပါေစ ... မေသာက္ခ်င္ဘူး၊ ဒီမွာထုိင္စမ္းပါဦး””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္စုိးေမက အိမ္ရွင္ပံုစံမို႕ ေအးေအာင္က ဧည့္သည္ပံုစံၿဖစ္သြားၿပီး
တြန္႕ဆုတ္စြာ ၀င္ထုိင္လုိက္ေလသည္။ေအးေအာင္ကို စူးရွေသာ မ်က္၀န္း
မ်ားၿဖင့္ အိမ္စိုးေမ ေၿခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္သည့္အခါ ေအးေအာင္ စိတ္
က်ဥ္းက်ပ္လ်က္ရွိသည္။ စကားတစ္ခြန္းေၿပာဖို႕ သူ အၾကာႀကီး အားယူရ
သည္။
““ဒီဘက္မွာေတာ့ အေၿခအေန ဘာမွ ထူးထူးၿခားၿခား မၿဖစ္ေသးဘူး
မမရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားတာက ဒီလထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးေတာင္ ၿဖစ္
လိမ့္မယ္လို႕ ထင္ထားတာ။ ဥေရာပမွာေတာ့ ၿပင္သစ္ေတြက ဂ်ာမနီေတြ
ကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေနၾကၿပီဆုိ .... ””
အိမ္စိုးေမက ေအးေအာင္ မ်က္လံုးကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။

““ငါ ဒီလာတာ ေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္းေတြ၊ ၿပင္သစ္အေၾကာင္းေတြ
ေၿပာဖို႕လာတာ မဟုတ္ဘူး””
ေအးေအာင္ သဲ့သဲ့ၿပံဳးလိုက္ေလသည္။
““ေၿပာပါ၊ မမ ေၿပာခ်င္တာကို ေၿပာပါ””
““နင္ ဘာအခ်ိဳး ခ်ိဳးတယ္ဆုိတာ ငါသိတယ္ ေအးေအာင္၊ ဒီတစ္ခါ
ေတာ့ သည္းညည္းခံလိုက္မယ္ ...၊ ေနာက္တစ္ခါဆုိရင္ နင္အသိပ””

ေအးေအာင္ မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ တည္သြား၏။
““မမ ကၽြန္ေတာ့ကို အထင္လြဲေနၿပီ””
အိမ္စိုးေမသည္ စားပြဲကို လက္သီးၿဖင့္ ဒုန္းခနဲ ထုခ်လိုက္၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ငါ နင့္ထက္အရင္ လူၿဖစ္လာတာ၊ နင္ၿဖီးသမွ် လိုက္ယံုေနရမယ့္
ခပ္အအ မိန္းမတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး၊ နားလည္လား””
““နာရီကို ....””
““ေတာ္ေတာ့ ... အဲဒီအေၾကာင္း တစ္ခြန္းမွ မေၿပာနဲ႕၊ ငါမၾကားခ်င္
ဘူး၊ ဒီလာတာ နင့္ကို သတိေပးခ်င္လို႕လာတာ။ နင္ ငါ့စိတ္ကို သိတယ္
ေနာ္၊ သတိ္ၲရိွရင္ ေၿဗာင္ရင္ဆုိင္ ေအးေအာင္၊ မိန္းမက်င့္ မိန္းမၾကံ မၾကံ
နဲ႕””
““မဟုတ္ဘူး””
ေအးေအာင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားကာ ပ်ာပ်ာသလဲ ၿငင္းေလသည္။
““သမီး ေရာက္ေနတာလား””

ေနာက္ကို ဖ်တ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကုလားထုိင္ေနာက္မွာ
ေဖေဖ ရပ္ေနသည္။ ေဖေဖ့လက္ဆြဲအိတ္ကို လူတစ္ေယာက္က ဗီရိုေပၚ
လာတင္ေပးၿပီး ေဖေဖ့အနီးမွ ရို႕က်ိဳးစြာ ငံု႕၍ထြက္သြားသည္။ အိမ္စိုးေမ
သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်မနပ္ ၿဖစ္သြား၏။ ၿခံေရွ႕မွာ ကားတစ္စီး ရပ္
တာ၊ ကားေပၚက လူတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲ၀င္လာတာ၊ မိမိ ကုလားထုိင္
ေနာက္မွာ ရပ္လုိက္တာ .. ဒါေတြကို မသိလုိက္မိေလၿခင္းဟု ပါးနပ္လ်င္
ၿမန္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနေသာ အိမ္စိုးေမသည္ အနည္းငယ္ ကသိကေအာက္ၿဖစ္
သြားသည္။
““ေဖေဖ ....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သမီး အၿပန္မိုးခ်ဳပ္ေနေတာ့မွာေပါ့။ ဒီမွာ အိပ္နုိင္မလား””
““မအိပ္ဘူး””
အိမ္စုိးေမ၏ေလသံ နည္းနည္းမာေၾကာသြားသည္ကို ေဖေဖကအၿပဳံး
မပ်က္ ေခါင္းညိတ္သည္။
““ေအး ေအး၊ ဒါၿဖင့္ မုိးမခ်ဳပ္ခင္ ၿပန္မွၿဖစ္မွာေပါ့။ ေဖေဖ ဒရိုင္ဘာ
ကို ပြင့္ၿဖဴအထိ သမီးတုိ႕ကုိ လိုက္ပို႕ခုိင္းလိုက္မယ္၊ သား ... မမနဲ႕လိုက္
သြားေနာ္။ မနက္ၿဖန္မွ ၿပန္လာခဲ့၊ ၾကားလား””
““ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေဖ””
အိမ္စိုးေမသည္ တည္ၿငိမ္စြာ က္ၠုေၿႏ္ၵရေနေသာ ေဖေဖ့ကို ၾကည့္ကာ
လူတစ္ေယာက္ကို မိန္းမက်င့္ မိန္းမၾကံၿဖင့္ အမႈဆင္ေပးခဲ့ေသာ ခရိုင္၀န္
ႀကီး .... ဟု အၿပစ္တင္ ေစာ္ကားထားမိသမွ် စိတ္ထဲက ၀န္ခ်ေတာင္းပန္
လိုက္၏။ အဲဒီေလာက္အထိ ေဖေဖ ယုတ္ည့ံမွာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။

““သမီး ဒီကို သက္သက္လာတာလား၊ ရံုးကို တိုက္ရိုက္လာခဲ့ရင္ ၿပီး
ေရာ။ ဒီမွာေစာင့္ေနတာ””
““သမီးလမ္းႀကံဳလုိ႕၀င္လာတာပါေဖေဖ၊ ေဖေဖတုိ႕ဆီလာတာ မဟုတ္
ပါဘူး။ ဟသၤာဆီ လာတာပါ””
ဇြတ္တိုး၍ ေၿပာခ်ပစ္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖ့မ်က္၀န္းေတြ အေရာင္လက္
ခနဲ ေတာက္ပသြားသည္။ ေဒါသလား၊ ရွက္ရြံမႈလား ... အိမ္စုိးေမ မသိပါ
ေဖေဖက အိမ္စိုးေမႏွင့္ ကပ္လ်က္ကုလားထုိင္မွာ ၀င္ထိုင္လိုက္၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သမီး ....””
သမီးဟာ သိပ္ေခါင္းမာတာပဲလို႕ ေၿပာပါေဖေဖ။ ေဖေဖ စၿပီးအၿပစ္
တင္မွ သမီးကလည္း ေဖေဖ့ကို အၿပစ္တင္နိုင္မွာ။ ေဖေဖဟာ လူငယ္က
ေလးတစ္ေယာက္ကို ရွက္စိတ္၊ သိမ္ငယ္စိတ္နဲ႕ ကၽြန္စိတ္ေတြ ၀င္သြား
ေအာင္၊ အညြန္႕က်ိဳးၿပီး တစ္သက္လံုး မ်က္ႏွာမေဖာ္၀့ံေအာင္ ၾကိမ္ဒဏ္နဲ႕
စိတ္ကုိ သတ္ပစ္ခဲ့တာ။ ေဖေဖဟာ ဒီၿပစ္ဒဏ္ကို ၾကိဳတင္ၾကံရြယ္ခဲ့တာ။
ေဖေဖ့ကို အိမ္စိုးေမ အၿပစ္တင္ခ်င္သည္။
သုိ႕ေသာ္ ေဖေဖသည္ အိမ္စိုးေမကို အၿပစ္မတင္ပါ။
““ေရနံေၿမသပိတ္မွာ သမီးေမေမ သပိတ္တားတုနး္က သမီးေမေမက
ေထာင္နွစ္လ က်တယ္၊ ေဖေဖက နယ္ေၿပာင္းခံရတယ္။ အခုကိစ္ၥမွာေတာ့
အဲဒီေလာက္ ေပါ့ေပါ့ေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္ သမီး၊ အဂၤလိပ္အစုိးရအုပ္
ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိနဲ႕ ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္ဟာ နည္းနည္းမွ တူတာမဟုတ္ဘူး။
တစ္ခုခုၿဖစ္သြားရင္ သမီးကလဲေထာင္က်ရံုေလးၿဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး၊အသက္
ကို ထိခုိက္မယ္၊ ညွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ ခံရမယ္။ ေဖေဖ့အတြက္က ကိစ္ၥမရွိပါ

ဘူး။ ေဖေဖဟာ အခုအခ်ိန္အထိ ဗ်ဴရိုကယက္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပ
မယ့္ လူမ်ိဳးနဲ႕ တုိင္းၿပည္အတြက္ ေဖေဖ အေသခံရဲတယ္။ သမီးအတြက္
လည္း ေဖေဖ အေသခံရဲတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးကို ေဖေဖအေသမခံရဲဘူး
သမီး””
ေရွ႕ဆက္ေၿပာရမည့္ စကားမ်ားအတြက္ အိမ္စုိးေမ နႈတ္ဆြ႕ံသြား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။
““သမီး ....... ေၿပာင္ေၿပာင္တင္းတင္း ခရီးသြားလာဖို႕ မေကာင္းဘူး၊
အေၿခအေန တည္းတည္းေလးလိုေတာ့တယ္၊ သမီး ဒီေလာက္ဆုိနားလည္
ပါတယ္ေနာ္။ ဂ်ပန္ေတြ ဘာအၾကံအစည္ရွိေနတယ္ဆုိတာ ေဖေဖတုိ႕အတိ
အက် မသိဘူး””
““ဟုတ္ကဲ့ပါ””
““သမီးတုိ႕ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ၿမင္မွာပါ သမီး ...၊ၿပည္သူလူထုတစ္
ခုလံုး သမီးတုိ႕ဘက္မွာရွိတယ္၊ လုိအပ္ရင္ အားလံုးဟာ အသက္စြန္႕ရဲတဲ့
သူေတြခ်ည္းပါ””
ေဖေဖ့ကို ေက်းဇူးတင္စြာ ၾကည့္လ်က္ ေၿပာဖို႕ ရည္ရြယ္ထားသည့္
စကားမ်ားကို မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္မိေလသည္။
ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဦး သေဘာတူညီခ်က္စာတမ္းကို ၿဖန္႕ေ၀ၿပီးေသာ
အိမ္စိုးေမႏွင့္တကြ စည္းရံုးေရးအဖြဲ႕သည္ ခရိုင္သာမက တုိင္းပါ ေၿပာင္း
၍ လွည့္ေၿပာင္းပုန္းခိုရင္း ေၿခရာေဖ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ မေငြအိမ္သည္ ေတာ္
လွန္ေရးတပ္ဦး စာတမ္းကို ဖ်တ္ခနဲ ၿမင္မိသြားမွ သမီး၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို
သိသြားသည္။

““ဂ်ပန္ လြတ္လပ္ေရး ေပးမည္ဟု ကတိခံ၀န္ခ်က္ေပးရံုၿဖင့္ ငါတုိ႕
သူတုိ႕နွင့္ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ခဲ့ၿခင္းမွာ မွားသကဲ့သို႕၊ ၿဗိတိသွ်တို႕က လြတ္လပ္
ေရးေပးမည္ဟု ကတိမေပးတုိင္းလည္း မဟာမိတ္မဟုတ္ဟု မယူဆအပ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေပ။””
““ ..... အေရးႀကီးေသာ အခ်က္ကား ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို ဗမာၿပည္
မွ တုိက္ၿပီးပါက မဟာမိတ္ပ္မ်ား ဗမာၿပည္ၿပန္၀င္လာလွ်င္ မည္ကဲ့သုိ႕
က်င့္သံုးမည္နည္းဟူေသာ အခ်က္ၿဖစ္သည္။””
““ ..... ငါတုိ႕ ဂ်ပန္ကို ထိေရာက္စြာ မတိုက္နိုင္ဘဲ မဟာမိတ္တို႕
ပေယာဂေၾကာင့္ ဂ်ပန္မ်ား ထြက္ေၿပးရလွ်င္ ငါတုိ႕သည္ လြတ္လပ္ေရး
စကားကို ဆုိနုိင္မည္မဟုတ္။ ဂ်ပန္ကို ငါတုိ႕က အလံုးအရင္းနွင့္ တုိက္
ထုတ္နိုင္ပါက ငါတုိ႕သည္ တစ္မ်ိဳးသားလံုးကုိစည္းရံုးမိၿပီး လြတ္လပ္ေရး
နွင့္ထိုက္တန္ၿပီး အသိအမွတ္ၿပဳခံရမည္။ မဟာမိတ္တို႕ထံ လြတ္လပ္ေရး
အတြက္ အေရးဆုိရမည္။””
““အေရးဆုိရာတြင္ ....
(၁) လြတ္လပ္ေရးယာယီအစိုးရအဖြဲ႕ကို အသိအမွတ္ၿပဳရမည္။
(၂) ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ေသာ ဗမာစစ္တပ္ကို သီးၿခားထူေထာင္ခြင့္
ေပးရမည္။
(၃) လြတ္လပ္ေရးကို စစ္ၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္း ေပးရမည္။
““အထက္ပါ ေနာက္ဆံုးလိုလားခ်က္ကို မေပးဘဲ ေနွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီး
သည့္ မည္သည့္နုိင္ငံၿခားသား အင္အားစုကိုမဆုိ ငါတုိ႕သည္ ဆက္လက္
တိုက္ခိုက္သြားရမည္ ....””

၁၉၄၅ခုနွစ္၊ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႕၊ ည ၇နာရီအခ်ိန္တြင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဗိုလ္ႀကီးမိုးညို ဦးစီးေသာ စက္မႈလက္မႈတပ္ရင္း (၂)က မင္းဘူးခရုိင္တြင္
ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္တုိ႕အား စတင္ေတာ္လွန္တုိက္ခိုက္ေၾကာင္း စစ္ေၾကညာ
လိုက္ေလသည္။
ဂ်ပန္ေတြ ၿမန္မာ့ေၿမေပၚမွ ဆုတ္ခြာသြားၾကၿပီး ဒုတိယကမာ္ၻစစ္ႀကီး
လည္း အဆံုးသတ္သြားေသာအခါ မေငြအိမ္နွင့္ ခင္မင္းေမက ၀မ္းသာ
လိႈက္လွဲစြာ ဂ်ပန္ေခတ္ကဒုက္ၡမ်ားကို ၿပန္ေၿပာရယ္ေမာနိုင္ၾကသည္။ သို႕
ေသာ္ အိမ္စုိးေမကေတာ့ နုနယ္သည့္ မ်က္နွာကေလးသည္ ရင့္က်က္
သည့္ အေတြးမ်ားၿဖင့္ အၿမဲလႊမ္းမိုးခံေနရသလို တည္ၾကည္တင္းမာလ်က္
ရွိသည္။ ဟသၤာကေတာ့ နုိင္ငံေရးကို သိပ္နားမလည္သူပီပီ အိမ္စိုးေမ၏
စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ တင္းက်ပ္ေနသည္ဟု နားမလည္ခဲ့ေပ။ ၿဗိတိသွ်ေတြ
က လက္နက္ေတြ ေတာင္းရင္ ၿပန္ေပးလိုက္ေပါ့ ...။ ယခု ၿဗိတိသွ်အစုိးရ
သည္ သူ၏ ကိုလိုနီနုိင္ငံငယ္ကေလးမ်ားအေပၚ သေဘာထား ေၿပာင္းလဲ
စၿပဳလာၿပီ မဟုတ္လား။ တုိက္ယူေနစရာမလိုဘဲ ေစာင့္ယူရံုသာ ရွိသည္
မဟုတ္လား။ ဤအေတြးေၾကာင့္ပင္ ဟသၤာသည္ မမအိမ္စုိးေမကို နားမ
လည္နုိင္ေအာင္ၿဖစ္ရသည္။တကယ္ေတာ့ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားအတြင္း
သေဘာထားမ်ား မညီမညြတ္ၿဖစ္ေနမႈသည္ အိမ္စိုးေမတုိ႕အားလံုးအတြက္
ရႈပ္ေထြးေနေသာ ၿပႆနာတစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္။
သုိ႕ေသာ္ နုိင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္သည့္အေၿခအေနသည္ အထက္ပုိင္း
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိတုိ႕အတြက္ ဘာမွ် စာဖြဲ႕စရာ အခက္အခဲ မၿဖစ္ခဲ့။ ဦး
မင္းေခါင္သည္ ရန္ကုန္၌ ၀န္ႀကီးဌာနတစ္ခု၏ တြဲဖက္အတြင္း၀န္အၿဖစ္
တာ၀န္ေပးၿခင္း ခံရသည္။ ေအးေအာင္သည္ အတြင္း၀န္သားအၿဖစ္ၿဖင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

လူတြင္က်ယ္ပို၍ လုပ္နုိင္ၿပီေပါ့ဟု ဟသၤာက အခံရခက္စြာ ေတြးမိသည္။
ေအးေအာင္အေၾကာင္း ေတြးမိလွ်င္ မိမိတင္ပါးေပၚမွာ ရက္စက္စြာက်ခဲ့ဖူး
ေသာ ၾကိမ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားသည္ အသစ္တစ္ဖန္ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္
ထြက္ေအာင္ နာက်င္လာရသလို ခံစားမိ၏။ သို႕ေသာ္ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အ
ရြယ္ရွိၿပီၿဖစ္ေသာ ဟသၤာသည္ ဟုိတုန္းကသာ မိမိသည့္ထက္လည္ပတ္ခဲ့
လွ်င္ ဤကဲ့သုိ႕ၾကိမ္ဒဏ္ခံရမွာ မဟုတ္ဟုေတြးမိၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခ်င့္
မရဲၿဖစ္မိသည္။ တကယ္ဆုိ အိတ္ထဲမွာ လွပေသာ ေရႊေရာင္နာရီကေလး
ေတြ႕ကတည္းက ထိုနာရီသည္ေအးေအာင္လို အေရးပိုင္သားမွတစ္ပါးမည္
သူမွ်ပိုင္ဆုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု သိခဲ့ဖို႕ေကာင္းသည္။ ထိုသို႕ မသိလွ်င္
ေတာင္မွ ဘာအသံုးအေဆာင္ပစ္ၥည္းမွ မမက္ေမာသူပီပီ မၿဖစ္ေလာက္ ေငြ
ေၾကးေလးကိုေမွ်ာ္ကိုးၿပီး ေရာင္းမည့္အစား ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲ လႊင့္ပစ္ခဲ့ဖို႕
ေကာင္းသည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ကုလားကေလးအားလည္း ၀မ္းသာအား
ရ ၿပခဲ့ဖို႕မေကာင္း။ အခုေတာ့ အားလံုးသည္ သူ႕အကြက္ မၿမင္မႈေၾကာင့္
ခံလိုက္ရၿခင္းဟု သူ႕စိတ္ကုိ တတ္နုိင္သမွ် ေၿပာင္းယူရေလသည္။
သို႕ေသာ္ မရင့္က်က္လွေသးေသာ ဟသၤာသည္ မမအိမ္စိုးေမ စိတ္
၀င္စားေသာ ဂဠဳန္ဦးေစာၿပန္ေရာက္လာသည့္သတင္း၊ကႏီ္ၵစာခ်ဳပ္သတင္း
လူထုအစည္းအေ၀းပြဲ သတင္းမ်ားကို စိတ္မ၀င္စားခဲ့။ ၿပည္လံုးကၽြတ္သ
ပိတ္ႀကီးကိုလည္း စိတ္မ၀င္စားခဲ့။ ယုတ္စြအဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္
တကြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕၀င္ အတုိင္ပင္ခံ၀န္ႀကီးမ်ား လုပ္ၾကံခံရၿပီး က်ဆံုး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သြားေတာ့လညး္ မမအိမ္စိုးေမ မ်က္ရည္က်တာကို အံ့ၾသသလိုလို ရွိခဲ့
သည္။ ဟသၤာအတြက္ကေတာ့ ဧရာ၀တီၿမစ္ႀကီးအတြင္း ကူးသန္းဖို႕ေမာ္
ေတာ္တစ္စင္း လိုခ်င္သည္။ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ေလွမ်ားကို ၿပန္ေရာင္းၿပီး
ပိုက္ဆံစုဖို႕ႀကိဳးစားခ်င္သည္။ အေမရိကန္ေတြနွင့္အတူ ပါလာေသာေထာ

ပတ္ဘူးေတြ၊ ေခ်ာကလတ္ဘူးေတြ၊ သၾကားလံုးေတြကအစ မက္မက္ေမာ
ေမာ စားေနရတာကို ေက်နပ္သည္။ ဟသၤာ၏ဘ၀ကေတာ့ အၿမဲလိုပင္ ရိုး
စင္းခဲ့ပါသည္။ သည္ၾကားထဲမွာ ေၿပာစရာအထူးအဆန္းတစ္ခုက ဟသၤာ
၏ေလွ ဓားၿပတိုက္ခံရၿခင္းပင္ ၿဖစ္သည္။
ဟသၤာသည္ ေတာ္လွန္ေရးထဲလည္း မပါခဲ့ဖူး၊ စိတ္ကူးယဥ္မိသလို
ဂ်ပန္တစ္ေယာက္ကိုမွ်လည္း မသတ္လိုက္ရဖူးေသာေၾကာင့္ သူမ်ားတကာ
လို ပုန္း၀ွက္ထားစရာ လက္နက္လည္းမရွိ။ လက္နက္ဆုိ၍ ထင္းခုတ္
သည့္ ဓားတစ္ေခ်ာင္း၊ ၀ါးခၽြန္ႏွင့္ ေလွာ္တက္ႀကီးမ်ားသာ ရွိသည္။
ဆင္ေပါင္၀ဲ၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႕ ေလွကို စုန္လာစဥ္မွာပင္ ဒိုင္းခနဲ
ဒုိုင္းခနဲ ေသနတ္ေဖာက္သံမ်ား ၾကားရ၏။ ၿမစ္ကမ္းပါး သစ္ပင္အုပ္စု
ေအာက္မွာ လူေလးငါးဆယ္ေယာက္ခန္႕ စုၿပံဳကာ ေလွကိုေသနတ္ေတြၿဖင့္
ခ်ိန္ထား၏။
““ကမ္းကပ္ခဲ့ေဟ့””
ဟသၤာသည္ တက္မကိုင္အား လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
““ဦးႀကီး ... ဆက္စုန္မယ္ဗ်ာ၊ ဒီေကာင္ေတြမွာ က်ည္ဆန္ လံုလံု

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလာက္ေလာက္ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး””
တက္မကိုင္ဦးႀကီးက မ်က္ကလူး ဆန္ပ်ာ ၿဖစ္ေန၏။
““ေအာင္မယ္ေလး ေမာင္မင္းႀကီးသား ေလွသူႀကီးမင္းေလး၊မင္းကိုယ့္
ဟာကိုယ္ေသေၾကာင္းၾကံခ်င္ရင္ ေနာက္မွၾကံပါကြာ၊ က်ဳပ္တုိ႕ေတာ့အခ်ိန္
မက်ဘဲ အေသမခံခုိင္းပါနဲ႕၊ လာခဲ့မယ္ဗ်ိဳ႕။””

ေလွကို ကမ္းကပ္ေပးလိုက္ရသည္။ ဓားၿပမ်ားသည္ သူလိုငါးလို ရြာ
သားမ်ားသာ ၿဖစ္၏။ တခ်ိဳ႕က သူတုိ႕ကို မမွတ္မိေအာင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပ
၀ါမ်ား ေခါင္းမွာ ခပ္အုပ္အုပ္ ေပါင္းထားၾကေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ကေတာ့
ဂရုမစိုက္ဟန္ၿဖင့္ ဘာအကာအကြယ္မွ် မပါေပ။ သူတုိ႕သည္ ေလွေပၚက
ပစ္ၥည္းမ်ားကိုေရြးယူေနခဲ့ေလသည္။သူသည္ ဓားၿပတစ္ေယာက္အား ထင္း
ခုတ္သည့္ ဓားၿဖင့္ ပိုင္းခ်လိုက္ရမလားဟု စဥ္းစားေသး၏။
““ဟ ... ဘာမုန္႕ေတြတုန္းဟ၊ ဟန္က်တာပဲေဟ့။ ဖိုးလံုးတုိ႕ ကေလး
တစ္သိုက္အတြက္ မုန္႕ေတြရၿပီ။ သယ္ကြာ””
ဤလူသားမ်ားသည္ မိမိတုိ႕လိုပင္ ရြာသားမ်ားၿဖစ္သည္။ သူတုိ႕မွာ
ခ်စ္ၿမတ္နုိးေသာ သားနွင့္မယားမ်ား ရွိလိမ့္မည္။ သူတို႕သည္ မိမိတို႕ေလွ
သမားမ်ားကခုခံကာကြယ္မည္ကို နည္းနည္းမွ်မစဥ္းစားနုိင္ေလာက္ေအာင္
ကုန္ေၿခာက္မ်ားကို ငတ္မြတ္စြာေရြးခ်ယ္၍ သယ္ယူေနၾကသည္။ သူ မခုခံ
ခ်င္ေတာ့ေပ။ သူသည္ လူတစ္ေယာက္၏အသက္ကို တစ္ခါမွ် မသတ္ဖူး
ေပ။ သူအလြန္ဆံုးတတ္နုိင္လွ်င္လည္း တစ္ေယာက္သာၿဖစ္သည္။ေနာက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၿပီး တကယ္တမ္းစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ သူ မေသခ်င္ေသးပါ။ သူ႕မွာ မမ
အိမ္စိုးေမ ရွိေသးသည္။
မမအိမ္စိုးေမအေၾကာင္းကို စဥ္းစားရသည္မွာ ညေမွာင္ေမွာင္ ၿမစ္ေရ
စီးတြင္ ေမ်ာပါေနသည့္ ေလွေပၚမွာ ထုိင္လိုက္သြားရင္း ေကာင္းကင္က
ၾကယ္ကေလးတစ္ခုကို စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္ေနရသည့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးနွင့္
တူပါသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ တကယ္ လြတ္လပ္ေရးရသည့္ အခါမွာေတာ့ မမ
အိမ္စိုးေမ၏မ်က္နွာမွာ ေတာ္ေတာ္ ၾကည္လင္ေပ်ာ္ရႊင္ပံုရပါသည္။

လြတ္လပ္ေရးညတြင္ ဟသၤာသည္ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္၏အိမ္သို႕ပထမ
ဦးဆုံးအၾကိမ္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ အရက္မူးၿပီး ၿပန္ေရာက္သြားမိသည္။
လူက ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထိန္းခ်ဳပ္ထားထား၊ မ်က္လံုး
နွင့္ အရက္နံ႕က လိမ္ညာလို႕ မရပါ။ အထူးသၿဖင့္ မမအိမ္စိုးေမကို လိမ္
ညာ၍ မရပါ။
““ဟသၤာ ဒါဘာလုပ္တာလဲ””
ကြပ္ပ်စ္ေပၚလွဲအိပ္ဖုိ႕ႀကံေနသည့္ဟသၤာအနီးသို႕မမအိမ္စုိးေမေရာက္
လာသည္။ ဟသၤာ၏မ်က္စိထဲတြင္ မမအိမ္စိုးေမ၏ ကိုယ္ခႏ္ၶာမွာ ေစာင္း
ေစာင္းႀကီး ၿဖစ္ေန၏။ သူ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္မိသည္။
““ရယ္စရာႀကီး ... ဟားဟား ဟားဟား””
““ဒီေန႕ည ပြဲသြားၾကည့္ဖို႕ နင့္ကို ငါေၿပာထားတယ္ မဟုတ္လား၊ဘာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လို႕ ဒါေတြ ေသာက္လာရတာလဲ ... ဟင္””
ဟသၤာ၏ ဗိုက္ေခါက္ကို အင္ႏွင့္အားနွင့္ဆြဲလိမ္ခံလိုက္ရသၿဖင့္ နာ
က်င္သြားကာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚသုိ႕ ထိုင္လ်က္က်သြား၏။
““ကိုႀကီးပုက တိုက္လိုက္တာပါဗ်ာ၊ ေပ်ာ္လို႕တဲ””

ထုိ႕ေနာက္ မမအိမ္စိုးေမအား လက္ညိုးထိုးကာ ရယ္ၿပန္သည္။
““အဲဒါေပ်ာ္ဦး ... ေပ်ာ္ဦး””
ဟသၤာ၏ဆံပင္မ်ားကို အၿမစ္မွ ကၽြတ္ထြက္ေတာ့မတတ္ ဆြဲေဆာင့္
ေနေသာအခါ ဟသၤာသည္ အရက္မူး၍ ရီေ၀ေ၀ၿဖစ္ေနေသာ ခံစားခ်က္က
ေလး ေပ်ာက္သြားလုမတတ္ ရွိသည္။

““နာတယ္ဗ်ာ””
သူ တစ္ခ်က္ေတာ့ ၿပန္ေအာ္မိ၏။
““အသက္ ၂၀ေက်ာ္ၿပီဗ်၊ နားလည္လား ...။ အရက္မကလို႕ ဘာဘဲ
ေသာက္ေသာက္ဗ်ာ””
မေငြအိမ္သည္ ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္ ငုိလား ရယ္လား ၿဖစ္ေနသည္
ကို ေဘးမွလွမ္းၾကည့္ရင္း ရယ္ခ်င္ေန၏။ ခင္မင္းေမကေတာ့ ေကာင္မ
ေလး၏ စိတ္ကိုသိေသာေၾကာင့္ ေကာ္ဖီၾကမ္းတစ္ခြက္ ခါးခါးေဖ်ာ္ၿပီး သံ
ပရာသီးတစ္လံုးလံုး ညွစ္ထည့္လိုက္ေလသည္။
““ေရာ့သမီး ... အဲဒါ တုိက္လိုက””

အိမ္စုိးေမ၏ လက္ထဲသို႕ ေကာ္ဖီပန္းကန္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေဟာဒီ ေကာ္ဖီကို ေသာက္လိုက္ ဟသၤာ””
““မေသာက္ဘူးဗ်ာ””
ဗလံုးဗေထြးေၿပာရင္း လွဲအိပ္ခ်ဖို႕ၿပင္ေတာ့ အိမ္စုိးေမက မညွာမတာ
ပင္ ဆံပင္မ်ားကိုဆြဲဆုပ္ထား၏။ဟသၤာသည္ နာက်င္မႈၿဖင့္ မ်က္လံုးေတြ
ၾကည္လင္လာသည္။
““နင့္ဟာနင္ ေသာက္မလား၊ ငါတုိ႕သံုးေယာက္ခ်ဳပ္ၿပီး တုိက္ရမလား
ဒါပဲေၿပာ””
ဟသၤာသည္ အိမ္စိုးေမ၏လက္ထဲက ေကာ္ဖီပန္းကန္ကို လွမ္းယူၿပီး
အသက္ပင္မရႈဘဲ တက်ိဳက္က်ိဳက္ေသာက္ခ်ပစ္လိုက္၏။

““ေရာ့ ... ””
အိမ္စိုးေမတုိ႕ အမ်ိဳးသမီးသံုးေယာက္က ပြဲၾကည့္ဖို႕ ၿဖီးလိမ္းၿပင္ဆင္
ၿပီးေနေသာအခါ၊ ဟသၤာမွာ ရွိေနသမွ် ရီေ၀ေ၀အမူးဒဏ္ကေလး ေၿပသြား
ၿပီၿဖစ္သည္။ ဟသၤာသည္ စိတ္မ၀င္စားေသာ ကပြဲရွိရာသုိ႕ တရြတ္ဆြဲ၍
လိုက္ပါရင္း ပြစိပြစိ ညည္းညူေနခဲ့၏။
““သြားၿပီ၊ အလကားပဲ။ မူးတဲ့အရသာေလး လိုခ်င္လို႕ ပိုက္ဆံကုန္ခံ
ၿပီး ေသာက္ခဲ့ရတာ။ ခုေတာ့ နွေမ်ာစရာႀကီး””
ေရွ႕ဆံုးမွ မမအိမ္စိုးေမက တုန္႕ခနဲ ရပ္လုိက္၏။
““ဘာေၿပာလိုက္တယ္ ... ဟသၤာ””
““မေၿပာဘူး၊ ဘာမွမေၿပာဘူး””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပါးစပ္က ကပ်ာကယာ ေၿဖရွင္းလိုက္မိေသာ္လည္း စိတ္က မေက်မ
ခ်မ္း ၿဖစ္ေန၏။ ဒီမိန္းမေလာက္မ်ားေတာ့ကြာ .... ငါတစ္ခ်က္ကုိင္ေပြ႕ရံု
ပဲ ရွိတယ္။ ငါ့ကို ဒီေလာက္အနုိင္က်င့္ပံုမ်ိဳးနဲ႕ေတာ့ ငါ့စိတ္မထိန္းနုိင္တဲ့
တစ္ေန႕က်ရင္ ငါနဲ႕ေတြ႕မယ္ ...။
သို႕ေသာ္ သူ၏ လူပ်ိဳစိတ္ကူးဆန္းၿပားမႈကို မမအိမ္စိုးေမ သိသြားမ
လားဟု လန္႕ဖ်ပ္ကာ မလံုမလဲ ၿဖစ္ရ၏။ မမအိမ္စိုးေမက တစ္ခ်က္စူးခနဲ
ၿပန္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ပါးၿပင္ႏွစ္ဖက္ ေႏြးခနဲ ပူထူသြားေအာင္ ရွက္
မိၿပန္ေလသည္။
သူတို႕ေရာက္သြားေတာ့ တာလမ္းမထိပ္ ေၿမကြက္လပ္ႀကီးတြင္ ပထ
မဦးဆံုးအႀကိမ္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေသာ လူအုပ္ႀကီးအတြင္း

တုိး၍ မေပါက္ေတာ့ေပ။ လမ္းေဘးမွာ မုန္႕ဆုိင္မ်ား၊ ကေလး ကစားစရာ
ပစ္ၥည္းဆုိင္မ်ား၊ပူေဖာင္းသည္မ်ား၊ လူႀကီးတုိ႕၏ ရယ္ေမာသံမ်ား၊ကေလး
တုိ႕၏ ေအာ္ဟစ္သံမ်ား ဆူညံေန၏။ မုန္႕ေရအုိးခင္းမ်ားကို သံုးေလးခု
ေတြ႕ရသည္။ မုန္႕ေရပါးအနံ႕သည္ ႏွာေခါင္းထဲသို႕ တုိး၀င္လာ၏။ ဘူး
သီးေၾကာ္ႏွင့္ မုန္႕ေရ စားရလွ်င္ ေကာင္းမည္။ ထန္းၿမစ္မီးဖုတ္ အနံ႕က
လည္း ေမႊးပ်ံ႕ေန၏။ သူသည္ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပင္ ဘာစားရမွန္းမ
သိဘဲ ေ၀ခြဲမရ ၿဖစ္ေန၏။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ေခတ္ဆန္သည့္
အမ်ိဳးသမီးနွစ္ေယာက္က သီခ်င္းဆုိေနၾကၿပီ ၿဖစ္သည္။
““လာပါကြယ္ ... သိမ္ႀကီးေစ်း ေလွ်ာက္ၾကမယ္၊ တစ္ကတည္းပဲမိဖု

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရားၿမတ္ရယ္ ခပ္ၿမန္ၿမန္ႂကြကြယ္၊လုိခ်င္တာ ၾကည့္ရႈကာသာ၀ယ္ အၿမတ္
မစားဘူး စိတ္ခ်ကာ၀ယ္၊ တစ္ကိုက္ နွစ္က်ပ္ခြဲပါကြယ္ ...””
““ေမေမ .... ေမေမ အဲဒါ မၿမရင္ေလ ... ေခ်ာတယ္ေနာ္၊ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး””
မမအိမ္စိုးေမအား လူတိုးမခံရေအာင္ ေနာက္နားမွကပ္လိုက္လာရင္း
ဟသၤာသေဘာမတူနုိင္ဘဲ ၿငင္းခ်င္ေန၏။ ေဟာဒီ တစ္ရြာလံုး ...ေအးေလ
မိမိေတြ႕ဖူးသမွ် ၿမစ္အထက္၊ ၿမစ္ေအာက္ ရြာအကုန္လံုးမွာ မမအိမ္စုိးေမ
ေလာက္လွတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ် မရွိပါ။မမ၏ စူးရွေတာက္ပေနေသာမ်က္
လံုးနက္နက္ ၾကည္ၾကည္မ်ားေလာက္ ဟသၤာကို ညိဳ႕ငင္နုိင္တဲ့သူ တစ္
ေယာက္မွ်မရွိပါ။ သူသည္ ကာလသားမ်ားစကားဆုိခ်င္လြန္း၍ ခဏခဏ
လွမ္းၾကည့္ခံရေသာ မမအိမ္စုိးေမအား လိုက္ပါ ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ရသည့္
အတြက္ ဂုဏ္ယူေက်နပ္သြား၏။ ငါ့ႏွယ္ ေစာေစာက ဘာၿဖစ္လုိ႕မ်ား
အရက္ေသာက္မိပါလိမ့္ေနာ္။ သူသာ အရက္မူးက်န္ခဲ့လွ်င္ မမ လူတုိးခံရ
ေတာ့မွာ။

““၀ိုင္ပဒုမ္ၼာ ဆန္းသစ္တာေတြရယ္ ... ဇာေဘာ္လီ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါင္းစံု
တယ္၊ ပြန္ပီယံေဖ့စ္ ေပါင္ဒါရယ္ ... ေဟဇလင္စနုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္””
သီခ်င္းသံကုိနားစိုက္ေထာင္ၾကည့္ၿပီး ပြန္ပီယံနွင့္ ေဟဇလင္းနာမည္
မ်ားၾကားရေသာအခါ သူသည္ လြန္ခဲ့သည့္နွစ္က မမအိမ္စိုးေမအား အလွ
ၿပင္ ပစ္ၥည္းကိရိယာမ်ား ၿပည္မွ၀ယ္ယူကာ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ဖူးသည့္အ
ၿဖစ္ကို သတိရ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္တုန္းက မမသည္ ေပါင္ဒါဘူးႏွင့္ စနုိးဘူးမ်ား၊ ႏႈတ္ခမ္းနီမ်ား
ကို တစ္ခဏစိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ခဲ့၏။
““အမယ္ေလး ငါ့ေမာင္ရယ္ ... အလကား ၀ယ္လာတယ္၊ ဒါေတြမမ
သံုးမွမသံုးဘဲ””
သူ ေခါင္းတစ္ခ်က္ကုတ္ကာ စိတ္ညစ္သြား၏။ ငါအ၀ယ္မ်ား မွား
လို႕လား။ ဒါဟာ အေပါစားေတြမ်ားၿဖစ္ေနသလား။ ဆုိင္ရွင္ေကာင္မေလး
ကိုလည္း စိတ္ထဲက က်ိန္ဆဲလိုက္မိေသး၏။
““မမမ်က္နွာမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီဆုိးတာ ငါ့ေမာင္ၿမင္ဖူးလား၊ ေပါင္ဒါရိုက္
တာေရာ ၿမင္ဖူးလား””
သူ အုိးတိုးအမ္းတမ္းၿဖစ္သြားသည္။
““မမ အဲဒါေတြမၾကိဳက္ဘူး ဟသၤာရဲ႕၊ မမအတြက္ေပးခ်င္ရင္ စာအုပ္
နဲ႕ ပတ္သက္တာပဲ ေပး။ ဒါမွမဟုတ္ ၿမင္းကုန္ႏွီး ကိရိယာတန္ဆာပလာ
ေတြေပါ့ေနာ္””
သူ မခ်ိၿပံဳး ၿပံဳးခဲ့ရသည္။

““ဒါေတြလဲ အလကားမၿဖစ္ပါဘူး၊ ႀကီးႀကီးေမက ေဟဇလင္စနိုးအၿမဲ
လိမ္းတာ၊ ႀကီးေမကို ေပးၾကတာေပါ့ေနာ္။ သီတင္းကၽြတ္ ကန္ေတာ့မယ္
ေလ။ ေမာင္ေလးပစ္ၥည္းနဲ႕ မမပါ၀င္ကန္ေတာ့မွာေပါ့၊ မေကာင္းဘူးလား””
ဇာတ္ခံုေပၚမွာေတာ့ ကပ္ၸလီပံုစံၿဖင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ သီခ်င္း
ဆိုေနၿပီၿဖစ္သည္။ လူေတြက ကပ္ၸလီကို ၾကည့္ကာ ၀ါးခနဲ ၀ါးခနဲရယ္ၾက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၏။
““ဗမာၿပည္ ေအး ေအး ေရာက္ခဲ့တယ္ ... ကပ္ၸလီ အမ်ားႀကီး ၀မ္း
ေၿမာက္တယ္၊ စီးကရက္ဘူးရယ္၊ ခ်ိ(စ္)ဘူးရယ္ ... ရာရွင္ဆပ္ပလုိင္ေပး
ပါမယ္၊ က်ဳပ္ နီဂရိုး လွပါတယ္””
ထုိအခါ ပရိတ္သတ္သည္ ပြဲက်သြားေလသည္။ မ်က္ႏွာအမည္းေတြ
သုတ္ထားသည့္ ကပ္ၸလီကို ၿမင္ဖူးပါသည္ဟု ပံုေဖာ္ၾကည့္ေနရင္း အမ်ား
နွင့္အတူ ရယ္ေမာမိေတာ့သည္။
““အထည္ေတြေပးမယ္ ... လံုခ်ည္ေပးမယ္ ... ခင္ေလးပ်ိဳရယ္၊ ဂ်စ္
ကားနဲ႕ေလညင္းခံမယ္ ...အမ်ားႀကီးေကာင္းတယ္ ... လာပါ ခင္ခင္ရယ္””
ဇာတ္လမ္းကို ယခုမွ ဇာတ္ရည္လည္လာ၏။ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေႏွာင္းေႏွာင္းလႈပ္
လီလႈပ္လဲ့ မိန္းမပ်ိဳကေလးမ်ားကို ကပ္ၸလီက၀င္ဆြဲေသာအခါ ကာယဗလ
မယ္က ၀င္ကယ္ေပးလိုက္ရပံု၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား က်န္းမာေရးအတြက္၊ လံု
ၿခံဳမႈအတြက္ ကာယဗလလုိက္စားရန္ စည္းရံုးၿခင္းပင္ ၿဖစ္သည္။
““ အမ်ိဳးသမီးပ်ိဳတစ္စုရယ္ ..... က်န္းမာစြာ ကိုယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမွ ၿပည္က်ိဳး
ေဆာင္နိုင္မယ္ ...ဒါမွ ကာယဗလ တြင္က်ယ္ ကမာ္ၻနုိင္ငံမ်ားနဲ႕ အားမ်ား
ယွဥ္နုိင္မယ္ ... ””

သူ ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္ကာ ....
““မမ ... မမအိမ္လိုပဲေပါ့ေနာ္”” ဟု ေထာက္လုိက္မိသည္။
မမက ခပ္သဲ့သဲ့ၿပံဳးေနသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၈)
မမအိမ္စုိးေမႏွင့္ မိမိအၾကားမွ ခုိင္ၿမဲလွေသာႀကိဳးကေလးသည္ လွပ
သိမ္ေမြ႕ေသာ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးကေလးတစ္ခု ၿဖစ္သည္ဟု ၾကည္နူးစြာေက်
နပ္မက္ေမာေနခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းမွာေတာ့ လူဆုိသည္မွာ မိမိ၏
စိတ္ကိုမိမိ ႀကိဳတင္သိၿမင္နုိင္သည္ မဟုတ္ေပ။သိမ္ေမြ႕ေသာ သံေယာဇဥ္
ႀကိဳးကေလးသည္ ခဏတာအတြင္း ရိုင္းပ်ေသာ ရမ္ၼက္ႀကိဳးတစ္ခုၿဖစ္သြား
လိမ့္မည္ဟု သူ ဘယ္တုန္းကမွ် ေတြးမၾကည့္ခဲ့ဖူးပါ။ အကယ္၍သာ ႀကိဳ
တင္ခန္႕မွန္းနုိင္မည္ ၿဖစ္လွ်င္ ထုိေန႕က ၿမင္းေဇာင္းထဲသို႕ သူ၀င္သြားမိ
မည္ မဟုတ္ပါ။
သံုးေလးရက္ ခရီးထြက္လာရာမွ သူ ၿပန္ေရာက္ေသာအခါ သူသည္
မမကို ၀မ္းသာစရာ သတင္းတစ္ခုေပးရန္ နည္းနည္းမွ် ေအာင့္အီးမ်ိဳသိပ္
၍ မရဘဲ ၿဖစ္ေန၏။
““မမေရ .... ””

အိမ္မွာ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္ မရွိ။ စပါးပင္ေတြရိတ္ရာ လယ္ကြင္းမ်ား
ဆီသို႕ သြားေနခဲ့၏။ ႀကီးႀကီးေမကေတာ့ ဘဘဦးၿမသာ ေနမေကာင္း၍
ေရနံေခ်ာင္းၿပန္သြားသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မမအိမ္စိုးေမကို အိမ္မႀကီးထဲမွာ မေတြ႕၍ ၿမင္းေဇာင္းထဲ ၀င္ရွာမိ
သည္။ ေၿခာက္ေသြ႕ေသာ ၿမင္းေဇာင္း၏ ေကာက္ရိုးနံ႕သင္းသင္းကို သူ
ရင္းနီွးခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။
““မမ ...””
မမသည္ ညိုမ၏အေမႊးမ်ားကို ဘီးၿဖင့္ၿဖီးကာ ေၿပာင္လက္ေနေအာင္
ပြတ္သပ္ေပးေန၏။ မမက တစ္ဖက္လွည့္ထားသၿဖင့္ မမ၏ ယံုၾကည္ဆံုး
ၿဖတ္မႈၿဖင့္ တင္းမာေသာမ်က္ႏွာကို ဟသၤာ မၿမင္ရ။
““ကၽြန္ေတာ္ အပ်ံစားေမာ္ေတာ္တစ္စင္းပိုင္ၿပီ မမရဲ႕၊ ေစာေစာက ေငြ
ေခ်ခဲ့တယ္။ အၿဖဴေရာင္ အေပၚထပ္ေသးေသးကေလးနဲ႕ လွမွလွ၊ ေနာက္
တစ္ပတ္က်ရင္ ....””
မမသည္ ၿမင္း၏ေက်ာကို တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္ၿပီး သည္ဘက္လွည့္
ၾကည့္၏။
စည္းေနွာင္မထားေသာ မမ၏ဆံပင္မ်ားသည္ မ်က္နွာေဘးမွစင္းက်
ေနသည္။ မည္းနက္၍ ေထာင့္ခ်ိဳးေနေသာ မ်က္ခံုးနွစ္ခုမွာ နဂိုထက္ပို၍
ေထာင့္ခ်ိဳးေနသလား သူ သတိထားခဲ့မိခ်ိန္ မရ။ သူ႕ရွပ္အက်ႌအေဟာင္း
တစ္ထည္ကို ကပုိကရို၀တ္ထားသၿဖင့္ ၿမင္ေနက် ခါးက်ဥ္က်ဥ္ကေလးနွင့္
လက္ေမာင္းအုိးၿပည့္ၿပည့္ကေလးကိုမွ် မၿမင္ရ။ သုိ႕ေသာ္ မမ၏မ်က္နွာ
ႏွင့္ သူမ်က္နွာမွာ လိုအပ္သည္ထက္ ပို၍နီးကပ္ေနခဲ့သည္။ မမပါးၿပင္

အေရၿပား ပါးပါးေအာက္မွ တခ်ိဳ႕နီေထြးၿပီး တခ်ိဳ႕ၿပာလဲ့သည့္ ေသြးေၾကာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွ်င္ကေလးမ်ားကို သူၿမင္ေနရသည္။
““အေတာ္ပဲ ဟသၤာ ...၊ ခဏေနရင္ ဒီၿမင္းကို စားက်က္သြားလွန္စမ္း
မမ တၿခားသြားစရာေလးရွိလုိ႕””
““မမ ဘယ္သြားမလုိ႕လဲဟင္ ... ””
““ဘယ္သြားသြားကြယ္ ....၊ အေမးအၿမန္း တယ္ထူတာပဲ””
မမက ေငါက္လိုက္ေတာ့ သူေအာင့္သက္သက္ ၿဖစ္သြား၏။
““ေစ်းေၿမာက္က ဟုိေက်ာင္းဆရာဆီေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္...မမ””
““ဟသၤာ....””
မမ မ်က္လံုးေတြ စူးခနဲ တစ္ခ်က္လက္သြား၏။
““ဒါ ကေလးအလုပ္မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ””

ကေလးဘ၀ကေငါက္သလုိ မမက သူ႕ကိုေငါက္ေတာ့ကေလးမဟုတ္
ေတာ့သည့္ ဟသၤာသည္ မမအား ခပ္စိုက္စုိက္ၾကည့္ပစ္လိုက္မိသည္။ မိမိ
သည္ မမနွင့္ ဟိုေက်ာင္းဆရာအုပ္စု တတြဲတြဲၿဖစ္ေနတာကို မၾကိဳက္ပါ။
ဟသၤာ သိပ္နားမလည္ေသာ စကားမ်ားကုိ ဟသၤာေရွ႕မွာ ေၿပာတတ္ေသာ္
လည္း ကြယ္ရာတြင္ သူကမမကို ဘယ္လိုအၾကည့္မ်ိဳးၿဖင့္ ၾကည့္ေနမွာလဲ
လို႕ေတြးမိေသာအခါ ရင္ထဲမွာ ပူၿပင္းေလာင္ၿမိဳက္သြား၏။မမ၏ႏႈတ္ခမ္း
ပါးကေလးမ်ားကို ထုိလူမၾကည့္ရ၊ မမ၏ႏွာတံရွည္ရွည္ကေလးကို ထုိလူ
မၾကည့္ရ။ ေကာ့ရႊန္းေသာမ်က္ေတာင္တို႕ၿဖင့္ ေဘာင္ခတ္ထားသည့္ လွပ
ေလးနက္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားၿဖင့္ ထိုလူကို မမ မၾကည့္ရ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မမအိမ္စိုးေမသည္ ဟသၤာ၏မ်က္လံုးအဓိပ္ၸါယ္ကို မွန္ကန္စြာ အကဲ
ခတ္မိသြား၏။
““ဖယ္စမ္း””
ဟသၤာကို ေရွာင္ထြက္ေတာ့မည့္မမအား ၿဗဳန္းခနဲ ေရွ႕မွ ပိတ္ရပ္
လိုက္မိသည္။
““မမ””
တင္းမာေသာ မမ မ်က္နွာကိုၾကည့္ၿပီး သူ ႏွစ္သိမ့္လိုစိတ္ၿဖင့္ ၿပံဳးၿပ
လိုက္၏။မမ၏နဖူးမွ ရွည္လ်ားစြာ၀ဲက်ေနေသာ ဆံမွ်င္စမ်ားကို သူ႕လက္
ညိုးကေလးၿဖင့္ မထိရက္ထိရက္ ကိုင္ကာ သပ္ဖယ္လိုက္သည္။ သူ႕လက္
ညိုးသည္ မမ၏ ပါးၿပင္မုိ႕မို႕ကေလးကို ထိမိသြားေသာအခါ ရင္ထဲမွာ
လိႈက္ခနဲ မိန္းမူးသြားေလသည္။
““မမရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီမ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႕ မၾကည့္ပါနဲ႕””
မမ၏ပါးၿပင္အား သူ႕လက္ညိုးကေလးၿဖင့္ ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္မိ
ေသာအခါ အၿဖစ္အပ်က္နွစ္ခု ၿဗဳန္းခနဲၿဖစ္သြား၏။ တစ္ခုမွာ သူ႕ရင္ထဲမွ
ႏွလံုးသည္ နဂိုေနရာမွေရြ႕ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါသြားၿခင္းၿဖစ္ၿပီး၊ တစ္
ခုမွာ သူ႕ပါးၿပင္သုိ႕ မမ၏ သန္မာေသာလက္ဖ၀ါးတစ္ခ်က္ အရွိန္ၿပင္းစြာ
ရုိက္ခတ္လိုက္ၿခင္းၿဖစ္၏။
ေၿဖာင္းခနဲက်လာသည့္လက္၀ါးဒဏ္ၿဖင့္ သူ႕မ်က္နွာသည္ တစ္ဖက္
သုိ႕ ငိုက္သြားေလသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ လက္၀ါးသည္မွ် ၿပင္းထန္
လိမ့္မည္ဟု မထင္ခဲ့။ သူသည္ လူေရာစိတ္ေရာ ပူထူသြားရသည္။ စိတ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

လႈပ္ရွားမႈနွင့္ ေဒါသပူးေပါင္းလ်က္ တစ္ခ်က္ရယ္ကာ မမ၏ ပခံုးနွစ္ဖက္
ကို ေဆာင့္တြန္းပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
မမအိမ္စိုးေမသည္ ၿမင္းေဇာင္းတစ္ဖက္နံရံဆီသုိ႕ ယိုင္လဲသြားသည္။
၀ါးလံုးတန္းေနာက္မွၿမင္းသည္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္၏ပဋိပက္ၡကို နားလည္
ဟန္ၿဖင့္ တစ္ခ်က္ ဟီလိုက္၏။ သူ မမအနားသုိ႕ တုိးကပ္သြားေသာအခါ
မမသည္ ေၿမၿပင္ေပၚမွ က်ေနသည့္ ၿမင္းပါးခ်ပ္သားေရႀကိဳးကို ေကာက္
ကာ မတ္တပ္ရပ္လုိက္၏။
““ေရွ႕မတုိးနဲ႕””
သူသည္ မမ၏ ၿခိမ္းေၿခာက္မႈမ်ားကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သည္းညည္း
ခံခဲ့ၿပီ၊ မမ အမိန္႕မ်ားစြာကို နာခံခဲ့ၿပီးၿပီ။ ယခုအခါမွာေတာ့ သူသည္ မမ
၏ ဘယ္အမိန္႕ကိုမွ မနာခံလိုေတာ့ေပ။ မမ၏ ေအးစက္မာေၾကာေသာ
မ်က္၀န္းမ်ားကိုလည္း သူ ၾကာရွည္စြာ စိတ္မရွည္နုိင္ေတာ့ေပ။
သူ သေဘာက်စြာရယ္ေမာကာ မမလက္ထဲမွာရြယ္ထားသည့္ၿမင္းပါ
ခ်ပ္ေရႀကိဳးကို သက္သက္သာသာပင္ လုယူ လႊင့္ပစ္လိုက္၏။ ထုိ႕ေနာက္
မမ၏ ပခံုးနွစ္ဖက္ကုိ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆုပ္ညွစ္ ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သူ႕
လက္မ်ားသာမက ရင္တစ္ခုလံုးလံုးသည္တုန္ယင္လ်က္ရွိ၏။ သူ႕မ်က္ႏွာ
မမ မ်က္နွာဆီသို႕ ငံု႕ယူလိုက္ခ်ိန္မွာပင္ မမ၏ မ်က္လံုးမ်ားကို သူ သတိ
ထားမိသြားသည္။မမထံတြင္ေတြ႕ရလိမ့္မည္ဟု ဘယ္တုန္းကမွ မေမွ်ာ္လင့္
ခဲ့ဖူးေသာ မ်က္လံုးမ်ားၿဖစ္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

မမ၏မ်က္၀န္းအမူအယာမ်ားစြာကို သူ ရင္ဆုိင္ခဲ့ဖူးပါသည္။ေလွာင္
ေၿပာင္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ား၊ ခနဲ႕ေသာမ်က္၀န္းမ်ား၊ ေဒါသတႀကီးမ်က္၀န္း
မ်ား၊ သနားကရုဏာမ်က္၀န္းမ်ား၊ အားေပးေသာမ်က္၀န္းမ်ား။
သုိ႕ေသာ္ ယခု သူ႕မ်က္နွာေအာက္မွ မ်က္၀န္းမ်ားသည္ အရည္လဲ့
ကာ ၀ိုင္းစက္ေန၏။ ထုိမ်က္လံုးမ်ားကို သူ မၿမင္ဖူးပါ။ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္
လႈပ္ေသာမ်က္၀န္းမ်ား၊ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေသာမ်က္၀န္းမ်ား။ ထုိမ်က္
လံုးမ်ားကို ၿမင္ရသည့္အခါ သူ႕ရင္ထဲမွ ပူေလာင္မႈေတြ ရုတ္တရက္ လြင့္
စင္သြား၏။
““ဟသၤာ .... ””
မမ ....၊ မမရယ္ ...။
သူသည္ မမကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေပ်ာ့ညံ့စြာပင္ ေနာက္ဆုတ္ရပ္
လုိက္မိေလသည္။
““မင္း””
မမ၏မ်က္၀န္းမွ ၿပည့္လွ်ံေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ တစ္လိမ့္ခ်င္း
လိမ့္ၿပီးက်ေနသည့္အခါ သူ ေတြေ၀စြာေငးေမာေနမိ၏။ မမ၏ ၀င္းမြတ္
ေသာပါးၿပင္မ်ားသည္ ရွက္ေသြးၿဖင့္ နီရဲလ်က္ရွိေလသည္။
““ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္မဆုိးပါနဲ႕ မမရယ္ ...””
ယခုအခါ ဟသၤာသည္ ဟိုတုန္းကလိုပင္ မမအိမ္စိုးေမအား ခ်စ္ခင္
ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ လူငယ္ကေလးဘ၀သို႕ ၿပန္ေရာက္သြားၿပန္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““အုိ ... စိတ္မဆုိးပါနဲ႕၊ ဟုတ္လား””
မမသည္ စိတ္ထိခုိက္စြာ တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ေလသည္။
““ေဖေဖကေတာ့ ေၿပာခဲ့ပါတယ္၊ အေစာႀကီးကတည္းက ေၿပာခဲ့တယ္
သိလား ... ၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ မင္းဟာ””
သူ ရွက္စိတ္ၿဖင့္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ၿဖစ္သြား၏ မမသည္လည္း ယခု
အခါ ဟသၤာကိုအၿမဲနုိင္ခဲ့ေသာ ေအးစက္စက္ အစ္မတစ္ေယာက္ၿပန္ ၿဖစ္
သြားေလသည္။
““မေၿပာနဲ႕၊ မေၿပာပါနဲ႕””
သူသည္ မမထံမွ စကားကိုမၾကားရဲသၿဖင့္ ၿမင္းေဇာင္းထဲမွ ေၿပး
ထြက္ခဲ့သည္။ မမက ေနာက္မွ လွမ္းေအာ္ကာ ဆက္ေၿပာေနေသး၏။
““တစ္ခ်ိန္က်ရင္ ေခြးက်င့္ေခြးၾကံ ၾကံလိမ့္မယ္တဲ့၊ သိရဲ႕လား””
သူသည္ ၿခံ၀ိုင္းထဲမွ အားသြန္၍ေၿပးထြက္လာရင္း မ်က္ရည္စမ်ား
လြင့္စင္က်သြားေလသည္။
မေငြအိမ္ ညေန အိမ္ၿပန္ေရာက္ေသာအခါ အိမ္မွာ သမီးကို မေတြ႕။
ဟသၤာ၏ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုေတြ႕ေတာ့ ဟသၤာၿပန္ေရာက္ေနၿပီဟုသိလိုက္
ရသည္။သို႕ေသာ္ ဟသၤာကိုလည္း မေတြ႕။ ညမိုးခ်ဳပ္ေတာ့မွ သမီးၿပန္လာ
သည္။ အိမ္စုိးေမ မ်က္နွာမေကာင္းသည္ကိုေတာ့ သိ၏။ သုိ႕ေသာ္ သမီး
သည္ လွ်ိဳ႕၀ွက္တတ္သူၿဖစ္ရာ မိမိ၏အေမးကို မေၿဖခ်င္လွ်င္ အေနခက္
မည္စိုး၍ မေမးမိေပ။သားအမိႏွစ္ေယာက္ ထမင္းစားၾကေတာ့စကားတိတ္
ဆိတ္ေနသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““သမီး ... ဟသၤာ ၿပန္လာတယ္မဟုတ္လား၊ အခု ဘယ္ထြက္သြား
လဲ””
အိမ္စုိးေမသည္ တစ္ခ်က္ၿပံဳး၍ ပခံုးတြန္႕ၿပ၏။
““မသိဘူး ေမေမရဲ႕၊ အိတ္ခ်ၿပီး ထြက္သြားတာပဲ””
ည ကိုးနာရီေက်ာ္ေသာအခါ မေငြအိမ္သည္ အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္မွာထုိင္
ရင္း ဟသၤာကို ေမွ်ာ္မိသည္။
““ဒီကေလးနွယ္ ၾကာလိုက္တာေနာ္ ...””
အိမ္စုိးေမ ရယ္ေလသည္။
““ေမေမ ... သူ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ၊ ၂၁ ႏွစ္ရွိၿပီ။ ေနာက္ၿပီး
ဧရာ၀တီတစ္ေလွ်ာက္ သက္စြန္႕ဆံဖ်ားေတာင္ သြားေနတာဥစ္ၥာ၊ တစ္ခုခု
ၿဖစ္စရာရွိရင္ အဲဒီမွာၿဖစ္မွာေပါ့။ ကုန္းေစာင္းမွာ သူခိုးမရွိ၊ ဓားၿပမရွိ ပူမ
ေနပါနဲ႕။ အခ်ိန္တန္ ၿပန္လာလိမ့္မေပါ့”””
သို႕ေသာ္ ဟသၤာသည္ ညဥ့္နက္သည္အထိ ၿပန္မလာေပ။
မေငြအိမ္မီးအိမ္မွိတ္ၿပီးအိပ္ရာ၀င္ေတာ့ အိမ္စိုးေမမအိပ္ေသး။အတြင္း
ခန္းထဲမွာ စက္ၠဴလွန္သံ၊စာအုပ္ခ်င္းထပ္သံတုိ႕ကို ၾကားေနရသည္။
““ေမေမ စိတ္ခ်လက္ခ်သာအိပ္။ ဟသၤာကို သမီးေစာင့္ၿပီး တံခါးဖြင့္
ေပးလိုက္မယ္””
““ေအး ... ေအး””
မေငြအိမ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

အိပ္ရာမွ နုိးလာသည့္အခါ တစ္အိမ္လံုး ေမွာင္မည္းေန၏။ စပါးက်ီ
ေထာင့္ဆီက ၾကက္တြန္သံကို ၾကားရသည္။ မိုးမလင္းေသးတာေတာ့ ေသ
ခ်ာသည္။ ဖြင့္ထားေသာ ၿပတင္းမွ ၿမင္ရသမွ် အၿပင္ေလာကသည္ ေမွာင္
မည္းတိတ္ဆိတ္ေနဆဲ။ေၿခရင္းက သမီးအခန္းဆီနားစြင့္လိုက္၏။အသက္
ရႈလ်က္ အိပ္ေမာက်သံကို မၾကားရ။ ေခါင္းရင္းဘုရားစင္ဆီသုိ႕ လွမ္း
ၾကည့္ၿပန္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ အိပ္ေနသည့္ ပံုသ႑ာန္ကို မေတြ႕ၿမင္ရ။
ဟသၤာ ....။ ဟသၤာ ၿပန္မလာဘူးလား။
မေငြအိမ္သည္ ရုတ္ခနဲ အိပ္ရာမွထထုိင္လိုက္၏။အင္းေလ ကြပ္ပ်စ္
မွာ သြားအိပ္တာ ၿဖစ္လိမ့္မယ္။ မေငြအိမ္သည္ ေသခ်ာေအာင္ ထၾကည့္
မည္ဟုဆံုးၿဖတ္လိုက္စဥ္မွာပင္ ၿမင္းေဇာင္းထဲမွာ ၿမင္းေၿခကန္သံႏွင့္ ၿမင္း
ဟီသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ႏႈတ္ဆက္သည့္ ညိုမ
၏ အသံပါ။
မေငြအိမ္ ၿပတင္း၀မွ လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
မလင္းတလင္း ၾကယ္ေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ၿမင္းေဇာင္းဘက္မွ
ထြက္လာေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္။ အိမ္စုိးေမ ...... ။
အိမ္စိုးေမ၏ ဆံပင္မ်ားကို ေခါင္းထက္မွာ စုထံုးထား၏။ အိမ္စိုးေမ
သည္ ရွပ္အက်ႌပြပြႏွင့္ ထဘီတုိတုိ ၀တ္ထားသည္ ထင္သည္။ ကြပ္ပ်စ္ဆီ
မွာလည္း ဟသၤာမရွိ ...။ မေငြအိမ္သည္ ၿမင္ေနရသမွ်ကို နားလည္နုိင္
ေအာင္ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္တြင္ အိမ္စုိးေမသည္ ၿခံတံခါးဆီသုိ႕ ေလွ်ာက္သြား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တာကို ေတြ႕ရသည္။

အုိ ... အိမ္စိုးေမ၏ လက္တြင္ အိတ္တစ္လံုးပါလား ...။
ဘုရားေရ ...။
မေငြအိမ္သည္ ရုတ္တရက္ ရင္ထဲမွာ ေလးပင္ ဆို႕နင္သြား၏။
““သမီး””
မေငြအိမ္၏အသံသည္ တိတ္ဆိတ္ေသာ ေႏြလယ္သန္းေကာင္ယံ
တြင္ မယံုၾကည္နုိင္စြာပင္ ဆြံ႕အတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ အေမ၏
အသံကို ဘယ္ေလာက္ပဲ တုိးတိတ္ေနေပေစ၊ သမီးက ၾကားေလသည္။
အိမ္စုိးေမသည္ ၿဗဳန္းခနဲ လွည့္ၾကည့္၏။ ထုိ႕ေနာက္ တုန္လႈပ္စြာ
ရပ္တန္႕သြားၿပီး ခရီးေဆာင္အိတ္က ေၿမႀကီးေပၚသုိ႕ ဘုတ္ခနဲ လြတ္က်
သြားေတာ့သည္။
သမီးရယ္ ...။
မေငြအိမ္ ေလွကားကို အေၿပးအလႊား ဆင္းလာခဲ့သည္။ အိမ္ေရွ႕ေၿမ
တလင္းကိုၿဖတ္ၿပီး သမီးထံေရာက္သြားေသာအခါ သမီးကို ၿဗဳန္းခနဲ ဖက္
ေပြ႕ထားလိုက္မိသည္။သမီးကလည္း သူ႕ကုိ အသာအယာၿပန္ဖက္ထား၏
““သမီး ... သမီး ဘယ္သြားမလို႕လဲ၊ ဟသၤာေရာ””
သမီးက ““ရႈး””ဟု လက္ညိုးကို နႈတ္ခမ္းမွာ ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ သတိေပး
လိုက္သည္။
““ဟသၤာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ မသိဘူးေမေမ၊ သူမနက္ၿဖန္က်ရင္ ၿပန္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လာမွာပါ””

မေငြအိမ္သည္ သမီး၏အိတ္ကုိ လွမး္ၾကည့္ေသာအခါ သမီးက ပင့္
သက္တစ္ခ်က္ရိႈက္သည္။
““ေမေမ့ကို ေၿပာၿပဖို႕ အိမ္ႀကိဳးစားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေမေမမသိတာ
က ပိုၿပီး အႏ္ၲရာယ္ကင္းမယ္လို႕ ထင္လုိ႕ပါ။ သမီး ... သမီး ဒီကထြက္မွ
ၿဖစ္ေတာ့မယ္။””
““ဘာေၿပာတယ္ ...””
အိမ္စုိးေမသည္ မေငြအိမ္၏ ပခံုးကို အသာဖြဖြ ဖ်စ္ညွစ္လုိက္သည္။
““သမီး ဒီမွာေနလို႕မရေတာ့ဘူးလုိ႕ ေၿပာတာပါ။ ေမေမတစ္ေယာက္
တည္းကို ထားရက္ခဲ့တယ္လို႕ ေမေမ စိတ္မေကာင္းမၿဖစ္ပါနဲ႕၊ အိမ္မရွိ
ရင္ ဟသၤာက ေမေမ့ကို ၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ပါလိမ့္မယ္””
““သမီးက ဘယ္သြားမလုိ႕လဲ၊ ဘယ္သူ႕ဆီ ... အို ..သမီးရယ္ ေမေမ
ရင္ထိတ္လွခ်ည့္ကြယ””

““ဘယ္သြားမယ္လို႕ အိမ္တုိ႕ ကိုယ္တုိင္မသိေသးဘူး ေမေမ၊ သမီး
ဘယ္မွာရွိတယ္ဆုိတာ ေနာက္ေတာ့ အလိုလို ေမေမ သိလာပါလိမ့္မယ္””
““ေမေမ ... ေမေမ နားမလည္ဘူး သမီး ...””
မေငြအိမ္၏အသံသည္ ဆုိ႕နင့္တိမ္၀င္သြားၿပီးမ်က္ရည္စက္မ်ားလိမ့္
ဆင္းလ်က္ သမီးကုိ တအားဆြဲဖက္ထားမိသည္။
““ေမေမ .....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

အိမ္စုိးေမက ေမေမ့လက္မ်ားကို အသာဆြဲေၿဖကာ မ်က္ရည္မ်ားကို
မိမိပါးၿပင္ၿဖင့္ ပြတ္သပ္ သုတ္ေပးေနမိသည္။
““ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါက်ရင္ ဌာနကိုသြားတုိင္ပါ ေမ
ေမ၊ အိမ္ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္လုိ႕ သြားတုိင္ပါ။ အိမ္ တိတ္တိတ္ကေလး
ထြက္သြားတယ္ဆုိတာ ေၿပာၿပလိုက္ပါ။ အဲလိုသြားမေၿပာရင္ ေမေမဟာ
အိမ္စုိးေမနဲ႕ အလိုတူအလိုပါလို႕ သူတုိ႕ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္လိမ့္မယ္””
မေငြအိမ္သည္တည္ၿငိမ္ေအးစက္ေသာ သမီး၏စကားမ်ားကိုအနည္း
ငယ္ နားလည္သလိုရွိသည္။
““အဲလိုသြားမေၿပာရေသးခင္ သူတုိ႕လာေမးရင္လဲ ေစာေစာကအတုိင္း
ဘဲ ေၿပာလိုက္ပါ။ မနက္ၿဖန္မွာေတာ့ သြားမေၿပာနဲ႕ဦးေနာ္ ... ေမေမ၊
ေနာက္နွစ္ရက္ေလာက္ၾကာမွ ...””
““ေအးပါ သမီးရယ္ ၊ ေအးပါ””
““သမီး ေမေမ့ကို ထပ္ၿပီး ကန္ေတာ့ခဲ့ပါဦးမယ္ ေမေမ””
ေၿမၿပင္မွာ ၾကံဳ႕ၾကဳံ႕ထုိင္၍ ကန္ေတာ့ေသာ သမီး မအိမ္စိုးေမကိုငံု႕
ၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္ေတြက်လာ၏။ သမီး ဘယ္ဆီကိုသြားမွာလဲ၊ ေတာ္
လွန္ေရးကာလတုန္းကလို အခိုက္အတန္႕လား ...၊ ဒါမွမဟုတ္ ...။
““သမီးသြားေလရာမွာ ေဘးအႏ္ၲရာယ္အေပါင္းက ကင္းေ၀းပါေစ ...””
ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားေသာ အိမ္စိုးေမ၏ ေနာက္ေက်ာကုိ လွမ္းေငး
ရင္း ေၿမၿပင္မွာ အၿမစ္တြယ္ထားသလို ေတာင့္တင္းစြာ ၿငိမ္သက္ေနေတာ့

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၏။ သမီးသြားၿပီေပါ့၊ ေမေမ့ကို ထားခဲ့ၿပီး တကယ္သြားၿပီေပါ့။ ဒုက္ၡေတြ

ကုန္လုၿပီဟု ေအာက္ေမ့ခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့သည္ နွစ္လ သံုးလက လြတ္လပ္
ေရးႀကီးရေတာ့လည္း တုိ႕သားအမိ လြတ္လပ္တဲ့နုိင္ငံႀကီးမွာေအးေအးခ်မ္း
ခ်မ္းကေလး ေနသြားရေတာ့မယ္ဟု ၀မ္းသာလိႈက္လဲွခဲ့မိသည္။ ယခုေတာ့
မေငြအိမ္၏အထင္ေတြ အလဲြလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ေတြ ၿဖစ္ေနပါပေကာ။ သမီး
နွင့္ ယခုလို ရွင္ကြဲကြဲရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ သမီးမွာ ဘာအႏ္ၲရာယ္ေတြရွိ
ေနၿပီလဲ။ မေငြအိမ္၏ ဘ၀မွာ ဒုက္ၡဆင္းရဲမွလြတ္ၿပီဟု ၀မ္းသာခဲ့ေလသမွ်
ယခုေတာ့ မွားေလၿပီ။
လက္စသတ္ေတာ့ မေငြအိမ္၏ ဘ၀မွာ ပူပင္ေသာကဆုိတာ အခုက်
မွ စ၍ရင္ဆုိင္ရၿခင္းပါတကား။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၉)
သမီးကိုဆံုးရႈံးလိုက္ရၿပီးေနာက္ မေငြအိမ္သည္ မိမိ၏၀မ္းနည္းေၾက
ကြဲမႈတို႕ကို ပင္ပန္းသည့္အလုပ္တာ၀န္မ်ားၿဖင့္ အစားထုိး ေမ့ေပ်ာက္ယူရ
သည္။ ေနသားက်လုဆဲဆဲ အခါသမယတြင္ ေရနံေခ်ာင္းသို႕ ခြင့္ၿပန္လာ
ေသာ အတြင္း၀န္ဦးမင္းေခါင္သည္ သမီးႏွင့္ ဇနီးေဟာင္းကို ေတြ႕ရန္
ကုန္းေစာင္းသို႕ ကူးလာခဲ့ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနာက္ေဖးက စပါးက်ီထဲသို႕ စပါးအသစ္မ်ားကို တင္းေတာင္းၿဖင့္
ခ်င္တြယ္၍ ထည့္ေနသည္ကို မေငြအိမ္ေစာင့္ၾကည့္ေနခိုက္ ကိုေထြးေမာင္
၏ သမီးကေလရီရီက ႀကီးႀကီး ... ႀကီးႀကီးဟု လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
““ႀကီးႀကီးေရ ဧည့္သည္လာတယ္””
အက်ႌေပၚမွာကပ္ေနေသာ ၿမက္သီးမ်ားအမိႈက္မ်ားကို ခါခ်၍အိမ္ေရွ႕
ထြက္ခဲ့ေတာ့ အိမ္ေပါက္၀မွာ အစ္ကို႕ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ အစ္ကိုသည္
မေတြ႕ရသည့္ နွစ္နွစ္အတြင္းမွာ နားထင္မွာဆံစမ်ား ၿဖဴေရာင္သန္းလ်က္

ရွိၿပီ။ သူ႕မ်က္နွာမွာ ေၿပေလ်ာ့မႈမရွိ ....။ အသားစုိင္မ်ား တင္းက်ပ္လ်က္
ေငြအိမ့္ကို မသကၤာသလိုမ်က္လံုးၿဖင့္ စူးစုိက္ႀကည့္၏။ ဘုရားေရ ....
အစ္ကိုဟာ သူ႕သမီးအေၾကာင္းမ်ား သိသြားၿပီလား။ အစ္ကို႕ကို အားကိုး
တႀကီးတုိင္တည္လုဆဲဆဲ ေငြအိမ့္ပူပင္ေသာကမ်ားကို ေငြအိမ္ ၿပန္မ်ိဳသိပ္
ပစ္လိုက္ရ၏။
““အစ္ကို ... တစ္ေယာက္တည္းလားဟင္””
အစ္ကုိသည္ လက္ဆြဲအိတ္ကိုေၿမႀကီးေပၚခ်လ်က္ အိမ္အတြင္းဘက္
ဆီသို႕ လွမ္းၾကည့္သည္။
““သမီးေရာ ....””
အစ္ကိုသည္ သူေတြ႕ခ်င္ေသာ သမီးကို မေတြ႕ရဘဲ သူမေတြ႕ခ်င္
ေသာ ဟသၤာကို အိမ္ေအာက္ထပ္ရက္ကန္းစင္အနီးမွာ ေတြ႕လိုက္ရသၿဖင့္
မ်က္နွာပိုမို တင္းမာသြားသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သမီး မရွိဘူးအစ္ကို .... ””
““ဘယ္သြားလဲ ....””
ေငြအိမ္သည္ အစ္ကို႕လက္ဆြဲအိတ္ကို ဆြဲယူကာ အစ္ကို႕အား အိမ္
ေအာက္ထပ္စားပြဲသို႕ ေခၚလာ၏။
““ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္ပါလား အစ္ကို ...၊ ကၽြန္မ ရွင္းၿပမွာေပါ့””
သူ မထုိင္ပါ။ ဟသၤာကို မ်က္နွာထားၿဖင့္ ခပ္စိုက္စုိက္ တစ္ခ်က္
ၾကည့္လုိက္သည္။ ဟသၤာသည္ မ်က္လႊာတစ္ခ်က္ခ်ကာ ေခါင္းအသာငံု႕
လ်က္ အိမ္ထဲမွ ထြက္သြားရသည္။

““ဘာကိုရွင္းမွာလဲ ေငြအိမ္ ....””
““အစ္ကို ... ေဒါသမႀကီးပါနဲ႕အစ္ကိုရယ္...၊ အစ္ကိုလဲ ၾကားၿပီးေရာ
ေပါ့။ သမီး ... သမီးထြက္သြားၿပီ။ သမီးထြက္သြားတဲ့အေၾကာင္းကို အစ္
ကို႕ဆီ စာေရးဖို႕ပါပဲ။ အစ္ကို႕မွာမ်ား ထိခိုက္မလားလို႕ ေတြးမိတာနဲ႕ ...””
အစ္ကိုက ေတာက္တစ္ခ်က္ ၿပင္းၿပင္းေခါက္လုိက္ေတာ့ ေငြအိမ္တုန္
သြား၏။
““ငါထင္တဲ့အတိုင္း ၿဖစ္ေနၿပီေပါ့ ...၊ ဒါေၾကာင့္ ငါရန္ကုန္ေၿပာင္း
ေတာ့ ငါနဲ႕ထည့္လုိက္ပါလုိ႕ မင္းကိုေၿပာခဲ့တယ္၊ မင္း လက္မခံခဲ့ဘူး။
အခုေတာ့ ဘာတတ္နိုင္ေသးလဲဟင္ ...၊ မင္း ဘာတတ္နုိင္ေသးလဲ ....””
ေငြအိမ္သည္ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ရိႈက္ကာ ႏြမ္းေခြစြာ ကုလားထုိင္ေပၚ
သို႕ က်သြားသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဒါေတြကို မင္း ႀကိဳမၿမင္ခဲ့ဘူးလား””
““ဟင့္အင္း ... ကၽြန္မ ... ကၽြန္မ ဘယ္သိမလဲ””
ေငြအိမ္ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ရိႈက္ငင္၍ ရိုးသားစြာ၀န္ခံေတာ့ အစ္ကို
သည္ စားပြဲကိုလက္ၿဖင့္ေထာက္ကာ ေနာက္ဘက္ကရက္ကန္းစင္ကုိလွမ္း
ၾကည့္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ သူ ဘာမွၿမင္ပံုမရပါ။
““ကိုယ့္သမီးကို မ်က္စိေအာက္မွာ ထားလ်က္သားနဲ႕ သမီးေၿခလွမ္း
ကို မသိတဲ့ မိန္းမ၊ မင္းေလာက္ အယတဲ့မိန္းမ ေလာကမွာမရွိဘူး ...””
ေငြအိမ့္ရင္ထဲမွာ ဆတ္ခနဲ နာက်င္သြား၏။ကုလားထိုင္မွထကာ သူ႕
ေရွ႕၌ ရပ္မိသည္။

““ဟုတ္တယ္ ... ကၽြန္မ အယတယ္၊ အယလို႕လဲ ကုိမင္းေခါင္ဆုိတဲ့ လူ
တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခဲ့မိတာ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတာ...ကၽြန္မအယလို႕ အခုလိုသမီး
တစ္ေယာက္ ရလာတာေပါ့...၊ အဲဒီတုန္းက ရွင့္ေၿခလွမ္းေတြ ကၽြန္မ မသိ
ခဲ့ဘူးေလ ...၊ ကၽြန္မ အယတယ္ေလ ... ””
သူ႕မ်က္ႏွာ ရဲခနဲ နီၿမန္းသြား၏။
““ဒီကိစ္ၥေတြ မင္း ၿပန္ေဖာ္စရာ မလိုပါဘူး””
““သိပ္လိုတာေပ့ါ ဦးမင္းေခါင္၊ သိပ္လိုတာေပါ့။ ဒါေတြအားလံုးဟာ
ရွင့္ေၾကာင့္ ... သိရဲ႕လား၊ ရွင့္ေၾကာင့္ ...၊ရွင္ေစာ္ကားလို႕ ကၽြန္မဗိုက္ႀကီး
ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီဗိုက္ကို ...””
““မင္း ....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မေငြအိမ္၏ မ်က္နွာကို သူ႕လက္၀ါးက ခပ္ဆတ္ဆတ္ ၿဖတ္ရိုက္
လိုက္ေသာအခါ မ်က္စိေတြ ၿပာေ၀လ်က္ ယိမ္းယိုင္သြားေလသည္။
““ႀကီးႀကီး ...””
အၿပင္ဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အရိပ္အၿခည္ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ
ဟသၤာက အေၿပးအလႊား၀င္လာၿပီး မေငြအိမ္ကို ဆြဲေပြ႕လိုက္ကာ ဦးမင္း
ေခါင္ႏွင့္ မေငြအိမ္အၾကား ၀င္ရပ္လိုက္၏။
““ဒီကိစ္ၥမွာ မင္း ၀င္ပါစရာမလိုဘူး ...၊ မင္းမ်က္နွာ ငါမၾကည့္ခ်င္
ဘူး ...၊ ထြက္ ....””
ဟသၤာ မထြက္ပါ။

““သား ... သားဖယ္၊ အေမ သူနဲ႕ရွင္းစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္
သား...၊ အႏွစ္နွစ္အလလ အေမမ်ိဳသိပ္ထားခဲ့တဲ့စကားေတြ၊ သမီးေလးသိ
မွာစိုးလို႕ ဖံုးရဖိရတာေတြ။ ဒါေတြကို အေမ ေၿပာခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ...””
မေငြအိမ္သည္ ဟသၤာကို အသာအယာ တြန္းဖယ္၏။
““မိသားစု စကားေၿပာတာ ေအးေအးေဆးေဆး ေၿပာပါ ဦးေလး ...
လက္ပါစရာ မလိုပါဘူး ...””
““အံမာ ... မင္းက ... ငါ့က””
ို
သူက ဟသၤာေရွ႕သို႕ လက္သီးဆုပ္လ်က္ တုိးကပ္လာသည္။ ဟသၤာ
မေရွာင္ပါ။ ေနာက္သို႕ မဆုတ္ပါ။
““ဦးေလးဟာဦးေလး အတြင္း၀န္မကလို႕ အၿပင္၀န္ၿဖစ္ၿဖစ္...ႀကီးႀကီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကို ေနာက္ထပ္ အသားနာေအာင္လုပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ မခံနုိင္ဘူး””
““ဘာကြ .... မင္းက၊ မင္းလို သူခိုးဂ်ပိုးက ... ကဲကြာ””
သူ႕လက္သီးသည္ ဟသၤာ၏ ေမ့ေစ့သုိ႕ ၿပင္းထန္စြာ က်လာလွ်င္
ဟသၤာသည္ မမအိမ္စိုးေမ၏ ေဖေဖပါလားဟူေသာ အသိၿဖင့္ လြတ္ထြက္
လုဆဲဆဲ ေဒါသကိုထိန္းခ်ဳပ္ကာ ေတာင့္ခံေနလိုက္ပါသည္။
““ကိုမင္းေခါင္ ... ရွင္ ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ””
““ထြက္သြားလို႕ ငါေၿပာေနတယ္””
ဟသၤာသည္ တက္တစ္ခ်က္ေခါက္လ်က္ လက္သီးႏွစ္ဖက္ကို တင္း
ေနေအာင္ ဆုပ္ထားမိသည္။

““ဒီကေလးကို နွင္စရာမလိုဘူး ဦးမင္းေခါင္၊ဒီကေလးဟာ မိန္းမသား
ႏွစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဘးကေန အကာအကြယ္
ေပးတဲ့ ေကာင္ေလး၊ အလိုက္သိတတ္တဲ့ ေကာင္ေလး ...”””
မေငြအိမ္က ဟသၤာအား ကရုဏာသက္စြာ ဖက္ထားလိုက္၏။
““သူခုိးလဲ မဟုတ္ဘူး ... ဂ်ပိုးလဲ မဟုတ္ဘူး ....။ ရွင္တို႕သားအဖ
အက်င့္ယုတ္လို႕ ဒီကေလးအခ်ဳပ္ထဲေရာက္ရတာ။ သူေလာက္ သန္႕စင္တဲ့
ကေလး ရွာလုိ႕ေတာင္ ေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး။ ရွင္သူ႕ကို လက္ဖ်ားနဲ႕ေတာင္
မထိပါနဲ႕””
မိမိေရွ႕မွာ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္က ကာကြယ္ေပးေနၾကေသာ
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ကာ ဦးမင္းေခါင္သည္ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြား၏

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထုိ႕ေနာက္ မခံခ်ိမခံသာ နာၾကည္းလာသည္။ ထုိ႕ေနာက္ သေရာ္ေတာ္
ေတာ္ အမူအရာၿဖင့္ ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။
““တယ္လဲ နာတတ္ေနၾကပါလား။ သိပ္ဟုတ္ေနၾကတာေပ့ါေလ။ ေငြ
အိမ္ ... မင္းကြာ၊ မင္းတုိ႕ ဒီေလာက္အထိ ၿဖစ္ေနၾကလိမ့္မယ္လို႕ ကိုယ္
မထင္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ””
ဟသာၤသည္ မ်က္စိေတြ ၿပာေ၀သြားသည္။ ေက်ာထဲက စိမ့္သြား၏။
“““ရွင္ ... ရွင္ လူမွ ဟုတ္ေသးရဲ႕လား ကိုမင္းေခါင္””
ဟသၤာသည္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္အနီးမွ ၿဗဳန္းခနဲေၿပးထြက္သြားသည္။
မေငြအိမ္သည္ သူအလြန္ခ်စ္ေသာ ခ်စ္သူေဟာင္း၊ သမီး၏ေဖေဖကုိ
ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အၿဖစ္ နာၾကည္းစြာ ၾကည့္လိုက္သည္။ ယခုအခါ မေငြ

အိမ္၏ ေဒါသမ်ား၊ ရွက္ရြံမႈမ်ားႏွင့္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈမ်ား အားလံုး
ေပ်ာက္ဆံုးသြားေလၿပီ။ သူ႕မွာ က်န္ေနသည္က ေအးစက္ စိမ္းကားၿခင္း
မ်ားသာ ၿဖစ္ေတာ့သည္။
““ရွင္ .... ကၽြန္မအိမ္ထဲက အခုထြက္သြားပါ ..။ ေနာက္ၿပီး ရွင့္မ်က္
နွာကို ဒီတစ္သက္ ဘယ္ေတာ့မွ မၿမင္ပါရေစနဲ႕...၊ ရွင့္ကို ကၽြန္မ ရြံတယ္
သိလား””
ဦးမင္းေခါင္သည္ မိမိစကား လြန္သြားၿပီကုိ သိလိုက္လွ်င္ သိလိုက္
ခ်င္း မ်က္နွာပ်က္သြားသည္။ သူ႕ေဒါသေတြ အကုန္ ေၿပေလ်ာ့သြားေလ
သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေငြအိမ္ ...””
သူ တိုးတိတ္စြာေခၚရင္း မေငြအိမ့္အနီး တုိးကပ္လိုက္ေတာ့ မေငြ
အိမ္က ေနာက္တစ္လွမ္း ဆုတ္လိုက္သည္။ မေငြအိမ္၏ စိမ္းကား ေအး
စက္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားကို မယံုၾကည္နုိင္စြာ ၾကည့္ၿမင္ေနလ်က္က မၿဖစ္
သင့္တာေတြ ၿဖစ္ကုန္ၿပီ .... ဟု သူ သိလိုက္ပါသည္။
ဖဆပလအစိုးရ လက္ထက္တြင္ တုိင္းၿပည္သည္ ဆူဆူပူပူႏွင့္ မၿငိမ္
မသက္ၿဖစ္လာသည္။ၿပည္သူ႕ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕မ်ား ႏွစ္ၿခမ္းကြဲသြားၾကသည္။
ဦးနု၏ မူ၀ါဒ ၁၅ခ်က္တြင္ ဦးနုက နံပတ္ ၁၅ မူ၀ါဒၿဖစ္ေသာ ဆုိဗီယက္
ဆုိရွယ္လစ္နွင့္ မတ္က္စ္၀ါဒ ထူေထာင္ေရး အခ်က္ကို ဖ်က္ေပးလိုက္
သည့္အခါ ၁၄ခ်က္ပဲက်န္သည္။ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕က နံပတ္ ၁၅ ကိုၿပန္ထည့္
ရန္ ေတာင္းဆုိသည္။ ထုိအခါ ဦးႏုမူ ၁၄ခ်က္၊ ရဲေဘာ္မူ ၁၅ခ်က္ဟူ၍ အ

ခ်င္းခ်င္း ပဋိပက္ၡၿဖစ္ၾကသည္။ ဦးနုဘက္ကလိုက္သူ ရဲေဘာ္မ်ားကလက္
ပတ္အ၀ါ ပတ္ၾကၿပီး၊ ဦးနုဘက္က မလိုက္သူ ရဲေဘာ္မ်ားက လက္ပတ္
အၿဖဴ ပတ္ၾကသည္။ ၄င္းတုိ႕ကို ရဲေဘာ္ၿဖဴဟု ေခၚသည္။ မင္းဘူးခရိုင္၏
ရဲေဘာ္ၿဖဴအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ဗိုလ္မႈးလေရာင္နွင့္ ဗိုလ္မႈးဖိုးကြန္းတုိ႕
ၿဖစ္သည္။
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ၿမန္မာၿပည္အရပ္ရပ္ရွိ နယ္ေၿမေဒသတုိ႕သည္ အဖြဲ႕
အသီးသီး၏ သူတစ္လူငါတစ္မင္း အုပ္စိုးၿခင္းကို ခံရေတာ့သည္။ တခ်ိဳ႕
နယ္မ်ားကို ကြန္ၿမဴနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ တခ်ိဳ႕နယ္မ်ားကို ေကအင္ဒီအို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူပုန္ အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ တခ်ိဳ႕နယ္မ်ားကို ေၿပာက္က်ားတပ္သားမ်ား အုပ္
ခ်ဳပ္သည္။ တခ်ိဳ႕နယ္မ်ားကို ရဲေဘာ္ၿဖဴ အုပ္ခ်ဳပ္သည္။ ဦးနု၏ ဖဆပလ
အစုိးရသည္ ရန္ကုန္အစုိးရဟု ေခၚရမေလာက္ပင္ ရန္ကုန္ကြက္ကြက္က
ေလးသာ အုပ္ခ်ဳပ္နုိင္၏။
မေငြအိမ္တုိ႕ ကုန္းေစာင္းတြင္ အစုိးရသံုးမ်ိဳးလံုး တစ္လွည့္စီအုပ္
ခ်ဳပ္သည္ဟု ေၿပာလွ်င္ လြန္မည္မထင္ပါ။ ထုိ႕ထက္ပို၍ တစ္ၿပိဳင္တည္း
တပ္ႏွစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္သည္ဟု ေၿပာလွ်င္လည္း လြန္မည္မထင္ပါ။ ကုန္း
ေစာင္းရြာကို ေၿပာက္က်ားတပ္ကအုပ္ခ်ဳပ္ေနစဥ္ ေဂြ႕ရြာမွာ ကြန္ၿမဴနစ္မ်ား
၀င္စီးေနသည္။ ေၿပာက္က်ားတပ္က ဆန္စက္ေတြရွိေသာ စက္တန္းရပ္မွာ
တပ္စခန္းခ်ၿပီး ေဂြ႕ရြာဆီသို႕ အေၿမာက္ၿဖင့္ လွမ္းလွမ္းထုသည္။ အုန္းခနဲ
တစ္ခ်က္ထုလိုက္တုိင္း သစ္ပင္မ်ား က်ိဳးပဲ့ေၾကမြလ်က္ အေၿမာက္က်ည္
ဆန္သည္ ရႊီခနဲ က်ယ္ေလာင္စြာ ၿမည္၍ ေၿပးေလသည္။
မေငြအိမ္သည္ ေၿပးဖို႕ၾကံဳလာလွ်င္ အလြယ္တကူ အထုပ္ဆြဲၿပီး ေၿပး
နုိင္ရန္ လုိအပ္သမွ်ပစ္ၥည္းမ်ား စုစည္းထုပ္ပိုးထားၿပီးၿပီ။ မမခင္မင္းေမက

ရဲေဘာ္ၿဖဴအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ေရနံေခ်ာင္းဘက္တြင္ ေရာက္ေနရာ မိမိတစ္
ေယာက္တည္းမုိ႕ ဟသၤာကို ခရီးမထြက္ပါနဲ႕ဦးဟု ေတာင္းပန္ထားရသည္
ဟသၤာသည္ ႀကီးႀကီးအား ေၾကာက္စိတ္မ်ား ေၿပေစရန္ ေရေၾကာင္းခရီး
အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ညစဥ္ ေၿပာၿပရယ္ေမာရေလသည္။
““ဒီပုိးဆိုတာ ႀကီးႀကီးၾကားဖူးရဲ႕လား၊ ဒီေရနဲ႕ထိတဲ့ေနရာကေန တြယ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လာတဲ့ ပိုးေကာင္ေလးေတြ ႀကီးႀကီးရဲ႕။ အဲဒီေကာင္ေတြက ေလွကို စားေန
တာ၊ ဒီပိုးက အမွတ္တမဲ့ဆုိ မသိသာဘူး၊ ေအာက္ကေန လိႈက္စားေနတာ
အဲ့ဒါပဲဗ်ာ ... တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေညာင္တုန္းကေန ဒီပိုးမသတ္
ဘဲ ကေသာကေမ်ာ ၿပန္လာတာ ခ်စားသလိုပဲဗ်ာ။အဲဒီပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြ ေရေတြ
ေရေတြ ယိုလာလိုက္တာ၊ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ ... ေလွတစ္ခုလံုးကို ပစ္
ရေရာ၊ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြ ခြာၿပီးကို လဲပစ္ရတာ ...””
““ဒီပိုးကို ဘယ္လိုလုပ္ သတ္ၾကလဲ၊ ခ်ကို သတ္သလိုပဲလား ...””
““ဘယ္လိုသတ္ရသလဲ ဆိုေတာ့ ဒီေရအတက္နဲ႕ ေလွကို လြန္းတင္
လိုက္တာေပ့ါ၊ လြန္းတင္ၿပီးေတာ့ ဒီက်တဲ့အခါ ေလွက လြန္းေပၚမွာက်န္
ခဲ့တာေပ့ါ။ ေလွမွာ ေထးထားတဲ့ပြဲလ်က္ေတြကို ေအာက္ကေန မီးနဲ႕ၿမိဳက္
ၿမိဳက္ခ်ရတာ အၿမွပ္လို ခၽြဲက်ိက်ိအရည္ေတြ က်လာတာပဲ ႀကီးႀကီးရဲ႕ ....၊
အဲဒါ ဒီပိုးပဲ၊သူတုိ႕ေခါင္းကေလးေတြက ကနုကမာလိုပဲ၊ အဲဒါနဲ႕သူတုိ႕က
စားတာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုယ္တုိင္ မလုပ္ရဘူးေလ။ ဒီပိုးသတ္တဲ့ဌာန ရွိ
တာေပါ့။ ပိုးသတ္ရံုလုိ႕ေခၚတယ္ ႀကီးႀကီးရဲ႕ ””
ႀကီးႀကီးစိတ္၀င္စားမႈ နည္းနည္းေလ်ာ့သြားသည္ထင္လွ်င္ တၿခား
စကားကို ေၿပာရ၏။

““ကၽြန္ေတာ္ မိေခ်ာင္းနဲ႕ ေတြ႕ဖူးတယ္ႀကီးႀကီး၊ ႀကီးႀကီး မိေခ်ာင္း
ၿမင္ဖူးလား””
မေငြအိမ္ ရယ္ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ႀကံႀကံဖန္ဖန္ကြယ္ ... ဘယ္ၿမင္ဖူးပါ့မလဲ၊ မင္းက ဘယ္မွာေတြ႕
တာတုန္း””
ဟသၤာက ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္ ငွဲ႕ၿပီး ေသာက္လိုက္ေသး၏။ သူ
သည္ မိေခ်ာင္းနွင့္ေတြ႕ရသည့္ အၿဖစ္အပ်က္ကို ယခုၿပန္စဥ္းစားလွ်င္
ယခု အသည္းထိတ္ရင္ဖို ခံစားရဆဲ ၿဖစ္၏။
““ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေအာက္ၿပည္ေရာက္တဲ့အခါ ကၽြန္းညိုႀကီးတုိ႕ မိန္းမ
လွကၽြန္းတုိ႕မွာ ထင္းသြားခုတ္ၾကတယ္၊ ထင္းရခ်င္ေဇာနဲ႕ ေခ်ာင္းဖ်ား
ေခ်ာင္းနားကို ၀င္ခုတ္ၾကတာေပ့ါ၊ အဲဒီမွာ ဘာေတြ႕လဲဆုိေတာ့ ေက်ာက္
စရစ္ခဲေရာင္ ၿဖဴၿဖဴလံုးလံုး ဥႀကီးေတြ ...၊ ကၽြန္ေတာ္က ကေလးသာသာ
ရွိေသးတာ အဲဒါ ဘာမွန္းမသိဘူး။ အဲဒီဥေတြကို လက္နဲ႕ သြားတုိ႕ၾကည့္
တာ ေအာင္မယ္ေလး ... အဲဒါမိေခ်ာင္းဥေတြ ႀကီးႀကီးရဲ႕၊ မိေခ်ာင္းႀကီးက
ေနာက္မွေရာက္လာတယ္။ ၿဗန္းခနဲၿဗန္းခနဲ ေလွကို ရိုက္ခ်တာ ကၽြန္ေတာ္
ၿဖင့္ ေသၿပီလို႕ ေအာက္ေမ့လိုက္တာ၊ ကံေကာင္းလို႕၊ အဘဇံဆုိတဲ့အဘိုး
ႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွ၀မ္းထဲမွာ ၿပားကပ္ေနေအာင္ ဖိထားၿပီး ေလွာ္
တက္တစ္ဖက္၊ ၀ါးခၽြန္တစ္ဖက္နဲ႕ ကာကြယ္လုိက္ရတာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆို
ေလွထဲမွာ ေသးေတာင္ပါတယ္ဗ်ာ””
ခပ္သဲ့သဲ့ရယ္ေမာကာ ပခံုးတြန္မိ၏။

ခဏတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနခ်ိန္မွာ ေဂြ႕ဘက္ဆီမွ ေသနတ္သံတဒိုင္း
ဒိုင္း ၾကားရၿပန္သည္။ ဟသၤာက ပခံုးတြန္႕၍ ရယ္လ်က္ ...

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သူတို႕ ဘယ္သူနုိင္မယ္ထင္လဲ ႀကီးႀကီး”” ဟုေမးသည္။
““ဘယ္သိနုိင္ပါ့မလဲကြယ္၊ အေမကေတာ့ သမီးေလး အိမ္စိုးေမ ၿပန္
လာေစခ်င္တာပါပဲ””
ဟသၤာတစ္ခ်က္ ေတြခနဲ ၿဖစ္သြားသည္။
ထိုညက မမအိမ္စုိးေမသည္ ဟသၤာမနက္က် ၿပန္လာမွာပါဟု ေၿပာ
သြားသည္တဲ့။ မမအိမ္စုိးေမသည္ ဟသၤာအေပၚမွာ လူကဲခတ္အလြန္ေတာ္
ခဲ့သည္။ဟသၤာ ဘယ္စကားေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္လိမ့္မည္။ဘယ္စကားေၾကာင့္
ရွက္ရြံလိမ့္မည္။ ဘယ္စကားေၾကာင့္ နာက်င္လိမ့္မည္ဟု မမ တြက္ခ်က္
တတ္ေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မနက္ ေၿခလွမ္း တြန္႕ဆုတ္စြာ၊ ေႏွးေကြးစြာ အိမ္ထဲ
၀င္လာေတာ့ ေၿခာက္ေသြ႕တိတ္ဆိတ္ေနေသာအိမ္ႀကီးတြင္ မ်က္ရည္သုတ္
ေနေသာ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္ကိုသာ ေတြ႕ရသည္။
““ဒါနဲ႕သား .... ငါးဖမ္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေၿပာစမ္းပါဦး””
““ငယ္ငယ္တုန္းက ဖမ္းတာလား””
သူ တစ္ခ်က္ ရယ္လိုက္၏။
““အစ္ကိုဖမ္းသမွ် ငါးေတြကို ကၽြန္ေတာ္က ေကာက္ကိုင္ၾကည့္၊ ကၽြန္
ေတာ့္လက္ထဲ ေရာက္ရင္ ငါးက အသာကေလး ခုန္ထြက္သြားတာပဲ။ကၽြန္

ေတာ္ အသက္ ကိုးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္အထိ ငါးတစ္ေကာင္မွ မမိတဲ့အၿပင္ သူ
မ်ား ဖမ္းမိၿပီးသား ငါးေတာင္ လြတ္လြတ္သြားလို႕ဗ်ာ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနာက္ထပ္ ကာလသိပ္မၾကာမီ ကုန္းေစာင္း၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ၿဗဳန္းခနဲ
ေၿပာင္းသြား၏။ တစ္ေန႕ခင္းမွာ ေသနတ္သံ တဒုိင္းဒိုင္း တေဖာင္းေဖာင္း
ၿဖင့္ အင္အား သံုးေလးရာရွိေသာ ကြန္ၿမဴနစ္တပ္က ၀င္ေရာက္ သိမ္းပိုက္
လိုက္ေလသည္။ ညေတြမွာ ၀င္သိမ္းမည္ ထင္ၿပီး ညေတြမွာသာေၾကာက္
တတ္ေသာ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္သည္ ထုိေန႕ ေန႕လယ္ကေတာ့ ဥယ်ာဥ္ထဲ
သြားေနခဲ့၏။ ေသနတ္သံေတြႏွင့္ တုိက္ပြဲၿဖစ္ေတာ့ ႀကီးႀကီးကို စိတ္မခ်၍
လိုက္ေခၚရသည္။ ႀကီးႀကီးသည္ သရက္ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ ပု၍ ၀ပ္ေနေလ
သည္။
““ႀကီးႀကီး ... လာ လာ ...၊ ဒီဘက္လမ္းမွာ တပ္သားေတြ မရွိဘူး၊
ေဟာဟို ခင္တန္းကေလးအတုိင္း ေၿပးရေအာင္””
သို႕ေသာ္ ႀကီးႀကီး ေၾကာက္ေန၏။
““ေသနတ္သံေတြ ၿငိမ္မွပဲ သြားမယ္။ အေမ မသြားရဲဘူး။ သားလဲ
ၿပန္မသြားနဲ႕ ””
တကယ္ေတာ့ တုိက္ပြဲသည္ လူတစ္ေယာက္မွ် မေသေသာ လြယ္ကူ
ညင္သာသည့္ တုိက္ပြဲၿဖစ္သည္။ နဂိုရွိေသာတပ္သည္ အင္အားမမွ်၍အ
လြယ္တကူ ဆုတ္ခြာသြားသည္ၿဖစ္ရာ ခဏအတြင္း ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္
ၿဖစ္သြားပါသည္။ ၀င္သိမ္းေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကလညး္ ဘီအိုင္ေအတုန္းက
ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္းေရးတုန္းကေသာ္လည္းေကာင္း မိမိ
ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္မ်ား၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၿဖစ္ေန၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ၿမိဳ႕မိ ၿမိဳ႕ဖမ်ားခင္ဗ်ာ ...ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားခင္ဗ်ာ ... အခုအခ်ိန္ကစၿပီး
ကုန္းေစာင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ လံုၿခံဳေရးနဲ႕ ကာကြယ္ေရးတာ၀န္ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တပ္
ဖြဲ႕က လႊဲေၿပာင္း ထိန္းသိမ္းလိုက္ပါၿပီ””
လမ္းတကာလည္၍ ေမာင္းကေလးတဒူဒူၿဖင့္ ေၾကညာခ်ိန္တြင္ ႀကီး
ႀကီးနွင့္ ဟသၤာသည္ ထမင္းလက္စံုစားရင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္အား ေမွ်ာ္
လင့္တႀကီး ေစာင့္စားေနၾကရေလသည္။
မိမိတို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားသူသည္ ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္ ေနေရာင္ၿခည္
နွင့္အတူ .... ႏွင္းပြင့္မ်ားႏွင့္အတူ ... ဧကရာဇ္ပန္းရနံ႕ႏွင့္အတူ ... အိမ္
ထဲသို႕ လန္းဆန္းစြာ ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။
ဖ်င္ၾကမ္း ရွပ္အက်ႌ ပင္နီအေရာင္၊ ကန္႕လန္႕စင္း ထဘီၾကမ္းနွင့္
ဆံပင္ကုိ ဦးေခါင္းထက္ၿမင့္ၿမင့္မွာ ၀ါးဘီးၿဖင့္ ဘီးဆံပတ္ ပတ္ထားသည့္
ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းေသာ အၿပံဳးပိုင္ရွင္ကုိ မေငြအိမ္ ၾကည္နူးစြာၿပံဳးၿပၾကိဳ
ဆုိမိသည္။
““သမီးေလး ... အိမ္စိုးေမ””
““ေမေမ ....””
မေငြအိမ္သည္ သည္တစ္သက္မွာ ၿပန္မွေတြ႕ရပါ့မလား ဟု ေသာက
ႀကီးစြာေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရေသာ သမီးအား တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ေပြ႕ဖက္ထား
လိုက္မိေတာ့သည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ ဟသၤာသည္ မမအိမ္စိုးေမ၏ အနီးသို႕မကပ္
ရဲဘဲ မမ၏ မ်က္နွာရိပ္မ်က္နွာကဲကို ခပ္ေငးေငး ေစာင့္ၾကည့္ေန၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ဟသၤာကိုအိမ္စိုးေမၿမင္သြားသည့္အခါ စူးရွေသာမ်က္၀န္းကေတာက္
ပစြာ ၿပံဳးသြားသည္။
““ေမာင္ေလး .... ဟသၤာ””
ခ်ိဳၿမသည့္ႏႈတ္ဆက္သံကေလးကို ၾကားရသည့္အခါ ရွက္ရံြ႕ေၾကာက္
လန္႕ေနေသာ ဟသၤာသည္ လိႈက္ခနဲ တုန္ယင္စြာ ၿပံဳးရယ္လိုက္ေလသည္
““မင္း မမကို မလြမ္းဘူးလား””
က်ီစယ္သလို မမက ေမးေတာ့ ဟသၤာ ရွက္ရြံ႕စြာ ရယ္လိုက္၏။ညိုမ
သည္ ဟသၤာ၏ရယ္သံေၾကာင့္ သူပါလိုက္၍ ရယ္ေမာေလသည္။
““မမရယ္ ...ကၽြန္ေတာ္ေလ ... မမ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္သက္လံုးမေခၚ
ေတာ့ဘူးလားလို႕ စိတ္ညစ္ေနတာ””
ရုိးစင္းစြာ ေၿပာ၏။ အိမ္စိုးေမ ၿပံဳးေနသည္။
အိမ္စိုးေမက ဟသၤာ၏ဆံပင္ေပ်ာ့ကေလးမ်ားကို ခပ္ဖြဖြ ဆုတ္ကာ
ေနာက္ေစ့မွ လက္ၿဖင့္ စုစည္းၾကည့္လိုက္သည္။
““အမယ္ .. ဒီလိုဆုိေတာ့ ေမာင္ေလးက မိန္းကေလးလိုပဲ၊ ၾကည့္စမ္း
မင္းအဲလို ၾကက္ေတာင္စည္းနဲ႕ ၿမိဳ႕တစ္ပတ္ ထြက္ရဲလားဟင္””
““ဘာလို႕ မထြက္ရဲရမွာလဲ၊ ထြက္ရဲတာေပါ့။ မမ ဘာေပးမွာလဲ””
““ေကာင္းၿပီ။ ဒါဆုိ ထြက္။ မင္း လိုခ်င္တာေပးမယ္””
““ဒီအတုိင္း မထြက္ဘူးေလ... ညိုမကို စီးၿပီးထြက္မယ္၊ မမ ၿမင္းေပၚ
တင္ေပးမလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““တကယ္လား””
ထုိ႕ေနာက္ ညိုမကုိ ပါးခ်ပ္ႀကိဳး၊ ကုန္ႏွီးအစံုအလင္ တပ္ဆင္လိုက္
သည္။ ညိုမကို ဇက္ႀကိဳးမွ ဆြဲေခၚလာေတာ့ ဟသၤာသည္ စြန္႕စားခန္း
အသစ္အတြက္ ခုန္ဆြခုန္ဆြ ၿဖစ္ေန၏။
““မင္းရဲ႕ ေမာ္ေတာ္အေၿခအေန ဘယ္လိုလဲ ဟသၤာ””
ဟသၤာသည္ တစ္ခဏေၾကာင္ အသြားၿပီးမွ မ်က္နွာနီနီႏွင့္ ရယ္
လိုက္သည္။
““ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ၿပန္ေရာင္းပစ္လိုက္ၿပီေလ မမ။ ၾကာလွ
ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ႀကီးႀကီးအိမ္မွာပဲ လယ္သူရင္းငွား ၀င္လုပ္ေပးေနတယ္
ေလ၊ မမ ထြက္သြားကတည္းက ....””
““အုိ ... လိမ္ၼာလိုက္တဲ့ကေလး””
မမ၏ ခ်ီးက်ဴးသံေၾကာင့္ သူ ေပ်ာ္သြားပါသည္။
““ကဲ ... တက္ေတာ့၊ အုိ .. ဒီပုဆုိးႀကီးနဲ႕လား””
““အင္းေလ””
““အုိ ... ဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊ ေနဦး .. မင္းဘုန္းနိမ့္မွာ မေၾကာက္ရင္
အေပၚထပ္ အိပ္ခန္းေထာင့္က ေသတ္ၲာထဲမွာ ရွမ္းေဘာင္းဘီႏွစ္ထည္ ရွိ
တယ္၊ ႀကိဳက္တာ ယူ၀တ္ခ်ည္ ... သြား””
ဟသၤာ လွစ္ခနဲ ေၿပးတက္သြား၏။ ၿပန္ဆင္းလာေသာအခါ ပင္နီ
ေရာင္ ရွမ္းေဘာင္းဘီကို ၀တ္လာေလသည္။ ေဘာင္းဘီသည္ အိမ္စိုးေမ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

အရပ္နွင့္ တုိင္းထားသည္ၿဖစ္၍ ဟသၤာ၀တ္လိုက္ေတာ့ တုိနံ႕နံ႕ၿဖစ္ေန
သည္။ ဟသၤာသည္ သူ႕ကိုယ္သူ ငံု႕ၾကည့္ကာ ပခံုးတြန္႕၍ ရယ္သည္။
““ကဲ ... တက္၊ ၿမင္းေပၚကိုတက္ရင္ အၿမဲတမ္း ဘယ္ဘက္ကတက္ရ
တယ္။ ကုန္နွီးထိပ္ကိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ လည္ဆံေမႊးကိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ထိန္းကိုင္ၿပီး
အားယူရမယ္ ...””
သည္လုိႏွင့္ ဟသၤာသည္ ညိုမ၏ေက်ာေပၚ ေရာက္သြား၏။
““ဘယ္ဘက္ဇက္ႀကိဳးကို ဘယ္ဘက္က ကိုင္၊ ညာဘက္ဇက္ႀကိဳးကို
ညာဘက္လက္က ကိုင္၊ ေၿခနင္းကြင္းေတြထဲ ေၿခေထာက္ထည့””

ညာဘက္ေၿခနင္းကြင္းထဲသို႕ ညာေၿခေထာက္ ထည့္သည့္အခါ ေၿခ
နင္းကြင္းထဲ ေၿခေထာက္မေရာက္ဘဲ ၿမင္း၏ ဗိုက္ကို သြားကန္မိသည္။
ညိုမသည္ တစ္ခ်က္ဟီလ်က္ ေရွ႕ေၿခနွစ္ဖက္ကို ေၿမွာက္ကာ ခုန္လုိက္
သည္။
သူသည္ ၿမင္းေပၚမွ ေခြခနဲ လိမ့္က်သြားေလသည္။ ေၿမႀကီးေပၚသို႕
ကိုင္ရိုက္မိသည့္ ညာဘက္ပခံုးမွာ မ်က္ခနဲ ေအာင့္သြား၏။ ထိုအခ်ိန္မွာ
ပင္ မမအိမ္စုိးေမ၏ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာသံကုိ ၾကားရသည္။
သူသည္ ေခါင္းထဲမွာ ၾကယ္ေတြ လေတြ ၿမင္ေယာင္လ်က္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္
မထနုိင္ေပ။
““အို .... ေတာ္ေတာ္ နာသြားသလား ေမာင္ေလးရယ္””
ေၿပာရင္း မမအိမ္စိုးေမ အေၿပးကေလးေရာက္လာၿပီး သူ႕အား ဆြဲထူ
၏။ သူသည္ မမအိမ္စိုးေမ၏ လက္ကိုအားၿပဳလ်က္ ထရပ္ဖို႕ႀကိဳးစားရင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဒူးေတြ ညြတ္ေခြကာ ထုိင္ေနခ်င္စိတ္ ေပါက္လာၿပီး ထုိင္ခ်လိုက္၏။ စိုး

ရိမ္ေနေသာ မ်က္နွာေလးၿဖင့္ မမက ငံု႕ၾကည့္ေနသည္။ ေကာ့ညြတ္သည့္
မ်က္ေတာင္မ်ား ...၊ နီေထြးသည့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ...၊ ေနေလာင္၍ညိုခ်င္ခ်င္
လည္တုိင္သြယ္သြယ္ေလး။ ဘုရား ဘုရား ....။ သူသည္ ရင္တဖ်တ္ဖ်တ္
တုန္လာကာ မ်က္ႏွာရုတ္ခနဲ လႊဲပစ္လိုက္မိ၏။
““ဟသၤာ ..... နာလို႕လားဟင္””
““ဟင့္အင္း၊ မဟုတ္ဘူး””
သူတုိ႕နွစ္ေယာက္ ေၾကာင္အစြာ ေနရာမွာ မလႈပ္မယွက္ ထုိင္ေနၾက
ေလသည္။
““မမရယ္ ... ဒီတစ္ခါလဲ မမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရိုက္ဦးမွာပါ၊ ကၽြန္ေတာ္
သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ...””
သူ မမအိမ္စိုးေမဘက္သုိ႕ ၿဗဳန္းခနဲ လွမ္းၾကည့္သည္။ သူ႕လည္ပင္း
ေသြးေၾကာကေလး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္။
““ဒါေပမယ့္ ... ကၽြန္ေတာ္ မမကိုေလ ...””
သူသည္ စကားၿဖတ္ၿပီးေနာက္ သတိလက္လြတ္ ေပြ႕ဖက္ေတာ့မည့္
ဟန္ၿဖင့္ ေရွ႕သို႕ ကိုင္းသြား၏။ သို႕ေသာ္ အိမ္စိုးေမ၏ ရယ္သံေၾကာင့္
သူ တန္႕သြားသည္။
““ေၿပာေလ ... မမကို ဘာၿဖစ္လ””

သူ မေၿပာဘဲ တံေတြးတစ္ခ်က္ မ်ိဳခ်၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေၿပာေလကြာ ... မမကို ဘာၿဖစ္လ””


““မမပါးေလးကို ထိၾကည့္ခ်င္တယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ....။ မမ အရင္
တစ္ခါလုိ ရိုက္မွာလား””
မမအိမ္စိုးေမက မ်က္နွာေမာ့လွန္ကာ ေအာ္ရယ္ေတာ့ သူ႕စကားမွား
သြားၿပီဟုသိကာ ရွက္ေသြးၿဖန္းသြား၏။ သူ ကမန္းကတန္း ထိုင္ရာမွ ထ
ရပ္လိုက္သည့္အခါ မမကပါ လိုက္ရပ္၏။ ထို႕ေနာက္ မမ မ်က္နွာတည္
သြား၏။
““ဒီအတုိင္းေတာ့ ဘယ္ထိလုိ႕ရမလဲကြဲ႕””
““ခင္ဗ်ာ ...””
သူ မမကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး စိုက္ၾကည့္လိုက္၏။
““မင္း မမကို လက္ထပ္ရလိမ့္မယ္””
““ခင္ဗ်ာ ...””
မမ က်ီစယ္ေနတာလားဟု မယံုၾကည္နုိင္စြာ ေငးၾကည့္မိသည္။ မမ
၏မ်က္၀န္းမ်ားမွာ ေလွာင္ေၿပာင္ရိပ္ မရွိပါ။ ကရုဏာရိပ္မ်ားကိုသာ ေတြ႕
ရသည္။ မုိးေကာင္းကင္က ၾကယ္ပြင့္ကေလးကို သူ ရလိုက္ၿပီ ... သူ
ေပ်ာ္ရႊင္နုိင္ၿပီဟု ယံုၾကည္သြား၏။
သူ၏ လက္သီးနွစ္ဖက္အားယူ၍ ေၿမွာက္ကာ တစ္ခ်က္ ခုန္လိုက္မိ
ေလသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

(၁၀)
မမအိမ္စိုးေမႏွင့္ ဟသၤာ၏ ေပ်ာ္ရႊင္ရေသာအခ်ိန္သည္ ႏွစ္ပတ္မွ်
သာ ၾကာလိုက္၏။ သို႕ေသာ္ ထုိကာလေလးအတြင္း ရရွိခဲ့သည့္ ဘ၀၏
ခ်ိဳၿမိန္တမ္းမက္ဖြယ္ ခံစားမႈရသကေလးသည္ ဘ၀၏ က်န္သည့္ခါးသီးမႈ
ကာလမ်ားစြာကို အားတင္းရင္ဆုိင္နုိင္ေအာင္ လံုေလာက္သည့္ ခြန္အား
ေပးစြမ္းနုိင္ခဲ့ပါသည္။
လက္ထပ္ၿပီး နွစ္ပတ္ခန္႕အၾကာတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အေၿခအေနသည္
ခ်က္ခ်င္း ေၿပာင္းသြား၏။
တစ္ည ... သန္းေခါင္မတိုင္မီအခ်ိန္မွာ ၿမိဳ႕အေနာက္ဘက္ဆီက
ေသနတ္သံမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္။ ေသနတ္သံနွင့္ အၿမဲနားယဥ္ေနေသာ
အိမ္စုိးေမသည္ ခ်က္ခ်င္း နိုးလာ၏။ အခန္းသည္ ေမွာင္မည္းတိတ္ဆိတ္
လ်က္ ...။ ခါးေပၚလာထိေနေသာ ဟသၤာ၏ လက္တစ္ဖက္ကို အသာအ
ယာ ဖယ္လုိက္ၿပီး အသံမၿမည္ေအာင္ ထထုိင္လိုက္သည္။

““ဟင္ .... ဘာလဲ မမ၊ ဘာလဲ””
““ရႈး .... ေမေမတို႕ နိုးသြားမယ္။ ေသနတ္သံေတြ ...””
ဟသၤာ ၀ုန္းခနဲ ထထုိင္သည့္အခါ အိမ္အေပၚထပ္မွ ေမေမႏွင့္ႀကီး
ႀကီးေမ နုိးသြားသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အုိကြယ္ ... တုိးတုိးပါဆုိမ””

““သားတုိ႕ သမီးတို႕ ...””
ေမေမက အသံခပ္အုပ္အုပ္ၿဖင့္ လွမ္းႏိႈးသည္။
““ဟုတ္ကဲ့၊ နုိးတယ္ ေမေမ””
ေသနတ္သံ ေနာက္တစ္ခ်က္ၾကားရၿပန္သည္။အိမ္စုိးေမသည္ ခုတင္
ေပၚမွ ဆင္းကာ ကပိုကရိုၿဖစ္ေနသည့္ လံုခ်ည္အက်ႌကို ၿပင္၀တ္လုိက္၏။
ထုိ႕ေနာက္ အခန္းေထာင့္မွာ ေထာင္ထားသည့္ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို သြား
ဆြဲသည္။ ဟသၤာသည္ အိပ္ခ်င္မူးတူး မ်က္လံုးမ်ားကို ပြတ္သပ္၍ ဘာ
ေတြၿဖစ္ေနၾကပါလိမ့္ဟု စဥ္းစားၾကည့္ေနသည္။
အိမ္စုိးေမသည္ ေသနတ္ကိုဆြဲလ်က္ အခန္းၿပင္ဘက္ ေၿပးထြက္
လိုက္သည္။
““မမ ...””
ဟသၤာသည္ ယခုမွ အၿဖစ္မွန္ကုိ သတိရသြားကာ အိမ္စိုးေမေနာက္
က ေၿပးလိုက္သည္။ အၿပင္တြင္ လေရာင္သည္ လင္းလဲ့လ်က္ ရွိေလ
သည္။

““မမ ... ဘယ္လ””

အိမ္စိုးေမသည္ ဟသၤာဘက္သို႕ လွည့္ၾကည့္လုိက္၏။ မမဆံပင္မ်ား
မွာ ေၿပေလ်ာ့လ်က္၊ ညတုန္းက ဟသၤာပန္ေပးခဲ့ေသာ စံပယ္ကံုးကေလး
သည္ ဆံပင္ဖ်ားတြင္ တန္းလန္းက်ေနသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဌာနခ်ဳပ္ကို သြားရမွာေပ့ါ ေမာင္၊ ဒီၿမိဳ႕ ရန္သူ႕လက္ထဲမက်ေအာင္
ခုခံရမွာေပ့ါ””
သူ တုန္လႈပ္သြားသည္။ တုိက္ပြဲ .... တုိက္ပြဲ ၿဖစ္ေတာ့မယ္။
ထိုအခိုက္ ေသနတ္သံ ေလးငါးခ်က္ ထပ္ၾကားရၿပန္သည္။ သည္
တစ္ခါ ေသနတ္သံမ်ား နီးနီးလာၿပီၿဖစ္၏။ အင္အား မ်ားပံုရသည္။ခဏ
ၾကာေတာ့ သည္ဘက္မွၿပန္ပစ္သည့္အသံ ခပ္ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ၾကားရသည္။
တစ္ဖက္မွ ညာသံေပး၍ ခ်ီတက္လာသံမ်ား ၾကားရေသာအခါ သူသည္
မမအိမ္စိုးေမ၏လက္ကို ဖမ္းဆြဲထားလိုက္၏။
““မမ .... မသြားပါနဲ႕လား မမရယ္””
အိမ္စိုးေမ၏ မ်က္လံုးမ်ား လေရာင္တြင္ ၿပိဳးၿပက္စြာ လက္သြား
သည္။
““မမ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ မမသိတယ္၊ ေမာင္ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ
ေမာင္သိတယ္ မဟုတ္လား””
အိမ္ေရွ႕ေၿမကြက္လပ္ေပၚတြင္ သူတုိ႕လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ရုန္းရင္း
ဆန္ခတ္ၿဖစ္ေနသည္ကုိ အေပၚထပ္မွ ေမေမတို႕က စုိးရိမ္တႀကီး လွမ္း
ၾကည့္သည္။

““ဟဲ့ ကေလးေတြ ... တလင္းၿပင္ႀကီးမွာ၊ လာၾကစမ္း ... အိမ္ထဲ၀င္
ၾကစမ္း၊ ေသနတ္မွန္သြားမယ္””
““သြား .... ေမာင္ အေပၚတက္ေတာ့””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မမ ... မသြားရဘူးဗ်ာ၊ မမကုိ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မခ်ဘူး””
အိမ္စိုးေမ မ်က္နွာတင္းမာသြားသည္။
““ဖယ္စမ္း .... ေမာင္””
အိမ္စိုးေမက ေဆာင့္တြန္းသည္။
““မင္းလုပ္တာနဲ႕ ငါနဲ႕ဌာနခ်ဳပ္နဲ႕ အုပ္စုကြဲေတာ့မွာပဲကြာ””
ဟသၤာသည္ မမ၏ခါးကို ဖမ္းဆြဲထားလိုက္၏။
““မမ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာတာကို နားေထာင္ပါ မမရယ္၊ မမ ခုခံမေနပါ
နဲ႕၊ အစိုးရတပ္ဆီမွာ လက္နက္သြားအပ္လိုက္ပါ””
““ဘာေၿပာတယ္””
““ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္ရင္””
““မခ်စ္ဘူး ... ေလာကမွာငါဘာကိုအခ်စ္ဆံုးလဲ မင္းသိတယ္မဟုတ္
လား””
ဟသၤာ ေဒါသထြက္သြား၏။
““ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္မိုက္လံုးႀကီးတယ္””

ဟသၤာ၏ရင္ဘတ္ကုိ ေသနတ္ဒင္က ခပ္ဆတ္ဆတ္ေဆာင့္ထိုးလိုက္
ေသာအခါ နာက်င္မႈေၾကာင့္ သူ အသက္ရႈမွားသြားၿပီး ေနာက္သို႕ ယိုင္
သြား၏။ ထုိအခ်ိန္မွာ အိမ္စိုးေမက အိမ္ေရွ႕ၿခံ၀ါးေပါက္ဆီသို႕ ေၿပးသြား
သည္။
““မမ ....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟသၤာသည္ ရင္ဘတ္ကို လက္နွင့္ဖိကာ အသက္ကို မွ်ဥ္းရႈလ်က္
ေၿပးလိုက္သြားသည္။
““ဒါၿဖင့္ မမေသနတ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပး၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ မမနဲ႕လိုက္
မယ္””
အိမ္စိုးေမသည္ ဟသၤာဘက္ ၿဗဳန္းခနဲလွည့္ကာ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို
ေၿဖာင္းခနဲေမာင္းတင္လိုက္၏။ ထို႕ေနာက္ ဟသၤာ၏ ရင္၀တည့္တည့္ကို
ေသနတ္ၿဖင့္ ခ်ိန္ထားလိုက္သည္။
ဟသၤာ မ်က္စိေတြ ၿပာေ၀သြားသည္။
““ေရွ႕မတုိးနဲ႕ .... ရပ္””
မမက ေမာင့္ကို ပစ္သတ္၀ံ့သလား။ သူ႕ေရွ႕သုိ႕ ေၿခတစ္လွမ္းတုိး
သြားလုိက္သည္။ အိမ္စိုးေမ၏ ေသနတ္မွာ တည္ၿငိမ္လွ၏။ နည္းနည္းမွ်
တုန္ခါမေနေပ။
““ေရွ႕ဆက္တုိးရင္ ငါ ပစ္ထည့္လုိက္ေတာ့မွာေနာ္ ...””
သူ နာက်င္စြာ တစ္ခ်က္ရယ္ေမာလိုက္သည္။ မမ သတ္ရက္မည္ဆုိ
တာ သူ ယံုပါသည္။

““ပစ္လိုက္စမ္းပါ မမရယ္ ...၊ သတ္ပစ္လုိက္စမ္းပါ၊ မမသတ္ရင္
ကၽြန္ေတာ္ ေသရဲပါတယ္ မမရဲ႕””
သူ ေနာက္တစ္လွမ္း ထပ္တုိး၏။
ေသနတ္ေၿပာင္း၀ဆီသို႕ ေရာက္လုဆဲဆဲတြင္ အိမ္စိုးေမသည္ လ်င္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၿမန္ၿဖတ္လတ္စြာပင္ ေသနတ္ ေၿပာင္းၿပန္ကိုင္လ်က္ ေသနတ္ဒင္ပိုင္းၿဖင့္
ဟသၤာ၏ေခါင္းကို အရွိန္ၿပင္းစြာ ရိုက္ခ်လုိက္သည္။ ဟသၤာသည္ တစ္
ပတ္လည္ကာ ယိမ္းယိုင္သြား၏။ စူးရွနာက်င္သည့္ ဒဏ္ၿဖင့္ ဟသၤာမ်က္
လံုးတြင္ မီးပြင့္ေတြ ၿဖာခနဲၿမင္လိုက္ရၿပီး ေၿမၿပင္ေပၚသို႕ လဲၿပိဳသြားသည္။
အိမ္စိုးေမ ၿခံထဲမွ လွစ္ခနဲ ေၿပးထြက္သြား၏။
ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီမွ ေသနတ္သံ သံုးေလးခ်က္ ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္
ဟသၤာ သတိလစ္သြားခဲ့သည္။
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ ေၿပာင္းသြားေသာ္လည္း ကုန္းေစာင္း၏ လႈပ္ရွားမႈ
မ်ားက မေၿပာင္းလဲေပ။ ေစ်းမွာ စည္ကားလ်က္၊ စပါးပင္ေတြ ရင့္မွည့္
လ်က္၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံေၿမမ်ား စိမ္းစိုလ်က္၊ စက္တန္းရပ္ရွိ ဆန္စက္မ်ား မီးခုိး
တလူလူၿဖင့္ လည္ပတ္ႀကိတ္ခြဲလ်က္။ ခင္မင္းေမႏွင့္ ေငြအိမ္သည္ တစ္
ေယာက္စိတ္ဓာတ္က်လွ်င္ တစ္ေယာက္က အားေပးေခ်ာ့ေမာ၊တစ္ေယာက္
စိုးရိမ္ပူပန္လွ်င္ တစ္ေယာက္က ႏွစ္သိမ့္ .... သည္လုိႏွင့္ ရက္ေပါင္းမ်ား
စြာ၊ လေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္ဆံုးခဲ့ရသည္။
သူတို႕ဘ၀တြင္ အေၿပာင္းအလဲ နွစ္ခုသာ ၿဖစ္သြားခဲ့၏။

တစ္ခုမွာ စိတ္ေလကာ ထင္ရာစိုင္းတတ္ေသာ ဟသၤာသည္ ကုန္း
ေစာင္းမွ ထြက္ခြာသြားၿပီး၊ ကာလၾကာၿမင့္စြာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿခင္းပင္ၿဖစ္
သည္။ တစ္နွစ္တာကာလအတြင္း ကုန္းေစာင္းသို႕ တစ္ခါမွ ၿပန္မလာ
ၿခင္းကို ေထာက္လွ်င္ သူသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း မရွိ၊ အတြယ္အတာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လည္း မရွိ၊ ကမ္းမၿမင္ လမ္းမၿမင္သည့္ ပင္လယ္သို႕ ေလွတစ္စင္းၿဖင့္
ေမွ်ာလိုက္သြားသကဲ့သို႕ ရွိလိမ့္မည္ဟု ခန္းမွန္းရသည္။ တခ်ိဳ႕ကုန္သည္
မ်ား၊ သေဘၤာနွင့္ ၿပန္လာၾကသူမ်ား၊ ၿပည္ကူးတုိ႕ကိုစီးလ်က္ ခရီးသြားခဲ့
ၾကသူမ်ားက တစ္ခါတစ္ရံ ဟသၤာကိုၿမင္ခဲ့သည္ဟု ဆုိ၏။ တစ္ခါတစ္ခါ
ဟသၤာ၏ ေလွႏွင့္ သူတုိ႕ေလွ အစုန္အဆန္ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ ေတြ႕ခဲ့သည္
ဆုိ၏။ သို႕ေသာ္ ဟသၤာကေတာ့ ေပၚမလာခဲ့ေပ။ သည္အေၿခအေနသည္
အိမ္စုိးေမ ဟသၤာအား ေသြးထြက္သံယုိ သတိလစ္ေအာင္ ရိုက္ခ်ပစ္ၿပီး
ေနာက္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လံုးက ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ အေၿခအေနအတုိင္း
ပင္ၿဖစ္၍ အံ့ၾသဖြယ္မဟုတ္ခဲ့ပါ။
ေနာက္ထပ္ အေၿပာင္းအလဲတစ္ခုမွာေတာ့ အံ့ၾသစရာေကာင္းလွ
သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘယ္လိုမွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ အေၿပာင္းအ
လဲ တစ္ခုၿဖစ္သည္။
တစ္ခ်က္မွာ ေဒၚေငြအိမ္ဟု လိပ္စာတပ္ထားေသာ စာရြက္တစ္ခုကို
လက္ခံရရွိသည္။ ဖြင့္ဖတ္လိုက္ေသာအခါ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းနွီးခဲ့ေသာ
လက္ေရးေလးမ်ား .......။ သမီး အိမ္စိုးေမ ...။
““ေမေမ ....
ေမေမ အံ့ၾသသြားမွာပဲ၊ ေမေမ့မွာ ေၿမးကေလးတစ္ေယာက္ ရေနၿပီ၊
ဒီစာရရခ်င္းပဲ ေဒၚဖြားရွင္ဆုိတဲ့ ဆင္လူးရြာကိုသြားၿပီး သမီးေလးကို

ေခၚလိုက္ပါ။ ေဒၚဖြားရွင္ဆုိတဲ့ လက္သည္ႀကီးတစ္ေယာက္ဆီမွာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သမီးေလး ရွိတယ္။ အခု နွစ္လသမီးေလာက္ရွိေနၿပီ။
ဒီစာကို ဖတ္ၿပီးရင္ မီးရိႈ႕ပစ္လိုက္ပါ ....””
မေငြအိမ္၏မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္မ်ား စိမ့္အိုင္လာေလသည္။
သမီးေလးသည္ အိမ္စုိးေမ ငယ္ငယ္က ရုပ္ရည္ေလးအတုိင္းပင္ ၿဖစ္
သည္။ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ေနေသာ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္ သမီးသည္ အိမ္
ဆည္းလည္းကေလးၿဖစ္၏။ သမီးေလးအတြက္ နို႕မႈန္႕ေဖ်ာ္ရ၊ အနွီးေလ်ာ္
ရႏွင့္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္မွာ အားလပ္သည္ဟု မရွိေပ။ အိမ္စိုးေမေလးကို
ဖြားၿမင္စဥ္က သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ေတြ႕ရသည့္ အၿဖစ္ကို
ၿပန္ေတြးၿပီး သမီးေယာင္းမႏွစ္ေယာက္ ရယ္ေမာမိၾကသည္။ သူတုိ႕ရယ္
ေမာသည့္အခါ သမီးေလးက လိုက္ရယ္တတ္ေလသည္။
ဟသၤာသည္ သူ႕မွာ သမီးကေလးတစ္ေယာက္ ရေနၿပီဟု သိလွ်င္
ေရာက္ရာေနရာမွ အေၿပးၿပန္လာမလားဟု သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ေမွ်ာ္လင့္ၾက
သည္။ သုိ႕ေသာ္ ဟသၤာ ေရာက္မလာခဲ့ေပ။
အေနာက္ရိုးမမွာ တုိက္ပြဲမ်ားၿဖစ္ၾကသည္ဟု သတင္းၾကားရသည့္အ
ခါ သမီးအိမ္စိုးေမတစ္ေယာက္ ေဘးမသီရန္မခပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း
ရ၏။ ဧရာ၀တီၿမစ္ရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ဆိပ္ကမ္းရြာမ်ားတြင္ ေလွေတြကို ဓား
ၿပတုိက္လို႕ဟု သတင္းၾကားရသည့္အခါ သားဟသၤာတစ္ေယာက္ ခလုတ္
မထိ ဆူးမၿငိပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းရ၏။
ည ေမွာင္ရီဖ်ိဳးဖ်အခ်ိန္တြင္ အိမ္ေရွ႕မွ လူရိပ္ၿမင္လွ်င္ သမီးအိမ္စုိး
ေမတစ္ေယာက္ အေမ့ထံ လာေတြ႕သည္လားဟု ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးၾကည့္မိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သည္။ နံနက္ (၈)နာရီ (၉)နာရီ ဟသၤာ ခရီးကၿပန္လာေနက်အခ်ိန္ အိမ္
ေရွ႕မွာ လူရိပ္ၿမင္လွ်င္ ဟသၤာမ်ားလားဟု ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ၾကည့္မိသည္။
သို႕ေသာ္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ထံသို႕ အိမ္စိုးေမလည္း ေရာက္မလာ၊ ဟသၤာ
လည္း ေရာက္မလာေခ်။
သည္လိုနွင့္ပင္ သမီးကေလး အလ်ားေမွာက္တတ္သည့္ အရြယ္
ေရာက္သည္။ သည္လိုႏွင့္ သမီးေလး ထုိင္နုိင္သည့္အရြယ္ ေရာက္သည္။
သမီး၏မိဘနွစ္ပါး လူ႕ေလာကမွာရွိပါေလစဟူေသာ ပူပန္ေသာက
စိတ္တုိ႕ ၀င္လာရေလၿပီ။
ပူအိုက္ေသာ ကဆုန္လဆန္းရက္ တစ္ညတြင္ မေငြအိမ္နွင့္ မခင္မင္း
ေတာင့္တေနေသာ အေၿပာင္းအလဲတစ္ခု ၿဖစ္ခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေကာင္း
ေသာ ေၿပာင္းလဲၿခင္းေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါ။
ထုိညတြင္ ကြန္ၿမဴနစ္အုပ္စုတစ္စုက သူႀကီး ဦးသာ၀န္၏အိမ္ကို
ေသနတ္မ်ားပစ္ေဖာက္၍ ဓားၿပတိုက္ခဲ့ၿခင္းၿဖစ္၏။
ေသနတ္သံမ်ား တဒုိင္းဒိုင္းၾကားသည့္အခ်ိန္တြင္ အေလ့အက်င့္ရေန
ေသာ လူႀကီးနွစ္ေယာက္သည္ ငုတ္ခနဲ ထထိုင္ကာ သမီးကေလးအနားမွာ
ေပြ႕ခ်ီရန္ အဆင္သင့္အေနအထားၿဖင့္ ေစာင့္ေနၾကသည္။ ေသနတ္သံ
သည္ နီးကပ္လြန္းသၿဖင့္ မိမိတို႕အိမ္ဆီသို႕ လာသည္ဟုပင္ ထင္လိုက္ရ
၏။ ခင္မင္းသည္ ဘုရားတရားကုို တလ်က္ ထြက္ေၿပးလွ်င္ ယူရမည့္
ပစ္ၥည္းထုပ္ကို ေဘာ္လီအက်ႌအတြင္းအိတ္ထဲတြင္ တြယ္ခ်ိတ္ၿဖင့္ ခ်ိတ္
လိုက္သည္။ မေငြအိမ္ကေတာ့ သမီးကို အသာေကာက္ေပြ႕လိုက္၏။ သို႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေသာ္ ေသနတ္သံမ်ားၿငိမ္သြားၿပန္၏။ ခဏၾကာေသာအခါ ေအာ္သံ၊ၾကိမ္း

ေမာင္းသံ၊ ဆဲဆုိသံတုိ႕ကို တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ တုိက္လာေသာေလၿဖင့္ သဲ့
သဲ့ၾကားရသည္။
ဓားၿပတုိက္ေနၿပီ .....။
ဓားၿပတိုက္ေနၿပီဟု သိလိုက္လွ်င္ သိလိုက္ခ်င္း ခင္မင္းသည္ တြယ္
ခ်ိတ္ကို ၿပန္ၿဖဳတ္ကာ ပစ္ၥည္းထုပ္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းက အမိႈက္ေတာင္းထဲ
သို႕ ပစ္ထည့္လိုက္၏။
သုိ႕ေသာ္ သူတုိ႕ က်ီးလန္႕စာစား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ေသာ အႏ္ၲရာယ္
သည္ သူတုိ႕ထံ ထုိညက ေရာက္မလာပါ။ ေနာက္တစ္ေန႕ စိတ္ခ်လက္ခ်
ေနမိေသာအခ်ိန္က်မွ ေရာက္လာ၏။
ေနာက္တစ္ေန႕ညေနတြင္ ပုလိပ္သားသံုးေယာက္ အိမ္ေရွ႕သုိ႕ေရာက္
လာသည္။
““ေဒၚေငြအိမ္ ရွိလား””
မေငြအိမ္သည္ ကေလးကို ထမင္းခြံ႕ေကၽြးေနရာမွ ထိတ္ခနဲ ၿပာသြား
၏။
““ကၽြန္မပါ””
““ဟသၤာဆုိတာေရာ””
သမီး အိမ္စိုးေမ။ သမီးဘာၿဖစ္ပါလိမ့္။ေငြအိမ္၏ အပူေသာကသည္
ရင္ထဲမွ ငယ္ထိပ္ဆံဖ်ားအထိ ေရာက္သြား၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မရွိ ... မရွိပါဘူး””

““ဒါၿဖင့္ ခင္ဗ်ား ဂါတ္ထဲကို လိုက္ခဲ့ပါ””
မေငြအိမ္သည္ ေၿခလွမ္းမ်ားကို လွမ္းမွန္းမသိ လွမ္းေနမိေတာ့သည္။
ဗိုလ္တဲ့သုိ႕ ေခၚသြားၿခင္းခံရ၏။ ဟိုေရာက္လွ်င္ ဘာကိုေတြ႕ရမွာလဲ၊
သမီး၏အေလာင္းကိုမ်ား လွပ္ၿပလိုက္လွ်င္ ...၊ အို ... ဘုရား ... ဘုရား
သမီးေလး က်န္းမာပါေစ။
ဗိုလ္တဲေပၚတက္လိုက္ေသာအခါ ဒူးေတြ ညႊတ္ေခြက်ခ်င္ခ်င္ေန
သည္။ ဗိုလ္တဲေပၚမွာေတာ့ မိမိႏွင့္ ဘူ၀တူအေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္စိ
သူငယ္ၿဖင့္ ထုိင္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မေငြအိမ္ တစ္ခါမွ မၿမင္
ဖူးသည့္ နားရြက္ တိုတုိလံုးလံုးနွင္ စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္က စစ္ေမးသည္။
““ခင္ဗ်ားရဲ႕သမီး အခု ဘယ္မွာလဲ ...””
မေငြအိမ္သည္ မိမိေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည့္ အဆိုးဆံုးအေၿခအေနမဟုတ္သ
ၿဖင့္ သက္မခ်လိုက္မိသည္။ ဒါၿဖင့္ သမီးေလး အသက္ထင္ရွားရွိေနတယ္
ေပ့ါေနာ္။
““ကၽြန္မ မသိပါဘူး””
““ေဒၚႀကီးသမိးအေၾကာင္း ေဒၚႀကီးဘာသိလ””

““သမီးက ကၽြန္မအိမ္ကေန ထြက္သြားတာ နွစ္ခါရွိပါၿပီ၊ ေနာက္တစ္
ခါထြက္ေတာ့ ေသနတ္ပါပါတယ္””
““အခုရက္ပိုင္း ခင္ဗ်ားနဲ႕ခင္ဗ်ားသမီး ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႕ၾကသလဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မေတြ႕ရပါဘူး။ သမီးနဲ႕မေတြ႕တာၾကာပါၿပီ ဗိုလ္ႀကီးရယ္ ...””

““ခင္ဗ်ား သားမက္ေရာ အခု ဘယ္ေရာက္ေနလဲ””
““အဲဒါလဲ ကၽြန္မ မသိပါဘူး၊ သူငယ္ေလးက ေလွသမားပါ။ ေနရာ
အတည္တက်လဲ ေနတာမဟုတ္ေတာ့ အခု သူၿပန္မလာတာလဲ
ၾကာပါၿပီ””
သူတုိ႕သည္ မေငြအိမ္အား ေစ့ေစ့စပ္စပ္အကဲခတ္ၿပီး သူတုိ႕ခ်င္းတီး
တုိးစကားဆိုေနၾကသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးၿပန္၏။
““သူႀကီးအိမ္မွာ ဓားၿပတိုက္ခံရတဲ့ညက ခင္ဗ်ား ဘယ္မွာရွိလ””

““ကၽြန္မ အိမ္မွာပါ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ေသနတ္သံေတြၾကားလို႕
လန္႕နိုးလာပါတယ္””
““ေသနတ္သံ ဘယ္နွစ္ခ်က္ ၾကားသလဲ””
““ေလး ငါး ေၿခာက္ခ်က္ၿဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္””
““အဲဒီအခ်ိန္ ခင္ဗ်ားသမီး အိမ္စိုးေမဘာလုပ္ေနလဲ””
““ရွင္””
မေငြအိမ္သည္ ေမးခြန္းကို ဘာဆုိလိုသည္ဟု ပထမ နားမလည္
လိုက္ေပ။
““ကၽြန္မသမီးဘယ္မွာလဲ ကၽြန္မ မသိပါဘူး၊ သမီးေၿပာေတာ့ သူတုိ႕
ေနရာက အေ၀းႀကီးမွာတ့ဲ၊ ေတာ္ေတာ့္ကုိေ၀းတယ္လို႕ ေၿပာပါတယ္””
သူတို႕သည္ မေငြအိမ္၏အေၿဖမ်ားကို လက္ခံသြား၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သို႕ေသာ္ မေငြအိမ္ႏွင့္တကြ သမီးတုိ႕အဖြဲ႕၀င္လူငယ္မ်ား၏ အေမ
နွင့္ဇနီး စုစုေပါင္း လူ(၃)ေယာက္ကို ေရနံေခ်ာင္းသို႕ ညတြင္းခ်င္း ေခၚ
သြားပါသည္။
““ကၽြန္မတုိ႕ကို ဖမ္းတာလား ...””
ရဲရင့္ေသာ အမ်ိဳးသမီးကေလးကေမးေတာ့ စစ္ဗိုလ္က ၿပံဳးသည္။
““ခဏေခၚတာပါ””
ထုိညက ဓားၿပတိုက္သည့္အဖြဲ႕သည္ ဓားၿပတိုက္ရံုမကဘဲ လူတစ္
ေယာက္ကို ဓားစာခံေခၚသြားခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ထုိလူမွာ သူႀကီးအိမ္
သို႕ လာေရာက္တည္းခုိေနေသာ စစ္ဘက္ အင္ဂ်င္နီယာဗိုလ္ၿဖစ္သည္။
ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ စစ္တပ္က မိမိတို႕အား စစ္ေဆးလိုၿခင္းၿဖစ္သည္။
သို႕ေသာ္ မိမိတုိ႕ကိုစစ္ေဆး၍ ဘာမ်ားသိရမွာမုိ႕လဲ။ သမီး အိမ္စိုးေမေၿပာ
သည့္ေမေမဘာမွမသိတာဟာ ပိုၿပီး အႏ္ၲရာယ္ကင္းပါတယ္ဟူေသာစကား
ကို သတိရသြား၏ ဘာမွမသိေတာ့ လိမ္ဖို႕ မလိုေတာ့ဘူးေပ့ါ။ အကယ္၍
သာ လိမ္ရမည္ဆုိလွ်င္ မေငြအိမ္ လိမ္တတ္မည္ မထင္ေပ။
ေရနံေခ်ာင္းေၿမသုိ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ပထမဆံုးအၾကိမ္ေၿခခ်
ရၿခင္းၿဖစ္သည္။ မေငြအိမ္တုိ႕ ေရာက္သြားခ်ိန္သည္ ညရွစ္နာရီေက်ာ္ၿပီ။
ေရနံေခ်ာင္းေၿမကို အလြတ္ရေနေသာ မိမိအဖို႕ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ခ်ထား ခ်
ထား၊ မ်က္စိပိတ္ထားလွ်င္ေတာင္ ေၿမႀကီးကိုနင္း၍ လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္
လွ်င္ မိမိ ဘယ္ေနရာသို႕ေရာက္ေနၿပီဟု သိရမည္ၿဖစ္၍ စုိးရိမ္ပူပန္မႈ မရွိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခဲ့ပါ။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ မိမိတုိ႕အား မ်က္စိမပိတ္ေပ ။

ေညာင္လွဆိပ္ကမ္းမွ သစ္တေပြ၊ ထုိမွ ေငြဘံုသာ။ မေငြအိမ္သည္
သူ႕ဘ၀၏ ဆင္းရဲဒုက္ၡမ်ားကို ေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာ ေငြဘံုသာစံအိမ္ႀကီးဆီ
သို႕ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိေသး၏။ စစ္ဗိုလ္က မေငြအိမ္၏ မ်က္လံုးအၾကည့္
ကို သတိထားမိသြားသည္။
““ဦးမင္းေခါင္ ဒီမွာ မရွိပါဘူး ေဒၚႀကီး၊ ရန္ကုန္မွာပါ””
ေၾသာ ... သူတုိ႕ဟာ ငါ့အေၾကာင္း အကုန္သိေနပါလား။
သူုတို႕သည္ မိမိတုိ႕အဖြဲ႕အား အက်ဥ္းသားေတြလို သေဘာမထားဘဲ
ဧည့္သည္ေတြလို သေဘာထား၏။ ေရႊဘံုသာဌာနထဲတြင္ တည္းခုိရသည္
ထို႕ေနာက္ ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္တြင္ အေပးအယူအစီအစဥ္ တစ္ခုကိုေၿပာ
ၿပေလသည္။
မေငြအိမ္တုိ႕ဘက္မွ တစ္ေယာက္ေယာက္က သမီးတုိ႕ဖမ္းထားသည့္
စစ္ဗိုလ္ ၿပန္လႊတ္ေပးရန္ သြား၍ေတာင္းဆုိမည္။ အကယ္၍ စစ္ဗိုလ္ကို
ၿပန္မလႊတ္ေပးလွ်င္ မေငြအိမ္တုိ႕အား ဖမ္းခ်ဳပ္ထားမည္။ သေဘာကေတာ့
စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ အရပ္သားသံုးေယာက္ အေပးအယူ လုပ္ရမည့္
သေဘာပင္ ၿဖစ္သည္။
““စိတ္မပူပါနဲ႕၊ ေဒၚႀကီးတုိ႕ကို တကယ္ဖမ္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ဟန္ၿပ
ပါ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေရႊဘံုသာအခ်ဳပ္၌ ႏွစ္ရက္ၾကာၿပီးေသာအခါ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ဟသၤာ
အူလ်ား ဖားလ်ား ေရာက္လာ၏။ ဟသၤာသည္ အံ့ၾသတႀကီး မ်က္နွာပ်က္
ေနသည္။
““သား ....””

မေငြအိမ္သည္ သူ႕ကုိ ၿပံဳးၿပႏွစ္သိမ့္ရသည္။
““သား ဘယ္ကေန သိလာသလဲ””
““ေအာင္လံနားမွာ ကုန္းေစာင္းက လူေတြနဲ႕ေတြ႕လို႕ေမေမ ...။ေမေမ
ေနရတာ အဆင္ေၿပရဲ႕လား။ သူုတို႕က ....””
““ၿမင္တဲ့တုိင္းပဲေလ ... သား၊ အေမတုိ႕ အဆင္ေၿပပါတယ္””
ထို႕ေနာက္ စစ္ဗိုလ္ကမေငြအိမ္၏လက္ေရးၿဖင့္ စာေရးရန္ ႏႈတ္တုိက္
ခ်ေပး၏။ ဟသၤာက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနသည္။
““ဒါ ... မမအိမ္စုိးေမတုိ႕အဖြဲ႕လို႕ ဗိုလ္ႀကီး ဘယ္လိုလုပ္သိမလဲ ...၊
တၿခားအဖြဲ႕ဆုိရင္ ဗိုလ္ႀကီးတုိ႕လုပ္သမွ်ဟာ ...””
စစ္ဗိုလ္၏ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးမ်က္နွာမွာ တည္သြားသည္။
““က်ဳပ္တုိ႕ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာ က်ဳပ္တုိ႕နားလည္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ား
လုပ္ရမွာက ဒီစာကို မအိမ္စိုးလက္ထဲထည့္ေပးဖို႕ပဲ””
““ကၽြန္ေတာ္ ... ဟုတ္လား ...””
““ဟုတ္တယ္””
““ဒါေပမယ့္ ... သူတုိ႕ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္မွ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မသိတာ””
““ကိစ္ၥမရွိဘူး၊ အေနာက္ရိုးမဆီသာ ဦးတည္ၿပီးသြား၊ ကၽြန္ေတာ္လမ္း
ေၾကာင္းေပးလိုက္မယ္။ အဲဒီေရာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေတြ႕ခ်င္တဲ့ လူနာမည္
ကိုေမးလုိက္၊ အလြန္ဆံုး တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ပဲၾကာမယ္၊ ခင္ဗ်ားေတြ႕ရမွာပဲ””

ဟသၤာသည္ ဇေ၀ဇ၀ါႏွင့္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္၏။
““ေၾသာ္ ... သား ...၊ ကုန္းေစာင္းကို၀င္ၿပီး ေၿမးကေလးနဲ႕သြားေတြ႕
လိုက္ပါဦး””
““ခင္ဗ်ာ ...””
““သူတို႕က သားကို အဲဒီအေၾကာင္း မေၿပာလိုက္ဘူးလား၊ သားမွာ
အလြန္ေခ်ာတဲ့ သမီးကေလးတစ္ေယာက္ ရေနၿပီေလ””
ဟသၤာသည္ ပထမ ေၾကာင္အသြား၏။ထုိ႕ေနာက္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း
အမူအယာၿဖင့္ တၿဖည္းၿဖည္း မ်က္လံုးစ၍ၿပံဳးသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ၀မ္းသာ
အားရ မေငြအိမ္၏လက္ကို ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
““ေမေမ့ဆီမွာ ...ဟုတ္လား””
““ေအးေပါ့””
““ေဒၚႀကီး ဒီမွာေနခဲ့စရာ မလိုပါဘူး၊ ေဒၚႀကီးအိမ္ကို ေဒၚႀကီးၿပန္
လိုက္သြားလို႕ရပါတယ္””
ဟသၤာသည္ ကုန္းလမ္းၿဖင့္ တစ္ခါမွမသြားဖူးေသာ မုန္းၿမစ္အထက္
ပိုင္းေဒသဆီသို႕ ႏြားလွည္းတစ္လွည့္၊ ၿမင္းလြတ္တစ္လွည့္၊ ေၿခက်င္တစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လွည့္ၿဖင့္ ခရီးစတင္ထြက္ခြာေလသည္။ တခ်ိဳ႕ရြာမ်ားသည္ အိမ္ေၿခေလး
ငါးဆယ္ခန္႕ရွိၿပီး တခ်ိဳ႕ရြာမ်ားသည္ အိမ္ေၿခ ဆယ္လံုးပင္ မရွိတတ္ေပ။
ေၿမလမ္းသည္ ခ်ိဳင့္ခြက္မ်ား၊ ေက်ာက္တံုးမ်ား ၿပည့္ေနသလို အဆင္းအ

တက္လည္း ၾကမ္းသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မုန္းေဘးမွသြားရၿပီး၊ တစ္ခါတစ္
ရံ မုန္းကိုၿဖတ္ရသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မုန္းနွင့္ ေ၀းသြားၿပန္သည္။
မမအိမ္စိုးေမသည္ ဤခရီးလမ္းကုိ ႏြားလွမ္းမစီး၊ ၿမင္းမစီးဘဲ ေၿခ
လ်င္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရမည္ ၿဖစ္သည္။ ရုပ္ရည္ကေလး နုနယ္ လွပသေလာက္
စိတ္အလြန္ၾကမ္းတမ္းသည့္ အမ်ိဳးသမီးပါကလား။ ထုိကဲ့သုိ႕ မာေၾကာ
ၾကမ္းတမ္းသည့္ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးကို မမအိမ္စိုးေမသည္ မည္သူ႕ထံမွ အေမြ
ရခဲ့သနည္း။ ေမေမမေငြအိမ္ထံကေတာ့ မဟုတ္။ ေမေမသည္ ရဲ၀ံ့စိတ္ရွိ
ေသာ္လည္း နူးညံ့သည္၊ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည္။ မမသည္ သူ႕ဖခင္ထံမွရရွိခဲ့
ၿခင္း ၿဖစ္လိမ့္မည္။ ဟသၤာသည္ ဦးမင္းေခါင္အေၾကာင္း စဥ္းစားလိုက္
တုိင္း ႏွလံုးဆီက မ်က္ခနဲ မ်က္ခနဲ ေအာင့္သြားရ၏။ သူသည္ မိမိအား
ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ႏွစ္ႀကိမ္ေစာ္ကားခဲ့ၿပီး ႀကိမ္ဒဏ္အမိန္႕ၿဖင့္ သူ႕မွာရွိ
သမွ် လူသားမာနအားလံုးကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည္။ ႀကိမ္ဒဏ္ (၂၅)ခ်က္။
သူသည္ ေတြးရင္းပင္ ႀကက္သီးထကာ ေက်ာထဲက စိမ့္လာခဲ့၏။ သည္
ဒဏ္ခ်က္ေတြကို အသက္မေသဘဲ သူဘယ္လို ရင္ဆုိင္ခံစားနုိင္ခဲ့ပါသ
နည္း။
သူတုိ႕မဂၤလာေဆာင္ကို ႀကီးႀကီးေမ တစ္ေယာက္သာလာသည္။ ဦး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မင္းေခါင္မလာ၊ ေအးေအာင္ မလာ။ ဦးမင္းေခါင္သည္ မိမိအား သူ႕သား
ကို သတ္ဖို႕ႀကိဳးစားသူအၿဖစ္ မုန္းတီးနာက်ည္းသည္။ သူ႕သမီးကို အရ
ခ်ိဳင္ဖို႕ႀကိဳးစားသူအၿဖစ္ အထင္ေသး အၿပစ္ၿမင္သည္။ ေမေမမေငြအိမ္အ
ေပၚထားသည့္ မိမိ၏ ေလးစားႏွစ္သက္မႈကို ေအာက္တန္းက်သည့္အၿမင္
တစ္ခုၿဖင့္ၾကည့္ၿပိး မိမိအား စက္ဆုတ္ရြံရွာသည္။

သူသည္ ပါးၿပင္ႏွစ္ဖက္ ရွိန္းခနဲ ေႏြးသြားကာ လက္သီးကို က်စ္
ေနေအာင္ ဆုပ္ထားလိုက္မိ၏။ သူခုိးဟု စြပ္စြဲကာ ၾကိမ္ရိုက္ခံရသည့္
ဒဏ္ခ်က္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ နာက်င္ေစေသာ ဓားခ်က္တစ္ခုပါတ
ကား။
သူသည္ မမအိမ္စိုးေမႏွင့္ေတြ႕ဖို႕ ရြာကေလးတစ္ရြာစီတြင္ တစ္ညစီ
ေစာင့္အိပ္ရ၏။ ဒုတိယရြာ၏ အေနာက္ေတာင္အရပ္မွာ ႀကီးမားေသာ
ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိသည္။ထုိေညာင္ပင္ေအာက္မွာေတြ႕ရန္ မမက သူ႕
အား ခ်ိန္းဆုိလိုက္သည္။
မမႏွင့္ေတြ႕ရမည့္ နံနက္တြင္ သူအေစာႀကီးနိုးေန၏။ ဤရြာတြင္
ၾကက္မ်ားသည္ မၿပီးနုိင္ မစီးနုိင္တြန္ၾကေလသည္။ လူေၿခနည္းပါးလြန္း
ေသာ ရြာတြင္ ေမာင္းေထာင္းဆန္ဖြတ္သံ မၾကားရ။ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္
တစ္ေယာက္ စကားဆုိသံမၾကားရ။ ပဲၿပဳတ္သည္၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း
သည္ ေအာ္သံ မၾကားရ။ ေက်းငွက္တိရစ္ာန္မ်ားနွင့္ ၾကက္သံမ်ားသာ သူ

ၾကားရသည္။ မမအိမ္စိုးေမက ေစာ၍ေရာက္လွ်င္ စိတ္မရွည္ဘဲ ၿပန္သြား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွာစိုး၍ သူသည္ ခ်ိန္းထားရာသို႕ အေစာႀကီး ထြက္လာခဲ့သည္။ ပိႏဲ္ၷ
ေညာင္ပင္ႀကီးသည္ လူေလးငါးေယာက္ လက္ခ်င္းထိၿပီး ဖက္မွရေလာက္
ေအာင္ ႀကီးမားသည္။ သစ္ေခါင္းႀကီးတစ္ခုလည္း ရွိသည္။ သူသည္ ပါ
လာသည့္ မုန္႕မ်ားကိုထုတ္စား၍ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ အနည္းငယ္ ရင္ခုန္
စြာ ေစာင့္ေလသည္။
မမသည္ ေနေတာ္ေတာ္ၿမင့္မွ ေရာက္လာ၏။ မမကို ၿမင္လိုက္ရ
ေသာအခါ သူ ရုတ္တရက္ ၀မ္းနည္းသြားသည္။

ၿဖဴ၀င္းသည့္ မမအသားအေရမွာ အညိုေရာင္ ေၿပာင္းေနေပၿပီ။ ပြ
ေယာင္းေယာင္း ရွပ္အက်ႌထူထူႀကီး၏ေအာက္၊ ခါးတစ္ေနရာတြင္ ေသ
နတ္တစ္လက္ပါလိမ့္မည္ဟု ဟသၤာ အေသအခ်ာသိသည္။ထဘီမွာ အပြင့္
မေပၚေတာ့ေသာ ပြင့္ရိုက္လံုခ်ည္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း။ ဟသၤာသည္ မမ၏အဆင္
အၿပင္ကုိၾကည့္ကာ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲသြားမိသည္။ မမ၏ ေၿခမွာစီးထား
သည့္ဖိနပ္မွာ စုတ္ၿပတ္ကာ အနားဖြာေနေသာ ေယာကၤ်ားစီးဖိနပ္ၿဖစ္ေလ
သည္။
““မမ ....””
ဟသၤာသည္ မမအား ၿဗဳန္းခနဲ ထရပ္ႀကိဳဆုိရင္း မ်က္ရည္ေ၀့လည္
လာသည္။ မိမိ၏ ရင္ခြင္သို႕ ခဏတာသာ ၀င္ေရာက္နားခုိခဲ့ၿပီး အၿပီးအ
ပိုင္ ၿပန္လည္ ထြက္ခြားသြားခဲ့သည့္ မမသည္ မိမိအားသူစိမ္းတစ္ေယာက္
ၾကည့္သည့္အၾကည့္မ်ိဳးၿဖင့္ ၾကည့္ေနၿပီ။ အဲဒီမ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႕ မၾကည့္ပါနဲ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မမရယ္ ....။
သည္ေနရာမွာ ရင္ခုန္စြာထုိင္ေစာင့္ရင္း မမႏွင့္ ေတြ႕ပံုေတြ႕နည္းတုိ႕
ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးၿမင္ေယာင္ ခံစားၾကည့္ခဲ့၏။ သို႕ေသာ္ သူေတြးသမွ်၌ ယခု
လို ေၿခခပ္ခ်ဲခ်ဲ သတိအေနအထားၿဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ကာ မသကၤာသည့္ ပံု
စံၿဖင့္ လာေတြ႕သည့္ အေတြးမ်ိဳးမပါ။ ယခုလို ေအးစက္သည့္ သူစိမ္းအ
ၾကည့္မ်ိဳး မပါ။
““မမအတြက္ အ၀တ္အစားတခ်ိဳ႕နဲ႕ မုန္႕ေတြ ယူလာခဲ့တယ္””
““မလုိပါဘူး””
ၿပတ္သားသည့္အသံေၾကာင့္ သူ ၀မ္းနည္းသြားသည္။

““ဖိနပ္ကိုေတာ့ လံုးလံုးသတိမရဘူး မမရယ္ ...၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဖိနပ္နဲ႕
လဲ ယူထားလိုက္ေနာ္...””
ဖိနပ္ခ်င္းလဲသည္ကိုေတာ့ မမက အသာတၾကည္ပင္ သေဘာတူ၏။
““ကုိယ့္ကိုေပးဖုိ႕စာပါရင္ ေပးခဲ့၊ ၿပီးရင္ မင္း ၿပန္ေတာ့””
““မမရဲ႕ ... ကၽြန္ေတာ္က မမရန္သူ မဟုတ္ပါဘူး၊ မမရဲ႕လင္ပါ။ မမ
ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီမ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႕ မၾကည့္နဲ႕ ... မၾကည့္ပါနဲ႕””
သူသည္ ထိန္းခ်ဳပ္မ်ိဳသိပ္ထားဖို႕ မတတ္နုိင္ေတာ့ဘဲ မမကို လွမ္း
ဖက္ေပြ႕ကာ မမ၏ပခံုးေပၚမွာ ပါးပ္လ်က္ မ်က္ရည္တစ္စက္ႏွစ္စက္က်မိ
သည္။ မမ၏ခါးတြင္ မာေၾကာသည့္အရာတစ္ခုရွိသည္ကို သူခံစားသိၿဖင့္
သိလိုက္ရ၏။ ေအးစက္ေတာင့္တင္းမည္ဟု ဟသၤာ ယူဆထားခဲ့ေသာ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လည္း မမ၏ကိုယ္လံုးကေလးသည္ တုန္ခိုက္ေနေလသည္။ မမသည္
ဟသၤာကို ရက္စက္စြာ ရိုက္ႏွက္ခဲ့၏။ ရက္စက္စြာပစ္ပယ္ခဲ့၏။ မမကို
ဟသၤာ မည္မွ် ခ်စ္ၿမတ္နုိးရသည္ကို မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ခဲ့၏။ လ်စ္လ်ဴရႈ
ခဲ့၏။ ဟသၤာသည္ မမ၏ခင္ပြန္းလင္တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္ကို ေမ့ေပ်ာက္
ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့၏။ သို႕ေသာ္ ယခုအခါမွာ ဟသၤာမ်က္၀န္းမ်ားရွိ တြယ္ၿငိ
ၿမတ္နိုးရိပ္သည္ မမအား သတိၿပန္လည္ေစခဲ့ၿပီ။ မမသည္ ဟသၤာအား
ခ်စ္သူခင္ပြန္းအၿဖစ္ ၿပန္လည္ခံစားခဲ့ၿပီး ၿဖစ္လိမ့္မည္။
““ေမာင့္လက္ေတြ ၾကမ္းလွခ်ည္လားကြယ္ ...၊ ဘာေတြ ပင္ပင္ပန္း
ပန္းလုပ္ေနလို႕လဲ ...””

ဟသၤာ၏ အသားမာတက္ေနေသာ လက္ဖ၀ါးမ်ားကို ညင္သာစြာ
ပြတ္သပ္ၾကည့္ရင္း မမ ကရုဏာသက္စြာေၿပာလုိက္ေတာ့ ဟသၤာရင္မွာ
လိႈက္ခနဲ ၿဖစ္သြား၏။
““အရင္လိုပါပဲ မမရယ္ ...၊ ေလွအလုပ္ပါပဲ””
““သမီးေလးနဲ႕ အတူ အိမ္မွာအတည္တက်ေနဖို႕ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္
ကူးမွာလဲ ေမာင္ ...””
သူ မမမ်က္နွာကို ခပ္ဆဆၾကည့္၍ ဇြတ္ေၿပာလိုက္၏။
““မမ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ၿပန္လာမွ””
မမႏႈတ္ခမ္း မဲ့ေကြးသြားသည္။ ထုိ႕ေနာက္ စကားလႊဲပစ္ေတာ့သည္။
ေမေမ့စာႏွင့္ပတ္သက္၍ မမ၏ စကားၿပန္မႈမွာ ၿပတ္သားလွသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေမာင္ ...၊ မမတစ္ေယာက္တညး္ရဲ႕ အဆံုးအၿဖတ္န႕ဲ မရဘူး၊ အဲဒီ
ေန႕ည ဒီလိုၿဖစ္သြားတာကိုယ္တုိ႕မသိလိုက္ၾကဘူး။ ဒီကိစ္ၥကုိ ကိုယ္အၿပစ္
တင္ခဲ့တယ္၊ ဒါ မလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစစ္ဗိုလ္ ဒီေရာက္
လာမွာေတာ့ ကိုယ္တို႕ ခ်က္ခ်င္းၿပန္လႊတ္ေပးဖို႕ မလြယ္ဘူး၊ ကိုယ္တုိ႕
စခန္းမေၿပာင္းနုိင္ေသးဘူးေလ ...။ လႊတ္မွာပါ၊ ၿပန္လႊတ္မွာပါ။ သူ႕ကို
ဆူးကေလးတစ္ခ်က္ေတာင္ မထိေစရဘူး””
ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ကုိ ၾကည့္သည့္ အရိပ္အေယာင္သည္ မမ၏
မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ခဏသာ တည္ခဲ့၏။ ယခုအခါ ဟသၤာသည္ သူစိမ္း
တစ္ေယာက္ ၿဖစ္သြားၿပန္ၿပီလား။ သူသည္ မမ၏ လက္ဖ်ားကေလး ႏွစ္

ဖက္ကို ဆုပ္ကုိင္ကာ နမ္းလိုက္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မမစိတ္ဆုိးမွာကို
လည္း မခံစားခ်င္ေပ။
““အဲဒါက သိပ္မၾကာပါဘူး၊ အဲဒါၿပီးရင္ သူ႕ကို ေသေသခ်ာခ်ာၿပန္
ပို႕ေပးမွာပါ။ ကုိယ္ အဲဒီကတိကိုေတာ့ ေပးနုိင္တယ္””
““ဒါၿဖင့္ ေမေမ့အတြက္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ...””
မမမ်က္လံုးမ်ားတြင္ အၿမဲရွိေနက် စိမ္းကားၿပတ္သားသည့္အရိပ္
သည္ ေဖ်ာ့မွိန္ကာ မ်က္လံုးမ်ား စိုစြတ္နူးညံ့လာသည္။
““ေမေမ ဘာမွ ၿဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး ...၊ ေမေမ ဆင္းရဲဒုက္ၡေတြနဲ႕ေ၀း
မွာပါ။ ေမေမ့လို အၿပစ္မရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူမွ
မရက္စက္ပါဘူး ....၊ ကိုယ္သိပါတယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခဏ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး မမက ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။
““ေမာင္ၿပန္ေတာ့””
မိမိႏွင့္ေတြ႕ဆံုခ်ိန္ ၿပီးသြားၿပီဟု မမဆံုးၿဖတ္လိုက္ေလသည္။ ဟသၤာ
သည္ မမႏွင့္ စကား၀၀မေၿပာရေသး။ မမဆံပင္မွ်င္ကေလးမ်ားကိုမွ
တယုတယ မထိကိုင္ရေသး။ မမက ၿပန္ဖို႕အမိန္႕ေပးေနၿပီ။ ဟသၤာဘ၀
တြင္ မမႏွင့္ေတြ႕သည့္အခ်ိန္မွစ၍ မမအမိန္႕မ်ားကိုသာ လိုက္နာခဲ့ရ၏။
မမ စီစဥ္ညႊန္ၾကားသမွ်ကိုသာ ၿပဳမႈလႈပ္ရွားခဲ့ရ၏။ မမႀကိဳးဆြဲရာ မေမာ
တမ္းလိုက္ပါ ကၿပေနရသည့္ ရုပ္ေသးရုပ္ကေလးသာ ၿဖစ္သည္။ သည္
ရုပ္ေသးကေလးဟာ အလြန္ တမ္းတတြယ္ၿငိတတ္တဲ့ အရုပ္ကေလးဆုိတာ
မမ ေမ့ထားခဲ့ေလသည္။

““ၿပန္ေလ ေမာင္ ...””
““ကၽြန္ေတာ္ မမကို အၾကာႀကီး ၾကည့္ခ်င္ေသးတာ ...””
““ကိုယ္ ဒီမွာၾကာၾကာေနလုိ႕ မၿဖစ္ဘူး””
သူသည္ ဟုိတုန္းကလိုပင္ စိတ္ရူးေပါက္သြားကာ မမအား ေပြ႕ဖက္
ဖို႕ ေၿခလွမ္းၿပင္လိုက္၏။ မမကၿဗဳန္းခနဲ ေနာက္ဆုတ္သြားကာ လက္က
အက်ႌ၏ေအာက္ထဲသို႕ ရုတ္တရက္ ေရာက္သြားေလသည္။ သူ မမကိုေငး
ၾကည့္လိုက္သည္။
““မမရဲ႕ ... သတ္ခ်င္ရင္ သတ္ပစ္လုိက္ပါေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္ေလ ...
ကၽြန္ေတာ္ ...မမနဲ႕ခြဲေနရတာနဲ႕စာရင္ ေသပဲ ေသလိုက္ခ်င္ပါတယ္ မမ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရယ္ ...””
သူ႕အသံကအဖ်ားဆြတ္ၿပီး တုန္ရီသြားကာ သူ႕မ်က္ရည္မ်ားကို မမ
ၿမင္မွာစိုး၍ ရုတ္ခနဲ မ်ကလႊာခ်လိုက္မိသည္။
သူ လံုး၀မေမွ်ာ္လင့္မိသည့္အခ်ိန္မွာ မမ၏ ၾကမ္းရွေနေသာ လက္ဖ
၀ါးေလးတစ္ဖက္က သူ႕ပါးကိုလာထိသည္။ ဖြဖြကေလး.။ သူမ်က္ေတာင္
တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ခတ္ကာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္၏။ မမ၏ မ်က္လံုးသည္
လြန္ခဲ့ေသာ ၁၂ႏွစ္က မုန္းဆိပ္ကူးတုိ႕ေလွေပၚတြင္ သူ႕ကိုၿပံဳးၿပခဲ့သည့္
မ်က္လ့ုးမ်ားအတုိင္း ၿဖစ္သည္။
““ေၾသာ္ ...ေမာင္က အခုထိ ကေလးေလးပဲကိုး ...””
““ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မမနဲ႕ ...””
မမက ေခါင္းတစ္ခ်က္ ဆတ္ခါလုိက္သည္။

““ေမာင္နဲ႕ မမမွာ သမီးကေလးရွိတယ္ေလ၊ ေမာင့္အတြက္ သမီးက
ေလးကို ဆင္းရဲဒုက္ၡထဲကေန မၿဖစ္ၿဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ၿပီး မမ
ေမြးေပးထားတယ္ေလ။အဲဒီသမီးေလးကို ေမာင္ၿပဳစုရဦးမယ္။သမီးကေလး
ပညာတတ္ဖို႕၊ အက်င့္စာရိတ္ၲေကာင္းဖို႕၊ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ အဲ့ဒါေတြ ေမာင္လုပ္
ေပးရဦးမယ္၊ မမက သမီးတုိ႕ေခတ္မွာ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနနုိင္ေအာင္
ဒီကေနၾကိဳးစားမယ္။မၾကာပါဘူးေမာင္ရယ္ ...၊ သိပ္မၾကာခင္ ေမာင္ရယ္
မမရယ္၊ သမီးကေလးရယ္ မိသားစု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနနုိင္ၾကေတာ့မွာ
ေမာင္ရဲ႕ ...၊ ေမာင္ စိတ္မပ်က္ရဘူးေနာ္ ... ေမာင္ ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မမသည္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေခ်ာ့ေမာ့သလို သူ႕ကို စိတ္ရွည္
ရွည္ ေခ်ာ့ေမာ့ေလသည္။
““မမကို ခ်စ္တယ္ မဟုတ္လား ေမာင္ ....””
တင္းက်ပ္မႈၿဖင့္ သူႏႈတ္ဆြံ႕ကာ ေခါင္းကိုသာ ညိတ္ၿပလိုက္၏။ မမ
သည္ နဖူးေပၚက ဆံပင္ရွည္တုိ႕ကုိ သပ္ဖယ္သိမ္းလ်က္ ေၿခဖ်ားေထာက္
ကာ သူ႕ကို နမ္းေမႊးလိုက္ေလသည္။ သူသည္ ေၾကကြဲစိတ္နွင့္ ၾကည္နူး
စိတ္ကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ခံစားလ်က္ ၿငိမ္သက္ေန၏။
““ခ်စ္ရင္ ၿပန္ေတာ့ေနာ္ ...””
သူသည္ မမစကားကို နာခံစြာပင္ ... မမႏွင့္ခြဲရန္ ေၿခလွမ္းကိုစတင္
လွမ္းလိုက္သည္။
““ေၾသာ္ .. ေမာင္ေရ ...၊ သမီးေလးနာမည္ ဘယ္လိုေပးထားလဲဟင္””
သူ မမဘက္သို႕ ညင္သာစြာ ၾကည့္လုိက္၏။

မမမ်က္လံုးထဲက ခ်စ္ၿခင္းေမတ္ၲာရိပ္မ်ားကို ေက်ေက်နပ္နပ္ေငး
ၾကည့္ရင္း သူ ေၿဖလိုက္သည္။
““ေငြအိမ္စံတ””
ဲ့
ထို႕ေနာက္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ နာက်င္စြာပင္ လမ္းခြဲလုိက္ၾကေလ
သည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

အပိုင္း (၃)
ေငြအြအိမိမ္စ္စံ

(၁)
ေရနံေခ်ာင္းေရနံေၿမသည္ အဂၤလိပ္တုိ႕၏ ေၿမလွန္စနစ္ေၾကာင့္
အစအရာရာ ၿပိဳကြဲသြားခဲ့သည္။ သစ္တေပြက လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပးစက္
ရံုႀကီးမ်ား အပိုင္းပိုင္းၿပတ္သြားခဲ့သည္။ က်ိဳးၿပတ္ေနေသာ သံတုိသံစမ်ား
ပိုက္လံုးမ်ား၊ ၿငင္းစင္မ်ားသည္ ေနရာအႏွံအၿပားတြင္ အႂကြင္းအက်န္အ
ၿဖစ္ ရွိေနေသးသည္။ ပ်က္စီးသြားေသာ ေရနံတြင္းမ်ားကို ၿပန္လည္တပ္
ဆင္ၿပီး တူးေဖာ္ေနရေသာကာလၿဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕တြင္းမ်ားမွ ဘိလပ္ေၿမ
ေလာင္းထည့္သြားေသာေၾကာင့္ ၿပင္ဆင္ဖုိ႕ မလြယ္ကူေတာ့ေခ်။ တခ်ိဳ႕
တြင္းမ်ားမွာ သံတုိသံစ၊ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲမ်ား ပစ္ထည့္ခံရသည္။
ေပႏွစ္ေထာင္သံုးေထာင္ရွိသည့္ စက္မ်ား၏ အထက္ေၿမၿပင္ေပၚမွေန၍
တြင္းထဲ ဘာပိတ္ဆုိ႕ေနသည္ဟုသိရရန္ ၿပင္ဆင္ရန္မွာ ေရနံတြင္းစားမ်ား
အဖုိ႕ မလြယ္ကူေသာ ကိစ္ၥၿဖစ္သည္။ အတြင္းမွာက်ေနသည့္ ပစ္ၥည္း၏ ပံု
သ႑ာန္အရြယ္အမ်ိဳးအစား အေနအထားကိုမသိဘဲ မည္သည့္ခ်ိတ္မ်ိဳး၊
ကိရိယာမ်ိဳးၿဖင့္ ဆြဲတင္ရမည္ဟု မသိနုိင္။ ထုိအခါ ေရနံတြင္းရွင္မ်ားၿပန္
လည္တူးေဖာ္ေရး မန္ေနဂ်ာမာ်းသည္ ဖေယာင္းတံုး၊ ဆပ္ၿပာတံုး စသည္
ၿဖင့္ ပံုစံသြင္းလြယ္သည့္ ပစ္ၥည္းနွင့္ထိမိ၍ ထင္က်န္ရစ္ေသာ အရာပံုစံကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ၾကည့္ရ၏။ ေအာက္မွာ ယခုရွိေနေသာပစ္ၥည္းသည္ သံတံုးတစ္ခုလား၊ တူ
ရြင္းတစ္ခုလား၊ ေက်ာက္ခဲလား ခန္႕မွန္းၾကရသည္။
ေရနံေၿမသည္ ေတာ္ေတာ္ေၿပာင္းလဲေနၿပီ၊ မေၿပာင္းလဲသည္မွာ မေငြ
အိမ္ ေနခဲ့ဖူးေသာ အိမ္ကေလးပင္ၿဖစ္သည္။
မေငြအိမ္သည္ ေငြအိမ္စံကေလးကို ခ်ီပိုးထားသည့္ဟသၤာအား မိမိ
၏အိမ္ကေလးကိုၿပလ်က္ အတိတ္ကအရိပ္မ်ားကို ၿပန္လည္ေၿပာၿပသည္။
အိမ္ေရွ႕က ထေနာင္းပင္ေလးအေၾကာင္း၊ အိမ္ေနာက္က ေခ်ာက္ကမ္းပါး
ေလးအေၾကာင္း ....။
““လြမ္းေလာက္စရာ ဘာမွမရွိတဲ့ ဘ၀ပါသားရယ္ ...၊ ေမေမၿပန္ေတြး
ခ်င္တာ မရွိပါဘူး။ ေမေမဟာ ေဟာဒီအိမ္ထဲမွာ တစ္ရပ္ၿပီးတစ္ရက္ ေန
သြားဖို႕ ခြန္အားေတြကို ေန႕စဥ္ေန႕စဥ္ ၿပန္ၿပန္ အားတင္းၿပီး ၿဖည့္ခဲ့ရ
တယ္။ သမီးအိမ္စိုးေမကေလးက ေမေမ့အတြက္ ခြန္အားပဲေပ့ါ””
ေၿမးအဘြား သံုးေယာက္ ေငြဘံုသာအိမ္ႀကီးဆီသို႕ ၿပန္ေရာက္ေသာ
အခါ အသုဘသတင္းေမးဧည့္သည္မ်ား ရွင္းသြားၿပီ။
အလႈအတန္းတစ္ခုခု ၿပဳလုပ္လွ်င္ မိသားစုေဆြမ်ိဳး စံုခ်င္မွစံုမည္ၿဖစ္
ေသာ္လည္း အသုဘတစ္ခု ၿဖစ္ေပၚသည့္အခါ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က
မိသားစု၀င္မ်ား ဆံုဆည္းတတ္ၾကေလသည္။
ဦးၿမသာ အသည္းအသန္ မက်န္းမာသည့္အခ်ိန္မွာ ေဒါက္တာေအး
ေအာင္ႏွင့္ ဇနီးေဒါက္တာခ်ယ္ရီ ေရာက္လာၾကသည္။ ဦးၿမသာမဆံုးခင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တစ္ရက္မွာ ဟသၤာတုိ႕ ေၿမးအဖြားသံုးေယာက္ ေရာက္လာၾကသည္။ ဦးၿမ
သာဆံုးသည့္ေန႕မွာ ဦးမင္းေခါင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။

အသုဘအတြက္ပူေဆြးေသာကမ်ားသည္ မိသားစုၿပန္ေတြ႕ၿပီး စကား
လက္ဆံု ေၿပာရေသာအခါ သက္သာရာ ရသြားတတ္၏။ အသုဘအခမ္း
အနားၿပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာပင္ တစ္ခါတစ္ရံစကားေၿပာရင္း ၿပံဳးမိတတ္ၾက
၏။ ဤအခမ္းအနားတြင္ ပ်က္ကြက္သူမွာ တစ္ေယာက္သာၿဖစ္သည္။
အိမ္စိုးေမ ၿဖစ္ေလသည္။
ဦးမင္းေခါင္သည္ ေဒၚခင္မင္းေမအား စကားလက္ဆံုေၿပာရင္းက
အနားမွ သင္ၿဖဴးဖ်ာကို လိပ္ေနသည့္ ေဒၚေငြအိမ္အား စကားလွမ္းေၿပာခဲ့
သည္။
““ေငြအိမ္ ... သမီးဆီက ဘာသတင္းမ်ားရေသးလဲ ...””
ေဒၚေငြအိမ္သည္ ဦးမင္းေခါင္အား တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေအးတိ
ေအးစက္ပင္ မ်က္လႊာခ်သြားခဲ့သည္။ လံုး၀မၾကားလိုက္သလို မိမိအား
ဦးမင္းေခါင္က ဘာစကားမွ လွမ္းမေၿပာလိုက္သလိုပင္ၿဖစ္သည္။ ဦးမင္း
ေခါင္သည္ အစ္မ၏ေရွ႕မွာ နည္းနည္းရွက္သြားသည္။ နည္းနည္းလည္း
အံ့ၾသသြား၏။ ေငြအိမ့္ထံမွာ သည္လို ေအးစက္စက္လ်စ္လ်ဴရႈမႈကို ဘယ္
တုန္းကမွ် မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးေခ်။ အၿမဲတေစ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလြယ္သည့္မိန္းမ
အၿမဲတေစ လိုက္ေလ်ာတတ္သည့္မိန္းမ ... ထိုမိန္းမသည္ ယခုအခါ ေအး
စက္မာေၾကာသည့္မိန္းမအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲခဲ့ၿပီလား ...။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ သတိထားမိလာသေလာက္ကေတာ့ ေငြအိမ္ သူ႕ကိုေရွာင္ေန
သည္။ အတတ္နုိင္ဆံုး မ်က္နွာခ်င္းမဆုိင္မိေအာင္ေနသည္။ ေသခ်ာသည္
မွာ ေငြအိမ္သည္ ကာလၾကာၿမင့္စြာ သူ႕အေပၚ စိတ္ဆုိးေနဆဲၿဖစ္ေပ
သည္။ထမင္း၀ိုင္းတြင္ မမ ခင္မင္းေမက ေငြအိမ္နွင့္သူ႕ကို အတူစားေစ
သည္။

““ေငြအိမ္ ... လာ၊ လူႀကီးသံုးေယာက္ အရင္စားရေအာင္။ ကေလး
ေတြက ေနာက္မွ သပ္သပ္စားလိမ့္မယ္””
ေငြအိမ္သည္ ထမင္းကို တိတ္ဆိတ္စြာ စားေလသည္။ သူအမွတ္တ
မဲ့လိုလိုႏွင့္ ေၿမးကေလးေငြအိမ္စံအေၾကာင္း စကားစ၍ ေၿပာၾကည့္သည္။
““ေအးေအာင္တုိ႕ကေတာ့ လက္ထပ္တာသံုးနွစ္ရွိၿပီ။ သားသမီးမရ
ေသးဘူး ေငြအိမ္ရဲ႕။ ေအးေအာင္က ေငြအိမ္စံကေလးကို သိပ္ခ်စ္ေနတယ္
ကေလးကလဲ သိပ္ကုိသြက္တာပဲေနာ္ ””
ေငြအိမ္ ဟုတ္ကဲ့လည္းမေၿပာ၊ ဘာမွလည္းမေ၀ဖန္၊ သူ႕ကုိလည္း
ေမာ့မၾကည့္ေပ။ သူ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ရိႈက္ရံုသာ တတ္နုိင္ေတာ့၏။ သူ
ေနာက္တစ္နည္း စမ္းၾကည့္ၿပန္သည္။ ညေနေလာက္က်ေတာ့ ၿခံထဲမွာ သူ
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းက ေငြအိမ္ ပန္းခူးေနသည့္ၿမတ္ေလးရံုအနီးသုိ႕ေလွ်ာက္
သြားသည္။
““ေငြအိမ္ ... ကိုယ့္အတြက္ သံပရာရည္ကေလး ေဖ်ာ္ေပးမလား၊
ကိုယ္ေခါင္းထဲက ရိပ္တိတ္တိတ္နဲ႕””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ စကားၿပန္မရပါ။
ေငြအိမ္သည္ ခဏၾကာေတာ့ သူ႕အနီးမွ ခြာသြားသည္။ သူၿခံေထာင့္
က ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ေလးပင္စြာ ထုိင္ခ်လိုက္မိ၏။ ဤကု
လားထုိင္သည္ ေဖေဖထိုင္ေနက် ကုလားထုိင္ၿဖစ္သည္။ ေဖေဖသည္ ဤ
ကုလားထုိင္မွာထိုင္ရင္း၊ ၿခံစည္းရိုးမွာ တြယ္ကပ္ေပါက္ေနသည့္ ႏြယ္ပင္
စိမ္းစိမ္းမ်ားကို လွမ္းၾကည့္ရင္း၊ ေရနံတြင္းမ်ား၏ ဆုတ္ယုတ္မႈ၊ တိုး
တက္မႈ၊ အၿမတ္ေငြႏွင့္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကို တြက္ခ်က္စဥ္းစားေနတတ္

၏။ သူသည္ ေဖေဖ၏ ေရနံတြင္းမ်ားကို လံုး၀စိတ္မ၀င္စားခဲ့ေပ။ ေရနံ
တြင္းမွ ရေသာေငြမ်ားကို မိမိပညာေရးအသံုးစရိတ္အတြက္ ေဖာေဖာသီသီ
သံုးခဲ့ေသာ္လည္း ေရနံတြင္းတစ္တြင္းကို ဘယ္လိုထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္
ရမလဲဟု မသိခဲ့ေပ။ ယခုအခါ ေရနံတြင္းမ်ားကို မမခင္မင္းေမအား လႊဲ
ေၿပာင္းေပးအပ္ခဲ့ၿပီ ၿဖစ္သည္။ မမခင္မင္းေမသည္ ေဖေဖ၏မန္ေနဂ်ာ
အကူအညီၿဖင့္ ဤေရနံတြင္းမ်ားကို စိတ္၀င္စားစြာ၊ ၿမတ္နုိးစြာ၊ နုိင္နင္း
စြာ ထိန္းသိမ္းအုပ္ခ်ဳပ္နုိင္လိမ့္မည္ဟု သူ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
““ေဖေဖ....””
ေအးေအာင္သည္ လင္ပန္းတစ္ခ်ပ္ၿဖင့္ အနီးသို႕ေရာက္လာ၏။ ေအး
ေအာင္၏လက္ထဲမွာ ေခြးေၿခအၿမင့္ကေလးတစ္ခု ဆြဲလာသည္။ လင္ပန္း
ထဲမွာ လက္သုတ္ပ၀ါ ေခါက္တစ္ခုႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္ၿပားေပၚ
တင္ထားေသာ သံပရာရည္ဖန္ခြက္တစ္ခု ပါသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္က ေပးခုိင္းလိုက္လို႕ ေဖေဖ””
သူ လိႈက္ခနဲ ၾကည္နူးသြား၏။ ေငြအိမ္သည္ သူ႕ကို ယခင္ကလိုပင္
ေစတနာထားဆဲပါလား ...။
ေအးေအာင္သည္ ေခြးေၿခေပၚမွာ လင္ပန္းကို တင္လိုက္သည္။
““ေဖေဖ ေခါင္းမူးလို႕ဆုိ၊ ဧည့္သည္ေတြနဲ႕ စကားေၿပာရတာ မ်ားလို႕
နဲ႕တူတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ႏွိပ္ေပးရမလား ေဖေဖ””
သူ လက္ၿပတားလိုက္၏။
““ေန ေန သား ... ေဖေဖ သက္သာပါတယ္””

တကယ္ေတာ့ သူ အနည္းငယ္မွ်ပင္ ေခါင္းမမူးပါ။
ခပ္လွမ္းလွမ္း ၿမက္ခင္းေပၚသို႕ ေငြအိမ္စံကေလး ေၿပးထြက္သြား
သည္ကို ၿမင္ရသည္။ ထုိၿမက္ခင္းမ်ားသည္ ယေန႕လည္း ဟုိစဥ္ကလိုပင္
စိမ္းစိုဆဲ၊ နူးညံ့ဆဲ။ ေဖေဖသည္ ဤၿမက္ခင္းကို သူကိုယ္တုိင္ ၿပဳၿပင္
ထိန္းသိမ္းခဲ့၏။ ေဖေဖသည္ ဤၿမက္ခင္းကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ခဲ့သည္။
ဟိုးလြန္ခဲ့သည့္ နွစ္ေပါင္း ၃၀ေလာက္က ဤၿမက္ခင္းေပၚတြင္
ဂါ၀န္ဖားဖားၿဖင့္ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ေဆာ့ကစားခဲ့ဖူးသည္။ ထုိ
ကေလးမေလးကို သူသည္ ဇနီးသည္မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ကေလး ခ်စ္
ၾကင္နာခဲ့ရဖူးသည္။ ယခု ထိုကေလးမေလးသည္ ေတာထဲေတာင္ထဲတြင္
သစ္ဥမ်ား၊ မွ်စ္မ်ားတစ္လွည့္၊ ေၿပာင္းေစ့မ်ား၊ ဆန္မ်ားတစ္လွည့္ အငတ္
ငတ္ အၿပတ္ၿပတ္ စားေသာက္ရင္း ေၿပးလႊားေနခဲ့ရၿပီ။ သမီး၏ေၿခဖ၀ါး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွာ ဖိနပ္မွ ပါပါရဲ႕လား။ ဤေၿခေထာက္ကေလးမ်ားသည္ ဆူးမ်ား၊ ၀ါး
ေၾကာမ်ား၊ သစ္ငုတ္မ်ားၿဖင့္ ဘယ္နွစ္ခါ ေသြခ်င္းခ်င္းနီခဲ့ရၿပီလဲ။
ဤအၿဖစ္မ်ား ဘာေၾကာင့္ ၿဖစ္ခဲ့ရပါသလဲ။
ေငြအိမ္ကေတာ့ သမီး သည္လိုဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရတာ သူ႕ေၾကာင့္တဲ့။
သူ ဗ်ဴရိုကရက္ဘ၀သို႕ေရာက္ဖို႕အတြက္ သူ ၿပဳမူခဲ့ေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္
မ်ားအရ သမီးကေလးသည္ဘ၀သို႕ ေရာက္ခဲ့ရေလသလား။
ေအးေအာင္သည္ မမအိမ္စိုးေမ၏ သမီးကေလးအား ၿမင္လွ်င္ၿမင္
ခ်င္း ခ်စ္မိသည္။ သနားကရုဏာသက္မိသည္။ သူ႕ခမ်ာ မိခင္၏နုိ႕ခ်ိဳ
နွင့္ ေ၀းခဲ့ရပါလား။ မိခင္၏ ေႏြးေထြးေသာရင္ခြင့္နွင့္ ေ၀းခဲ့ရပါလား။

ကေလးသည္ အနည္းငယ္ ေသးညွက္ေန၏။ ဆရာ၀န္ၿဖစ္ေသာ
ေအးေအာင္သည္ ကေလးကို ၾကည့္ၾကည့္ခ်င္းပင္ ကေလးမွာ အာဟာရ
နည္းပါးေနသည္ဟု သိလုိက္သည္။ မေအနို႕မရသၿဖင့္ ကေလးသည္ နို႕
မႈန္႕အကူၿဖင့္ ႀကီးၿပင္းခဲ့ရေပသည္။ ကာဗိုဟိုက္ၿဒိတ္ဓာတ္၊ အသားဓာတ္၊
အဆီဓာတ္မ်ား မွ်တေအာင္ ေကၽြးတတ္ဖို႕၊ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္သည္ ပညာမ
တတ္ခဲ့ရွာေပ။ ကေလးဖေအကလည္း အရိုင္းအစိုင္းသာသာၿဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ကေလးတစ္ေယာက္ ေပါင္ခ်ိန္ၿပည့္ဖုိ႕၊ က်န္းမာ၀ၿဖိုးဖို႕ အာဟာရ
နွင့္ ဗီတာမင္ကို ဘယ္လိုမွ်တေအာင္ တိုက္ေကၽြးရမလဲဟု သိဟန္မတူေခ်
ေနာက္ၿပီး သူတို႕သည္ ကေလးႀကီးၿပင္းလာလွ်င္ ကေလးကို ဘယ္ဘ၀
မ်ိဳးကို ေရြးခ်ယ္ေစမည္ဟု ရည္မွန္းခ်က္လည္း ထားပံုမရေပ။ ႀကီးႀကီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မေငြအိမ္ႏွင့္ေနလွ်င္ ကေလးသည္ လယ္ပိုင္ရွင္မကေလးသာ အလြန္ဆံုး
ၿဖစ္နိုင္သည္။ ဟသၤာနွင့္ေနလွ်င္ ကေလးသည္ ေလွေပၚ ေမာ္ေတာ္ေပၚမွာ
စရိုက္ႀကမ္းတမ္းစြာ ႀကီးၿပင္းရလိမ့္မည္။ တံငါသည္ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္သြားနိုင္
ေသးသည္။
ေအးေအာင္သည္ ကေလးကိုေခၚသြားခ်င္ေနသည္။ ဟသၤာကိုေတာ့
သူ စကားမေၿပာခ်င္။ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္ကို နားလည္ေအာင္ေၿပာၿပလွ်င္
ႀကီးႀကီး လိုက္ေလ်ာပါလိမ့္မည္။
““ေဖေဖ မမီေအာင္လိုက္ ... မမီေစနဲ႕ေနာ္၊ မမီရဘူးေနာ္ ....””
ကေလးသည္ သူ႕အေဖေရွ႕မွ ေတာက္တက္ ေတာက္တက္ႏွင့္ေၿပး၏
ေနာက္မွ ဟသၤာသည္ ရယ္ေမာရင္း လိုက္ဖမ္းေလသည္။
ေရၿဖင့္အသက္ေမြးရေသာ တံငါသည္တစ္ေယာက္သည္ မမအိမ္စိုး
ေမလို အဖိုးတန္မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လို ရေအာင္ယူခဲ့ပါသလဲ။ ဒါ

ကေတာ့ ေမာင္တစ္ေယာက္အေနနွင့္ မသိတာက ပိုေကာင္းမည့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္
ခ်က္တစ္ခုၿဖစ္လိမ့္မည္။
ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ကေလးသည္ ၿမက္ခငး္ေပၚ လဲက်သြား၏။ေအး
ေအာင္ ထိတ္ခနဲၿဖစ္သြားကာ မသိစိတ္ၿဖင့္ ကေလးရွိရာသို႕ အေၿပးသြားမိ
သည္။ ဟသၤာကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ သူ႕သမီးဆီ ေလွ်ာက္သြား
သည္။
““မနာဘူးေနာ္ ... သမီး၊ သမီးက သတိ္ၲေကာင္းတယ္မဟုတ္လား””ဟု

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟသၤာက လွမ္းေမးခ်ိန္တြင္ ေအးေအာင္က ကေလးနားေရာက္ၿပီး ပ်ာပ်ာ
သလဲ ေပြ႕ထူလိုက္မိၿပီးၿဖစ္သည္။
““သမီး ဘယ္နာသြားလဲ””
ကေလးသည္ မ်က္ရည္ေ၀့ေသာ မ်က္လံုး၀ိုင္းကေလးမ်ားၿဖင့္ ေအး
ေအာင္ကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ငိုမဲ့မဲ့ၿဖစ္ေနသည္။ ကေလး၏ဒူးမွာ အနည္း
ငယ္ ပြန္းပဲ့သြားေသာ ဒဏ္ရာကေလးကို ေအးေအာင္လက္ၿဖင့္ ဖိဆုပ္ေပး
လိုက္၏။ ထုိ႕ေနာက္ သမီး၏ပါးမို႕မို႕ကေလးတစ္ဖက္ကို သူ႕အေဖမၿမင္
ေအာင္ ကြယ္၍ခုိးနမ္းလိုက္မိေလသည္။
ဟသၤာသည္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္အနီးမွ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ မ်က္နွာ
ထားတည္တည္ၿဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။ သမီးကို ေအးေအာင္ေတာ္ေတာ္
တြယ္တာေနသည္ကို သူ ရိပ္မိ၏။ ထုိ႕အတြက္ သူ၀မ္းသာဟန္ မၿပ။
ေအးေအာင္ကိုလည္း စကားတစ္ခြန္းမွ မေၿပာမိေအာင္ေနသည္။ တစ္ခ်ိန္
ခ်ိန္မွာ ေအးေအာင္သည္ သူ႕မာနကို ေလွ်ာ့လ်က္ သမီးေလးကိုေတာင္းယူ

ေကာင္း ေတာင္းယူေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ သူသည္ အထက္စီးမ်က္ႏွာ
ထားၿဖင့္ ခပ္မာမာၿငင္းဆုိဖို႕ ယခုကတည္းက ႀကိဳတင္ၿပင္ဆင္ၿပီးသား။
သမီးေလးေငြအိမ္စံသည္ မမအိမ္စိုးေမ၏ ရင္မွၿဖစ္ေသာ ရတနာ
တစ္ပါးၿဖစ္သည္။ မမအိမ္စိုးေမအေပၚ သူထားခဲ့သည့္ ခ်စ္ၿခင္းေမတ္ၲာ၊
အၾကင္နာ၊ လိုက္ေလ်ာမႈနွင့္ ေလးစားၿမတ္နိုးမႈတုိ႕အတြက္ မမကသူ႕ကို
ဆုလာဘ္အၿဖစ္ေပးအပ္ခဲ့ေသာ ရတနာတစ္ပါးၿဖစ္သည္။ ထုိရတနာကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဘယ္သူ႕ကိုမွ် သူ မေပးနုိင္။ သူ႕လက္ထဲက ဘယ္သူမွ လုမယူနုိင္။
ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ထက္ေစာ၍ ဤကိစ္ၥကို ေမေမေဒၚေငြအိမ္က
လာေၿပာေသာအခါ ဟသၤာေဒါပြသြား၏။ ဟသၤာဟာ ကိုယ့္ကေလးကိုယ္
လူလားေၿမာက္ေအာင္ ေကၽြးေမြးနုိင္မွာမဟုတ္ဘ့ူးလုိ႕ ထင္ေနၿပီေပါ့။
““မေပးနုိင္ဘူး ေမေမ၊ ကၽြန္ေတာ့္သမီးကို ဘယ္သူ႕မွ မေပးနုိင္ဘူး””
ေမေမက ခပ္သြက္သြက္ေခါင္းညိတ္သည္။
““ေအး ေအး .... ေမေမလဲ သားအဲဒီလို ေၿပာမယ္ဆုိတာ သိပါတယ္၊
သားက ေပးမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႕လဲ သူ႕ကို ေမေမ ေၿပာလိုက္ပါေသးတယ္၊
သူက ေၿပာၾကည့္ပါဆုိလုိ႕””
““ခက္တာပဲေမေမ ... ေမေမက တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီကိစ္ၥလာ
ေၿပာစရာေတာင္ မလိုဘူး။ ေမေမ့ဟာ ေမေမ
ပယ္ခ်လိုက္ဖို႕ေကာင္းတယ္””
““ေအးပါသားရယ္ ... ေမေမလဲ ဘယ္ေပးခ်င္ပါ့မလဲ””
သူသည္ ေအးေအာင္အေပၚ ေဒါသထြက္၍ မၿပီးေတာ့ေပ။

သူမ်ားလို လူတန္းေစ့ကေလးမေမြးနုိင္တုိင္း သူမ်ားရဲ႕ရင္ကၿဖစ္တဲ့
ေသြးကို အလြယ္တကူ ေတာင္းခ်င္ၾကတယ္၊ သူတုိ႕မွာ ဘာအၾကင္နာမွ
မရွိဘူး၊ ဘာကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မွ မရွိဘူး၊ ဘာေကာင္ေတြလဲကြာ။
““ေမေမ ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မနက္ၿဖန္ ၿပန္ရေအာင္၊ ရက္လည္ေအာင္
ေစာင့္မေနနဲ႕ေတာ့ေနာ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေအးပါ ... ေအးပါ””
ညေရာက္ေတာ့ ဟသၤာေရွာင္ေနသည့္ၾကားမွ ေအးေအာင္သည္ သူ႕
အားတည့္တည့္လာ၍ ရင္ဆုိင္ေတာ့သည္။
ညဦးပိုင္းမွာ အိမ္မွလူကုန္ စကား၀ိုင္းဖြဲ႕ေၿပာတတ္ေသာေၾကာင့္ သူ
တို႕ႏွင့္ မ်က္နွာခ်င္း မဆုိင္မိေအာင္ ေရွာင္သည့္အေနၿဖင့္ ညဥ့္နက္သည္
အထိ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့ေလသည္။ သူ ဖူးစာကုန္းဘက္မွ တိတ္ဆိတ္စြာ
လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ၿခံထဲၿပန္အ၀င္ၿဖစ္၏။
ဟသၤာကို ေအးေအာင္ တုိက္ေရွ႕မွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေစာင့္ေနခဲ့
သည္။
သူ ေအးေအာင္ကို ေကြ႕ေရွာင္၍ တုိက္ထဲ၀င္ဖို႕ႀကိဳးစားသည္။ သုိ႕
ေသာ္ေအးေအာင္က သူ႕ေရွ႕မွ ပိတ္ရပ္လိုက္၏။
““ဟသၤာ ...””
““မေပးဘူးလို႕ ငါေၿပာၿပီးၿပီ””

““ကိုယ္သိပါတယ္ ... ကိုယ္ဇြတ္မေတာင္းပါဘူး၊ မင္းလဲ မင္းသမီး
ကိုခ်စ္မွာေပါ့၊ ကိုယ္ေတာင္ ခ်စ္ေသးတာ။ ဒါေပမယ့္ မင္းသိေအာင္
ကိုယ္ ေၿပာစရာရွိလို႕””
ေအးေအာင္သည္ ဂုဏ္သေရရွိပညာတတ္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္လာသည့္
အခါ ငယ္စဥ္ကလို အထက္စီး၊ သေရာ္သလိုဟန္ပန္မ်ားမွ လံုး၀ကင္းေ၀း
လ်က္ရွိသည္။ စိတ္ထဲမွာရွိေသာ မေက်နပ္ခ်က္ ေဒါသတုိ႕ကို အၿပင္မ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထြက္ေအာင္ ထိန္းတတ္ေနၿပီ ၿဖစ္သည္။ ေအးေအာင္သည္ လူႀကီးလူ
ေကာင္းတစ္ေယာက္လိုပင္ စကားေၿပာေလသည္။
သို႕ေသာ္ ... ဟသၤာသည္ ဘယ္တုန္းကမွ် ပညာမတတ္ခဲ့ေသာ
ေၾကာင့္ ဘယ္တုန္းကမွ် ဟန္မေဆာင္တတ္ခဲ့။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း ယဥ္
ေက်းဖြယ္ရာ စကားမဆုိနုိင္ဘဲငူငူႀကီး ရပ္ေနလိုက္၏။
““ကုန္းေစာင္းဆုိတာ ေတာပဲဟသၤာ ...၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းေတာင္
ရွိတာမဟုတ္ဘူး၊ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ၊ ေဆးရံုမရွိ၊ စာၾကည့္တုိူက္မရွိ....””
ဒါေပမယ့္ လယ္ကြင္းေတြရွိတယ္၊ ဆည္ေၿမာင္းေတြ ရွိတယ္၊ ဘုရား
ေတြရွိတယ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ ရိွတယ္ ...။ သူသည္ ရင္ဆုိင္၍စကား
မေၿပာခ်င္ေသာေၾကာင့္ သူ႕စကားတုိ႕ကုိ မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္၏။
““ကုန္းေစာင္းလိုရြာတစ္ရြာမွာ မင္းသမီး ႀကီးၿပင္းလာရင္ လယ္ထဲပဲ
ဆင္းရမွာေပါ့၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ပညာတတ္ေတာ့မလဲ””
““ပညာမတတ္ေတာ့ ေကာင္းတာေပ့ါကြာ၊ လူေတြကို ပညာဥာဏ္သံုး
ၿပီး အမႈမတင္တတ္ဘူးေပ့ါ၊ အက်င့္သီလ စင္ၾကယ္တာေပါ့””

မေနနုိင္လြန္း၍ ဖ်တ္ခနဲေၿပာပစ္လိုက္ေတာ့ ေအးေအာင္ သူ႕ကိုစိုက္
ၾကည့္သည္။
““စကားကို ကတ္ဖဲ့မေၿပာနဲ႕ကြာ၊ ဒီကိစ္ၥဟာ ၿပီးခဲ့ၿပီ။ ကိုယ္ေၿပာခ်င္
တာက ....””
““ၿပီးခဲ့ၿပီ .... ဟုတ္လား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ နာနာၾကည္းၾကည္းၿဖင့္ ရယ္ေမာၿပလိုက္ေလသည္။
““လုပ္လိုက္ရတဲ့ မင္းအတြက္ေတာ့ ၿပီးၿပီေပါ့၊ အရာသာရွိရွိေလး ...
ၿပီးသြားၿပီေပါ့။ ငါ့မွာ ငါ့ဘက္က မၿပီးဘူးကြ ... မၿပီးဘူး၊ ဘယ္လိုလုပ္
ၿပီးယ ၿပီးလို႕ရမလဲ။ ငါခံခဲ့ရတဲ့ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ အခုထိ ရွိေသးတယ္
ေလ။ ေဟာဒီထဲမွာ အခုထိ ရွိေသးတယ္””
ဟသၤာက သူ႕ရင္ဘတ္ကို လက္မႏွင့္ညႊန္ၿပ၍ေဒါသတႀကီးေအာ္
ဟစ္သည္။
ေအးေအာင္ကေတာ့ မ်ိဳသိပ္နုိင္သူပီပီ အသံကိုႏွိမ့္၍ မာေၾကာစြာၿပန္
ေၿပာ၏။
““ဒီလိုသာ နာစတမ္းဆုိရင္ ကိုယ့္ဘက္ကလဲ နာတာေပါ့၊ ကိုယ့္
လည္ပင္းမွာ မင္းေထာက္ခဲ့တဲ့ဓားသြားရဲ႕အေတြ႕ကို ကိုယ္ၿပန္သတိရတုိင္း
ေခ်ာက္ခ်ားလြန္းလို႕ ညတုိင္းလိုလို အိပ္မက္ဆုိးနဲ႕ လန္႕နုိးခဲ့ရတယ္။ အခု
အခ်ိန္အထိ တစ္ခါတစ္ခါ အဲဒီအိပ္မက္ဆုိးကို ကိုယ္မက္ေနရတုန္း ...၊
အခုအခ်ိန္အထိ ေဟာဒီဒဏ္ရာက်န္ေနတုန္း ....””

သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခုခ်က္ခ်င္းထုိး
ႀကိတ္ေတာ့မလို တင္းမာစြာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ထုိ႕ေနာက္ ေအးေအာင္က စိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။
““ထားပါေတာ့ ဟသၤာ ... ဒီစကားေတြ ေၿပာေနလို႕လဲ ေငြအိမ္စံက
ေလးရဲ႕ဘ၀ ေကာင္းလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေၿပာခ်င္တာက ဒီကေလး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကို ပညာတတ္ေစခ်င္တယ္၊ ဦးေနွာက္နဲ႕ ဥာဏ္ကိုအသံုးၿပဳၿပီး ဘ၀ကို
ရပ္တည္တဲ့ကေလး ၿဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ ဘ၀မွာ သက္သက္သာသာရပ္တည္
ေစခ်င္တယ္။ ဂုဏ္သိက္ၡာရွိရွိနဲ႕ သူတစ္ပါးရဲ႕ အေလးစားခံဘ၀မွာ
ေရာက္ေစခ်င္တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါဟသၤာ ... မင္းသမီးဟာ လူေတြ
ေလးစားခံရတဲ့ ဂုဏ္သေရရွိ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ရင္ မင္းဘယ္
ေလာက္ သူ႕အတြက္ဂုဏ္ယူရမလဲ၊ ဒါေတြဟာ လုပ္ယူလို႕ရတယ္ ဟသၤာ
ဖန္တီးယူလို႕ ရတယ္ .....””
““ပညာတတ္စရာမလိုပါဘူးကြာ၊ ေလာကႀကီးထဲမွာ အသက္ရွင္
ေအာင္ေနတတ္ဖို႕သာ အေရးႀကီးတာပါ””
ဟသၤာ အံတင္းတင္းႀကိတ္၍ ၿပန္ေၿပာ၏။ ေအးေအာင္ ေခါင္းတစ္
ခ်က္ ခါရမ္းသည္။
““ဘယ္ဟုတ္မလဲ ဟသၤာ ... အသက္ရွင္တုိင္း မေကာင္းဘူးကြ၊
အသက္ရွင္ေနမယ့္အစား ေသပစ္လိုက္တာက ေကာင္းတဲ့ဘ၀ေတြအမ်ား
ႀကီးရွိတယ္။ မငး္ အဲဒီလိုမကတ္ဖဲ့ပါနဲ႕၊ သမီးကေလးဟာ ပင္ပင္ပန္းပန္း
ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႕ အသက္ရွင္ေနထုိင္ရလို႕ သူ သိတတ္လာတဲ့အရြယ္မွာ
မင္းကို အၿပစ္တင္လာမယ္၊ ေ၀ဖန္လာမယ္ဆုိရင္ မင္းခံနုိင္မလား။ ဒါ

ေတြကို မင္းစဥ္းစား ...၊ သမီးေလး ပညာမတတ္ဘဲ ပင္ပန္းေနတာကို
ၿမင္ရင္ေရာ မင္းစိတ္ခ်မ္းသာမွာလား။ မင္းေတာင္မွ ပညာတတ္ခ်င္လြန္း
လို႕ ေလွလိုက္ရင္း ေလွနားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ စာသင္ခဲ့ရတယ္ဆုိ ...၊ မမ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အိမ္စိုးေမတုိ႕အိမ္မွာ ေနတုန္း မမကိုမင္းက အဂၤလိပ္စာတတ္ခ်င္လြန္းလို႕
ပါဆုိၿပီး စာသင္ခိုင္းတယ္ဆုိ ...။ ပညာရဲ႕တန္ဖိုးကို မင္းသိပါတယ္
ဟသၤာ””
ဟသၤာ၏ေဒါသေတြ နည္းနည္းေလ်ာ့သြား၏။
““ကုန္းေစာင္းမွာ ေနတဲ့လူေတြ ပညာမတတ္နုိင္ဘူးလို႕ မငး္က ေၿပာ
ခ်င္တာလား။ ဒါၿဖင့္ အဲဒီမွာေနေနတဲ့လူေတြက ဘာေတြတုန္း””
““အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့ ရမွာေပါ့ဟသၤာ၊ ဒါေပမယ့္ အၿပည့္အ၀
ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ သမီးရဲ႕ဦးေႏွာက္ ဆံ့သေလာက္ သမီးကိုေပးႏိုင္မွာ
မဟုတ္ဘူး။ေနာက္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈဆုိတာ ရွိေသးတယ္။
ကေလးတစ္ေယာက္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တတ္ဖို႕၊ ထိန္းခ်ဳပ္တတ္ဖို႕က မင္းတုိ႕မွာ
ဗဟုသုတနဲ႕ အေတြးအေခၚေတြရွိေနဖို႕ လိုေသးတယ္။ မမကြန္ၿမဴနစ္ၿဖစ္
သြားတာ ဘာေၾကာင့္လို႕ မင္းထင္သလဲဟင္ ...၊ ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္လို႕
မင္း ထင္လား ...၊ စာအုပ္ေတြေၾကာင့္လို႕ မင္း ထင္လား ...၊ စနစ္ေၾကာင့္
လို႕ မင္းထင္လား ....။ ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္
အုပ္ထိန္းမႈ ညံ့ေနခဲ့လို႕””
““ဘာကြ ....””
ထိန္းခ်ဳပ္ရန္သတိမရေတာ့ဘဲ ေအးေအာင္ကို လက္သီးၿဖင့္တစ္ခ်က္
ထုိးလိုက္မိသည္။ ေအးေအာင္သည္ လ်င္ၿမန္စြာေရွာင္တိမ္းလိုက္၏။ ထုိ႕
ေနာက္ ခပ္စိန္းစိန္းတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနာက္ေန႕တြင္ ဟသၤာသည္ သမီးနွင့္ေမေမ့ကိုေခၚၿပီး ကုန္းေစာင္း
သို႕ၿပန္ခဲ့၏။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၂)
အက်ဥ္းေထာင္တစ္ခုသည္ လူေတြ၏စိတ္ဓာတ္ကို အပိုးက်ိဳးသြား
ေအာင္၊ သိမ္ငယ္သြားေအာင္ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေပးနုိင္သည္ဟုဆိုလွ်င္ ထုိ
လူမ်ားထဲတြင္ ဟသၤာေရွ႕ဆံုးမွ ပါ၀င္ေနသည္ကို မရွက္ဘဲ ၀န္ခံလိုပါ
သည္။ သူသည္ ဤေထာင္ထဲသို႕၀င္လုိက္ရေသာအခါ မင္းဘူးမွာတုန္းက
အခ်ဳပ္သားဘ၀ၿဖင့္ ႀကိမ္ဒဏ္ခံခဲ့ရသည့္ေန႕ကုိ နာက်င္တုန္လႈပ္စြာ သတိ
ရမိၿပန္၏။ေၾကာက္လန္႕မႈၿဖင့္ ရင္တထိတ္ထိတ္ ခုန္ခဲ့ရေသာကာလသည္
ယခုအခါ အသစ္တစ္ဖန္ၿပန္၍ ၿဖစ္ေပၚလာခဲ့ၿပီ။
သို႕ေသာ္ မမအိမ္စိုးေမကိုေတာ့ ဘယ္အရာကမွ် ၿခိမ္းေၿခာက္နုိင္မည္
မဟုတ္။ မမအိမ္စိုးေမသည္ တည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္နွာထားၿဖင့္ ဟသၤာအား
အေတြ႕ခံခဲ့သည္။
““သမီး ေနေကာင္းလား ....””

သူ႕ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းေမးလိုက္သည့္ေမးခြန္းသည္ မိခင္တစ္ေယာက္
၏ ေမးခြန္းပီသလွသၿဖင့္ သူ ေက်နပ္သြား၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေကာင္းပါတယ္ မမ၊ သမီး ခရီးပန္းမွာစိုးလို႕ မေခၚခဲ့တာပါ။ မမ
ေတြ႕ခ်င္ရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ...””
မမက လက္ကာၿပသည္။
““မေခၚခဲ့နဲ႕ေမာင္၊ မမ မေတြ႕ခ်င္ဘူး””
သံေယာဇဥ္တုိ႕မွ ေရွာင္ေၿပးခဲ့ေသာ မမအိမ္စိုးေမသည္ သမီးကိုေတြ႕
ဖို႕ ရဲ၀ံ့ဟန္မတူပါ။
““မမ ေနရတာအဆင္ေၿပရဲ႕လား””
ကရုဏာသက္စြာေမးမိေတာ့ မမ ခပ္ဟက္ဟက္ရယ္ေမာေလသည္။
““ေမာင္ရယ္၊ ေထာင္ဆုိတာ ဟိုတယ္နဲ႕ေတာ့ ဘယ္တူပါ့မလဲ။ဒါေပ
မယ့္ ဒီေထာင္ထဲမွာေနရတာ သက္သာပါတယ္။ မမတုိ႕ေနရာမွာထက္
အမ်ားႀကီးသာတာေပ့ါ ေမာင္ရဲ႕””
မမ သေရာ္ေနတာလား၊ မမ၏ မ်က္လံုးကို အကဲခတ္ေတာ့ ဘာမွ
မထူးၿခား၊ ေအးစက္စက္မ်က္၀န္းမ်ားကိုသာ သူ ၿမင္ရသည္။
““ဟို ... ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခ်င္တာက ဒီလိုေလ၊ မမတုိ႕ကို ရိုက္တာ၊
ႏွက္တာ၊ ႏွိပ္စက္တာ ....””
““အိုး ....””
မမ ရယ္ၿပန္သည္။

““ဘာမွမလုပ္ပါဘူး၊ သူတို႕ မမကို လက္ဖ်ားနဲ႕ေတာင္ မထိဘူး။
ေမာင္က ဘာၿပဳလို႕ေမးတာလဲ ....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မမ နည္းနည္းပိန္သြားသလားလို႕””
““အုိ ...ငါ့ေမာင္ရယ္ ...၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ အခ်ဳပ္အေနွာင္ခံေနရတယ္ဆို
တဲ့စိတ္ႀကီးနဲ႕ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ဘယ္သူမဆို စိတ္ေတာ့ နာက်င္တာေပါ့
ေမာင္။ ဒါေပမယ့္ နွစ္နွစ္ဆုိတာ ခဏေလးပါကြယ္ ....””
ဟသၤာအတြက္ေတာ့ နွစ္နွစ္ဆိုတာ မဆံုးနုိင္ေတာ့ေအာင္ ၾကာၿမင့္လွ
သည္။
အိမ္စိုးေမအား ခ်စ္ၿမတ္နုိးေသာေယာကၤ်ားသံုးေယာက္သည္ အိမ္စိုး
ေမအား ေထာင္မွလြတ္သည့္ေန႕တြင္ အတူတူ သြားေရာက္ႀကိဳဆုိခဲ့၏။
၁၉၈၅ခုႏွစ္တြင္ ရာထူးမွထြက္ကာ အၿငိမ္းစားယူလိုက္ေသာဦးမင္းေခါင္
သည္ ေထာင္ဗူး၀အထိလိုက္မလာခဲ့ဘဲ ကားထဲတြင္ထုိင္၍ က်န္ေနခဲ့
သည္။ ဘယ္တုန္းကမွ မတည့္ေသာ ေယာကၤ်ားနွစ္ေယာက္သည္ သူတုိ႕
ခ်စ္ၿမတ္နုိးေသာ မမအိမ္စိုးေမအား ႀကိဳဆုိရန္ ၿပံုးရႊင္စြာစကားဆုိလွ်က္
အတူတကြ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္မွာ ယံုတမ္းပံုၿပင္ တစ္ပုဒ္ပင္ၿဖစ္သည္။
အတြင္း၀န္ဘ၀မွာ အၿငိမ္းစားယူခဲ့ၿပီးသား လြတ္လပ္သည့္ လူတစ္
ေယာက္ၿဖစ္ေနပါရက္ ေတာ္လွန္ေရးရဲေမေဟာင္း ေထာင္ထြက္အမ်ိဳးသမီး
တစ္ေယာက္အား ေထာင္ဗူး၀အထိ လူၿမင္ခံၿပီး ဘာေၾကာင့္သြားမႀကိဳရဲ
သလဲဆုိတာကို ေနာက္ပိုင္းမွအေၿဖေပၚ၏။ ဦးမင္းေခါင္သည္ ေနာက္လ
အနည္းငယ္အတြင္း ေရနံေခ်ာင္းနယ္၏ ၿပည္ေထာင္စုအစိုးရအမတ္

ေလာင္းအၿဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေနေသာေၾကာင့္ၿဖစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလသည္။
ဒါၿဖင့္ သူဘာၿဖစ္လို႕ အိမ္မွာမေနခဲ့ဘဲ ေထာင္ရွိရာအထိ လိုက္လာခဲ့
ေသးသလဲ ...။
ဟသၤာသည္ ဦးမင္းေခါင္၏ စိတ္တြင္းပဋိပက္ၡကို နားလည္စြာ
ေလွာင္ရယ္ ရယ္မိ၏။ ဦးမင္းေခါင္သည္ သမီးအား မိမိကုိယ္တုိင္ေႏြး
ေထြးစြာ ႀကိဳပါသည္ .... ဟုသမီးထံမွ နားလည္မႈကို လုိခ်င္သည္။ တစ္
ခ်ိန္တည္းမွာပင္ မိမိသည္ အစိုးရက မတရားသင္းေၾကညာခံထားရသည့္
ပါတီတစ္ခု၏ ရဲေမၿဖစ္သူ သမီးအား ေထာင္ဗူး၀မွာ သြားေရာက္ႀကိဳဆုိခဲ့
သည္ဟု အတုိက္အခံအမတ္မ်ားက လက္ညိုးထုိး ရႈတ္ခ်မည္ကိုလည္း
စိုးရိမ္ဟန္ရွိသည္။ ထုိစိုးရိမ္မႈကို ပို၍တြန္းအားေပးသည့္ အခ်က္မွာ မမ
အိမ္စုိးေမတို႕သည္ ေထာင္တြင္း၌ ေတာင္းဆုိခ်က္ေပါင္း ၁၀၀ တိတိၿဖင့္
သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ေသးၿခင္းပင္ ၿဖစ္သည္။
““ေအးေအာင္... အသားေတြၿဖဴၿပီး ၀လို႕ပါလား၊ ငါ့ေမာင္အိမ္ေထာင္
က်ေနၿပီဆုိ ...””
မမအိမ္စိုးေမက ၿပံဳး၍ႏႈတ္ဆက္၏။
““ဟုတ္တယ္ မမ...၊ ခုနစ္နစ္ေတာင္ရွိၿပီ””
““ကေလးေရာ ... ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရၿပီလ””

ေအးေအာင္မ်က္နွာသည္ သတိထားနုိင္မွ သိသာရံု မ်က္နွာ နည္း
နည္းႏြမ္းသြား၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မရဘူး မမ...၊ ခ်ယ္ရီေရာ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ကေလးသိပ္လိုခ်င္တာ။
ဒါေပမယ့္ မရနုိင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေငြအိမ္စံကေလးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္
ေယာက္လံုး သမီးအရင္းလို ခ်စ္ၾကတယ္””
ေအးေအာင္ကလည္း စကားမဆက္ခဲ့။ မမအိမ္စိုးေမကလည္း စကား
မဆက္ခဲ့။ ဟသၤာသည္ သမီးကေလးကို ေအးေအာင္ေတာင္းေၾကာင္း
လံုး၀မေၿပာမိေအာင္ သတိထားသည္။ မမအိမ္စိုးေမသည္ ဟသၤာအတြက္
ဆုလာဘ္အၿဖစ္ ခက္ခဲဆင္းရဲစြာေမြးေပးခဲ့ေသာ သမီးကေလးအား ဟသၤာ
ထက္ပင္ နွေၿမာမွာေသခ်ာသည္။ အနည္းငယ္မွ် သံသရာၿဖစ္စရာ မလို
ေခ်။
သမီးေလးေငြအိမ္စံႏွင့္ ဟသၤာသည္ အိမ္သို႕ အိမ္စုိးေမေရာက္ရွိလာ
ေသာအခါက်မွ ၿပီးၿပည့္စံုေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လက္ေတြ႕ခံစားနားလည္ရ
သည္။
မေအကို တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးေသာ သမီးကေလး ေငြအိမ္စံသည္ မမ
အိမ္စိုးေမအား သိပ္မၾကာမီပင္ မိခင္အၿဖစ္လက္ခံကာ ရင္းနွီးသြား၏။
ရယ္စရာေကာင္းသည္မွာ မမအိမ္စုိးေမသည္ သမီးအား သနပ္ခါးလိမ္းမ
ေပးတတ္။ မမလိမ္းေပးေသာသနပ္ခါးသည္ ဟသၤာလိမ္းေပးေသာသနပ္
ခါးလိုညီညာၿပီး လွပမေနေပ။ ဟိုေနရာတစ္စ သည္ေနရာတစ္စ ကြက္
က်ားေနတတ္၏။ သမီးသည္ သူ႕ဟာသူပင္ မွန္ၾကည့္၍ အလွၿပင္တတ္
ေနၿပီၿဖစ္ရာ သူ႕မေအလိမ္းေပးသည့္ သနပ္ခါးကို လံုး၀လက္မခံခ်င္ေပ။
““ဟင္ ... ဘဲက်ားႀကီး ...””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သမီးက ခ်က္ခ်င္းေရဆြတ္ကာဖ်က္ပစ္ေတာ့ ဟသၤာ သေဘာက်စြာ
ရယ္မိသည္။
““သမီး ...၊ သမီးေမေမကို သမီးဘယ္ေလာက္အလွၿပင္တတ္ေနၿပီဆုိ
တာ ၿပလိုက္စမ္း ....””
ဟသၤာ၀ယ္ေပးထားသည့္ စနုိး၊ မိတ္ကပ္၊ ပါးနီ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီမ်ားကုိ
သမီးက ေခ်ာေနေအာင္ ၿပင္တတ္၏။
“““ဟယ္ ... သမီး ..၊ အဲဒီပံုစံႀကီး မေကာင္းဘူးေလ။ ေမာင္ေနာ္ ...
သမီးကို ဘာေတြေလွ်ာက္၀ယ္ေပးထားတာလဲ ...၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕
သမီး အပ်ိဳစိတ္၀င္သြားလိမ့္မယ္””
သမီးသည္ သူ႕ဘြားဘြား မေငြအိမ္၏လံုခ်ည္မ်ားကို တစ္၀က္ေခါက္
ကာ ထဘီအၿဖစ္ တရြတ္တုိက၀တ္တတ္သည္။ ကိုေထြးေမာင္၏သမီး

အငယ္ဆံုးကေလးနွင့္ အတူတူ ကတမ္းခုန္တမ္းကစားသည့္အခါ သမီးက
သူ၏ဘုိေကတုိကို မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါေလးအုပ္၍ တြဲေလာင္းခ်ကာ ကလစ္
ႏွင့္ညွပ္ကာ ဆံပင္ရွည္ကိုသိမ္းသလို မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါအား သိမ္းကာ
သိမ္းကာႏွင့္ ဟန္လုပ္၍ မၿပီးေတာ့ေပ။
သမီးသည္ စာက်ေတာ့ သိပ္စိတ္မ၀င္စားၿပန္။
““အဲဒါ မမနဲ႕တူတာ သိလား ...၊ မမငယ္ငယ္တုန္းက ကႀကီးခေကြး
ေရးဖို႕ သိပ္ပ်င္းတာ။ ေမေမက ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ဋသန္လ်င္းခ်ိတ္
အၿပည့္ေရးခုိင္းတုန္းကဆုိ ငိုေတာင္ ငိုယူတယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သူ႕အေၾကာင္းသူေၿပာရင္း ရယ္သည့္မမကို ဟသၤာၿမတ္နိုးစြာေငး
ၾကည့္ေနခဲ့၏။ ဒါေပမယ့္ မမဟာ ဟသၤာအတြက္ အလင္းေရာင္တန္းက
ေလးတစ္ခုပဲ မမရဲ႕။
““သခ်ၤာဥာဏ္ဆုိတာ တံုးလိုက္တာ၊ သခ်ၤာတစ္ပုဒ္တြက္ရင္ တစ္ခါ
စိတ္ညစ္ရတာပဲ ....””
““ဒါေပမယ့္ မမ စာေတြ သိပ္ဖတ္နုိင္တာပဲေနာ္ ...””
““အို ... ဒါက ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့အေၾကာင္းအရာကိုး ေမာင္ရဲ႕၊ သဲ
ႀကီးမဲႀကီး ဖတ္ခဲ့တာေပ့ါ၊ နားမလည္ရင္ နားလည္တဲ့လူေတြ ေမး။ ဒီလို
နဲ႕ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးကို မမ အားကုိးတတ္သြားတာေပါ့””
လြန္ခဲ့သည့္ ရွစ္ႏွစ္ ဆယ္နွစ္ေလာက္တုန္းကသံကိုင္းဆိပ္ကမ္းတြင္
သူ႕အား တုိ႕ဗမာအစည္းအရံုးအေၾကာင္း ေမးခဲ့သည့္ ၁၅ႏွစ္သမီးအရြယ္
ေကာင္မေလးကုိ သူ ၿမင္ေယာင္သြားသည္။ ခ်စ္စဖြယ္ နုနယ္လွပေသာ၊
အနည္းငယ္ ႀကီးက်ယ္ေသာေကာင္မေလး၏ ေမးခြန္းမ်ားကို သူမေၿဖနုိင္
ခဲ့သၿဖင့္ သူ ရွက္သြားကာ နုိင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္သမွ် လူႀကီးေတြဆီမွာ
စိတ္၀င္တစား ေမးခဲ့သည္။ သတင္းစာေတြကို ဖတ္တတ္ေအာင္ေလ့က်င့္
ခဲ့သည္။ ေကာင္မေလးနွင့္ ၿပန္ဆံုရလိမ့္မည္ဟု သူနည္းနည္းမွ်မေမွ်ာ္
လင့္ခဲ့ဘဲ ေကာင္မေလး စိတ္၀င္စားေစခ်င္ေသာအရာကို ဘာေၾကာင့္
အသည္းအသန္ စိတ္၀င္စားဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့ပါလိမ့္။ ထိုေမးခြန္းကို သူ ခဏ
ခဏေမးၾကည့္မိၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ အေၿဖမရပါ။ သူမသိနုိင္ပါ။ အကယ္၍

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

မုန္းၿမစ္ကူး ကူးတို႕ေပၚတြင္ သူတုိ႕ခ်င္း မဆံုမိခဲ့လွ်င္ မိမိတုိ႕ဘာဆက္
ၿဖစ္ၾကမလဲ သူ မသိနုိင္ပါ။
မမ မရွိစဥ္ကာလေတြမွာ မမအတြက္ရည္ရြယ္ၿပီး လုပ္ထားေသာ ေရႊ
ဆြဲႀကိဳးကေလးနွင့္ နားကပ္ကေလးကို မမအားၿပေတာ့ မမက မသိတတ္
ရန္ေကာဟု မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္အၾကည့္တစ္ခ်က္ၿဖင့္ ဟက္ခနဲ ရယ္ခဲ့
သည္။
““မမမွာ နားေပါက္ မရွိဘဲနဲ႕ေမာင္ရယ္ ...””
မမ၏နားေပါက္သည္ ၿပန္ပိတ္ေနၿပီး အသားၿပန္ၿဖစ္ေနၿပီ။
““ေမေမက ငယ္ငယ္တုန္းက နားေဖာက္ေပးၿပီး ေရႊအပ္ကေလးပန္
ေပးေတာ့ မမေလာက္ေပ်ာ္တဲ့လူ ရွိမယ္မထင္ဘူးေမာင္ရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ လူ႕
စိတ္ဆုိတာ အခက္သား ...၊ မမနားမွာ အနာၿဖစ္ၿပီး နားကပ္ကိုခၽြတ္ထား
လိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္ မမလဲ အသက္ကေလးရလာေရာ မပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ေလ။ တကယ္ေတာ့ ေရႊတုိ႕ စိန္တို႕ဆိုတာ ဇိမ္ခံလူတန္းစားအတြက္ ဇိမ္ခံ
ပစ္ၥည္းေတြ ...ေမာင္ရဲ႕။ လူေတြဟာ အဲဒီပစ္ၥည္းေတြေၾကာင့္ အက်င့္သီလ
ေတြ ပ်က္ကုန္ၾက၊ ယုတ္ညံ့ကုန္ၾကတာပဲ””
မမသည္ ေရႊကိုမႏွစ္သက္ခဲ့ေသာ္လည္း ဟသၤာ၀ယ္ေပးသည့္ပစ္ၥည္း
ေလးေတြကိုေတာ့ အမွတ္တရလက္ေဆာင္အၿဖစ္ ၀တ္ဆင္ခဲ့သည္။
““အေတာ္ပဲေပါ့။ မမေတာထဲမွာ ငတ္ၿပတ္ေနရင္ ဒီပစ္ၥည္းဟာ ၀မ္း
စာပဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

စသလိုလို ေနာက္သလိုလိုႏွင့္ အတည္ေၿပာေတာ့ ဟသၤာသည္
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မမ သူ႕ရင္ခြင္မွ ခြာဦးမည္လားဟု စိုးရိမ္ထိတ္လန္႕ေနခဲ့
ရသည္။
““မရဘူး မရဘူး၊ ဒီတစ္ခါ မမသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ပါလိုက္မွာ””
ညည တစ္ေရးနုိးသည့္အခ်ိန္တြင္ မိမိနံေဘးတြင္ မမရွိရဲ႕လားဟု
လက္ၿဖင့္ စမ္းသပ္လ်က္ မမရင္ခြင္ထဲမွာ ေခါင္း၀င္ကာ အိမ္ေပ်ာ္ဖို႕ႀကိဳး
စားခဲ့ရသည္။ ညအိပ္ေသာအခါ ၀င္းတံခါးေသာ့ကို မမမသိနုိင္သည့္ေန
ရာ တစ္ေနရာမွာ ၀ွက္၍ အိပ္ရသည္။
““မမရယ္ မသြားပါနဲ႕ေတာ့ေနာ္ ...။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မမနဲ႕ စီးပြားေရး
တစ္ခုခု လုပ္ၾကရေအာင္ပါ””
““အုိ ... အခုလဲ လယ္ေတြလုပ္ေနတာပဲ ေမာင္ရဲ႕၊ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ပို
လွ်ံသားပဲ””
““ကၽြန္ေတာ္က ဆီစက္တစ္ခုတည္ေပးမယ္၊ မမက ဦးစီးၿပီးလုပ””

““အို... ေမာင္ကေရာ””
““ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲမွာ ေမာ္ေတာ္တစ္စင္းနဲ႕ကူးတုိ႕
လိုက္မယ္ေလ၊ တၿခားအခ်ိန္မွာ အသာထား၊ ေက်ာင္းေတာ္ရာဘုရားပြဲအ
ခ်ိန္ဆုိရင္ကို ေတာ္ေတာ္တြက္ေၿခကိုက္တယ္ မမရဲ႕””
““သြားပါ ... မမနဲ႕ေ၀းေ၀းေနၿပီး မိန္းကေလးငယ္ငယ္ကေလးေတြကို
လိုက္ေငးဦးမွာ မဟုတ္လား။ မမသိတယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

မမ၏မ်က္ေစာင္းလဲ့လဲ့ကေလးေၾကာင့္ သူ႕ႏွလံုးမွာ တုန္ရင္စြာၾကည္
နူးသြားကာ မမ၏ လက္ေမာင္းအိုးကေလးကို ငံု႕နမ္းလိုက္မိေလသည္။
ဟသၤာသည္ မမ ေရာက္လာၿပီၿဖစ္၍ သမီးကို တစ္ေနကုန္ မမႏွင့္
ထားခဲ့နုိင္ၿပီဟု စိတ္ခ်စြာ သူ႕စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္မ်ားအတုိင္း ေမာ္ေတာ္
တစ္စင္း၀ယ္ၿပန္သည္။
ေမာ္ေတာ္၀ယ္ၿပီးေနာက္ သားအမိ သားအဖသံုးေယာက္ ဧရာ၀တီ
ၿမစ္ကို အစုန္အဆန္ခရီးထြက္ၾကရန္ အဆုိၿပဳေတာ့ မမကလက္မခံခဲ့ေပ။
““အုိ ... မမေၾကာက္တယ္။ ၿမစ္ၿပင္ၾကီး အက်ယ္ႀကီး ...မေတာ္တဆ
ေမာ္ေတာ္ေမွာက္ခဲ့ရင္ ....””
ဟသၤာ တဟားဟားရယ္၏။
““မမကလဲ ... ေမာင္တစ္ေယာက္လံုး ရွိပါတယ္ မမရဲ႕ ...။ ေမာင္
ကယ္မွာေပါ့။ မမကို ေမာင္က အေသခံပါ့မလား။ အလကား စိုးရိမ္စရာ
မရွိ။ ေဟာဒီေလာကမွာ ေမာင္မေသေသးဘဲနဲ႕ မမကို ဘယ္ေတာ့မွအေသ
မခံဘူး သိရဲ႕လားဟင္ ....””
အိမ္စုိးေမက မယံုသလိုဟန္အမူအယာၿဖင့္ မ်က္ခံုးပင့္ၿပသည္။
““ဒီမွာၾကည့္စမ္း ....၊ မမရဲ႕ေမာင္ဟာေလ ေရထဲမွာငါးတစ္ေကာင္လို
ကၽြမ္းက်င္တယ္သိလား။ အားကိုးစမ္းပါ ...၊ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ၿပီးအားကိုး
လိုက္စမ္းပါ””
သုိ႕ေသာ္ ေမာ္ေတာ္စီးသည့္အစီအစဥ္ကို မမက ပယ္ခ်ၿမဲၿဖစ္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ဟသၤာက ေရႏွင့္ေလွကို ကၽြမ္းက်င္သလို အိမ္စိုးေမက ၿမင္းစီးကၽြမ္း
က်င္ေလသည္။
မုန္းၿမစ္တစ္ဖက္ကမ္းရွိ ဖလံေတာႏွင့္ ေနွာက်င္းရြာမ်ားသို႕ ေမေမ
မေငြအိမ္၏ကိုယ္စား သူသြားရသည့္အခါမ်ားတြင္ မမအိမ္စုိးေမသည္
ၿမင္းလွည္းတစ္လွည့္၊ ဒံုးၿမင္းတစ္လွည့္ၿဖင့္ သူ႕ကို လာလာႀကိဳတတ္
သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ သမီးကေလးေငြအိမ္စံကို ရင္ခြင္ေရွ႕မွာတင္၍ၿမင္း
စီးကာႀကိဳဆုိတတ္သည္။ ဟသၤာသည္ နံနက္တြင္ ေဂြ႕ရြာအထိၿမင္းလွည္း
ႀကံဳႏွင့္သြားေလ့ရွိၿပီး ညေနအၿပန္တြင္ မမအိမ္စိုးေမက လာအႀကိဳကို
ေစာင့္တတ္၏။
ထိုတစ္ညတုန္းကေတာ့ မမအိမ္စိုးေမ လီနင္၀ါဒစာအုပ္ကို ဖတ္ေနခဲ့
ေသာေၾကာင့္ သူ႕ကိုလာႀကိဳဖို႕ပ်င္းရိခဲ့သည္။ သူကေတာ့ မုန္းဆိပ္သည္
ဘက္ကမ္းမွာ ေမေမ့ပိုက္ဆံမ်ားနွင့္ ဟိုကေပးလုိက္သည့္ ရက္ကန္းထည္
မ်ားနွင့္ ထုိင္ေစာင့္လို႕၊ မမက စာဖတ္ေကာင္းဆဲ .....။ သူသည္ေစာင့္ရင္း
ေစာင့္ရင္း ေနေစာင္းလာသၿဖင့္ စိတ္လည္းပူလာသည္။ သမီးကေလးမ်ား
ေနမေကာင္းလို႕လား ....၊ ဒါမွမဟုတ္ မမမ်ား လမ္းမွာတစ္ခုခု ...၊ ထုိသို႕
ေတြးမိေတာ့ ၿဗဳန္းခနဲ ထထြက္လာခဲသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေပၚ၀ရံတာမွာ သမီးေလးနွင့္ ေမေမက ပံုေၿပာ
တမ္း ကစားေနၾကၿပီ။ မမကိုေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္မွာ လဲေလ်ာင္း၍ စာ
အုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ေနသည္ကို ၿမင္လိုက္ရေတာ့ သူ၏ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ား
အတြက္ ေဒါသေထာင္းခနဲ ထသြားခဲ့၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မမ ... ဘာလုပ္ေနတာလဲ ...””

““စာဖတ္ေနတာေလ ...””
မမက မထူးၿခားသည့္ မ်က္နွာေပးၿဖင့္ သူ႕ဘက္လွည့္မၾကည့္ဘဲ
ေၿပာသည္။
““သိပ္ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ ...၊ က်ဳပ္ကေတာ့ မုန္းက်င္းမွာထုိင္ေစာင့္
လို႕””
““အခုလို ေၿခလွ်င္ေလွ်ာက္လိုက္ရေတာ့လဲ ေရာက္လာတာပဲမဟုတ္
လားကြယ္ ....၊ ၿပီးတာပဲ ပြစိပြစိ လုပ္မေနနဲ႕””
စိတ္မရွည္နုိင္သလို မမကပဲ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေၿပာေသး၏။
““မႀကိဳနိုင္ရင္ မႀကိဳနုိင္ဘူးလို႕ေၿပေပါ့ မမရဲ႕၊ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္
က ဘာမသိ ညာမသိနဲ႕ေစာင့္လုိ႕””
မမက စာအုပ္ကို ကြပ္ပ်စ္ေပၚအသာခ်ကာ သူ႕ကိုရင္ဆုိင္ရန္ထထိုင္
လိုက္၏။
““ကဲ ... ကဲ ...ဒါၿဖင့္ေၿပာ ...။ အဲလိုေစာင့္လိုက္ရလို႕ ေမာင့္အခ်ိန္
ေတြဘယ္ေလာက္ကုန္သြားသလဲ၊ ေမာင့္အခ်ိန္က ဘယ္ေလာက္ အဖိုး
တန္ေနသလဲ””
သူသည္ မမနားမလည္နုိင္ေလၿခင္းဟု စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားသည္။
““အခ်ိန္ေၾကာင့္ ေၿပာတာမဟုတ္ဘူး၊ လာမယ္ေၿပာၿပီး မလာလုိ႕စိုး
ရိမ္ပူပန္ရတဲ့ ခံစားခ်က္ကိုေၿပာေနတာ။ ဟိုမွာေစာင့္ေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္လံုး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဒီကို ၿပန္လာေနရတဲ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ....၊ သိရဲ႕လား””

““ကဲပါ ေမာင္ရယ္ ...၊ စာထဲကို စိတ္ေရာက္ေနတာနဲ႕ပဲ ....””
““သိတယ္ သိတယ္ ...၊ မမက ကၽြန္တာ့္ကို စာအုပ္တစ္အုပ္ေလာက္
ေတာင္ အေရးမထားတာသိတယ္။ ဒါေလာက္ေတာင္ ဒီလီနင္ကိုသေဘာ
က်ေနရင္ အဲဒီလီနင္ဆီပဲ သြားေနလိုက္ေတာ့””
ကေလးလိုေၿပာမိေတာ့ မမက သေဘာက်စြာ ရယ္ေလသည္။
““ဟဲ့ ...၊ ေနလို႕မရလို႕ မေနတာေပါ့။ သူက ေသတာၾကာၾကာလွၿပီ
လီနင္ေသလို႕ ဟသၤာကမမရဲ႕ေယာကၤ်ားၿဖစ္လာရတာေပ့ါကြယ္။ မဟုတ္
ရင္ေတာ့ ေ၀းေသးတယ္””
သူ မခံခ်င္ေအာင္ တမင္စေနာက္ေနမွန္းသိပါလ်က္နွင့္ သူ၏မနာလို
၀န္တုိစိတ္ကို ထိန္းမရ။ အေၿပာင္အပ်က္ ေၿပာရက္ေလၿခင္းဟု ေဒါသ
ထြက္ကာ မမကိုလည္း မေအာ္ေငါက္ရဲ႕သည့္အခါ လီနင္စာအုပ္ကို
ေကာက္ကိုင္ၿပီး လႊင့္ပစ္လုိက္ေတာ့သည္။
မမက စာအုပ္ကိုၿမတ္နုိးသူၿဖစ္ရာ သူ႕အား ႀကိမ္းေမာင္းမာန္မဲ၏။
““စာအုပ္ကို မရိုေသတဲ့လူဟာ လူေတြရဲ႕တန္ဖိုးကို နားမလည္တဲ့အ
ရိုင္းအစိုင္းပဲ””
ထုိ႕ေနာက္ မမအိမ္စိုးေမသည္ ဟသၤာအား မသိနားမလည္သည့္
ကေလးတစ္ေယာက္ကို ရွင္းၿပသည့္ စိတ္ရွည္မႈမ်ိဳးၿဖင့္ မာ့လ္စ္၊လီနင္
နွင့္တကြေမာ္စီတံုးတုိ႕၏အေတြးအေခၚမ်ားကို စိတ္လိုလက္ရ တစ္ညခ်မ္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လံုး ေၿပာၿပေနခဲ့သည္။

သူသည္ မမကုိခ်စ္ေသာ္လည္း မမ၏စကားမ်ားကို သိပ္နားမလည္
ေပ။ စိတ္၀င္စားေအာင္၊ နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း အိပ္ခ်င္လာကာ မမ
ေပါင္မွာေခါင္းအံုးလ်က္သား နားေထာင္မိ၏။ နားလည္လိုက္သမွ်မွာ
““ပစ္ၥည္းမဲ့လူတန္းစား ....””ဟူေသာ စကားပင္ၿဖစ္ေလသည္။
ထုိစကားေၾကာင့္ သူသည္ မမအိမ္စုိးေမ သူ႕ရင္ခြင္ထဲက ေနာက္
တစ္ႀကိမ္ၿပန္ထြက္ဦးမည္လားဟု ပူပန္ရၿပန္သည္။ သူသည္ တစ္ခါတစ္
ခါ မမအိမ္စိုးေမကို အနုိင္ရသူခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခ်င္သည္။မမ အား
အမိန္႕ေပးနုိင္သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခ်င္သည္။ မမသည္ သူ႕အား ေၾကာက္ရြံ
ကာ သူ႕စကားကို နားေထာင္ရသူၿဖစ္လွ်င္သိပ္ေကာင္းမွာပဲဟု စဥ္းစား
သည္။ မမ ထြက္မသြားနုိင္ရန္ ၿခိမ္းေၿခာက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရိုက္
ႏွက္၍ေသာ္လည္းေကာင္း တားၿမစ္နုိင္သည့္ ႀကမ္းတမ္း၍အာဏာတည္
သည့္ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခ်င္ေန၏။ တကယ့္ၿဖစ္ရမွာေတာ့ သူ
သည္ မမေရွ႕ေရာက္လွ်င္ လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ ၿပန္ၿပန္ၿဖစ္သြား
ေလသည္။
ယခုကိုပဲ ထုိလူငယ္ကေလးသည္ မမေပါင္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္လုဆဲဆဲ
ၿဖစ္ေနေပၿပီ။ သူ႕ဆံပင္ နီေထြးေထြးကေလးမ်ားကို အသာအယာဖြဖြသပ္
ေပးရင္း ပံုေၿပာသလို စကားေၿပာ၍ ေခ်ာ့သိပ္ေနခဲ့သည့္ မမအေပၚသူက
ဘယ္လိုမ်ား အာဏာတည္နုိင္မွာလဲ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မမရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ည သိပ္အိပ္ခ်င္တာပဲ။ ဒီေန႕ညေတာ့ မမ
ထြက္မသြားဘူး မဟုတ္လား။ ခဏေလးေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ခဏေလး အိပ္
ဦးမယ္””
သူသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်သြားေလသည္။

ေနာက္တစ္ေန႕ မိုးလင္းေသာအခါ မမ မရွိေတာ့။ မမအိပ္ခဲ့သည့္
သူ႕ေဘးက ေမြ႕ရာသည္ ေအးစက္ေန၏။ သူသည္ ၀မ္းနည္းနာက်င္စြာ
ငူငူႀကီး ထုိင္ေနမိသည္။
သမီးက ““ေေဖ ...၊ ေမေမရာ ...””ဟု ေမးလုိက္ည့္အခါမွာေတာ့ သူ
သည္ သမီးကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး မ်က္ရည္က်ခဲ့မိ၏။
ထုိေန႕ညေနမွာပင္ ဟသၤာသည္ မမရွိမည့္ေနရာသုိ႕ခက္ခဲစြာ ေၿခရာ
ခံလ်က္ လိုက္ပါသြားခဲ့ေတာ့သည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၃)
မမ သံေယာဇဥ္တြယ္လြန္း အားကိုးလြန္းေသာ အေဖာ္မ်ား၊ ေခါင္း
ေဆာင္မ်ားသည္ မမကို ေႏြးေထြးစြာမၾကိဳဆုိခဲ့။ မမအေပၚ အထင္ေသးမႈ
မ်ား၊ သံသယမ်က္လံုးမ်ားၿဖင့္ၾကည့္ကာ တြန္႕ဆုတ္ေအးစက္စြာ ႀကိဳဆုိခဲ့
ၾကည္။ မမသည္ သူတို႕ထံ ခ်က္ခ်င္းၿပန္မလာဘဲ လအနည္းငယ္ၾကာၿမင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခဲ့ေသာေၾကာင့္ဟု မမက စိတ္တုိေနသည့္ဟသၤာအား ရွင္းၿပခဲ့ေလသည္။
ဟသၤာလုိက္ပါလာၿခင္းသည္ မမအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေပးမည္ဟု
ထင္ခဲ့ေသာ္လညး္ တကယ္ေတာ့ ဆိုးက်ိဳးကိုသာ ေပးခဲ့သည္။ သူတုိ႕
သည္ ဟသၤာအား လက္မခံခ်င္ၾကေပ။ မမႏွင့္ပတ္သက္ေနမွန္းသိေသာ
ေၾကာင့္သာ လက္ခံထားရၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ဟသၤာသည္ သူ႕ကိုေမးခြန္း
မ်ားကိုလည္း ေရလည္ေအာင္ မေၿဖနုိင္ဘဲရွိသည္။
အကယ္၍သာ ဟသၤာအား ေလာကတြင္ ဘာသေဘာတရားကို အယံု
ၾကည္ဆံုးလဲဟုေမးလွ်င္ ဧရာ၀တီၿမစ္ဟု ေၿဖမိမည္ၿဖစ္၏။ ကံေကာင္း
ေထာက္မစြာ သူတို႕က မေမးခဲ့။

သူတို႕သည္ မမကို ပထမပိုင္း၌ လက္နက္လံုး၀ ကိုင္ခြင့္မေပးခဲ့။
ဟသၤာကိုေတာ့ ပို၍ပင္ မယံုၾကည္ခဲ့။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဟသၤာနွင့္မမသည္သူ
တုိ႕နွင့္အတူ လိုက္ပါခြင့္ရေအာင္ က်ည္ဆံေသတ္ၲာမ်ား၊ စားနပ္ရိက္ၡာမ်ား
ကိုသာ ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္ရ၏။ ဟသၤာသည္ မမပင္ပန္းမွာစိုး၍ ႏွစ္
ေယာက္၀န္ကို တစ္ေယာက္တည္း ထမ္းပိုးခဲ့သည္။ မမသည္ လူေရွ႕သူ
ေရွ႕တြင္ ဟသၤာအား ေမာင္ဟု ဘယ္ေတာ့မွမေခၚ၊ ရဲေဘာ္ဟုသာ ေခၚ
သည္။ သူ႕ကိုလည္း ရဲေမဟု ေခၚေစသည္။
ေခါင္းေဆာင္တို႕သည္ ေနာက္ပိုင္းက်မွ မမကို ယခင္ကအဆင့္
အတုိင္း ၿပန္လည္ဆက္ဆံလာခဲ့သည္။
သူတုိ႕အဖြဲ႕သည္ ရြာသိမ္ရြာေသးေလးေတြအထိ သြားေရာက္ကာ ကူ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ညီခဲ့ၾကသည္။ သူတို႕နယ္ေၿမတြင္ ရြာေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။ ေဆးခန္းမရွိ၊
သူနာၿပဳမရွိ။ မမသည္သူတို႕၏ဆရာ၀န္ၿဖစ္သည္။ရြာထဲတြင္ လူမမာမ်ား
ကို ေဆးကုသေပးသည္။ က်န္းမာေရးပညာေပးေဟာေၿပာသည္။ မမသည္
ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုလည္း ကေလးမီးဖြားေပးတတ္သည္။
ဒီလိုဆုိေတာ့ ညိုမကိုယ္၀န္ရင့္မႀကီးၿဖင့္ဗိုက္နာသည့္ညက တိရစ္ာန္ ေဆး

ကုဆရာ၀န္ပမာ မမတစ္ေယာက္ ဟသၤာနွင့္အတူ ဦးေထြးေမာင္အကူအညီ
ၿဖင့္ အနက္ေရာင္ၿမင္းထီးကေလးတစ္ေကာင္ ေမြးဖြားလာသည္အထိ ညိုမ
ကို ၿပဳစုခဲ့သည္ကို သူအံ့ၾသစရာ မလိုေတာ့ပါ။ ရြာသူရြာသားမ်ားက မမ
တုိ႕အဖြဲ႕ကို ခ်စ္ခ်င္ၾကသည္။
သူတုိ႕အမႈအခင္းၿဖစ္လွ်င္ မမတုိ႕၏ အမႈစစ္ေဆးစီရင္ၿခင္းကို နာခံ
ၾကသည္။ အမႈမ်ားကလည္း အမ်ိဳးစံု၏။ ဆဲေရးမႈ၊ လက္ေရာက္မႈမွအစ
ေၿမပိုင္ဆုိင္ခြင့္ စကားမ်ား ရန္ၿဖစ္သည့္အမႈမ်ားအထိ။ တစ္ခါတစ္ခါ ႏြား

ခုိးမႈ၊ လူသတ္မႈအထိ ၿဖစ္တတ္သည္။ လူသတ္မႈတရားခံမ်ားကို ေထာင္
ခ်ရန္ မမတုိ႕စခန္းမွာ အခ်ဳပ္ေထာင္ရွိေလသည္။
ဟသၤာ၏အလုပ္ကေတာ့ ပစ္ၥည္းသယ္ၿခင္း၊ ထင္းခုတ္ၿခင္းနွင့္ ငါး
မွ်ားၿခင္း၊ အမဲလိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဟသၤာနွင့္ ထင္းခုတ္ေဖာ္ ခုတ္ဖက္ ရဲ
ေဘာ္တစ္ေယာက္ရွိသည္။ ထုိရဲေဘာ္သည္ ပ်င္းလွ်င္ ဟသၤာကို စစ ေန
တတ္၏။
““မင္းက မိန္းမနဲ႕ မခြဲနိုင္လို႕လိုက္လာတာဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခံယူ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခ်က္ႀကီးေပတာပဲေနာ္ ...ဟုတ္လား။ အင္း ... မင္းလုိ လူငယ္မ်ားရင္ တုိ႕
ဗမာၿပည္ႀကီး တုိးတက္ဖို႕ပဲေပါ့””
““ဟာဗ်ာ ....၊ ရဲေဘာ္ကလဲ ...””
ဟသၤာ ရွက္ရွက္ၿဖင့္ ရယ္မိသည္။
““ကၽြန္ေတာ္က မမကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ လိုက္လာတာပါဗ်ာ””
““ေၾသာ္ ... ေၾသာ္ ...ကိုယ္ဖိရင္ဖိေပါ့ဟုတ္လား ....””
ရဲေဘာ္စကားကို သေဘာက်ကာ က်န္သည့္အုပ္စုက ၀ါးခနဲရယ္ၾက
သည္။
““ခင္ဗ်ား မဟုတ္တာမေၿပာနဲ႕ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ဒီမွာ
ေမာင္ႏွမလို ေနေနၾကတာကိ””

ဤကိစ္ၥကို တစ္ဖြဲ႕လံုးသိၿပီး ၿဖစ္သည္။

မမက ဤေနရာ ဤေဒသမ်ိဳးတြင္ ကိုယ္၀န္မရွိေစခ်င္ဘူးဟူေသာ
အေၾကာင္းၿပခ်က္ၿဖင့္ သူ႕အား အစ္မရင္းတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံပါဟု
တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႕ခ်မွတ္ေပးခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ သူနွင့္မမ မေတြးခဲ့မိသည့္ ၿပႆနာတစ္ခုမွာ အိမ္မွထြက္
ခြာစဥ္က မမမွာ ကိုယ္၀န္တည္ေနခဲ့ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။
မမသည္ ပထမအႀကိမ္ သမီးကို ကုိယ္၀န္ေဆာင္စဥ္က ကိုယ္၀န္ကို
ခ်စ္ခင္ယုယစြာ လုိခ်င္ခဲ့၏။ သူ႕ကိုယ္စား ခင္ပြန္းသည္အား ေပးရမည့္
အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ပစ္ၥည္းအၿဖစ္ တြယ္တာစြာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေရွာက္ခဲ့၏။ ယခုတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ မမသည္ ကိုယ္၀န္ကို အေနွာင့္အ
ယွက္အၿဖစ္ ယူဆေလသည္။
““မမရဲ႕ ... မလုပ္ပါနဲ႕၊ မမ မထိန္းခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ထိန္းပါ့မယ္၊
ေမြးရံုပဲ ေမြးေပးပါ မမရယ္။ ဒီကေလးအတြက္ မမ ဘာတာ၀န္မွ
မရွိေစရပါဘူး””
““မင္း အဲလို စိတ္ကူးယဥ္စကားေတြ မေၿပာနဲ႕၊ ဒီေတာ ဒီေတာင္ထဲ
မွာ သြားေလရာ ကေလးတန္းလန္းနဲ႕ အစားအေသာက္ အေနအထုိင္ဘယ္
ေလာက္ ဒုက္ၡေရာက္မလဲ။ ကေလးဟာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး ၿဖစ္လာမွာ””
သူသည္ မမစိတ္ဓာတ္ကို အံ့လည္း အံ့ၾသ၊ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္
ရြံ၍ ေၿခကိုဖက္မတတ္ ေတာင္းပန္ခဲ့ရသည္။
““မမရယ္ ဒီကေလးဟာ သားကေလးၿဖစ္မွာပါ မမရဲ႕ ...၊ ကၽြန္ေတာ့္
ကို ေမြးေပးပါ””

တကယ္ပင္ မမသည္ သားကေလးတစ္ေယာက္ သူ႕အတြက္ ေမြးေပး
ခဲ့သည္။
မမေၿပာတာ မွန္သည္။ သူတို႕သည္ ကေလးအတြက္ ေတာ္ေတာ္ဦး
ေနွာက္ေၿခာက္ခဲ့ရ၏။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ စခန္းခ်ေနသည့္ကာလမ်ိဳး
ဆုိလွ်င္ ကိစ္ၥမရွိေသာ္လည္း စခန္းေၿပာင္းရသည့္အခါ၊ ပုန္းရကြယ္ရသည့္
အခါ ကေလးသည္ တကယ္ပင္အေနွာင့္အယွက္ၿဖစ္သည္။ သားကေလး
ကလည္း အငိုသန္သည္။ ကေလးငိုသံကို တစ္မိုင္ေလာက္မွပင္ ၾကားရ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလာက္၏။ မမက ကေလးကိုစိတ္တုိသည့္အမူအရာၿဖင့္ ၾကည့္တုန္းက
ဟသၤာသည္ကေလးကို မမႏွင့္ေ၀းရာသို႕ ေခၚသြားဖူးသည္။
““ဒီေခၚခဲ့ေလ ေမာင္ ... အဲဒါ သူနုိ႕စို႕ခ်င္လို႕ ငိုေနတာကါ””
ကေလးတာ၀န္ကို မမ မယူေစရပါဘူဟု ဟသၤာေတာင္းပန္ခဲ့ေသာ္
လည္း တကယ္တမ္းေတာ့ နုိ႕တိုက္ရည္က မမ၊ ေသး၀မ္းကအစ သုတ္
သင္ရွင္းလင္းရသည္က မမ၊ သြားေလရာမွာ ကေလးကို အ၀တ္တစ္ခုၿဖင့္
ေနာက္ေက်ာမွာ ပိုးရသည္က မမ .....။ ဟသာၤက ဤကိစ္ၥမ်ိဳးကို ဘာမွ
မလုပ္တတ္ေပ။ သမီးတုန္းကလည္း ဤအရြယ္ကို ေတြ႕ဖူးသည္မဟုတ္။
မမက ကေလးဒုက္ၡေပးတုိင္း ဟသၤာကိုခ်ည္း မ်က္ေစာင္းထိုး၏။
““ဟုတ္ပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္ထိန္းပါ့မယ္ဆုိတဲ့ ပုဂိ္ၢဳလ္ေလး၊ အခုေတာ့
ဘယ့္နွယ္လဲဟင္ ... က်ဳပ္ပဲ ထိန္းရတာပါပဲ””
ထို႕ေနာက္ မ်က္၀န္းမ်ား ၿပံဳးလဲ့လာၿပီး ....
““ေဟာဒီကေလးကို ဆုိးတယ္၊ ငါ တစ္ရြာရြာမွာ ပစ္ထားခဲ့ၿပန္ေရာ့
မယ္””ဟု ဟသၤာအား ၿခိမ္းေၿခာက္စကား ဆုိေသးသည္။

ထုိအခါ ဟသၤာသည္ ကေလး၏ ပါးၿပင္ေသးေသးေလးကို နမ္းရိႈက္
ရင္းက မမ၏ပါးကိုပါ အေခ်ာင္နမ္းလိုက္မိသည္။
မမတုိ႕စားေနရသည့္ဆန္ကို ဟသၤာမ်ိဳမက်။ ဆန္နီေၾကာင္မ်ားၿဖစ္
သည္။ မွ်စ္အစိမ္းမ်ားကိုခ်ိဳး၍ ေရစိမ္ကာ စားရဖူးသည္။ ဟသၤာမ်ိဳ၍
မက်။ မမကေတာ့ ေၿပာင္းေစ့ၿပဳတ္ဆုိလည္း ၿမိန္ေရယွက္ေရစားနုိင္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သစ္ၿမစ္ေတြ၊ သစ္ဥေတြကိုလည္း ကိတ္မုန္႕စားေနသလို မ်က္နွာထားမ်ိဳး
ၿဖင့္ စားနုိင္သည္။ ဟသၤာက အစားဆင္းရဲ၊ အေနဆင္းရဲသည့္ ဒုက္ၡထက္
သားကေလးကို သနားလွသည့္စိတ္ၿဖင့္ တစ္ခါတုန္းကေတာ့ မမစိတ္လို
လက္ရ ၾကည္လင္တုန္း ၿပန္ရေအာင္ဟု သြားေခၚခဲ့ဖူးသည္။
ထုိအခ်ိန္က မမ ဟသၤာအား ၾကည့္လိုက္သည့္ အၾကည့္ေၾကာင့္
ဟသၤာေက်ာထဲကပင္ စိမ့္သြားခဲ့ေလသည္။ မမ၏ မ်က္လံုးမ်ားမွာ
အထင္ေသးမႈ၊ ရႈတ္ခ်မႈမ်ားနွင့္အတူ ေဒါသကိုပါ ေတြ႕ရသည္။
““မင္း ဒီကိုလိုက္လာတာ ကိုယ့္ပေယာဂ မပါဘူးေနာ္၊ မင္းကို ဘယ္
သူကမွ လုိက္ခဲ့ပါလို႕ ေခၚတာမဟုတ္ဘူး၊ မင္းဟာမင္း မေနနုိင္ မထုိင္
နုိင္လို႕လိုက္လာတာ၊ ဒီလမ္းကို မင္းေရြးခဲ့တာ။ ကိုယ္ေရြးတဲ့လမ္းကို
ကိုယ္ဆံုးေအာင္ေလွ်ာက္ေပါ့ကြာ။ မင္းေယာကၤ်ားမဟုတ္ဘူးလား””
ဒီလမ္းဟာ ကၽြန္ေတာ္ေရြးတာမဟုတ္ဘူး၊ မမေရြးလို႕ ဇနီးေလွ်ာက္
တဲ့လမ္းကို ခင္ပြန္းက လိုက္ေလွ်ာက္ေနရတာပါ မမရယ္။ သို႕ေသာ္
ဟသၤာသည္ မမကို ဆင္ေၿခမေပး၀ံ့ပါ။
““မင္းေနာက္တစ္ခါ ငါ့ကို ၿပန္စကားေၿပာရင္ မင္းကိုတစ္သက္လံုး
မ်က္နွာခ်င္းမဆုိင္ဘဲ ေနမိေတာ့မယ္။ အဲဒါ မင္းသေဘာေပါက္””

ဟသၤာသည္ မမ၏ ခက္ထန္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားကို အံ့ၾသေနသည္။
အဲဒီမ်က္၀န္းပိုင္ရွင္ မမဟာ ေနာင္တဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ ရမွာ မဟုတ္။
ဟသၤာ သိပါသည္။ ေယာကၤ်ားနွင့္ တစ္သက္လံုး ကြဲရေတာ့လည္း အၿပံဳး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပ်က္မွာ မဟုတ္ပါ။
““မင္းလဲ မၿပန္ရဘူး၊ မင္း ဟိုဘက္ထြက္ေၿပးသြားလို႕ ငါတုိ႕တပ္
ေၿပာင္းရမွာကို မလိုခ်င္ဘူး၊ ထြက္ေၿပးဖို႕လဲ မႀကိဳးစားနဲ႕၊ ငါ့လက္န႕

ကိုယ္တုိင္ သတ္ပစ္မယ္ ....ၾကားလား””
ဟသၤာသည္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မူးေနာက္စြာၿဖင့္ မမအား ေခါင္းညိတ္ၿပ
လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္ မမ မပါဘဲနဲ႕ ၿပန္ပါ့မလား မမရဲ႕။
မမဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သိပ္အထင္ေသးတာပဲ၊ မမေနာက္ကို ကၽြန္ေတာ္
လိုက္လာတာက မမရဲ႕ဆင္းရဲဒုက္ၡေတြ၊ စိုးရိမ္ေသာကေတြကို မမဆီကေန
ခြဲယူဖို႕၊ မွ်ေ၀ခံစားဖို႕ လိုက္လာခဲ့တာပါ။ မမကို အႏ္ၲရာယ္ၾကားကေန
ကာကြယ္ေပးဖို႕ လိုက္လာခဲ့တာပါ။ ဤစကားမ်ားကို ဟသၤာမေၿပာခဲ့ပါ။
မမက ရယ္ေမာကာ သေရာ္လိုက္မွာ စိုးသည္။
မမမွာ ေဘးအႏ္ၲရာယ္ႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳရလွ်င္ ဟသၤာက ေရွ႕မွမားမား
ရပ္ၿပီး မမအတြက္ ရင္ဆုိင္လိုက္မည္။ ထုိကဲ့သို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိသူကို
စိတ္ကူးယဥ္သူဟု ကမာ္ၻေလာကႀကီးက ေလွာင္ေၿပာင္ရယ္ေမာေပလိမ့္
မည္။ ဘ၀ဆုိတာ ဒ႑ရီတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဒ႑ရီဆန္ဆန္
ဇာတ္သိမ္းခ်င္၍ မရ၊ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြ ၾကည္နူးခ်င္၍မရ။ ထုိ႕ေၾကာင့္
လည္း မမကိုခ်စ္ၿမတ္နိုး၍ မမေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ေသာ ဟသၤာသည္ မမ
၏ အႏ္ၲရာယ္ကို သူ စိတ္ကူးယဥ္သလို မကာကြယ္နုိင္ခဲ့။ မမအတြက္

အသက္စြန္႕၍ ကာကြယ္သြားသည့္ သူရဲေကာင္းေလးတစ္ေယာက္အၿဖစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လည္း သူ ၿဖစ္ခြင့္မၾကံဳခဲ့။
အမွန္ကို နာက်င္စြာ ၀န္ခံရမည္ဆိုလွ်င္ သူသည္ မမအသက္ကုိ
ေသေစေသာ လူတစ္ေယာက္ပင္ ၿဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ရန္သူသိမ္းယူထားသည့္ ေတာင္ေပၚရြာကေလးတစ္ခုကို သူတုိ႕အဖြဲ႕
က ၿပန္တုိက္ယူေသာ တုိက္ပြဲတစ္ခုသည္ သူ႕ဘ၀မွာ ေမ့ေပ်ာက္ဖို႕ ႀကိဳး
စားလ်က္ ေမ့မရနုိင္သည့္ ဒဏ္ရာတစ္ခုပင္ ၿဖစ္သည္။
ရန္သူစခန္းကို ဒီေန႕ည ၿပန္သိမ္းမယ္ဟူေသာ အမိန္႕ကို နံနက္ခင္း
ေလာက္ကတည္းက ႀကိဳေၿပာထားေသာေၾကာင့္ အားလံုးသည္ အရာရာကို
ႀကိဳတင္ၿပင္ဆင္ခ်ိန္ရခဲ့၏။ ထမင္းကို အိုးႀကီးတစ္လံုးထဲမွာထည့္ၿပီး ခ်ီ
တက္ရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စခန္းခ်စဥ္ စားနုိင္ရန္ ဟသၤာႏွင့္ရဲေဘာ္ေလး
တစ္ေယာက္က ထမ္းပိုးခဲ့ရသည္။ သူတုိ႕သည္ ဤကုန္းၿမင့္အေၿခအထိ
ေရာက္ေအာင္ တစ္ေန႕လယ္နွင့္ တစ္ညတိတိ ပင္ပင္ပန္းပန္း ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့
ၾကရသည္။ သားကေလးကို အနီးဆံုး ရြာတစ္ရြာတြင္ ခဏ အပ္ထားခဲ့ရ
ေလသည္။
ညသည္ လေရာင္မရွိ၊ ၾကယ္ေရာင္မရွိ၊ အုပ္ဆုိင္းေနေသာ သစ္ပင္
ႀကီးမ်ားေၾကာင့္ ညသည္ ပို၍ေမွာင္ပိန္းေနသည္။ သူတုိ႕သည္ ရန္သူ
စခန္းကို ႏွစ္ဖက္ညွပ္၍ ၀င္တုိက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ရန္သူ အငိုက္မိသြား
ေသာ္လည္း ခဏအတြင္း တံု႕ၿပန္မႈသည္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိၿဖစ္သည္။
တုိက္ပြဲသည္ အနီးကပ္လြန္းေသာေၾကာင့္ ရန္သူ၏အသက္ရႈသံကိုပင္
ၾကားေနရသည္။ ေသနတ္မကိုင္ရေသာ ဟသၤာသည္ ေနာက္ဘက္မွာ ေန

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ခဲ့ဖို႕ေကာင္းသည္ဟု ယခုအခ်ိန္က်မွ ၿပန္ေနာင္တရေနသည္။ သို႕ေသာ္
အေၿခအေနသည္ လြန္ၿပီးခဲ့ၿပီ။ ဘယ္လိုမွ ၿပန္ၿပင္လို႕မရေအာင္ လြန္ခဲ့ၿပီ။
မမ၏အနီးမွာ သူရွိၿခင္းသည္ မမအတြက္ လံုၿခံဳလိမ့္မည္ဟု သူဘာ
ေၾကာင့္ ထင္ခဲ့မိသလဲ မေၿပာတတ္ေပ။ သူသည္ သူ႕ကုိယ္သူအထင္ႀကီး
ခဲ့ၿခင္းလား၊ ဘ၀င္ၿမင့္ခဲ့ၿခင္းလား မသိ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အၿဖစ္မွန္
သည္ နာက်င္စရာ၊ ရွက္ရြံစရာ ေၾကကြဲစရာပင္ၿဖစ္သည္။ မမအနီးမွာ သူ
ရွိေနၿခင္းသည္ မမ၏အသက္ကို နုတ္ယူဖို႕ပင္ ၿဖစ္ခဲ့ပါသည္။
က်ည္ဆန္လာရာကို မမွန္းတတ္၊ ညအေမွာင္သစ္ေတာထဲတြင္
မကၽြမ္းက်င္၊ ထုိ႕ၿပင္ ဗံုးက်ည္ဆန္ကို ဘယ္တုန္းကမွ မေရွာင္တိမ္းခဲ့ဘဲ
ထံုေပေပေနခဲ့ေသာ ဟသၤာသည္ မမအတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးၿဖစ္ပြားခဲ့
သည္။
““ရဲေဘာ္၊ ၀ပ္ေလ .... ၀ပ္ေန””
ေလသံကေလးၿဖင့္ ဟသၤာကိုေၿပာရင္း မမက ရိုင္ဖယ္ေသနတ္ပခံုး
မွာ ေထာက္ကာ ေသြးေအးေအးၿဖင့္ ပစ္မွတ္ကုိ ခ်ိန္ပစ္ေန၏။ဟသၤာ
သည္ ေရွ႕နားက ကမူေလးေနာက္တြင္ မိမိတုိ႕ပို၍လံုၿခံႈဳနုိင္လိမ့္မည္ဟု
တြက္မိကာ မမကိုေၿပာရန္ မမဘက္သို႕ တုိးကပ္လာခဲ့သည္။ ဟသၤာ၏
ကိုယ္က ေၿမၿပင္ႏွင့္ေတာ္ေတာ္လြတ္ကာ က်ည္ဆန္လမ္းေၾကာင္းတြင္ မိ
ေနနိုင္သည္ဟု မသိခဲ့။ မမကသာ စိုးရိမ္တႀကီးၿဖစ္ကာ ဟသၤာကိုယ္ကို
ကုန္းဆြဲၿပီး ႏွိမ့္ေပးလိုက္၏။ အၿဖစ္အပ်က္သည္ မ်က္စိတစ္မွိတ္စာ
ကေလးသာ ၾကာလိုက္ပါသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ေသနတ္သံ တဒိုင္းဒိုင္းဆူညံေနခ်ိန္တြင္ မိမိဆီလာေနသည့္ ေသ
နတ္သံလား၊ တၿခားဘက္ ပစ္သည့္ေသနတ္သံလား မသိ၊ ဟသၤာတုိ႕ဆီ
သို႕ လွမ္းပစ္လိုက္သည္ဟုလည္း မထင္မိ။ သုိ႕ေသာ္ မိမိကုိ ဆုပ္ကိုင္၍
ဆြဲႏွိမ့္ထားေသာ မမ၏လက္က ရုတ္ရက္ေၿပေလ်ာ ့သြားသည္ကို ခံစား
လိုက္ရ၏။ မမထံမွ ညည္းညူသံလား၊ အံ့ၾသသံလား ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားလုိက္
ရသလို ထင္မိ၏။ ထုိ႕ေနာက္ ဟသၤာလွမ္းၾကည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ မမ၏
ညာဘက္လက္က ေသနတ္လြတ္က်သြားသည္။ သူ႕အၿမင္အာရံုမ်ား ၿပာ
ေ၀ကာ တစ္ကိုယ္လံုး ပူထူသြား၏။ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္သည္ သူကိုင္
ထားသည့္ ေသနတ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သူ႕ကိုယ္နွင့္ အကြာမခံေပ။
““မမ ......””
ညအေမွာင္မွာ ဟသၤာသည္ မမကိုယ္ေပၚမွ ေသြးကိုမၿမင္နိုင္။ သို႕
ေသာ္ ဟသၤာ၏ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဆူပြက္ေလာင္ကၽြမ္းကုန္ၿပီဟု ခံစားလိုက္
ရသည္။ ဟသၤာသည္ အာရံုသိၿဖင့္ သိလိုက္ရၿခင္းၿဖစ္၏။ မမကိုေသ
နတ္မွန္သြားၿပီ။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဟသၤာ ခံစားလိုက္ရသည့္ေခ်ာက္ခ်ားမႈ
သည္ ဘ၀တစ္သက္တာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ႀကံဳေတြ႕ခံစားခဲ့ရသည့္ ပူပင္
ေသာကမ်ား၊ ေနာင္တမ်ားကို ေက်ာ္လြန္သြားသည့္ ေခ်ာက္ခ်ားမႈၿဖစ္
သည္။ မမကို ေပြ႕ဖက္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ မမသည္ အနည္းငယ္
လႈပ္ရွားနုိင္ေသး၏။ မမကိုေပြ႕ယူၿပီး က်ည္ဆန္ ေ၀းရာသို႕လွိမ့္ေၿပးကာ
ေၿပးခဲ့ရခ်ိန္တြင္ ဟသၤာ၏လက္ေမာင္းတစ္ဖက္မွာ မီးနွင့္အထိုးခံလိုက္ရ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သလို ပူခနဲၿဖစ္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ ဟသၤာမိမိဒဏ္ရာကုိ ဂရုမစိုက္နုိင္။
မမကိုသာ ေနာက္ဘက္တစ္ေနရာသုိ႕ ေခၚလာခဲ့သည္။

မမသည္ ရင္ဘတ္မွာႀကီးမားေသာ ေသြးကြက္ၿဖင့္ အသက္ငင္ေနၿပီ
ၿဖစ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရေသာအခါ သူသည္ ကမာ္ၻႀကီးတစ္ခုလံုး ပြင့္ထြက္
သြားေစသည့္ ေခ်ာက္ခ်ားသံႀကီးၿဖင့္ ေသြးရူေသြးတန္း ေအာ္ဟစ္မိေတာ့
သည္။ မမ၏ ေသနတ္ဒဏ္ရာကုိ လက္ၿဖင့္ မဖိရက္ဖိရက္ ဖံုးဖိရင္း နာ
က်င္မႈၿဖင့္ တုန္လႈပ္ေနေသာ မမ၏နႈတ္ခမ္းေလးေပၚသို႕ မိမိႏႈတ္ခမ္းၿဖင့္
ထိကာ ငိုေႂကြးမိသည္။ မမသည္ စကားတစ္ခြန္းမွ် မေၿပာနုိင္။ ခ်စ္သူ
အတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သားအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း ဘာမွ
မမွာသြားနုိင္။ ႀကီးမားေသာ ဒဏ္ရာႀကီးၿဖင့္ မခ်ိမဆန္႕ေသာ ေ၀ဒနာခံ
စားရင္း ၿငိမ္သက္ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။
မမကို ကၽြန္ေတာ္ မကယ္နုိင္ခဲ့ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ မမကယ္
လိုက္တယ္ေနာ္ ...။
ဤအသိသည္ ဟသၤာ၏ က်န္ရွိေနသမွ် ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အိပ္
မက္ဆုိးအၿဖစ္ မိနစ္တုိင္း၊ နာရီတုိင္းမွာ ၿခိမ္းေၿခာက္ေနေတာ့မည္။
ထုိညက မမႏွင့္အတူ ဟသၤာတုိ႕ဘက္မွ ႏွစ္ေယာက္က်ဆံုးသည္။
ရန္သူ႕ဘက္မွ ေၿခာက္ေယာက္ထက္မနည္း က်ဆံုးမည္ဟု ခန္႕မွန္းသည္။
သို႕ေသာ္ ဘယ္သူ႕ဘက္က ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က်သည္ၿဖစ္ေစ၊ ဤအေရ
အတြက္သည္ က်ဆံုးသြားသူမ်ားအတြက္ အစားထိုးနုိင္မႈမဟုတ္။ စစ္ဆုိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွေတာ့ ဘယ္သူကအမွား၊ ဘယ္သူက အမွန္ပဲၿဖစ္ပါေစ နွစ္ဖက္လံုး နာ
က်င္ထိခိုက္ရသည္ခ်ည္းပင္ ၿဖစ္သည္မဟုတ္လား။
ဟသၤာသည္ မမ၏အေလာင္းကို ပခံုးမွာထမ္းလ်က္ ၿပန္ဆုတ္ခဲ့
သည့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး အိပ္မက္မက္ေနသလို ေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး
ၿဖစ္ေန၏။ မည္မွ်အသက္အႏ္ၲရာယ္ နီးကပ္ေနပါေစ၊ မည္မွ်ခက္ခဲသည္

ၿဖစ္ပါေစ၊ မိမိတို႕ရဲေဘာ္၏အေလာင္းကို ရန္သူ႕ဘက္က မရေစရ။ မိမိ
တုိ႕၏လက္နက္ကို ရန္သူမသိမ္းေစရ။ တကယ္ေတာ့ ဟသၤာသည္ ထုိည
က မိမိတပ္ဖြဲ႕မွ ရဲေမတစ္ေယာက္၏ အေလာင္းကို ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္
လာၿခင္းမဟုတ္။ မိမိဇနီးသည္၏အေလာင္းကို သယ္ေဆာင္လာၿခင္း
မဟုတ္။ မိမိရင္ထဲမွ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခြဲထုတ္ခံ
လိုက္ရသည့္ နွလံုးသားကို ၿပန္လည္ထမ္းပိုး သယ္ေဆာင္လာရၿခင္းၿဖစ္
ေလသည္။
မမကို မင္းေတာင္ေၿခက ၀ါးရံုေတာတစ္ခုေအာက္တြင္ အခမ္းအနား
ႏွင့္ ၿမွပ္ႏွံသၿဂိဳဟ္လိုက္သည္။ ဟသၤာမ်က္၀န္းမွ လွ်ံက်သည့္ မ်က္ရည္
မ်ားေၾကာင့္ ၿမင္ကြင္းသည္ ေ၀၀ါးသြားခဲ့သည္။
ထားခဲ့ရၿပီ။ ဟသၤာ၏ ရင္ခြင္မွ ခဏခဏ ထြက္ခြာသြားသည့္ မမ
သည္ ယခုတစ္ႀကိမ္ေတာ့ တစ္ဘ၀စာ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီၿဖစ္ေလသည္။
မမကိုခ်စ္၍ေရာက္ခဲ့ရေသာ ေဒသ၊ မမေၾကာင့္ ခင္တြယ္ခဲ့ရေသာ
ေဒသ၊ ဤေဒသသည္ မမ မရွိသည့္အခါ ဟသၤာအတြက္ ငရဲတစ္ခုသာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၿဖစ္သည္။
ဟသၤာသည္ သားကေလးကို ၿပန္ေခၚၿပီးေနာက္ ေတာအထပ္ထပ္၊
ေတာင္အထပ္ထပ္ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္ကာ ထုိေသမွ ထြက္ေၿပးခဲ့ေတာ့သည္။
လမ္းမကၽြမ္းက်င္သည့္ ဟသၤာသည္ မိမိအဖြဲ႕ကို မိမိေခ်ာင္း၍ လြတ္
ေသာ္လည္း ညအခါတြင္ ရန္သူတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ရင္ဆုိင္တုိးေတာ့သည္။
““ေဟ့ ... ရပ္””

ေဖ်ာင္းခနဲ ေမာင္းတင္သံနွင့္အတူ မိမိရင္၀ကို ေသနတ္ေၿပာင္းၿဖင့္
လာေထာက္သည္ကို ခံစားလိုက္ရေတာ့ ဟသၤာမ်က္လ့ုးေတြ ၿပာခနဲၿဖစ္
သြား၏။ သူသည္ ေနရာတြင္ မလႈပ္မယွက္ရပ္လ်က္ ဆြံ႕အေနၿပီးမွ
ေၿခာက္ေသြ႕အက္ကြဲေသာ အသံၿဖင့္ သူခပ္ၿမန္ၿမန္ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္
လိုက္ရသည္။
““မပစ္ပါနဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာ္ေပၚမွာ ကေလးေလး ရွိေနပါ
တယ္””
သားကေလးသည္ အႏ္ၲရာယ္ကိုသိသည့္အလကား အဲ့ခနဲ ငိုေႂကြး
လိုက္သည္။
““သူ႕ကိုယ္ေပၚမွာ လက္နက္ရွာစမ္း””
ဟသၤာဘ၀တြင္ ဘယ္တုန္းကမွ် ဘာလက္နက္မွ် မကိုင္ခဲ့ဖူပါ။
လက္နက္ဟူ၍ ၀ါးေၾကာကိုင္းေၾကာ ရွင္းလင္းခုတ္ထြင္သည့္ ဓားရွည္
တစ္လက္ပဲပါသည္။ သူတုိ႕သည္ ဟသာၤ၏ဓားကို သိမ္းလိုက္ၾက၏။ ထုိ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနာက္ဟသၤာအား စစ္ေဆးေမးၿမန္းေတာ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္လက္ေမာင္းမွ
ေသနတ္ဒဏ္ရာကို ကုသေပးၾက၏။
““ကၽြန္ေတာ့္သားကေလးကို သူ႕အဘြားဆီ ပို႕ေပးပါ ဗိုလ္ႀကီးရယ္””
ဟသၤာ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း သူတုိ႕က ၿငင္းသည္။
““ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အခ်ိန္မရဘူး၊ မင္းဘူးကို အခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ သြား
ရမယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းဘူးေရာက္ရင္ ကေလးကို ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမဆီ အပ္
ထားလို႕ရပါတယ္။ ကေလးအတြက္ ဘာမွ မစိုးရိမ္ပါနဲ႕””

စိတ္သေဘာေကာင္းစြာ ႏွစ္သိမ့္ေတာ့ သူ စိတ္သက္သာရာ ရသြား
သည္။ သူ႕အတြက္ကေတာ့ မမမွ မရွိေတာ့သည့္ ေလာကတြင္ အဆိုးဆံုး
အရာကုိ သူရင္ဆုိင္လိုက္ရၿပီ မဟုတ္လား။ က်န္သမွ်သည္ ယခုတစ္ၾကိမ္
ေလာက္ သူ႕အား တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားမႈေပးနိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္။ သိပ္ကို
ေသခ်ာပါသည္။
မမသာ သူ႕ေနရာမွာရွိလွ်င္ မမ ဘယ္လိုစကားေတြ ေၿပာမွာလဲ။
ဘယ္လိုရင္ဆုိင္မလဲ မသိ။ သူကေတာ့ လက္နက္ခ်စရာ လက္နက္
ေတာင္မွ တစ္ခါမွ ကိုင္မၾကည့္ခဲ့ဖူးသည့္ ေလွသမားတစ္ေယာက္မို႕
ရန္သူ႕ထံတြင္ ေအးေဆးညင္သာစြာ အညံ့ခံလိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႕ မမရယ္။
ေနာက္ တစ္ပတ္အၾကာတြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက နုိင္ငံေတာ္
ကို လႊဲေၿပာင္းတာ၀န္ယူလိုက္ၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၄)
တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဆူညံၿခင္းထက္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ၿခင္းက ပို၍
မသကၤာစရာ ေကာင္းတတ္၏။
ဦးမင္းေခါင္သည္ ေရငတ္မြတ္ေသာ ခံစားခ်က္ၿဖင့္ အိပ္ရာမွလန္႕နုိး
လာေတာ့မွ မိမိ အိပ္မက္ဆုိး မက္ေနတာပါလားဟု သိုလိက္ရသည္။
ဘုရား ဘုရား ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ သမီး .... သမီး ေနမွေကာင္ရဲ႕လား။
အိပ္မက္ထဲတြင္ သမီးအိမ္စိုးေမသည္ အနက္ေရာင္၀တ္စံုကို၀တ္
လ်က္ အေမွာင္ထဲသို႕ တုိး၀င္သြားေနသည္။ သမီးဟု သူလွမ္းေခၚေသာ
အခါ သမီးသည္ သူ႕ကိုတစ္ခ်က္ေတာ့ လွည့္ၾကည့္၏။ သမီးမ်က္လံုး
မ်ားမွာ မ်က္ရည္စေတြလား။ နာက်င္မႈေတြလား။ သမီးသည္ မ်က္နွာလႊဲ
ကာ အေမွာင္ထုထဲသို႕ တုိး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြား၏။ သူ ကမန္းတတန္း
ေၿပးလိုက္သြားေသာအခါ အေမွာင္ထဲမွာ သမီး မရွိ။ အေမွာင္သည္သူ႕ကို
အင္အားႀကီးမားစြာ ဖံုးအုပ္သြားခဲ့သည္။

နုိးလာေသာအခါ ရင္ထဲမွာ တင္းက်ပ္ေသာေ၀ဒနာႏွင့္အတူ သူခံစား
လိုက္ရသည္က တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ၿခင္း ....။ ထုိတိတ္ဆိတ္မႈကို သူ
မႀကိဳက္ပါ။ ထိုတိတ္ဆိတ္မႈသည္ အႏ္ၲရာယ္တစ္စံုတစ္ခု က်ေရာက္ခါနီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွာ ၿဖစ္ေပၚတတ္ေသာ တိတ္ဆိတ္မႈမ်ိဳးနွင့္ တူသည္။
သူ ခုတင္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။ နည္းနညး္ အသက္ရႈက်ပ္သလို
ၿဖစ္လာ၍ အိမ္ေရွ႕ဘက္ၿပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လုိက္၏။ ေလသည္ အၿပင္
မွာလည္း မရွိ။ အိမ္ခန္းထဲသို႕လည္း ၀င္မလာ။ သူသည္ ပန္ကာဖြင့္ရန္
မီးခလုတ္ဆီသို႕ လွည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္၌ အၿပင္ဘက္ၿခံ၀ိုင္း၏အစပ္တြင္
ရိပ္ခနဲ လူတစ္ေယာက္၏ သ႑ာန္ကိုလည္း သူၿမင္လိုက္ၿပန္၏။ လမ္း
၏ တစ္ဖက္မွာလည္း အၿခားတစ္ေယာက္။ ထုိ႕ၿပင္ ... သူတုိ႕တြင္ ေသ
နတ္မ်ားပါလာဟန္ရွိသည္။ စစ္သားေတြလား၊ သူပုန္ေတြလား ... သူ႕
မ်က္စိသည္ မ်က္မွန္ပါလွ်င္ အေ၀းသို႕ သိပ္မၿမင္ရပါ။ အရာရာသည္
မႈန္၀ါး၀ါးၿဖစ္ေနသည္။
စာၾကည့္စားပြဲေပၚက မ်က္မွန္ကို ေကာက္တပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္
လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႕အိမ္ကို စနစ္တက် ၀ိုင္းၿပီးသားဟု သူသိသြား
၏။
““ေဖေဖ””
ေအးေအာင္၏အသံ ....၊ ေအးေအာင္သည္ ေအာက္ထပ္မွ တက္လာ
ၿပီး သူ႕ကို တိုးတိတ္စြာအသံၿပဳသည္။
““ေအး ... သား၊ ေဖေဖ နုိးေနတယ္။ ေဖေဖ ၿမင္တယ္””
သားသည္ အခန္းေပါက္၀သို႕ ေရာက္လာ၏။

““ေဖေဖ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ၾကမလဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ သားဆီသို႕ေလွ်ာက္သြားကာ သား၏ပခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္
၏။
““ေစာင့္ေနရံုပဲေပါ့ကြာ၊ သူတို႕ကေတာင္ အေညာင္းခံၿပီး ရပ္ေစာင့္ေန
ေသးတာ၊ ေဖေဖတုိ႕လဲ ေစာင့္ရမွာေပ့ါ။ အခုည တစ္နာရီေက်ာ္ခါစပဲရွိ
ေသးတယ္၊ သြား သြား အိပ္ခ်ည္ဦး ၊ ခ်ယ္ရီေရာ ....””
““ခ်ယ္ရီ ဒီေန႕ည ေဆးရံုမွာ အိပ္ရတာေလ ေဖေဖ””
““ေၾသာ္ ... ေအးေအး ၊ အဲဒါပိုေကာင္းတာေပါ့ကြာ။ သြား သြား ....
ေဖေဖ ထြက္မေၿပးရံုပဲ ေစာင့္ေနၾကတာနဲ႕တူပါရဲ႕ကြာ””
နံနက္ ၄နာရီေလာက္တြင္ အိမ္၀ုိင္းထဲသို႕ သူတုိ႕၀င္လာၾကသည္။
အိမ္တံခါးမ်ားကို ခပ္ၿပင္းၿပင္းပုတ္၍ႏိႈးသည္။ ေအာက္ထပ္မွ သားက
တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည့္အခါ သူတုိ႕လ်င္ၿမန္စြာ ၀င္လာၾကသည္။ လက္
နက္ေတြၿဖင့္ ခ်ိန္ထား၏။
““အမတ္မင္း ရွိလား””
““ရွိပါတယ္၊ အေပၚထပ္ါမွာ ...၊ ကၽြန္ေတာ္ သြားနိႈးေပးပါ့မယ္””
ဦးမင္းေခါင္ ေလွကားေပၚမွ ဆင္းသြားလိုက္၏။
““ဘာကိစ္ၥလဲေဟ့၊ အခ်ိန္မေတာ္””
မသိဟန္ေဆာင္၍ ခပ္တည္တည္ေမးလိုက္သည္။

““ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တာ၀န္အရလာရတာပါ ဦးေလးခင္ဗ်ာ၊ ဦးေလးရဲ႕
အိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကို ရွာခြင့္ေပးပါ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““၀ရမ္းပါသလား””
““မပါပါဘ့ူး””
ပါလီမန္အတြင္း၀န္တစ္ေယာက္၏အိမ္မွာ ဘာေတြ ေတြ႕နုိင္မည္ဟု
သူတုိ႕ေမွ်ာ္လင့္ထားသလဲ မသိ။
““ေဟ့ ေဟ့ ၊ ဖိနပ္နဲ႕ေတာ့ အိမ္ေပၚတက္မလာပါနဲ႕ကြာ၊ ဘုရားခန္း
ရွိတယ္””
သူတို႕အား ခပ္တည္တည္တားၿမစ္ရသည္။ သည္ေတာ့မွ သူတုိ႕ဖိနပ္
ခၽြတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က သူ႕ကိုေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္ထားၿပီး တခ်ိဳ႕ကခပ္
သြက္သြက္ ရွာေဖြၾက၏။ သူတို႕ ဘာေတြ ေတြ႕မွာမို႕လဲ။ အေၿခအေန
အရပ္ရပ္ကို နားလည္ၿပီးသားလူမို႕ သူသည္ ေအးေအးပင္ ထုိင္ေစာင့္ေန
လိုက္၏။ ခဏၾကာေတာ့ သူ႕အား ခဏလိုက္ခဲ့ပါဟု ေခၚသြားေတာ့
သည္။
သူတုိ႕အေဆာင္သည္ အနံေပနွစ္ဆယ္၊ အလ်ားေပး ၁၂၀ရွိေသာ
အခန္းက်ယ္ႀကီးၿဖစ္သည္။ တစ္ဖက္တြင္ ၁၆ေယာက္စီ အာလံုး ၃၂
ေယာက္ေနရသည္။ကြပ္ပ်စ္တစ္ခုစီ ခ်ထားေပး၏။ ေစာင္အထူတစ္ထည္၊
အပါးတစ္ထည္ လာေပးသည္။ ေမြ႕ရာပါးပါးတစ္ထည္ ေပးသည္။အကၤ် ီ
ႏွင့္လံုခ်ည္ နွစ္စံုေပး၏။ ေဆးလိပ္၊ ဆပ္ၿပာႏွင့္ ေခါင္းဘီးမ်ား ကိုယ္စီရ
ၾက၏။

သူသည္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အခ်ိန္မွန္ေဆာင္ရြက္ရသည့္ စည္းကမ္းေသ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
၀ပ္မႈႏွင့္ စတင္ရင္းနွီးရသည္။
နံနက္ ၆နာရီတစ္ခါ၊ ညေနတစ္ခါ အိပ္ေဆာင္သို႕ လာစစ္၏။ ကြပ္
ပ်စ္ေပၚမွာ အသာထုိင္ေနရံုပဲၿဖစ္သည္။ နံနက္ ခုနစ္နာရီမွာ ေရခ်ိဳးရ၏။
နံနက္စာ ေကာ္ဖီႏွင့္မုန္႕ေကၽြး၏။ ဆယ္နာရီခြဲမွာ နံနက္စာ ထမင္းေကၽြး
သည္။ ေန႕တစ္နာရီတြင္ လက္ဖက္ရည္တုိက္သည္။ ညေန ၃နာရီခြဲမွာ
ေတာ့ ညစာေကၽြးသည္။ ဟင္းလည္း မဆုိးလွပါ။ ၀က္သား၊ ၾကက္သား
ဆိတ္သားကို တစ္လွည့္စီေကၽြး၏။ ညကိုးနာရီတြင္ မီးပိတ္သည္။
သည္မွာေနရတာ တာ၀န္မရွိ၊ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမရွိ။ လူလည္း မပင္ပန္း။
စားၿပီး အိပ္၊ အိပ္ၿပီး စား ...၊ အိမ္မွာထက္ပင္ စိတ္ပုတီးစိတ္ခ်ိန္၊ တရား
မွတ္ခ်ိန္ရေသး၏။ လူ ၃၂ေယာက္ရွိေသာအခန္းၿဖစ္ေသာ္လည္း ဆူညံ
ၿခင္း၊ ၿငင္းခံုၿခင္း မရွိပါ။
ညေနစာ စားၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း စကားစၿမီေၿပာၾက၊ ရယ္ေမာၾက
ရသည္။ အခန္းထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရသည္။ ရခုိင္အမ်ိဳးသား၊ ကရင္
အမ်ိဳးသား အစံုပါ၏။ မိမိအေရးပိုင္ဘ၀ကမိတ္ေဆြ၊ အေရးပိုင္ေဟာင္း
မ်ားနွင့္ ၿပန္ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ဂ်ပန္ေခတ္ အေတြ႕အၾကံဳ၊ စစ္ေၿပး
အေတြ႕အၾကံဳမ်ားသာမက ေအာက္စ္ဖို႕တက္ၠသိုလ္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကိုပါ
ေၿပာ၍ ငယ္မူၿပန္ကာ ပို၍ပင္ လန္းဆန္း ႏုပ်ိဳရေသးသည္။
““ေအးဗ်ာ ... ခင္ဗ်ားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အခုမွပဲ ေအးေအးေဆးေဆး
စကား ေၿပာရေတာ့တာပဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အထဲေရာက္၍ ကိုးလေလာက္ၾကေသာအခါ သတင္းစာဖတ္ခြင့္ရ၏။
၁၁လ ၾကာေသာအခါ မိမိအိမ္သားမ်ားနွင့္ ေတြ႕ခြင့္ရပါသည္။
““ကၽြန္ေတာ့္သားက လာမွ ေတြ႕နုိင္ပါ့မလားမသိဘူး။ ေဆးရံုဆရာ
၀န္ဆိုေတာ့ အလုပ္က မ်ားသားဗ်။ သူ႕မိန္းမနဲ႕သူနဲ႕လဲအိမ္မွာ ေအးေအး
ေဆးေဆး စကားေၿပာရတယ္ မရွိပါဘူးဗ်ာ””
““ေၿမး ရၿပီလား ...””
သူသည္ သမီးအိမ္စိုးေမကို ၿမင္ေယာင္ကာ ရင္ထဲမွာ လိႈက္ဟာသြား
သည္။ သမီးဟာ အလြန္ကို ဇြဲႀကီးတာပဲေနာ္။ သမီးေလးဟာ ဆင္းရဲဒုက္ၡ
ေတြကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခံစားေနရၿပီလဲ။
““ေၿမးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ဗ်၊ အခုဆုိ ကိုးနွစ္သမီးအရြယ္ေလာက္
ရွိေနၿပီ””
သားကေမြးေသာေၿမး မဟုတ္ဘဲ သမီးကေမြးေသာေၿမးဟုေတာ့ ခြဲ
ၿခားမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ပါ။ ၁၉၆၃ ခုနွစ္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီသည္
ၿပင္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ မ်က္နွာစံုညီ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ေတာ
တြင္း ပါတီအသီးသီးကုိ ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ဦးမင္းေခါင္သည္ သမီး
အိမ္စိုးေမ၏ စုူးရွေတာက္ပေသာ မ်က္၀န္းမ်ားနွင့္ တစ္ခဏ ရင္ဆုိင္ေတြ႕
ၿမင္ခ်င္သည္။ သူသမီးနွင့္ မေတြ႕ရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။
““ေအးဗ်ာ .... ကၽြန္ေတာ့္ေၿမးက အခုမွ သံုးနွစ္သားဗ်၊ တီတီတာတာ
ေၿပာတတ္စေပါ့။ အခုလို မိုးညိုညိုဆုိရင္ ဘာကိုလြမ္းမွန္းမသိဘူး လြမ္း
တယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

မိတ္ေဆြကေၿပာေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္လံုး တိတ္ဆိတ္ၿငိမမ္သက္
သြား၏။ သူတုိ႕၏ တိတ္ဆိတ္မႈကို အနီးရွိ ကရင္အမ်ိဳးသားႀကီးက
အရႊန္း၀င္ေဖာက္သည္။
““ေအးဗ်၊ ခင္ဗ်ားတုိ႕ၿမန္မာေတြ တယ္လြမ္းတတ္ၾကတာပဲေနာ္၊ မုိး
ကေလး ညိုလာရင္ လြမ္းၾကေတာ့တာပဲ၊ က်ဳပ္တုိ႕ကရင္ကေတာ့ မိုးညိုရံုနဲ႕
မလြမ္းေသးဘူးဗ်””
အားလံုးက ကရင္ႀကီးကို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကသည္။
““ဒါၿဖင့္ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ လြမ္းတာတုန္း””
““မုိးကေလးက ညိုလာေရာ ... မလြမ္းေသးဘူး၊ ညိုရံုမကဘဲ မိုးေတြ
က ရြာလာေရာ၊ အဲဒါလဲ မလြမ္းေသးဘူး။ မိုးရြာၿပီးေတာ့ ၿမက္ပင္က
ေလးေတြ ေပါက္လာေရာမဟုတ္လား၊ စိမ္းလို႕ စိုလို႕။ အဲဒါလဲ မလြမ္း
ေသးဘူးဗ်။ အဲ့ဒီၿမက္ပင္ေလးေတြကို ဆိတ္ကစားေရာ၊ အဲ...အဲဒီက်မွ
က်ဳပ္တို႕လြမ္းတာဗ်ိဳ႕””
အားလံုး တဟားဟား ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရႊင္ရ၏။ ထုိေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္
သူ႕ အတြက္ေနာက္ဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္မႈၿဖစ္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႕မွာ သားက ေထာင္၀င္စာလာေတြ႕သည္။ စားပြဲတစ္ခု
တည္းတြင္ သူ႕ေဘးခပ္လွမ္းလွမ္း အက်ဥ္းဦးစီး ေထာက္လွမ္းေရးစစ္
ေထာက္လွမ္းေရး စသည့္အရာရွိသံုးဦးကိုထားၿပီး ေအးေအာင္နွင့္ သူမ်က္
ႏွာခ်င္းဆုိင္ စကားေၿပာခြင့္ရ၏။
အၿမဲတမ္း တည္ၿငိမ္ေသာ ေအးေအာင္၏မ်က္ႏွာ အနည္းငယ္ႏြမ္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနသည္ကို သူ သတိထားမိခါစကာ အေဖ့ကို သည္လိုအေၿခအေနၿဖင့္

ၿမင္ရတာ စိတ္မေကာင္းရွာလို႕ပဲဟု ယူဆလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ အိမ္၏
အေၿခအေနရ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႈ၏အေၿခအေနကို ေမးရင္းစမ္းရင္း၊ စကားေၿပာ
ရင္းက သား ေအးေအာင္မွာ ဤစကားေတြအၿပင္ ေၿပာခ်င္ေနေသာစကား
ေတြရွိေသးသည္ဟု သူ ရိပ္မိသြား၏။
““ခ်ယ္ရီေၿပာတာေတာ့ လစာ သံုးလစာေပးၿပီး အလုပ္ထုတ္ပစ္လိုက္
တာက ပိုေကာင္းမယ္တဲ့၊ အဲ့လိုအလုပ္သမားကိစ္ၥမ်ိဳးက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္
မစီစဥ္တတ္ဘူး၊ ခ်ယ္ရီ႕ကိုပဲ လႊဲထားလုိက္တယ္””
““အင္း အင္း ...””
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ခဏၿငိမ္
ေနၾကၿပန္၏။ သား၏မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္ေတြမ်ားလား။ မၿဖစ္နုိင္ပါ
ဘူး။ သားသည္ စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ညံ့သူ ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ။
““သား ... မင္းႀကီးႀကီးေမ ေနေကာင္းရဲ႕လား၊ စာလာရဲ႕လား””
““ေနေကာင္းပါတယ္ေဖေဖ ... စာလာပါတယ္၊ ဒါေပမယ္””

သားသည္ ခဏအားယူသလုိ ၿငိမ္ေနၿပီးမွ ““ေဖေဖ””ဟုေခၚသည္။
““ေဖေဖ့ကို သတင္းႏွစ္ခု ေၿပာစရာရွိတယ္။ တစ္ခုက သတင္း
ေကာင္း၊ တစ္ခုက သတင္းဆုိး ေဖေဖ””
သူ တုန္လႈပ္ကာ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္သြား၏။
““ေၿပာပါ သားရယ္၊ သား တစ္ခုခုေၿပာစရာရွိတာ ေဖေဖသိပါတယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သားက သူ႕လက္ကိုလွမ္း၍ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

““သတင္းေကာင္းကေတာ့ .... ေဖေဖ့မွာ ေၿမးေယာက်ၤားကေလးတစ္
ေယာက္ရေနၿပီေဖေဖ၊ မမအိမ္စုိးေမက ေမြးေပးခဲ့တဲ့ ေယာကၤ်ားကေလး””
သားေယာကၤ်ားကေလးဟူေသာ စကားသည္ သူ႕ႏွလံုးသားကို ေအး
ၿမၾကည္လင္ၿခင္းနွင့္အတူ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားမႈမ်ားကို ရုတ္တရက္သယ္
ေဆာင္လာခဲ့သည္။ သား ...တဲ့။ သူ႕မ်က္လံုး တစ္ခ်က္မိွတ္ကာ ၾကည္နူး
သြား၏။ သုိ႕ေသာ္ .....
မမအိမ္စိုးေမက ေမြးေပးခဲ့တဲ့ ...... ေမြးေပးခဲ့တဲ့ သား ...။
သူသည္ ၿဗဳန္းခနဲ မ်က္လံုးၿပန္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေအးေအာင္၏
လက္ကို ေသြးရူးေသြးတန္း ဆုပ္ညွစ္ပစ္လိုက္၏။ သူ႕မ်က္နွာမွ ထိတ္
လန္႕ေခ်ာက္ခ်ားမႈ အရိပ္မ်ားကို ေအးေအာင္က အားတင္းရင္ဆုိင္၍ၾကည့္
ေနေလသည္။
““သမီး .... သမီး အိမ္စုိးေမေလ””
““ဟုတ္တယ္ ေဖေဖ ...မမအိမ္စုိးေမ လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေလာက္ကပဲ
တုိက္ပြဲမွာ က်ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ””
““မဟုတ္ဘူး””
သူ႕အသံက်ယ္က်ယ္နွင့္ ေအာ္လိုက္မိေတာ့ သားက သူ႕လက္နွစ္
ဖက္ကို ေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ညွစ္၍ နွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
““ဟုတ္ပါတယ္ ေဖေဖ .... မမ ေသသြားၿပီ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သူသည္ ေက်ာက္ရုပ္ႀကီးတစ္ခုလို၊ သစ္ငုတ္ႀကီးတစ္ခုလို မလႈပ္
မယွက္ ၿငိမ္သက္သြား၏။ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးမွာ လႈပ္ရွားသည့္အရာဟူ၍
မ်က္လံုးအစံုမွ တလိမ့္လိမ့္စီးက်ေနသည့္ မ်က္ရည္မ်ားသာ ရွိေလသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၅)
က်ယ္၀န္းေသာ ၿခံ၀ိုင္းႀကီးထဲတြင္ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား၊ အလွစိုက္ သစ္
ပင္ငယ္မ်ားၿဖင့္ စိမ္းစိုေ၀ဆာလ်က္ရွိသည္။ ေဆာင္ေတာ္ကူးပန္းရံုနံေဘး
က သံပိုက္လံုးတန္း ဒန္းေလးေပၚတြင္ အသက္ ၉ႏွစ္အရြယ္ကေလးမက
ေလးတစ္ဦးသည္ ဒန္းကိုအၿမင့္ႀကီးလႊဲကာ ေပ်ာ္ရႊင္ေန၏။ ကေလးမေလး
၏မ်က္လံုးမ်ားသည္ နက္ေမွာင္၀န္းစက္ကာ အရာရာကုိ စပ္စုခ်င္သည့္
မ်က္လံုးမ်ား ၿဖစ္သည္။ ႏွစ္ထပ္ဂါ၀န္ အစိမ္းနုေရာင္ကေလးသည္ ဒန္း
ေလးလႊဲသည့္အခါ ၀ဲခနဲလြင့္လ်က္၊ ကေလးမေလးသည္ ေကာင္းကင္သုိ႕
ေမာ့ၾကည့္ကာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ရယ္ၿပသလို တိမ္ေတြကို ရယ္ၿပေန
ေလသည္။
ေအးေအာင္သည္ ကေလးမေလးအား ၿပတင္းေပါက္မွ ငံု႕ၾကည့္
လ်က္ၾကည္နူးမႈၿဖင့္ ရင္ထဲမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းလာသည္။ ကေလးမေလးကို မိမိ
၏ အရိပ္ေအာက္မွာ ေရာက္လာဖို႕ သူကာလမ်ားစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ရသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ယခုေတာ့ ကေလးသည္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲသို႕ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ သူတစ္ခ်က္

ၿပံဳးလိုက္ကာ ရွပ္အက်ႌလက္ႀကယ္သီးေတြကို တပ္လိုက္၏။ နံရံကပ္မွန္
ထဲမွာ ၃၆ႏွစ္အရြယ္ လူတစ္ေယာက္ကို ၿမင္ရသည္။နားထင္ႏွစ္ဖက္မွာ
တေလာက ဆံပင္ၿဖဴႏွစ္ေခ်ာင္း သံုးေခ်ာင္းေတြ႕၍ ခ်ယ္ရီကနုတ္ေပးခဲ့၏။
““ဆရာႀကီး ဆံပင္ေတြၿဖဴေနၿပီေနာ္၊ အဘိုးႀကီးၿဖစ္ေတာ့မယ္””
““အဘိုးႀကီးၿဖစ္ေတာ့ ဘာၿဖစ္လဲကြာ””
““ေၾသာ္ .... အဘိုးႀကီးၿဖစ္ေတာ့ အရင္လို ေက်ာင္းသူကေလးေတြက
အနားကပ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့””
ခ်ယ္ရီက စေနာက္ခဲ့ေသးသည္။
““ကိုကုိ ...ခ်ယ္ရီေ၀့ါဒ္ထဲသြားေတာ့မယ္၊ သားကို လာေခၚဦး””
““ဟ ... ကုိယ္ဒီေန႕ ေဖေဖ့ဆီ သြားေတြ႕ရမွာေလ””
““အုိ ...မသိဘူး၊ ဒီမွာ ကိုကို႕သားစက္ၠဴေတြ ဆြဲၿဖဲေနၿပီ၊ ထားခဲ့ၿပီေနာ္
ကိုကိုေအာက္ဆင္းခဲ့ေတာ့””
မိေနာ္ ဘယ္ေရာက္ေနလို႕တုန္းဟု သူ စိတ္တုိတိုေတြးလိုက္မိၿပီးမွ
သား သနပ္ခါးလိမ္းဖို႕ ေက်ာက္ပ်ဥ္မွာ ေသြးေနသံ ၾကားရသည္။ ကေလး
ကို မိေနာ္ခ်ီပါလိမ့္မယ္။ မမအိမ္စုိးေမ၏သားသည္ အခါလည္သား
အရြယ္သာသာႏွင့္ တစ္ခန္းလံုးၿပည့္ ေလွ်ာက္ဖြေနတတ္ၿပီ။
““ကိုကုိ ...သားဆြဲၿဖဲေနတာ နယ္လ္ဆင္ႀကီးေနာ္၊ မေၿပာမရွိနဲ႕””
ခ်ယ္ရီက အိမ္အေပၚထပ္ကို လွမ္းေအာ္ကာ ကားေမာင္း၍ထြက္သြား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။ ဟာ ... ဒီမိန္းမက စာအုပ္ကုိ ကေလးလက္ထဲက ဆြဲယူရင္ရလ်က္

သားနဲ႕။ သူ ကမန္းကတန္း ေလွကားမွ ေၿပးဆင္းသြားလိုက္၏။ ေအာက္
ထပ္ေရာက္ေတာ့ မိေနာ္က သူ႕ေပါင္ေပၚမွာ သားကိုေပြ႕တင္ကာ ပက္
လက္လွန္ထားလ်က္ သနပ္ခါးလိမ္းေပးေနၿပီ။ သားက အာၿပဲလွ်ာၿပဲႏွင့္
ေအာ္ဟစ္ေနၿပီ။ မ်က္ရည္က တစ္စက္မွ်မက်။ စားပြဲေပၚမွာ သားဆြဲဖြ
ထားသည့္ စာအုပ္မ်ားကို သူသိမ္းလိုက္၏။ နယ္ဆင္ စာအုပ့္က သူ႕ဟာ
သူ ေဘးမွာသပ္သပ္ပါ။ ခ်ယ္ရီသည္ သူ႕ကို စိတ္ပူေအာင္ ညွဥ္းခ်င္သူ
ၿဖစ္သည္။
““မိေနာ္ ... ငါ ေဖေဖ့ဆီ သြားေတြ႕မလို႕၊ သားကုိ ဂရုစိုက္ေနာ္၊
တၿခားဘာမွ လုပ္စရာမလိုဘူး၊ ၾကားလား””
““ဟုတ္ကဲ့ ဦးဦး””
သူ ၿခံထဲဆင္းလာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေငြအိမ္စံကေလးက ဒန္းေပၚမွ
ေၿပးဆင္းလာသည္။
““ဦးဦး ... ဘဘဆီသြားေတာ့မွာလား””
““ေအး သြားၾကစို႕၊ ေၾသာ္ သမီး ... ဦးဦးလို႕မေခၚရဘူးေလ။ သမီး
ကို အေသအခ်ာ ေၿပာထားလ်က္ရဲ႕””
““ဟုတ္ကဲ့ ဒက္ဒီ၊ ေမ့သြားလို႕””
““ေအး ဒီလိုမွေပါ့””
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ရက္ေတြတုန္းက ဒက္ဒီဟုေခၚခုိင္းေတာ့ သမီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ၿဖစ္ေနခဲ့၏။
““ဒီေအ ဒပ္ဘယ္လ္ ဒီ၀ိုင္ ဒက္ဒီေလ သမီးရဲ႕””

““အဲဒါက ဘာလဲဟင္””
တတိယတန္းေက်ာင္းသူ ေတာသူမေလးက မ်က္လံုး၀ိုင္းကေလးနွင့္
ေမးခဲ့၏။
““ဒက္ဒီဆုိတာ ေဖေဖလို႕ အဓိပ္ၸါယ္ရတယ္””
““ဟင္ ... အိမ္ႀကားဖူးတာကေတာ့ အေဖဆုိတာ ဖားသားပါ””
အငး္ ....မမအိမ္စုိးေမ၏သမီးသည္ မမလိုပင္ ေခါင္းမာမည့္ကေလး
လား။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သမီးကုိ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေအာင္ၿပဳစုပ်ိဳး
ေထာင္ဖို႕ ခ်ယ္ရီေရာ၊ မိမိေရာ ရည္မွန္းထားၾကသည္။
ေငြအိမ္စံကေလးသည္ ပထမပိုင္းတြင္ စာက်က္ဖို႕ အလြန္ပ်င္းရိ၏။
ကစားပဲ ကစားခ်င္ေနသည္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သူ႕မ်က္စိေအာက္မွာ
ေအးေအာင္နွင့္ ခ်ယ္ရီစာေတြက်က္ေနတာ ၿမင္ေတာ့ သူ အားက်လာဟန္
တူပါသည္။ ေအးေအာင္သည္ ယခုအသက္အရြယ္အထိ စာၾကည့္လွ်င္
အသံထြက္၍ဖတ္မွ ဦးေနာက္ထဲ၀င္သည္ဟု ထင္၏။ စိတ္ႏွင့္ၾကာရွည္
မက်က္မွတ္နိုင္ပါ။ သမီးသည္ ေအးေအာင္တုိ႕ အနားသို႕ေရာက္လာၿပီး
စာအုပ္ႀကီးေတြ ကိုင္ၾကည့္၊ လက္ညိုးၿဖင့္ စမ္းၾကည့္၊ ထုိ႕ေနာက္ သူ႕စာ
အုပ္ကေလးကို ဆြဲယူလာကာ စာေအာ္က်က္ေလသည္။
တစ္ခါတုန္းကေတာ့ ေအးေအာင္အနားသို႕တုိးကပ္ကာ သမီးက

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စပ္စုခဲ့ဖူး၏။
““ဒက္ဒီ .... အိမ္ မသိလုိ႕ေနာ္၊ မသိလို႕။ ဒယ္ဒီက ဆရာ၀န္ႀကီး
မဟုတ္ဘူးလား””

ေအးေအာင္ၿပံဳးရယ္လ်က္ သမီးရင္ဘတ္ႀကယ္သီးကေလး ၿပဳတ္ေန
သည္ကို တပ္ေပးလိုက္ရင္း ေၿဖသည္။
““ေအးေလ ဆရာ၀န္ေပါ့””
““ဆရာ၀န္က ဘာၿဖစ္လုိ႕ စာက်က္ရတာလဲ၊ ဆရာ၀န္ဆုိတာ ေဆး
ကုတာေလ””
သူ သမီးကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ သမီးဆံပင္ေပ်ာ့ကေလးမ်ားကို
နမ္းရိႈက္လိုက္၏။
““ေဆးလဲကုတယ္ေလ သမီးရဲ႕၊ ေနာက္ထပ္ ဘြဲ႕ေတြရဖို႕ စာက်က္ရ
ေသးတာေပါ့။ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီး ၿဖစ္ေအာင္လို႕ သမီးရဲ႕””
““အထူုးကု ...””
““ေအးေပါ့၊ ကေလးေလးေတြကိုခ်ည္း ကုေပးတဲ့ အထူးကုၿဖစ္ေအာင္
လို႕ေပါ့””
““မာမီကေရာ အဲလိုပဲလား””
““မာမီကက်ေတာ့ မိန္းမေတြမွာ ၿဖစ္တတ္တဲ့ ေရာဂါေ၀ဒနာေတြအစံု
တတ္ေအာင္၊ ကၽြမ္းက်င္ေအာင္လို႕ စာက်က္ေနတာေပါ့””
““အိမ္လဲ ဆရာ၀န္ၿဖစ္ခ်င္တယ္ ဒက္ဒ””


Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ႕ ရင္ထဲမွာ ၾကည္နူးခ်မ္းေၿမ႕သြားသည္။
““အုိ ... ၿဖစ္ရမွာေပ့ါ သမီးရယ္၊ ၿဖစ္ေအာင္ ဒက္ဒီ စာေတြသင္ေပး
မွာ””

သမီးေရာက္လာခါစက သမီးအား ဘာၿဖစ္ခ်င္လဲ၊ ဘာလုပ္ခ်င္လဲဟု
ေအးေအာင္ ေမးၾကည့္ဖူးသည္။ သည္တုန္းက သမီး၏အေၿဖက တစ္မ်ိဳး။
“ဆရာမေလး ၿဖစ္ခ်င္တယ္တ”။ ယခုေတာ့ သမီးသည္ ဆရာ၀န္ၿဖစ္ခ်င္
ဲ့
စိတ္ေပၚလာၿပီ။ ေအးေအာင္၏ေဆးခန္းထဲသို႕ သမီးမ၀င္ရဟု တားၿမစ္
ထားေသာေၾကာင့္ အၿပင္ကေနလွမ္းၾကည့္ကာ ေ၀ဒနာသည္ေတြကိုသနား
ေနတတ္၏။
““ဒက္ဒီ ... အဲဒီကေလးေလး ဘာၿဖစ္တာလဲ””
““ေၿခေထာက္က်ိဳးတာေလ သမီး၊ သစ္ပင္ေပၚက လိမ့္က်တာတဲ့။
သမီး မာလကာပင္ေပၚ မတက္ရဘူးေနာ္ ... သိလား။ လိမ့္က်ရင္ အဲဒီ
ကေလးေလးလို ေက်ာက္ပတ္တီး စည္းေနရမယ္၊ ၾကားလား””
““နာလားဟင္””
““နာတာေပါ့ သမီးရဲ႕၊ သမီး ခိုက္မိလုိ႕ နာဖူးလား””
သမီးက မ်က္လံုေလး ေထာင့္ကပ္ကာ ေတြလ်က္ စဥ္းစားသည္။
““နာဖူးတယ္ ဒက္ဒီ၊ ဆီဆံုႀကီးလည္ေတာ့ ဆီဆံုသစ္တံုးႀကီးေပၚ
တက္စီးတာေလ၊ အဲဒါ လိမ့္က်ေရာ””
““သမီးေဖေဖက အဲလိုမေဆာ့ရဘူးလုိ႕ မေၿပာဘူးလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟင့္အင္း အဲ့ဒီဆီဆံုေပၚ ေဖေဖ တင္ေပးတာပဲ။ ေဖေဖလဲ ဘဘဦး
ဘိုးမွန္နဲ႕ လွည့္စကားေၿပာေရာ အိမ္လဲ လိမ့္က်ေရာ””
ၿဖစ္မွ ၿဖစ္ရေလ ....။ သမိးကေတာ့ အၿဖစ္အပ်က္ကို ၿပန္စဥ္းစားမိ
သြားဟန္ၿဖင့္ တခစ္ခစ္ ရယ္ေနေလသည္။

““ေဖေဖနဲ႕ေဆာ့ရတာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ ဒက္ဒီရဲ႕၊ ေဖေဖနဲ႕
အိမ္နဲ႕ ၿမင္းစီးၾကတယ္၊ ေဖေဖ့ေလွကို အိမ္ စီးဖူးတယ္။ ေဖေဖ့မွာ ေမာ္
ေတာ္လဲရွိတယ္ေလ၊ ၿမစ္ဆိပ္မွာ ေမာ္ေတာ္ေပၚကေန အိမ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္
ငါးမွ်ားၾကတာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာပဲ””
““ဘာ ... ငါးမွ်ားတယ္””
ေအးေအာင္ တအံ့တၾသေမးေတာ့ သမီးက မထူးဆန္းသလိုပင္
ၾကည့္၏။
““ဟုတ္တယ္ေလ၊ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကေလးနဲ႕ မွ်ားတာ။ ေဖေဖ တစ္
ေခ်ာင္း၊ အိမ္တစ္ေခ်ာင္း အတူတူထုိင္ၿပီး မွ်ားၾကတာ။ ေဖေဖက မွ်ားပံု
မွ်ားနည္း သင္ေပးတာေပါ့ ဒက္ဒီရ””
ဘုရား ဘုရား ...။
““သမီး ငါးေတြမိေရာလား””
““အမ်ားႀကီး””
““သမီးရယ္၊ ငါးကေလးေတြ မသနားဘူးလား””
ခ်ယ္ရီက ၀င္ေမးသည္။ သမီးက မ်က္ခံုးပင့္ကာ ေခါင္းယမ္း၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အို ... ငါးေလးေတြက စားလုိ႕ေကာင္းတယ္ေလ မာမီရဲ႕။ မာမီလဲ
ငါးႀကိဳက္တယ္ မဟုတ္လား””

ခ်ယ္ရီက စိတ္မသက္သာစြာပင္ ရယ္ေတာ့သည္။ သူကေတာ့ သမီး
၏ၿပံဳးရယ္ေသာမ်က္နွာကို ေငးၾကည့္၍ ကံႀကီးေပလို႕ဟု ေတြးေနမိသည္။
သမီးေလး တံငါသည္ဘ၀မွာ ေပ်ာ္သြားရင္ၿဖင့္ ...။
သမီးအေဖ ဟသၤာဆီသို႕ ေထာင္၀င္စာသြားေတြ႕စဥ္က သမီးကိုေခၚ
ခြင့္ရမည္ဟု သူ မထင္ခဲ့။ မင္းဘူးစစ္တပ္မွာ က်န္ခဲ့သည့္ သားကေလးရွိ
သည္ဟူေသာ ႀကီးႀကီးေမ၏ စာအရ ထုိသားေလးကို ဟသၤာမလြတ္မခ်င္း
ေခၚထားၿပီး ၿပဳစုဖို႕ သြားေတြ႕ၿခင္းၿဖစ္သည္။
ဟသၤာကို သူေတြ႕ၿမင္ရေတာ့ ရုတ္တရက္အံ့ၾသၿပီး တုန္လႈပ္သြားမိ
သည္။
ဟသၤာသည္ ပါးရိုးမ်ားေခ်ာင္က်လ်က္ ဆံပင္ဖုတ္သိုက္ႏွင့္ ရႈပ္ေထြး
ကာ ခါးကိုင္းေနသည့္ အဘိုးအုိေလးတစ္ေယာက္နွင့္ တူသည္။ ဟသၤာ၏
မ်က္လံုမ်ား မႈန္မိႈင္းလ်က္ ခြန္အား လံုး၀မရွိေတာ့ေခ်။ အေရာင္ကင္းမဲ့
ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားၿဖင့္ သူ႕ကိုၾကည့္ေနသည့္ ဟသၤာသည္ လြန္ခဲ့ေသာ
အနွစ္ နွစ္ဆယ္က မိမိလည္ပင္းအား ဓားၿဖင့္လွီးရန္ ၿခိမ္းေၿခာက္အနုိင္ယူ
ခဲ့ေသာ လူတစ္ေယာက္မွ ဟုတ္ပါေလစဟု သံသယၿဖစ္စရာ ...။ တကယ္
ပင္ ဟသၤာသည္ အေၿပာင္းလဲႀကီး ေၿပာင္းလဲခဲ့ၿပီ။ သူ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္
သြားသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟသၤာ၏လက္မ်ားကို သူ ဆုပ္ညွစ္လိုက္၏။
““ေနေကာင္းလား ဟသၤာ .....””
““ေကာင္းပါတယ္””

မမလို မိန္းမကို မတန္မရာ ရထားသည္ဟု သူ႕အေပၚ အခဲမေက်ရ
သမွ်သည္ မမကြယ္လြန္သြားၿပီးေသာအခါ တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း ကြယ္
ေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္ဟု ေအးေအာင္ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္သည္ မမအေၾကာင္း မေၿပာမိေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္
ထားၾကေသးေသာ္လည္း တကယ္တမ္းမေအာင္ၿမင္ပါ။ မမသည္ သူတုိ႕
ႏွစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္ေပးခဲ့သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း
ၿဖစ္သည္ မဟုတ္လား။ မမအေၾကာင္းကလြဲ၍ သူတုိ႕မွာ ေၿပာစရာစကား
မရွိ။
““မမေထာင္က်တုန္းက ေသနတ္ဒဏ္ရာႀကီးနဲ႕မို႕ မခုခံနုိင္ဘဲ အမိခံ
လိုက္ရတာတဲ့။ အခု ငါကေတာ့ မမလို သတိ္ၲမေကာင္းဘူးကြာ””
ဟသၤာက မ်က္လႊာခ်လ်က္ ခပ္တုိးတုိးေၿပာသည္။
““မပစ္ပါနဲ႕ခင္ဗ်ာ ....လို႕ေတာင္းပန္ၿပီး အရႈံးေပးခဲ့တာ၊ သိလား
ေအးေအာင္””
ေအးေအာင္သည္ ဟသၤာ၏ နာက်င္ေသာမ်က္၀န္းမ်ားထံမွ မ်က္ႏွာ
လႊဲလိုက္၏။
““မင္းမွာ ကေလးပါေနတာကိုး””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ အလြန္မုန္းတီးနာၾကည္းေသာ ဟသၤာအား စိတ္သက္သာရာရ
ေအာင္ ဘာၿဖစ္လို႕ ေၿပာလိုက္မိသလဲ သူ ၿပန္ေတြးလွ်င္ အ့ံၾသေနမိဆဲ...။
တကယ္ဆို ဟုတ္တယ္၊ မင္းက မိန္းမေလာက္မွ သတိ္ၲမရွိတဲ့ေကာင္ပဲ၊ ဒါ
အံ့ၾသစရာမွ မဟုတ္တာဟု သူၿပန္ေၿပာမိဖို႕ပဲ။ သူ႕ရင္ထဲက စကားမ်ား
ကို သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမွာ မေၿပာမိေအာင္ ဘယ္သူ ထိန္းခ်ဳပ္လႊဲေၿပာင္းေပးလိုက္

သလဲ။ သူ သိလုိက္သည့္အခ်ိန္မွာ သူသည္ သူကိုယ္တုိင္ မယံုၾကည္
ေသာစကားကုိ ေၿပာမိလိုက္ၿပီၿဖစ္သည္။
““မင္းမွာ သားကေလး ပါေနတယ္ေလ””
သူတည့္တည့္ရင္ဆုိင္လိုက္ေတာ့ ဟသၤာ၏ တအံ့တၾသမ်က္၀န္းမ်ား
ကို ရင္ဆုိင္လိုက္ရသည္။ သူ ထုိစကားမ်ိဳးနွင့္ ႏွစ္သိမ့္မည္....ဟု ဟသၤာ
မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာ ေသခ်ာပါသည္။
““အခု အဲဒီသားကေလး ဘယ္မွာလဲ ဟသၤာ””
ဟသၤာသည္ သားကေလး၏ေနရာကို အလြယ္တကူ ေၿပာခ်င္မွေၿပာ
လိမ့္မည္ဟု သူယူဆခဲ့မိ၏။ သို႕ေသာ္ ဟသၤာသည္ လြယ္လင့္တကူ စိတ္
ပါလက္ပါ ေၿပာခဲ့၏။ ထုိ႕ထက္ပို၍ အံ့ၾသရသည္မွ ဟသၤာက ထုိကေလး
ကို ေအးေအာင္သြားေခၚပါရန္ စတင္၍ ေတာင္းဆိုၿခင္းၿဖစ္သည္။
““အဲဒီကေလးကို မင္းသြားေခၚလိုက္ပါကြာ၊ မင္းကုိ ငါ အပ္လိုက္ပါ
တယ္ ....””
သူ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ၿပလိုက္ရ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေအး ေအး ... ကိုယ္သြားေခၚလိုက္ပါ့မယ္၊ မင္း အၿပင္မေရာက္မ
ခ်င္း ကိုယ္တုိ႕ေစာင့္ေရွာက္ထားေပးပါ့မယ္။ ကိုယ္တုိ႕သားအမွတ္နဲ႕ ဂရု
စိုက္ပါ့မယ္””
ဟသၤာ ခပ္ေတြေတြၾကည့္ေနသည္။
““မင္းတို႕မွာေရာ သားသမီး ရေနၿပီလား””

““မရဘူး၊ ကုိယ္တုိ႕မွာ သားသမီး မရနိုင္ေတာ့ဘူး””
ဟသၤာသည္ သူ႕ထံမွ မ်က္နွာလႊဲလိုက္၏။
““ငါ့သားကေလးကို မင္း ေမြးစားခ်င္သလား””
ေအးေအာင္သည္ ထိုစကားကို ၾကားလိုက္ရတာမွ ဟုတ္ပါ့မလားဟု
မယံုၾကည္နုိင္ေအာင္ပင္ စိတ္သက္သက္သြား၏။
““ေမြးစားခ်င္တာေပါ့ကြာ၊ မင္း တကယ္ေၿပာတာလား ဟသၤာ””
ဟသၤာက သူ႕ဘက္သို႕ လွည့္မၾကည့္ပါ။
““တကယ္ေၿပာတာ၊ အဲဒီကေလးကို မင္းယူလိုက္။ ေနာက္ၿပီး ....””
ဟသၤာ တစ္ေအာင့္ေလာက္ ၿငိမ္သက္သြားၿပီးမွ စကားၿပန္ဆက္
သည္။
““ေနာက္ၿပီး ေငြအိမ္စံကေလးကိုလဲ မင္းေမြးစားခ်င္ေသးရင္ ယူလိုက္
ပါ””
သူ တအံ့တၾသႀကီး ဆြံ႕အသြား၏။
““မင္း ...””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ငါ သူတုိ႕ကို မလိုခ်င္ဘူး””
ထုိ႕ေနာက္ ဟသၤာ သူ႕ကို ၿဗဳန္းခနဲလွည့္ၾကည့္သည္။ ဟသၤာ၏
မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္တစ္စက္မွ မရွိပါ။

““ငါသူတုိ႕မ်က္နွာေတြကို မၿမင္ခ်င္ဘူး ေအးေအာင္၊ မင္း ေခၚသြား
မယ္ မဟုတ္လား””
ေအးေအာင္ မယံုၾကည္ရဲသလို ၿဖစ္ေန၏။
သမီးကေလးကို သူ ပိုင္ဆုိင္ရေတာ့မည္။ သမီးကေလး၏ ရယ္ေမာ
သံကေလးၿဖင့္ သူတုိ႕အိမ္မွာ စိုၿပည္ၿမုိင္ဆုိင္လာေတာ့မည္။
““မင္း ၾကည္ၾကည္ၿဖဴၿဖဴ ေပးမယ္ဆုိရင္ ကိုယ္ေခၚသြားခ်င္ပါတယ္””
““ေခၚသြားပါ ေအးေအာင္၊ သူတို႕ဟာ မင္းဆီမွာဆုိရင္ ခ်မ္းခ်မ္း
သာသာေနရမယ္၊ ေနာက္ၿပီး လိမ္ၼာေရးၿခားရွိမယ္၊ ပညာတတ္ႀကီးေတြ
ၿဖစ္မယ္ ... ငါယံုပါတယ္””
““ကိုယ္ ကတိေပးပါတယ္၊ သမီးနဲ႕သားကို ကိုယ္တုိ႕ အဆင့္အၿမင့္
ဆံုးေရာက္ေအာင္ ၿပဳစုေပးမွာပါ။ မင္းလဲ ကိုယ္တုိ႕ဆီ လာလည္ၿပီး သမီး
တုိ႕ကို ၀င္ေတြ႕လို႕ရပါတယ္””
ဟသၤာ ၿပံဳး၏။ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္အၿဖစ္ ၿပံုးေသာ ဟသၤာ၏အၿပံဳး
မွာ သက္သာစရာ မရွိပါ။ မဲ့ၿပံဳးသာ ၿဖစ္ပါသည္။
““ငါ မေတြ႕ပါဘူး””
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ေၿပာစရာ ကုန္သြားသလိုပင္ ၿငိမ္သက္သြားၾက၏

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေအးေအာင္သည္ ဟသၤာကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း သားကေလး၏ ေမြး
ေန႕ကိုမ်ား သိရမလားဟု ေမးလိုက္သည္။

““ရက္ကိုေတာ့ ငါ ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အဂၤါေန႕
မနက္ပိုင္းပဲ””
သူသည္ေလာက္ပဲ ေၿပာနုိင္ခဲ့သည္။ ေအးေအာင္ၿပန္ဖို႕ၿပင္ေတာ့
ဟသၤာက တစ္စံုတစ္ခု ေၿပာခ်င္ေသးဟန္ၿဖင့္ ေ၀ခြဲမရၿဖစ္ေနသည္ကို
ေတြ႕ရသည္။ သူ ဟသၤာ၏ စကားကိုေစာင့္ေနလိုက္၏။
““မင္း ေနာက္ထပ္ ငါ့ကိုလာေတြ႕စရာမလိုဘူးေနာ္ ေအးေအာင္””
ဟသၤာက ခပ္တည္တည္ပင္ ေၿပာေလသည္။ ေအးေအာင္ ေခါင္း
တစ္ခ်က္ ညိတ္လိုက္သည္။ ဟသၤာ၏လက္ကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္ညွစ္ၿပီး နႈတ္
ဆက္လိုက္၏။
““ဒါၿဖင့္ ကိုယ္သြားမယ္ ဟသၤာ””
သူ လွည့္ထြက္လာခဲ့၏။
““ေအးေအာင္ ....””
ေနာက္မွ ဟသၤာ၏အသံေၾကာင့္ သူ တံု႕ခနဲရပ္ကာ လွည့္ၾကည့္
လိုက္သည္။ ေအးေအာင္သည္ ဟသၤာ၏ နာက်င္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားနွင့္
အတူ ခပ္မဲ့မဲ့ၿပံဳးလိုက္သည့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ၿမင္ရ၏။
““မမအိမ္စိုးေမ ဘာေၾကာင့္ ေသသြားလဲဆုိတာ မင္း မေမးေသးဘူး””
သူ႕ရင္ထဲမွာ လိႈက္ခနဲ နာသြား၏။ ဟင့္အင္း .... သူ မၾကားရဲပါ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ငါ့ေၾကာင့္ကြ သိလား””
သူ ဟသၤာ၏မ်က္နွာကို စူးစူး၀ါး၀ါး စိုက္ၾကည့္လုိက္သည္။

ဟသၤာက နာနာက်င္က်င္ ရယ္ေမာလိုက္၏။
““ေသနတ္က်ည္ဆန္ေတြ ပလူပ်ံေနတုန္း ငါက ေခါင္းေထာင္ထ
လိုက္ေတာ့ မမက ငါ့ကိုကုန္းၿပီး ဖိဆြဲလိုက္တာ၊ အဲဒီမွာ ေသနတ္က်ည္
ဆန္က မမကို ထိသြားတာပါ။ ငါ့ကိုသာ သူလွမ္းမဆြဲရင္ သူမေသဘဲ ငါ
ေသမွာ””
ေအးေအာင္သည္ လက္သီးနွစ္ဖက္ကို က်စ္ေနေအာင္ ဆုပ္ထား
လိုက္မိ၏။
““မင္း မင္း .... ဘာၿဖစ္လုိ႕ ဘာၿဖစ္လုိ႕ ငါ့ကို အဲဒါ လာေၿပာေနရ
တာတုန္း””
သူ ခပ္တုိးတုိးေအာ္၍ ေမးလိုက္ေတာ့ ဟသၤာက မတုန္မလႈပ္ၿဖင့္
သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
““မင္း သိေစခ်င္လို႕ေပါ့””
ဟသၤာ၏ ေအးတိေအးစက္စကားအဆံုးမွာ သူ႕မ်က္ရည္တစ္စက္
နွစ္စက္ က်သြားခဲ့ရသည္။ သူသည္ နႈတ္ခမ္းမ်ား တုန္လႈပ္လ်က္က
က်ိန္စာတစ္ခုကို က်ိန္ဆိုလိုက္မိ၏။
““မင္း .... မင္း သြားေသစမ္းပါေစကြာ၊ ေသပါေစ””
ထုိအခါ ဟသၤာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ ေမာေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ အဲဒါ ငါလဲ သိပ္လိုခ်င္ေနတဲ့ ဆုေတာင္းပဲ၊
ၿပည့္မွာပါ””

ထို႕ေနာက္ သူ ေဒါသတႀကီး လွည့္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
““ဒက္ဒီတုိ႕က ငါးမွ်ားတာ မႀကိဳက္ရင္ေတာ့ အိမ္မမွ်ားေတာ့ပါဘူး””
သမီးကလူႀကီးေလးလိုပင္ ကတိေပး၏။ ခ်ယ္ရီက သမီးကို ေပြ႕ဖက္နမ္း
ရႈတ္သည္။
““လိမ္ၼာလိုက္တဲ့ သမီးေလး””
ေအးေအာင္ကေတာ့ ေထာင္ထဲတုန္းက ၾကည့္လိုက္သည့္ ဟသၤာ၏
မ်က္လံုးမ်ားကို ယခုအခ်ိန္အထိ မေမ့နုိင္ဘဲ ၿဖစ္ေနသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၆)
၁၉၆၅ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၁)ရက္ေန႕တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရ
သည္ ေရနံေၿမအား ၿပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္သည္။ ထိုေန႕သည္ ေဒၚခင္မင္း
ေမ၏ ၆၅ႏွစ္ေၿမာက္ ေမြးေန႕ၿဖစ္သည္။
ေဒၚခင္မင္းေမတုိ႕ ေရနံတြင္းစားမ်ား၊ ေရနံကုမ္ၸဏီပိုင္ရွင္မ်ားအား
လံုးကို ေရနံေခ်ာင္းၿမို႕ရွိ ၿမစိမ္းေရာင္ရုပ္ရွင္ရံုႀကီးထဲသို႕ အစည္းအေ၀း
ေခၚသည္။ ဤရက္ဤအခ်ိန္မွစ၍ ၿပည္ေထာင္စုၿမန္မာနိုင္ငံေတာ္အတြင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရွိ ေရနံခ်က္စက္ရံုမ်ား၊ ေရနံတြင္းမ်ား၊ ေရနံႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကုမ္ၸဏီ
မ်ားအား နုိင္ငံေတာ္ပိုင္အၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲသတ္မွတ္လိုက္ေၾကာင္း ရွင္း
လင္းေၿပာဆုိသည္။ အားလံုးသည္ ၿငိမ္သက္စြာ နားေထာင္ေနခဲ့ၾက၏။
““လူႀကီးမင္းတုိ႕ဘက္က ေဆြးေႏြးစရာ၊ တင္ၿပစရာမ်ား ရွိရင္ ေဆြး
ေႏြးတင္ၿပနုိင္ပါတယ္””

ဘာေၿပာရမည္နည္း။ ဘယ္သူမွ ဘာမွ်မေၿပာၾကပါ။ ေၿပာစရာ
လည္း မရွိပါ။
မိမိတို႕၏ ဘိုးဘြားဘီဘင္လက္ထက္ကတည္းက ဤေၿမဆီမ်ား၊ ေရႊ
ရည္မ်ားကို တစိမ့္စိမ့္ ထုတ္ယူလာခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္သို႕
တင္ပို႕ေရာင္းခ်ရသည့္ ေငြေၾကးမ်ားၿဖင့္ မိသားစုအစဥ္အဆက္ ခ်မ္း
သာသုခနွင့္ ၿပည့္စံုစြာ ေနထုိင္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ စုေဆာင္းထားေသာ ေငြေၾကး
ၿဖင့္ ဘုရား၊ တန္ေဆာင္း၊ ေက်ာင္း၊ ဇရပ္မ်ားကို ေဆာက္လုပ္လႈဒါန္းခဲ့
ၾကၿပီးၿပီ။ တြင္းစားရိုးႀကီး ဦးသာကံနွင့္ဇနီးတုိ႕သည္ အဂၤလိပ္အစိုးရ
လက္ထက္က ေရနံတစ္ေပပါလွ်င္ ရွစ္ပဲမွ်ရသည့္ ေငြေၾကးၿဖင့္ ထုိေခတ္
က သိန္း၃၀ကုန္ခဲ့ေသာ ေက်ာက္စာရံုဘုရားႀကီးကို တည္ေဆာက္လႈဒါန္း
ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ခင္မင္းေမ၏ ေမေမသည္ ကတီ္ၲပါေၿခစြပ္ဖိနပ္မွာ စိန္စီ၍ ၀တ္
ဆင္ခဲ့ဖူးၿပီ။
ဤေရနံေၿမကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဂၤလိပ္ကုမ္ၸဏီႀကီးမ်ားက သိမ္း
ပိုက္ခဲ့သည္။ထုိ႕ေနာက္ ဂ်ပန္တုိ႕က သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ရဲေဘာ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၿဖဴမ်ား သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ထုိ႕ေနာက္ အဂၤလိပ္နွင့္ၿမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
ဖက္စပ္စနစ္ၿဖင့္ သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ယခုတစ္ဖန္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ
က ၿပည္သူလူထုပိုင္အၿဖစ္ သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီ။ သိမ္းပိုက္သူမ်ား အဆင့္
ဆင့္ေၿပာင္းလဲခဲ့ေသာ္လည္း ဤေၿမၿပင္မွ အဖိုးတန္ အဆီအႏွစ္မ်ား ထြက္
ေနဆဲ။ ဤကမာ္ၻေၿမ တည္ၿမဲေနသမွ် ဤေၿမသည္ အဖိုးတန္ ရတနာေၿမ
ၿဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ ဘယ္ေတာ့မွမေၿပာင္းလဲသည့္ သစ္ၥာတရားၿဖစ္သည္။
ယခုအခါ ဤအဖိုးတန္ရတနာေၿမကို ၿမန္မာၿပည္သူအမ်ား ပိုင္ဆုိင္
သြားၿပီ။ လူနညး္စုပိုင္ဆုိင္မႈကို လူမ်ားစုပိုင္ဆုိင္မႈအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲၿခင္း

သည္ ေကာင္းေသာေၿပာင္းလဲၿခင္းၿဖစ္သည္ မဟုတ္လား။ ေဒၚခင္မင္းေမ
သည္ အသက္ ၆၅ ႏွစ္ၿပည့္ေမြးေန႕တြင္ အလြန္ထူးဆန္းေသာ ေမြးေန႕
လက္ေဆာင္တစ္ခု ရခဲ့ေလၿပီ။
ေဒၚခင္မင္းေမပိုင္ဆုိင္ေသာ ဂုိေဒါင္မ်ား၊ ေရနံခ်က္ဖိုမ်ား၊ စက္
ပစ္ၥည္းမ်ား၊ ေရနံပိုက္မ်ား အားလံုးကို စာရင္းအင္းနွင့္တကြ စစ္တပ္ကို
အပ္လိုက္သည္။ ရံုးစားပြဲမွာ ရွိေနသည့္ လယ္ဂ်ာစာအုပ္မ်ားႏွင့္အတူ
မသိမ္းဆည္းရေသးေသာ ေငြမ်ားကိုပါ အပ္လုိက္ရသည္။
ေဒၚခင္မင္းေမသည္ ေငြေၾကးကို ႏွေၿမာတြန္႕တုိသူ မဟုတ္ေပ။
အသက္ ၆၅ႏွစ္အရြယ္အထိ မိမိသည္ ေငြေၾကးနွင့္ပတ္သက္၍ ပူပင္ေသာ
က တစ္ဆံခ်ည္မွ် မရွိရေလေအာင္ အၿပည့္အစံု ပိုင္ဆုိင္ခဲ့ဖူးၿပီ။ ေရွ႕ဆက္
၍ မိမိ ဘယ္နွစ္နွစ္ အသက္ရွင္ေနဦးမည္နညး္။ မိမိအသက္နွင့္အမွ် မိမိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွာ က်န္ေသးသည့္ စည္းစိမ္ဥစ္ၥာမ်ားကို သံုးစြဲနုိင္ေသးသည္။ မိမိမွာ မိမိ
၏မ်ိဳးဆက္ေသြးလည္း မက်န္ခဲ့။ အေမြကိုဆက္ခံလိုသည့္ မိသားစုလည္း
မရွိခဲ့။ ေမာင္ငယ္ၿဖစ္သူ ဦးမင္းေခါင္သည္ ေရနံတြင္းနွင့္ ပတ္သက္၍
ဘာမွ် စိတ၀င္စားသူမဟုတ္။ မိမိသည္ အေမြေပးရမည္ဆုိလွ်င္ ဦးမင္း

ေခါင္၏သမီးႏွင့္သားသာရွိသည္။ သို႕ေသာ္ သမီးအိမ္စုိးေမက ကြယ္လြန္
ခဲ့ၿပီ။ သမီးအသက္ထင္ရွားရွိေနလွ်င္ေတာင္မွ ဓနရွင္၀ါဒ က်ဆံုးေစရမည္
ဟု အၿမဲေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ သမီးသည္ ဤေရနံတြင္းမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္သူ
ၿဖစ္ဖို႕ ရွက္ရြံ႕ေပလိမ့္မည္။ သား ေအးေအာင္သည္လည္းေကာင္း၊ ဇနီး
ခ်ယ္ရီသည္လည္းေကာင္း ပညာနွင့္ အသက္ေမြးၾကေသာ ဆရာ၀န္မ်ား
ၿဖစ္ၾကသည္။သူတုိ႕လိုခ်င္သည္မွာ ပညာသာၿဖစ္သည္။ ပညာကိုအေႏွာင့္
အယွက္ကင္းကင္း သူတုိ႕သင္နုိင္ရန္ သူတုိ႕အတြက္ စိန္အနည္းငယ္ခြဲေပး

၍ အေမြေပးနိုင္မည္ဆုိလွ်င္ လံုေလာက္ရံုမွ်မက ပိုလွ်ံေနေပၿပီ။ ဟသၤာက
ေတာ့ ဧရာ၀တီၿမစ္နွင့္ ေမာ္ေတာ္မ်ားကလြဲလို႕ သူ တြယ္တာစရာ ဘာမွ်
မရွိ။ အေနွာင္အဖြဲ႕ကင္းသူအၿဖစ္ သူသည္ ဘ၀တြင္ အိမ္ကေလးတစ္လံုး
ေသာ္မွ မပိုင္ဆုိင္ခ်င္သူ ၿဖစ္ခဲ့သည္။
သည္ေတာ့ ေရနံတြင္းေတြမွ ရသည့္ေငြမ်ား ရပ္စဲသြားေတာ့ေရာ ေဒၚ
ခင္မင္းေမ ဘာမ်ားေၾကာင့္ၾကစရာ ရွိသနည္း။ ေငြကိစ္ၥသည္ အေရးမႀကီး
ပါ။
သို႕ေသာ္ တစ္ခု၀န္ခံစရာရွိသည္မွာ လူ၏ အတ္ၲၿဖစ္သည္။ မိမိပိုင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဆုိင္ေသာ အရာအေပၚမွာ ဂုဏ္ယူခ်င္စိတ္ ၿဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီကားေလး
တစ္ခ်ပ္သည္ လည္းေကာင္း၊ စႏ္ၵရားတစ္လံုးသည္ လည္းေကာင္း၊ ေရနံ
တြင္း တစ္တြင္းသည္လည္းေကာင္း ပိုင္ဆုိင္သူ၏ ၿမတ္နုိးတြယ္တာမႈေပၚ
မူတည္၍ တန္ဖိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး ၿဖစ္ေပၚတတ္သည္ခ်ည္းပင္ၿဖစ္သည္။ ယခု
အခါ ေဒၚခင္မင္းေမသည္ မိမိ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ဆံုးရႈံးသြားသလို၊ မိမိ
၏ သားသမီးတစ္ေယာက္ေယာက္ အေ၀းသို႕ ခြဲခြာသြားသလို ေရနံတြင္း
မ်ားကုိ လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးလိုက္ရၿပီ။ ယခုေဒၚခင္မင္းေမ ခံစားရသည္မွာ
ၾကမ္းတမ္းေသာ ေလာဘနွင့္ မဆုိင္၊ နူးညံ့ေသာ သံေယာဇဥ္ႏွင့္သာ ဆုိင္
ေလသည္။
ေနာက္ ေၿခာက္လၾကာသည့္အခါ ေဒၚခင္မင္းေမ ဦးေနွာက္ေသြး
ေၾကာ မေတာ္တဆထိခုိက္ၿပီး ကိုယ္တစ္ၿခမ္းေသသြားေတာ့သည္။
ေဒၚေငြအိမ္သည္ အေနာက္ဘက္ကမ္းမွ ၿပႆနာမ်ားအားလံုးကို သူ
တစ္ပါးႏွင့္လႊဲထားခဲ့ၿပီး ေရနံေခ်ာင္းသုိ႕ ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာခဲ့၏။ ေဒၚေငြ

အိမ္ေရာက္လာေသာအခါ ေဒၚခင္မင္းေမသည္ စကားကို မပီမသ ဗလံုးဗ
ေထြးသာ ေၿပာနုိင္ေတာ့သည္။
““မမ၊ မမေမ .... ဘယ္လိုေနေသးလဲ။ ေငြအိမ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ””
မမခင္မင္းေမသည္ ေငြအိမ္၏ ေက်းဇူးရွင္ၿဖစ္သည္။ ကိုမင္းေခါင္
ေၾကာင့္ ၿပိဳကြဲခဲ့ရေသာ ေငြအိမ္၏ စိတ္ဓာတ္မ်ားကုိ ၿပန္လည္စုစည္း
အသက္သြင္းေပးခဲ့သူမွာ မမခင္မင္းၿဖစ္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မမခင္မင္းသည္ အေကာင္းက်န္ေနေသာ ဘယ္လက္ၿဖင့္ အသာ
လက္ခါၿပသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေငြအိမ့္အား အားရပါးရ စူးစိုက္ၾကည့္ေလ
သည္။ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အတူၿပန္ဆံုရတုိင္း သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ရင္ဆုိင္ခဲ့
ရသည့္ ေသာကမ်ား၊ ေခ်ာက္ခ်ားမႈမ်ားကုိ ၿပန္လည္သတိရၾကသည္။ ထုိ႕
အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးမႈမ်ားကို ၿပန္လည္သတိရၾကသည္။ သူတုိ႕ႏွစ္
ေယာက္၏ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ထုိ သုခေ၀ဒနာမ်ားႏွင့္ ဒုက္ၡေ၀ဒနာမ်ားကို
အခ်င္းခ်င္း ၿပန္ၿမင္ေနရသည္။
““ပင္းဘုရားကို သြားမယ္””
မမခင္မင္း၏ မပီမသစကားကို ေငြအိမ္က စူးစုိက္နားေထာင္ကာ
စကားၿပန္အၿဖစ္ အဓိပ္ၸါယ္ေကာက္ၿပေတာ့ မမခင္မင္း မ်က္လံုးမွိတ္ၿပ
သည္။ “အင္း အင္း” ဟုလည္း ဆုိသည္။
““သြားမယ္ေလ မမ .... အဲဒီမွာ မမတုိ႕အေမ ေဆာက္ခဲ့တဲ့ တန္
ေဆာင္းႀကီး ရွိတယ္ေလ””
ေငြအိမ္သည္ လူမမာကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္၊ လူသက္သာေအာင္
တယုတယ ၿပဳစုေလသည္။

ၿမို႕ေပၚရွိ တြင္းရိုးတြင္းစားမ်ား၊ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ား၊ ေရနံေၿမအရာ
ရွိမ်ားႏွင့္ ေရနံတြင္းအလုပ္သမားမ်ား၊ ပင္း၀ဘက္က ေဆြမ်ိဳးမ်ားသည္
ေဒၚခင္မင္းေမအား လူမမာ လာေမးၾက၏။ ေဒၚခင္မင္းေမအနားတြင္
မုန္႕မ်ား၊ သစ္သီး၀လံမ်ား ၀ိုင္းရံလွ်က္ရွိ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သို႕ေသာ္ ေဒၚခင္မင္းေမအနားသို႕ ေရာက္လာၾကေသာ လူမ်ားတြင္
ေဒၚခင္မင္းေမ ခ်စ္ခင္ၿမတ္နိုးဆံုး လူသားနွစ္ေယာက္ မပါခဲ့ေပ။ ေမာင္
ငယ္ဦးမင္းေခါင္သည္ အထိန္းသိမ္းခံေနရၿပီး သမီးအိမ္စိုးေမသည္ လြန္
ခဲ့သည့္ ၃ႏွစ္ခန္႕ကပင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီ။ ေဒါက္တာေအးေအာင္ႏွင့္ ေဒါက္
တာခ်ယ္ရီမိသားစုကုိ မေငြအိမ္ သံႀကိဳးရိုက္လိုက္သၿဖင့္ ေဒါက္တာေအး
ေအာင္ႏွင့္ သားသမီးနွစ္ေယာက္ ေရာက္လာၾကသည္။ ေဒါက္တာခ်ယ္ရီ
မပါ။ သူတုိ႕သား ႏွစ္ေယာက္လံုးခြင့္ယူရန္၊ မလြယ္၍ၿဖစ္သည္။ ကေလး
တုိ႕သည္ ေငြဘုံသာစံအိမ္ႀကီးထဲသုိ႕ စည္းကမ္းေသ၀ပ္စြာ ၀င္ေရာက္လာ
ခဲ့၏။
““ဘြားဘြားေမ ... ေနေကာင္းလား””
ေဒၚခင္မင္းေမသည္ မိမိ၏ေရွ႕တြင္ လြန္ခဲ့သည့္ နွစ္ေပါင္း၃၀ေက်ာ္
က သမီးေလး အိမ္စိုးေမကို ၿပန္ၿမင္ေနၿခင္းပါတကား။
အိမ္စုိးေမ၏မ်က္လံုး၊ အိမ္စုိးေမ၏အၿပံဳး၊ အိမ္စိုးေမ၏ဆံပင္။
““သမီး .... သမီးေလး””
ေဒၚခင္မင္းေမသည္ ေငြအိမ္စံကေလးကို ၿမင္ေနရၿခင္းၿဖင့္ မိမိ၏
အသက္မ်ား ၿပန္လည္နုပ်ိဳသြားသည္ဟု ခံစားလုိက္ရသည္။ ေဒၚခင္မင္း
ေမ၏ လက္ကိုဆြဲၿပီး စပ္စုေနက်ကေလး ...။

ႀကီးႀကီးေမ ဂႏ္ၵီဆုိတာ ဘာလဲဟင္ဟု ေမးခဲ့သည့္ ကေလးမကေလး။
မိမိကုိ မရမက ပူဆာသၿဖင့္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၏ ပထမဆံုးေသာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမေဒးေန႕ ခ်ီတက္ပြဲကို လက္ဆြဲ၍ လုိက္ပို႕ခဲ့ရစဥ္က အားတက္ေက်နပ္
စြာ ခုန္၍ခုန္၍ ေအာ္ခဲ့ေသာ ကေလးမကေလး ...။
““အေရးေတာ္ပံု ... ေအာင္ပါေစ””
လက္သီးကေလးကို အလုပ္သမားေတြလိုပင္ ဆုပ္ကာ မိုးေပၚသို႕
ေၿမွာက္လ်က္ တက္ႂကြစြာ “ဒို႕ဗမာ”ဟု ေအာ္ခဲ့ေသာ ကေလး ...။
ယခုေတာ့ ထုိကေလးေလး ေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီ ...တဲ့။ ရင္ဘတ္မွာ
ေသနတ္ဒဏ္ရာႀကီးၿဖင့္ ညည္းညူကာ ေသဆံုးခဲ့ေပလိမ့္မည္။
ဘာေတြ ၿဖစ္ခဲ့ၾကတာလဲ။ ဤကေလးကို သတ္သည့္တရားခံဟာ
ဘယ္သူလဲ။
အဂၤလိပ္ေခတ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္တုန္းက ဤကေလးမေလးသည္
ဘယ္သူမွ မသိပါေစႏွင့္ဟု ခင္မင္းေမ တိတ္တိတ္ကေလး နႈတ္ပိတ္ၿပီး
သပိတ္ေမွာက္ရန္ စင္ေပၚသုိ႕တက္၍ ေအာ္ခဲ့သည္။ သည္တုန္းက သူ႕
အသက္ ၁၃ႏွစ္သမီးသာ ရွိေသးသည္။ ထုိကေလးမေလးသည္ ဖက္ဆစ္
ဂ်ပန္မ်ားကို ေတာ္လွန္ဖို႕ ေၿမေအာက္စည္းရံုးေရးသမားတစ္ေယာက္ၿဖစ္ခဲ့
သည္။ ၿမန္မာၿပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရးရဖို႕ အရြယ္နွင့္မလိုက္ေအာင္ ရဲရင့္
စြာ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၿမန္မာၿပည္ကို အင္မတန္ခ်စ္ခဲ့သည္။
ၿမန္မာၿပည္အတြက္ အသက္ကိုစြန္႕ဖို႕ သူ အဆင္သင့္ၿဖစ္ခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ သူသည္ သူ႕ေဆာင္ရြက္မႈေတြအတြက္ ဘာေတြမ်ား အက်ိဳးခံ
စားခြင့္ ရခဲ့ပါသလဲ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခင္မင္းတုိ႕ ကမာ္ၻႀကီးမွာ ဘာေတြမ်ား မွားယြင္းသြားခဲ့ၾကပါလိမ့္။
ကမာ္ၻႀကီးကို ခင္မင္း နားမလည္ပါ။
သမီးရယ္ ၀ဋ္ေႂကြးဆုိတာ ရွိခဲ့ရင္ သည္ဘ၀ သည္မွ်နွင့္ပဲ ေက်ပါ
ေစေတာ့ ....။
ေငြအိမ္စံကေလးမွာ အိမ္စုိးေမႏွင့္ ကြာၿခားတာတစ္ခု ရွိသည္။ ၄င္း
မွာ မ်က္လံုး၏အရိပ္ၿဖစ္သည္။ အိမ္စုိးေမ၏ မ်က္လံုးမ်ားတြင္ နာၾကည္း
ရိပ္၊ မာန္ႏွင့္ တက္ႂကြမႈတုိ႕ကို ေတြ႕ရသည္။ ေငြအိမ္စံ၏ မ်က္လံုးမွာ
ထိုအရိပ္မ်ား တစ္ခုမွ မရွိ။ ဘ၀ကို အလိုက္သင့္ေမ်ာပါမည့္ သက္သက္
သာသာ မ်က္လံုးမ်ားၿဖစ္သည္။
မေငြအိမ္သည္ မိမိ၏ေၿမးမ်ားကို မေတြ႕ရသည္မွာ ၃ႏွစ္ရွိသြားၿပီ။
““ငါ့ေၿမးက အခုဘယ္နွစ္တန္းေရာက္ၿပီလဲကြဲ႕””
““ေၿခာက္တန္းပါ ဘြားဘြား””
““အဂၤလိပ္စာေတြ သင္ေနရေရာေပ့ါ””
““ဟုတ္တယ္””
““ေအး ေအး ...၊ ပညာတတ္ႀကီးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပါ့။ ငါ့ေၿမးကႀကီး
ရင္ ဘာမ်ား လုပ္မလဲကြဲ႕””
““ဒက္ဒီ့လို ဆရာ၀န္ႀကီးလုပ္မယ္””
““ဘယ္သူ႕လို ...””

မေငြအိမ္သည္ ဒက္ဒီဟူေသာ စကားလံုးကို မသိေသာေၾကာင့္ ရုတ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တရက္ နားမလည္လိုက္ေပ။ ဆရာ၀န္ႀကီးလုပ္မယ္ဆုိေသာ စကားအရ
ဒက္ဒီဆုိသည္မွာ ခ်ယ္ရီကိုေၿပာတာလညး္ ၿဖစ္နုိင္သည္။ ေအးေအာင္ကို
ေၿပာတာလည္း ၿဖစ္နုိင္သည္ဟုေတာ့ ရိပ္မိသည္။
““ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၿပာတာပါႀကီးႀကီး၊ သမီးနဲ႕သားက ကၽြန္ေတာ့္ကို
ဒက္ဒီလို႕ေခၚပါတယ္။ ေဖေဖဆုိတဲ့ နာမည္ပါပဲ””
““ေၾသာ္ ... ေၾသာ္””
မေငြအိမ္သည္ ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ၃ႏွစ္အရြယ္ကေလးေလး
ကိုေတာ့ ၀မ္းပန္းတနည္း ၾကည့္မိ၏။ ေအးေအာင္သည္ မင္းဘူးသုိ႕ ဤ
ကေလးကိုေခၚလာစဥ္က မေငြအိမ္ဆီ လွည့္၀င္ကာ ၿပခဲ့သၿဖင့္ သူ႕ေၿမးသူ
ပထမဆံုးၿမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့၏။ သည္တုန္းက လသားအရြယ္ အသားနီစပ္
စပ္ မ်က္လံုးညိုိညိုၾကည္ၾကည္ႏွင့္ ကေလးပိစိကေလးသည္ ယခုအခါ ဖြံ႕
ထြားည့္ ၿဖဴၿဖဴစင္စင္ ၀၀ကစ္ကစ္ ကေလးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနၿပီ။
““သားသား နာမည္ဘယ္လိုေခၚသလဲကြဲ႕””
““စြမ္းၿပည့္ေအာင္ေအးပါ ခင္ဗ်””
သမီးအိမ္စုိးေမသည္ ဤကေလးအား သူ႕ကိုယ္စား လြမ္းရစ္ေအာင္
တမင္ေမြးထားခဲ့ေလသလား။ ဤကေလးကို သူ႕အေဖ ဘယ္ေလာက္မ်ား
ခ်စ္လိုက္ေလမလဲ။
ဟသၤာ ....။ ဟသၤာတစ္ေယာက္ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္။

ႀကီးႀကီးေမ ေသဆံုးသည့္သတင္းကို ဟသၤာ သတင္းစာထဲတြင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
နာေရးေၾကာ္ၿငာပါမွ သိရသည္။ သူ မသြားေတာ့ေပ။ ႀကီးႀကီးေမ မေသ
ဆံုးမီ ေတြ႕လိုသည့္ေဆြမ်ိဳးစာရင္းတြင္ သူပါ၀င္မည္ဟု မထင္။ပါ၀င္ခဲ့
သည္ ဆုိဦးေတာ့၊ ခုလို ေသဆံုးသြားသည့္ေနာက္ေတာ့ သူသြားလို႕
လည္း ႀကီးႀကီးေမ မသိနုိင္ေတာ့ေပ။ ထုိအသုဘကိုသြားလွ်င္ သမီးေလး
ေငြအိမ္စံကုိမ်ား ေတြ႕ခြင့္ရမလား။
အို ... သူသည္ သမီးနွင့္သားကုိ ေတြ႕ဆံုခြင့္အား သူကိုယ္တိုင္ပင္
ပယ္ဖ်က္ခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား။ တကယ္တမ္းသာ သူေတြ႕ခ်င္လွ်င္ ရန္ကုန္ရွိ
ဦးမင္းေခါင္၏ တုိက္ႀကီးသုိ႕ သြားေရာက္ေတြ႕ဆံုရန္ သူ႕မွာလိပ္စာ ရွိေန
သည္။ သူသည္ ၃ႏွစ္တိတိ ထုိအခြင့္အေရးကို ေအာင္ၿမင္စြာ ေရွာင္တိမ္း
ခဲ့ၿပီးၿပီ။
သမီးနွင့္သားကို သူ မလိုအပ္ပါဘူး၊ မတြယ္တာပါဘူးဟူေသာ
အသိကို ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ပြားမ်ားက်က္မွတ္ကာ ေသခ်ာေအာင္ ဖန္တီးခဲ့
သည္။
ယခုေတာ့ ဟသၤာသည္ လူေပလူေတတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ဖဲ၊
အရက္ႏွင့္ မိန္းမ သံသရာတြင္ က်င္လည္ေနခဲ့ၿပီ။ ဘ၀၏တန္ဖိုးဆုိသည္
မွာ ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၿပီၿဖစ္ေသာ ဟသၤာအတြက္ ေနာက္ထပ္မံဆံုးရႈံးစရာ
တန္ဖိုးမရွိေတာ့ဘဲ။ မမအိမ္စိုးေမသာ သိခဲ့လွ်င္ မိုက္တြင္းနက္လိုက္
သည့္ကေလးဟု ကရုဏာေဒါေသာၿဖင့္ ဆူပူေလမလား။ လူရႈပ္၊ လူေပြ၊
အက်င့္ပ်က္ကေလးဟု စြပ္စြဲကာ ပါးကိုရိုက္နွက္ေလမလား၊ ဟသၤာ
မသိနုိင္။
““ဆရာ ... ဆရာ ၿမဴေတြဆရာ၊ ၿမဴေတြ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ေမာ္ေတာ္ ပဲ့ထိန္းစင္အလုပ္သမားကေလးက သူ႕အခန္းထဲသုိ႕အေၿပး
အလႊား ေရာက္လာ၏။
““ဘာၿဖစ္တယ္””
““ႏွင္းၿမဴေတြ ပိတ္ေနတယ္၊ ေရွ႕ကိုဘာမွ မၿမင္ရဘူးဆရာ””
““မင္းဘိုေအတဲ့မွ ...၊ ေရွ႕ကိုမၿမင္ရေတာ့ ဘာၿဖစ္လဲကြ၊ ကိုယ္ဘယ္
ေရာက္ေနတယ္ဆုိတာ သိတာပဲ၊ ကမ္းကပ္လိုက္ေပါ့ကြာ။ မင္းဟာက ဒီ
ေလာက္ေတာင္ လက္မလႊဲရဘူးလား””
အလုပ္သမားေလးက ေခါင္းတစ္ခ်က္ကုတ္လိုက္၏။
““ဒါေပမယ့္ ဆရာလာၾကည့္ပါဦး၊ ဆလင္ႀကီးကလဲ ဆရာ့ကိုေခၚ
ခုိင္းလိုက္တယ္။ေဘးက ေလွေတြ၊ေမာ္ေတာ္ေတြနဲ႕ တုိက္မိမွာလဲစိုးတယ္။
ဘာလုပ္ရမလဲ””
သူသည္ ယိုင္တိယုိင္ထိုးႏွင့္ မတ္တတ္ရပ္လိုက္၏။ လက္ထဲက
အရက္ဖန္ခြက္ကို ၾကည့္ကာ ယူခဲ့ရမလား၊ ခ်ထားခဲ့ရမလားဟု ဇေ၀ဇ၀ါ
ၿဖစ္ေန၏။
““ဆရာေရ””
သူသည္ ဖန္ခြက္ထဲက အရက္က်န္ကုိ ေမာ့ေသာက္လိုက္ကာ ဖန္
ခြက္ကို ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္၏။
သူ ေမာ္ေတာ္ကုန္းပတ္ေပၚသုိ႕ ဆင္းလာေသာအခါ ပတ္၀န္းက်င္
တစ္ခုလံုး ၿမဴႏွင္းမ်ားၿဖင့္ အုပ္ဆုိင္းကာ ပိန္းပိတ္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ သူ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္ သည္ေလာက္ဆီးနွင္းမ်ား မ်ားၿပားအုပ္ဆုိင္းခဲ့မည္ မထင္ေသာ

ေၾကာင့္ အံ့ၾသတုန္လႈပ္သြားသည္။ သံလြင္ၿမစ္ေၾကာင္းႀကီးတစ္ခုလံုး ၿမဴ
မ်ားၿဖင့္ ပိတ္ဆီးလ်က္ရွိသည္။ ညာဘက္တြင္ ၿမင္ရမည့္ ဖားကပ္ေတာင္
ကိုပင္ ေရးေရးမွ် မၿမင္နုိင္ေတာ့ေပ။
““ေက်ာက္ဆူးခ်ေတာ့ေလ ... ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ ၿမန္ၿမန္””
““ညာဘက္ကမ္း ကပ္လိုက္ရမလား ဆရာ””
သူ ဆလင္ခန္းထဲသို႕ ဒယီးဒယိုင္ၿဖင့္ ၀င္သြားၿပီး အခ်က္ေပးခ
လုတ္ေပၚ လက္တင္လိုက္၏။
““မရဘူး မရဘူး၊ ေနာက္က်သြားၿပီ ... ေက်ာက္ဆူးသာ ခ်ထား
ေပေတာ့””
သူတို႕ေမာ္ေတာ္ႀကီးသည္ ၿမဴမႈန္မ်ားအလယ္တြင္ သံလြင္ၿမစ္၏ ေရ
လယ္ေကာင္၌ ဥၾသသံ အဆက္မၿပတ္ေပးရင္း ရပ္တန္႕ေနရေလသည္။
မိုက္မဲစြာ ေရွ႕မွ၀င္လာေသာ ေမာ္ေတာ္၊ သေဘၤာတစ္စီးတေလရွိလွ်င္ေတာ့
အားလံုး၏အသက္သည္ ထုိစက္ေမာင္းသမားအေပၚမွာ မူတည္ေပလိမ့္
မည္။ ဟသၤာ၏မိုက္မဲမႈေၾကာင့္ေတာ့ သူ႕ေမာ္ေတာ္ေပၚက ကုန္သည္မ်ား၊
အလုပ္သမားမ်ား အသက္မေသေစရ။ သူသည္ ယခုအခ်ိန္မွာ ေသခ်င္ေန
ေသာ္လည္း သူနွင့္အတူအၿပစ္မဲ့သည့္ လူသားမ်ားကုိ ဆြဲေခၚမသြားခ်င္
ပါ။ ဘ၀မွာ မိမိေၾကာင့္ မိမိ အခ်စ္ၿမတ္နိုးဆံုး လူသားတစ္ေယာက္
ေသဆံုးခဲ့ရၿပီ။ သည္ေလာက္ဆုိလွ်င္ သူ႕အတြက္ က်ိန္စာသည္ လံု

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလာက္ေနၿပီၿဖစ္သည္။

ဦးမင္းေခါင္သည္ မိမိေရွ႕မွ ခရစ္ၥမတ္ပြဲေတာ္ က်င္းပေနၾကေသာ
အဖြဲ႕သားမ်ားအား လွမ္းၾကည့္ေနရင္း မနာလို၀န္တုိ ၿဖစ္ေန၏။ သူတုိ႕
သည္ ေပ်ာ္ရႊင္နုိင္ၾကေလသည္တကား။
သံၿပိဳင္ဓမ္ၼေတးမ်ားကို သီဆုိလ်က္ ခရစ္ၥမတ္၏လက္ေဆာင္မ်ားကို
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ လဲလွယ္ဖြင့္ၾကည့္ၾကလ်က္ ရိွသည္။ ကရင္
ႀကီးကေတာ့ ဘိုးဘိုးစန္တာကေလာ့စ္အၿဖစ္ သိုးေမႊးဦးထုပ္အနီေရာင္ႀကီး
ကို ဦးေခါင္းမွာ စြပ္ထားသည္။ ဤအုပ္စုထဲတြင္ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္
ေတြလည္း ပါ၊ ဗုဒ္ၶဘာသာ၀င္ေတြလည္း ပါသည္။ သူတုိ႕အားလံုး ေပ်ာ္
စရာကုိ ရွာၾကံေနၾကရသူမ်ား ၿဖစ္ရာ ခရစ္ၥမတ္ညသည္ သူတုိ႕အတြက္
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕စရာမ်ားကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့ေပသည္။
မိမိမွာေတာ့ သူတုိ႕နွင့္အတူ ေရာ၍မေပ်ာ္ရႊင္နုိင္ပါ။
သူ႕ဘ၀တြင္ ေပ်ာ္ရြင္မႈဆုိတာ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။
သူ႕ဘ၀မွာ သူခ်စ္ေသာသူမ်ား ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကေပၿပီ။
ပထမဆံုး တင္တင္ေအး။ တင္တင္ေအးသည္ သားကေလး ေအး
ေအာင္အား ဗံုးက်ည္ဆန္ မထိေအာင္ သူ႕ကုိယ္ခႏ္ၶာၿဖင့္ ကာကြယ္ေပြ႕
ဖက္ရင္း ေသဆံုးခဲ့သည္။ ဗံုးက်ည္ဆန္မ်ားၿဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ေသြးခ်င္း
ခ်င္းနီေနေသာ မိခင္၏ကာကြယ္မႈေအာက္တြင္ သားကေလး ေအးေအာင္
သည္ ဘာဒဏ္ရာမွ မထိဘဲ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
က မိမိသည္ ခရုိင္၀န္ရံုးအနီးရွိ လမ္းေဘးေရေၿမာင္းခ်ိဳင့္ထဲမွာ ၀င္ေရာက္
ေရွာင္တိမ္းရင္း အသက္ခ်မ္းသာရာ ရခဲ့သည္။ တင္တင္ေအး၏ေနရာမွာ
မိမိရွိခဲ့လွ်င္ သားကေလးေအးေအာင္ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရနိုင္ပါ့မလား။
သူ ေတြးၾကည့္မိေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါ။ ဖခင္တုိ႕သည္ မိခင္တုိ႕ႏွင့္အတူ သား

သမီးကို ခ်စ္သည္မွာ မွန္၏။ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္လိုၾကသည္မွာ မွန္
၏။ သုိ႕ေသာ္ သားသမီးနွင့္ပတ္သက္လွ်င္ မိခင္တုိ႕ေလာက္ အလိုအ
ေလွ်ာက္ တံု႕ၿပန္မႈ ၿမန္ဆန္ပါ့မလား၊ မွန္ကန္နုိင္ပါ့မလား။ မိန္းမေတြမွာ
ဆင္ၿခင္ဥာဏ္ႏွင့္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္က ေနာက္မွလာသည္။ လႈပ္ရွားၿပဳမႈမႈက
အလ်င္လာသည္။ ေယာကၤ်ားေတြကေတာ့ ဘာမဆုိ ဆင္ၿခင္ဥာဏ္ႏွင့္
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္က အလ်င္လာသည္။ ဆံုးၿဖတ္ၿပီးမွ ၿပဳမူတတ္သည္။ ဘာပဲ
ၿဖစ္ၿဖစ္ အသက္စြန္႕ရမည့္လမ္းကို လွ်ပ္တစ္ၿပက္အတြင္း ဇာတိစိတ္ၿဖင့္
ေရြးခ်ယ္သြားခဲ့ၿပီ။
ဒုတိယ ကြယ္လြန္သြားသူမွာ သူ႕ေဖေဖ ဦးၿမသာ ...။ ေဖေဖ၏
အသက္ကို သူ မီရံုသာ ရွိ၏။ သုိ႕မဟုတ္ ေဖေဖသည္ သူ႕ကိုမေတြ႕ရ
ေသးသၿဖင့္ ေသမင္းအား ခဏေစာင့္ခုိင္းထားခဲ့သည္ ၿဖစ္လိမ့္မည္။ ေဖ
ေဖသည္ သူ႕အား မ်က္လံုးတစ္ခ်က္အၾကည့္ၿဖင့္ စကားေတြအမ်ားႀကီး
ေၿပာသြားခဲ့သည္။ ဂုဏ္မက္ေသာ သားကို ခ်စ္ခင္ယုယစိတ္ၿဖင့္ လူတန္း
စားခြဲၿခားေသာေဖေဖသည္ ေငြအိမ္ႏွင့္ သမီးအိမ္စိုးေမအား မိမိေခၽြးမႏွင့္
မိမိေၿမးအၿဖစ္ အသိအမွတ္ၿပဳသြားသည္။ ေငြအိမ့္အတြက္ ေရနံတြင္းတစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တြင္းနွင့္ သမီးအိမ္စိုးေမအတြက္ စိန္လက္စြပ္တစ္ကြင္းေပးသြားခဲ့သည္။
ေဖေဖ၏အသိတရားရမႈ၊ ခြင့္လႊတ္မႈကုိ သူ ၀မ္းသာလိႈက္လဲွစြာ ေက်းဇူး
တင္ရပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေဖေဖ မသိခဲ့သည့္အခ်က္ နွစ္ခုရွိသည္။ ဟိုး
ငယ္စဥ္ဘ၀တုန္းက သူေဌးဦးၿမသာ၏ ေခၽြးမအၿဖစ္ မ၀ံ့မရဲကေလး
စိတ္ကူးယဥ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာ ေငြအိမ္၊ ေရနံတြင္းပိုင္ရွင္မေလးအၿဖစ္
ေတြးၾကည့္ၿပီး ၾကည္နူးခဲ့ဖူးေသာ ေငြအိမ္၊ ထုိေငြအိမ္သည္ ယခုအခါ
အလကားရသည့္ ေရနံတြင္းတစ္တြင္းကို သူ႕လုပ္အားၿဖင့္ ဆင္းရဲပင္ပန္း
စြာ၊ သို႕ေသာ္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္စြာ ပုိင္ဆိုင္ခြင့္ရသည့္ လယ္ကြက္ေတြ

ေလာက္ ဂုဏ္မယူတတ္ေတာ့ေပ။ ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ အိမ္စုိးေမၿဖစ္
သည္။ အိမ္စိုးေမသည္ သူ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ သိပ္အဖိုးမတန္
သည့္ ေရႊဆြဲႀကိဳး မွ်င္မွ်င္ကေလးကို ကေလးဘ၀တုန္းက အလြန္ၿမတ္နိုးခဲ့
ဂုဏ္ယူခဲ့သည္။ ထုိအိမ္စုိးေမသည္ ေဖေဖက စိန္လက္စြပ္ အေမြေပးသည့္
အခ်ိန္၌ စိန္ေရႊရတနာတုိ႕ကို အလွအပအတြက္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္
သေရအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း လိုခ်င္မက္ေမာမႈ မရွိသည့္ မိန္းကေလး
တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ဓနရွင္ လူတန္းစားကို မုန္းတီးေသာပစ္ၥည္းမဲ့လူ
တန္းစားအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္လိုေသာ မိန္းကေလးသည္ ပစ္ၥည္းမဲ့တုိ႕ ရ
သင့္သည့္ အာဏာအတြက္ ခရီးဆံုးပန္းတုိင္ဟု သူထင္သည့္ ေနရာတစ္ခု
ဆီသို႕ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္ေနခဲ့ၿပီ။
တတိယ ေသဆံုးသြားသူက သမီး အိမ္စိုးေမ ....။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သမီးသည္ သူ႕ဘ၀တြင္ မလိုခ်င္ဘဲ ရလာၿပီးမွ တန္ဖိုးမၿဖတ္နုိင္
ေလာက္ေအာင္ မိမိၿမတ္နုိးရသည့္ ရတနာကေလးတစ္ပါး ၿဖစ္သည္။
ထုိသမီးကေလးကို သားမသိေအာင္၊ ဇနီးမသိေအာင္ ခ်စ္ခဲ့သည္။ထိုသမီး
အတြက္ ဇနီးနွင့္ ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္ စကားမ်ားခဲ့ရသည္။ ထိုသမီးကို ပိုင္
ဆိုင္ခြင့္ရဖို႕ ခ်စ္သူေဟာင္း ေငြအိမ္နွင့္ အတိုက္အခံ စကားေၿပာခဲ့ရသည္။
ထုိသမီး၏ အသက္ေဘးအႏ္ၲရာယ္အတြက္ သူ စိုးရိမ္ေသာက ေရာက္ခဲ့ရ
သည္။ ထုိသမီး၏ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ သူ ယူၾကံဳးမရၿဖစ္ခဲ့ရသည္။
ထုိသမီးေၾကာင့္ သူသည္ ေလာကမွာ လူတစ္ေယာက္ကုိ ေသေစခ်င္သည့္
ဆႏ္ၵၿဖင့္ မုန္းတီးခဲ့ရသည္။ ယခုေတာ့ ထိုသမီးသည္ မိမိ မုန္းတီးလွေသာ
သူ႕ခင္ပြန္းကေလး၏ တန္ဖိုးမရွိသည့္ အသက္ကို သူ၏တန္ဖိုးၿမင့္သည့္
အသက္ႏွင့္ လဲလွယ္၍ စြန္႕လႊတ္သြားခဲ့ေလၿပီ။

သမီး ေသဆံုးသြားသည့္အခါ အရာရာသည္ ရပ္တန္႕သြားၿပီ။ တိတ္
ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားၿပီ။ ေမွာင္ပိတ္သြားၿပီ။
ယခုတစ္ႀကိမ္ ေသဆံုးသူမွာ မခင္မင္းေမၿဖစ္၏။
လူရာမ၀င္ဘူးဟု သူထင္ခဲ့ေသာ မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္ အိမ္တြင္းကိစ္ၥမ်ားမွ
တစ္ပါး ေရနံတစ္ေပပါလွ်င္ ဆယ္ဂါလန္၀င္ပံုး ဘယ္ႏွစ္ပံုး ဆံ့သလဲဟု
ပင္ မသိခဲ့ေသာ မမခင္မင္းေမ၊ ေငြဘံုသာမွ ေစ်းသို႕ပင္ တစ္ေယာက္
တည္းမသြားရဲဘဲ ေဒၚေလးနွင့္မွ သြားရဲေသာ၊ စေနနံဘုရားကိုပင္လွ်င္
လမ္းမွားသြားခဲ့ဖူးေသာ မမခင္မင္းေမ။ ထုိ မမခင္မင္းေမသည္ သူ မသိ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လိုက္ေသာအခ်ိန္တြင္ လူပီသစြာ အသိစိတ္ဓာတ္ရွိသည့္ မိန္းမတစ္ဦး
အၿဖစ္ ၿပတ္ၿပတ္သားသား ေၿပာင္းလဲသြားခဲ့ဖူးသည္။ သူ႕ခ်စ္သူေဟာင္း
ေငြအိမ္ႏွင့္ သူ႕သမီးအိမ္စုိးေမကို သူ႕ထက္ပင္ ပို၍တာ၀န္ယူကာ ေစာင့္
ေရွာက္ခဲ့သည္။ ေငြအိမ္၏ဘ၀ကို မမခင္မင္းေမက ေၿပာင္းလဲေပးခဲ့သည္။
ေငြအိမ္အတြက္ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ရန္ လိုအပ္မည့္ စြမ္းအင္တုိ႕ကို
ေငြအိမ့္ေသြးထဲသုိ႕ထည့္ေပးခဲ့သည္။ ေငြအိမ္ ကိုယ့္ဘ၀ကုိယ္ ဂုဏ္ယူ
တတ္ေအာင္၊ ေငြအိမ္ေလွ်ာက္သင့္သည့္ လမ္းတစ္ခုကုိ ၿပတ္ၿပတ္သား
သား ခ်ၿပေပးခဲ့သည္။ ဘီအုိစီမွ တံၿမက္စည္းလွဲ၊ အမိႈက္သိမ္းရသည့္
ဂုဏ္ငယ္သည့္ မိန္းကေလးဘ၀မွ ကိုယ့္လယ္ကုိကိုယ္ထြန္ယက္စိုက္ပ်ိဳး
ေသာ ဂုဏ္သေရရွိ လယ္သူမ တစ္ေယာက္ဘ၀သို႕ ေရာက္ေအာင္ ဖခင္
အကူအညီမပါ၊ ေမာင္ငယ္အကူအညီမပါဘဲ သူပိုင္ဆုိင္သမွ် ေငြၿဖင့္ သူ႕
ဟာသူ ဆံုးၿဖတ္ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။ ေဖေဖ ထားရစ္ခဲ့သည္ ေရနံတြင္း
မ်ားကို ဆက္လက္ ၿပဳၿပင္ရန္ ေယာကၤ်ားႀကီးတစ္ေယာက္လိုပင္ ခြန္အား
ႀကီးခဲ့သည္။

ဂ်ပန္ေခတ္ ခရိုင္၀န္ဘ၀နွင့္ ဂ်ပန္အေၿပး အဂၤလိပ္အတက္ ခရိုင္၀န္
ဘ၀တုို႕တြင္ ေငြေၾကးခက္ခဲေသာေၾကာင့္ မမခင္မင္း၏ ေထာက္ပံ့မႈၿဖင့္
သာ ဣေၿႏရရ ေနနိုင္ခဲ့သည္။ ေရနံတြင္းမ်ား ဆံုးရႈံးရခ်ိန္တြင္ မမခင္မင္း
သည္ အားကိုးတႀကီး တုိင္တည္ရမည့္သူ တစ္ေယာက္မွ အနီးအနားမွာ
မရွိခဲ့။ သူပင္လွ်င္ စိတ္ဓာတ္က်သူ၊ သူပင္လွ်င္ အားေပးနွစ္သိမ့္သူၿဖစ္ခဲ့

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေပလိမ့္မည္။မမခင္မင္းသည္ ကိုယ္ပိုင္ဥစ္ၥာမ်ားပ်က္စီးဆံုးရႈံးခဲ့သည့္အခ်ိန္
တြင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေသမင္းေနာက္သို႕ လိုက္ရလုဆဲဆဲ အခ်ိန္တြင္
ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူအလြန္ခ်စ္ခင္တြယ္တာလွေသာ ေမာင္ငယ္ကို
တမ္းတရွာေပလိမ့္မည္။ေမာင္ငယ္လိုအပ္သည့္အခ်ိန္တြင္ လုိအပ္သမွ်ကိစ္ၥ
အ၀၀ကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ အားေပးနုိင္ရန္ ေမာင္ငယ္၏အနီးအနားမွာ
သူ ေရာက္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ သူလိုအပ္ခ်ိန္တြင္ သူ႕ကိုအား
ေပးနွစ္သိမ့္ရန္ ေမာင္ငယ္သည္ အေရာက္ မလာနုိင္ေခ်။ဦးမင္းေခါင္တိတ္
ဆိတ္စြာ မ်က္ရည္က်မိ၏။
သူတုိ႕အားလံုးသြားၾကၿပီ။ သူတုိ႕အားလံုး တာ၀န္ေက်ပြန္စြာ သိက္ၡာ
ရွိစြာၿဖင့္ လူ႕ေလာကကို စြန္႕ခြာသြားၾကၿပီ။ မိမိအလွည့္ဘယ္ေတာ့ လာ
မည္နည္း။
မိမိအလွည့္တြင္ ဘယ္လိုေသဆံုးရမည္နည္း။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၇)
ဧရာ၀တီၿမစ္သည္ မၿပီးဆံုးနုိင္သည့္ အလ်ဥ္ၿဖင့္ ခြန္အားႀကီးက်ယ္
စြာ၊ က်ယ္ၿပန္႕စြာ၊ တည္ၿငိမ္စြာ စီးဆင္းေနဆဲၿဖစ္သည္။ အေရွ႕ဘက္
ကမ္းတြင္ ရွမ္းကုန္းၿပင္ၿမင့္၏ အဆက္ၿဖစ္ေသာ မိုးကုတ္ေတာင္တန္း
ႀကီးသည္ ၀င္လုဆဲဆဲ ေနေရာင္ၿခည္ေအာက္တြင္ ေအးစက္မိႈင္းညို႕စြာ
တည္ရွိသည္။ ဤေနရာသည္ ဧရာ၀တီၿမစ္ႀကီး၏ တတိယၿမစ္က်ဥ္းေန

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရာ ၿဖစ္သည္။ သပိတ္က်င္းအနီး ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုတြင္ ဟသၤာဟု
နာမည္စာလံုး ေရးထားသည့္ ေမာ္ေတာ္တစ္စင္းသည္ အၿခား ေမာ္ေတာ္
မ်ား၊ ေလွငယ္မ်ား၏ ခပ္လွမ္းလွမ္း၌ ကမ္းကပ္ထားေလသည္။
ဤေမာ္ေတာ္ ကမ္းကပ္ေနခဲ့သည္မွာ ရက္အနည္းငယ္ ၾကာခဲ့ၿပီ။
ႏွစ္ထပ္ ေမာ္ေတာ္ေလးၿဖစ္ေသာ္လည္း အေပၚထပ္မွာ အခန္းကေလးတစ္
ခု ပါရံုသာသာ တည္ေဆာက္ထား၏။ ေလၿပင္းအရွိန္ၿဖင့္ ကမ္းစပ္သုိ႕
ရိုက္ခတ္ေသာ လိႈင္းအိအိကေလးမ်ားေၾကာင့္ ေမာ္ေတာ္သည္ ပုခက္လႊဲ

သလို ညင္သာစြာ လႈပ္ယိမ္းလ်က္ ရွိသည္။ ဗ်ိဳင္းငွက္အုပ္ တစ္အုပ္သည္
ၿမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းဆီသုိ႕ ပ်ံသန္းသြားေလသည္။
ေမာ္ေတာ္အတြင္းရွိ အိပ္ခန္းငယ္ကေလးထဲတြင္ ဟသၤာသည္ ႏွစ္
ထပ္အိပ္စင္၏ ေအာက္၌ အလ်ားေမွာက္ကာ အရက္ကို လူမွန္း လူမွန္း
မသိေအာင္ ေသာက္လ်က္ရွိသည္။ မော္ေတာ္က တစ္ခ်က္လႈပ္လိုက္လွ်င္
ဟသၤာ၏ကိုယ္က လိုအပ္သည္ထက္ပို၍ ယိမ္းသြား၏။
““စုန္ေလွတဲ့ဆန္ေလွ၊ ပဲ့စင္မွာ ေရႊနယားနဲ႕ က်ဳပ္ရည္းစားေလွ ....””
ဟသၤာသည္အိပ္စင္ေဘးနားရွိ ခုံုပုကေလးေပၚမွ အရက္ခြက္ကို
လွမ္းကိုင္ကာ ေမွာက္လ်ားထိုး အေနအထားမွပင္ ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္ၿပန္
၏။ သူ႕ညာလက္က အိပ္စင္ၾကမ္းခင္း သစ္သားၿပားကို ၿဗန္းခနဲ ပုတ္
ကာဆိုင္းခ်က္လိုက္ရင္း သူ႕သီခ်င္းကို ဆက္ဆုိၿပန္ေလသည္။
““စုန္ေလတဲ့ ေလွသူႀကီးရယ္၊ ေလွနီးရင္ က်ဳပ္ေမာင္ေတာ္၊ ေၿပာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လိုက္ပါေတာ္ ...””
ထိုသီခ်င္းသည္ အေဖဆုိေနက်သီခ်င္း ၿဖစ္သည္ဟု အစ္ကိုေၿပာ
ဖူး၏။ သူကေတာ့ အစ္ကိုပိုက္ဆြဲရင္း ေအာ္ဆုိသံကိုသာ မွတ္မိခဲ့ၿခင္းၿဖစ္
၏။
““ပဲ့စင္မွာ ေရႊနားနဲ႕ က်ဳပ္ရည္းစားေလွ .....””
““ဆရာ ...””
အခန္းထဲသို႕ သူ႕အလုပ္သမားေလး ၀င္လာသည္။ သူ ေခါင္း
ေထာင္မၾကည့္ပါ။

““ဆရာ ... ဆရာ့ကိုေတြ႕ဖို႕ ဧည့္သည္ေရာက္ေနတယ္ ဆရာ””
““ေဟ ငါ့ေမာ္ေတာ္ စက္ပ်က္ေနလို႕ လို႕ေၿပာလိုက္ကြာ၊ ဘာကုန္မွ
မလိုခ်င္ဘူး””
သူ မူးမူးနွင့္လွမ္းေအာ္ေသာ္လည္း တပည့္ေလးက ထြက္မသြား
ေသး။
““မဟုတ္ဘူးဆရာ၊ ဧည့္သည္ပါ””
““ဘာဧည့္သည္မွ မလာေစနဲ႕ကြာ””
““ရွိလား၊ အခန္းထဲမွာ””
မိန္းမသံတစ္ခု ....။
““ရွိတယ္ေဒၚႀကီး၊ ဒါေပမယ့္ မ၀င္လာပါနဲ႕ဦး””
““ေဒၚေငြအိမ္လို႕ ေၿပာလိုက္စမ္း””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူသည္ အရက္ဖန္ခြက္ကို ခံုေပၚခ်လိုက္၏။ သို႕ေသာ္ ဖန္ခြက္က
ခံုအစြန္းေပၚ မထိတထိ က်သြားသၿဖင့္ ဖန္ခြက္သည္ ၾကမ္းၿပင္ေပၚ အထိ
လိမ့္ဆင္းသြားေလသည္။
““ဆရာ...ေဒၚေငြအိမ””

““ဘယ္က ေဒၚေငြအိမ္တုန္း မသိဘူး””
ေဒၚေငြအိမ္သည္ အခန္းေပါက္၀တြင္ ကာဆီးကာဆီးလုပ္ေနေသာ
ေကာင္ကေလးအား ေဘးသို႕တြန္းဖယ္ၿပီး အခန္းထဲသုိ႕ ဇြတ္တိုး၀င္လိုက္
၏။

ၿမင္လိုက္ရသမွ် ၿမင္ကြင္းမွာ တစ္စက္မွ ၾကည့္မေကာင္း၊ တစ္စက္
မွ သက္သာစရာ မရွိ။
ႏွစ္ထပ္အိပ္စင္၏ ေဘာက္ထပ္၌ ဟသၤာသည္ ေမွာက္ခံုႀကီးၿဖစ္ေန
၏။ ဟသၤာဟုသာ သိလိုက္ရသည္ ၿဖစ္ေသာ္လည္း ေဒၚေငြအိမ္သိသည့္
ေကာင္ကေလး ဟသၤာေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။
ယခု ဟသၤာသည္ ဆံပင္ရွည္မ်ား ရႈပ္ပြလ်က္၊ ပါးသိုင္းေမႊးမ်ား ထုိး
ထိုးေထာင္ေထာင္ႏွင့္ နီက်င္ရီေ၀ေသာ မ်က္လံုးမ်ားပိုင္ရွင္ေယာကၤ်ားႀကီး
တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနၿပီ။ ကိုယ္ေပၚမွာ အက်ၤ မကပ္။ အၿဖဴေရာင္ဇင္

ေဘာင္းဘီအတုိ ခပ္ပြပြမွာ စြန္းထင္းေသာ အကြက္မ်ားၿဖင့္ ညစ္ေပလ်က္
ေဒၚေငြအိမ္ ေဒါသေထာင္းခနဲ ထသြား၏။
““ဘယ္က ေဒၚေငြအိမ္တုန္းဆိုေတာ့ နင့္အေမ ေဒၚေငြအိမ္ေပါ့ဟ””
ဲ့

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေဒၚေငြအိမ္က အနားသုိ႕ ခ်ဥ္းကပ္သြားရင္း ခပ္ဆတ္ဆတ္ေအာ္
လုိက္သည္။
ေဒၚေငြအိမ္က အနားသို႕ ခ်ဥ္းကပ္သြားရင္း ခပ္ဆတ္ဆတ္ေအာ္
လိုက္သည္။ ဟသၤာသည္ ေဒၚေငြအိမ္အား ေခါင္းေထာင္ၾကည့္သည္။ရီေ၀
ေသာ မ်က္လံုးမ်ားသည္ ေဒၚေငြအိမ္ကို ၿမင္ပံုမရေခ်။ သို႕မဟုတ္ ဘယ္
တုန္းက အေမပါလိမ့္ဟု သူ ေ၀ခြဲမရၿဖစ္ေနပံု ေပၚသည္။
““နင္ ေတာ္ေတာ္ပ်က္စီးေနပါလား ဟသၤာ၊ ထစမ္း ...””
ဟသၤာ မထေခ်။ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ရာမွ ေခါင္းၿပန္စိုက္က်သြား
သည္။ ေဒၚေငြအိမ္သည္ အခန္းကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္၏။ အ၀တ္အ
စားထည့္သည့္ သံေသတ္ၲာကပြင့္လ်က္ ...။ ပုဆုိးတစ္ထည္က ေသတ္ၲာထဲ

မွာ တစ္ပိုင္း၊ အၿပင္မွာတစ္ပိုင္း။ အရက္ပုလင္းခြံေတြ၊ ဆုိဒါပုလင္းခြံ
ေတြကို အခန္းေထာင့္မွာ စုပံုထားတာ ေတြ႕ရသည္။ တစ္ခန္းလံုး အရက္
နံ႕ မႊန္လ်က္ရိသည္။ အိပ္စင္၏ ေၿခရင္းတြင္ မိန္းမဘရာစီယာတစ္ထည္
ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါမွာေတာ့ ေဒၚေငြအိမ္၏ေဒါသသည္ အၿမင့္ဆံုး
သို႕ ေရာက္သြားေလၿပီ။
ေဒၚေငြအိမ္သည္ ဟသၤာအား မနုိင့္တနုိင္ ဆြဲမၿပီး မ်က္နွာကို ေစ့ေစ့
ၾကည့္သည္။
““ဟသၤာ ... နင္အခု ဘာၿဖစ္ေနၿပီလဲ၊ နင့္ကိုယ္နင္ သိရဲ႕လား””
ဟသၤာသည္ ေဒၚေငြအိမ့္ကို အဓိပ္ၸါယ္ကင္းမဲ့စြာ ေမာ့ၾကည့္၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““နင္က နင့္ကိုထိန္းမယ့္လူ မရွိေတာ့ဘူးဆုိၿပီး စိတ္ထင္တုိင္း
ေလွ်ာက္ေပြေနတာေပ့ါ ... ဟင္။ အိမ္စုိးေမ မရွိေတာ့ေပမယ့္ ငါရွိေသး
တယ္ ဟသၤာရဲ႕၊ ငါရွိေနလ်က္နဲ႕ နင္ဒီလိုၿဖစ္ပ်က္ေနတာ ငါမၾကည့္ခ်င္
ဘူး ... နားလည္လား””
ေဒၚေငြအိမ္သည္ အိပ္စင္ေပၚမွ ဟသၤာကို မနုိင့္တနုိင္ဆြဲခ်လိုက္ေလ
သည္။
““ေမေမ ... ဖယ္စမ္းပါဗ်ာ””
ဟသၤာက ေငါက္ဆတ္ဆတ္ေၿပာရင္း ေရွာင္ေသာ္လည္း မေရွာင္
တိမ္းနုိင္ဘဲ ၾကမ္းခင္းေပၚမွာ ေလးဘ္ကေထာက္က်သြား၏။ ထုိ႕ေနာက္
သူ ဒယီးဒယိုင္ထထိုင္ၿပီး အိပ္စင္သစ္သားတုိင္ကို အားၿပဳလ်က္ မတ္မတ္
ရပ္ရန္ ႀကိဳးစားေလသည္။

““ငါကေတာ့ ဟသၤာေလးတစ္ေယာက္ ဘယ္မ်ားေရာက္ေနပါလိမ့္
လို႕ စိတ္ပူေနခဲ့တယ္။ ဧရာ၀တီကို သေဘာက်တဲ့ ငါ့သားေလးတစ္
ေယာက္ ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲမွာ အသက္ရွင္ဖို႕ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားေနရမွာပဲ
ဆုိၿပီး အိမ္ကေန ဘုရားရွစ္ခုိး အမွ်ေ၀၊ ဆုေတာင္းေမတ္ၲာေတြပို႕လို႕
နင္ကေတာ့ ဒီမွာလာၿပီး အေလလိုက္ေနတယ္၊ ဟင္ ... အေလလိုက္ေန
တယ္””
ေဒၚေငြအိမ္သည္ ဟသၤာ၏မ်က္နွာအား သူ႕ညာလက္၀ါးၿဖင့္ နွစ္
ခ်က္ဆင့္၍ ရိုက္ခ်ပစ္လိုက္၏။ ဟသၤာသည္ အရက္မူးေနေသာေၾကာင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အနည္းငယ္မွ်ပင္ မေရွာင္နုိင္ေပ။ သူသည္ ေခါင္းကိုတစ္ခ်က္ဆတ္၍ ခါ
ပစ္လိုက္ရင္း အိပ္စင္တုိင္ကို မွီ၍ရပ္လိုက္သည္။
““ေမေမ ... ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်င္တယ္ ေမေမရဲ႕ ....၊ ကၽြန္ေတာ္ ေသ
ခ်င္တယ္ ....””
ဟသၤာက ငုိသံပါႀကီးၿဖင့္ ေၿပာရင္း မ်က္ရည္ေပါက္မ်ား လိမ့္ဆင္း
က်လ်က္ ေတြေတြႀကီး ၿဖစ္ေနသည္။ ေဒၚေငြအိမ္ကေတာ့ ဟသၤာအား
စိန္းစိန္းၾကည့္သည္။
““ေသရမယ္ ... ေသရမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေသနည္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။
အရက္သမား ေသနည္းမ်ိဳးနဲ႕ မင္းကိုငါ အေသမခံနုိင္ဘူး၊ မင္းအခု ေသ
ခ်င္ရင္ ငါအခု ၿမစ္ထဲကန္ခ်ပစ္လိုက္မယ္ ... နားလည္လား””
ေဒၚေငြအိမ္သည္ ခပ္လွမ္းလွမ္း အေပါက္၀မွာ ၿပဴတစ္ၿပဴတစ္ၿဖစ္ေန
ေသာ ေကာင္ကေလးဘက္သို႕ လွမ္းၾကည့္၏။

““ဟဲ့ကေလး ... ေရတစ္ဖလားနဲ႕ မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါတစ္ထည္ ယူလာ
ခဲ့စမ္း။ ၿပီးေတာ့ ေဟာဒီအခန္းကို တံၿမက္စည္းလွဲ၊ အမိႈက္ေတြ ပစ္စမ္း””
ထုိ႕ေနာက္ ေဒၚေငြအိမ္သည္ အိပ္စင္ေပၚမွာ တင္ပါးလႊဲထိုင္လိုက္ၿပီး
ဟသၤာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္သည္။
““အိမ္စိုးေမကုိ မင္း ခ်စ္သလား””
ဟသၤာသည္ အိမ္စုိးေမဟူသည့္ နာမည္ကို မၾကားရတာ ၾကာၿပီ။
မေၿပာမိတာလည္း ၾကာၿပီ၊ မေတြးမိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တာလညး္ ၾကာၿပီ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ယခုအခ်ိန္မွာ အိမ္စိုးေမဟူသည့္ နာမည္သည္ သူ႕အတြက္ ငရဲတစ္ခုသာ
ၿဖစ္သည္။
““ဒီမွာၾကည့္စမ္း ဟသၤာ ... အိမ္စိုးေမကို မင္းခ်စ္တယ္ဆုိရင္ မင္း
ထက္ပိုၿပီး အဆေပါင္း ရာေထာင္မက ငါခ်စ္တယ္။ အိမ္စိုးေမကို လူ႕
ေလာကထဲ မေရာက္ခင္ သေႏ္ၶသားဘ၀မွာကတည္းက ငါခ်စ္ခဲ့တယ္၊ သူ႕
အတြက္နဲ႕ ငါ့အေဖအသက္ ေသခဲ့ရတယ္၊ သူလူ႕ေလာကထဲေရာက္လာဖို႕
ရည္းစားနဲ႕ အကြဲခံခဲ့ရတယ္၊ သူ လူ႕ေလာကထဲေရာက္လာဖို႕ ငါ့အရွက္
ေတြ အကုန္လႊင့္ပစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီကတည္းက အိမ္စိုးေမကုိ ငါခ်စ္ခဲ့
တယ္။ သမီးအိမ္စိုးေမ ေသသြားတဲ့သတင္းကို ငါ ၾကားရတဲ့အခိ်န္မွာ ငါ့
ေဘးမွာ ေၿမးကေလးပဲရွိတယ္၊ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ငါဘယ္လို ရင္ဆုိင္ခဲ့
ရသလဲ မင္းသိရဲ႕လား ...ဟင္၊ မင္းေတြးၾကည့္မိရဲ႕လား””
ဟသၤာ ဘာမွမေၿပာပါ။
““ငါ မယံုခဲ့ဘူး၊ မယံုခ်င္ခဲ့ဘူး။ ငါ့လက္ေပၚမွာ ေသတာမဟုတ္ဘဲနဲ႕
ငါ့သမီးေသၿပီလို႕ သူမ်ားေၿပာတိုင္း ယံုရမွာလား၊ မယံုဘူး။ အခုအခ်ိန္

အထိ ငါမယံုဘူး ... အဲဒါ ဘာၿဖစ္ေသးလဲ၊ ငါ့ကို အရူးလို႕ေၿပာၾကစမ္း၊
ေၿပာလုိက္ၾကမစ္း။ ငါ့သမီး မေသဘူး၊ ရခုိင္ရိုးမတစ္ေနရာမွာ ငါ့သမီး
ရွိကိုရွိေသးတယ္ ...””
ေဒၚေငြအိမ္သည္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်လ်က္ ေဒါသတႀကီး
ေအာ္ဟစ္ေရရြတ္ေန၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေမေမ .... ””
““မေခၚနဲ႕ ...၊ ငါ့ကို ေမမေလို႕မေခၚနဲ႕””
နာက်င္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားၿဖင့္ ေဒၚေငြအိမ္ သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္
သည္။
““နင္ ေထာင္က်ေနတဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး ..... ငါ့သားေလး
ဟသၤာေတာ့ မိန္းမလဲဆံုး၊ ေထာင္လဲက် ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္ထိခုိက္
ေလမလဲလို႕ ေတြးၿပီး နင့္အတြက္ ငါစိတ္ပူေနခဲ့ရတယ္။ နင္ေထာင္က
လြတ္ေလာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နင္တုိ႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕အခန္းကို ငါ ရွင္းေပးၿပီး
ၿမင္းလွည္းအိမ္ အသစ္ၿပင္ၿပီး နင့္ကိုေစာင့္ခဲ့တယ္။ အေမ့ရဲ႕ ပူပင္ေသာက
ေတြကို မွ်ယူဖို႕ အားေပးႏွစ္သိမ့္ဖို႕ ငါ့သားေလး ၿပန္လာေတာ့မွာဟဲ့
ဆုိၿပီး နင့္ကို ငါ ေစာင့္ခဲ့တယ္။ တစ္ရက္လဲ မလာ ...၊ ႏွစ္ရက္လဲ မလာ၊
တစ္လလဲ မလာ ႏွစ္လလဲ မလာ ....တစ္ႏွစ္လဲ မလာ၊ ေနာက္တစ္နွစ္လဲ
မလာ ... ဒီအပူေတြကို ငါတစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လိုမ်ိဳခ်ခဲ့ရသလဲလို႕
နင္ ေမးလိုက္စမ္းပါ ဟသၤာ ...၊ ေမးလိုက္စမ္းပါ””
ဟသၤာသည္ တစ္ခ်က္ရိႈက္ငင္လ်က္ ေဒၚေငြအိမ္၏ ေဘးမွာထုိင္က်
သြား၏။ သူ၏အမူးမ်ား တၿဖည္းၿဖည္း ေၿပစၿပဳလာၿပီ။ အရက္၏ အာနိ

သင္သည္ ပူေလာင္ေသာ ေၾကကြဲမႈဒဏ္ေအာက္မွာ အခုိးအေငြ႕အၿဖစ္
လြင့္ၿပယ္သြားေလသည္။
““ကၽြန္ေတာ္ .... ကၽြန္ေတာ္ ေမေမ့ဆီ မလာရဲလို႕ မလာတာပါေမေမ၊

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေမေမ့အိမ္ရိပ္ကို ကၽြန္ေတာ္မနင္းရဲဘူး၊ မမရဲ႕ ေၿခရာလက္ရာေတြ...မမရဲ႕
အၿပံုးေတြ က်န္ေနတဲ့ေမေမ့အိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္မ၀င္ရဲဘူး ေမေမ””
ဟသၤာသည္ ေဒၚေငြအိမ္ဘက္သုိ႕ တည့္တည့္လွည့္ၾကည့္ကာ တိုး
တိတ္စြာေခၚလိုက္၏
““မမအိမ္စိုးေမက ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ေသရတာ ေမေမရဲ႕၊ ကၽြန္ေတာ့္
ေၾကာင့္ ...။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမေမ သတ္ခ်င္ေနမွာပါ၊ ေသေစခ်င္ေနမွာပါ””
သူသည္ ေယာကၤ်ားတန္မဲ့ မ်က္နွာကို လက္၀ါးနွစ္ဖက္ၿဖင့္ အုပ္ကာ
ရိႈက္ငိုေလသည္။
““ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘာမွ အသံုးက်တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္သူ႕အ
တြက္မွ အက်ိဳးရွိတဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုိ႕ မေသတာလဲ၊
ကၽြန္ေတာ္ ဘာၿဖစ္လို႕ မေသေသးတာလဲ””
““သား ... ””
ေဒၚေငြအိမ္က ဟသၤာကို လွမ္းဖက္လုိက္ကာ မိမိရင္ခြင္ထဲသို႕ ဆြဲ
သြင္းယူလိုက္သည္။
““သမီးအိမ္စိုးေမဟာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္မွ ေသတာမဟုတ္ဘူး သား၊
သူ႕ေၾကာင့္ပဲ သူေသသြားတာပါ။ သား ...ေမေမ့ကိုၾကည့္စမ္း””

ဟသၤာသည္ ေမေမေဒၚေငြအိမ္၏ ရင္ခြင္ထဲမွာ ကေလးတစ္ေယာက္
ၿပန္ၿဖစ္သြား၏။ ထုိကေလးသည္ မေအကို အားကိုးတႀကီး ေမာ့ၾကည့္
လိုက္ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သမီးအိမ္စိုးေမရဲ႕ သင္းခ်ိဳင္းဟာ အဲ့ဒီမွာရွိလို႕ေပါ့၊ အဲဒီ သင္းခ်ိဳင္း
ကို သမီးကိုယ္တိုင္ ေရြးခဲ့တာ။ သမီးဟာ အဲဒီမွာ ေသရမွာမုိ႕ သမီးဇြတ္
သြားခဲ့တာပဲ၊ သားမလိုက္သြားရင္လဲ သမီးကေတာ့ ေသရမွာပါကြယ္၊
သားနဲ႕မဆုိင္ပါဘူး။ သား အဲဒီလို မေတြးရဘူးေလ””
ေမေမေဒၚေငြအိမ္သည္ မမအိမ္စိုးေမလိုပင္ ဟသၤာ၏ ဆံပင္မ်ားရႈပ္
ေနသည္ကို မိမိဘီးၿဖင့္ သာသာဖြဖြ ရွင္းေပးေနေလသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္တုန္းက ဟသၤာသည္ သည္လို
ပင္ ကိုယ္တဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္ ေဒၚေငြအိမ္၏ ရင္ခြင္မွာ ငိုဖူးသည္။
သည္တုန္းက ဟသၤာ၏တင္ပါးမွအေရၿပား စုတ္ၿပတ္ေနေသာ ႀကိမ္ရိုက္
ဒဏ္ရာမ်ားကို ၾကည့္ကာ ႏွလံုးသားကို ထုိးဆြသလို နာက်င္လ်က္
ေဒၚေငြအိမ္ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရ၏။ ဟိုတုန္းက ဟသၤာ၏ ႀကိမ္ဒဏ္ရာကို
မိမိ၏ေမတ္ၲာေငြ႕ၿဖင့္ သက္သာရာ ရေစခဲ့သည္။ ယခုတစ္ႀကိမ္မွာ ဟသၤာ
၏ ဒဏ္ရာမ်ားသည္ ႀကိမ္ဒဏ္ရာလို ၿမင္နုိင္သည့္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား
မဟုတ္ႀက။ သို႕ေသာ္ မၿမင္ရေသာ ရင္ထဲက ဒဏ္ရာသည္ ႀကိမ္ဒဏ္ရာ
ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ နာက်င္သည္ၿဖစ္ရာ မိမိ၏ေမတ္ၲာၿဖင့္ သည္
ကေလး သက္သာရာ ရပါ့မလားဟု စိုးရိမ္မိသည္။
ေရဖလားႏွင့္ ေရခ်ိဳင့္ကိုဆြဲၿပီး အခန္းထဲ၀င္လာေသာ အလုပ္သမား
ေလးသည္ မထင္မွတ္ေသာ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ အေပါက္၀မွာ တန္းလန္း

ႀကီး ၿဖစ္ေန၏။ သူတို႕ဆရာသည္ ေဒၚေငြအိမ္ဟူသည့္ အေဒၚႀကီး၏

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရင္ခြင္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ သဲ့သဲ့ရိႈက္လ်က္ ရွိေလသည္။
““သား ဘာၿဖစ္လုိ႕ မေသေသးတာလဲလို႕ ေစာေစာက သားေၿပာတယ္
မဟုတ္လား၊ ဘာၿဖစ္လို႕လဲဆုိေတာ့ သားကုိ သမီးက မေသေစခ်င္ေသး
လို႕ေပ့ါ သား။ အိမ္စုိးေမက သားကို ဆက္ၿပီး အသက္ရွင္ေစခ်င္လို႕
သား မေသရေသးတာပဲ၊ ဒီေတာ့ သားမမရဲ႕ ဆႏကို သားက လြန္ဆန္ဖို႕
စိတ္မကူးပါနဲ႕ကြယ္။ သား ေမေမနဲ႕လိုက္ခဲ့ပါ””
ေဒၚေငြအိမ္က ဟသၤာ၏ေက်ာကို ဖြဖြသပ္ကာ ၿပံဳးလုိက္ေလသည္။
ကုန္းေစာင္းသည္ ဟိုတုန္းကလုိပင္ ေအးခ်မ္းလ်က္ ရွိသည္။
ေၿမာင္းေပါင္ေပၚမွ ေရသည္ တသြင္သြင္စီးဆင္းလ်က္၊ ေၿမာင္းေပါင္
မွာ ေရဆင္းခ်ိဳးႀက၊ အ၀တ္ဖြတ္ၾကေသာ ကေလး လူႀကီးမ်ားႏွင့္ စည္
ကားလ်က္ ...၊ ဆန္စက္ႀကီးမ်ားသည္ မီးခိုးတလူလူႏွင့္ လည္ပတ္လ်က္
ရိွ၏။ ေၿမာင္းေပါင္တစ္ေလွ်ာက္မွာ စီတန္းေနေသာ သစ္ပင္ႀကီးမ်ား
သည္ အရိပ္ခ်င္း ထိယွက္လ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ ေၿမာင္းေပါင္လမ္းတစ္
ေလွ်ာက္သည္ သစ္ပင္အရိပ္ေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း၊ ေရဓာတ္ေၾကာင့္တစ္
ေၾကာင္း ေအးစိမ့္လ်က္ ရွိေပသည္။
ေမေမမေငြအိမ္၏ လယ္ကြင္းမ်ားသည္ တခ်ိဳ႕ပ်ိဳးနုတ္ၿပီးခါစ၊ တခ်ိဳ႕
ေကာက္စိုက္ရန္ ၿပင္ေနၿပီ၊ လယ္ကြက္မ်ား ေရာလ်က္ရွိသည္။ အေနာက္
ကိုင္းဘက္ အထြက္တြင္ မေငြအိမ္၏ေၿပာင္းခင္းမ်ားသည္ လူတစ္ရပ္မက
ၿမင့္မားကာ စိမ္းလဲ့လ်က္ ေလၿဖင့္ ယိမ္းႏြဲ႕ေနၾက၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေကာက္စိုက္သမကေလးမ်ားအား ေကၽြး၇န္ ငါးရံ႕ခ်ဥ္ရည္ဟင္းကို
ေဒၚေငြအိမ္ ေခၽြးတလံုးလံုးႏွင့္ ခ်က္ေန၏။ သည္ကေန႕ တစ္က်ိပ္စိုက္
လယ္တစ္ကြက္ႏွင့္ ၁၅ေယာက္စိုက္ လယ္တစ္ကြက္ ၿပီးေအာင္စိုက္ရ
မည္။ ေကာင္မေလးေတြမွာ ဒန္ခ်ိဳင့္ကေလးေတြကိုယ္စီႏွင့္ အိမ္က ထမင္း
ထည့္လာေသာ္လည္း ေ၀လီေ၀လင္း ထလာရသည္ၿဖစ္ရာ ဟင္းဟူ၍ မယ္
မယ္ရရ မပါနုိင္ေပ။ ပဲၿပဳတ္ကေလး၊ ငပိဖုတ္ကေလးသာ ပါနုိင္မည္
ၿဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေဒၚေငြအိမ္သည္ သူတုိ႕အား ထံုးစံအတုိင္း
ဟင္းေ၀ေပးရမည္ ၿဖစ္သည္။
ေကာက္စိုက္ ပ်ိဳးနုတ္ အနည္းအပါး တတ္ကၽြမ္းထားၿပီးေသာ
ဟသၤာသည္ လယ္ကန္သင္းရိုးေပၚမွာ ထုိင္လ်က္ ေကာက္စိုက္သမေလး
မ်ား၏သီခ်င္းသံကုိ နားေထာင္လုိက္၊ သူတို႕အုပ္စုထဲ၀င္ၿပီး ပ်ိဳးပင္ေလး
ေတြ ကူစိုက္လိုက္နွင့္ ေယာင္ေၿခာက္ဆယ္ၿဖစ္ေနသည္။ ေမေမက သား
ပင္ပန္းပါမယ္၊ အက်င့္မရွိဘဲ ၀င္မလုပ္ပါနဲ႕ဟု တားၿမစ္ေတာ့ သူၿပံဳးခဲ့
ေလသည္။
““ကၽြန္ေတာ့ပခံုးေတြက ထုိး၀ါးထိုးရလို႕၊ ႀကိဳးဆြဲရလို႕၊ အသားမာ
တက္ေနသလိုပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကလဲ အမာရြတ္ေတြ အသားမာ
ေတြနဲ႕ ေမေမရဲ႕၊ ဒီေကာက္စိုက္တာေလာက္ေတာ့ ဟသၤာတို႕က အလုပ္
လို႕ေတာင္ မထင္ဘူး””
ခပ္ႂကြားႂကြားေၿပာကာ တစ္ရက္က ၀င္စိုက္ဖူးသည္။ ညေနအၿပန္
က်ေတာ့ ခါးႀကီး ေတာင့္ေနကာ က်ားပရုတ္ဆီဘူး တစ္၀ကက်ေအာင္
လိမ္းယူရ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

တစ္ခ်ိန္လံုး ခါးကိုကုန္းကာ ေညာင္းခ်ည့္ေနတာမို႕ ေလွကိုအား
သြန္ခြန္စိုက္ ထိုး၀ါးထုိးရတာနွင့္ အတူတူပင္ ပင္ပန္းတာပါပဲလားဟု သူ
သေဘာေပါက္သြား၏။ ပခံုးေပါက္လုမတတ္ လူကို ေဇာက္ထုိးထားၿပီး
၀ါးထိုးဖို႕ လြယ္ကူသေလာက္ စပါးပင္ေသးေသးကေလးေတြကို လက္ထဲ
မွာ ရြရြကေလးကိုင္ၿပီး အပင္တန္းညီညီ ရႊံ႕ေရထဲ လက္ဆမွန္မွန္စိုက္
သြင္းနိင္ဖို႕ လြယ္ကူသည္မဟုတ္ေပ။ ေကာက္စိုက္သည့္အလုပ္ကို
ေယာကၤ်ားေတြ မလုပ္ဘဲ ဘာလို႕ မိန္းမေတြလုပ္ေနၾကသလဲဟု ယခုမွပင္
သူ သေဘာေပါက္လာ၏။ မမ အိမ္စုိးေမေၿပာသလို ဆိုလွ်င္ေတာ့
ေကာက္ စိုက္ပ်ိဳးနုတ္သည့္ပညာမွာ နုနုေလးနွင့္ ပင္ပန္းလွသည္ဟု ဆိုရ
မည္။ ဒါဟာ အတတ္ပညာတစ္ခုပဲ။
ဟသၤာသည္ ကိုယ္တုိင္ ပ်ိဳးမနုတ္တတ္ေသာ္လညး္ ပ်ိဳးနုတ္သူမ်ား
၏ ပ်ိဳးထံုးကို အပင္ေရ ၿပည့္ မၿပည့္ လက္နွင့္ထြာ၍ စစ္ၾကည့္တတ္၏။
““ဟဲ့ေကာင္မေလး ... နင့္ပ်ိဳးထံုးေတြ မၿပည့္ဘူးေနာ္””
သူခိုးဖမ္းသလို ေစာင့္ဖမ္းၿပေသာ္လည္း ပ်ိဳးနုတ္ခကုိ ေလွ်ာ့မပစ္ဘဲ
အၿပည့္ေစ်းအတုိင္း ေပးၿပီး သတိေပးသလိုသာ ၾကည့္တတ္ေသာ ဟသၤာ
ကို သူတုိ႕ မေၾကာက္ၾကေခ်။
““ေဟာဒီလူႀကီးဟာေလ မိန္းမက်ေနတာပဲ၊ ေစ့စပ္ခ်က္ေတာ္””
ကေလးမေတြက မၾကားတၾကား အၿပစ္တင္လွ်င္ သူ မထိတထိၿပံဳး
၍ မ်က္ႏွာလႊဲေနလိုက္ေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ကန္စြန္းရြက္ ေရလံုၿပဳတ္ ဟင္းလုပ္လို႕ေကၽြး ...၊ လယ္ႀကီးရွင္
ေသွ်ာင္(ေရာင္)ကေလးနဲ႕ ငုတ္ေလာက္ကဲ့ေလး ....””

ေမေမေဒၚေငြအိမ္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းအုိးကို ေခါင္းေပၚမွာ ရြက္ၿပီး ကန္
သင္းရိုးအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္လာသည္ကို ၿမင္ရေသာအခါ ဟသၤာက စ
ေနာက္သည့္ပံုစံၿဖင့္ ေကာက္စိုက္ကဗ်ာကေလးကို သီခ်င္းသံၿဖင့္ ဆုိၿပ
လိုက္ေလသည္။
ေမေမက မ်က္ေစာင္းထုိး၍ ၿပံဳးကာေမာဟုိက္သည့္ အသံၿဖင့္ေငါက္
၏။
““ေဟာဒီကေလးဟာေလ ... သူမ်ားၾကားရင္ တကယ္မွတ္ဦးမယ္၊
လာစမ္း .... ဟင္းအုိး ကူခ်စမ္း””
ဟသၤာ ေမေမ့ေခါင္းေပၚမွ ဟင္းအိုးကို မ၍ ခ်ေပးလုိက္သည္။ ေမ
ေမက ေခါင္းခုလုပ္သည့္ မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါေလးကို ေၿဖကာ ပ၀ါၿဖင့္
ယတ္ခတ္ေနသည္။
““ေဟာဒီမွာ ခင္ဗ်ာ ... လယ္ႀကီးရွင္ေဒၚေငြအိမ္ရဲ႕ ဆံထံုးေတာင္
ၿမဳပ္သြားမယ့္ ေရက်ဲက်ဲ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း လာပါၿပီခင္ဗ်””
ဟသၤာက ေကာက္စိုက္သမေတြ ရွိရာသို႕လွည့္၍ ပါးစပ္ေရွ႕ လက္
ခုပ္ႏွစ္ဖက္ကာကာ လွမ္းေအာ္ အသိေပးေတာ့ ေမေမ သူ႕ပခံုးကို လွမ္း
ရိုက္သည္။
““ေခြးေကာင္ေလး ....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထုိ႕ေနာက္ ေမေမ့မ်က္နွာ တည္သြား၏။ သူ႕ကို စူးစိုက္ၾကည့္ေသာ
ေမေမ့မ်က္လံုးမ်ားမွာ အရိပ္တစ္ခုခု ရွိေနသည္။ ဘာအရိပ္လဲဟု ဟသၤာ
မသိ။

““ဟသၤာ .... ေအးေအာင္ဆီက စာလာတယ္””
သူ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္၏။
““ဘာတဲ့လဲ၊ ကေလးေတြမ်ား ....””
““ကေလးေတြ ေနေကာင္းပါတယ္၊ သူ႕အေဖ အၿပင္ေရာက္လာၿပီဆို
တဲ့အေၾကာင္း စာေရးလိုက္တာပါ””
““ဒါမ်ား ...ဘာဆုိင္လို႕ ေမေမ့ဆီ သူက စာေရးရတာလဲ””
ဟသၤာ နည္းနည္း အခ်ဥ္ေပါက္သြားသၿဖင့္ လႊတ္ခနဲေၿပာလုိက္မိ
သည္။ ေမေမက ဟသၤာကို ၿပံဳးၾကည့္သည္။
““ေမေမ သိေစခ်င္လို႕ အေၾကာင္းၾကားတာ ၿဖစ္မွာေပါ့””
သူသည္ ကန္သင္းရိုးေပၚတက္လာသည့္ ဖားကေလးတစ္ေကာင္ကို
ေၿမက်စ္စာခဲ တစ္ခုႏွင့္ ေကာက္ပစ္ထည့္လုိက္၏။ ဖားကေလး လယ္
ကြင္းထဲသို႕ ၿပန္လိမ့္က်သြားသည္။
““ေမေမကေရာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာၿဖစ္လို႕ အဲဒီအေၾကာင္း ေၿပာရ
တာလဲ””
““သား သိေစခ်င္လို႕ေပါ့””
““သိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘာလုပ္ရမလဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ ဘုေၿပာေတာ့ ေမေမက မ်က္ခံုးပင့္၍ ရယ္သည္။
““သိေတာ့ ၀မ္းသာရမွာေပါ့ သားရဲ႕””

သူ ထုိင္ရာမွ ထရပ္လုိက္၏။
““ဒါၿဖင့္ .... သူလြတ္လာလို႕ ေမေမ ၀မ္းသာတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္
အဓိပ္ၸါယ္ေကာက္လိုက္ရမွာေပါ့ ေနာ္””
သူ မခ်ိဳမခ်ဥ္ၿပံဳး၍ ေမးေတာ့ ေမေမ မ်က္နွာလႊဲ၍ ရယ္ၿပန္ေလ
သည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၈)
ဦးမင္းေခါင္သည္ ေရႊေရာင္၀င္းမွည့္လ်က္ ၿမင့္မားေသာ ေရႊ
ေတာင္ႀကီးပမာ မိမိအားမိုးထားေသာ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ႀကီးအားေမာ့
ၾကည့္ကာ ၾကည္ညိုရင္း လက္အုပ္ခ်ီကာ မ်က္စိစံုမွိတ္၍ ကန္ေတာ့ လိုက္
သည္။ရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚတြင္လူေတြဟိုတစ္စုသည္တစ္စုသြားလာကန္ေတာ့
ေနၾကေသာ္လည္း ေလသည္ အၿမဲပင္ လတ္ဆတ္လ်က္ ေအးၿမေန၏။
ဘုရားေပၚမွာ လူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေလသည္ သန္႕စင္လ်က္
ရွိတတ္ၿမဲၿဖစ္သည္။
ဘ၀တစ္ပါးသို႕ ေၿပာင္းသြားကြယ္လြန္ၿပီးေသာ မိမိ၏မိသားစုမ်ား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေမတ္ၲာပို႕လ်က္ အမွ်
အတန္းေ၀လိုက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ဘုရားကုိ လက္ယာရစ္ သံုးပတ္ၿပည့္
ေအာင္ လွည့္မည္ဟု ရင္ၿပင္ေတာ္ေပၚမွာ ၿဖည္းညင္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ေန
ေလသည္။ အေရွ႕ဘက္မုခ္ ေလွကားအဆင္းနွင့္ ေတာင္ဘက္မုခ္ ေလွ
ကားအဆင္းတြင္ လူေတြ ဆင္းလုိက္တက္လုိက္ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေန၏။ သူ

ၿပန္ဆင္းရန္ ေလွကားဘက္အသြား၌ လူအုပ္ထဲတြင္ အမွတ္တမဲ့ႏွင့္ မိန္း
ကေလးတစ္ေယာက္ကို ရိပ္ခနဲ ၿမင္လုိက္သည္။ အနီေရာင္ လြယ္အိတ္က
ေလးသည္ .......
ေငြအိမ္စံ ..၊ မိမိေၿမးမေလး ေငြအိမ္စံႏွင့္ တူ၏။ ကေလးမကေလး
သည္ တစ္ဖက္သို႕လွည့္ကာ ေလွ်ာက္သြားသၿဖင့္ သူသည္ ေသခ်ာေအာင္
လိုက္ၿပီး ၾကည့္ရေကာင္းမလား၊ သည္အတုိင္းဘဲ ေရွ႕ဆက္ဆင္းသြားရ
မလား ေ၀ခြဲမရ ၿဖစ္ေနသည္။ ဆံပင္ရွည္ရွည္ကို ေခါင္းအထက္ၿမင့္ၿမင့္
ကလစ္ၿဖင့္ ညွပ္ထားေသာ ဟန္ကေတာ့ ေၿမးကေလး၏ ဟန္ပဲ။ သုိ႕ေသာ္
ကေလးမေလး၏နံေဘး၌ ေယာကၤ်ားကေလးတစ္ေယာက္ ကပ္ၿပီးပါေန
သၿဖင့္ မိမိေၿမး မဟုတ္နုိင္ဟု ယူဆလုိက္ခ်င္သည္။ လိုက္မၾကည့္ဘဲ
ဆက္ဆင္းသြားလွ်င္ သူသည္ မေသခ်ာမႈတစ္ခုႏွင့္ မခ်င့္မရဲ က်န္ရစ္ရ
ေတာ့မည္။ လုိက္ၾကည့္၍ ေၿမးကေလးမဟုတ္လွ်င္ ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ ေၿမး
ကေလးၿဖစ္ေနလွ်င္ သူ႕ကို ၿမင္လိုက္ရသည့္အခါ ရွက္ရြံ႕သြားေလမလား၊
ေဒါသထြက္သြားေလမလား၊ လူငယ္မ်ား လြတ္လပ္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္သူ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေရွးအဘိုးႀကီးဟု မေက်နပ္ၿဖစ္ေလမလား ....
သူသည္ ၿဗဳန္းခနဲ ဆံုးၿဖတ္ကာ ကေလးမေလး ေလွ်ာက္သြားရာ
ဘက္သို႕ မမီမကမ္း ခပ္သြက္သြက္ လိုက္ေလသည္။ မိမိေၿမးကေလး
သည္ လူငယ္လြတ္လပ္ခြင့္ကို ရထုိက္သည့္အရြယ္ မဟုတ္ေသးပါ။
အသက္ ၁၆ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမငယ္တစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္ခြင့္ဆုိ
သည္မွာ အတုိင္းအတာ ေဘာင္ကန္႕သတ္ခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရွိေနရပါလိမ့္
မည္။

တနဂၤေႏြေထာင့္နားတြင္ ကေလးမေလးနွင့္ သူ႕အေဖာ္ကိုမီလာ၏။
သူသည္ လူအုပ္ၾကားထဲမွာ ေရာေႏွာပစ္ရင္း အကဲခတ္လိုက္သည္။
ကေလးမေလးသည္ ေငြအိမ္စံပဲ ၿဖစ္၏။ သူ႕ေဘးမွ ေကာင္ကေလး
ကို ၿပံဳးရယ္၍ စကားေၿပာေနေသာ မိန္းကေလးသည္ မိမိေၿမးအစစ္ၿဖစ္
သည္။ ေကာ္လာတြင္ ဇာနားတပ္ထားသည့္အ၀ါနုေရာင္ ဘေလာက္စ္
အက်ႌပြပြၿဖင့္မိန္းကေလးသည္ ငယ္နုလြန္းပါေသးသည္။သူစိမ္းေယာကၤ်ား
ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မိဘကြယ္ရာမွာ အတူတြဲလမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ ငယ္
လြန္းပါေသးသည္။
သူသည္ သူ႕ကိုမၿမင္ေအာင္ ကြယ္လ်က္ နီးရာေစာင္းတန္းမွ ဆင္း
လာခဲ့ေလသည္။
အိမ္ၿပန္ေရာက္သည့္အခါ ၿခံထဲတြင္ စက္ဘီးပတ္စီးလ်က္ ေဆာ့က
စားေနေသာ ေၿမးငယ္ စြမ္းၿပည့္ကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ သူ႕အေဖႏွင့္ အေမ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ၿပန္မေရာက္ေသး။
““သားေရ ... မင္းမမေရာ ၿပန္ေရာက္ၿပိလား””
““က်ဴရွင္ ဆက္သြားတယ္ ဘဘ””
““က်ဴရွင္က ဘယ္မွာလဲကြဲ႕””
ေၿမးကေလးက အလုပ္ရႈပ္ရန္ေကာဟူသည့္ စိတ္မရွည္ပံုမ်ိဳးၿဖင့္ သူ႕
ကို ၾကည့္သည္။
““လြစ္ၥလမ္းမွာေလ ဘဘရဲ႕””

ေအးေအာင္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီသည္ ညေန ၃နာ၇ီခြဲနွင့္ ၄နာရီအၾကားမွာ
တစ္ေယာက္စီ ၿပန္လာၾက၏။ သည္ကေန႕ ခ်ယ္ရီက အလ်င္ေရာက္သည္
အခုေန သူ႕သမီးအေၾကာင္း ေၿပာလိုက္ရ ေကာင္းမလား။ အုိ ...သူ
တို႕ခမ်ာ ေဆးရံုမွာ တစ္ေနကုန္ ပင္ပန္းလာတာ၊ နားပါေစဦး။ ေရခ်ိဳး၊
ထမင္းကသုတ္ကရက္စားၿပီးလွ်င္ ေဆးခန္းသို႕ သြားၾကရေပဦးမည္။ေဆး
ခန္းကအၿပန္ ညက်မွပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေၿပာေတာ့မည္။
““ေၾသာ္ ေဖေဖ ... ငါးနာရီထုိးရင္ သမီးကိုသြားႀကိဳဖို႕ ဦးတင္ကို
သတိေပးလိုက္ပါဦးေနာ္””
သူ႕အား ေအးေအာင္ကမွာၿပီး အိမ္ေပၚထပ္ တက္သြားသည္။ အင္း
ေၿမးကေလးက က်ဴရွင္တက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေယာကၤ်ားကေလးတစ္
ေယာက္နဲ႕ ေလွ်ာက္သြားေနတာကိုေတာ့ သူ႕ဖေအ မသိရွာဘူးေပါ့။ ညေန
၅နာရီမွာ အိမ္ကကားလာမႀကိဳခင္ က်ဴရွင္ေရွ႕ေရာက္ေအာင္ ၿပန္၊ ကား

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေရာက္လာေတာ့ ကားထဲ၀င္ထုိင္ၿပီး အိမ္ၿပန္လာ၊ သည္လုိ ေန႕ရက္မ်ိဳးကို
ေၿမးကေလး ဘယ္နွစ္ခါ ၿဖတ္ေက်ာ္ၿပီးခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။
ဦးမင္းေခါင္အတြက္ အခ်ိန္သည္ ကုန္နုိင္ခဲလွ၏။ ေၿမးကေလး ၿပန္
ေရာက္လာေတာ့ သူ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ေနခဲ့သည္။
အမူအရာမ်ား ပ်က္လာမလား ... ဆံပင္ပံုစံအေနအထားမ်ား ေၿပာင္းလာ
ေလမလား၊ သို႕ေသာ္ ေငြအိမ္စံသည္ဣေၿႏ္ၵရရပင္ သူ႕ေရွ႕မွ ေလွ်ာက္သြား
ေလသည္။
““ဆာတယ္ဗ်ိဳ႕ ဆာတယ္၊ ေဒၚၿမၾကည္ေရ ... ထမင္းၿမန္ၿမန္ခူးေပး
ပါ””

ေငြအိမ္စံသည္ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္း ၾကမ္းၿပင္ေပၚမွာ အလ်ား
ေမွာက္ကာ သခ်ၤာတြက္ေနသည့္ စြမ္းၿပည့္အား သူ႕လြယ္အိတ္ၿဖင့္ သာ
သာေလး ရိုက္ခ်သြားေလ၏။
သူသည္ ေၿမးမကေလးကိုၾကည့္ရင္း အံ့ၾသေနသည္။ ပံုမွန္ပဲ ... ဒါ
ေတြအားလံုးပံုမွန္ပဲ။ သူစိမ္းေယာကၤ်ားကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေလွ်ာက္
လည္ ၿပီး ၿပန္လာတာ မဟုတ္သလိုပါပဲ။
ညတြင္ ဦးမင္းေခါင္သည္ စိပ္ပုတီးစိပ္ဖို႕ ႀကိဳးစားလ်က္ စိတ္က
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ၿဖစ္ေနသည္။ ေၿမးကေလးေတြ၏ အိပ္ခန္းမ်ား
သည္ ဦးမင္းေခါင္၏ ေၿခရင္းတြင္ ရွိသည္။ အိပ္ခန္းထဲတြင္ သူတုိ႕စာ
ေအာ္က်က္ေနၾကသည္ကို သူၾကားေနရ၏။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟိုဘက္ခန္း သည္ဘက္ခန္း လွမ္းၿပီး ရန္ေတြ႕ေအာ္ဟစ္ေနသံလည္း
ၾကားေနရ၏။
““စြမ္းၿပည့္ .... နင့္အသံ အာၿပဲႀကီးနဲ႕ အဲေလာက္ေအာ္မေနနဲ႕၊ ငါ
စာက်က္လို႕ မရဘူး””
““ကၽြန္ေတာ္လဲ ဒီလိုပဲ က်က္တတ္တယ္””
““ဒါၿဖင့္ ေအာက္ဆင္းက်က္ခ်ည္ .... သြား””
““မသြားဘူး၊ မမ ဆင္း””
““မဆင္းဘူး””
ကေလးပါပဲ။သမီးကေလးဟာ ကေလးေလးပါပဲ၊ ဘာၿဖစ္လို႕မ်ား ...
ေၾသာ္ သမီးရယ္၊ ၁၆ႏွစ္ဆုိတာ ကေလးသာသာ အရြယ္ပါပဲကြယ္။

သို႕ေသာ္ ဦးမင္းေခါင္သည္ တစ္စံုတစ္ရာကိုေတြးမိသၿဖင့္ တုန္လႈပ္
ေခ်ာက္ခ်ားသြား၏။ ေငြအိမ္ ...။ ဟုတ္တယ္၊ ေငြအိမ့္ကို ငါ စေတြ႕တာ
သူ႕အသက္ ၁၆ႏွစ္၊ ငါ့အသက္ ၂၀။ အဲဒီ ကေလးသာသာ ၁၆ႏွစ္ အရြယ္
မိန္းကေလးကို .......။ သူသည္ ရင္ထဲမွာ ပူၿပင္းေလာင္ၿမိဳက္လွသၿဖင့္
နဖူးမွာ ေခၽြးၿပန္လာ၏။
ပခံုးေပၚေက်ာ္ခါစ ဆံပင္တုိတုိ႕ကို မရရေအာင္ က်စ္ဆံၿမီးနွစ္ဖက္ခြဲ
က်စ္လ်က္ အဖ်ားကို ဖဲႀကိဳးၿပာကေလးမ်ားၿဖင့္ စည္းေနွာင္ထားတတ္
ေသာ ေငြအိမ္ .......။
““အစ္ကိုရယ္.... အစ္ကို႕ကိုေလ ကၽြန္မ သိပ္ေၾကာက္တာပဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မ်က္လံုး၀ိုင္းႀကီးမ်ားၿဖင့္ ထုိစကားကို မၾကခဏ ေရရြတ္တတ္ေသာ
ေငြအိမ္....။
““ေဟာဟို ေခ်ာင္းရိုးကေလးထဲ ခဏလုိက္ခဲ့ေနာ္ေငြအိမ္၊ အစ္ကို ေငြ
အိမ္နဲ႕ စကားေၿပာခ်င္လို႕”” ဟု သူက ေသြးေဆာင္ၿဖားေယာင္းေသာ
အခါ
မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ၿဖင့္ လိုက္လာခဲ့ေသာ ေငြအိမ္ ...။
““ေငြအိမ္ေလး အစ္ကိုေလ .... ေငြအိမ့္ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ””
ေငြအိမ္၏ ၿဖဴ၀င္းေသာ လည္တုိင္ကေလးႏွင့္ ၿပည့္ၿဖိုးေသာ လက္
ေမာင္းသား နုနုကေလးမ်ား ... ထုိ႕ေနာက္။ သူသည္ ေတြးရင္း ေတြးရင္း
နာက်င္လာကာ မ်က္စိစံုမွိတ္ပစ္လိုက္သည္။
““အစ္ကို ....”” ဟု မ်က္ရည္အ၀ိုင္းသားၿဖင့္ တုန္လႈပ္စြာ လိုက္ေလ်ာ
ခဲ့ေသာ ေငြအိမ္ ....။ ထုိေငြအိမ္သည္ သူ႕ရင္ခြင္တြင္ ခုိ၀င္ခဲ့စဥ္က ေၿမးမ
ကေလး ေငြအိမ္စံ၏အရြယ္ပါပဲလား။ သူသည္ ဘယ္တုန္းကမွ် မနာ

က်င္ဖူးေသာ ရွက္ရြံ႕မႈမ်ားၿဖင့္ သူ႕ကိုယ္သူ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ယူၾကံုး
မရၿဖစ္လာသည္။ သူသည္ ထုိင္ရာမွၿဗုန္းခနဲ ထကာ ေအာက္ထပ္သို႕
ဆင္းလာခဲ့မိေတာ့သည္။
““ေဖေဖ ... ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ေဖေဖ့အတြက္ ေကာ္ဖီယူလာေတာ့
မလို႕””
သား ေအးေအာင္သည္ ေကာ္ဖီလင္ဗန္းၿဖင့္ မီးဖိုခန္းမွ ထြက္လာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္။သူသည္ ေအးေအာင္၏ မ်က္နွာကိုမၾကည့္ရဲသလို ၿဖစ္ေန၏။
““ရတယ္သား ေဖေဖ ေအာက္မွာပဲ ေသာက္မွာေပ့ါ””
ခ်ယ္ရီကေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ အခန္းထဲ၀င္ေနၿပီ ၿဖစ္သည္။
ေအးေအာင္ကို ေၿပာသင့္သလား၊ ခ်ယ္ရီ႕ကိုေၿပာသင့္သလား။ သည္ကိစ္ၥ
မ်ိဳးက မေအကမွ တစ္ဆင့္ ဖေအသိသင့္ေသာကိစ္ၥမ်ိဳး၊ ဘိုးေအဆုိတာ
ကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွ သိသင့္သည့္လူပဲ။ သို႕ေသာ္ ....။ သူေအးေအာင္
ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ကုလားထုိင္မွာ ၀င္ထုိင္လိုက္စဥ္မွာပင္ တယ္လီဖုန္း
ၿမည္သံ ၾကားလိုက္ရသည္။ ေအးေအာင္က ေကာ္ဖီလင္ဗန္းကို ခ်၍
တယ္လီဖုန္းဆီ ေလွ်ာက္သြား၏။
““ဟဲလို ...၊ ဟုတ္ပါတယ္””
ေအးေအာင္၏ မ်က္ေမွာင္က ခပ္ကုတ္ကုတ္။
““ရွိပါတယ္ ...၊ ဒါေပမယ့္ စာက်က္ေနတယ္။ မွာစရာရွိတာ မွာခဲ့ပါ””
အေပၚထပ္မွ သမီးေၿခသံ ခပ္သြက္သြက္ကို သူၾကားလိုက္ရသည္။
““ေအး၊ မင္းနာမည္က ဘယ္သူတဲ့လ””


ေလွကားမွ သမီးေၿပးဆင္းလာသည္။
““ဒက္ဒီ ....””
ေအးေအာင္က ေငြအိမ္စံကို လွည့္မၾကည့္ေပ။
““ေအးကြာ အေၾကာင္းထူးမရွိရင္လဲ ဖုန္းမဆက္နဲ႕ေပါ့၊ ေက်ာင္းသား
မွန္ရင္ ဒီအခ်ိန္ဟာ စာက်က္ရမယ့္ အခ်ိန္ပ””


Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထုိ႕ေနာက္ ေငြအိမ္စံ တယ္လီဖုန္းနားေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္မွာပင္
ေအးေအာင္က တယ္လီဖုန္းကို ခ်လုိက္ေလသည္။
““ဒက္ဒီ ဘယ္သူလ””

ေအးေအာင္သည္ သမီးကို တည္ၿငိမ္စြာ လွည့္ၾကည့္၏
““သမီးကို ဒက္ဒီမေခၚဘဲနဲ႕ ဘာၿဖစ္လို႕ ေအာက္ဆင္းလာရတာလဲ၊
သြားေတာ့ စာၿပန္က်က္ခ်ည္ေတာ့””
ေငြအိမ္စံသည္ အနည္းငယ္ ရြံ႕တြန္႕တြန္႕ၿဖစ္သြား၏။
““ဖုန္းသူရဲနဲ႕ တူပါတယ္၊ ဘာအေၾကာင္းကိစ္ၥမွလဲ ေၿပာစရာရွိတာ
မဟုတ္ဘူး””
ေငြအိမ္စံသည္ အိမ္မွာေနရင္း ဂါ၀န္အရွည္ကေလး ၀တ္ထားသည္
ၿဖစ္ရာ ပို၍ပင္ ကေလးနွင့္တူေန၏။ သူသည္ ေကာ္ဖီကို တစ္ငံုေသာက္
လိုက္ေသာအခါ ေကာ္ဖီသည္ ခါတိုင္းလုိ သူ႕လည္ေခ်ာင္းထဲသို႕ ေရွာေရွာ
ရႈရႈ က်မသြားဘဲ ဆုိ႕နင္ေနသည္။ ေငြအိမ့္အေပၚမွာ သူ ရက္စက္ခဲ့သည္။

၁၆နွစ္အရြယ္ ကေလးကေလးကို သူ ဘာၿဖစ္လို႕ မညွာခဲ့ပါလိမ့္။ သူ
သည္ ေငြအိမ့္မ်က္ရည္စမ်ားကိုသာ ၿမင္ေယာင္ေနေတာ့သည္။
ေငြအိမ္စံသည္ ခ်ာခနဲ လွည့္ထြက္သြားေလသည္။ သူ႕အေဖကို ေၿမး
ေလး မေက်မနပ္ၿဖစ္သြားေလသလား။
““သမီးေလး ....””
ေအးေအာင္က လွမ္းေခၚေသာအခါ ေငြအိမ္စံက လွည့္ၾကည့္၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကေလးမ၏ မ်က္၀န္းမ်ားမွာ ဘာအရိပ္အေရာင္မွ် မရွိဘဲ ၿဖဴစင္ေနသည္။
ဦးမင္းေခါင္သည္ ထုိမ်က္လံုးကေလးမ်ားကိုၿမင္ရ၍ စိတ္သက္သာရာ ရ
သြား၏။ ဂ်စ္ကန္ကန္ အမူအရာ မရွိ၊ ေဒါသ မရွိ။ တစ္ဇြတ္ထုိးအမူအရာ
မရွိ။
““သမီးမာမီက ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ခ်င္းေအာင္ခဲ့တာ””
ေအးေအာင္သည္ ေငြအိမ္စံဆီသို႕ ေလွ်ာက္သြားသည္။ ေငြအိမ္စံ၏
နဖူးေပၚ ကပိုကရုိက်ေနသည့္ ဆံယဥ္စကေလးမ်ားကို လက္ၿဖင့္ညင္သာ
စြာ သပ္ဖယ္ေပးရင္း နူးညံ့တုိးတိတ္စြာ စကားေၿပာသည္။
““သမီးမာမီက အသက္ ၂၂ႏွစ္က်မွ ရည္းစားတစ္ေယာက္ပဲထားဖူး
တယ္၊ အဲ့ဒီရည္းစားက ဒက္ဒီပ””

ေငြအိမ္စံ လွစ္ခနဲ ၿပံဳး၏။
““ဒက္ဒီ ဘာေၿပာခ်င္တယ္ဆိုတာ သမီးေလး သိပါတယ္ေနာ္””
““ဟုတ္ကဲ့ အိမ္သိပါတယ္ ဒက္ဒ””


သမီးသည္ ရွက္စနိုးၿပံဳး၍ လွည့္ထြက္သြားသည္။
ေအးေအာင္သည္ သူ႕ေရွ႕မွာ ေလးကန္စြာ ၀င္ထုိင္လုိက္၏။
““ေဖေဖကေတာ့ အံ့ၾသမလား မသိဘူး၊ သမီးမွာ သမီးနားကပ္ေနတဲ့
ေကာင္ေလးေတြ ရွိတယ္””
သူ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။
““အဲဒီထဲက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို သမီး နည္းနည္းသေဘာက်

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ ေဖေဖ””
ေအးေအာင္သည္ ေလသံကိုႏွိမ့္၍ စကားေၿပာရင္း အေပၚထပ္သို႕
မ်က္လံုးတစ္ခ်က္ ေ၀့ၾကည့္လုိက္ေလသည္။
““အဲဒီေကာင္ေလးက ရုပ္ကေလး သနားကမားနဲ႕ဆုိေတာ့ ....””
ေအးေအာင္က သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ စားပြဲေပၚမွ သတင္းစာကို
ေကာက္ကိုင္လိုက္၏။
““မိန္းကေလးေတြက ရုပ္ရည္နဲ႕ၾကည့္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ကို အထင္
ႀကီးခ်င္တာပဲ””
ေအးေအာင္က သူ႕ကိုေၿပာေနတာ မဟုတ္သလိုပင္ ခပ္တိုးတိုးညည္း
၏။ ေအးေအာင္သည္ သူ႕အစ္မ အိမ္စိုးေမ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာအိမ္ေထာင္
ေရးကို ယူၾကံဳးမရၿဖစ္ေနခဲ့ဖူးမွန္း သူ သိသည္။ ယခုစကားသည္ သမီးကုိ
ဦးတည္ေလသလား၊ အိမ္စိုးေမကို ဦးတည္ေလသလား မသိ။ ေအး
ေအာင္သည္ သတင္းစာကို ေလွ်ာက္လွန္ၿပီး မ်က္လံုးက ဘာမွ် ၿမင္ဟန္
မတူပါ။

““သမီးတစ္ေကာင္ ႏြားတစ္ေထာင္ဆိုတာ တကယ္မ်ား ဟုတ္ေလ
သလားမသိဘူးေနာ္ ေဖေဖ””
သူ မခ်ိတရိ ၿပံဳးလိုက္မိသည္။
““သိပ္မွန္တာေပါ့ သားရယ္၊ သမီးတစ္ေယာက္ကို ထိန္းသိမ္းရတာ
ပညာသား သိပ္လိုမွာေပါ့၊ သိပ္ခက္မယ့္ အလုပ္ပဲ။ ေဖေဖ ...သားကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေၿပာသင့္သလား၊ မေၿပာသင့္လား စဥ္းစားေနခဲ့တာ သားရဲ႕၊ သား ၀ုန္း
၀ုန္းဒိုင္းဒုိင္း ေပါက္ကြဲပစ္မွာလဲ စိုးလို႕၊ အခုေတာ့ သားလဲ တစ္စြန္းတစ္
စ ရိပ္မိေနၿပီပ””

ေအးေအာင္ စိတ္၀င္စားသြား၏။
““ဘာလဲ ေဖေဖ””
““ေၿမးေလး ေငြအိမ္စံကို သူ႕အရြယ္ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႕တြဲ
လို႕ ဘုရားေပၚမွာ ေတြ႕ခဲ့တယ္။ ပံုစံဟန္ပန္ကေတာ့ ရိုးရိုးသားသားပါပဲ၊
ဒါေပမယ့္ .””
ေအးေအာင္ တစ္ခ်က္ ငိုင္က်သြားၿပီးမွ သူ႕ကို ခပ္ဆဆၾကည့္သည္။
““ဒါေပမယ့္ ဘာၿဖစ္လဲ ေဖေဖ””
““ဒါေပမယ့္ သူတုိ႕မ်က္လံုးေတြကို ေဖေဖ မႀကိဳက္ဘူး၊ တစ္မ်ိဳးပဲ
ရွက္ရြံ႕ရြံ႕မ်က္လံုးမ်ိဳးေတြေလ””
ေအးေအာင္သည္ သူ႕ဆပ္ငေတြသူ လက္ၿဖင့္ ဆြဲဖြပစ္လိုက္၏။

““ဒါၿဖင့္ သမီးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အားလံုးကို ညာေနတာေပ့ါ။ ဟုတ္
လား ေဖေဖ။ သူ ေက်ာင္းမွာ မရွိဘူးေပါ့””
““ဟုတ္တယ္ သား၊ အဲဒါ ခ်ယ္ရီကေနတစ္ဆင့္ သားက ...””
““မၿဖစ္ဘူး ေဖေဖ၊ ခ်ယ္ရီက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ေဒါသႀကီးတယ္၊ ရိုက္
လား ပုတ္လား လုပ္လို႕ သမီးတစ္ခုခုလုပ္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရင္က်ိဳးရ
လိမ့္မယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းဖ်ဖ် ၀ိုင္းေၿပာၾကတာေပ့ါ သားရယ္၊ ေကာင္ကေလး
က ဘယ္သူ႕သားတုန္း၊ ဘယ္ကတုန္း””
ေအးေအာင္ မ်က္နွာညိုိညုိၿဖင့္ သူ႕ကို ေခါင္းယမ္းၿပသည္။
““ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ သားေဖေဖ၊ ဒါေပမယ့္ အခုကိစ္ၥက
ဘယ္သူ႕သားလဲ၊ ဘာဂုဏ္ရိသလဲ ဆုိတဲ့အဆင့္ထိ မေရာက္ေသးဘူး။
သမီးအသက္က ငယ္ကိုငယ္ေသးတာ ေဖေဖ၊ ဘယ္သူ႕သားပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ဒီအရြယ္မွာ ဒီလုိ စိတ္မကစားသင့္ဘူး၊ ေယာကၤ်ားေလးေတြဆုိတာက
ေတာ့ ေၿပာမရဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ ငယ္ရာက ႀကီးလာတာပဲ။ ရရင္ေတာ့
ယူမယ့္ေကာင္ေတြခ်ည္းပဲ။ မိန္းကေလးက ထိန္းတတ္ဖို႕ လိုတယ္မဟုတ္
လား။ မိန္းကေလး တည္ၾကည္ဖို႕ လိုတယ္မဟုတ္လား။ ခက္ေနတာက””
ေအးေအာင္က တစ္ခ်က္ ညည္းညူသလုိ ရယ္ေလသည္။
““ခက္ေနတာက သမီး အဲလိုတည္ၾကည္တဲ့စိတ္၀င္ေအာင္၊ ထိန္း ခ်ဳပ္
ကာကြယ္တတ္ေအာင္၊ စိတ္မကစားေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာနည္းသံုးရ
မလဲ။ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး ေဖေဖ၊ ေဖေဖသိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၿပာ
ၿပပါ””

သူသည္ ေအးေအာင္၏ ပူပင္ေသာကရိပ္ကို ၿမင္ေနရသၿဖင့္ အတတ္
နုိင္ဆံုး ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုသည္။ လမ္းေၾကာင္းၿပေပးလိုသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕
ကိုယ္သူ မလံုမလဲ ၿဖစ္ေနရသူတစ္ဦးက ဘာေတြမ်ား အၾကံေကာင္းေပး
နုိင္မွာမုိ႕လဲ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ခ်ယ္ရီ သိသင့္သေလာက္ သိေအာင္ေၿပာၿပၿပီး တုိ႕သံုးေယာက္
တုိင္ပင္ၾကတာေပ့ါ သား””
ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာတြင္ ညေဆးခန္းအၿပန္၌ ေဒါက္တာခ်ယ္ရီ
သည္ သမီးေငြအိမ္စံ၏ အခန္းသို႕၀င္သြားသည္။ သမီးက ခုတင္ေပၚမွာ
လွဲအိပ္ေနရာမွ ကမန္းကတန္း ထထိုင္လိုက္ေလသည္။ သမီး၏ ဆံပင္
စင္းစင္းကေလးေတြကို ခ်ယ္ရီက လက္ၿဖင့္ သပ္ဖြေပးရင္း ၿပံဳးလုိက္
သည္။
““အိပ္ေနတာလား သမီး””
““ဟင့္အင္း ..၊ သမီး စာအုပ္ဖတ္ေနတာပါ””
““ဘာစာအုပ္လဲကြယ””

သမီးေမြ႕ရာေပၚက စာအုပ္သည္ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ပင္ ၿဖစ္သည္
ခ်ယ္ရီသည္ ေမးရင္း သမီးထံမွ အေၿဖမရေသးခင္ စာအုပ္ကိုေကာက္ကိုင္
ရန္ ဟန္ၿပင္၏။
““အုိ ...””
သမီးသည္ တုန္လႈပ္သြားဟန္ၿဖင့္ စာအုပ္ကို သူအလ်င္ ဆြဲယူလိုက္
ၿပီးမွ မေအ၏ မ်က္လံုးမ်ား ၀င္းခနဲ လက္သြားသည္ကို ၿမင္ေသာအခါ

စိတ္ေလွ်ာ့ကာ ၿပံဳးလိုက္၏။ ထုိ႕ေနာက္ မေအကို စာအုပ္ကမ္းေပးလိုက္
၏။ ခ်ယ္ရီသည္ စာအုပ္ကို ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ လွမ္းယူရင္း မဖြင့္ရဲ
ေသးဘဲ ၿဖစ္ေန၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ရည္းစားစာေတာ့ မပါပါဘူးေနာ္ .... သမီး””
သမီးအား သတိေပးသလို ခ်စ္စနုိးအၿပံုးၿဖင့္ စိုက္ၾကည့္ရင္း ေမးေလ
သည္။ သမီးက ၿပံဳးရယ္၏၊
““အဲဒီေလာက္ေတာ့ အေၿခအေန မဆုိးေသးပါဘူး မာမီ။ ဒါေပမယ့္
မာမီ စိတ္ဆုိးမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒါ ကဗ်ာစာအုပ္ပါ””
““ေၾသာ ....””
““အိမ္ႀကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကို အဲဒီစာအုပ္ထဲကို ကူးထည့္တာ
ပါ””
ခ်ယ္ရီသည္ ဘ၀မွာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုမွ် ဆံုးေအာင္မဖတ္နိုင္ခဲ့ေပ။
ထုိကဗ်ာကို စိတ္လည္းမ၀င္စားေပ။ သို႕ေသာ္ သမီးကူးထားသည္ဆုိ
ေသာ ကဗ်ာစာအုပ္ကိုေတာ့ ခ်ယ္ရီဖတ္ရမည္။ မိခင္တစ္ေယာက္၏
အသည္းႏွလ့ုးနွင့္ တာ၀န္၀တ္ၲရား ပူးေပါင္းမႈၿဖင့္ ဖတ္ရမည္။
““ဒီစာအုပ္ မာမီယူၿပီး ဖတ္ၾကည့္မယ္ေလ၊ မာမီလဲ ငယ္ငယ္က
ကဗ်ာ ၀ါသနာပါတယ္””
သမီးမ်က္လံုးမ်ား ေတာက္ပသြား၏။
““ဟုတ္လားမာမီ၊ ယူသြားေလ။ အိမ္လဲ စာပိုက်က္ၿဖစ္တာေပါ့၊
မဟုတ္ရင္ အဲဒီစာအုပ္ကို သြားသြားလွန္မိေနတာ””

ခ်ယ္ရီအမွတ္တမဲ့ လွန္ေလွာလိုက္ေသာ စာမ်က္နွာတစ္ခုရွိ ကဗ်ာ
တစ္ပိုင္းတစ္စကို အသံထြက္၍ ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““က်ဴးေက်ာ္ည့ံနူး၊ ပခံုးဦး၀ယ္၊ နဖူးၿဖင့္သာ၊ တုိက္ထိလာ၍၊ ဖြယ္ရာ
မူနည္၊ ႏြဲ႕ရည္ႀကီးထူ ...””
ဘုရား ... ဘုရား ...။ ဘယ္လို ကဗ်ာမ်ိဳးေတြပါလိမ့္။ ခ်ယ္ရီ မ်က္
ႏွာပ်က္မသြားေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္၍ ရယ္လုိက္သည္။ သမီးက
သူ႕မေအ မ်က္နွာကို အလြတ္မေပးဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေန၏။
““စာသားေလးေတြက လွတယ္ေနာ္ ... သမီး၊ အဲဒါ ဟိုေရွၚတုန္းက
စာဆုိေတာ္ႀကီး ဦးယာရဲ႕ မင္းနန္ပ်ိဳ႕ထဲက စာသားေတြေလ””
““မင္းနန္ပ်ိဳ႕ ....””
““ဟုတ္တယ္ မာမီ၊ ၿမတ္စြာဘုရားရဲ႕ညီေတာ္ မင္းနန္ကို ၾကားဖူး
လား””
အမယ္ ...။ သမီးက မေအကို။
““ႀကားဖူးသားပဲ ... ဦးလွသိန္း တရားေဟာတာေလ၊ သစ္ငုတ္ေပၚက
ေမ်ာက္မႀကီးလဲ ပါတယ္၊ အဲဒီ မင္းနန္လား””
““ဟုတ္တယ္ မာမီ၊ အဲဒီမင္းသားနႏ္ၵရဲ႕အေၾကာင္းကို ဦးယာက
ကဗ်ာစပ္ထားတာ””
ခ်ယ္ရီသည္ သမီးအား သိေနလွခ်ည္လားဟု အံ့ၾသသြားမိသည္။
သို႕ေသာ္ သမီးကို အံ့ၾသေနလွ်င္ ခ်ယ္ရီ၏လာရင္းကိစ္ၥေပ်ာက္သြားေတာ့
မည္။သမီးကကုိယ့္ကိုၿပန္နုိင္သြားေတာ့မည္။အဲဒီလုိေတာ့အၿဖစ္မခံနုိင္ပါ။

““ဒါေပမယ့္ သမီးရယ္ ... ဘုရားရဲ႕ညီအေၾကာင္း ဖြဲ႕တဲ့ကဗ်ာထဲမွာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပခံုးမွာ နဖူးနဲ႕မွီေနတာေတြေရာ၊ ႏြဲ႕တာေတြေရာ ... အဲဒါက ဘာလို႕ပါေန
တာလဲ။ အဲဒါက သမီးတုိ႕အရြယ္ေလးနဲ႕ ဖတ္ဖို႕မေကာင္းပါဘူး””
သမီးက ခစ္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္၏။
““အမယ္ေလး ... အဲဒါဆုိရင္ ပ်ိဳ႕တစ္အုပ္လံုး မာမီဖတ္ရရင္ မာမီ
ဖ်ားသြားမယ္””
““ဘာၿဖစ္လုိ႕””
သမီးက ညစ္က်ယ္က်ယ္ အၿပံဳးၿဖင့္ သူ႕မေအကိုၾကည့္ေလသည္။
““နႏ္ၵမင္းသားနဲ႕ ႏွမေတာ္ဇနဘဒ္ၵကလ်ာဏီမင္းသမီးေလး ခ်ိန္းေတြ႕
တဲ့အခန္းေတြ ပါတယ္မာမီရဲ႕၊ မင္းသမီးေလးရဲ႕ရင္၀တ္လႊာကေလးကို နႏ္ၵ
မင္းသားက က်ီစယ္တဲ့အခန္းမွာ ဘယ္လိုဖြဲ႕သလဲဆုိေတာ့ အလြန္ယားလွ
ၾကက္သီးထ၍၊ ႂကြပါ့ထိပ္တင္၊ ေလွ်ာက္ပါလွ်င္လည္း၊ နား၀င္စူးစူးၾကား
ၿပီဘူးတည့္ ... တဲ””

““အိုးမိုင္ေဂါ့ဒ””

ခ်ယ္ရီရင္ဘတ္ကို လက္ႏွင့္ဖိကာ မ်က္လံုးၿပဴးသြားပါသည္။ သမီး
က ရယ္ေမာေန၏။
““မၿဖစ္ဘူး မၿဖစ္ဘူး၊ သမီး ဒီစာအုပ္ေတြ ဖတ္လို႕မၿဖစ္ဘူး””
““ဒါေပမယ့္ ...ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲ မာမီ၊ သမီးက ဖတ္ၿပီးေနၿပီေလ””
““ဒီစာအုပ္ေတြ သမီးဘယ္ကရသလဲ၊ ဘယ္သူက ရွာေပးသလဲ””

ခ်ယ္ရီ႕ေလသံမွာ စြပ္စြဲလိုသံ ပါ၀င္ေနတာ ခ်ယ္ရီသတိထားမိသားပဲ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သို႕ေသာ္ ခ်ယ္ရီ ဂရုမစိုက္ခ်င္ပါ။ ခ်ယ္ရီ႕ေမးခြန္းေၾကာင့္ သမီးမ်က္နွာ
ထားရ နည္းနည္းခက္သြားသည္ကို ၿမင္ရသည့္အခါ စိုးရိမ္ပူပန္သြားမိလို႕
ပဲ ၿဖစ္သည္။
သမီးက မ်က္လႊာခ်သြား၏
““သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြပါ မာမီ””
““အဲဒီထဲမွာ စိုးဟန္ဆုိတဲ့ ေကာင္ကေလး ပါမွာေပါ့ေနာ္””
ေငြအိမ္စံ ၿဖည္းညင္းစြာ ေခါင္းညိတ္၏။
““ဟုတ္ကဲ့ ...””
““သူက တၿခားဘာစာအုပ္ေတြကို သမိးကို ေပးဖတ္ေသးလဲ””
““ေငြတာရီရဲ႕ကဗ်ာေတြ၊ ၾကည္ေအးရဲ႕ကဗ်ာေတြပါ။ ရႈမ၀မဂ္ၢဇင္းထဲ
က ကဗ်ာေတြ၊ မုိးေ၀မဂ္ၢဇင္းထဲက ကဗ်ာေတြ ....””
ခ်ယ္ရီသည္ သမီးကို ေငးၾကည့္ေနမိ၏။
““အဲဒီေကာင္ကေလးက ကဗ်ာဆရာလား””
သမီးက ေခါင္းညိတ္ေတာ့မလို လုပ္ၿပီးမွ ေခါင္းယမ္းလိုက္သည္။
““ကဗ်ာဆရာေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးေပါ့ မာမီ၊ ဒါေပမယ့္ သူလဲ အိမ့္
လိုပဲ ကဗ်ာေတြကို သေဘာက်တယ္””
““သမီးနဲ႕ သူနဲ႕ဘယ္ကစၿပီး ကဗ်ာ၀ါသနာပါတာလဲဟင္ ... သမီးက
အရင္၀ါသနာပါတာလား၊ သူက အရင္ ၀ါသနာပါတာလား””

““သူက အရင္ပါတာေပါ့””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္လိုပဲ ၿဖစ္ရမွာေပါ့။
““သူကိုယ္တုိင္ေရာ ကဗ်ာေလးဘာေလး နည္းနည္းပါးပါး မစပ္ဖူး
ဘူးလားကြယ””

သမီးသည္ မေအ၏ေၿခလွမ္းကို ႀကိဳ၍ၿမင္ေလသည္။
““နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ စပ္တယ္ မာမီ၊ အိမ့္ကိုလဲ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ
သူ႕ကဗ်ာေလးေတြ ကူးေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရိုးမသား စာလံုး
ေတြ မပါပါဘူး””
ခ်ယ္ရီသမီးကို စိုက္ၾကည့္လိုက္၏။
““မရိုးမသား စာလံုးေတြ ပါ မပါ မာမီဖတ္ၾကည့္ၿပီး ဆံုးၿဖတ္ေပးမွာ
ပါ အိမ္ ....။ သမီးေရွ႕ေန မလိုက္ပါနဲ႕။ မာမီတစ္ခု ေမးမယ္ေနာ္၊ သမီး
အမွန္အတုိင္းေၿဖ””
ေငြအိမ္စံက အနည္းငယ္ စိုးရြံ႕ဟန္ၿဖင့္ ေခါင္းညိတ္သည္။
““အဲဒီေကာင္ကေလးစာေတာ္လား၊အတန္းထဲမွာ အဆင့္ဘယ္ေလာက္
ရလဲ””
““မသိဘူး မာမီ၊ သူနဲ႕အိမ္နဲ႕ ေက်ာင္းမတူဘူး၊ က်ဴရွင္မွာ ေတြ႕တာ””
““ဟုတ္ၿပီ၊ အတန္းထဲမွာ စာေတာ္မေတာ္ေတာ့ သမီး သိမွာေပါ့””
““ေက်ာင္းစာေတာ့ သိပ္မေတာ္ပါဘူး မာမီ””

သမီး၏အေၿဖက ဘက္လိုက္မႈ နည္းနည္းပါေန၏။ ခ်ယ္ရီ မသိခ်င္
ေယာင္ေဆာင္ပစ္လိုက္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သူက သူ႕ဘ၀မွာ ဘာလုပ္ဖုိ႕ ဆံုးၿဖတ္ထားသတဲ့လဲဟင္””
သမီး မ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။
““အိမ္ မသိပါဘူးမာမီ””
““ဒါၿဖင့္ ... သမီးကေရာ သမီးဘ၀မွာ ဘာလုပ္ဖို႕ ဆံုးၿဖတ္ထား
သလဲ””
သမီးက မေအ့ကို မရဲတရဲ ေမာ့ၾကည့္သည္။
““အိမ္ ဆရာ၀န္လုပ္မွာပါ”
““ဟုတ္ၿပီ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္စာေတာ္မွ
ရတယ္ဆုိတာ သမီးသိပါတယ္ေနာ္၊ ကဗ်ာေတာ္တာမလိုခ်င္ဘူး။ေက်ာင္း
စာေတာ္ဖို႕၊ သိပ္ၸံေတာ္ဖုိ႕ လိုအပ္တယ္””
““အိမ္ သိပါတယ္””
ခ်ယ္ရီ သမီး၏လက္ဖ်ားကေလး တစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
““ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ဟာ ကဗ်ာ၀ါသနာပါလုိ႕ ရပါတယ္သမီး၊
ကဗ်ာေတြကို ဆရာ၀န္ဘ၀နဲ႕ တစ္သက္လံုး ဆက္ဖတ္သြားလို႕ရတယ္။ဒါ
ေပမယ့္ ကဗွာဆရာအတတ္ပဲ တတ္ေနရံုနဲ႕ေတာ့ ဆရာ၀န္လုပ္လုိ႕ မရဘူး
ေနာ္ သမီး သိတယ္မဟုတ္လား။ သမီး ေရြးရမွာေပါ့၊ သမီးဟာ ဆရာ၀န္
အဓိကနဲ႕ ကဗ်ာကိုဖတ္မလား၊ ကဗ်ာသက္သက္ခ်ည္းပဲတတ္ေအာင္ လုပ္

မလား။ ဘာၿဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ သမီးအရြယ္က သိပ္ငယ္ေသးေတာ့ ဆန္႕
က်င္ဖက္အလုပ္ႏွစ္ခုကို တစ္ၿပိဳင္တည္း လုပ္လို႕မရလို႕ပဲ။ ဒီေတာ့ သမီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုးကိုေရြး””
““အို ... ဆရာ၀န္ကိုေရြးမွာေပါ့ မာမီ””
““ေကာင္းၿပီ။ ဒါဆုိရင္ ကဗ်ာဆရာၿဖစ္မယ့္ ကေလးေတြနဲ႕ေပါင္း
သင္းတဲ့အခါ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိပဲ ေပါင္းေနာ္၊ ေမေမက ဆရာ၀န္
ေပမယ့္ ကဗ်ာကို ခ်စ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သမီးဆရာ၀န္ မၿဖစ္ဘဲ ကဗ်ာ
ဆရာ ၿဖစ္သြားရင္ ေမေမငိုမိလိမ့္မယ္ သမီး””
သမီး ေခါင္းညိတ္သည္။
““ေနာက္ၿပီး ေကာင္ေလးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သမီး တအားႀကီးအထင္
ႀကီးသြားမိသြားမွာ စိုးတယ္၊ ကဗ်ာကို ကဗ်ာသပ္သပ္ၿမင္၊ လူကို လူသပ္
သပ္ၿမင္ရမယ္။ ကဗ်ာဆရာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဆရာ၀န္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ဆုိက္ကား
သမားပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေယာကၤ်ားဟာ ေယာကၤ်ားစိတ္ပဲ ရွိတယ္ေနာ္ သမီး။
ကဗ်ာဆရာမုိ႕ ကဗ်ာစိတ္ရွိရင္ မိနစ္ပိုင္းေလာက္ပဲ ရွိမွာေပါ့၊ ေယာကၤ်ား
စိတ္က နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ဆရာ၀န္ဆုိတာလဲ ဆရာ၀
၀န္စိတ္ရွိရင္ ခဏပဲေပါ့၊ ေယာကၤ်ားစိတ္ကုိ ေဖ်ာက္လို႕မရဘူး။ ဒီေတာ့
ေယာကၤ်ားမွန္သမွ်ဟာ မိန္းမေတြကို အႏ္ၲရာယ္ေပးမယ့္ က်ားေတြဆိုတာ
သမီးမေမ့နဲ႕””
သမီးက ေငးေငးေလး ၾကည့္ေန၏။ ခ်ယ္ရီသည္ သမီးကို ရင္ခြင္ထဲ
ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး သမိး၏ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ဆံပင္မွ်င္ကေလးမ်ားကို
လက္ၿဖင့္ သပ္ေပးမိသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မာမီတုိ႕ မိန္းမေတြကေတာ့ အင္အားခ်ည့္နဲ႕တဲ့ သတ္ၲ၀ါေလးေတြ
လိုပဲ၊ မာမီတုိ႕ တတ္နုိင္တာက ေရွာင္ဖို႕တိမ္းဖို႕ပဲ၊ ဘာလို႕လဲဆုိေတာ့ ခုခံ
စရာ လက္နက္မပါလို႕ပဲ။ တခ်ိဳ႕က်ားေတြက တစ္ခ်ီတည္းနဲ႕အၿပတ္ သား
ေကာင္ကို ခုန္အုပ္အနုိင္ယူတတ္ၾကတယ္။ တခိ်ဳ႕က်ားေတြကေတာ့ အခ်ိန္
ခဏေပးတတ္ၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ားဆုိတာေတာ့ သာေကာင္ကိုဘယ္
ေတာ့မွ အလြတ္ေပးေလ့ မရွိဘူးေလ။ ဒီေတာ့ မာမီတုိ႕ သမီးတုိ႕ ဆင္ၿခင္
ရမွာရွိတယ္။ သူတုိ႕အခ်ိန္ခဏေပးတာကို သူတုိ႕ နူးညံ့တယ္၊ အၿပစ္ကင္း
တယ္လုိ႕ မထင္မိဖို႕ အေရးႀကီးတယ္””
တစ္ခဏ တိတ္ဆိတ္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ေငြအိမ္၏ စားပြဲတင္နာရီ
ၿမည္သံ တခ်က္ခ်က္သည္ ႏွစ္ေယာက္လံုးအား စိတ္ထိခိုက္ေစသည္။
““သမီးသူနဲ႕ ဘယ္ေတြကို ေလွ်ာက္လည္မိၿပီးၿပီလ””

ေငြအိမ္စံသည္ ခ်ယ္ရီ၏ရင္ခြင္သို႕ မ်က္နွာ၀ွက္ထားသည္။
““ေၿပာေလသမီး ... မာမီ့ကိုမွမေၿပာရင္ သမီးဘယ္သူ႕ကိုေၿပာမွာလဲ””
““စေကာ့ေစ်းကို တစ္ခါ၊ ဘုရားကိုတစ္ခါ၊ ေနာက္ၿပီး ....က်ဴရွင္နား
က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ တစ္ခါ ...””
““ဟုတ္ၿပီ၊ ပန္းၿခံေတြ ဘာေတြ ...””
““ဟင့္အင္း၊ အိမ္တို႕ အဲဒီကို မသြားပါဘူး။ အိမ္နဲ႕သူနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း
ပါ မာမီ””
ခ်ယ္ရီသည္ သမီး၏ေက်ာကေလးကို ခပ္ဖြဖြပုတ္၍ ရယ္မိ၏

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““အိုေက ... မာမီယံုတယ္ေနာ္၊ သမီးကို မာမီယံုတယ္။ ဒါနဲ႕ ေၿပာ
စမ္းပါဦး၊ သူက သမီးကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ရည္းစားစကား ေၿပာလာနုိင္
တယ္လုိ႕ သမီးထင္လား””
““ထင္တယ္ မာမီ””
““သမီး ဘယ္လုိေၿဖမလဲ””
““အုိ ...မသိဘူးေလ””
““ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကိုသိဖို႕ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္အခ်ိန္
ယူသင့္တယ္လို႕ သမီးထင္လ””

““ဟာ မာမီကလဲ၊ အိမ္ ရည္းစားမထားခ်င္ေသးပါဘူး””
ခ်ယ္ရီသည္ သမီး၏ပခံုးကုိ ဆုပ္ညွစ္လုိက္မိ၏။
““ဒါေပမယ့္ ဒီသူငယ္က သမီးကို ရည္းစားလို ပံုစံနဲ႕တြဲသြားေနၿပီ
ေလ။ ကိုယ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္တည္း တြဲသြားဖို႕မၿငင္းတဲ့မိန္းကေလးအေပၚ
ေယာကၤ်ားေတြက အၿပီးအပိုင္ ေမွ်ာ္လင့္သြားတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုေမွ်ာ္
လင့္ခံရကတည္းက အဲဒီမိန္းကေလးဟာ သိက္ၡာတစ္၀က္က်ေနၿပီ။ အဲဒီ
ေကာင္မေလး ငါေၿပာရင္ ၿငင္းမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့ အၿမင္မ်ိဳးနဲ႕ၾကည့္ခံရ
တာ ဘယ္ေလာက္ေအာက္လဲ ...ေနာ္သမီး။ ေနာက္ကို
ဆင္ၿခင္ေနာ္သမီး””
ေငြအိမ္စံ ခက္သြက္သြက္ ေခါင္းညိတ္ၿပေသာအခါ ခ်ယ္ရီသည္ ပင့္
သက္ကိုသာ ခိုး၍ရႈိက္လိုက္မိေလသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

(၉)
““ကုန္းေစာင္းကို ...ဟုတ္လား ေဖေဖ””
ေအးေအာင္၏ အထိတ္တလန္႕ေမးခြန္းကို သူၿပတ္သားစြာ ေၿဖလိုက္
သည္။
““ဟုတ္တယ္သား၊ မေငြအိမ္က ကုန္းေစာင္းမွာရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ေဖေဖ ကုန္းေစာင္းကို သြားမယ္””
““ဒါေပမယ့္ ....””
သား၏စကား ဘာေၾကာင့္တြန္႕ဆုတ္သြားရသည္ကို သူ နားလည္
လိုက္ပါသည္။
““ဒါေပမယ့္ ေဖေဖမွ ေနမေကာင္းေသးတာပဲ””
သူ ေအးေအာင္၏ မ်က္လံုးကို စူးစူးစိုက္စိုက္ အကဲခတ္လိုက္၏။

““ေဖေဖ ေနေကာင္းလာနုိင္ေသးတယ္လို႕ သား တကယ္ယံုၾကည္လို႕
လား””
သား၏မ်က္၀န္းမ်ား မႈန္ေ၀သြားသည္။ သုိ႕ေသာ္ ခဏကေလးပဲ
ၾကာ၏။ ခဏအတြင္း သား၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ၿပံဳးရႊင္သြားသည္။
““ဟာ ေဖေဖကလဲ ... ကၽြန္ေတာ့္ကို မယံုလို႕လား၊ ေဖေဖ့ေရာဂါကို
ေပ်ာက္ေအာင္ကုနုိင္တဲ့ ဆရာ၀န္လို႕ မယံုခ်င္ဘူးေပါ့။ ဒီမယ္ ေဖေဖရဲ႕၊
ကေလးအထူးကုလဲ လူႀကီးကုတတ္ပါတယ္၊ ေဖေဖ့ အနာေလးက ဘာမွ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မၿဖစ္ေလာက္ပါဘူး””
ရယ္ရႊန္းပတ္ရႊန္း ေၿပာေနသည့္ သားမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္အရိပ္အ
ေရာင္မ်ားႏွင့္ပါ။ သူသည္ သားယူလာၿပသည့္ ရင္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဓာတ္မွန္
ကို မဖတ္တတ္ပါ။ သို႕ေသာ္ သား၏မ်က္လံုးမ်ားကိုေတာ့ သူေသေသခ်ာ
ခ်ာ ဖတ္တတ္သည္။ ေထာင္ထဲမွာ သူရွိစဥ္ သမီးအိမ္စိုးေမ ေသဆံုးသည့္
သတင္းကို လာေၿပာစဥ္က မ်က္လံုးမ်ားအတိုင္းၿဖစ္သည္။ နာက်င္သည့္
မ်က္လံုးမ်ား၊ ယူႀကံဳးမရ တုန္လႈပ္မႈကို ဟန္ေဆာင္ဖံုးကြယ္ထားသည့္
မ်က္လံုးမ်ား ....။
““ေဖေဖ၊ ေဖေဖ့ကို ကၽြန္ေတာ္ မသြားေစခ်င္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပ
မယ့္ ကုန္းေစာင္းမွာဆရာ၀န္လဲ မရွိဘူး၊ ေဆးရံုလဲ မရွိဘူးေဖေဖ၊အဆုတ္
မွာ အနာၿဖစ္တဲ့ လူမမာတစ္ေယာက္အတြက္ ကုန္းေစာင္းဟာ ဘယ္လိုမွ
မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ေႏြရာသီမေရာက္ခင္ ေဆာင္းတြင္းမွာကတည္းက ဖုန္
ထူေနၿပီ ေဖေဖ၊ ဒီဖုန္မႈန္႕ေတြ ေဖေဖ့အဆုတ္ထဲ ၀င္လို႕မၿဖစ္ဘူး။ ေနာက္
တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ ေဆးရံုတာ၀န္ေတြအမ်ားႀကီး ...၊ ေဖေဖ့ကို
တစ္ခ်ိန္လံုး လာၾကည့္မေပးနုိင္ဘူး၊ ေဖေဖ ရန္ကုန္မွာေနမွ ၿဖစ္မယ္””

““မင္း ႀကီးႀကီးေမ ေနမေကာင္းတုန္းက မေငြအိမ္ပဲ ၿပဳစုတာပဲမဟုတ္
လား သားရဲ႕၊ ေနာက္ၿပီး ကုန္းေစာင္းမွာ ေဆးမႈးတုိ႕၊ သူနာၿပဳဆရာမတုိ႕
ရွိပါတယ္၊ အဆင္ေၿပသြားမွာပါ သား။ ေနာက္ၿပီး ေဖေဖ့မွာ တၿခားကိစ္ၥ
တစ္ခုရွိေသးတယ္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဘာကိစ္ၥလဲ ေဖေဖ””
““မင္းအစ္မရဲ႕ ေၿမပံုကို ေဖေဖ မၾကည့္ရေသးဘူး””
ေအးေအာင္မ်က္နွာ ညွိဳးသြား၏။
““ေဖေဖရယ္ .... ဒါက ေနေကာင္းမွ ၾကည့္ရင္လဲ ရတဲ့ကိစ္ၥပါ။ မမရဲ႕
ေၿမပံုက ဘယ္မွ မေရြ႕ဘူးေလ””
ဦးမင္းေခါင္သည္ သားကိုမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
““ေၿမပံုက ေနရာမေရြ႕ေပမယ့္ ၾကည့္မယ့္လူ အသက္ရွင္ေနဖို႕ေတာ့
လိုတယ္ေလ သား””
ထုိ႕ေနာက္ သူ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ ရိႈက္လိုက္၏။
““သားရယ္ ေဖေဖတုိ႕ရွင္းရွင္းပဲ ေၿပာၾကရေအာင္။ တုိ႕ေယာကၤ်ားေတြ
ပဲ၊ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ညာမေနၾကပါစို႕နဲ႕ေတာ့။ ေဖေဖ့ သက္
တမ္းကို အနီးစပ္ဆံုး ခန္႕မွန္းေပးစမ္းပါ သား””
ေအးေအာင္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါယမ္းကာ စိတ္လႈပ္ရွားစြာၿဖင့္ လက္
ႏွစ္ဖက္ကိုပိုက္ၿပီး ၿပတင္းေပါက္ရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္သြား၏။

““မဟုတ္ေသးဘူး ေဖေဖ၊ ေဖေဖ အဲဒီေလာက္ အေၿခအေနမဆုိးပါဘူး
ဘာၿဖစ္လို႕ .... ဘာၿဖစ္လို႕ ေဖေဖ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ႏွိပ္စက္ခ်င္ရတာလဲ””
ဦးမင္းေခါင္သည္ သားကို တင္းမာစြာၾကည့္လုိက္သည္။
““အပိုေတြေၿပာမေနနဲ႕ ေအးေအာင္ ...။ မင္းခန္႕မွန္းမေပးရင္ ငါ
တၿခားဆရာ၀န္ဆီသြားၿပီး ေမးမယ္။ မင္းသတ္ၲိရိွရင္ အဲဒီဓာတ္မွန္ ငါ့ကို

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေပးလိုက””

ၿပတင္းေပါက္ဘက္လွည့္ထားေသာ ေအးေအာင္၏ ေနာက္ေက်ာ
ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္ကို သူ သတိထားလိုက္မိ၏။
““ေအးေအာင္ ......””
မာေက်ာသည့္ သူ႕ေခၚသံေၾကာင့္ ေအးေအာင္ သူ႕ဘက္သို႕လွည့္
ၾကည့္သည္။ ေအးေအာင္၏မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္မ်ား ေ၀့လည္ေန၏။
ေအးေအာင္သည္ အံတင္းတင္းႀကိတ္လ်က္ သူ႕ဆီ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူ
ႏွင့္မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ ရပ္ကာ သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေသာ သားကို သူ ဘယ္
လိုႏွစ္သိမ့္ရမွန္းမသိ။
““ေလးလကေန ေၿခာက္လအထိ ေဖေဖ ...””
ေၿပာရင္း ေအးေအာင္မ်က္ရည္က်ကာ နႈတ္ခမ္းမဲ့ေကြးသြားေတာ့ သူ
သားကုိ ၿဗဳန္းခနဲ လွမ္းေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ သူေပြ႕ဖက္ေသာအခါက်မွ
ေအးေအာင္က သူ႕ပခံုးေပၚမ်က္နွာေမွာက္ခ်ကာ အသံမထြက္ေအာင္ႀကိတ္
၍္ ရိႈက္ေလသည္။

သူ ေအးေအာင္၏ပခံုးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ပုတ္၍ ႏွစ္သိမ့္လုိက္သည္။
သုိ႕ေသာ္ သူ႕ေရွ႕မွ ၿပတင္းေပါက္ကို သူ မၿမင္၊ နံရံကို မၿမင္၊ အလင္း
ေရာင္ကိုလည္း မၿမင္။ သူ႕ေရွ႕မွာ ကမ္ၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ေမွာင္ပိန္း
လ်က္ ရွိေလသည္။
““ေငြအိမ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကိုယ္ မင္းဆီကုိ လာေနခ်င္တယ္၊ ေနခြင့္ေပးပါ။
ကိုယ့္ကုိ စကားမေၿပာခ်င္ဘူးဆုိတာ ကိုယ္သိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မင္းနဲ႕ အရိပ္တစ္ခုတည္းေအာက္၊ တစ္မိုးတည္း
ေအာက္မွာ နားခုိခြင့္ရရင္ ကုိယ္ေက်နပ္ပါၿပီ။
ကိုယ့္ရဲ႕ႏွမတစ္ေယာက္အေနနဲ႕၊ အစ္မတစ္ေယာက္အေနနဲ႕
ေနာက္ၿပီး မိခင္တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ကိုယ့္ကိုလက္ခံပါလို႕
ကိုယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ကိုယ္ ေရွ႕တစ္ပတ္ ဗုဒ္ၶဟူးေန႕မွာ
ထြက္လာခဲ့မယ္။ ၾကာသပ ေတးေန႕ ေရာက္မယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေငြအိမ္ေရွာင္ေနမယ္ဆုိရင္လည္း ကိုယ္မင္းဆံုး
ၿဖတ္ခ်က္ကို နားလည္ပါတယ္။
မင္းေခါင္...””
ေဒၚေငြအိမ္သည္ စာကိုႏွစ္ေခါက္ၿပန္ ဖတ္၏။ သိပ္ၿပီးအဓိပ္ၸါယ္
မေပါက္ေခ်။ သူ လာမည္။ သူ ဒီမွာေနခ်င္သည္။ အေၾကာင္းအရာက
ဒါပဲ ၿဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ သူတစ္ခုခုေၿပာခ်င္ေနသလား၊ ဒါမွမဟုတ္

ေတာင္းပန္ခ်င္ေနသလား။ သူ႕စာ၏ စီးဆင္းမႈသည္ နူးညံ့သည္။ ၀န္ခ်
ေတာင္းပန္မႈပါသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ခုခုပါေသးသလား။ ေငြအိမ္ သိပ္
နားမလည္။
ဟသၤာကေတာ့ စာကိုဖတ္ၿပီး သူနွင့္မဆုိင္သလိုပင္ ဘာမွထင္ၿမင္
ခ်က္မေပးေပ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သား ဘယ္လုိ သေဘာရသလဲ””
““ကၽြန္ေတာ္ မေၿပာတတ္ဘူးေမေမ ...။ ေမေမေရာ
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ””
““ေမေမလဲ မေၿပာတတ္ေသးဘူး””
ေမေမ့မ်က္၀န္းမွာ တင္းမာမႈ မရွိ၊ နူးညံ့စြာ ေ၀ခြဲရခက္ေနပံုသာ ရွိ
သည္။ ေမေမဟာ ဦးမင္းေခါင္ကို ခ်စ္ခဲ့သည္ဟု ဟသၤာသိသည္။ ခ်စ္ေန
ဆဲလားဆုိသည့္ အေၿဖကိုေတာ့ ဟသၤာမသိေပ။
““ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာလုပ္ေစခ်င္သလဲ ေၿပာပါ။ ေမေမခုိင္းတာ
ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ပါ့မယ္””
ေဒၚေငြအိမ္သည္ သူ႕ကို ခပ္ေငးေငးၿပံဳးၾကည့္ၿပီး ေခါင္းယမ္းသည္။
ဟသၤာသည္ ဦးမင္းေခါင္အား မိမိမ်က္နွာခ်င္းဆုိင္နုိင္ရဲ႕လားဟု
ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ေမးၾကည့္မိ၏။ ဦးမင္းေခါင္သည္ မိမိကို မုန္း၏။ ထို႕
ေၾကာင့္ မိမိသည္လည္း ဦးမင္းေခါင္ကို မုန္းသည္။ ဦးမင္းေခါင္၏ဆက္
ဆံမႈေပၚမွာမူတည္၍ ဟသၤာ အလိုက္သင့္ဆက္ဆံသြားရမည္ဟု ဆံုးၿဖတ္
လိုက္၏။
““ေမေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခရီးထြက္ေစခ်င္သလား””

ထုိေမးခြန္းကို ၿပံုးစနဲ႕နဲ႕ႏွင့္ေမးလွ်င္ ေမေမ့မ်က္ေစာင္းကို သူရခ်င္
ရလိမ့္မည္။ သူက တည္ၿငိမ္စြာ စူးစိုက္စြာေမးေသာအခါ ေမေမကလည္း
ေအးေဆးစြာပင္ ေၿဖခဲ့၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““မလိုပါဘူး သား၊ သူ သားကိုအႏ္ၲရာယ္ၿပဳမယ္ မထင္ပါဘူး””
ထုိစကားေၾကာင့္ပင္ ေမေမသည္ သူ႕အိမ္မွာ ဦးမင္းေခါင္ကို လက္ခံ
ဖို႕ဆံုးၿဖတ္ၿပီးၿပီဟု ဟသၤာ ယူဆလိုက္ပါသည္။
ၾကာသပေတးေန႕ နံနက္တြင္ ေမေမသည္ ထံုးစံအတုိင္း မနက္ ၄
နာရီထကာ ဆြမ္းခ်က္၏။ ဘုရားဆြမ္းေတာ္ ကပ္၏။ ထံုးစံအတုိင္း
ဟသၤာက ေအာက္ထပ္အခန္းထဲမွာ အိပ္ရာေပၚမွာ ဇိမ္ယစ္ဆဲ။ အၿပင္
ဘက္မွာ စာကေလးေတြ တက်ီက်ီၿမည္ေနၾကၿပီ။ ေဆာင္းႏွင္းမႈန္မ်ား
တဖြဲဖြဲက်ေန၏။ဧကရာဇ္ပင္ဆီမွ ပန္းရနံ႕သည္ ဟသၤာ၏နွာေခါင္းထဲသို႕
တြန္းထိုး၀င္ေရာက္လာသည္။ ဟသၤာသည္ မိမိေဘးမွ ေနရာလြတ္ကေလး
ကို စိန္းစိန္းႀကီး ၾကည့္လ်က္ ၀မ္းနည္းလာ၏။ ပန္းမပန္တတ္သည့္ မမ
အိမ္စုိးေမသည္ ဧကရာဇ္ပန္းနံ႕ကိုေတာ့ သေဘာက်ေလသည္။ သူသည္
မိမိေဘးရွိ အိပ္ရာခင္းစကုိ လက္ဖ၀ါးၿဖင့္ စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေအး
စက္ေသာ အေတြ႕ကိုသာ ေတြ႕ရမည္ဟုသိထားၿပီးၿပီၿဖစ္ပါလ်က္ ေႏြးေႏြး
ကေလးမ်ား ခံစားရမလားဟု ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။
နံနက္အေစာခ်ိန္ေတြမွာ မမအိမ္စိုးေမ ထသြားလို႕ ေႏြးေႏြးကေလး
က်န္ရစ္ခဲ့သည့္ အိပ္ရာခင္းစကုိ သူသည္ လက္ဖ၀ါးၿဖင့္ စမ္းသပ္ဖိကိုင္
ရင္း အပ်င္းႀကီးစြာ ဆက္အိပ္ေနခဲ့ဖူး၏။ မမအိပ္ခန္းထဲ ၀င္လာသည့္

အခ်ိန္တြင္ နုိးပါလ်က္ မနုိးေသးဟန္ေဆာင္ခဲ့ဖူး၏။ သူ႕နဖူးေပၚက ဆံ
ပင္မ်ားကို ညင္သာဖြဖြေလးလာ၍သပ္ဖယ္သိမ္းေပးမည့္ မမ၏လက္ဖ၀ါး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကေလးတစ္ဖက္ကုိလည္း သူ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးစြာ ေစာင့္ေနခဲ့ဖူးပါသည္။
ယခုေတာ့ သူ႕အိပ္ရာခင္းစသည္ ေအးစက္၍ပင္ ေနေလသည္။ ေအး
စက္စက္ အိပ္ရာခင္းကို စမ္းမိေသာေၾကာင့္ပင္ ဦးမင္ေခါင္ကို သူ ရိုရိုေသ
ေသ ဆက္ဆံမည္ဟု ဆံုးၿဖတ္လိုက္၏။ ဟသၤာ မမအိမ္စိုးေမကို ခ်စ္သ
လို ဦးမင္းေခါင္သည္ ေမေမ့ကို ခ်စ္ခဲ့ပါလိမ့္မည္။
သူသည္ ေမာ္ေတာ္အခ်ိန္မီ သြားႀကိဳနုိင္ရန္ မိုးနက္ကို ၿမင္းလွည္း
ဆင္လိုက္၏။
““ေမေမ ... ကၽြန္ေတာ္ ဦးမင္းေခါင္ကုိ သြားႀကိဳဦးမယ္ေနာ္””
ေမေမ့မ်က္နွာကို လွမ္းၾကည့္ရမွာ နည္းနည္းအားနာေသာေၾကာင့္
ၿမင္းလွည္းဆင္ရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနဟန္ေဆာင္ခဲ့၏။ ေမေမသည္ တစ္ခဏ
တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ ““ေအး ...ေအး”” ဟု ေၿပာသည္။
ေမာ္ေတာ္မွဆင္းလာေသာ ခရီးသည္မ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ဦးမင္း
ေခါင္ ဒီကေန႕မလာၿဖစ္ဘူး ထင္ပါရဲ႕ဟု ေတြးလိုက္မိစဥ္မွာပင္ ေမာ္ေတာ္
ေဘးေပါက္၀သို႕ ဦးမင္းေခါင္ ထြက္လာသည္။
သူ ရုတ္တရက္ အံ့ၾသသြား၏။ ဦးမင္းေခါင္သည္ သူ ယခင္ေတြ႕ဖူး
သည့္ ဦးမင္းေခါင္ မဟုတ္၊ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ေၿပာင္းလဲေနသည္။
ယခင္ေတြ႕ဖူးသည့္ အေရးပိုင္ ဦးမင္းေခါင္၊ ခရိုင္၀န္ ဦးမင္းေခါင္၊
ပါလီမန္အတြင္း၀န္ ဦးမင္းေခါင္သည္ မ်က္လံုးမ်ား စူးရွမာေက်ာ၏။
စိတ္ဓာတ္ခက္မာ၏။ ေဒါသႀကီး၏။ ကိုယ္ေနဟန္ ေတာင့္တင္းၿပီး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အ၀တ္အစား ေသသပ္၏။ ကုိယ္သည္ အၿမဲမတ္ေနေလ့ရွိ၏။ ေလာကကို
အေပၚစီးက ၾကည့္တတ္၏။
ယခုဦးမင္းေခါင္သည္ မ်က္လံုးမ်ား မႈန္မိႈင္းေတြေ၀ကာ စိတ္ဓာတ္
က်ေနသူ တစ္ဦးၿဖစ္သည္။ ကိုယ္ေနဟန္ ခပ္ကိုင္းကုိင္း၊ လက္ၿပင္ နည္း
နည္း ကုန္းေနၿပီ။ မ်က္နွာတြင္ ပါးရိုးမ်ား ေခ်ာင္က်လ်က္ မ်က္တြင္းမ်ား
ညိုမည္းကာ ခ်ိဳင့္ေနသည္။ ခါတုိင္း တင္းတင္းေစ့ထားေသာ ပိရိသည့္
မာနနႈတ္ခမ္းတုိ႕မွာ နာက်င္မႈေ၀ဒနာမ်ားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ မဲ့စၿပုေန
ၿပီ။
ဟသၤာသည္ ဦးမင္းေခါင္အား ၿမင္လိုက္လွ်င္ၿမင္လိုက္ခ်င္း သနား
ကရုဏာသက္သြားမိသည္။ ဦးမင္းေခါင္သည္ ခ်ဳန္းခ်ဳန္းက်ေနသူအဘိုး
ႀကီးတစ္ေယာက္ပါလား။
သူသည္ ကမ္းပါးေစာက္ကို အေၿပးကေလး ဆင္းသြားလုိက္၏။
ကုန္းေဘာင္ပ်ဥ္ခ်ပ္ေပၚသုိ႕တက္ရန္ ေၿခလွမ္းၿပင္လိုက္ေသာ ဦးမင္းေခါင္
အား သူက သြား၍ႀကိဳဆုိကာ လက္တြဲေခၚလိုက္သည္။ ဦးမင္းေခါင္၏
လက္ဆြဲအိတ္ကုိေတာ့ အလုပ္သမားေလး တစ္ေယာက္က ဆြဲလာ၏။
““လာလာ ... ဦးေလး””
ဦးမင္းေခါင္ ကမ္းပါးေပၚေရာက္လွ်င္ အနည္းငယ္ အသက္ရႈၿပင္း
ေန၏။
““ဦးေလး .... ေနေကာင္းရဲ႕လား””
““ေအး ေအး ေကာင္းပါတယ္။ မေငြအိမ္ေရာ ေနေကာင္းလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““ေကာင္းတယ္ ဦးေလး၊ ေမေမက က်န္းမာေရး ေတာ္ေတာ္ေကာင္း
တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကမွ ဒီတစ္ေခါက္ ေမာ္ေတာ္အၿပန္မွာ ဖ်ားေသးတယ္။
ဒါနဲ႕ ဦးေလးကို ဘယ္သူမွ လိုက္မပို႕ဘူးလား””
သူက ဦးမင္းေခါင္ကို ၿမင္းလွည္းေပၚ တြဲတင္ရင္း ေမးမိ၏။
““ေအးကြာ .... သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္က ေဆးရံုဆရာ၀န္ေတြဆုိေတာ့
အလုပ္ရႈပ္ၾကတယ္ကြာ၊ အိမ္က ကားဒရိုင္ဘာကို ေရနံေခ်ာင္းအထိ လိုက္
ပို႕ေပးခုိင္းလိုက္တယ္ေလ။ ဒီဘက္ခရီးကေတာ့ တုိေတာ့ အေဖာ္မလိုပါ
ဘူး။ ငါက မင္းရွိမယ္ေတာင္ မထင္ဘူးကြ၊ မင္းရွိေနတာ အေတာ္ပဲေဟ့””
ဦးမင္းေခါင္၏ အသံကေတာ့ ခြန္အားသိပ္မေလ်ာ့ေသးပါ။
သူ ၿမင္းကို တစ္ခ်က္ရိုက္ၿပီး စတင္းေမာင္းထြက္လိုက္သည္။
““ငါ့သမီး အိမ္စိုးေမရဲ႕ ... သင္းခ်ိဳင္းကို ငါၾကည့္ခ်င္တယ္ကြာ””
အဘိုးႀကီးစကားေၾကာင့္ သူ နည္းနည္းတုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြား
သည္။ ေသသည္ဟု မယံုၾကည္၍ ႀကည့္လုိၿခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေၾကာင္း သူ
ရိပ္မိပါသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕မွာက အၿပစ္ရွိသူမုိ႕ ေဆြမ်ိဳးအသုိင္းအ၀ိုင္း
ၾကားတြင္ အသက္ရွင္ေနထုိင္ရတာ မလံုပါ။
““အဲဒါ မင္းလိုက္ပို႕မွ ၿဖစ္မယ္””
သူ႕ရင္ထဲမွာ ဆုိ႕နင့္စြာ တင္းက်ပ္သြားပါသည္။
““မင္း ေနရာမွတ္မိရဲ႕လား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွတ္မိရဲ႕လား ..... တဲ့၊ ေမးမွ ေမးရက္ပေလ ဦးေလးရယ္။ သူကိုယ္
တုိင္ေၿမတြင္းတူးၿပီး သူကုိယ္တုိင္ၿမွပ္ႏွံသၿဂိဳဟ္လိုက္ရေသာ သူ႕အသည္း
နွလံုး၏ သင္းခ်ိဳင္းေနရာကို လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေမ့နုိင္
ပါ့မလဲ။
““မွတ္မိမွာပါ ဦး””
““ေအး ေအး ေကာင္းတယ္၊ သြားၾကရေအာင္ကြာ””
ဦးမင္းေခါင္၏မ်က္နွာတြင္ မာန္မရွိေတာ့သည့္အၿပင္ ယခင္တုန္းက
ဟသၤာအေပၚ ထားခဲ့ဖူးသည့္ အမ်က္နွင့္ အာဃာတမ်ားပါ ေပ်ာက္ကြယ္
ေနသလို ထင္ရသည္။ အခ်ိန္ေၾကာင့္ ေၿပာင္းလဲသြားၿခင္းလား သို႕မဟုတ္
သမီးကြယ္လြန္သြားလို႕ ေၿပာင္းလဲၿခင္းလား ဟသၤာ မသိနုိင္ေပ။
ဟသၤာတုိ႕ ၿခံ၀င္းထဲေရာက္သြားေသာအခါ အိမ္ေရွ႕မွာ ေမေမ့ကို
မၿမင္ရ။
““ေမေမ ...””
ေမေမ ထြက္မလာေသာေၾကာင့္ ဟသၤာ အိမ္ထဲ၀င္သြားသည္။ မီးဖို
ခန္းတြင္ ေမေမ ေကာက္ညွင္းေပါင္းအုိး ေစာင့္ေနသည္။
““ဦးေလး ေရာက္ၿပီ ေမေမ၊ ထြက္ေတြ႕လိုက္ပါဦး””
ေမေမ မလႈပ္ပါ။
““ဦးေလးကိုၿမင္ရင္ ေမေမ သိပ္အံ့ၾသသြားမယ္၊ ပိန္ေၿခာက္ေနတာပဲ၊
အရင္ထက္ တစ္၀က္ေတာင္ မရွိေတာ့ပါဘူး”” ခပ္တုိးတုိးေၿပာေနဆဲ၊
ေနာက္ဘက္မွာ နီးကပ္လာေသာ ေၿခသံကို ၾကားရ၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““ေငြအိမ္ ....””
သည္မွ် နူးညံ့တုိးတိတ္ေသာ ေခၚသံမ်ိဳးကို ဦးမင္းေခါင္ပါးစပ္မွ
ထြက္လာလိမ့္မည္ဟု တစ္ခါမွ မထင္မွတ္ခဲ့ဖူးေသာ ဟသၤာသည္ ရင္ထဲ
မွာ လိႈက္ခနဲ ၀မ္းနည္းသြား၏။ ဦးမင္းေခါင္ဆီမွာ ရွိလိမ့္မည္ဟု မထင္ရ
ေသာ ေတာင္းပန္တုိးလွ်ိဳးမႈမ်ား။ ေမေမသည္ ခပ္ၿဖည္းၿဖည္းလွည့္ၾကည့္
၏။ ေမေမ ရုတ္တရက္ ေငးစိုက္ကာ ဦးမင္းေခါင္ကို ၾကည့္ေနသည္။
ဟသၤာသည္ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သုိ႕တက္ေသာ ၾကမ္းခင္းအၿမင့္ကေလး
ေပၚ၌ ဦးမင္းေခါင္ထုိင္ရန္ သစ္သားဖင္ထုိင္ခံု ေသးေသးေလး ခ်ေပး
လိုက္သည္။
““ထုိင္ပါဦးေလး ...၊ ေမေမ ... ဦးေလးရဲ႕အိတ္ကို ဘယ္မွာထားလုိက္
ရမလဲ””
““ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ထားလိုက္သား၊ ေနာက္ၿပီး ဟသၤာ .... ””
ေမေမက သူ႕ဘက္လွည့္ၾကည့္သည္။ ေမေမ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္
ေ၀့လည္ေနသည္။
““ေမေမခင္းထားတဲ့ေမြ႕ရာေပၚမွာ ေသတ္ၲာထဲက ဂြမ္းေစာင္တစ္ထည္
ထပ္ၿပီးခင္းလိုက္ဦး၊ ၾကားလား။ သား ... သားဘယ္မွ မသြားနဲ႕ဦးေနာ္၊
မင္းဦးေလး လိုတာေတြ လုပ္ေပးလိုက္ဦး””
““ဟုတ္က””
ဲ့
ေမေမသည္ ဦးေလးကို မၾကည့္။ ႏႈတ္လည္းမဆက္။ မီးထည့္စရာ
မလိုေတာ့ေသာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းအိုးကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ေမေမက ဦးမင္းေခါင္ကိုစကားမေၿပာေသာအခါ ဤအိမ္တြင္ ဦးမင္း
ေခါင္ကို ဧည့္ခံၿပဳစုဖို႕ ဟသၤာမရွိလွ်င္ မၿဖစ္ေတာ့ေပ။ ေမေမသည္ ဦးမင္း
ေခါင္ ႀကိဳက္တတ္မည့္ အစားအေသာက္ကို စီမံေပး၏။ သုိ႕ေသာ္ ထမင္း
ပြဲၿပင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဟသၤာကိုလွမ္းေခၚေတာ့သည္။
““သား .... မင္း ဦးေလးကို ထမင္းေကၽြးလိုက္ေတာ့”” ခပ္တုိးတုိးေၿပာ
ကာ ေမေမက အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ၍ အိမ္ေရွ႕တလင္းၿပင္မွာ လွန္းထား
သည့္ ပဲမ်ားကို ဆြေနေလသည္။
““ဟသၤာ .... မင္းေမေမ ထမင္းမစားေသးဘူးတဲ့လား””
““ဟုတ္ကဲ့၊ ဦးေလး စားနွင့္ပါ””
ဦးမင္းေခါင္သည္ ေမေမရွိရာ အိမ္ေရွ႕ဘက္သုိ႕ လွမ္းၾကည့္၏။
““ဒီအခ်ိန္မွာ မစားရင္ သူဘယ္အခ်ိန္ စားမလဲ၊ ကုိယ့္အသက္ကိုလဲ
ၿပန္ၾကည့္ဦးမွေပါ့၊ ကေလးဘ၀ လူငယ္ဘ၀ကလို အဆာမခံနုိင္ေတာ့ဘူး
ေလ။ သားက သြားေခၚပါ၊ အတူတူစားရေအာင္လို႕၊ သားလဲ အတူတူစား
ပါ””
သည္လုိဆုိၿပန္ေတာ့ ေမေမက မကတ္ဖဲ့ေတာ့ၿပန္ေပ။အသာတၾကည္
ပင္လုိက္လာ၏။ ထုိ႕ေနာက္ ဟသၤာတို႕သံုးေယာက္ စားပြဲ၀ိုင္းအပုကေလး
မွာ ၀ိုင္းထုိင္ကာ လက္ဆံုစားၾကသည္။ ေမေမသည္ ဦးမင္းေခါင္အတြက္
ဇြန္းနွင့္ ခက္ရင္းကို ၿပင္ဆင္ေပးထားခဲ့ေလသည္။ ဦးမင္းေခါင္က ထမင္း
တစ္ဇြန္း ခပ္စားရင္း ရယ္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဒီထမင္း၀ိုင္းမ်ိဳးက လက္နဲ႕အားရပါးရ စားရမယ့္ ထမင္း၀ိုင္းမ်ိဳးကြ
...ေနာ္။ဒါေပမယ့္ ခက္တာက ကိုယ့္မွာ ဗ်ဴရိုကရက္အက်င့္ႀကီး မေပ်ာက္

ေသးဘူးေလ၊ ထမင္းကို လက္နဲ႕မစားတတ္ေသးဘူး။ အင္း ... မစားခ်င္
ေသးဘူးေပါ့၊ အဲဒီအတြက္ေတာ့ မင္းတုိ႕ကိုယ့္ကို ခြင့္လႊတ္ၾကရမယ္
သိလား””
ဦမင္းေခါင္၏ စကားသည္ ေမေမ့ကို ရည္ညႊန္းသည္က ပိုမ်ားမည္
ဟု ဟသၤာသိပါသည္။ သို႕ေသာ္ ေမေမက ၿပံဳးသည္ဆုိရံုေလး ၿပံဳးသည္။
ေမေမက ဦးမင္းေခါင္၏ပန္းကန္ထဲသုိ႕ ဟင္းထည့္မေပးပါ။ သို႕ေသာ္
ဟင္းထည့္ေပးသကဲ့သို႕သာတည္း။
““သား ... မင္းဦးေလးကို ဟင္းထည့္ေပးေလကြယ္၊ မင္းခ်ည္း ငံု႕စား
မေနနဲ႕ဦး””
ဟသၤာ ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္မိေတာ့ ေမေမ၏ စူးရွသည့္ မ်က္
ေစာင္းဒဏ္ကို ခံလိုက္ရၿပန္သည္။
ေမေမသည္ ဦးမင္းေခါင္ ေရခ်ိဳးနုိင္ရန္ ေရေႏြးအိုးႀကီး တည္ၿပီး ဒန္
ဇလံုႀကီးထဲမွာ ေရေႏြးနွင့္ ေရေအးစပ္ေပး၏။ ေရကိုလက္ၿဖင့္ စမ္းၾကည့္
လိုက္၊ ေရေႏြးထပ္ၿဖည့္လိုက္။ တစ္ခါ လက္ႏွင့္စမ္းၾကည့္လုိက္၊ ေရေအး
ၿပန္ၿဖည့္လိုက္ ... ေနာက္ထပ္ စမ္းၾကည့္လုိက္၊ ေရေႏြးထပ္ၿဖည့္လိုက္။
ဟသၤာသည္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွႀကည့္ၿပီး ေမေမ့ကို သေဘာက်ေနသည္။ သုိ႕
ေသာ္ ေမေမ့မ်က္ေစာင္းကို ေနာက္ထပ္ မရခ်င္ေသာေၾကာင့္ မၿပံဳးလုိက္ရ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေခ်။
““သားေရ ... မင္းဦးေလး ေရခ်ိဳးလုိ႕ရၿပီ””

တကယ္က ဟသၤာၾကားေအာင္ ေအာ္တာမဟုတ္၊ ဦးမင္းေခါင္ ၾကား
ေအာင္ ေအာ္တာသာၿဖစ္၏။ ဟသၤာသည္ တမင္ပင္ အိမ္အေပၚထပ္မွာ
အလုပ္ရႈပ္ဟန္ေဆာင္ေနလိုက္၏။
ခဏႀကာေတာ့ သူုတို႕ႏွစ္ေယာက္ကုိ မသိမသာ လွမ္းအကဲခတ္
ႀကည့္မိသည္။ အဘိုးႀကီးႏွင့္အဘြားႀကီးသည္ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ တစ္
ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ေငးၾကည့္ေနၾက၏။ ေမေမ့ပခံုးေပၚမွာ မ်က္ႏွာ
သုတ္ပ၀ါကို တင္ထားၿပီး ေမေမ့လက္ထဲမွာ ဆပ္ၿပာခြက္ကို ကိုင္ထား
သည္။ ဦးမင္းေခါင္၏လက္ထဲမွာ ပုဆုိးတစ္ထည္ကို ေခါက္လ်က္သား
ကိုင္ထားၿပီး ပခံုးေပၚမွာလည္း မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါ အေသးတစ္ထည္ရွိေန
သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အနည္းငယ္ အုိးတုိးအန္းတန္း ၿဖစ္ေနၾက၏။
ထို႕ေနာက္ ၿပိဳင္တူလုိလိုပင္ ၿပံဳးလိုက္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္
ေယာက္ ၿပံဳးၿပသည့္အၿပံဳးမ်ိဳးမဟုတ္။ ကိုယ့္အၿဖစ္ကုိ သေဘာက်သည့္
ရွက္ၿပံဳးမ်ိဳး ၿဖစ္သည္။
မမအိမ္စုိးေမသည္ ဟသၤာေရခ်ိဳးသည့္အခါ ေမေမ မေငြအိမ္လို မ်က္
ႏွာသုတ္ပ၀ါ ပခံုးေပၚတင္၍ တစ္ခါမွ လာမေပးဖူးပါ။ ဟသၤာ ေရခ်ိဳးေန
သည္ကို စိတ္လုိလက္ရ တစ္ခါမွပင္ သတိထားမၾကည့္ဖူးပါ။ ဤအလုပ္
မ်ိဳးကုိ မမကိုယ္စားလုပ္ရသူက ဟသၤာသာ ၿဖစ္၏။ မမအိမ္စုိးေမ ေရခ်ိဳး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည့္အခါ ဘဲဥအိုးႀကီးႏွစ္လံုးအၿပည့္ ဟသၤာကေရဆြဲေပးသည္။ ေဆာင္း
ရာသီဆုိလွ်င္ ေရေႏြးစပ္ေပးသည္။ မမအိမ္စုိးေမ တစ္ခါတစ္ခါ ေရလဲ
ခၽြတ္ၿပီး ၀တ္ရန္ ထဘီေမ့က်န္ေနခဲ့လွ်င္ မမအိမ္စိုးေမ သတိမရေသးခင္
ဟသၤာက သတိတရ သြားေပးရသည္။
““အုိ ... လိမ္ၼာလုိက္တဲ့ ကေလး””

မမအိမ္စိုးေမ၏ လိႈက္လွဲေသာ ေက်းဇူးတင္အၿပံဳးကို ရေသာအခါ
မည္သည့္လက္ေဆာင္မ်ိဳးနွင့္မွ မလဲနုိင္ေအာင္ ထုိအၿပံဳးကုိ တန္ဖိုးထားမိ
သည္။
မမအိမ္စုိးေမ၏ သင္းခ်ိဳင္းေၿမပံုရွိရာသုိ႕ ဦးမင္းေခါင္အား လိုက္ပို႕
ရေသာအခ်ိန္သည္ ဟသၤာအတြက္ အသစ္တစ္ဖန္ ၿပန္လည္ ေပၚေပါက္
လာေသာ ငရဲတစ္ခုသာတည္း။
မုန္းၿမစ္ကမး္ပါးတစ္ေလွ်ာက္ ၿမင္းလွည္းၿဖင့္ လာရေသာ လမ္းတစ္
ေလွ်ာက္သည္ မမအား သတိရလြမ္းဆြတ္ေစသည့္ နယ္ေၿမေဒသမ်ားသာ
ၿဖစ္သည္။ ေဟာဒီ မုန္းၿမစ္ထဲမွာ မမႏွင့္ဟသၤာ ေလွၿဖင့္ စုန္ဖူးသည္။
ေဟာသည္ မုန္းကမ္းပါးမွာ မမႏွင့္ဟသၤာ ၿမင္းလွည္းၿဖင့္ သြားဖူးသည္။
““ေဟာဒီကေန မုန္းၿမစ္ကိုၿဖတ္ၿပီး ဟိုဘက္တက္ရင္ ပြင့္ၿဖဴေလ
ဦးေလး””
““ေအး ေအး၊ ဦးေလး မွတ္မိတယ္၊ ဦးေလး ဒီဘက္ေတြကိုေတာ့
ေရာက္ဖူးတယ္ကြ၊ မင္းဘူးကေန လာရင္ ေဟာဒီလမ္းေလးအတုိင္း လာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တာေပါ့။ ေရွာက္ေတာဟိုဘက္ေတာ့ ဦးေလး မကၽြမ္းဘူး””
ဟသၤာတုိ႕သည္ ေရွာက္ေတာမွတစ္ဆင့္ဆင္လူးရြာသုိ႕ေရာက္ေအာင္
ေန႕တစ္၀က္ၾကာေအာင္ သြားရ၏။ ဆင္လူး၏တစ္ဖက္ နွစ္မုိင္ခန္႕ေ၀း
ေသာေနရာမွ ရြာကေလးကို သူ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနသည္။
““ေဟာဒီရြာမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ညအိပ္ဖူးတယ္ ဦးေလးရဲ႕၊ မမ အိမ္
စိုးေမကို လာေတြ႕ရတာ။ ေဟာဟိုလမ္းအဆံုးက ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ

မမကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက မမစီးလာတဲ့ ဖိနပ္ဟာ စုတ္
ၿပတ္ေနတာပဲ။ ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ့္ဖိနပ္နဲ႕ လဲေပးခဲ့ရတယ္””
အေဟာင္းတုိ႕သည္ အသစ္ၿဖစ္လာၾက၏။ အတိတ္ဆုိသည္မွာ အၿမဲ
တေစ အရိပ္လို လႊမ္းမိုးတတ္သည့္အရာပင္ ၿဖစ္ေလသည္။ မမအိမ္စိုးေမ
ႏွင့္ ဟသၤာ၏အၾကားတြင္ ခြဲခြာမႈဆုိသည္မွာလည္း မမက ဆံုးၿဖတ္ေပး
ေသာ အရာသာၿဖစ္၏။ ေပါင္းစပ္မႈဆုိသည္မွာလညး္ မမကပင္ ဆံုးၿဖတ္
ေပးခဲ့၏။
““မင္း မမကို လက္ထပ္ရလိမ့္မယ္””
အမိန္႕ေပးသလုိ ၿပတ္သားသည့္စကားတစ္ခြန္းကို မမ ေၿပာခဲ့သည္။
ထုိစကားကို ၾကားလုိက္ရေသာအခါ ဟသၤာသည္ ဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္
ဘယ္အရာကိုမွ မလိုခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ၿပည့္စံုမႈသုခကို ခံစားလုိက္
ရ၏။
““ေဟာဟိုနားက ေတာင္ေၿခေလးမွာ တုိက္ပြဲတစ္ခုၿဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ ဦး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေလး””
သူ႕ဘ၀၏ ပထမဆံုးေသာ တိုက္ပြဲၿဖစ္သည္။ သည္တုန္းက တုိက္ပြဲ
ၿဖစ္သည့္ေနရာနွင့္ အေ၀းဆံုးေနရာမွာ ေနခဲ့ရန္ မမအိမ္စုိးေမက သူ႕ကို
အမိန္႕ေပးခဲ့သည္။
သူတုိ႕သည္ ေစတုတ္ၲရာတြင္ ညအိပ္ၾကေလသည္။
““ဒီၿမိဳ႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္အသိေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဒီ ...မုန္းတစ္
၀ိုက္မွာ ေလွေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဒီကပဲ စပ္ၾကတာပဲ။ ရိုးမေတာင္
ေၿခဆုိေတာ့ သစ္ေတြ ၀ါးေတြ ေပါတာကိုး””

ဦးမင္းေခါင္သည္ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆုိးလ်က္ ေမာပန္းေနသည္။
ဦးေလးသာမပါလွ်င္ သူသည္ ေစတုတ္ၲရာမွာ အိပ္ဖို႕ မလို။ ေအာင္ရြာ
အထိ ေရာက္ေအာင္သြားၿပီး မုန္းကိုကူးမိမည္ၿဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ဦးမင္း
ေခါင္သည္ က်န္းမာေရး ေကာင္းပံုမရပါ။ ေဆးပုလင္းမ်ား အဆင္သင့္
ယူလာၿပီး တစ္ခါေသာက္လွ်င္ သံုးေလးလံုး စုၿပံဳ၍ ေသာက္ေနရသည္။
““ဦးေလး ... ေနသာရဲ႕လား၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲဟင္””
မည္မွ်ပင္သူ႕အေပၚအာဃာတထားခဲ့သည္ၿဖစ္ေစ၊ ဦးမင္းေခါင္သည္
မမအိမ္စုိးေမ၏ဖခင္ၿဖစ္သည္။ မိမိ၏ေယာက္ၡမၿဖစ္သည္။ ထုိ႕ၿပင္ ဦးမင္း
ေခါင္သည္ မက်န္းမာ၍ ရုပ္ေရာစိတ္ပါ က်ေနေသာ အဘိုးႀကီး တစ္
ေယာက္ၿဖစ္သည္။
““ဦးက ေနာက္ေက်ာေတြ တက္လာၿပီဆုိရင္ ေခ်ာင္းဆုိးေတာ့တာပဲ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကြ””
မထူးဆန္းေသာေလသံမ်ိဳးၿဖင့္ ေၿပာရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ဦးမင္း
ေခါင္၏မ်က္လံုးမ်ားတြင္ ေ၀ဒနာ၏ အရိပ္အေရာင္မ်ား ရွိေနပါသည္။
သူသည္ ဦးမင္းေခါင္တားၿမစ္သည့္ၾကားမွ ဦးမင္းေခါင္၏ ေနာက္ေက်ာ
ကို အသာဖိနွိပ္ေပးမိသည္။
““ခရီးလဲ ပန္းလို႕ၿဖစ္မွာ ဦးေလးရဲ႕၊ လမ္းေတြက သိပ္ၾကမ္း၊ ဖုန္ေတြ
က ထူဆုိေတာ့ ... ဒါေၾကာင့္ ေမေမက ဦးေလးကို ေခါင္းေပါင္းေပါင္း
ခုိင္းတာ၊ ဖုန္ေတြ အဆုတ္ထဲ၀င္လုိ႕မေကာင္းဘူး ထင္တယ္ေနာ္
ဦးေလး””
ေမေမကေတာ့ၿပတ္သားသည္။ အိမ္စိုးေမရဲ႕သင္းခ်ိဳင္းကို သူမၾကည့္
လိုဟု ေၿပာပါသည္။

““ဟသၤာ ... ဟသၤာ ထေတာ့ေလ၊ တုိ႕ခရီးဆက္ၾကရေအာင္””
ဟသၤာသည္ အိပ္ခ်င္မူးတူးၿဖင့္ မ်က္လံုးကို အသာပြတ္သပ္ၾကည့္မိ
၏။ ဦးမင္းေခါင္သည္ အိပ္ေရး၀၀အိပ္ၿပီး အနားယူလုိက္ရသၿဖင့္ လန္း
ဆန္းေနသည္။
““ဟာ ဦးေလး ... ႏွင္းေတြက်ေနတယ္ ဦးေလး အေအးမိေနဦးမယ္””
ဦးမင္းေခါင္က ၿပံဳးသည္။
““ငါက ဖုန္ပဲေၾကာက္တာကြ ....၊ ႏွင္းမေၾကာက္ဘူး။ သိုးေမႊး တစ္
ထပ္၊ သက္ၠလပ္တစ္ထပ္ဆုိေတာ့ ႏွင္းကိုမေၾကာက္ဘူးေပ့ါကြာ၊ ဖုန္က

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေတာ့ ကာကြယ္လုိ႕မရဘူးေဟ့””
ထုိ႕ေနာက္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ခရီးဆက္ၾကၿပန္သည္။
ေနမြန္းတည့္ၿပီးခါစအခ်ိန္ခန္႕တြင္ မင္းေတာင္ေၿခသို႕ခ်ဥ္းကပ္မိေလ
သည္။ သည္ခရီးကေတာ့ ၿမင္းလွည္းလည္းမသြားနုိင္၊ ႏြားလွမ္းလည္း
မသြားနုိင္။ ေတာင္ကုန္းေတာင္ဆင္း လူသြားလမ္း ရွိသည္ဆုိရံုကေလး ...
တခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ လူသြားလမ္းေပ်ာက္ေန၍ ဟသၤာမွာပါသည့္ ကိုင္းခုတ္
ဓားၿဖင့္ ရွင္းလင္းယူရသည္။
ေတာင္ေၿခမွာေတာ့ ၀ါးရံုေတာသည္ စိမ္းညုိ႕အုပ္ဆုိင္းလ်က္ ရွိေလ
သည္။
““ဦးေလး ..... မမအိမ္စုိးေမ အဲဒီေနရာမွာ ရွိပါတယ္””
၀မ္းနည္းစြာပင္ သူ ေၿပာလိုက္ပါသည္။

၀ါးပင္ေလးပင္ အစုအေ၀း သပ္သပ္ေပါက္ေနသည့္ ဆင္ၿခင္ေလွ်ာ
ကေလးမွာ မမအိမ္စိုးေမကို ၿမွပ္နွံခဲ့ရသည္။ အေလာင္းကို ေၿမက်င္းထဲ
ေပြ႕ခ်ေသာအခါ မမအိမ္စုိးေမ၏ဆံပင္ရွည္မ်ားက ေၿမႀကီးႏွင့္ သြားထိေန
သၿဖင့္ ရင္ထဲမွာ နာက်င္စြာပင္ ထုိဆံပင္မ်ားကို ထံုးေနွာင္ေပးခဲ့ရ၏။ မမ
၏ ကိုယ္ခႏ္ၶာေလးမွာ ေတာင့္၍ပင္ ေနပါၿပီ။ ဟသၤာသည္ မိမိ၀တ္ထား
ေသာ ရွပ္အက်ၤ ကိုခၽြတ္၍ မမ၏ မ်က္ႏွာ၊ လည္ပင္းနွင့္ ရင္ဘတ္ပိုင္း

လံုၿခံဳေအာင္ အုပ္ေပးၿပီးမွ တဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာက်င္ေသာရင္ၿဖင့္
မမကိုယ္ေပၚသို႕ ေၿမႀကီးမ်ား ဖို႕ခ်လိုက္ရသည္။ ေၿမႀကီးကို ေဂၚၿပားၿဖင့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တစ္ေကာ္ ေကာ္၍ ပက္လုိက္တုိင္း မမ၏အၿပံဳးတစ္ခ်က္ကို ၿမင္ေယာင္
ကာ လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနခဲ့ေလသည္။
ဦးမင္းေခါင္သည္ မမအိမ္စိုးေမ၏ ေၿမပံုေဘးတြင္ ဒူးေထာက္ထုိင္
ကာ ေၿမႀကီးကို လက္ၿဖင့္ ခပ္ဖြဖြအုပ္ကိုင္လ်က္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ကာ
ၿငိမ္သက္သြား၏။ ထုိ႕ေနာက္ အံ့ၾသစရာေကာင္းေသာ အၿဖစ္အပ်က္ကို
ဟသၤာ ၿမင္ရသည္။
ဦးမင္းေခါင္သည္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္က်လ်က္ ငိုေႂကြးလိုက္ၿခင္း
ပင္ ၿဖစ္ေလသည္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(၁၀)
ကုန္းေစာင္းတြင္ေတာ့ အခ်ိန္သည္ တရိပ္ရိပ္လ်င္ၿမန္စြာ ကုန္ဆံုး
ေလသည္။
ဦးမင္းေခါင္သည္ တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ သက္သာရာရမည့္အစား
ပို၍ပို၍ အေၿခအေန ဆုိးလာ၏။ အေမာေဖာက္လာသည့္ ရက္မ်ားတြင္
ေဆးစားရံုနွင့္ မသက္သာေတာ့ဘဲ သူနာၿပဳဆရာမ ပင့္ကာ ေဆးထိုးရ
သည္။
ေဒၚေငြအိမ္သည္ သူ အလြန္ခ်စ္ၿမတ္နုိးခဲ့ဖူးေသာ ေယာကၤ်ားတစ္
ေယာက္ ယခုလို ေ၀ဒနာခံစားေနရသည္ကို ၿမင္ေသာအခါ နွလံုးဆီမွာ ပူ
ေလာင္စြာနာက်င္လာရသည္။ သုိ႕ေသာ္ ဤလူသည္ မိမိအေပၚ ဥေပက္ၡာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စိတ္ၿဖင့္ ရက္စက္ခဲ့သူၿဖစ္သည္။ မိမိဘ၀ကို ဆင္းရဲဒုက္ၡေ၀ဒနာမ်ားၿဖင့္
ရင္ဆုိင္ရေအာင္ သူ ဖန္တီးခဲ့သည္။ မိမိ၏ပါးကို ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္စြာ
ရိုက္ႏွက္ခဲ့သည္။ ထုိအရာမ်ားကုိ ေတြး၍ သူေ၀ဒနာခံစားေနရသည္ကို
ေက်နပ္၀မ္းသာဖို႕ အားယူ၏။ သို႕ေသာ္ မေငြအိမ္သည္ ရက္စက္နုိင္သူ

မဟုတ္ေပ။ သူ႕အတြက္ ေဆး၀ါးမ်ား ယူေပး၊ ေထြးခံယူေပး၊ ေနာက္ေက်ာ
ကို နွိပ္နယ္ေပးၿဖင့္ ၿပဳစုရင္း မ်က္ရည္မက်ေအာင္ပင္ ႀကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့
ရေသး၏။
““လတ္စသတ္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ အခုအခ်ိန္အထိ ေငြအိမ့္ကို ဒုက္ၡေပး
တုန္းပဲကိုး ... ေနာ္””
ေ၀ဒနာသက္သာသည့္ အခ်ိန္တြင္ အစ္ကိုက ေငြအိမ့္ကို ခပ္ေငးေငး
ၿပံဳးၾကည့္လ်က္ စိတ္မေကာင္းဟန္ၿဖင့္ ညည္းညူေလသည္။ ေငြအိမ္ မ်က္
လႊာခ်၍သာ ေနသည္။
““ဦးေလး ... ရန္ကုန္ကုိ ၿပန္ဖို႕ေကာင္းမယ္ထင္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕
က ဘာမွကုတတ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဦးေလး .... ေအးေအာင္ဆီ ၿပန္မလား
ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ပို႕မယ္၊ ေနာက္ၿပီး ....””
မေငြအိမ္ဘက္ ဟသၤာတစ္ခ်က္ အကဲခတ္ၾကည့္သည္။
““ေမေမလဲ လိုက္ပို႕မွာပါ။ ဦးေလး ေဆးကုၿပီးေတာ့မွ ဒီၿပန္လိုက္လာ
ေပါ့””
အစ္ကိုက ခပ္ၿပံဳးၿပံဳး လက္ကာၿပသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဦး ေရာဂါကို ဦးသိပါတယ္၊ ေဆးကုဖို႕ မလိုဘူး ဟသၤာရဲ႕။ စိတ္
ခ်မ္းသာဖို႕ပဲ လိုတာပါ။ ဦးက ဒီအိမ္မွာ ေနခ်င္တယ္၊ ေဟာဒီေၿမမွာ ေန
ခ်င္တယ္””
ေရနံေခ်ာင္းမွာ ႀကီးမားေသာ တုိက္အိမ္ႀကီးကို အေစာင့္ႏွင့္ပစ္ထား
ၿပီး ဤေတာေခါင္ေခါင္မွာ ေနထုိင္၍ ေ၀ဒနာခံစားေနေသာ ဦးမင္းေခါင္

ကို သူေငးၾကည့္ေနမိသည္။ သူ နားလည္ပါသည္။ ဦးမင္းေခါင္၏ ရင္ထဲ
မွာ ဘာေတြရွိေနသည္ဆုိတာ သူ သိပါသည္။
ဦးမင္းေခါင္သည္ပက္လက္ကုလားထုိင္ၿဖင့္ထုိင္ရင္း ေမေမ့ကိုအနား
မွာထားလ်က္ ဟသၤာကို စကားေတြေၿပာေနတတ္သည္။တကယ္ေတာ့ သူ
သည္ ဟသၤာကိုဦးတည္လ်က္ ေမေမ့အား စကားေၿပာၿခင္းေပတည္း။
““အဲဒီတုန္းကေတာ့ ငါက အသက္ ၂၀ေက်ာ္ခါစ၊ စိတ္ကလဲတက္ႂကြ
တုန္းအရြယ္ ....။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ရည္မွန္းထားတဲ့ ပန္းတုိင္ကိုလဲ
လက္မလႊတ္ခ်င္ဘဲကိုး သားရဲ႕။ လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ဂုဏ္
နဲ႕ရာထူးအတြက္ သူ႕ခ်စ္သူကုိ ရက္ရက္စက္စက္ စြန္႕ပစ္ခဲ့တယ္၊ ဒါဟာ
ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲ ၿပန္ေၿပာေၿပာ...ဘယ္လုိမွေၿပာလုိ႕မေကာင္းတဲ့ ေနာင္တ
ေတြ၊နားေထာင္တဲ့သူကေရာ ဘယ္လုိမွစိတ္သက္သာမွာမဟုတ္တဲ့ စကား
ေတြ။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာတကယ္ၿဖစ္ခဲ့တာ ဟသၤာ...၊ ဦးေလးဟာငယ္ငယ္
တုန္းက အလြန္ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာခဲ့တာပါ””
ေမေမသည္ ေဘးမွာမ်က္လႊာခ်လ်က္ ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ထိုင္ရင္း လံုခ်ည္ေပၚ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွ ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ကို လက္ႏွင့္စမ္းသပ္ ေရးၿခယ္ေနေလသည္။
““ဦး သတ္ၲိေၾကာင္လုိ႕ ဦးခ်စ္သူဟာ ဒုက္ၡေရာက္ခဲ့ရတယ္။ လူတကာ
ရဲ႕ တံေတြးခြက္မွာ ပက္လက္ေမ်ာခဲ့ရတယ္။ ၀ိုင္းၿပီး ကဲ့ရဲ႕တဲ့မ်က္လံုးေတြ
ေအာက္မွာ သူ ဟန္ေဆာင္တင္းမာခဲ့ရသမွ် ကြယ္ရာမွာ သူဘယ္ေလာက္
ငိုေႂကြးခဲ့ရသလဲဆုိတာ သူသိမွာပါ သားရယ္။ သူ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ဦးက
အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး သနားတယ္လို႕ ဘယ္ေလာက္ပဲေၿပာေၿပာ..
သူ တကယ္ခံစားရတဲ့ ငရဲကို ဦး အတိအက်လိုက္မွီၿပီး ခံစားေပးနုိင္မွာ

ေတာင္ မဟုတ္ပါဘူ။ ဦး သူ႕အေပၚမွာ တစ္ဆံခ်ည္ကေလး ေတာင္မွ
တာ၀န္မေက်ခဲ့ပါဘူး ....””
ဦးမင္းေခါင္၏မ်က္လံုးသည္ မ်က္ရည္ၿဖင့္စိုလက္ေန၏။ ေမေမ့
မ်က္လံုးကေတာ့ ေအးစက္တင္းမာစြာ ေၿခာက္ေသြ႕ေနေလသည္။
““သမီး အိမ္စုိးေမ ဒီဘ၀ေရာက္ခဲ့ရတာဟာ ဦးရဲ႕အမွားေၾကာင့္ပါ။
ဒါကို ဟိုတုန္းကတည္းကသိခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ဦးက ဟန္ေဆာင္ေကာင္း
တယ္ေလ ....””
အဘုိးႀကီးက တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္၏။ ရယ္သံမွာ နာက်င္အက္ကြဲေန
သည္။
““ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့သလဲဆုိရင္ ကိုယ့္
ကုိယ္ကိုေတာင္ ဟန္ေဆာင္လို႕ရခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ငါ့အမွား မဟုတ္ဘူး၊ငါ
ပစ္ပယ္ခဲ့လို႕မဟုတ္ဘူး၊သူ႕အေမအုပ္ထိန္းမႈညံ့လို႕လို႕။အဲဒီလိုဟန္ေဆာင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လိုက္မွ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ အသက္ရႈလို႕ ေကာင္းတာကိုး””
ထုိ႕ေနာက္ ေခ်ာင္းကိုအဆက္မၿပတ္ဆုိးရင္း ေမာဟုိက္ေနၿပန္သည္။
““သား ... ဟုိေဆးရည္ကေလး တုိက္ရမယ္နဲ႕တူတယ္။ ေမာရင္ သူ
ေသာက္ေနတဲ့ေဆးေလ။ တစ္ဇြန္းေလာက္ တုိက္လိုက္ရေအာင္””
ေမေမက ဟသၤာၾကားနုိင္ရံု တုိးတုိးကေလး ညႊန္ၾကား၏။
““ေမေမ ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေအးေအာင္ဆီ အေၾကာင္းၾကားရင္ ေကာင္း
မလား””
ဦးမင္းေခါင္ ၾကားသြားကာ လက္ကာၿပ၏။

““ေနပေစသား ... ေအးေအာင္ လာမွာပါ။ သူဘယ္အခ်ိန္ လာရမယ္
ဆုိတာ သူသိတယ္။ ဦး သူ႕ကုိ ဘယ္ေတာ့လုိအပ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ေအး
ေအာင္ သိပါတယ္””
တကယ္ကုိမွန္ကန္ေသာ ခန္႕မွန္းခ်က္ၿဖစ္၏။ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာ
တြင္ ေအးေအာင္ ေရာက္လာပါသည္။
ေအးေအာင္ လာမည့္ရက္ကို မသိ၍ ဟသၤာ မႀကိဳလိုက္ရပါ။အကယ္
၍သာ လာမည္ကို ႀကိဳသိပါက မိမိမုန္းတီးေသာ မိမိကို မုန္းတီးေသာ
လူၿဖစ္ပါလ်က္ ေအးေအာင္ကို သူ သြားႀကိဳရန္ ၀န္မေလးပါ။
နံနက္ ၉နာရီခြဲေလာက္တြင္ စိုးရိမ္ပူပန္ေသာက ဟန္အမူအရာၿဖင့္
ၿခံထဲသို႕ ခပ္သြက္သြက္၀င္လာေသာ ေအးေအာင္ကို သူ ထြက္၍ႀကိဳဆုိ
လိုက္သည္။ ေအးေအာင္၏လက္ထဲတြင္ အနက္ေရာင္ ေဆးေသတ္ၲာတစ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဖက္၊ အညိုေရာင္ လက္ဆြဲအိတ္တစ္ဖက္ ပါလာ၏။ ဟသၤာ အိတ္မ်ားကို
ေတာင္းယူလိုက္ၿပီး သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ တိတ္ဆိတ္စြာ အိမ္ထဲ၀င္ၾကသည္။
သူတုိ႕ စကားမေၿပာၾကပါ။ စကားေၿပာရန္လည္း မလိုၾကပါ။ သူတုိ႕ႏွစ္
ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မုန္းတီးၾကသည္
ၿဖစ္ေစ၊ စိတ္ခံယူခ်က္ ကြဲၿပားၾကသည္ၿဖစ္ေစ ယခုအခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ေယာက္
လံုး၏ဆႏ္ၵမွာ တူညီေန၏။ ၄င္းမွာ ဦးမင္းေခါင္ ေ၀ဒနာသက္သာရာ ရဖုိ႕
ပင္ၿဖစ္သည္။
““ေဖေဖ ....၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမွ်ာ္ေနၿပီလား။ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ရခဲ့ၿပီ၊
ေဆးရံုေကာ လူနာေတြေရာ ပစ္ထားခဲ့ၿပီ ေဖေဖ ...””

ေအးေအာင္သည္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ သူ႕အေဖအား ေဆးႏွစ္လံုး
ထုိးေပး၏။
““ေဖေဖ .... ဒီေဆးက အိပ္ေဆးမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ရီေ၀ေ၀ေလး၊
ခံလို႕သိပ္ေကာင္းတယ္။ ေဖေဖ ေနာက္က်ေအာင့္တာေတြ၊ နာက်င္တာ
ေတြ သက္သာသြားမယ္””
ဦးမင္းေခါင္သည္ သူ႕သားကို ေတာ္ေတာ္အားကိုးဟန္ ရွိ၏။ သား
ထုိးေပးေသာ ေဆးကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပံဳး၍ ခံယူေလသည္။
““သား ... ခြင့္ဘယ္ေလာက္ ယူခဲ့သလဲ””
““အကန္႕အသတ္ မရွိပါဘူး ေဖေဖ””
ေအးေအာင္သည္ သူ႕အေဖ၏မ်က္နွာကို ေရဆြတ္သည့္ လက္ကိုင္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ပ၀ါၿဖဴေလးၿဖင့္ သပ္ေပးေနသည္။ ဦးမင္းေခါင္သည္ ေဆးအာနိသင္
ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ပင္ သက္သာသြားဟန္ရွိသည္။
““သား ... နားနားေနေန ေနပါကြာ၊ ေဖေဖ ေနရတာ ေတာ္ေတာ္
သက္သာပါတယ္””
ဦးမင္းေခါင္မွိန္း၍ ၿငိမ္သက္သြားေသာအခါက်မွ ေမေမက ေအး
ေအာင္ကို နံနက္စာေကၽြးရန္ ၿပင္ဆင္သည္။
““ကၽြန္ေတာ္ ေရအရင္ခ်ိဳးမယ္ ႀကီးႀကီး ...၊ သိပ္ပူတာပဲ။ တစ္ကုိယ္
လံုး ဖုန္ခ်ည္းပဲ””
““ေအး ... ေအး၊ သားခ်ိဳးဖို႕ ႀကီးႀကီး ေရငင္ေပးမယ္””

““ဟာ မဟုတ္တာ၊ ႀကီးႀကီးကလဲ ကၽြန္ေတာ္ ဆြဲနုိင္ပါတယ္””
““ဟယ္ ... မဟုတ္တာ၊ ေဆးထုိးအပ္ကိုင္တဲ့လက္ေတြ နာကုန္ ၾကမ္း
ကုန္ပါ့မယ္ ေအးေအာင္ရယ္၊ ေနစမ္းပါ””
တူ၀ရီးနွစ္ေယာက္ ႀကိတ္ႀကိတ္ ႀကိတ္ႀကိတ္ ၿငင္းခုန္ေနေသာအခါ
ဟသၤာ မေနနုိင္ေတာ့ေပ။ မီးဖိုေခ်ာင္တြင္ ထမင္းပန္းကန္မ်ား ေရစင္
ေအာင္ သုတ္ေနရာမွ ကမန္းကတန္း ခုန္ဆင္းခဲ့ရေတာ့သည္။
““ေမေမ ... ထမင္းခူးဖို႕သာ ၿပင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေရၿဖည့္လုိက္ပါ့
မယ္””
ထုိ႕ေနာက္ ဟသၤာသည္ မိမိ အင္မတန္နာၾကည္းခဲ့ေသာ လူတစ္
ေယာက္ ေရခ်ိဳးရန္အတြက္ ရာ၀င္အုိးႀကီးႏွစ္လံုးအၿပည့္ ၿဖစ္ေအာင္ ေရ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ငင္၍ ဆြဲထည့္ေပးလိုက္ရေတာ့သည္။
ဤလူသည္ ဟသၤာ၏ တင္ပါးေပၚသို႕ ရက္စက္စြာ ႀကိမ္ဒဏ္မ်ား
ထုိးက်ေစခဲ့သူ၊ ဟသၤာ၏ ကိုယ္က်င့္သိက္ၡာကို လူမ်ားဖိနပ္ေအာက္သို႕
ပစ္ခ်ေပးခဲ့ေသာလူ၊ ဟသၤာႏွင့္ မမကို ခြဲခြာဖုိ႕ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ လူ ...။
သူသည္ နာၾကည္းေသာမိမိမ်က္၀န္းမ်ားၿဖင့္ ေအးေအာင္ကို မၾကည့္
မိေအာင္ မ်က္နွာလႊဲထားရ၏။
““ရၿပီ ဟသၤာ ... ရၿပီ၊ အဲေလာက္ မလိုဘူး””
ေအးေအာင္၏အသံမွာ ပံုမွန္အတုိင္းပင္ ၿဖစ္သည္။ နာၾကည္းမႈ မပါ
ရိႈးတိုးရွန္းတန္းဟန္ မပါ။ သူသည္ မုန္းတီးစက္ဆုပ္မႈေတြကို ေမ့နုိင္ခဲ့ၿပီ

လား။နာၾကည္းခဲ့ရသည္ဟု သူေၿပာေသာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကို ေမ့နိုင္
ခဲ့ၿပီလား။
သူ ေအးေအာင္ကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ေအးေအာင္
သည္ ဆပ္ၿပာတုိက္ရင္း သူ႕ကို အေသအခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
““မင္း ၾကည့္ခ်င္မလားလို႕၊ သမီးနဲ႕သားရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြ ကိုယ္ယူလာ
ခဲ့တယ္””
သူ ေခါင္းခါယမ္းလိုက္၏။
““မၾကည့္ခ်င္ပါဘူး””
မင္းကေတာ့ သေဘာထားႀကီးၿပနုိင္ၿပီေပ့ါ။ သားနဲ႕သမီးကို မင္းရ
လိုက္ၿပီကိုး။ ေနာက္ၿပီး မင္းသိပ္ခ်စ္တဲ့ အစ္မက မင္းေၾကာင့္ ေသခဲ့ရတာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မွ မဟုတ္ဘဲကိုး ...။
““ေဟာဟိုေထာင့္မွာ မဟုတ္လား။ မင္း ကိုယ့္လည္ပင္းကို ဓားနဲ႕လွီး
ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့တာ””
ေအးေအာင္က ခပ္တည္တည္ လက္ညိုးညႊန္ၿပ၍ ေမး၏။ မဟုတ္ပါ
ဘူး၊ ငါမင္းကို ဓားနဲ႕လွီးဖို႕ မႀကိဳးစားပါဘူး၊ မင္းေၾကာက္သြားေအာင္
ေၿခာက္လွန္႕ရံုသက္သက္ပါ။ ငါဘယ္တုန္းကမွ ....။
သုိ႕ေသာ္ သူသည္ ေအးေအာင္၏မ်က္လံုးကို စူးစူးရွရွၾကည့္လ်က္
ေခါင္းညိတ္ၿပလိုက္၏။
““ဟုတ္တယ္....””

ထုိ႕ေနာက္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္၏ မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ နာၾကည္းမုန္း
တီးမႈမ်ား ၿပန္ေပၚလာၾကၿပန္သည္။ သူတုိ႕တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
အႀကာႀကီး စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
““သား ေအးေအာင္ ... ၿမန္ၿမန္ခ်ိဳးေလ၊ သားႀကိဳက္တဲ့ ၀ါေစ့ပင္
ေပါက္ဟင္းခ်ိဳေလး ပူတုန္းစားလိုက္ရေအာင္””
ခပ္တုိးတုိးေၿပာသည့္ ေမေမ့အသံၾကားမွ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ေမေမ့
ဘက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ၾက၏။ ထုိ႕ေနာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ၾကည့္ကာ အဓိပ္ၸါယ္မရွိ ရယ္လိုက္ၾကေလသည္။
““ႀကီးႀကီးတုိ႕ ေဖေဖ့အတြက္ ဒုက္ၡေရာက္ေနၾကမယ္ဆုိတာ ... ကၽြန္
ေတာ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖက ေခါင္းမာတယ္ ႀကီးႀကီး၊သူ႕ဘ၀ရဲ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြမွာ ႀကီးႀကီးအရိပ္ေအာက္မွာ
ေနခ်င္တယ္တဲ့၊ဇြတ္ပ””

ေမေမသည္ စားလက္စ ထမင္းလုပ္ တန္႕သြားသည္။
““ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ .....””
““ဟုတ္တယ္ႀကီးႀကီး ....၊ ေဖေဖ ၾကာၾကာ မေနရေတာ့ဘူးေလ””
““အို ....””
ေမေမ့လက္သည္ ပန္းကန္ထဲသို႕ ၿပဳတ္က်သြား၏။
““ႀကီးႀကီးကို ေဖေဖ ဘာမွ မေၿပာဘူးလား””
““ဟင့္အင္း၊ သူ ....””

““ေဖေဖ့ ေရာဂါက အဆုတ္ကင္ဆာပဲ ႀကီးႀကီး၊ သိပ္ဆုိးတဲ့ ေရာဂါ
ေပါ့။ ေ၀ဒနာ သိပ္ၿပင္းတယ္””
““ဘုရား .... ဘုရား ...””
ေမေမ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္ကို ဟသၤာ စိတ္မသက္သာစြာ
ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
““သူ႕ကိုယ္သူ ......””
ေမေမ့စကားသံက ဆြံ႕အ တိမ္၀င္သြား၏။ ေအးေအာင္သည္ တည္
ၿငိမ္စြာေၿဖသည္။
““ဟုတ္ကဲ့၊ သူ႕ကိုယ္သူ သိပါတယ္ႀကီးႀကီး ... သူဘယ္ေလာက္ၾကာ
ၾကာ အသက္ရွင္ဦးမလဲဆုိလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ခန္႕မွန္းေပးလိုက္ပါတယ္၊ သူ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကိုယ္သူ သယ္နုိင္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ ႀကီးႀကီးဆီ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္
လို႕ ေဖေဖက ေၿပာတယ္””
ေမေမ့မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္မ်ားကို ေမေမဖံုးကြယ္ရန္ မႀကိဳးစားေတာ့
ေခ်။
““ကၽြန္ေတာ္က ႀကီးႀကီးကိုရန္ကုန္ေခၚလိုက္ရင္လဲ ရတာပဲလို႕၊ေဖေဖ
ေနမေကာင္းတာႀကီးႀကီးသိရင္ ေဖေဖ့ဆီ လိုက္လာမွာေပါ့လို႕ ေၿပာမိေသး
တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖက ဘာေၿပာလဲ သိလား ႀကီးႀကီး””
ေမေမေၿဖရန္ ေမးသည့္ေမးခြန္း မဟုတ္ပါ။ သူ ဆက္ေၿပာနုိင္ရန္
အားယူလုိက္သည့္ ေမးခြန္းသာ ၿဖစ္ပါသည္။

““အၿပစ္ကို၀န္ခ်ေတာင္းပန္တဲ့လူဆုိတာ ကိုယ္ အၿပစ္က်ဴးလြန္မိထား
တဲ့လူဆီကိုသာ သြားရမယ္...တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းေ၀း ...ဘယ္ေလာက္
ပဲ အေၿခအေနမေပးေပး အၿပစ္ရွိတဲ့လူကသာ သြားရမယ္ ...တဲ့။ အဲ့လို
ၿပန္ေၿပာတယ္ ႀကီးႀကီး””
ေမေမ့မ်က္ရည္မ်ားသည္ ယခုအခါ ပါးၿပင္ေပၚသို႕ တလိမ့္လိမ့္ စီး
က်လ်က္ရွိေပၿပီ။
ထုိညေနတြင္ ေမေမသည္ ဦးမင္းေခါင္၏ ပက္လက္ကုလားထုိင္
ေဘးတြင္ ဒူးတုပ္၍ထုိင္ရင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကာလအတြင္း ပထမဦး
ဆံုးအႀကိမ္အၿဖစ္ ““အစ္ကို ...”” ဟုေခၚလိုက္ေလသည္။
မၾကားရတာ ၾကာၿပီၿဖစ္ေသာ ေငြအိမ္၏ေခၚသံ တုိးတုိးကေလးသည္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူ႕ရင္ဘတ္ထဲမွ စူးရွစြာ နာက်င္ပူေလာင္ေသာ ေ၀ဒနာကို သူ႕ဆီမွဆြဲယူ
ဖယ္ရွားေပးလိုက္သည္။ သူမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္သည့္အခါ သူ႕ကို နူးညံ့
ၾကင္နာစြာ ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို ေတြ႕ရ၏။ ဟိုတုန္းက
ၾကည္လင္နက္ေမွာင္ခဲ့ေသာ မ်က္လံုးနက္နက္ကေလးမ်ားသည္ ယခုအခါ
ညိုၿပာၿပာအဆင္ၿဖင့္ မႈန္ရီလ်က္ရွိၿပီ။ အနက္ေရာင္ မ်က္ေတာင္ေကာ့မ်ား
ေနရာတြင္ အညိုေရာင္မ်က္ေတာင္ တခ်ိဳ႕တေလကိုသာ ေတြ႕ရေတာ့
သည္။ သုိ႕ေသာ္ ထုိမ်က္၀န္းမ်ားထဲမွ နူးညံ့မႈ၊ ၾကင္နာမႈသည္ ဟိုးလြန္ခ့ဲ
သည့္ နွစ္ေပါင္း ၅၀ ကအတုိင္းပဲ နည္းနည္းမွ် မေလွ်ာ့ေသးပါ။
““ေငြအိမ္ ....””
ဦးမင္းေခါင္၏ မယံုၾကည္ဟန္ၿဖင့္ လိႈက္လွဲစြာ ၀မ္းသာသြားေသာ
မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ မ်က္ရည္မ်ား လွ်ံသြား၏။

““အစ္ကို ... ေဆးေသာက္ရေအာင္ေနာ္””
ေငြအိမ္က ေဆးကတ္ထဲမွ ေဆးလံုးတစ္လံုး ေဖာက္၍ သူ ထထုိင္
နုိင္ေအာင္ ေပြ႕ထူလိုက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေရခြက္ကုိ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းနားသို႕
ကပ္၍ ေဆးတုိက္ေလသည္။ ထုိ႕ေနာက္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမွ စိုသြားေသာေရကို
လက္ၿဖင့္ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးသည္။ ေငြအိမ္၏ လက္မ်ားသည္ တစ္သက္လံုး
အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ အသားမာတက္ကာ ၾကမ္းရွေနေပၿပီ။
သူသည္ ထုိလက္ကေလးကို မိမိလက္ၿဖင့္ ခပ္ဖြဖြကိုင္၍ စမ္းၾကည့္
သည္။ ဟုိတုန္းကတညး္က ေၿမႀကီးကိုတူးရသၿဖင့္ တံုးသြားသည့္ သံတူ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရြင္းမ်ားကို ၿပန္ထက္ေအာင္ သခဲ့ရသည့္ အလုပ္သမကေလး ေငြအိမ္၏
လက္မ်ား ၾကမ္းရွခဲ့ပါသည္။ ပခံုးမွာမ်က္နွာသုတ္ပ၀ါခု၍ေရပံုးခ်ိတ္သည့္
ထမ္းပိုးႀကီးကို ပခံုးမွာထမ္းကာ ေန႕စဥ္ ဖိနပ္မပါေသာ ေၿခဖ၀ါးမ်ားၿဖင့္
ေတာင္ဆင္းေတာင္တက္ ေရသယ္ခဲ့ရသည့္ ကေလးမ ...။ ထုိကေလးမ၏
ပခံုးမ်ား ဘယ္ေလာက္ နာက်င္စြာၾကမ္းရွေနရွာမလဲဟု ဟုိတုန္းက သူ
မေတြးခဲ့မိပါကလား။ ထိုကေလးမကေလးကို အခ်စ္ဟု သူ႕ကိုယ္ သူထင္
သည့္ ခံစားခ်က္တစ္ခုၿဖင့္ နာက်င္ေအာင္ ၿပဳမူခဲ့ဖူးၿပီ။ တကယ္ေတာ့
ဟိုတုန္းက ေငြအိမ့္အေပၚထားရွိခဲ့သည့္ သူ႕စိတ္ခံစားခ်က္မွာ ခ်စ္ ေမတ္ၲာ
က နည္းနည္း၊ ပူေလာင္စြာ ဆႏ္ၵၿပင္းၿပသည့္ရမ္ၼက္က မ်ားမ်ား ၿဖစ္မွာ
ပါ။
““မင္းကို ကိုယ္နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခဲ့မိတယ္ေနာ္၊ မင္းရဲ႕ ကိုယ္
ခႏ္ၶာကိုယ္ေရာ .... စိတ္ကိုေရာ””

သူသည္ ေနာင္တႀကီးစြာၿဖင့္ ေရရြတ္မိသည္။ သူ႕အသံသည္ တိုး
တိတ္စြာ အက္ကြဲလြန္းသၿဖင့္ သူ႕စကားကို ခဏၾကာမွ ေငြအိမ္နားလည္
လိုက္သည္။
““ဟင့္အင္း၊ ကၽြန္မ .... ကၽြန္မ ...ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္အစ္က””
ို
ရိုးသားသန္႕စင္ေသာ၀န္ခံခ်က္ကေလးသည္ သူ႕အတြက္ ႏွစ္သိမ့္မႈ
လည္း ၿဖစ္ေလသည္။ ဟုတ္တယ္ ... ကိုယ္တုိ႕ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္
ဘ၀မွာ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ အေပ်ာ္ဆံုး အခ်ိန္ပါ။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သူသည္ မ်က္စိမွိတ္လ်က္ ၿပံဳးရင္း လူငယ္ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္
ကေလးမကေလးတစ္ေယာက္ကို ၿမင္ေနသည္။ ထုိကေလး နွစ္ေယာက္
သည္ တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ ဆုပ္ကိုင္လ်က္ ... ထေနာင္း
ပင္ အရိပ္ေအာက္မွာ ရပ္ရင္း မ်က္စိတစ္ဆုံး ၿမင္ေနရသည့္ ေရနံေၿမၿမင္
ကြင္းကို တေမ့တေမာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ၿမန္မာလက္တြင္းမ်ား၏ တြင္း
တူးအလုပ္သမားႏွင့္ ႀကိဳးဆြဲအလုပ္သမား အစုအေ၀းမ်ား၊ ေရနံေလွာင္
ကန္မ်ား ....။ ဘီအိုစီႏွင့္ အိုင္ဘီပီပိုင္ စက္တြင္းမ်ား၊ ဒဲရက္ေခၚ သံၿငမ္း
စင္ႀကီးမ်ား၊ စက္ေမာင္းတံၿဖင့္ နိမ့္လိုက္ ၿမင့္လိုက္တစ္ခ်က္ခ်င္း လႈပ္ရွား
ကာ အတြင္းမွ ေရနံကို ပိုက္ေသးေသးၿဖင့္ စုပ္ယူေနေသာ ၿမင္ကြင္းမ်ား။
တရွိန္ရွိန္ ေတာက္ေလာင္ေနသည့္ အပူဒဏ္ေအာက္မွာ ေၿမပူပူ ေရနံေငြ႕
ပူပူမွာ ထေနာင္းပင္ရိပ္ ေသးေသးကေလးေအာက္၌ မတ္တတ္ရပ္ေနၾက
သည့္ သူတို႕ႏွစ္ဦး၏ရင္ထဲမွာ ေအးၿမေနခဲ့သည္။ အၿပင္အပူသည္ သူတို႕
ရင္တြင္းဆီသို႕ ေဖာက္၀င္နုိင္ၿခင္း မရွိ။ သူတို႕ ေအးခ်မ္းခဲ့သည္။
သူတုိ႕မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိခဲ့သည္။ သူတုိ႕မွာ အိပ္မက္ေတြ ရွိခဲ့
သည္။

““အစ္ကို ... မနက္ၿဖန္ မနက္က်ရင္ ၿမေစတီဘုရားကို သြားဖူးရ
ေအာင္ေလ၊ ကၽြန္မ လိုက္ပို႕မယ္””
““ေကာင္းသားပဲ ...””
ထုိ႕ေနာက္ အဘိုးႀကီးနွင့္ အဘြားႀကီးသည္ တစ္ခဏ တိတ္ဆိတ္စြာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ထုိင္ေနၾကၿပန္သည္။ သူတို႕၏အေတြးေတြကေတာ့ တိတ္မွ်င္ တိမ္စမ်ား
ပမာ တစ္ေနရာမွ တစ္ေနရာသုိ႕ ညင္သာစြာ ေရြ႕လ်ားသြားေပလိမ့္မည္။
ထုိညက လသာသည္။
လေရာင္သည္ ေမေမ မေငြအိမ္၏ ေၿမတလင္းမာမာေပၚမွာ ၀င္း
လက္ေနေအာင္ ထိန္ထိန္သာလ်က္ ရွိပါသည္။ ဟသၤာသည္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ
မွာ ပက္လက္အိပ္လ်က္ လကို ေမာ့ၾကည့္ေန၏။ မန္က်ည္းရြက္ေႂကြမ်ား
သည္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေတာင္ေလၿဖင့္ ဖြဲခနဲဖြဲခနဲ ေႂကြေလသည္။
ေကာက္လိႈင္းတုိ႕၏ အနံ႕ႏွင့္ ရိုးၿပတ္ရနံ႕သည္ ဟုိးအေ၀းႀကီးမွေန၍ သူ႕
ဆီသို႕ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ သူ႕ဘယ္ဘက္ေဘးရွိ ၿမင္းေဇာင္း၏ေနာက္
ေဖးဘက္တြင္ ႏြားတင္းကုပ္ ရွိသည္။ ၿမင္းေဇာင္းဆီမွ မိုးနက္၏ႏွာမႈတ္
သံကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားရ၏။ မမေမြးေပးခဲ့ေသာ ၿမင္းကေလး ....။
မမ ဇက္ခြံ႕ခဲ့ေသာ ၿမင္းကေလး .....။ မမကိုယ္တုိင္ ကုန္နွီးက်င့္ခဲ့ေသာ
ၿမင္းကေလး ...။ သူ ဖလံေတာမွအၿပန္တြင္ မမကို ေက်ာမွာတင္ေဆာင္၍
သူ႕ကို လာလာႀကိဳေသာ ၿမင္းကေလး ...။ ထုိၿမင္းကေလးသည္ အသက္
အရြယ္ ႀကီးရင့္ေနၿပီ။ သူ႕အေမ ညိုမလည္း ေသဆံုးသြားခဲ့တာ ၾကာၿပီ။

သူ႕ေဘးမွာ ေၿခသံတစ္ခု ၾကားရသၿဖင့္ ေကာင္းကင္မွ မ်က္နွာလႊဲ
ကာ သူ လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။
ေအးေအာင္ ....။ ေအးေအာင္သည္ သူ႕ဆီသို႕ လာေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
ေအးေအာင္နွင့္သူ အသက္တူသည္ဟု မမေၿပာဖူးသၿဖင့္ ယခုဆုိလွ်င္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေအးေအာင္အသက္သည္ ၄၇ႏွစ္ ရွိေပၿပီ။ အသက္ ၄၇ႏွစ္နွင့္ညီေအာင္ပင္
သူ႕ကိုယ္ခႏ္ၶာမွာ အနည္းငယ္ ၿပည့္ၿဖိဳးေနေပၿပီ။ ငယ္ငယ္တုန္းက သူ႕
ထက္ပိန္ေသာ ေအးေအာင္သည္ ယခုအခါ သူ႕ထက္ပင္ ႀကီးမားလ်က္ရွိ
ၿပီ။ ယခုအခ်ိန္မွာ သူက ဓားမၿဖင့္ရြယ္လွ်င္ ေအးေအာင္ ဟိုတုန္းကလို
ဒူးတဆတ္ဆတ္တုန္၍ သတိလစ္မည္ မထင္ေပ။ သူတစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္
သည္။
““ဟသၤာ””
ေပကတ္ေနဖို႕ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ေအးေအာင္က သူရွိရာ ကြပ္ပ်စ္
အနီးတြင္ ကပ္၍ရပ္လုိက္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူလွဲအိပ္ေနရာမွ ထထုိင္ရန္
ၿပင္လိုက္၏။
““အိပ္ပါ....အိပ္ပါ၊ ကိုယ္ ဒီဘက္မွာ ထိုင္မယ္””
သူ႕ေဘးကြပ္ပ်စ္အစြန္းတြင္ ေအးေအာင္ ၀င္ထုိင္၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူ
သည္ ပ်င္းရိစြာပင္ ဆက္၍လွဲအိပ္ေနလိုက္မိသည္။ ညေမႊးပန္းနံ႕သည္
ထံုအီစြာ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။ သူ ေအးေအာင္ကို စကားေၿပာသင့္သည္။
ေအးေအာင္သည္ သူတုိ႕အိမ္၏ ဧည့္သည္။ သုိ႕ေသာ္ သူ ဘာစကားေၿပာ
ရမည္နည္း။အဘိုးႀကီး အေၿခအေနေကာင္းရဲ႕လား ဤေမးခြန္းကိုေတာ့ေမး

ရန္မလိုေပ။ မမအိမ္စိုးေမ၏ နာမည္မပါဘဲ သမီးႏွင့္သား၏ အေၾကာင္း
မ်ားမပါေစရဘဲ သူ ဘာစကားၿဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ရမည္နည္း ...။
““အိုက္တယ္ေနာ္ ...””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
စကားမရွိသည့္အတြက္ ရာသီဥတုအေၾကာင္းကို စကားစေၿပာလိုက္
၏။ သို႕ေသာ္ ေအးေအာင္ထိုစကားေနာက္သို႕ မလိုက္ပါ။ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ
တြင္ လက္ေနာက္ၿပန္ေထာက္လ်က္ ေကာင္းကင္သုိ႕ ခဏေမာ့ၾကည့္ေန
ၿပီးမွ ဟသၤာဘက္သုိ႕လွည့္ကာ ငံု႕ၾကည့္သည္။
““မင္းက သမီးရဲ႕အေဖဆုိေတာ့ သမီးနဲ႕ပတ္သက္တာမွန္သမွ် မင္းသိ
ဖို႕ လိုတယ္လို႕ ငါထင္တယ္။ သမီးရဲ႕သတင္းနွစ္ခု မင္းကို ေၿပာစရာရွိ
တယ္””
ဟသၤာသည္ ေအးေအာင္အား မ်က္ႏွာခ်င္းတည့္တည့္ဆုိင္၍ ၾကည့္
လိုက္သည္။
““ငါ စိတ္မ၀င္စားဘူး””
သို႕ေသာ္ ဟသၤာမ်က္လံုးမွ သိလိုမႈဆႏ္ၵမ်ားကို ေအးေအာင္ ရိပ္မိ
သည္။
““တစ္ခုက သတင္းေကာင္း၊ တစ္ခုက သတင္းဆုိး။ ေအးေလ ....
အေဖေတြအတြက္ သတင္းဆုိးေပါ့””
သူ ဟန္မေဆာင္နုိင္ေတာ့ပါ။
““သတင္းဆုိးကို အရင္ေၿပာပါ””

ေအးေအာင္ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်၍ ေၿပာၿပသည္။
““သမီး အခု ကဗ်ာဆရာေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္ လူေပ
လူေတကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ တြဲေနတယ္။အခုအခ်ိန္အထိ ကိုယ္ဖ်က္လုိ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မေအာင္ၿမင္ေသးဘူး။ ေကာင္ေလးက သူ႕ဆီက မွီခုိၿပီး စားေနတယ္၊
သမီးက အဲဒီေကာင္ေလးကိုၾကင္နာလို႕ပါ...တဲ့။ေကာင္ေလးက ေယာကၤ်ား
တန္မဲ့နဲ႕ေတာ္ေတာ္ခၽြဲတတ္တယ္ ထင္ပါရဲ႕။သူ႕အေၾကာင္း ကိုယ္မေကာင္း
ေၿပာတဲ့အခါ သမီး ကိုယ့္ကိုၾကည့္တဲ့ မ်က္လံုးေတြကုိ မင္း ၿမင္ေစခ်င္
တယ္ ဟသၤာ””
သူ ရုတ္တရက္ စိတ္ထိခုိက္သြားသည္။ သမီးက အဲဒီအရြယ္ကို
ေရာက္ေနၿပီလား၊ ဟုတ္တာေပ့ါ ... သမီးအသက္ ၂၀ေက်ာ္ေရာေပါ့။
““သတင္းေကာင္းကေတာ့...သမီး ခု ေဆးတက္ၠသိုလ္မွာ တတိယႏွစ္
တက္ေနတယ္””
သူ႕ရင္ထဲမွာ လိႈက္ခနဲ ၿငိမ္းခ်မ္းသြား၏။ သမီးဟာ ဆရာ၀န္ၿဖစ္
မယ့္ မိန္းကေလးေပါ့။ ေၾသာ္ ... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေအးေအာင္ရယ္...။
““ကိုယ္နဲ႕ သူ႕မေအနဲ႕ အနီးကပ္ထိန္းခ်ဳပ္ေပးေနရတယ္၊ သမီးက စာ
ေတာ္တယ္ေလ။ အၿမဲတမ္း ဂရိတ္ဖိုး၊ ဂရိတ္ဖိုက္နဲ႕ စာေမးပြဲေအာင္တာကြ
အဲဒီတစ္ခုေတာ့ ကိုယ္တုိ႕ ေက်နပ္ၾကရတယ္””
ဂရိတ္ဖိုး ဂရိတ္ဖိုက္ကို သူ မသိပါ။ သို႕ေသာ္ အဆင့္အတန္းၿမင့္
ၿမင့္ေအာင္သည္ဟု သူ နားလည္လုိက္ပါသည္။
““မင္း ရန္ကုန္ကို တစ္ခါေလာက္လာၿပီး သမီး ေကာင္ေလးကို အကဲ
ခတ္ပါဦးလား””

ဟင့္အင္း ... ဘယ္ၿဖစ္မလဲ၊ ငါ အဲဒိေကာင္ကို ဆြဲထိုးမိမွာေပါ့။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““သူ႕မေအကေတာ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ ဒီေကာင္ေလး ဘာတန္ဖိုးမွ
မရွိတာ သမီး နားလည္သြားမွာပါလို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးနဲ႕ ေစာင့္ေနေလ
ရဲ႕။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိဘူးကြာ။ သူ႕အဘိုး ေနမ
ေကာင္းတဲ့ကိစ္ၥ ၾကား၀င္လာေတာ့ သမီးနဲ႕ကုိယ္ နည္းနည္း အဆက္ၿပတ္
သြားတယ္””
““အခု ... အခုေရာ သူတုိ႕ တြဲေနတုန္းလား””
““ထင္တာပဲ၊ ကိုယ့္အေနနဲ႕ကေတာ့ ဒီေကာင္ေလး ဘာတန္ဖိုးမွ မရွိ
တာကို သမီးသိသြားေအာင္ ေစာင့္ရတဲ့အခ်ိန္ေရာ၊ အေၾကာငး္မွန္ကို သိဖို႕
သမီးဘက္က ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈေတြကိုေရာ ... နည္းနည္းမွ ရင္
မဆုိင္ခ်င္ဘူး။ အဲဒါေတြကို ကုိယ္ေၾကာက္တယ္။ သမီး တစ္ခုခုၿဖစ္ရင္
ေတာ့ အဲဒီေကာင္ကို ကိုယ္ သတ္မယ္””
တင္းမာခက္ထန္ေသာ ေအးေအာင္၏မ်က္၀န္းမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး သူ႕
ေက်ာထဲက စိမ့္လာ၏။ ေအးေအာင္သည္ သမီးေကာင္ေလးကုိ ႀကိမ္း
ေမာင္းေနၿခင္းလား၊ သို႕မဟုတ္ သူ႕ကို ႀကိမ္းေမာင္းေနၿခင္းလား ....။
မမအိမ္စိုးေမကို လက္ထပ္ခြင့္ရေအာင္ သူကေရာ ဘာတန္ဖိုးေတြ
မ်ား ရွိခဲ့လို႕ပါလိမ့္။ မမအိမ္စိုးေမကေရာ သူ႕ကို ဘာတန္ဖိုးမွ မရွိသည့္
ေကာင္ဟု တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သိသြားခဲ့ေလသလား ....။ မမ သိသြားခဲ့ေလ
သလား ...။

““မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၾကင္နာစိတ္ဟာ တစ္ခါတစ္ခါ သိပ္အံ့ၾသ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဖို႕ေကာင္းတယ္ ေအးေအာင္ရ၊ အဲဒီ အၾကင္နာကို ေယာကၤ်ားေတြက တန္
ဖိုးထားတတ္ဖို႕ သိပ္လိုတယ္””
ဤစကားကုိ သူေၿပာသင့္သလား၊ မေၿပာသင့္သလား သူမသိ။ သမီး
ကိစ္ၥႏွင့္ သက္ဆုိင္သလား၊ မသက္ဆုိင္သလား .... သူ မသိ။
ေအးေအာင္က ခပ္ဟက္ဟက္ ရယ္လိုက္ေသာအခါ သူ ေအးေအာင္
ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္၏။
““မိန္းမေတြက အရူးေတြပါပဲ ဟသၤာ၊ အဲဒီ ရူးသြပ္မႈကုိ တခ်ိဳ႕
ေယာကၤ်ားေတြက အသံုးမခ်တတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ...တခ်ိဳ႕ေယာကၤ်ားေတြ
က ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တတ္တယ္””
ေသခ်ာသည္။ ဒါေတာ့ ဟသၤာကို တိုက္ရိုက္ထိခုိက္လိုက္တဲ့ စကား
ပဲ။ မိမိကို တိုက္ရိုက္ဆုိလိုေၾကာင္း မိမိ မသိမွာစိုး၍ ေအးေအာင္က ထပ္
၍ေၿပာလိုက္ေသး၏။
““ဥပမာ ... ေဖေဖနဲ႕ ႀကီးႀကီးမေငြအိမ္၊ ေနာက္ၿပီး ....””
ေအးေအာင္သည္ ဟသၤာဘက္သို႕ တည့္တည့္လွည့္ၾကည့္၏။
““မင္းနဲ႕ မမအိမ္စိုးေမ ...””
ေအးေအာင္၏စကားက ၿပင္းထန္စူးရွလြန္းေသာေၾကာင့္ ႏွလံုးသား
ဆီမွာ မ်က္ခနဲေအာင့္သြားရသည္။ မဟုတ္ဘူး ...။ သူ ၀ုန္းခနဲ အိပ္ရာမွ
ထထုိင္လိုက္၏။
““မင္းကြာ ...””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဟိုစဥ္တုန္းကသာ ဤစကားကိုႀကားခဲ့ရလွ်င္ ေအးေအာင္၏မ်က္ႏွာ
ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ ဆြဲထိုးပစ္မိသည္။ သို႕ေသာ္ ယခုေတာ့ သူ႕အသက္
လည္း ငါးဆယ္နား ကပ္ေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ေနာက္ၿပီး ... သမီးရွင္တစ္
ေယာက္၏ စိုးရိမ္ေသာကကိုလည္း သူ နားလည္ခဲ့ၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ေအးေအာင္ရာ ... မမအိမ္စိုးေမဟာ ဘယ္တုန္းကမွ ရူး
သြပ္ခဲ့တဲ့မိန္းမ မဟုတ္ဘူး၊ ငါကလည္း မမအိမ္စုိးေမအေပၚ ဘယ္တုန္း
ကမွ အသံုးမခ်ခဲ့ဘူးပါဘူး။
သူစိတ္ကုိ ေလွ်ာ့ခ်လ်က္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွ ဆင္းလိုက္၏။ သူ ၿမန္ၿမန္
ထြက္မွ ၿဖစ္မည္။ ေအးေအာင္က စကားတုိးတုိး ဆက္ေၿပာဆဲ။
““သမီးနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆုိတာ မသိနိုင္
ေအာင္ပါပဲ။ ကိုယ္ သိပ္တင္းက်ပ္မိသြားမွာပဲ စိုးတယ္။ ေဖေဖ့ကို ေမး
ၾကည့္ေတာ့လဲ ေဖေဖက မေၿဖနုိင္၊ အခု ကိုယ္ သမီးကို ရင္းႏွီးသေလာက္
လဲ ေဖေဖက မမအိမ္စုိးေမနဲ႕ ရင္းနွီးခဲ့တာမဟုတ္ ...””
သူ ေၿခလွမ္းၿပင္ၿပီးမွ ေၿမၿပင္မွာ မတ္မတ္ရပ္ေနခဲ့မိ၏။ ဦးမင္းေခါင္
မေၿဖနုိင္ဘူးဆုိလွ်င္ သမီးၿဖစ္သူအိမ္စိုးေမႏွင့္ မရင္းနွီးခဲ့လို႕ မဟုတ္နုိင္ပါ
ေစာေစာက ေအးေအာင္ေၿပာခဲ့သလို မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ရူးသြပ္မႈကို
အသံုးခ်ခဲ့မိေလသလားဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို သံသယၿဖင့္ ေနာင္တရေနမိခဲ့
လို႕ပဲ ၿဖစ္လိမ့္မည္။ သုိ႕ေသာ္ ဟသၤာကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မိန္းမတစ္
ေယာက္၏ ရူးသြပ္မႈကို အသံုးမခ်မိခဲ့ဘူး ...ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိပ္ၿပာ
သန္႕သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း ေအးေအာင္ကို ၿပတ္ၿပတ္သားသားတိုက္
တြန္းလိုက္နုိင္ပါသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

““မိဘအေနနဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္သင့္လို႕ ထိန္းခ်ဳပ္ေပးတဲ့ကိစ္ၥမွာ မင္း ဘယ္
ေတာ့မွ ေနာင္တရစရာ မလိုပါဘူး ...၊ သမီး မင္းကိုၾကည့္မယ့္မ်က္လံုးကို
ငါသိပါတယ္။ အဲဒီမ်က္လံုးဒဏ္ကို ဦးေလး ဦးမင္းေခါင္လဲ မမအိမ္စိုး
ေမဆီက ရခဲ့ခ်င္ ရခဲ့မွာပါ။ ဒီမ်က္လံုးေတြကို ေၾကာက္ေနလို႕ မၿဖစ္ဘူး
ေလ။ သူတုိ႕ မွန္မွန္ကန္ကန္ မေရြးခ်ယ္နုိင္လို႕ ကိုယ္က သူတုိ႕အစား
ေရြးခ်ယ္ေပးရတာပဲ။ ဒီကိစ္ၥမွာ မင္း မမွားနုိင္ပါဘူး ....။ သမီးနဲ႕ အေဖနဲ႕
ပဋိပက္ၡၿဖစ္တဲ့အခါ အေဖေတြဟာ အၿမဲတမ္း မွန္ေနတတ္ပါတယ္””
ေအးေအာင္ကို သူၿပံဳးၿပလိုက္ေတာ့ ေအးေအာင္ ေတြေတြႀကီး ၿပန္
ၾကည့္ေန၏။
““ေက်းဇူးပဲ ...””ဟု ေအးေအာင္ တုိးတုိးေၿပာေလသည္။
““ငါ သြားအိပ္ေတာ့မယ္၊ မင္း အေပၚမတက္ေသးဘူးလား””
““ကိုယ္ ဒီမွာ က်န္ခဲ့ဦးမယ္၊ မင္းသြားႏွင့္ပါ””
သူ ေအးေအာင္၏ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြပုတ္လ်က္ ထြက္လာခဲ့သည္။
သမီးနွင့္ ဖေအေတြနဲ႕ ပဋိပက္ၡၿဖစ္တဲ့အခါ ဖေအေတြက အၿမဲတမ္း
မွန္တတ္ပါတယ္ ...။ သူသည္ မိမိေၿပာခဲ့ေသာ စကားအတြက္ မမအိမ္စိုး
ေမအား စိတ္ထဲကႀကိတ္ၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႕ မမရယ္။
ထထထထထထထထထထထထထထ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

(အဆံုး)

(င)
တဖ်တ္ဖ်တ္ တုိက္ခတ္လ်က္ရွိေသာ ေလသည္ သမီးေငြအိမ္စံ၏
ဆံမွ်င္မ်ားကုိ ဟိုဘက္သည္ဘက္ ယိမ္းႏြဲ႕လႈပ္ခတ္ေစသည္ၿဖစ္ရာ သမီး
သည္ သူ႕ဆံပင္တုိ႕ကို လက္ၿဖင့္ သပ္ဖယ္ေနရေလသည္။ ေကာင္းကင္
တြင္ တိမ္အနီေရာင္မ်ားၿဖင့္ ၿပိဳအက္စၿပဳၿပီ။ ခဏၾကာလွ်င္ ေနလံုးႀကီး
ကြယ္ေပ်ာက္ေတာ့မည္။ ငွက္တစ္အုပ္သည္ ေမာ္ေတာ္ေရွ႕နားဆီမွ ခပ္
နိမ့္နိမ့္ပ်ံသန္းသြားၾက၏။
““အိမ့္ဆီမွာရွိတဲ့ ေမေမ့ဓာတ္ပံုထဲမွာ ေမေမက သိပ္လွတယ္၊ ဆံပင္
ကို ေနာက္မွာၿမွင့္ၿပီး စည္းထားတယ္ေလ။ ရွမ္းေဘာင္းဘီနဲ႕ ... ၿမင္းစီး
ေနတဲ့ပံု။ ေမေမ့ေနာက္ဘက္ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ေၿပာင္းခင္းေတြနဲ႕””
သမီး၏မ်က္လံုးနက္နက္မ်ားသည္ ခ်စ္ၿခင္းေမတ္ၲာတစ္ခုကို ပံုေဖာ္
မွန္းဆသည့္ အရိပ္အေရာင္ၿဖင့္ ႏူးညံ့လ်က္ရွိသည္။

““အဲဒီပံုကို ဒက္ဒီရိုက္ေပးတာလို႕ ေၿပာတယ္။ အဲဒီဓာတ္ပံုရိုက္တုန္း
က ေဖေဖ ရွိလားဟင္””
သမီး၏ ေဖေဖ.... ဟူေသာ ေခၚသံကေလးကို ကၽြန္ေတာ္မၾကားရ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ထုိေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့မွ
ပင္ ထုိေခၚသံကို မိမိ မည္မွ်ေတာင့္တ ငတ္မြတ္ခဲ့သလဲဟု ကိုယ့္ကိုယ္
ကို သိသြား၏။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္နူးစြာ ၿပံဳးမိသည္။
““မရွိပါဘူး သမီး။ အဲဒီတုန္းက ေဖေဖက သမီးေမေမရဲ႕ နယ္ႏွင္
ဒဏ္ ခံေနရတဲ့အခ်ိန္ ၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္””
သမီးနွင့္သားက သေဘာက်စြာ ရယ္ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္ပါ လိုက္ရယ္
လိုက္မိသည္။
““ေဖေဖက ေမေမ့ကို ဘာၿဖစ္လို႕ ေၾကာက္ခဲ့ရတာလဲဟင္””
သားက ကၽြန္ေတာ့္အား ေငးၾကည့္ရင္း ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာေၿဖ
ရမွန္း မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ မမကို ေၾကာက္ခဲ့သလား။
““ေမေမက ေဖေဖ့ထက္ အသက္ပိုႀကီးလို႕နဲ႕တူပါရဲ႕ သားရယ္””
သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္အေၿဖထက္ ပိုေကာင္းေသာအေၿဖတစ္ခုကို သမီး
က ေပးသည္။
““မဟုတ္ေသးဘူး ေဖေဖ၊ ေမေမက ေဖေဖ့အေပၚမွာ အၿမဲမွန္ကန္ေန
လို႕ ၿဖစ္မွာပါ။ ေၿဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ၿပီး အမွားကင္းတဲ့လူကို လူေတြက
ေၾကာက္ၾကရတယ္ မဟုတ္လား ေဖေဖ””

ကၽြန္ေတာ္သည္ သမီး၏ႏွာေခါင္းဖ်ားကေလးကို လိမ္ဆြဲလိုက္ၿပီး
ခပ္ဟက္ဟက္ ရယ္မိသည္။
““ဒါနဲ႕ သမီးကို ေဖေဖ ေမးစရာတစ္ခုရွိတယ္၊ စပ္စုလိုက္တာလို႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သမီး မထင္နဲ႕ေနာ္””
သမီးက ေမာ္ေတာ္လက္ရန္းကိုေနာက္ေက်ာကပ္မီွကာ လက္ႏွစ္ဖက္
ပိုက္၍ရပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႕ တည့္တည့္ရင္ဆုိင္ၾကည့္လိုက္သည္။
““ေမးေလ ...ေဖေဖ””
ကၽြန္ေတာ္ သားဘက္သုိ႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။
““သား ... ထမင္းက်က္ၿပီဆုိရင္ စားၾကရေအာင္ ...၊ သား ..ကိုလွကို
သြားေၿပာခ်ည္၊ ကူစရာရွိရင္လဲ သား ကူလုပ္ေပးလုိက္ဦးေနာ္””
သားက မခ်ိဳမခ်ဥ္ ၿပံဳးလ်က္ ““ဟုတ”” ဟု နာခံကာ လွည့္ထြက္သြား

ေလသည္။
““သမီး ... တေလာက တြဲေနတယ္ဆုိတဲ့ ကဗ်ာဆရာေကာင္ကေလး
နဲ႕အေၿခအေန ဘယ္လိုလဲ၊ ဘယ္ဟာေတြ တုိးတက္သလဲ၊ ဘာေတြ ဆုတ္
ယုတ္သလဲ၊ အဲဒါ ......””
သမီးက ၿမစ္ၿပင္ဘက္သို႕လွည့္၍ ငံု႕ၾကည့္ကာ ၿပံဳးေန၏။ မေၿဖပါ။
ေမာ္ေတာ္ဦးခၽြန္ၿဖင့္ ထုိးခြဲလိုက္ေသာ ေရပန္းေရဖြားမ်ားသည္ ေမာ္ေတာ္
၏ ေဘးဘက္သို႕ေရာက္လာၿပီး ေနာက္ဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႕ ဆက္
လက္ထြက္ခြာသြားေသာအခါ လိႈင္းေၿပေၿပကေလးမ်ားအၿဖစ္ ေၿပာင္းသြား
၏။

““ေဖေဖ ... ဒီေမာ္ေတာ္ဟာ အိမ္နဲ႕ေဖေဖနဲ႕ ငါးမွ်ားဖူးတဲ့ ေမာ္ေတာ္
ပဲလားဟင္””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းအား မေၿဖဘဲ သမီးက သိသိသာသာပင္ စကားလႊဲ
လိုက္၏။ ကၽြန္ေတာ္ အနည္းငယ္ ၀မ္းနည္းသြားသည္။ သမီးဟာ ေခါင္း
မာမယ့္ကေလးလား။ သုိ႕ေသာ္ သမီး၏ေမးခြန္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေၿဖပါ
သည္။
““မဟုတ္ဘူး သမီး၊ အခုေမာ္ေတာ္က အသစ္ ...၊ ဟိုေမာ္ေတာ္က
ေဖေဖ ေရာင္းပစ္လိုက္ရတယ္””
သမီးသည္ ေရၿပင္ကို ငံု႕ၾကည့္ရာမွ ေကာင္းကင္သို႕ ေမာ့ၾကည့္ၿပန္
သည္။ ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္မ်ာသည္ ေရႊေရာင္၊ ပုစြန္ဆီေရာင္အနား
ကြပ္လ်က္ တလိမ့္လိမ့္ စီးေမ်ာေနၾကေလသည္။
““ေဖေဖက ေရၿပင္ကို ခ်စ္တယ္၊ အိမ္ကေတာ့ တိမ္ေတြကို ခ်စ္တယ္
ေဖေဖ၊ မာမီကေတာ့ ေၿပာတယ္၊ တိမ္ေတြကို ခ်စ္တတ္တဲ့လူဟာ စိတ္ကူး
ယဥ္တတ္တယ္တဲ့၊ ဟုတ္မလား မသိဘူးေနာ္။ အိမ္ တစ္ခါတစ္ခါ သိပ္
စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့မိတယ္””
ထုိ႕ေနာက္ သမီးက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႕ လွည့္ၾကည့္ၿပန္သည္။
““ေစာေစာက ေဖေဖေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ေၿဖရရင္ေတာ့ ..အိမ္နဲ႕ အဲဒီ
ေကာင္ေလးႀကားမွာ တုိးတက္တာလဲ ရွိတယ္၊ ဆုတ္ယုတ္တာလဲ ရွိတယ္။
တုိးတက္တာကေတာ့ အိမ့္ဘက္ကပဲ ေဖေဖ။ အိမ္ အခု... ၿမန္မာကဗ်ာ
ေတြေရာ၊ နုိင္ငံၿခားကဗ်ာေတြေရာ ဖတ္လာေတာ့ သူႀကိဳက္တဲ့ကဗ်ာထက္
ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေတြ ေလာကမွာ အမ်ားႀကီးလို႕သိလာခဲ့တာေပ့ါ ေဖေဖ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ရဲ႕။ အိမ္ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ ကဗ်ာေတြ ေရးနုိင္ေနၿပီေလ။ ဟိုတုန္းက ဘာ
ၿဖစ္လို႕ သူ႕ကို အထင္ႀကီးမိတာလဲလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပန္ေတြးရင္ ရယ္
စရာႀကီး။ အိမ္ေတာ့ ရယ္တာပဲ””
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ၿပည့္ၿပည့္၀၀ ခံစားလိုက္ရ
သည္။
““ဒက္ဒီက အိမ့္ကုိကဗ်ာစာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး၀ယ္ေပးတယ္၊ ကဗ်ာ
ဆရာေတြအေၾကာင္း အမ်ားႀကီးေၿပာၿပတယ္၊ ကဗ်ာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ရုပ္ရွင္
ကားေတြဆုိ လိုက္လိုက္ၿပတယ္။ သူေၿပာၿပတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြအေၾကာင္း
ထက္ ဒက္ဒီေၿပာၿပတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြအေၾကာင္းက ပိုစိတ္၀င္စားစရာ
ေကာင္းတယ္””
ကၽြန္ေတာ္သည္ ၾကည္ႏူးစြာၿပံဳးလိုက္မိ၏။ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ...
ေအးေအာင္ရယ္ ...။
““ဆုတ္ယုတ္တာကေရာ သမီး””
သမီးက ခစ္ခနဲ ရယ္သည္။
““အုိ ...ဆုတ္ယုတ္တာက သူ႕ဘက္ကပါ၊ သူက မၿဖဴစင္ဘူးေလ၊
အိမ္လိုခ်င္တာက ၿဖဴစင္ရမယ္၊ ေတာ္ရမယ္။ သူက ၿဖဴလဲ မၿဖဴစင္ဘူး၊
ေတာ္လဲ မေတာ္ဘူး””
ဘယ္လို မၿဖဴစင္သလဲဟုေတာ့ ေမးဖို႕မေကာင္းဘူး ထင္သည္။

““ဒီေတာ့ အခု သမီးနဲ႕သူနဲ႕ သိပ္မတြဲၿဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့ ေဖေဖရဲ႕၊ သူ႕

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေနရာမွာ အစားထိုးရမယ့္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ေပၚလာၿပီကိုး။ အဲဒီ
ကဗ်ာဆရာက သူနဲ႕ဘယ္လိုမွ မႏိႈင္းယွဥ္သာေအာင္ ေတာ္တယ္ေလ””
ဘုရားေရ ...။
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးၿပဴး၍ ၾကည့္ေသာအခါ သမီးက ဟက္ဟက္ပက္
ပက္ ရယ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ညိုးထုိးလိုက္၏။
““အတူတူပဲ ... ဒက္ဒီနဲ႕ အတူတူပဲ၊ ဒက္ဒီလဲ အိမ္အဲဒီလို ေၿပာေတာ့
အဲဒီလိုပဲ မ်က္လံုးၿပဴးၾကည့္တာပဲ””
ေၾသာ္ ... ေၾသာ္ အေဖေတြရဲ႕ စိုးရိမ္ေသာကကို သမီး သေရာ္ရက္
သလား။
““ဒါေပမယ့္ ေဖေဖတုိ႕ ကံေကာင္းသြားပါတယ္ ေဖေဖရယ္၊ အဲဒီ
ကဗ်ာဆရာက ဒီနုိင္ငံသား မဟုတ္ဘူး။ ၿပင္သစ္လူမ်ိဳး ေဖေဖရဲ႕””
ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သမီးက ၿပံဳးသည္။
““ေနာက္ၿပီး ေသသြားပါၿပီ””
ေတာ္ပါေသးရဲ႕သမီးရယ္။သမီးဟာ ေတာ္ေတာ္ေနာက္တတ္ပါလား။
““သူ႕နာမည္က ရွားလ္ဘုိ႕ဒ္လဲရ္ ...တဲ့ ေဖေဖ””
ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးရယ္နုိင္သြားကာ သမီး၏အနီးမွာ ကပ္၍ရပ္ရင္း ေရ
ထဲသုိ႕ ငံု႕ၾကည့္လုိက္၏။

““အဲဒီကဗ်ာဆရာနဲ႕ သမီးနဲ႕ တူတာတစ္ခုရွိတယ္၊ သူကလဲ တိမ္ေတြ
ကို သိပ္ခ်စ္တာ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခဏၿငိမ္ေနၿပီးမွ သမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးသည္။
““ေဖေဖ ကဗ်ာေတြကုိ သေဘာက်သလား””
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုမွ နားလည္ေအာင္ မႀကိဳးစားခဲ့ဖူး
ပါ။ ေကာက္စိုက္သမေတးတုိ႕၊ ေလွေတာ္သံေတးတို႕ကိုသာ ကၽြန္ေတာ္ ရ
ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သမီးကို ညာလိုက္၏။
““ကဗ်ာေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္””
““ဟုတ္တယ္ ေဖေဖ ... သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ ေဖေဖနားေထာင္
မလား၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အိမ္ ရြတ္ၿပမယ္””
““နားေထာင္မွာေပါ့သမီးရဲ႕””
““ေစာေစာကေၿပာတဲ့ ၿပင္သစ္ကဗ်ာဆရာရဲ႕ကဗ်ာ ေဖေဖ။ၿပင္သစ္လို
မရြတ္ဘဲနဲ႕ၿမန္မာလိုဘာသာၿပန္ၿပီး ရြတ္ၿပမယ္၊ေခါင္းစဥ္က သူစိမ္း...တဲ့””
““နားလည္ရခက္တဲ့ သူစိမ္းရယ္
မင္းကို ငါ ေမးစမ္းပါရေစ။
မင္းဟာ ေလာကမွာ ဘယ္သူ႕ကို အခ်စ္ဆံုးလဲ ...။
မင္းအေဖလား၊ မင္းအေမလား၊

မင္းအစ္ကိုလား .... မင္းညီမလား ....။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေဖလဲ မရွိ၊ အေမလဲ မရွိ
အစ္ကိုလဲ မရွိ၊ ညီမလဲ မရွိပါဘူး။
ဒါၿဖင့္ သူငယ္ခ်င္းကိုေရာ .... ......။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
အခုခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းမသိေသးတဲ့
စကားလံုးတစ္ခုအေၾကာင္း ခင္ဗ်ားေၿပာလိုက္တာပါပဲ။
ဒါၿဖင့္ မင္းနုိင္ငံကိုေရာ .... .....။
ကၽြန္ေတာ့နုိင္ငံ ...၊ ဘယ္လတ္ၲီတြဒ္ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္နုိင္ငံ
တည္ရွိေနသလဲဆုိတာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားမိပါဘူး။
ဒါၿဖင့္ အလွကိုေရာ .... .....။
ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္စီးနုိင္မယ့္
ထာ၀ရနတ္ဘုရားမ တစ္ေယာက္ဆုိရင္ေတာ့
အဲဒီအလွကို ကၽြန္ေတာ္ ၿမတ္နိုးမိမလား မေၿပာတတ္ဘူးေလ။
ဒါၿဖင့္ ေရႊကိုေရာ .... ........။
ခင္ဗ်ား ဘုရားသခင္ကုိ မုန္းသေလာက္
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီအရာကို မုန္းပါတယ္။
ကဲ ... ဒါၿဖင့္ ေၿပာစမ္းပါ၊ မင္း ဘာကိုခ်စ္သလဲ။

တိမ္ေတြ ...... ....... ........။
ေဟာဟိုမွာ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ တိမ္ေတြေပါ့။
ခင္ဗ်ားၾကည့္စမ္းပါ
ဘယ္ေလာက္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလိုက္သလဲ ဆိုတာ ...။
အဲဒီတိမ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ပါတယ္ ....တဲ””

ကၽြန္ေတာ္သည္ သမီးကို ေငးေမာ၍ ၿပံဳးေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ကေလးလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ တတ္သိနားလည္
လိုက္တဲ့ကေလးလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ႏူးညံ့လိုက္တဲ့ကေလးလဲ။ အဲဒီကေလး
ဟာ ေလာကမွာ ဘာကိုမွ အမွားလုပ္မိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္
သိပါသည္။
““သိပ္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပဲ သမီးရယ္။ ေဖေဖ သေဘာက်ပါ
တယ္””
““ေမေမေရာ ကဗ်ာေတြ ႀကိဳက္သလားဟင္””
““ႀကိဳက္ဟန္မတူပါဘူး၊ ေမေမ့မွာ ကဗ်ာထက္ပိုၿပီး အေရးႀကီးတဲ့
လုပ္စရာေတြ ရွိေနတယ္မဟတု္လား သမီးရဲ႕””
သမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို စူးစုိက္စြာၾကည့္သည္။
““ဒါၿဖင့္ ေဖေဖက ကဗ်ာကိုအေရးမႀကီးဘူးလို႕ ေၿပာခ်င္တာေပ့ါေနာ္””

ေသေတာ့မွာပဲ၊ ငါ ဘာၿဖစ္လို႕ ေလာႀကီးရတာပါလိမ့္။ ကၽြန္ေတာ္
သမီး၏ေမးခြန္းကို မေၿဖတတ္ေတာ့ပါ။ ထို႕ေၾကာင္း ေခါင္းယမ္း၍ ၿပံဳးမိ
သည္။
““ဘဘကလဲ အိမ့္ကို တစ္ခါေၿပာဖူးတယ္ ေဖေဖ၊ ေငြအိမ္စံဟာ
အဘြားေတြ အေမေတြနဲ႕ နည္းနည္းမွ မတူဘူးတဲ””

သမီး၏အၿပံဳးက ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲကေလး ...။ သမီး၏မ်က္၀န္းမ်ား
မွာ ေခါင္းမာမႈႏွင့္ နာက်င္မႈကို ေတြ႕ရ၏။
““ဘဘ ဆုိလုိခ်င္တာကို အိမ္ သိပါတယ္။ ဘြားဘြားကလဲ အဂၤလိပ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ေခတ္မွာ အဂၤလိပ္ကိုေတာ္လွန္ဖို႕ တက္ႂကြတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႕ ႀကီးၿပင္းခဲ့
တယ္၊ ေမေမကလဲ ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ဖို႕ တက္ႂကြတဲ့မ်ိဳး
ခ်စ္စိတ္နဲ႕ ႀကီးၿပင္းခဲ့တယ္။ အိမ္က ဘာေတာ္လွန္ရမွာလဲ၊ ဘာမ်ိဳးခ်စ္
စိတ္နဲ႕ ဘာကိုေတာ္လွန္ရမွာလဲ ေဖေဖ””
ကၽြန္ေတာ္ စကားဆြံ႕အသြားကာ ... သမီး၏ လက္ဖ်ားကေလးတစ္
ဖက္ကို ခပ္ဖြဖြဆုပ္မိသည္။
““အိမ္က အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ ေမြးခဲ့တာလဲ မဟုတ္ဘူး၊ ဂ်ပန္႕
လက္ေအာက္မွာ ေမြးခဲ့တာလဲ မဟုတ္ဘူး၊ ၿပန္လည္ထူေထာင္ေရး ကာလ
မွာ ေမြးၿပီး ႀကီးၿပင္းခဲ့တယ္။ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ပညာတတ္ၿဖစ္ဖို႕ လိုအပ္
ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္ ေဆးတက္ၠသိုလ္ကို ၀င္ခဲ့တယ္၊ ဒါ့ထက္ပိုၿပီး အိမ္
ဘာလုပ္ရဦးမွာလဲ ေဖေဖ။ အိမ္ ဒီကဗ်ာေတြကို မခ်စ္ရေတာ့ဘူးလား၊
ကဗ်ာေတြဟာ အေရးမႀကီးဘူးလား””

နာနာၾကည္းၾကည္း ရယ္ေမာ၍ ေမးလိုက္ေသာ သမီး၏ေမးခြန္းကို
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေၿဖရမလဲ။ တကယ္ဆုိ ဒီေမးခြန္းကို ေဖေဖ့ကို ေမးဖုိ႕
မေကာင္းပါဘူးသမီးရယ္။ သမီးဒက္ဒီကို ေမးဖို႕ေကာင္းတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘ၀မွာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ေအးေအာင္ကို တ
လိုက္မိ၏။ ေအးေအာင္ဆုိလွ်င္ေတာ့ သမီး၏ေမးခြန္းကို သမီး လက္ခံ
ေက်နပ္သြားေအာင္ ေၿဖေပးနုိင္မည္ၿဖစ္သည္။ ေအးေအာင္လို ပညာမ
တတ္သည့္ မိမိကေတာ့ ခ်က္က်လက္က် ေၿဖနုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သမီး၏ေမးခြန္းကို ဖခင္တစ္ေယာက္အေနနွင့္ နွလံုးသားၿဖင့္ ေၿဖရေတာ့
မည္ ၿဖစ္ပါသည္။ မိမိအေၿဖကိုသိရၿပီး သမီး မိမိကုိ အထင္ေသးမည္ကို
မေၾကာက္ပါ။ သမီးသည္ ယခုအခါ မိမိဘ၀ဇာတ္လမ္း အစမွအဆံုးအထိ
သိခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အေရးႀကီးသည္က ေၿဖာင့္မွန္စြာ သစ္ၥာရွိစြာ ေၿဖနုိင္ဖို႕သာ
ၿဖစ္သည္။
““ေဖေဖေၿပာတဲ့စကားကို သမီး အဓိပ္ၸါယ္ အေကာက္လြဲသြားၿပီနဲ႕ တူ
တယ္။ ေဖေဖက ကဗ်ာကို အေရးမႀကီးဘူးလုိ႕ ေၿပာတာမွ မဟုတ္ဘဲ။
ေမေမ့ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈကို ေၿပာတာပါ။ ေမေမက သူ႕ဘ၀မွာ ကဗ်ာကို မေရြး
ခ်ယ္ခဲ့ဘူးေလ၊ သမိုင္းေတြ၊ ရာဇ၀င္ေတြနဲ႕ နုိင္ငံေရးကို ေရြးခဲ့တယ္။
ကဗ်ာနဲ႕ တုိက္ခုိက္ဖို႕ထက္ လက္နက္နဲ႕တုိက္ခိုက္ဖို႕ကို ပိုၿပီးစိတ္အား
ထက္သန္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေမေမက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသမား
ၿဖစ္ခဲ့တာေပ့ါ။ သမီးခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးသမား
ေတြ ရွိမွာပဲ၊ အဲဒီလူေတြက ကဗ်ာနဲ႕ေတာ္လွန္တဲ့ လူေတြေပ့ါ သမီးရယ္။
ကဗ်ာဆုိတာ စိတ္ကိုႏူးညံ့ေအာင္လဲ လုပ္နုိင္တယ္၊ ရဲရင့္ေအာင္လဲ လုပ္
နိုင္တယ္၊ ၀မ္းနည္းေအာင္လဲ လုပ္နုိင္တယ္၊ တက္ႂကြေအာင္လဲ လုပ္နိုင္

တယ္၊ အေၿခအေနနဲ႕ အခ်ိန္အခါကို လိုက္ၿပီး အတတ္ပညာရွင္ေတြက
ကဗ်ာကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးသံုးသြားၾကတာ မဟုတ္လား၊ ဘယ့္နွယ္ အေရးမႀကီး
ဘဲ ေနပါ့မလဲသမီးရယ္ .... အေရးႀကီးတာေပါ့””
သမီးက ႏႈတ္ခမ္းစူစူၿဖင့္ ၿပံဳး၏။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဒါဆို ေဖေဖ တစ္မွတ္ရသြားၿပီ၊ ဘဘကေတာ့ ဇီးရိုးပဲ ေဖေဖ””
ဘုရား ... ဘုရား ... ေတာ္ပါေသးရဲ႕။
““ေနဦး သမီးရဲ႕၊ ေဖေဖ့စကား မဆံုးေသးဘူး။ အဲဒီ နွစ္မ်ိဳးနွစ္စား
အၿပင္ ဘာမွ အသံုးမက်တဲ့အမ်ိဳးအစား ရွိေသးတယ္။ ကဗ်ာနဲ႕လဲ မေတာ္
လွန္၊ လက္နက္နဲ႕လဲ မေတာ္လွန္တဲ့ အမ်ိဳးအစားေလ ...အဲဒီလူကေတာ့
ေဖေဖပဲ””
သမီးသည္ ကၽြန္ေတာ့္အား မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္း ၿပံဳးၾကည့္၏။
““အဂၤလိပ္ေတြ ဖိနွိပ္ေနတုန္းကလဲ ေဖေဖက ပိန္းေကာမႀကီးေတြ၊
တပါေလွႀကီးေတြနဲ႕ ကိုယ့္အလုပ္ပဲ ကိုယ္လုပ္ေနခဲ့တယ္။ ဂ်ပန္ေတြက
ႏွိပ္စက္ေတာ့လဲ ဒီေလွႀကီးေတြနဲ႕ပဲ အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့တယ္ ....။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေအာင္ဆန္း ေသေတာ့လဲ ေဖေဖ မ်က္ရည္မက်ခဲ့ဘူး ...၊ ဦးနုအစိုးရ
တက္ေတာ့လဲ ၀မ္းမသာခဲ့ဘူး၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္ေတာ့လဲ ၀မ္း
မသာခဲ့ဘူး။ ကုန္တုိက္ႀကီးေတြ၊ ကုန္စံုဆုိင္ႀကီးေတြ၊ ေရနံတြင္းေတြ ၿပည္
သူပိုင္သိမ္းေတာ့လဲ ေဖေဖ ၀မ္းမနည္းခဲ့ဘူး။ ကဲ ... သမီးရယ္၊ အဲဒါဟာ
ဘယ္လိုလူလဲ ... တစ္ဆိတ္ကေလး ထင္ၿမင္ခ်က္ေပးစမ္းပါ။ သစ္ၥာ
ေဖာက္လား၊ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ လူလား””

သမီးက ကၽြန္ေတာ့္ လက္အစံုကို ဖ်စ္ညွစ္ေလသည္။
““ဒါမ်ား အလြယ္ေလးပါ ေဖေဖ၊ ေဖေဖ့လို လူမ်ိဳးကို သစ္ၥာေဖာက္
လို႕လဲ မေခၚဘူး၊ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ လူလို႕လဲ မေခၚဘူး၊ စိတ္ရွည္တဲ့

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လူ၊ ေရာင့္ရဲနုိင္တဲ့လူလို႕ ေခၚတယ္ ေဖေဖရဲ႕””
ကၽြန္ေတာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာမိေတာ့သည္။ သမီးဟာ
ေတာ္ေတာ္ ပါးနပ္တာပါပဲလား။
““ေဖေဖ ...... ထမင္းစားလို႕ရၿပီ””
သားက ေအာက္ဘက္ေလွကားထိပ္မွ လွမ္းေအာ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္
လွည့္ၾကည့္လိုက္၏။
““ေအး ေအး လာၿပီသား၊ လာ သမီး ... ထမင္းစားရေအာင္၊ ဒီေန႕ည
ဒီေမာ္ေတာ္ေပၚမွာ ေဖေဖနဲ႕ သမီးတို႕နဲ႕ႏႈတ္ဆက္ပြဲ ထမင္း၀ိုင္းကေလး
ေပါ့””
ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္တြင္ ရန္ကုန္သို႕၀င္ေတာ့မည္ၿဖစ္သည္။ သမီး
တို႕ဒက္ဒီသည္ ဆိပ္ကမ္းမွာလာႀကိဳနုိင္မည္ မဟုတ္။ သုိ႕ေသာ္ ဒရိုင္ဘာ
ကိုေတာ့ စိတ္ရွည္ရွည္ ေစာင့္ဖို႕ လႊတ္လိုက္ေပလိမ့္မည္။
ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေနေရာင္လံုး၀ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီၿဖစ္သည္။
ဧရာ၀တီၿမစ္ေရၿပင္သည္ လေရာင္ေအာက္တြင္ အလွဆံုး ၿဖစ္သည္။
လေရာင္ေၾကာင့္ ေရလိႈင္းမ်ားသည္ ေငြေရာင္ေတာက္ေန၏။ ေလသည္
ေအးစိမ့္စြာ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းတုိက္ခတ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္မ်ားသည္

ေလအေ၀ွ႕တြင္ လြင့္ခနဲလြင့္ခနဲ ေနာက္သို႕လန္ေနေသာေၾကာင့္ နဖူးေပၚ
မွာ ဆံပင္တစ္ပင္တစ္ေလမွပင္ ရွိမေနပါ။
““ေဖေဖ ... မေအးဘူးလား၊ အကၤ် ီအထူ ၀တ္ထားပါလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သား ဘယ္အခ်ိန္က ေနာက္နားေရာက္ေနသလဲ မသိ။ အေႏြးထည္
အကၤ် ကိုယူလာေပးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သားဆီက အကၤ် ကိုလွမ္း


ယူရင္း နင့္ခနဲ ေၾကကြဲသြားသည္။ မမရဲ႕ သားသမီးေတြဟာ သိပ္လိမ္ၼာ
တာပဲ မမရယ္။ ဒီသားသမီးေတြရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းေမတ္ၲာကုိ မမ နည္းနည္း ၿဖစ္
ၿဖစ္ ခံစားၾကည့္ခြင့္ရခဲ့ဖုိ႕ ေကာင္းပါတယ္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ ရယ္သံသဲ့သဲ့ကေလး ၾကားရသည္။ မမ ရယ္သံႏွင့္
အလြန္တူေသာ သမီးေငြအိမ္စံ၏ ရယ္သံ ...။
““ဟား ဟား သတိထား ... ေဖေဖ၊ သတိထား၊ သူ ေဖေဖ့ကို ဖားေန
ၿပီ။ ေဖေဖ ေႂကြမသြားမိေစနဲ႕၊ ေဖေဖ သူ႕ကို သေဘၤာေတြ အေမြေပးေတာ့
မယ္ဆုိလို႕ လာဖားေနတာ။ အရင္ကေဖေဖ့ကို ဘယ္တုန္းက အေႏြးထည္
လာေပးဖူးလို႕လဲ””
သမီး၏ စေနာက္ ေလွာင္ေၿပာင္မႈေၾကာင့္ သား ရွက္ရယ္ ရယ္လိုက္
သည္။
““မမေနာ္ ... ေသြးရိုးသားရိုးလုပ္ေပးတာ၊ ဖားတာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုေန႕
ေတြက ဒီေန႕လိုမွ မေအးဘဲ””
ကၽြန္ေတာ္ အသံထြက္ရယ္ေမာရင္း သားေပးသည့္ အက်ၤ ကို ၀တ္

လိုက္၏။

““ေအးပါ ... စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြနဲ႕ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ နင့္လက္ထဲေရာက္
လာမွ နင္ေဖေဖ့ကို ပစ္ထားမွာပါ။ အခုအခ်ိန္ကေတာ့ ဖားလို႕ေကာင္း

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
တုန္း အခ်ိန္ကေလးပဲေပါ့။ ေဖေဖ ... ညက ေဖေဖ့ကို သူ ပခံုးေၾကာေတြ
ႏွိပ္ေပးေသးတယ္ မဟုတ္လား””
““မမ .... မဟုတ္တာေတြ ဘာလို႕ ေၿပာေနရတာလဲက””

သားသည္ ၿဗဳန္းခနဲ သူ႕အစ္မထံေရာက္သြားၿပီး အစ္မ၏ လည္ပင္း
ကို လက္ႏွစ္ဖက္ၿဖင့္ ညွစ္ဟန္ၿပဳကာ ၿခိမ္းေၿခာက္သည္။
““ေၾကာက္လား ... ေၾကာက္လား””
““ေၾကာက္ပါတယ္ ေၾကာက္ပါတယ္ ေမာ္ေတာ္ပိုင္ရွင္ႀကီးရယ္””
ကၽြန္ေတာ္က အေၿပးအလႊားသြားကာ ဆြဲဖယ္လိုက္ရ၏။
““ကဲကဲ ... သမီးကလဲ မစနဲ႕ေတာ့၊ ေမာင္ေလး ရွက္သြားမယ္။ သား
ကလဲ မမကို နာေအာင္မလုပ္နဲ႕။ အစ္မက ခ်စ္လို႕စတဲ့ဟာကို ...””
သားဟာ ေအးေအာင္ႏွင့္ဟသၤာ ဘယ္သူ႕ကို ပိုခ်စ္သလဲဆုိသည့္
ေမးခြန္းကိုေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္မွတစ္ပါး အၿခားမည္သူကိုမွ်
မေမး၀ံ့ပါ။ အားလံုးသည္ အမွန္အတုိင္း ေၿဖၾကမည္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္
တည္း။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ငါ့ကိုပိုခ်စ္မွာပါဟု ေၿဖသိမ့္၍ ေတြးခ်င္ေသး
သည္။ မမကို ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳး၍ သားကေလးကို ေမြးခဲ့ရသည္။ သား
ကေလးသာ ရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ဘ၀ ၿပီးၿပည့္စံုသြားမွာပါဟု
နွစ္သိမ့္ခဲ့ရသည္။ ဘယ္မွာၿပည့္စံုလို႕လဲ။ အခုေတာ့ ၿဖစ္ပ်က္သမွ်သည္
ေၾကကြဲစရာေတြခ်ည္း ၿဖစ္ေနသည္။

““ေဖေဖ .... ပင္လယ္က ဘယ္ဘက္မွာလဲ””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
““ဟိုးမွာ သမီး””
““ေၾသာ္ .... အဲဒါ ေတာင္ဘက္ေပ့ါ၊ ဟုတ္လား။သမီးၿဖင့္ ေရေပၚမွာ
ေတာင္နဲ႕ေၿမာက္ကို မသိပါဘူး။ ဟိုဘက္ကမ္း သည္ဘက္ကမ္းကို အေရွ႕
နဲ႕အေနာက္ပဲ မွတ္ေနခဲ့တာ၊ အခုေတာ့ မ်က္စိလည္ေနၿပီ””
သမီးသည္ ဆံပင္ကို ဦးေခါင္းအထက္ ခပ္ၿမင့္ၿမင့္တင္၍ စည္း
ေနွာင္ထားသၿဖင့္ မ်က္နွာကေလး ရွင္းသန္႕ေနသည္။ တကယ့္ ကေလး
ေလးပါပဲ။ အဲသည္ ကေလးေလးက ေနာက္ႏွစ္ဆုိ ဆရာ၀န္ ၿဖစ္ၿပီတဲ့။
““ေဖေဖ ... ဘြားဘြားကို ဘဘက ခ်စ္ခဲ့သလားဟင္””
““ခ်စ္မွာေပါ့သမီးရယ္ ...၊ ခ်စ္လို႕သာ ဆရာ၀န္ၿဖစ္တဲ့ သားနဲ႕ေခၽြးမ
ဆီကခြာၿပီး ေတာမွာ လာေသတာေပါ့””
သမီးက နည္းနည္းကေလး ေတြေ၀ေန၏။ လေရာင္ေအာက္က
လိႈင္းထေနသည့္ ေရၿပင္ကုိ ေငးၾကည့္ကာ ပခံုးတြန္႕ေလသည္။
““ဟိုတုန္းက အလြန္ႀကမ္းတမ္းခက္ထန္တဲ့ သမီးဘဘဟာ ... ဘြား
ဘြားဆီက်ေတာ့ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားတာပဲ၊ အဲဒါ အခ်စ္မဟုတ္ဘူး
လား။ သမီးက ကဗ်ာဆရာမပဲ၊ သမီး ပိုသိမွာေပါ့””
““အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္ မသိနုိင္တာေပါ့ ေဖေဖရဲ႕။ အိမ္က ကဗ်ာဆရာမ
ဆုိေတာ့ အေတြးေခါင္တယ္ေလ””
““အင္း အင္း ေၿပာပါဦး .... ဘယ္လိုမ်ား အေတြးေခါင္မိသလဲ””

““ဘဘက ဘြားဘြားဆီမွာ ခြင့္လြတ္မႈနဲ႕ နွစ္သိမ့္ယုယမႈကို လိုခ်င္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လို႕ ေဖေဖရဲ႕၊ ဘြားဘြားကုိ သူ႕အခ်စ္ေပးဖို႕မဟုတ္ဘူး၊ ဘြားဘြားဆီက
အခ်စ္ကို ယူဖို႕””
““ေဟ ...””
ကၽြန္ေတာ္ တဟားဟားရယ္မိေတာ့ သမီး ညစ္က်ယ္က်ယ္ ၿပံဳးေလ
သည္။
““မေဟနဲ႕၊ ေဖေဖတုိ႕ ေယာကၤ်ားေတြအားလံုးလဲ အတူတူပဲ၊ မိန္းမ
ေတြရဲ႕ ႏွစ္သိမ့္မႈဟာ သူတုိ႕အတြက္ အင္အားပဲ၊ မိန္းမေတြ ...ဆုိတဲ့ေနရာ
မွာ ခ်စ္သူသာ မကပါဘူး၊ မိခင္ေတြ၊ အစ္မေတြ၊ နွမေတြ ...အကုန္ပဲေပါ့။
မိန္းမေတြဟာ သူတုိ႕ေမာင္ေတြ၊ သားေတြ၊ ခ်စ္သူေတြရဲ႕ အဆုိးေတြကိုလဲ
လက္ခံရတယ္၊ အေကာင္းေတြကိုလဲ လက္ခံရတယ္၊ အဆုိးကို ကရုဏာနဲ႕
အၾကင္နာနဲ႕လက္ခံရတယ္၊ အေကာင္းကိုေတာ့ ၾကည္ႏူးမႈနဲ႕လက္ခံရ
တယ္””
ကၽြန္ေတာ္၏အၿပံဳးသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါသည္။
သမီးသည္ လက္ႏွစ္ဖက္ တင္းတင္းပိုက္၍ ေမာ္ေတာ္လက္ရန္းဆီ တုိး
ကပ္ကာ ဟိုးအေ၀းဆီသို႕ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေလသည္။
““ေယာကၤ်ားေတြဟာ ၿမစ္ဆုိရင္ မိန္းမေတြက ပင္လယ္ေတြပဲ ... ....၊
ေဖေဖနဲ႕ ေမေမကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ .... ဘဘနဲ႕ ဘြားဘြားကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္
အင္း ဒက္ဒီနဲ႕မာမီ့ကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ေပါ့ေလ ..... အိမ္ ၿမင္ေနရတာပဲ။
ေယာကၤ်ားေတြက ဘာလဲ၊ မိန္းမေတြက ဘာလဲဆုိတာကိုေလ .....””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သမီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖ်တ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္၏။ သမီး နည္းနည္းမွ်
ၿပံဳးမေနပါ။
““ေရစီးခက္ထန္တဲ့ ၿမစ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ၿမစ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ တိမ္
တဲ့ ၿမစ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ နက္တဲ့ ၿမစ္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ .... ၿမစ္ဟူသမွ်ဟာ ပင္လယ္ထဲ
ကို စီးႀကတာခ်ည္းပဲ။ ပင္လယ္နဲ႕ေတြ႕တဲ့အခါ ႀကမ္းတမ္းတဲ့ၿမစ္ေတြက
ႏူးညံ့သြားၾကတယ္၊ ညင္သာတဲ့ ၿမစ္ေတြက ၿငိမ္သက္သြားၾကတယ္။ ဒါ
ေပမယ့္ ... လက္ခံရတဲ့ပင္လယ္ကေတာ့ အၿမဲတမ္း လိႈင္းတံပုိးေတြနဲ႕ေလ၊
ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ေဖေဖ””
ကၽြန္ေတာ္ တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း ၿပံဳးမိ၏။
““သမီးမာမီက သမီးကဗ်ာဆရာၿဖစ္ရင္ မာမီေသမွာပဲလို႕ ေၿပာခဲ့
တယ္ေနာ္၊ ေဖေဖကေတာ့ အဲလိုမေၿပာခ်င္ဘူး၊ သမီး ကဗ်ာဆရာၿဖစ္ရင္
ေဖေဖ ေပ်ာ္မွာပဲ””
သမီးက လွစ္ခနဲၿပံဳးရင္း ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးေပၚမွာ ဦးေခါင္းအပ္မွီလိုက္
ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ သိမ့္ခနဲ လႈပ္ရွားေႏြးေထြးသြားပါသည္။
““ဘယ္ေလာက္ ရိုင္းစိုင္းခက္ထန္ေနတဲ့ ေယာကၤ်ားၿဖစ္ပါေစ ....၊
ဘယ္ေလာက္ နာက်င္တုန္လႈပ္ေနရတဲ့ ေယာကၤ်ားၿဖစ္ပါေစ ... မိခင္ရဲ႕
ရင္ခြင္၊ ခ်စ္သူရဲ႕ရင္ခြင္၊ အစ္မရဲ႕ရင္ခြင္ေတြထဲကို ေရာက္သြားရင္ တည္
ၿငိမ္သြားတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ကို ႀကိဳဆုိႏွစ္သိမ့္
ရတဲ့ မိခင္ေတြ၊ ခ်စ္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ကေတာ့ သူတုိ႕ၿပဳခဲ့တဲ့ အဆုိးေတြ၊
အေကာင္းေတြေၾကာင့္ ..... လိႈင္းထန္တဲ့ပင္လယ္ၿပင္လို အတုိင္းအဆမရွိ
က်ယ္လြင့္ လႈပ္ခတ္လို႕ ....။ ေဖေဖ လက္မခံဘူးလား””

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ဟက္ဟက္ရယ္ကာ သမီး၏ဦးေခါင္းကို လက္ၿဖင့္
ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း ပြတ္သပ္ပစ္လိုက္၏။
““ေနဦး ... ေဖေဖ ကဗ်ာဆရာၿဖစ္မွ သမီး စကားကို ၿငင္းမယ္ေနာ္””
မမေရ ...၊မမရဲ႕သမီးက ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားခဲ့မိတဲ့
အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႕ ....၊ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္မမွီတဲ့ စကားေတြနဲ႕
ကၽြန္ေတာ့္ကို အနုိင္ယူေနၿပီ။ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ရမလဲ ....။
မမအိမ္စိုးေမသည္ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ပင္လယ္ၿပင္တစ္ခု ၿဖစ္ခဲ့
သလား ...။ ေမေမမေငြအိမ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပင္လယ္ၿပင္ၿဖစ္ခဲ့
ေလသလား ....။ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။
ထထထထထထထထထထထထထထ

(စ)
စိမ္းညို႕အုပ္ဆုိင္းကာ အရြက္ခ်င္းယွက္ၿဖာခက္ေနေသာ ၀ါးရံုေတာ
သည္ ေအးစိမ့္လွ်က္ရွိသည္။ ရိုးမေတာင္ႀကားဆီမွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
သုတ္ခနဲ တုိက္ခတ္လိုက္ေသာ ေလေၾကာင့္ ၀ါးပင္မ်ား ယိမ္းႏြဲ႕ကာ၀ါး
ပင္စည္အခ်င္းခ်င္း ပြတ္တုိက္သံက တက်ီက်ီၿမည္ေနရာ တစ္စံုတစ္
ေယာက္ မိမိကုိ ေခ်ာင္းေၿမာင္းၾကည့္ရႈေနသလားဟုပင္ ထင္သြား၏။ ၀ါး
ရြက္မ်ားအထက္ ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနားတုိ႕ ေလတုိးသၿဖင့္ ၿမည္သံကေတာ့

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
လူတစ္ေယာက္၏ ညည္းညူသံႏွင့္ တူေနသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ၀ါးပင္စုစုကေလး၏ေရွ႕ကမူကေလးတြင္ဒူးေထာက္
ထိုင္လ်က္ ၿငိမ္သက္ေနသည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဤေၿမပံုသင္းခ်ိဳင္းကို တူးေဖာ္
ဖို႕ အစစအရာရာ ၿပင္ဆင္ၿပီးခါမွ ကၽြန္ေတာ္တြန္႕ဆုတ္ေနသည္။ ကၽြန္
ေတာ့္ ဦးေခါင္းအထက္ရွိ ၀ါးပင္ကိုင္းမ်ားအေပၚမွာ ပ်ံသန္းေၿပးလႊားေန
ေသာ ငွက္ကေလးမ်ား၏ အသံၾကားရ၏။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ မုန္း
ၿမစ္ထဲသုိ႕ စီး၀င္သည့္ ေခ်ာင္းကေလး၏ႀကမ္းတမ္းေသာ ေရတံခြန္သံကို

ၾကားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေပါက္ၿပားနွင့္ တူရြင္းကုိ ကိုင္လ်က္ တြန္႕
ဆုတ္ေနၿခင္းၿဖစ္သည္။
““ကၽြန္ေတာ့္ လုပ္ရပ္သည္ မွန္မွ မွန္ကန္ပါရဲ႕လား ...။
ေမေမ မေငြအိမ္ေၿပာေတာ့ မမအိမ္စိုးေမသည္ သူ႕သင္းခ်ိဳင္းရွိရာ သူ
သြားၿခင္းၿဖစ္သည္ ...တဲ့။ သူ႕သင္းခ်ိဳင္းကို သူကိုယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္ခၿ့ဲ ခင္း
ၿဖစ္သည္တဲ့။ သည္လုိဆုိလွ်င္ မိမိက သူ႕သင္းခ်ိဳင္းကို ေရြ႕ေၿပာင္းခြင့္ရွိရဲ႕
လား။ သည္အတြက္ မမအိမ္စိုးေမ စိတ္ဆုိးမွာလား။ သေရာ္ေလွာ္ေၿပာင္
မွာလား။ မမအိမ္စိုးေမကိုခ်စ္ေသာ ေမေမႏွင့္ ဦးေလး ဦးမင္းေခါင္တုိ႕ရွိ
ေနသည့္ ေနရာသုိ႕ မမကိုပို႕ေပးခ်င္မိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကပင္ ေပ်ာ့ညံ့
လြန္းလို႕လား၊ စိတ္ကူးယဥ္ လြန္းလို႕လား ...။
ထုိ႕ထက္ပို၍ ကၽြန္ေတာ့္ကို တြန္႕ဆုတ္ေစသည့္အေၾကာင္းမွာ ေၿမ
ႀကီးကို တူးရာတြင္ မမကုိယ္ခႏ္ၶာကိုပါ တူးမိသြားမွာ စိုးၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ႏွစ္ေပါင္း ၁၅နွစ္ေလာက္ ၾကာလာသည့္အခါ ၿမစ္သည္လည္းေကာင္း၊
ေၿမသည္လည္းေကာင္း အေနအထားေၿပာင္းလဲ လာတတ္သည္ မဟုတ္
လား။ အကယ္၍ မိမိသည္ မမွန္းဆတတ္သၿဖင့္ မမ၏ ကိုယ္ခႏ္ၶာေပၚသို႕
ေပါက္ၿပားခ်က္ က်သြားခဲ့လွ်င္ ....။ ရင္ထဲမွာ စူးရွနာက်င္သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ လက္ထဲမွ ေပါက္ၿပားကို လႊတ္ခ်လိုက္မိ၏။
သုိ႕ေသာ္ ...သည္ေတာ သည္ေတာင္သည္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္း
ကမွ မမကို မသြားေစခ်င္ခဲ့ေသာ ေနရာၿဖစ္၏။ မမအတြက္ ၿငိမ္းေအးမႈ
ကို ေပးရမည့္အစား ၾကမ္းတမ္းမႈကိုသာ ေပးခဲ့ေသာ ေနရာၿဖစ္၏။ မမ
သည္ ေမြးဖြားလာသည့္အခ်ိန္မွစ၍ အေဖ့ရင္ခြင္ႏွင့္ ေ၀းခဲ့၏။ ရင့္က်က္
သည့္အသိတရားေလး ရွိခါစအရြယ္ကတည္းက အေမ့ရင္ခြင္မွ ထြက္ေၿပး

ခဲ့၏။ ေၿပာရလွ်င္ေတာ့ သူ႕ကို ယုယၾကင္နာမည့္ ခင္ပြန္း၏ရင္ခြင္ႏွင့္
လည္းေ၀းခဲ့ပါသည္။ေသဆံုးၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ၀ိညာဥ္ဆိုတာရွိသလား၊
လိပ္ၿပာဆုိတာရွိသလား။ ရွိခဲ့သည္ၿဖစ္လွ်င္ မမ၏လိပ္ၿပာသည္ေမေမမေငြ
အိမ္နွင့္ နီးစပ္ေသာေနရာ၊ ေမေမ မေငြအိမ္၏ အရိပ္ေအာက္မွာသာ ရွိေစ
လိုပါသည္။ ေနာက္ၿပီး သမီး ေငြအိမ္စံသည္လည္းေကာင္း၊ သား စြမ္း
ၿပည့္သည္လည္းေကာင္း မမအိမ္စုိးေမ၏ သင္းခ်ိဳင္း ေၿမပံုကိုညႊန္ၿပ၍ သူ
တုိ႕၏သားသမီးမ်ား၊ ေၿမးမ်ားအား မမအေၾကာင္း ေၿပာၿပေစလိုပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ရုတ္တရက္ပင္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို အတည္ၿပဳကာ
ေၿမကမူကေလးကုိ စတင္၍ တူးေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သစ္ရြက္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခတ္သံမ်ားနွင့္အတူ ေၿမႀကီးကို စိတ္အာရံုစူးစိုက္စြာတူးသည္။ အေ၀းမွ
ေခ်ာင္းေရစီးသံႏွင့္အတူ တူးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွ ေၿမၿပင္တြင္ ငွက္က
ေလးတစ္ေကာင္ ဆင္းလာ၍ နား၏။ ႏႈတ္သီးႏွင့္ ေၿမကို ထုိးဆြလိုက္၊
ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပဴးေၾကာင္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားၿဖင့္ ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေန
သည္။ ထို႕ေနာက္ ႏႈတ္သီးကို သစ္ကိုင္းေၿခာက္တစ္ခုၿဖင့္ ပြတ္တုိက္ေန
ၿပန္သည္။
ေအးေအာင္သိလွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရူးသြပ္သြားၿပီဟု ထင္လိမ့္
မည္။ လူေကာင္းေတြ ဘယ္သူမွ လုပ္ကိုင္ဖို႕ မစဥ္းစားမိေသာအရာကို
ေသြးရူးေသြးတန္း လုပ္ေနသူဟု စြပ္စြဲလိမ့္မည္။ မမကို ေသေစတဲ့သူက
မမရဲ႕ သင္းခ်ိဳင္းကို ေရႊ႕ခြင့္မရွိဘူးဟုမ်ား ေၿပာလိုက္ေလမလား။
ေနေတာ္ေတာ္ၿမင့္လာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ ပခံုးေပၚသုိ႕ ေႏြးေထြး
ႏူးညံ့ေသာ ေနေရာင္ၿခည္တန္းကေလး ၿဖာက်လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမာ့
ၾကည့္လိုက္၏။ ၀ါးရြက္အကိုင္းအဖ်ား ေနရာလြတ္ကေလးတစ္ခုမွ ကၽြန္

ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာေသာ ေနေရာင္ကေလး ၿဖစ္သည္။ ထုိေနေရာင္ၿခည္
ကေလးသည္ ငွက္ကေလးကဲ့သို႕ပင္ ကၽြန္ေတာ္၏ လုပ္ရပ္မ်ား မွန္ကန္
သည္ဟု ေထာက္ခံအားေပးေနသေယာင္ ကၽြန္ေတာ္ခံစားလိုက္ရသည္။
ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ အားသြန္ခြန္စိုက္ ေၿမတူးၿပန္ေလသည္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မမ၏ ႂကြင္းက်န္ေသာ ရုပ္ကလာပ္ ခႏ္ၶာကို
ကၽြန္ေတာ္ ရလုိက္ပါၿပီ။ ေၿမႀကီးမ်ားနွင့္ ေရာကာ ေဆြးၿမည့္ေနေသာ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ခ်ည္မွ်င္စမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္လက္နွင့္ ထိလိုက္ေသာအခါ ေႂကြသြား၏။
မမ၏လက္ကေလးေတြကေရာ ထိလိုက္လွ်င္ ေႂကြသြားမည္လား။တကယ္
ေတာ့ မမမွာ လက္ဟူ၍လည္း မက်န္ေတာ့ပါၿပီ။ လက္ရိုးဟုထင္ရေသာ
ေၿမစိုင္ေၿမခဲကေလးမ်ား ....။ မမ၏ကိုယ္ခႏ္ၶာၿဖစ္ခဲ့လိမ့္မည္ဟု ထင္ရ
ေသာ ေၿမႀကီးတစ္ပိုင္း၊ အရိုးတစ္ပိုင္း အႂကြင္းအက်န္အစအနမ်ား ...။
ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ခ်စ္ေသာ မမအိမ္စိုးေမၿဖစ္သည္ဟု ေၿပာ
လွ်င္ ဘယ္သူမွ ယံုမည္မဟုတ္ပါ။ မမ၏ ပိုးသားလို ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္း
ေသာ ဆံပင္မ်ား ဘယ္ဆီသို႕ ေရာက္သြားၿပီလဲ။
““မင္း ရူးေနသလား ဟသၤာ ...”” ဟု ၿဗဳန္းခနဲ ထထုိင္ၿပီးေအာ္ေငါက္
ပစ္လိုက္ေလမလားဟု ေခ်ာက္ခ်ားစြာ ေတြးလိုက္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္
လန္႕ဖ်ပ္ကာ ကိုင္ထားသည့္ ဦးေခါင္းခြံကို ၿဗဳန္းခနဲ ၿပန္လႊတ္ခ်လိုက္ပါ
သည္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ခပ္သဲ့သဲ့ ရယ္ေမာသံလိုလို ...။ မမလား၊ မမ မ်ား
လား ....။
““ဒါၿဖင့္ ေမာင္ ဘာၿဖစ္လုိ႕ အသက္ရွင္ေနေသးလဲကြယ္ ....””

မမသည္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကုိ မွန္ကန္စြာ ေကာက္ခ်က္ခ်နုိင္သူၿဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာၿဖစ္လုိ႕အသက္ရွင္ေနရတာလဲတဲ့။ မမ၏သင္းခ်ိဳင္းေၿမကို
ေနရာေရႊ႕ေပးၿပီးလွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရွင္ေနထုိင္ဖို႕ မလိုအပ္
ေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ႕ မမရယ္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ယခုဆုိလွ်င္ မမ၏သားနွင့္ သမီးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ႏူးညံ့ညင္
သာေသာ ရင္ခြင္မွာ ေအးခ်မ္းလံုၿခံဳစြာ ေရာက္ရွိေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္သည္
သားႏွင့္သမီးအား ယုယစြာ ေထြးပိုက္လိုေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္က
ၾကမ္းတမ္းလြန္းလွသည္ မမရဲ႕။ထုိ႕ၿပင္ ကၽြန္ေတာ္ သူကေလးေတြ၏မ်က္
နွာကို ၾကည့္တုိင္းၾကည့္တုိင္း မမႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ၾကားရွိ နာက်င္ခါးသီး
ဖြယ္ရာေကာင္းသည့္ ေသဆံုးေစမႈဆုိေသာ စကားနွင့္ ေနာင္တဆုိေသာ
စကားတုိ႕ကုိ အၿပန္ၿပန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ေနရေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို
မမ အၿပစ္တင္မည္လား။ ကိုယ့္သားသမီးတုိ႕ကို သူတစ္ပါးအား ေပးပစ္
စြန္႕ႀကဲရက္သူဟု စိတ္နာမည္လား။ တာ၀န္မသိတတ္သူဟု ေလွာင္ေၿပာင္
သေရာ္မည္လား။ မမ သိထားရမည္မွာ မမကရုဏာသက္ခဲ့ေသာ၊ ၿမတ္နုိး
ၾကင္နာခဲ့ေသာ ဟသၤာဆုိသည့္ ေကာင္ကေလးသည္ ထာ၀စဥ္ ေပ်ာ့ညံ့သူ၊
မႀကီးက်ယ္ မၿမင့္ၿမတ္သူ၊သတိ္ၲနည္းသူ၊ သူရဲေဘာ ေၾကာင္တတ္သူသာ
ၿဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ လူသားထု အစုအေ၀းၾကားထဲမွာ သာမန္
ၿဖစ္လြန္းေသာ လူတစ္ေယာက္သာ ၿဖစ္ပါသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိေကာင္သည္ မိမိ၏သားသမီးမ်ားကို လမ္းမွန္ ကမ္း
မွန္သို႕မပို႕ေဆာင္နုိင္ပါ။ သည္အတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္
နာၾကည္းရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အားတင္း၍ အရိုးစုႏွင့္ ေၿမႀကီးကုိ
ၿခားနားသြားေအာင္ တူးဆြရန္ ႀကိဳးစားမိသည္။ ထုိအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
နဖူးမွာ ေခၽြးစက္တစ္စက္သည္ မ်က္လံုးမ်ားထဲသုိ႕ ၀င္ၿပီး မ်က္ရည္နွင့္
ေရာေနွာကာ ပါးၿပင္မွ လိမ့္ဆင္းက်သြားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာေပၚမွာ လက္ဆြဲသားေရအိတ္ကိုထမ္း၍ ၀ါး
ပင္စုစုမွ ထြက္ခြာလာခ်ိန္သည္ ေနမြန္းတည့္ေနၿပီ ၿဖစ္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႕ညေနမွာေတာ့ ေမေမေဒၚေငြအိမ္ႏွင့္ ဦးမင္းေခါင္တုိ႕
၏ အုတ္ဂူနွစ္ခုေဘးမွာ ေနာက္ထပ္အုတ္ဂူအသစ္ကေလးတစ္ခု ေရာက္
လာေတာ့သည္။
အိမ္စုိးေမ .... အသက္ ၃၇ႏွစ္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ မမကို ဦးခ်၍ ကန္ေတာ့လိုက္ရမလား၊ သို႕မဟုတ္
လက္သီးဆုပ္၍ အေလးၿပဳလိုက္ရမလားဟု ေ၀ခြဲမရ ၿဖစ္ေနေသး၏။
““ရဲေဘာ္ .... ၀ပ္ေလ ၀ပ္...၀ပ္””
ထုိစကားမ်ားသည္ မမတစ္သက္တာ၏ ေနာက္ဆံုးစကားမ်ားၿဖစ္
သည္။ မမသည္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာင္ ...ဟုေခၚမည့္
အစား ရဲေဘာ္ဟုသာ ေခၚသြားခဲ့ရၿပီ။ ေသနတ္ဒဏ္ရာႀကီးနွင့္ မမအသက္
ငင္ေနသည့္အခ်ိန္မွာ မမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာင္ဟုေခၚဖုိ႕ႀကိဳးစားေသးသည္
လား ...။ မမ၏တုန္လႈပ္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းကို ကၽြန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းနွင့္ ဖြဖြ
ထိလိုက္မိစဥ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေမာင္ဟူေသာ မပီမသ စကားေလးတစ္
ခြန္းမ်ား ၾကားလိုက္ရေသးသည္လား ....။

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ယမ္းခါလုိက္ေသာအခါ က်လုဆဲဆဲ

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
မ်က္ရည္မ်ား လြင့္စဥ္သြား၏။
ကၽြန္ေတာ္ သံကိုင္းဆိပ္ကမ္းမွ ၿမစ္ၿပင္တြင္ ဆိုက္ကပ္ထားေသာ
ေလွေပၚသုိ႕ ဆင္းခဲ့သည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ဘက္တြင္ အရာရာသည္
ၿငိမ္သက္စြာ က်န္ေနခဲ့ၿပီဟု သိလိုက္၏။
မမ ခ်စ္လွစြာေသာ စပါးပင္မ်ား ...၊ ေရတသြင္သြင္ စီးဆင္းေန
ေသာ ေၿမာင္းေပါင္ႏွင့္ သစ္ပင္တန္းမ်ား၊ ေမေမ ေဒၚေငြအိမ္၏ပ်ဥ္ေထာင္
အိမ္ႀကီးနွင့္ တလင္းၿပင္မ်ား၊ ေကာက္လိႈင္းစည္းမ်ားႏွင့္ စပါးပံုႀကီးမ်ား။
ရခုိင္ရိုးမဆီမွ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ စီးလာၿပီး ဧရာ၀တီၿမစ္ထဲသုိ႕
စီး၀င္ေသာ မုန္းၿမစ္ႏွင့္ ေဂြ႕၊ ဖလံေတာ ႏွစ္ရြာၾကားရွိ မုန္းက်င္း ...သဲေၿမ
ေၿပာင္းပင္မ်ား ...။ အားလံုးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္တြင္ က်န္ခဲ့ၿပီ။
တစ္သက္စာ အၿပီးအပိုင္ က်န္ခဲ့ၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေသာ မမအိမ္စိုးေမသည္ သူ႕ဖခင္နွင့္ သူ႕မိခင္အနီး
တြင္ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းစြာ ေနရစ္ခဲ့ၿပီ။
သံသရာဆုိတာ ရွိခဲ့လွ်င္ မမအိမ္စိုးေမသည္ သံသရာအဆက္ဆက္
ေမေမတုိ႕၏အရိပ္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ အသက္ရွင္နုိင္သူ ၿဖစ္ပါေစ။
ထုိသံသရာ ဘ၀မ်ားတြင္ မမရွိရာသုိ႕ ဟသၤာဆုိသည့္ လူေလလူလြင့္က
ေလးတစ္ေယာက္ အမွတ္မထင္ ေရာက္လာခ်င္ လာလိမ့္မည္။ ထုိအခါ
မုန္းဆိပ္ကူးတုိ႕ေလွေပၚမွာ ၿပံဳးၿပခဲ့သည့္ အၿပံဳးမ်ိဳးေလးနွင့္ တစ္ခ်က္
ေလာက္ မမ ၿပံဳးၾကည့္ခဲ့လွ်င္ပင္ သူ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ပါလိမ့္မည္။ ဘာ
ေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သိမ္ငယ္လွသည့္ သူ႕ဘ၀မွာ မမ၏ ထုိအၿပံဳးကေလး

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )

သည္ပင္ ႀကီးမားလွေသာ၊ အဖိုးထိုက္တန္လွေသာ ဆုလာဘ္တစ္ပါးၿဖစ္ခဲ့
လုိ႕ပါ။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ေလွကို ကမ္းနွင့္ခ်ည္ေနွာင္ထားသည့္ ႀကိဳးအား
ေၿဖယူလိုက္သည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း သံကိုင္းေမာ္ေတာ္ေပၚသုိ႕ ခရီးသည္
မ်ား စုၿပံဳတက္ေနၾက၏။ ကၽြန္ေတာ့္ေလွေပၚမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္
ေယာက္တည္း။ ကမ္းစပ္ကို ၀ါးလံုးၿဖင့္ ထုိးစိုက္တြန္းကာ ေလွကို စတင္
ထြက္ခြာလိုက္သည္။ နံနက္ခင္းေလသည္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္နွာနွင့္ ဆံပင္
တုိ႕ကုိ ခပ္သြက္သြက္ ႏႈတ္ဆက္တုိက္ခတ္ေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ၿမစ္ေအာက္ပိုင္းသို႕ စုန္ခဲ့ၿပီ ၿဖစ္သည္။
ဘယ္တုန္းကမွ ပန္းတုိင္တို႕၊ ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႕ မရွိခဲ့ေသာ ဟသၤာ
တြင္ ယခုအခါ ပန္းတုိင္တစ္ခု ရွိၿပီဟု ေၿပာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လူေတြယံု
ၾကည္ၾကပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တကယ္ကို ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခု ရွိေန
ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ပင္လယ္ဆီသုိ႕ သြားမည္။
ကၽြန္ေတာ္ အႏွစ္နွစ္အလလစုေဆာင္းခဲ့ေသာ ေမာ္ေတာ္ႏွင့္ သေဘၤာ
ကို ရသည့္အခ်ိန္၌ ကၽြန္ေတာ္ အပိုင္ဆိုင္ခ်င္ဆံုး၊ အလုိအပ္ဆံုးအရာမွာ
ေမာ္ေတာ္ေတြ မဟုတ္ဟု သိလုိက္ရ၏။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာကို လုိခ်င္သလဲ ....။
ကၽြန္ေတာ့္ေလွသည္ ဧရာ၀တီမွာေလွာ္ခတ္သြားလာဖို႕ စပ္ထားသည့္
ေလွၿဖစ္၏။ ပင္လယ္ၿပင္သို႕ထြက္ရန္ စပ္ထားေသာ ေလွမဟုတ္ပါ။ သုိ႕
ေသာ္ ပင္လယ္ၿပင္သို႕ ကၽြန္ေတာ္သြားမည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
သမီးကေလးေငြအိမ္စံေၿပာခဲ့သည့္ စကားတစ္ခြန္းကိုသတိရမိသည္။

““ေယာကၤ်ားေတြက ၿမစ္ဆုိရင္ မိန္းမေတြက ပင္လယ္ပဲ ....”” တဲ့။
မမအိမ္စုိးေမသည္ ပင္လယ္ၿပင္တစ္ခုၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္လိမ့္မည္။အကယ္
၍သာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ၿမစ္တစ္စင္းၿဖစ္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ခြန္အားမရွိ၊ နံုခ်ာ
ေႏွးေကြးသည့္ ခပ္တိမ္တိမ္ၿမစ္တစ္စင္းသာ ၿဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပင္လယ္ၿပင္ဆီသို႕သြားေနၿပီ။
ကၽြန္ ေတာ့္ဘ၀မွာ ရွက္ရြံ႕မႈမ်ား၊ သိမ္ငယ္မႈမ်ား၊ နာက်င္မႈမ်ားႏွင့္
ဆင္းရဲ ဒုက္ၡမ်ားစြာကို ရင္ဆုိင္ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္
စိတ္ဆင္းရဲစရာ မက်န္ေတာ့ေအာင္ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ေနာက္ထပ္ဆံုး
ရႈံးစရာ မက်န္ေအာင္ ဆံုးရႈံးခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ထုိ႕အတူ ေနာက္ထပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ
ဘာမွ်မက်န္ ေတာ့ေအာင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးခဲ့ဖူးပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာ ဘာလိုေသးပါသလဲ .....။
ကၽြန္ေတာ္ ဆက္လက္အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဖို႕ ဘယ္အရာေတြမ်ား
က်န္ရွိေနပါေသးသလဲ ......။
ကၽြန္ေတာ္နွင့္ ေလာကအႀကားရိွ ႀကိဳးကေလးသည္ ကာလမ်ားစြာက
ပင္ ၿပတ္ေတာက္သြားခဲ့ၿပီးၿပီ ၿဖစ္၏။ ၿပတ္ေတာက္သြားၿခင္းကို ကၽြန္
ေတာ္ မသိလိုက္ရသည္သာ ရွိသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ေလွသည္ ေရစီးတြင္ တလိမ့္လိမ့္ေမ်ာပါ၍ ေနေလသည္။

Original Publisher-http://linhtet.com
ZawgyiChanger.OnAir( http://www.facebook.com/onairmm )
ဂ်ဴး
၂၅...နုိ၀ုိ၀င္ဘ္ဘာ...၁၉၉၅

Similar Documents

Premium Essay

Caption on Ethics

...Final Caption of Ethics Concept: Confront minority discrimination: openly set standards for minorities to have more control over their actions, and their own lives rather than members of a dominant or majority group. Importance: Allowing people to think they are less than they are has to come to a stalling point where they take actions and dominion over their lives. Unequal treatment and have less power, and being overweight must come to an end. Concept: Confront Racial Discrimination in a Melting Pot: A descendant of a Pilgrim is White, for example. But sometimes race is more ambiguous: People who are the children of an African American and Vietnamese American union are biracial or “mixed,” or whatever they come to be seen by others. Our recognition that race is socially constructed has sparked a renewed interest in what it means to be White in the United States. Two aspects of White as a race are useful to consider: the historical creation of Whiteness and how contemporary White people reflect on their racial identity. Importance: It should not matter the color of the parent to determine the future of a child. It is important that we allow children not to be categorized before opportunities reach them. Something should be done to allow all children to grow up rather mixed or anything else for that matter to get and gain the same respect as someone brought into a full white family. Concept: Recognizing Internal Colonialism: is the treatment of subordinate...

Words: 923 - Pages: 4

Premium Essay

What Is Caption Unhappy Mother?

...On May 2, 1808, residents of Madrid rebelled against the French military, who occupied the city. In response to this conflict Goya printed Los Desastres de la Guerra (‘The Disasters of War’), a sequence of 82 prints depicting the effects of war and starvation. One of the 82 prints that I am going to focus on is caption Unhappy Mother. The etching depicts the death of a mother who is being carried by three men. There is a little girl no younger than three with her hands wiping her tears away. If you look closely you can see one of the three men looking at the little girl as they carry the woman away. There is a person behind the men. The person seems to be dead because there seems to be a gunshot wound on her back. The eighty etchings present...

Words: 556 - Pages: 3

Free Essay

Tugas Proyek Matematika Ll

...TUGAS PROYEK GRADIEN KELOMPOK VIII Disusun oleh : Adik Niko Heri Mukti Kusuma (5215122652) Asmara Yoga (5215122687) Lidya Setiawati (5215122680) Mochammad Aldi Mauludin (5215122659) Urfi Muthiah (5215122677) Yusuf Syani (5215122628) PENDIDIKAN TEKNIK ELEKTRONIKA FAKULTAS TEKNIK UNIVERSITAS NEGERI JAKARTA 2013/2014 27 Mei 2013 [M A T E M A T I K A II] KATA PENGANTAR Puji syukur kehadirat Tuhan Yang Maha Kuasa.Berkat rahmat, nikmat, serta limpahan karuniaNya Makalah Proyek Gradien ini dapat diselesaikan tepat pada waktunya Penulisan makalah proyek ini sebagai sarana pemenuhan tugas mata kuliah pendidikan matematika II, pendidikan teknik elektronika semester 098 tahun pelajaran 2013/2014 Dalam penyelesaian makalah proyek ini penulis banyak mengalami kesulitan karena kurangnya materi yang diperoleh.Namun berkat bantuan dari berbagai pihak,akhirnya makalah ini dapat diselesaikan.Oleh karena itu, penulis mengucapkan terima kasih kepada 1. Dr.Ir.Rusmono sebagai Dosen Pembimbing Matematika II 2. Tim sebagai pencari informasi tambahan Penulis menyadari makalah proyek ini masih jauh dari sempurna.Oleh karena itu,penulis meminta kritik dan saran yang membangun makalah proyek ini menjadi lebih baik. Semoga makalah ini dapat bermanfaat bagi yang membaca , khususnya penulis. Jakarta,27 mei 2013 PENULIS GRADIEN ii 27 Mei 2013 [M A T E M A T I K A II] DAFTAR ISI Cover..................

Words: 2665 - Pages: 11

Free Essay

Msn News

...cover album cover album cover  AdChoices Cloudy Leicester / 13°C Edit Settings  NEWS ENTERTAINMENT SPORT MONEY LIFESTYLE HEALTH & FITNESS FOOD & DRINK TRAVEL CARS VIDEO TOP STORIES new caption PM: Farage's call to scrap race laws 'deeply concerning' The Independent Australia's 'Jihadi Jake' In Suicide Attack Sky News new caption Two police officers shot in Ferguson Sky News new caption  Who could replace Jeremy Clarkson on Top Gear? Motoring Research CAR CRASH CLARKSON:  5m viewers, 214 countries, three Stigs: Top Gear in numbers Motoring Research  BBC faces multimillion-pound bill from Jeremy Clarkson suspension The Guardian  Jeremy Clarkson is 'huge talent' says Cameron Sky News new caption  Gigi Hadid: Who is fashion's newest 'It' girl? PLUS-SIZED ANIMALS new caption Massive 13ft alligator spotted on Florida golf course The Independent new caption Giant lobster ancestor was once Earth's biggest animal The Verge new caption Chelsea branded '11 babies' and 'pathetic' after defeat The Telegraph MORE CHAMPIONS LEAGUE: Champions League in pics: Chelsea fan Clarkson spotted...

Words: 760 - Pages: 4

Free Essay

Erghrhfdghsdfg

...Leicester / 10°C Edit Settings  NEWS ENTERTAINMENT SPORT MONEY LIFESTYLE HEALTH & FITNESS FOOD & DRINK TRAVEL CARS VIDEO BREAKING NEWS: Ex-TV weatherman Fred Talbot jailed for five years over historic child sex abuse new caption Male domestic violence victim: I never thought this would happen to me The Independent Iron man gives bionic arm to boy born with a missing limb  Iron Man star Robert Downey Jr gives bionic arm to boy born with missing limb Sky News new caption Jeremy Clarkson 'alerted BBC bosses to fracas incident' The Guardian CAR CRASH CLARKSON: 'Clarkson threatened producer with dismissal' Sky News Who could replace Jeremy Clarkson on Top Gear? Motoring Research 5m viewers, 214 countries, three Stigs: Top Gear in numbers Motoring Research new caption  The Sound of Music: where are the stars now? Freaky Friday new caption Happy Friday the 13th! 13 superstitions and their origins new caption The weird world of phobias Ed Miliband in his kitchen Another PR opportunity... another PR disaster for Ed Miliband new caption  Gentlemen, start your engines! F1 2015 season preview MORE ON FORMULA 1:  Sauber team principal won't quit in row over number of signed drivers...

Words: 574 - Pages: 3

Free Essay

Course Registration System

...COURSE REGISTRATION SYSTEM PROBLEM DESCRIPTION:- The allotment of courses during the start of the academic year can consume more time when done by physical means. By implementing the registration of course online, it would be efficient for both college and students to add new course and register for course respectively. INTERFACES:- The whole system is divided into 5 levels. They are Ø Selecting User Ø Adding a course Ø Display Availability Ø Register Course Ø Generate order form SELECTING USER :- This module is to select the type of user accessing the project. By determining the user the authentication for the rest of the project is provided for safety concerns. ADDING A COURSE :- This module is used for the colleges. Adding course has three sub modules namely, Ø Login module Ø College selection Ø Slots according to the Quota LOGIN:- This module is used to store the information of the officer’s user name and password. COLLEGE SELECTION:- This module is to let the user to select which college does he want to add the seats for this academic year. SLOTS ACCOTDING TO THE QUOTA:- This module provides the user with the slots to fill the specified seats in the college according to the quota as category. DISPLAY AVAILABILITY:- This module is to display the students with the seats available for them to register. This again has 2 other modules, Ø Stream...

Words: 2857 - Pages: 12

Free Essay

News Video Indexing

...News Video Indexing and Retrieval System Using Feature-Based Indexing and Inserted-Caption Detection Retrieval 1 News Video Indexing and Retrieval System Using Feature-Based Indexing and InsertedCaption Detection Retrieval Akshay Kumar Singh, Soham Banerjee, Sonu Kumar and Asst. Prof. Mr. S. Ghatak Computer Science and Engineering, Sikkim Manipal Institute of Technology, Majitar, India.  Abstract—Data compression coupled with the availability of high bandwidth networks and storage capacity have created the overwhelming production of multimedia content, this paper briefly describes techniques for content-based analysis, retrieval and filtering of News Videos and focuses on basic methods for extracting features and information that will enable indexing and search of any news video based on its content and semantics. The major themes covered by the study include shot segmentation, key frame extraction, feature extraction, clustering, indexing and video retrieval-by similarity, probabilistic, transformational, refinement and relevance feedback. A new caption text extraction algorithm that takes full advantage of the temporal information in a video sequence is developed. Keywords—Shot Boundaries Detection, Inserted Caption Detection, Machine Learning, Face Annotation, Edge/Field Detection. I. INTRODUCTION E ffective techniques for video indexing/searching are required for large visual information systems (such as video databases and video servers). In addition...

Words: 3352 - Pages: 14

Premium Essay

Wambsgans Narrative Analysis

...they show the readers what is going on in a story and then captions are used to provide context and back ground information to the stories. Photos allow readers to visualize and piece together through the use of quotes what is going on in a story. For example, In Wambsgans's article is a real-life documentation about a 10-year-old boy, Tavon Tanner, and his mother, Mellanie Washington, striving to put his life back together after he survived a devastating shooting in Chicago using black and white photos. In the first picture of Wambsgans's article, he shows a black and white picture of Tavon Tanner with his shirt lifted up showing his scar after he under went surgery and after the whole incident....

Words: 951 - Pages: 4

Free Essay

Hidup Merdeka Tanpa Narkoba

...DriveComboBox1 FileListBox1 DirectoryListBox1 MediaPlayer1 ProgressBar1 Panel Image1 timer 1. Tambahkan 3 komponen panel (Panel1, Panel2, Panel3) dari Tab Standart kedalam form 2. 2 Komponen label (Label1, Label2) dari Tab Standart diletakkan diatas panel2 dan panel3. 3. 2 komponen speedbutton (speedbutton1, speedbutton2) dari Tab Additional diletakkan diatas Panel1. Desain dapat anda sesuaika dengan gambar tersebut 1 tarji_anto@yahoo.com Ubahlah property komponen masing-masing komponen tersebut seperti berikut KOMPONEN PROPERTY Panel1 Align = Altop Caption = kosong Panel2 Align = Altop Caption = kosong Name = Paudio Paniel3 Align = Altop Caption = kosong Name = Vaudio Label1 Caption = Audio Players Label2 Caption = Video Players Form1 Caption = MultiMedia Ontolohot Autosize = True Seedbutton1 Caption = Audio Players Groupindex = 1 Down = True AllowAllUp = True Seedbutton2 Caption = Video Players Groupindex = 2 Down = True AllowAllUp = True 2 tarji_anto@yahoo.com 4. Double klik komponen Seedbutton1, Kemudian ketikkan Prosedurnya seperti dibawah ini: procedure TForm1.SpeedButton1Click(Sender: TObject); begin Paudio.Visible:=SpeedButton1.Down; end; 5. Double klik komponen Seedbutton2, Kemudian ketikkan Prosedurnya seperti dibawah ini: procedure TForm1.SpeedButton1Click(Sender: TObject); begin Pvideo.Visible:=SpeedButton2.Down; end; 6. Dari applikasi sebelumnya, tambahkan komponen MediaPlayers1 dari Tab Sistem 7. Komponen Progressbar dari Tab Additional...

Words: 352 - Pages: 2

Premium Essay

Nt1310 Unit 4 Visual Analysis

...processing strategy, this processing is faster. Processing can be seen as hierarchical. Some text areas missed because each method continues on the output of the previous method so if any method misses text area it will be missed in the final system output [8]. A color feature is used as if the total number of pixels with similar RGB color in one frame is within some thresholds; this frame is assumed as a candidate caption frame. And Roberts edge feature is used to filter out the wrong caption frames as the rectangle shape of the caption would bring some horizontal lines in the edge map. Then, the pre-processing which includes Converting colored image to grayscale, Bicubic interpolation to improve resolution of text characters and binarization is applied to the caption images assumes that image contains two classes of pixels text pixels and background pixels or bi-modal histogram, and then calculate the threshold that maximize the Intra-class variance and finally sent the result to the OCR system embedded in Microsoft Office Document Imaging tool in MS Office 2003 [4]. Caption is located by joining color, texture, and edge methods. Image is segmented into blocks. Uniform areas are ignored. Histogram of each block is computed. A block is classified as text block in case of no high value in its histogram. Image is decomposed using first level Haar wavelets. Text blocks are located if it have regular texture. Sobel map is generated. Horizontal and vertical line segments are detected. A...

Words: 1143 - Pages: 5

Premium Essay

Nt1310 Unit 6 Lab

...Depending on the light conditions, the image luminance in each straw elements range $10-20\%$ of the maximum value. The illumination of the scene is far from optimal: the background is unevenly illuminated and the tarp presents several wrinkles which reflect light in some regions and cast shadows on others. Depending on the light conditions, the image luminance in each straw elements range $10-20\%$ of the maximum value. For each test, $n_t=40$ images with $4272\times2848 pixels$ resolution, $16bits$ depth, RGB images are acquired in multi-shooting mode at a $1 f.p.s$. These images are flipped (left to right) to have the $X$ axis direction from left to right. \begin{figure}[h] \centering \includegraphics[width=0.9\textwidth]{Example.png} \caption{A typical snapshot image taken during the experiments. The background is dark in the center of the image, bright on the sides.}\label{Example}...

Words: 665 - Pages: 3

Free Essay

Research Paper Format Ieee

...Research Paper Template for A4 Page Size J.Q. Author M.Tech. Student Centre for Computer Science & Technology Central University of Punjab, Bathinda (Punjab). Abstract— This document gives formatting instructions for authors preparing papers for publication in the proceedings of CAMA. The authors must follow the instructions given in the document for the papers to be published. You can use this document as both an instruction set and as a template into which you can type your own text. Keywords— Include at least 5 keywords or phrases I. Introduction This document is a template. An electronic copy can be downloaded from the conference website. For questions on paper guidelines, please contact the conference publications committee as indicated on the conference website. Information about final paper submission is available from the conference website. II. Page Layout An easy way to comply with the conference paper formatting requirements is to use this document as a template and simply type your text into it. A. Page Layout Your paper must use a page size corresponding to A4 which is 210mm (8.27") wide and 297mm (11.69") long. The margins must be set as follows: • Top = 19mm (0.75") • Bottom = 43mm (1.69") • Left = Right = 14.32mm (0.56") Your paper must be in two column format with a space of 4.22mm (0.17") between columns. III. Page Style All paragraphs must be indented. All paragraphs must be justified, i.e. both left-justified...

Words: 1776 - Pages: 8

Premium Essay

Research Paper

...Sample IEEE Paper for A4 Page Size First Author #1, Second Author *2, Third Author #3 # First-Third Department, First-Third University Address Including Country Name 1 first.author@first-third.edu 3 third.author@first-third.edu * Second Company Address Including Country Name 2 second.author@second.com Abstract—For your paper to be published in the conference proceedings, you must use this document as both an instruction set and as a template into which you can type your own text. If your paper does not conform to the required format, you will be asked to fix it. I. Introduction This document is a template. An electronic copy can be downloaded from the conference website. For questions on paper guidelines, please contact the conference publications committee as indicated on the conference website. Information about final paper submission is available from the conference website. Before submitting your final paper, check that the format conforms to this template. Specifically, check the appearance of the title and author block, the appearance of section headings, document margins, column width, column spacing and other features. A. This Sub-Section for LaTeX Users Only If the appearance is different from what is shown in this template, then the cause may be the use of conflicting style files in your LaTeX document. An example of an incompatible style file is latex8.sty. You must remove all such conflicting style files. II. Page Layout ...

Words: 1877 - Pages: 8

Premium Essay

Railway Reservation System

...|Ex.No:4 |ONLINE TICKET RESERVATION SYSTEM | | | | PROBLEM STATEMENT: The “Any Where Any Time Advance Reservation” system is the online ticket reserving system where the passengers can reserve the tickets for their travel, cancel the reserved ticket and they can view the status of the ticket before travelling. The passenger who is reserving the ticket in AWATAR unless they are the member of AWATAR .The passenger can reserve the ticket by giving the required detail in the form and submit it for the processing .They can reserve for at the max for five members and a single ticket is provided for them. The administrator the AWATAR can control the ticket reservation and the accounts of the passengers who are signing up in AWATAR. The administrator can reset the seats, fares of the tickets, and generates the PNR number for the ticket that are reserved. The sole control of the system is handled by the administrator. The printer prints the tickets that are reserved by the passenger. The passenger can sign-up for only one time and he can sign in for any number of times for reserving, cancelling and viewing the tickets. The AWATAR system provides flexibility for the persons based on the age, the passengers are fared based on the age and the place of travelling...

Words: 1039 - Pages: 5

Free Essay

Bp Oil

...explosions not only killed 11 BP personnel, but also unleashed over four million barrels of oil into the Gulf of Mexico (Bryant 2011). The leak took three months to stop, despite a variety of attempts, before BP finally capped it off on July 15th, 2010 (Adams and Gabbert 2010). In response to the crisis BP launched a website to present itself and its responses in a positive manner. BP’s “Gulf of Mexico Restoration” website uses these three strategies to try to repair its reputation: BP uses vibrant images of beaches and aquatic habitats to visually demonstrate its progress toward restoring the environment affected by the Deepwater Horizon accident; chronicles its accomplishments of restoring the Gulf of Mexico using sizeable headliners and captions, and provides a timeline of expenditures to display its financial commitment to revamping the damaged region. BP uses stunning pictures of restored beaches and enhanced aquatic habitats to express its commitment to rectifying all damages the oil spill had on people and their communities. BP scattered pictures of gorgeous shorelines, stunning sea creatures, and appetizing assortments of freshly caught seafood throughout its website to provide visual evidence that BP is, in fact, revamping the Gulf’s natural resources. Based on the pictures, the region now looks suitable for tourism, commercial...

Words: 1007 - Pages: 5