Analizując wypowiedzi bohaterów romantycznych porównaj postawę Kordiana i Męża……………

Juliusz Słowacki w dramacie „Kordian” i Zygmunt Krasiński w „Nie-boskiej komedii” przedstawili nam świat bohaterów epoki romantyzmu, który jest pełen rozważań nad światem i sensem życia a także rozmyślań o człowieku, jego zdolnościach i indywidualnym podejściu do świata. Główni bohaterowie – Kordian i Mąż – są poetami, patrzącymi na świat oczami własnej duszy, dla których ważne było poddanie się uczuciom. Na podstawie wskazanych fragmentów postaw Kordiana i Męża postaram się porównać te dwie postacie. Kordian jest młodzieńczym bohaterem dramatu Juliusza Słowackiego. W ukazanym fragmencie obserwujemy go w jednym z przełomowych momentów jego krótkiego życia. Bohater przeżywa rozterki, dręczą go pytania dotyczące otaczającego go świata, który przypomina mu smutną, szarą jesień, gdy wszystko ginie, umiera: „Ta cicha jesień, co drzew trzęsie szczytem, /Co na drzewach liście truje”. Kordian jest rozdarty wewnętrznie, wydaje mu się, że jest rozwiany przez wiatr, a jego świat nie ma żadnych kolorów. Jest pełen uczuć i żądz, jednak ciągle się waha nie mogąc podjąć żadnych decyzji. Emocje którymi się kieruje są bardzo ulotne. Chce poczuć coś wyjątkowego, coś co nada mu sens życia. Pragnie otrzymać od Boga siłę i motywację do działania dlatego prosi Boga, żeby wyzwolił go od ogarniającego go niepokoju i dał mu cel życia. Kordian chciałby realizować swoje postanowienia, a nawet oddać za nie życie. Pragnie być podziwiany, widzi siebie jako przywódcę, ostatecznie jednak swoje marzenia o sławie nazywa głupstwem i dziecinadą. Brak mu wiary w siebie i odwagi w spełnienie własnych pragnień gdyż sam twierdzi, że jest inny od reszty ludzi, zamiast iść do przodu, ciągle wraca do punktu wyjścia, bojąc się przyszłości. Mówi, że potrzebuje nowej siły, nowej drogi w życiu którą mógłby podążać. Uważa, że w tym momencie życia jest jak Kolumb i wpływa na nieznane oceany. Jest zamknięty w świecie, z którego nie potrafi się wydostać, twierdząc, że zawsze będzie nikim i będąc przekonanym, że nic w życiu już mu się nie uda. Zupełnie inaczej przedstawiona została postać Męża z "Nie-Boskiej Komedii" Zygmunta Krasińskiego. W przeciwieństwie do Kordiana jest on postacią pełną siły i wiary w swoje możliwości. Z wrażliwego poety zmienia się w pełnego nienawiści do swoich wrogów władcę. W świecie pełnym chaosu potrafi trafnie ocenić sytuację, wie, że drastyczny przewrót na ziemi nie zmieni układów społecznych, a dawną arystokrację zastąpi nowa. Mąż zna także wady swojej warstwy, a mimo to obejmuje przywództwo. Wielką radość i satysfakcję, że może kimś rządzić ukazuje wyrażenie: „ ...użyję ich rozkoszy mej kwoli – panować będę – walczyć będę- żyć będę.”. Wszystko to podkreśla jego prawdziwe cele życia którymi są walka i władza, gdyż stawiając sobie te założenia jest przekonany o swoim ogromnym harcie ducha. Mąż jest postacią pełną zapału i woli walki, która nie poddaje się przeciwnościom losu, ponieważ sprecyzowane pragnienia które ma w sobie są dla niego oparciem. Jest w stanie walczyć o nie do końca, choćby nawet miała to być jego "pieśń ostatnia”. Czuje, że jest ponad innymi ludźmi, uważając siebie za kogoś lepszego. Dookoła niego toczy się walka pełna krwi, a mimo tego Mąż jest radosny. Cieszy go , że śmierć jest już tak blisko niego. Jego śmierć jest nagła, taka, jaką chciał przeżyć. Będąc pomiędzy życiem a śmiercią staje się wodzem i władcą tych ludzi, którzy do niedawna byli na jego poziomie. Kordian i Mąż są bohaterami romantycznymi których łączy to że obaj są poetami, ludźmi którzy poszukują sensu życia i odpowiedzi na wiele pytań dotyczących otaczającego ich świata. Obydwoje są indywidualistami, którzy pragną odegrać ważną rolę w społeczeństwie, co byłoby dla nich życiową misją. Kordian po różnych momentach w swoim życiu bierze udział w intrydze zamachu na cara, jednak brakuje mu siły i odwagi w najważniejszym momencie gdyż nie potrafi zadać śmiertelnego ciosu. Mąż natomiast obejmuje dowództwo w wojnie arystokracji z rewolucjonistami. Widząc zwycięstwo rewolucjonistów popełnia samobójstwo. Kordian i Mąż są postaciami literatury romantycznej lecz dzieli ich wiele znaczących różnic czego przykładem mogą być bezsilność, niezdolność do działania i rozdarcie wewnętrzne Kordiana, natomiast w Mężu jawi się poczucie własnej wartości i wyjątkowej siły, działanie i przekonanie o własnych racjach. Zarówno Kordian jak i Mąż nie potrafili odnaleźć w sobie wiary we własne możliwości, w powodzenie swoich planów, spełnienie marzeń. Bali się podjęcia decyzji które zaważyłby o ludzkim losie. Życie które ich otaczało było dla nich niezrozumiałe, nie potrafili oni odnaleźć się w rzeczywistości i to było przyczyną ich upadku.