FACULTY OF MASS COMMUNICATION AND MEDIA STUDIES
BACHELOR OF MASS COMMUNICATION (HONS) (PUBLIC RELATIONS)

TUGASAN BERKUMPULAN

Nama: Mohd Zul Bin Md Yusof (2011894728) Mohamed Zulfiqar Bin Mohamed Noor (2011649924)
Kelas: EMCP4B
Perkara: Ethnic Relations (CTU553)
Pensyarah: Mr. Khairul Faezi Bin Mohd Said

Tajuk: Sejarah kedatangan kaum Cina dan India di Tanah Melayu dan sumbangan mereka dalam proses kemerdekaan Tanah Melayu

Isi Kandungan

No. | Kandungan | Muka Surat | 1. | Pendahuluan | 3 - 4 | 2. | Sejarah kedatangan kaum Cina di Tanah Melayu | 5 – 7 | 3. | Sejarah kedatangan kaum India di Tanah Melayu | 8 – 11 | 4. | Sumbangan kaum Cina dalam proses kemerdekaan Tanah Melayu | 12 – 15 | 5. | Sumbangan kaum India dalam proses kemerdekaan Tanah Melayu | 16 – 19 | 6. | Penutup | 20 – 21 | 7. | Rujukan | 22 |

Pendahuluan

Masyarakat majmuk yang ada di Malaysia pada hari ini bukanlah suatu bentuk masyarakat yang sememangnya telah wujud secara asalnya di sini. Sebaliknya, masyarakat yang ada pada hari ini adalah masyarakat yang telah dicampuri pelbagai asal-usul, budaya dan sejarahnya yang berbeza-beza.

Seperti yang sedia kita maklumi,penduduk asal Tanah Melayu adalah orang Melayu dan beberapa kaum minoriti yang lebih mudah kita kenali sebagai kaum orang asli dibeberapa bahagian pendalaman di Tanah Melayu.Di Sabah dan Sarawak pula,penduduk asalnya ialah terdiri daripada kaum Kadazan,Dusun,Murut,Iban,Bajau,Melanau dan pelbagai suku minoriti yang lain.

Kaum-kaum lain yang ada di Malaysia pada hari pula seperti kaum Cina,India,Serani,Siam,Bugis,Jawa dan sebagainya ialah golongan imigran yang datang dan menetap di Tanah Melayu sama ada secara tetap ataupun hanya sekadar singgah untuk memenuhi keperluan mereka.Secara mudahnya,mereka bukanlah penduduk asal di Tanah Melayu.

Kenapa mereka berhijrah ke Tanah Melayu? Atas alasan apa? Bagaimana? Bila?Bagaimana mereka hidup di Tanah Melayu?

Perkara inilah yang akan kita kupas sekadar yang boleh didalam ruangan yang terbatas ini,Kita akan mengenalpasti cara-cara kemasukan golongan ini sekaligus mengikuti perkembangan mereka apabila menetap di Tanah Melayu dalam ruang waktu antara abad ke-15 hinggalah abad ke 19 Masehi.

Para ahli akademik,sama ada seorang sejarawan,sosiologis dan sebagainya seakan sependapat bahawa proses migrasi jelas terlihat pada abad ke-19 apabila British berusaha membawa masuk golongan imigran untuk berkerja di dalam beberapa sektor yang tidak mendapat sambutan penduduk tempatan.Bahkan bukan sedikit yang berpendapat,masyarakat majmuk di Malaysia pada hari ini ialah kerana kontruksi pihak British.

Namun,perlu kita akui migrasi yang pertama sekali sebenar-benarnya berlaku di Tanah Melayu amat sukar untuk ditentukan.Apa yang pasti ianya bukanlah hanya berlaku apabila era penjajahan itu bermula,tetapi sudah berlaku jauh ketika zaman kegemilangan Kesultanan Melayu Melaka lagi(abad ke-15).Bahkan ada yang mengatakan bahawa orang Arab(imigran) itu sudah mula memasuki Kedah(Tanah Melayu)seawal abad ke-9 lagi dan kemasukan Cina pada abad ke 7.Walau bagaimanapun,pendapat itu tidak popular kerana tidak mempunyai bukti yang cukup kukuh.

Secara mudahnya, kita akan mengguna pakai pendapat ramai sarjana sejarah yang menyatakan, asas proses migrasi yang boleh dipertanggunjawabkan ialah bermula pada pada abad ke-15 iaitu pada zaman Kesultanan Melayu Melaka dan ianya hanya jelas kelihatan pada era pendudukan British di Tanah Melayu.Jadi,dua pembahagian yang utama dalam kajian ini ialah kajian pekembangan masyarakat imigran pada era sebelum pendudukan British dan era selepas pendudukanya.

Sebagai awalan,kita perlu tahu garis pemisah zaman ‘bebas’ dan zaman dijajah di Tanah Melayu ialah apabila jatuhnya kerajaan Melaka ditangan Portugis pada 1511.Bermula daripada penjajahan Portugis inilah Tanah Melayu telah mula dijajah.Namun dari segi penstrukturan masyarakat,perubahan yang jelas,hanya terlihat bermula ketika bermulanya pendudukan British di Pulau Pinang pada tahun 1800.Bermula dari situlah berlaku perbagai proses tranformasi dalam masyarakat Tanah Melayu.Pada zaman sebelum pendudukan British,antara kaum yang dikenalpasti memasuki dan menetap di Tanah Melayu ialah khususnya di Melaka ialah:-
1-India
2-Cina
3-Arab
4-WargaIndonesia

Kita akan mengkaji cara kemasukan,sebab mereka bermigrasi dan kesan-kesan yang sedikit sebanyak telah mempengaruhi sosio-budaya di Tanah Melayu ketika itu.

Sejarah kedatangan kaum Cina di Tanah Melayu

Kemasukan masyarakat Cina ke Tanah Melayu mengikut pendapat para sejarawan dikatakan bermula sebelum zaman kegemilangan Melaka lagi.Namun kemasukan yang agak jelas,bermula pada zaman Kesultanan Melayu Melaka manakala kemasukan besar-besaran dan bersistematik komuniti ini hanya berlaku selepas pendudukan British di Pulau Pinang dan Singapura pada abad ke 18.Namun,dalam bahagian ini,kita hanya akan menfokuskan perihal kemasukan dan perkembangan komuniti Cina di Tanah Melayu pada lingkungan abad ke 15 sahaja.

Seperti kemasukan orang India,dan juga kebanyakan komuniti lain ke Tanah Melayu pada zaman Melaka,Kaum Cina juga datang ke Tanah Melayu untuk berdagang.Kedudukan Melaka yang sememangnya strategik dan terletak antara laluan China dan India membolehkan setiap pedagang Cina untuk datang atau singgah ke pelabuhan Melaka ketika itu,dan jika kita hendak menceritakan kenapa Melaka begitu menarik perhatian kaum imigran secara terlalu,sudah tentu ianya akan mengalih fokus utama tulisan ini.

Mereka datang ke Tanah Melayu untuk mendapatkan bekalan buah-buahan,bijih timah,gincu,lada hitam,candu dan ubat akar kayu.Mereka juga memperniagakan barangan mereka seperti kain sutera,kain benang emas,tembikar,pinggan mangkuk dan sebagainya.Hubungan perniagaan yang luas dan ‘mewah’ ini membuatkan kehadiran kaum Cina ke Tanah Melayu ketika itu sangat konsisten dan berterusan.

Kemasukan golongan Cina juga sedikit sebanyak memberi kesan kepada pelbagai aspek terhadap sosio-budaya masyarakat di Tanah Melayu.Antara yang utama ialah dari aspek politik,sosial,ekonomi dan kesenian di Tanah Melayu.

Dari aspek politik,kemasukan masyarakat Cina pada zaman Melaka telah membawa kepada hubungan baik antara Melaka dan juga kerajaan China.Perkahwinan antara Sultan Melaka iaitu Sultan Mansur Shah dengan salah seorang Puteri Maharaja China iaitu Puteri Hang Li Poh telah merapatkan lagi hubungan politik antara Melaka dan China.Bahkan,seawal tahun 1404 lagi hubungan baik ini telah berlaku melalui lawatan Laksamana Yin Ching dan diikuti oleh Laksamana Cheng Ho pada 1409 ke Melaka sebagai utusan Maharaja China.Parameswara dan bakal penggantinya pula telah mengadakan kunjungan hormat mengadap Maharaja China di Nangking pada 1411.Kesan daripada hubungan baik ini juga,Melaka telah diiktiraf oleh Maharaja China dan pihak China sudi menaungi keselamatan Melaka khususnya dari ancaman Siam ketika itu.

Masyarakat Cina mula memasuki Tanah Melayu secara beramai-ramai apabila Britis mula bertapak di Singapura,Pulau Pinang dan Melaka.Menurut cacatan,pada 1881,seramai 89 900 orang Cina telah tiba di Pulau Pinang dan Singapura,dan jumlah ini tentulah semakin meningkat pada tahun-tahun berikutnya.

Antara sebab utama mereka berhijrah ke Tanah Melayu ketika itu ialah British kerana kekayaan hasil yang belum dikeluarkan secara komersil di Tanah Melayu ketika itu.Masyarakat Melayu hanya menggunakan kekayaan tanahnya dengan minimum melalui kegiatan ekonomi sara diri yang kurang menguntungkan,walaupun terdapat perusahaan bijih timah yang diusahakan,mereka yang terlibat amatlah sedikit dimana kebanyakan golongan ini adalah dari kalangan pembesar dan orang-orang kaya seperti Long Jaafar dan Ngah Ibrahim sahaja. Apabila British berjaya mencengkamkan ‘kukunya’ di Tanah Melayu,British telah memulakan projek melombong bijih timah secara besar-besaran yang kebanyakan berada di negeri Perak dan Terengganu.Maka orang Cina dibawa masuk untuk menjalankan kerja-kerja di lombong bijih timah tersebut.

Antara cara dan kaedah kemasukan imigran Cina ke Tanah Melayu ketika itu ialah melalui sejenis sistem kemasukan khas yang dipanggil tiket kredit. Tiket kredit dipraktikan dalam usaha membawa masuk imigran dari Cina secara sistematik dan berkesan.Usaha British ini dibantu oleh agensi-agensi kerja yang menguruskan kemasukkan imigran Cina ke Tanah Melayu.

Ejen-ejen ini kebanyakanya ialah orang tengah yang dilantik British untuk membawa buruh kasar dari China untuk berkidmat dalam sektor perlombongan dan perladangan.Pekerja yang berminat untuk mencuba nasib di Tanah Melayu akan diberikan tiket kredit yang mana,segala tambang dan kos untuk ke Tanah Melayu akan ditanggung oleh ejen yang dikenali sebagai Khek Thau.Apabila tiba di Tanah Melayu,ejen-ejen ini akan menjual buruh-buruh ini kepada majikan yang memerlukan khidmat buruh di Tanah Melayu khususnya pengusaha lombong bijih timah yang dimiliki British.Buruh yang dibeli,terpaksa berkerja untuk tempoh tertentu tanpa gaji,kerana gaji mereka dikira telah dibayar ketika majikan membeli mereka dari ejen dahulu.

Mereka ini dikenali sebagai Sin Khek atau pendatang baru.Mereka ini kebanyakan tertindas dan menjadi mangsa ‘mulut manis’ ejen yang membawa mereka ke Tanah Melayu yang mengatakan bahawa kebajikan mereka di sini akan dijaga sepenuhnya oleh majikan,hakikatnya,mereka menjadi mangsa penindasan majikan.Selepas tamat kontrak bekerja dengan majikan yang membeli mereka,barulah mereka akan dilepaskan dan dibenarkan berkerja dengan majikan lain.Apabila sudah tidak terikat,mereka dikenali sebagai Lau Khek.

Antara kesan-kesan berlakunya kemasukan imigran Cina ke Tanah Melayu ialah wujudnya sistem ekonomi moden berteraskan industri buruh.Seperti yang sedia dimaklumi,masyarakat Melayu hanya menumpukan perusahaan ekonomi sara diri terutama dalam sektor pertanian dan perikanan yang nyata tidak menyumbang banyak kepada pemangkinan ekonomi negara. Apabila British membawa masuk kaum Cina khususnya untuk berkhidmat dalam sektor ekonomi yang lebih komersial,ekonomi Tnah Melayu menjadi lebih terkehadapan dan moden.

Kemasukan buruh asing iaitu kaum Cina yang dibawa British juga perlu diakui telah mampu meningkatkan hasil mahsul Tanah Melayu yang sebelum ini lebih banyak dibiarkan didalam ‘tanah’.Pada akhir pertengahan abad ke-19 berlaku peningkatan hasil mahsul Tanah Melayu terutama dalam hasil bijih timah.Kemasukan imigran Cina juga telah menyebabkan Tanah Melayu juga telah menjadi pengeluar bijih timah yang besar di dunia sehinggakan permintaan datang bertali arus dan banyak lagi lombong bijih timah terpaksa dibuka.Ini berlaku kerana kos perkerja dapat dijimatkan berikutan gaji yang dibayar kepada buruh dari China adalah murah.

Sejarah kedatangan kaum India di Tanah Melayu

Kemasukan India ke Tanah Melayu sudah berlaku sejak sekian lama.Candi di Lembah Bujang antara bukti kukuh kemasukan India yang menyebabkan tersebarnya pengaruh Hindu di Tanah Melayu.Begitu juga tentang teori kedatangan Islam yang turut didakwa sesetengah sarjana berasal dari India.Namun sejarah titik mula pertapakan masyarakat India di Tanah Melayu tidak akan dibincangkan disini kerana ianya telah mendahului abad ke 15 hingga abad ke 18 yang menjadi fokus tulisan ini. Apabila Melaka muncul sebagai pusat perdagangan serantau menjelang abad ke 15,masyarakat India yang terdiri daripada golongan pedagang,sami Buddha dan Hindu,tukang dan sebagainya tidak terlepas pandang untuk memasuki Tanah Melayu dengan pelbagai kepentingan. Antara faktor penolak yang membawa kepada penghijrahan mereka ialah hasrat pemuka-pemuka agama mereka untuk meluaskan ajaran Buddha dan Hindu ke seluruh dunia.Mencari pasaran baru untuk berniaga juga merupakan faktor utama penghijrahan masyarakat India ke Tanah Melayu sebelum pendudukan British di Tanah Melayu.Melaka yang pada ketika itu sangat terkenal telah menarik minat pedagang India untuk turut serta berniaga disitu.

Melaka yang menyediakan pelbagai kemudahan dan jaminan untuk pedagang juga telah memberi keyakinan kepada pedagan India.Mereka membawa barangan seperti ubat ubatan dan candu untuk diniagakan di Melaka serta membawa pulang barangan seperti ubat akar kayu dan bijih timah dari Melaka. Kemasukan India ke Tanah Melayu yang mempunyai sejarah yang panjang ini sudah tentu menghasilkan pengaruh dan kesan tertentu kepada masyarakat peribumi Tanah Melayu antaranya dari aspek agama,ekonomi,dan kebudayaan.

Dari aspek agama,kita dapat melihat tinggalan-tinggalan lampau warisan Hindu dan Buddha di Tanah Melayu seperti runtuhan Candi di Lembah Bujang seperti yang kita sebutkan tadi yang melambangkan anutan masyarakat tempatan ialah Hindu dan Buddha selepas anutan tradisi seperti Animisme dan sebagainya. Dalam ekonomi pula,kesan penghijrahan komuniti India yang paling utama dirasai di Tanah Melayu sebelum pendudukan British ialah industri perdagangan Melaka semakin berkembang.Ini kerana,Pedagang India merupakan antara pedagang luar yang pertama sampai ke Tanah Melayu.

Oleh itu kita tidak dapat nafikan,perkembangan perlabuhan-perlabuhan di Tanah Melayu sedikit sebanyak ialah kerana usaha masyarakat India yand bermigrasi ke Tanah Melayu.
Melihat kesan dari segi kebudayaan pula,perlu diakui bahawa kebanyakan adat yang diamalkan oleh majoriti peribumi Tanah Melayu adalah berorientasikan kebudayaan Hindu.Sebagai contoh,adat bersanding ketika majlis perkahwinan,adat melenggang perut ketika seseorang ibu hendak bersalin dan adat memakan manisan pada hari raya.Adat-adat ini ternyata masih diamalkan walaupun selepas proses Islamisasi berlaku di Tanah Melayu.Begitu juga dengan cerita-cerita hikayat dari epik Rayamana dan Mahabrata yang cukup berpengaruh dalam masyarakat Tanah Melayu ketika itu sehingga beberapa karya lokal seperti Hikayat Merong Mahawangsa turut terlihatkan pengaruh Hindu dalam penulisanya.

Sejarah moden penghijrahan kaum India ke Tanah Melayu bermula pada 1824 selepas termeterainya perjanjian antara British dengan Belanda.Dibawah perjanjian itu,kaum India yang menjadi banduan di Bengkahulu telah dipindahkan ke Negeri-Negeri Selat oleh British.Namun jumlah mereka ini tidaklah terlalu besar kerana mereka hanya ditugaskan untuk menyelesaikan kerja-kerja pembanggunan Tanah Melayu seperti membina jalanraya dan jalan kereta api.
Sebaliknya,penghijrahan kaum India secara besar-besaran ke Tanah Melayu hanya bermula pada tahun 1840 apabila sektor tenaga kerja yang ramai diperlukan dalam bidang pertanian khususnya tanaman getah.Maka oleh sebab itulah jumlah masyarakat India meningkat secara mendadak di Tanah Melayu.

Cara kemasukan kaum India ini juga melalui suatu sistem yang dicipta oleh British.Ianya dipaggil sebagai sistem kontrak ataupun indented labour.Sistem ini digunakan untuk menggalakkan dan untuk menarik perhatian rakyat India untuk datang ke Tanah Melayu dan berkerja sebagai buruh disini.Sistem ini mula diperkenalkan pada tahun 1820 yang mana pada asalnya digunakan untuk megambil buruh untuk bekerja di ladang-ladang tebu dan kopi.Namun apabila British memerlukan tenaga buruh yang besar untuk pembangunan sektor getah di Tanah Melayu,ejen perkerja yang kebanyakan berada di Madras dan Nagapatinam telah menggiatkan usaha untuk menambah jumlah buruh India yang hendak berkerja di Tanah Melayu.

Pekerja yang akan ke Tanah Melayu akan menandatangani satu kontrak yang mana disebutkan beberapa perkara utama seperti tempoh berkerja yang dipersetujui, dan perkara-perkara yang difikirkan perlu ada didalam kontrak tersebut.Apabila kontrak telah dimeterai,majikan akan menguruskan pemergian mereka ke Tanah Melayu dan akan dibayar gaji.Setelah kontrak pekerja-pekerja ini tamat,mereka dibenarkan pulang ke India ataupun diberi peluang untuk terus berada di Tanah Melayu dan berkerja disini.

Selain sistem kontrak,sistem kangani turut digunakan untuk menarik kemasukan masyarakat India ke Tanah Melayu.Melalui sistem kangani ini,pengusaha ladang atau majikan dikehendaki menghantar seorang kangani pulang ke India untuk menarik seramai mungkin mereka yang mahu berkerja di Tanah Melayu.Setiap kangani akan dibayar mengikut jumlah perkerja yang dapat dicari,menggunakan wang yang diberikan oleh majikan itulah,kangani membiayai tambang dan kos-kos lain untuk membawa masuk buruh dari India.Apabila tiba di Tanah Melayu,pekerja-pekerja ini akan berkerja dibawah kawalan kangani yang membawa mereka.
Untuk memudahkan urusan kemasukan,British menempatkan beberapa orang pegawainya di perlabuhan-perlabuhan India khususnya Madras dan Nagapatinam.Buruh-buruh ini akan menaiki kapal dan diturunkan di beberapa buah negeri kritikal seperti Pulau Pinang dan Perak,seterusnya akan diagihkan mengikut majikan masing-masing.

Sistem kangani ini lebih bersifat personalised dan ternyata lebih berjaya menarik kemasukan imigran berbanding dua sistem yang telah dibincangkan tadi.Ini kerana kangani akan memujuk orang yang mereka kenali dan rapat untuk ke Tanah Melayu.Secara tidak langsung,mereka akan dapat memancing keyakinan buruh untuk berkerja dengan selesa dan kegiatan penipuan serta penindasan perkerja dapat dihapuskan.

Antara kesan utama kehadiran kaum India ataupun boleh kita katakan masyarakat imigran yang menguntungkan masyarakat peribumi ialah,orang Melayu yang sebelum ini mengamalkan sistem ekonomi sederhana sudah mula sedar dan mula mengorak langkah untuk bersaing untuk sama-sama menikmati hasil bumi mereka sendiri yang ketika itu kebanyakan dinikmati oleh kaum Imidran seperti India dan Cina.

Orang Melayu menubuhkan Jabatan Ikhtisas pada 28 Julai 1946 yang bertujuan utama untuk menyelidik dan memperbaiki industri kecil di kampung seperti barang kesenian,kraf tangan,pemilihan biji benih padi,kelapa serta mengubah suai kedai runcit dan kedai kopi di kampung-kampung.Jabatan yang ditubuhkan ini juga bertujuan untuk menjaga kepentingan perniagaan orang Melayu dari diceroboh oleh bangsa lain.Dengan semangat bersaing yang semakin memuncak inilah jurang pendapatan yang pada asalnya sangat jauh menjadi semakin rapat antara orang Melayu,India dan Cina.

Hasil dari pemajmukan di Tanah Melayu juga ketika itu mewujudkan daerah-daerah petempatan dan fungsi ekonomi mengikut kaum.Dan situasi ini masih berlaku sehingga ke hari ini.Orang Melayu dilabelkan sebagai kaum petani dan tinggal di kampung-kampung tradisional sehingga ke hari ini.Kaum Cina pula dilabelkan sebagai kaum peniaga dan tinggal di bandar-bandar dan pekan-pekan sehinggakan wujud satu istilah untuk menggambarkan ramainya orang Cina di sesuatu kawasan petempatan iaitu istilah ‘pekan cina’ dan ianya diguna pakai sehingga ke hari ini.Kaum India pula kebanyakan tinggal dalam kelompok mereka di ladang-ladang ataupun estet-estet sehingga ke hari ini.Pengkelasan ini nyata sangat tidak berpatutan kerana ianya mampu memecah belahkan masyarakat yang ada.

Setelah melihat serba sedikit berkenaan dengan kemasukan dan perkembangan masyarakat imigran di Tanah Melayu dari abad ke 15 hingga abad ke 18,apa yang pasti terdapat banyak perbezaan baik dari cara kemasukan,sebab kemasukan dan kesan-kesan kemasukan seperti yang telah kita bahaskan tadi baik sebelum pendudukan British mahupun selepasnya.

Sumbangan kaum Cina dalam proses kemerdekaan Tanah Melayu

Pada tahun 1914, Tun Tan Cheng Lock telah membantu menghidupkan semula Pertubuhan Sukarelawan Cina Melaka dan menjadi ahli biasa pertubuhan ini sehingga tahun 1919. Beliau juga berperanan menghidupkan semula Persatuan Cina British Negeri-Negeri Selat (SCBA) pada tahun 1915, dan terpilih sebagai Presiden.Seterusnya pada 1923, beliau telah dilantik menjadi ahli tidak rasmi bagi Majlis Perundangan Negeri-Negeri Selat.

Pengenalan Malayan Union pada 1 April 1946 oleh British, telah memberi ruang kepada Tun Tan Cheng Lock untuk mendapatkan kedudukan politik yang tetap kepada orang Cina yang datang ke Tanah Melayu. Hal ini telah dibangkitkannya sejak tahun 1946 semasa berada di India. Beliau telah menubuhkan ‘Overseas Chinese Association of India’ (OCAI) yang telah menghantar memorandum ke Pejabat Tanah Jajahan supaya memperkenalkan kerakyatan jus soli dan kerakyatan yang longgar bagi mereka yang tidak lahir di Tanah Melayu. Ini kemudian menjadi dasar yang terkandung dalam rancangan Malayan Union itu.
Bantahan orang Melayu terhadap Malayan Union, telah menyebabkan Tun Tan Cheng Lock dan Parti Komunis Malaya bekerjasama dengan Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM) menentang UMNO pimpinan Dato’ Onn Jaafar. Tun Tan Cheng Lock dan rakan-rakannya telah menubuhkan AMCJA (All Malayan Council of Joint Action) dan bekerjasama dengan PUTERA (Pusat Tindakan Rakyat) pimpinan PKMM. Gabungan ini kemudian melahirkan Perlembagaan Rakyat yang mengandungi 10 cadangan, sebagai cadangan balas kepada Perjanjian Persekutuan 1948, yang dibuat oleh UMNO dan British.
UMNO telah dapat mempengaruhi Raja-Raja Melayu dan British membubarkan Malayan Union dan membentuk Persekutuan Tanah Melayu 1948. Dengan pembentukan Persekutuan, status quo negeri-negeri Melayu, Raja-Raja Melayu dan sistem politik Melayu sebelum 1941 diakui semula oleh British. Kerakyatan jus soli hanya diberikan kepada orang Melayu dan syarat-syarat kerakyatan secara pendaftaran telah diketatkan semula.
Ini menimbulkan bantahan dari orang dagang. Parti Komunis Malaya (PKM) kemudian mengangkat senjata sehingga Undang-Undang Darurat diperkenalkan. Dengan peruntukan undang-undang itu, semua parti politik dan tokoh-tokoh yang dianggap kiri telah ditangkap dan dipenjarakan. Tun Tan Cheng Lock yang tidak dianggap kiri, terselamat dari tindakan itu. Beliau kemudian menjalankan dasar bekerjasama dengan British dan orang Melayu dalam parti yang diiktiraf oleh British. Beliau juga bergerak dalam parti yang direstui oleh British.
Pada 27 Februari 1949, Tun Tan Cheng Lock bersama-sama pemimpin Cina seperti Tun Leong Yew Koh dan Kolonel H.S. Lee mengasaskan penubuhan MCA (Persatuan Cina Malaya). Antara tujuan penubuhan MCA ialah untuk menyatukan orang Cina di seluruh Tanah Melayu, melindungi hak dan kepentingan orang Cina, bekerjasama dengan kerajaan untuk menentang komunis dan bekerjasama dengan kaum lain untuk mencapai kemerdekaan Tanah Melayu. Selaku Presiden, beliau telah mengetuai kempen di seluruh Tanah Melayu. Kempen ini berjaya dengan tertubuhnya cawangan MCA di semua negeri dan dapat menarik ahli seramai 200,000 orang.
Bilangan cawangan dan ahli semakin bertambah dari semasa ke semasa. Tugas MCA yang agak mencabar ialah usaha menyakinkan pihak-pihak lain, terutamanya kerajaan British iaitu sebahagian besar orang Cina masih menunjukkan taat setia kepada kerajaan dan mereka tidak mudah bersekongkol dalam perjuangan komunis. Oleh itu, MCA digerakkan agar menjadi wakil orang Cina apabila berurusan dengan kerajaan British. MCA telah memberi kerjasama yang rapat dengan kerajaan British dalam usaha melemahkan perjuangan komunis yang berjuang secara kekerasan untuk mendapatkan kemerdekaan Tanah Melayu.
Salah satu sumbangan MCA dalam usaha ini ialah mengusahakan penempatan semula orang Cina yang tinggal berselerak di kawasan-kawasan setinggan pinggir hutan. Mereka ditempatkan di kawasan yang dipanggil ‘kampung baru’ yang lebih tersusun dan selamat. Usaha ini mendapat sokongan daripada ahli-ahli MCA. Cawangan MCA di tiap negeri telah memberi sumbangan wang. Cawangan MCA Johor umpamanya telah menyumbang RM100,000.00 untuk menempatkan 2,000 keluarga Cina di kawasan seluas 35,000 ekar dan cawangan MCA Negeri Sembilan membelanjakan RM71,000 untuk membiayai kampung baru di kawasan yang meliputi Batu 3 Seremban - Port Dickson. Selain itu, Tabung Kebajikan ditubuhkan di ibu pejabat MCA untuk memudahkan pengurusan pemberian bantuan kepada penghuni kampung baru.
Usaha selanjutnya yang digerakkan oleh MCA ialah mewujudkan kerjasama antara kaum. Langkah ini selaras dengan syarat yang digariskan oleh kerajaan British yang menentukan segala kegiatan politik Tanah Melayu selepas terbentuknya Persekutuan Tanah Melayu pada tahun 1948 hendaklah berasaskan kerjasama antara kaum.
Kerjasama kaum terus menjadi agenda politik Tanah Melayu selepas British menjadikan ia sebagai satu syarat untuk mendapatkan kerajaan sendiri bagi Tanah Melayu. Tan, dengan itu, sebagai pemimpin MCA telah menyokong cadangan Dato’ Onn untuk menubuhkan ‘Independence Malaya Party’ (IMP). Parti itu ditubuhkan pada 26 September 1951 di Kuala Lumpur, dengan dasar kerjasama kaum sebagai tema perjuangannya. Bagaimanapun, selama tiga tahun parti itu ditubuhkan, kerjasama Tun Tan Cheng Lock dan MCA tidaklah begitu bersungguh-sungguh. Ini kerana Dato’ Onn tetap menunjukkan dasar yang tidak bertolak ansur sepenuhnya dalam soal kerakyatan jus soli.
Dalam tahun 1952, State Nationality yang diluluskan, masih meletakkan syarat tertentu kepada orang bukan Melayu. Sebagai Ahli Dalam Negeri pula, Dato’ Onn memperkenalkan Undang-undang Imigrasi 1952, 1953 dan Business Act 1953 yang memberi kesan kepada ahli-ahli Cina IMP. Perpecahan Tun Tan Cheng Lock dan Dato’ Onn dalam IMP mula kelihatan sejak dari sokongan Tan terhadap tindakan H.S. Lee yang bekerjsama dengan UMNO dalam Pilihan Bandaran Kuala Lumpur pada bulan Februari 1952. Dato’ Onn dengan itu telah membidas sikap politik orang Cina secara terbuka yang membawa perpindahan sokongan Tun Tan Cheng Lock dan MCA kepada UMNO yang dipimpin oleh Tunku Abdul Rahman.
Tun Tan Cheng Lock telah membawa MCA dalam Konvensyen Kebangsaan (National Convention) yang dianjurkan bersama UMNO pada 23 Ogos 1953. Kata sepakat telah dicapai untuk mencapai persefahaman ke arah mencapai kemerdekaan Tanah Melayu melalui jalan aman. Pembentukan parti Perikatan yang mengandungi MCA, UMNO dan MIC mempercepatkan proses mencapai kemerdekaan. Tambahan pula, Perikatan telah memenangi 51 daripada 52 kerusi dalam Pilihanraya Persekutuan tahun 1955. Cita-cita Tun Tan Cheng Lock yang sejak awal perjuangannya menekankan prinsip kerakyatan secara jus soli menjadi kenyataan apabila UMNO menerima prinsip ini. Prinsip ini telah dimasukkan dalam memorandum Perikatan yang kemudiannya diserahkan kepada Suruhanjaya Reid yang bertugas menggubal Perlembagaan Tanah Melayu Merdeka.
Dalam jangka masa lebih 40 tahun, Tun Tan Cheng Lock telah mencurah khidmat bakti memimpin dan memperjuangkan ‘survival’ politik, pendidikan dan kebajikan orang Cina di Tanah Melayu. Dalam menyampaikan mesej perjuangan, beliau telah menggunakan landasan politik dan ekonomi. Beliau telah mengemukakan idea-idea yang difikirkan dapat dimanfaatkan oleh masyarakat yang diwakilinya. Selain menggunakan forum perdebatan, ucapan, kritikan dan komentar, beliau menggunakan memorandum dan petisyen dalam memperjuangkan isu-isu yang dibangkitkan.
Cara-cara ini jelas digunakan ketika menjadi ahli Majlis Perundangan Negeri-negeri Selat dan ahli Majlis Eksekutif Negeri-negeri Selat. Ketika memimpin MCA, beliau telah menunjukkan kecenderungan membela kaum Cina melalui kerjasama dengan orang Melayu dan India. Beliau menjadi ahli dalam Jawatankuasa Hubungan Kaum, wakil MCA dalam Konvensyen Kebangsaan dan bersama-sama menubuhkan parti Perikatan. Penubuhan Perikatan menjadi landasan mencapai kemerdekaan dan kestabilan politik negara. Asas yang dipupuk dalam Perikatan menjadi ikutan generasi pemimpin yang terkemudian dengan tertubuhnya ‘Barisan Nasional’ yang mengandungi komponen parti yang lebih banyak.
Sebagai mengenang khidmat dan jasa yang ditaburkan, beliau telah dikurniakan anugerah dan bintang kehormatan oleh kerajaan British, Persekutuan dan Negeri. Antaranya ialah S.M.N. yang membawa gelaran ‘Tun’ oleh DYMM Seri Paduka Baginda Yang Dipertuan Agong pada tahun 1958, D.P.M.J. pada tahun 1949 oleh Sultan Ibrahim negeri Johor yang membawa gelaran ‘Dato’, dianugerahkan ‘Commander of the British Empire’ (C.B.E.) dan pada tahun yang sama, ‘The Knight Commander of the British Empire’ (KBE), dikurniakan oleh King George VI yang membawa gelaran ‘Sir’ pada tahun 1952, dan J.P pada tahun 1913.
Beliau meninggal dunia pada 13 Disember 1960 ketika berusia 77 tahun.

Sumbangan kaum India dalam proses kemerdekaan Tanah Melayu

Dengan perpaduan yang tidak berbelah bahagi, masyarakat Melayu, Cina dan India berganding bahu mendapatkan kemerdekaan tanah air.

Bagi masyarakat India di negara ini, pengorbanan mereka dalam pembangunan negara tiada had nilainya. Mereka turut memainkan peranan yang begitu bermakna dalam pembangunan negara yang mereka kasihi.

Sifat golongan India yang suka bekerja keras tanpa mengenal penat lelah, mendorong negara ke arah mencapai kemajuan.

Ketika itu Malaysia yang dikenali sebagai Malaya hanya penuh dengan hutan tebal, tetapi diberi nafas baharu dengan kehadiran golongan India.

Gunung-ganang diratakan, tanah dihijaukan.Pokok getah ditanam untuk menjadi sumber ekonomi terpenting ketika itu.

Pengorbanan mereka dalam sektor pertanian ini, mendorong Malaysia kekal sebagai pengeluar utama getah asli hampir satu dekad lamanya.Ia juga menjadi sumber pendapatan tertinggi negara.

Biasanya, kemajuan sebuah negara dinilai berdasarkan perkembangan sektor ekonominya. Bagaimanapun sektor lain seperti pendidikan, politik, perubatan dan sukan juga menjadi unsur pengukur kemajuan.

Di Malaysia, penglibatan dan sumbangan masyarakat India dalam pelbagai bidang dan sektor memang tidak dapat dinafikan.

Masyarakat India yang menjejak kaki di Tanah Melayu tidak berhenti dengan hanya bekerja di ladang sahaja, malah mereka juga membuktikan kebolehan dan aktif dalam bidang politik.

Banyak individu India menyumbang kepada pembangunan negara, antaranya Tan Sri Dr B.C. Sekhar, yang lebih dikenali sebagai bapa moden sektor getah asli dan pokok kelapa sawit.

Hasil ciptaan saintis ini berjaya mendorong Malaysia melangkah maju dalam bidang pertanian.Selain giat dalam sektor getah asli dan kelapa sawit, beliau juga terlibat dalam pengwujudan Institut Penyelidikan Kemajuan Pertanian (Mardi).

Dari segi politik, peranan Tun V.T. Sambanthan tidak dapat dilupakan.Sambanthan, yang memegang jawatan Menteri Tenaga, Telekom dan Pos selama 10 tahun (1959-1969), banyak menyumbang dalam bidang-bidang yang dipertangungjawabkan.

Beliau membantu memartabatkan nama Malaysia di persada dunia dalam bidang telekomunikasi, termasuk memperkenal kemudahan televisyen dan sistem dail terus dalam perkhidmatan telefon.

Sebagai menteri yang bertanggungjawab bagi sektor pos, beliau tidak dilupakan kerana membawa pembaharuan dalam bidang itu, termasuk sistem pos dan pejabat pos moden.

Sambanthan bukan hanya mencipta nama dalam bidang telekomunikasi, tetapi dalam sektor kerja raya dan pembinaan. Semasa menjadi menteri kerja raya, banyak bangunan penting dibina, antaranya, Parlimen, Hospital Besar Kuala Lumpur dan Kuantan, Lapangan Terbang Antarabangsa Subang dan banyak jalan raya di seluruh negara.

Senarai pencapaian beliau sudah mencukupi untuk mengenang jasa masyarakat India kepada negara ini. Walaupun Sambanthan tidak lagi bersama kita sekarang, pembinaan bangunan NLFCS di pusat bandar Kuala Lumpur merupakan mercu ilham bagi kaum India di negara ini serta tanda sumbangan mereka dalam bidang perladangan getah asli.

Datuk Seri S. Samy Vellu merupakan antara tokoh yang tidak dapat dipisahkan dari sejarah negara dan kaum India.

Beliau juga merupakan tokoh paling lama memegang jawatan presiden MIC dan banyak membantu kaum India dalam sektor pendidikan dan sosioekonomi.

Bekas menteri kerja raya itu, yang mencipta nama sebagai orang yang bertanggungjawab menjadikan jalan raya di Malaysia antara yang terbaik di dunia, juga adalah antara tokoh yang menjadi kebanggaan kaum India di Malaysia.

Tan Sri Anantha Krishnan Tatparanantham, merupakan antar tokoh perniagaan termasyhur kaum India di Malaysia kerana merupakan usahawan kedua terkaya di negara ini dan yang ke-138 di dunia, dengan nilai kekayaan dianggarkan sebanyak AS$4 bilion, menurut Majalah Forbes.

M. Magendran dan N. Mohandas merupakan dua anak Malaysia yang mengharumkan nama Malaysia setelah berjaya menakluki puncak Gunung Everest setinggi 29,000 kaki di atas paras laut.

'Iron Man' R. Letchemanah yang mengkagumkan orang ramai dengan kebolehannya menarik kenderaan berat dengan gigi dan rambutnya, adalah antara ahli sukan India yang mengharumkan nama Malaysia dalam bidang sukan, yang merupakan antara aspek penting ke arah kegemilangan sesebuah negara.

Mereka yang menjadi wira kaum India termasuk pelari seperti Tan Sri Dr M. Jegathesan, Datuk M. Rajamani, R. Shanti, Josephine Mary dan G. Shanti, pemain hoki N. Shanmuganathan, pelari jauh M. Ramachandran, pejalan kaki G. Saravanan, pemain badminton Datuk Punch Gunalan dan pelumba basikal M. Kumaresan.

Selama 55 tahun ini, perpaduan menjadi pedoman kita.Malaysia telah mendidik rakyatnya untuk hidup bersama dan memberi tunjuk ajar untuk mengatasi perbalahan.

Tahun ini kita merayakan Hari Kemederkehaan ke-55.Berikut adalah antara suara kaum India terhadap negara yang mereka cintai.

Munikumaresan Sivaraju: "Ada sesetengah pemimpin negara lain yang terlalu pentingkan diri mereka dan mengabaikan kepentingan rakyat, akhirnya rakyat menjadi mangsa kepada kekejaman. Tetapi di Malaysia, kita tidak menghadapi situasi sebegitu. Masyarakat Malaysia harus bersyukur kerana kita hidup dengan aman dan damai.Walaupun antara kita masih dalam kemiskinan, namun negara bebas daripada kekerasan.Saya harap kemakmuran ini terus dipelihara".

Vinothini Chandaran: "Bagi saya, tiada makna kalau negara membangun tetapi rakyatnya mundur. Negara dan rakyat patut membangun bersama.Khususya komuniti India negara ini patut bebas daripada masalah sosial dan membangun bersama negara".

Murali Subramaniam:" "Rakyat Malaysia hidup dengan selesa. Saya harap situasi ini terus kekal.Kita harus berbangga menjadi warga Malaysia.Kaum India negara ini patut mempunyai hala tuju yang kukuh bagi mencapai transformasi".

Secara keseluruhannya, sumbangan dan jasa kaum India tidak dapat dinafikan dalam pembangunan negara Malaysia.Generasi akan datang perlu berusaha keras untuk mengekalkan kebanggaan ini."

Penutup

Kesimpulan yang dapat dibuat terbahagi kepada dua iaitu mengenai perkembangan imigran sebelum pendudukan British dan selepasnya.Sebelum pendudukan British iaitu bermulanya kajian pada abad ke 15,Kita tidak dapat lari daripada mengaitkan kemasukan imigran dengan kemasyhuran pelabuhan Melaka yang bermula pada abad itu.Tanah yang subur dan ruang niaga terbaik di Melaka sudah cukup untuk menjadi faktor penarik kemasukan imigran asing ke Tanah Melayu.Ia juga didorong oleh faktor penolak di tempat asal imigran-imigran tersebut yang memaksa mereka untuk berhijrah dan memasuki Tanah Melayu.Hakikatnya,pada era tersebut,proses migrasi mereka secara umumnya adalah kerana ekonomi dan tidak terlalu memberi kesan kepada peribumi Tanah Melayu.

Berbeza dengan proses migrasi masyarakat imigran selepas pendudukan British,penghijrahan mereka ialah kerana dikonstruk oleh British.Hubungan baik British dengan China dan India memudahkan British membawa masuk masyarakat dari negara-negara tersebut untuk kepentingan British di Tanah Melayu.Dimasa inilah hampir kebanyakan perkara di Tanah Melayu telah berubah kerana lambakan masyarakat imigran disini.Kita juga melihat masyarakat imigran yang banyak memasuki Tanah Melayu pada ketika ini ialah masyarakat Cina dan India kerana dasar British ketika itu yang menyekat kemasukan lain-lain kaum ke Tanah Melayu demi kepentingan mereka.

Peranan mencapai Kemerdekaan yang dipelupuri orang orang Melayu semenjak pasca Perang Dunia ke II dan kemudian sudi dan sanggup bertolak ansur dan berkerjasama dengan kaum kaum lain, terutama dibawah prinsip ‘perkongsian kuasa’ perlu difahami, hargai dan hayati. Kejayaan kerana peranan utama yang dimainkan penduduk majoriti Tanah Melayu ini adalah rujukan utama dimana Negara ini bermula. Ini adalah proses mencapai Kemerdekaan sebenarnya dan seluruh warga Malaysia wajar memahami, menghargai dan menghayati proses disamping bersedia mengisi dan mempertahankan Kemerdekaan yang berjaya dicapai itu, dengan seluruh semangat patriotisma.

Di samping itu, perpaduan kaum juga akan menarik pelabur asing untuk datang melabur di Malaysia. Pelabur asing berani melabur kerana negara kita berada dalam keadaan aman dan damai. Kedatangan pelabur asing ini juga akan membuka peluang pekerjaan kepada rakyat. Pihak kerajaan juga akan dapat menambahkan pendapatan hasil kutipan cukai daripada keuntungan pelabur asing.

Perpaduan kaum juga akan menaikkan imej negara di mata negara lain. Perpaduan kaum membuktikan bahawa pemimpin Malaysia dapat memerintah dengan balk. Terdapat beberapa negara yang ingin mencontohi negara Malaysia dalam mentadbir negara. Selain itu, perpaduan kaum yang terdapat di Malaysia telah membolehkan Malaysia terpilih sebagal pengerusi bagi beberapa pertubuhan antarabangsa.
Dalam mengukuhkan perpaduan sebuah negarabangsa yang baru dan diasaskan kepada sifat-sifat majmuk itu, maka satu keperibadian yang bersifat nasional atau keperibadian kebangsaan diwujudkan. Ia diwujudkan bagi mengikat sifat-sifat majmuk yang berdasarkan keperibadian etnik ini di bawah satu keperibadian nasional yang dapat dipegang dan dihormati oleh semua warganegara. Walau bagaimanapun keperibadian kebangsaan yang diasaskan kepada keperibadian rumpun alam Melayu mengalami satu proses yang panjang untuk ditanam di dalam hati setiap warganegara terutamanya warganegara daripada etnik bukan Melayu sebagai keperibadian kebangsaan yang menjadi identiti kepada semua rakyat Malaysia.

Rujukan

http://jca74.blogspot.com/2011/08/masyarakat-imigran-cina-dan-india.html

http://www.psm.org.my/rencana%20dato%20omar1.pdf

http://diniahfalahiah.blogspot.com/2011/04/kedatangan-imigran-india-ke-tanah.html

http://diniahfalahiah.blogspot.com/2011/04/kedatangan-imigran-india-ke-tanah.html

http://cmslib.uum.edu.my/m2012/index.php/sejarah/perjuangan-kemerdekaan

http://www.searchinpdf.com/pdf/sumbangan-kaum-cina-dalam-proses-kemerdekaan-tanah.html

http://cikgushahir.tripod.com/sejarah/nsmbab5.pdf

http://smzakir.blogspot.com/2006/06/antara-kepentingan-nasional-dan-etnik.html